H αναγκαιότητα να ζει κανείς μια σωστή εκκλησιαστική ζωή αναφέρεται συχνά στα κηρύγματα. Τότε, γιατί δεν έχει ακόμη βελτιωθεί η εκκλησιαστική ζωή και έχει παραμείνει στα ίδια παλιά πράγματα; Γιατί δεν υπάρχει ένας τελείως νέος και διαφορετικός τρόπος ζωής; Θα μπορούσε να είναι φυσιολογικό ένας άνθρωπος της δεκαετίας του ενενήντα να ζει σαν ένας αυτοκράτορας μιας περασμένης εποχής; Παρότι τώρα οι άνθρωποι τρώνε και πίνουν λιχουδιές που σπάνια γευόταν κανείς σε προηγούμενες εποχές, δεν έχουν υπάρξει σημαντικές αλλαγές στην εκκλησιαστική ζωή. Είναι σαν να βάζεις παλιό κρασί σε καινούργια μπουκάλια. Τι νόημα έχει, λοιπόν, να λέει ο Θεός τόσο πολλά; Οι εκκλησίες στα περισσότερα μέρη δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Το έχω δει με τα ίδια Μου τα μάτια και είναι ξεκάθαρο στην καρδιά Μου· παρότι δεν έχω Εγώ ο ίδιος βιώσει την εκκλησιαστική ζωή, γνωρίζω τις συνθήκες των εκκλησιαστικών συναθροίσεων απ’ έξω κι ανακατωτά. Δεν έχουν κάνει μεγάλη πρόοδο. Και επανερχόμαστε σε εκείνο το απόφθεγμα —είναι σαν να βάζεις παλιό κρασί σε καινούργια μπουκάλια. Τίποτε δεν έχει αλλάξει! Όταν κάποιος τους ποιμαίνει, τότε καίνε σαν τη φωτιά, αλλά όταν δεν υπάρχει κανένας να τους στηρίξει, είναι σαν ένα κομμάτι πάγος. Δεν είναι πολλοί εκείνοι που μπορούν να μιλήσουν για πρακτικά πράγματα, και πολύ σπάνια μπορεί κάποιος να πάρει τα ηνία. Παρότι τα κηρύγματα είναι μεγαλόπνοα, σπάνια κάποιος έχει επιτύχει είσοδο. Λίγοι άνθρωποι θεωρούν πολύτιμο τον λόγο του Θεού. Γεμίζουν δάκρυα όταν κρατούν τον λόγο του Θεού, είναι ευδιάθετοι όταν τον βάζουν στην άκρη και γίνονται άτονοι και θαμποί όταν απομακρύνονται από αυτόν. Για να πούμε την αλήθεια, απλώς δεν θεωρείτε πολύτιμο τον λόγο του Θεού και σε καμία περίπτωση δεν εκλαμβάνετε τα λόγια από το ίδιο το στόμα Του σήμερα σαν θησαυρό. Απλώς αγχώνεστε όταν διαβάζετε τον λόγο Του και κουράζεστε όταν τον αποστηθίζετε, και όταν έρχεται η ώρα να κάνετε πράξη τον λόγο του Θεού, είναι σαν να προσπαθείτε να γυρίσετε τον μοχλό της αντλίας ενός πηγαδιού τραβώντας τον με μια τρίχα από την ουρά ενός αλόγου —ανεξάρτητα από το πόσο πολύ προσπαθείτε, απλώς δεν μπορείτε να παράγετε αρκετή ενέργεια. Είστε πάντα γεμάτοι ενεργητικότητα όταν διαβάζετε τον λόγο του Θεού, αλλά συνάμα επιλήσμονες όταν τον κάνετε πράξη. Πραγματικά, δεν χρειάζεται να λέγονται αυτά τα λόγια με τόση επιμέλεια και να επαναλαμβάνονται με τόση υπομονή· όμως το γεγονός ότι οι άνθρωποι μόνο ακούν χωρίς να κάνουν πράξη τον λόγο του Θεού έχει γίνει εμπόδιο στο έργο Του. Δεν μπορώ να μην το αναφέρω, δεν μπορώ να μη μιλήσω γι’ αυτό. Αναγκάζομαι να το κάνω· δεν είναι ότι με ευχαριστεί να εκθέτω τις αδυναμίες των άλλων. Νομίζετε ότι η άσκησή σας είναι πάνω-κάτω επαρκής —ότι όταν οι αποκαλύψεις κορυφωθούν, η είσοδός σας θα έχει επίσης κορυφωθεί; Είναι τόσο απλό; Δεν εξετάζετε ποτέ τη βάση πάνω στην οποία, εν τέλει, χτίζονται οι εμπειρίες σας! Αυτήν τη στιγμή, οι συναθροίσεις σας δεν μπορούν με τίποτα να χαρακτηριστούν ως η αρμόζουσα ζωή της εκκλησίας, ούτε συνιστούν επ’ ουδενί μια σωστή πνευματική ζωή. Είναι απλώς συνάθροιση μιας ομάδας ανθρώπων που αρέσκονται σε κουβεντούλες και τραγούδια. Για να ακριβολογήσουμε, δεν υπάρχει και πολλή πραγματικότητα σε αυτό. Για να το πούμε και πιο καθαρά, εάν δεν κάνεις πράξη την αλήθεια, τότε πού είναι η πραγματικότητα; Δεν αποτελεί κομπασμό να ισχυρίζεσαι ότι κατέχεις πραγματικότητα; Εκείνοι που εκτελούν πάντα έργο είναι αλαζόνες και επηρμένοι, ενώ εκείνοι που πάντα υπακούν, σιωπούν και κρατούν σκυμμένο το κεφάλι, χωρίς να έχουν καμία ευκαιρία εκπαίδευσης. Οι άνθρωποι που κάνουν έργο, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να μιλούν, να πολυλογούν με πομπώδεις ομιλίες, ενώ όσοι ακολουθούν, μόνο ακούν. Δεν υπάρχει καμία αξιόλογη μεταμόρφωση· όλες τους είναι απλώς συμπεριφορές του παρελθόντος! Σήμερα, το ότι μπορείς να υποταχτείς και το ότι δεν τολμάς να παρέμβεις ή να ενεργήσεις όπως σου αρέσει είναι συνέπεια της έλευσης των διοικητικών διαταγμάτων του Θεού· δεν είναι αλλαγή που έχεις υποστεί μέσω εμπειριών. Το γεγονός ότι δεν τολμάς πλέον να κάνεις κάποια πράγματα που παραβιάζουν τα διοικητικά διατάγματα σήμερα είναι γιατί το έργο του Θεού όσον αφορά τα λόγια έχει προφανή αποτελέσματα και έχει κατακτήσει τους ανθρώπους. Για να ρωτήσω κάποιον: Πόσα από τα σημερινά σου επιτεύγματα έχεις κερδίσει με τον ιδρώτα σου και την προσωπική σου σκληρή εργασία; Πόσα από αυτά σου τα είπε απευθείας ο Θεός; Τι θα απαντούσες; Θα έμενες άναυδος και άφωνος; Πώς γίνεται οι άλλοι να μπορούν να μιλούν για πολλές από τις πραγματικές εμπειρίες τους για να σου παράσχουν τροφή, ενώ εσύ απλώς απολαμβάνεις τα γεύματα που έχουν μαγειρέψει οι άλλοι; Δεν ντρέπεσαι; Μπορείτε να διεξάγετε μια εξέταση για να ανακαλύψετε τα γεγονότα, εξετάζοντας όσους είναι σχετικά καλοί: Πόση αλήθεια κατανοείς; Πόση, εν τέλει, κάνεις πράξη; Ποιον αγαπάς περισσότερο, τον Θεό ή τον εαυτό σου; Δίνεις ή παίρνεις συχνότερα; Σε πόσες περιπτώσεις, όταν οι προθέσεις σου ήταν εσφαλμένες, απαρνήθηκες τον παλιό σου εαυτό και ικανοποίησες το θέλημα του Θεού; Αυτές οι λίγες μόνο ερωτήσεις θα φέρουν σύγχυση σε πολλούς ανθρώπους. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ακόμα και αν συνειδητοποιούν ότι οι προθέσεις τους είναι εσφαλμένες, συνεχίζουν εν γνώσει τους να πράττουν το κακό, και δεν πλησιάζουν ούτε κατά διάνοια στο να απαρνηθούν τη σάρκα τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι αφήνουν την αμαρτία να φουντώνει μέσα τους, επιτρέποντάς της να κατευθύνει την κάθε τους πράξη. Δεν μπορούν να υπερνικήσουν τις αμαρτίες τους και συνεχίζουν να ζουν στην αμαρτία. Έχοντας φτάσει στην παρούσα φάση, ποιος είναι εκείνος που δεν ξέρει πόσες κακές πράξεις έχει κάνει; Αν πεις ότι δεν ξέρεις, τότε ψεύδεσαι ασύστολα. Για να είμαστε ειλικρινείς, όλα αυτά είναι απροθυμία να απαρνηθείς τον παλιό σου εαυτό. Σε τι ωφελεί να λες τόσα «λόγια μετάνοιας από καρδιάς» που δεν έχουν καμία αξία; Σε βοηθάει αυτό να αναπτυχθείς στη ζωή σου; Μπορεί να ειπωθεί ότι το να γνωρίσεις τον εαυτό σου είναι για σένα εργασία πλήρους απασχόλησης. Οδηγώ τους ανθρώπους στην τελείωση μέσω της υποταγής τους και της δικής τους άσκησης των λόγων του Θεού. Αν απλώς φοράς τον λόγο του Θεού όπως θα φορούσες τα ρούχα σου, μόνο και μόνο για να φαίνεσαι κομψός και στιλάτος, δεν εξαπατάς τον εαυτό σου και τους άλλους; Εάν είσαι μόνο λόγια και δεν τα κάνεις ποτέ πράξη, τι θα καταφέρεις;

Πολλοί άνθρωποι μπορούν να μιλούν λίγο περί άσκησης, καθώς και να μιλούν για τις προσωπικές τους εντυπώσεις, τα περισσότερα, όμως, από αυτά που λένε είναι η φώτιση που κερδίζουν από τα λόγια των άλλων. Δεν περιλαμβάνουν απολύτως τίποτα από αυτά που κάνουν οι ίδιοι πράξη, ούτε περιλαμβάνουν αυτά που βλέπουν από τις εμπειρίες τους. Έχω αναλύσει αυτό το θέμα προηγουμένως· μη νομίζεις ότι δεν ξέρω τίποτα. Είσαι απλώς και μόνο ένας χάρτινος τίγρης, και εντούτοις μιλάς για κατάκτηση του Σατανά, για κατάθεση νικηφόρων μαρτυριών και για βίωση της εικόνας του Θεού; Αυτά είναι όλα ανοησίες! Νομίζεις ότι ο Θεός εκφέρει όλα αυτά τα λόγια σήμερα, για να τα θαυμάσεις εσύ; Το στόμα σου λέει να απαρνηθείς τον παλιό σου εαυτό και να κάνεις πράξη την αλήθεια, ενώ τα χέρια σου εκτελούν άλλες πράξεις και η καρδιά σου καταστρώνει άλλες πλεκτάνες —τι είδους άνθρωπος είσαι εσύ; Γιατί δεν είναι η καρδιά σου και τα χέρια σου ένα και το αυτό; Τόσο πολύ κήρυγμα έχει καταλήξει να είναι κενά λόγια· αυτό δεν σου σπαράζει την καρδιά; Εάν δεν μπορείς να κάνεις τον λόγο του Θεού πράξη, αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχεις εισέλθει ακόμα στον τρόπο με τον οποίο εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, δεν έχεις ακόμα λάβει το έργο του Αγίου Πνεύματος μέσα σου και δεν έχεις λάβει ακόμα την καθοδήγησή Του. Εάν λες ότι μπορείς μόνο να κατανοήσεις τον λόγο του Θεού, αλλά δεν μπορείς να τον κάνεις πράξη, τότε είσαι άνθρωπος που δεν αγαπά την αλήθεια. Ο Θεός δεν έρχεται για να σώσει τέτοιου είδους ανθρώπους. Ο Ιησούς υπέφερε τεράστιο πόνο όταν σταυρώθηκε προκειμένου να σώσει τους αμαρτωλούς, να σώσει τους φτωχούς, να σώσει όλους εκείνους τους ταπεινούς ανθρώπους. Η σταύρωσή Του λειτούργησε ως προσφορά περί αμαρτίας. Εάν δεν μπορείς να κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού, τότε θα πρέπει να φύγεις το συντομότερο δυνατόν· μην παραμένεις στον οίκο του Θεού ως χαραμοφάης. Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται, μάλιστα, να σταματήσουν να κάνουν πράγματα που αντιστέκονται ξεκάθαρα στον Θεό. Δεν αποζητούν άραγε τον θάνατο; Πώς μπορούν να μιλούν για είσοδο στη βασιλεία του Θεού; Θα είχαν το θράσος να δουν το πρόσωπό του Θεού; Τρως την τροφή που ο Θεός σού παρέχει, κάνεις διεφθαρμένα πράγματα που αντιτίθενται στον Θεό, είσαι μοχθηρός, ύπουλος και ραδιούργος, ακόμα και όταν ο Θεός σού επιτρέπει να απολαμβάνεις τις ευλογίες που σου έχει παράσχει —δεν αισθάνεσαι να σου καίνε τα χέρια όταν τις δέχεσαι; Δεν νιώθεις το πρόσωπό σου να κοκκινίζει; Έχοντας κάνει κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τον Θεό, έχοντας κάνει σκευωρίες για να «αποστατήσεις», δεν νιώθεις φόβο; Αν δεν αισθάνεσαι τίποτα, πώς μπορείς να μιλάς για το οποιοδήποτε μέλλον; Ήδη δεν υπήρχε μέλλον για σένα από καιρό, οπότε τι μεγαλύτερες προσδοκίες μπορεί να έχεις ακόμη; Εάν λες κάτι ξεδιάντροπο, κι όμως δεν νιώθεις αποδοκιμασία, και η καρδιά σου δεν έχει επίγνωση, τότε αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός σε έχει ήδη εγκαταλείψει; Το να μιλάς και να συμπεριφέρεσαι υπερβολικά και ασυγκράτητα έχει γίνει φύση σου· πώς μπορεί να σε οδηγήσει ποτέ στην τελείωση έτσι ο Θεός; Θα μπορούσες να γυρίσεις όλον τον κόσμο; Και ποιον θα έπειθες; Εκείνοι που γνωρίζουν την αληθινή σου φύση θα κρατούσαν αποστάσεις. Δεν είναι αυτή η τιμωρία του Θεού; Γενικά, όταν υπάρχουν μόνο λόγια και δεν γίνονται πράξη, δεν υπάρχει ανάπτυξη. Παρότι το Άγιο Πνεύμα μπορεί να εργάζεται πάνω σου ενώ εσύ μιλάς, αν δεν ασκείσαι, το Άγιο Πνεύμα θα πάψει να εργάζεται. Αν συνεχίσεις έτσι, πώς μπορεί να γίνεται λόγος για το μέλλον ή για να δώσεις όλο σου το είναι στο έργο του Θεού; Μπορείς μονάχα να λες ότι προσφέρεις όλο σου το είναι, μα δεν έχεις δώσει στον Θεό την αληθινή σου αγάπη. Το μόνο που έχει εισπράξει ο Θεός από σένα είναι αφοσίωση στα λόγια· δεν έχει εισπράξει την πρόθεσή σου να κάνεις την αλήθεια πράξη. Θα μπορούσε αυτό να είναι το πραγματικό σου ανάστημα; Αν συνέχιζες έτσι, πότε θα σε οδηγούσε στην τελείωση ο Θεός; Δεν ανησυχείς για το σκοτεινό και ζοφερό μέλλον σου; Δεν αισθάνεσαι ότι ο Θεός έχει χάσει κάθε ελπίδα για σένα; Δεν γνωρίζεις ότι ο Θεός επιθυμεί να οδηγήσει στην τελείωση περισσότερους και πιο καινούργιους ανθρώπους; Μπορούν τα παλιά να μείνουν ως έχουν; Δεν δίνεις προσοχή στον λόγο του Θεού σήμερα: Περιμένεις το αύριο;