Παρά το γεγονός ότι ο Θεός είναι σιωπηλός και δεν έχει φανερωθεί ποτέ ενώπιόν μας, το έργο Του δεν έχει σταματήσει ποτέ. Ερευνεί όλες τις χώρες και εξουσιάζει τα πάντα, ενώ παρακολουθεί τα λόγια και τις πράξεις των ανθρώπων. Εφαρμόζει τη διαχείρισή Του σταδιακά και κατά το σχέδιό Του, το οποίο προχωρά αθόρυβα, χωρίς δραματικές εντυπώσεις, εντούτοις τα βήματά Του πλησιάζουν όλο και πιο πολύ προς την ανθρωπότητα και η θέση της κρίσης Του διαμορφώνεται στο σύμπαν με την ταχύτητα του φωτός, ενώ ακολουθεί άμεσα η κάθοδος του θρόνου Του ανάμεσά μας. Τι μεγαλοπρεπής σκηνή είναι αυτή, τι επιβλητική και βλοσυρή εικόνα. Ως περιστέρι και ως βρυχώμενος λέοντας, το Άγιο Πνεύμα κατέρχεται ανάμεσα σε όλους μας. Είναι σοφός, είναι δίκαιος και μεγαλοπρεπής, καταφθάνει ανάμεσά μας αθόρυβα, έχοντας εξουσία, γεμάτος αγάπη και ευσπλαχνία. Κανείς δεν συνειδητοποιεί την έλευσή Του, κανείς δεν χαιρετίζει την άφιξή του, και πολύ περισσότερο, κανείς δεν γνωρίζει όλα όσα θα πράξει. Η ζωή του ανθρώπου παραμένει ίδια. Το ίδιο κι η καρδιά του και η ζωή κυλάει όπως συνήθως. Ο Θεός ζει ανάμεσά μας σαν ένας συνηθισμένος άνθρωπος, σαν ο πιο ασήμαντος ακόλουθος και απλός πιστός. Επιδιώκει τους δικούς Του σκοπούς, τους δικούς Του στόχους και, επιπλέον, έχει θεϊκή φύση που δεν κατέχουν οι απλοί άνθρωποι. Κανείς δεν έχει παρατηρήσει την ύπαρξη της θεϊκής φύσης Του και κανείς δεν έχει αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ της ουσίας Του και της ουσίας του ανθρώπου. Ζούμε μαζί Του, χωρίς περιορισμό και φόβο, γιατί δεν Τον βλέπουμε παρά μόνο σαν έναν ασήμαντο πιστό. Παρακολουθεί την κάθε μας κίνηση και όλες οι σκέψεις και οι αντιλήψεις μας αποκαλύπτονται ενώπιόν Του. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ύπαρξή Του, κανείς δεν φαντάζεται τον ρόλο Του και πολύ περισσότερο δε, κανείς δεν υποπτεύεται ποιος είναι. Εμείς απλώς συνεχίζουμε να επιδιώκουμε τους στόχους μας, σαν να μην έχει καμία σχέση μαζί μας…

Κατά σύμπτωση, το Άγιο Πνεύμα εκφράζει μία δίοδο λέξεων «διαμέσου» Αυτού και ενώ συμβαίνει πολύ απροσδόκητα, αναγνωρίζουμε ότι πρόκειται για τον λόγο του Θεού και τον αποδεχόμαστε με προθυμία από τον Θεό. Αυτό συμβαίνει επειδή, ανεξάρτητα από το ποιος εκφράζει αυτά τα λόγια, εφόσον προέρχονται από το Άγιο Πνεύμα, πρέπει να τα αποδεχτούμε και δεν μπορούμε να τα απαρνηθούμε. Η επόμενη έκφραση θα μπορούσε να είναι διαμέσου εμένα, θα μπορούσε να είναι διαμέσου εσένα, ή θα μπορούσε να είναι διαμέσου αυτού. Ανεξάρτητα από το ποιος μιλάει, μιλάει η χάρη του Θεού. Ωστόσο, δεν έχει σημασία ποιο είναι το πρόσωπο, δεν πρέπει να το λατρεύουμε, επειδή, ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο, δεν μπορεί ποτέ να είναι ο Θεός. Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να επιλέξουμε έναν συνηθισμένο άνθρωπο ως Θεό μας. Ο Θεός μας είναι τόσο μεγάλος και σεβάσμιος. Πώς θα μπορούσε να εκπροσωπείται από κάποιον τόσο ασήμαντο; Επιπλέον, όλοι περιμένουμε την έλευση του Θεού για να μας οδηγήσει πίσω στη βασιλεία των ουρανών, άρα πώς μπορεί κάποιος τόσο ασήμαντος να είναι κατάλληλος για ένα τόσο σημαντικό και επίπονο έργο; Αν ο Κύριος επιστρέψει, θα εμφανιστεί πάνω σε ένα λευκό σύννεφο, ορατό σε όλους. Τι ύψιστη δόξα! Πώς θα μπορούσε να κρυφτεί αθόρυβα μέσα σε μια ομάδα συνηθισμένων ανθρώπων;

Κι όμως αυτό το συνηθισμένο άτομο που κρύβεται ανάμεσα στους ανθρώπους επιτελεί το νέο έργο της σωτηρίας μας. Δεν μας εξηγεί τίποτα, ούτε μας λέει γιατί έχει έρθει. Απλώς επιτελεί το έργο που προτίθεται να διατελέσει σταδιακά και σύμφωνα με το σχέδιό Του. Τα λόγια και οι ομιλίες Του ακούγονται όλο και συχνότερα. Από την παρηγοριά, την ενθάρρυνση, την υπενθύμιση και την προειδοποίηση, στη μομφή και την πειθαρχία. Από έναν τόνο πράο κι ευγενικό, σε λέξεις έντονες και μεγαλοπρεπείς —όλα εμφυσούν τόσο τη φιλευσπλαχνία όσο και το δέος στον άνθρωπο. Ό,τι λέει είναι αλήθεια και αποκαλύπτει τα μυστικά που κρύβονται βαθιά μέσα μας, τα λόγια Του πληγώνουν τις καρδιές μας, πληγώνουν το πνεύμα μας και μας προκαλούν όνειδος και ταπείνωση. Αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε αν ο Θεός στην καρδιά αυτού του ατόμου μάς αγαπάει πραγματικά και ποιες ακριβώς είναι οι προθέσεις Του. Ίσως άραγε να μπορέσουμε να αρπαχτούμε μόνο εφόσον υπομείνουμε έναν τέτοιο πόνο; Στο μυαλό μας αναλογιζόμαστε… τον επερχόμενο προορισμό μας και τη μελλοντική μας μοίρα. Εντούτοις, κανείς μας δεν πιστεύει ότι ο Θεός έλαβε σάρκα και οστά και εργάζεται ανάμεσά μας. Παρόλο που είναι μαζί μας εδώ και πολύ καιρό, παρόλο που έχει ήδη πει τόσα πολλά πρόσωπο με πρόσωπο ενώπιόν μας, δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να δεχθούμε κάποιον τόσο συνηθισμένο ως τον Θεό του μέλλοντός μας, πολύ λιγότερο δε, δεν είμαστε πρόθυμοι να εναποθέσουμε τον έλεγχο του μέλλοντος και της μοίρας μας σε κάποιον τόσο ασήμαντο. Από Αυτόν απολαμβάνουμε μια αέναη προσφορά ζωοφόρου ύδατος και χάρη σε Αυτόν ζούμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό. Είμαστε ευγνώμονες μόνο για τη χάρη του Κυρίου Ιησού στα ουράνια και ποτέ δεν δώσαμε καμία προσοχή στα συναισθήματα αυτού του απλού ανθρώπου που κατέχει τη θεϊκή φύση. Συνεχίζει το έργο Του ταπεινά κρυμμένος εντός της σάρκας, μιλώντας με τη φωνή της καρδιάς Του, φαινομενικά αδιάφορος απέναντι στην απόρριψή Του από την ανθρωπότητα, προφανώς συγχωρώντας αιωνίως την παιδαριώδη συμπεριφορά και την άγνοια του ανθρώπου και επιδεικνύοντας πάντοτε ανοχή στην ασέβεια του ανθρώπου απέναντί Του.

Εν αγνοία μας, αυτός ο ασήμαντος άνθρωπος μάς έχει οδηγήσει σταδιακά στο έργο του Θεού. Υποβαλλόμαστε σε αναρίθμητες δοκιμασίες, υποκείμεθα σε αμέτρητες συμμορφώσεις και δοκιμαζόμαστε με τον θάνατο. Μαθαίνουμε για τη δίκαιη και μεγαλοπρεπή διάθεση του Θεού, απολαμβάνουμε επίσης την αγάπη και την ευσπλαχνία Του, αρχίζουμε να εκτιμάμε τη μεγάλη δύναμη και τη σοφία του Θεού, μαρτυρούμε το κάλλος του Θεού και βλέπουμε την μεγάλη επιθυμία του Θεού να σώσει τον άνθρωπο. Μέσα από τα λόγια αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου, αρχίζουμε να γνωρίζουμε τη διάθεση και την ουσία του Θεού, αρχίζουμε να κατανοούμε το θέλημα του Θεού, αρχίζουμε να γνωρίζουμε τη φύση και την ουσία του ανθρώπου και να βλέπουμε την οδό της σωτηρίας και της τελειότητας. Τα λόγια Του μας οδηγούν στον «θάνατο», αλλά μας οδηγούν και στην «αναγέννηση». Τα λόγια Του μας προσφέρουν παρηγοριά, αλλά παράλληλα μας αφήνουν συντετριμμένους με ενοχές και αίσθημα χρέους. Τα λόγια Του μας φέρνουν χαρά και γαλήνη, αλλά και μεγάλο πόνο. Πότε είμαστε σαν αμνοί πριν τη σφαγή στα χέρια Του. Πότε είμαστε σαν την κόρη του οφθαλμού Του και απολαμβάνουμε την αγάπη και τη στοργή Του. Πότε είμαστε σαν τον εχθρό Του που γίνεται στάχτη από την οργή των οφθαλμών Του. Είμαστε η ανθρωπότητα που σώθηκε από Αυτόν, είμαστε σκουλήκια στα μάτια Του και είμαστε τα απολωλότα πρόβατα που αναζητάει μέρα νύχτα. Είναι φιλεύσπλαχνος προς εμάς, μας περιφρονεί, μας αναθρέφει, μας παρηγορεί και μας ενθαρρύνει, μας καθοδηγεί, μας διαφωτίζει, μας συμμορφώνει και μας πειθαρχεί, αλλά και μας καταριέται. Ανησυχεί για μας μέρα νύχτα, μας προστατεύει και μας νοιάζεται μέρα νύχτα, δεν αφήνει ποτέ το πλευρό μας, και αφιερώνει όλη τη φροντίδα Του σ’ εμάς και πληρώνει οποιοδήποτε τίμημα για χάρη μας. Στα λόγια αυτού του ασήμαντου και συνηθισμένου ανθρώπου απολαύσαμε την ολότητα του Θεού και είδαμε τον προορισμό που μας επιφυλάσσει ο Θεός. Ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, η ματαιοδοξία εξακολουθεί να ελλοχεύει μέσα στην καρδιά μας και δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να δεχτούμε έναν τέτοιον άνθρωπο ως τον Θεό μας. Αν και μας έχει δώσει τόσο πολύ μάννα, τόσα πολλά να απολαύσουμε, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να σφετεριστεί τη θέση του Κυρίου στην καρδιά μας. Τιμούμε την ιδιαίτερη ταυτότητα και το κύρος αυτού του ανθρώπου αλλά με μεγάλη απροθυμία. Αν δεν μιλήσει για να μας κάνει να παραδεχτούμε ότι είναι ο Θεός, τότε δεν θα καταφέρουμε ποτέ οι ίδιοι να παραδεχτούμε ότι είναι ο Θεός που σύντομα θα καταφτάσει, αλλά εργαζόταν ανάμεσά μας για τόσον καιρό.

Ο λόγος του Θεού συνεχίζεται, και χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους και οπτικές για να μας μηνύσει τι να πράξουμε και να εκφράσει τη φωνή της καρδιάς Του. Τα λόγια Του φέρουν ζωοδόχο δύναμη και μας δείχνουν πώς πρέπει να βαδίσουμε και μας βοηθούν να καταλάβουμε ποια είναι η αλήθεια. Τα λόγια Του αρχίζουν να μας έλκουν, αρχίζουμε να εστιάζουμε στον τόνο και τον τρόπο της ομιλίας Του και υποσυνείδητα αρχίζουμε να ενδιαφερόμαστε για τη φωνή της καρδιάς αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου. Κάνει επίπονες προσπάθειες για εμάς, χάνει τον ύπνο και την όρεξή Του για εμάς, κλαίει για εμάς, αναστενάζει για εμάς, υποφέρει στη νόσο για εμάς, ταπεινώνεται για χάρη του προορισμού και της σωτηρίας μας κι η καρδιά Του αιμορραγεί και δακρύζει για την αναισθησία και την επαναστατικότητά μας. Αυτό που έχει και είναι υπερβαίνει έναν συνηθισμένο άνθρωπο και δεν μπορεί να αποκτηθεί ούτε να επιτευχθεί από οποιονδήποτε διεφθαρμένο. Επιδεικνύει ανοχή και υπομονή που δεν κατέχει κανείς συνηθισμένος άνθρωπος και την αγάπη Του δεν την έχει κανένα ον σε όλη την πλάση. Κανείς άλλος εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να ξέρει όλες τις σκέψεις μας ή να έχει τέτοια αντίληψη για τη φύση και την ουσία μας ή να κρίνει την επαναστατικότητα και τη διαφθορά της ανθρωπότητας ή να μας μιλάει και να εργάζεται ανάμεσά μας για λογαριασμό του επουράνιου Θεού. Κανείς, εκτός από Αυτόν, δεν μπορεί να κατέχει την εξουσία, τη σοφία και την υπεροχή του Θεού. Η διάθεση του Θεού και αυτό που έχει και είναι εκπέμπονται, εξ ολοκλήρου, από Αυτόν. Κανείς εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να μας δείξει την οδό και να μας φέρει το φως. Κανείς εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να αποκαλύψει τα μυστήρια που ο Θεός δεν έχει φανερώσει από τη δημιουργία μέχρι σήμερα. Κανείς εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να μας σώσει από τα δεσμά του Σατανά και τη διεφθαρμένη διάθεσή μας. Εκπροσωπεί τον Θεό και εκφράζει την φωνή της καρδιάς του Θεού, την ενθάρρυνση του Θεού και την κρίση του Θεού προς όλη την ανθρωπότητα. Αυτός έχει ξεκινήσει μια νέα εποχή και έφερε νέο ουρανό και γη, νέο έργο και μας έφερε ελπίδα και τερμάτισε τη μάταια ζωή που διήγαμε και μας επέτρεψε να δούμε καθαρά την οδό της σωτηρίας. Έχει κατακτήσει ολόκληρη την ύπαρξή μας και κέρδισε την καρδιά μας. Από εκείνη τη στιγμή και εφεξής, το μυαλό μας αποκτά συνείδηση και το πνεύμα μας φαίνεται να αναζωογονείται: Αυτός ο συνηθισμένος, ασήμαντος άνθρωπος, που ζει ανάμεσα μας και έχει εδώ και καιρό βιώσει την απόρριψή μας —δεν είναι άραγε ο Κύριος Ιησούς, ο οποίος είναι πάντα στις σκέψεις μας, και τον οποίον εμείς λαχταρούμε νύχτα μέρα; Ιδού Αυτός! Ιδού όντως Αυτός! Είναι ο Θεός μας! Είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή! Μας επέτρεψε να ζήσουμε και πάλι, να δούμε το φως, και επανέφερε τις καρδιές μας στο σωστό μονοπάτι. Έχουμε επιστρέψει στον οίκο του Θεού, επιστρέψαμε ενώπιον του θρόνου Του, ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με Αυτόν, έχουμε δει την όψη Του και έχουμε δει την οδό ενώπιόν μας. Εκείνη τη στιγμή, έχει κατακτήσει ολοκληρωτικά τις καρδιές μας. Δεν αμφιβάλλουμε πλέον ποιος είναι και δεν αντιτασσόμαστε πλέον στο έργο και τον λόγο Του και πέφτουμε, γονυπετείς, ενώπιόν Του. Δεν θέλουμε τίποτα άλλο παρά να ακολουθήσουμε τα βήματα του Θεού για το υπόλοιπο της ζωής μας και να τελειωθούμε με τη βοήθειά Του και να ανταποδώσουμε τη χάρη Του και την αγάπη Του προς εμάς, να υπακούμε στις ενορχηστρώσεις και τον σχεδιασμό Του και να είμαστε συνεργάτες στο έργο Του, και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ολοκληρώσουμε το έργο που μας εμπιστεύεται.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Δ΄: Αντικρίζοντας την εμφάνιση του Θεού στην κρίση και την παίδευσή Του