Στο τεράστιο σύμπαν, αμέτρητες αλλαγές έχουν συμβεί,

ωκεανοί που λόγω προσχώσεων γίνονται χωράφια,

χωράφια που πλημμυρίζουν και γίνονται ωκεανοί, ξανά και ξανά.

εκτός από Εκείνον που κυβερνάει τα πάντα στο σύμπαν,

καμία δεν είναι ικανή να οδηγήσει και να καθοδηγήσει αυτή την ανθρωπότητα.

Δεν υπάρχει κανένας ισχυρός άνθρωπος

να μοχθήσει ή να κάνει προετοιμασίες για αυτήν την ανθρωπότητα,

πολύ λιγότερο δε κάποιος

που να είναι σε θέση να οδηγήσει αυτή την ανθρωπότητα

στον προορισμό του φωτός

και στην απελευθέρωση από τις γήινες αδικίες.

Ο Θεός θρηνεί για το μέλλον της ανθρωπότητας,

και θρηνεί για την πτώση της ανθρωπότητας.

Αισθάνεται θλίψη για την αργή πορεία της ανθρωπότητας

προς την παρακμή και στο μονοπάτι χωρίς επιστροφή.

Η ανθρωπότητα έχει ραγίσει την καρδιά του Θεού

και Τον έχει αποκηρύξει για να αναζητήσει τον κακό.

Έχει κανείς σκεφτεί ποτέ την κατεύθυνση προς την οποία

θα μπορούσε να στραφεί μια τέτοια ανθρωπότητα;

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο κανείς δεν αισθάνεται την οργή του Θεού.

Κανείς δεν αναζητά έναν τρόπο να ευχαριστήσει τον Θεό

ή να προσπαθήσει να πλησιάσει τον Θεό.

Επιπλέον, κανείς δεν προσπαθεί να κατανοήσει τη θλίψη και τον πόνο του Θεού.

Ακόμη και αφού ακούσει τη φωνή του Θεού,

ο άνθρωπος συνεχίζει την πορεία του στο μονοπάτι του μακριά από τον Θεό,

αποφεύγοντας τη χάρη και τη φροντίδα του Θεού

και περιφρονώντας την αλήθεια του Θεού,

και προτιμά να πουλήσει τον εαυτό του στον Σατανά, τον εχθρό του Θεού.

Και ποιος έχει κάνει την παραμικρή σκέψη

–εάν ο άνθρωπος εμμείνει στην ισχυρογνωμοσύνη του–

για το πώς θα ενεργήσει ο Θεός απέναντι σ’ αυτή την ανθρωπότητα

που Τον έχει απορρίψει ασυζητητί;

Κανείς δεν ξέρει ότι οι επαναλαμβανόμενες υπενθυμίσεις

και προτροπές του Θεού

είναι επειδή Εκείνος κρατά στα χέρια Του

μια άνευ προηγουμένου καταστροφή που έχει προετοιμάσει,

Εκείνος κρατά στα χέρια Του

μια άνευ προηγουμένου καταστροφή που έχει προετοιμάσει,

μία καταστροφή που θα είναι αφόρητη για τη σάρκα και την ψυχή του ανθρώπου.

Αυτή η καταστροφή δεν είναι απλώς τιμωρία της σάρκας,

αλλά και της ψυχής.

Πρέπει να ξέρεις το εξής: Όταν το σχέδιο του Θεού αποτυγχάνει

και όταν οι υπενθυμίσεις Του και οι προτροπές Του δεν εισακούγονται,

τι είδους θυμό θα εξαπολύσει;

Τι είδους θυμό θα εξαπολύσει;

Αυτό δεν θα μοιάζει με τίποτα

από ό,τι έχει βιώσει μέχρι σήμερα ή έχει ακούσει οποιοδήποτε δημιούργημα.

Και έτσι λέω, αυτή η καταστροφή είναι πρωτοφανής

και ποτέ δεν θα επαναληφθεί.

Αυτό συμβαίνει επειδή μόνο μία δημιουργία

και μία σωτηρία είναι μέσα στο σχέδιο του Θεού.

Αυτή είναι η πρώτη φορά και η τελευταία.

Επομένως, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει

τις επίπονες προθέσεις και την διακαή προσδοκία

με την οποία ο Θεός σώζει αυτή τη φορά την ανθρωπότητα.

Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει

τις επίπονες προθέσεις και την διακαή προσδοκία του Θεού,

τις επίπονες προθέσεις και την διακαή προσδοκία του Θεού.

από το βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»