Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για τη σωτηρία; Πρώτον, πρέπει κανείς να κατανοήσει την αλήθεια και να αποδεχθεί πρόθυμα την κρίση και την παίδευση του Θεού. Έπειτα, πρέπει να έχει τη θέληση να συνεργαστεί, να μπορεί να επαναστατήσει ενάντια στον εαυτό του και να εγκαταλείψει πρόθυμα τις εγωιστικές του επιθυμίες. Ποιες επιθυμίες θεωρούνται εγωιστικές; Η διατήρηση των εντυπώσεων, η θέση, η ματαιοδοξία, διάφορες πτυχές του προσωπικού συμφέροντος, καθώς και τα προσωπικά σχέδια, οι επιθυμίες, οι προοπτικές και ο προορισμός, είτε ο άμεσος είτε ο μελλοντικός. Αν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια για να διορθώσεις αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, να τις διαλύσεις μία μία και να τις εγκαταλείψεις σταδιακά με επιτυχία, θα κάνεις πράξη την αλήθεια με όλο και μεγαλύτερη ευκολία, και θα καταφέρεις να υποταχθείς στον Θεό. Το ανάστημά σου σιγά σιγά θα μεγαλώσει. Μόλις κατανοήσεις την αλήθεια, δεις καθαρά και λίγο λίγο εγκαταλείψεις αυτές τις εγωιστικές επιθυμίες μία μία, η διάθεσή σου θα αλλάξει. Σε ποιο επίπεδο αλλαγής έχετε φτάσει τώρα; Με βάση τις δικές Μου παρατηρήσεις ως προς τις αλήθεια-πραγματικότητες που αφορούν τις αλλαγές της διάθεσης, ουσιαστικά δεν έχετε εισέλθει ακόμα σ’ αυτές. Άρα, τι ανάστημα έχετε τώρα, και σε ποια κατάσταση ζείτε; Οι περισσότεροι από σας έχετε κολλήσει στο επίπεδο της εκτέλεσης του καθήκοντος, και εκεί παραμένετε, λέγοντας: «Άραγε να εκτελέσω το καθήκον μου ή όχι; Πώς μπορώ να το κάνω καλά; Μήπως το εκτελώ επιπόλαια;» Κάποιες φορές, όταν εκτελείτε τα καθήκοντά σας πολύ επιπόλαια, θα νιώθετε να δυσανασχετείτε μέσα σας. Θα νιώθετε ότι χρωστάτε στον Θεό και ότι Τον απογοητεύσατε. Μπορεί ακόμα και να θρηνήσετε και να εκφράσετε στον Θεό την επιθυμία σας να εκτελέσετε σωστά τα καθήκοντά σας ώστε να ανταποδώσετε την αγάπη Του. Κι όμως, δυο μέρες αργότερα, θα αποκτήσετε ξανά αρνητική στάση, και δεν θα θέλετε πια να εκτελέσετε τα καθήκοντά σας. Δεν θα μπορέσετε ποτέ να ξεπεράσετε αυτό το στάδιο. Έχετε ανάστημα αν το κάνετε αυτό; (Όχι.) Θα έχετε αποκτήσει κάποιο ανάστημα όταν δεν θα χρειάζεται πλέον να συναναστρέφεστε για το ότι πρέπει να εκτελείτε πιστά τα καθήκοντά σας, με όλη σας την καρδιά και τον νου. Δεν θα χρειάζεστε υπενθύμιση ότι πρέπει να υποτάσσεστε στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού. Επίσης, όταν θα μπορείτε πλέον να αναλαμβάνετε καθήκοντα ως αποστολή και να τα εκτελείτε σωστά, χωρίς απαιτήσεις, παράπονα ή προσωπικές επιλογές. Συνέχεια προκύπτει η ανάγκη να συναναστρεφόμαστε πάνω στο πώς πρέπει να εκτελεί κανείς σωστά τα καθήκοντά του. Ποιος ο λόγος να συναναστρεφόμαστε συνεχώς σχετικά με αυτό; Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους και δεν αντιλαμβάνονται τις θεμελιώδεις αρχές· δεν έχουν κατανοήσει βαθιά τις διάφορες αλήθειες που αφορούν την εκτέλεση των καθηκόντων, δεν έχουν κατανοήσει την αλήθεια, ούτε έχουν εισέλθει στην πραγματικότητα. Κάποιοι κατανοούν μόνο ορισμένα δόγματα, αλλά δεν είναι πρόθυμοι να τα κάνουν πράξη ή να εισέλθουν σ’ αυτά, ούτε να υποστούν ταλαιπωρία και εξάντληση. Επιθυμούν άπληστα την άνεση της σάρκας, έχουν ακόμα πολλές επιλογές που δεν μπορούν να τις εγκαταλείψουν, και δεν εμπιστεύονται πλήρως τον εαυτό τους στα χέρια του Θεού. Έχουν ακόμα σχέδια και απαιτήσεις· οι προσωπικές τους επιθυμίες, σκέψεις και προοπτικές κυριαρχούν πάνω τους και τους ελέγχουν. Λένε: «Αν εκτελέσω αυτό το καθήκον, θα έχω καλές προοπτικές στο μέλλον; Μπορώ να αποκτήσω κάποια δεξιότητα έτσι; Θα πετύχω κάτι στο μέλλον μέσα στον οίκο του Θεού;» Αυτά αναλογίζεστε συνέχεια, και σας είναι δυσάρεστο όταν τα καθήκοντα είναι κάπως δύσκολα, κουραστικά ή βαρετά· αρχίζετε να νιώθετε άβολα και να αποκτάτε σταδιακά αρνητική στάση, και γι’ αυτό πρέπει να συναναστρέφεστε ακόμα πάνω στην αλήθεια και το ιδεολογικό έργο. Αν είναι έτσι, τότε δεν έχετε ανάστημα. Βλέπετε εδώ καμία αλλαγή στη διάθεση; Όχι, είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο. Μόλις κατανοήσετε τις αλήθεια-αρχές που απαιτούνται για να εκτελέσετε τα καθήκοντά σας και ξεπεράσετε αυτό το εμπόδιο, θα τα εκτελείτε σωστά. Η πρόοδός σας μετά από αυτό το σημείο θα περιλαμβάνει και αλλαγές στη διάθεση.

Είτε εκτελεί κανείς, σήμερα, καθήκοντα είτε υπηρετεί τον Θεό, πρέπει να κάνει συχνά αυτοκριτική. Όποιες λανθασμένες απόψεις ή διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν αποκαλύψει, πρέπει να αναζητά την αλήθεια για να απαλλαγεί απ’ αυτές. Μόνο έτσι μπορεί να εκπληρώσει το καθήκον του σωστά και να αποκτήσει την έγκριση του Θεού. Πρέπει να μπορεί κανείς να διακρίνει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, αλλιώς δεν γίνεται να τις διορθώσει. Κάποιοι δεν ξεχωρίζουν τι περιλαμβάνει και τι όχι η διεφθαρμένη διάθεση. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τι αρέσει σε κάποιον να τρώει ή να φοράει, ποιες είναι οι καθημερινές του συνήθειες, αλλά και τι έχει κληρονομήσει από τους προγόνους του ή από την παράδοση. Κάποια από αυτά οφείλονται στην επιρροή που ασκούν οι παραδόσεις και τα έθιμα, άλλα στον τρόπο που μεγάλωσε και την οικογενειακή του κληρονομιά, και άλλα στην έλλειψη γνώσεων και στη διορατικότητα. Δεν είναι μεγάλα προβλήματα ούτε και αφορούν το πόσο καλή ή κακή ανθρώπινη φύση διαθέτει κανείς. Κάποια από αυτά μπορεί να τα λύσει μάλιστα αν αποκτήσει περισσότερη γνώση και διορατικότητα. Ωστόσο, πρέπει κανείς να διορθώνει τις αντιλήψεις και τις λανθασμένες απόψεις σχετικά με τον Θεό ή τη διεφθαρμένη διάθεση όχι μέσω της εκπαίδευσης αλλά αναζητώντας την αλήθεια. Σε κάθε περίπτωση, απ’ όπου κι αν προέρχονται οι αντιλήψεις και οι ιδέες σου, πρέπει, αν δεν συμφωνούν με την αλήθεια, να τις εγκαταλείψεις και να αναζητήσεις την αλήθεια για να τις διορθώσεις. Μπορεί κανείς να λύσει όλα του τα προβλήματα αν επιδιώκει την αλήθεια. Όταν την κατανοήσει, πολλά ζητήματα που φαινομενικά δεν σχετίζονται με την αλήθεια λύνονται με έμμεσο τρόπο. Δεν λύνονται μόνο τα προβλήματα που αφορούν τη διεφθαρμένη διάθεση μέσω της αλήθειας, αλλά και όσα δεν την αφορούν, όπως κάποιες ανθρώπινες συμπεριφορές, μέθοδοι, αντιλήψεις και συνήθειες· αυτές μπορεί κανείς να τις διορθώσει ουσιαστικά μόνο μέσω της αλήθειας. Η αλήθεια δεν απαλλάσσει τους ανθρώπους μόνο από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους· μπορεί, επίσης, να γίνει σκοπός, θεμέλιο και αρχή της ίδιας της ζωής, καθώς και να διορθώσει όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματά τους. Κι αυτό που λέω είναι απόλυτο. Ποιο είναι το σημαντικό σημείο εδώ; Να δουν ότι πολλά προβλήματα εμφανίζονται ακριβώς επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια. Πολλοί δεν ξέρουν πώς να ασκηθούν όταν τους συμβαίνει κάτι, και αυτό οφείλεται στο ότι δεν κατανοούν την αλήθεια. Δεν μπορούν να διακρίνουν την ουσία και τη ρίζα πολλών πραγμάτων, ακριβώς επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια. Πώς, όμως, μιλούν με τόση ευγλωττία χωρίς να κατανοούν την αλήθεια; (Είναι όλο λόγια και δόγματα.) Επομένως, πρέπει να διορθώσουν το γεγονός ότι μιλάνε για δόγματα. Μη λες τόσα κενά λόγια, μην απαγγέλλεις τόσα δόγματα και μη φωνάζεις τόσα συνθήματα· αντίθετα, μίλα πιο πρακτικά, κάνε περισσότερο πράξη την αλήθεια, μίλα περισσότερο για την αυτογνωσία και την αυτοανάλυση, και φρόντισε οι άλλοι να ακούνε λόγια που θα τους φανούν εποικοδομητικά και ωφέλιμα. Μόνο όποιος τα κάνει αυτά κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Μην ξεστομίζεις δόγματα και κενολογίες και μη μιλάς υποκριτικά και δόλια. Χρησιμοποίησε εποικοδομητικά λόγια. Πώς μπορείς να τα αποφύγεις όλα αυτά; Πρέπει πρώτα να τα αναγνωρίσεις και να διακρίνεις πόσο άσχημα, ανόητα και παράλογα είναι· τότε, θα μπορέσεις να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα. Πρέπει, επιπλέον, να έχεις λογική. Όσο πιο λογικός είναι κανείς, τόσο πιο σωστά και εύστοχα θα μιλάει, τόσο ωριμότερη θα είναι η ανθρώπινη φύση του και πρακτικότερα τα λόγια του, και τόσο λιγότερες ανοησίες θα λέει. Μέσα του, θα απεχθάνεται αυτές τις κενολογίες, τις υπερβολές και τα ψεύδη. Ορισμένοι είναι τόσο ματαιόδοξοι που θέλουν πάντα να λένε όμορφα λόγια για να μεταμφιέζονται. Ο σκοπός τους είναι να αποκτήσουν μια θέση στις καρδιές των άλλων και να κερδίσουν την εκτίμησή τους. Επιπλέον, θέλουν να τους πείσουν ότι οι ίδιοι πιστεύουν ακράδαντα στον Θεό, είναι καλοί άνθρωποι και αξίζουν ιδιαίτερα τον θαυμασμό. Έχουν πάντα την πρόθεση να μεταμφιέζονται· τους ελέγχει μια διεφθαρμένη διάθεση. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Αυτό είναι το πιο δυσεπίλυτο πρόβλημα, καθώς και η κύρια αιτία για την οποία κάνουν κακό και εναντιώνονται στον Θεό. Αν το Άγιο Πνεύμα δεν επιτελέσει το έργο του και ο Θεός ο ίδιος δεν οδηγήσει κάποιον στην τελείωση, η διεφθαρμένη διάθεσή του δεν μπορεί να καθαρθεί ούτε να αλλάξει. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να απαλλαγεί κανείς από τη διεφθαρμένη διάθεση. Αν επιδιώκεις την αλήθεια, θα πρέπει να αναλογίζεσαι και να κατανοείς τη διεφθαρμένη διάθεσή σου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Θα πρέπει να αντιπαραβάλεις τον εαυτό σου με κάθε φράση των λόγων Του που σε εκθέτει και σε κρίνει, και λίγο λίγο να ξεθάβεις όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις και καταστάσεις σου. Πρώτα εμβάθυνε στις προθέσεις και στον σκοπό πίσω από όσα λες και όσα κάνεις, ανάλυσε σε βάθος και προσπάθησε να διακρίνεις κάθε λέξη που λες, και μην αφήνεις να περνάει απαρατήρητη καμία σου σκέψη. Με αυτόν τον τρόπο, με προσεκτική ανάλυση και διακριτική ικανότητα, θα ανακαλύψεις ότι η διεφθαρμένη διάθεσή σου δεν είναι περιορισμένη, αλλά αντιθέτως άφθονη, και ότι τα δηλητήρια του Σατανά δεν είναι λιγοστά, αλλά πολυάριθμα. Έτσι, σιγά σιγά θα δεις ξεκάθαρα τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τη φύση-ουσία σου, και θα συνειδητοποιήσεις πόσο βαθιά σε έχει διαφθείρει ο Σατανάς. Όταν φτάσεις εκεί, θα νιώσεις πόσο τεράστια αξία έχει η αλήθεια που εκφράζει ο Θεός. Αυτή μπορεί να λύσει τα προβλήματα διάθεσης και φύσης που αντιμετωπίζει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Αυτό το φάρμακο, το οποίο έφτιαξε ο Θεός για να σώσει τον διεφθαρμένο άνθρωπο, είναι απίστευτα αποτελεσματικό και πιο πολύτιμο από κάθε ελιξίριο. Για να πετύχεις, λοιπόν, τη σωτηρία του Θεού, να επιδιώκεις με προθυμία την αλήθεια και να αγαπάς όλο και περισσότερο κάθε πτυχή της. Έτσι θα την επιδιώκεις με όλο και μεγαλύτερο σθένος. Όταν κανείς νιώθει έτσι μέσα του, αυτό σημαίνει ότι έχει ήδη κατανοήσει κάπως την αλήθεια, και έχει ήδη ριζώσει στην αληθινή οδό. Αν βιώσει αυτό το συναίσθημα πιο βαθιά και αγαπήσει πραγματικά τον Θεό μέσα από την καρδιά του, τότε η διάθεση της ζωής του θα αρχίσει να μεταμορφώνεται.

Είναι εύκολο κάποιος να αλλάξει κάπως τη συμπεριφορά του, όχι όμως και τη διάθεση της ζωής του. Για να διορθώσει κανείς το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης, πρέπει να έχει ως αφετηρία την αυτογνωσία. Πρέπει να είναι προσεκτικός και να επικεντρώνεται στο να εξετάσει σιγά σιγά τις προθέσεις και τις καταστάσεις του. Επιπλέον, να εξετάζει συνεχώς τόσο τις προθέσεις όσο και τον τρόπο που συνηθίζει να μιλάει. Κι έτσι, μια μέρα, θα συνειδητοποιήσει ξαφνικά το εξής: «Λέω πάντα όμορφα πράγματα για να μεταμφιέζομαι, με την ελπίδα να κερδίσω μια θέση στην καρδιά των άλλων. Να μια μοχθηρή διάθεση. Δεν αποκαλύπτει μια κανονική ανθρώπινη φύση, ούτε συμφωνεί με την αλήθεια. Ο μοχθηρός τρόπος που μιλάω και η μοχθηρή πρόθεσή μου είναι λανθασμένα· πρέπει να τα αλλάξω και να τα ξεφορτωθώ». Αφού το συνειδητοποιήσεις αυτό, θα νιώθεις όλο και πιο ξεκάθαρα πόσο σοβαρή είναι η μοχθηρή διάθεσή σου. Νόμιζες ότι μοχθηρία ήταν μόνο αυτός ο μικρός μοχθηρός πόθος που υπάρχει ανάμεσα σ’ έναν άντρα και μια γυναίκα. Έτσι, παρότι εμφάνιζες τέτοια μοχθηρία, θεωρούσες ότι δεν είσαι άνθρωπος με μοχθηρή διάθεση. Αυτό δείχνει ότι δεν κατανοούσες τι είναι η μοχθηρή διάθεση. Φαινόταν ότι γνώριζες επιφανειακά τη σημασία της λέξης «μοχθηρός», αλλά δεν μπορούσες στ’ αλήθεια να αναγνωρίσεις ή να διακρίνεις μια μοχθηρή διάθεση· στην πραγματικότητα, ακόμα δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει η λέξη «μοχθηρός». Όταν συνειδητοποιείς ότι έχεις αποκαλύψει αυτό το είδος διάθεσης, αρχίζεις να κάνεις αυτοκριτική για να το αναγνωρίσεις, ενώ εμβαθύνεις για να βρεις από πού πηγάζει. Τελικά, διαπιστώνεις ότι πράγματι έχεις μια τέτοια διάθεση. Ποιο θα πρέπει να είναι, λοιπόν, το επόμενο βήμα σου; Πρέπει να εξετάζεις συνεχώς τις προθέσεις που υπάρχουν μέσα στον αντίστοιχο τρόπο που μιλάς. Αν σκάβεις συνεχώς, θα διαπιστώσεις από πρώτο χέρι και με μεγάλη ακρίβεια ότι όντως έχεις τέτοια διάθεση και ουσία. Τη μέρα που θα παραδεχθείς αληθινά ότι πράγματι έχεις μοχθηρή διάθεση, και μόνο τότε, θα αρχίσεις να νιώθεις μίσος και απέχθεια γι’ αυτήν τη διάθεση. Εκεί που κάποιος νομίζει ότι είναι καλός άνθρωπος, με ορθή συμπεριφορά και αίσθημα δικαιοσύνης, άνθρωπος με ηθική ακεραιότητα και απονήρευτος, αναγνωρίζει τελικά ότι η φύση-ουσία του περιλαμβάνει χαρακτηριστικά όπως η αλαζονεία, η αδιαλλαξία, η δολιότητα, η μοχθηρία και η αποστροφή της αλήθειας. Σε αυτό το σημείο, έχει αξιολογήσει σωστά τον εαυτό του και γνωρίζει ποιος είναι πραγματικά. Αν παραδεχθείς μόνο λεκτικά ή αναγνωρίσεις βιαστικά ότι εμφανίζεις αυτές τις εκδηλώσεις και καταστάσεις, δεν θα νιώσεις πραγματικό μίσος. Αν αναγνωρίσει κανείς ότι η ουσία αυτών των διεφθαρμένων διαθέσεων είναι ο αποκρουστικός τρόπος με τον οποίο ενεργεί ο Σατανάς, τότε μόνο μπορεί να μισήσει πραγματικά τον εαυτό του. Τι είδους ανθρώπινη φύση πρέπει να έχει κάποιος για να γνωρίζει πραγματικά τον εαυτό του σε σημείο που να νιώσει μίσος γι’ αυτόν; Πρέπει κανείς να αγαπά τη θετικότητα, την αλήθεια, την αμεροληψία και τη δικαιοσύνη· να έχει συνείδηση, επίγνωση και καλή καρδιά, και να μπορεί να αποδεχθεί και να κάνει πράξη την αλήθεια· όσοι άνθρωποι είναι έτσι μπορούν να γνωρίσουν και να μισήσουν αληθινά τον εαυτό τους. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια και δυσκολεύονται να την αποδεχθούν δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Ακόμα κι αν πουν μερικά λόγια σχετικά με την αυτογνωσία, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, και δεν πρόκειται να αλλάξουν πραγματικά. Η αυτογνωσία είναι η πιο δύσκολη αποστολή. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που έχει χαμηλό επίπεδο μπορεί να σκεφτεί: «Το επίπεδό μου είναι χαμηλό. Είμαι από τη φύση μου άτολμος και φοβάμαι να εμπλακώ. Μπορεί και να είμαι ο πιο απονήρευτος και δειλός άνθρωπος στον κόσμο. Γι’ αυτό και αξίζω περισσότερο από κάθε άλλον τη σωτηρία του Θεού». Είναι αυτό πραγματική αυτογνωσία; Αυτά είναι τα λόγια κάποιου που δεν κατανοεί την αλήθεια. Αν κάποιος έχει χαμηλό επίπεδο, σημαίνει αυτόματα και ότι δεν έχει διεφθαρμένη διάθεση; Ούτε οι δειλοί, άραγε, έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις; Δεν έχουν, άραγε, διαφθαρεί κι εκείνοι από τον Σατανά; Στην πραγματικότητα, όλοι αυτοί έχουν την ίδια μοχθηρή και αλαζονική διάθεση με τον μέσο άνθρωπο, μόνο που είναι βαθιά κρυμμένη και παγιωμένη. Γιατί λέω ότι είναι κρυμμένη; (Γιατί νομίζουν πάντα ότι είναι καλοί άνθρωποι.) Πολύ σωστά. Αυτή η ψευδαίσθηση τους εξαπατά και τους παραπλανεί, κι έτσι είναι αδύνατο να αποδεχθούν την αλήθεια. Νομίζουν ότι βρίσκονται ήδη σε καλή κατάσταση και δεν χρειάζονται την κρίση και κάθαρση του Θεού. Όλα εκείνα τα λόγια που λέει ο Θεός για την κρίση των ανθρώπων και την έκθεση της διαφθοράς τους τάχα αφορούν τους άλλους, τους αρμόδιους που έχουν αλαζονική διάθεση, τους κακούς ανθρώπους, εκείνους που παραπλανούν, τους ψευδοεπικεφαλής και τους αντίχριστους· όμως, δεν αφορούν τους ίδιους. Αυτοί είναι ήδη αρκετά καλοί· τα χέρια τους είναι καθαρά, και είναι αθώοι σαν περιστέρια, άσπιλοι κι αμόλυντοι. Αν, λοιπόν, προσδιορίζουν έτσι τον εαυτό τους, μπορούν να αποκτήσουν αληθινή αυτογνωσία; (Όχι.) Δεν μπορούν, και σίγουρα δεν κατανοούν την αλήθεια. Δεν υπάρχει περίπτωση να κατανοήσουν αλήθειες όπως γιατί ο Θεός κρίνει και παιδεύει τους ανθρώπους, πώς τους σώζει ή πώς εξαγνίζεται μια διεφθαρμένη διάθεση. Κάποιος που δεν έχει την παραμικρή αυτογνωσία σίγουρα δεν κατανοεί καθόλου την αλήθεια. Οι λανθασμένες απόψεις που αποκαλύπτει αρκούν για να δείξουν ότι είναι εξωφρενικός και παράλογος. Κατανοεί παράλογα τα πράγματα, και επιβάλλει τις δικές του πεποιθήσεις στον Θεό· κι αυτή η διάθεση χαρακτηρίζεται από μοχθηρία. Ως διάθεση, η μοχθηρία δεν εκδηλώνεται μόνο στο ζήτημα της συμπεριφοράς ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα· αυτός ο μικρός μοχθηρός πόθος δεν θα πρέπει να θεωρείται σημάδι μοχθηρίας στη διάθεση. Αν, όμως, κάποιος νιώθει πολύ έντονο μοχθηρό πόθο, και συχνά επιδίδεται σε ακολασίες ή στην ομοφυλοφιλία, αυτό είναι μοχθηρία. Κάποιοι δεν μπορούν να διακρίνουν το ένα από το άλλο. Χαρακτηρίζουν μονίμως τον μοχθηρό πόθο ως μοχθηρία, και εξηγούν πάντα τη μοχθηρία στο πλαίσιο του μοχθηρού πόθου. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν διάκριση. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς τη μοχθηρή διάθεση. Όλες οι ενέργειες ενός υπερβολικά δόλιου και κακού ανθρώπου είναι μοχθηρές. Για παράδειγμα, κάποιοι πρώτα λένε ψέματα και στη συνέχεια σκέφτονται: «Αν δεν πω στους άλλους τι έχω κατανοήσει, ποιος ξέρει τι γνώμη θα έχουν για μένα; Πρέπει να ανοιχτώ και να συναναστραφώ λίγο· θα μοιραστώ αυτό που κατανόησα και θα τελειώσει εκεί το θέμα. Δεν γίνεται να τους δείξω τις πραγματικές μου προθέσεις· θα με θεωρήσουν δόλιο». Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Όταν ανοίγεται με δόλιο τρόπο κανείς, αυτό είναι μοχθηρία. Αφού πει ψέματα ένας τέτοιος άνθρωπος, παρατηρεί για να δει: «Κατάλαβε κανένας ότι είπα ψέματα; Είδε κανένας ποιος είμαι στ’ αλήθεια;» Και αρχίζει να καλοπιάνει και να κάνει ερωτήσεις στους άλλους για να τους αποσπάσει πληροφορίες· και αυτό είναι μοχθηρία. Δεν είναι εύκολο να εντοπίσει κανείς μια μοχθηρή διάθεση. Μοχθηρός είναι οποιοσδήποτε ενεργεί με ιδιαίτερα κακό και δόλιο τρόπο, ώστε οι άλλοι να μην μπορούν εύκολα να τον διακρίνουν. Μοχθηρός είναι οποιοσδήποτε συνωμοτεί και μηχανορραφεί για να πετύχει τους στόχους του. Και ο πιο μοχθηρός απ’ όλους είναι εκείνος που εξαπατά τους άλλους κάνοντας κακές πράξεις με μανδύα καλοσύνης, ενώ τους βάζει να παρέχουν υπηρεσίες γι’ αυτόν. Ο πιο μοχθηρός απ’ όλους είναι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας· ο πιο μοχθηρός είναι ο Σατανάς κι οι βασιλιάδες δαίμονες. Μοχθηροί είναι όλοι οι διάβολοι.

Για να επιδιώξει κανείς την αλλαγή της διάθεσης, πρέπει πρώτα να μπορεί να αναγνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να αποκτήσει αληθινή αυτογνωσία, όμως, πρέπει να δει καθαρά και να ερευνήσει σε βάθος και με λεπτομέρεια την ουσία της διαφθοράς του. Παράλληλα, πρέπει να αναγνωρίσει τις διάφορες καταστάσεις που ξεκινούν από μια διεφθαρμένη διάθεση. Μόνο όταν κατανοήσει ξεκάθαρα τις διεφθαρμένες καταστάσεις και τη διεφθαρμένη διάθεσή του, θα μισήσει τη σάρκα του και τον Σατανά. Έτσι μόνο θα αλλάξει η διάθεσή του. Αν δεν μπορεί να αναγνωρίσει αυτές τις καταστάσεις, να κάνει τη σύνδεση και να τις αντιπαραβάλει με τον εαυτό του, μπορεί άραγε να αλλάξει η διάθεσή του; Όχι. Για να αλλάξει κανείς διάθεση, είναι απαραίτητο να αναγνωρίσει τις διάφορες καταστάσεις που δημιουργεί η διεφθαρμένη διάθεσή του· να φτάσει σε ένα σημείο όπου δεν θα περιορίζεται από αυτήν, αλλά θα κάνει πράξη την αλήθεια. Μόνο τότε θα αρχίσει να αλλάζει η διάθεσή του. Αν δεν μπορεί να αναγνωρίσει από πού προέρχονται οι διεφθαρμένες καταστάσεις του και απλώς αυτοσυγκρατείται με βάση τα λόγια και δόγματα που κατανοεί, τότε, ακόμα κι αν δείχνει κάποια καλή συμπεριφορά και αλλάζει κάπως εξωτερικά, κάτι τέτοιο δεν θεωρείται μεταμόρφωση της διάθεσής του. Αφού, λοιπόν, τα πράγματα είναι έτσι, τότε τι ρόλο παίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι ενόσω εκτελούν το καθήκον τους; Μα, τον ρόλο του απλού δουλευτή· απλώς καταβάλλουν προσπάθεια και φροντίζουν να απασχολούνται με εργασίες. Παρότι εκτελούν παράλληλα και το καθήκον τους, τον περισσότερο καιρό επικεντρώνονται μόνο στο να ολοκληρώνουν εργασίες. Καταβάλλουν απλώς προσπάθεια χωρίς να αναζητούν την αλήθεια. Κάποιες φορές, όταν έχουν όρεξη, προσπαθούν παραπάνω, κι όταν δεν έχουν όρεξη, προσπαθούν λιγότερο. Όταν, όμως, εξετάζουν τη στάση τους, νιώθουν μεταμέλεια, κι έτσι καταβάλλουν ξανά μεγαλύτερη προσπάθεια, γιατί πιστεύουν ότι έτσι μετανοούν. Στην πραγματικότητα, όμως, κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε αληθινή αλλαγή ούτε αληθινή μεταμέλεια. Η αληθινή μεταμέλεια αρχίζει με την αυτογνωσία και με την αλλαγή της συμπεριφοράς. Αν αλλάξει κάποιος συμπεριφορά και μπορέσει να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα, να κάνει πράξη την αλήθεια και να συμπεριφερθεί σύμφωνα με τις αρχές, σημαίνει ότι έχει προηγουμένως μετανοήσει αληθινά. Έπειτα, φτάνει σιγά σιγά στο σημείο να μπορεί να μιλάει και να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές, και να συμμορφώνεται πλήρως με την αλήθεια. Τότε αρχίζει να αλλάζει η διάθεση της ζωής του. Σε ποιο στάδιο εμπειρίας έχετε φτάσει μέχρι τώρα; (Εξωτερικά, έχω, ως έναν βαθμό, καλή συμπεριφορά.) Ακόμα, λοιπόν, καταβάλλετε προσπάθεια. Κάποιοι καταβάλλουν λίγη προσπάθεια και νομίζουν ότι έχουν συνεισφέρει πολύ και ότι αξίζουν την ευλογία του Θεού. Μέσα τους, σκέφτονται συνεχώς: «Ποια να είναι άραγε η γνώμη του Θεού; Έχω καταβάλει τόση προσπάθεια και έχω αντέξει τόσες δυσκολίες· μπορώ, λοιπόν, να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών;» Τι διάθεση δείχνει αυτή η συνεχής ενασχόληση με το αποτέλεσμα; Δείχνει δόλια, μοχθηρή και αλαζονική διάθεση. Επιπλέον, όταν κανείς ελπίζει να κερδίσει ευλογίες επειδή κατέβαλε κάποια προσπάθεια ενώ πιστεύει στον Θεό, χωρίς να αποδεχθεί στο παραμικρό την αλήθεια, αυτό δεν δείχνει, άραγε, διάθεση αδιαλλαξίας; Αδιαλλαξία δεν είναι, άραγε, και το να μην εγκαταλείπει κανείς τα οφέλη της θέσης του; Οι άνθρωποι που ενεργούν έτσι ανησυχούν συνέχεια και λένε το εξής: «Άραγε θα θυμηθεί ο Θεός τι δυσκολίες άντεξα ενώ εκτελούσα αυτό το καθήκον; Θα μου δώσει άραγε κάποια ευλογία;» Κάνουν συνεχώς αυτούς τους υπολογισμούς στο μυαλό τους. Εξωτερικά, φαίνεται σαν να κάνουν συμφωνίες, στην πραγματικότητα, όμως, υπάρχουν εδώ διάφορα είδη διεφθαρμένης διάθεσης. Αν προσπαθείς διαρκώς να κλείσεις συμφωνία με τον Θεό, να αποκτήσεις ευλογίες επειδή πιστεύεις σ’ Εκείνον, να επωφεληθείς χωρίς να ζημιωθείς και να συμμετέχεις σε διεστραμμένες και ύπουλες συναλλαγές, τότε σε κυριεύει μια μοχθηρή διάθεση. Κάθε φορά που καταβάλλει προσπάθεια για να εκτελέσει τα καθήκοντά του ένας τέτοιος άνθρωπος, θέλει να ξέρει τα εξής: «Θα κερδίσω ευλογίες για όλη αυτήν την προσπάθεια που καταβάλλω; Θα μπορέσω να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών αφού υποφέρω τόσο για την πίστη μου στον Θεό; Θα με επαινέσει ο Θεός που απαρνήθηκα τα πάντα για να εκτελέσω το καθήκον μου; Τελικά, έχω την έγκριση του Θεού ή δεν την έχω;» Αυτά τα ζητήματα αναλογίζεται όλη μέρα. Αν μία μέρα δεν μπορέσει να βρει άκρη, θα νιώθει διαρκώς ανησυχία, δεν θα θέλει να εκτελέσει τα καθήκοντά του ή να πληρώσει το τίμημα, πόσο δε μάλλον να επιδιώξει την αλήθεια. Δεν έχει καμία αληθινή πίστη, αφού τον περιορίζουν και τον κρατούν δέσμιο αυτά τα ζητήματα. Δεν πιστεύει ότι είναι πραγματικές οι υποσχέσεις του Θεού. Δεν πιστεύει ότι, αν επιδιώξει την αλήθεια, θα κερδίσει την ευλογία του Θεού. Μέσα του, αποστρέφεται την αλήθεια. Ακόμα κι αν ήθελε να την επιδιώξει, δεν έχει την απαιτούμενη ενέργεια, κι έτσι δεν αποκτά τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, και δεν μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι συναντούν συνεχώς προβλήματα ενώ εκτελούν το καθήκον τους, και συχνά δείχνουν αρνητική και αδύναμη στάση. Μουρμουρίζουν παράπονα μόλις συναντήσουν μια δυσκολία, και, αν τύχει να τους βρει καταστροφή ή να τους συλλάβουν, συμπεραίνουν ότι ο Θεός δεν τους προστατεύει και δεν τους θέλει, κι έτσι παραδίνονται στην απελπισία. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Δεν είναι κακία; Τι θα κάνει ένας τέτοιος άνθρωπος τη στιγμή που θα νιώσει πικρία; Θα δείξει σίγουρα αρνητισμό και τεμπελιά· θα σηκώσει ψηλά τα χέρια και θα πέσει σε απελπισία. Συχνά, επίσης, θα κατηγορήσει τους επικεφαλής και τους εργάτες ότι είναι ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστοι. Μπορεί ακόμα και να διαμαρτυρηθεί απευθείας για τον Θεό και να Τον κρίνει κιόλας. Από πού προέρχονται όλα αυτά; Από τη διάθεση κακίας που τον ελέγχει. Με βάση τις κοσμικές απόψεις και τη σατανική λογική, πιστεύει ότι κάθε επένδυση πρέπει να έχει αντίκρισμα. Αν δεν ανταμειφθεί για την επένδυσή του, θα πάψει να επενδύει. Η νοοτροπία του είναι ανταποδοτική, κι έτσι προσπαθεί να παρατήσει τις ευθύνες του, να αρνηθεί το καθήκον του και να απαιτήσει ανταμοιβή. Δεν είναι κακία αυτό; Ποιες είναι οι ομοιότητες με την περίπτωση του Παύλου; (Ο Παύλος πίστευε ότι, μόλις ολοκλήρωνε τον δίκαιο αγώνα του, θα τον περίμενε το στέμμα της δικαιοσύνης.) Αυτό ακριβώς είναι το κοινό σημείο ανάμεσα σε έναν τέτοιο άνθρωπο και τον Παύλο. Βλέπετε και στον εαυτό σας αυτές τις εκδηλώσεις του Παύλου; Κάνετε τέτοιου είδους συγκρίσεις με τον εαυτό σας; Αν δεν ταυτιστείτε με τον λόγο του Θεού, δεν θα μπορέσετε να αποκτήσετε αυτογνωσία. Ο μόνος τρόπος να αποκτήσετε ειλικρινή αυτογνωσία είναι να αναγνωρίσετε την ουσία της διεφθαρμένης διάθεσής σας. Αν αναγνωρίζετε μόνο ό,τι είναι επιφανειακά σωστό και λάθος ή απλώς παραδέχεστε ότι είστε διάβολοι και Σατανάδες, κάνετε μια εντελώς γενικόλογη και κενή διαπίστωση. Το βάθος που υποκρίνεστε ότι έχετε δεν είναι παρά μεταμφίεση και απάτη. Το να μιλάει κανείς για αυτογνωσία με αυτόν τον τρόπο είναι παραπλανητικό και δείχνει ψεύτικη πνευματικότητα.

Έχετε δει ποτέ με ποιον τρόπο προσπαθεί να πετύχει την αυτογνωσία ένας δόλιος άνθρωπος; Κάνει την τρίχα τριχιά, λέει ότι είναι διάβολος και Σατανάς, ενώ φτάνει στο σημείο ακόμα και να καταραστεί τον εαυτό του· δεν απαριθμεί ωστόσο τις διαβολικές και κακές του πράξεις, ούτε και ερευνά σε βάθος τη βρομιά και τη διαφθορά που έχει μέσα του. Λέει απλώς ότι είναι διάβολος και Σατανάς, ότι επαναστάτησε ενάντια στον Θεό και Του εναντιώθηκε. Επιπλέον, καταδικάζει τον εαυτό του με πολλές κενολογίες και σαρωτικές δηλώσεις, και κάνει τους άλλους να λένε από μέσα τους: «Επιτέλους, να κάποιος που διαθέτει πραγματική αυτογνωσία· πόσο βαθιά κατανόηση έχει». Δείχνει, λοιπόν, στους άλλους πόσο πνευματικός είναι, ενώ φροντίζει μάλιστα να τον ζηλεύουν ως άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια. Ενώ γνωρίζει, όμως, τον εαυτό του με αυτόν τον τρόπο για χρόνια, συνεχίζει να μη μετανοεί ειλικρινά. Επιπλέον, σε καμία περίπτωση δεν κάνει πραγματικά πράξη την αλήθεια ούτε ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές. Δεν υπάρχει καμία απολύτως αλλαγή στη διάθεση της ζωής του, και έτσι εκτίθεται το πραγματικό πρόβλημα: αυτός ο άνθρωπος δεν έχει αληθινή αυτογνωσία. Πρόκειται για μεταμφίεση και απάτη, και ο ίδιος είναι υποκριτής. Όπως κι αν μιλάει για την αυτογνωσία, μην επικεντρώνεσαι στο πόσο όμορφα ηχούν τα λόγια του ή πόσο βαθιά είναι η γνώση του. Τι πρέπει να παρατηρείς κατά βάση; Δες σε ποιον βαθμό μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να κάνει πράξη την αλήθεια, και αν μπορεί να τηρήσει τις αλήθεια-αρχές για να υποστηρίξει το έργο της εκκλησίας. Αυτοί οι δύο δείκτες αρκούν για να διακρίνει κανείς αν κάποιος έχει μεταμορφωθεί αληθινά. Με αυτήν την αρχή πρέπει κανείς να αξιολογεί και να διακρίνει τους άλλους. Μην ακούτε τα όμορφα λόγια που ξεστομίζουν· παρατηρείτε τις πράξεις τους. Ορισμένοι, όταν συζητούν για την αυτογνωσία, φαινομενικά την παίρνουν στα σοβαρά. Μιλάνε με τους άλλους για τυχόν λανθασμένες ιδέες ή σκέψεις που έχουν, ανοίγονται και ξεγυμνώνονται. Αφού, όμως, ολοκληρώσουν τη συζήτηση, παραμένουν αμετανόητοι. Όταν τους συμβεί κάτι, συνεχίζουν να μην κάνουν πράξη την αλήθεια· δεν συμμορφώνονται με τις αρχές, δεν υποστηρίζουν το έργο της εκκλησίας, ούτε και μεταμορφώνονται καθόλου. Αυτό το είδος αυτογνωσίας, ανοίγματος και συναναστροφής δεν έχει κανένα νόημα. Ίσως οι άνθρωποι που το εφαρμόζουν να νομίζουν ότι, αφού έχουν τέτοια αυτογνωσία, έχουν μετανοήσει αληθινά και κάνουν πράξη την αλήθεια· τελικά, όμως, δεν υπάρχει καμία αλλαγή, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια κατανόησης. Αν κάποιος προσεγγίζει έτσι την αυτογνωσία, δεν ενεργεί άραγε εντελώς μηχανικά, και δεν τηρεί απλώς τις διαδικασίες; Αφού δεν υπάρχει πραγματικό αποτέλεσμα, μήπως άραγε δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να παίζουν ένα παιχνίδι με τον εαυτό τους; Πήγα κάποτε σε ένα μέρος και, όταν έφτασα, κάποιος κούρευε το γρασίδι με το χλοοκοπτικό. Το μηχάνημα έκανε πολύ θόρυβο, χαλούσε τον κόσμο. Και τις δύο ή τρεις φορές που πήγα στο ίδιο μέρος, επικρατούσε η ίδια κατάσταση. Ρώτησα, λοιπόν, αυτόν τον άνθρωπο: «Δεν έχετε συγκεκριμένες ώρες που κουρεύετε το γρασίδι;» Κι εκείνος απάντησε: «Α, το κουρεύω μόνο όταν δω ότι ήρθε ο Θεός. Ούτε κι εμένα μου αρέσει». Όταν ακούνε αυτά τα λόγια όσοι δεν έχουν διάκριση, νομίζουν ότι ο άνθρωπος ήταν ειλικρινής και είπε απλώς αυτό που σκεφτόταν. Επιπλέον, θεωρούν ότι έτσι παραδέχεται το λάθος του και αποκτά αυτογνωσία. Όποιος νομίζει κάτι τέτοιο, έχει παραπλανηθεί. Θα το έβλεπε, όμως, έτσι κάποιος που κατανοεί την αλήθεια; Ποια είναι η σωστή οπτική γι’ αυτό το θέμα; Όποιος μπορεί να δει καθαρά την κατάσταση, θα σκεφτεί το εξής: «Δεν αναλαμβάνεις την ευθύνη ενώ κάνεις το καθήκον σου· άρα, μήπως το κάνεις μόνο για τις εντυπώσεις;» Όμως, ο άνθρωπος που κούρευε το γρασίδι φοβόταν μήπως κι οι άλλοι σκέφτονταν έτσι, οπότε μίλησε πρώτος για να προλάβει να τους κλείσει το στόμα. Δεν είναι επιδέξια αυτή η ρητορική τακτική; (Ναι.) Στην πραγματικότητα, είχε καταλάβει από καιρό πώς πρέπει να διαχειριστεί αυτήν την κατάσταση, δηλαδή πώς να σε παραπλανήσει εκ των προτέρων και να σε κάνει να νομίζεις ότι είναι ντόμπρος, ότι μιλάει ανοιχτά και παραδέχεται τα λάθη του. Το σκεπτικό του είναι το εξής: «Κατανοώ την αλήθεια· δεν περιμένω εσένα να μου την πεις. Θα την παραδεχθώ πρώτος. Για να δούμε τι μπορείς να απαντήσεις στην έξυπνη ατάκα μου. Αυτήν τη μέθοδο θα ακολουθήσω· τι μπορείς να μου κάνεις;» Ποιες διαθέσεις βλέπουμε να επιδρούν εδώ; Πρώτα απ’ όλα, αυτός ο άνθρωπος κατανοεί τα πάντα. Όταν σφάλλει, ξέρει πώς να μετανοεί. Αυτήν την εντύπωση δίνει στους άλλους, ενώ χρησιμοποιεί μεταμφιέσεις και ψέματα για να χτίσει μια ψευδαίσθηση και να κερδίσει τον θαυμασμό τους. Υπολογίζει τα πάντα ψυχρά, και γνωρίζει σε ποιον βαθμό τα λόγια του θα παραπλανήσουν τους άλλους και τι αντιδράσεις θα τους προκαλέσουν. Όλα αυτά τα έχει αξιολογήσει εκ των προτέρων. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι μοχθηρή διάθεση. Επιπλέον, το ότι λέει αυτά τα πράγματα αποδεικνύει ότι δεν τα συνειδητοποίησε μόλις τώρα, αλλά γνωρίζει από καιρό ότι αυτές οι πράξεις είναι επιπόλαιες, ότι δεν θα έπρεπε να ενεργεί έτσι αυτήν τη στιγμή, να παίζει αυτό το θέατρο και να πράττει με γνώμονα μόνο την υπερηφάνεια του. Γιατί, λοιπόν, συνεχίζει να το κάνει; Δεν είναι αδιαλλαξία αυτό; Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε προσποίηση, αδιαλλαξία, αλλά και μοχθηρία. Μπορείτε να τις διακρίνετε; Κάποιοι μπορούν να τις διακρίνουν στους άλλους, αλλά όχι στον εαυτό τους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Αν μπορεί κανείς να διακρίνει πραγματικά πώς είναι, τότε μπορεί να διακρίνει και τους άλλους. Αν μπορεί να διακρίνει μόνο τους άλλους αλλά όχι τον εαυτό του, τότε υπάρχει πρόβλημα με τη διάθεση και τον χαρακτήρα του. Αν αντιπαραβάλλει τους άλλους με την αλήθεια, αλλά δεν το κάνει ο ίδιος, τότε σίγουρα δεν αγαπάει την αλήθεια, πόσο μάλλον την αποδέχεται.