Ήμουν επικεφαλής το 2019. Επειδή αμελούσα τις υποχρεώσεις μου και επιδίωκα μόνο φήμη και κύρος, και ζήλευα τη συνεργάτιδά μου και δεν μπορούσα να συνεργαστώ αρμονικά μαζί της, το έργο μας είχε σοβαρό πρόβλημα. Ο επικεφαλής με αντιμετώπισε, με βοήθησε και με υποστήριξε, αλλά δεν ήμουν δεκτική. Οπότε, τελικά, απολύθηκα. Στενοχωρήθηκα πολύ όταν έχασα το καθήκον μου. Είχα απολυθεί και άλλη μια φορά επειδή επιδίωκα φήμη και κύρος, και το ίδιο πρόβλημα είχε εμφανιστεί ξανά. Το έβλεπα ότι νοιαζόμουν πολύ για τη φήμη και το κύρος και συνεχώς διατάρασσα το έργο της εκκλησίας. Φαινόταν ότι γενικά δεν ήμουν κατάλληλη για ηγετική θέση.

Λίγους μήνες αργότερα είχαμε εκλογή επικεφαλής εκκλησίας. Μια μέρα, μια αδελφή μού είπε: «Θα ήθελα να σε ψηφίσω για επικεφαλής». Τα λόγια αυτά με ανησύχησαν. Ως επικεφαλής παλιότερα, πάντα επιδίωκα φήμη και κύρος, έκανα πολλές κακές πράξεις και διατάρασσα το έργο της εκκλησίας. Η φήμη και το κύρος ήταν η αδυναμία μου, άρα αν εκλεγόμουν ξανά επικεφαλής και άρχιζα να κάνω πάλι τα ίδια και να επιδιώκω φήμη και κύρος διαταράσσοντας το έργο της εκκλησίας, τι θα γινόταν; Αν συνέχιζα τις κακές πράξεις, δεν θα με καταδίκαζαν και δεν θα με απέκλειαν; Με τις σκέψεις αυτές, της απάντησα απότομα: «Θες να με ψηφίσεις χωρίς καν να με γνωρίζεις. Πρέπει να είσαι υπεύθυνη με την ψήφο σου. Εάν ψηφίσεις τυχαία χωρίς να ακολουθήσεις τις αρχές και μετά εκλεγεί κάποιο λάθος άτομο, θα έχεις κάνει κακό». Έλεγα, ίσως, καλύτερα να μην ήμουν επικεφαλής ή εργάτρια. Στο τρέχον καθήκον μου είχα περιορισμένες υποχρεώσεις, έτσι, ακόμα κι αν έκανα κάποια λάθη, δεν θα επηρεαζόταν πολύ το έργο της εκκλησίας. Άλλο πράγμα να είσαι επικεφαλής. Κάθε λάθος επηρεάζει γενικά το έργο της εκκλησίας κι έτσι πάσχουν οι αδελφοί και οι αδελφές της εκκλησίας. Είναι κακό μεγάλο. Όπως και νά ’χε, δεν ήθελα να γίνω επικεφαλής. Μια αδελφή κάποτε ζήτησε τη γνώμη μου για τις εκλογές της εκκλησίας. Μου φάνηκε ότι ίσως ήθελε να με ψηφίσει. Έσπευσα να της εξηγήσω: «Δεν επιδιώκω την αλήθεια και δεν έχω είσοδο στη ζωή. Έβλαψα κάποτε το έργο της εκκλησίας επειδή ως επικεφαλής επιδίωκα φήμη και κύρος». Της είπα και για τη διαφθορά που είχα δείξει και για τις αδυναμίες και τα ελαττώματά μου για να την πείσω ότι δεν έκανα για επικεφαλής.

Μετά ένιωσα τύψεις που της μίλησα έτσι. Γιατί συνεχώς έσπευδα να τονίσω σε όλους ότι δεν έκανα για επικεφαλής; Γιατί δεν τηρούσα στάση υποταγής όσον αφορά τις εκλογές; Σε μια πνευματική άσκηση διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να υιοθετούν την άποψη ότι η πίστη είναι μια απλή πεποίθηση ότι υπάρχει Θεός και ότι Εκείνος είναι η αλήθεια, η οδός, η ζωή και τίποτα περισσότερο. Ούτε έγκειται η πίστη μόνο στο να μπορείς να αναγνωρίζεις τον Θεό και να πιστεύεις πως ο Θεός είναι ο Κυβερνήτης των πάντων, πως είναι παντοδύναμος, πως δημιούργησε όλα τα πράγματα στον κόσμο, πως είναι μοναδικός και υπέρτατος. Η πίστη δεν είναι απλώς να πιστεύεις όλα αυτά τα γεγονότα. Το θέλημα του Θεού είναι πως ολόκληρη η ύπαρξη και η καρδιά σου θα πρέπει να δοθούν σ’ Αυτόν και να υποταχθούν σ’ Αυτόν· δηλαδή, θα πρέπει να ακολουθήσεις τον Θεό, να Του επιτρέψεις να σε χρησιμοποιήσει και να είσαι ευτυχής να Του παρέχεις υπηρεσία· ό,τι μπορείς να κάνεις για Εκείνον, θα πρέπει να το κάνεις» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού με τάραξαν και αντιλήφθηκα ότι όσοι πιστεύουν αληθινά κι ακολουθούν τον Θεό Τού δίνουν την καρδιά τους, υποτάσσονται στους ορισμούς του Θεού και Τον υπηρετούν με χαρά. Όποιο καθήκον κι αν έχουν ή ό,τι και αν τους ορίζει ο Θεός, το αποδέχονται ανεπιφύλακτα και υποτάσσονται, χωρίς προσωπικές επιλογές ή απαιτήσεις. Αυτή είναι η σωστή συνείδηση και λογική. Σκέφτηκα ότι εγώ αν και είχα πίστη και έκανα καθήκον, πάντα έκανα τις δικές μου επιλογές και απαιτήσεις στο καθήκον χωρίς υποταγή στον Θεό. Πάντα πίστευα πως οι επικεφαλής, αφού έχουν πιο πολύ έργο, εκτίθενται πιο γρήγορα, ότι αν σφάλουν και διαταράξουν το έργο, θα διακυβεύεται το μέλλον και η μοίρα τους κι έτσι δεν ήθελα να γίνω επικεφαλής ή εργάτρια. Σκεφτόμουν οτιδήποτε για να αποφύγω την εκλογή στην εκκλησία, και ανέφερα επί τούτου τα ζητήματα και τα ελαττώματά μου από φόβο μήπως με επιλέξουν. Είδα πως ήμουν διστακτική με τον Θεό, Τον είχα παρανοήσει κι ήμουν ανυπάκουη. Σκέφτηκα τι έκανε ο Νώε μετά την αποστολή από τον Θεό. Όταν ο Θεός τον διέταξε να χτίσει την κιβωτό, δεν σκέφτηκε προσωπικές ζημίες ή οφέλη ή αν ο Θεός θα του επέτρεπε να μπει κι ο ίδιος στην κιβωτό για να αποφύγει τον κατακλυσμό. Απλώς στρώθηκε να φτιάξει την κιβωτό, όπως του ζήτησε ο Θεός. Ο Νώε έδειξε πραγματική υπακοή και σεβασμό στον Θεό, εγώ όμως πίστευα κι έκανα καθήκον για το μέλλον και τη μοίρα μου. Πάντα σκεφτόμουν αν θα δεχόμουν κάποια ευλογία. Ποτέ το θέλημα του Θεού ή το έργο της εκκλησίας. Αναζητούσα μόνο τα καθήκοντα που δεν απαιτούσαν ανάληψη ευθυνών. Όταν κάτι απαιτούσε θυσία και ανάληψη ευθυνών, έκανα ό,τι μπορούσα για να το αποφύγω. Ενώ δεν λάμβανα υπόψη το θέλημα ή τους ορισμούς του Θεού, επιζητούσα τις ευλογίες Του. Τι σόι πίστη ήταν αυτή; Εκμεταλλευόμουν τον Θεό, τον εξαπατούσα. Δεν έδειχνα υποταγή ή αφοσίωση. Όταν το κατάλαβα, προσευχήθηκα: «Θεέ μου, δεν έχω σωστό κίνητρο για το καθήκον μου, δεν επιδιώκω την αλήθεια ούτε Σε υπακούω, το βλέπω ως αντάλλαγμα για καλό προορισμό, και δεν λογαριάζω το θέλημά Σου. Θεέ μου, δεν θέλω να σε εξαπατώ έτσι. Θέλω να μετανοήσω. Όποιο καθήκον και αν οριστεί για μένα, θα το δεχτώ με υποταγή».

Στο τέλος, με εξέλεξαν επικεφαλής εκκλησίας. Ήξερα ότι ήταν χάρη Θεού που θα συνέχιζα να ασκούμαι ως επικεφαλής, αλλά είχα κάποιες ανησυχίες. Ως επικεφαλής εκκλησίας, αν επεδίωκα πάλι φήμη και κύρος και διατάρασσα το έργο της εκκλησίας, θα με εξέθεταν και θα με απέκλειαν; Δίσταζα λίγο να γίνω επικεφαλής, αλλά αν αρνιόμουν το καθήκον θα αψηφούσα τον Θεό. Αν και απρόθυμα, υποτάχτηκα.

Σύντομα, επειδή είχαμε πάρα πολλούς νεοφώτιστους, χρειαζόμασταν επικεφαλής ομάδας να αναλάβει το πότισμα. Εκ μέρους των αδελφών προτάθηκαν κάποιοι υποψήφιοι. Η συνεργάτιδά μου είχε άλλες υποχρεώσεις οπότε μου ζήτησε να εξετάσω εγώ τις αξιολογήσεις των αδελφών για τους πιθανούς υποψηφίους. Σκέφτηκα: «Εάν εξετάσω πρώτη εγώ τις αξιολογήσεις, θα πρέπει να εκφέρω και άποψη πρώτη. Αν όμως κάνω κάποιο λάθος και διαλέξω το λάθος άτομο, και αυτό καθυστερήσει το πότισμα; Αν και θα αποφασίσουμε από κοινού με τη συνεργάτιδά μου, αν εκφέρω άποψη πρώτη, θα είμαι και προσωπικά υπεύθυνη για την επιλογή. Αν συνεχίσω να κάνω παραβάσεις, δεν θα έχω καλό αποτέλεσμα ή προορισμό». Αυτή η σκέψη με τρόμαξε κάπως, και δεν ήθελα να εκφέρω πρώτη εγώ τις απόψεις μου. Είδα ότι ήμουν σε λάθος κατάσταση, ότι είχα παρανοήσει και είχα επιφυλάξεις για τον Θεό, αλλά δεν έβρισκα διέξοδο. Έτσι ανοίχτηκα στους αδελφούς και αναζήτησα τη συναναστροφή. Μια αδελφή μού είπε: «Για να επιλύσεις παρανοήσεις και επιφυλακτικότητα για τον Θεό, πρέπει να σκεφτείς σε ποια παρανόηση οφείλονται όλα». Η συμβουλή αυτή με βοήθησε να κατανοήσω καλύτερα το ζήτημα. Προσευχήθηκα και αναζήτησα με τον Θεό. Διάβασα και κάποια λόγια Του:

Μια μέρα, διάβασα μερικά από τα λόγια του Θεού. «Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό κάποια χρόνια, όμως δεν κατανοούν ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια. Η οπτική τους για τα πράγματα παραμένει η ίδια με των άπιστων. Όταν βλέπουν έναν ψευδή επικεφαλής ή έναν αντίχριστο να εκτίθεται και να αποκλείεται, σκέφτονται: “Το να πιστεύεις στον Θεό, να Τον ακολουθείς, να ζεις ενώπιόν Του —είναι σαν να παίζεις με τη φωτιά! Σαν να ζεις στην κόψη του ξυραφιού!” Άλλοι πάλι λένε: “Το να υπηρετείς τον Θεό, είναι σαν αυτό που λένε ‘το να κάνεις παρέα με τον βασιλιά, είναι σαν να κάνεις παρέα με τίγρη’. Μία λάθος λέξη, μία λάθος πράξη, και θα προσβάλεις τη διάθεση του Θεού, θ’ αποκλειστείς και θα τιμωρηθείς!” Είναι σωστές οι παρατηρήσεις αυτές; “Να παίζεις με τη φωτιά” και “να ζεις στην κόψη του ξυραφιού” —τι σημαίνουν αυτά; Σημαίνουν μεγάλο κίνδυνο, ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος ανά πάσα στιγμή, ότι με την ελάχιστη απροσεξία χάνεις τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου. Η ρήση “Το να κάνεις παρέα με τον βασιλιά, είναι σαν να κάνεις παρέα με τίγρη” είναι συνηθισμένη μεταξύ των άπιστων. Σημαίνει ότι το να ζεις δίπλα σ’ έναν διάβολο βασιλιά είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Αν κάποιος εφαρμόζει το ρητό αυτό στην υπηρεσία του Θεού, πού είναι το λάθος του; Να συγκρίνεις έναν διάβολο βασιλιά με τον Θεό, με τον Κύριο της Δημιουργίας —δεν είναι αυτό βλασφημία κατά του Θεού; Είναι σοβαρό το πρόβλημα. Ο Θεός είναι δίκαιος και άγιος Θεός. Το ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να τιμωρείται επειδή αντιστέκεται στον Θεό ή είναι εχθρικός απέναντί Του έχει οριστεί από τον Ουρανό και αναγνωριστεί από τη γη. Ο Σατανάς ο διάβολος δεν έχει ίχνος αλήθειας, είναι βρώμικος και κακός, σφαγιάζει τους αθώους, καταβροχθίζει τους καλούς. Πώς μπορεί να παρομοιάζεται με τον Θεό; Γιατί οι άνθρωποι διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και δυσφημούν τον Θεό; Είναι τρομερή βλασφημία εναντίον Του. Όταν κάποιοι άνθρωποι που είναι συχνά αρνητικοί και δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους ειλικρινά κλαδεύονται και αντιμετωπίζονται, ανησυχούν ότι θ’ αποκλειστούν και συχνά σκέφτονται μέσα τους: “Το να πιστεύεις στον Θεό είναι πραγματικά σαν να παίζεις με τη φωτιά! Μόλις κάνεις κάτι λάθος, σε αντιμετωπίζουν. Μόλις χαρακτηριστείς ψευδής επικεφαλής ή αντίχριστος, σε αντικαθιστούν και σε αποκλείουν. Στον οίκο του Θεού, δεν είναι ασυνήθιστο ο Θεός να θυμώνει, κι όταν οι άνθρωποι έχουν διαπράξει κακές πράξεις, αποκλείονται με μια μόνο λέξη. Ο οίκος του Θεού δεν τους δίνει καν την ευκαιρία να μετανοήσουν”. Είναι όντως έτσι η κατάσταση βάσει γεγονότων; Δεν δίνει ο οίκος του Θεού στους ανθρώπους την ευκαιρία να μετανοήσουν; (Αυτό είναι λάθος.) Οι κακοί αυτοί άνθρωποι κι οι αντίχριστοι αποκλείονται μόνο επειδή έχουν υποβληθεί σε κλάδεμα και αντιμετώπιση για τα πολυσχιδή κακά τους και, παρά τις επανειλημμένες νουθεσίες, δεν αλλάζουν τρόπους. Ποιο είναι το πρόβλημα με τούτους τους ανθρώπους που σκέφτονται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Απλώς προβάλλουν δικαιολογίες και δεν επιδιώκουν την αλήθεια, ούτε παρέχουν υπηρεσία όπως πρέπει και, επειδή φοβούνται μην τυχόν αποπεμφθούν και αποκλειστούν, παραπονιούνται πικρά και διαδίδουν αντιλήψεις. Είναι σαφές ότι έχουν κακή ανθρώπινη φύση κι είναι συχνά απρόσεκτοι και επιπόλαιοι, αρνητικοί και αμελείς στη δουλειά τους. Φοβούνται ότι θα εκτεθούν και θ’ αποκλειστούν, οπότε ρίχνουν όλη την ευθύνη στην εκκλησία και τον Θεό. Ποια ιδιότητα δείχνουν εδώ; Την ιδιότητα του να κρίνουν τον Θεό, να μνησικακούν απέναντί Του, να Του αντιστέκονται. Αυτές οι παρατηρήσεις είναι προφανέστατες πλάνες και οι πλέον παράλογοι ισχυρισμοί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Αφότου αποκλειστούν, ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες διαδίδουν αντιλήψεις, λέγοντας: “Μην γίνεσαι επικεφαλής και μην αφήνεις τον εαυτό σου να αποκτήσει θέση. Οι άνθρωποι διατρέχουν κίνδυνο την ίδια στιγμή που αποκτούν την οποιαδήποτε θέση, και ο Θεός θα τους αποκαλύψει! Με το που εκτεθούν, δεν έχουν καν τα προσόντα να είναι συνηθισμένοι πιστοί και δεν θα λάβουν καθόλου ευλογίες”. Τι λόγια είναι αυτά; Στην καλύτερη περίπτωση, αντιπροσωπεύει μια παρερμηνεία του Θεού· στη χειρότερη, αποτελεί βλασφημία εναντίον Του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να διαλύσει κανείς τους πειρασμούς και τα δεσμά του κύρους). Τα λόγια αποκάλυψαν την κατάσταση μου. Αυτή η παράλογη οπτική κυβερνούσε τη ζωή μου. Φανταζόμουν ότι ο Θεός ήταν αφέντης, και έβρισκα πολύ επικίνδυνη τη θέση του επικεφαλής. Εάν κάποιο άτομο έκανε κάποτε το παραμικρό λάθος, ο Θεός μπορεί να καταδίκαζε και να εξέθετε το άτομο αυτό και να το απέκλειε. Πίστευα βαθιά αυτή την ιδέα και είχα παρανοήσει τον Θεό από τότε που είχα απολυθεί. Νόμιζα ότι ως επικεφαλής, όσο ψηλότερα ανεβαίνεις, τόσο δεινότερη είναι η πτώση σου, και γι’ αυτό εκτέθηκα. Εξαιτίας αυτής της λανθασμένης άποψης και παρόλο που ήξερα ότι η εκκλησία χρειαζόταν άμεσα άτομα να αναλάβουν ευθύνες, εγώ απέφευγα την εκλογή, από φόβο ότι θα γινόμουν επικεφαλής και μετά αν έκανα λάθος, δεν θα είχα καλή κατάληξη. Όταν με εξέλεξαν επικεφαλής, αντί να είμαι ευγνώμων για τη χάρη του Θεού, ένιωθα ότι ζούσα στην κόψη του ξυραφιού και ότι έπρεπε να είμαι πολύ προσεκτική, ότι αν έκανα κάποιο λάθος, ίσως δεν μπορούσα να ασκώ την πίστη μου, πόσο μάλλον να σωθώ. Ανέκαθεν ήμουν επιφυλακτική με τον Θεό, άτολμη στο καθήκον. Όταν έπρεπε να επιλέξουμε επικεφαλής ποτίσματος, δεν εξέφραζα απόψεις, μήπως τυχόν πω κάτι λάθος και μετά μου επιρρίψουν ευθύνες. Είδα πόσο βαθιά είχα παρανοήσει τον Θεό. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, έχει άγια και δίκαιη διάθεση καθώς και αρχές απέναντι στους ανθρώπους. Αν ο Θεός καταδικάσει ή αποκλείσει κάποιον, εξετάζει τη στάση του ατόμου προς τον Θεό και την αλήθεια. Σκέφτηκα τους Νινευίτες. Με κακές πράξεις αηδίασαν τον Θεό που αποφάσισε να τους καταστρέψει. Αλλά όταν ο Ιωνάς τούς μετέφερε τα λόγια του Θεού, όλοι φόρεσαν σακιά και έπειτα εξομολογήθηκαν και μετανόησαν. Σταμάτησαν τις κακές πράξεις και άφησαν το φαύλο τους μονοπάτι. Εμπρός στην ειλικρινή μεταμέλεια, ο Θεός άλλαξε τη στάση Του και δεν τους κατέστρεψε τελικά. Οι Σοδομίτες ήταν και αυτοί γεμάτοι φαυλότητα, αλλά ήταν πείσμονες και δεν ήθελαν να μετανοήσουν. Όταν είδαν τους δύο αγγελιοφόρους που είχε στείλει ο Θεός, ήθελαν να τους βλάψουν. Μισούσαν τον Θεό και ήταν αμετάκλητα εναντίον Του, έτσι υπέστησαν τις κατάρες και την τιμωρία του Θεού. Η διαφορετική στάση του Θεού προς τους κατοίκους των δύο πόλεων μας δείχνει πως όταν οι άνθρωποι κάνουν κακό και παραβάσεις, εφόσον μετανοήσουν ειλικρινά, ο Θεός θα τους δώσει μια ευκαιρία. Όσους όμως μισούν την αλήθεια, αντιστέκονται στον Θεό και δεν μετανοούν, ο Θεός τους καταδικάζει και τους τιμωρεί. Μετά σκέφτηκα τα δικά μου. Αμελούσα το καθήκον μου και επεδίωκα φήμη και κύρος εξαιτίας της σατανικής μου διάθεσης, διαταράσσοντας την εκκλησία. Η συμπεριφορά μου αηδίαζε τον Θεό και έτσι έχασα το έργο του Αγίου Πνεύματος και με καθαίρεσαν από επικεφαλής. Ωστόσο, ο Θεός δεν με απέκλεισε. Όταν στοχάστηκα, γνώρισα τον εαυτό μου και θέλησα να μετανοήσω, ο Θεός μού έδωσε νέα ευκαιρία ως επικεφαλής ώστε να ασκηθώ αρκετά, να μάθω περισσότερες αλήθειες και να προοδεύσω. Όλα αυτά δεν ήταν το έλεος και η αγάπη του Θεού; Όμως δεν καταλάβαινα τις σοβαρές προθέσεις του Θεού. Πάντα αμφισβητούσα τον Θεό και του αντιστεκόμουν δείχνοντας πονηριά και κακία. Νόμιζα ότι ως επικεφαλής κινδύνευα να εκτεθώ και να αποκλειστώ. Δεν καταλάβαινα τον Θεό! Όταν βλέπεις τη στάση μου προς τον Θεό, μπορείς να πεις ότι πίστευα; Αμαύρωνα, βλασφημούσα τον Θεό και προσέβαλλα τη διάθεσή Του!

Θυμήθηκα αυτά τα λόγια του Θεού: «Εάν είστε ανειλικρινείς, τότε θα είστε επιφυλακτικοί και καχύποπτοι σχετικά με όλους τους ανθρώπους και όλα τα θέματα, και έτσι η πίστη σας προς Εμένα θα οικοδομηθεί σε θεμέλια καχυποψίας. Δεν θα μπορούσα να αναγνωρίσω ποτέ μια τέτοια πίστη. Αν υπολείπεστε αληθινής πίστης, θα στερηθείτε περισσότερο της αληθινής αγάπης» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς να γνωρίσετε τον Θεό στη γη). Όταν σκέφτηκα αυτά τα λόγια, είδα πόσο πονηρή και κακή ήμουν εκ φύσεως. Είχα πίστη στον Θεό και Τον ακολουθούσα για ευλογίες. Δεν είχα αληθινή πίστη ή αγάπη για τον Θεό. Δεν ήμουν ειλικρινής. Ήμουν γενικά καχύποπτη και επιφυλακτική με τον Θεό από πονηριά, φοβόμουν ότι αν έκανα λάθος, θα με εξέθεταν και θα με απέκλειαν. Ο Θεός σίγουρα δεν εγκρίνει αυτού του είδους την πίστη. Αυτή η πίστη Τού προκαλεί μόνο αηδία και μίσος. Με αυτή τη σκέψη, ένιωσα τύψεις και ταράχτηκα και ήθελα απλώς να μετανοήσω. Μετά διάβασα κάποια λόγια του Θεού: «Με τη σατανική φύση, μόλις οι άνθρωποι αποκτήσουν θέση, τότε κινδυνεύουν. Οπότε, τι θα πρέπει να γίνει; Δεν έχουν κανένα μονοπάτι να ακολουθήσουν; Από τη στιγμή που έχουν πέσει σε αυτήν την επικίνδυνη κατάσταση, δεν υπάρχει επιστροφή γι’ αυτούς; Πες μου, τη στιγμή που οι διεφθαρμένοι άνθρωποι αποκτούν θέση —ανεξαρτήτως του ποιοι είναι— την ίδια στιγμή γίνονται και αντίχριστοι; Είναι απόλυτο αυτό; (Αν δεν επιδιώκουν την αλήθεια, θα γίνουν αντίχριστοι, αλλά αν την επιδιώκουν, δεν θα γίνουν.) Πολύ σωστά: Αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, είναι βέβαιο ότι θα γίνουν αντίχριστοι. Και είναι αλήθεια ότι όλοι όσοι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων το πράττουν λόγω της θέσης; Όχι, αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή δεν έχουν αγάπη για την αλήθεια, επειδή δεν είναι σωστοί. Ανεξάρτητα από το αν έχουν θέση ή όχι, οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια βαδίζουν όλοι στο μονοπάτι των αντίχριστων. Όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει, οι άνθρωποι αυτοί δεν αποδέχονται την αλήθεια, δεν βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι και έτσι αναπόφευκτα βαδίζουν στο στρεβλό μονοπάτι. Αυτό μοιάζει με τον τρόπο με τον οποίο τρώνε οι άνθρωποι: Κάποιοι δεν καταναλώνουν τροφές που μπορούν να θρέψουν το σώμα τους και να υποστηρίξουν μια κανονική ύπαρξη, αλλά αντίθετα επιμένουν να καταναλώνουν πράγματα που τους κάνουν κακό· είναι λες και αυτοπυροβολούνται. Αυτό δεν είναι δική τους επιλογή;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να διαλύσει κανείς τους πειρασμούς και τα δεσμά του κύρους). Έμαθα από τα λόγια Του ότι δεν εκτίθεσαι ούτε αποκλείεσαι μόλις γίνεις επικεφαλής ή εργάτης, και πως όταν έχεις κύρος δεν κινδυνεύεις περισσότερο να καταδικαστείς. Το αν κάποιο άτομο σωθεί ή αποκλειστεί στην πίστη του εξαρτάται μόνο από την επιδίωξη και το μονοπάτι που παίρνει. Αν νιώθουν εγκάρδια αγάπη για την αλήθεια, μπορούν να προσηλωθούν στην επιδίωξη της αλήθειας και την τήρηση των αρχών στο καθήκον. Όταν κάνουν παραβάσεις, αν αναστοχαστούν και δεχτούν κλάδεμα και αντιμετώπιση, όχι μόνο δεν αποκλείονται, αλλά μπορούν να μάθουν την αλήθεια, να αποβάλουν τη διεφθαρμένη διάθεση και τέλος να σωθούν. Θυμήθηκα κάποιους από τους επικεφαλής που είχα γνωρίσει. Αν και είχαν δείξει διαφθορά και είχαν κάνει παραβάσεις, όταν απέτυχαν ή κλαδεύτηκαν και αντιμετωπίστηκαν, κατάφεραν να αναστοχαστούν, να μετανοήσουν στον Θεό και να ενεργούν με βάση τις αρχές. Όχι μόνο δεν καταδικάστηκαν ή αποκλείστηκαν, αλλά μέσα από αυτές τις εμπειρίες κατανόησαν σταδιακά την αλήθεια και ωρίμασαν στη ζωή. Τότε ακριβώς συνειδητοποίησα ότι δεν φταίει που είναι κάποιος επικεφαλής όταν εκτίθεται, αποκλείεται, καταδικάζεται ή αδυνατεί να σωθεί. Το αν θα παρέμενα σταθερή ή αν θα σωζόμουν θα εξαρτιόταν από το αν επιδίωξα την αλήθεια στο καθήκον και αν θα εστίαζα στην επίλυση της διεφθαρμένης μου διάθεσης. Θυμήθηκα το παρελθόν μου, όταν συνεχώς κυνηγούσα φήμη και κύρος. Ζήλευα και απέκλεια τη συνεργάτιδά μου. Δεν συνεργαζόμασταν καλά. Διατάραξα το έργο της εκκλησίας, δεν σκέφτηκα να μετανοήσω και στο τέλος απολύθηκα. Απέτυχα και φταίει που δεν επεδίωξα την αλήθεια, που επεδίωξα τυφλά τη φήμη και το κύρος και πήρα το λάθος μονοπάτι, και όχι το ότι ήμουν επικεφαλής. Τότε συνειδητοποίησα πως όταν βλέπω τη διαφθορά μου, δεν λύνω το πρόβλημα με αρνητική και επιφυλακτική στάση. Προέχει να επιδιώξω την αλήθεια και να αναζητήσω την αλήθεια για να λύσω το πρόβλημά μου. Αν και φοβόμουν μήπως φανεί η επιθυμία μου για φήμη και κύρος όταν ήμουν επικεφαλής, εφόσον αποδεχόμουν την αλήθεια, απαρνιόμουν τη σάρκα και ασκούσα την αλήθεια, η διεφθαρμένη διάθεσή μου θα άλλαζε σιγά-σιγά. Αν δεν επεδίωκα την αλήθεια, και ζούσα με διεφθαρμένη διάθεση, όποιο καθήκον κι αν έκανα, θα προκαλούσα διατάραξη που θα αηδίαζε τον Θεό και θα κατέληγα να εκτεθώ και να αποκλειστώ. Σκέφτηκα την τωρινή μου θητεία ως επικεφαλής. Αν και είχα συναντήσει πολλά προβλήματα και δυσκολίες και είχα δείξει πολλή διαφθορά, είχα κλαδευτεί και αντιμετωπιστεί είχα μάθει και κάτι για τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Άθελά μου είχα καταφέρει να καταλάβω πολλά συγκεχυμένα ζητήματα και δυσκολίες αναζητώντας τις αρχές της αλήθειας και αυτό αντιστάθμιζε τις αδυναμίες μου. Όλα αυτά τα οφέλη τα αποκόμισα όσο ήμουν επικεφαλής και τα όφειλα στη χάρη του Θεού. Δεν ήθελα να εναντιώνομαι στον Θεό και να αποφεύγω το καθήκον. Ορκίστηκα ότι θα εκτιμούσα αυτό το καθήκον και θα αφοσιωνόμουν ως ανταπόδοση στην αγάπη του Θεού.

Αργότερα θυμήθηκα κάποια άλλα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Κάποιοι άνθρωποι που έχουν διαπράξει μια μικρή παράβαση αναρωτιούνται: “Με έχει εκθέσει ο Θεός και με έχει αποκλείσει; Θα με πατάξει;” Αυτή τη φορά, ο Θεός ήρθε να εργαστεί όχι για να χτυπήσει τους ανθρώπους, αλλά για να τους σώσει στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Ποιος είναι απόλυτα απαλλαγμένος από λάθη; Αν όλοι θανατώνονταν, τότε πώς θα μπορούσε να είναι “σωτηρία”; Κάποιες παραβάσεις γίνονται εσκεμμένα, ενώ άλλες γίνονται ακούσια. Αν είσαι σε θέση να αλλάξεις αφότου αναγνωρίσεις τις παραβάσεις που διαπράττεις άθελά σου, θα σε θανάτωνε ο Θεός πριν αλλάξεις; Μπορεί ο Θεός να σώζει τους ανθρώπους κατ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο! Είτε έχεις επαναστατική διάθεση είτε έχεις ενεργήσει ακούσια, να θυμάσαι αυτό: Θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Μεταστρέψου αμέσως και πάσχισε για την αλήθεια με όλη σου τη δύναμη —και, όποιες συνθήκες κι αν προκύψουν, μην παραδίνεσαι στην απελπισία. Το έργο που επιτελεί ο Θεός είναι το έργο της σωτηρίας και δεν θα θανατώσει αδιάφορα τους ανθρώπους που θέλει να σώσει. Αυτό είναι βέβαιο. Ακόμα και αν υπήρχε πράγματι ένας πιστός στον Θεό τον οποίο Αυτός θα πάτασσε στο τέλος, αυτό που θα έκανε ο Θεός θα ήταν και πάλι σίγουρα δίκαιο. Με τον καιρό, θα σου γνωστοποιούσε τον λόγο για τον οποίο πάταξε εκείνο το άτομο, ώστε να πειστείς απόλυτα. Αυτήν τη στιγμή, θα πρέπει να φροντίζετε να κοπιάζετε για την αλήθεια, εστιάζοντας στην είσοδο στη ζωή και επιζητώντας να εκπληρώσετε σωστά το καθήκον σας. Αυτό είναι απολύτως σωστό! Τελικά, όπως κι αν σου φέρεται ο Θεός, είναι πάντα δίκαιο· δεν θα πρέπει να το αμφισβητείς και δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Ακόμα κι αν δεν μπορείς να καταλάβεις τη δικαιοσύνη του Θεού αυτήν τη στιγμή, θα έρθει μια μέρα που θα πειστείς. Ο Θεός κάνει το έργο Του φανερά και δίκαια· γνωστοποιεί τα πάντα ανοιχτά. Αν συλλογιστείτε με προσοχή αυτό το θέμα, θα καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι το έργο του Θεού είναι η σωτηρία των ανθρώπων και η μεταμόρφωση των διαθέσεών τους. Δεδομένου ότι το έργο του Θεού είναι αυτό της μεταμόρφωσης των διαθέσεων των ανθρώπων, είναι αδύνατον οι άνθρωποι να μην έχουν εκφάνσεις διαφθοράς. Μόνο στην έκφανση της διεφθαρμένης διάθεσής του μπορεί κανείς να γνωρίσει τον εαυτό του και να παραδεχτεί ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση, καθώς και να είναι πρόθυμος να δεχτεί τη σωτηρία του Θεού. Εάν οι άνθρωποι, αφού έχουν εκδηλώσει μια διεφθαρμένη διάθεση, δεν δέχονται το παραμικρό στοιχείο της αλήθειας και συνεχίσουν να ζουν σύμφωνα με τη διεφθαρμένη τους διάθεση, τότε θα ήταν πιθανό να προσβάλουν τη διάθεση του Θεού. Ο Θεός θα προβεί σε διάφορους βαθμούς ανταπόδοσης, και θα πληρώσουν το τίμημα για τις παραβάσεις τους. Ενίοτε, ασυνείδητα γίνεσαι ακόλαστος, και ο Θεός σού το επισημαίνει, σε κλαδεύει και σε αντιμετωπίζει. Αν αλλάξεις προς το καλύτερο, ο Θεός δεν θα σε θεωρήσει υπεύθυνο. Αυτή είναι η φυσιολογική διαδικασία μεταμόρφωσης μιας διάθεσης, και η αληθινή σημασία του έργου της σωτηρίας εκδηλώνεται σε αυτή τη διαδικασία. Αυτό είναι το κλειδί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Στο εδάφιο κατάλαβα το θέλημα του Θεού. Ο Θεός ενσαρκώθηκε, εμφανίστηκε κι εργάστηκε τις έσχατες ημέρες για να εξαγνίσει και να μεταμορφώσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας. Ο Θεός μάς σώζει στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Δεν καταδικάζει κανέναν που να δείχνει λίγη διαφθορά ή να διαπράττει μια στιγμιαία παράβαση. Λαμβάνει υπόψη την ειλικρινή μετάνοια και αλλαγή μετά από την όποια διαφθορά. Εφόσον έχουμε διεφθαρμένες διαθέσεις, συχνά μπορεί να επαναστατούμε και να εναντιωνόμαστε στον Θεό, διαπράττοντας παραβάσεις. Αλλά αν δείξουμε μεταμέλεια και κάνουμε όσα ορίζει ο Θεός, θα μας επιτρέψει να μετανοήσουμε. Από τότε που πίστεψα και ανέλαβα καθήκον, επεδίωκα να αποκτήσω φήμη και κύρος εξαιτίας της αλαζονικής μου διάθεσης. Με κάποιες πράξεις διατάραξα και έβλαψα την εκκλησία. Αλλά ο Θεός δεν με καταδίκασε για τις παραβάσεις μου. Όταν κατανόησα το λάθος που έκανα και πήρα μονοπάτι για επιδίωξη φήμης και κύρους και θέλησα να μετανοήσω, ο Θεός μού έδειξε έλεος και με διαφώτισε με τα λόγια Του, μου επέτρεψε να αντιληφθώ την αλήθεια και να αναγνωρίσω τη διαφθορά μου για να διδαχθώ από την αποτυχία μου, να αναζητήσω την αλήθεια και να λύσω τις παραβάσεις μου. Τότε διαπίστωσα την ειλικρινή επιθυμία του Θεού να μας σώσει. Ξέρει πόσο μας έχει διαφθείρει ο Σατανάς και πόσο ριζωμένη είναι η σατανική φύση μέσα μας, και αυτό μας ωθεί σε πράξεις που εναντιώνονται και περιφρονούν τον Θεό. Εφόσον μετανοήσουμε και ακολουθήσουμε τα λόγια του Θεού, δεν μας καταδικάζει. Συνεχίζει να μας καθοδηγεί, μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την αλήθεια και να αποτινάξουμε τα δεσμά των διεφθαρμένων διαθέσεών μας. Μόλις κατάλαβα αυτά τα πράγματα, οι παρανοήσεις μου για τον Θεό εξανεμίστηκαν και δεν ένιωθα πια τόσο επιφυλακτική στο καθήκον μου. Όταν προέκυπταν λάθη ή παραλείψεις στο έργο μου, τα αντιμετώπιζα ευθέως, αναζητούσα την αλήθεια και επανόρθωνα αμέσως. Ένιωθα πια απελευθερωμένη στο καθήκον μου.

Αργότερα, ο ανώτερος επικεφαλής μού ανέθεσε ένα έργο. Επρόκειτο για κάτι πολύ σημαντικό. Η ευθύνη θα ήταν μεγάλη αν τα έκανα θάλασσα και παρόλο που το έργο θα συζητιόταν και θα αποφασιζόταν μαζί με τους άλλους αδελφούς, εάν προέκυπτε κάποιο πρόβλημα και διαταρασσόταν το έργο της εκκλησίας, εγώ θα ευθυνόμουν κυρίως αφού ήμουν επικεφαλής. Όταν το σκέφτηκα αυτό, δεν ήθελα να αναλάβω το έργο. Τότε θυμήθηκα κάποια λόγια του Θεού: «Υπάρχουν κάποιοι που λένε: “Το επίπεδό μου είναι χαμηλό, δεν είμαι και τόσο μορφωμένος, δεν έχω ταλέντα κι ο χαρακτήρας μου έχει ελαττώματα. Αντιμετωπίζω συνεχώς δυσκολίες στην εκτέλεση των καθηκόντων μου. Αν δεν κάνω καλά μια δουλειά και με αντικαταστήσουν, τι θα κάνω τότε;” Τι φοβάσαι; Είναι η δουλειά κάτι που μπορείς να ολοκληρώσεις μόνος σου; Εσύ απλώς αναλαμβάνεις έναν ρόλο, δεν σου ζητείται ν’ αναλάβεις τα πάντα. Αν αναλάβεις ό,τι σου αντιστοιχεί, αυτό αρκεί. Δεν θα έχεις ανταποκριθεί τότε στις ευθύνες σου; Είναι απλό το θέμα —τι σε απασχολεί συνέχεια; Εάν φοβάσαι και τη σκιά σου ακόμη, και η πρώτη σου σκέψη είναι το πώς θα τη γλιτώσεις, δεν είσαι άχρηστος; Τι είναι ο άχρηστος; Είναι κάποιος που δεν σκέφτεται καθόλου την πρόοδό του κι είναι απρόθυμος να τα δώσει όλα, που σκέφτεται διαρκώς να κάνει τράκα στο φαγητό και θέλει να τα περνάει καλά. Ένα τέτοιο άτομο είναι σκουπίδι. Μερικοί άνθρωποι έχουν τόσο στενό πεδίο δράσης —υπάρχει ένας μόνο τρόπος να τους περιγράψουμε. Ποιος είναι αυτός; (Ακραία μικροπρέπεια χαρακτήρα.) Όσοι είναι εξαιρετικά μικροπρεπείς στον χαρακτήρα, είναι άνθρωποι ποταποί. Όλοι οι ποταποί άνθρωποι χρησιμοποιούν τη δική τους καρδιά για να μετρήσουν την καρδιά των καλύτερών τους. Γι’ αυτούς, όλοι φαίνονται να είναι εξίσου εγωιστές και κακοί μ’ εκείνους. Ένα τέτοιο άτομο δεν κάνει για τίποτα. Μπορεί να πιστεύει στον Θεό, δεν θ’ αποδεχτεί όμως εύκολα την αλήθεια. Τι κάνει τους ανθρώπους να έχουν πολύ λίγη πίστη; Οφείλεται στην έλλειψη κατανόησης της αλήθειας. Εάν δεν κατανοείς αρκετές αλήθειες και η κατανόησή σου είναι πολύ ρηχή, αυτό δεν αρκεί για να μπορέσεις να κατανοήσεις κάθε σχέδιο που αναλαμβάνει ο Θεός στο έργο Του, ή όλα όσα πράττει, ή όλες τις απαιτήσεις Του από σένα. Εάν δεν μπορείς να επιτύχεις αυτήν την κατανόηση, θ’ αναπτύξεις κάθε είδους εικασίες, φαντασιοκοπίες, παρανοήσεις και αντιλήψεις για τον Θεό. Και αν αυτά είναι όλα όσα έχεις στην καρδιά σου, μπορείς να έχεις αληθινή πίστη στον Θεό;» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο (Μέρος δεύτερο)]. Κατάλαβα ότι πάλι αμφισβητούσα Τον Θεό και ήμουν επιφυλακτική μαζί Του. Φοβόμουν την ευθύνη που θα αναλάμβανα αν κάτι πήγαινε στραβά με αυτό το έργο, και ίσως επηρέαζε τις προοπτικές μου, γι’ αυτό ήθελα να το αποφύγω. Είδα πόσο πανούργα ήταν η διάθεσή μου. Δεν είχα αληθινή πίστη. Δεν έπρεπε να αμφισβητώ τον Θεό και να αποφεύγω το καθήκον. Αν και είχα πολλά ελαττώματα και όχι πολλή πραγματικότητα της αλήθειας, μέσα από τη συνεργασία θα μάθαινα τα καλά των άλλων και θα κάλυπτα τις ελλείψεις μου, θα προσευχόμουν και θα αναζητούσα τις αρχές της αλήθειας. Ο Θεός δεν ζητάει πολλά από τους ανθρώπους. Εφόσον έβαζα τα δυνατά μου, ήξερα ότι ο Θεός θα με καθοδηγούσε και τα προβλήματα θα επιλύονταν σιγά-σιγά. Με αυτή τη σκέψη, δέχτηκα ευχαρίστως το έργο.

Όσο το θυμάμαι, ζούσα με δικές μου αντιλήψεις και παρανοήσεις, με αμφισβήτηση και επιφυλακτικότητα για τον Θεό, δεν υποτασσόμουν σ’ Αυτόν, εντούτοις ο Θεός δεν έπαψε να προσπαθεί να με σώσει. Αντ’ αυτού με διαφώτιζε και με καθοδηγούσε με τα λόγια Του, για να δω το θέλημά Του για τη σωτηρία μας, για να δω την πονηρή και κακή μου διάθεση, να εξαλείψω τις παρανοήσεις μου για τον Θεό και να επιδιώξω την αλήθεια για να Τον ευαρεστήσω. Προσωπικά ένιωσα τη δίκαιη διάθεση του Θεού και την αληθινή του αγάπη για τον άνθρωπο! Θέλω πλέον μόνο να επιδιώκω της αλήθεια και να κάνω το καθήκον μου καλά για να ξεπληρώσω την αγάπη του Θεού.