Το 2020 δέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Εκλέχτηκα επικεφαλής εκκλησίας λίγους μήνες μετά. Υπήρχε πολύ έργο να γίνει και διάφορα να επιλυθούν στην εκκλησία. Άρχισα να εργάζομαι με ενθουσιασμό. Σύντομα, εξοικειώθηκα κάπως καλύτερα με το έργο της εκκλησίας, αλλά είχα ακόμα πάρα πολλά προβλήματα. Πολλοί νεοφώτιστοι απουσίαζαν συχνά από συναθροίσεις. Κάποιοι επηρεάζονταν από διαδικτυακές φήμες, άλλοι παρανοούσαν τις αλήθειες των οραμάτων και είχαν ανεπίλυτες θρησκευτικές αντιλήψεις, και κάποιοι δεν παρευρίσκονταν στις συναθροίσεις επειδή είχαν πολλή δουλειά. Με αυτά τα ζητήματα, τους συναναστρεφόμουν πάνω στο θέλημα του Θεού, για να τους βοηθήσω στις δυσκολίες τους, αλλά τα προβλήματά τους δεν επιλύονταν. Είχα απογοητευτεί. Συνεχώς αναρωτιόμουν: Γιατί η σκληρή δουλειά μου δεν αποδίδει καρπούς; Γιατί ο Θεός δεν ευλογεί την εκκλησία μας; Αδελφοί και αδελφές είχαν τόσα προβλήματα και οι συναναστροφές μου μαζί τους είχαν αποτύχει. Μήπως δεν ήμουν κατάλληλη ως επικεφαλής; Τα έριχνα στον εαυτό μου: Εγώ έφταιγα για όλα αυτά. Αν αναλάμβανα την ευθύνη και παραιτούμουν, θα οριζόταν άλλος επικεφαλής, και το έργο θα ήταν πιο επιτυχημένο. Άρχισα να εκτελώ παθητικά το καθήκον μου και απλώς περίμενα να αντικατασταθώ. Σκέφτηκα ακόμα ότι ο Θεός έστηνε αυτές τις δυσκολίες για να με εκθέσει και να αποτύχω, και μάλλον με είχε ήδη εγκαταλείψει. Αυτή η σκέψη με τρόμαξε. Με είχε αφήσει ο Θεός; Προσευχόμουν και αναζητούσα, αλλά δεν καταλάβαινα το θέλημά Του. Αραιά και πού σκεφτόμουν ξανά ότι ο Θεός με είχε εγκαταλείψει. Ένιωθα διαρκώς κατάθλιψη, κόπωση και αδυναμία. Φοβόμουν πολύ, μάλλον δεν είχα πια το έργο του Αγίου Πνεύματος.

Η εκκλησία χρειαζόταν επικεφαλής ομάδων, έτσι ο υπεύθυνος πρότεινε νεοφώτιστους. Τους διόρισα απευθείας χωρίς να διερευνήσω το ζήτημα. Στην αρχή όλοι ήθελαν να αναλάβουν καθήκον, αλλά όταν άρχισαν επίσημα, ένας δούλευε και δεν είχε χρόνο, οπότε δεν θα αναλάμβανε το έργο, και άλλος αργούσε στις συναθροίσεις για οικογενειακούς λόγους και δεν μπορούσε να κάνει το έργο. Τελικά αποφάσισα ότι για την ώρα ήταν ακατάλληλοι να καλλιεργηθούν ως επικεφαλής. Πάσχιζα να λύσω αυτές τις δυσκολίες που είχα στο έργο, αλλά δεν είχα κανένα αποτέλεσμα. Τότε, δεν μπορούσα να αντέξω όλες αυτές τις αποτυχίες. Ήμουν πολύ αρνητική, και φοβόμουν ακόμα και τον ερχομό κάθε νέας μέρας. Δεν το ήθελα πια το εκκλησιαστικό έργο, επειδή είχα εργαστεί πολύ χωρίς να καταφέρω κάτι. Έλεγα πως ήμουν σε αυτήν την κατάσταση επειδή ο Θεός ήθελε να με εκθέσει ως ανίκανη, αλλά δεν ήθελα να βυθιστώ σε μια τέτοια κατάσταση. Δεν ήθελα να εκτεθώ και να αποκλειστώ επειδή δεν ήμουν αποτελεσματική.

Σε μια πνευματική μου άσκηση, βρήκα τις «Αρχές της Ανάληψης Ευθυνών και της Παραίτησης»: «Κάθε ψευδής επικεφαλής ή εργάτης που δεν αποδέχεται την αλήθεια, που δεν μπορεί να κάνει πρακτικό έργο και που, για κάποιο χρονικό διάστημα, έχει στερηθεί το έργο του Αγίου Πνεύματος, πρέπει να αναλάβει την ευθύνη και να παραιτηθεί» (170 αρχές για την άσκηση της αλήθειας). Όταν τις διάβασα, ένιωσα ακόμα πιο αρνητική. Τι έπρεπε να κάνω; Δεν είχα λύσει προβλήματα της εκκλησίας, άρα ήμουν ψευδο-επικεφαλής. Έπρεπε να αναλάβω την ευθύνη και να παραιτηθώ για να αναλάβει κάποιος ικανός; Έκανα ήδη τρεις μήνες εκκλησιαστικό έργο, αλλά δεν είχα λύσει τα προβλήματα μέσα στην εκκλησία. Και παράλληλα, ούτε είχα καταλάβει το θέλημά Του ούτε είχα σημειώσει πρόοδο. Είχα παρανοήσει ακόμα και τον Θεό. Ανησυχούσα ότι θα με έβρισκαν πολύ αρνητική, και φοβόμουν ότι θα με επέπλητταν που σκέφτηκα να παραιτηθώ.

Σε μια συνάθροιση διάβασα τα λόγια του Θεού: «Είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Πρέπει να υποστείς πολλές αποτυχίες, πολλές περιόδους σύγχυσης, πολλά λάθη κρίσης και πολλές παρεκκλίσεις. Αυτό μπορεί να εκθέσει πλήρως τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τις αδυναμίες και τις ελλείψεις σου, την άγνοια και την ανοησία σου, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να επανεξετάσεις και να γνωρίσεις τον εαυτό σου, και να αποκτήσεις γνώση της παντοδυναμίας και της πλήρους σοφίας του Θεού, της διάθεσής Του. Θα αποκτήσεις θετικά πράγματα από Αυτόν, και θα κατανοήσεις την αλήθεια και θα εισέλθεις στην πραγματικότητα. Θα υπάρξουν πολλά μέσα στην εμπειρία σου που δεν θα πάνε όπως επιθυμείς, απέναντι στα οποία θα αισθάνεσαι ανίσχυρος. Σ’ αυτά, πρέπει να αναζητάς και να περιμένεις· πρέπει να αποκτήσεις την απάντηση για κάθε ζήτημα από τον Θεό, και να κατανοήσεις από τα λόγια Του την υποκείμενη ουσία κάθε ζητήματος και την ουσία κάθε είδους ανθρώπου. Έτσι συμπεριφέρεται ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η εκτίμηση των λόγων του Θεού είναι το θεμέλιο της πίστης στον Θεό). Ο Θεός είναι απίστευτα σοφός. Κατάλαβα εκ νέου πώς λειτουργεί ο Θεός. Αντιλήφθηκα ότι όλοι περνούν από αποτυχίες και αναποδιές στο καθήκον τους, και το θέλημά Του ήταν να αναζητήσω την αλήθεια για να απαλλαγώ από τη διαφθορά. Αντιμετώπισα κάποιες δυσκολίες και αποτυχίες στο καθήκον μου, αλλά δεν αναζήτησα την αλήθεια ή το θέλημά Του. Πάντα σκεφτόμουν μόνο να παραιτηθώ, γιατί ένιωθα ότι είχα αποτύχει στο καθήκον μου και δεν είχα ενεργήσει ως επικεφαλής. Δεν τόλμησα καν να μιλήσω για την κατάστασή μου. Ήμουν εντελώς αδαής. Δεν καταλάβαινα το θέλημά Του ή γιατί ο Θεός επέτρεπε να μου συμβαίνουν αυτά. Είδα από τα λόγια Του ότι ήμουν ένα κανονικό άτομο, έτσι, ήταν αναμενόμενο να βρω δυσκολίες και αποτυχίες στο καθήκον μου. Το θέλημα Του ήταν εκεί. Οπότε, μίλησα με αδελφούς και αδελφές και ζήτησα βοήθεια για την κατάστασή μου. Τους είπα επίσης ότι είχα σκεφτεί να αναλάβω την ευθύνη και να παραιτηθώ. Δεν με περιφρόνησαν. Με βοήθησαν, με ενθάρρυναν, και συναναστράφηκαν με τα λόγια του Θεού. Συγκινήθηκα πολύ.

Μου διάβασαν λόγια του Παντοδύναμου Θεού. Ο Θεός λέει: «Κατά τη διάρκεια της βίωσης του έργου του Θεού, όσες φορές κι αν έχεις αποτύχει, καταρρεύσει, κλαδευτεί, αντιμετωπιστεί ή εκτεθεί, αυτά δεν είναι κακά πράγματα. Όπως κι αν έχεις κλαδευτεί ή αντιμετωπιστεί, είτε από τους επικεφαλής, είτε από τους εργάτες, είτε από τους αδελφούς ή τις αδελφές σου, όλα αυτά είναι καλά πράγματα. Πρέπει να το θυμάσαι αυτό: Όσο κι αν υποφέρεις, στην πραγματικότητα ωφελείσαι. Οποιοσδήποτε με εμπειρία μπορεί να το επιβεβαιώσει αυτό. Σε κάθε περίπτωση, το να κλαδεύεσαι, να αντιμετωπίζεσαι ή να εκτίθεσαι είναι πάντα καλό πράγμα. Δεν είναι καταδίκη. Είναι η σωτηρία του Θεού και η καλύτερη ευκαιρία για να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Μπορεί να φέρει μεταστροφή στην εμπειρία σου στη ζωή. Χωρίς αυτήν, δεν θα έχεις ούτε την ευκαιρία, ούτε την προϋπόθεση, ούτε το πλαίσιο ώστε να είσαι ικανός να κατορθώσεις να κατανοήσεις κάπως την αλήθεια της διαφθοράς σου. Αν κατανοείς πραγματικά την αλήθεια και είσαι σε θέση να ανασύρεις τα διεφθαρμένα πράγματα που είναι κρυμμένα στα βάθη της καρδιάς σου, αν μπορείς να τα διακρίνεις καθαρά, τότε αυτό είναι καλό, έχει λυθεί ένα σημαντικό πρόβλημα της εισόδου στη ζωή, και ωφελεί πολύ τις αλλαγές στη διάθεση. Το να καταστείς ικανός να γνωρίζεις στ’ αλήθεια τον εαυτό σου είναι η καλύτερη ευκαιρία για να διορθώσεις τους τρόπους σου και να γίνεις ένας καινούργιος άνθρωπος· αυτή είναι η καλύτερη ευκαιρία σου να αποκτήσεις νέα ζωή. Μόλις γνωρίσεις πραγματικά τον εαυτό σου, θα είσαι ικανός να καταλάβεις ότι, όταν η αλήθεια καθίσταται ζωή για κάποιον, είναι πράγματι κάτι πολύτιμο, και θα διψάς για την αλήθεια, θα κάνεις πράξη την αλήθεια και θα εισέλθεις στην πραγματικότητά της. Πρόκειται για κάτι πολύ σπουδαίο! Αν μπορείς να αρπάξεις αυτήν την ευκαιρία και να κάνεις σοβαρά τον απολογισμό σου και να αποκτάς γνήσια γνώση του εαυτού σου κάθε φορά που αποτυγχάνεις ή πέφτεις, τότε, εν μέσω της αρνητικότητας και της αδυναμίας, θα είσαι ικανός να σηκωθείς και πάλι όρθιος. Αφού περάσεις αυτό το κατώφλι, τότε θα είσαι ικανός να κάνεις ένα μεγάλο βήμα μπροστά και να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να κερδίσει κανείς την αλήθεια, πρέπει να μάθει από τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα τριγύρω). «Η σωτηρία της ανθρωπότητας από τον Θεό είναι η σωτηρία εκείνων που αγαπούν την αλήθεια, η σωτηρία του μέρους τους που διαθέτει θέληση και αποφασιστικότητα, και του μέρους τους που λαχταρά την αλήθεια και τη δικαιοσύνη μες στην καρδιά τους. Η αποφασιστικότητα ενός ανθρώπου είναι το μέρος του μες στην καρδιά του που λαχταρά τη δικαιοσύνη, την καλοσύνη και την αλήθεια, και το οποίο έχει συνείδηση. Ο Θεός σώζει αυτό το μέρος των ανθρώπων και, μέσα από αυτό, αλλάζει τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, έτσι ώστε να μπορέσουν να κατανοήσουν και να κερδίσουν την αλήθεια, έτσι ώστε να μπορέσει να καθαρθεί η διαφθορά τους και να μεταμορφωθεί η διάθεση της ζωής τους. Αν δεν έχεις τα πράγματα αυτά μέσα σου, δεν μπορείς να σωθείς. […] Γιατί λέγεται ότι ο Πέτρος είναι ένας καρπός; Επειδή υπάρχουν πράγματα που αξίζουν μέσα του, πράγματα που αξίζουν να τελειωθούν. Αναζήτησε την αλήθεια σε όλα τα πράγματα, είχε αποφασιστικότητα και σταθερή θέληση. Είχε λογική, ήταν πρόθυμος να υποφέρει κακουχίες και αγαπούσε την αλήθεια μέσα στην καρδιά του. Δεν εγκατέλειπε αυτό που συνέβαινε και μπορούσε να αντλήσει διδάγματα από όλα τα πράγματα. Όλα αυτά είναι προτερήματα. Εάν δεν έχεις κανένα από αυτά τα προτερήματα, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα. Δεν θα είναι εύκολο να κερδίσεις την αλήθεια και να σωθείς. Εάν δεν γνωρίζεις πώς να βιώσεις ή δεν έχεις εμπειρία, δεν θα μπορείς να επιλύεις τις δυσκολίες των άλλων. Επειδή δεν είσαι σε θέση να κάνεις πράξη και να βιώνεις τα λόγια του Θεού, και δεν έχεις ιδέα τι να κάνεις όταν σου συμβαίνουν πράγματα, και αναστατώνεσαι —ξεσπάς σε κλάματα— όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα, γίνεσαι αρνητικός και το βάζεις στα πόδια όταν σου τυχαίνει μια μικρή αναποδιά, και δεν είσαι ποτέ ικανός να αντιδράσεις με τον σωστό τρόπο —εξαιτίας όλων αυτών, δεν είναι δυνατόν να εισέλθεις στη ζωή» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Μετά την ανάγνωση, μια αδελφή με συναναστράφηκε: «Όποια αναποδιά και αποτυχία και αν προκύπτει, με προσευχή αναζητούμε το θέλημα του Θεού, δεν εγκαταλείπουμε αλήθεια και καθήκον. Με την παραίτηση από το καθήκον δεν λύνεται το πρόβλημα. Μόνο με τις δυσκολίες και τα προβλήματα στα καθήκοντά μας αποκαλύπτονται η διαφθορά και οι αδυναμίες μας και γνωρίζουμε τους εαυτούς μας. Χωρίς αυτές τις εμπειρίες, δεν βλέπουμε τη διαφθορά μας και τι μας λείπει. Πώς αλλιώς θα αλλάξουμε; Άρα η αποτυχία και το παραπάτημα δεν είναι κακό πράγμα. Αναζητούμε την αλήθεια και παίρνουμε μαθήματα —δεν παρανοούμε τον Θεό. Αν παραιτηθούμε, αν αφήσουμε το καθήκον όταν έχουμε δυσκολίες, πώς θα βιώσουμε το έργο Του και θα επιδιώξουμε τη σωτηρία; Τι μαρτυρία θα είχαμε τότε; Ο Θεός δεν μας ζητάει πολλά. Αν αντιμετωπίζουμε με σθένος προβλήματα και κακουχίες, και αναζητούμε την αλήθεια, τότε, ο Θεός θα μας καθοδηγήσει». Η συναναστροφή της αδελφής πραγματικά με διαφώτισε. Είδα ότι αποτυχίες και προσκόμματα είναι η αγάπη του Θεού, κι έτσι θα αναζητήσω την αλήθεια και θα πάρω μαθήματα. Σκέφτηκα τι δοκιμασίες, εξευγενισμούς, αναποδιές και αποτυχίες είχε βιώσει ο Πέτρος. Όποτε η σάρκα του ήταν αδύναμη, δεν έχασε την πίστη του στον Θεό. Αναζητούσε την αλήθεια και το θέλημά Του, αναπληρώνοντας τις ελλείψεις του. Στο τέλος, κατάλαβε την αλήθεια και γνώρισε τον Θεό, είχε υποταγή και αγάπη για τον Θεό. Χρειάζομαι δύναμη και αποφασιστικότητα, να προσεύχομαι και να αναζητώ το θέλημά Του στις όποιες αναποδιές και αποτυχίες, να σκέφτομαι τι μου λείπει, αντί να παρανοώ και να κατηγορώ τον Θεό.

Σε μια πνευματική άσκηση, διάβασα κάποια λόγια του Θεού με τα οποία κατανόησα κάπως το θέλημά Του. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να προσέχουν τα λόγια του Θεού και να κατανοούν την καρδιά Του. Δεν πρέπει να παρανοούν τον Θεό. Στην πραγματικότητα, σε πολλές περιπτώσεις, η ανησυχία των ανθρώπων πηγάζει από τα δικά τους συμφέροντα. Μιλώντας γενικά, πρόκειται για τον φόβο ότι δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα. Σκέφτονται πάντα μέσα τους: “Κι αν ο Θεός με ξεσκεπάσει, με αποκλείσει και με απορρίψει;” Αυτό αποτελεί παρερμηνεία του Θεού εκ μέρους σου· είναι μόνο οι σκέψεις σου. Πρέπει να καταλάβεις ποια είναι η πρόθεση του Θεού. Το ότι ξεσκεπάζει τους ανθρώπους δεν γίνεται για να τους αποκλείσει. Οι άνθρωποι ξεσκεπάζονται για να εκτεθούν οι ελλείψεις τους, τα λάθη τους και η ουσία της φύσης τους, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να είναι ικανοί για αληθινή μετάνοια· ως εκ τούτου, το ξεσκέπασμα των ανθρώπων γίνεται για να βοηθήσει τη ζωή τους να αναπτυχθεί. Χωρίς σαφή κατανόηση, οι άνθρωποι έχουν την τάση να παρερμηνεύουν τον Θεό και να γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι. Μπορεί ακόμη και να υποκύψουν στην απελπισία. Στην πραγματικότητα, το να ξεσκεπαστούν από τον Θεό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποκλειστούν. Αποσκοπεί στο να σε βοηθήσει να γνωρίσεις τη διαφθορά σου και να σε κάνει να μετανοήσεις. Συχνά, επειδή οι άνθρωποι είναι επαναστατικοί και δεν αναζητούν την αλήθεια για να βρουν λύση όταν έχουν εκφάνσεις διαφθοράς, ο Θεός πρέπει να ασκήσει πειθαρχία. Και έτσι, μερικές φορές, ξεσκεπάζει τους ανθρώπους, εκθέτοντας την ασχήμια τους και το πόσο αξιοθρήνητοι είναι, επιτρέποντάς τους να γνωρίσουν τον εαυτό τους, πράγμα που βοηθάει στην ανάπτυξη της ζωής τους. Το ξεσκέπασμα των ανθρώπων έχει δύο διαφορετικές προεκτάσεις: Για τους κακούς ανθρώπους, το να ξεσκεπαστούν σημαίνει αποκλεισμό. Για εκείνους που είναι σε θέση να δεχτούν την αλήθεια, είναι μια υπενθύμιση και μια προειδοποίηση· αναγκάζονται να κάνουν αυτοκριτική, να δουν την πραγματική τους κατάσταση και να μην είναι πλέον ισχυρογνώμονες και απερίσκεπτοι, γιατί αν συνέχιζαν έτσι, θα ήταν επικίνδυνο. Ξεσκεπάζει τους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο για να τους υπενθυμίσει, έτσι ώστε όταν εκτελούν το καθήκον τους, να μην είναι άμυαλοι και απρόσεκτοι, να μην είναι αδιάφοροι, να μην αρκούνται σε ελάχιστη αποτελεσματικότητα, νομίζοντας ότι έχουν εκτελέσει το καθήκον τους σε αποδεκτό επίπεδο —ενώ στην πραγματικότητα, αν μετρηθούν σύμφωνα με αυτό που ζητά ο Θεός, έχουν μείνει πολύ πίσω, αλλά εξακολουθούν να είναι αυτάρεσκοι και να νομίζουν ότι τα πάνε καλά. Σε τέτοιες περιστάσεις, ο Θεός θα πειθαρχήσει, θα προειδοποιήσει τους ανθρώπους και θα τους υπενθυμίσει. Μερικές φορές, ο Θεός ξεσκεπάζει την ασχήμια τους —πράγμα που είναι προφανές ότι χρησιμεύει ως υπενθύμιση. Σε τέτοιες στιγμές θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική: Το να εκτελείς έτσι το καθήκον σου είναι ανεπαρκές, ενέχει παρακοή, περιέχει πάρα πολλά αρνητικά στοιχεία, είναι εντελώς επιπόλαιο, και αν δεν μετανοήσεις, θα τιμωρηθείς. Όταν ο Θεός σε πειθαρχεί και σε ξεσκεπάζει, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποκλειστείς. Αυτό το θέμα θα πρέπει να προσεγγιστεί σωστά. Ακόμα και αν αποκλειστείς, θα πρέπει να το αποδεχτείς και να υποταχθείς σ’ αυτό, και να σπεύσεις να αναλογιστείς και να μετανοήσεις» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια και υπακούοντας τον Θεό μπορεί κανείς να επιτύχει αλλαγή στη διάθεση). Τα λόγια Του μου έδειξαν ότι δεν εκθέτει ανθρώπους με στόχο να τους αποκλείσει, αλλά για να δουν τη διαφθορά και τις αδυναμίες τους, να επιδιώξουν την αλήθεια ώστε να επιλύσουν προβλήματα και να προοδεύσουν. Άρχισα να κάνω αυτοκριτική. Σε διάφορες δυσκολίες και ζητήματα, δεν αναζήτησα την αλήθεια και το θέλημα του Θεού ούτε έκανα αυτοκριτική για τα δικά μου θέματα. Είπα ότι ο Θεός, μ’ αυτές τις καταστάσεις, ήθελε να με εκθέσει και να με αποκλείσει, ότι δεν ήμουν κατάλληλη και έπρεπε να παραιτηθώ. Παρανοούσα τον Θεό. Μετά κατάλαβα ότι τα τόσα θέματα στο έργο παρέμεναν άλυτα, κυρίως επειδή δεν έκανα με θέρμη το καθήκον μου. Πάντα θεωρούσα ότι είχα πάρα πολλά να κάνω, αλλά δεν είχα οδηγίες ή στόχους όταν εργαζόμουν. Έκανα ό,τι μου ερχόταν χωρίς να αναζητώ αποτελέσματα. Κάποιοι παραπλανήθηκαν από φήμες και δεν έψαξα ποια πτυχή της αλήθειας έπρεπε να συναναστραφώ για να τους βοηθήσω ώστε να διακρίνουν τις φήμες και να παραμείνουν στην αληθινή οδό. Και στην καλλιέργεια ανθρώπων, δεν αναζήτησα τις αρχές της ούτε κατανόησα καλά την πραγματική κατάστασή τους, αλλά ενεργούσα στα τυφλά. Ως εκ τούτου, ούτε στην καλλιέργεια κατάφερα κάτι. Στο πότισμα νεοφώτιστων, δεν είχα ψάξει ποιες πτυχές της αλήθειας έπρεπε να συναναστραφώ για τα προβλήματά τους, έτσι, ούτε εκεί πέτυχα κάτι σπουδαίο. Αν και στην επιφάνεια φαινόταν ότι εργαζόμουν σκληρά, ούτε σχολαστική ήμουν ούτε συνόψιζα τα διάφορα θέματα στο έργο μας έγκαιρα, οπότε δεν προέκυπτε κάποιο αποτέλεσμα. Δεν έκανα αυτοκριτική, δεν είχα αυτογνωσία, ούτε αναζήτησα σε ποιες αλήθειες να εισέλθω. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να ρίξω την ευθύνη στον Θεό, υποθέτοντας ότι σκόπιμα με εξέθετε και με έκανε να έχω κακή εικόνα. Πάντα παραπονιόμουν, και δεν ήθελα να έχω αποτυχίες και αναποδιές. Ήθελα μόνο να τα βρίσκω όλα εύκολα, να πηγαίνουν όλα ρολόι. Παρανοούσα και κατηγορούσα τον Θεό σε κάθε δυσκολία. Πώς θα βίωνα το έργο Του και θα έκανα το καθήκον μου; Ήμουν τόσο παράλογη. Δεν αρμόζει αυτό σε δημιουργημένο ον. Αφού το κατάλαβα, λυπήθηκα πολύ και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, θέλησες να με εκπαιδεύσεις για να προοδεύσω στη ζωή, αλλά δεν κατάλαβα το θέλημά Σου. Σε παρανόησα. Πόση ανυπακοή! Καθοδήγησέ με για να κατανοήσω τη δική μου διεφθαρμένη διάθεση». Έπειτα, διάβασα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και μπόρεσα να καταλάβω τον εαυτό μου. Ο Θεός λέει: «Πολύ χαίρομαι με όσους δεν είναι καχύποπτοι για τους άλλους και συμπαθώ πολύ αυτούς που δέχονται εύκολα την αλήθεια· δείχνω μεγάλη στοργή σε αυτά τα δύο είδη ανθρώπων, διότι στα μάτια Μου είναι έντιμοι άνθρωποι. Εάν είστε ανειλικρινείς, τότε θα είστε επιφυλακτικοί και καχύποπτοι σχετικά με όλους τους ανθρώπους και όλα τα θέματα, και έτσι η πίστη σας προς Εμένα θα οικοδομηθεί σε θεμέλια καχυποψίας. Δεν θα μπορούσα να αναγνωρίσω ποτέ μια τέτοια πίστη. Αν υπολείπεστε αληθινής πίστης, θα στερηθείτε περισσότερο της αληθινής αγάπης. Και αν είστε επιρρεπείς στο να αμφισβητείτε τον Θεό και να κάνετε εικασίες για Αυτόν ηθελημένα, τότε χωρίς αμφιβολία είστε οι πιο δόλιοι απ’ όλους τους ανθρώπους. Κάνεις εικασίες για το αν ο Θεός μπορεί να είναι σαν τον άνθρωπο: ασυγχώρητα αμαρτωλός, μικροπρεπής, στερούμενος αμεροληψίας και λογικής, χωρίς αίσθηση της δικαιοσύνης, παραδομένος σε φαύλες τακτικές, ύπουλος και πονηρός, απολαμβάνοντας το κακό και το σκοτάδι, και ούτω καθεξής. Δεν είναι η αιτία για την οποία οι άνθρωποι έχουν τέτοιες σκέψεις για τον Θεό το ότι δεν έχουν την παραμικρή γνώση για Αυτόν; Μια τέτοια πίστη δεν είναι τίποτα λιγότερο από αμαρτία! Υπάρχουν, μάλιστα, κάποιοι που πιστεύουν ότι αυτοί που Με ικανοποιούν είναι ακριβώς εκείνοι που με κολακεύουν και με γλύφουν, και ότι όσοι δεν έχουν τέτοιες ιδιότητες δεν θα είναι ευπρόσδεκτοι στον οίκο του Θεού και θα χάσουν τη θέση τους από εκεί. Αυτή είναι όλη κι όλη η γνώση που αποκτήσατε τόσα χρόνια; Αυτό είναι ό,τι κερδίσατε; Και η γνώση σας για Εμένα δεν σταματά σε αυτές τις παρανοήσεις· ακόμα χειρότερη είναι η βλασφημία σας ενάντια στο Πνεύμα του Θεού και η εξύβριση των ουρανών. Για αυτό και μπορώ να πω ότι μια τέτοια πίστη όπως η δική σας θα σας κάνει μόνο να απομακρυνθείτε περισσότερο από Εμένα και να βρεθείτε σε ακόμα μεγαλύτερη αντίθεση απέναντι σε Εμένα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς να γνωρίσετε τον Θεό στη γη). Ντράπηκα πραγματικά ενώπιον όσων αποκαλύπτουν τα λόγια Του. Ήμουν καχύποπτη με τον Θεό και Τον παρανόησα στις αποτυχίες και τις αναποδιές. Έλεγα ότι ήταν ψυχρός και άκαρδος σαν τους ανθρώπους. Έλεγα ότι ο Θεός επιτρέπει σε όσους χρησιμοποιεί να απολαμβάνουν τη χάρη Του, αλλιώς τους αποκλείει, τους πετάει στην άκρη και τους αγνοεί. Αμφέβαλλα και υποπτευόμουν τον Θεό με βάση την ψυχολογία των αδίκων. Τι πανουργία! Δεν ήμουν πιστή για πολύ καιρό, καταλάβαινα λίγες αλήθειες και είχα πολλά ελαττώματα, αλλά οι αδελφοί και οι αδελφές με έκαναν επικεφαλής, δίνοντάς μου την ευκαιρία να ασκηθώ, για να μάθω πιο γρήγορα την αλήθεια και να εισέλθω στην πραγματικότητά της. Παρόλο που μερικές φορές από αμέλεια στο καθήκον μου δεν προέκυπταν αποτελέσματα, η εκκλησία δεν με είχε απομακρύνει. Όλοι οι άλλοι με βοηθούσαν, με ενθάρρυναν και με συναναστρέφονταν με τα λόγια Του, έτσι ώστε να κατανοήσω το θέλημά Του και να αναγνωρίσω διαφθορά και αδυναμίες. Στην πραγματικότητα ο Θεός μόνο με καλλιεργούσε και με έσωζε. Είναι τόσο καλός κι αξιαγάπητος! Αλλά ήμουν επιφυλακτική και καχύποπτη με τον Θεό. Ήταν άραγε αυτό αληθινή πίστη στον Θεό; Με είχε δηλητηριάσει πολύ ο Σατανάς, και εφάρμοζα τα ψέματά του, όπως «Μην εμπιστεύεσαι γιατί ακόμα και η σκιά σου θα σε αφήσει στο σκοτάδι» και «Μην είσαι κακόβουλη, αλλά να είσαι σε επιφυλακή». Ήμουν σε επιφυλακή έναντι όλων, ακόμα και με τον Θεό. Αυτό μου έδειξε ότι η πονηρή διάθεσή μου ήταν πολύ σοβαρή, και από εκεί ακριβώς προήλθαν οι υποψίες και οι παρανοήσεις μου για τον Θεό. Στις δυσκολίες, αμφισβητούσα και παρανοούσα τον Θεό, αλλά ο Θεός με έκανε να καταλάβω την αλήθεια, αναδεικνύοντας τα προβλήματά μου. Ένιωθα την αγάπη Του και πόσο αληθινή είναι η σωτηρία Του. Προσευχήθηκα στον Θεό, έτοιμη να μετανοήσω σ’ Αυτόν και να πάψω να ζω με την πονηρή μου διάθεση, τις υποψίες και τις παρανοήσεις για τον Θεό.

Αργότερα, διάβασα αυτά τα λόγια Του: «Αν και τώρα μπορεί να εκτελείς το καθήκον σου με προθυμία, και κάνεις θυσίες και δαπανάς τον εαυτό σου με προθυμία, αν εξακολουθείς να έχεις παρανοήσεις, εικασίες, αμφιβολίες ή παράπονα σχετικά με τον Θεό, ή ακόμα και επαναστατικότητα και αντίσταση εναντίον Του, ή αν χρησιμοποιείς διάφορες μεθόδους και τεχνικές για να Του αντισταθείς και να απορρίψεις την κυριαρχία Του πάνω σου —αν δεν επιλύσεις αυτά τα πράγματα— τότε θα είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει η αλήθεια κύριος του ατόμου σου, και η ζωή σου θα είναι εξαντλητική. Οι άνθρωποι συχνά πασχίζουν και βασανίζονται σε αυτές τις αρνητικές καταστάσεις, σαν να έχουν βυθιστεί σε ένα τέλμα, ζώντας πάντα ανάμεσα σε αλήθειες και ψέματα, σωστά και λάθη. Πώς μπορούν να ανακαλύψουν και να κατανοήσουν την αλήθεια; Για να αναζητήσει κανείς την αλήθεια, πρέπει πρώτα να υποταχθεί. Στη συνέχεια, μετά από μια περίοδο εμπειρίας, θα είναι σε θέση να αποκτήσει κάποια διαφώτιση, οπότε θα είναι εύκολο να κατανοήσει την αλήθεια. Αν κάποιος προσπαθεί πάντα να βρει τι είναι σωστό και τι λάθος, και παγιδεύεται στο τι είναι αληθινό και τι ψευδές, δεν έχει τρόπο να ανακαλύψει ή να κατανοήσει την αλήθεια. Και τι θα βγει αν κανείς δεν μπορεί ποτέ να κατανοήσει την αλήθεια; Η μη κατανόηση της αλήθειας γεννά αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό· με τις παρανοήσεις είναι εύκολο να νιώσει κανείς θιγμένος· όταν ξεσπούν τα παράπονα, γίνονται εναντίωση· η εναντίωση στον Θεό είναι αντίσταση εναντίον Του και σοβαρή παράβαση· και οι πολλές παραβάσεις μετατρέπονται σε πολλαπλά κακά, και έτσι θα πρέπει τότε κανείς να τιμωρηθεί. Αυτό το πράγμα προκύπτει από την αιώνια ανικανότητα να κατανοήσει κανείς την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο επιδιώκοντας την αλήθεια μπορεί κανείς να διαλύσει τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις του για τον Θεό). Όταν το διάβασα αυτό, ένιωσα φόβο για ό,τι είχε συμβεί. Αν συνέχιζα να ζω με αρνητικότητα, χωρίς την αλήθεια, χωρίς να ανοίγομαι στους αδελφούς και τις αδελφές, θα συνέχιζα να ζω με την πονηρή μου διάθεση και να παρανοώ τον Θεό. Τότε, εύκολα θα Τον κατηγορούσα και θα Του αντιστεκόμουν. Αυτό θα ήταν παράβαση. Ίσως να έκανα κακό και να Του εναντιωνόμουν. Αυτό είναι επικίνδυνο! Εκείνη την εποχή παρανοούσα και αμφισβητούσα τον Θεό, επειδή με έλεγχε η αρνητική μου κατάσταση. Πάντα ανησυχούσα μήπως εκτεθώ και αποκλειστώ. Δεν ένιωθα ελευθερία. Με κούραζε πολύ αυτό. Στο καθήκον απλώς κατέβαλλα προσπάθεια και διεκπεραίωνα. Όταν προέκυπταν προβλήματα, αναπόφευκτα παρανοούσα τον Θεό και ήθελα να παραιτηθώ. Τα λόγια του Θεού με οδήγησαν να ανοιχτώ στους άλλους, να αναζητήσω την αλήθεια και να μάθω για τη διαφθορά μου. Ειδάλλως, θα συνέχιζα να παρερμηνεύω τον Θεό και θα είχα παραιτηθεί από το καθήκον μου. Οι συνέπειες αυτών θα ήταν τρομακτικές.

Αργότερα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού και βρήκα οδό για άσκηση στα προβλήματα στο έργο της εκκλησίας. Ο Θεός λέει: «Όσον αφορά τα προβλήματα που ανακύπτουν στην εκκλησία, μη γεμίζετε με τόσο έντονες αμφιβολίες. Κατά τη διάρκεια της οικοδόμησης της εκκλησίας, τα λάθη είναι αναπόφευκτα, όμως μην πανικοβάλλεστε όταν αντιμετωπίζετε προβλήματα· αντιθέτως, να είστε ήρεμοι και συγκροτημένοι. Δεν σας το έχω ήδη πει; Να έρχεσαι συχνά ενώπιόν Μου και να προσεύχεσαι, κι Εγώ θα σου δείξω ξεκάθαρα τις προθέσεις Μου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 41). Έμαθα από τα λόγια Του ότι είναι αναπόφευκτες οι δυσκολίες στο εκκλησιαστικό έργο. Είναι αναμενόμενο, και ο Θεός το επιτρέπει να συμβεί. Στις δυσκολίες, αν προσευχόμαστε πραγματικά και στηριζόμαστε στον Θεό, θα μας καθοδηγήσει. Κάποιοι νέοι πιστοί που αποδέχτηκαν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες δεν κατανοούν τις αλήθειες των οραμάτων και ίσως παρασυρθούν από φήμες. Βασίστηκα στους λόγους του Θεού για να εκθέσω τα κόλπα του Σατανά και για να ριζώσουν οι νέοι πιστοί στην αληθινή οδό. Αφού κατάλαβα το θέλημά Του, επέστρεψα στο έργο της εκκλησίας, συνόψισα σφάλματα και ζητήματα που υπήρχαν ήδη στο έργο μας, και εφοδιάστηκα με αλήθειες για τα θέματα που αντιμετώπιζαν οι νέοι πιστοί και τους βοήθησα με συναναστροφή να τα αντιμετωπίσουν. Όσο για την καλλιέργεια, πρώτα αναζήτησα τις αρχές και προσευχήθηκα θερμά, μετά στις συναθροίσεις πρόσεχα ποιος ταιριάζει στις αρχές για την καλλιέργεια. Έτσι, η επιλογή των ανθρώπων ήταν κάπως πιο ακριβής. Κάπου-κάπου συναντώ αποτυχίες και δυσκολίες στο καθήκον μου, αλλά βλέπω αυτά τα θέματα από διαφορετική οπτική πλέον. Διερωτώμαι: Τι μάθημα θέλει ο Θεός να πάρω από αυτήν την κατάσταση; Προσεύχομαι, διαβάζω τα λόγια Του και αναζητώ μονοπάτι άσκησης και έμαθα να αναζητώ βοήθεια από άλλους αδελφούς και αδελφές. Μου λένε για προβλήματα στο έργο μου, και διακρίνω τα ελαττώματα και τις αδυναμίες μου. Δεν πιστεύω πια ότι ο Θεός θέλει να με κάνει να φανώ ανίκανη. Αντ’ αυτού, το βλέπω ως ευκαιρία για αυτοκριτική, αυτογνωσία και ανάπτυξη στη ζωή. Κάποτε μια αδελφή μού είπε: «Πρόσεξα ότι έγινες πιο υπομονετική όταν ποτίζεις νέους πιστούς, και στα προβλήματα αναζητάς το θέλημα του Θεού καλύτερα από πιο παλιά». Με συγκίνησαν αυτά τα λόγια. Αν και ήταν μόνο μικρή αλλαγή εκ μέρους μου, είχα δει ότι η αγάπη και η σωτηρία του Θεού για τον άνθρωπο είναι αγνή και αληθινή. Ο Θεός πάντα με καθοδηγεί, με οδηγεί. Είναι στο πλευρό μου. Θέλω να κάνω το καθήκον μου και να ικανοποιώ τον Θεό.