Ας συναναστραφούμε πάνω σ’ ένα θέμα που έρχεται σε αντίθεση με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Ο Μωυσής ζούσε στην έρημο για σαράντα χρόνια. Τα σαράντα χρόνια είναι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής ενός ανθρώπου. Αν κάποιος ζήσει ως τα ογδόντα, τα σαράντα χρόνια είναι η μισή του ζωή. Τι είδους περιβάλλον διαβίωσης είναι η έρημος; Δεν ήταν μόνο ένα εξαιρετικά κακό περιβάλλον για να ζει κανείς, με πολλές δυσκολίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο Μωυσής, αλλά το σημαντικότερο πρόβλημα ήταν πως σ’ αυτά τα σαράντα χρόνια δεν είχε επαφή με τους Ισραηλίτες και ούτε και ο Θεός τού εμφανίστηκε. Ο Θεός όρισε αυτό το περιβάλλον για τον Μωυσή, για να τον εξευγενίσει. Είναι σύμφωνο αυτό με τις ανθρώπινες αντιλήψεις; Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν ειλικρινή πίστη, πώς φανερώνεται αυτό συνήθως; Τα πρώτα δυο χρόνια θα διατηρούν ακόμη κάποια δύναμη μέσα στην καρδιά τους και θα σκέφτονται: «Ο Θεός με δοκιμάζει, αλλά εγώ δεν φοβάμαι. Έχω τον Θεό! Εφόσον ο Θεός δεν μ’ αφήνει να πεθάνω, μπορώ να ζήσω ακόμη κι αν μου μένει μία αναπνοή. Ζω με τον Θεό. Έχω εμπιστοσύνη. Πρέπει να ικανοποιήσω τον Θεό!» Νιώθουν αυτήν τη λίγη αποφασιστικότητα, επειδή έχουν ακόμη πρόβατα για συντρόφους. Ωστόσο, μετά από μερικά χρόνια, τα πρόβατα λιγοστεύουν κι ένας μανιασμένος αέρας φυσάει όλη μέρα. Στην ηρεμία της νύχτας, οι άνθρωποι αισθάνονται μοναξιά. Δεν έχουν κανέναν να μοιραστούν όσα έχουν στην καρδιά τους. Όταν σηκώνουν το βλέμμα προς τον ουρανό, βλέπουν μόνο τα αστέρια και το φεγγάρι. Τις νύχτες που έχει συννεφιά και βρέχει, η μοναξιά τους μεγαλώνει ακόμη περισσότερο, γιατί ακόμη και το φεγγάρι είναι κρυμμένο. Ασυνείδητα, αρχίζει και παγώνει η εμπιστοσύνη τους. Κι όταν παγώσει η εμπιστοσύνη τους, τότε φανερώνεται μια καρδιά γεμάτη παράπονα και παρανοήσεις. Στη συνέχεια, η εσωτερική τους κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο καταθλιπτική κι η ζωή αρχίζει σιγά-σιγά να χάνει το νόημά της. Αισθάνονται συνεχώς ότι ο Θεός δεν τους προσέχει και τους έχει εγκαταλείψει. Αρχίζουν να αμφιβάλλουν για την ύπαρξη του Θεού κι η εμπιστοσύνη τους φθίνει όλο και περισσότερο. Αν δεν έχεις ειλικρινή πίστη, δεν θ’ αντέξεις στη δοκιμασία του χρόνου ή στη δοκιμασία του περιβάλλοντός σου. Αν δεν μπορείς ν’ αντέξεις τη δοκιμασία που θα σου δώσει ο Θεός, τότε Εκείνος δεν θα σου μιλήσει ούτε θα σου εμφανιστεί. Ο Θεός θέλει να δει αν πιστεύεις και αναγνωρίζεις ότι υπάρχει, κι αν έχεις ειλικρινή πίστη βαθιά μέσα σου. Έτσι ερευνά εξονυχιστικά ο Θεός τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Οι άνθρωποι που ζουν ανάμεσα στους ουρανούς και τη γη βρίσκονται στα χέρια του Θεού; Όλοι βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Δεν έχει σημασία αν βρίσκεσαι στην έρημο ή στο φεγγάρι. Βρίσκεσαι στα χέρια του Θεού. Έτσι είναι τα πράγματα. Αν ο Θεός δεν σου έχει εμφανιστεί, πώς μπορείς να διακρίνεις την ύπαρξη και την κυριαρχία Του; Πώς μπορείς να αφήσεις την αλήθεια που λέει πως «ο Θεός υπάρχει και είναι κυρίαρχος επί των πάντων» να ριζώσει μέσα στην καρδιά σου και να μην ξεθωριάσει ποτέ; Πώς μπορείς να κάνεις αυτήν τη δήλωση την ίδια σου τη ζωή, την κινητήρια δύναμη της ζωής σου, και την εμπιστοσύνη και τη δύναμη που θα σου επιτρέψουν να συνεχίσεις να ζεις; (Με προσευχή.) Αυτό είναι πρακτικό. Αυτό είναι το μονοπάτι της άσκησης. Όταν έχεις τις περισσότερες δυσκολίες, όταν μπορείς λιγότερο από ποτέ να αισθανθείς τον Θεό, όταν νιώθεις τον μεγαλύτερο πόνο και τη μεγαλύτερη μοναξιά, όταν αισθάνεσαι λες και είσαι μακριά από τον Θεό, τότε ποιο είναι αυτό που πρέπει να κάνεις πάνω απ’ όλα; Να επικαλεστείς τον Θεό. Όταν επικαλείσαι τον Θεό, αυτό σου δίνει δύναμη. Όταν επικαλείσαι τον Θεό, αυτό σε κάνει να νιώθεις την ύπαρξή Του. Όταν επικαλείσαι τον Θεό, αυτό σε κάνει να νιώθεις την κυριαρχία Του. Όταν επικαλείσαι τον Θεό, προσεύχεσαι σ’ Εκείνον και θέτεις τη ζωή σου στα χέρια Του, τότε θα νιώσεις ότι ο Θεός βρίσκεται κοντά σου και δεν σε έχει εγκαταλείψει. Όταν νιώσεις ότι ο Θεός δεν σε έχει εγκαταλείψει, όταν νιώθεις πραγματικά ότι είναι στο πλευρό σου, τότε θα αναπτυχθεί η πίστη σου; Αν έχεις πραγματική εμπιστοσύνη, πρόκειται να φθαρεί και να ξεθωριάσει με το πέρασμα του χρόνου; Όχι βέβαια. Έχει λυθεί τώρα το πρόβλημα της εμπιστοσύνης; Μπορούν οι άνθρωποι να διαθέτουν πραγματική εμπιστοσύνη αν απλώς κουβαλούν τη Βίβλο και απομνημονεύουν επίμονα τα εδάφια λέξη-λέξη; Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα χρειάζεται ακόμα προσευχή στον Θεό, αλλά και να βασίζεσαι σ’ Εκείνον. Πώς πέρασε ο Μωυσής τα σαράντα χρόνια στην έρημο; Τότε δεν υπήρχε Βίβλος ούτε είχε κανέναν άνθρωπο γύρω του. Μόνο πρόβατα είχε μαζί του. Σίγουρα τον καθοδήγησε ο Θεός. Η Βίβλος δεν καταγράφει πώς τον καθοδήγησε ο Θεός, αν του εμφανίστηκε, αν ο Θεός τού μίλησε ή αν του έδωσε να καταλάβει γιατί τον έκανε να ζήσει στην έρημο για σαράντα χρόνια. Όμως, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο Μωυσής επιβίωσε στην έρημο για σαράντα χρόνια. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό. Χωρίς να έχει κανέναν δίπλα του για να μοιραστεί όσα είχε μέσα στην καρδιά του, πώς μπόρεσε να επιβιώσει μόνος του στην έρημο για σαράντα χρόνια; Αυτό θα ήταν αδύνατο για οποιονδήποτε δεν είχε ειλικρινή πίστη. Θα ήταν θαύμα! Όπως κι αν συλλογιστούν οι άνθρωποι αυτό το ζήτημα, θεωρούν ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί ποτέ. Δεν είναι καθόλου σύμφωνο με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες! Όμως αυτό δεν είναι ούτε θρύλος ούτε φανταστική περιπέτεια. Είναι ένα πραγματικό, αμετάβλητο και αδιαμφισβήτητο γεγονός. Τι δείχνει η ύπαρξη αυτού του γεγονότος στους ανθρώπους; Αν έχεις ειλικρινή πίστη στον Θεό, τότε ακόμη και μια ανάσα να σου μένει, ο Θεός δεν πρόκειται να σ’ εγκαταλείψει. Αυτό είναι ένα γεγονός της ύπαρξης του Θεού. Αν έχεις τέτοια πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό και Τον καταλαβαίνεις τόσο καλά, τότε έχεις αρκετά μεγάλη εμπιστοσύνη. Σ’ όποιο περιβάλλον κι αν βρεθείς και όσο καιρό κι αν μείνεις σ’ αυτό το περιβάλλον, η εμπιστοσύνη σου δεν θα μειωθεί.

Ο Μωυσής έμεινε στην έρημο σαράντα χρόνια. Ο Θεός δεν του εμφανίστηκε ποτέ ούτε τον προμήθευσε με την αλήθεια. Ο Μωυσής δεν είχε βιβλία με τα λόγια του Θεού στα χέρια του, δεν είχε κανέναν άνθρωπο απ’ τον λαό του Θεού στο πλάι του ούτε κανέναν για να μοιραστεί όσα είχε στην καρδιά του. Μόνος στην έρημο, μπόρεσε να ζήσει επειδή βασίστηκε στην προσευχή στον Θεό. Τελικά, μετά απ’ αυτό ο Μωυσής απέκτησε αληθινή εμπιστοσύνη. Γιατί λοιπόν το έκανε ο Θεός αυτό; Ήθελε ν’ αναθέσει μια αποστολή στον Μωυσή και να τον χρησιμοποιήσει για κάτι σημαντικό, έπρεπε να επιτελέσει έργο σ’ αυτόν, οπότε τον σκληραγώγησε. Τι ήταν αυτό που σκληραγώγησε ο Θεός στον Μωυσή; (Την εμπιστοσύνη του.) Ο Θεός ήθελε να την οδηγήσει στην τελείωση την εμπιστοσύνη του, όχι να τη σκληραγωγήσει. Αυτό που σκληραγωγεί ο Θεός είναι οι καλές προθέσεις του ανθρώπου, η λεγόμενη επιμονή του, καθώς και οι ικανότητες και δεξιότητές του, η θερμοαιμία του. Γιατί είχε φύγει τότε ο Μωυσής από την Αίγυπτο; (Επειδή σκότωσε έναν Αιγύπτιο, επειδή ήταν θερμόαιμος.) Θα μπορούσε να τον χρησιμοποιήσει τότε ο Θεός; (Όχι.) Τι θα συνέβαινε αν τον χρησιμοποιούσε τότε; Ο Μωυσής μισούσε τους Αιγύπτιους και φερόταν πάντα παρορμητικά. Αν σκότωνε κι άλλον άνθρωπο, αυτό δεν θα δημιουργούσε προβλήματα; Αν ο Θεός τού ζητούσε να πάει και να οδηγήσει τους Ισραηλίτες έξω από την Αίγυπτο κι όταν ο Φαραώ δεν θα συμφωνούσε, ο Μωυσής φερόταν παρορμητικά, αυτό δεν θα προκαλούσε προβλήματα; Ο Θεός θα έλεγε: «Μπορείς να εκπροσωπήσεις τον Θεό αν φέρεσαι έτσι;» Δεν γινόταν, λοιπόν, να τον χρησιμοποιήσει εξαιτίας της θερμοαιμίας του. Η θερμοαιμία είναι μεγάλο ταμπού για τους ανθρώπους. Αν είσαι θερμόαιμος, αν θες να φέρεσαι πάντα σύμφωνα με τη φύση σου και την παρορμητικότητά σου κι αν θέλεις να λύνεις πάντα τα προβλήματα με ανθρώπινες μεθόδους, αν δεν έχεις ειλικρινή πίστη στον Θεό, αν δεν βασίζεσαι σ’ Εκείνον και δεν πιστεύεις στην κυριαρχία Του από ειλικρινή πίστη, τότε ο Θεός δεν θα μπορεί να σε χρησιμοποιήσει. Αν προσπαθούσε να σε χρησιμοποιήσει, τότε όχι μόνο δεν θα πετύχαινες τίποτα, αλλά θα τα έκανες θάλασσα. Επομένως, ο Μωυσής, μόλις σκότωσε τον Αιγύπτιο, κατέφυγε στην έρημο. Ο Θεός χρησιμοποίησε αυτό το περιβάλλον της ερήμου για να σκληραγωγήσει το θέλημά του Μωυσή, τη θερμοαιμία του, τις καλές προθέσεις του, τον ζήλο του και την παρορμητικότητά του, αλλά και τον ηρωισμό που τον έκανε να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του λαού του και να πολεμά την αδικία. Όλα αυτά εντάσσονται στη θέληση του ανθρώπου, στη θερμοαιμία και στη φύση του. Γιατί δεν κανόνισε ο Θεός να τον συνοδεύσουν μερικοί Ισραηλίτες; Αν είχε έστω κι έναν άλλο άνθρωπο μαζί του, μπορεί να μη βασιζόταν στον Θεό αλλά στον άλλο άνθρωπο. Σε τι άνθρωπο μετατράπηκε τελικά ο Μωυσής μετά τον εξευγενισμό του σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον; Μπορούσε να υποταχθεί στον Θεό και είχε πραγματική εμπιστοσύνη. Αυτό δείχνει ότι είχε μειωθεί φυσική θερμοαιμία του. Όταν βγήκε από την έρημο, διατηρούσε τη θερμοαιμία και τον ηρωισμό του; (Όχι.) Πώς φάνηκε αυτό; (Είπε πως δεν ήταν πια καλός ομιλητής.) Εφόσον δεν μπορούσε να μιλήσει πια, διατηρούσε τις προθέσεις και τις παρορμήσεις του; (Όχι.) Αν το δούμε έτσι, όταν ο Θεός θέλει να οδηγήσει έναν άνθρωπο στην τελείωση, να οδηγήσει στην τελείωση την εμπιστοσύνη του ανθρώπου στον Θεό, τότε είτε τον χρησιμοποιεί είτε όχι, θα οδηγήσει στην τελείωση την κατανόηση που έχει αυτός ο άνθρωπος για την αλήθεια και για τις προθέσεις του Θεού. Θα του επιτρέψει να υποταχθεί στον Θεό πραγματικά και απόλυτα, χωρίς καμιά νοθεία, χωρίς τον λεγόμενο ανθρώπινο ηρωισμό, την παρορμητικότητα, τις φιλοδοξίες και τα έντονα πάθη, χωρίς θερμοαιμία και χωρίς ανθρώπινες καλές προθέσεις κι ενθουσιασμό. Χωρίς αυτά τα δήθεν πιστεύω. Όλοι θαυμάζουν και επιδιώκουν αυτά που προκύπτουν από το θέλημα του ανθρώπου. Αυτά είναι πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν μέσες-άκρες θετικά, καλά και σωστά. Όλοι προσπαθούν να ζήσουν σύμφωνα με αυτά. Αυτά είναι τα πιστεύω των ανθρώπων. Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν αυτά τα πράγματα, τότε μπορούν να υποταχθούν πραγματικά στον Θεό, και δεν θα φέρονται ούτε θα μιλούν σύμφωνα με τις ανθρώπινες φαντασιοκοπίες και την ανθρώπινη καλοσύνη. Όταν οι άνθρωποι προσέλθουν ξανά ενώπιον του Θεού, τότε θα έχουν περισσότερα στοιχεία ειλικρινούς πίστης σ’ Εκείνον. Ποια είναι τα στοιχεία της ειλικρινούς πίστης; Άραγε, οι άνθρωποι θα συνεχίζουν να συμβουλεύουν τον Θεό, λέγοντας: «Θεέ μου, αυτά που κάνεις δεν είναι σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις κι οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχθούν τις πράξεις Σου. Πρέπει να το κάνεις έτσι» και «Θεέ μου, αυτό που είπες δεν μου φάνηκε σωστό. Το ύφος είναι λανθασμένο, η προσέγγισή Σου και τα λόγια Σου δεν είναι σωστά»; Αυτά τα στοιχεία έχουν αφαιρεθεί από μέσα τους, και τώρα θα πάψουν να συμβουλεύουν τον Θεό. Θα μπορούν να υποτάσσονται πραγματικά στον Θεό, να διαθέτουν λογική και φόβο Θεού. Με σαράντα χρόνια σκληραγώγησης στην έρημο, ο Μωυσής αισθάνθηκε πραγματικά την ύπαρξη του Θεού. Σε ένα περιβάλλον όπου ένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε καν να επιβιώσει, αυτός βασιζόταν μέρα με τη μέρα στον Θεό για να επιβιώσει, κρατήθηκε απ’ την ελπίδα χρόνο με τον χρόνο κι έζησε ως το τέλος. Είδε πράγματι τον Θεό. Δεν ήταν ούτε σύμπτωση ούτε θρύλος. Δεν υπήρχε τίποτα τυχαίο ή αιφνίδιο σ’ αυτό. Ήταν όλο πραγματικότητα. Ο Μωυσής είδε την πραγματική ύπαρξη του Θεού κι είδε ότι ισχύει πραγματικά ότι ο Θεός κυριαρχεί πραγματικά επί των πάντων. Αφού το έργο του Θεού στους ανθρώπους πετυχαίνει αυτήν την επίδραση, οι καρδιές των ανθρώπων αλλάζουν. Οι αντιλήψεις κι οι φαντασιοκοπίες τους εξαφανίζονται, ενώ οι ίδιοι αισθάνονται πως είναι ένα τίποτα και πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς τον Θεό. Κατά συνέπεια, δεν θέλουν να επιμείνουν να ενεργούν με τον δικό τους τρόπο. Εκείνη τη στιγμή, θα λένε πράγματα σαν κι αυτό: «Κύριε: δεν θέλει γείνει τούτο εις σε»; (Όχι.) Μπορούμε να πούμε ότι τότε οι άνθρωποι δεν θα μιλούν βασισμένοι σε ανθρώπινες αντιλήψεις εμποδίζοντας τον Θεό, δεν θα ενεργούν με βάση τη θέληση του ανθρώπου και δεν θα επιμένουν να ενεργούν όπως κρίνουν οι ίδιοι ότι αρμόζει. Ποια είναι, λοιπόν, η βάση σύμφωνα με την οποία ζουν οι άνθρωποι; Τι βιώνουν; Υποκειμενικά, μπορούν να υποταχθούν στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού. Αντικειμενικά, μπορούν να επιτρέψουν στη φύση να πάρει τον δρόμο της, να περιμένουν και να αναζητούν τις προθέσεις του Θεού, και να υποτάσσονται στον Θεό σε όλα όσα τους ζητάει, χωρίς να κάνουν τις δικές τους επιλογές.

Τότε που ο Θεός έστειλε τον Μωυσή να οδηγήσει τους Ισραηλίτες στην έξοδο από την Αίγυπτο, πώς αντέδρασε εκείνος όταν ο Θεός τού έδωσε μια τέτοια αποστολή; (Είπε ότι δεν ήταν καλός ομιλητής, ότι ήταν αργός στην ομιλία και τη γλώσσα.) Είχε αυτή τη μία, μικρή επιφύλαξη, ότι δεν ήταν καλός στα λόγια, ότι ήταν αργός στην ομιλία και τη γλώσσα. Αντιτάχθηκε, παρ’ όλα αυτά, στην αποστολή του Θεού; Πώς την αντιμετώπισε; Προσέπεσε αμέσως. Και τι σημαίνει το να προσπέσεις; Σημαίνει υποταγή και αποδοχή. Ο Μωυσής προσέπεσε ενώπιον του Θεού, δεν έδωσε σημασία στις προσωπικές του προτιμήσεις και δεν ανέφερε τις όποιες δυσκολίες μπορεί να είχε. Ό,τι τον έβαζε ο Θεός να κάνει, το έκανε αμέσως. Γιατί μπόρεσε να αποδεχτεί την αποστολή από τον Θεό ακόμη κι όταν ένιωθε ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα; Γιατί μέσα του είχε αληθινή εμπιστοσύνη. Είχε κάποια εμπειρία από την κυριαρχία του Θεού πάνω σε όλα τα πράγματα και τα ζητήματα, και στα σαράντα χρόνια της εμπειρίας του στην έρημο είχε τελικά μάθει ότι η κυριαρχία του Θεού είναι παντοδύναμη. Έτσι, αποδέχτηκε πρόθυμα την αποστολή από τον Θεό και ξεκίνησε να κάνει αυτό που του είχε αναθέσει ο Θεός χωρίς δεύτερη κουβέντα. Τι σημαίνει «ξεκίνησε»; Σημαίνει ότι είχε αληθινή εμπιστοσύνη στον Θεό κι ότι βασιζόταν αληθινά σ’ Εκείνον, ότι είχε αληθινή υποταγή σ’ Εκείνον. Δεν ήταν δειλός, δεν έκανε τη δική του επιλογή, ούτε προσπάθησε να αρνηθεί. Αντίθετα, πίστευε απόλυτα και ξεκίνησε να εκτελεί την αποστολή από τον Θεό γεμάτος εμπιστοσύνη. Πίστευε το εξής: «Αν το έχει αναθέσει ο Θεός αυτό, τότε όλα θα γίνουν όπως λέει Εκείνος. Ο Θεός μού είπε να βγάλω τους Ισραηλίτες απ’ την Αίγυπτο, οπότε θα πάω. Εφόσον ο Θεός το έχει αναθέσει αυτό, θα εργαστεί και θα μου δώσει δύναμη. Το μόνο που χρειάζεται είναι να συνεργαστώ». Αυτό γνώριζε ο Μωυσής. Όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν όλα όσα τους εμπιστεύεται ο Θεός μόνοι τους. Έχουν οι άνθρωποι τέτοιες ικανότητες; Όχι βέβαια. Αν οι άνθρωποι είναι δειλοί, δεν θα έχουν καν το θάρρος να συναντήσουν τον Φαραώ της Αιγύπτου. Βαθιά μέσα τους, θα λέγανε: «Ο Φαραώ της Αιγύπτου είναι βασιλιάς των διαβόλων. Έχει ολόκληρο στρατό υπό τις διαταγές του και θα μπορούσε να με σκοτώσει με μια κουβέντα. Πώς μπορώ να οδηγήσω τόσους Ισραηλίτες στην έξοδο; Θα με άκουγε ο Φαραώ της Αιγύπτου;» Αυτά τα λόγια αποτελούν άρνηση, αντίσταση κι επανάσταση. Φανερώνουν έλλειψη πίστης στον Θεό κι αυτό δεν είναι πραγματική εμπιστοσύνη. Οι περιστάσεις εκείνη την εποχή δεν ήταν ευνοϊκές για τους Ισραηλίτες ούτε για τον Μωυσή. Η έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, από την ανθρώπινη οπτική, δεν ήταν παρά ένα ακατόρθωτο έργο αφού η Αίγυπτος ήταν αποκομμένη εξαιτίας της Ερυθράς Θάλασσας, και θα ήταν πολύ δύσκολο να διασχίσουν αυτήν τη θάλασσα. Είναι δυνατόν να μην ήξερε ο Μωυσής πόσο δύσκολο θα ήταν να εκπληρώσει αυτήν την αποστολή; Μέσα του ήξερε, όμως και πάλι είπε μόνο ότι ήταν αργός στην ομιλία και τη γλώσσα, ότι κανείς δεν θα έδινε σημασία στα λόγια του. Δεν απέρριψε, κατά βάθος, την αποστολή από τον Θεό. Όταν του είπε ο Θεός να οδηγήσει τους Ισραηλίτες στην έξοδο από την Αίγυπτο, εκείνος προσέπεσε και το αποδέχτηκε. Γιατί δεν ανέφερε τις δυσκολίες; Μήπως, μετά από σαράντα χρόνια στην έρημο, δεν γνώριζε τους κινδύνους του έξω κόσμου, ή το πώς είχαν εξελιχθεί τα πράγματα στην Αίγυπτο, ή τη δεινή θέση των Ισραηλιτών εκείνη την εποχή; Δεν τα καταλάβαινε ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα; Αυτό συνέβαινε; Σίγουρα όχι. Ο Μωυσής ήταν έξυπνος και σοφός. Ήξερε όλα αυτά τα πράγματα, αφού τα είχε υποστεί και τα είχε βιώσει ο ίδιος στον έξω κόσμο, και δεν θα τα ξεχνούσε ποτέ. Τα ήξερε πάρα πολύ καλά όλα αυτά. Άρα, ήξερε πόσο δύσκολη ήταν η αποστολή που του είχε δώσει ο Θεός; (Ναι.) Αν το ήξερε, πώς είναι δυνατόν να την αποδέχτηκε; Εμπιστευόταν τον Θεό. Με την εμπειρία μιας ζωής, πίστευε στην παντοδυναμία του Θεού, γι’ αυτό και δέχτηκε την αποστολή αυτήν από τον Θεό με καρδιά γεμάτη εμπιστοσύνη και χωρίς την παραμικρή αμφιβολία. Ποιες εμπειρίες είχε ο Μωυσής; Πες μου. (Κατά την εμπειρία του, κάθε φορά που επικαλούταν τον Θεό και κάθε φορά που Τον πλησίαζε, Εκείνος τον οδηγούσε και τον καθοδηγούσε. Ο Μωυσής έβλεπε ότι ο Θεός δεν είχε πάρει ποτέ πίσω τον λόγο Του κι είχε πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό.) Αυτό είναι μία πτυχή. Κάτι άλλο; (Στα σαράντα χρόνια που πέρασε στην έρημο, ο Μωυσής είχε δει πραγματικά την κυριαρχία του Θεού, όταν Τον επικαλούταν και προσευχόταν σ’ Εκείνον. Μπόρεσε να επιβιώσει και να αντέξει, και διέθετε ειλικρινή πίστη στην κυριαρχία του Θεού.) Κάτι άλλο; (Ο Θεός είχε ήδη επιτελέσει πολύ έργο στον Μωυσή. Ο Μωυσής ήξερε μερικά στοιχεία σχετικά με το πώς είχε δημιουργήσει ο Θεός τους ουρανούς, τη γη κι όλα τα πράγματα, πώς κατέστρεψε τον κόσμο με έναν κατακλυσμό την εποχή του Νώε, ήξερε για τον Αβραάμ και άλλα τέτοια πράγματα. Έγραψε αυτά τα πράγματα στην Πεντάτευχο, γεγονός που αποδεικνύει ότι απέκτησε γνώσεις για όλες αυτές τις πράξεις του Θεού και ήξερε ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και πάνσοφος. Επομένως, πίστευε ότι αφού θα τον καθοδηγούσε ο Θεός, το εγχείρημα θα πετύχαινε σίγουρα. Ήθελε να παρακολουθήσει τις πράξεις του Θεού, να δει τι θα έπραττε ο Θεός μέσα απ’ αυτόν και πώς θα τον βοηθούσε και θα τον καθοδηγούσε. Αυτή ήταν η εμπιστοσύνη που είχε.) Έτσι ήταν τα πράγματα. Πείτε Μου, στα σαράντα χρόνια του στην έρημο, μπόρεσε ο Μωυσής να βιώσει εμπειρικά ότι τίποτα δεν είναι δύσκολο για τον Θεό, και ότι ο άνθρωπος βρίσκεται στα χέρια Του; Και πολύ μάλιστα —αυτή ήταν η πιο αληθινή του εμπειρία. Στα σαράντα χρόνια του στην έρημο, υπήρξαν πάρα πολλά πράγματα που του προκάλεσαν θανάσιμο κίνδυνο, και δεν ήξερε αν θα επιβιώσει απ’ αυτούς. Κάθε μέρα, πάλευε για τη ζωή του και προσευχόταν στον Θεό για προστασία. Αυτή ήταν η μόνη του επιθυμία. Σε αυτά τα σαράντα χρόνια, εκείνο που βίωσε βαθύτερα ήταν η κυριαρχία και η προστασία του Θεού. Αργότερα, λοιπόν, όταν δεχόταν την αποστολή από τον Θεό, το πρώτο που ένιωσε πρέπει να ήταν το εξής: «Τίποτε δεν είναι δύσκολο για τον Θεό. Εάν ο Θεός λέει ότι μπορεί να γίνει, τότε σίγουρα μπορεί να γίνει. Εφόσον ο Θεός μού έδωσε μια τέτοια αποστολή, σίγουρα θα φροντίσει να γίνει —Αυτός θα την εκτελέσει, όχι κάποιος άνθρωπος». Προτού αναλάβει δράση, ο άνθρωπος πρέπει να σχεδιάσει και να προετοιμαστεί εκ των προτέρων. Πρέπει να κάνει πρώτα προετοιμασίες. Ο Θεός πρέπει να κάνει αυτά τα πράγματα προτού ενεργήσει; Όχι, δεν έχει ανάγκη. Κάθε δημιουργημένο ον, όση επιρροή κι αν διαθέτει, όσο ικανό ή ισχυρό είναι, όσο εκτός ελέγχου κι αν είναι, βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Ο Μωυσής είχε εμπιστοσύνη, γνώσεις και εμπειρία ως προς αυτό, οπότε δεν υπήρχε ίχνος αμφιβολίας ή φόβου στην καρδιά του. Κατά συνέπεια, η εμπιστοσύνη του στον Θεό ήταν ιδιαίτερα αληθινή και αγνή. Μπορεί να ειπωθεί ότι ήταν γεμάτος εμπιστοσύνη.

Μόλις μίλησα για το τι είναι η ειλικρινής πίστη. Πείτε Μου, τελικά ο Θεός θέλει τα πιστεύω των ανθρώπων ή την ειλικρινή πίστη τους; (Θέλει την ειλικρινή πίστη των ανθρώπων.) Αυτό που θέλει ο Θεός είναι η ειλικρινής πίστη των ανθρώπων. Τι είναι η ειλικρινής πίστη; Για να το πούμε με τα πιο απλά και άμεσα λόγια, το να έχουν οι άνθρωποι πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό. Πώς είναι πρακτικά η πραγματική εμπιστοσύνη; Πώς σχετίζεται με όλες τις δραστηριότητες των ανθρώπων στην πραγματική τους ζωή; (Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος επί των πάντων και ορίζει τα πάντα. Πιστεύουν στην κυριαρχία του Θεού επί όλων όσα συναντούν και πιστεύουν ότι τίποτα δεν Τον δυσκολεύει.) (Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι κάθε λέξη που λέει ο Θεός θα γίνει πραγματικότητα.) Σκεφτείτε το κι άλλο αυτό. Πώς αλλιώς φανερώνεται η πραγματική εμπιστοσύνη; (Η εμπιστοσύνη του Μωυσή διαφέρει από αυτήν των συνηθισμένων πιστών. Εκείνος, όταν έγραψε τη Γένεση, πίστευε ότι ο Θεός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη και όλα τα πράγματα με τα λόγια Του, ότι οι ουρανοί και η γη και όλα τα πράγματα προήλθαν από τα λόγια του Θεού. Πίστευε πως ό,τι λέει ο Θεός έτσι είναι και ότι αυτό που ορίζει ο Θεός θα γίνει πραγματικότητα, αλλά και ότι όλα Του τα λόγια θα εφαρμοστούν και θα εκπληρωθούν. Υπό αυτήν την έννοια, είχε πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό. Δεν πίστευε απλώς ότι ο Θεός υπάρχει στ’ αλήθεια. Πίστευε ότι ο Θεός δημιούργησε τους ουρανούς, τη γη και όλα τα πράγματα. Βαθιά μέσα του πίστευε ακράδαντα ότι τα λόγια του Θεού κατάφεραν τα πάντα, και πίστευε στην παντοδυναμία του Θεού. Αν δεν είχε αυτήν την εμπιστοσύνη στον Θεό, δεν θα είχε γράψει ποτέ τη Γένεση. Αυτά τα λόγια, επίσης, τα ενέπνευσε ή τα αποκάλυψε το Άγιο Πνεύμα, και εκείνος μπορούσε να δει καθαρά.) Πείτε Μου, η πραγματική ύπαρξη του Θεού είναι γεγονός επειδή το πιστεύουν οι άνθρωποι; (Όχι.) Τι είδος γεγονότος είναι η πραγματική ύπαρξη του Θεού; (Είτε το πιστεύουν οι άνθρωποι είτε όχι, ο Θεός είναι αυθύπαρκτος και αιώνιος.) Η εμπιστοσύνη προς τον Θεό πρέπει να βασίζεται το λιγότερο σε αυτό το θεμέλιο: ο Θεός δεν υπάρχει επειδή εσύ Τον αναγνωρίζεις με τα λόγια ούτε θα έπαυε να υπάρχει αν εσύ δεν Τον αναγνώριζες. Αντιθέτως, ο Θεός υπάρχει ανεξάρτητα απ’ το αν εσύ πιστεύεις σ’ Εκείνον ή Τον αναγνωρίζεις. Ο Θεός είναι αιωνίως ο Δημιουργός και ο κυρίαρχος των πάντων. Γιατί πρέπει να το καταλάβουν αυτό οι άνθρωποι; Τι μπορεί να αλλάξει μέσα τους αν το καταλάβουν; Κάποιοι λένε: «Αν πιστεύουμε σ’ Εσένα, Εσύ είσαι ο Θεός. Αλλά αν δεν πιστεύουμε σ’ Εσένα, δεν είσαι Εσύ ο Θεός». Τι είναι αυτά τα λόγια; Είναι λόγια ανυπότακτα και παράλογα. Ο Θεός λέει: «Και να μην πιστέψεις εσύ σ’ Εμένα, εγώ παραμένω ο Θεός και παραμένω κυρίαρχος της μοίρας σου. Δεν μπορείς να τ’ αλλάξεις αυτό». Αυτό είναι ένα γεγονός που κανείς δεν μπορεί ν’ αρνηθεί. Όσο και αν αρνείται τον Θεό ή Του αντιστέκεται ένας άθεος, η μοίρα του παραμένει στην κυριαρχία του Θεού, και δεν μπορεί να ξεφύγει από την τιμωρία Του. Αν αποδεχθείς πλήρως την ενορχήστρωση του Θεού και τις διευθετήσεις Του, και υποταχθείς σ’ αυτές, αν μπορέσεις ν’ αποδεχθείς όλες τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός, τότε τα λόγια Του μπορούν ν’ αλλάξουν τον τρόπο ζωής σου, τους στόχους της ζωής σου και την κατεύθυνση της επιδίωξής σου, το μονοπάτι που διαλέγεις και το νόημα της ζωής σου. Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι πιστεύουν πως ο Θεός υπάρχει και είναι ο κυρίαρχος όλων των πραγμάτων και όλων όσα υπάρχουν. Όμως, δεν μπορούν να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις του Θεού και στις διευθετήσεις Του ούτε να δουν ότι ο Θεός κάνει διαφορετικές διευθετήσεις για κάθε άτομο. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να επιδιώκουν τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες, και θέλουν πάντα να κάνουν σπουδαία πράγματα. Όμως, συναντούν διαρκώς αναποδιές και στο τέλος βάλλονται και καταλήγουν διαλυμένοι και μες στα αίματα. Μόνο τότε παραδίνονται. Αν πίστευαν πραγματικά στην κυριαρχία του Θεού, θα φέρονταν έτσι; Κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον. Και πώς πρέπει να ασκηθούν τότε; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να καταλάβουν την πρόθεση του Θεού. Στο έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, ο Θεός βοηθάει τους ανθρώπους ν’ απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να ελευθερωθούν από την επιρροή του Σατανά, να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι ζωής και να ζουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αν εκείνοι καταλάβουν πραγματικά την πρόθεση του Θεού, θ’ ακολουθούν τις απαιτήσεις Του καθώς επιδιώκουν την αλήθεια και θα προσπαθούν να Τον καταλάβουν, πετυχαίνοντας την υποταγή στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του. Μόνο έτσι μπορούν να εναρμονιστούν με την πρόθεση του Θεού. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, αλλά αδυνατούν να υποταχθούν σε Αυτόν. Θέλουν πάντα να επιδιώκουν τις δικές τους επιθυμίες, αλλά στο τέλος όλοι αποτυγχάνουν. Μόνο τότε λένε αυτό που έχουν μέσα τους: «Αυτή είναι η μοίρα, και κανείς δεν μπορεί ν’ αλλάξει αυτό που έχει ορίσει ο Θεός!» Εκείνη τη στιγμή, όταν λένε πάλι: «Πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει και κρατά τα πάντα στα χέρια Του», διαφέρουν αυτά τα λόγια από εκείνα που έλεγαν πριν; Είναι πολύ πιο πρακτικά από τα δόγματα για τα οποία μιλούσαν πιο πριν. Προηγουμένως, μόνο στα λόγια αναγνώριζαν τον Θεό και πίστευαν ότι είναι κυρίαρχος επί των πάντων. Όταν, όμως τους συνέβαιναν διάφορα, δεν μπορούσαν να υποταχθούν στον Θεό ούτε να κάνουν πράξη την αλήθεια βασισμένοι στα λόγια Του. Βαθιά μέσα τους πίστευαν ότι μπορούσαν να υλοποιήσουν τα ιδανικά τους μόνοι τους. Με αυτόν τον τρόπο, τα λόγια του Θεού που πίστευαν βαθιά μέσα τους και τα δόγματα για τα οποία μιλούσαν δεν μπορούσαν να γίνουν οι αρχές των πράξεών τους. Αυτό σημαίνει ότι δεν πίστευαν πως όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και πως μπορούν να καταφέρουν τα πάντα. Νόμιζαν ότι καταλάβαιναν την αλήθεια, αλλά δεν μπορούσαν να υποταχθούν στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού, κι έτσι το μόνο που καταλάβαιναν ήταν δόγματα και λόγια, όχι η αλήθεια-πραγματικότητα. Έλεγαν ότι πίστευαν στην κυριαρχία του Θεού, αλλά στην πραγματική ζωή δεν μπορούσαν να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Ακολουθούσαν πάντα τα δικά τους μονοπάτια, ήθελαν συνεχώς να επιδιώκουν τις δικές τους επιθυμίες και παραβίαζαν τις απαιτήσεις του Θεού. Είναι αυτό αληθινή υποταγή; Υπάρχει εδώ πραγματική πίστη και εμπιστοσύνη; (Όχι.) Δεν υπάρχει καθόλου κι αυτό είναι πραγματικά αξιολύπητο! Ποιες είναι οι εκδηλώσεις της πραγματικής εμπιστοσύνης στον Θεό; Οι άνθρωποι που έχουν πραγματική εμπιστοσύνη πιστεύουν τουλάχιστον ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ότι θα γίνουν πραγματικότητα και θα εκπληρωθούν. Πιστεύουν ότι η άσκηση σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού είναι το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Στη ζωή τους, προσεύχονται στον Θεό και βασίζονται σ’ Εκείνον, φέρουν τα λόγια του Θεού στην πραγματική ζωή τους, ασκούνται στα πάντα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, επιδιώκουν να είναι ειλικρινείς και βιώνουν την πραγματικότητα των λόγων του Θεού. Όχι μόνο πιστεύουν στην ύπαρξη και στην κυριαρχία του Θεού, αλλά επιδιώκουν και να υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και στις διευθετήσεις του Θεού στην πραγματική τους ζωή. Αν είναι ανυπότακτοι, μπορούν να κάνουν αυτοκριτική, να αποδεχτούν την αλήθεια και την πειθαρχία του Θεού, και να επιτύχουν την υποταγή στον Θεό. Αν ασκείσαι έτσι, η αλήθεια που αναγνωρίζεις και πιστεύεις θα γίνει η ζωή-πραγματικότητά σου. Η αλήθεια θα μπορέσει να καθοδηγήσει τις σκέψεις σου, τη ζωή σου και την κατεύθυνση που θα πάρει ολόκληρη η ζωή σου. Τότε, θα μπορέσεις να δείξεις πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό. Όταν διαθέτεις πραγματική πίστη στον Θεό και αληθινή υποταγή, αυτό δημιουργεί πραγματική εμπιστοσύνη. Αυτή η εμπιστοσύνη είναι ειλικρινής πίστη στον Θεό. Και από πού προέρχεται αυτή η ειλικρινής πίστη; Την αποκτά κάποιος καθώς κάνει πράξη τα λόγια του Θεού και μέσω αυτού κατανοεί την αλήθεια. Όσο περισσότερο κατανοούν την αλήθεια οι άνθρωποι, τόσο μεγαλώνει η εμπιστοσύνη τους προς τον Θεό, τόσο περισσότερο Τον γνωρίζουν και τόσο πιο πολύ υποτάσσονται σ’ Αυτόν πραγματικά. Έτσι αποκτούν οι άνθρωποι ειλικρινή πίστη.