Το 2017, αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Η συναναστροφή μου με τους αδελφούς και τις αδελφές ήταν συνήθως πολύ ευχάριστη, διότι πάντα μάθαινα περισσότερες αλήθειες και κέρδιζα κάτι απ’ αυτήν. Αρχικά, γινόταν μέσω γραπτής συνομιλίας, δηλαδή, πληκτρολογούσαμε όλη την επικοινωνία μας. Έτσι, μιλούσα ανοιχτά και ήμουν πολύ πρόθυμη να μιλώ για την κατανόηση μου πάνω στα λόγια του Θεού. Οι επικεφαλής έλεγαν πως είχα καλή κατανόηση και οι αδελφοί και οι αδελφές με είχαν σε υπόληψη. Έλεγαν πως τους άρεσε να ακούν τη συναναστροφή μου και πως μιλούσα καλά αγγλικά. Με ενθουσίαζαν οι έπαινοί τους και ένιωθα πως τα πήγαινα καλά. Τότε, μια αδελφή πρότεινε φωνητικές κλήσεις για τις συναθροίσεις, και τα προβλήματά μου βγήκαν στην επιφάνεια.

Σε μια απογευματινή συνάθροιση, αφότου διαβάσαμε τα λόγια του Θεού, δυο αδελφές μίλησαν για την κατανόησή τους πάνω στο χωρίο. Όμως, ήμουν νευρική και δεν είχα ακούσει τη συναναστροφή τους. Πριν ήταν όλα γραπτώς, έτσι δεν ήμουν εξοικειωμένη με τη φωνητική συναναστροφή. Ήταν το αδύνατο σημείο μου. Όταν ήταν γραπτή, μπορούσα να επιλέξω τα λόγια μου και να τα επεξεργαστώ. Όμως, στη ζωντανή συνομιλία, δεν είχα χρόνο να προετοιμαστώ. Αν και κατανοούσα κάπως τα λόγια του Θεού, η συναναστροφή μου θα ήταν χαοτική και ανοργάνωτη, έτσι φοβόμουν πως θα απογοήτευα τους αδελφούς και τις αδελφές. Αυτό με απασχολούσε όλη την ώρα. Δίσταζα για το αν έπρεπε να μιλήσω ή όχι. Αν δεν μιλούσα, οι άλλοι θα νόμιζαν πως δεν συμμετείχα ενεργά και η επικεφαλής θα απογοητευόταν μαζί μου. Όμως, αν μιλούσα, θα ερχόμουν σε δύσκολη θέση, κι αν δεν τα πήγαινα καλά, οι αδελφοί και οι αδελφές θα με περιφρονούσαν. Θα κατέστρεφα την καλή εικόνα που είχαν για μένα. Οι σκέψεις αυτές με άγχωναν τόσο, που δεν μου έπαιρνες λέξη. Ντρεπόμουν, κυρίως επειδή ήταν στη συνάθροιση οι αδελφές που με είχαν κατηχήσει. Νόμιζα πως είχαν απογοητευτεί, επειδή στη γραπτή επικοινωνία μας, είχα εκδηλώσει καλή κατανόηση και έδειχνα μεγάλο ενδιαφέρον, όμως αυτή τη φορά, δεν είπα λέξη. Τότε, η Φλόρα Σι, η επικεφαλής, μου είπε: «Αδελφή Γουενιέλα, θα ήθελες να μιλήσεις; Όλοι οι άλλοι έχουν μιλήσει. Ξέχασες να συναναστραφείς;» Ο τόνος της φωνής της μου έδωσε την εντύπωση πως είχε απογοητευτεί. Ένιωσα μεγάλη αμηχανία και ντροπή. Για να κρύψω το μειονέκτημά μου και να διατηρήσω την εικόνα μου στα μάτια τους, αποφάσισα πως στο εξής, θα έγραφα ό,τι ήθελα να συναναστραφώ πριν τη συνάθροιση και θα το διάβαζα όταν ερχόταν η σειρά μου. Τότε, δεν θα ήμουν τόσο νευρική. Θα με θεωρούσαν καλή ομιλήτρια και τη συναναστροφή μου εύστοχη και χρήσιμη για εκείνους. Νόμιζα πως ήταν καλή ιδέα.

Ένα βράδυ, δυο αδελφές από την Κίνα φιλοξένησαν τη συνάθροισή μας. Όλοι επικοινωνούσαμε στα αγγλικά χάριν ευκολίας. Οι ντόπιοι αδελφοί και αδελφές ήταν πολύ ντροπαλοί, επειδή τα αγγλικά τους δεν ήταν πολύ καλά, όμως μπορούσαν να συναναστραφούν την κατανόησή τους πάνω στα λόγια του Θεού. Όταν ήρθε η σειρά μου, συμμετείχα ενεργά και ακουγόμουν πολύ σίγουρη, επειδή τα είχα γράψει όλα εκ των προτέρων. Ήμουν η τελευταία. Είχα ξοδέψει πολλή ώρα για να γράψω τη συναναστροφή μου κι έβαζα τα δυνατά μου να μιλώ εντελώς φυσικά, έτσι, δεν παρατήρησαν ότι διάβαζα. Έπειτα, όλοι επαίνεσαν τη συναναστροφή μου και είπαν πως ήταν πολύ χρήσιμη για εκείνους και πως τα αγγλικά μου ήταν τέλεια. Μέσα μου χάρηκα που τους άκουσα να με επαινούν κι ένιωθα πως είχα κερδίσει την εκτίμησή τους. Έκτοτε, όποτε οι αδελφοί και οι αδελφές έλεγαν ότι τους άρεσε η συναναστροφή μου και πως ήμουν χαρισματική, δεν μπορούσα να κρύψω τη χαρά μου. Έπειτα, εκλέχτηκα επικεφαλής ομάδας. Εστίαζα ακόμα περισσότερο στο τι σκέφτονταν οι άλλοι για μένα. Όμως λίγο αργότερα, άρχισα να νιώθω ενοχές, κάπως άβολα όποτε οι άλλοι με επαινούσαν. Ήξερα πως αυτό που έκανα ήταν λάθος, πως δεν τους άφηνα να δουν τον πραγματικό μου εαυτό. Δεν ένιωθα καλά μ’ αυτό, αλλά συνέχισα να κάνω τα ίδια. Στις συναθροίσεις, δεν άκουγα με προσοχή τη συναναστροφή των άλλων. Δεν τους άκουγα καθόλου με ενδιαφέρον, αλλά κοίταζα να γράψω τη δική μου κατανόηση, κι ως αποτέλεσμα, δεν υπήρχε περίπτωση να μάθω από τη συναναστροφή τους. Η συνάθροιση δεν είχε νόημα για μένα. Επικεντρωνόμουν πάντα να γράψω κάτι που ακουγόταν καλό για να ικανοποιήσω τη ματαιοδοξία μου και να διαφυλάξω την υπόληψή μου. Αυτό με εμπόδιζε να αποκομίσω περισσότερα από τις συναθροίσεις. Ήθελα να αλλάξω, να συναναστρέφομαι πιο ελεύθερα, όμως τρόμαζα να κάνω αυτό το βήμα. Φοβόμουν πως αν οι άλλοι μάθαιναν πως τα έγραφα εκ των προτέρων, θα με περιφρονούσαν και θα έλεγαν πως ήμουν ανειλικρινής, πως έλεγα ψέματα και τους εξαπατούσα. Πολλές φορές, ήθελα να σταματήσω να το κάνω, επειδή δεν ήταν καθόλου ωφέλιμο για μένα και ένιωθα πολύ άβολα, όμως το άγχος δεν μπορούσε να συγκριθεί με την εικόνα μου και τον θαυμασμό των άλλων. Νοιαζόμουν περισσότερο για το γόητρο και την υπόληψή μου. Όμως, κάθε φορά που το έκανα, ένιωθα απίστευτα ένοχη. Προσπάθησα μάλιστα να πείσω τον εαυτό μου πως το έκανα για να μπορώ να μοιραστώ την κατανόησή μου με μεγαλύτερη σαφήνεια και ακρίβεια, και πως οι άλλοι θα καταλάβαιναν καλύτερα τι έλεγα. Έλεγα στον εαυτό μου πως δεν πείραζε, όμως η ανησυχία και η ενοχή μου συνέχιζαν να με βασανίζουν. Σκέφτηκα πως, αν άφηνα κατά μέρος την περηφάνια μου και έλεγα σε όλους την αλήθεια, θα απαλλασσόμουν απ’ αυτό. Όμως, αν μάθαιναν πως τα αγγλικά μου δεν ήταν τόσο τέλεια, νόμιζα πως θα με χλεύαζαν. Δεν θα είχα μούτρα να τους αντικρίσω. Αυτό με βασάνιζε για πολύ καιρό, όμως δεν κατάφερα να ανοίξω την καρδιά μου. Μην ξέροντας τι άλλο να κάνω, δούλεψα πάνω στις γλωσσικές μου δεξιότητες. Συναναστρεφόμουν μόνη μου στο σπίτι, με ηχογραφούσα, κι έπειτα, το έβαζα για να δω πώς ακουγόμουν. Θεωρούσα πως έτσι, σταδιακά θα βελτίωνα τις ομιλητικές μου ικανότητες και δεν θα χρειαζόταν να γράφω εκ των προτέρων τη συναναστροφή μου, αλλά θα μιλούσα απευθείας. Έτσι, δεν θα χρειαζόταν να πω σε όλους την αλήθεια. Εφόσον θα συναναστρεφόμουν καλά και θα μιλούσα με ευχέρεια στα αγγλικά, θα συνέχιζαν να με εκτιμούν. Όμως, όσο κι αν εξασκούμουν, κάθε φορά που ήμασταν όλοι σε συναναστροφή, αγχωνόμουν, κι έτσι, απλώς διάβαζα τη συναναστροφή μου, όπως έκανα όλο εκείνο το διάστημα. Είχα απογοητευτεί από τον εαυτό μου και είχα παγιδευτεί σε μια αρνητική κατάσταση. Αυτό επηρέαζε επίσης το καθήκον μου. Τελικά, με έβγαλαν από τη θέση της επικεφαλής ομάδας.

Μια φορά, σε μία συνάθροιση, μια αδελφή μοιράστηκε ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Αν θέλεις να σε εμπιστεύονται οι άλλοι, πρέπει πρώτα να είσαι έντιμος. Για να είσαι έντιμος άνθρωπος, πρέπει πρώτα να απογυμνώσεις την καρδιά σου ώστε να μπορούν να δουν όλοι μέσα της, να δουν όλα όσα σκέφτεσαι και να δουν φευγαλέα το αληθινό σου πρόσωπο· δεν πρέπει να προσπαθείς να κρυφτείς ή να φτιασιδώνεσαι για να φαίνεσαι ωραίος. Μόνο τότε θα σε εμπιστεύονται οι άλλοι και θα σε θεωρούν έντιμο. Αυτό αποτελεί την πλέον θεμελιώδη άσκηση και την προϋπόθεση του να είναι κανείς έντιμος άνθρωπος. Πάντα υποκρίνεσαι, πάντα προσποιείσαι τον άγιο, τον ενάρετο και τον μέγα, όπως και προσποιείσαι ότι έχεις υψηλές ηθικές αρετές. Δεν αφήνεις τους ανθρώπους να δουν τη διαφθορά και τα ελαττώματά σου. Παρουσιάζεις μια ψευδή εικόνα στους ανθρώπους, ώστε να πιστέψουν ότι είσαι τίμιος, μέγας, ότι είσαι άνθρωπος που αυτοθυσιάζεται, ότι είσαι αμερόληπτος και ανιδιοτελής. Δεν είναι αυτό απάτη και αναλήθεια; Δεν θα σε καταλάβουν οι άνθρωποι μετά από λίγο; Άρα μη μεταμφιέζεσαι και μη φτιασιδώνεσαι· αντίθετα, απογύμνωσε τον εαυτό σου και την καρδιά σου για να τα δουν οι άλλοι. Αν μπορείς να απογυμνώσεις την καρδιά σου για να τη δουν οι άλλοι, και να αποκαλύψεις όλες τις σκέψεις και τα σχέδιά σου —και τα θετικά και τα αρνητικά— τότε δεν είσαι έντιμος; Αν μπορέσεις να απογυμνώσεις τον εαυτό σου για να σε δουν οι άλλοι, τότε θα σε δει και ο Θεός και θα πει: “Έχεις απογυμνώσει τον εαυτό σου για να σε δουν οι άλλοι, κι έτσι σίγουρα είσαι έντιμος και ενώπιόν Μου”. Αν απογυμνώνεις τον εαυτό σου μόνο στον Θεό όταν είσαι εκτός του οπτικού πεδίου των άλλων ανθρώπων, και όταν είσαι μαζί τους πάντα υποκρίνεσαι ότι είσαι μέγας και ενάρετος ή δίκαιος και ανιδιοτελής, τότε τι θα σκεφτεί και τι θα πει ο Θεός; Θα πει: “Είσαι πραγματικά δόλιος· είσαι εντελώς υποκριτής και μικροπρεπής· και δεν είσαι έντιμος άνθρωπος”. Ο Θεός θα σε καταδικάσει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Εάν επιθυμείς να είσαι έντιμος άνθρωπος, τότε, είτε βρίσκεσαι ενώπιον του Θεού είτε ενώπιον άλλων ανθρώπων, θα πρέπει να είσαι σε θέση να παρουσιάσεις καθαρά και ανοιχτά τις καταστάσεις μέσα σου και τα λόγια της καρδιάς σου. Είναι εύκολο να το επιτύχεις αυτό; Απαιτεί μια περίοδο εξάσκησης, καθώς και συχνή προσευχή στον Θεό και να στηρίζεσαι σ’ Αυτόν. Πρέπει να ασκείσαι στο να μιλάς για τα πάντα απλά και ανοιχτά από την καρδιά σου. Με αυτού του είδους την άσκηση, μπορείς να σημειώσεις πρόοδο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). Στον Θεό αρέσουν οι ειλικρινείς άνθρωποι κι όχι η πανουργία και η ανειλικρίνεια. Είτε πρόκειται για κάτι όμορφο ή άσχημο, πρέπει να συναναστρεφόμαστε γι’ αυτό από καρδιάς, όχι να προσποιούμαστε ούτε να φοράμε προσωπείο. Έτσι είναι οι ειλικρινείς. Όταν το διάβασα, ένιωσα ενοχές, επειδή ήξερα πως δεν ήμουν ειλικρινής. Ήθελα να ανοιχτώ σε όλους, να απαλλαγώ από τη ματαιοδοξία και την επιθυμία μου για γόητρο, και παρόλο που το προσπάθησα αρκετές φορές, δεν τα κατάφερα. Επιθυμούσα διακαώς το γόητρο. Ήμουν δέσμια της ματαιοδοξίας μου. Κατάλαβα πως ήμουν απίστευτα διεφθαρμένη. Ένιωθα πολύ ένοχη και συνάμα ενοχλημένη. Γιατί πάντα προσποιούμουν και έδινα στους άλλους μια ψεύτικη καλή εντύπωση για μένα; Γιατί δεν έκανα πράξη την αλήθεια; Γιατί πετούσα στα σκουπίδια την πίστη μου στον Θεό; Όλες οι συναθροίσεις και τα καθήκοντα ήταν μάταια; Ένιωθα πως δεν είχα απαλλαγεί ποτέ από τα δεσμά της ματαιοδοξίας μου. Ήθελα να αφήσω την ομάδα μας και να πάρω τον χρόνο μου να ξαναβρώ τον εαυτό μου, κι έπειτα θα επέστρεφα στις συναθροίσεις και δεν θα ενεργούσα ξανά έτσι. Έτσι, αποσύρθηκα από την ομάδα και σταμάτησα να χρησιμοποιώ τον λογαριασμό μου, καθώς ήθελα να μείνω μόνη και να κάνω αυτοκριτική. Για λίγο καιρό, ήμουν πολύ αναστατωμένη και αγανακτισμένη, αλλά και μόνη. Ήμουν απογοητευμένη από τον εαυτό μου. Πίστευα για δύο χρόνια, κι ακόμα δεν είχα καταφέρει να είμαι ειλικρινής και να ξεπεράσω τη ματαιοδοξία μου. Νοιαζόμουν υπερβολικά για τη γνώμη που είχαν οι άλλοι για μένα. Όσο σκεφτόμουν την αντίδρασή τους όταν μάθαιναν την αλήθεια, ένιωθα μεγάλη ντροπή.

Εκείνο το διάστημα, διάβαζα μόνο τα λόγια του Θεού. Μια μέρα, είδα το εξής χωρίο: «Για να επιδιώξει κανείς την αλήθεια, πρέπει να επικεντρωθεί στην άσκησή της, από πού όμως θα πρέπει να αρχίσει να ασκεί την αλήθεια; Δεν υπάρχουν κανόνες για αυτό. Θα πρέπει να ασκείς όποιες πτυχές της αλήθειας κατανοείς. Εάν έχεις μόλις ξεκινήσει ένα καθήκον, τότε θα πρέπει να αρχίσεις με την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, υπάρχουν πολλές πτυχές της αλήθειας που πρέπει να ασκήσεις, επομένως θα πρέπει να ασκείς όποια πτυχή της αλήθειας κατανοείς. Για παράδειγμα, μπορείς να ξεκινήσεις με το να είσαι ειλικρινής, να μιλάς ειλικρινά και να ανοίγεις την καρδιά σου. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο ντρέπεσαι πολύ να μιλήσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, τότε θα πρέπει να γονατίσεις και να το πεις στον Θεό μέσω της προσευχής. Τι θα πρέπει να πεις στον Θεό; Πες στον Θεό τι υπάρχει στην καρδιά σου· μην Του κάνεις κενές φιλοφρονήσεις, ούτε να προσπαθείς να Τον εξαπατήσεις. Ξεκίνα με το να είσαι ειλικρινής. Αν έχεις υπάρξει αδύναμος, τότε πες ότι ήσουν αδύναμος· αν έχεις υπάρξει κακός, τότε πες ότι ήσουν κακός· αν έχεις υπάρξει δόλιος, τότε πες πως ήσουν δόλιος· αν είχες ποτέ μοχθηρές και ύπουλες σκέψεις, μίλα γι’ αυτές στον Θεό. Αν ανταγωνίζεσαι πάντα για κάποια θέση, πες Του το κι αυτό. Άφησε τον Θεό να σε πειθαρχήσει· άφησέ Τον να κανονίσει ένα περιβάλλον για σένα. Επίτρεψε στον Θεό να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις όλες τις δυσκολίες σου και να επιλύσεις όλα σου τα προβλήματα. Θα πρέπει να ανοίξεις την καρδιά σου στον Θεό· μην την κρατάς κλειστή. Ακόμα κι αν Τον αποκλείσεις, Εκείνος μπορεί ακόμα να δει μέσα σου. Όμως, αν ανοίξεις την καρδιά σου σ’ Αυτόν, τότε μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια. Άρα, ποιο μονοπάτι θα πρέπει να επιλέξεις; Θα πρέπει να ανοίξεις την καρδιά σου και να μιλήσεις ειλικρινά με τον Θεό. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να πεις οτιδήποτε ψεύτικο ή να μεταμφιεστείς. Θα πρέπει να ξεκινήσεις με το να είσαι ειλικρινής. Εδώ και χρόνια, συναναστρεφόμαστε όσον αφορά αλήθειες σχετικά με το να είμαστε ειλικρινείς, κι όμως σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί που παραμένουν αδιάφοροι, που μιλούν και ενεργούν μόνο σύμφωνα με τις δικές τους προθέσεις, επιθυμίες και στόχους, και στους οποίους δεν έχει περάσει ποτέ από το μυαλό να μετανοήσουν. Δεν είναι αυτή η στάση των ανθρώπων που είναι ειλικρινείς. Γιατί ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς; Για να κατανοήσει ευκολότερα τους ανθρώπους; Σίγουρα όχι. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς επειδή συμπαθεί και ευλογεί τους ειλικρινείς ανθρώπους. Το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να είσαι άνθρωπος με συνείδηση και λογική. Σημαίνει να είσαι αξιόπιστος, να αρέσεις στον Θεό και να μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να επιτύχεις την αγάπη Του. Το να είσαι ειλικρινής είναι η πλέον θεμελιώδης εκδήλωση του να έχεις κανονική ανθρώπινη φύση και να βιώνεις αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Εάν κάποιος δεν ήταν ποτέ ειλικρινής, ούτε σκέφτηκε να είναι ειλικρινής, τότε δεν μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια, πόσο μάλλον να την κερδίσει. Εάν δεν Με πιστεύεις, πήγαινε και δες μόνος σου ή πήγαινε και βίωσέ το μόνος σου. Μόνο με το να είσαι ειλικρινής άνθρωπος μπορεί η καρδιά σου να είναι ανοιχτή στον Θεό, μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια, μπορεί η αλήθεια να γίνει η ζωή σου και μπορείς να κατανοήσεις και να κερδίσεις την αλήθεια. Αν η καρδιά σου είναι πάντα κλειστή, αν δεν ανοίγεσαι και δεν λες τίποτα σε κανέναν, ώστε κανείς να μην μπορεί να σε καταλάβει, τότε τα τείχη σου είναι πολύ υψηλά και είσαι ο πλέον δόλιος των ανθρώπων. Αν πιστεύεις στον Θεό, όμως δεν μπορείς να ανοιχτείς σ’ Αυτόν, αν μπορείς να Του λες ψέματα ή να υπερβάλλεις για να Τον εξαπατήσεις, αν δεν είσαι σε θέση να μιλήσεις ειλικρινά στον Θεό και μπορείς ακόμη να μιλάς με υπεκφυγές και να κρύβεις τις προθέσεις σου, τότε μόνο τον εαυτό σου θα βλάψεις κι ο Θεός θα σε αγνοήσει και δεν θα εργαστεί μέσα σου. Δεν θα κατανοήσεις τίποτα από την αλήθεια, δεν θα κερδίσεις κανένα μέρος της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Έξι ενδείξεις ανάπτυξης στη ζωή). Αυτό μου έδειξε πως η κατανόηση της αλήθειας είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα, περισσότερο απ’ το γόητρο και τη ματαιοδοξία μου. Για να αποκτήσω την αλήθεια, έπρεπε να γίνω ειλικρινής. Ένα κι ένα κάνουν δύο —τέρμα η προσποίηση και η εξαπάτηση. Για αρκετό καιρό, υποκρινόμουν και εξαπατούσα τους άλλους. Έγραφα ό,τι ήθελα να συναναστραφώ, ώστε να νομίζουν πως είχα καλή κατανόηση και μιλούσα καλά αγγλικά, κι εκείνοι με επαινούσαν. Ήμουν γεμάτη ενοχές και άγχος, όμως δεν είχα το θάρρος να ανοιχτώ στους αδελφούς και τις αδελφές. Δεν ήθελα να δουν τις αδυναμίες μου και να με περιφρονούν, να λένε πως ήμουν ψεύτρα. Προτίμησα μάλιστα να φύγω από την ομάδα απ’ το να τους πω την αλήθεια. Ήμουν πολύ πονηρή. Κατάλαβα πως ο Σατανάς με είχε φέρει σ’ αυτήν την κατάθλιψη, και πιθανόν εμπόδιζε την είσοδό μου στη ζωή. Θα μπορούσε ακόμα και να με καταστρέψει. Έπρεπε να έχω το θάρρος να πω στους άλλους ποια πραγματικά ήμουν, ώστε να κάνω κάπως πράξη την ειλικρίνεια. Όσο δύσκολο κι αν ήταν να πω την αλήθεια, ήξερα πως έπρεπε να σταματήσω να ενεργώ με λάθος τρόπο. Στον Θεό αρέσουν οι ειλικρινείς άνθρωποι και σιχαίνεται τους πανούργους. Αν συνέχιζα να υποκρίνομαι, να δίνω στους άλλους ψεύτικη εντύπωση και να μην είμαι ειλικρινής, θα ζούσα στο σκοτάδι και δεν θα αποκτούσα ποτέ το έργο του Αγίου Πνεύματος. Δεν θα αποκτούσα ποτέ την αλήθεια. Έπρεπε να ανοιχτώ εντελώς στον Θεό για να με βοηθήσει να διορθώσω τη δολιότητά μου. Προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει να κάνω πράξη την αλήθεια και να γίνω ειλικρινής.

Αργότερα, ανοίχτηκα τελικά στην επικεφαλής, την αδελφή Κόνι. Της είπα γιατί είχα φύγει από την ομάδα και είχα κλείσει τον λογαριασμό μου. Αφού με άκουσε, η αδελφή Κόνι είπε: «Ποτέ δεν θα σε περιφρονούσα γι’ αυτό και εκτιμώ την ειλικρίνειά σου». Ένιωσα απίστευτη ανακούφιση όταν το άκουσα. Πραγματικά, βίωνα το πόσο υπέροχο είναι να είσαι ειλικρινής. Η ειλικρίνεια αυτή με απάλλαξε απ’ όλο το άγχος μου και μου επέτρεψε να διορθώσω τις λανθασμένες απόψεις μου. Εκείνη μου έδωσε επίσης μια συμβουλή: Όταν μοιράζομαι την κατανόησή μου για τα λόγια του Θεού, δεν χρειάζεται να μιλώ με ευγλωττία ούτε να αναφέρω θεωρίες υψηλού επιπέδου. Αρκεί να μιλώ από καρδιάς και να είμαι ειλικρινής. Αυτό δίνει χαρά στον Θεό. Δέχτηκα την υπόδειξή της κι ένιωθα έτοιμη να την κάνω πράξη.

Αργότερα, μια άλλη αδελφή μού έστειλε ένα χωρίο των λόγων του Θεού. «Αντί να αναζητούν την αλήθεια, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τις δικές τους, ασήμαντες σκοπιμότητες. Τα δικά τους συμφέροντα, το γόητρό τους και η θέση ή η υπόληψη που έχουν στα μάτια των άλλων έχουν μεγάλη σημασία γι’ αυτούς. Αυτά είναι τα μόνα πράγματα που αγαπούν. Προσκολλώνται με όλο τους το είναι. Και το πώς τους βλέπει ή τους αντιμετωπίζει ο Θεός είναι δευτερεύουσας σημασίας· προς το παρόν, το αγνοούν αυτό· προς το παρόν, εξετάζουν μόνο αν είναι το αφεντικό της ομάδας, αν οι άλλοι τους θαυμάζουν και αν τα λόγια τους έχουν βαρύτητα. Το πρώτο τους μέλημα είναι η κατάληψη αυτής της θέσης. Όταν είναι σε μια ομάδα, όλοι σχεδόν οι άνθρωποι αναζητούν αυτού του είδους το γόητρο, αυτού του είδους τις ευκαιρίες. Όταν είναι πολύ ταλαντούχοι, φυσικά και θέλουν να γίνουν τα κορυφαία ονόματα· εάν είναι μέτριας ικανότητας, εξακολουθούν να θέλουν να κατέχουν υψηλότερη θέση στην ομάδα· και αν κατέχουν χαμηλή θέση στην ομάδα, με μέτριο επίπεδο και ικανότητες, θέλουν κι αυτοί να τους θαυμάζουν οι άλλοι, δεν θέλουν να τους περιφρονούν. Η υπόληψη και η αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων αποτελούν κόκκινη γραμμή: οφείλουν να τις διατηρούν ανέπαφες. Μπορεί να μην έχουν ακεραιότητα ούτε την επιδοκιμασία ή τη συγκατάθεση του Θεού, όμως σε μια ομάδα δεν χάνουν ποτέ την ευκαιρία να ανταγωνιστούν για την υπόληψη, την κοινωνική θέση και τον θαυμασμό των άλλων —πράγμα που αποτελεί τη διάθεση του Σατανά. Αλλά οι άνθρωποι δεν έχουν επίγνωση αυτού. Είναι πεποίθησή τους ότι πρέπει να προσκολληθούν μέχρι τέλους σ’ αυτήν τη σαβούρα, την υπόληψη. Δεν γνωρίζουν ότι μόνο όταν παραιτηθούν τελείως από αυτά τα μάταια και επιφανειακά πράγματα, και τα παραμερίσουν, θα γίνουν αληθινοί άνθρωποι. Αν κάποιος διαφυλάσσει σαν τη ζωή του αυτά τα πράγματα που πρέπει να απορριφθούν, χάνει τη μοίρα του. Δεν γνωρίζουν τι διακυβεύεται. Έτσι, όταν ενεργούν, πάντα κάτι τους δυσχεραίνει, πάντα προσπαθούν να προστατεύσουν την υπόληψη και την κοινωνική τους θέση, αυτά τα βάζουν πρώτα, μιλώντας μόνο για τους δικούς τους σκοπούς, με στόχο τη δική τους ψευδή υπεράσπιση. Ό,τι κάνουν είναι για τον εαυτό τους. Σπεύδουν προς οτιδήποτε λάμπει, ανακοινώνοντας στους πάντες ότι συμμετείχαν κι αυτοί. Στην πραγματικότητα δεν είχαν καμία σχέση μ’ αυτό, αλλά δεν θέλουν ποτέ να μείνουν στο παρασκήνιο, πάντα φοβούνται την περιφρόνηση των άλλων, πάντα φοβούνται μήπως πουν ότι είναι ένα τίποτα, ότι είναι ανίκανοι για το οτιδήποτε, ότι δεν έχουν ικανότητες. Δεν κατευθύνονται όλα αυτά από τις σατανικές τους διαθέσεις; Όταν μπορέσεις να παρατήσεις πράγματα όπως η υπόληψη και η κοινωνική θέση, θα είσαι πολύ πιο χαλαρός και πιο ελεύθερος· θα έχεις μπει στον δρόμο για να γίνεις ειλικρινής. Όμως, για πολλούς, αυτό δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί. Όταν εμφανίζεται η κάμερα, για παράδειγμα, οι άνθρωποι σπεύδουν προς τα εμπρός· τους αρέσει να εμφανίζονται στην κάμερα, όσο περισσότερη δημοσιότητα τόσο το καλύτερο φοβούνται μήπως δεν έχουν αρκετή δημοσιότητα και πληρώνουν οποιοδήποτε τίμημα για την ευκαιρία να την αποκτήσουν. Δεν κατευθύνονται όλα αυτά από τις σατανικές τους διαθέσεις; Αυτές είναι οι σατανικές τους διαθέσεις. Έχεις, λοιπόν, δημοσιότητα —ε, και τι έγινε; Οι άνθρωποι σε έχουν σε μεγάλη εκτίμηση —και λοιπόν; Είσαι το είδωλό τους —ε, και; Αποδεικνύει κάτι από αυτά ότι έχεις την πραγματικότητα της αλήθειας; Τίποτα από αυτά δεν έχει αξία. Όταν μπορείς να ξεπεράσεις αυτά τα πράγματα —όταν αδιαφορείς για αυτά και δεν τα αισθάνεσαι πλέον σημαντικά, όταν η υπόληψη, η ματαιοδοξία, η κοινωνική θέση και ο θαυμασμός των ανθρώπων δεν ελέγχουν πλέον τις σκέψεις και τη συμπεριφορά σου, πόσο μάλλον το πώς εκτελείς το καθήκον σου —τότε η εκτέλεση του καθήκοντός σου θα γίνεται ολοένα κι αποτελεσματικότερη, ολοένα κι αγνότερη» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η καλή συμπεριφορά δεν σημαίνει ότι η διάθεση κάποιου έχει αλλάξει). Στο χωρίο αυτό, ο Θεός εκθέτει πως δίνουμε περισσότερη αξία στο γόητρο και το κύρος μας παρά στη ζωή μας, και πως το πρώτο που σκεφτόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε κάτι είναι η υπόληψη, η ματαιοδοξία και η θέση μας, καθόλου το θέλημα του Θεού. Ο Θεός δεν θέλει να υποκρινόμαστε και να βάζουμε πρώτα την υπόληψή μας ούτε να επιδιώκουμε το κύρος μας. Αυτό δεν μας βοηθά να κερδίσουμε την αποδοχή του Θεού, να αλλάξουμε τις διαθέσεις μας και να σωθούμε. Το όνομα και το κύρος είναι δεσμά με τα οποία μας δένει ο Σατανάς, κι όταν τα επιδιώκουμε, γινόμαστε όλο και πιο ματαιόδοξοι και πονηροί. Έτσι, χάνουμε την καθοδήγηση του Θεού και εν τέλει, τη σωτηρία Του. Στον Θεό δεν αρέσουν οι πανούργοι, και δεν θέλει να παίζουμε ύπουλα παιχνίδια για να κερδίσουμε την αποδοχή Του ή τον θαυμασμό των άλλων. Θέλει να αφήσουμε την υπόληψη και το κύρος μας, να επιδιώξουμε την αλήθεια και να είμαστε ειλικρινείς. Είτε μπροστά στον Θεό είτε μπροστά στους άλλους, δεν πρέπει να είμαστε δόλιοι ή ανειλικρινείς. Συνεχώς αποτύγχανα να ανοιχτώ και να μιλήσω για τις δυσκολίες μου στους άλλους, επειδή ανησυχούσα πολύ για το γόητρο και τη ματαιοδοξία μου. Πιασμένη στα δίχτυα της σατανικής μου διάθεσης, δεν μπορούσα να κάνω πράξη την αλήθεια. Η επιθυμία μου για γόητρο και κύρος ήταν πολύ δυνατή.

Αργότερα, η αδελφή μού έστειλε κι άλλα λόγια του Θεού, ανάμεσά τους, κι ένα ιδιαίτερα χρήσιμο για μένα. «Βλέποντάς το τώρα, θα έλεγες ότι το να χρησιμοποιεί κανείς μικρές χάρες για να εξαγοράσει και να προσελκύσει ανθρώπους, ή το να επιδεικνύεται και να εξαπατά τους ανθρώπους με ψευδαισθήσεις είναι το σωστό μονοπάτι για να ακολουθεί κανείς, παρά τα τόσα οφέλη και την τόση ικανοποίηση που φαίνεται εξωτερικά ότι αποκτά ένα άτομο που χρησιμοποιεί τέτοια μέσα; Είναι μονοπάτι επιδίωξης της αλήθειας; Είναι μονοπάτι που μπορεί να φέρει τη σωτηρία; Σαφέστατα όχι. Αυτές οι μέθοδοι και τα κόλπα, όσο ευφυή κι αν είναι στη σύλληψή τους, δεν είναι δυνατόν να ξεγελάσουν τον Θεό, και τελικά όλα ο Θεός τα καταδικάζει και τα αποστρέφεται, επειδή κρυμμένα πίσω από τέτοιες συμπεριφορές είναι η προσωπική φιλοδοξία και ένα είδος στάσης και ουσίας κατά την οποία κανείς επιθυμεί να εναντιωθεί στον Θεό. Κατά βάθος, ο Θεός δεν θα αναγνώριζε σε καμία περίπτωση ένα τέτοιο άτομο ως κάποιον που εκπληρώνει το καθήκον του· αντίθετα, θα τον όριζε ως άδικο. Ποιο είναι το συμπέρασμα του Θεού καθώς αντιμετωπίζει τους άδικους; “Φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν!” Όταν ο Θεός λέει, “Φεύγετε απ’ εμού” πού θέλει να πάνε αυτοί οι άνθρωποι; Τους παραδίδει στον Σατανά, στους τόπους που κατοικούνται από τις ορδές των Σατανάδων. Ποια είναι η τελική συνέπεια γι’ αυτούς; Τους βασανίζουν μέχρι θανάτου τα κακά πνεύματα, δηλαδή τους καταπίνει ο Σατανάς. Ο Θεός δεν θέλει πλέον τέτοιου είδους ανθρώπους. Το ότι δεν τους θέλει σημαίνει ότι δεν θα τους σώσει. Δεν ανήκουν στο κοπάδι του Θεού, πόσο μάλλον στους ακόλουθούς Του, οπότε δεν βρίσκονται ανάμεσα σ’ αυτούς που θα σώσει. Έτσι ορίζεται ένα τέτοιο άτομο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πρώτο: Προσπαθούν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους). Από τα λόγια του Θεού, είδα πως κάποιοι είναι υποκριτές και απατεώνες για να κλέψουν μια θέση στην καρδιά των άλλων. Κερδίζουν την εκτίμηση των άλλων, και οι φιλοδοξίες και επιθυμίες τους ικανοποιούνται. Αλλά τι κερδίζουν στο τέλος; Ξεγελούν για λίγο τους ανθρώπους, αλλά όχι τον Θεό. Ο Θεός κοιτά μες στην καρδιά και το μυαλό μας, και τελικά, χάνουν την ευκαιρία τους να σωθούν απ’ τον Θεό και δεν θα αποκτήσουν ποτέ την αλήθεια ή την αποδοχή του Θεού. Τα λόγια του Θεού είναι σαφή. Μισεί όσους δεν επιδιώκουν την αλήθεια κι έχουν τους δικούς τους σκοπούς, όσους θέλουν να κλέψουν μια θέση στην καρδιά των άλλων. Τους βλέπει ως κακοποιούς και δεν αναγνωρίζει τα καθήκοντα που κάνουν. Αυτό με τρόμαξε. Φοβόμουν πως ο Θεός θα με εγκατέλειπε, θα με πετούσε στον Σατανά και θα έχανα τη σωτηρία Του. Κατάλαβα πως είχα πάρει το στραβό μονοπάτι. Επειδή όλες οι σκέψεις και ενέργειές μου ήταν για να με επαινούν και να με θαυμάζουν οι άλλοι, ποτέ δεν αναλογίστηκα το θέλημα του Θεού ή τι τελικά θα κέρδιζα ενεργώντας έτσι. Ακόμα κι αν κέρδιζα κάποιους ανθρώπους, δεν θα αποκτούσα ποτέ την αλήθεια, επειδή ήμουν σε ένα μονοπάτι ενάντια στον Θεό. Αν συνέχιζα σ’ αυτό, τελικά θα καταστρεφόμουν. Στη σκέψη αυτή, ήξερα πως ο Θεός μισούσε ό,τι έκανα και δεν ήταν αυτό που ήθελε να επιδιώξω. Δεν μπορούσα να βάλω σε τάξη τα συναισθήματά μου. Ήθελα πραγματικά να αλλάξω και να ξεφύγω από αυτήν την κατάσταση, να είμαι ο εαυτός μου και ποτέ ξανά δόλια.

Αργότερα, η αδελφή Κόνι με ενθάρρυνε να συναναστραφώ και να ανοιχτώ στους άλλους, να είμαι ειλικρινής, ώστε να νιώσω λίγη γαλήνη και χαρά. Όμως, στη σκέψη να ανοιχτώ στους αδελφούς και τις αδελφές για τη διαφθορά και τα ελαττώματά μου, δίσταζα πολύ. Τότε, είδα ένα άλλο χωρίο των λόγων του Θεού: «Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει, ανεξάρτητα από το τι είναι, και σε καμία περίπτωση να μην μεταμφιέζεσαι ή να φοράς προσωπείο για τους άλλους. Τα ελαττώματά σου, οι ελλείψεις σου, τα σφάλματά σου, οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου —να είσαι εντελώς ανοιχτός για όλα αυτά και να συναναστρέφεσαι σχετικά με όλα τούτα. Μην τα κρατάς μέσα σου. Το να μάθεις πώς να ανοίγεσαι είναι το πρώτο βήμα προς την είσοδο στη ζωή και είναι το πρώτο εμπόδιο, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο να ξεπεραστεί. Μόλις το ξεπεράσεις, είναι εύκολη η είσοδος στην αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό το βήμα; Σημαίνει ότι ανοίγεις την καρδιά σου και δείχνεις όλα όσα έχεις, καλά ή κακά, θετικά ή αρνητικά· ότι εκθέτεις τον εαυτό σου για να τον δουν οι άλλοι και ο Θεός· ότι δεν κρύβεις τίποτα από τον Θεό, δεν αποκρύπτεις τίποτα, δεν συγκαλύπτεις τίποτα, δεν ενεργείς με δόλο και απάτη, και ότι είσαι εξίσου ανοιχτός και ειλικρινής με τους άλλους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, ζεις στο φως και όχι μόνο θα σε ερευνά ο Θεός, αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι και αυτοί σε θέση να δουν ότι ενεργείς βάσει αρχών και με έναν βαθμό διαφάνειας. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς καμία μέθοδο για να προστατεύσεις τη φήμη, την εικόνα και το κύρος σου ούτε χρειάζεται να καλύπτεις ή να υποκρύπτεις τα λάθη σου. Δεν χρειάζεται να εμπλακείς σε αυτές τις άχρηστες προσπάθειες. Εάν μπορείς να μην ασχολείσαι με αυτά, θα είσαι πολύ χαλαρός, θα ζεις χωρίς δεσμά ή πόνο, θα ζεις ολοκληρωτικά στο φως. Το να μάθεις πώς να είσαι ανοιχτός όταν συναναστρέφεσαι είναι το πρώτο βήμα για να εισέλθεις στη ζωή. Στη συνέχεια, πρέπει να μάθεις να αναλύεις τις σκέψεις και τις πράξεις σου για να δεις ποιες είναι λανθασμένες και ποιες δεν αρέσουν στον Θεό, κι έπειτα να τις αντιστρέψεις αμέσως και να τις διορθώσεις. Ποιος είναι ο σκοπός της διόρθωσής τους; Είναι να δεχθείς και λάβεις υπόψη την αλήθεια, απορρίπτοντας, ταυτόχρονα, τα πράγματα μέσα σου που ανήκουν στον Σατανά και αντικαθιστώντας τα με την αλήθεια. Στο παρελθόν, έκανες τα πάντα σύμφωνα με την πανούργα σου διάθεση που είναι ανειλικρινής και δόλια· ένιωθες ότι δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα χωρίς να πεις ψέματα. Τώρα που κατανοείς την αλήθεια και περιφρονείς τους τρόπους δράσης του Σατανά, δεν ενεργείς πλέον κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενεργείς με μια νοοτροπία ειλικρίνειας, αγνότητας και υπακοής. Εάν δεν κρατάς τίποτα κρυφό, εάν δεν υποκρίνεσαι, δεν προσποιείσαι, δεν φοράς προσωπείο, εάν εκθέτεις τον εαυτό σου απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές, δεν κρύβεις τις εσώψυχες ιδέες και σκέψεις σου, αλλά αντίθετα επιτρέπεις στους άλλους να δουν την ειλικρινή σου στάση, τότε η αλήθεια θα ριζώσει σταδιακά μέσα σου, θα ανθίσει και θα καρποφορήσει, θα αποφέρει αποτελέσματα, σιγά-σιγά. Εάν η καρδιά σου είναι ολοένα και πιο ειλικρινής και προσανατολίζεται όλο και περισσότερο προς τον Θεό, και εάν γνωρίζεις να προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όταν εκτελείς το καθήκον σου και η συνείδησή σου ταράζεται όταν δεν κατορθώνεις να προστατεύσεις αυτά τα συμφέροντα, τότε αυτό αποτελεί απόδειξη ότι η αλήθεια είχε επίδραση επάνω σου και έχει γίνει η ζωή σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο όσοι υποτάσσονται αληθινά στον Θεό έχουν καρδιά με φόβο Θεού). Καταλάβαινα πως τα λόγια του Θεού μπορούν να μας αλλάξουν. Όταν μαθαίνουμε να ανοιγόμαστε για την αληθινή διαφθορά μας και αναζητούμε την αλήθεια, οι λανθασμένες ιδέες μας και οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας σταδιακά αλλάζουν. Ο Θεός εξέθεσε τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης μου και αποκάλυψε τη λανθασμένη μου επιδίωξη για όνομα και κύρος. Έπειτα, με καθοδήγησε με τα λόγια Του να βρω το σωστό μονοπάτι προς την πράξη. Έπρεπε να κάνω το πρώτο βήμα να ανοιχτώ στους άλλους, να πάψω να σκέφτομαι το όνομα και το γόητρό μου, να πάψω να είμαι πονηρή, δόλια και ανειλικρινής. Έπρεπε να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού και να τα αφήσω να με οδηγήσουν.

Εκείνο το πρωί της Κυριακής, πήγα στη συνάθροιση όπως πάντα και είπα στον εαυτό μου πως έπρεπε να είμαι ειλικρινής, να μιλήσω σε όλους ελεύθερα για την κατανόησή μου. Προσευχήθηκα: «Θεέ μου, αυτήν τη φορά, θέλω να κάνω πράξη την αλήθεια, να ξεφύγω από τα δεσμά του Σατανά και να αποκαλύψω την υποκρισία και την απάτη μου. Ακόμα κι αν με περιφρονήσουν, δεν θα με νοιάξει. Θέλω μόνο να είμαι ειλικρινής για να Σε ικανοποιήσω. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με να είμαι ανοιχτή και ειλικρινής». Μετά την προσευχή, ένιωθα πιο χαλαρή. Κατά τη συνάθροιση, έδωσα μεγάλη προσοχή στα λόγια του Θεού και άκουσα προσεκτικά τη συναναστροφή των άλλων πάνω στην εμπειρία και την κατανόησή τους. Δεν εκμεταλλεύτηκα τον χρόνο για να γράψω τη συναναστροφή μου και δεν σκεφτόμουν τι είδους συναναστροφή θα άρεσε σε όλους. Ενεργώντας έτσι, απέκτησα νέα διαφώτιση από τη συναναστροφή των άλλων. Όταν ήρθε η σειρά μου, δεν σκεφτόμουν πόσο καλή ή εύγλωττη ήταν η συναναστροφή μου, και παρόλο που ήμουν αγχωμένη, συνέχισα να συναναστρέφομαι. Έπειτα, μίλησα για ένα χωρίο των λόγων του Θεού που με είχε συγκινήσει: «Ειλικρίνεια σημαίνει να δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, όντας αυθεντικός με τον Θεό στο καθετί, όντας ανοιχτός με Εκείνον στο καθετί, μην κρύβοντας τα γεγονότα, μην προσπαθώντας να εξαπατήσεις όσους είναι επάνω ή από κάτω και μην κάνοντας πράγματα απλώς για να κερδίσεις την εύνοια του Θεού. Εν ολίγοις, το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να είσαι αγνός στις πράξεις και στα λόγια σου, και να μην εξαπατάς ούτε τον Θεό ούτε τον άνθρωπο. […] Αν έχεις πολλές εκμυστηρεύσεις που είσαι απρόθυμος να μοιραστείς, αν είσαι απέχεις από το να αποκαλύπτεις τα μυστικά σου —δηλαδή τις δυσκολίες σου— μπροστά σε άλλους ώστε να αναζητήσεις την οδό του φωτός, τότε Εγώ λέω ότι είσαι κάποιος που δεν θα αποκτήσει εύκολα σωτηρία και δεν θα αναδυθεί εύκολα απ’ το σκοτάδι» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). Συσχέτισα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού με την εμπειρία μου και στο τέλος, απογύμνωσα την ψυχή μου, φανερώνοντας σε όλους το αληθινό μου πρόσωπο. Δεν ανησυχούσα καθόλου για το τι θα έλεγαν για μένα. Τους είπα: «Όλον αυτόν τον καιρό, υποκρινόμουν τέλεια και προσποιούμουν πως μιλούσα άπταιστα αγγλικά. Η αλήθεια είναι πως έγραφα τη συναναστροφή μου εκ των προτέρων και μάλιστα την ηχογραφούσα για να ασκούμαι, ώστε να ακούγεται φυσική και να έχετε καλύτερη γνώμη για μένα. Το έκανα για να κερδίσω τον έπαινό σας και να με εκτιμάτε. Σας εξαπατούσα…» Μετά την αποκάλυψή μου, νόμιζα πως θα με περιφρονούσαν, όμως εκείνοι μου είπαν πως δεν έπρεπε να ανησυχώ που δεν συναναστρέφομαι καλά, πως λίγο-πολύ είμαστε όλοι το ίδιο. Ο Θεός θέλει να είμαστε ειλικρινείς, όχι γλαφυροί και μη πρακτικοί. Αν δεν συναναστρεφόμουν από καρδιάς, αλλά απλώς ένα ξερό δόγμα, σε τι θα χρησίμευε; Συγκινήθηκα πολύ. Δεν με περιφρόνησαν καθόλου και κάποιοι απ’ αυτούς είπαν πως κατανοούσαν το σκεπτικό μου και η εμπειρία μου τους βοήθησε. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα. Αφότου ανοίχτηκα σε όλους σχετικά με τη διαφθορά μου, ένιωθα πως είχε φύγει ένα βάρος από πάνω μου. Ήμουν επιτέλους ελεύθερη. Με τη ματαιοδοξία και την υπόληψη, ο Σατανάς με εμποδίζει να κάνω πράξη την αλήθεια, όμως όταν έμαθα τον εαυτό μου από τα λόγια του Θεού, ασκήθηκα στο να γίνω ειλικρινής και να ανοίγομαι με ειλικρίνεια. Ένιωθα πως είχα κάνει ένα βήμα προς τον Θεό και απομάκρυνα τις αμφιβολίες και τα εμπόδια ανάμεσα σ’ εμένα και τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Για πολύ καιρό, δεν μπορούσα να αφήσω τη ματαιοδοξία μου ή να πω την αλήθεια, επειδή ενδιαφερόμουν για το γόητρό μου, αλλά όχι για το θέλημα του Θεού. Για πολύ καιρό, μεταμφιεζόμουν για να ικανοποιήσω τη ματαιοδοξία μου και να απολαμβάνω τον έπαινο των άλλων, αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελε ο Θεός.

Η εμπειρία αυτή με δίδαξε τη σημασία της επιδίωξης της αλήθειας. Μόνο με την ειλικρίνεια και κάνοντας πράξη την αλήθεια θα ξεφύγω απ’ τα δεσμά μιας σατανικής διάθεσης. Μόνο αν επιλέξω την αλήθεια θα αποκτήσω αληθινή ευτυχία και γαλήνη. Παλιά ήμουν πολύ ύπουλη και υποκρίτρια, μα τώρα αποφασίζω να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι ειλικρινής. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα. Το μόνο που θέλω είναι να με καθοδηγεί ο Θεός, ώστε να κάνω πράξη περισσότερη αλήθεια.