Οι αληθινοί πιστοί πιστεύουν αληθινά στον Θεό. Τα συναισθήματά τους τα καθοδηγεί η συνείδηση κι η λογική τους. Πιστεύουν βαθιά μέσα τους ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Πιστεύουν ότι όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά και έχουν σκοπό τη σωτηρία και τον εξαγνισμό των ανθρώπων. Ανεξάρτητα από το αν αυτά συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, είναι προς όφελός τους. Όσοι δεν πιστεύουν αληθινά στον Θεό, δεν έχουν συνείδηση και λογική ούτε τους νοιάζει να αποκτήσουν. Κρατούν διαρκώς μια μέση στάση μεταξύ πίστης και δυσπιστίας προς τα λόγια του Θεού. Η καρδιά τους δεν μπορεί να νιώσει ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Τι πιστεύουν, λοιπόν, για την ύπαρξη του Θεού; Βαθιά μέσα τους σκέφτονται: «Πού είναι, λοιπόν, ο θεός αν υπάρχει; Δεν τον βλέπω. Δεν ξέρω αν ο θεός υπάρχει στ’ αλήθεια. Αν πιστεύεις ότι υπάρχει, τότε υπάρχει. Αν δεν το πιστεύεις, δεν υπάρχει». Αυτή είναι η άποψή τους. Κι όμως, το γυροφέρνουν στο μυαλό τους και σκέφτονται: «Τόσοι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στον θεό κι έχουν καταθέσει μαρτυρία σ’ εκείνον. Ίσως και να υπάρχει στ’ αλήθεια θεός. Το ελπίζω, γιατί τότε θα μπορώ να εκμεταλλευτώ την κατάσταση και να κερδίσω ευλογίες. Θα κάνω την τύχη μου». Πιστεύουν στην τύχη και στον τζόγο και θέλουν να συμμετέχουν μόνο και μόνο για να διασκεδάσουν λίγο. Ακόμη κι αν δεν ευλογηθούν, πιστεύουν ότι δεν έχασαν και τίποτα, αφού δεν επένδυσαν και τίποτα. Η άποψη κι η στάση τους για την ύπαρξη του Θεού είναι κάπως έτσι: «Υπάρχει αλήθεια ο θεός; Δεν ξέρω τι ισχύει. Πού είναι ο θεός; Δεν είμαι σίγουρος. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που κατέθεσαν μαρτυρία είναι ειλικρινείς; Ή λένε ψέματα; Ούτε γι’ αυτό είμαι σίγουρος». Η καρδιά τους βάζει ένα ερωτηματικό σε όλα αυτά τα ζητήματα. Δεν μπορούν να τα καταλάβουν, κι έτσι συνεχώς τα αμφισβητούν. Η πίστη τους στον Θεό έχει νοθευτεί από μια στάση αμφιβολίας και εσφαλμένων απόψεων. Όταν ο Θεός μιλάει κι εκφράζει την αλήθεια, ποια είναι η στάση τους προς τα λόγια Του; (Αμφιβολία και δυσπιστία.) Όχι, δεν είναι αυτή η βασική τους άποψη. Δεν το βλέπετε καθαρά το ζήτημα. Θεωρούν ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια; (Όχι.) Τι πιστεύουν; «Σε πολλούς ανθρώπους αρέσει να διαβάζουν τα λόγια του θεού. Οπότε, γιατί δεν τα βρίσκω ενδιαφέροντα κι εγώ; Τι μπορεί κανείς να κερδίσει αν διαβάζει τα λόγια του θεού και κατανοεί την αλήθεια; Ποιο είναι το όφελος; Μπορείς πραγματικά να εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών; Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τη βασιλεία των ουρανών. Κατά τη γνώμη μου, η πίστη στον θεό θα πρέπει να έχει πραγματικό όφελος. Θα πρέπει να υπάρχει αληθινό πλεονέκτημα». Ανησυχούν πως αν δεν κατανοούν την αλήθεια θα αποκλειστούν, οπότε ακούν κηρύγματα πού και πού. Αλλά μετά τα φέρνουν στο μυαλό τους και σκέφτονται το εξής: «Λένε πως τα λόγια του θεού έχουν εξουσία και δύναμη. Εγώ γιατί δεν τ’ ακούω και δεν το νιώθω αυτό; Λένε ότι τα λόγια του θεού μπορούν να αλλάξουν τους ανθρώπους. Εμένα γιατί δεν μ’ έχουν αλλάξει τα λόγια του; Συνεχίζω να λαχταρώ τις ανέσεις της σάρκας όπως έκανα και στο παρελθόν. Μου αρέσουν το φαγητό και τα ρούχα. Η ιδιοσυγκρασία μου είναι εξίσου κακή όπως ήταν πάντα. Ακόμη φοβάμαι όταν με καταδιώκει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Γιατί εξακολουθώ να μην έχω πίστη; Ο θεός ζητάει από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, έντιμοι και να έχουν ανθρώπινη φύση. Όμως, οι ειλικρινείς άνθρωποι δεν είναι ανόητοι; Ο θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να έχουν φόβο θεού και ν’ αποφεύγουν το κακό, αλλά πόσοι άνθρωποι μπορούν όντως να το πετύχουν αυτό; Η ανθρώπινη φύση είναι εγωιστική. Αν ακολουθείς την ανθρώπινη φύση σου, πρέπει να σκέφτεσαι πώς θα εξασφαλίσεις ευλογίες για τον εαυτό σου. Πρέπει να κάνεις δολοπλοκίες για να εξασφαλίσεις προσωπικά οφέλη. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Πρέπει να παίρνεις τη μοίρα σου στα χέρια σου και να ορίζεις εσύ την ευτυχία σου. Αυτό είναι το πιο ρεαλιστικό. Αν οι άνθρωποι δεν παλεύουν και δεν παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους, αν δεν ζουν για τη φήμη, το κέρδος και το όφελος, δεν κερδίζουν τίποτα. Κανείς δεν θα έρθει να αφήσει αυτά τα πράγματα στα πόδια σου. Το μάννα δεν πέφτει ποτέ από τους ουρανούς!» Αυτές είναι οι σκέψεις, οι απόψεις, οι φιλοσοφίες τους για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, η λογική κι οι κανόνες με τους οποίους επιβιώνουν. Οι άνθρωποι που έχουν αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις είναι δύσπιστοι; Αυτή ακριβώς είναι η στάση που έχουν οι δύσπιστοι προς την αλήθεια. Το μυαλό τους δεν γνωρίζει ποια είναι η αλήθεια, δεν ξέρουν πού εκδηλώνεται η εξουσία κι η δύναμη των λόγων του Θεού και δεν γνωρίζουν πώς ο Θεός διευθετεί την έκβαση των ανθρώπων. Απλώς λατρεύουν την εξουσία κι επιδιώκουν τα οφέλη που είναι μπροστά τους. Θεωρούν πως αν πιστεύουν στον Θεό, θα πρέπει να είναι ευλογημένοι. Και πως αληθινή οδός υπάρχει μόνο αν ο Θεός προσφέρει καλοτυχία στους ανθρώπους, αν γεμίζει τη ζωή τους με πλούτο και αφθονία κι αν τους προσφέρει μια ευτυχισμένη ζωή. Δεν πιστεύουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια ούτε πως ο Θεός έχει κυριαρχία επί των πάντων, πόσο μάλλον ότι τα λόγια του Θεού μπορούν να αλλάξουν τη διάθεση ή τη μοίρα ενός ανθρώπου. Επομένως, δεν έχουν ποτέ επιδιώξει την αλήθεια στην πίστη τους στον Θεό. Με λίγα λόγια, επειδή δεν αποδέχονται τα λόγια του Θεού ως ζωή και στόχο της ζωής τους, η πίστη τους στον Θεό γίνεται όλο και πιο αδύναμη. Δεν ενδιαφέρονται να διαβάσουν τα λόγια του Θεού ούτε να ακούσουν τα κηρύγματα. Μάλιστα, τους παίρνει ο ύπνος, ενώ άλλοι συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια μαζί τους. Και πάνω απ’ όλα, νιώθουν ότι η εκτέλεση του καθήκοντός τους είναι ένα επιπλέον βάρος και ότι κοπιάζουν χωρίς λόγο. Βαθιά μέσα τους λαχταρούν να έρθει η ώρα που θα ολοκληρωθεί το έργο του Θεού και ο Θεός θα τους δώσει την απόφασή Του για να δουν αν όντως εξασφαλίζουν ευλογίες. Αν καταλάβουν ότι με τον τρόπο που πιστεύουν στον Θεό δεν θα κερδίσουν ποτέ ευλογίες, ότι σίγουρα θα αποκλειστούν κι ότι θα πεθάνουν στην καταστροφή, μπορεί και να αποσυρθούν την ίδια στιγμή. Παρότι λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, βαθιά μέσα τους Τον αμφισβητούν. Λένε ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, αλλά βαθιά μέσα τους δεν πιστεύουν στην αλήθεια. Δεν έχουν διαβάσει ποτέ τα λόγια του Θεού ούτε έχουν ακούσει ποτέ πραγματικά ένα κήρυγμα. Δεν έχουν συναναστραφεί ποτέ πάνω στην αλήθεια και δεν έχουν αναζητήσει ποτέ την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Απλώς καταβάλλουν προσπάθεια. Έτσι είναι ένας κλασικός δύσπιστος. Αυτοί οι άνθρωποι δεν διαφέρουν από τους άπιστους.

Παρότι οι δύσπιστοι αναγνωρίζουν ότι ο Θεός υπάρχει, δεν πιστεύουν στην αλήθεια και δεν την αποδέχονται. Βαθιά μέσα τους γνωρίζουν ότι ο Θεός δεν σώζει τους δύσπιστους, οπότε γιατί παρατείνουν την παραμονή τους στον οίκο του Θεού; (Για να κερδίσουν ευλογίες.) Το κάνουν για να κερδίσουν ευλογίες. Αυτό σχετίζεται με τα συμφέροντά τους. Βαθιά μέσα τους, οι δύσπιστοι έχουν την προσδοκία να κερδίσουν ευλογίες και πιστεύουν ότι στο τέλος θα έχουν καλοτυχία αν πιστεύουν στον Θεό, αν Τον αναγνωρίζουν και δεν Τον αμφισβητούν ούτε Τον εγκαταλείπουν. Έτσι, οπλισμένοι με αυτήν την «πίστη», βολεύονται στον οίκο του Θεού και δεν το κουνάνε με τίποτα. Στο μυαλό τους, κατανοούν τα πάντα και δεν είναι καθόλου ανόητοι. Απλώς δεν κατανοούν την αλήθεια. Πιστεύουν ότι εφόσον δεν κάνουν κακές πράξεις και δεν ενοχλούν το έργο της εκκλησίας, δεν θα αποκλειστούν ούτε θα εκδιωχθούν από την εκκλησία. Επιπλέον, εφόσον κάνουν υπομονή μέχρι τη μέρα που θα ολοκληρωθεί το έργο του Θεού, θα καταλήξουν νικητές και θα κερδίσουν ευλογίες. Έχουν κάνει τους υπολογισμούς τους, αλλά υπάρχει και κάτι που δεν μπορούν ν’ αλλάξουν: επειδή δεν πιστεύουν ότι ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο ένας αληθινός Θεός κι αμφισβητούν την κυριαρχία του Θεού πάνω σε όλα, δεν θα αποδεχθούν ποτέ την αλήθεια. Τι συμβαίνει στο τέλος σε όσους δεν μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια; (Αποκλείονται.) Ναι, αποκλείονται όλοι τους. Αυτοί οι δύσπιστοι δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια, αλλά έχουν πάντα την ελπίδα ότι θα ευλογηθούν. Οι φαντασιοκοπίες και οι προσδοκίες τους αμαυρώνουν τον τρόπο που ορίζουν και κατανοούν τη δικαιοσύνη του Θεού. Πιάνονται σαν τον πνιγμένο απ’ τα μαλλιά του, εμμένοντας στη φράση «ο Θεός είναι δίκαιος» σαν να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι έχουν πάντα προκαταλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τη δικαιοσύνη του Θεού. Σκέφτονται: «Θεέ μου, εσύ που είσαι δίκαιος, θα πρέπει να προσεγγίζεις όλα όσα κάνω με βάση αυτήν τη δικαιοσύνη. Δεν έχω κάνει κακό ούτε έχω προκαλέσει διαταραχές ή αναστάτωση, οπότε θα πρέπει να μου δείξεις άφθονο έλεος και να μ’ αφήσεις να παραμείνω». Σ’ αυτό εμμένουν σαν να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είναι αντικειμενική και ρεαλιστική αυτή η ιδέα; (Δεν είναι ρεαλιστική.) Γιατί δεν είναι ρεαλιστική; Δεν πιστεύουν απόλυτα στη δικαιοσύνη του Θεού. Θέλουν μόνο να τζογάρουν, να δοκιμάσουν την τύχη τους, με την ελπίδα ότι ο Θεός θα εκπληρώσει τις επιθυμίες τους. Αυτό, όμως, δεν είναι ευσεβής πόθος; Δεν γνωρίζουν πώς μοιάζει η δίκαιη διάθεση του Θεού, δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε να γνωρίσουν τον Θεό, πόσο δε μάλλον τον λόγο Του. Απλώς πιστεύουν μ’ αυτόν τον τρόπο από ευσεβή πόθο και δοκιμάζουν και την τύχη τους. Πώς μπορούν και σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Γιατί εξυπηρετεί το συμφέρον τους· αυτό είναι το έσχατο μέσο γι’ αυτούς. Είναι η τελευταία ελπίδα στην οποία ποντάρουν. Όταν ποντάρουν την ίδια τους τη ζωή σε αυτήν την επιθυμία, πιστεύουν ότι θα χάσουν; (Όχι.) Όταν οι άνθρωποι τζογάρουν, συνήθως ελπίζουν ότι θα κερδίσουν. Οπότε, από τι πιάνονται αυτοί οι άνθρωποι ώστε να νιώθουν ότι μπορεί να κερδίσουν και να αισθάνονται μάλιστα ότι θα τα καταφέρουν σίγουρα; Από τη φράση: «Ο Θεός είναι δίκαιος». Αυτοί οι δύσπιστοι που λένε πως ο Θεός είναι δίκαιος πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι είναι; Πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι ο Θεός θα ανταμείψει κάθε άνθρωπο σύμφωνα με τις πράξεις του; Η δικαιοσύνη του Θεού, όπως την αντιλαμβάνονται αυτοί, είναι ίδια με την αληθινή δικαιοσύνη του Θεού; (Δεν είναι.) Καταλαβαίνουν ότι δεν είναι το ίδιο πράγμα; (Καταλαβαίνουν.) Γιατί, λοιπόν, συνεχίζουν να λένε ότι «ο Θεός είναι δίκαιος»; Τι περιέχει αυτή η φράση που λένε; Ποιες προθέσεις περιλαμβάνει; (Χρησιμοποιούν αυτά τα λόγια για να κάνουν τον Θεό να εκπληρώσει τις απαιτήσεις τους και να τους επιτρέψει να επιβιώσουν και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών.) Ναι, αυτή η φράση κρύβει έναν στόχο: προσπαθούν να εξαναγκάσουν τον Θεό. Όταν λένε αυτά τα λόγια, εννοούν το εξής: «Εσύ δεν είσαι δίκαιος; Εγώ έχω πληρώσει τόσα τιμήματα, οπότε θα πρέπει κι εσύ να φερθείς δίκαια. Έχω τρέξει κι έχω βασανιστεί τόσο πολύ. Δεν θα πρέπει τώρα να ευλογηθώ;» Αυτό είναι εξαναγκασμός, εκβιασμός και διαμαρτυρία. Πιστεύουν ότι επειδή εξαναγκάζουν και καλοπιάνουν τους ανθρώπους, έτσι μπορούν και να κερδίσουν ευλογίες και να πάρουν αυτό που θέλουν. Αλήθεια όμως, θα φερόταν ο Θεός έτσι; Όχι, δεν θα το έκανε. Επειδή δεν πιστεύουν ότι ο Θεός υπάρχει, δεν πιστεύουν στη διάθεσή Του κι οπωσδήποτε δεν πιστεύουν ότι ο λόγος Του είναι η αλήθεια. Έτσι, τολμούν να διαμαρτύρονται κατάφωρα κατά του Θεού και να αντιπαρατίθενται με Αυτόν, ενώ τολμούν να τζογάρουν με αυτόν τον τρόπο. Κάνουν αυτά τα πράγματα ακριβώς επειδή είναι δύσπιστοι, συμπεριφέρονται έτσι και λένε κάθε λίγο και λιγάκι: «Έχω υποφέρει τόσο πολύ και τι κέρδισα;» ή «Ο θεός είναι δίκαιος κι εγώ έχω πίστη στον θεό, όχι στους ανθρώπους». Οι δύσπιστοι μιλούν συχνά έτσι, φανερώνουν αυτό το είδος διάθεσης και παρουσιάζουν αυτές τις συμπεριφορές. Αυτή είναι η στάση τους προς τον Θεό. Δεν πιστεύουν στην ύπαρξή Του αλλά εξακολουθούν να ζητούν την εύνοιά Του, επειδή καταβάλλουν προσπάθεια και πληρώνουν τιμήματα. Χρησιμοποιούν τον λόγο του Θεού, λόγια και δόγματα κι αυτές τις θεωρίες για να εξαναγκάσουν και να κατηγορήσουν τον Θεό, προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους να κερδίσουν ευλογίες. Με τέτοιους ευσεβείς πόθους, όμως, δεν κάνουν λάθος; Θα αποδώσει στο τέλος αυτό το τζογάρισμά τους; (Δεν θα αποδώσει.) Και ξέρουν ότι θα χάσουν; Ξέρουν ότι βάζουν ένα στοίχημα κι ότι τζογάρουν; (Το ξέρουν.) Κάνετε λάθος. Δεν το ξέρουν καθόλου και πιστεύουν ότι η πίστη τους είναι ειλικρινής. Γιατί το πιστεύουν αυτό; Πείτε μου, πώς αναγνωρίζουν οι άνθρωποι αυτές τις καταστάσεις και τις διαθέσεις; Αν ζουν στον κόσμο των απίστων και μελετούν κάποια γνωστά έργα του κλασικού πολιτισμού, όπως τα «Ανάλεκτα του Κομφούκιου» και το «Τάο Τε Τζινγκ», θα μπορούν να αναγνωρίσουν αυτές τις συμπεριφορές και τις ουσίες; (Όχι.) Δεν θα τα καταφέρουν ποτέ. Τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι για να μπορέσουν να αναγνωρίσουν αυτά τα προβλήματα με τη φύση-ουσίες τους; (Ν’ αποδεχθούν τον λόγο του Θεού.) Πρώτον, πρέπει να αποδεχθούν τον λόγο του Θεού και την αλήθεια. Πρέπει να έχουν πίστη ότι όλος ο λόγος του Θεού είναι σωστός, να τον αποδεχθούν και να τον αντιμετωπίσουν ως καθρέφτη με τον οποίο θα συγκρίνονται. Μόνο τότε μπορούν να αναγνωρίσουν τις καταστάσεις και τις απόψεις που κρύβουν μέσα τους και το πρόβλημα των διεφθαρμένων διαθέσεων που υπάρχουν στη φύση τους. Αν δεν αποδεχθούν την αλήθεια ή δεν θεωρούν ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, θα έχουν αυτόν τον καθρέφτη; (Όχι.) Δεν θα τον έχουν ποτέ. Όταν κοντράρονται και αντιπαρατίθενται τόσο κατάφωρα με τον Θεό βαθιά μέσα τους, μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό αποτελεί πρόβλημα; Δεν θα το συνειδητοποιήσουν ποτέ. Πιστεύουν ότι ο τρόπος που σκέφτονται και δρουν είναι σωστός, λογικός και δίκαιος. Φέρονται όπως φερόντουσαν πάντα και πιστεύουν όπως πίστευαν πάντα. Δεν αισθάνονται ότι χρειάζεται να αναλύσουν ή να αφήσουν πίσω οποιαδήποτε άποψη έχουν. Δεν βλέπουν το νόημα να αποδεχτούν το κλάδεμα, την κρίση, την παίδευση ή την έκθεση του λόγου του Θεού. Ζουν για τον εαυτό τους, μέσα στον δικό τους κόσμο. Τίποτα απ’ όσα κάνουν δεν σχετίζεται με τον λόγο του Θεού. Σκέφτονται όπως θέλουν και θεωρούν πως όσα πιστεύουν ή επινοούν είναι σωστά, είναι η αλήθεια. Με τη στάση που έχουν προς τον λόγο του Θεού, δεν θα αναγνωρίσουν ποτέ τα προβλήματα που υπάρχουν βαθιά μέσα τους. Όταν πληρώνουν το τίμημα και τρέχουν εδώ κι εκεί κάθε μέρα, για ποιον και για τι τρέχουν; Τι διέπει αυτήν τη συμπεριφορά; Ποιο είναι το κίνητρό τους; Κατά μία έννοια, δεν έχουν πραγματική πίστη στον Θεό, αλλά θέλουν να τζογάρουν μαζί Του βάση της νοοτροπίας ότι δοκιμάζουν την τύχη τους. Κατά μία άλλη έννοια, τους κυριεύει η επιθυμία τους για ευλογίες. Κάθε φορά που σκέφτονται να κερδίσουν ευλογίες, να δεχθούν την υπόσχεση του Θεού, τρέχουν εδώ κι εκεί με μεγαλύτερο ενθουσιασμό. Βαθιά μέσα τους νιώθουν χαρά και μερικοί συγκινούνται κι αρχίζουν να κλαίνε, όταν σκέφτονται ότι ο Θεός τούς δίνει πολλά κι είναι πολύ αξιαγάπητος. Αυτά δεν είναι παρανοήσεις; Αυτές οι καταστάσεις και τα συναισθήματα φαίνεται να είναι ίδια με αυτά που νιώθουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια βαθιά μέσα τους όταν βιώνουν τα χτυπήματα, την πειθαρχία και την επίπληξη του Θεού. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια χύνουν επίσης δάκρυα κι ευγνωμονούν τον Θεό. Όμως, πώς διαφέρει η φύση αυτών των δύο τύπων ανθρώπων; Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια υπομένουν πόνο και βάσανα, επειδή νιώθουν χρέος στον Θεό κι επειδή είναι ανάξιοι των υποσχέσεων και των ευλογιών Του. Αισθάνονται πολύ χαρούμενοι που ο Θεός τούς έχει ήδη δώσει τόσα, αλλά βαθιά μέσα τους αναστατώνονται, επειδή νιώθουν ότι δεν έχουν κάνει αρκετά κι ότι χρωστάνε στον Θεό. Συγκινούνται και κλαίνε μερικές φορές, αλλά ευγνωμονούν τον Θεό για τη χάρη, το έλεος και την ανοχή Του. Όταν βλέπουν πως ο Θεός δεν εξετάζει τις παραβάσεις τους, ούτε την επαναστατικότητα και τη διαφθορά τους, αλλά εξακολουθεί να τους δείχνει έλεος κι ανοχή και να τους καθοδηγεί. Επειδή τους παρέχει χάρη, νιώθουν ότι Του χρωστάνε και πονάνε βαθιά μέσα τους. Βρίσκονται σε μια κατάσταση μεταμέλειας και μετάνοιας και δεν τολμούν καν να σκεφτούν αν έχουν κάποια ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες, καθώς αισθάνονται ανάξιοι. Ποια είναι η φύση των δακρύων των δύσπιστων; Θα σας την περιγράψω και θα μου πείτε εσείς αν είναι ακριβής. Όταν τους συμβαίνει κάτι και βλέπουν το σπουδαίο έργο του Αγίου Πνεύματος και τη χάρη που δίνει ο Θεός, όταν συγκινούνται από το Άγιο Πνεύμα και δέχονται τις οδηγίες και τη διαφώτιση του Θεού και το έργο τους είναι αποδοτικό, τότε αισθάνονται ευτυχισμένοι και βαθιά μέσα τους προσεύχονται στον Θεό: «Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ για τις ευλογίες και την καθοδήγησή σου. Όλη αυτή η δόξα είναι δική σου». Νιώθουν πολύ ευχαριστημένοι από τον εαυτό τους βαθιά μέσα τους και σκέφτονται: «Ο θεός δεν μ’ εγκατέλειψε. Παλιά νόμιζα ότι δεν πίστευα ειλικρινά στον θεό, σαν ένας δύσπιστος. Τώρα, όμως, βλέπω ότι εξακολουθώ να είμαι ευλογημένος από τον θεό κι ότι δεν μ’ εγκατάλειψε. Αυτό σημαίνει ότι οι ελπίδες κι οι πιθανότητές μου να κερδίσω ευλογίες κι έναν όμορφο προορισμό αυξάνονται όλο και περισσότερο. Φαίνεται ότι η απόφασή μου να πιστεύω στον θεό ήταν η σωστή. Μ’ έχει επιλέξει ο θεός». Όταν έχουν τέτοιες σκέψεις, αισθάνονται χρέος; Καταλαβαίνουν τον εαυτό τους; Μισούν πραγματικά τη σατανική φύση και τις αλαζονικές διαθέσεις τους; (Δεν το κάνουν.) Αισθάνονται πραγματική ευγνωμοσύνη για το έργο που έχει επιτελέσει ο Θεός σ’ αυτούς; (Δεν την αισθάνονται.) Ακόμη κι αν εκφράζουν κάποια επιφανειακή ευγνωμοσύνη, βαθιά μέσα τους σκέφτονται το εξής: «Είναι οπωσδήποτε γεγονός ότι ο θεός με επέλεξε. Πώς θα πίστευα σ’ εκείνον αν δεν με είχε επιλέξει;» Τελικά, πιστεύουν ότι ανταμείβονται για τα βάσανα που έχουν υποστεί και τα τιμήματα που έχουν πληρώσει, και πιστεύουν ότι έτσι εξασφαλίζουν ουσιαστικά ευλογίες. Δεν αισθάνονται χρέος προς τον Θεό, δεν κατανοούν τον εαυτό τους, πόσο δε μάλλον ευγνωμονούν αληθινά τον Θεό. Ταυτόχρονα, η επιθυμία τους για ευλογίες γίνεται πιο έντονη. Τι διαφορά έχουν όσοι επιθυμούν να κερδίσουν ευλογίες όλο και πιο έντονα κι όσοι νιώθουν ότι δεν αξίζουν τις ευλογίες, την υπόσχεση, τις οδηγίες και την καθοδήγηση του Θεού; Οι μεν κάνουν ένα βήμα πίσω, δεν θέλουν να παλεύουν κι αισθάνονται ότι δεν αξίζουν ευλογίες. Οι δε θέλουν να κάνουν διαρκώς μηχανορραφίες κι υπολογίζουν πώς θα ρεφάρουν στον λογαριασμό τους με τον Θεό, ενώ σκέφτονται: «Ήμουν πιστός τόσα χρόνια κι έχω υποστεί τόσα πολλά. Τι πιθανότητες έχω να κερδίσω ευλογίες; Θα μου χαρίσει ευλογίες ο θεός στο μέλλον;» Η αντίθεση είναι εμφανής: οι μεν παλεύουν, οι δε αισθάνονται ανάξιοι. Ποιος από αυτούς τους δύο τύπους ανθρώπων έχει συνείδηση και λογική; (Αυτός που νιώθει ότι δεν αξίζει τις ευλογίες.) Όποιος νιώθει ανάξιος κατανοεί πώς έχει η πραγματικότητα. Αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται ότι ένα ασήμαντο δημιούργημα δεν αξίζει ευλογίες μπροστά στον Δημιουργό. Αισθάνονται χρέος και μεταμέλεια, ενώ κατανοούν αληθινά, και πολύ περισσότερο, ευγνωμονούν πραγματικά τον Θεό βαθιά μέσα τους. Έχουν βρει την αληθινή τους θέση. Ο άλλος τύπος ανθρώπων παλεύει για προορισμό, κύρος και ευλογίες. Ποιος είναι ο στόχος τους; Γιατί υπομένουν όλα αυτά τα βάσανα και πληρώνουν αυτά τα τιμήματα; Τα κάνουν όλα αυτά για να τα ανταλλάξουν με ευλογίες και προορισμό. Ελπίζουν να πουλήσουν τον κόπο τους, για να λάβουν μια επιβράβευση από τον Θεό. Αποτελεί ένας τέτοιος άνθρωπος πραγματικό δημιούργημα στα μάτια του Θεού; Αυτό το δημιούργημα επιθυμεί ο Θεός; (Όχι.) Έχει πει ποτέ ο Θεός ότι ο μόνος τρόπος να κερδίσει κάποιος ευλογίες ή επιβραβεύσεις είναι να παλέψει γι’ αυτές; (Όχι.) Τι ζητάει, λοιπόν, ο Θεός από τους ανθρώπους; (Να φερόμαστε σωστά για να κάνουμε καλά το καθήκον ενός δημιουργήματος.) (Να γίνουμε ειλικρινείς άνθρωποι.) Αυτές είναι συγκεκριμένες απαιτήσεις. Ποιες άλλες υπάρχουν; (Ν’ ακολουθούμε τον λόγο του Θεού και τις απαιτήσεις Του στις πράξεις μας.) (Να κάνουμε πράξη όποιες αλήθειες γνωρίζουμε.) Δεν είναι αυτά ο στόχος. Συνεχίζετε να αγνοείτε την ουσία του ζητήματος. Ακόμη δεν γνωρίζετε τι ζητάει ο Θεός από τους ανθρώπους. Οι απαιτήσεις Του είναι στην πραγματικότητα αρκετά απλές: Να ακούτε τον λόγο Του και να υποτάσσεστε σ’ Αυτόν. Αυτές είναι οι απαιτήσεις. Όταν ακούτε τον λόγο του Θεού, εφαρμόζετε πρακτικά τις απαιτήσεις Του από τους ανθρώπους. Εκτός από τις απαιτήσεις που αναφέρατε μόλις, υπάρχουν πολλές ακόμη. Κι η υποταγή στον Θεό; Δεν κατανοείς πάντα τις προθέσεις του Θεού, αλλά μπορείς να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν; Αυτό αφορά τη στάση ενός δημιουργήματος προς τον Δημιουργό. Μερικές φορές, μπορεί να μην κατανοείς τον λόγο του Θεού αφού τον διαβάσεις, καθώς Εκείνος σου δίνει απλώς μια εντολή. Την ακούς; Πρέπει να την ακούς, χωρίς να αναρωτιέσαι αν είναι σωστή ή λάθος ή ποια είναι η λογική πίσω της. Ό,τι κι αν σου λέει ή σου αναθέτει να κάνεις ο Θεός, εσύ πρέπει να ακούς. Αυτό είναι υποταγή. Μόνο όταν καταφέρεις να υποταχθείς θα είσαι ένα δημιούργημα στα μάτια του Θεού. Να ακούτε τον λόγο του Θεού και να υποτάσσεστε σ’ Αυτόν: αυτές είναι οι απαιτήσεις του Θεού απ’ τους ανθρώπους. Υπάρχει ακόμη μια φράση: να ακολουθείτε την οδό του Θεού. Τι σημαίνει να «ακολουθείτε»; Σημαίνει να ασκείστε σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, να ζείτε σύμφωνα με τον λόγο Του και να ακολουθείτε την οδό Του. Ποια είναι η οδός Του; Είναι ο λόγος Του. Για την ακρίβεια, οι φράσεις «να ακούτε τον λόγο του Θεού και να υποτάσσεστε σ’ Αυτόν» και «να ακολουθείτε την οδό του Θεού» σημαίνουν κι οι δύο το ίδιο πράγμα κι έναν τέτοιο άνθρωπο θέλει ο Θεός. Έχει πει ποτέ ο Θεός στους ανθρώπους: «Δεν χρειάζεται ν’ ακούς τον λόγο Μου. Μπορείς απλώς να επιδιώκεις ευλογίες. Μην ξεχνάς ποτέ ότι μπορείς να ευλογηθείς. Γι’ αυτόν τον στόχο θα πρέπει ν’ απαρνηθείς τα πάντα, να υποστείς περισσότερες δυσκολίες, να πληρώσεις περισσότερα τιμήματα και να τρέχεις περισσότερο»; Έχει αυτές τις απαιτήσεις ο Θεός; Εμφανίζονται πουθενά στον λόγο Του; (Όχι.) Είναι η αλήθεια αυτά τα λόγια; (Όχι.) Δεν είναι επαναστατικοί όταν οι δύσπιστοι αντιμετωπίζουν αυτά τα λόγια σαν να είναι η αλήθεια; Τι συμβαίνει όταν αντιμετωπίζουν αυτά τα λόγια σαν να είναι η αλήθεια; Μπορούν να ωφεληθούν από αυτά τα λόγια, αφού αποτελούν ακριβώς τις επιδιώξεις και τις φιλοδοξίες τους. Λαμβάνουν υπόψη τι ζητάει ο Θεός από τους ανθρώπους βαθιά μέσα τους; Μπορούν να συμμορφωθούν με αυτές τις απαιτήσεις ή να τις πετύχουν; (Δεν μπορούν.) Γιατί δεν μπορούν; Επειδή αμέσως μόλις ανταποκριθούν σ’ αυτές τις απαιτήσεις —να ακούν τον λόγο του Θεού και να υποτάσσονται σ’ Αυτόν— αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψουν την επιθυμία τους να ευλογηθούν και την ιδέα πως έχουν δικαίωμα να επιδιώκουν ευλογίες και επιβραβεύσεις. Οι ευλογίες κι οι επιβραβεύσεις είναι η κινητήρια δύναμή τους, οπότε θα δεχθούν να τις εγκαταλείψουν; (Όχι.) Αυτά τα πράγματα είναι η ίδια τους η ζωή, οπότε αν τα εγκαταλείψουν, θα χάσουν την ψυχή τους κι η ζωή τους δεν θα έχει πια κανένα νόημα. Ζουν για τις ευλογίες, οπότε αν τους ζητήσεις να τις εγκαταλείψουν, είναι σαν να τους ζητάς να πάνε κόντρα στις αρχές και τον προσανατολισμό της διαγωγής τους ή να επαναστατήσουν ενάντια στον εαυτό τους. Οπότε, δεν μπορούν να το δεχθούν αυτό. Με άλλα λόγια, όταν τους ζητάει κανείς να κάνουν πράξη την αλήθεια, να ακούσουν τον λόγο του Θεού και να υποταχθούν σ’ Αυτόν, δυσκολεύονται πάρα πολύ. Είναι πιο δύσκολο κι από το να βάλεις μια γριά αγελάδα να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο. Η ίδια τους η φύση υπαγορεύει ότι δεν μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα.

Θέλετε να ζείτε με την επιθυμία και την πρόθεση να κερδίζετε ευλογίες ή θέλετε να κάνετε καλά το καθήκον σας, με τα πόδια σας να πατάνε γερά στη γη; Επιπλέον, θέλετε να είστε ένα επαρκές δημιούργημα και άνθρωπος που ακούει τον λόγο του Θεού και υποτάσσεται σ’ Αυτόν; Τι είδος ανθρώπου θέλετε να είστε; (Θέλω να είμαι ένα δημιούργημα με τα πόδια μου να πατάνε γερά στη γη.) Μερικοί άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να το κάνουν αυτό. Λένε: «Το να ζεις έτσι είναι πολύ καταπιεστικό. Προτιμώ να πεθάνω ή να σταματήσω να πιστεύω. Χωρίς κάποια επιθυμία για ευλογίες, χωρίς λίγη φιλοδοξία, οι άνθρωποι δεν έχουν κίνητρο. Δεν υπάρχει περίπτωση να μπορώ να ζήσω έτσι, παραείναι καταπιεστικό». Υπάρχουν ανάμεσά σας τέτοιοι άνθρωποι; (Θεέ μου, μερικές φορές είμαι κι εγώ έτσι. Πότε-πότε βρίσκομαι σε μια τέτοια κατάσταση.) Είναι συχνές αυτές οι καταστάσεις; Βρίσκεστε σ’ αυτές συχνά ή σπάνια; Τι είναι ισχυρότερο: η επιθυμία σας για ευλογίες ή η βούλησή σας να είστε ένα δημιούργημα; Η ιδέα να εγκαταλείψετε κάθε επιθυμία για ευλογίες και να κάνετε το καθήκον σας με τα πόδια σας να πατούν γερά στη γη σάς κάνει να νιώθετε σαν ξεφούσκωτο μπαλόνι; Νιώθετε σαν η ζωή σας να μην έχει νόημα και σαν να μην έχετε ενδιαφέρον για τίποτα και να μην μπορείτε να ανεβάσετε την ενέργειά σας; (Αυτό με περιγράφει απόλυτα.) Είναι σοβαρή αυτή η κατάσταση; Αισθάνεστε μια περιστασιακή, μικρή παρόρμηση να κερδίσετε ευλογίες ή αυτό είναι το σύνηθες για εσάς; Τι από τα δύο; Γνωρίζετε αυτήν τη στιγμή αν είστε πραγματικοί πιστοί ή δύσπιστοι; Αν αισθάνεστε ότι όλες οι καταστάσεις κι οι συμπεριφορές σας είναι αυτές ενός αληθινού πιστού, όχι ενός δύσπιστου κι ότι πιστεύετε ειλικρινά στην ύπαρξη του Θεού κι είστε πρόθυμοι να αποδεχθείτε τον λόγο Του, αλλά έχετε μερικές φιλοδοξίες και κάποια ματαιοδοξία κι ελπίζετε να κερδίσετε ευλογίες, τότε αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα. Μπορείτε να σωθείτε και να αλλάξετε. Αν είστε δύσπιστοι με ιδιαίτερα έντονη επιθυμία για ευλογίες, τότε έχετε πρόβλημα. Ποιο μονοπάτι ακολουθούν άνθρωποι σαν αυτούς; (Το μονοπάτι ενός αντίχριστου.) Αν καταφέρουν να κατευθυνθούν προς το μονοπάτι ενός αντίχριστου, σε ποια κατάσταση θα καταλήξει η σχέση τους με τον Θεό; (Σε αντίθεση με τον Θεό.) Θα μπορούσατε να φτάσετε τόσο μακριά; Να έρθετε σε αντίθεση με τον Θεό; (Δεν θέλω να Του αντιτίθεμαι.) Το ότι δεν θέλεις είναι απλώς η επιθυμία σου. Είναι αυτά τα πράγματα μέρος της φύσης-ουσίας σου; Θα μπορούσες να ακολουθήσεις αυτό το μονοπάτι; (Αν δεν καταβάλλω κόπο σχετικά με την αλήθεια, θα μπορούσα εύκολα να βρεθώ σ’ αυτό το μονοπάτι. Αλλά αν τα συνειδητοποιώ αυτά και θέλω ν’ αλλάξω, να αντιστρέψω την πορεία μου και να μην ακολουθήσω αυτό το μονοπάτι, μπορώ να τα πάω λίγο καλύτερα.) Επειδή το συνειδητοποιείς αυτό, φαίνεται ότι έχεις ακόμη κάποια επίγνωση στην καρδιά σου, ότι έχεις αυτήν τη φιλοδοξία κι ότι εξακολουθείς να παλεύεις για την αλήθεια. Αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι βαθιά ριζωμένες στην καρδιά σου, οπότε πάντα υπάρχει μια σύγκρουση εκεί. Με κάθε βήμα που κάνετε προς την αλήθεια και κάθε φορά που την αποδέχεστε, υπάρχει μια σύγκρουση στην καρδιά σας και ζείτε συνεχώς μια πάλη. Έτσι έχουν τα πράγματα για τους νέους πιστούς. Είναι πολύ φυσιολογικό να υπάρχει σύγκρουση κι είναι αναπόφευκτο για όσους επιθυμούν να επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτή η σύγκρουση λήγει όταν αποκτούν την αλήθεια, όταν ο Σατανάς νικιέται, όταν οι σατανικές διαθέσεις, οι φιλοσοφίες κι η λογική τους καταστρέφονται κι η αλήθεια επικρατεί και παίρνει τον έλεγχο της καρδιάς τους. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, όσοι ζουν σύμφωνα με τις σατανικές διαθέσεις τους, νιώθουν πως όλα είναι εντάξει βαθιά μέσα τους και πως δεν υπάρχει καμία σύγκρουση. Είναι απαθείς κι ανόητοι, είναι σαν νεκροί. Όλοι όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια είναι νεκροί. Τι πλεονέκτημα προσφέρει το να έχει κανείς σύγκρουση στην καρδιά του; Για παράδειγμα, αν οι μισές σκέψεις σου είναι αρνητικές κι οι άλλες μισές θετικές, τότε οι θετικές σκέψεις θα σου δώσουν την ευκαιρία να ακολουθήσεις το μονοπάτι επιδίωξης της αλήθειας αφού ολοκληρωθεί η σύγκρουση. Αυτό σημαίνει ότι έχεις 50/50 ελπίδα να σωθείς. Οι αρνητικές σκέψεις μπορεί να σε κάνουν να ακολουθήσεις σκέψεις και ιδέες της σάρκας ή τις δικές σου προθέσεις, τα κίνητρα και τις απόψεις σου στη διάρκεια της σύγκρουσης. Αυτό μπορεί να σε βάλει στο μονοπάτι ενός αντίχριστου και να σε κάνει να κατευθυνθείς προς το μονοπάτι της αντίθεσης προς τον Θεό. Όμως, αν η αγάπη σου για την αλήθεια είναι μεγάλη και μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια και να επαναστατήσεις ενάντια στον Σατανά, τότε οι πιθανότητες για τη σωτηρία σου είναι επίσης μεγάλες. Αυτό καθορίζεται από το αν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια και να τη χρησιμοποιήσεις για να καθαρθείς από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Αυτό εξαρτάται απόλυτα από σένα και κανείς άλλος δεν μπορεί να σε βοηθήσει. Είναι δική σου υπόθεση. Το εάν αγαπάς ή όχι την αλήθεια είναι δική σου υπόθεση. Κι όταν υπάρχει σύγκρουση στα βάθη της καρδιάς σου, κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει να αποφασίσεις αν στο τέλος θα επιλέξεις την αλήθεια ή θα ικανοποιήσεις τις εγωιστικές επιθυμίες σου. Αυτό είναι δική σου, προσωπική υπόθεση. Οι άλλοι μπορούν μόνο να σε καθοδηγήσουν μέσα από συναναστροφή και συμβουλές. Ωστόσο, το μονοπάτι που επιλέγεις στο τέλος δεν αφορά κανέναν άλλον παρά μόνο εσένα. Όλοι θα πρέπει να το καταλάβουν αυτό.

22 Αυγούστου 2019