Για πολλά χρόνια, συμμετέχω στην ηχογράφηση ύμνων. Επειδή πιστεύω στον Θεό για αρκετά μεγάλο διάστημα, κάποιοι αδελφοί και αδελφές έρχονταν σ’ εμένα πριν την ηχογράφηση ύμνων για να συναναστραφώ πάνω στην κατανόησή μου για τους στίχους των ύμνων. Μερικές φορές, ο επικεφαλής ομάδας ζητούσε απ’ τους νέους αδελφούς και αδελφές να με συναναστραφούν πάνω στον λόγο του Θεού. Καθώς περνούσε ο καιρός, έβλεπα πως στο ζήτημα της συναναστροφής του λόγου του Θεού, είχα κερδίσει την αποδοχή των αδελφών και του επικεφαλής, και ήμουν πολύ χαρούμενος. Παρόλο που έψαλλα χειρότερα απ’ όλους, είχα την καλύτερη κατανόηση του λόγου του Θεού ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές. Προκειμένου να κερδίσω τον θαυμασμό τους, όποτε μου ζητούσαν να μοιραστώ την κατανόησή μου για στίχους ύμνων, σκεφτόμουν τι θα πω εκ των προτέρων κι επίσης, έβρισκα κάποια συναναστροφή ή βίντεο σχετικά με τους στίχους ως αναφορά. Έτσι, τα νοήματα στη συναναστροφή μου θα ήταν υψηλότερα από τα δικά τους. Επιπλέον, παρόλο που έλεγα πως η αντιληπτική ικανότητα όλων ήταν περιορισμένη και πως έπρεπε να συναναστρεφόμαστε για ό,τι κατανοούσαμε, όταν οι άλλοι συναναστρέφονταν, δεν έδινα καθόλου προσοχή. Σκεφτόμουν μόνο πώς θα μοιραζόμουν μια πιο ξεχωριστή κατανόηση απ’ αυτή των άλλων. Μερικές φορές, ζητούσα απ’ τους αδελφούς και τις αδελφές να ξεκινήσουν, κι όταν τέλειωναν τη συναναστροφή τους, επισήμαινα τις ελλείψεις και τους έλεγα πώς κατανοούσα εγώ τους στίχους του ύμνου. Μόλις ολοκλήρωνα, κάποιοι αδελφοί και αδελφές έλεγαν με χαρά: «Η συναναστροφή σου μας βοηθά πολύ». Άλλοι έλεγαν: «Έχω μικρή εμπειρία και κατανόηση του λόγου του Θεού. Στο μέλλον, θα ζητώ τη συναναστροφή σου πριν την ηχογράφηση κάθε ύμνου». Όταν τα άκουγα όλα αυτά, αν και τους υπενθύμιζα να μη βασίζονται σε άλλους, και πως έπρεπε να προσπαθούν να συλλογίζονται τον λόγο του Θεού, εν αγνοία μου, μέσα μου ένιωθα αυτοεκτίμηση.

Σε πολλές συναθροίσεις επίσης, συναναστρεφόμασταν για το πώς να διακρίνουμε τους αντίχριστους, και κάποιοι αδελφοί και αδελφές μού έλεγαν: «Αδελφέ, έχουμε σχετικά ρηχή κατανόηση των λόγων του Θεού για την αποκάλυψη των αντίχριστων και δεν έχουμε διάκριση βάσει της παρούσας κατάστασης. Μπορείς να μας συναναστραφείς;» Τότε, αν και έλεγα πως ήξερα πολύ λίγα, και πάλι ένιωθα ένα αίσθημα ανωτερότητας μέσα μου. Ένιωθα πως πίστευα στον Θεό πολύ καιρό, είχα συναντήσει πολλά άτομα και είχα βιώσει πολλά, κι έτσι, είχα βαθύτερη κατανόηση του λόγου του Θεού από εκείνη των αδελφών μου. Έπειτα, συναναστρεφόμουν περιστατικά που είχα ακούσει παλιά, για αντίχριστους που εξαπατούσαν ανθρώπους. Βλέποντάς τους όλους να με ακούν προσεκτικά, απολάμβανα πολύ το αίσθημα ότι με εκτιμούσαν. Σιγά-σιγά, ανακάλυψα πως κάποιοι αδελφοί και αδελφές σπανίως συλλογίζονταν το νόημα των στίχων των ύμνων κι απλώς περίμεναν τη συναναστροφή μου. Ήμουν αρκετά απαθής τότε και δεν ήξερα να κάνω αυτοκριτική. Είχα απλώς μια ασαφή αίσθηση πως δεν ήταν σωστό. Νόμιζα μάλιστα πως απλώς συναναστρεφόμουν την κατανόησή μου για τον λόγο του Θεού, και πως ήταν χρήσιμο για τους αδελφούς και τις αδελφές μου, άρα δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Έτσι, δεν έδινα πολλή σημασία. Και κάπως έτσι, πριν το καταλάβω, ανέβασα τον εαυτό μου σ’ ένα βάθρο.

Μια φορά, πριν την ηχογράφηση, μια μικρότερη αδελφή μού είπε: «Αδελφέ, πες μας μια ιστορία απ’ τη Βίβλο σχετική με τον ύμνο αυτόν!» Για να κάνω την ιστορία πιο ζωντανή, όταν μιλούσα, μιμούμουν τον τόνο των λόγων του Ιεχωβά Θεού. Μόλις είπα κάποια λόγια, ένιωσα πολύ άβολα. Σκέφτηκα: «Είναι σωστό να μιμούμαι τον τόνο των λόγων του Θεού;» Αλλά και πάλι, το έκανα για να βάλω τους άλλους στο κλίμα της ηχογράφησης, έτσι δεν το θεώρησα πρόβλημα. Όμως, αν και μιλούσα για πολύ λίγο, μια νεαρή αδελφή μού είπε: «Αδελφέ, με κάνεις να νυστάζω». Όταν την άκουσα, το πρόσωπό μου ξάναψε, κι αμέσως σταμάτησα να μιλάω. Καθώς κανείς δεν ήταν στην καλύτερη κατάσταση τότε, η ποιότητα της ηχογράφησης ήταν πολύ χαμηλή, όμως δεν έκανα αυτοκριτική. Το ίδιο βράδυ, άρχισε ξαφνικά να με πονάει το στομάχι μου. Ακόμα κι όταν πήρα φάρμακο, ένιωθα ακόμα πότε-πότε πόνο στο στομάχι. Γύρω στις δύο μετά τα μεσάνυχτα, ένιωσα ξαφνικά έναν φοβερό πόνο στο στομάχι. Πονούσα τόσο που κυλιόμουν πάνω στο κρεβάτι. Ένιωθα πως θα πέθαινα από στιγμή σε στιγμή. Τότε, μου ήρθαν στο μυαλό καθαρά τα λόγια του Θεού: «Αλλά σε κάθε σοβαρή ασθένεια —όταν σε χτυπάει η αρρώστια και όταν η ζωή, από το πουθενά, γίνεται ανυπόφορη— αυτού του είδους η αίσθηση ή η ασθένεια δεν συμβαίνει τυχαία» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Κατά την πίστη στον Θεό, το πιο κρίσιμο είναι να κερδίσεις την αλήθεια). Μέσα απ’ την υπενθύμιση του λόγου του Θεού, κατάλαβα πως η ξαφνική αυτή ασθένεια δεν ήταν τυχαία, ο Θεός την επέτρεψε, έτσι, αναλογίστηκα αυτό που είχα φανερώσει πρόσφατα. Συνειδητοποίησα πως πριν την ηχογράφηση, για να πω την ιστορία της Βίβλου πιο ζωντανά και για να με θαυμάσουν οι αδελφοί και οι αδελφές, είχα σκόπιμα μιμηθεί τον τόνο της φωνής του Θεού. Οι πράξεις μου με συντάραξαν. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Να φοβάσαι τη μαρτυρία του Θεού. Μην αγνοήσεις το έργο του Θεού και τον λόγο που εκφέρει το στόμα Του. Μη μιμηθείς τον τόνο και τους σκοπούς των λεγομένων του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εντολές της νέας εποχής). «Πρέπει να προσέχεις τα βήματά σου για να αποφύγεις να καταπατήσεις τα όρια που σου έθεσε ο Θεός. Αν υποπέσεις σε παράβαση, αυτό θα γίνει η αιτία να σταθείς στη θέση του Θεού και να εκφέρεις λόγια που είναι επηρμένα και πομπώδη λόγο, κι έτσι θα γίνεις κάποιος που απεχθάνεται ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εντολές της νέας εποχής). Μόλις τα σκέφτηκα, φοβήθηκα πολύ. Πριν καιρό, ο Θεός μάς υπενθύμισε να μένουμε στη θέση μας, να προσέχουμε τι λέμε και να μη μιμούμαστε τον τόνο των ομιλιών του Θεού, αλλιώς ο Θεός θα μας αποστραφεί. Παρόλα αυτά, για να κάνω τους άλλους να με θαυμάζουν, μιμήθηκα τον τόνο του Θεού. Ενεργώντας έτσι, δεν έπαιρνα τη θέση του Θεού; Αυτό προσβάλλει σοβαρά τη διάθεση του Θεού. Μόνο τότε κατάλαβα πως αυτή ήταν η πειθαρχία μου απ’ τον Θεό. Προσευχήθηκα γρήγορα στον Θεό: «Θεέ μου, είμαι εντελώς ξεδιάντροπος. Προκειμένου να κερδίσω τον θαυμασμό των άλλων, μιμήθηκα τον τόνο της φωνής Σου για να επιδειχτώ. Ήμουν αλαζονικός και παράλογος. Θεέ μου, επιθυμώ να μετανοήσω. Οδήγησέ με γνωρίσω τον εαυτό μου». Συνέχισα να σκέφτομαι, να προσεύχομαι και ν’ αναζητώ με τον Θεό, και πριν το καταλάβω, ο πόνος μου υποχώρησε κάπως.

Έπειτα, αναρωτήθηκα πώς μπόρεσα να κάνω κάτι τέτοιο. Κατά την περισυλλογή μου, διάβασα ένα χωρίο. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Σήμερα, αντιμετωπίζετε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Ποιο είναι αυτό; Είναι ότι, επειδή είστε ικανοί να κηρύσσετε λίγο δόγμα και κατανοείτε κάπως ορισμένες πνευματικές ρήσεις, και μπορείτε να μιλήσετε λίγο σχετικά με τις εμπειρίες σας όσον αφορά την αυτογνωσία σας, νομίζετε ότι κατανοείτε την αλήθεια, ότι η πίστη σας στον Θεό έχει φτάσει σε ένα ορισμένο επίπεδο, ότι είστε πάνω από τους περισσότερους ανθρώπους. Όμως, στην ουσία, δεν έχετε εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας και, χωρίς ανθρώπους να σας υποστηρίζουν και να σας φροντίζουν, χωρίς ανθρώπους να συναναστρέφονται μαζί σας ως προς την αλήθεια και να σας καθοδηγούν, θα ακινητοποιούσασταν και θα γινόσασταν ανήθικοι. Δεν είστε σε θέση να αναλάβετε το έργο της κατάθεσης μαρτυρίας στον Θεό, δεν είστε σε θέση να ολοκληρώσετε την αποστολή από τον Θεό, ωστόσο, μέσα σας, εξακολουθείτε να έχετε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σας, νομίζετε ότι καταλαβαίνετε περισσότερα από τους περισσότερους ανθρώπους —όμως, στην πραγματικότητα, δεν έχετε ανάστημα, δεν έχετε εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας κι έχετε γίνει αλαζονικοί, απλώς και μόνο επειδή μπορείτε να κατανοήσετε μερικές λέξεις και φράσεις του δόγματος. Μόλις οι άνθρωποι εισέλθουν σε αυτό το είδος κατάστασης, όταν νομίζουν ότι έχουν ήδη κερδίσει την αλήθεια και εφησυχάζουν, σε τι είδους κίνδυνο βρίσκονται; Εάν όντως εμφανιστεί ένας πειστικός ψευδής επικεφαλής ή αντίχριστος, αναμφίβολα θα εξαπατηθείτε και θα αρχίσετε να τον ακολουθείτε. Αυτό είναι επικίνδυνο, έτσι δεν είναι; Ενδέχεται να είστε αλαζονικοί, επηρμένοι και εφησυχασμένοι —σε αυτήν την περίπτωση, δεν θα απομακρυνθείτε από τον Θεό; Δεν θα Του γυρίσετε την πλάτη και θα ακολουθήσετε τον δικό σας δρόμο; Χωρίς την πραγματικότητα της αλήθειας, δεν θα μπορέσετε να καταθέσετε μαρτυρία στον Θεό· θα καταθέτετε μαρτυρία μόνο στον εαυτό σας και θα επιδεικνύεστε —και πάλι δεν θα κινδυνεύετε; […] Μπορεί να εκτελείτε τα καθήκοντά σας για αρκετά χρόνια, αλλά δεν έχει υπάρξει κάποια αξιοσημείωτη πρόοδος στην είσοδό σας στη ζωή, κατανοείτε απλώς μερικά επιφανειακά δόγματα και δεν έχετε αληθινή γνώση της διάθεσης και της ουσίας του Θεού, δεν έχετε διορατικότητα να μιλήσετε σχετικά —και αν αυτό είναι το ανάστημά σας σήμερα, τι θα είναι πιθανό να κάνετε; Τι εκρήξεις διαφθοράς θα έχετε; (Αλαζονεία και έπαρση.) Η αλαζονεία και η έπαρσή σας θα ενταθούν ή θα παραμείνουν αμετάβλητες; (Θα ενταθούν.) Γιατί θα ενταθούν; (Επειδή θα θεωρούμε ότι έχουμε υψηλά προσόντα.) Και σε τι πιστεύουν ότι βασίζονται οι άνθρωποι με υψηλά προσόντα; Στο πόσα χρόνια εκτελούν ένα συγκεκριμένο καθήκον, στο πόση εμπειρία έχουν αποκτήσει, έτσι δεν είναι; Και σε αυτήν την περίπτωση, δεν θα αρχίσετε σταδιακά να σκέφτεστε με βάση την αρχαιότητα; Για παράδειγμα, ένας συγκεκριμένος αδελφός πιστεύει στον Θεό για πολλά χρόνια και εκτελεί ένα καθήκον για μεγάλο χρονικό διάστημα, επομένως είναι ο καταλληλότερος να μιλήσει για αυτό το καθήκον· μια συγκεκριμένη αδελφή δεν είναι εδώ για πολύ καιρό και, μολονότι έχει κάποιο επίπεδο, δεν έχει εμπειρία στην εκτέλεση αυτού του καθήκοντος και δεν πιστεύει στον Θεό για πολύ, επομένως είναι η λιγότερο κατάλληλη να μιλήσει. Το άτομο που έχει τα περισσότερα προσόντα για να μιλήσει σκέφτεται μέσα του: “Αφού έχω αρχαιότητα, αυτό σημαίνει ότι η εκτέλεση των καθηκόντων μου πληροί τα πρότυπα και η επιδίωξή μου έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της· δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο πρέπει να προσπαθήσω ή στο οποίο πρέπει να εισέλθω. Εκτέλεσα καλά αυτό το καθήκον, ολοκλήρωσα λίγο-πολύ αυτό το έργο, ο Θεός θα πρέπει να είναι ικανοποιημένος”. Και μ’ αυτόν τον τρόπο αρχίζει να εφησυχάζει. Δείχνει αυτό ότι έχει εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας; Έχει σταματήσει να κάνει οποιαδήποτε πρόοδο. Δεν έχει ακόμη κερδίσει την αλήθεια ή τη ζωή, και ωστόσο θεωρεί ότι έχει υψηλά προσόντα, μιλά βάσει της αρχαιότητας και περιμένει την ανταμοιβή του Θεού. Δεν είναι αυτό η έκρηξη μιας αλαζονικής διάθεσης; Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν “υψηλά προσόντα”, είναι προσεκτικοί, υπενθυμίζουν στον εαυτό τους να μην κάνουν λάθη. Άπαξ και πιστέψουν ότι έχουν υψηλά προσόντα, γίνονται αλαζονικοί και αρχίζουν να έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, και είναι πιθανό να εφησυχάσουν. Σε τέτοιες στιγμές, δεν είναι πιθανό να ζητήσουν ανταμοιβές κι ένα στέμμα από τον Θεό, όπως έκανε ο Παύλος; (Ναι.) Ποια είναι η σχέση ανθρώπου και Θεού; Δεν είναι η σχέση μεταξύ του Δημιουργού και των δημιουργημάτων. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια σχέση συναλλαγής. Κι όταν συμβαίνει αυτό, οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με τον Θεό, ο δε Θεός πιθανότατα θα αποκρύψει το πρόσωπό Του από αυτούς —κάτι που είναι επικίνδυνο σημάδι» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο με φόβο Θεού μπορεί κανείς να βαδίσει στο μονοπάτι της σωτηρίας). Μόλις το διάβασα, το σύγκρινα με τη δική μου κατάσταση. Αφότου άρχισα την ηχογράφηση ύμνων, όποτε έβλεπα γύρω μου αδελφούς και αδελφές που πίστευαν στον Θεό για λίγο καιρό, ένιωθα ασυναίσθητα ότι ήμουν ανώτερος λόγω παλαιότητας. Ένιωθα πως πίστευα στον Θεό για σχετικά μεγάλο διάστημα, κι αυτό με έκανε παλιό στην ομάδα. Έτσι, με τοποθετούσα σε υψηλή θέση. Όποτε αλληλεπιδρούσα με τους αδελφούς και τις αδελφές, ένιωθα πάντα πως είχα μεγαλύτερη εμπειρία και παλαιότητα από εκείνους. Όταν συναναστρεφόμασταν πάνω στην κατανόησή μας για τους στίχους, είχα ήδη αποφασίσει πως είχαν μικρή εμπειρία, ρηχή κατανόηση του λόγου του Θεού και δεν υπήρχε πολύ φως ή κατανόηση στη συναναστροφή τους, έτσι όταν συναναστρέφονταν, ποτέ δεν τους άκουγα προσεκτικά. Έκανα πάντα τους αδελφούς και τις αδελφές να συναναστρέφονται πρώτοι κι έπειτα μιλούσα για κάποια ερμηνεία που δεν είχαν συλλάβει, κι έτσι έδειχνα πως ήξερα καλύτερα απ’ τους άλλους. Μέσα απ’ αυτές τις σκέψεις, είδα πως η φύση μου ήταν πολύ αλαζονική. Θεωρούσα τα χρόνια που πίστευα στον Θεό και άκουγα ομιλίες ως κεφάλαιο, το οποίο χρησιμοποιούσα για να επιδειχτώ, και δεν ένιωθα καθόλου ενοχές. Δεν είχα ίχνος ντροπής! Θυμήθηκα πώς μιλούσα για τη μικρή κατανόησή μου πάνω στον λόγο του Θεού. Αυτό δεν οφειλόταν στη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος; Όμως αντί να εξυψώνω και να μαρτυρώ τον Θεό, προσπαθούσα να κλέψω τη δόξα Του και χρησιμοποιούσα το έργο του Αγίου Πνεύματος ως κεφάλαιο για να επιδειχτώ. Ήμουν εντελώς ξεδιάντροπος!

Αργότερα, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού. «Η αλήθεια είναι η ζωή του ίδιου του Θεού· αντιπροσωπεύει τη διάθεσή Του, την ουσία Του και αυτό που έχει και είναι. Αν πείτε ότι έχοντας κάποια εμπειρία και γνώση, έχετε και την αλήθεια, τότε έχετε επιτύχει την αγιοσύνη; Γιατί εξακολουθείτε να δείχνετε διαφθορά; Γιατί δεν μπορείτε να διακρίνετε τους διαφορετικούς τύπους ανθρώπων; Γιατί δεν μπορείτε να καταθέσετε μαρτυρία στον Θεό; Ακόμη κι αν κατανοείτε κάποιες αλήθειες, μπορείτε να εκπροσωπείτε τον Θεό; Μπορείτε να βιώσετε τη διάθεση του Θεού; Μπορεί να έχετε κάποια εμπειρία, γνώση και φως σχετικά με μια συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας, αλλά αυτό που μπορείτε να παρέχετε στους ανθρώπους είναι εξαιρετικά περιορισμένο και δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ. άρα αυτό το φως που έχεις κερδίσει δεν είναι η αλήθεια· είναι απλώς ένα συγκεκριμένο σημείο στο οποίο μπορούν να φτάσουν οι άνθρωποι. Είναι απλώς η δέουσα εμπειρία και η δέουσα κατανόηση που θα πρέπει να κατέχει κάποιος: κάποια πραγματική εμπειρία και γνώση της αλήθειας. Αυτό το φως, η διαφώτιση και η βιωματική κατανόηση δεν μπορούν ποτέ να υποκαταστήσουν την αλήθεια· ακόμα κι αν όλοι οι άνθρωποι είχαν βιώσει πλήρως αυτήν την αλήθεια και συγκέντρωναν όλη τη βιωματική κατανόησή τους, και πάλι αυτό δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει αυτήν τη μία αλήθεια. […] Μερικοί λένε ότι κατέχουν την αλήθεια μόλις κατανοήσουν την κειμενική σημασία του λόγου του Θεού. Δεν είναι ανοησίες αυτά; Όσον αφορά και το φως και τη γνώση, τίθεται και θέμα βάθους. Οι πραγματικότητες της αλήθειας στις οποίες μπορεί να εισέλθει ένα άτομο σε μια ζωή πίστης είναι περιορισμένες. Επομένως, μόνο και μόνο το ότι κατέχετε κάποια γνώση και φως δεν σημαίνει ότι κατέχετε τις πραγματικότητες της αλήθειας. Το κύριο ζήτημα που πρέπει να εξετάσετε είναι αν αυτό το φως και η γνώση άπτονται της ουσίας της αλήθειας. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Μερικοί αισθάνονται ότι κατέχουν την αλήθεια όταν μπορούν να ρίξουν φως ή να προσφέρουν μια μικρή επιφανειακή κατανόηση. Αυτό τους κάνει ευτυχισμένους, κι έτσι γίνονται αυτάρεσκοι και επηρμένοι. Στην πραγματικότητα, απέχουν ακόμη πολύ από το να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας. Ποια αλήθεια θα μπορούσαν να κατέχουν οι άνθρωποι; Μπορούν οι άνθρωποι που κατέχουν την αλήθεια να αποτυγχάνουν ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε; Όταν οι άνθρωποι κατέχουν την αλήθεια, πώς μπορούν και πάλι να αψηφούν τον Θεό και να Τον προδίδουν; Αν ισχυρίζεσαι ότι κατέχεις την αλήθεια, αυτό αποδεικνύει ότι μέσα σου βρίσκεται η ζωή του Χριστού —τότε αυτό είναι τρομερό! Έχεις γίνει ο Κύριος, έχεις γίνει Χριστός; Είναι παράλογη αυτή η δήλωση, εντελώς ανθρώπινο συμπέρασμα· αφορά ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, δεν είναι θέση βάσιμη έναντι του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ο λόγος του Θεού είναι πολύ σαφής. Ακόμα κι αν ένα άτομο έχει κάποια γνώση της αλήθειας, αυτό δείχνει μόνο την προσωπική του εμπειρία. Δεν παρέχει στη ζωή των άλλων και δεν αντικαθιστά την αλήθεια. Μπρος στην αλήθεια, μια μικρή γνώση του ανθρώπου είναι σαν μια σταγόνα στον ωκεανό. Είναι απλώς ασήμαντη. Χωρίς την έκφραση της αλήθειας απ’ τον Θεό και τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, ποτέ δεν θα μαθαίναμε την αλήθεια. Πόσο μάλλον θα είχαμε πρακτική κατανόηση της αλήθειας. Η μικρή κατανόηση του λόγου του Θεού που είχα οφειλόταν στο ότι άκουσα πολλές συναναστροφές και εμπειρίες άλλων σε συναθροίσεις. Ακούγοντας τη συναναστροφή τους, είχα μάθει κάποιο δόγμα. Ακόμα κι αν υπήρχε κάποια διαφώτιση στη συναναστροφή μου, δεν ήταν γνώση που απέκτησα κάνοντας πράξη την αλήθεια και βιώνοντας τα λόγια του Θεού, ήταν απλώς λόγια άλλων που έμαθα. Παρόλα αυτά, τα χρησιμοποιούσα ως κεφάλαιο για να επιδεικνύομαι, να καυχιέμαι ξεδιάντροπα μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές και να απολαμβάνω τον θαυμασμό τους. Ήμουν εντελώς παράλογος! Πίστευα στον Θεό για πολύ καιρό, όμως σχεδόν ποτέ δεν έκανα πράξη την αλήθεια. Ήμουν ικανοποιημένος με λίγη επιφανειακή κατανόηση του λόγου του Θεού, και μάλιστα την αντιμετώπιζα ως κεφάλαιο, και θεωρούσα που κατανοούσα πάρα πολλά και είχα μεγαλύτερη γνώση των λόγων του Θεού απ’ τους άλλους, αλλά στην πραγματικότητα, ήμουν στάσιμος στην είσοδό μου στη ζωή και στην επιδίωξη της αλήθειας. Ήμουν εντελώς αδαής!

Μια μέρα, κατά την πνευματική μου άσκηση, διάβασα ένα χωρίο του λόγου του Θεού για την αποκάλυψη των αντίχριστων που με βοήθησε να κατανοήσω λίγο παραπάνω τον εαυτό μου. Τα λόγια του Θεού λένε: «Η ουσία της συμπεριφοράς των αντίχριστων είναι να χρησιμοποιούν διαρκώς διάφορα μέσα και μεθόδους ώστε να επιτύχουν τον στόχο τους να αποκτήσουν κύρος, να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους και να τους κάνουν να τους ακολουθούν και να τους σέβονται. Είναι πιθανό στα βάθη της καρδιάς τους να μην ανταγωνίζονται σκόπιμα με τον Θεό για την ανθρωπότητα, αλλά ένα πράγμα είναι βέβαιο: Ακόμη και όταν δεν ανταγωνίζονται με τον Θεό για τους ανθρώπους, επιθυμούν και πάλι να έχουν κύρος και δύναμη επάνω τους. Ακόμη και όταν έρχεται η ημέρα κατά την οποία αντιλαμβάνονται πως ανταγωνίζονται με τον Θεό για κύρος και χαλιναγωγούν λίγο τον εαυτό τους, εξακολουθούν να χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους, προκειμένου να επιδιώξουν το κύρος και το γόητρο· είναι ξεκάθαρο στην καρδιά τους ότι θα εξασφαλίσουν πραγματικό κύρος, κερδίζοντας την έγκριση και τον θαυμασμό των άλλων. Εν ολίγοις, μολονότι ό,τι κάνουν οι αντίχριστοι φαίνεται να περιλαμβάνει κάποια εκτέλεση των καθηκόντων τους, η συνέπεια αυτού είναι να εξαπατούν τους ανθρώπους, να τους κάνουν να τους λατρεύουν και να τους ακολουθούν —οπότε, η εκτέλεση του καθήκοντός τους με αυτόν τον τρόπο αποτελεί εξύψωση και μαρτυρία περί του εαυτού τους. Η φιλοδοξία τους να ελέγχουν τους ανθρώπους —και να κερδίσουν κύρος και δύναμη στην εκκλησία— δεν θα αλλάξει ποτέ. Πρόκειται για έναν ξεκάθαρο αντίχριστο. Ανεξάρτητα από το τι λέει ή κάνει ο Θεός, και ανεξάρτητα από το τι ζητά από τους ανθρώπους, οι αντίχριστοι δεν κάνουν αυτό που θα πρέπει να κάνουν, δεν εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους με τρόπο που αρμόζει στα λόγια και τις απαιτήσεις Του, ούτε εγκαταλείπουν την επιδίωξή τους για δύναμη και κύρος ως αποτέλεσμα της κατανόησης των ομιλιών Του και λίγου από το νόημα της αλήθειας. Η φιλοδοξία τους και οι επιθυμίες τους εξακολουθούν να υπάρχουν, εξακολουθούν να κυριεύουν την καρδιά τους και να ελέγχουν όλο τους το είναι, κατευθύνοντας τη συμπεριφορά και τις σκέψεις τους και καθορίζοντας το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Πρόκειται για έναν πραγματικό αντίχριστο» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πέμπτο). Απ’ αυτά που αποκάλυψε ο λόγος του Θεού, απέκτησα κάποια γνώση και διάκριση της ουσίας όσων κάνουν οι αντίχριστοι. Όσο κι αν εργάζονται με ζήλο, δαπανούν, υποφέρουν, πληρώνουν τίμημα ή βοηθούν τους αδελφούς και τις αδελφές από αγάπη, τα κίνητρά τους παραμένουν πάντα τα ίδια. Το μόνο που κάνουν είναι να κερδίζουν την εύνοια των αδελφών για να κάνουν τους άλλους να τους θαυμάζουν και να τους λατρεύουν. Χρησιμοποιούν διάφορους τρόπους για να επιδειχτούν και φέρνουν τους άλλους ενώπιόν τους χωρίς αυτοί να το συνειδητοποιούν. Η ουσία όσων κάνουν οι αντίχριστοι είναι η ίδια μ’ αυτή του αρχαγγέλου. Θέλουν πάντα να έχουν υψηλή θέση και να ανταγωνίζονται τον Θεό για ανθρώπους και κύρος. Η φιλοδοξία τους για κύρος και δύναμη ποτέ δεν αλλάζει. Βάσει αυτών των εκδηλώσεων των αντίχριστων εξέτασα τις δικές μου ενέργειες. Παρόλο που δεν είχα πρόθεση να ανταγωνιστώ τον Θεό για ανθρώπους, όταν συναναστρεφόμουν τους άλλους, σκεφτόμουν πάντα πώς να συναναστραφώ, ώστε οι άλλοι να με θαυμάζουν και να με λατρεύουν. Ήθελα μάλιστα να έρχονται σ’ εμένα όταν είχα δυσκολία στην κατανόηση των λόγων του Θεού. Για να το πετύχω, κατέβαλλα μεγάλη προσπάθεια στα κρυφά να κατανοήσω τους στίχους των ύμνων. Επειδή δεν εξύψωνα, δεν μαρτυρούσα τον Θεό και δεν οδηγούσα τους αδελφούς και τις αδελφές να στηριχτούν στον Θεό, η καρδιά τους απομακρυνόταν απ’ τον Θεό και δεν βασίζονταν πια σ’ Εκείνον για να συλλογιστούν τους στίχους. Περίμεναν τη συναναστροφή μου. Δεν τους έφερνα όλους ενώπιόν μου; Βάδιζα στο μονοπάτι του αντίχριστου! Μετά από πίστη τόσων ετών, παρόλο που μπορούσα να συζητώ για μια μικρή κατανόηση του λόγου του Θεού, η διάθεση της ζωής μου δεν είχε αλλάξει καθόλου. Εξωτερικά, δεν τολμούσα να ανταγωνιστώ ανοιχτά τον Θεό για ανθρώπους και κύρος, όμως μέσα μου, ποτέ δεν έπαψα να επιδιώκω τη φήμη και το κύρος. Στο κατάλληλο περιβάλλον, ασυναίσθητα επιδεικνυόμουν για να με θαυμάζουν οι άλλοι. Ήμουν πολύ αξιολύπητος. Μετά από τόσα χρόνια πίστης, μιλούσα μόνο για δόγματα και δεν κατείχα καμία πραγματικότητα, όμως συνέχιζα να θεωρώ αλαζονικά πως ήμουν καλός. Δεν είχα καθόλου αυτοεπίγνωση. Σκέφτηκα τους νέους αδελφούς και αδελφές γύρω μου. Παρόλο που κάποιοι πίστευαν στον Θεό για λίγο καιρό και η κατανόησή τους για τον λόγο του Θεού ήταν ρηχή, είχαν φλογερή επιδίωξη. Μόλις κατανοούσαν τον λόγο του Θεού, τον έκαναν αμέσως πράξη και εισέρχονταν σ’ αυτόν στη ζωή τους, κι όταν φανέρωναν διεφθαρμένες διαθέσεις, αναζητούσαν αμέσως την αλήθεια για να τις διορθώσουν. Όσο σύγκρινα τον εαυτό μου μαζί τους, ντρεπόμουν πιο πολύ. Δεν άξιζα τίποτα, όμως πάντα επιδείκνυα την παλαιότητά μου μπρος στους άλλους. Ήμουν εντελώς ξεδιάντροπος! Αυτή τη φορά, αν δεν είχα πάθει αυτή την αρρώστια, και χωρίς αυτή την έγκαιρη προειδοποίηση, θα βάδιζα στο μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό χωρίς να το αντιλαμβάνομαι!

Αργότερα, διάβασα κάποια χωρία του λόγου του Θεού. «Όντας ένα από τα δημιουργήματα, ο άνθρωπος πρέπει να κρατά τη θέση του και να συμπεριφέρεται με συνείδηση. Να διαφυλάσσεις με αίσθημα καθήκοντος αυτό που σου έχει εμπιστευτεί ο Δημιουργός. Να μην παρεκτρέπεσαι ούτε να κάνεις πράγματα που ξεπερνούν το εύρος των δυνατοτήτων σου ή που είναι δυσάρεστα για τον Θεό. Μην προσπαθείς να είσαι σπουδαίος, να είσαι υπεράνθρωπος ή πάνω από τους άλλους, ούτε να προσπαθείς να γίνεις Θεός. Αυτά είναι που δεν πρέπει να επιθυμεί ο άνθρωπος. Το να προσπαθεί κάποιος να γίνει σπουδαίος ή υπεράνθρωπος είναι γελοίο. Το να ζητά να γίνει Θεός είναι ακόμη χειρότερο. Είναι αηδιαστικό και ποταπό. Εκείνο που είναι αξιέπαινο και που θα έπρεπε να ενδιαφέρει περισσότερο από οτιδήποτε τα δημιουργήματα, είναι να γίνουν αληθινά δημιουργήματα. Αυτός θα πρέπει να είναι ο μοναδικός στόχος τον οποίον όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να προσπαθούν να πετύχουν» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). «Αυτό είναι το είδος της ατμόσφαιρας που πρέπει να έχετε μέσα στην εκκλησία —όλοι να εστιάζουν στην αλήθεια και να αγωνίζονται να την αποκτήσουν. Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλοι ή μικροί είναι στην ηλικία, ή αν είναι βετεράνοι πιστοί ή όχι. Ούτε έχει σημασία εάν έχουν υψηλό ή χαμηλό επίπεδο. Αυτά τα θέματα δεν έχουν σημασία. Ενώπιον της αλήθειας, όλοι είναι ίσοι. Τα ζητήματα που πρέπει να εξετάζετε είναι ποιος μιλάει σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια, ποιος σκέφτεται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ποιος φέρει το μεγαλύτερο βάρος στο έργο του οίκου Του, ποιος κατανοεί σαφέστερα την αλήθεια, ποιος μοιράζεται μια αίσθηση δικαιοσύνης και ποιος είναι πρόθυμος να καταβάλει το τίμημα. Αυτού του είδους οι άνθρωποι πρέπει να υποστηρίζονται και να επικροτούνται από τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Αυτή η ατμόσφαιρα ευθύτητας που προέρχεται από την επιδίωξη της αλήθειας πρέπει να κυριαρχεί μέσα στην εκκλησία. Με αυτόν τον τρόπο, θα έχετε το έργο του Αγίου Πνεύματος κι ο Θεός θα χαρίζει ευλογίες και καθοδήγηση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάποιος που εκτελεί το καθήκον του με όλη του την καρδιά, τον νου και την ψυχή είναι κάποιος που αγαπά τον Θεό). Από τον λόγο του Θεού, κατάλαβα πως Εκείνος θέλει να συμπεριφερόμαστε και να εκπληρώνουμε τα καθήκοντά μας ως δημιουργήματα με τρόπο προσγειωμένο. Αυτή είναι η επιδίωξη που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι και η λογική που πρέπει να κατέχουν. Δεν θα έπρεπε να επιδεικνύω την παλαιότητά μου. Όσο καιρό κι αν πιστεύω στον Θεό, όσα καθήκοντα κι αν έχω εκτελέσει στην εκκλησία κι όση εμπειρία και γνώση του λόγου του Θεού κι αν έχω, θα είμαι πάντα ένα δημιούργημα και πρέπει να επιδιώκω την αλήθεια και να εκτελώ το καθήκον μου ως ισότιμος των αδελφών μου. Μόνο έτσι θα λάβω το έργο του Αγίου Πνεύματος.

Μόλις κατανόησα το θέλημα του Θεού, είχα κάποια κατεύθυνση για το μονοπάτι που έπρεπε να πάρω στο μέλλον. Έκτοτε, κατά τη συναναστροφή πάνω στους στίχους ή στις συναθροίσεις δεν επιδεικνυόμουν πια τυφλά και άκουγα τη συναναστροφή των άλλων με προσοχή. Είδα πως υπήρχε φως και διαφώτιση στις εμπειρίες και τη γνώση τους που δεν κατανοούσα, και γι’ αυτό ντρεπόμουν περισσότερο. Παλιά, θεωρούσα πάντα πως η συναναστροφή μου ήταν πολύ βαθιά, όμως τώρα είδα πως δεν ήταν καλύτερη από εκείνη των αδελφών. Ήμουν πολύ αλαζονικός και αυτοεπαινούμουν, έτσι θεωρούσα πάντα τον εαυτό μου ως τον καλύτερο και δεν με ζύγιζα καλά. Ήξερα πως έπρεπε να μένω στη θέση μου, να ακούω με προσοχή τη συναναστροφή των άλλων και να μάθω να αποδέχομαι τη διαφώτιση και το φως του Θεού. Έτσι μόνο θα μπορούσα να εξελιχτώ.

Τότε ένα απόγευμα, ένας αδελφός μού έστειλε ξαφνικά ένα μήνυμα και μου ζητούσε να μοιραστώ την κατανόησή μου για τους στίχους δύο ύμνων, όμως επειδή η ώρα ήταν περασμένη, δεν είχα χρόνο να το σκεφτώ εκ των προτέρων. Ανησυχούσα πολύ: «Αν δεν συναναστραφώ καλά, τι θα σκεφτεί ο αδελφός μου για μένα;» Τότε, ξαφνικά συνειδητοποίησα πως ήθελα ξανά να χρησιμοποιήσω τη συναναστροφή του λόγου του Θεού για να με θαυμάσουν, έτσι προσευχήθηκα γρήγορα στον Θεό πως ήθελα να απαρνηθώ τις λανθασμένες προθέσεις. Έπειτα, είπα στον αδελφό μου: «Ούτε εγώ κατανοώ απόλυτα τους δύο ύμνους, κι έτσι δεν ξέρω πολλά, όμως μπορούμε να συναναστραφούμε μαζί». Όταν έθεσα το μυαλό μου στη σωστή κατεύθυνση, είδα την καθοδήγηση του Θεού, εμπνεύστηκα κάπως απ’ τη συναναστροφή του αδελφού μου και βάσει αυτής, μίλησα λίγο για τις δικές μου γνώσεις. Έτσι, συμπληρώσαμε ο ένας τον άλλον και κατά τη συναναστροφή μας, οι καρδιές μας φωτίστηκαν.

Βίωσα πραγματικά πως όταν δεν επιδεικνυόμαστε και συναναστρεφόμαστε πάνω στην αλήθεια ως ισότιμοι των αδελφών, λαμβάνουμε το έργο του Αγίου Πνεύματος και η καρδιά μας ηρεμεί και γαληνεύει. Δόξα Σοι ο Θεός!