Η διάδοση του ευαγγελίου είναι το καθήκον στο οποίο όλοι οι πιστοί δεσμεύονται ηθικά (Μέρος τέταρτο)
Γιατί κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν για πολλά χρόνια στον Θεό βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων; Αυτό το καθορίζει η φύση-ουσία του καθενός. Όλοι οι κακοί άνθρωποι και όλοι όσοι δεν έχουν συνείδηση και λογική είναι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια. Έτσι, μόλις τελικά πιστέψουν στον Θεό, επιλέγουν φυσικά να βαδίσουν στο μονοπάτι των αντίχριστων. Εφόσον όλοι πιστεύουν στον Θεό, διαβάζουν τα λόγια Του και ακούνε κηρύγματα, γιατί κάποιοι επιλέγουν να ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας; Και γιατί άλλοι επιλέγουν να ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους, της θέσης και των ευλογιών; Έχουν παρόμοιο αντικειμενικό περιβάλλον, αλλά διαφορετική ποιότητα ανθρώπινης φύσης και διαφορετικές προσωπικές προτιμήσεις, οπότε επιλέγουν διαφορετικά μονοπάτια. Τα πρόβατα του Θεού ακούνε τη φωνή του Θεού. Ο Θεός έχει πει πάρα πολλά λόγια τις έσχατες ημέρες, τα λόγια Του εκφράζονται εδώ και σχεδόν 30 χρόνια, όμως αυτοί οι άνθρωποι δεν τα καταλαβαίνουν. Άρα, είναι πρόβατα του Θεού; (Όχι.) Αν δεν είναι πρόβατα του Θεού, είναι ανάξιοι να αποκαλούνται άνθρωποι. Σε τι επικεντρώνονται αυτοί οι άνθρωποι που δεν αγαπούν και δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Τι είναι αυτό που επιδιώκουν; Εύκολα βλέπει κανείς ότι η επιθυμία τους να επιδιώξουν τη θέση και τις ευλογίες είναι εξαιρετικά έντονη, ενώ δεν είναι διατεθειμένοι να ακούσουν την αλήθεια, όσο κι αν συναναστραφείς πάνω σ’ αυτήν. Όχι μόνο δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, αλλά και συνεχίζουν πεισματικά να επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Όχι μόνο δεν διαθέτουν καθόλου αυτογνωσία, αλλά και συγκρίνουν συνέχεια τις αρετές τους και καυχιούνται παντού για το κεφάλαιό τους. Ποια είναι η φύση τέτοιων συμπεριφορών και πρακτικών; (Είναι φλερτ με τον θάνατο.) Σωστά. Έτσι φλέρταρε ο Παύλος με τον θάνατο. Αφότου έχουν ακούσει κηρύγματα για τόσα χρόνια, οι άνθρωποι μπορούν ακόμα να είναι σαν τον Παύλο και να μην έχουν μετανοήσει. Δεν καταλαβαίνουν και δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Αυτό δεν είναι φλερτ με τον θάνατο; Στην αρχή, όταν οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, επιδεικνύουν κάποιες νοθευμένες συμπεριφορές και τρόπους άσκησης που προκαλεί η ανθρώπινη βούληση, μπορεί να κάνουν κάποιες συμφωνίες ή να παρουσιάσουν προσωπικές προθέσεις και επιθυμίες. Ο Θεός δεν δίνει σημασία σ’ αυτό, επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Όταν ο άνθρωπος δεν είχε καταλάβει ακόμα τόσο ξεκάθαρα τα λόγια του Θεού, Εκείνος τον άφηνε να έχει τη διαφθορά, τη νοθεία, την αδυναμία και τις συμφωνίες του. Ο Θεός πλέον έχει πει τόσα λόγια και τόσο αναλυτικά, αλλά εσύ συνεχίζεις να πιστεύεις ότι εκείνα στα οποία επιμένεις και οι συμπεριφορές που κάνεις πράξη είναι σωστές. Αρνείσαι αυτά τα λόγια του Θεού ή μπορεί και να τα περιφρονείς και να τα αγνοείς, δηλαδή κοιτάς και ακούς χωρίς να αντιλαμβάνεσαι πραγματικά. Τι στάση κρατάει ο Θεός απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους; Πώς βλέπει τέτοια πράγματα; Θα πει ότι δεν αγαπάς την αλήθεια, ότι δεν αγαπάς τα θετικά πράγματα και ότι είσαι δύσπιστος. Τέτοιοι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει αλήθεια, ότι όλα όσα έχει πει ο Θεός είναι η αλήθεια και το μονοπάτι για τη σωτηρία του ανθρώπου. Δεν το αποδέχονται αυτό. Τέτοιοι άνθρωποι δεν αρνούνται αυτά τα λόγια του Θεού, αλλά ούτε και τα αποδέχονται. Από τη συμπεριφορά τους και απ’ τα όσα αποκαλύπτουν, φαίνεται ότι δεν βρίσκονται στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν; Εφόσον βασίζονται στο δικό τους κεφάλαιο και στα δικά τους επιτεύγματα για να αναζητήσουν ανταμοιβές από τον Θεό, βαδίζουν στο μονοπάτι του Παύλου. Όσο κι αν αναλύσουν τον Παύλο, δεν πρόκειται να εντοπίσουν τα ίδια πράγματα στον εαυτό τους. Όσο κι αν τον αναλύσουν, δεν πρόκειται να αλλάξουν, να μετανοήσουν και να φτάσουν στην αυτογνωσία. Συνεχίζουν να πιστεύουν ότι όλα όσα κάνουν είναι σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια. Όσα λόγια κι αν εκφράσει ο Θεός, όσο κι αν αναλύσει και καταδικάσει τέτοιους ανθρώπους, αυτοί ποτέ δεν πρόκειται να κάνουν αυτοκριτική. Διατηρούν ίδιες κι απαράλλαχτες τις απόψεις τους σχετικά με την πίστη στον Θεό, την πρόθεσή τους να κερδίσουν ευλογίες και το να ασκούνται θέλοντας να κάνουν συμφωνίες με τον Θεό. Για ποιον λόγο; Δεν καταλαβαίνουν και δεν ακούνε τη φωνή του Θεού. Ό,τι κι αν λέει Εκείνος, δεν τους νοιάζει και πολύ. «Λέγε ό,τι θέλεις, αλλά άσε με εμένα να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο. Εσύ είσαι εσύ, εγώ είμαι εγώ. Ό,τι κι αν κάνεις, όποια κι αν είναι η πρόθεσή σου, τι με νοιάζει εμένα; Δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή ή με τον θάνατό μου». Τι άνθρωποι είναι αυτοί; (Δύσπιστοι.) Σε ποιον πιστεύουν; Πιστεύουν στον εαυτό τους. Δεν είναι απεχθείς αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι, είναι απεχθείς.) Είναι απεχθείς και πρέπει να χαθούν, δεν είναι αυτοί που θα σώσει ο Θεός. Αν, λοιπόν, ανάμεσα σ’ εκείνους που διαδίδουν το ευαγγέλιο υπάρχουν πολλοί που επαναπαύονται διαρκώς στις δάφνες τους, επιδεικνύουν την αρχαιότητά τους και ζητούν από τον Θεό ανταμοιβές για προηγούμενα καλά πράγματα που έκαναν, θα έχουν πρόβλημα. Η συμπεριφορά τους θα καθορίσει το αποτέλεσμά τους ως φλερτ με τον θάνατο. Όταν, λοιπόν, συναντήσεις τέτοια άτομα, είναι σωστό να τα νουθετήσεις να μη φλερτάρουν με τον θάνατο; Αν μπορούν ακόμα να διαδώσουν το ευαγγέλιο, μην τους το πεις. Μπορείς να τους υπενθυμίσεις, να τους προειδοποιήσεις και να τους καθοδηγήσεις με έμμεσες νύξεις για να τους βοηθήσεις όσο γίνεται. Αν, όμως, έχουν την ίδια ουσία και διάθεση με τον Παύλο, πώς θα πρέπει να τους συμπεριφερόμαστε; Πρέπει να ξέρουμε ότι φλερτάρουν με τον θάνατο, αλλά να μην τους λέμε την αλήθεια και να συνεχίσουμε να τους ενθαρρύνουμε και να τους επιτρέπουμε να συνεχίσουν να παρέχουν υπηρεσίες: Αυτό ονομάζεται ταπείνωση του Σατανά. Είναι σωστό να το κάνουμε αυτό; (Σωστό είναι.) Η εκμετάλλευση της υπηρεσίας του Σατανά είναι η σοφία του Θεού. Αν συμπεριφέρεσαι έτσι στους αδελφούς και τις αδελφές σου, είναι κακή πράξη και ο Θεός την απεχθάνεται. Αν εκμεταλλεύεσαι την υπηρεσία του Σατανά, αυτό ονομάζεται ταπείνωση του Σατανά. Ονομάζεται σοφία. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, ο Σατανάς και οι διάβολοι υπηρετούν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Είναι έργο αυτό του Θεού; (Ναι, είναι.) Πώς πρέπει να το βλέπουμε αυτό; Είναι η σοφία του Θεού. Αυτό το πράγμα δεν μπορεί να καταδικαστεί. Είναι η αλήθεια. Πρέπει να χρησιμοποιήσεις τον Σατανά, αυτό το πράγμα, προς όφελός σου. Αν δεν το χρησιμοποιήσεις για τον σκοπό της υπηρεσίας, κάποιο έργο δεν θα γίνει καλά και δεν θα είναι εύκολο να πετύχεις αποτελέσματα. Όσοι βαδίζουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και της σωτηρίας έχουν κι αυτοί ένα στάδιο κατά το οποίο απλώς δουλεύουν, αλλά αυτό δεν είναι μόνιμο. Ο Θεός δεν σε βάζει μέσω της σοφίας Του να παράσχεις υπηρεσίες, απλώς πρέπει να περάσεις από αυτό το στάδιο. Επειδή δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, κάνεις πολλά πράγματα χωρίς αρχές και όπως θες εσύ. Η ουσία σου σε κάνει απρόθυμο να δουλεύεις απλώς, αλλά αντικειμενικά το κάνεις. Μόνο όταν είναι καλοί δουλευτές και καταλαβαίνουν σιγά σιγά τις προθέσεις του Θεού και την αλήθεια μπορούν οι άνθρωποι να προχωρήσουν βήμα βήμα στην επιδίωξη της αλήθειας, να εκτελούν πραγματικά τα καθήκοντά τους, να υποτάσσονται στον Θεό και να εναρμονίζονται με τις προθέσεις Του και να ξεκινήσουν σταδιακά να βαδίζουν στο μονοπάτι της σωτηρίας. Αυτή, όμως, η απλή δουλειά είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την εκμετάλλευση της υπηρεσίας του Σατανά. Έχει διαφορετική φύση. Ο Θεός απλώς εκμεταλλεύεται την υπηρεσία του Σατανά, δεν τον σώζει. Οι απλοί δουλευτές που πιστεύουν στον Θεό με ειλικρινή καρδιά και μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια είναι αυτοί που θα λάβουν τη σωτηρία του Θεού. Για κάποιους απλούς δουλευτές, όταν είναι ωφέλιμες οι υπηρεσίες τους, χρησιμοποιούνται, αλλά αν διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, χρειάζονται αυστηρή προειδοποίηση. Αν δεν μετανοήσουν, θα εκδιωχθούν και θα αποβληθούν. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Αν κατά κανόνα μπορούν να δουλεύουν έντιμα και δεν αναστατώνουν το έργο, τότε ας συνεχίσουν να δουλεύουν. Ίσως μια μέρα να καταλάβουν την αλήθεια και να σωθούν. Εφόσον κάτι τέτοιο είναι καλό, γιατί να μη γίνεται με καλή διάθεση; Δεν μπορείς να καταδικάσεις κάποιον πριν να έρθει η ώρα. Για ποιον λόγο, τότε, καταδικάζονται κάποιοι άνθρωποι; Επειδή η αναστάτωση που προκαλούν είναι πολύ σοβαρή. Όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν πρόκειται να την αποδεχτούν και θα εκτελούν τα καθήκοντά τους ανεπαρκώς. Η φύση-ουσία τους είναι ένα και το αυτό με του Παύλου. Αρνούνται πεισματικά να μετανοήσουν και αναμφίβολα φλερτάρουν με τον θάνατο. Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία. Είναι βέβαιο ότι βρίσκονται ανάμεσα σ’ εκείνους που διαδίδουν το ευαγγέλιο. Τι λέτε, είναι καλό να μάθουν την πραγματική αλήθεια άνθρωποι σαν κι αυτούς; Φοβάστε μήπως μάθουν την πραγματική αλήθεια; (Δεν φοβόμαστε.) Αν τέτοιοι άνθρωποι μπορέσουν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους σ’ αυτό και να μετανοήσουν, αυτό είναι καλό. Πρέπει να τους δώσετε μια ευκαιρία, μην τους ξεγράφετε. Αν, από την άλλη, γνωρίζουν την πραγματική αλήθεια, αλλά δεν αλλάζουν μεθόδους και συνεχίζουν να προκαλούν αναστάτωση, τότε πραγματικά φλερτάρουν με τον θάνατο. Όταν οι άνθρωποι δεν βρίσκονται στο σωστό μονοπάτι, δεν τους προσφέρεται καμία αβρότητα. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να αποπεμφθούν και να αποκλειστούν.
Κατά βάση, αυτές είναι οι αρχές σχετικά με την άσκηση της διάδοσης του ευαγγελίου. Όταν οι άνθρωποι διαδίδουν το ευαγγέλιο, πρέπει να εκπληρώνουν την ευθύνη τους και να αντιμετωπίζουν κάθε δυνητικό αποδέκτη του με σοβαρότητα. Ο Θεός σώζει τον άνθρωπο όσο περισσότερο γίνεται και οι άνθρωποι πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού, να μην προσπερνάνε απρόσεκτα κανέναν άνθρωπο που αναζητά και ερευνά την αληθινή οδό. Επιπλέον, πρέπει όταν διαδίδεις το ευαγγέλιο, να κατανοείς τις αρχές. Για κάθε άνθρωπο που ερευνά την αληθινή οδό, πρέπει να παρατηρείς, να κατανοείς και να αντιλαμβάνεσαι διάφορα πράγματα, όπως το θρησκευτικό του υπόβαθρο, αν το επίπεδό είναι καλό ή κακό, καθώς και την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης του. Αν βρεις κάποιον που διψάει για την αλήθεια, που μπορεί να κατανοήσει τα λόγια του Θεού και να αποδεχτεί την αλήθεια, τότε αυτός ο άνθρωπος έχει προκαθοριστεί από τον Θεό. Να προσπαθήσεις με όλη σου τη δύναμη να συναναστραφείς μαζί του σχετικά με την αλήθεια και να τον κερδίσεις. Αν, όμως, έχει κακή ανθρώπινη φύση και απαίσιο χαρακτήρα, και η δίψα του είναι προσποιητή, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει να διαφωνεί και να προσκολλάται στις αντιλήψεις του, να τον παραμερίσεις και να τον εγκαταλείψεις. Κάποιοι άνθρωποι που ερευνούν την αληθινή οδό έχουν ικανότητα κατανόησης και υψηλό επίπεδο, αλλά είναι αλαζονικοί και αυτάρεσκοι. Κολλάνε σε θρησκευτικές αντιλήψεις, οπότε θα πρέπει να τους συναναστραφείς σχετικά με την αλήθεια με αγάπη και υπομονή για να το λύσουν αυτό. Μόνο αν δεν δέχονται την αλήθεια, όπως κι αν συναναστρέφεσαι μαζί τους, να εγκαταλείψεις την προσπάθεια· τότε θα έχεις κάνει ό,τι μπορείς. Με λίγα λόγια, μην εγκαταλείπεις ελαφρά τη καρδία οποιονδήποτε μπορεί να αναγνωρίσει και να δεχτεί την αλήθεια. Εφόσον θέλει να ερευνήσει την αληθινή οδό και μπορεί να αναζητήσει την αλήθεια, κάνε ό,τι περνάει απ’ το χέρι σου, να του διαβάζεις πιο πολλά λόγια του Θεού, να συναναστρέφεσαι περισσότερο μαζί του σχετικά με την αλήθεια, να καταθέτεις μαρτυρία για το έργο του Θεού και να μεριμνάς για τις αντιλήψεις και τις απορίες του, ώστε να τον κερδίσεις και να τον φέρεις ενώπιον του Θεού. Αυτό συμφωνεί με τις αρχές της διάδοσης του ευαγγελίου. Πώς μπορεί, λοιπόν, να κερδηθεί ένας τέτοιος άνθρωπος; Αν, όσο ασχολείσαι μαζί του, διαπιστώσεις ότι έχει καλό επίπεδο και καλή ανθρώπινη φύση, τότε πρέπει να κάνεις ό,τι περνάει απ’ το χέρι σου για να εκπληρώσεις την ευθύνη σου· πρέπει να πληρώσεις κάποιο τίμημα και να χρησιμοποιήσεις συγκεκριμένους τρόπους και μέσα· δεν έχει σημασία τι τρόπους και μέσα χρησιμοποιείς, αρκεί τα χρησιμοποιείς για να τον κερδίσεις. Με λίγα λόγια, για να τον κερδίσεις, πρέπει να εκπληρώσεις την ευθύνη σου, να χρησιμοποιείς αγάπη και να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου. Πρέπει να συναναστραφείς σχετικά με όλες τις αλήθειες που καταλαβαίνεις και να κάνεις όλα όσα πρέπει. Ακόμα κι αν δεν κερδίσεις τον συγκεκριμένο άνθρωπο, θα έχεις καθαρή συνείδηση. Έχεις κάνει ό,τι μπορείς. Αν δεν συναναστραφείς ξεκάθαρα σχετικά με την αλήθεια και αυτός συνεχίσει να κολλάει στις αντιλήψεις του, και αν χάσεις την υπομονή σου και παραιτηθείς απ’ αυτόν με δική σου πρωτοβουλία, τότε θα είσαι αμελής στα καθήκοντά σου, και κάτι τέτοιο θα είναι παράβαση και θα σου επιφέρει ένα στίγμα. Κάποιοι λένε: «Αυτό το στίγμα σημαίνει ότι με έχει καταδικάσει ο Θεός;» Τα ζητήματα αυτά εξαρτώνται από το αν οι άνθρωποι κάνουν αυτά τα πράγματα σκόπιμα και κατά συνήθεια. Ο Θεός δεν καταδικάζει τους ανθρώπους για παραβάσεις που κάνουν περιστασιακά, αρκεί να μετανοήσουν. Όταν, όμως, κάνουν εν γνώσει τους κάποιο λάθος και αρνούνται να μετανοήσουν, τότε ο Θεός τούς καταδικάζει. Πώς θα μπορούσε να μην τους καταδικάσει όταν παρόλο που ξέρουν καλά την αληθινή οδό, αμαρτάνουν σκόπιμα; Αν το δούμε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αυτό είναι ανευθυνότητα και επιπολαιότητα, και στην καλύτερη περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν εκπληρώσει την ευθύνη τους· έτσι κρίνει ο Θεός τα λάθη τους. Αν δεν μετανοήσουν, θα καταδικαστούν. Κι έτσι, για να μειώσουν ή να αποφύγουν τέτοια λάθη, πρέπει να κάνουν το παν για να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους: να προσπαθούν ενεργά να απαντήσουν σε κάθε ερώτημα των ανθρώπων που ερευνούν την αληθινή οδό, και οπωσδήποτε να μην αναβάλλουν και να μην καθυστερούν τα κρίσιμα ερωτήματα. Τι απάντηση πρέπει να δώσεις σε κάποιον που ερευνά την αληθινή οδό και κάνει επανειλημμένα μία ερώτηση; Πρέπει να μην έχεις πρόβλημα να αφιερώσεις χρόνο και να κάνεις τον κόπο να του απαντήσεις, πρέπει να βρεις τρόπο να συναναστραφείς ξεκάθαρα σχετικά με την απορία του, μέχρι να καταλάβει και να μην ξαναρωτήσει. Τότε θα έχεις εκπληρώσει την υποχρέωσή σου και δεν θα νιώθεις ενοχές μέσα σου. Και το πιο σημαντικό, δεν θα νιώθεις ενοχές απέναντι στον Θεό γι’ αυτό το ζήτημα, καθώς ο Θεός σού εμπιστεύτηκε αυτό το καθήκον, αυτήν την υποχρέωση. Όταν όλα όσα κάνεις τα κάνεις ενώπιον του Θεού, όταν τα κάνεις όλα μπροστά Του, όταν όλα στηρίζονται στον λόγο Του και γίνονται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε η άσκησή σου θα συμφωνεί απόλυτα με την αλήθεια και με τις απαιτήσεις του Θεού. Έτσι, όλα αυτά που κάνεις και που λες θα είναι προς όφελος των ανθρώπων, και αυτοί θα τα εγκρίνουν και θα τα αποδέχονται εύκολα. Εάν τα λόγια σου μπορούν να φωτίσουν και είναι πρακτικά και ξεκάθαρα, τότε θα μπορείς ν’ αποφεύγεις τις διαμάχες και τις αντιπαραθέσεις, θα επιτρέπεις στους άλλους να κατανοήσουν την αλήθεια και θα τους διαπαιδαγωγείς. Εάν λες λόγια μπερδεμένα και διφορούμενα, και αν η συναναστροφή σου για την αλήθεια είναι θολή, δεν φωτίζει και δεν είναι πρακτική, τότε δεν θα μπορείς να διορθώσεις τις αντιλήψεις και τα προβλήματα των ανθρώπων, είναι δε πιθανό να εκμεταλλευθούν τα λάθη σου, να σε κατακρίνουν και να σε καταδικάσουν. Αυτά τα προβλήματα θα είναι ακόμη δυσκολότερο να τα λύσεις κι ίσως να χρειαστεί να συναναστραφείς πολλά ακόμη χωρία των λόγων του Θεού προτού οι άνθρωποι καταλάβουν την αλήθεια και την αποδεχτούν. Πρέπει, λοιπόν, να μιλάει κανείς σοφά όταν διαδίδει το ευαγγέλιο και να συναναστρέφεται σχετικά με την αλήθεια με διαφάνεια, με τρόπο που να μπορεί να διορθώνει τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, κερδίζοντας τον θαυμασμό τους πείθοντάς τους ειλικρινά. Έτσι είναι εύκολο να πετύχεις αποτελέσματα· κάτι τέτοιο επιτρέπει στους ανθρώπους να αποδεχτούν ανεμπόδιστα το έργο του Θεού, πράγμα που είναι επωφελές για τη διάδοση του ευαγγελίου.
Όσον αφορά τις αρχές που πρέπει να ακολουθεί κανείς στην άσκηση της διάδοσης του ευαγγελίου, από μια άλλη άποψη, αυτοί που διαδίδουν το ευαγγέλιο πρέπει να έχουν αξιοπρεπή και έντιμη συμπεριφορά, να μιλούν και να συμπεριφέρονται όπως οι άγιοι, να κάνουν τα πάντα με αυτοσυγκράτηση όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο και να συμπεριφέρονται πειθαρχημένα. Κάποιοι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου δεν θέλουν να τους ενοχλούν άγνωστοι· πώς πρέπει, λοιπόν, να κηρύξεις σ’ αυτούς; Κάποιοι για να κηρύξουν το ευαγγέλιο παίρνουν τηλέφωνο τρεις φορές την ημέρα, τρέχουν στα σπίτια των ανθρώπων μόλις εκείνοι γυρίσουν από τη δουλειά και, μόλις δουν τους δυνητικούς αποδέκτες, τους διαβάζουν τα λόγια του Θεού, όσο απασχολημένοι κι αν είναι εκείνοι. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επιλέγουν ποτέ την κατάλληλη στιγμή, οπότε έχουν την τάση να γίνονται ενοχλητικοί. Κάποιοι είναι τόσο ανόητοι που ακόμη και σ’ εκείνους που διερευνούν την αληθινή οδό μιλούν ως εξής: «Αυτός ο κόσμος είναι πολύ κακός· παράτα ό,τι κάνεις, μην πας για δουλειά. Ξέρεις τι ώρα είναι; Η μεγάλη καταστροφή είναι προ των πυλών. Πρέπει πιστέψεις αμέσως στον Θεό!» Είναι σωστό να διαδίδεις έτσι το ευαγγέλιο; Τι συνέπειες θα έχει κάτι τέτοιο; Είναι άπιστοι που δεν έχουν ακόμη αποδεχτεί το έργο του Θεού. Χρειάζεται να τους μιλάτε έτσι; Επίσης, μην ανακατεύεστε στην προσωπική ζωή ή στις προσωπικές απόψεις των δυνητικών αποδεκτών του ευαγγελίου. Για παράδειγμα, κάποιοι λένε σ’ αυτούς που προσπαθούν να κερδίσουν: «Κοίτα, πιστεύεις ακόμα στον Θεό; Εμείς οι πιστοί δεν φοράμε αυτά τα ρούχα των απίστων». «Όσοι πιστεύουν στον Θεό δεν τρώνε τέτοια φαγητά, πρέπει να τρως το τάδε και το δείνα». Έτσι δεν χώνεις τη μύτη σου στις υποθέσεις των άλλων; Αυτό λέγεται ανοησία. Αν κάποια συγκεκριμένη στιγμή πεις κάτι ή κάνεις κάτι που δεν είναι εύστοχο, μπορεί ως αποτέλεσμα να πάει χαμένο το τίμημα που πλήρωσες διαδίδοντας το ευαγγέλιο. Επομένως, πρέπει να είσαι πάντα προσεκτικός, να συγκρατείς και να ρυθμίζεις τη συμπεριφορά σου και να συμπεριφέρεσαι πειθαρχημένα. Και τι είναι αυτό που ονομάζουμε πειθαρχία; Σημαίνει να ενεργείς σύμφωνα με τους κανόνες, να σκέφτεσαι ποια λόγια θα ήταν κατάλληλα για το καθήκον που εκτελείς και ποια λόγια θα ήταν πρόθυμοι να ακούσουν οι αποδέκτες του ευαγγελίου. Μην κάνεις και μη λες λες πράγματα που θα μισήσουν ή που θα τους ενοχλήσουν, μην κάνεις αδιάκριτες ερωτήσεις και μην ανακατεύεσαι ποτέ στα προσωπικά τους. Ας πούμε ότι κάποιος έχει δύο γιους κι εσύ του λες: «Καλό είναι που έχεις δύο γιους, αλλά δεν θα ήταν καλύτερα να είχες και μια κόρη;» Τι σε νοιάζει εσένα; Όταν κάποιοι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου ξέρουν αγγλικά, λες: «Τα αγγλικά σου είναι φοβερά. Τι καλά που θα ήταν να πιστέψεις τελικά στον Θεό και να αρχίσεις να εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο Του. Λείπουν άνθρωποι σαν εσένα απ’ τον οίκο του Θεού». Είναι σωστό να μιλάς έτσι; Κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με τον άλλον. Αυτοί οι άνθρωποι, μόλις πιστέψουν, μπορεί να είναι πιο δραστήριοι και ενθουσιώδεις από σένα, αλλά τώρα δεν πιστεύουν ούτε αποδέχονται ακόμη, οπότε μην πιέζεις τα πράγματα πριν από την κατάλληλη στιγμή και μην ανακατεύεσαι ποτέ στις ζωές των άλλων. Καταλαβαίνεις;
Υπάρχει και άλλη μια κατάσταση που μπορεί να προκύψει. Κάποιοι άνθρωποι, όταν τους διαδίδεις το ευαγγέλιο, αποδέχονται το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και καταλαβαίνουν κάποιες αλήθειες, κι έπειτα θεωρούν τον εαυτό τους πολύ ανώτερο απ’ τους μέσους, καθημερινούς ανθρώπους. Σιχαίνονται όλους τους άπιστους και μάλιστα σιχαίνονται και περιφρονούν οποιονδήποτε συναντούν που να διερευνά την αληθινή οδό. Σκέφτονται: «Αν δεν δεχτείτε το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, είστε τυφλοί, ανόητοι και ανίδεοι· μόνο ο θάνατος σας ταιριάζει, είστε τελείως άχρηστοι. Σήμερα, είναι καθήκον μου να σας κηρύξω το ευαγγέλιο, αλλιώς θα σας αγνοούσα!» Τι στάση είναι αυτή; Δεν έχεις κάνει τίποτα παραπάνω από το να αποδεχτείς το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Δεν έχεις ψηλότερη θέση από οποιονδήποτε άλλον. Ακόμη και βασιλιάς να ήσουν, δεν θα ανήκες και πάλι στο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος; Σε τι είσαι σπουδαιότερος απ’ τους άλλους; Μη σιχαίνεσαι αυτούς που διερευνούν την αληθινή οδό. Και να τους κηρύξεις το ευαγγέλιο, αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι σπουδαιότερος ή καλύτερος από αυτούς. Μην ξεχνάς ότι, σαν κι αυτούς, είσαι ένα διεφθαρμένο ανθρώπινο ον. Πρέπει να το ξεκαθαρίσεις αυτό το θέμα μέσα σου. Μην κοιτάς πάντα τους άλλους σαν να προσφέρεις κάποια σπουδαία υπηρεσία στον κόσμο ή σαν να οδηγείς κάθε νοήμον ον στη λύτρωση. Σκέφτεσαι πάντα το εξής: «Εσείς που δεν έχετε αποδεχτεί το ευαγγέλιο είστε αξιολύπητοι. Κάθε μέρα, καίγομαι απ’ την αγωνία για σας». Ποια είναι αυτή η φωτιά που σε καίει; Ακόμα δεν έχεις λύσει τα δικά σου προβλήματα, αλλά σε καίει η αγωνία για τους άλλους. Δεν είναι υποκρισία αυτό; Δεν εξαπατάς τους άλλους; Μην κρύβεσαι πίσω απ’ το προσωπείο της αρετής. Στην πραγματικότητα, είσαι ένα τίποτα. Ακόμα κι αν έχεις αποδεχτεί το νέο έργο του Θεού εδώ και 20 ή 30 χρόνια, παραμένεις ένα τίποτα. Ακόμα κι αν ζεις με τον Θεό κάθε μέρα και μιλάς μαζί Του πρόσωπο με πρόσωπο, παραμένεις ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Η ουσία σου δεν αλλάζει. Διαδίδοντας το ευαγγέλιο στους άλλους εκτελείς απλώς το καθήκον σου. Είναι υποχρέωσή σου και ευθύνη σου. Πρέπει να καταλάβεις ότι, όσους ανθρώπους κι αν κερδίσεις, παραμένεις ο εαυτός σου. Δεν έχεις γίνει άλλος άνθρωπος, παραμένεις ένα διεφθαρμένο ανθρώπινο ον. Έχεις μεν κερδίσει πολλούς ανθρώπους, αλλά δεν πρέπει να νιώθεις υπερήφανος, πόσο μάλλον να είσαι αλαζονικός. Μην υπερηφανεύεσαι για τα επιτεύγματά σου, λέγοντας: «Διαδίδω το ευαγγέλιο εδώ και πολλά χρόνια, έχω συσσωρεύσει πολλά βιώματα και μαθήματα. Σε όποιον κι αν κηρύττω, καταλαβαίνω με μια ματιά αν είναι καλός ή κακός άνθρωπος και ξέρω πότε να κηρύξω και πότε να μην το κάνω. Όταν είναι σκόπιμο να διαδώσω το ευαγγέλιο, ξέρω αν θα είναι εύκολο ή εφικτό. Μπορώ να βρίσκω πάντα τρόπο να μεταδώσω το ευαγγέλιο σε όσους είναι δυνατόν να μεταδοθεί». Έχεις μεν εμπειρία στη διάδοση του ευαγγελίου, αλλά η ζωή-είσοδός σου είναι ακόμη πολύ επιφανειακή. Αν και έχεις κάποια εμπειρία απ’ τη ζωή και έχεις αλλάξει ως ένα βαθμό, μερικές φορές καυχιέσαι για να κάνεις φιγούρα. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Όσοι έχουν χαρίσματα έχουν πιο πολύ την τάση να λένε πομπώδη και κενά λόγια. Νομίζουν πάντα ότι είναι καλύτεροι απ’ τους άλλους, τους αρέσει να κάνουν διαλέξεις στους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου και θέλουν πάντα να έχουν τον θαυμασμό και τη λατρεία των άλλων. Αυτό δεν είναι πρόβλημα διάθεσης; Μπορεί κάποιος να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό αν αλλάξει μόνο τη συμπεριφορά του και όχι τη διάθεσή του; Αν δεν μπορείς να καταθέσεις μαρτυρία για αλλαγή διάθεσης, αν μόνο μιλάς για την αλήθεια του ευαγγελίου για να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, τότε είσαι κατάλληλος να σε χρησιμοποιήσει ο Θεός; Αφού οι άνθρωποι αποδεχτούν την αληθινή οδό, πρέπει να καταλάβουν την αλήθεια της ζωή-εισόδου και την αλήθεια της άσκησης. Εάν δεν έχεις πραγματική εμπειρία και δεν ξέρεις πώς να μιλάς για τη βιωματική μαρτυρία σου, δεν είναι ελλείψεις αυτά; Αν εστιάζεις πάντα στο να μιλάς για δόγματα για να σε θαυμάζουν και να σε εκτιμούν οι άλλοι, αν θέλεις συνέχεια να καταλαμβάνεις υψηλή θέση, είναι κάτι τέτοιο μαρτυρία για τον Θεό; Σε καμία περίπτωση. Είναι μαρτυρία για τον εαυτό σου. Σημαίνει ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση. Πώς γίνεται να πετύχεις αλλαγή διάθεσης χωρίς να κριθείς και να παιδευτείς; Κάποιοι από εκείνους που διαδίδουν το ευαγγέλιο μιλούν για βιωματικές μαρτυρίες και όσοι τους ακούνε επωφελούνται πολύ, συγκινούνται και θαυμάζουν αυτούς τους ανθρώπους από τα βάθη της καρδιάς τους. Και όμως, αυτοί οι άνθρωποι που διαδίδουν το ευαγγέλιο δεν παύουν να έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν σιχαίνονται κανέναν δυνητικό αποδέκτη του ευαγγελίου. Μπορούν να μιλήσουν στους ανθρώπους από καρδιάς, τα πάνε καλά με τους ανθρώπους και κάνουν φίλους με φυσιολογικό τρόπο και μάλιστα διαθέτουν λίγη από τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πώς το καταφέρνουν αυτό; Αυτό αποδεικνύει ότι έχουν κερδίσει κάτι απ’ την πίστη τους στον Θεό. Τουλάχιστον, καταλαβαίνουν κάποιες αλήθειες, έχουν κάποια αυτογνωσία και έχει αλλάξει κάπως η ζωή-διάθεσή τους, οπότε δεν γίνονται πια αλαζόνες. Όταν βλέπουν ανθρώπους που δεν έχουν δεχτεί το ευαγγέλιο, σκέφτονται: «Παλιά ήμουν κι εγώ σαν κι αυτούς, οπότε δεν πρέπει να τους μειώνω. Δεν είμαι κι εγώ τόσο σπουδαίος». Η νοοτροπία τους δεν είναι πλέον όπως παλιά. Από τη στιγμή που θα αναγνωρίσουν οι άνθρωποι τη δική τους φύση, όταν βλέπουν δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου να αποκαλύπτουν λίγη άγνοια, ανοησία ή αδυναμία, θα το θεωρούν φυσικό. Μη χλευάζεις τους άλλους και μην υιοθετείς την αίσθηση ή τη στάση ότι όλοι οι άλλοι ανήκουν στη μάζα των κοινών, συνηθισμένων ανθρώπων. Αν έχεις τέτοια στάση, αυτό θα εμποδίσει και θα θέσει σε κίνδυνο το έργο σου για τη διάδοση του ευαγγελίου. Ωστόσο, μερικές φορές θα προκύψουν τέτοιου είδους διεφθαρμένες καταστάσεις στην καρδιά σου όταν βλέπεις πολλούς ανθρώπους που μόλις έχουν πιστέψει στον Θεό. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι έχεις αποδεχτεί το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες εδώ και 20 χρόνια και διαδίδεις το ευαγγέλιο εδώ και 10. Όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου, αυτοί θα σε θεωρούν συνέχεια ανώτερό τους και θα σου λένε: «Εσύ πιστεύεις στον Θεό εδώ και 20 χρόνια, ενώ εμείς μόλις τώρα Τον αποδεχτήκαμε. Έχουμε ακόμη πολύ μικρό ανάστημα και, συγκριτικά, είμαστε πολύ χαμηλότερα από σένα. Εσύ είσαι ενήλικας κι εμείς είμαστε νεογέννητα μωρά». Τι πρέπει να σκέφτεσαι όταν κάνουν τέτοιες συγκρίσεις; «Αν και αποδέχτηκα τον Θεό νωρίτερα απ’ αυτούς και πιστεύω περισσότερο καιρό, παραμένω πολύ πίσω όσον αφορά τη ζωή-είσοδο και την αλήθεια. Δεν έχω αποδεχτεί ακόμη την πραγματική κρίση και παίδευση του Θεού και βρίσκομαι ακόμα πολύ μακριά απ’ τη σωτηρία και την τελείωση». Ξέρεις πώς είσαι πραγματικά μέσα σου. Όσο κι αν σε θαυμάζουν οι άνθρωποι και όσο κι αν σε εκτιμούν, πώς αισθάνεσαι; «Είμαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος, μη με θαυμάζετε». Θα αηδιάζεις και δεν θα το απολαμβάνεις καθόλου, επειδή, κατά βάθος, βλέπεις ξεκάθαρα ότι είσαι ένα τίποτα, ότι δεν καταλαβαίνεις καμία αλήθεια και ότι μπορείς να πεις μόνο μερικά λόγια και δόγματα. Οι άνθρωποι είναι ανόητοι και έχουν την τάση να θαυμάζουν τους άλλους. Αν εσύ απολαμβάνεις ιδιαίτερα το συναίσθημα του να σε θαυμάζουν και χαίρεσαι μ’ αυτό, τότε έχεις πρόβλημα. Αν σε ενοχλεί και θέλεις να φύγεις από μια τέτοια κατάσταση, αν δεν σου αρέσει να σου φέρονται έτσι, αυτό αποδεικνύει ότι διαθέτεις κάποια αυτογνωσία. Αυτή είναι η σωστή κατάσταση και μέσα σ’ αυτήν δεν είναι πιθανόν να κάνεις λάθη και σφάλματα.
Οι καταστάσεις για τις οποίες μιλάω είναι κατά βάση αυτές που αντιμετωπίζουν συνήθως οι άνθρωποι όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο. Απ’ την αρνητική πλευρά των πραγμάτων, πρέπει να μη μιλάτε με κάποιους ακατάλληλους τρόπους, να αποφεύγετε ακατάλληλους τρόπους άσκησης και ακατάλληλες συμπεριφορές και να βεβαιώνεστε ότι η διάθεσή σας δεν αποκαλύπτει ακατάλληλα πράγματα που δεν συνάδουν με την αλήθεια. Απ’ τη θετική πλευρά, πρέπει όταν εκτελείτε αυτό το καθήκον, να έχετε απέναντι σ’ αυτό μια στάση αφοσίωσης και υπευθυνότητας μέχρι τέλους. Αν το κάνετε, μπορείτε να το εκτελέσετε επαρκώς. Κατά τη διαδικασία αυτή, πρέπει να αναζητάτε σταδιακά την αλήθεια και τις αρχές, ώστε να ικανοποιήσετε τις προθέσεις του Θεού, και να προσπαθείτε να επιμένετε και να παραμένετε αφοσιωμένοι μέχρι τέλους σε κάθε καθήκον που εκτελείτε. Ό,τι καθήκον κι αν εκτελείτε, πρέπει να μπορείτε να ικανοποιήσετε τον Θεό και να σας θυμάται Εκείνος για όσα πράξατε επαρκώς και αξιέπαινα. Την περίοδο που διαδίδεις το ευαγγέλιο, πρέπει να πασχίζεις να διαπράττεις όλο και λιγότερες παραβάσεις και να κάνεις όλο και λιγότερα λάθη. Πρέπει να εμπλέκεσαι όλο και λιγότερες φορές σε δοσοληψίες, να αναζητάς ανταμοιβές ή να έχεις τη φιλοδοξία και την επιθυμία να το κάνεις όταν εκτελείς το καθήκον σου. Ταυτόχρονα, πρέπει να επιδιώκεις ενεργά να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου, και μάλιστα σε απόλυτο βαθμό, και να θεωρείς το καθήκον σου ως κάτι που εναπόκειται σε σένα. Επίσης, πρέπει να πασχίζεις να κάνεις το καθήκον σου έτσι ώστε, όταν το αναπολείς μετά από πολλά χρόνια, η συνείδησή σου να είναι καθαρή. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει σιγά σιγά να μειώσεις εκείνα που σε κάνουν να θεωρείς ότι έχεις κάποιο χρέος. Δεν μπορείς να συνεχίσεις χωρίς να αλλάξεις καθόλου. Ας υποθέσουμε ότι, όταν διέδωσες το ευαγγέλιο σε έναν δυνητικό αποδέκτη, δεν έκανες καλά το καθήκον σου, πράγμα που σε έκανε να νιώθεις άβολα, σαν να χρωστάς κάτι, και θεώρησες ότι δεν έχεις κάνει αρκετό προπαρασκευαστικό έργο. Όταν, όμως, μετά απ’ αυτό συνέχισες να διαδίδεις το ευαγγέλιο, η κατάστασή σου ήταν η ίδια και δεν άλλαξες καθόλου. Αυτό σημαίνει ότι δεν αναπτύχθηκες καθόλου την περίοδο εκείνη. Τι αντιπροσωπεύει το ότι δεν αναπτύχθηκες; Σημαίνει ότι δεν έχεις κάνει πράξη και δεν έχεις κερδίσει αυτήν την πτυχή της αλήθειας· σημαίνει ότι αυτά τα πράγματα για τα οποία συναναστρέφομαι δεν ήταν ποτέ τίποτα άλλο παρά δόγματα για σένα. Τι αντιπροσωπεύει το να διαπράττεις όλο και λιγότερες παραβάσεις, να κάνεις όλο και λιγότερα λάθη, να νιώθεις λιγότερο χρεωμένος και να σε βασανίζει λιγότερο η συνείδησή σου; Σημαίνει ότι εκτελείς το καθήκον σου όλο και πιο αγνά και το αίσθημα της ευθύνης σου γίνεται όλο και πιο ισχυρό. Με άλλα λόγια, γίνεσαι όλο και πιο αφοσιωμένος στην εκτέλεση αυτού του καθήκοντος. Για να δώσω ένα παράδειγμα, στο παρελθόν, η διάδοση του ευαγγελίου στηριζόταν σε ανθρώπινες μεθόδους και όχι στη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια ή στην ερμηνεία των χωρίων της Βίβλου. Τώρα, φαίνεται ότι δεν ενδείκνυται μια τέτοια προσέγγιση, δηλαδή δεν είναι αυτό που πρέπει να κάνει κάποιος που αποδέχεται την ανάθεση από τον Θεό και είναι κάπως ατιμωτικό για τον Θεό. Είχατε ποτέ αυτό το συναίσθημα; Ίσως τώρα να μη νιώθετε έτσι, αλλά μια μέρα, μόλις εφοδιαστείς με όλο και περισσότερες αλήθειες και αποκτήσεις κάποιο ανάστημα, η στάση και η οπτική σου όταν εξετάζεις τις προηγούμενες μεθόδους της άσκησής σου θα είναι πιο ακριβείς και πρακτικές. Αυτό αποδεικνύει ότι η εσωτερική σου κατάσταση έχει γίνει κανονική. Τώρα, δεν νιώθεις τίποτα για τις προηγούμενες μεθόδους της άσκησής σου, δεν τις περιφρονείς και δεν τις βλέπεις ούτε τις αξιολογείς σωστά. Αντίθετα, είσαι αδιάφορος. Δεν είναι πολύ ανησυχητικό αυτό; Δείχνει ότι δεν κατέχεις καμία από τις αλήθειες που σχετίζονται με τέτοια πράγματα. Μέχρι και στάση αναισθησίας υιοθετείς απέναντι στις διάφορες κακές πράξεις και τα τεχνάσματα του ανθρώπου και σ’ εκείνες τις μεθόδους άσκησής του που δεν συνάδουν με την αλήθεια· αποδέχεσαι, συμφωνείς και ακόμη και συμπορεύεσαι με αυτά τα βρομερά πράγματα. Άρα, ποια είναι η εσωτερική σου κατάσταση; Αγαπάς τα άδικα πράγματα, αγαπάς πράγματα που έχουν σχέση με την αμαρτία, πράγματα που δεν συνάδουν με την αλήθεια, αλλά είναι αντίθετα μ’ αυτήν. Αυτό είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα. Αν συνεχίσεις να ασκείσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα βρεθείς αντιμέτωπος με μια πολύ σοβαρή συνέπεια. Και ποια είναι η συνέπεια αυτή; Συσσωρεύεις συνεχώς κακές πράξεις και απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο απ’ το μονοπάτι της σωτηρίας. Γιατί λέω ότι απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο; Επειδή, όταν εκτελείς αυτό το καθήκον, δεν αναζητείς την αλήθεια και δεν ενεργείς τηρώντας τις αρχές. Εφόσον κάνεις ό,τι θες και ό,τι προτιμάς, πώς μπορείς να εκτελέσεις επαρκώς το καθήκον σου; Εκτελείς το καθήκον σου όχι με σκοπό να εισέλθεις στην αλήθεια, αλλά για να ολοκληρώσεις ένα έργο και στη συνέχεια να λογοδοτήσεις για τον εαυτό σου. Αυτό που ακολουθείς δεν είναι το θέλημα του Θεού και αυτό που αποδέχεσαι δεν είναι η ανάθεση από τον Θεό. Τα πράγματα αυτά έχουν διαφορετική φύση. Όταν, λοιπόν, διαδίδεις το ευαγγέλιο, δεν βαδίζεις στο μονοπάτι που οδηγεί στη σωτηρία, αλλά στο μονοπάτι της απλής δουλειάς, στο μονοπάτι του Παύλου, που έκανε συμφωνίες με τον Θεό. Αργά ή γρήγορα, με βάση όλα όσα κάνεις, ο Θεός θα καθορίσει για σένα την ίδια έκβαση με τον Παύλο. Αυτό δεν θα είναι το αποτέλεσμα; Αυτό θα είναι, με απόλυτη βεβαιότητα. Αντίθετα, αν κατά τη διάδοση του ευαγγελίου, χρησιμοποιείς μόνο πρακτικές μεθόδους και μέσα, αν έχεις αφετηρία και πρόθεση να ικανοποιήσεις τον Θεό και να ανταποδώσεις την αγάπη Του, και οι αρχές με βάση τις οποίες ενεργείς και το μονοπάτι όπου βαδίζεις είναι σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και σε πλήρη αρμονία με την αλήθεια, τότε τι αποτέλεσμα θα επιτευχθεί με έναν τέτοιο τρόπο άσκησης; Θα κατανοείς την αλήθεια όλο και βαθύτερα, θα χειρίζεσαι τις υποθέσεις όλο και περισσότερο σύμφωνα με τις αρχές, η ζωή σου θα αναπτύσσεται όλο και περισσότερο και θα αυξάνονται σταδιακά η πίστη, η αγάπη και η αφοσίωσή σου στον Θεό. Με τον τρόπο αυτόν, θα εισέλθεις στο μονοπάτι της σωτηρίας. Ταυτόχρονα, όταν εκτελείς το καθήκον σου, θα εξετάζεις σταδιακά τη δική σου επαναστατικότητα και διαφθορά, καθώς και τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Έπειτα, καθώς εκτελείς αυτό το καθήκον, θα μπορείς να συγκρατείσαι όλο και περισσότερο και να έχεις θεοφοβούμενη καρδιά και υποταγή. Στη συνέχεια, το αίσθημα της ευθύνης σου θα γίνεται όλο και πιο ισχυρό και η αφοσίωσή σου θα γίνεται όλο και πιο αγνή. Θα αυξηθεί, επίσης, ο φόβος Θεού που έχεις, ενώ ταυτόχρονα θα αποκτάς όλο και περισσότερη εμπειρία και γνώση για την πραγματικότητα διάφορων αληθειών. Με αυτόν τον τρόπο, θα βαδίζεις σε μονοπάτι εντελώς αντίθετο απ’ αυτό που ακολουθούσε ο Παύλος. Αυτό είναι το μονοπάτι του Πέτρου για την επιδίωξη της αλήθειας. Αυτό το μονοπάτι είναι το μονοπάτι της σωτηρίας. Όσον αφορά το τελικό αποτέλεσμα, θα το βιώσεις εσύ ο ίδιος. Ο Θεός θα σε εγκρίνει και η καρδιά σου θα γνωρίζει όλο και περισσότερη γαλήνη και χαρά. Στα μάτια του Θεού, δεν έχει σημασία πόσες ανατροπές έχουν γίνει στο μονοπάτι σου, πόσες παρακάμψεις έχεις κάνει ή πόση αρνητικότητα και αδυναμία έδειξες ή πόσες φορές απέτυχες και κατέρρευσες. Αν εξεταστούν ως ένα σύνολο αυτά που έχεις κάνει, αυτά που έχεις αποκαλύψει και αυτά που έχεις εκδηλώσει, τότε το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις θα είναι το μονοπάτι της σωτηρίας. Πώς θα καθορίσει, λοιπόν, ο Θεός το αποτέλεσμά σου; Δεν πρόκειται βιαστεί να το καθορίσει. Ο Θεός θα σε υποστηρίξει, θα σε βοηθήσει και θα σε οδηγήσει στο μονοπάτι της σωτηρίας μεθοδικά και με στοργική υπομονή. Θα σου επιτρέψει να δεχτείς την κρίση και την παίδευσή Του, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό Του, και τελικά θα σε οδηγήσει στην τελείωση, ώστε να σωθείς, πλήρως και ολοκληρωτικά. Από αυτήν την άποψη, λοιπόν, εκτελώντας το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, δεν έχουν οι άνθρωποι την ευκαιρία και τη δυνατότητα να ξεκινήσουν να βαδίζουν στο μονοπάτι της σωτηρίας; (Ναι.) Την έχουν αυτήν την ευκαιρία και είναι απολύτως εφικτό. Εξαρτάται μόνο από το αν μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια και να ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας.
Η σημερινή μας συναναστροφή αφορούσε κυρίως διάφορες αλήθειες σχετικά με την εκτέλεση του καθήκοντος της διάδοσης του ευαγγελίου. Ας επιστρέψουμε στο θέμα με το οποίο ξεκινήσαμε. Πώς πρέπει να αποκαλούμε αυτούς που εκτελούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου; (Ανθρώπους που εκτελούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου.) Σωστά. Δεν μπορούμε να τους λέμε μάρτυρες, ιεροκήρυκες ούτε, φυσικά, αγγελιαφόρους του ευαγγελίου. Σε τελική ανάλυση, είναι άνθρωποι που διαδίδουν το ευαγγέλιο. Μην αποκαλείς ποτέ τον εαυτό σου μάρτυρα. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να γίνουν μάρτυρες για τίποτα, αρκεί απλώς να μην ντροπιάζουν τον Θεό. Ακόμα χειρότερο είναι να αποκαλείς τον εαυτό σου ιεροκήρυκα. Από αυτό απέχεις ακόμα περισσότερο. Αυτό που κηρύττεις δεν είναι η «οδός» και εκείνα για τα οποία κηρύττεις απέχουν πολύ από την «οδό». Αν, λοιπόν, κατασταλάξουμε στην ονομασία «άνθρωποι που διαδίδουν το ευαγγέλιο», τότε όλοι θα έχουν έναν ακριβή ορισμό αυτού του καθήκοντος, ότι δηλαδή είναι απλώς άνθρωποι που εκτελούν αυτό το καθήκον. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ούτε μάρτυρες ούτε ιεροκήρυκες, απέχουν πολύ από αυτά. Αν τους αποκαλέσεις μάρτυρες ή ιεροκήρυκες, δεν θα θεωρήσουν πως είναι ανώτεροι απ’ τους άλλους; Δεν θέλουν και πολύ οι άνθρωποι για να αρχίσουν να κάνουν επίδειξη και να αυτοπροβάλλονται. Είναι καλό ή κακό πράγμα αυτή η επίδειξη και αυτοπροβολή; (Κακό.) Οι άνθρωποι, αν δεν τους εξυψώσεις και δεν τους προβάλεις, αυτοπροβάλλονται μόνοι τους. Αν τους εξυψώσεις και τους αποκαλέσεις μάρτυρες, ιεροκήρυκες ή αγγελιαφόρους του ευαγγελίου, φαντάζεσαι πώς θα ήταν μετά από έναν τέτοιον έπαινο; Θα έπαιρναν τόσο τα μυαλά τους αέρα που θα άρχιζαν να πετάνε. Καταλαβαίνεις τώρα σε ένα βασικό επίπεδο τις διάφορες αλήθειες που σχετίζονται με το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου; (Ναι.) Για να εκτελέσεις καλά το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, πρέπει να έχεις εφοδιαστεί με πολλές αλήθειες. Κάποιοι λένε: «Εγώ που δεν διαδίδω το ευαγγέλιο χρειάζεται να εφοδιαστώ με την αλήθεια;» Άλλοι λένε: «Δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να διαδώσω το ευαγγέλιο. Δεν το έχω διαδώσει ποτέ και δεν είμαι καλός στα λόγια· πώς θα μπορούσα, λοιπόν, να διαδώσω το ευαγγέλιο;» Ίσως να μην μπορείς να διαδώσεις το ευαγγέλιο, αλλά δεν μπορείς να εφοδιαστείς με τις αλήθειες που αφορούν τη διάδοσή του; Δεν μπορείς να ασκηθείς στο να μιλάς και να συναντάς ανθρώπους; Αν έχεις αίσθημα αποστολής και αίσθημα ευθύνης, αν θέλεις να εκτελείς καλά αυτό το καθήκον και να συνεργάζεσαι με τον Θεό, τότε να εφοδιαστείς με τις αλήθειες που αφορούν τη διάδοση του ευαγγελίου. Πρέπει να εφοδιαστείς με τις αλήθειες του οράματος και της άσκησης. Είναι επιτακτική ανάγκη να εφοδιαστούν οι εκλεκτοί του Θεού με τις αλήθειες που αφορούν αυτές τις δύο πτυχές, γιατί δεν είναι ποτέ περιττό να εφοδιάζεσαι μ’ αυτές. Δεν αφορούν μόνο τη διάδοση του ευαγγελίου, αλλά είναι αλήθειες που η ανθρωπότητα πρέπει να καταλάβει. Και πώς επωφελούνται οι άνθρωποι όταν τις καταλάβουν; Τι ευλογίες μπορεί να τους αποφέρει αυτό; Μπορεί να τις καταλαβαίνουν όλοι σε γενικές γραμμές· όσο, όμως, το έργο του Θεού συνεχίζει να εξελίσσεται και να γίνεται βαθύτερο, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να βιώνουν το έργο Του και, ομοίως, θα συνεχίσει να εξελίσσεται και να γίνεται βαθύτερη η κατανόηση της αλήθειας από εκείνους. Θα αποκτούν όλο και πιο στενές σχέσεις με τον Θεό, θα συναναστρέφονται μαζί Του όλο και πιο συχνά. Βήμα βήμα, θα συγκρίνουν τις αλήθειες που αφορούν το όραμα και το έργο του Θεού με τις πράξεις και τη στάση του Θεού απέναντι στον καθένα. Αυτή η σταδιακή διαδικασία σύγκρισης είναι η διαδικασία της γνωριμίας με τον Θεό. Ως δημιούργημα, πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολύ καιρό, αλλά δεν ξέρεις ποιος είναι ο Θεός, δεν ξέρεις πώς εμφανίζεται και πώς λειτουργεί. Δεν είναι πολύ μπερδεμένη και συγκεχυμένη μια τέτοια πίστη; Εκτελείς τόσα χρόνια το καθήκον σου. Αν, όμως, στο τέλος δεν έχεις μάθει ακόμα τίποτα για τον Θεό, τότε μάταια πίστευες σ’ Αυτόν. Αν ακούσεις τους διαβόλους να διαδίδουν φήμες για τον Θεό, θα τους πιστέψεις; (Δεν θα τους πιστεύαμε.) Λες τώρα ότι δεν θα τα πίστευες αυτά· αν, όμως, δεν καταλάβεις πραγματικά τον Θεό, τότε όταν έρθει η μέρα που θα ακούσεις αυτές τις φήμες, θα έχεις αμφιβολίες και θα συλλογιστείς τα λόγια μέσα σου. Θα σκεφτείς: «Μήπως είναι αλήθεια; Θα μπορούσε ο Θεός να κάνει κάτι τέτοιο;» Θα νιώσεις άβολα, δεν θα θες να κάνεις το καθήκον σου. Οι φήμες θα σε κάνουν να πιστέψεις ότι ο δρόμος μπροστά σου είναι ζοφερός και δυσοίωνος, οπότε θα νιώσεις χαμένος και μπερδεμένος. Για ποιον λόγο είναι οι άνθρωποι συνεχώς χαμένοι και μπερδεμένοι; Είναι πάντα χαμένοι και μπερδεμένοι επειδή δεν ξέρουν πού βρίσκεται ο Θεός ή αν υπάρχει καν Θεός. Και πώς προκύπτει αυτό το μπέρδεμα; Προκύπτει όταν τους μπερδεύουν πολλά φαινομενικά αντιφατικά πράγματα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διακρίνουν ξεκάθαρα ποια κατεύθυνση να ακολουθήσουν και να μην ξέρουν προς τα πού να κατευθυνθούν. Έτσι, χάνονται και μπερδεύονται. Καταλαβαίνετε και διακρίνετε καθαρά τα τόσα πράγματα που βρίσκονται μπροστά στα μάτια σας; Μπορείτε να ακολουθήσετε το ορθό μονοπάτι; Αυτό έχει να κάνει με το κατά πόσο καταλαβαίνεις τον Θεό, κατά πόσο καταλαβαίνεις την αλήθεια και πόσο έχεις εφοδιαστεί μ’ αυτήν. Τι σημαίνει όταν οι άνθρωποι είναι διαρκώς χαμένοι και μπερδεμένοι; Όντως δεν βλέπουν τον δρόμο μπροστά τους; Είναι όντως τυφλοί όσοι είναι χαμένοι και μπερδεμένοι; Όχι, απλά έχουν τυφλή καρδιά και είναι αναίσθητοι απέναντι στην αλήθεια, στον Θεό και στις κρίσεις για όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα. Γιατί είναι αναίσθητοι; Γιατί δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, δεν γνωρίζουν τα έργα του Θεού, δεν γνωρίζουν τη διάθεσή Του και δεν έχουν τρόπο να κρίνουν τα πράγματα με ακρίβεια, με αποτέλεσμα να μην έχουν κανένα πρότυπο για να κρίνουν και να χαρακτηρίσουν οτιδήποτε. Είναι θολωμένοι, δεν έχουν σαφή εικόνα και κατανόηση για τίποτα και δεν μπορούν να κρίνουν, να ορίσουν ή να διακρίνουν τα πράγματα σε βάθος. Αυτό ονομάζεται αναισθησία. Η αναισθησία οδηγεί στην τύφλωση και η τύφλωση τους κάνει να αισθάνονται χαμένοι και μπερδεμένοι. Κάπως έτσι δουλεύει το πράγμα. Γιατί, λοιπόν, ακόμα δεν μπορούν να διακρίνουν τα πράγματα όσοι ακούνε κηρύγματα τόσα χρόνια; Γιατί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Δεν μπορούν να διακρίνουν τίποτα· αντίθετα, ακολουθούν τυφλά κανονισμούς και βγάζουν βιαστικά συμπεράσματα. Αυτό θεωρείται τύφλωση; Δεν μπορεί να πει κανείς ότι είναι εντελώς τυφλοί, αλλά σίγουρα είναι μερικώς τυφλοί. Στην πραγματικότητα, αν δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, δεν μπορείς να διακρίνεις τίποτα σε βάθος. Όσο καιρό κι αν πιστεύει κάποιος στον Θεό, όσα κηρύγματα κι αν έχει ακούσει, αν δεν καταλαβαίνει ποτέ την αλήθεια, τότε το πρόβλημα είναι το επίπεδό του και αυτό έχει άμεση σχέση με το αν έχει ή δεν έχει πνευματική κατανόηση. Οι περισσότεροι απ’ όσους έχουν ακούσει κηρύγματα για πολλά χρόνια καταλαβαίνουν ένα μέρος της αλήθειας· ίσως εσείς να καταλαβαίνετε πολλά πράγματα, αλλά να μην υπήρχε το κατάλληλο περιβάλλον, οπότε δεν έχεις χρησιμοποιήσει κάποιες αλήθειες και πιστεύεις ακόμα ότι δεν τις καταλαβαίνεις. Όταν το βιώσεις πραγματικά μόνος σου, όταν πρέπει να κάνεις μια επιλογή ή χρειάζεται να σκεφτείς σοβαρά τα πράγματα, ίσως σιγά σιγά να καταλάβεις ξεκάθαρα τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας. Αυτήν τη στιγμή, οι εντυπώσεις σου είναι γεμάτες από πρόχειρες, κενές περιγραφές και πράγματα που αφορούν τα δόγματα. Καθώς αυξάνεται με τον καιρό η εμπειρία σου και όσο μεγαλώνεις, σιγά σιγά πολλές αλήθειες θα γίνουν για σένα πιο πρακτικές και ρεαλιστικές. Αυτό θα σου επιτρέπει όλο και περισσότερο να διακρίνεις την ουσία της αλήθειας κι έτσι θα μπορείς να καταφέρεις πραγματικά να την καταλάβεις και να δεις τα προβλήματα με ευαισθησία. Αυτοί που δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν πρόκειται να διακρίνουν ποτέ τους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνονται η ανθρώπινη φύση, οι διεφθαρμένες διαθέσεις, οι διάφορες ανθρώπινες καταστάσεις και η ουσία των διάφορων τύπων ανθρώπων, ακόμη και με τα δύο μάτια ορθάνοιχτα. Είναι τυφλοί. Ωστόσο, εξωτερικά, κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια μπορεί να μη φαίνεται ότι προσέχει, αλλά μέσα του θα έχει κάποια αντίδραση στη συμπεριφορά και στο φέρσιμο των άλλων και ασυνείδητα θα σχηματίσει κάποια εντύπωση για το θέμα. Από πού προέρχεται αυτή η εντύπωση, αυτό το συναίσθημα; Οι αλήθειες που καταλαβαίνουν οι άνθρωποι τους δίνουν την ικανότητα της διάκρισης και, κατά συνέπεια, έναν ορισμό για την ουσία μιας τέτοιας συμπεριφοράς, ενός τέτοιου τρόπου άσκησης ή μιας τέτοιας εκδήλωσης. Κι από πού προέρχεται αυτός ο ορισμός; Είναι η αλήθεια αυτή που τους κάνει να καταλάβουν και είναι η αλήθεια αυτή που τους δίνει διάκριση και κρίση. Αυτήν τη στιγμή, καταλαβαίνετε κάποιες αλήθειες και έχετε κάποια διάκριση για ορισμένα πράγματα. Η διάκρισή σας, όμως, δεν είναι πολύ ακριβής, οπότε δεν έχετε κάποιο αίσθημα σιγουριάς και ακόμα ψάχνετε τον δρόμο σας. Κάποιοι λένε: «Ε τότε, θα πρέπει να συναναστρέφεσαι Εσύ μαζί μας για το καθετί». Δεν είναι απαραίτητο. Οι άνθρωποι έχουν ανθρώπινες ευθύνες και ο Θεός έχει το δικό Του πεδίο εργασίας. Σας έχω πει κάθε πτυχή της αλήθειας· αυτό που απομένει είναι να βιώσετε στην καθημερινότητά σας κάθε είδους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Το Άγιο Πνεύμα θα ενεργήσει και θα ενορχηστρώσει. Οι άνθρωποι ένα πράγμα οφείλουν να κάνουν: να συνεργάζονται και να επιδιώκουν. Αν δεν επιδιώκεις, όσο ξεκάθαρα κι αν το εξηγήσω, δεν θα το κερδίσεις. Δεν πρόκειται να σε κατηχήσω με τη βία, δεν πρόκειται να σε αναγκάσω να μάθεις, να καταλάβεις και να κερδίσεις την είσοδο. Δεν θα το κάνω αυτό, ούτε και το Άγιο Πνεύμα θα το κάνει. Μόνο αν ασκηθείς εκούσια, εθελοντικά και ενεργά και εισέλθεις στην αλήθεια θα αποδώσει ασυνείδητα καρπούς μέσα σου η αλήθεια. Και όταν αποδώσει καρπούς η αλήθεια, η καρδιά σου θα γεμίσει με φως. Αυτό σημαίνει κατανόηση της αλήθειας. Αν, όμως, δεν την κατανοήσεις, θα είσαι αναίσθητος στα πάντα, θα έχεις αργές αντιδράσεις και θα είσαι ανίκανος να καταλάβεις οτιδήποτε σε βάθος. Για παράδειγμα, όταν κάποιος κάνει κάτι και κάποιος άλλος πει ότι είναι κακή πράξη και ότι έχει την τάδε φύση, εσύ δεν θα το καταλαβαίνεις και θα είσαι ανίκανος να το διακρίνεις μόνος σου. Όταν κάποιος σου πει την απάντηση, τότε μπορεί να την αποδεχτείς και να την παραδεχτείς σύμφωνα με τα δόγματα, αλλά από την άποψη της ουσίας, ακόμα δεν θα μπορείς να δώσεις τη σύμφωνη γνώμη σου. Αν δεν μπορείς να δώσεις τη σύμφωνη γνώμη σου, τότε καταλαβαίνεις πραγματικά; Δεν καταλαβαίνεις, οπότε μπορείς μόνο να αντιμετωπίζεις όσα σου συμβαίνουν ακολουθώντας κανονισμούς, και ο λόγος είναι ότι δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια.
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.