Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που, μόλις το καθήκον τους αρχίσει να έχει απαιτήσεις, δεν είναι πλέον ικανοί να βιώνουν και δεν μπορούν να διατηρήσουν μια κανονική κατάσταση, με αποτέλεσμα να ζητούν συνεχώς να γίνει συνάθροιση και να συναναστραφούν οι άλλοι μαζί τους σχετικά με την αλήθεια. Τι συμβαίνει εδώ; Δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν έχουν θεμέλια στην αληθινή οδό, οι άνθρωποι αυτοί καθοδηγούνται από ζήλο όταν εκτελούν το καθήκον τους και δεν μπορούν να αντέξουν για πολύ. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν έχουν αρχές σε οτιδήποτε κάνουν. Αν είναι κανονισμένο να πράξουν κάτι, τα κάνουν θάλασσα, είναι απρόσεκτοι σε αυτό που κάνουν, δεν αναζητούν τις αρχές και δεν υπάρχει υποταγή στην καρδιά τους —γεγονός το οποίο αποδεικνύει ότι δεν αγαπούν την αλήθεια και είναι ανίκανοι να βιώσουν το έργο του Θεού. Ό,τι κι αν κάνεις, θα πρέπει να καταλάβεις πρώτα γιατί το κάνεις, ποια είναι η πρόθεση που σε ωθεί να το κάνεις, ποια είναι η σημασία του να το κάνεις, ποια είναι η φύση του ζητήματος, και αν αυτό που κάνεις είναι θετικό ή αρνητικό. Πρέπει να κατανοείς με σαφήνεια όλα αυτά τα θέματα. Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο για να μπορείς να ενεργείς βάσει αρχών. Εάν κάνεις κάτι που μπορεί να χαρακτηριστεί ως εκτέλεση του καθήκοντός σου, τότε οφείλεις να αναλογιστείς: Πώς θα πρέπει να εκπληρώνω το καθήκον μου καλά, ώστε να μην το επιτελώ μηχανικά; Θα πρέπει να προσευχηθείς και να πλησιάσεις τον Θεό σε αυτό το θέμα. Η προσευχή στον Θεό γίνεται για να αναζητήσεις την αλήθεια, το μονοπάτι άσκησης, τις επιθυμίες του Θεού και το πώς να Τον ικανοποιήσεις. Η προσευχή γίνεται για να επιτευχθούν αυτά τα αποτελέσματα. Η προσευχή στον Θεό, η προσέγγιση του Θεού και η ανάγνωση των λόγων Του δεν αποτελούν θρησκευτικές τελετές ή εξωτερικές δράσεις. Γίνονται με σκοπό να ασκείται κανείς σύμφωνα με την αλήθεια αφού αναζητήσει τις προθέσεις του Θεού. Εάν λες συνεχώς «δόξα τω Θεώ» όταν δεν έχεις κάνει τίποτα και ενδέχεται να φαίνεσαι πολύ πνευματικός και διορατικός αλλά, όταν έλθει η ώρα να ενεργήσεις, εξακολουθείς να κάνεις ό,τι θέλεις, χωρίς να αναζητάς καθόλου την αλήθεια, τότε αυτό το «δόξα τω Θεώ» δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύνθημα που επαναλαμβάνεται συχνά, είναι ψευδής πνευματικότητα. Όταν κάνεις το καθήκον σου, θα πρέπει πάντα να σκέφτεσαι ως εξής: «Πώς θα πρέπει να κάνω αυτό το καθήκον; Ποια είναι η επιθυμία του Θεού;» Το να προσεύχεσαι στον Θεό και να Τον πλησιάζεις για να αναζητήσεις αρχές και αλήθειες για τις πράξεις σου, το να αναζητάς τις επιθυμίες του Θεού στην καρδιά σου και να τηρείς πιστά τα λόγια του Θεού ή τις αλήθεια-αρχές σε οτιδήποτε κάνεις —μόνο ο άνθρωπος αυτός πιστεύει αληθινά στον Θεό. Όλα τούτα είναι ανέφικτα για ανθρώπους που δεν αγαπούν την αλήθεια. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ακολουθούν τις δικές τους ιδέες σε ό,τι κι αν κάνουν, που εξετάζουν τα πράγματα με πολύ απλοϊκούς όρους και δεν αναζητούν την αλήθεια. Υπάρχει μια παντελής απουσία αρχών, και ουδόλως σκέφτονται στην καρδιά τους πώς να ενεργήσουν σύμφωνα με αυτό που ζητά ο Θεός, ή με τρόπο που να ικανοποιεί τον Θεό, και ξέρουν μόνο να ακολουθούν πεισματικά το δικό τους θέλημα. Ο Θεός δεν έχει θέση στην καρδιά τέτοιων ανθρώπων. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Προσεύχομαι στον Θεό μόνον όταν αντιμετωπίζω δυσκολίες, και πάλι, όμως, δεν αισθάνομαι ότι έχει κανένα αποτέλεσμα —έτσι, γενικά, όταν μου συμβαίνουν πλέον πράγματα, δεν προσεύχομαι στον Θεό, γιατί η προσευχή στον Θεό δεν ωφελεί». Ο Θεός είναι παντελώς απών από την καρδιά τέτοιων ανθρώπων. Δεν αναζητούν την αλήθεια ό,τι κι αν κάνουν στις συνηθισμένες στιγμές, ακολουθούν μόνο τις δικές τους ιδέες. Υπάρχουν λοιπόν αρχές στις ενέργειές τους; Σίγουρα όχι. Βλέπουν τα πάντα υπό απλούς όρους. Ακόμη και όταν κάποιοι συναναστρέφονται σχετικά με τις αλήθεια-αρχές μαζί τους, δεν είναι σε θέση να τις αποδεχτούν επειδή δεν υπήρχαν ποτέ αρχές στις πράξεις τους, ο Θεός δεν έχει θέση στην καρδιά τους και δεν υπάρχει κανένας άλλος στην καρδιά τους εκτός από τον εαυτό τους. Νομίζουν ότι οι προθέσεις τους είναι καλές, ότι δεν διαπράττουν κακό, ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι παραβιάζουν την αλήθεια, πιστεύουν ότι το να ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους προθέσεις θα πρέπει να θεωρείται άσκηση της αλήθειας, ότι το να ενεργούν έτσι σημαίνει υποταγή στον Θεό. Στην πραγματικότητα, δεν αναζητούν αληθινά τον Θεό, ούτε προσεύχονται σε Εκείνον ως προς αυτό το θέμα, αλλά ενεργούν βάσει παρόρμησης, σύμφωνα με τις δικές τους γεμάτες ζήλο προθέσεις, δεν εκτελούν το καθήκον τους όπως ζητά ο Θεός, δεν έχουν καρδιά υποταγής στον Θεό, απουσιάζουν από αυτήν την επιθυμία. Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος στην άσκηση των ανθρώπων. Εάν πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν είναι στην καρδιά σου, δεν προσπαθείς να Τον εξαπατήσεις; Και τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει μια τέτοια πίστη στον Θεό; Τι μπορείς άραγε να κερδίσεις; Και ποιο είναι το νόημα μιας τέτοιας πίστης στον Θεό;

Πώς πρέπει να αυτοστοχαστείς και να προσπαθήσεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου, όταν έχεις κάνει κάτι που παραβιάζει τις αλήθεια-αρχές και δυσαρεστεί τον Θεό; Όταν επρόκειτο να κάνεις αυτό το πράγμα, προσευχήθηκες σ’ Αυτόν; Σκέφτηκες ποτέ: «Αυτός ο τρόπος με τον οποίο κάνω τα πράγματα συμφωνεί με την αλήθεια; Πώς θα έβλεπε το θέμα αυτό ο Θεός αν παρουσιαζόταν ενώπιόν Του; Θα χαιρόταν ή θα εκνευριζόταν αν το γνώριζε; Θα το μισούσε ή θα το απεχθανόταν;» Δεν το έψαξες, έτσι δεν είναι; Ακόμα κι αν σου το υπενθύμιζαν άλλοι, εσύ θα εξακολουθούσες να πιστεύεις ότι δεν ήταν κανένα σπουδαίο ζήτημα, ότι δεν αντέκειτο σε καμία θεμελιώδη αρχή και δεν αποτελούσε αμαρτία. Ως αποτέλεσμα αυτού, προσέβαλες τη διάθεση του Θεού και Τον έκανες να θυμώσει, ακόμη και σε σημείο που να σε μισήσει. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της παρακοής των ανθρώπων. Επομένως, θα πρέπει να αναζητάς την αλήθεια στα πάντα. Αυτό πρέπει να ακολουθείς. Αν καταφέρεις να έρθεις εκ των προτέρων με σοβαρότητα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς και, στη συνέχεια, να αναζητήσεις την αλήθεια σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, δεν θα κάνεις λάθος. Μπορεί να έχεις κάποιες αποκλίσεις στο πώς ασκείσαι στην αλήθεια, αλλά αυτό είναι δύσκολο να αποφευχθεί, και αφότου αποκτήσεις κάποια εμπειρία, θα είσαι σε θέση να ασκείσαι σωστά. Ωστόσο, αν γνωρίζεις πώς να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια, αλλά δεν την κάνεις πράξη, το πρόβλημα είναι ότι αντιπαθείς την αλήθεια. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν θα την αναζητήσουν ποτέ, ό,τι κι αν τους συμβεί. Μόνον όσοι αγαπούν την αλήθεια έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, και όταν συμβαίνουν πράγματα που δεν κατανοούν, είναι σε θέση να αναζητήσουν την αλήθεια. Αν δεν μπορείς να αντιληφθείς τις προθέσεις του Θεού και δεν ξέρεις πώς να ασκηθείς, τότε θα πρέπει να συναναστραφείς με κάποιους ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια. Αν δεν μπορείς να βρεις εκείνους που κατανοούν την αλήθεια, θα πρέπει να βρεις μερικούς ανθρώπους που να έχουν αγνή κατανόηση για να προσευχηθείτε μαζί στον Θεό με ομοψυχία, να επιζητήσεις από τον Θεό, να περιμένεις την ώρα του Θεού και να περιμένεις τον Θεό να σου ανοίξει ένα μονοπάτι. Εφόσον όλοι σας λαχταράτε την αλήθεια, αναζητάτε την αλήθεια και συναναστρέφεστε μαζί πάνω στην αλήθεια, μπορεί να έρθει η στιγμή που ένας από εσάς θα βρει μια καλή λύση. Αν όλοι σας θεωρήσετε ότι η λύση είναι κατάλληλη και αποτελεί ένα καλό μονοπάτι, τότε αυτό μπορεί να οφείλεται στη διαφώτιση και στη φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Αν, κατόπιν, συνεχίσετε να συναναστρέφεστε μαζί για να καταλήξετε σε ένα πιο ακριβές μονοπάτι άσκησης, αυτό σίγουρα θα είναι σύμφωνο με τις αλήθεια-αρχές. Κατά την άσκησή σας, αν ανακαλύψετε ότι ο τρόπος άσκησής σας εξακολουθεί να είναι κάπως ακατάλληλος, τότε πρέπει να τον διορθώσετε γρήγορα. Αν κάνεις ένα μικρό σφάλμα, ο Θεός δεν θα σε καταδικάσει, επειδή οι προθέσεις σου είναι σωστές, και ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια. Απλώς είσαι λίγο μπερδεμένος σχετικά με τις θεμελιώδεις αρχές και έχεις κάνει κάποιο λάθος στην άσκησή σου, πράγμα που συγχωρείται. Μα οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν κάνουν πράγματα, τα κάνουν με βάση το πώς φαντάζονται ότι πρέπει να γίνουν. Δεν χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού ως βάση για να συλλογιστούν πώς να ασκηθούν σύμφωνα με την αλήθεια ή πώς να κερδίσουν την έγκριση του Θεού. Αντ’ αυτού, σκέφτονται μόνο πώς θα ωφεληθούν οι ίδιοι, και πώς θα κάνουν τους άλλους να τους σέβονται και να τους θαυμάζουν. Κάνουν πράγματα που βασίζονται εξ ολοκλήρου στις δικές τους ιδέες και καθαρά για να ικανοποιήσουν τον εαυτό τους, πράγμα που αποτελεί πρόβλημα. Τέτοιοι άνθρωποι δεν θα κάνουν ποτέ τα πράγματα σύμφωνα με την αλήθεια, και ο Θεός πάντοτε θα τους σιχαίνεται. Αν είσαι πραγματικά κάποιος με συνείδηση και λογική, τότε ό,τι κι αν συμβαίνει, θα πρέπει να είσαι σε θέση να έρχεσαι ενώπιον του Θεού για να προσεύχεσαι και να αναζητάς, να είσαι σε θέση να εξετάζεις σοβαρά τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις σου και το πόσο αγνές είναι, να είσαι σε θέση να προσδιορίζεις πώς να ενεργείς κατάλληλα σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού, και να σταθμίζεις και να συλλογίζεσαι επανειλημμένα ποιες πράξεις ευχαριστούν τον Θεό, ποιες πράξεις Του προκαλούν αηδία και ποιες πράξεις κερδίζουν την έγκρισή Του. Πρέπει να επανεξετάζεις αυτά τα θέματα ξανά και ξανά στο μυαλό σου μέχρι να τα κατανοήσεις ξεκάθαρα. Αν γνωρίζεις ότι έχεις τα δικά σου κίνητρα όταν κάνεις κάτι, τότε πρέπει να σκεφτείς ποια είναι τα κίνητρά σου, αν στοχεύεις να ικανοποιήσεις τον εαυτό σου ή να ικανοποιήσεις τον Θεό, αν αυτό είναι προς όφελος του εαυτού σου ή του εκλεκτού λαού του Θεού και ποιες συνέπειες θα έχει… Αν αναζητάς και συλλογίζεσαι περισσότερο κατ’ αυτόν τον τρόπο στις προσευχές σου, και κάνεις περισσότερες ερωτήσεις στον εαυτό σου για να αναζητήσεις την αλήθεια, τότε οι αποκλίσεις στις πράξεις σου θα γίνονται όλο και μικρότερες. Μόνο εκείνοι που μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο είναι άνθρωποι που λαμβάνουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού και έχουν φόβο Θεού, επειδή αναζητάς σύμφωνα με τις απαιτήσεις των λόγων του Θεού και με υποτακτική καρδιά, και τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγεις αναζητώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο θα είναι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές.

Αν οι ενέργειες ενός πιστού δεν έχουν επαφή με την αλήθεια, τότε εκείνος είναι ίδιος με έναν άπιστο. Πρόκειται για το είδος του ανθρώπου που δεν έχει τον Θεό στην καρδιά του και απομακρύνεται από τον Θεό, και ένας τέτοιος άνθρωπος είναι σαν μισθωτός εργάτης στον οίκο του Θεού, ο οποίος κάνει κάποιες αγγαρείες για τον κύριό του, λαμβάνει μια μικρή αμοιβή, κι έπειτα φεύγει. Πολύ απλά δεν πρόκειται για άνθρωπο που πιστεύει στον Θεό. Το τι να κάνεις για να κερδίσεις την επιδοκιμασία του Θεού είναι το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να εξετάζεις και το πρώτο για το οποίο θα πρέπει να εργάζεσαι όταν κάνεις πράγματα· θα πρέπει να είναι η βασική αρχή και το πεδίο των πράξεών σου. Ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει να καθορίσεις το κατά πόσο αυτό που κάνεις συμβαδίζει με την αλήθεια είναι επειδή, αν συμβαδίζει με την αλήθεια, τότε είναι βέβαιο πως συμφωνεί και με τις προθέσεις του Θεού. Δεν είναι πως θα πρέπει να μετράς κατά πόσο το ζήτημα είναι σωστό ή λανθασμένο, ούτε αν συνάδει με τα γούστα όλων των υπολοίπων, ούτε αν συμβαδίζει με τις δικές σου επιθυμίες· αντίθετα, θα πρέπει να καθορίσεις κατά πόσο βρίσκεται σε συμφωνία με την αλήθεια, και αν ωφελεί το έργο και τα συμφέροντα της εκκλησίας ή όχι. Αν λαμβάνεις υπόψη τα πράγματα αυτά, τότε θα συμβαδίζεις όλο και περισσότερο με τις προθέσεις του Θεού ενόσω ενεργείς. Αν δεν λαμβάνεις υπόψη αυτές τις πτυχές, και βασίζεσαι απλώς στο δικό σου θέλημα όταν κάνεις πράγματα, τότε είναι βέβαιο πως θα τα κάνεις λανθασμένα, επειδή το θέλημα του ανθρώπου δεν αποτελεί την αλήθεια και είναι, φυσικά, ασύμβατο με τον Θεό. Αν επιθυμείς να σε επιδοκιμάσει ο Θεός, τότε πρέπει να ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια, κι όχι σύμφωνα με το δικό σου θέλημα. Κάποιοι άνθρωποι, στο όνομα της εκτέλεσης των καθηκόντων τους, ασχολούνται με ορισμένα προσωπικά ζητήματα. Έπειτα οι αδελφοί και οι αδελφές τους το βρίσκουν ανάρμοστο και τους αποδοκιμάζουν γι’ αυτό, μα οι άνθρωποι αυτοί δεν δέχονται την ευθύνη. Νομίζουν πως ήταν προσωπικό ζήτημα που δεν αφορούσε το έργο, τα οικονομικά ή τους ανθρώπους της εκκλησίας πως δεν ήταν κακή πράξη, επομένως οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να παρέμβουν. Μπορεί να σου φαίνεται πως κάποια πράγματα είναι προσωπικά ζητήματα που δεν περιλαμβάνουν καμία βασική αρχή ή αλήθεια. Ωστόσο, εξετάζοντας την πράξη σου, ήσουν πολύ εγωιστής. Δεν έλαβες καθόλου υπόψη το έργο της εκκλησίας ή τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ούτε το αν θα ήταν ικανοποιητικό για τον Θεό· σκεφτόσουν μόνο το δικό σου όφελος. Αυτό ήδη εμπεριέχει την ευπρέπεια των αγίων, καθώς και την ανθρώπινη φύση ενός ανθρώπου. Παρόλο που αυτό που έκανες δεν αφορούσε ούτε τα συμφέροντα της εκκλησίας ούτε την αλήθεια, το να ασχολείσαι με κάποιο προσωπικό ζήτημα ενώ ισχυρίζεσαι πως εκτελείς το καθήκον σου δεν συνάδει με την αλήθεια. Ανεξάρτητα από το τι κάνεις, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι κάποιο ζήτημα, και ανεξάρτητα από το αν είναι το καθήκον σου στην οικογένεια του Θεού ή προσωπική σου υπόθεση, πρέπει να αναλογιστείς κατά πόσο αυτό που κάνεις συμφωνεί με τις προθέσεις του Θεού, καθώς και κατά πόσο αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να κάνει ένας άνθρωπος με ανθρώπινη φύση. Αν αναζητάς την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο σε ό,τι κάνεις, τότε είσαι άνθρωπος που πιστεύει πραγματικά στον Θεό. Αν χειρίζεσαι σοβαρά κάθε ζήτημα και κάθε αλήθεια κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε θα είσαι ικανός να επιτύχεις αλλαγές στη διάθεσή σου. Υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται ως εξής: «Το να με βάζουν να κάνω πράξη την αλήθεια όταν εκτελώ το καθήκον μου είναι μάλλον δίκαιο, όταν όμως φροντίζω τις ιδιωτικές μου υποθέσεις, δεν με νοιάζει τι έχει να πει η αλήθεια —θα κάνω ό,τι μου αρέσει, ό,τι χρειάζεται για να ωφεληθώ». Με αυτά τα λόγια, μπορείτε να διαπιστώσετε ότι δεν είναι λάτρεις της αλήθειας. Δεν υπάρχουν αρχές σε αυτό που κάνουν. Θα κάνουν ό,τι τους ωφελεί, χωρίς καν να αναλογιστούν την επίδραση που θα έχει στον οίκο του Θεού. Ως αποτέλεσμα αυτού, όταν πράττουν κάτι, ο Θεός δεν είναι παρών μέσα τους, νιώθουν ένα σκοτάδι και μια ταραχή, και δεν ξέρουν τι συμβαίνει. Δεν τους αξίζει αυτή η τιμωρία; Εάν δεν κάνεις πράξη την αλήθεια στις ενέργειές σου και ντροπιάζεις τον Θεό, τότε αμαρτάνεις εις βάρος Του. Αν κάποιος δεν αγαπά την αλήθεια και ενεργεί συχνά σύμφωνα με το δικό του θέλημα, τότε συχνά θα προσβάλλει τον Θεό. Εκείνος θα τον αποστραφεί και θα τον απορρίψει, και θα τον κάνει πέρα. Αυτά που πράττει ένα τέτοιο άτομο συχνά δεν τυγχάνουν της επιδοκιμασίας του Θεού και, εάν δεν προβεί σε μετάνοια, τότε η τιμωρία δεν είναι μακριά.