Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (14) Μέρος τρίτο
Την προηγούμενη φορά, συναναστράφηκα πάνω στην εξής δήλωση της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή: «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Σήμερα, θα συνεχίσω τη συναναστροφή μας με τη φράση: «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Η συγκεκριμένη φράση, όπως ακριβώς και η προηγούμενη πάνω στην οποία συναναστράφηκα, το ότι δηλαδή «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», είναι προφανώς άποψη που διατηρούν οι δύσπιστοι. Κάθε άποψη των δύσπιστων είναι διαδεδομένη μεταξύ των ανθρώπων και αντηχεί παντού. Με το που αρχίζουν να μιλάνε οι άνθρωποι, μαθαίνουν κάθε λογής ρητά που έχουν προέλθει από άλλους ανθρώπους, από δύσπιστους, από τον Σατανά και τον κόσμο. Όλα ξεκινάνε με το που αρχίσουν να διαπαιδαγωγούνται στα πρώτα στάδια της ζωής τους από τους γονείς και τις οικογένειές τους που τους μαθαίνουν πώς να συμπεριφέρονται, τι να λένε, τι είδους ηθική πρέπει να έχουν, τι είδους σκέψεις και χαρακτήρα να διαθέτουν και ούτω καθεξής. Ακόμη και αφού ενταχθούν στην κοινωνία, οι άνθρωποι, χωρίς να το συνειδητοποιούν, εξακολουθούν να κατηχούνται με κάθε λογής σατανικά δόγματα και θεωρίες. Έτσι, λοιπόν, το ρητό «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» είναι ένα είδος ηθικής διαγωγής που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι και το οποίο τούς ενσταλάζει τόσο η οικογένεια όσο και η κοινωνία. Αν έχεις τέτοια ηθική διαγωγή, οι άλλοι σε θεωρούν ευγενή, αξιότιμο και ακέραιο άνθρωπο που αξίζει την εκτίμηση και τον σεβασμό της κοινωνίας. Δεδομένου ότι η φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» προέρχεται από τους ίδιους τους ανθρώπους και τον Σατανά, πρέπει να τη διακρίνουμε, να την αναλύσουμε και επιπλέον να την απαρνηθούμε. Γιατί, λοιπόν, να διακρίνουμε και να απαρνηθούμε αυτήν τη φράση; Κατ’ αρχάς, ας εξετάσουμε αν είναι σωστή μια τέτοια φράση και αντίστοιχα αν είναι σωστό να την ακολουθεί κανείς. Είσαι πραγματικά ευγενής αν διαθέτεις τέτοιον ηθικό χαρακτήρα που να σου επιτρέπει «να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Όποιος είναι έτσι κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα; Διαθέτει την ανθρώπινη φύση και τις αρχές διαγωγής που είπε ο Θεός ότι πρέπει να έχει κάθε δημιούργημα; Καταλαβαίνετε όλοι σας τη φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Για εξηγήστε Μου αρχικά με δικά σας λόγια τη σημασία της. (Σημαίνει ότι όταν κάποιος σου αναθέτει μια δουλειά, πρέπει να κάνεις το παν προκειμένου να τη φέρεις εις πέρας.) Έτσι δεν πρέπει να είναι τα πράγματα; Για να σου αναθέτει κάποιος μια δουλειά, δεν πάει να πει αυτό πως σ’ έχει σε μεγάλη εκτίμηση; Σ’ έχει σε μεγάλη εκτίμηση, πιστεύει σ’ εσένα και σε θεωρεί αξιόπιστο. Ό,τι, λοιπόν, κι αν σου ζητήσει κάποιος να κάνεις, προκειμένου να τον ευχαριστήσεις και να τον ικανοποιήσεις, πρέπει να συμφωνήσεις να το κάνεις και να το ολοκληρώσεις καλά και σύμφωνα με τις απαιτήσεις του. Θα είσαι, τότε, καλός άνθρωπος. Με άλλα λόγια, το κατά πόσο είναι ικανοποιημένο το άτομο που σου ανέθεσε μια δουλειά καθορίζει το αν θεωρείσαι καλός άνθρωπος ή όχι. Είναι σωστή μια τέτοια εξήγηση; (Ναι.) Δεν είναι άρα εύκολο να σε βλέπουν οι άλλοι ως καλό άνθρωπο και να έχεις την αναγνώριση της κοινωνίας; (Ναι.) Τι σημαίνει ότι είναι «εύκολο»; Το πρότυπο είναι πολύ χαμηλό και καθόλου ευγενές. Εάν σε τέτοιου είδους ζητήματα ανταποκρίνεσαι στο ηθικό πρότυπο που απαιτεί «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», θεωρείσαι άνθρωπος με ηθική διαγωγή. Αυτό έμμεσα σημαίνει ότι είσαι αξιόπιστος και καλώς σου αναθέτουν οι άλλοι διάφορες εργασίες· είσαι ευυπόληπτος και καλός άνθρωπος. Να, λοιπόν, τι σημαίνει η συγκεκριμένη δήλωση. Τι λέτε; Έχετε καμία αντίρρηση ως προς τα πρότυπα κρίσης και αξιολόγησης που εμπεριέχονται στη φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Αν μπορείτε να δώσετε ένα παράδειγμα που να αντικρούει αυτήν τη δήλωση και να την εκθέτει ως παραλογισμό, αν, δηλαδή, μπορείτε να αποδείξετε πόσο εσφαλμένη είναι μέσα από ένα πραγματικό περιστατικό, τότε δεν θα ισχύει. Θεωρητικά, μπορεί ήδη να πιστεύετε ότι η δήλωση αυτή είναι οπωσδήποτε εσφαλμένη, επειδή δεν είναι η αλήθεια και δεν προέρχεται από τον Θεό. Πώς μπορείτε, όμως, να τη διαψεύσετε μέσα από γεγονότα; Αν, για παράδειγμα, είσαι πολύ απασχολημένος και δεν μπορείς να πας εσύ ο ίδιος για ψώνια σήμερα, μπορείς να το αναθέσεις στον γείτονά σου. Μπορείς να του πεις ποια ακριβώς τρόφιμα να αγοράσει, σε τι ποσότητα και πότε τα χρειάζεσαι. Εκείνος με τη σειρά του αγοράζει τα ψώνια όπως ακριβώς ζήτησες και τα παραδίδει στην ώρα τους. Πάει να πει αυτό ότι «κάνει το καλύτερο που μπορεί για να χειρίζεται με αφοσίωση ό,τι του έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Πάει να πει ότι είναι ευυπόληπτος; Ίσα που κούνησε το δαχτυλάκι του. Το να είσαι σε θέση να βοηθήσεις κάποιον με τα ψώνια του σε καθιστά άνθρωπο με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα; (Όχι.) Ο χαρακτήρας κάποιου ή το κατά πόσο κάνει κακά πράγματα έχουν την παραμικρή σχέση με την ικανότητά του «να κάνει το καλύτερο που μπορεί για να χειρίζεται με αφοσίωση ό,τι του έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Το να μπορεί να κάνει το καλύτερο δυνατό για να φέρει εις πέρας κάτι ασήμαντο που του έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι πάει να πει ότι έχει κάποιο πρότυπο ηθικής διαγωγής; Το ότι είναι ικανός να φέρει εις πέρας μια τόση ασήμαντη ανάθεση αποδεικνύει ότι έχει πράγματι ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα; Μερικοί λένε το εξής: «Αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ αξιόπιστος. Κάθε φορά που καλείται να παραλάβει κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό και σε όποια ποσότητα, δεν επιστρέφει ποτέ με άδεια χέρια. Είναι έμπιστος κι έχει καλή ηθική διαγωγή». Έτσι τον βλέπουν οι άλλοι κι έτσι τον αξιολογούν. Είναι σωστό που τον αξιολογούν με τέτοιον τρόπο; (Όχι.) Εσείς οι δύο είστε γείτονες. Γενικά οι γείτονες, επειδή συναντιούνται συχνά, δεν στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου ούτε βλάπτουν ο ένας τον άλλον. Οποιεσδήποτε συγκρούσεις θα δυσκολέψουν τις μετέπειτα επαφές τους. Ίσως ο γείτονάς σου να σε βοήθησε επειδή είχε αυτό στο μυαλό του. Ίσως πάλι η μικρή αυτή χάρη να τον βόλευε. Δεν ήταν κάτι το δύσκολο ούτε έχασε κάτι που σε βοήθησε. Άσε που μέσα απ’ αυτό κατάφερε να κάνει καλή εντύπωση και να αποκτήσει καλή φήμη, κι αυτό είναι προς όφελός του. Επιπλέον, αν σε βοηθά με μικροχάρες, δεν θα νιώσει πιο άνετα να σου ζητήσει κι εκείνος κάποια χάρη στο μέλλον; Ίσως αργότερα να σου ζητήσει μια μεγάλη χάρη, την οποία θα είσαι υποχρεωμένος να του κάνεις. Μήπως θέλει απλώς να αφήνει ανοιχτές τις πόρτες για το μέλλον; Πάντα έχουν κάποιον σκοπό οι άνθρωποι όταν αλληλοβοηθιούνται, καθώς και στις μεταξύ τους επαφές και συναλλαγές. Αν δει ότι δεν του χρησιμεύεις σε τίποτα και δεν θα χρειαστεί αργότερα τη βοήθειά σου, μπορεί να μη σε βοηθήσει και να μη σου κάνει αυτήν τη χάρη. Πιθανότητα να έχεις στην οικογένειά σου κάποιον γιατρό, δικηγόρο, κυβερνητικό αξιωματούχο ή κάποιον με κοινωνική θέση, και αυτό να του φαίνεται κάπως χρήσιμο. Μπορεί να σε βοηθήσει για να έχει όλες τις πόρτες ανοιχτές. Μπορεί κάπου να σε χρειαστεί στο μέλλον, ή αν μη τη άλλο, να τον βολεύει να δανειστεί κάποια εργαλεία που έχεις στο σπίτι σου. Μπορεί καμιά φορά να του ζητήσεις να σου κάνει κάποιες μικρές χάρες και μετά από λίγες μέρες να εμφανιστεί στο σπίτι σου για να δανειστεί κάτι. Αν δεν έχουν να κερδίσουν κάτι οι ίδιοι, οι άνθρωποι δεν κουνάνε ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι! Την ώρα που του ζητάς μια χάρη, συμφωνεί πολύ πρόθυμα, χαμογελάει και δεν φαίνεται να έχει κανέναν ενδοιασμό· στην πραγματικότητα, όμως, το έχει ήδη υπολογίσει προσεκτικά στο μυαλό του, καθώς οι σκέψεις του καθενός είναι πολύπλοκες. Πήγα κάποτε σ’ ένα μαγαζί για να Μου επιδιορθώσουν κάτι ρούχα. Η ηλικιωμένη κυρία που δούλευε εκεί είχε μια κόρη που θα επέστρεφε στην πατρίδα της. Ένας γείτονάς της είχε αυτοκίνητο, οπότε η ηλικιωμένη κυρία τού ζήτησε να μεταφέρει την κόρη της στο αεροδρόμιο, ώστε να μη χρειαστεί να πληρώσει ταξί. Εκείνος συμφώνησε και αυτή χάρηκε πολύ. Ο γείτονας, όμως, δεν ήταν τόσο αφελής. Δεν ήθελε να το κάνει χωρίς αντάλλαγμα. Με το που συμφώνησε, κοντοστάθηκε, έβγαλε σιγά σιγά ένα ρούχο από την τσάντα και είπε «Λες να φτιάχνεται το ρούχο μου;» Αυτή αιφνιδιάστηκε και πήρε μια έκφραση σαν να σκεφτόταν «Πώς μπορεί κι εκμεταλλεύεται ένα τόσο μικρό πράγμα αυτός ο άνθρωπος; Συμφώνησε τόσο πρόθυμα, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται θέλει αντάλλαγμα για να το κάνει». Η αντίδρασή της ήταν άμεση. Μετά από κάνα δυο δευτερόλεπτα είπε το εξής: «Εντάξει, άσ’ το εκεί και θα σου το φτιάξω». Δεν έγινε καμία απολύτως αναφορά σε χρήματα. Για να πατσίσει, λοιπόν, που της έκανε ένα απλό θέλημα του επιδιορθώνει ένα ρούχο. Κάνεις δεν βγαίνει έτσι χαμένος, σωστά; Είναι απλές οι διαπροσωπικές σχέσεις; (Όχι.) Τίποτα δεν είναι απλό. Σ’ αυτήν την ανθρώπινη κοινωνία, όλοι έχουν συναλλακτική νοοτροπία και όλοι κάνουν συναλλαγές. Όλοι έχουν απαιτήσεις από τους άλλους και όλοι θέλουν να επωφεληθούν εις βάρος των άλλων χωρίς να χάσουν κάτι οι ίδιοι. Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Πολλοί από όσους “κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειρίζονται με αφοσίωση ό,τι τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι” δεν επιδιώκουν να επωφεληθούν εις βάρος άλλων ανθρώπων. Απλώς επιδιώκουν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειριστούν καλά τα πράγματα· αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν στ’ αλήθεια αυτήν την ηθική διαγωγή». Δεν είναι σωστή αυτή η δήλωση. Ακόμα κι αν δεν επιδιώκουν πλούτη, υλικά αγαθά ή οποιουδήποτε είδους όφελος, επιδιώκουν τη φήμη. Σε τι αναφέρεται η «φήμη»; Αναφέρεται στο εξής: «Κάποιοι μου έχουν εμπιστευτεί να χειριστώ μια εργασία. Είτε το άτομο που μου το ανέθεσε αυτό είναι παρόν είτε όχι, εφόσον κάνω ό,τι μπορώ για να το χειριστώ καλά, θα αποκτήσω καλή φήμη. Αν μη τι άλλο, όλο και κάποιοι θα μάθουν ότι είμαι καλός άνθρωπος, ότι έχω ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα κι ότι είμαι παράδειγμα προς μίμηση. Θα αποκτήσω μια θέση ανάμεσα στους ανθρώπους και θα αφήσω πίσω μου ένα καλό όνομα. Κι αυτό αξίζει τον κόπο!» Κάποιοι άλλοι λένε το εξής: «“Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι”. Αφού, λοιπόν, μας έχει κάποιος εμπιστευτεί κάτι, είτε είναι παρών είτε όχι, πρέπει να το χειριστούμε καλά και να μην τα παρατήσουμε μέχρι να το ολοκληρώσουμε. Μπορεί να μη μείνουμε για πάντα στην ιστορία, τουλάχιστον, όμως, κανείς δεν θα μας κριτικάρει πίσω από την πλάτη μας, κανείς δεν θα μας λέει αναξιόπιστους. Δεν θ’ αφήσουμε τις επόμενες γενιές να υποστούν τέτοιες διακρίσεις και μια τόσο κατάφωρη αδικία». Τι επιδιώκουν; Επιδιώκουν για μια ακόμη φορά τη φήμη. Ορισμένοι άνθρωποι δίνουν μεγάλη σημασία στα πλούτη και τα αγαθά που έχουν στην κατοχή τους. Άλλοι πάλι εκτιμούν τη φήμη. Τι είναι η «φήμη»; Ποιες συγκεκριμένες εκφράσεις χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για τη «φήμη»; Αποκαλούν κάποιον καλό άνθρωπο με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, υπόδειγμα, ενάρετο ή άγιο. Επαινούν, μάλιστα, αιωνίως κάποιους ανθρώπους, επειδή κατάφεραν σε ένα ζήτημα «να κάνουν το καλύτερο που μπορούσαν για να χειριστούν με αφοσίωση ό,τι τους είχαν εμπιστευτεί οι άλλοι» και επειδή έχουν τέτοιον ηθικό χαρακτήρα. Από τη φήμη τους επωφελούνται και οι απόγονοί τους. Κάτι τέτοιο, βλέπεις, είναι πολύ πιο πολύτιμο από τα μικρά οφέλη που λαμβάνουν στην παρούσα φάση. Επομένως, όσοι τηρούν το λεγόμενο ηθικό πρότυπο που απαιτεί «να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» δεν ξεκινούν με απλές προθέσεις. Δεν επιδιώκουν απλώς να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες τους ως άνθρωποι. Αντίθετα, τηρούν το συγκεκριμένο πρότυπο επειδή επιδιώκουν είτε προσωπικά οφέλη είτε φήμη, τόσο σ’ αυτήν όσο και στη μετά θάνατον ζωή. Βέβαια, κάποιοι το κάνουν για να μην τους επικρίνουν οι άλλοι πίσω από την πλάτη τους και να μη τους δυσφημίσουν. Με δυο λόγια, οι προθέσεις των ανθρώπων όταν κάνουν κάτι τέτοιο δεν είναι απλές· στην πραγματικότητα, δεν ξεκινούν από τη σκοπιά της ανθρώπινης φύσης ούτε από την κοινωνική ευθύνη της ανθρωπότητας. Αν το εξετάσουμε από άποψη σκοπού και πρόθεσης, όσοι κάνουν τέτοια πράγματα και εμμένουν στη φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» δεν έχουν καθόλου απλό σκοπό.
Αναλύσαμε μόλις τη δήλωση σχετικά με την ηθική διαγωγή «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», μιλώντας για τις προθέσεις και τον σκοπό που έχουν οι άνθρωποι όταν κάνουν πράγματα, καθώς και τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους. Αυτή είναι η μία πτυχή. Αν την εξετάσουμε από μια άλλη πτυχή, υπάρχει ένα ακόμη λάθος στη δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Ποιο είναι αυτό; Οι άνθρωποι θεωρούν πάρα πολύ ευγενή τη συμπεριφορά που σου υπαγορεύει «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Δεν γνωρίζουν, όμως, πως είναι ανίκανοι να διακρίνουν αν τα πράγματα που τους αναθέτουν οι άλλοι είναι δίκαια ή άδικα. Αν σου ανατεθεί να κάνεις κάτι πολύ συνηθισμένο, που γίνεται εύκολα και δεν αξίζει καν να το αναφέρεις, τότε δεν τίθεται θέμα αφοσίωσης, γιατί όταν οι άνθρωποι έχουν σχέσεις και τα πηγαίνουν καλά, είναι φυσικό να εμπιστεύονται πράγματα ο ένας στον άλλον. Είναι σαν να σου ζητάει να κουνήσεις το μικρό σου δαχτυλάκι· τόσο εύκολο δηλαδή. Δεν τίθεται καν θέμα ευγενούς ή κατώτερου ηθικού χαρακτήρα, καθώς δεν αγγίζει αυτό το επίπεδο. Αν, όμως, σου αναθέτουν κάτι άκρως σημαντικό, μια σπουδαία δουλειά, όπως για παράδειγμα ένα ζήτημα ζωής και θανάτου ή κάτι που αφορά τη μοίρα ή το μέλλον, αλλά εσύ εξακολουθείς να το αντιμετωπίζεις σαν ένα κοινό θέμα και κάνεις ό,τι μπορείς για να το χειριστείς καλά χωρίς καμία διάκριση, υπάρχει περίπτωση να προκύψουν προβλήματα. Τι είδους προβλήματα; Στην περίπτωση που σου αναθέτουν κάτι σωστό, λογικό, δίκαιο και θετικό, το οποίο δεν θα βλάψει ούτε θα ζημιώσει τους άλλους και δεν θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ανθρωπότητα, τότε μπορείς να το αποδεχτείς και να κάνεις το καλύτερο δυνατό για να το χειριστείς με αφοσίωση. Αυτήν την ευθύνη πρέπει να εκπληρώσεις και αυτήν την αρχή πρέπει να τηρήσεις. Αν, όμως, η εργασία που αποδέχεσαι είναι άδικη και μπορεί να βλάψει, να αναστατώσει, να καταστρέψει τους άλλους ή την ανθρωπότητα ή να τους οδηγήσει ακόμη και στον θάνατο, αλλά εσύ εξακολουθείς να κάνεις ό,τι μπορείς για να τη χειριστείς με αφοσίωση, τότε τι στο καλό λέει αυτό για τον ηθικό σου χαρακτήρα; Είναι καλός ή κακός; (Κακός.) Από ποια άποψη είναι κακός; Μερικοί ακολουθούν έναν άδικο άνθρωπο ή πιάνουν φιλίες μαζί του, και θεωρούν κι οι δύο πως είναι καλοί φίλοι. Δεν τους ενδιαφέρει αν ο φίλος τους είναι καλός ή κακός· αν ο φίλος αυτός τούς αναθέσει μια δουλειά, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να τη χειριστούν καλά. Αν ο φίλος τούς ζητήσει να σκοτώσουν κάποιον, θα τον σκοτώσουν· αν τους ζητήσει να βλάψουν κάποιον, θα τον βλάψουν, κι αν τους ζητήσει να καταστρέψουν κάτι, θα το κάνουν κι αυτό. Εφόσον τους το έχει αναθέσει ο φίλος τους, θα το κάνουν χωρίς καμία διάκριση, χωρίς καμία σκέψη. Πιστεύουν ότι κάνουν πράξη τον ισχυρισμό «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Τι λέει αυτό για την ανθρώπινη φύση τους και τον ηθικό τους χαρακτήρα; Είναι καλά ή κακά; (Κακά.) Ακόμη και οι κακοί άνθρωποι μπορούν να «κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειρίζονται με αφοσίωση ό,τι τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»· οι εργασίες, όμως, που τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι, στις οποίες βάζουν τα δυνατά τους για να τις χειριστούν καλά είναι όλα τους κακές και αρνητικές. Αν οι άλλοι σού έχουν αναθέσει να βλάψεις ή να σκοτώσεις κάποιον άνθρωπο, να κλέψεις ξένες περιουσίες, να πάρεις εκδίκηση ή να παραβείς τον νόμο, είναι σωστό να το κάνεις; (Δεν είναι σωστό, όχι.) Όλα αυτά είναι πράγματα που βλάπτουν τους ανθρώπους, κακές πράξεις και εγκλήματα. Τι σόι άνθρωπος είσαι αν σου αναθέσουν κάτι κακό κι εσύ εξακολουθείς να τηρείς την αρχή της παραδοσιακής κουλτούρας «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» και λες το εξής: «Για να το ανέθεσες σ’ εμένα, αυτό σημαίνει ότι μ’ εμπιστεύεσαι, μ’ εκτιμάς πολύ και μ’ έχεις για δικό σου άνθρωπο· μου φέρεσαι σαν φίλο κι όχι σαν ξένο. Θα βάλω, λοιπόν, τα δυνατά μου για να χειριστώ με αφοσίωση ό,τι μου έχεις εμπιστευτεί. Ορκίζομαι στη ζωή μου να χειριστώ καλά ό,τι μου έχεις εμπιστευτεί και δεν πρόκειται ποτέ μου να πάρω πίσω τον λόγο μου»; Δεν είσαι ένας παλιάνθρωπος και μισός; (Ναι.) Είσαι μεγάλος παλιάνθρωπος. Πώς πρέπει, λοιπόν, να χειρίζεσαι ό,τι έχει να κάνει με τη δήλωση «να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Αν σου αναθέσουν μια απλή δουλειά, κάτι που συνηθίζεται πολύ στις ανθρώπινες σχέσεις, ακόμη και να το κάνεις, δεν μπορεί να κρίνει κανείς αν ο ηθικός σου χαρακτήρας είναι ή δεν είναι ευγενής. Σε περίπτωση, τώρα, που σου εμπιστευτούν κάτι πολύ σημαντικό και σπουδαίο, πρέπει να διακρίνεις αν είναι θετικό ή αρνητικό κι αν είναι κάτι που μπορείς να καταφέρεις με βάση το επίπεδό σου. Αν είναι κάτι που δεν μπορείς να καταφέρεις, κάνε μόνο ό,τι μπορείς. Αν είναι κάτι αρνητικό, κάτι που παραβιάζει τον νόμο, βλάπτει τα συμφέροντα ή τις ζωές των άλλων και καταστρέφει μάλιστα τις προοπτικές και το μέλλον τους, αλλά εσύ εξακολουθείς να τηρείς το ηθικό πρότυπο «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», τότε είσαι παλιάνθρωπος. Με βάση αυτές τις παραμέτρους, όταν οι άνθρωποι αποδέχονται εργασίες που τους εμπιστεύονται οι άλλοι, δεν πρέπει να ακολουθούν την αρχή «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Πρόκειται για ανακρίβεια, έχει σημαντικά κενά και προβλήματα και είναι πολύ παραπλανητική για τους ανθρώπους. Άπαξ και αποδεχτούν αυτήν τη δήλωση, είναι βέβαιο πως πολλοί άνθρωποι θα τη χρησιμοποιήσουν για να αξιολογήσουν την ηθική διαγωγή των άλλων και, φυσικά, για να ζυγίσουν τον εαυτό τους και να περιορίσουν την ηθική τους. Δεν γνωρίζουν, όμως, ποιος στον κόσμο αυτόν είναι άξιος να αναθέτει πράγματα σε άλλους, ενώ είναι ελάχιστοι αυτοί που αναθέτουν δίκαια και θετικά πράγματα, τα οποία ωφελούν τους άλλους, είναι πολύτιμα και συμβάλλουν στην ευημερία των ανθρώπων. Κανένας βασικά. Επομένως, αν υπολογίζεις την ιδιότητα της ηθικής κάποιου με βάση το πρότυπο «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», θα προκύψουν, αφενός, πάρα πολλές αμφιβολίες και προβλήματα, κατόπιν σχολαστικής εξέτασης. Αφετέρου, το πρότυπο αυτό ενσταλάζει στους ανθρώπους λανθασμένες αντιλήψεις, λανθασμένες αρχές και λανθασμένη κατεύθυνση για την αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων, ενώ παραπλανεί, παραλύει και παρασύρει τη σκέψη τους. Επομένως, όπως κι αν αναλύσουμε και εξετάσουμε αυτήν τη δήλωση, δεν έχει καμία απολύτως αξία ύπαρξης, δεν είναι κάτι που πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι ούτε κάτι που τους ωφελεί με τον οποιονδήποτε τρόπο.
Υπάρχει ένα ακόμη λάθος στη φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Αν το κοιτάξουμε από μια άλλη σκοπιά, οι κακοί άνθρωποι που θέλουν να χρησιμοποιούν, να χειραγωγούν και να ελέγχουν τους άλλους, καθώς και όσοι έχουν ιδιοτελή συμφέροντα και ορισμένη θέση και εξουσία στην κοινωνία, βρίσκουν μέσα απ’ αυτήν τη δήλωση την ευκαιρία να εκμεταλλεύονται τους άλλους και τη δικαιολογία να τους χρησιμοποιούν, να τους χειραγωγούν και να τους ελέγχουν. Τους δίνεται έτσι η δυνατότητα να χρησιμοποιούν στρατηγικά τους άλλους για να χειρίζονται πράγματα για λογαριασμό τους. Όποιος δεν το κάνει αυτό ή δεν κάνει το καλύτερο που μπορεί γι’ αυτούς προσδιορίζεται ως άνθρωπος στον οποίο δεν μπορούν να εμπιστευτούν τίποτα οι άλλοι και ο οποίος δεν μπορεί να κάνει το καλύτερο δυνατό για να χειρίζεται με αφοσίωση ό,τι του αναθέτουν. Χαρακτηρίζεται ως κάποιος με κατώτερη ηθική διαγωγή, αναξιόπιστος, που δεν αξίζει ιδιαίτερη εκτίμηση ή σεβασμό και χαμηλή κοινωνική θέση. Τέτοιου είδους άνθρωποι παραγκωνίζονται. Για παράδειγμα, το αφεντικό σου σου αναθέτει μια δουλειά κι εσύ σκέφτεσαι το εξής: «Αφού μου το είπε το αφεντικό μου, ό,τι και να ’ναι αυτό, πρέπει να συμφωνήσω. Όσο δύσκολο κι αν είναι, και στη φωτιά να χρειαστεί να πέσω, πρέπει να το κάνω». Συμφωνείς, λοιπόν, να το κάνεις. Αφενός, είναι το αφεντικό σου, οπότε δεν τολμάς να πεις όχι. Αφετέρου, σε πιέζει συχνά και σου λέει το εξής: «Μόνο όσοι κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειρίζονται με αφοσίωση ό,τι τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι είναι καλοί συνάδελφοι». Σου έχει ενσταλάξει αυτήν την αντίληψη καιρό τώρα, σε έχει διαποτίσει μ’ αυτήν από πριν για να σε προετοιμάσει ψυχολογικά. Με το που σου ζητήσει το οτιδήποτε, νιώθεις ηθικά υποχρεωμένος να υπακούσεις και δεν μπορείς να πεις όχι· διαφορετικά, δεν θα έχεις καλή κατάληξη. Πρέπει, επομένως, να ξοδέψεις όλη σου την ενέργεια για να κάνεις πράγματα για λογαριασμό του. Όσο δύσκολο κι αν είναι να χειριστείς κάτι, πρέπει να βρεις έναν τρόπο να το κάνεις. Πρέπει να χρησιμοποιήσεις διασυνδέσεις, αθέμιτα μέσα και να ξοδέψεις χρήματα για δωροδοκίες. Όταν τελικά ολοκληρωθεί η δουλειά, δεν μπορείς να αναφέρεις τα χρήματα που ξόδεψες ούτε να απαιτήσεις κάτι. Πρέπει, μάλιστα, να πεις το εξής: «“Οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειρίζονται με αφοσίωση ό,τι τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι”. Μ’ έχεις σε μεγάλη υπόληψη και μ’ εκτιμάς πολύ, άρα πρέπει να κάνω ό,τι μπορώ για να χειριστώ καλά αυτήν την δουλειά». Στην πραγματικότητα, μόνο εσύ ξέρεις πόσες δυσκολίες πέρασες και πόσα προβλήματα αντιμετώπισες. Αν τα καταφέρεις, όλοι θα λένε πως έχεις ανώτερη ηθική διαγωγή. Αν, όμως, αποτύχεις, θα σε σνομπάρουν, θα σε περιφρονήσουν και σε χλευάσουν. Σ’ όποια κοινωνική τάξη ή εθνοτική ομάδα κι αν ανήκεις, εφόσον σου αναθέτουν μια δουλειά, πρέπει να κάνεις το καλύτερο που μπορείς και να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια· δεν μπορείς να αρνηθείς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Όπως λέει και το ρητό: «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Εφόσον έχεις αποδεχθεί κάτι που σου ανατέθηκε, πρέπει να το χειριστείς με αφοσίωση μέχρι τέλους και να διασφαλίσεις ότι θα το ολοκληρώσεις με επιτυχία, σωστά και μέχρι τέλους, καθώς και ότι θα λάβεις την έγκριση του ανθρώπου που σου το ανέθεσε. Στη συνέχεια, οφείλεις να του δώσεις αναφορά. Ακόμα κι αν δεν ρωτήσει, πρέπει να καταβάλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για να το χειριστείς. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν, στην πραγματικότητα, καμία ουσιαστική σχέση μαζί σου, όπως για παράδειγμα, οι μακρινοί συγγενείς που δεν ανήκουν στο κοντινό σου οικογενειακό περιβάλλον. Επειδή βλέπουν ότι έχεις μια καλή δουλειά στην κοινωνία, μια ορισμένη θέση, κύρος ή κάποιο ταλέντο, σου ζητάνε να κάνεις έναν σωρό πράγματα. Πειράζει να αρνηθείς; Στην πραγματικότητα, δεν πειράζει καθόλου. Λόγω, όμως, των πολύπλοκων κοινωνικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και της πίεσης που σου ασκεί η κοινή γνώμη επηρεασμένη από την ιδέα «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», όταν ένας τέτοιος άνθρωπος, με τον οποίο ουσιαστικά δεν έχεις καμία σχέση, σου ζητάει να κάνεις κάτι για εκείνον, αναγκάζεσαι να το κάνεις. Μπορείς, φυσικά, να επιλέξεις να μην το κάνεις. Με αυτόν τον τρόπο απλώς προσβάλλεις έναν άνθρωπο ή διακόπτεις τις σχέσεις σου με μερικούς συγγενείς. Μπορεί και κάποιοι συγγενείς να σε περιθωριοποιήσουν. Αλλά και πάλι, τι σημασία έχει; Για την ακρίβεια, καμία απολύτως. Δεν ζεις μαζί τους ούτε κρατάνε τη μοίρα σου στα χέρια τους. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορείς απλά να πεις όχι και να μην το κάνεις; Ένας λόγος ανωτέρας βίας είναι ότι σε δεσμεύει και σε καταπιέζει η άποψη της κοινής γνώμης «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Σε όποια κοινωνική ομάδα κι αν ανήκεις, δηλαδή, σε δεσμεύει συχνά το ηθικό πρότυπο και η κοινή γνώμη που σου λέει «να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Το ότι κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου εμπιστεύονται οι άλλοι δεν σημαίνει ότι εκπληρώνεις την κοινωνική σου ευθύνη ούτε και τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις ενός δημιουργήματος. Αντίθετα, σε δεσμεύουν οι δηλώσεις που αποτελούν τα ηθικά πρότυπα και τα αόρατα δεσμά της κοινωνικής γνώμης. Γιατί είσαι επιρρεπής στα δεσμά τους; Αφενός επειδή δεν μπορείς να διακρίνεις αν αυτές οι ηθικές δηλώσεις που κληρονόμησες από τους προγόνους σου είναι σωστές ούτε και κατά πόσο πρέπει να τις τηρεί κανείς. Αφετέρου, δεν έχεις τη δύναμη και το θάρρος να ξεφύγεις από την κοινωνική πίεση και την κοινή γνώμη που διαμορφώνεται ως αποτέλεσμα της παραδοσιακής αυτής κουλτούρας. Επομένως, δεν μπορείς να απελευθερωθείς από τα δεσμά της και την επιρροή που έχει πάνω σου. Ένας άλλος λόγος είναι ότι σε όποια κοινότητα ή κοινωνική ομάδα κι αν βρίσκονται, όλοι θέλουν να τους θεωρούν οι άλλοι άτομα με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, καλούς ανθρώπους, έμπιστους, αξιόπιστους και άξιους να αναλάβουν πράγματα. Όλοι θέλουν να χτίσουν μια εικόνα που θα τους εξασφαλίσει τον σεβασμό των άλλων και θα τους κάνει να φαίνονται αξιοπρεπείς άνθρωποι με σάρκα και οστά, με αισθήματα και αφοσίωση, και όχι ψυχροί άνθρωποι που έχουν έρθει από άλλον πλανήτη. Προκειμένου να ενταχθείς στην κοινωνία και να λάβεις την αποδοχή και την έγκρισή της, πρέπει να σε αναγνωρίσουν πρώτα οι άλλοι ως άνθρωπο με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, ακέραιο και αξιόπιστο. Έτσι, ό,τι και να σου ζητήσουν, εσύ κάνεις ό,τι μπορείς για να τους ικανοποιήσεις, να τους χαροποιήσεις για να σε επαινέσουν στη συνέχεια, λέγοντας πως είσαι αξιόπιστος άνθρωπος με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα και πως όλοι θέλουν να έχουν σχέσεις μαζί σου. Με αυτόν τον τρόπο, η ζωή σου αποκτά υπόσταση. Αν καταφέρεις να λάβεις την έγκριση της κοινωνίας, των μαζών, των συναδέλφων και των φίλων σου, θα ζήσεις μια ζωή γεμάτη ικανοποίηση και ευχαρίστηση. Αν, όμως δεν ζεις όπως εκείνοι, αν οι σκέψεις και οι απόψεις σου διαφέρουν από τις δικές τους, αν το μονοπάτι σου στη ζωή είναι διαφορετικό από το δικό τους, αν κανείς δεν λέει ότι έχεις ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, ότι είσαι αξιόπιστος, άξιος εμπιστοσύνης ή αξιοπρεπής, και όλοι τους σε απαρνούνται και σε απομονώνουν, τότε θα ζήσεις μια ζωή γεμάτη κατάθλιψη και στενοχώρια. Γιατί νιώθεις κατάθλιψη και στενοχώρια; Επειδή έχει υποστεί πλήγμα η αυτοεκτίμησή σου. Από πού πηγάζει η αυτοεκτίμησή σου; Από την έγκριση και την αποδοχή σου από την κοινωνία και τις μάζες. Αν δεν σε αποδέχονται καθόλου, αν δεν σε εγκρίνουν, αν δεν σε επαινούν ούτε σε εκτιμούν και αν δεν σε κοιτάζουν με θαυμασμό, συμπάθεια ή εκτίμηση, νιώθεις ότι δεν έχεις ίχνος αξιοπρέπειας στη ζωή σου. Νιώθεις τελείως άχρηστος, χωρίς καμία υπόσταση. Δεν αναγνωρίζεις την αξία σου και, τελικά, δεν ξέρεις πώς να ζήσεις. Ζεις μες στην κατάθλιψη, μια ζωή μαρτυρική. Προσπαθείς διαρκώς να κερδίσεις την αποδοχή των άλλων, προσπαθείς να ενταχθείς στις μάζες και στην κοινωνία. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό για όποιον ζει σε ένα τέτοιο κοινωνικό περιβάλλον να τηρεί το ηθικό πρότυπο που απαιτεί «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Είναι, επίσης, ένας σημαντικός δείκτης που μετράει τον ηθικό χαρακτήρα ενός ανθρώπου και το κατά πόσο τον αποδέχονται οι άλλοι. Είναι όμως σωστό αυτό το πρότυπο μέτρησης; Σε καμία περίπτωση. Για την ακρίβεια, μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμη και παράλογο.
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.