Είπαμε μόλις πως το ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς» είναι μια απαίτηση που αφορά την ηθική διαγωγή των ανθρώπων. Έχουμε, επίσης, αναλύσει ορισμένα από τα προβλήματα που παρουσιάζει αυτό το ρητό και μερικές από τις επιπτώσεις που έχει στην ανθρωπότητα. Το ρητό αυτό έχει παρουσιάσει στους ανθρώπους κάποιες νοσηρές ιδέες και απόψεις, ενώ έχει και ορισμένες αρνητικές επιπτώσεις στις επιδιώξεις και την επιβίωση τους. Όλα αυτά πρέπει να τα γνωρίζουν οι άνθρωποι. Πώς πρέπει, λοιπόν, να κατανοήσουν οι πιστοί τα προβλήματα που έχουν να κάνουν με τη μεγαλοψυχία και την ευρύτητα πνεύματος της ανθρώπινης φύσης; Πώς μπορούν αυτά να γίνουν κατανοητά μέσω του Θεού με τρόπο σωστό και θετικό; Δεν πρέπει να γίνει κι αυτό κατανοητό; (Ναι.) Στην πραγματικότητα, δεν είναι δύσκολο να τα κατανοήσει κανείς όλα αυτά. Δεν χρειάζεται ούτε να μαντέψετε ούτε να ψάξετε να βρείτε πληροφορίες. Μπορούμε απλώς να πάρουμε κάποια μαθήματα από τα λόγια που έχει πει ο Θεός και από το έργο που έχει κάνει στην ανθρωπότητα, καθώς και από τη διάθεσή Του, η οποία φανερώνεται μέσα από τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους μεταχειρίζεται κάθε είδους ανθρώπους, κι έτσι θα μάθουμε ποια ακριβώς είναι η γνώμη του Θεού για αυτά τα ρητά και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας και ποιες ακριβώς είναι οι προθέσεις Του. Εξετάζοντας τις προθέσεις και τις απόψεις του Θεού, οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν ένα μονοπάτι που θα τους οδηγεί στην επιδίωξη της αλήθειας. Το ρητό που τηρούν οι άνθρωποι και λέει ότι «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια» σημαίνει ότι, αν κάποιος κόψει το κεφάλι ενός ανθρώπου κι αυτό πέσει στο έδαφος, το θέμα θεωρείται λήξαν και δεν πρέπει να δοθεί συνέχεια. Δεν είναι ένα είδος άποψης αυτό; Δεν είναι μια κοινώς αποδεκτή άποψη των ανθρώπων; Σημαίνει ότι μόλις η υλική ζωή ενός ανθρώπου φτάσει στο τέλος της, αυτή έχει πλέον τελειώσει για τα καλά. Τη στιγμή εκείνη εξαγγέλλεται το τέλος κάθε κακού που έχει κάνει στη ζωή του αυτός ο άνθρωπος, καθώς και όλης της αγάπης, του μίσους, του πάθους και της εχθρότητας που έχει βιώσει, και θεωρείται πως η ζωή αυτή έχει λάβει τέλος. Αυτό πιστεύουν οι άνθρωποι· αν, όμως, εξετάσουμε τα λόγια του Θεού και τα διάφορα σημάδια των ενεργειών Του, σ’ αυτήν την αρχή βασίζονται οι ενέργειες του Θεού; (Όχι.) Σε ποια, λοιπόν, αρχή βασίζονται οι ενέργειες του Θεού; Πού βασίζεται ο Θεός για να κάνει αυτά τα πράγματα; Ορισμένοι άνθρωποι λένε ότι για να ενεργήσει έτσι ο Θεός, βασίζεται στα διοικητικά Του διατάγματα. Αυτό είναι μεν σωστό, αλλά δεν είναι η πλήρης εικόνα. Αφενός, λοιπόν, ενεργεί σύμφωνα με τα διοικητικά Του διατάγματα, αφετέρου, όμως, μεταχειρίζεται τους κάθε λογής ανθρώπους σύμφωνα τη διάθεση και την ουσία Του· αυτή είναι η πλήρης εικόνα. Όπως το βλέπει ο Θεός, τελειώνει η ζωή ενός ανθρώπου αν αυτός σκοτωθεί και το κεφάλι του πέσει στο έδαφος; (Όχι.) Με ποιον τρόπο, λοιπόν, τερματίζει ο Θεός τη ζωή ενός ανθρώπου; Έτσι αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ο Θεός; (Όχι.) Ο Θεός δεν αντιμετωπίζει τους ανθρώπους σκοτώνοντάς τους δια αποκεφαλισμού και τέλος. Υπάρχει μια αρχή και ένα τέλος, μια συνοχή και μια σταθερότητα στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει ο Θεός την ανθρωπότητα. Από τη στιγμή που μια ψυχή μετενσαρκώνεται ως ανθρώπινο ον μέχρι τη στιγμή που τελειώνει η υλική ζωή του ανθρώπου και η ψυχή αυτή επιστρέφει στο πνευματικό βασίλειο, ο Θεός είναι Αυτός που πρέπει να χειρίζεται την όποια πορεία ακολουθήσει, τόσο στο πνευματικό βασίλειο όσο και στον υλικό κόσμο. Το αν τελικά η ψυχή αυτή θα λάβει ανταμοιβή ή τιμωρία εξαρτάται από τα διοικητικά διατάγματα του Θεού και για όλα αυτά υπάρχουν ουράνιοι κανόνες. Με άλλα λόγια, ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζεται έναν άνθρωπο ο Θεός εξαρτάται από το πεπρωμένο ολόκληρης της ζωής που έχει ορίσει για εκείνον. Μόλις τελειώσει το πεπρωμένο του, αντιμετωπίζεται σύμφωνα με τον νόμο και τους ουράνιους κανόνες που έχει ορίσει ο Θεός για την τιμωρία του κακού και την ανταμοιβή του καλού. Αν ο άνθρωπος αυτός έχει κάνει μεγάλο κακό σ’ αυτόν τον κόσμο, πρέπει να λάβει μεγάλη τιμωρία· στην περίπτωση που δεν έχει κάνει μεγάλο κακό και έχει κάνει μάλιστα και κάποιες καλές πράξεις, πρέπει να ανταμειφθεί. Το κατά πόσο θα συνεχίσει να μετενσαρκώνεται και το αν θα ξαναγεννηθεί ως άνθρωπος ή ως ζώο εξαρτώνται από τις επιδόσεις του σ’ αυτήν τη ζωή. Γιατί συναναστρέφομαι σχετικά με όλα αυτά; Επειδή το ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια» συνοδεύεται από μια ακόμη φράση: «να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Ο Θεός δεν μιλά ούτε ενεργεί έτσι, προσπαθώντας να εξομαλύνει τα πράγματα με τρόπο που δεν βασίζεται στις αρχές. Οι ενέργειες του Θεού αποκαλύπτονται στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει κάθε δημιουργημένο ον από την αρχή μέχρι το τέλος. Μέσα από όλα αυτά, οι άνθρωποι μπορούν να δουν ξεκάθαρα ότι ο Θεός είναι ο κυρίαρχος του πεπρωμένου τους· Εκείνος το ενορχηστρώνει και το κανονίζει, και στη συνέχεια, ανάλογα με τη συμπεριφορά κάθε ανθρώπου, τιμωρεί το κακό και ανταμείβει το καλό, επιβάλλοντας τιμωρία όπου χρειάζεται. Σύμφωνα με όσα έχει ορίσει ο Θεός, το για πόσα χρόνια θα τιμωρείται κανείς και το για πόσες μετενσαρκώσεις εξαρτάται από τα κακά που έχει κάνει. Το πνευματικό, λοιπόν, βασίλειο το εφαρμόζει αυτό σύμφωνα με τους κανόνες που έχουν θεσπιστεί, χωρίς την παραμικρή απόκλιση. Κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό και όσοι το κάνουν παραβαίνουν τους ουράνιους κανόνες που έχει ορίσει ο Θεός, με αποτέλεσμα όλοι ανεξαιρέτως να τιμωρηθούν. Σύμφωνα με τον Θεό, κανείς δεν πρέπει να παραβεί αυτούς τους ουράνιους κανόνες. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι όσο κακό κι αν έχει κάνει ο κάθε άνθρωπος και όσους ουράνιους κανόνες και κανονισμούς κι αν έχει παραβεί, δεν θα υπάρχουν συμβιβασμοί στην τελική μεταχείριση που θα λάβει. Στους κοσμικούς νόμους, υπάρχουν ποινές με αναστολή, ή μπορεί να μεσολαβήσει κάποιος, ή είναι επίσης πιθανό να ακολουθήσει ο δικαστής τη δική του βούληση και να είναι επιεικής όποτε μπορεί, δείχνοντας έτσι καλοσύνη, με αποτέλεσμα ένας άνθρωπος να μην καταδικαστεί για το έγκλημα που έχει διαπράξει και να μη λάβει την ανάλογη τιμωρία. Στο πνευματικό βασίλειο, όμως, δεν λειτουργούν έτσι τα πράγματα. Ο Θεός θα τηρήσει αυστηρά τους νόμους που έχει θεσπίσει ο Ίδιος, τους κανόνες, δηλαδή, του ουρανού, για να χειριστεί τις προηγούμενες και την τωρινή ζωή κάθε δημιουργήματος. Δεν έχει σημασία πόσο σοβαρές ή ασήμαντες είναι οι παραβάσεις κάποιου ούτε πόσο σπουδαίες ή ασήμαντες είναι οι καλές του πράξεις· δεν έχει σημασία για πόσο καιρό κάνει παραβάσεις ή καλές πράξεις ούτε πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που τις έκανε. Τίποτα από αυτά δεν αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζεται ο Κύριος της δημιουργίας τους ανθρώπους που δημιούργησε. Με άλλα λόγια, οι ουράνιοι κανόνες που θέσπισε ο Θεός δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ. Αυτή είναι η αρχή που διέπει τις ενέργειες του Θεού και ο τρόπος με τον οποίο ενεργεί. Από τότε που δημιουργήθηκαν τα ανθρώπινα όντα και ο Θεός άρχισε να εργάζεται ανάμεσά τους, τα διοικητικά διατάγματα που θέσπισε ο Ίδιος —οι ουράνιοι, δηλαδή, κανόνες— δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Επομένως, ο Θεός θα έχει τελικά τρόπο να αντιμετωπίσει τις παραβάσεις, τις καλές πράξεις και τις κάθε λογής κακές πράξεις που έκαναν οι άνθρωποι. Κάθε δημιούργημα, χωρίς καμία εξαίρεση, πρέπει να πληρώσει το τίμημα που του αναλογεί για τις πράξεις και τη συμπεριφορά του. Ωστόσο, ο Θεός τιμωρεί όλα τα δημιουργήματα για την επαναστατικότητά τους απέναντί Του, για τις κακές πράξεις που έχουν κάνει και για τις παραβάσεις που έχουν αφήσει πίσω τους, και όχι επειδή έχει αναπτύξει μίσος απέναντι στους ανθρώπους. Ο Θεός δεν είναι μέλος της ανθρώπινης φυλής. Ο Θεός είναι ο Θεός, ο Κύριος της δημιουργίας. Όλα τα δημιουργήματα ανεξαιρέτως τιμωρούνται, όχι επειδή ο Κύριος της δημιουργίας μισεί τους ανθρώπους, αλλά επειδή έχουν παραβεί τους ουράνιους κανόνες, τους κανονισμούς, τους νόμους και τις εντολές που έχει θεσπίσει ο Θεός, γεγονός που δεν μπορεί να αλλάξει κανείς. Από αυτήν την άποψη, για τον Θεό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση το «να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Μπορεί να μην καταλαβαίνετε απόλυτα όσα λέω. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο απώτερος σκοπός Μου είναι να μάθετε ότι στον Θεό δεν υπάρχει καθόλου μίσος· υπάρχουν μόνο οι κανόνες του ουρανού, τα διοικητικά διατάγματα, οι νόμοι, η διάθεσή Του, καθώς και η οργή και η μεγαλοπρέπειά Του που δεν ανέχονται καμία προσβολή. Για τον Θεό, λοιπόν, δεν ισχύει σε καμία περίπτωση το «να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Δεν πρέπει να μετράς τον Θεό με βάση την απαίτηση να είναι επιεικής όποτε μπορεί ούτε να Τον εξετάζεις σχολαστικά σύμφωνα με αυτήν. Τι σημαίνει «να εξετάζεις τον Θεό σχολαστικά»; Σημαίνει ότι μερικές φορές, όταν ο Θεός δείχνει έλεος και ανεκτικότητα στους ανθρώπους, κάποιοι λένε: «Κοιτάξτε, ο Θεός είναι καλός, ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους, είναι επιεικής όποτε μπορεί, δείχνει μεγάλη ανεκτικότητα στους ανθρώπους· ο Θεός είναι πολύ ανοιχτόμυαλος, πολύ πιο ανοιχτόμυαλος από τους ανθρώπους και πιο ανοιχτόμυαλος ακόμη και από τους πρωθυπουργούς!» Είναι σωστό αυτό που λένε; (Όχι.) Είναι πρέπον να μιλάς έτσι, για να επαινέσεις με αυτόν τον τρόπο τον Θεό; (Δεν είναι πρέπον, όχι.) Δεν είναι σωστό να μιλάς έτσι ούτε μπορούν τα λόγια αυτά να εφαρμοστούν στον Θεό. Οι άνθρωποι προσπαθούν να είναι επιεικείς όποτε μπορούν, προκειμένου να δείξουν τη γενναιοφροσύνη και την ανεκτικότητά τους και να προβάλουν τον εαυτό τους ως ανθρώπους με ανεκτικότητα, μεγαλοψυχία και ευγενή αρετή. Στην ουσία του Θεού υπάρχει έλεος και ανεκτικότητα. Το έλεος και η ανεκτικότητα είναι η ουσία του Θεού. Η ουσία του Θεού, όμως, διαφέρει από τη μεγαλοψυχία και την ανεκτικότητα που δείχνουν οι άνθρωποι όταν είναι επιεικείς όποτε μπορούν. Πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα. Οι άνθρωποι είναι επιεικείς όποτε μπορούν επειδή στόχος τους είναι να λένε οι άλλοι καλά πράγματα γι’ αυτούς, να λένε ότι είναι γενναιόφρονες, ότι έχουν χάρη και ότι είναι καλοί άνθρωποι. Το κάνουν, επίσης, και εξαιτίας κάποιων κοινωνικών πιέσεων που δέχονται, αλλά και για λόγους επιβίωσης. Οι άνθρωποι είναι λίγο γενναιόφρονες και ανοιχτόμυαλοι απέναντι στους άλλους μόνο και μόνο για να πετύχουν έναν στόχο: Δεν το κάνουν για να τηρήσουν ή να ακολουθήσουν τα κριτήρια της συνείδησης, αλλά για να τους θαυμάζουν και να τους λατρεύουν οι άλλοι ή επειδή έχουν κάποιο απώτερο κίνητρο ή τέχνασμα. Καμία από τις πράξεις τους δεν είναι αγνή. Κάνει, επομένως, ο Θεός πράγματα όπως το να είναι επιεικής όποτε μπορεί; Δεν κάνει τέτοια πράγματα ο Θεός. Κάποιοι λένε: «Δεν δείχνει και ο Θεός επιείκεια στους ανθρώπους; Όταν, άρα, το κάνει αυτό, δεν είναι επιεικής όποτε μπορεί;» Όχι· εδώ υπάρχει μια διαφορά που πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Τι ακριβώς πρέπει να κατανοήσουν; Όταν οι άνθρωποι εφαρμόζουν το ρητό «να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», δεν ακολουθούν τις αρχές. Το κάνουν επειδή υποκύπτουν στις κοινωνικές πιέσεις και στην κοινή γνώμη και για να προσποιηθούν ότι είναι καλοί άνθρωποι. Το κάνουν, λοιπόν, απρόθυμα, έχοντας αυτούς τους ακάθαρτους στόχους και φορώντας μια μάσκα υποκρισίας για να δείξουν πόσο καλοί άνθρωποι είναι. Μπορεί κιόλας να αναγκάζονται από τις περιστάσεις και, ενώ θέλουν να εκδικηθούν, να μην μπορούν να το κάνουν. Σε μια τέτοια, λοιπόν, κατάσταση και χωρίς να έχουν άλλη επιλογή, τηρούν απρόθυμα αυτό το αξίωμα, πράγμα που δεν αποτελεί εκδήλωση της εσωτερικής τους ουσίας. Όσοι είναι σε θέση να το κάνουν αυτό δεν είναι πραγματικά καλοί άνθρωποι ούτε αγαπούν πραγματικά τα θετικά πράγματα. Ποια είναι, λοιπόν, η διαφορά ανάμεσα στην ανεκτικότητα και το έλεος που δείχνει ο Θεός στους ανθρώπους και στην εφαρμογή του ρητού «να είσαι επιεικής όποτε μπορείς» από τους ανθρώπους; Πείτε Μου τις διαφορές. (Σε ό,τι κάνει ο Θεός υπάρχουν αρχές. Παραδείγματος χάρη, ο Θεός έδειξε ανεκτικότητα στους Νινευίτες αφού μετανόησαν πραγματικά. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι ενέργειες του Θεού διέπονται από αρχές, καθώς και ότι στην ουσία του Θεού υπάρχει έλεος και ανεκτικότητα απέναντι στους ανθρώπους.) Πολύ σωστή διατύπωση. Υπάρχουν δύο βασικές διαφορές εδώ. Αυτό που αναφέρατε μόλις —το ότι, δηλαδή, σε ό,τι κάνει ο Θεός υπάρχουν αρχές— είναι καίριας σημασίας. Για καθετί που κάνει ο Θεός υπάρχει ένα ξεκάθαρο όριο και εύρος· αυτό το όριο και εύρος είναι πράγματα που μπορούν να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Στην πραγματικότητα, καθετί που κάνει ο Θεός διέπεται από συγκεκριμένες αρχές. Στον λαό της Νινευή, για παράδειγμα, ο Θεός έδειξε επιείκεια για τις παραβάσεις του. Όταν οι Νινευίτες εγκατέλειψαν το κακό που έκαναν και μετανόησαν πραγματικά, ο Θεός τούς συγχώρησε και υποσχέθηκε να μην καταστρέψει την πόλη. Αυτή ήταν η αρχή πίσω από τις ενέργειες του Θεού. Ως τι μπορεί να γίνει κατανοητή αυτή εδώ η αρχή; Ήταν το ελάχιστο κριτήριο. Σύμφωνα με την ανθρώπινη κατανόηση και έκφραση, θα έλεγε κανείς ότι αυτό ήταν το ελάχιστο κριτήριο του Θεού. Εφόσον οι Νινευίτες εγκατέλειψαν το κακό που είχαν στα χέρια τους και δεν ζούσαν πια όπως παλιά μέσα στην αμαρτία, δεν απαρνούνταν πια όπως παλιά τον Θεό και ήταν σε θέση να μετανοήσουν αληθινά σ’ Εκείνον, αυτή η αληθινή μετάνοια ήταν το ελάχιστο κριτήριο που έθεσε γι’ αυτούς ο Θεός. Αν κατάφερναν να μετανοήσουν αληθινά, τότε ο Θεός θα ήταν επιεικής μαζί τους. Αν, αντίθετα, δεν κατάφερναν να μετανοήσουν αληθινά, θα αναθεωρούσε ο Θεός; Θα άλλαζε την προηγούμενη απόφασή Του και το σχέδιό Του να καταστρέψει αυτήν την πόλη; (Όχι.) Ο Θεός έδωσε στους Νινευίτες δύο επιλογές: Η πρώτη ήταν να συνεχίσουν να κάνουν κακό και να βρεθούν αντιμέτωποι με την καταστροφή, οπότε ολόκληρη η πόλη θα καταστρεφόταν ολοσχερώς· η δεύτερη ήταν να εγκαταλείψουν το κακό τους, να μετανοήσουν πραγματικά στον Θεό εν σάκκω και σποδώ, και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους σ’ Αυτόν από τα βάθη της καρδιάς τους. Σ’ αυτήν την περίπτωση, ο Θεός θα ήταν επιεικής μαζί τους, και ό,τι κακό κι αν είχαν κάνει προηγουμένως και όσο σοβαρά κι αν ήταν τα ανομήματά τους, χάρη στη μετάνοιά τους, θα αποφάσιζε να μην καταστρέψει την πόλη. Ο Θεός τούς έδωσε δύο επιλογές κι εκείνοι δεν ακολούθησαν την πρώτη, αλλά επέλεξαν τη δεύτερη: να μετανοήσουν πραγματικά στον Θεό εν σάκκω και σποδώ. Ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα; Κατάφεραν να κάνουν τον Θεό να αλλάξει γνώμη· με άλλα λόγια, να αναθεωρήσει, να αλλάξει τα σχέδιά Του, να τους δείξει επιείκεια και να μην καταστρέψει την πόλη. Σύμφωνα με αυτήν την αρχή δεν εργάζεται ο Θεός; (Ναι.) Σύμφωνα με αυτήν την αρχή εργάζεται ο Θεός. Υπάρχει, επιπλέον, ένα ακόμη καίριο σημείο: Στην ουσία του Θεού υπάρχει μεν αγάπη και έλεος, αλλά υπάρχει φυσικά και έλλειψη ανεκτικότητας απέναντι στις προσβολές του ανθρώπου και οργή. Στην περίπτωση της καταστροφής της Νινευή, αποκαλύφθηκαν και οι δύο αυτές πτυχές της ουσίας του Θεού. Όταν ο Θεός είδε τις κακές πράξεις αυτών των ανθρώπων, εκδηλώθηκε και αποκαλύφθηκε η ουσία της οργής Του. Βασίζεται ο θυμός του Θεού σε κάποια αρχή; (Ναι.) Με απλά λόγια, η αρχή αυτή είναι πως ο θυμός του Θεού έχει κάποια βάση. Δεν θυμώνει ούτε εξοργίζεται αδιακρίτως, και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για κάποιο συναίσθημα. Πρόκειται, αντίθετα, για μια διάθεση που προκύπτει και αποκαλύπτεται φυσικά μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Η οργή και η μεγαλοπρέπεια του Θεού δεν ανέχονται καμία προσβολή. Με ανθρώπινους όρους, αυτό σημαίνει ότι, όταν ο Θεός είδε τις κακές πράξεις των Νινευιτών, θύμωσε και εξοργίστηκε. Για την ακρίβεια, ο λόγος για τον οποίο θύμωσε ο Θεός είναι επειδή έχει μια πλευρά που δεν ανέχεται τις προσβολές των ανθρώπων. Βλέποντας, λοιπόν, ο Θεός τις κακές πράξεις των ανθρώπων και την εμφάνιση και την ανάδυση αρνητικών πραγμάτων, είναι φυσικό να αποκαλύψει την οργή Του. Αν, λοιπόν, ο Θεός αποκάλυπτε την οργή Του, θα κατέστρεφε την πόλη μονομιάς; (Όχι.) Βλέπετε, λοιπόν, πως σε ό,τι κάνει ο Θεός υπάρχουν αρχές. Δεν ισχύει ότι με το που θυμώσει ο Θεός, θα πει: «Έχω την εξουσία, θα σε καταστρέψω! Δεν Με ενδιαφέρει αν βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση· δεν πρόκειται να σου δώσω ούτε μία ευκαιρία!» Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Τι έχει κάνει ο Θεός; Ο Θεός έχει κάνει μια σειρά από πράγματα. Πώς θα πρέπει να τα ερμηνεύσουν αυτά οι άνθρωποι; Όλα τα πράγματα που έκανε ο Θεός βασίζονται στη διάθεσή Του. Δεν είναι καθαρά αποτέλεσμα της οργής Του. Η οργή, δηλαδή, του Θεού δεν είναι παρορμητικότητα. Δεν είναι σαν την παρορμητικότητα των ανθρώπων, οι οποίοι λένε αυθόρμητα: «Εφόσον έχω τη δύναμη να το κάνω, θα σε σκοτώσω, θα σε τακτοποιήσω» ή όπως λέει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας: «Αν σε πιάσω στα χέρια μου, θα σε καθαρίσω και θα σε σκοτώσω στο ξύλο χωρίς την παραμικρή συνέπεια». Έτσι ενεργούν ο Σατανάς και οι διάβολοι. Η παρορμητικότητα πηγάζει από τον Σατανά και τους διαβόλους. Δεν υπάρχει ίχνος παρορμητικότητας στην οργή του Θεού. Πώς εκδηλώνεται το γεγονός ότι ο Θεός δεν είναι παρορμητικός; Όταν ο Θεός είδε πόσο διεφθαρμένοι ήταν οι Νινευίτες, θύμωσε και εξοργίστηκε. Αφού, όμως, θύμωσε, δεν τους κατέστρεψε χωρίς να πει κουβέντα επειδή υπάρχει η ουσία της οργής Του. Έστειλε, αντ’ αυτού, τον Ιωνά να τους ενημερώσει για το τι επρόκειτο να κάνει στη συνέχεια και να τους πει τι θα έκανε και γιατί θα το έκανε, ώστε να το καταλάβουν ξεκάθαρα και να αποκτήσουν μια αχτίδα ελπίδας. Αυτό το γεγονός λέει στους ανθρώπους ότι ο λόγος για τον οποίο αποκαλύπτεται η οργή του Θεού είναι η εμφάνιση αρνητικών και κακών πραγμάτων, αλλά και ότι η οργή του Θεού διαφέρει από την παρορμητικότητα των ανθρώπων και τα ανθρώπινα συναισθήματα. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Η οργή του Θεού διαφέρει από την παρορμητικότητα και τα συναισθήματα των ανθρώπων. Είναι ελεγχόμενη η οργή του Θεού;» Όχι, ο όρος «ελεγχόμενη» δεν είναι σωστός σ’ αυτήν την περίπτωση και δεν είναι πρέπον να το θέσουμε έτσι. Για την ακρίβεια, η οργή του Θεού διέπεται από αρχές. Όταν ο Θεός εξοργίστηκε, έκανε μια σειρά από πράγματα που αποδεικνύουν ακόμα περισσότερο ότι στις ενέργειές Του υπάρχουν αλήθειες και αρχές, και ενημερώνουν, ταυτόχρονα, τους ανθρώπους ότι πέρα από την οργή Του, ο Θεός έχει, επίσης, έλεος και αγάπη. Πώς ωφελούνται οι άνθρωποι όταν ο Θεός τούς παραχωρεί το έλεος και την αγάπη Του; Αν οι άνθρωποι εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους και μετανοήσουν σύμφωνα με τις διδαχές του Θεού, μπορούν να κερδίσουν από τον Θεό την ευκαιρία να ζήσουν, καθώς και την ελπίδα και τη δυνατότητα να επιβιώσουν. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίσουν να ζουν με την άδεια του Θεού, με την προϋπόθεση ότι έχουν πραγματικά εξομολογηθεί και μετανοήσει· θα μπορέσουν τότε να λάβουν την υπόσχεση που τους δίνει ο Θεός. Δεν υπάρχουν αρχές σε όλες αυτές τις δηλώσεις; Όπως βλέπεις, πίσω από κάθε πράγμα και έργο που κάνει ο Θεός υπάρχει, για να το θέσω με ανθρώπινους όρους, λογική και σχολαστικότητα, ή, για να το θέσω με τα λόγια του Θεού, υπάρχουν αλήθειες και αρχές. Αυτό διαφέρει από τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί η ανθρωπότητα, και κυρίως δεν είναι νοθευμένο με την ανθρώπινη παρορμητικότητα. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Η διάθεση του Θεού είναι ήρεμη και όχι παρορμητική!» Ισχύει αυτό; Όχι, δεν μπορεί να πει κανείς ότι η διάθεση του Θεού είναι ήρεμη, συγκροτημένη και ότι δεν είναι παρορμητική· έτσι τη μετρούν και την περιγράφουν οι άνθρωποι. Σε ό,τι κάνει ο Θεός υπάρχουν αλήθειες και αρχές. Κάθε Του ενέργεια έχει μια βάση, και αυτή η βάση είναι η αλήθεια και είναι η διάθεση του Θεού.

Προκειμένου ο Θεός να αντιμετωπίσει τον λαό της Νινευή, έκανε μια σειρά από πράγματα. Έστειλε αρχικά τον Ιωνά να του πει: «Έτι τεσσαράκοντα ημέραι και η Νινευή θέλει καταστραφή» (Ιωνάς 3:4). Είναι μεγάλο χρονικό διάστημα οι σαράντα μέρες; Είναι ακριβώς ένας μήνας και δέκα μέρες, κι αυτό θεωρείται αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα· αρκετά μεγάλο ώστε να έχει κανείς χρόνο να σκεφτεί και να αναλογιστεί, καθώς και να μετανοήσει αληθινά. Αν ήταν τέσσερις ώρες ή τέσσερις μέρες, στους Νινευίτες δεν θα έφτανε ο χρόνος για να μετανοήσουν. Ο Θεός, όμως, τους έδωσε σαράντα μέρες —τους έδωσε υπεραρκετό χρόνο, ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Πόσο μεγάλη μπορεί να είναι μια πόλη; Ο Ιωνάς διέσχισε την πόλη από άκρη σ’ άκρη και ενημέρωσε τους πάντες μέσα σε λίγες μόνο μέρες, ώστε το μήνυμα να φτάσει σε κάθε πολίτη και νοικοκυριό. Αυτές οι σαράντα μέρες ήταν υπεραρκετές για να ετοιμάσουν σάκους και σποδούς και να κάνουν οποιαδήποτε άλλη απαραίτητη προετοιμασία. Τι βλέπετε μέσα απ’ όλα αυτά; Ο Θεός έδωσε στους Νινευίτες αρκετό χρόνο για να τους ενημερώσει ότι επρόκειτο να καταστρέψει την πόλη τους και να τους δώσει τη δυνατότητα να προετοιμαστούν, να αναλογιστούν και να εξετάσουν τον εαυτό τους. Με ανθρώπινους όρους, ο Θεός έκανε όλα όσα μπορούσε και όφειλε να κάνει. Αυτές οι σαράντα μέρες ήταν αρκετές για να δώσει σε όλους —από τον βασιλιά μέχρι τον απλό λαό— αρκετό χρόνο για να αναλογιστούν και να προετοιμαστούν. Αυτό, αφενός, δείχνει ότι ο Θεός είναι ανεκτικός απέναντι στους ανθρώπους, και αφετέρου, ότι νοιάζεται γι’ αυτούς από καρδιάς και τους αγαπά αληθινά. Το έλεος και η αγάπη του Θεού υπάρχουν στ’ αλήθεια και δεν υπάρχει ίχνος προσποίησης σ’ αυτό· η καρδιά του Θεού είναι πιστή και δεν υπάρχει ίχνος προσποίησης σ’ αυτό. Για να δώσει στους ανθρώπους την ευκαιρία να μετανοήσουν, τους έδωσε σαράντα μέρες. Αυτές οι σαράντα μέρες περικλείουν την ανεκτικότητα και την αγάπη του Θεού. Αυτές οι σαράντα μέρες ήταν αρκετές για να αποδείξουν στους ανθρώπους και να τους κάνουν να δουν ξεκάθαρα ότι ο Θεός νοιάζεται για εκείνους και τους αγαπά αληθινά και ότι το έλεος και η αγάπη του Θεού υπάρχουν στ’ αλήθεια και δεν υπάρχει ίχνος προσποίησης σ’ αυτό. Κάποιοι θα πουν: «Δεν είπες προηγουμένως ότι ο Θεός δεν αγαπάει τους ανθρώπους, αλλά τους μισεί; Δεν αποτελεί αυτό αντίφαση σε σχέση με όσα είπες τώρα;» Αποτελεί αντίφαση; (Όχι.) Ο Θεός νοιάζεται για τους ανθρώπους από καρδιάς, έχει την ουσία της αγάπης. Διαφέρει αυτό απ’ το να πούμε ότι ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους; (Ναι.) Σε τι διαφέρει; Στην πραγματικότητα, ο Θεός αγαπά ή μισεί τους ανθρώπους; (Τους αγαπά.) Γιατί τότε εξακολουθεί να τους καταριέται, να τους παιδεύει και να τους κρίνει; Αν δεν μπορείτε να αντιληφθείτε ξεκάθαρα κάτι τόσο σημαντικό, λογικά το έχετε παρερμηνεύσει. Υπάρχει εδώ κάποια αντίφαση ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό; Αν δεν σου είναι ξεκάθαρο αυτό το πράγμα, δεν είναι πιθανό να προκύψει ένα χάσμα ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό; Πείτε Μου, εφόσον ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους, τους μισεί κιόλας; Επηρεάζει η αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους το μίσος Του γι’ αυτούς; Επηρεάζει το μίσος του Θεού για τους ανθρώπους την αγάπη Του γι’ αυτούς; (Όχι.) Πώς, λοιπόν, φαίνεται ότι αγαπά ο Θεός τους ανθρώπους; Ο Θεός ενσαρκώθηκε για να σώσει τους ανθρώπους· αυτό δεν είναι η μεγαλύτερη αγάπη Του; Αν δεν το γνωρίζετε αυτό, είστε πραγματικά αξιολύπητοι! Είναι γελοίο να μην ξέρετε καν πώς φαίνεται η αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους. Πείτε Μου, από πού πηγάζει η αγάπη μιας μητέρας για το παιδί της; (Από ένστικτο.) Ακριβώς. Η μητρική αγάπη πηγάζει από ένστικτο. Εξαρτάται, άρα, η αγάπη της από αν το παιδί είναι καλό ή μοχθηρό; (Όχι.) Ακόμη, για παράδειγμα, κι αν το παιδί είναι πολύ άτακτο και μερικές φορές κάνει τη μητέρα του έξαλλη, εκείνη παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να το αγαπά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει το παιδί της πηγάζει από το ένστικτο του ρόλου της ως μητέρα. Επειδή ακριβώς έχει αυτήν την ενστικτώδη μητρική αγάπη, η αγάπη της για το παιδί δεν εξαρτάται απ’ το αν αυτό είναι καλό ή μοχθηρό. Κάποιοι λένε: «Αφού μια μητέρα αγαπά το παιδί της βάσει ενστίκτου, γιατί παρ’ όλα αυτά το χτυπάει; Γιατί εξακολουθεί να το μισεί; Γιατί εξακολουθεί κάποιες φορές να θυμώνει και να το μαλώνει; Και γιατί μερικές φορές θυμώνει τόσο πολύ που δεν θέλει να έχει καμία σχέση μαζί του; Δεν είπες ότι μια μητέρα έχει αγάπη και αγαπά το παιδί της; Πώς γίνεται, λοιπόν, να είναι τόσο άκαρδη;» Είναι αντιφατικό αυτό; Δεν είναι αντιφατικό, όχι. Ο τρόπος με τον οποίο φέρεται μια μητέρα στο παιδί της εξαρτάται από τη στάση του παιδιού απέναντί της και από τη συμπεριφορά του. Όπως, όμως, κι αν του φέρεται, ακόμη κι αν το χτυπά και το μισεί, αυτό δεν επηρεάζει την ύπαρξη της μητρικής της αγάπης. Κατά τον ίδιο τρόπο, από πού πηγάζει η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο; (Ο Θεός έχει την ουσία της αγάπης.) Σωστά. Επιτέλους το καταλάβατε. Το βασικό εδώ είναι ότι ο Θεός έχει την ουσία της αγάπης. Ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους και νοιάζεται γι’ αυτούς επειδή, αφενός, έχει την ουσία της αγάπης. Μέσα σ’ αυτήν την αγάπη υπάρχει έλεος, στοργική καλοσύνη, ανεκτικότητα και υπομονή, όπως και, φυσικά, κάποιες εκδηλώσεις ενδιαφέροντος και μερικές φορές ανησυχίας και θλίψης και ούτω καθεξής. Όλα αυτά καθορίζονται από την ουσία του Θεού. Έτσι είναι τα πράγματα από υποκειμενική σκοπιά. Από αντικειμενική σκοπιά, ο Θεός δημιουργεί τους ανθρώπους, όπως ακριβώς μια μητέρα γεννά το παιδί της, και όπως είναι φυσικό νοιάζεται γι’ αυτό και τους συνδέουν άρρηκτοι δεσμοί αίματος. Παρόλο που οι άνθρωποι και ο Θεός δεν συνδέονται με αυτούς τους δεσμούς αίματος, όπως το θέτουν οι άνθρωποι, τα ανθρώπινα όντα έχουν σε κάθε περίπτωση δημιουργηθεί από τον Θεό, κι Εκείνος νοιάζεται και έχει συναισθήματα γι’ αυτά. Ο Θεός θέλει οι άνθρωποι να είναι καλοί και να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Όταν, όμως, τους βλέπει να διαφθείρονται από τον Σατανά, να βαδίζουν στο μονοπάτι του κακού και να υποφέρουν, λυπάται και αγωνιά. Φυσιολογικό δεν είναι αυτό; Όλες αυτές οι αντιδράσεις, τα συναισθήματα και οι εκδηλώσεις που έχει ο Θεός πηγάζουν από την ουσία Του και είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη σχέση που διαμορφώθηκε όταν δημιούργησε τον άνθρωπο. Όλα αυτά είναι αντικειμενικά γεγονότα. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αφού η ουσία του Θεού έχει αγάπη, γιατί εξακολουθεί Εκείνος να μισεί τους ανθρώπους; Δεν νοιάζεται γι’ αυτούς; Πώς γίνεται να τους μισεί ακόμα;» Υπάρχει κι εδώ ένα αντικειμενικό γεγονός: Η διάθεση, η ουσία και άλλες πτυχές του ανθρώπου είναι ασύμβατες με τον Θεό και την αλήθεια, με αποτέλεσμα αυτό που εκδηλώνουν και αποκαλύπτουν οι άνθρωποι ενώπιον του Θεού να Του προκαλεί αηδία και αποστροφή. Με την πάροδο του χρόνου, οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων γίνονται όλο και πιο σοβαρές και το ίδιο συμβαίνει και με τις αμαρτίες τους, ενώ είναι και εξαιρετικά αδιάλλακτοι, δεν μετανοούν με τίποτα και δεν αποδέχονται την παραμικρή αλήθεια. Αντιτίθενται απόλυτα στον Θεό, με αποτέλεσμα να ξυπνούν το μίσος Του. Από πού πηγάζει, λοιπόν, το μίσος του Θεού; Από τι προκύπτει; Προκύπτει επειδή η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη και άγια, και η ουσία Του ξυπνά την αποστροφή Του. Ο Θεός σιχαίνεται το κακό, απεχθάνεται τα αρνητικά πράγματα και αποστρέφεται τις κακές δυνάμεις και τα κακά πράγματα, με αποτέλεσμα να αποστρέφεται αυτήν τη διεφθαρμένη ανθρώπινη φυλή. Επομένως, είναι φυσιολογικό να αποκαλύπτει ο Θεός αγάπη και μίσος για τα δημιουργήματά Του και αυτό το καθορίζει η ουσία Του. Δεν υπάρχει καμία απολύτως αντίφαση. Μερικοί άνθρωποι ρωτούν: «Άρα αγαπά ή μισεί ο Θεός τους ανθρώπους;» Τι απάντηση θα έδινες εσύ; (Εξαρτάται από τη στάση των ανθρώπων απέναντι στον Θεό και από το κατά πόσο έχουν μετανοήσει αληθινά.) Κατά βάση αυτό είναι αληθές, αλλά δεν είναι απόλυτα ακριβές. Γιατί δεν είναι ακριβές; Πιστεύετε ότι είναι απαραίτητο να αγαπά ο Θεός τους ανθρώπους; (Όχι.) Τα λόγια που λέει ο Θεός στην ανθρωπότητα και όλο το έργο που επιτελεί στους ανθρώπους είναι οι φυσικές εκδηλώσεις της διάθεσης και της ουσίας Του. Ο Θεός έχει τις αρχές Του, δεν πρέπει απαραίτητα να αγαπά τους ανθρώπους ούτε, όμως, είναι απαραίτητο και να τους μισεί. Αυτό που τους ζητά είναι να επιδιώκουν την αλήθεια, να ακολουθούν την οδό Του και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια Του. Δεν είναι απαραίτητο να αγαπά ο Θεός τους ανθρώπους ούτε, όμως, και να τους μισεί. Αυτό είναι ένα γεγονός που πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Είπατε μόλις ότι το κατά πόσο αγαπά ή μισεί ο Θεός τους ανθρώπους εξαρτάται από τη συμπεριφορά τους. Γιατί δεν είναι ακριβής αυτή η διατύπωση; Δεν είναι απαραίτητο να σε αγαπά ο Θεός ούτε πρέπει οπωσδήποτε να σε μισεί. Είναι πιθανό ακόμη και να σε αγνοήσει. Μπορεί να επιδιώκεις την αλήθεια και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού ή μπορεί και να μην αποδέχεσαι την αλήθεια και μάλιστα να επαναστατείς ενάντια στον Θεό και να Του αντιστέκεσαι. Σε κάθε περίπτωση, ο Θεός στο τέλος θα αποζημιώσει κάθε άνθρωπο ανάλογα με τις πράξεις του. Όσοι κάνουν καλό θα ανταμειφθούν, ενώ όσοι κάνουν κακό θα τιμωρηθούν. Αυτό ονομάζεται δίκαιη και ισότιμη αντιμετώπιση. Με άλλα λόγια, ως δημιούργημα, δεν έχεις κανένα λόγο να απαιτείς από τον Θεό να σου φέρεται με οποιονδήποτε τρόπο. Όταν λαχταράς τον Θεό ή λαχταράς κι επιδιώκεις την αλήθεια, θεωρείς ότι ο Θεός πρέπει να σε αγαπά. Όταν, όμως, Εκείνος σε αγνοεί και δεν σε αγαπά, θεωρείς ότι δεν είναι ο Θεός. Όταν πάλι επαναστατείς ενάντια στον Θεό, θεωρείς ότι πρέπει να σε μισεί και να σε τιμωρεί. Αν, όμως, σε αγνοεί, θεωρείς ότι δεν είναι ο Θεός. Είναι σωστό να σκέφτεσαι έτσι; (Δεν είναι σωστό, όχι.) Αυτός ο τρόπος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αξιολογηθούν οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, όπως για παράδειγμα η σχέση των γονιών με τα παιδιά τους. Με άλλα λόγια, η αγάπη ή το μίσος που νιώθουν οι γονείς για τα παιδιά τους εξαρτώνται μερικές φορές από τη συμπεριφορά των παιδιών. Η σχέση, όμως, μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού δεν μπορεί να αξιολογηθεί με τον ίδιο τρόπο. Η σχέση μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού είναι η σχέση μεταξύ δημιουργημάτων και Δημιουργού, και δεν συνδέονται με κανέναν απολύτως δεσμό αίματος. Είναι αποκλειστικά μια σχέση μεταξύ δημιουργημάτων και Δημιουργού. Επομένως, οι άνθρωποι δεν μπορούν να απαιτούν από τον Θεό να τους αγαπά ή να δηλώνει ποια είναι η θέση Του απέναντί τους. Αυτές οι απαιτήσεις είναι παράλογες. Μια τέτοια άποψη είναι λανθασμένη και εσφαλμένη· οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν τέτοιες απαιτήσεις. Αν, λοιπόν, το εξετάσουμε τώρα, κατανοούν στην πραγματικότητα οι άνθρωποι με ακρίβεια την αγάπη του Θεού; Προηγουμένως δεν την κατανοούσαν με ακρίβεια, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Το κατά πόσο αγαπά ή μισεί ο Θεός τους ανθρώπους βασίζεται σε κάποιες αρχές. Εάν η συμπεριφορά και η επιδίωξη των ανθρώπων συμφωνούν με την αλήθεια και αρέσουν στον Θεό, τότε δίνει την έγκρισή Του. Η ουσία των ανθρώπων είναι, όμως, διεφθαρμένη και εκείνοι μπορούν να αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις και να επιδιώκουν ιδανικά και επιθυμίες που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι σωστά ή που τους αρέσουν. Αυτό ο Θεός το μισεί και δεν το εγκρίνει. Αντίθετα, όμως, με ό,τι πιστεύουν οι άνθρωποι, δεν ισχύει ότι ο Θεός περιλούζει τους ανθρώπους με ανταμοιβές κάθε φορά που τους εγκρίνει ή ότι τους πειθαρχεί και τους τιμωρεί κάθε φορά που δεν τους εγκρίνει. Οι ενέργειες του Θεού διέπονται από αρχές. Εδώ γίνεται αναφορά στην ουσία του Θεού και έτσι πρέπει να το κατανοήσουν οι άνθρωποι.

Έθεσα μόλις ένα ερώτημα και συναναστράφηκα πάνω στις αρχές των ενεργειών του Θεού και την ουσία Του. Ποιο ήταν το ερώτημα που μόλις έθεσα; (Ρώτησες μόλις ποια είναι η διαφορά μεταξύ της ανεκτικότητας και του ελέους που δείχνει ο Θεός στους ανθρώπους και της πρακτικής των ανθρώπων να είναι επιεικείς όποτε μπορούν. Στη συνέχεια, συναναστράφηκες λέγοντας ότι ο Θεός δεν ενεργεί σύμφωνα με αυτήν τη φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, αλλά αντιμετωπίζει τις ανθρώπινες παραβάσεις με βάση δύο κυρίως πτυχές: Αφενός, ό,τι κάνει ο Θεός βασίζεται σε αρχές και, αφετέρου, η ουσία του Θεού περιλαμβάνει και έλεος και οργή.) Η κατανόησή σας είναι όντως σωστή. Οι αρχές που ακολουθεί ο Θεός για να ενεργεί με τον συγκεκριμένο τρόπο βασίζονται στην ουσία Του και στη διάθεσή Του και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τη φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις που ακολουθούν οι άνθρωποι όταν είναι επιεικείς όποτε μπορούν. Οι πράξεις των ανθρώπων βασίζονται σε σατανικές φιλοσοφίες και διέπονται από σατανικές διαθέσεις. Οι ενέργειες του Θεού είναι η εκδήλωση της διάθεσης και της ουσίας Του. Στην ουσία του Θεού υπάρχει αγάπη, έλεος και φυσικά μίσος. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τώρα τι στάση έχει ο Θεός απέναντι στις κακές πράξεις των ανθρώπων και στις διάφορες μορφές επαναστατικότητας και προδοσίας από μέρους τους; Σε τι βασίζεται η στάση του Θεού; Είναι προϊόν της ουσίας Του; (Ναι.) Στην ουσία του Θεού υπάρχει έλεος, αγάπη και οργή. Η ουσία του Θεού είναι η δικαιοσύνη και από αυτήν ακριβώς την ουσία πηγάζουν οι αρχές των ενεργειών του Θεού. Ποιες ακριβώς είναι, λοιπόν, οι αρχές των ενεργειών Του; Ο Θεός δείχνει άφθονο έλεος και ξεσπά βαθιά οργή. Αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πρακτική των ανθρώπων να είναι επιεικείς όποτε μπορούν, η οποία ναι μεν φαίνεται να αποτελεί ένα ιδιαίτερα ευγενές αξίωμα, αλλά στα μάτια του Θεού δεν είναι καν άξια αναφοράς. Ως πιστός, αφενός, δεν μπορείς να βασιστείς σ’ αυτό το αξίωμα για να κρίνεις την ουσία του Θεού, τις πράξεις Του και τις αρχές των ενεργειών Του. Αφετέρου, από την άποψη των ίδιων των ανθρώπων, εκείνοι δεν πρέπει να τηρούν αυτήν τη φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις· κάθε φορά που τους συμβαίνει κάτι, οι επιλογές που κάνουν και ο τρόπος με τον οποίο το αντιμετωπίζουν πρέπει να βασίζονται σε κάποια αρχή. Ποια είναι αυτή η αρχή; Οι άνθρωποι δεν διαθέτουν την ουσία του Θεού και φυσικά δεν μπορούν να ενεργούν πάντα με ξεκάθαρες αρχές όπως ο Θεός ούτε να είναι υπεράνω και να δίνουν ευκαιρίες στους πάντες ή να είναι επιεικείς με τον οποιονδήποτε. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνεις όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με πράγματα που σε ενοχλούν, σε πληγώνουν, προσβάλλουν την αξιοπρέπεια και τον χαρακτήρα σου ή πληγώνουν ακόμη και την καρδιά και την ψυχή σου; Αν τηρείς το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή που λέει «να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», τότε προσπαθείς να εξομαλύνεις καταστάσεις χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου τις αρχές. Προσπαθείς να είσαι ένας ανθρωπάρεσκος και έχεις την αίσθηση ότι δεν είναι εύκολο να τα βγάλεις πέρα σ’ αυτόν τον κόσμο· θεωρείς ότι δεν πρέπει να κάνεις εχθρούς, αλλά να προσπαθείς να μειώσεις τις προσβολές σου απέναντι στους άλλους ή να μην τους προβάλλεις καθόλου και να είσαι επιεικής όποτε μπορείς, να παραμένεις ουδέτερος σε κάθε ευκαιρία, να ακολουθείς τη μέση οδό, να μη βάζεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο και να μάθεις να τον προστατεύεις. Αυτό δεν αποτελεί φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις; (Ναι.) Είναι μια φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και όχι μια αρχή που διδάσκει στην ανθρωπότητα ο Θεός. Ποια αρχή, λοιπόν, διδάσκει ο Θεός στους ανθρώπους; Ποιος είναι ο ορισμός της επιδίωξης της αλήθειας; Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Αν σου συνέβαινε κάτι που σου προκαλούσε μίσος, πώς θα το έβλεπες; Με βάση τι θα το έβλεπες; (Με βάση τα λόγια του Θεού.) Σωστά. Αν δεν ξέρεις πώς να βλέπεις τέτοια πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι επιεικής όποτε μπορείς, να καταπνίγεις την αγανάκτησή σου, να κάνεις παραχωρήσεις και να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή και ευκαιρία να αντεκδικηθείς. Αυτό το μονοπάτι ακολουθείς. Αν θες να επιδιώξεις την αλήθεια, πρέπει να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και να αναρωτιέσαι το εξής: «Γιατί μου φέρεται έτσι αυτός ο άνθρωπος; Πώς γίνεται να μου συμβαίνει αυτό; Πώς προέκυψε μια τέτοια έκβαση;» Τέτοια πράγματα πρέπει να τα βλέπει κανείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να είσαι σε θέση να αποδεχτείς το συγκεκριμένο ζήτημα από τον Θεό και να αποδεχτείς ενεργά ότι προέρχεται από τον Θεό και ότι είναι κάτι που σου χρησιμεύει και σε ωφελεί. Για να το αποδεχτείς από τον Θεό, πρέπει πρώτα να θεωρήσεις πως αυτό το ζήτημα το έχει ενορχηστρώσει και το κυβερνά ο Θεός. Όλα όσα συμβαίνουν κάτω από τον ήλιο, όλα όσα μπορείς να αισθανθείς, όλα όσα μπορείς να δεις και όλα όσα μπορείς να ακούσεις γίνονται με την άδεια του Θεού. Δεν έχει σημασία αν κάτι που είπε ή έκανε κάποιος σε πλήγωσε, αν δέχτηκαν πλήγμα η καρδιά και η ψυχή σου ή αν ποδοπατήθηκε ο χαρακτήρας σου· αφού αποδεχτείς αυτό το ζήτημα από τον Θεό, σύγκρινέ το με τα λόγια Του για να μάθεις τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που το έκανε και ποια είναι η ουσία αυτού του ζητήματος. Το πρώτο που πρέπει να δεις είναι αν είναι κακός άνθρωπος ή ένας συνηθισμένος διεφθαρμένος άνθρωπος· πρέπει πρώτα να διακρίνεις πώς πραγματικά είναι αυτός ο άνθρωπος σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και έπειτα να διακρίνεις και να αντιμετωπίσεις αυτό το ζήτημα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αυτά δεν είναι τα σωστά βήματα που πρέπει να γίνουν; (Ναι.) Πρώτα αποδέξου αυτό το ζήτημα από τον Θεό και δες τους ανθρώπους που εμπλέκονται σ’ αυτό σύμφωνα με τα λόγια Του, για να προσδιορίσεις αν είναι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές, κακοί άνθρωποι, αντίχριστοι, δύσπιστοι, κακά πνεύματα, ακάθαρτοι δαίμονες ή κατάσκοποι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, καθώς και αν η πράξη τους ήταν μια γενική επίδειξη διαφθοράς ή μια κακή πράξη που είχε σκοπό να προκαλέσει σκόπιμα αναστάτωση και διατάραξη. Όλα αυτά πρέπει να τα προσδιορίσεις συγκρίνοντάς τα με τα λόγια του Θεού. Ο πιο ακριβής και αντικειμενικός τρόπος να μετρήσεις κάτι είναι να το κάνεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Η διαφοροποίηση των ανθρώπων και η αντιμετώπιση των ζητημάτων πρέπει να γίνονται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Θα πρέπει να αναλογιστείς το εξής: «Αυτό που έγινε πλήγωσε πολύ την καρδιά και την ψυχή μου και πλέον είναι σαν να με ακολουθεί ένα μαύρο σύννεφο. Τι το εποικοδομητικό, όμως, μου έχει προσφέρει όλο αυτό όσον αφορά τη ζωή-είσοδό μου; Ποια είναι η πρόθεση του Θεού;» Αυτό σε οδηγεί στην ουσία του ζητήματος, την οποία πρέπει να καταλάβεις και να κατανοήσεις. Ακολουθείς έτσι το σωστό μονοπάτι. Πρέπει να αναζητήσεις την πρόθεση του Θεού και να σκεφτείς: «Αυτό που έγινε έχει αφήσει τραύμα στην καρδιά και την ψυχή μου. Βασανίζομαι και πονάω, αλλά δεν γίνεται να είμαι αρνητικός και επικριτικός. Το πιο σημαντικό είναι να διακρίνω, να δω τη διαφορά και να αποφασίσω σύμφωνα με τα λόγια του Θεού αν αυτό που έγινε με ωφελεί πράγματι ή όχι. Αν προέρχεται από την πειθαρχία του Θεού και είναι ωφέλιμο για τη ζωή-είσοδό μου και για να κατανοήσω τον εαυτό μου, τότε πρέπει να το αποδεχτώ και να υποταχθώ σε αυτό· αν αποτελεί πειρασμό από τον Σατανά, τότε πρέπει να προσευχηθώ στον Θεό και να το αντιμετωπίσω με σύνεση». Αν αναζητάς και σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο, πρόκειται τότε για θετική είσοδο; Βλέπεις έτσι τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; (Ναι.) Στο εξής, ό,τι ζητήματα κι αν αντιμετωπίζεις και όποια προβλήματα κι αν προκύπτουν στις σχέσεις σου με τους άλλους, πρέπει να τα λύνεις αναζητώντας τα σχετικά λόγια του Θεού. Πού αποσκοπούν όλες αυτές οι διαδοχικές πράξεις; Στο να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έτσι ώστε να αλλάξουν τελείως η οπτική και η στάση σου απέναντι στους ανθρώπους και τα πράγματα. Δεν αποσκοπούν στο να αποκτήσεις μια καλή φήμη και να σώσεις την υπόληψή σου για να σε έχουν οι άλλοι σε μεγάλη εκτίμηση ούτε αποσκοπούν στο να οδηγήσεις τη χώρα και την κοινωνία σε αρμονία και να ικανοποιήσεις έτσι την άρχουσα τάξη. Αυτό στο οποίο αποσκοπούν είναι το να ζεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, ώστε να ικανοποιείς τον Θεό και να δοξάζεις τον Δημιουργό. Μόνο αν ασκηθείς με αυτόν τον τρόπο θα είσαι σε απόλυτη συμφωνία με τις προθέσεις του Θεού. Δεν χρειάζεται, επομένως, να ακολουθείς τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή και να σκέφτεσαι ως εξής: «Όταν μου τύχει ένα τέτοιο ζήτημα, δεν πρέπει να κάνω πράξη το ρητό: ‘‘Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς’’; Αν δεν μπορέσω να το κάνω, τι θα πει για μένα η κοινή γνώμη;» Δεν χρειάζεται να περιορίζεις και να ελέγχεις τον εαυτό σου με τέτοιου είδους αξιώματα περί ηθικής. Θα πρέπει αντ’ αυτού να υιοθετήσεις την οπτική κάποιου που επιδιώκει την αλήθεια και να φέρεσαι στους ανθρώπους και στα πράγματα όπως σου λέει ο Θεός να επιδιώκεις την αλήθεια. Αυτός δεν είναι ένας εντελώς νέος τρόπος ύπαρξης; Δεν πρόκειται για μια εντελώς νέα άποψη για τη ζωή και έναν εντελώς νέο στόχο ζωής; (Ναι.) Έχοντας υιοθετήσει αυτήν τη μέθοδο για να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, δεν χρειάζεται να λες σκόπιμα στον εαυτό σου: «Προκειμένου να είμαι μεγαλόψυχος και να κερδίσω μια θέση ανάμεσα στους ανθρώπους, πρέπει να κάνω το ένα ή το άλλο»· δεν χρειάζεται να είσαι τόσο σκληρός με τον εαυτό σου, δεν χρειάζεται να ζεις ενάντια στη δική σου θέληση ούτε χρειάζεται να έχεις τόσο στρεβλή ανθρώπινη φύση. Αντίθετα, θα αποδέχεσαι φυσικά και πρόθυμα όλα αυτά τα περιβάλλοντα, τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα που προέρχονται από τον Θεό. Και όχι μόνο αυτό· μπορείς από όλα αυτά να κερδίσεις κιόλας απροσδόκητα οφέλη. Καθώς αντιμετωπίζεις πράγματα που σου προκαλούν μίσος, μαθαίνεις να διακρίνεις τους ανθρώπους όπως είναι πραγματικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, καθώς και να διακρίνεις και να αντιμετωπίζεις κι αυτά τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Μετά από μια περίοδο εμπειριών, βιωμάτων και αγώνων, θα έχεις βρει τις αλήθεια-αρχές για να αντιμετωπίζεις αυτά τα πράγματα και θα έχεις μάθει τι είδους αλήθεια-αρχές πρέπει να χρησιμοποιείς όταν αντιμετωπίζεις τέτοιους ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα. Δεν θα ακολουθείς έτσι το σωστό μονοπάτι; Έτσι, λοιπόν, επειδή ακολουθείς το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, θα υπάρχει βελτίωση στην ανθρώπινη φύση σου. Με άλλα λόγια, δεν ζεις πλέον απλώς σύμφωνα με την ανθρώπινη συνείδηση και λογική σου, ενώ όταν σου συμβαίνει κάτι, δεν το βλέπεις αποκλειστικά και μόνο σύμφωνα με τον τρόπο σκέψης και τις απόψεις που βασίζονται στη συνείδηση και τη λογική. Αντιθέτως, επειδή έχεις διαβάσει πολλά από τα λόγια του Θεού και έχεις βιώσει πραγματικά το έργο Του, έχεις κατανοήσει κάποιες αλήθειες και έχεις κατανοήσει πραγματικά σε έναν βαθμό τον Θεό —τον Δημιουργό. Αυτή η συγκομιδή είναι σίγουρα πλούσια και μέσα απ’ αυτήν θα έχεις κερδίσει τόσο την αλήθεια όσο και τη ζωή. Εφόσον βασίζεσαι στη συνείδηση και τη λογική σου, μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις και να λύνεις όλα τα προβλήματα που συναντάς χρησιμοποιώντας τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, και σταδιακά θα φτάσεις στο σημείο να ζεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Πώς είναι ένας τέτοιος άνθρωπος; Συμβαδίζει με τις προθέσεις του Θεού; Ένας τέτοιος άνθρωπος πλησιάζει όλο και περισσότερο στο να γίνει δημιούργημα που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του Θεού και καταφέρνει έτσι σταδιακά να πετύχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα του έργου της σωτηρίας του Θεού. Όταν οι άνθρωποι είναι σε θέση να αποδεχτούν την αλήθεια και να ζήσουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μια τέτοια ζωή είναι πολύ εύκολη και δεν νιώθουν τον παραμικρό πόνο. Όλα, όμως, όσα κάνουν οι άνθρωποι που έχουν λάβει την εκπαίδευση της παραδοσιακής κουλτούρας πάνε τελείως ενάντια στη θέλησή τους και είναι ιδιαίτερα υποκριτικά, ενώ όλα όσα αποκαλύπτονται από την ανθρώπινη φύση τους είναι ιδιαίτερα στρεβλά και αφύσικα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή δεν λένε αυτό που σκέφτονται. Ενώ τα χείλη τους λένε «Να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», η καρδιά τους λέει το εξής: «Δεν τελειώσαμε ακόμα. Ποτέ δεν είναι αργά για να πάρει ένας κύριος την εκδίκησή του». Δεν πάει αυτό ενάντια στη θέλησή τους; (Ναι.) Τι σημαίνει ο όρος «στρεβλά»; Σημαίνει ότι ενώ εξωτερικά μιλούν μόνο για αγαθοσύνη και ηθική, πίσω από την πλάτη των άλλων κάνουν κάθε λογής κακές πράξεις· επιδίδονται, για παράδειγμα, σε παράνομες συνουσίες ή λεηλατούν. Όλα αυτά τα λόγια που λένε εξωτερικά περί αγαθοσύνης και ηθικής δεν είναι παρά ένα προσωπείο, ενώ η καρδιά τους έχει κυριευθεί από κάθε λογής κακά πράγματα κι από κάθε λογής απεχθείς ιδέες και απόψεις· είναι λόγια ασύγκριτα αισχρά, υπερβολικά ποταπά, πρόστυχα και χυδαία. Αυτή είναι η σημασία του όρου «στρεβλά». Με σύγχρονους όρους, η στρέβλωση ονομάζεται αλλιώς διαστροφή. Παρότι είναι όλοι τους τόσο διεστραμμένοι, εξακολουθούν μπροστά στους άλλους να προσποιούνται ότι είναι απόλυτα αξιοπρεπείς, εκλεπτυσμένοι, κύριοι και έντιμοι. Πραγματικά είναι τελείως ξεδιάντροποι και τόσο κακοί! Το μονοπάτι που έχει υποδείξει ο Θεός στους ανθρώπους δεν αποσκοπεί στο να ζεις έτσι, αλλά στο να μπορείς, σε ό,τι κι αν κάνεις, είτε ενώπιον του Θεού είτε μπροστά σε άλλους ανθρώπους, να ακολουθείς τις σωστές αρχές και το σωστό μονοπάτι άσκησης που έχει υποδείξει ο Θεός στους ανθρώπους. Ακόμα κι αν έρθεις αντιμέτωπος με κάτι που βλάπτει τα συμφέροντά σου, που δεν σου αρέσει ή που σε επηρεάζει μάλιστα εφ’ όρου ζωής, πρέπει να έχεις αρχές για να αντιμετωπίζεις τέτοια ζητήματα. Για παράδειγμα, στους αληθινούς αδελφούς και αδελφές πρέπει να φέρεσαι με αγάπη και να μάθεις να είσαι ανεκτικός μαζί τους, να τους βοηθάς και να τους υποστηρίζεις. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις όσον αφορά τους εχθρούς του Θεού, τους αντίχριστους, τους κακούς ανθρώπους και τους δύσπιστους ή τους πράκτορες και τους κατασκόπους που διεισδύουν στην εκκλησία; Πρέπει να τους απορρίψεις μια και καλή. Η διαδικασία περιλαμβάνει τα στάδια της αναγνώρισης και της έκθεσης, του μίσους και τελικά της απόρριψης. Ο οίκος του Θεού έχει διοικητικά διατάγματα και κανονισμούς. Οι αντίχριστοι, οι κακοί άνθρωποι, οι δύσπιστοι και όσοι ανήκουν στο σινάφι των διαβόλων, του Σατανά και των κακών πνευμάτων δεν είναι πρόθυμοι να δουλέψουν· απομάκρυνέ τους, λοιπόν, για πάντα από τον οίκο του Θεού. Πώς πρέπει, άρα, να τους αντιμετωπίζει ο εκλεκτός λαός του Θεού; (Πρέπει να τους απορρίψει.) Ακριβώς, θα πρέπει να τους απορρίψεις —να τους απορρίψεις για πάντα. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Η απόρριψη δεν είναι παρά μια λέξη. Αν υποθέσουμε ότι θεωρητικά τους απορρίπτουμε, πώς μπορούμε έπειτα να το κάνουμε πράξη στην αληθινή ζωή;» Πειράζει να έρχεσαι διαρκώς σε αντιπαράθεση μαζί τους; Δεν υπάρχει λόγος να κουράζεσαι έτσι άσκοπα. Δεν χρειάζεται να έρχεσαι διαρκώς σε αντιπαράθεση μαζί τους, δεν χρειάζεται να τους πολεμάς μέχρι θανάτου ούτε να τους καταριέσαι πίσω από την πλάτη τους. Τίποτα από όλα αυτά δεν χρειάζεται να κάνεις. Απλώς διαχώρισε τη θέση σου από αυτούς βαθιά μέσα σου και μην έχεις πάρε-δώσε μαζί τους υπό κανονικές συνθήκες. Σε ειδικές περιστάσεις και εφόσον δεν έχεις άλλη επιλογή, μπορείς να μιλάς κανονικά μαζί τους. Έπειτα, όμως, πρέπει να τους αποφεύγεις με την πρώτη ευκαιρία και να μην μπλέκεσαι σε καμία από τις υποθέσεις τους. Αυτό σημαίνει ότι τους απορρίπτεις από τα βάθη της καρδιάς σου και δεν τους φέρεσαι ως αδελφούς και αδελφές, ως μέλη της οικογένειας του Θεού ή ως πιστούς. Όσον αφορά τους ανθρώπους που μισούν τον Θεό και την αλήθεια, που προκαλούν σκόπιμα αναστάτωση και διατάραξη στο έργο του Θεού ή που προσπαθούν να το καταστρέψουν, δεν αρκεί να προσεύχεσαι απλώς στον Θεό να τους καταραστεί· πρέπει κιόλας να τους δεσμεύεις και να τους συγκρατείς για πάντα, καθώς και να τους απορρίπτεις μια και καλή. Συμφωνεί αυτό με τις προθέσεις του Θεού; Συμφωνεί απόλυτα με τις προθέσεις του Θεού. Για να αντιμετωπίσει κανείς αυτούς τους ανθρώπους, πρέπει οπωσδήποτε να πάρει θέση και να έχει αρχές. Τι σημαίνει να πάρει κανείς θέση και να έχει αρχές; Σημαίνει να βλέπει καθαρά την ουσία τους, να μην τους θεωρεί ποτέ πιστούς και σε καμία περίπτωση αδελφούς ή αδελφές. Είναι διάβολοι, είναι σατανάδες. Το θέμα δεν είναι αν θα τους συγχωρήσεις ή όχι, αλλά να διαχωρίσεις τη θέση σου από αυτούς και να τους απορρίψεις μια και καλή. Αυτό είναι απολύτως δικαιολογημένο και σύμφωνο με την αλήθεια. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Δεν είναι πολύ αδίστακτο πιστοί στον Θεό να κάνουν τέτοια πράγματα;» (Όχι.) Σημαίνει ότι παίρνουν θέση και έχουν αρχές. Κάνουμε ό,τι μας λέει ο Θεός να κάνουμε. Είμαστε επιεικείς με όποιον μας λέει ο Θεός να είμαστε επιεικείς και απεχθανόμαστε ό,τι μας λέει ο Θεός να απεχθανόμαστε. Στην Εποχή του Νόμου, ο εκλεκτός λαός του Θεού λιθοβολούσε μέχρι θανάτου όσους παραβαίναν τους νόμους και τις εντολές. Σήμερα, όμως, στην Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός έχει διοικητικά διατάγματα και απλώς αποπέμπει και αποβάλλει τους ανθρώπους που ανήκουν στο ίδιο σινάφι με τους διαβόλους και τον Σατανά. Ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού και τα διοικητικά διατάγματα που εκδίδει Εκείνος και να υπακούει σε αυτά, χωρίς να τα παραβαίνει, χωρίς να περιορίζεται ή να επηρεάζεται από ανθρώπινες αντιλήψεις και χωρίς να φοβάται ότι θα κριθεί και θα καταδικαστεί από θρησκευόμενους ανθρώπους. Το να ενεργεί κανείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο. Σε κάθε περίπτωση, να πιστεύετε μόνο ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ότι τα λόγια του ανθρώπου, όσο ωραία κι αν ακούγονται, δεν είναι η αλήθεια. Τέτοια πίστη πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Τέτοια πίστη πρέπει να έχουν οι άνθρωποι στον Θεό, καθώς και τέτοια στάση υποταγής. Όλο αυτό είναι θέμα στάσης.

Όσον αφορά το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς» και τις αρχές των ενεργειών του Θεού, αυτά που έχουμε πει είναι λίγο πολύ αρκετά. Κατανοείτε τώρα την αρχή που διδάσκει ο Θεός στους ανθρώπους σχετικά με τον χειρισμό των ζητημάτων που τους βλάπτουν; (Ναι.) Ο Θεός δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν παρορμητικά τα ζητήματα που προκύπτουν, πόσο μάλλον να χρησιμοποιούν ανθρώπινους ηθικούς κώδικες για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε ζητήματος. Για ποια αρχή μιλά στους ανθρώπους ο Θεός; Ποια αρχή πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι; (Να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού.) Σωστά, να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Ό,τι κι αν συμβαίνει, πρέπει να το αντιμετωπίζουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, διότι σε κάθε ζήτημα και πράγμα, πίσω από καθετί που συμβαίνει και κάθε πρόσωπο ή ζήτημα που προκύπτει υπάρχει μια βασική αιτία, και όλα αυτά τα διευθετεί ο Θεός και βρίσκονται υπό τη δική Του κυριαρχία. Η τελική έκβαση όλων όσα συμβαίνουν μπορεί να είναι είτε θετική είτε αρνητική και η μεταξύ τους διαφορά εξαρτάται από τις επιδιώξεις των ανθρώπων και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Αν επιλέξεις να αντιμετωπίσεις τα ζητήματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τότε η τελική έκβαση θα είναι θετική· αν επιλέξεις να τα αντιμετωπίσεις σύμφωνα με τη σάρκα, την παρορμητικότητα και τα κάθε λογής ρητά, τις ιδέες και τις απόψεις που προέρχονται από τους ανθρώπους, τότε το τελικό αποτέλεσμα θα είναι οπωσδήποτε ένα αποτέλεσμα παρορμητικότητας και αρνητικότητας. Αν αυτά τα παρορμητικά και αρνητικά πράγματα πλήττουν την αξιοπρέπεια των ανθρώπων, το σώμα τους, την ψυχή τους, τα συμφέροντά τους και ούτω καθεξής, το μόνο που θα αφήσουν στο τέλος θα είναι μίσος και μια σκιά πάνω από τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να απαλλαγούν από αυτά. Ο μόνος τρόπος να βρει κανείς τις αιτίες των κάθε λογής ανθρώπων, ζητημάτων και πραγμάτων που συναντά είναι να ακολουθεί τα λόγια του Θεού, και μόνο αν ακολουθεί τα λόγια του Θεού μπορεί να δει καθαρά την ουσία αυτών των ανθρώπων, των ζητημάτων και των πραγμάτων. Φυσικά, ο μόνος τρόπος να χειριστούν σωστά και να λύσουν οι άνθρωποι τα προβλήματα που έχουν να κάνουν με τους κάθε λογής ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα που συναντούν στην πραγματικότητα είναι να ακολουθούν τα λόγια του Θεού. Στο τέλος, θα μπορέσουν έτσι να επωφεληθούν από όλα τα περιβάλλοντα που δημιουργεί ο Θεός, θα αναπτυχθεί σταδιακά η ζωή τους, θα αλλάξουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους και ταυτόχρονα θα βρουν μέσα σε αυτά τη σωστή κατεύθυνση ζωής, τη σωστή οπτική για τη ζωή, τον σωστό τρόπο ύπαρξης, καθώς και τον σωστό στόχο και το σωστό μονοπάτι προς επιδίωξη. Έχουμε ουσιαστικά ολοκληρώσει τη συναναστροφή μας πάνω στο ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Αυτό το ρητό είναι κάπως επιφανειακό· όταν, όμως, αναλύεται σύμφωνα με την αλήθεια, η ουσία του δεν είναι τόσο απλή. Ακόμη πιο περίπλοκο δε είναι το τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι εν προκειμένω και πώς να αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις. Αυτό σχετίζεται με το κατά πόσο είναι σε θέση να αναζητούν και να επιδιώκουν την αλήθεια, και φυσικά σχετίζεται ακόμη περισσότερο με την αλλαγή της διάθεσής τους και τη σωτηρία τους. Επομένως, αυτά τα προβλήματα, είτε είναι απλά είτε σύνθετα, είτε επιφανειακά είτε ουσιαστικά, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σωστά και με σοβαρότητα. Κανένα ζήτημα που σχετίζεται με τις αλλαγές στη διάθεση των ανθρώπων ή τη σωτηρία τους δεν είναι ασήμαντο· όλα είναι κρίσιμα και σημαντικά. Ελπίζω ότι στην καθημερινότητά σας στο εξής, θα ξεριζώσεις από τις σκέψεις και τη συνείδησή σου όλα τα διάφορα ρητά και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική, θα τα αναλύσεις και θα τα διακρίνεις όπως πραγματικά είναι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έτσι ώστε να μπορέσεις σταδιακά να τα κατανοήσεις και να τα διορθώσεις, να υιοθετήσεις μια εντελώς νέα κατεύθυνση και στόχο ζωής και να αλλάξεις εντελώς τον τρόπο ύπαρξής σου. Ας σταματήσουμε, λοιπόν, σ’ αυτό το σημείο τη σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο!

23 Απριλίου 2022