Πάνω σε τι συναναστραφήκαμε στην προηγούμενή μας συνάθροιση; (Θεέ μου, πρώτα συναναστράφηκες πάνω στις ιστορίες του Σιαοσιάο και του Σιαοτζί. Έπειτα, συναναστράφηκες πάνω στο τι αντιπροσωπεύουν οι συμπεριφορές που θεωρεί καλές ο άνθρωπος, μίλησες για κάποιες από τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο και έδωσες ιδιαίτερη έμφαση στις αλήθεια-αρχές που θα πρέπει να κατανοήσουμε σχετικά με το να τιμά κανείς τους γονείς του.) Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω σε ένα θέμα που σχετίζεται με την επιδίωξη της αλήθειας και το οποίο ταίριαζε πολύ με τις αντιλήψεις του ανθρώπου. Ήταν, επίσης, ένα αρνητικό θέμα, και ειδικότερα οι συμπεριφορές που θεωρεί σωστές και καλές ο άνθρωπος σύμφωνα με τις αντιλήψεις του. Δώσαμε κάποια παραδείγματα που αφορούσαν το συγκεκριμένο θέμα και συνεχίσαμε με λίγα ακόμα παραδείγματα σχετικά με τις απαιτήσεις που έχει διατυπώσει ο Θεός για να ρυθμίζει τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Λίγο πολύ, πάνω σ’ αυτά τα συγκεκριμένα πράγματα συναναστραφήκαμε. Αυτή η συναναστροφή δεν είχε πολλές μεγάλες ενότητες, αλλά συζητήσαμε πολλές λεπτομέρειες σχετικά με τη γνώση των ανθρώπων, την άσκησή τους και την κατανόηση που έχουν για την αλήθεια. Σήμερα, θα κάνουμε μία σύντομη ανασκόπηση αυτών των πραγμάτων. Σε γενικές γραμμές, τι εκλαμβάνει ο άνθρωπος ως καλές συμπεριφορές; Δεν θα πρέπει να φτάσουμε σε ένα συμπέρασμα γι’ αυτό ή σε έναν ευρύ ορισμό; Έχετε καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα; Έχετε συναναστραφεί πάνω σε αυτά τα πράγματα στις συναθροίσεις; (Ναι. Θεέ μου, αφότου συναναστράφηκες κάμποσες φορές μαζί μας, καταλάβαμε πως οι καλές συμπεριφορές που θεωρεί σωστές ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα είδος συμπεριφοράς. Δεν αντιπροσωπεύουν την αλήθεια και είναι απλώς τρόποι για να μεταμφιέζονται οι άνθρωποι.) Με βάση κάποιες από τις δηλώσεις που έχει συνοψίσει η ανθρωπότητα σχετικά με τις εξωτερικές συμπεριφορές, ποια είναι ακριβώς η ουσία αυτών των συμπεριφορών; Υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στην ουσία του ανθρώπου και τις εξωτερικές καλές συμπεριφορές της ανθρωπότητας; Αυτές οι εξωτερικές καλές συμπεριφορές κάνουν τους ανθρώπους να φαίνονται πολύ ευπρεπείς και αξιοπρεπείς· οι άλλοι σέβονται και επαινούν όσους τις διαθέτουν, τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και σχηματίζουν καλή εντύπωση γι’ αυτούς. Συνάδει αυτή η καλή εντύπωση με την ουσία της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου; (Δεν συνάδει, όχι.) Από αυτήν την οπτική, λοιπόν, ποια είναι η φύση των καλών συμπεριφορών του ανθρώπου; Δεν είναι απλώς επιφανειακές προσεγγίσεις και ένα περιτύλιγμα; (Ναι.) Είναι αυτές οι επιφανειακές προσεγγίσεις και το περιτύλιγμα οι εκδηλώσεις που θα έπρεπε να έχει η κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Γι’ αυτό και οι συμπεριφορές που θεωρούν σωστές και καλές οι άνθρωποι σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους είναι, στην πραγματικότητα, απλώς οι επιφανειακές προσεγγίσεις και το περιτύλιγμα της ανθρωπότητας. Αυτή είναι η φύση αυτών των συμπεριφορών. Δεν συνιστούν βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης ούτε είναι εκφάνσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης· είναι μόνο εξωτερικές προσεγγίσεις. Αυτές οι προσεγγίσεις συγκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τη σατανική φύση-ουσία του ανθρώπου και ξεγελούν τους άλλους ώστε να μη βλέπουν καθαρά. Οι άνθρωποι κάνουν πράξη αυτές τις καλές συμπεριφορές προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια, την εκτίμηση και τον σεβασμό των άλλων· αυτές οι συμπεριφορές δεν μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να φέρονται τίμια ο ένας στον άλλο ούτε να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με ειλικρίνεια, πόσο μάλλον να βιώνουν την ανθρώπινη ομοιότητα. Αυτές οι καλές συμπεριφορές δεν είναι προσεγγίσεις που πηγάζουν από εγκάρδια τιμιότητα ούτε είναι φυσικές εκφάνσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν αντιπροσωπεύουν με κανέναν τρόπο την ουσία του ανθρώπου και είναι απλώς μια προσποίηση κι ένα ψεύτικο προσωπείο που φορά ο άνθρωπος· είναι τα διακοσμητικά στοιχεία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Συγκαλύπτουν την κακή ουσία της ανθρωπότητας. Αυτή είναι η ουσία των καλών συμπεριφορών του ανθρώπου και η αλήθεια που βρίσκεται πίσω από αυτές. Ποια είναι, λοιπόν, η ουσία των συμπεριφορών που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο; Στις δύο τελευταίες συναναστροφές μας, αναφέραμε κάποιες από τις προσεγγίσεις που απαιτεί ο Θεός να υιοθετήσουν οι άνθρωποι όσον αφορά τη συμπεριφορά τους, καθώς και κάποια από αυτά που τους ζητά να βιώσουν ως προς τη συμπεριφορά τους. Τι περιλάμβαναν αυτά; (Οι άνθρωποι δεν πρέπει να καπνίζουν, να πίνουν οινοπνευματώδη ποτά, να χτυπούν ή να βρίζουν τους άλλους. Πρέπει να τιμούν τους γονείς τους και να έχουν ευπρέπεια αγίου. Δεν πρέπει να λατρεύουν είδωλα, να μοιχεύουν, να κλέβουν, να ιδιοποιούνται τα υπάρχοντα των άλλων, να ψευδομαρτυρούν, και ούτω καθεξής.) Ποια είναι η ουσία αυτών των απαιτήσεων; Με άλλα λόγια, σε ποια υπόθεση βασίζεται ο Θεός για να θέσει αυτές τις απαιτήσεις; Σε ποια θεμελιώδη προϋπόθεση βασίζονται αυτές; Δεν διατυπώθηκαν αυτές οι απαιτήσεις εντός του πλαισίου και υπό την προϋπόθεση ότι η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί από τον Σατανά και ο άνθρωπος έχει αμαρτωλή φύση; Δεν εμπίπτουν αυτές οι απαιτήσεις στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Δεν είναι πράγματα που μπορούν να καταφέρουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση; (Ναι.) Αυτές οι απαιτήσεις διατυπώνονται εξ ολοκλήρου με βάση τη θεμελιώδη προϋπόθεση ότι μπορεί να τις εκπληρώσει ένας άνθρωπος με κανονική ανθρώπινη φύση. Από αυτήν την άποψη, λοιπόν, ποια είναι η ουσία των συμπεριφορών που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο; Μπορούμε να πούμε ότι είναι η αληθινή ομοιότητα που βιώνει η κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και το ελάχιστο που οφείλει να διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση; Έχουμε δώσει κάποια παραδείγματα: Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν ευπρέπεια αγίου, να έχουν αυτοσυγκράτηση, να μην είναι ακόλαστοι, να μη χτυπούν ούτε να βρίζουν τους άλλους, να μην καπνίζουν, να μην πίνουν οινοπνευματώδη ποτά, να μη μοιχεύουν, να μην κλέβουν, να μη λατρεύουν είδωλα και να τιμούν τους γονείς τους. Επιπλέον, στην Εποχή της Χάριτος, αναφερόταν πως οι άνθρωποι έπρεπε να είναι και υπομονετικοί, ανεκτικοί, και ούτω καθεξής. Αυτές οι απαιτήσεις που έχει θέσει ο Θεός περιορίζονται απλώς σε ένα είδος προσέγγισης; Όχι, ο Θεός έχει καθορίσει κριτήρια για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να βιώνουν οι άνθρωποι την κανονική ανθρώπινη φύση. Τι εννοώ με τον όρο «κριτήρια»; Εννοώ τα πρότυπα των απαιτήσεων του Θεού. Ως άνθρωπος, τι πρέπει να βιώνεις προκειμένου να διαθέτεις κανονική ανθρώπινη φύση; Πρέπει να εκπληρώνεις τις απαιτήσεις που έχει θέσει ο Θεός. Αναφέραμε μόνο ένα μέρος των απαιτήσεων που έχει θέσει ο Θεός στον άνθρωπο. Οι απαιτήσεις όπως το να μη χτυπάς και να μη βρίζεις τους άλλους, να μην καπνίζεις, να μην πίνεις οινοπνευματώδη ποτά, να μη μοιχεύεις, να μην κλέβεις, και ούτω καθεξής, είναι πράγματα που μπορούν να καταφέρουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Αν και αυτά τα πράγματα είναι κατώτερα από την αλήθεια και υστερούν της αλήθειας, αποτελούν κάποια βασικά πρότυπα για να αξιολογεί κανείς κατά πόσον έχει ένας άνθρωπος ανθρώπινη φύση ή όχι.

Ποια ήταν η ουσία των συμπεριφορών που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο και τις οποίες μόλις συνοψίσαμε; Η βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αν ένας άνθρωπος μπορεί να βιώνει ή να συμπεριφέρεται με τον τρόπο που απαιτεί ο Θεός, τότε, στα μάτια του Θεού, αυτός ο άνθρωπος διαθέτει κανονική ανθρώπινη φύση. Τι σημαίνει να διαθέτει κανείς κανονική ανθρώπινη φύση; Σημαίνει πως διαθέτει ήδη τα κριτήρια συμπεριφοράς που απαιτεί ο Θεός και πληροί τα πρότυπα της κανονικής ανθρώπινης φύσης όσον αφορά τη συμπεριφορά του, τις προσεγγίσεις του και τα όσα βιώνει, επειδή εκδηλώνει και βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση με τον τρόπο που απαιτεί ο Θεός. Μπορούμε να το θέσουμε έτσι; (Ναι.) Αν ένας άνθρωπος κλέβει, εξαπατά ή εκμεταλλεύεται άλλους ανθρώπους, αν χρησιμοποιεί συχνά αισχρολογίες, αν χτυπά και βλάπτει ανενδοίαστα τους άλλους όταν διακυβεύονται η φήμη, η θέση, η εικόνα ή άλλα συμφέροντά του, αν φτάνει ακόμα και στο σημείο να διαπράξει την αμαρτία της μοιχείας, αν εξακολουθεί, δηλαδή, να έχει αυτά τα προβλήματα στον τρόπο με τον οποίο βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση και, ιδίως, αφότου αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, τότε, ανεξάρτητα από το αν πιστεύει ή όχι στον Θεό και ανεξάρτητα από το αν έχει αληθινή πίστη ή όχι, είναι κανονική η ανθρώπινη φύση του; (Όχι, δεν είναι.) Είτε αξιολογείς απίστους είτε πιστούς, αυτά τα πρότυπα συμπεριφοράς που έχει διατυπώσει ο Θεός είναι απλώς τα κατώτατα και τα ελάχιστα πρότυπα για την αξιολόγηση της ανθρώπινης φύσης ενός ατόμου. Μόλις κάποιοι άνθρωποι γίνουν πιστοί, απαρνιούνται και δαπανούν λιγάκι τον εαυτό τους και μπορούν να πληρώσουν κάποιο τίμημα, αλλά δεν πληρούν ποτέ τα πρότυπα συμπεριφοράς που έχει διατυπώσει ο Θεός. Είναι εμφανές ότι τέτοιου είδους άνθρωποι δεν βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση· δεν βιώνουν ούτε καν την πιο βασική ανθρώπινη ομοιότητα. Τι σημαίνει να μη βιώνει κάποιος την κανονική ανθρώπινη φύση; Σημαίνει πως δεν διαθέτει κανονική ανθρώπινη φύση. Επειδή δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε καν στα πρότυπα των απαιτήσεων που έχει ο Θεός για τη συμπεριφορά της ανθρωπότητας όσον αφορά τη βίωση της ανθρώπινης φύσης, η ανθρώπινη φύση του είναι πολύ κακή και ο ίδιος μπορεί να αξιολογηθεί μόνο άσχημα. Το ελάχιστο πρότυπο για να αξιολογήσει κανείς την ανθρώπινη φύση ενός ανθρώπου είναι να εξετάσει κατά πόσον η συμπεριφορά του πληροί τα πρότυπα των απαιτήσεων που έχει θέσει ο Θεός για τη συμπεριφορά της ανθρωπότητας. Πρέπει να δει αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος, αφού αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, έχει αυτοσυγκράτηση, αν τα λόγια και οι πράξεις του διακρίνονται από ευπρέπεια αγίου, αν εκμεταλλεύεται τους άλλους όταν αλληλεπιδρά μαζί τους ή όχι, αν φέρεται στα μέλη της οικογένειάς του και στους αδελφούς και τις αδελφές του στην εκκλησία με αγάπη, ανοχή και υπομονή, αν εκπληρώνει τις ευθύνες που έχει απέναντι στους γονείς του όσο καλύτερα μπορεί, αν συνεχίζει να λατρεύει είδωλα όταν δεν κοιτάει κανείς και άλλα παρόμοια. Με βάση αυτά τα πράγματα μπορούμε να αξιολογήσουμε την ανθρώπινη φύση ενός ανθρώπου. Βάλτε στην άκρη το κατά πόσον ένας άνθρωπος αγαπά και επιδιώκει την αλήθεια και αξιολογήστε πρώτα το κατά πόσον έχει κανονική ανθρώπινη φύση και κατά πόσον τα λόγια και η συμπεριφορά του πληρούν τα πρότυπα συμπεριφοράς που έχει θέσει ο Θεός. Αν δεν πληροί αυτά τα πρότυπα συμπεριφοράς, τότε μπορείτε να αξιολογήσετε την ανθρώπινη φύση του σύμφωνα με τον βαθμό των όσων βιώνει και να προσδιορίσετε, με την εξής σειρά, αν είναι μέτρια, κακή, πολύ κακή ή φριχτή· αυτό είναι ακριβές. Τι είδους ανθρώπινη φύση έχει ένας πιστός που κλέβει από καταστήματα ή ανθρώπους όταν πηγαίνει σε σουπερμάρκετ ή δημόσιους χώρους και είναι λωποδύτης; (Έχει κακή ανθρώπινη φύση.) Ορισμένοι βρίζουν ή, μάλιστα, χτυπούν τους άλλους όταν κάτι τους εξοργίζει. Οι προσβολές τους δεν αποτελούν δίκαιες αξιολογήσεις της ουσίας του άλλου ανθρώπου· αντίθετα, είναι αυθαίρετες κατηγορίες, γεμάτες αισχρολογίες. Τέτοιοι άνθρωποι θα πουν το οτιδήποτε προκειμένου να ξεσπάσουν το μίσος τους και δεν βάζουν ποτέ φρένο στον εαυτό τους. Ειδικά κάποιοι άνθρωποι λένε στους γονείς τους, στους αδελφούς και τις αδελφές τους, στους άπιστους συγγενείς τους και ακόμη και στους άπιστους φίλους τους κουβέντες τις οποίες δεν θα ήθελες να ακούσεις γιατί θα βρόμιζαν τα αυτιά σου. Τι είδους ανθρώπινη φύση έχει ένας τέτοιος άνθρωπος; (Κακή ανθρώπινη φύση.) Θα μπορούσατε, μάλιστα, να πείτε πως δεν έχει καθόλου ανθρώπινη φύση. Άλλοι, πάλι, έχουν πάντα το μυαλό τους στα χρήματα. Όταν βλέπουν κάποιον που έχει χρήματα, τρώει καλά, φοράει όμορφα ρούχα και ζει πλουσιοπάροχα, θέλουν πάντα να τον εκμεταλλευτούν. Μονίμως του ζητούν πράγματα με έμμεσο τρόπο, τρώνε το φαγητό του, χρησιμοποιούν τα πράγματά του ή δανείζονται αντικείμενά του χωρίς να τα επιστρέψουν. Αν και δεν έχουν εκμεταλλευτεί κάποιον σε υπερβολικό βαθμό και οι πράξεις τους δεν ισοδυναμούν με υπεξαίρεση χρημάτων ή δωροδοκία, αυτές οι λωποδυτικές συμπεριφορές τους είναι πραγματικά ελεεινές και ποταπές, με αποτέλεσμα οι άλλοι να τις περιφρονούν. Κάτι πιο σοβαρό είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν εμμονή με την ομορφιά του αντίθετου φύλου. Κάνουν συχνά τα γλυκά μάτια στο αντίθετο φύλο και, μάλιστα, μοιχεύουν, διαπράττοντας αμαρτία μεταξύ των φύλων. Κάποιοι από αυτούς είναι άγαμοι, άλλοι έχουν οικογένεια, ενώ υπάρχουν, μάλιστα, και κάποιοι που διαπράττουν μοιχεία παρά την πολύ προχωρημένη ηλικία τους. Ακόμα πιο σοβαρό είναι το γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να αποπλανήσουν μέλη του ίδιου φύλου και να έρθουν σε σαρκική επαφή μαζί τους. Είναι πραγματικά αηδιαστικό. Ακόμα πιο απίστευτο είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό επί χρόνια, κι όμως δεν πιστεύουν πως η αλήθεια είναι ανώτερη από καθετί άλλο ή πως τα λόγια του Θεού επιτυγχάνουν τα πάντα. Αυτοί οι άνθρωποι επισκέπτονται συχνά μάντεις στα κρυφά για να τους πουν τη μοίρα τους, καίνε θυμίαμα προς λατρεία του Βούδα ή άλλων ειδώλων, ενώ κάποιοι χρησιμοποιούν ακόμη και κούκλες βουντού για να καταραστούν άλλους ανθρώπους ή διοργανώνουν πνευματιστικές συνεδρίες και άλλα τέτοια. Το γεγονός ότι επιδίδονται σε τέτοια είδη κακής μαγείας είναι ακόμα πιο σοβαρό· τέτοιοι άνθρωποι είναι δύσπιστοι και δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους απίστους. Είτε μιλάμε για σοβαρές περιπτώσεις είτε όχι, από τη στιγμή που ένας άνθρωπος έχει αυτές τις εκδηλώσεις μπορούμε να πούμε ότι βιώνει την ανθρώπινη φύση με τρόπο αφύσικο και νοθευμένο, και ότι κάποιες από τις συμπεριφορές του είναι, μάλιστα, λανθασμένες ή παράλογες, και πραγματικά αμαρτωλές. Αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, κάποιοι άνθρωποι ντύνονται πολύ προκλητικά, δίνουν την ίδια βαρύτητα με τους απίστους στο να φαίνονται αισθησιακοί, και ακολουθούν τις κοσμικές τάσεις. Δεν μοιάζουν καθόλου με αγίους. Κάποιοι άνθρωποι ντύνονται πιο καλαίσθητα όταν πηγαίνουν σε συναθροίσεις, αλλά με το που γυρίσουν σπίτι τους, φορούν τα μοντέρνα ρούχα των απίστων. Τα ρούχα τους δεν μαρτυρούν πως είναι πιστοί, ενώ οι ίδιοι δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους απίστους. Χαχανίζουν και διακωμωδούν τα πάντα, τους αρέσει υπερβολικά η καλοπέραση και δεν δείχνουν αυτοσυγκράτηση. Βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι την κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Επιδιώκουν τις κοσμικές τάσεις, θέλουν να είναι αισθησιακοί, να ελκύουν τους άλλους και να τραβούν όλα τα βλέμματα πάνω τους. Όλη μέρα στολίζονται όμορφα και μακιγιάρονται έντονα, με στόχο να προσελκύσουν το αντίθετο φύλο. Αυτό που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι είναι σχετικά κακό. Δεν μπορούν να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση ούτε καν στον τρόπο με τον οποίο ντύνονται, μιλούν και συμπεριφέρονται, και δεν έχουν ευπρέπεια αγίου. Επομένως, αν τους αξιολογήσουμε σύμφωνα με τα κριτήρια συμπεριφοράς που απαιτεί ο Θεός, είναι προφανές πως η ανθρώπινη φύση που βιώνουν είναι πολύ κακή. Αυτά τα συγκεκριμένα παραδείγματα μας δείχνουν πως οι απαιτήσεις του Θεού σχετικά με τη συμπεριφορά των ανθρώπων και με αυτό που βιώνουν συνάδουν απόλυτα με τις απαιτήσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όπως είναι, λοιπόν, φυσικό, όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση είναι ικανοί να τις εκπληρώσουν. Τι σημαίνει αυτή η δήλωση; Σημαίνει πως μόνο αν το βιώνεις αυτό διαθέτεις ανθρώπινη ομοιότητα, μοιάζεις με κανονικό άνθρωπο και έχεις το ελάχιστο επίπεδο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες των απαιτήσεων του Θεού, βλέπουμε πως η βίωση της ανθρώπινης φύσης κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν είναι κάτι ψεύτικο και προσποιητό ούτε συνιστά εξαπάτηση των άλλων. Αντίθετα, είναι ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να εκδηλώνεται η κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και η πραγματικότητα που αυτή οφείλει να κατέχει. Μόνο εκείνοι που βιώνουν αυτές τις εκφάνσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης διαθέτουν ανθρώπινη ομοιότητα, χωρίς ίχνος εξαπάτησης. Οι άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν τον σεβασμό των άλλων και να ζήσουν με αξιοπρέπεια μόνο αν βιώνουν έτσι την κανονική ανθρώπινη φύση. Επιπλέον, μόνο αν οι άνθρωποι βιώνουν έτσι την κανονική ανθρώπινη φύση και διαθέτουν ευπρέπεια αγίου μπορούν να φέρουν δόξα στον Θεό με τις κανονικές εκφάνσεις τους. Κι αυτό επειδή, τότε, όλα όσα βιώνεις θα είναι θετικά, θα είναι η πραγματικότητα των θετικών πραγμάτων, και όχι κάτι προσποιητό. Θα βιώνεις την κανονική ανθρώπινη ομοιότητα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού.

Η ουσία της καλής συμπεριφοράς του ανθρώπου και η ουσία της συμπεριφοράς που απαιτεί ο Θεός έχουν επεξηγηθεί και οι δύο με τρόπο ξεκάθαρο και κατανοητό. Άρα, λοιπόν, ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι και ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση θα πρέπει να είναι επίσης ξεκάθαρος, έτσι δεν είναι; Οι άνθρωποι δεν θα το παρακάνουν ούτε θα διυλίζουν τον κώνωπα σε ό,τι αφορά τα ερωτήματα που σχετίζονται με τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Σχετίζεται η βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης με τα ασήμαντα πράγματα στη ζωή των ανθρώπων, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την ανθρώπινη φύση; Κάποιοι γελοίοι άνθρωποι δεν βλέπουν καθαρά αυτό το ζήτημα και λένε: «Εφόσον η συναναστροφή του Θεού είναι τόσο λεπτομερής, πρέπει να είμαστε κι εμείς σχολαστικοί για κάθε μικροπτυχή της ζωής μας. Οι γλυκοπατάτες, για παράδειγμα, είναι πιο θρεπτικές στον ατμό ή ψητές;» Σχετίζεται αυτό με τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Καθόλου. Τα φαγητά που θα πρέπει να τρώνε οι άνθρωποι και ο τρόπος μαγειρέματός τους είναι κοινή λογική που διαθέτουν πλέον όλοι οι άνθρωποι. Εφόσον η κατανάλωση κάποιου φαγητού δεν αποτελεί πρόβλημα, μπορείς να το μαγειρέψεις όπως προτιμάς. Αν κάποιος πιστεύει ότι πρέπει να αναζητά την αλήθεια για τόσο απλά ζητήματα κοινής λογικής και ότι πρέπει να κάνει πράξη τέτοια πράγματα σαν να είναι η αλήθεια, τότε δεν είναι γελοίος και παράλογος; Υπάρχουν σήμερα κάποιοι άνθρωποι που είναι πολύ σχολαστικοί σε τέτοια ζητήματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια, ενώ διερευνούν και εξετάζουν αμελητέα ζητήματα σαν να είναι η αλήθεια. Ορισμένοι, μάλιστα, αναψοκοκκινίζουν όταν συζητούν γι’ αυτά τα πράγματα. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Δεν πρόκειται για περίπτωση σοβαρής έλλειψης πνευματικής κατανόησης; Το γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι αναζητούν σαν να είναι η αλήθεια το πώς θα μαγειρέψουν γλυκοπατάτες είναι πραγματικά γελοίο και ενοχλητικό. Αυτοί οι άνθρωποι είναι χαμένη υπόθεση, επειδή δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού και δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Δεν μπορούν να διακρίνουν ούτε τα πιο απλά θέματα κοινής λογικής στη ζωή και δεν είναι σε θέση να λύσουν αυτά τα ζητήματα. Τι νόημα έχει, λοιπόν, να ζουν τόσα χρόνια; Πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να θίγουν τόσο ασήμαντα ζητήματα στις συναθροίσεις και να τα συζητούν και να συναναστρέφονται πάνω σε αυτά σαν να είναι ζητήματα για τα οποία θα μπορούσε κανείς να αναζητήσει την αλήθεια; Ο κύριος λόγος είναι πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν στρεβλή αντίληψη και έλλειψη πνευματικής κατανόησης. Σε ποιο πλαίσιο γίνονται σχολαστικοί; Γιατί προέκυψαν αυτές οι σκέψεις και οι ιδέες μέσα τους; Πώς γίνεται να συζητούν στις συναθροίσεις για το πώς θα μαγειρέψουν γλυκοπατάτες και να συναναστρέφονται πάνω σε αυτό; Μήπως οφείλεται στο ότι συναναστρέφομαι πάνω σε πολύ απτά ζητήματα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κάποιες παρανοήσεις στους ανθρώπους που τους αρέσει να ψειρίζουν τις λέξεις και να διυλίζουν τον κώνωπα; Όταν προκύπτουν τέτοια προβλήματα και καταστάσεις, νιώθω πως το να μιλάω σε αυτούς τους ανθρώπους είναι σαν να φέρομαι σε πιθήκους λες και είναι ανθρώπινα όντα. Οι πίθηκοι είναι πλάσματα που ζουν σε βουνά και ζούγκλες. Αν και θυμίζουν τους ανθρώπους, αν και πολλές από τις συμπεριφορές και τις συνήθειές τους μοιάζουν με εκείνες των ανθρώπων και υπήρξε μια εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι θεωρούσαν τους πιθήκους προγόνους τους, όπως και να έχει το θέμα, οι πίθηκοι παραμένουν πίθηκοι. Θα πρέπει να ζουν στα δάση και τα βουνά. Δεν θα ήταν λάθος να τους βάλουμε να ζήσουν σε ένα σπίτι με ανθρώπους; Θα έπρεπε να φερόμαστε στους πιθήκους σαν να είναι άνθρωποι; (Όχι.) Τι είστε, λοιπόν; Πίθηκοι ή άνθρωποι; Αν είστε άνθρωποι, τότε όσο κι αν χρειαστεί να μιλήσω και όσο σκληρά κι αν χρειαστεί να εργαστώ, είναι πρέπον και αξίζει τον κόπο να σας πω αυτά τα πράγματα. Αν είστε πίθηκοι, είναι πρέπον να σας φέρομαι σαν ανθρώπους και να ξοδεύω το σάλιο Μου συζητώντας μαζί σας για την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού; Αξίζει τον κόπο; (Όχι.) Είστε, επομένως, άνθρωποι ή πίθηκοι; (Είμαστε άνθρωποι.) Ας το ελπίσουμε. Τι γνώμη έχετε για το να συναναστρέφεται κανείς στις συναθροίσεις πάνω στο πώς θα μαγειρέψει γλυκοπατάτες; Θα ήσασταν και εσείς σχολαστικοί σε τέτοια θέματα; Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, ρωτάνε το εξής: «Να φορέσω μπλε ή λευκά ρούχα; Αν φορέσω λευκά, ποια απόχρωση του λευκού να βάλω; Ποια αντιπροσωπεύει την αγιοσύνη και αρμόζει σε έναν άγιο; Αν είναι καλύτερο να βάλω μπλε, τότε ποια απόχρωση του μπλε; Ποια αρμόζει καλύτερα στις απαιτήσεις και τα κριτήρια που θέτει ο Θεός στον άνθρωπο και ποια μπορεί να φέρει μεγαλύτερη δόξα στον Θεό;» Έχετε αντιμετωπίσει ποτέ σχολαστικά αυτά τα ζητήματα; Έχει σκεφτεί ποτέ κανείς σας ποιο χτένισμα ή ποιος τρόπος ομιλίας και τόνος φωνής αρμόζει σε έναν άγιο; Έχετε αντιμετωπίσει ποτέ σχολαστικά αυτά τα πράγματα; Κάποιοι άνθρωποι τα έχουν αντιμετωπίσει σχολαστικά και έχουν καταβάλει προσπάθεια γι’ αυτά. Σε κάποιους ανθρώπους άρεσε παλιότερα να βάφουν τα μαλλιά τους ξανθά, κόκκινα ή άλλα περίεργα χρώματα, αλλά αφότου άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, είδαν πως οι άλλοι αδελφοί και αδελφές στην εκκλησία δεν τα έβαφαν, οπότε σταμάτησαν να το κάνουν. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να κατανοήσουν απόλυτα ότι το χρώμα των μαλλιών ή το χτένισμα κάποιου δεν είναι σημαντικό. Το σημαντικό είναι το κατά πόσο βιώνει κανείς την κανονική ανθρώπινη φύση και κατά πόσον αγαπά την αλήθεια. Οι άνθρωποι που παλιότερα αντιμετώπιζαν σχολαστικά τα θέματα που δεν έχουν καμία σχέση με τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης αρχίζουν σταδιακά να καταλαβαίνουν πως είναι ανώφελο να καταβάλλει κανείς προσπάθεια για τέτοια πράγματα, αφού τα ζητήματα αυτά δεν σχετίζονται καθόλου με την αλήθεια. Είναι απλώς κάποια ζητήματα που εμπίπτουν στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης και υστερούν της αλήθειας. Αρκεί η ανθρώπινη φύση που βιώνετε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις και τα πρότυπα του Θεού. Δεν σας έχουν κάπως προβληματίσει και μπερδέψει όλους αυτά τα ζητήματα στο παρελθόν; (Ναι.) Ακόμη κι αν δεν φτάσατε στα άκρα και δεν συζητήσατε στις συναθροίσεις το πώς θα μαγειρέψετε γλυκοπατάτες, κι εσάς σας έχουν προβληματίσει ορισμένα μικρά και ασήμαντα ζητήματα της ζωής. Όλα αυτά είναι γεγονός. Δεν θα πρέπει να υπάρξει, λοιπόν, ένα οριστικό συμπέρασμα γι’ αυτά τα ζητήματα; Γνωρίζετε ξεκάθαρα τις αρχές που θα πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι όταν βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τα πρότυπα του Θεού; Ξέρετε πώς να αναζητήσετε την αλήθεια όταν αντιμετωπίσετε ξανά κάποιες συγκεκριμένες περιστάσεις; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν και δεν φτάνω στα άκρα και δεν ρωτάω, για παράδειγμα, πώς να μαγειρέψω τις γλυκοπατάτες, αν προέκυπταν ορισμένα ζητήματα στην καθημερινή μου ζωή, και πάλι θα ένιωθα μπερδεμένος για κάποιο διάστημα». Δώστε Μου, λοιπόν, ένα παράδειγμα. Ποιο ζήτημα θα σας έκανε να νιώθετε μπερδεμένοι για κάποιο διάστημα; Θα λέγατε πως είναι λάθος να μακιγιάρονται οι γυναίκες; Συνάδει με τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός για τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Δεν είναι λάθος.) Σε τι αναφέρεται η φράση «δεν είναι λάθος» εδώ; (Εφόσον το μακιγιάζ ενός ατόμου αρμόζει σε άγιο και δεν είναι πολύ έντονο, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα.) Εφόσον το μακιγιάζ δεν είναι έντονο, θεωρείται πρέπον. Ορισμένοι ρωτούν: «Εφόσον είναι πρέπον να μακιγιαριζόμαστε ελαφριά, αυτό σημαίνει πως θέλεις να μακιγιαριζόμαστε;» Είπα κάτι τέτοιο; (Όχι, δεν το είπες.) Το να μακιγιάρεται κανείς δεν είναι πρόβλημα, αφού συνάδει με τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Η καθοριστική αρχή γι’ αυτό είναι ότι εφόσον το μακιγιάζ δεν είναι πολύ έντονο, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αυτό είναι το πρότυπο. Επομένως, μέχρι ποιο βαθμό θεωρείται πως το γυναικείο μακιγιάζ συμμορφώνεται με τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Πού βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή; Τι σημαίνει «έντονο μακιγιάζ»; Ποιο είδος μακιγιάζ θεωρείται έντονο; Αν καθορίσουμε ξεκάθαρα το όριο, οι άνθρωποι θα ξέρουν τι να κάνουν. Δεν πρόκειται για μια λεπτομέρεια; Δώστε Μου ένα παράδειγμα που να εξηγεί τι σημαίνει «έντονο μακιγιάζ». (Όταν βάφει κανείς το πρόσωπό του σε πολύ λευκό τόνο, τα χείλη του σε έντονη κόκκινη απόχρωση και τα μάτια του πολύ μαύρα, με συνέπεια το αποτέλεσμα να φαίνεται εξαιρετικά αφύσικο και οι άλλοι να νιώθουν άβολα όταν το βλέπουν.) Οι άνθρωποι τρομάζουν όταν το βλέπουν, είναι σαν να βλέπουν φάντασμα, και δεν μπορούν να δουν τα φυσικά χαρακτηριστικά ή το πρόσωπο του ατόμου αυτού. Οι άνθρωποι σε ορισμένες χώρες, εθνικότητες και επαγγέλματα μακιγιάρονται πάρα πολύ έντονα. Δεν αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγμα το μακιγιάζ των ατόμων σε μπαρ και νυχτερινά κέντρα; Όλα αυτά τα άτομα μακιγιάρονται έντονα, πράγμα μη εποικοδομητικό, αφού σκοπός του μακιγιάζ τους είναι να αποπλανήσουν τους άλλους. Αυτό το είδος μακιγιάζ είναι έντονο. Τότε, λοιπόν, ποιο είδος μακιγιάζ συνάδει με τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Το ελαφρύ μακιγιάζ, όπως αυτό των γυναικών σε χώρους εργασίας, το οποίο φαίνεται πολύ αξιοπρεπές και κομψό. Εφόσον το μακιγιάζ σας δεν ξεφεύγει από αυτό το όριο, τότε είναι μια χαρά. Στην Κίνα, δεν είναι της μόδας να μακιγιάρονται οι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. Αν ένα συνηθισμένο άτομο κάποιας ηλικίας, που δεν έχει ιδιαίτερη θέση ή υπόληψη στην κοινωνία, πάντα στολίζεται και μακιγιάρεται όταν βγαίνει έξω, ο κόσμος θα πει ότι δεν φέρεται ευπρεπώς για την ηλικία του. Τα πράγματα, ωστόσο, είναι διαφορετικά στις δυτικές χώρες. Αν πρόκειται να συναντήσεις κάποιον ή πηγαίνεις στη δουλειά σου και δεν μακιγιαριστείς ούτε στολιστείς λιγάκι, ο κόσμος θα πει ότι δεν σέβεσαι τη δουλειά σου, δεν είσαι επαγγελματίας και δείχνεις ασέβεια προς τους άλλους. Αυτό είναι ένα είδος κουλτούρας. Όπως είναι φυσικό, σε μια τέτοια κατάσταση το μακιγιάζ σου θα πρέπει να περιορίζεται στο επίπεδο όπου οι άλλοι σε βλέπουν ως αξιοπρεπή, ευυπόληπτο και αξιοσέβαστο άνθρωπο. Για να το συνοψίσω σε μία πρόταση: Αν μακιγιάρεσαι, θα πρέπει το μακιγιάζ να σε κάνει να δείχνεις αξιοσέβαστος, και όχι να ξυπνάει τον πόθο στην καρδιά των άλλων· αυτό το είδος μακιγιάζ είναι πρέπον. Αυτή είναι η αρχή και το θέμα είναι τόσο απλό. Κάποιοι άνθρωποι ρωτούν: «Πειράζει αν δεν μακιγιάρομαι όταν βγαίνω εκτός σπιτιού; Δεν έχω συνηθίσει να μακιγιάρομαι». Θα πρέπει να αναζητήσεις στα λόγια του Θεού. Είπε ο Θεός πως είναι λάθος να μη μακιγιάρεται κάποιος; Ο Θεός δεν είπε κάτι τέτοιο. Ο οίκος του Θεού δεν ζήτησε ποτέ από τους ανθρώπους να μακιγιάρονται. Αν σου αρέσει να μακιγιάρεσαι, σου έχω δώσει αυτό το κριτήριο και αυτό όριο, και σου έχω πει τι να κάνεις ώστε να είναι πρέπον το μακιγιάζ σου. Αν δεν σου αρέσει να μακιγιάρεσαι, ο οίκος του Θεού δεν το ζητάει. Πρέπει, ωστόσο, να θυμάσαι το εξής: Αν και δεν σου ζητείται να μακιγιάρεσαι, δεν μπορείς να βγαίνεις έξω απεριποίητος και ατημέλητος, σαν ζητιάνος. Αν, για παράδειγμα, βγαίνεις έξω για να διαδώσεις το ευαγγέλιο χωρίς να είσαι ευπαρουσίαστος, χωρίς να έχεις πλύνει προηγουμένως το πρόσωπό σου και χωρίς να είναι περιποιημένο το ντύσιμό σου, και λες: «Δεν πειράζει. Εφόσον κατανοούμε την αλήθεια, δεν έχει σημασία πώς ντυνόμαστε!», είναι αυτό εποικοδομητικό; Ως άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό, θα πρέπει το ντύσιμο και η εμφάνισή σου να στηρίζονται σε κάποιες αρχές. Το ελάχιστο πρότυπο αυτής της αρχής είναι ότι πρέπει να βιώνεις την κανονική ανθρώπινη φύση και να μην κάνεις τίποτα που θα ταπεινώσει τον Θεό ή θα εξευτελίσει τον χαρακτήρα και την αξιοπρέπειά σου. Θα πρέπει, αν μη τι άλλο, να κάνεις τους άλλους να σε σέβονται. Ακόμη κι αν δεν φτάνεις στο επίπεδο της ευσέβειας, θα πρέπει να είσαι τουλάχιστον σε θέση να δείχνεις αυτοσυγκράτηση, να είσαι αξιοπρεπής και ευυπόληπτος, και να έχεις ευπρέπεια αγίου. Αν μπορείς να δώσεις αυτήν την εντύπωση στους άλλους, τότε αυτό αρκεί. Αυτή είναι η πιο βασική προϋπόθεση για τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης.

Για όσους πιστεύουν στον Θεό, αυτά τα ερωτήματα σχετικά με τις εξωτερικές συμπεριφορές των ανθρώπων και τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης δεν θα πρέπει να είναι βάρη ή δυσκολίες, επειδή είναι τα πιο βασικά πράγματα που θα πρέπει να διαθέτει κατ’ ελάχιστον ένας κανονικός άνθρωπος. Αυτά τα θέματα θα πρέπει να γίνονται εύκολα κατανοητά· δεν είναι αφηρημένα. Επομένως, αυτά τα ερωτήματα σχετικά με τις εξωτερικές συμπεριφορές των ανθρώπων και τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης δεν θα πρέπει να αποτελούν σημαντικά θέματα που συζητιούνται συχνά κατά την εκκλησιαστική ζωή. Δεν πειράζει αν μιλάς περιστασιακά γι’ αυτά· αν, όμως, τα αντιμετωπίζεις σαν θέματα για τα οποία πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια, αναφέρεσαι συχνά σε αυτά και τα συζητάς ένθερμα και σοβαρά, τότε αμελείς κάπως τα κανονικά σου καθήκοντα. Ποιοι άνθρωποι αμελούν συνήθως τα κανονικά τους καθήκοντα; Η αναφορά σε ερωτήματα όπως το πώς μαγειρεύονται οι γλυκοπατάτες, η αντιμετώπιση αυτών των ερωτημάτων σαν να είναι θέματα για τα οποία χρειάζεται αναζήτηση της αλήθειας, η διερεύνησή τους και η συναναστροφή πάνω σε αυτά στις συναθροίσεις και, μερικές φορές, σε πολλές συναθροίσεις, ενώ οι επικεφαλής της εκκλησίας δεν κάνουν τίποτα για να το σταματήσουν, δεν αποτελούν όλα τους εκδηλώσεις ανθρώπων που είναι επιρρεπείς στις στρεβλώσεις και υστερούν σε πνευματική κατανόηση; (Ναι.) Ποια ερωτήματα πρέπει να συζητιούνται περισσότερο στις συναθροίσεις; Αυτά που αφορούν την αλήθεια και τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Η αλήθεια και τα λόγια του Θεού αποτελούν τα σταθερά θέματα της εκκλησιαστικής ζωής· τα ζητήματα που αφορούν το πλέον στοιχειώδες και συνηθισμένο θέμα των εξωτερικών συμπεριφορών της κανονικής ανθρώπινης φύσης δεν θα πρέπει να αποτελούν το κύριο αντικείμενο της συναναστροφής στην εκκλησιαστική ζωή και τις συναθροίσεις. Αυτά τα προβλήματα λύνονται με απλές συμβουλές, υπενθυμίσεις και συναναστροφή μεταξύ των αδελφών εκτός συναθροίσεων. Δεν χρειάζεται να αφιερώνεται πολύς χρόνος στη συναναστροφή και τη συζήτησή τους. Αυτό θα επηρέαζε τους ανθρώπους στο να συναθροίζονται και να τρώνε και να πίνουν κανονικά τα λόγια του Θεού και θα είχε αντίκτυπο στη ζωή-είσοδό τους. Η εκκλησιαστική ζωή είναι μια ζωή βρώσης και πόσης των λόγων του Θεού. Θα πρέπει να επικεντρώνεται στη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια και την επίλυση πρακτικών προβλημάτων. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα καθυστερεί η πρόοδος της ζωής των ανθρώπων. Αν διαθέτεις τη σύνεση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, θα πρέπει να γνωρίζεις ξεκάθαρα πώς να κάνεις πράξη αυτά τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές. Το να λεπτολογείς μονίμως για ασήμαντα ζητήματα και πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με τις αλήθεια-αρχές και να διυλίζεις μονίμως τον κώνωπα, πιστεύοντας, όμως, πως είσαι γνώστης και πολυμαθής, δεν αποτελεί ζήτημα που πρέπει να αναλυθεί; Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, δίνουν μεγάλη έμφαση στον τρόπο που ντύνονται και ρωτούν συνεχώς αν οι πιστοί μπορούν να φορούν ασυνήθιστα ρούχα· κάποιοι άνθρωποι που έχουν αρχίσει προσφάτως να πιστεύουν στον Θεό ρωτούν συνεχώς αν κάνει να πίνουν οι πιστοί οινοπνευματώδη ποτά· σε ορισμένους ανθρώπους αρέσει να δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά και ρωτούν συνεχώς αν κάνει να βγάζουν οι πιστοί πολλά χρήματα· άλλοι, πάλι, ρωτούν συνεχώς πότε θα έρθει η ημέρα του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να αναζητήσουν την αλήθεια σε αυτά τα ζητήματα για να βρουν τις σωστές απαντήσεις. Αν και δεν υπάρχουν ακριβή λόγια σχετικά με αυτά τα θέματα, ο Θεός έχει εξηγήσει ξεκάθαρα τις αρχές για την προσέγγιση αυτών των ζητημάτων. Αν ένας άνθρωπος δεν καταβάλλει προσπάθεια για την ανάγνωση των λόγων του Θεού, δεν πρόκειται να βρει τις απαντήσεις. Στην πραγματικότητα, όλοι γνωρίζουν τον σκοπό της πίστης στον Θεό και τι κερδίζει κανείς από αυτήν. Το θέμα είναι πως κάποιοι άνθρωποι θέλουν να κερδίσουν ευλογίες χωρίς, όμως, να αγαπούν την αλήθεια. Εκεί έγκειται η δυσκολία τους. Το σημαντικότερο, λοιπόν, είναι το κατά πόσον μπορεί κανείς να αποδεχτεί την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν δώσει ποτέ σημασία στη βρώση και την πόση των λόγων του Θεού ή στη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Κολλάνε σε ασήμαντα ερωτήματα, θέλουν διαρκώς να συναναστρέφονται πάνω σε αυτά στις συναθροίσεις ώστε να πάρουν οριστικές απαντήσεις, και οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να τους συγκρατήσουν. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Δεν αμελούν αυτοί οι άνθρωποι τα κανονικά τους καθήκοντα; Αν δεν κάνεις πράξη την αλήθεια και θέλεις μονίμως να βαδίζεις στο λανθασμένο μονοπάτι, γιατί δεν κάνεις αυτοκριτική, δεν αποκτάς αυτογνωσία και δεν αναλύεις τον εαυτό σου; Είσαι πάντα ανθρωπάρεσκος, δεν αντιμετωπίζεις με υπευθυνότητα το καθήκον σου, είσαι ισχυρογνώμων, κάνεις του κεφαλιού σου και ενεργείς αυθαίρετα και απερίσκεπτα. Πώς μπορείς να μην αντιμετωπίζεις με ευσυνειδησία αυτό το ζήτημα; Πώς μπορείς να μην το διερευνάς και να μην το αναλύεις ώστε να ανακαλύψεις τι ακριβώς συμβαίνει; Γιατί κατηγορείς και παρεξηγείς τον Θεό όποτε σου συμβαίνει κάτι; Γιατί βγάζεις πάντα ετυμηγορία για τον εαυτό σου και γκρινιάζεις ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος και ότι η εκκλησία είναι άδικη; Δεν είναι προβλήματα αυτά; Δεν θα πρέπει να συναναστραφείς πάνω σε αυτά τα ζητήματα και να τα αναλύσεις στο πλαίσιο της εκκλησιαστικής ζωής; Όταν ο οίκος του Θεού χωρίζει την εκκλησία και απομακρύνει ανθρώπους, εσύ δεν υποτάσσεσαι ποτέ και δεν είσαι ποτέ ικανοποιημένος· έχεις μονίμως αντιλήψεις και διασπείρεις αρνητικότητα. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Δεν θα πρέπει να διερευνήσεις και να αναλύσεις αυτό το ζήτημα; Επιδιώκεις μονίμως τη θέση, παίζεις πολιτικά παιχνίδια και διαχειρίζεσαι τη θέση σου. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Δεν θα πρέπει να συναναστραφείς πάνω σε αυτά τα ζητήματα και να τα αναλύσεις; Αυτήν την περίοδο, η εκκλησία επιτελεί το έργο της εκκαθάρισης και κάποιοι λένε: «Εφόσον οι άνθρωποι είναι κάπως αποτελεσματικοί στα καθήκοντά τους, δεν θα απομακρυνθούν. Αν, λοιπόν, συνεχίσω να είμαι κάπως αποτελεσματικός στο καθήκον μου και δεν απομακρυνθώ, αυτό είναι αρκετό». Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Δεν εναντιώνονται παθητικά αυτοί οι άνθρωποι; Αν κάποιος μπορεί να εκδηλώσει αυτού του είδους τη δόλια διάθεση, δεν πρέπει να διορθωθεί αυτό; Δεν είναι τα προβλήματα που σχετίζονται με τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τη φύση-ουσία του ανθρώπου πολύ πιο σοβαρά από το πώς μαγειρεύονται οι γλυκοπατάτες; Δεν αξίζει να αναφέρονται, να αναλύονται και να γίνεται συναναστροφή πάνω σε αυτά στις συναθροίσεις και στο πλαίσιο της εκκλησιαστικής ζωής, έτσι ώστε να αποκτήσει διάκριση ο εκλεκτός λαός του Θεού; Δεν πρόκειται για εύστοχα και χαρακτηριστικά παραδείγματα αρνητικών συμπεριφορών; Τα προβλήματα που αφορούν τις διεφθαρμένες διαθέσεις σχετίζονται άμεσα με την αλλαγή διάθεσης του ανθρώπου και θίγουν το ζήτημα της σωτηρίας του ανθρώπου. Δεν πρόκειται για ασήμαντα ζητήματα, οπότε γιατί δεν συναναστρέφεστε πάνω σε αυτά τα θέματα και δεν τα αναλύετε στις συναθροίσεις; Αν δεν αναζητάτε ποτέ την αλήθεια για να επιλύσετε σημαντικά ζητήματα όπως αυτά στις συναθροίσεις και, αντ’ αυτών, συναναστρέφεστε χωρίς σταματημό πάνω σε ασήμαντα και βαρετά πράγματα, αφιερώνοντας μια ολόκληρη συνάθροιση στη συναναστροφή για ένα μικρό ζήτημα, χωρίς να μπορείτε να επιλύσετε ουσιαστικά προβλήματα και σπαταλώντας χρόνο, τότε δεν αμελείτε τα κανονικά καθήκοντά σας; Αν συνεχίσετε έτσι, όλοι σας θα γίνετε άχρηστοι και μπερδεμένοι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου που δεν εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους και υστερούν ως προς την αλήθεια. Δεν συναναστρέφεστε πάνω στα πράγματα που θα έπρεπε να συναναστρέφεστε στις συναθροίσεις και συναναστρέφεστε χωρίς τελειωμό πάνω στα πράγματα που δεν θα έπρεπε να συναναστρέφεστε στις συναθροίσεις. Στις συναθροίσεις, συναναστρέφεστε μονίμως πάνω σε πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια και ανήκουν στη δική σας στρεβλή κατανόηση και στα δικά σας ασήμαντα προσωπικά ζητήματα και κάνετε τους πάντες να τα διερευνούν μαζί σας και να σπαταλούν άσκοπα χρόνο. Αυτό όχι μόνο επηρεάζει τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, αλλά και καθυστερεί την κανονική πρόοδο του έργου της εκκλησίας. Δεν διαταράσσεται και αναστατώνεται έτσι το έργο της εκκλησίας; Μια τέτοια συμπεριφορά θα πρέπει να χαρακτηρίζεται ως αναστάτωση. Πρόκειται για σκόπιμη αναστάτωση και οι άνθρωποι που ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο θα πρέπει να περιορίζονται. Στο μέλλον, οι συναθροίσεις θα πρέπει να περιορίζονται στη βρώση και την πόση των λόγων του Θεού, στη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, στην επίλυση ζητημάτων που αφορούν τις διεφθαρμένες διαθέσεις και στην επίλυση δυσκολιών και προβλημάτων στα καθήκοντα των ανθρώπων. Στις συναθροίσεις, δεν πρέπει να γίνεται συναναστροφή πάνω σε ασήμαντα και επουσιώδη ζητήματα ή σε ζητήματα που αφορούν θέματα καθημερινής κοινής λογικής. Οι αδελφοί και οι αδελφές μπορούν να επιλύσουν αυτά τα ζητήματα με συναναστροφή μεταξύ τους και δεν χρειάζεται να γίνεται συναναστροφή πάνω σε αυτά στις συναθροίσεις.

Στην εκκλησία, υπάρχουν πάντα άνθρωποι που έχουν στρεβλή κατανόηση για τα λόγια του Θεού και διυλίζουν τον κώνωπα. Όταν συναναστρέφομαι πάνω στις καλές συμπεριφορές του ανθρώπου, αυτοί οι άνθρωποι καταβάλλουν πραγματική προσπάθεια για τη συμπεριφορά τους. Δεν ξέρουν γιατί πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σε αυτά τα πράγματα. Πείτε Μου, γιατί πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σε αυτό το ζήτημα; Τι θέλουμε να πετύχουμε μέσω της συναναστροφής πάνω σε αυτό; Ας πούμε πρώτα γιατί πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σε αυτό το ζήτημα. Σε ποιο πλαίσιο τέθηκε το θέμα των καλών συμπεριφορών του ανθρώπου και των κριτηρίων για τις συμπεριφορές που απαιτεί ο Θεός; Τέθηκε κατά τη συναναστροφή μας πάνω στο θέμα: «Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια». Αυτό το ζήτημα σχετίζεται άμεσα με τον τρόπο που θα πρέπει να επιδιώκει ο άνθρωπος την αλήθεια. Οι καλές συμπεριφορές που παρουσιάζουν οι άνθρωποι ως αποτέλεσμα της άσκησης της αλήθειας αφορούν την αλήθεια και σχετίζονται με αυτήν. Όσο καλή κι αν φαίνεται μια συμπεριφορά στον άνθρωπο, αν δεν περιλαμβάνει την άσκηση της αλήθειας, τότε είναι κάτι που δεν έχει σχέση με την αλήθεια. Κάποιοι θα πουν: «Αυτό είναι λάθος! Δεν είπες ότι οι καλές συμπεριφορές υστερούν ως προς την αλήθεια; Δεν καταλαβαίνω». Μπορείτε να εξηγήσετε αυτό το θέμα; Στο πλαίσιο της συναναστροφής πάνω στο «Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια», ανέλυσα τις συμπεριφορές που οι άνθρωποι θεωρούν καλές κατά τις αντιλήψεις τους, τις άσκησα κριτική και τις καταδίκασα. Ταυτόχρονα, είπα στους ανθρώπους ποια κριτήρια έχει διατυπώσει ο Θεός σχετικά με τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τους έδωσα ένα σωστό μονοπάτι για να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση κι έτσι τους έδωσα τη δυνατότητα να έχουν κριτήρια σύμφωνα με τα οποία θα αξιολογούν τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πάνω σε αυτή τη βάση, το αποτέλεσμα που πέτυχα τελικά ήταν να δώσω στους ανθρώπους να καταλάβουν πως οι συμπεριφορές που θεωρούν καλές κατά τις αντιλήψεις τους δεν αποτελούν κριτήρια της αλήθειας, δεν περιλαμβάνουν την αλήθεια και δεν σχετίζονται με την αλήθεια. Έτσι, τους έκανα να πάψουν να πιστεύουν εσφαλμένα πως όταν συμμορφώνεται κανείς με αυτές τις καλές συμπεριφορές επιδιώκει την αλήθεια. Ταυτόχρονα, έδωσα στους ανθρώπους να καταλάβουν πως ανταποκρίνονται στα πρότυπα της βίωσης της κανονικής ανθρώπινης φύσης μόνο όταν πληρούν τα κριτήρια συμπεριφοράς που απαιτεί ο Θεός. Εφόσον έχω πει στους ανθρώπους πως όλες οι καλές συμπεριφορές που υποστηρίζει ο άνθρωπος είναι προσποιητές και ψεύτικες, είναι όλες θέατρο και υπάρχουν μόνο για φιγούρα, είναι όλες λανθασμένες και νοθευμένες με τις σκευωρίες του Σατανά, τώρα που αυτά τα πράγματα έχουν απομακρυνθεί και οι άνθρωποι τα έχουν χάσει, γνωρίζουν πια πώς να ασκούνται ή όχι; Σκέφτονται: «Σύμφωνα με τι θα πρέπει να ζω, λοιπόν; Ποια είναι τα πραγματικά κριτήρια της συμπεριφοράς που απαιτεί ο Θεός;» Είναι οι απαιτήσεις, τα κριτήρια και οι συγκεκριμένες δηλώσεις που έχει ο Θεός για τη συμπεριφορά του ανθρώπου· τόσο απλό είναι το θέμα. Αν οι άνθρωποι βιώνουν τις πραγματικότητες που απαιτεί ο Θεός, τότε θα ανταποκρίνονται στα πρότυπα για τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν θα διυλίζουν τον κώνωπα και δεν θα τους προβληματίζει ούτε θα τους μπερδεύει αυτό το ζήτημα. Όταν ένας άνθρωπος ανταποκρίνεται στα πρότυπα που θα πρέπει να βιώνει η κανονική ανθρώπινη φύση, δεν έχει λύσει ένα πρακτικό πρόβλημα στον δρόμο προς την επιδίωξη της αλήθειας; Δεν έχει ξεπεράσει ένα εμπόδιο και έχει αντιμετωπίσει μια δυσκολία προς τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Τουλάχιστον πλέον οι εξωτερικές προσεγγίσεις που επαινεί η ανθρωπότητα, όπως το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση και να είναι προσηνής και προσιτός, δεν αποτελούν πια τους στόχους της επιδίωξης του ανθρώπου. Ή αλλιώς, για να είμαι πιο ακριβής, δεν αποτελούν πλέον στόχο τον οποίο πασχίζουν να βιώσουν εξωτερικά οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια ούτε πρότυπο το οποίο οφείλει να βιώνει η κανονική ανθρώπινη φύση. Έχουν αντικατασταθεί με την ανάγκη να είναι συγκρατημένοι, να διαθέτουν ευπρέπεια αγίου και ούτω καθεξής. Αυτές οι απαιτήσεις του Θεού είναι τα κριτήρια για να βιώνει ο άνθρωπος την κανονική ανθρώπινη φύση· είναι η ομοιότητα που θα πρέπει να βιώνει η κανονική ανθρώπινη φύση. Με αυτόν τον τρόπο, δεν έχει επιβεβαιωθεί ο πιο βασικός στόχος και η πιο βασική προϋπόθεση και κατεύθυνση για την επιδίωξη της αλήθειας; Έχει επιβεβαιωθεί το πιο θεμελιώδες και βασικό πράγμα: πως ο στόχος της βίωσης της κανονικής ανθρώπινης φύσης δεν είναι να έχουν οι άνθρωποι καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί, εκλεπτυσμένοι, προσηνείς και αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους και ούτω καθεξής. Όχι· είναι να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση όπως απαιτεί ο Θεός. Δεν υπάρχει προσποίηση ούτε σκευωρίες του Σατανά σε αυτό· αντίθετα, είναι οι πραγματικές εκφάνσεις και η πραγματική βίωση και συμπεριφορά της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Έτσι δεν έχουν τα πράγματα; (Ναι.) Από αυτήν την άποψη, σχετίζεται με την επιδίωξη της αλήθειας η συναναστροφή μας πάνω στις καλές συμπεριφορές του ανθρώπου που εμπίπτουν στα πράγματα τα οποία ο άνθρωπος θεωρεί σωστά και καλά κατά τις αντιλήψεις του, καθώς και η συναναστροφή μας πάνω στα κριτήρια για τη συμπεριφορά που απαιτεί ο Θεός; (Ναι, σχετίζονται.) Όντως, σχετίζονται. Αυτό επιβεβαιώνει, σε κάποιο βαθμό, τη βασική κατεύθυνση και τον βασικό στόχο της επιδίωξης της αλήθειας από τον άνθρωπο. Αυτό σημαίνει πως, αν μη τι άλλο, ο στόχος σου για τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης θα είναι σωστός προτού ξεκινήσεις να επιδιώκεις την αλήθεια. Αυτός ο στόχος δεν είναι κάποια προσέγγιση που έχει δημιουργηθεί από άνθρωπο, δεν είναι περιτύλιγμα ούτε προκάλυμμα, αλλά είναι η κανονική βίωση της ανθρώπινης φύσης που απαιτεί ο Θεός. Αν και αυτό το θέμα συνεχίζει να απέχει κάπως από την πραγματική επιδίωξη της αλήθειας, είναι ουσιώδους σημασίας για την πρωταρχική κατεύθυνση της επιδίωξης της αλήθειας. Είναι το πιο απλό και το πιο βασικό κριτήριο συμπεριφοράς που θα πρέπει να κατανοήσει ο άνθρωπος. Όσο κι αν απέχει αυτό το θέμα συναναστροφής από την επιδίωξη της αλήθειας και από τα κριτήρια της αλήθειας, επειδή σχετίζεται με τις απαιτήσεις του Θεού και τα κριτήρια συμπεριφοράς που έχει θέσει ο Θεός στην ανθρωπότητα, είναι φυσικό να σχετίζεται, σε ένα βαθμό, και με τα κριτήρια της αλήθειας. Επομένως, οι άνθρωποι θα πρέπει να κατανοήσουν αυτά τα θέματα. Αυτές οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός για τη συμπεριφορά του ανθρώπου είναι κριτήρια με τα οποία θα πρέπει να συμμορφώνονται οι άνθρωποι και να μην τα αγνοούν. Αν μη τι άλλο, μόλις οι άνθρωποι κατανοήσουν αυτά τα ζητήματα, δεν θα προσπαθούν να είναι άνθρωποι με καλή μόρφωση και σύνεση, ευγενικοί, εκλεπτυσμένοι, πράοι, προσιτοί ή προσηνείς σε ό,τι αφορά τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης και τις εξωτερικές τους προσεγγίσεις. Για παράδειγμα, σε δυτικές χώρες συγκεκριμένα, υπάρχει η προσδοκία οι άντρες να είναι κύριοι, να ανοίγουν την πόρτα στις γυναίκες, να τραβούν την καρέκλα μιας γυναίκας για να καθίσει και να δίνουν προτεραιότητα στις γυναίκες σε δημόσιους χώρους. Αν μη τι άλλο, μόλις οι άνθρωποι αποκτήσουν διάκριση για αυτές τις καλές συμπεριφορές, θα πάψουν να τις εκλαμβάνουν ως τα πρότυπά τους όταν προσπαθούν να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση ή όταν επιδιώκουν τις συμπεριφορές της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αντίθετα, θα εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα στην καρδιά και στο μυαλό τους και δεν θα επηρεάζονται ούτε θα δεσμεύονται πια από αυτά. Αυτό είναι κάτι που οφείλετε να κάνετε. Αν κάποιος πει και πάλι: «Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει ιδιαίτερα καλή μόρφωση και σύνεση», ποια θα είναι η αντίδρασή σου; Θα του ρίξεις μια ματιά και θα του πεις: «Παρεκτρέπεσαι. Αυτός είναι ο οίκος του Θεού. Τι εννοείς “καλή μόρφωση και σύνεση”; Αυτά τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια ούτε η ανθρώπινη ομοιότητα που πρέπει να βιώνουμε». Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Η επικεφαλής μας δεν σέβεται τους ηλικιωμένους και δεν φροντίζει τους νέους. Αν και είμαι ήδη σε προχωρημένη ηλικία, εκείνη αντί να με προσφωνεί “Θεία”, με φωνάζει με το μικρό μου όνομα. Δεν θα έπρεπε να το κάνει αυτό. Τα εγγόνια μου είναι μεγαλύτερα σε ηλικία από εκείνη! Δεν δείχνει περιφρόνηση με αυτήν την πράξη της; Εκτός αυτού, δεν είναι φιλική ούτε καλή με τους ανθρώπους. Με βάση τη συμπεριφορά της, δεν φαίνεται κατάλληλη για επικεφαλής». Τι γνώμη έχετε γι’ αυτήν την άποψη; Το να σέβεται κανείς τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους δεν είναι η αλήθεια. Δεν πρέπει να αξιολογείτε τους ανθρώπους με βάση τις εξωτερικές συμπεριφορές και εκδηλώσεις τους, αλλά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σας την αλήθεια. Αυτές είναι οι μόνες αρχές για την αξιολόγηση των ανθρώπων. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να αξιολογούμε τους επικεφαλής και τους εργάτες; Θα πρέπει να εξετάζετε αν κάνουν πρακτικό έργο, αν μπορούν να καθοδηγήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού έτσι ώστε να τρώει και να πίνει τα λόγια του Θεού και να κατανοήσει την αλήθεια, αν μπορούν να χρησιμοποιήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν προβλήματα στην εκκλησία και να ολοκληρώσουν ορισμένες σημαντικές εργασίες. Για παράδειγμα, πώς πάει το ευαγγελικό έργο; Πώς είναι η εκκλησιαστική ζωή; Εκτελούν καλά οι εκλεκτοί του Θεού τα καθήκοντά τους; Πώς προχωρά κάθε διαφορετική εξειδικευμένη εργασία; Έχουν αποπεμφθεί οι δύσπιστοι, οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι; Αυτές είναι οι σημαντικές εργασίες της εκκλησίας. Όταν αξιολογεί κανείς επικεφαλής και εργάτες, εξετάζει κυρίως πόσο καλά αποδίδουν σε αυτές τις εργασίες. Αν είναι αποτελεσματικοί σε όλους αυτούς τους τομείς, τότε είναι ικανοί επικεφαλής. Ακόμη κι αν η συμπεριφορά τους δεν είναι άψογη, αυτό δεν είναι μεγάλο θέμα. Το πρότυπο για να αξιολογήσει κανείς αν είναι κατάλληλος ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης δεν είναι να εξετάζει απλώς τις εξωτερικές του συμπεριφορές. Αν κάποιος το έβλεπε αυτό από την οπτική του ανθρώπου, θα φαινόταν πως η επικεφαλής ήταν αγενής επειδή δεν προσφωνούσε ποτέ μια μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκα ως «Θεία» ή «Γιαγιά». Αν, όμως, την αξιολογήσει σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, αυτή η επικεφαλής είναι ικανοποιητική και ο εκλεκτός λαός του Θεού εξέλεξε το σωστό άτομο, επειδή μπορεί να επωμιστεί κάθε πτυχή του έργου της εκκλησίας, βοηθάει και ωφελεί τη ζωή-είσοδο κάθε μέλους του εκλεκτού λαού του Θεού και επιτελεί πολύ καλά το ευαγγελικό έργο. Θα πρέπει να την αποδεχθούν όλοι ως επικεφαλής και να συνεργαστούν μαζί της στο έργο της. Δεν είναι ωφέλιμο για το έργο της εκκλησίας το να μη συνεργάζεται κάποιος με την επικεφαλής στο έργο της, να της δημιουργεί δυσκολίες ή να ψάχνει να βρει κάποιον μοχλό πίεσης για να την επικρίνει απλώς και μόνο επειδή δεν έχει καλές εξωτερικές συμπεριφορές όπως τον σεβασμό προς τους ηλικιωμένους και τη φροντίδα προς τους νέους. Με αυτόν τον τρόπο, συμπεριφέρεται σε έναν επικεφαλής και εργάτη με τρόπο που δεν στηρίζεται σε αρχές και πρόκειται για εκδήλωση διατάραξης και αναστάτωσης του έργου της εκκλησίας. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν το δίκιο με το μέρος τους· κάνουν κακό. Αν δεις έναν επικεφαλής ή εργάτη που δεν σέβεται τους πρεσβυτέρους του και, ως εκ τούτου, θεωρήσεις πως δεν είναι πολύ καλός άνθρωπος, δεν τον αποδεχθείς ως επικεφαλής και, μάλιστα, τον καταδικάσεις, ποιο λάθος κάνεις; Πρόκειται για το κακό αποτέλεσμα που προκύπτει από το να αξιολογεί κανείς τους ανθρώπους σύμφωνα με τα πρότυπα του ανθρώπου και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Αν όλοι αξιολογούν τους ανθρώπους και εκλέγουν επικεφαλής και εργάτες σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, αυτό θα είναι ακριβές και θα συνάδει με τις προθέσεις του Θεού. Οι άνθρωποι θα μπορούν να φέρονται δίκαια στους άλλους και, ταυτόχρονα, να διατηρούν την κανονική πρόοδο του έργου της εκκλησίας. Τόσο ο Θεός όσο και οι άνθρωποι θα είναι ικανοποιημένοι. Έτσι δεν είναι;

Από τη στιγμή που ανέλυσα τις υποτιθέμενες «καλές συμπεριφορές» του ανθρώπου και συναναστράφηκα πάνω στα πρότυπα των απαιτήσεων που έχει ο Θεός για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, η οπτική από την οποία βλέπουν κάποιον οι άνθρωποι και τα πρότυπα που χρησιμοποιούν για να τον αξιολογήσουν έχουν αλλάξει. Από τη στιγμή που είναι διαφορετικό το οπτικό πεδίο μέσα στο οποίο βλέπουν κάποιον οι άνθρωποι, τα αποτελέσματα των αξιολογήσεών τους είναι κι αυτά διαφορετικά. Αν οι άνθρωποι βασίζουν τις αξιολογήσεις τους στα λόγια του Θεού, τότε το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα σωστό, δίκαιο, αντικειμενικό και προς το συμφέρον όλων. Αν η οπτική, η μέθοδος και η βάση για τις αξιολογήσεις των ανθρώπων είναι τα πράγματα τα οποία ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι σωστά και καλά, τότε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Μπορεί κάποιος να κατηγορήσει ή να καταδικάσει άδικα καλούς ανθρώπους, μπορεί να παραπλανηθεί από υποκριτές και να μην καταφέρει να αξιολογήσει και να φερθεί δίκαια σε έναν άνθρωπο. Εφόσον η βάση του ανθρώπου είναι εσφαλμένη, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα λανθασμένο και άδικο και δεν θα συμβαδίζει με τις προθέσεις του Θεού. Είναι, επομένως, απαραίτητο να αναλύουμε και να συναναστρεφόμαστε πάνω στην ουσία των αντιλήψεων που έχουν οι άνθρωποι περί καλής συμπεριφοράς; Έχει κάποια σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας; Τα δύο ζητήματα είναι πολύ στενά συνδεδεμένα! Αν και αυτό το θέμα θίγει μόνο τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης από τους ανθρώπους, καθώς και τις εξωτερικές προσεγγίσεις και εκφάνσεις του ανθρώπου, όταν οι άνθρωποι έχουν τα σωστά κριτήρια που απαιτεί ο Θεός για τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, θα έχουν σωστές και τυποποιημένες βάσεις και κριτήρια για να αξιολογούν τους άλλους, να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν. Από αυτήν την άποψη, επομένως, η κατεύθυνση, το μονοπάτι και ο στόχος της επιδίωξης της αλήθειας από μέρους τους θα είναι όλα τους πιο ακριβή, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Θα είναι πιο ακριβή και πιο τυποποιημένα. Αν και αυτά τα θέματα είναι σχετικά απλά, σχετίζονται με τις απόψεις του ανθρώπου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και με τη συμπεριφορά και τις πράξεις του, με τον πιο πρακτικό, πραγματικό και στενό τρόπο. Δεν είναι καθόλου άνευ περιεχομένου.