Όσον αφορά το ζήτημα της μοίρας μιας χώρας, δεν πρέπει οι άνθρωποι να κατανοήσουν πώς το βλέπει ο Θεός; Δεν πρέπει να κατανοήσουν πώς να το βλέπουν σωστά και οι ίδιοι; (Ναι.) Πρέπει να κατανοήσουν ποια ακριβώς στάση οφείλουν να υιοθετήσουν για το συγκεκριμένο θέμα, ώστε να απαλλαγούν από τις διαβρωτικές επιδράσεις και την επιρροή που έχει πάνω τους η ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Πρώτα απ’ όλα, ας δούμε αν οποιοσδήποτε άνθρωπος, οποιαδήποτε δύναμη ή εθνότητα μπορεί όντως να επηρεάσει τη μοίρα μιας χώρας. Ποιος καθορίζει τη μοίρα μιας χώρας; (Την καθορίζει ο Θεός.) Σωστά! Πρέπει όλοι να καταλάβετε πως αυτή είναι η ρίζα του θέματος. Η μοίρα μιας χώρας συνδέεται στενά με την κυριαρχία του Θεού και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με οποιονδήποτε άλλον. Καμία δύναμη, καμία ιδέα και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει τη μοίρα μιας χώρας. Με τι σχετίζεται η μοίρα μιας χώρας; Με την ευημερία και την παρακμή της χώρας αυτής. Τα πράγματα που επηρεάζουν τη μοίρα μιας χώρας είναι τα εξής: αν είναι ανεπτυγμένη ή υπανάπτυκτη η χώρα αυτή, ποια είναι η γεωγραφική της θέση, ποια είναι η έκταση της επικράτειάς της, ποιο είναι το μέγεθός της και ποιοι οι πόροι της —πόσοι πόροι υπάρχουν στο έδαφος, στο υπέδαφος και στον αέρα— ποιος την κυβερνά, τι σόι άνθρωποι απαρτίζουν την άρχουσα ιεραρχία, ποιες είναι οι κατευθυντήριες πολιτικές αρχές και τι μέθοδο διακυβέρνησης ακολουθεί ο κυβερνώντας, αν αναγνωρίζει τον Θεό, αν υποτάσσεται σε Αυτόν, τι στάση διατηρεί απέναντι στον Θεό και ούτω καθεξής. Αυτά τα πράγματα δεν τα καθορίζει ένας άνθρωπος, πόσο μάλλον οποιαδήποτε δύναμη. Τον τελευταίο λόγο δεν τον έχει κανένας άνθρωπος και καμία δύναμη, πόσο μάλλον ο Σατανάς. Ποιος έχει, λοιπόν, τον τελευταίο λόγο; Τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Θεός και μόνο ο Θεός. Ούτε οι άνθρωποι ούτε ο Σατανάς τα κατανοούν αυτά τα πράγματα. Ο Σατανάς όμως είναι και απείθαρχος. Θέλει διαρκώς να ελέγχει τους ανθρώπους και να κυριαρχεί πάνω τους, και γι’ αυτό χρησιμοποιεί όλη την ώρα εμπρηστικές και παραπλανητικές ιδέες και απόψεις για να προωθήσει πράγματα όπως η ηθική διαγωγή και τα κοινωνικά ήθη. Σκοπός του είναι να αποδεχτούν οι άνθρωποι αυτές τις ιδέες και να τους εκμεταλλευτεί, ώστε να υπηρετούν τους κυβερνώντες και να εξασφαλιστεί έτσι η παραμονή τους στην εξουσία. Είναι όμως γεγονός πως ό,τι κι αν κάνει ο Σατανάς, η μοίρα μιας χώρας δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτόν ούτε και με το πόσο δυναμικά, ριζικά και ευρέως διαδίδονται οι ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας. Οι συνθήκες διαβίωσης και η μορφή ύπαρξης οποιασδήποτε χώρας σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο —το αν, δηλαδή, η χώρα αυτή είναι πλούσια ή φτωχή, υπανάπτυκτη ή ανεπτυγμένη, ή η κατάταξή της ανάμεσα στις διάφορες χώρες του κόσμου— δεν έχει την παραμικρή σχέση με το πόσο ισχυρή είναι η διακυβέρνηση των κυβερνώντων, ούτε με την ουσία των ιδεών αυτών των στοχαστών, ούτε και με το σθένος με το οποίο τις διαδίδουν. Τα μόνα πράγματα με τα οποία σχετίζεται η μοίρα μιας χώρας είναι η κυριαρχία του Θεού και η περίοδος κατά την οποία διαχειρίζεται Εκείνος ολόκληρη την ανθρωπότητα. Σε όποια περίοδο κι αν πρέπει να εργαστεί ο Θεός, να κυβερνήσει και να ενορχηστρώσει πράγματα ή να οδηγήσει ολόκληρη την κοινωνία προς κάποια κατεύθυνση και να σχηματίσει κάποια μορφή κοινωνίας, την περίοδο εκείνη θα εμφανιστούν κάποιοι ξεχωριστοί πρωτεργάτες και θα συμβούν σπουδαία και ιδιαίτερα πράγματα. Παραδείγματος χάρη, πράγματα όπως ο πόλεμος, η προσάρτηση εδαφών μιας χώρας από κάποια άλλη, η εμφάνιση ειδικών, αναδυόμενων τεχνολογιών ή ακόμη και η μετακίνηση όλων των ωκεανών και των ηπειρωτικών τεκτονικών πλακών της γης, υπόκεινται στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Είναι επίσης πιθανό να εμφανιστεί ένας κοινός άνθρωπος που θα οδηγήσει ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή να κάνει ένα τεράστιο βήμα εμπρός. Είναι εξίσου πιθανό να συμβεί ένα πολύ κοινό, ασήμαντο γεγονός που θα προκαλέσει τη μαζική μετανάστευση της ανθρωπότητας. Μπορεί κιόλας το ασήμαντο αυτό γεγονός να προκαλέσει τεράστια μεταμόρφωση σε ολόκληρη την ανθρωπότητα ή διαφορετικού βαθμού αλλαγές στην οικονομία, τα στρατιωτικά θέματα, τις επιχειρήσεις, την ιατρική περίθαλψη και άλλους παρόμοιους τομείς. Οι αλλαγές αυτές επηρεάζουν τόσο τη μοίρα κάθε χώρας επάνω στη γη, όσο και την ευημερία και την παρακμή της. Γι’ αυτόν τον λόγο, η μοίρα και η άνοδος ή η παρακμή μιας χώρας, είτε μιλάμε για μια ισχυρή είτε για μια αδύναμη χώρα, σχετίζονται όλα με τη διαχείριση του Θεού μέσα στην ανθρωπότητα και με την κυριαρχία Του. Γιατί, λοιπόν, θέλει να πράξει έτσι ο Θεός; Πίσω απ’ όλα τα πράγματα βρίσκονται οι προθέσεις Του. Με λίγα λόγια, η επιβίωση, η άνοδος και η παρακμή μιας χώρας ή ενός έθνους δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με οποιαδήποτε φυλή, δύναμη, άρχουσα τάξη, μέθοδο διακυβέρνησης ή μεμονωμένο πρόσωπο. Τα μόνα πράγματα με τα οποία σχετίζονται είναι η κυριαρχία του Δημιουργού και η περίοδος κατά την οποία διαχειρίζεται Εκείνος την ανθρωπότητα. Σχετίζονται επίσης και με το επόμενο βήμα που θα κάνει ο Δημιουργός καθώς διαχειρίζεται και οδηγεί τους ανθρώπους. Επομένως, ό,τι κάνει ο Θεός επηρεάζει τη μοίρα κάθε χώρας, έθνους, φυλής, ομάδας και μεμονωμένου ατόμου. Εξετάζοντάς το από αυτήν τη σκοπιά, θα έλεγε κανείς ότι οι μοίρες οποιουδήποτε μεμονωμένου ατόμου, φυλής, έθνους και χώρας είναι στην πραγματικότητα αλληλένδετες και στενά συνδεδεμένες η μία με την άλλη. Υπάρχει μια άρρηκτη σχέση μεταξύ τους. Ωστόσο, η σχέση αυτή δεν προκύπτει από την ιδέα και την άποψη ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Είναι αντίθετα αποτέλεσμα της κυριαρχίας του Δημιουργού. Επειδή ακριβώς οι μοίρες αυτών των πραγμάτων βρίσκονται υπό την κυριαρχία του μοναδικού αληθινού Θεού, του Δημιουργού, υπάρχει μια άρρηκτη σχέση μεταξύ τους. Αυτή είναι η ρίζα και η ουσία της μοίρας μιας χώρας.

Αν κρίνουμε, λοιπόν, βάσει του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, τι άποψη θα πρέπει να έχει κανείς για τη μοίρα της χώρας του; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να εξετάσει κατά πόσο η χώρα προστατεύει και ικανοποιεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Εάν οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν καλά κι έχουν κάποιες ελευθερίες και το δικαίωμα να μιλούν ελεύθερα· εάν όλες οι πολιτικές που εξαγγέλλει η κυβέρνηση του κράτους είναι άκρως ορθολογικές και θεωρούνται δίκαιες και λογικές· εάν διασφαλίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα των συνηθισμένων ανθρώπων και κανείς δεν στερείται του δικαιώματός του στη ζωή, τότε φυσικά και θα στηρίζονται οι πολίτες στη χώρα αυτή, θα χαίρονται που ζουν εκεί και θα την αγαπούν από τα βάθη της καρδιάς τους. Θα είναι όλοι υπεύθυνοι για τη μοίρα αυτής της χώρας και πραγματικά πρόθυμοι να εκπληρώσουν την ευθύνη τους απέναντί της, καθώς θα θέλουν να διασφαλίσουν την αιώνια ύπαρξή της. Κι αυτό γιατί μια τέτοια χώρα είναι ωφέλιμη για τη ζωή τους και για όλα όσα τούς αφορούν. Εάν όμως η χώρα αυτή δεν μπορεί να προστατεύσει τη ζωή των συνηθισμένων ανθρώπων ούτε τους δίνει τα ανθρώπινα δικαιώματα που τους αναλογούν· εάν οι άνθρωποι δεν έχουν καν ελευθερία λόγου και όσοι λένε τη γνώμη τους περιορίζονται και καταστέλλονται και απαγορεύεται ακόμη και να μιλήσουν ή να συζητήσουν ελεύθερα· αν η χώρα αυτή δεν δίνει δεκάρα όταν οι άνθρωποι εκφοβίζονται, ταπεινώνονται και διώκονται, και δεν τους δίνει καμία απολύτως ελευθερία ούτε τους εξασφαλίζει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα ή το δικαίωμά τους στη ζωή· και αν όσοι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν καταπιέζονται και διώκονται σε βαθμό που δεν μπορούν καν να γυρίσουν στο σπίτι τους και οι πιστοί θανατώνονται ατιμωρητί, τότε αυτή η χώρα είναι χώρα των διαβόλων, του Σατανά. Δεν είναι πραγματική χώρα. Πρέπει και σ’ αυτήν την περίπτωση να είναι όλοι υπεύθυνοι για τη μοίρα της; Κάποιος που ήδη αποστρέφεται και μισεί αυτήν τη χώρα με όλη του την καρδιά, ακόμη και αν αναγνωρίσει θεωρητικά ότι είναι υπεύθυνος γι’ αυτήν, δεν θα είναι πρόθυμος να εκπληρώσει μια τέτοια ευθύνη. Αν εισβάλει σ’ αυτήν ένας ισχυρός εχθρός, μη σας πω πως οι περισσότεροι θα ελπίζουν να καταρρεύσει γρήγορα η χώρα ώστε να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή. Τι προκύπτει λοιπόν; Το κατά πόσο ο κάθε πολίτης είναι υπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η εκάστοτε κυβέρνηση τον λαό. H καρδιά του ζητήματος είναι το κατά πόσο η κυβέρνηση αυτή έχει τη στήριξη του λαού. Αυτή είναι η κύρια πτυχή που καθορίζει την απάντηση. Η άλλη πτυχή, κατά βάση, είναι ότι πίσω από το κάθε πράγμα που συμβαίνει σε μια χώρα, κρύβονται πολλοί λόγοι και παράγοντες που οδηγούν σ’ αυτό. Δεν είναι κάτι που μπορεί να το επηρεάσει ένας συνηθισμένος ή ασήμαντος άνθρωπος. Όσον αφορά, άρα, τη μοίρα μιας χώρας, κανένα μεμονωμένο άτομο και καμία εθνότητα δεν μπορεί να έχει τον τελευταίο λόγο ή τη δύναμη να παρέμβει. Αυτή δεν είναι η πραγματικότητα; (Ναι.) Έστω για παράδειγμα πως η άρχουσα τάξη της χώρας σου θέλει να επεκτείνει την επικράτειά της και να καταλάβει καίριας σημασίας γη, υποδομές και πόρους που ανήκουν σε μια γειτονική χώρα. Αποφασίζει, λοιπόν, να το κάνει και αρχίζει να προετοιμάζει στρατιωτικές δυνάμεις, να μαζεύει χρήματα, να αποθηκεύει κάθε λογής προμήθειες και να συζητά πότε θα ξεκινήσει το εγχείρημα της επέκτασής της. Έχει ο απλός λαός το δικαίωμα να τα γνωρίζει όλα αυτά; Δεν έχεις καν αυτό το δικαίωμα. Το μόνο που γνωρίζεις είναι ότι τα τελευταία χρόνια αυξήθηκε η κρατική φορολογία, αυξήθηκαν οι εισφορές και τα τέλη που σου επέβαλαν με διάφορες προφάσεις και αυξήθηκε και το εθνικό χρέος. Η μόνη υποχρέωση που έχεις εσύ είναι να πληρώνεις φόρους. Έχεις καμιά σχέση με το τι θα συμβεί στη χώρα και με το τι θα κάνουν οι κυβερνώντες; Μέχρι και τη στιγμή που η χώρα θα αποφασίσει να ξεκινήσει τον πόλεμο, μόνο η άρχουσα τάξη γνωρίζει σε ποια χώρα και σε ποια εδάφη θα εισβάλει και πώς θα γίνει η εισβολή. Ούτε καν οι ίδιοι οι στρατιώτες δεν γνωρίζουν πού θα σταλούν να πολεμήσουν. Δεν έχουν καν το δικαίωμα να γνωρίζουν. Πρέπει να πολεμήσουν όπου τους στείλει ο κυβερνών. Δεν έχουν ιδέα γιατί πολεμούν, για πόσο καιρό θα το κάνουν, αν μπορούν να νικήσουν ή όχι και πότε μπορούν να γυρίσουν σπίτι τους· δεν ξέρουν τίποτα απολύτως. Εδώ μπορεί να στείλουν στη μάχη τα παιδιά κάποιων και οι γονείς αυτοί να μην το μάθουν καν. Ακόμα χειρότερα, μπορεί τα παιδιά τους να σκοτωθούν και να μην τους ενημερώσουν καν. Ανακαλύπτουν ότι τα παιδιά τους είναι νεκρά μόνο μόλις τους φέρουν τις στάχτες τους. Πες Μου λοιπόν, εσύ, ως συνηθισμένος άνθρωπος, έχεις καμία σχέση με τη μοίρα της χώρας σου, τα πράγματα που θα κάνει και τις αποφάσεις που θα πάρει; Θα κάτσει η χώρα να μιλήσει για αυτά σ’ έναν συνηθισμένο άνθρωπο σαν εσένα; Έχεις το δικαίωμα να συμμετέχεις στη λήψη αποφάσεων; Εδώ δεν έχεις το δικαίωμα να γνωρίζεις, θα έχεις το δικαίωμα να συμμετέχεις στη λήψη αποφάσεων; Ό,τι κι αν είναι για σένα η χώρα σου, έχεις καμία σχέση με τον τρόπο ανάπτυξής της, την κατεύθυνση προς την οποία κινείται και τον τρόπο διακυβέρνησής της; Καμία απολύτως σχέση δεν έχεις μ’ αυτά τα πράγματα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή εσύ είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, και όλα αυτά αφορούν μόνο τους κυβερνώντες και κανέναν άλλο. Τον τελευταίο λόγο τον έχουν οι κυβερνώντες, η άρχουσα τάξη και όσοι έχουν συμφέροντα να εξυπηρετήσουν· σ’ έναν συνηθισμένο άνθρωπο σαν εσένα δεν πέφτει κανένας λόγος. Θα πρέπει άρα να έχεις λίγη αυτογνωσία. Μην κάνεις παράλογα πράγματα· δεν υπάρχει λόγος να θυσιάσεις τη ζωή σου ή να τη βάλεις σε κίνδυνο για έναν κυβερνώντα. Ας υποθέσουμε ότι οι κυβερνώντες της χώρας είναι δικτάτορες και η εξουσία βρίσκεται στα χέρια διαβόλων που δεν φροντίζουν να κάνουν τα καθήκοντα που τους αναλογούν, που όλη μέρα πίνουν και κάνουν κραιπάλες, ζουν μια σπάταλη ζωή και δεν κάνουν τίποτα απολύτως για τον λαό. Η χώρα βυθίζεται στα χρέη και στο χάος. Οι κυβερνώντες όμως είναι διεφθαρμένοι και ανίκανοι, με αποτέλεσμα να εισβάλει στη χώρα ένας ξένος εχθρός. Μόνο τότε θυμούνται τον απλό λαό, τον καλούν και λένε: «“Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του”. Αν χαθεί η χώρα, σας περιμένει όλους μια δύσκολη ζωή. Η χώρα μας βρίσκεται σε κίνδυνο, καθώς έχουν εισέλθει εισβολείς στα σύνορά μας. Σπεύστε στο πεδίο της μάχης για την προστατεύσετε. Έφτασε η ώρα που η χώρα σάς χρειάζεται!» Εσύ κάθεσαι και το σκέφτεσαι προσεκτικά και καταλήγεις στο εξής: «Σωστά, “Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του”. Πρώτη φορά με χρειάζεται η χώρα. Αφού έχω, λοιπόν, αυτήν την ευθύνη, πρέπει να δώσω τη ζωή μου για να την προστατεύσω. Δεν πρέπει να αλλάξει χέρια η χώρα μας· χωρίς αυτόν τον κυβερνώντα στην εξουσία, είμαστε τελειωμένοι!» Δεν είναι ανόητο να σκέφτεσαι έτσι; Οι κυβερνώντες αυτών των δικτατοριών αρνούνται τον Θεό και Του εναντιώνονται· όλη μέρα τρώνε, πίνουν και διασκεδάζουν, συμπεριφέρονται απερίσκεπτα, καταδυναστεύουν τον απλό λαό χωρίς να δίνουν δεκάρα γι’ αυτόν, βλάπτουν και κακοποιούν τις μάζες. Αν εσύ σπεύδεις να τους προστατεύσεις με γενναιότητα και τόλμη, αν στο πεδίο της μάχης γίνεσαι βορά στα κανόνια για χάρη τους και χαραμίζεις τη ζωή σου γι’ αυτούς, τότε είσαι σίγουρα ανόητος και δείχνεις τυφλή υποταγή! Γιατί λέω ότι είσαι σίγουρα ανόητος; Για ποιον ακριβώς πολεμούν οι στρατιώτες στο πεδίο της μάχης; Για ποιον χαραμίζουν τις ζωές τους; Για ποιον γίνονται βορά στα κανόνια; Τι γίνεται τώρα, αν από όλους τους ανθρώπους, εσύ, ένας αδύναμος και ανυπεράσπιστος κοινός πολίτης, ριχτείς στη μάχη; Ενεργείς εντελώς παράτολμα και χαραμίζεις τη ζωή σου. Αν ξεσπάσει πόλεμος, θα πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να Του ζητήσεις να σε προστατέψει ώστε να διαφύγεις σε ένα ασφαλές μέρος. Δεν θα πρέπει να θυσιαστείς άσκοπα και να προβάλεις αντίσταση. Τι ορίζεται ως άσκοπη θυσία; Το να είσαι παράτολμος. Είναι φυσικό να υπάρχουν σε μια χώρα άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να τηρήσουν το φρόνημα του ρητού «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του», να προστατεύσουν τους κυβερνώντες και να ρισκάρουν μέχρι και τη ζωή τους γι’ αυτούς. Η μοίρα της χώρας επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τα συμφέροντα και την επιβίωση αυτών των ανθρώπων. Ας φροντίσουν, λοιπόν, εκείνοι τις υποθέσεις της χώρας. Εσύ είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, δεν έχεις τη δύναμη να προστατεύσεις τη χώρα· δεν σε αφορούν καθόλου αυτά τα θέματα. Πώς ακριβώς πρέπει να είναι μια χώρα για να αξίζει να την υπερασπιστεί κανείς; Εάν μια χώρα έχει φιλελεύθερο και δημοκρατικό σύστημα και ο κυβερνών κάνει όντως πράγματα για τον λαό και μπορεί να του εγγυηθεί μια φυσιολογική ζωή, τότε μια τέτοια χώρα αξίζει να την υπερασπιστεί και να την προστατέψει κανείς. Οι απλοί άνθρωποι νιώθουν πως προστατεύοντας τη χώρα αυτή προστατεύουν το σπίτι τους, κι αυτό είναι αδιαπραγμάτευτη ευθύνη για εκείνους. Είναι άρα πρόθυμοι να εργαστούν για τη χώρα και να εκπληρώσουν την ευθύνη τους. Αν όμως αυτήν τη χώρα την κυβερνούν διάβολοι ή ο Σατανάς, και αν οι κυβερνώντες είναι τόσο μοχθηροί και τόσο ανίκανοι που η ηγεμονία των δαιμονικών βασιλιάδων εξασθενεί και έρχεται η ώρα να παραιτηθούν, ο Θεός θα φροντίσει να εισβάλει στα εδάφη της μια άλλη ισχυρή χώρα. Αυτό είναι ένα σημάδι που στέλνει ο Ουρανός στους ανθρώπους για να τους πει ότι είναι καιρός να παραιτηθούν οι κυβερνώντες αυτού του καθεστώτος και ότι δεν αξίζουν να έχουν τέτοια εξουσία, να κυριαρχούν σ’ αυτήν τη γη ή να αναγκάζουν τον λαό να τους φροντίζει, επειδή δεν έχουν κάνει τίποτα απολύτως για την ευημερία των πολιτών. Η ηγεμονία τους δεν έχει ωφελήσει καθόλου τον απλό λαό ούτε του έχει φέρει την παραμικρή ευτυχία. Το μόνο που έκαναν αυτοί οι κυβερνώντες ήταν να ταλαιπωρούν τον απλό λαό, να τον βλάπτουν, να τον βασανίζουν και να τον κακοποιούν, οπότε οφείλουν να παραιτηθούν και να εγκαταλείψουν τη θέση τους. Αν αυτό το καθεστώς αντικατασταθεί από ένα δημοκρατικό σύστημα στο οποίο την εξουσία θα έχουν ενάρετοι άνθρωποι, τότε θα εκπληρωθούν οι ελπίδες και οι προσδοκίες του λαού. Κάτι τέτοιο θα είναι επίσης σύμφωνο με το θέλημα του Ουρανού. Όσοι συμμορφώνονται με το θέλημα του Ουρανού θα ευημερήσουν, ενώ όσοι προβάλλουν αντίσταση θα χαθούν. Αν ένας συνηθισμένος πολίτης σαν κι εσένα παρασύρεται διαρκώς από την ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του»· αν μονίμως θεοποιείς και ακολουθείς την άρχουσα τάξη, τότε είναι σίγουρο ότι θα πεθάνεις πριν την ώρα σου και είναι πιθανό να γίνεις θυσία και κτέρισμα για αυτήν. Αν επιδιώκεις την αλήθεια, αν δεν παραπλανάσαι από τον Σατανά και μπορείς να ξεφύγεις από την επιρροή του και να προστατεύσεις τη ζωή σου, τότε έχεις την ελπίδα να δεις να αναδύεται μια θετική χώρα, να δεις σοφούς αφέντες και κυβερνώντες στην εξουσία, να δεις να εγκαθιδρύεται ένα καλό κοινωνικό σύστημα. Θα έχεις, επίσης, την τύχη να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή. Αυτό δεν θα επέλεγε ένας έξυπνος άνθρωπος; Μη νομίζεις ότι όποιος εισβάλλει είναι εχθρός ή διάβολος· δεν είναι σωστό αυτό. Είναι μεγάλο λάθος να θεωρείς πάντα ότι οι κυβερνώντες είναι υπέρτατοι και ανώτεροι από όλους τους άλλους και να τους θεωρείς αιώνιους αφέντες της χώρας παρά τα όσα κακά κάνουν, την αντίσταση που προβάλλουν στον Θεό και τη βάναυση κακοποίηση των πιστών. Για σκέψου το λιγάκι. Μόλις εξαλείφθηκαν οι φεουδαρχικές δυναστείες του παρελθόντος και οι άνθρωποι άρχισαν να ζουν μέσα σε σχετικά δημοκρατικά κοινωνικά συστήματα, απέκτησαν περισσότερες ελευθερίες κι ένιωθαν πιο ευτυχισμένοι. Όσον αφορά τα υλικά αγαθά, η ζωή τους βελτιώθηκε σε σχέση με πριν, ενώ διεύρυναν και την ικανότητα αντίληψής τους, τις γνώσεις και τις απόψεις τους για διάφορα πράγματα. Θα μπορούσε η ανθρωπότητα να έχει πετύχει την ανάπτυξη που έχει σήμερα αν όλοι οι άνθρωποι ήταν οπισθοδρομικοί στον τρόπο σκέψης τους και πίστευαν συνεχώς ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του», αν ήθελαν μονίμως να αναβιώνουν τις παλιές παραδόσεις, να επαναφέρουν την ηγεμονία των αυτοκρατόρων και να επιστρέψουν σε ένα φεουδαρχικό σύστημα; Θα ήταν το περιβάλλον τους όπως είναι τώρα; Σε καμία περίπτωση. Επομένως, όταν η χώρα έχει προβλήματα και οι νόμοι της προστάζουν ότι πρέπει να εκπληρώσεις τις πολιτικές σου υποχρεώσεις και τη στρατιωτική σου θητεία, τότε θα πρέπει να κάνεις αυτό που ορίζει ο νόμος. Αν κατά τη στρατιωτική σου θητεία χρειαστεί να πολεμήσεις, θα πρέπει και σ’ αυτήν την περίπτωση να εκπληρώσεις την ευθύνη σου, γιατί αυτό ορίζει ο νόμος. Δεν μπορείς να παραβείς τον νόμο· μόνο να τον τηρείς μπορείς. Εάν τώρα δεν το απαιτεί ο νόμος, έχεις το ελεύθερο να επιλέξεις. Εάν η χώρα στην οποία ζεις αναγνωρίζει τον Θεό, Τον ακολουθεί, Τον λατρεύει και έχει τις ευλογίες Του, τότε οφείλεις να την υπερασπιστείς. Εάν όμως η χώρα στην οποία ζεις αντιστέκεται στον Θεό και Τον διώκει, αν συλλαμβάνει και καταπιέζει τους χριστιανούς, τότε μιλάμε για μια σατανική χώρα που κυβερνάται από διαβόλους. Εφόσον μονίμως αντιστέκεται στον Θεό με μανία, έχει ήδη προσβάλει τη διάθεσή Του κι έχει λάβει την κατάρα Του. Η περίοδος κατά την οποία η χώρα αυτή αντιμετωπίζει την εισβολή ενός ξένου εχθρού και ταλανίζεται από προβλήματα εντός και εκτός των συνόρων της χαρακτηρίζεται από ένα γενικευμένο αίσθημα αγανάκτησης, δυσαρέσκειας και πικρίας, τόσο από την πλευρά του Θεού όσο και των ανθρώπων. Εκείνη ακριβώς την περίοδο δεν θέλει ο Θεός να δημιουργήσει ένα περιβάλλον για να καταστρέψει τη χώρα αυτή; Τη στιγμή εκείνη ο Θεός αρχίζει να ενεργεί. Έχει ακούσει τις προσευχές των ανθρώπων και έχει έρθει η ώρα να αποκαταστήσει τις αδικίες που έγιναν σε βάρος του εκλεκτού λαού Του. Αυτό είναι κάτι καλό· είναι μια καλή είδηση. Τη στιγμή που ο Θεός πρόκειται να αφανίσει τους διαβόλους και τον Σατανά, ο εκλεκτός λαός Του θα δείξει περίσσιο ενθουσιασμό και θα σπεύσει να διαδώσει τα νέα. Τη στιγμή εκείνη, δεν πρέπει να ρισκάρεις τη ζωή σου για χάρη της άρχουσας τάξης. Πρέπει να αξιοποιήσεις τη σοφία που διαθέτεις για να απαλλαγείς από τους περιορισμούς που σου επιβάλλει και να το βάλεις γρήγορα στα πόδια για να γλιτώσεις και να σωθείς επειγόντως. Κάποιοι λένε: «Αν το σκάσω, δεν θα είμαι λιποτάκτης; Δεν είναι εγωιστικό αυτό;» Μπορείς και να μη λιποτακτήσεις. Να κάτσεις να προστατεύσεις το σπίτι σου και να περιμένεις πότε θα το βομβαρδίσουν και θα το καταλάβουν οι εισβολείς· θα δεις ποια θα είναι τότε η έκβαση. Είναι γεγονός πως όταν συμβαίνει οποιοδήποτε σπουδαίο γεγονός εθνικής σημασίας, οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα της επιλογής. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να περιμένουν παθητικά, να παρακολουθούν και να δέχονται τα αναπόφευκτα αποτελέσματα που θα έχει αυτό. Αυτή δεν είναι η πραγματικότητα; (Ναι.) Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Σε κάθε περίπτωση, το να το βάλεις στα πόδια είναι το πιο σοφό πράγμα που μπορείς να κάνεις. Δικιά σου είναι η ευθύνη να προστατεύσεις τη ζωή σου και να κρατήσεις ασφαλή την οικογένειά σου. Αν όλοι έπρεπε αναγκαστικά να είναι υπεύθυνοι για τη μοίρα της χώρας τους, με αποτέλεσμα να μη μείνει κανείς ζωντανός, και το μόνο που απέμενε από τη χώρα ήταν μια έκταση γης, θα εξακολουθούσε να υπάρχει η ουσία της χώρας αυτής; Η «χώρα» τότε δεν θα ήταν μια κούφια λέξη και τίποτα παραπάνω; Στα μάτια ενός δικτάτορα, η ανθρώπινη ζωή είναι το λιγότερο πολύτιμο πράγμα σε σχέση με τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του, τις επιθετικές του πράξεις και τις όποιες αποφάσεις και ενέργειές του. Στα μάτια όμως του Θεού, η ανθρώπινη ζωή είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Όσοι είναι πρόθυμοι να γίνουν βορά στα κανόνια των δικτατόρων και να στηρίξουν το φρόνημα του ρητού «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» ας συνεισφέρουν κι ας θυσιαστούν για τους κυβερνώντες. Όσοι όμως ακολουθούν τον Θεό δεν έχουν την παραμικρή υποχρέωση να θυσιαστούν για μια χώρα που ανήκει στον Σατανά. Με άλλα λόγια, ας θυσιαστούν για την κυριαρχία και για τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του Σατανά οι φιλότιμοι απόγονοί του και οι ακόλουθοί του. Καλά να πάθουν που θα γίνουν βορά στα κανόνια. Κανείς δεν τους ανάγκασε να έχουν τόσο μεγάλες φιλοδοξίες και επιθυμίες. Απλώς τους αρέσει να ακολουθούν τους κυβερνώντες και είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν πιστοί στους διαβόλους, ακόμη κι αν αυτό τούς οδηγήσει στον θάνατο. Στο τέλος, γίνονται θυσία και κτερίσματα για τον Σατανά, κι αυτό τούς αξίζει να πάθουν.

Όταν μια χώρα εισβάλλει σε μια άλλη ή όταν μια άνιση συναλλαγή μεταξύ δύο χωρών καταλήγει σε πόλεμο, τα τελικά θύματα είναι ο απλός λαός, όλοι όσοι ζουν στη συγκεκριμένη γη. Κάποιοι πόλεμοι θα μπορούσαν ξεκάθαρα να αποφευχθούν αν έστω μία από τις αντίπαλες πλευρές ήταν σε θέση να συμβιβαστεί, να εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες, τις επιθυμίες και την εξουσία της και να νοιαστεί για την επιβίωση του απλού λαού. Στην πραγματικότητα, πολλοί πόλεμοι προκαλούνται επειδή ορισμένοι κυβερνώντες είναι προσκολλημένοι στην ηγεμονία τους, δεν θέλουν να εγκαταλείψουν ή να χάσουν την εξουσία που έχουν στα χέρια τους, και αντίθετα εμμένουν πεισματικά στις πεποιθήσεις τους και προσκολλώνται στην εξουσία και τα συμφέροντά τους. Άπαξ και ξεσπάσει πόλεμος, θύματα είναι ο απλός λαός, οι συνηθισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι, κατά τη διάρκεια του πολέμου, διασκορπίζονται προς κάθε κατεύθυνση και είναι οι λιγότερο ικανοί να προβάλλουν αντίσταση. Σκέφτονται όμως οι κυβερνώντες τον απλό λαό; Για σκεφτείτε να έλεγε ένας κυβερνών: «Αν εμμείνω στις δικές μου πεποιθήσεις και θεωρίες, μπορεί στο τέλος να ξεκινήσω πόλεμο και τότε θύματα θα είναι οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Ακόμη και αν κερδίσω, η γη θα καταστραφεί απ’ τα όπλα και τα πυρομαχικά και το ίδιο ισχύει και για τα σπίτια των ανθρώπων· όσοι κατοικούν σ’ αυτήν τη γη δεν θα μπορέσουν να ζήσουν ξανά ευτυχισμένοι. Προκειμένου να προστατεύσω τον απλό λαό, θα παραιτηθώ, θα αφήσω κάτω τα όπλα, θα παραδοθώ και θα συμβιβαστώ». Κι αφού τα έλεγε αυτά, να μη γινόταν πόλεμος. Υπάρχει τέτοιος κυβερνών; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, ο απλός λαός δεν θέλει να πολεμήσει ούτε να μπλεχθεί σε εχθροπραξίες ή διαμάχες μεταξύ πολιτικών δυνάμεων. Ο εκάστοτε κυβερνών τούς στέλνει παθητικά στο πεδίο της μάχης και την γκιλοτίνα. Όλοι όσοι στέλνονται στο πεδίο της μάχης, είτε πεθάνουν είτε επιβιώσουν, αυτό που εξυπηρετούν τελικά είναι η παραμονή του κυβερνώντα στην εξουσία. Άρα, ο κυβερνών δεν είναι τελικά αυτός που ωφελείται; (Ναι.) Τι κερδίζουν από τον πόλεμο οι απλοί άνθρωποι; Το μόνο που κάνει ο πόλεμος γι’ αυτούς είναι να τους ρημάξει και να καταστρέψει τα σπίτια τους και το περιβάλλον από το οποίο εξαρτώνται. Κάποιοι χάνουν τις οικογένειές τους και ακόμη περισσότεροι εκτοπίζονται και καταλήγουν άστεγοι, χωρίς καμία προοπτική να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Και όμως, ο κυβερνών διατείνεται ότι ο πόλεμος έγινε με σκοπό την προστασία των σπιτιών τους και την επιβίωσή τους. Έχει βάση αυτός ο ισχυρισμός; Δεν είναι μια μπαρούφα και μισή; Στο τέλος, αυτοί που φορτώνονται όλες τις κακές συνέπειες είναι οι απλοί άνθρωποι, ο λαός, ενώ αυτός που ωφελείται περισσότερο απ’ όλους είναι ο κυβερνών. Εκείνος μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά τον λαό και τη γη, να διατηρεί την εξουσία στα χέρια του, να παραμένει στη θέση του κυβερνώντος και να δίνει εντολές. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι, αντίθετα, δεινοπαθούν, δεν έχουν κανένα μέλλον και καμία ελπίδα. Ορισμένοι βρίσκουν απόλυτα σωστή την ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Όπως το βλέπετε τώρα, τη θεωρείτε σωστή; (Όχι, δεν είναι σωστή.) Δεν υπάρχει ίχνος ορθότητας σ’ αυτό το ρητό. Είτε το εξετάζουμε με βάση τα κίνητρα που έχει ο Σατανάς όταν κατηχεί τους ανθρώπους μ’ αυτήν την ιδέα, είτε με βάση τα σχέδια, τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες των κυβερνώντων σε διάφορα στάδια της ιστορίας της ανθρώπινης εξέλιξης, είτε με βάση οποιοδήποτε γεγονός αφορά τη μοίρα μιας χώρας, το αν θα συμβούν τέτοια γεγονότα δεν μπορεί να το ελέγξει κανένας συνηθισμένος άνθρωπος, κανένα μεμονωμένο άτομο και καμία εθνότητα. Στο τέλος, θύματα είναι οι ανυποψίαστες μάζες και ο απλός λαός, ενώ αυτοί που ωφελούνται περισσότερο απ’ όλους είναι η άρχουσα τάξη και οι κυβερνώντες της χώρας που βρίσκονται στην κορυφή. Σε περίπτωση που η χώρα έχει προβλήματα, στέλνουν τον απλό λαό στην πρώτη γραμμή του μετώπου ως βορά στα κανόνια. Και προβλήματα να μην έχει η χώρα, ο απλός λαός είναι και πάλι το χέρι που τους ταΐζει. Εκμεταλλεύονται τον απλό λαό, τον απομυζούν και ζουν από αυτόν. Υποχρεώνουν τους ανθρώπους να τους παρέχουν τα απαραίτητα, και τελικά τους κατηχούν με την ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» και τους αναγκάζουν να την αποδεχτούν. Όποιος δεν την αποδέχεται, χαρακτηρίζεται ως αντιπατριωτικός. Το μήνυμα που θέλουν να περάσουν οι κυβερνώντες είναι το εξής: «Σκοπός της διακυβέρνησής μου είναι να ζήσετε μια ευτυχισμένη ζωή. Χωρίς αυτήν, δεν θα μπορούσατε να επιβιώσετε, γι’ αυτό πρέπει να κάνετε ό,τι σας λέω, να είστε υπάκουοι πολίτες και πάντα έτοιμοι να αφοσιωθείτε στη μοίρα της χώρας σας και να θυσιαστείτε γι’ αυτήν». Ποιος είναι η χώρα; Ποιος είναι συνώνυμος της χώρας; Ο κυβερνών. Κατηχώντας τους ανθρώπους με την ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του», οι κυβερνώντες αναγκάζουν αφενός τους ανθρώπους να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους χωρίς να έχουν καμία επιλογή, κανέναν δισταγμό και καμία αντίρρηση. Αφετέρου, λένε στους ανθρώπους ότι η μοίρα της χώρας και το αν οι κυβερνώντες της θα παραμείνουν στην εξουσία ή όχι έχουν μεγάλη σημασία για τον πληθυσμό, γι’ αυτό κι εκείνοι πρέπει να φροντίσουν να υπερασπιστούν τόσο τη χώρα όσο και τους κυβερνώντες της, προκειμένου να διασφαλίσουν την κανονική τους ύπαρξη. Έτσι είναι όντως τα πράγματα; (Όχι.) Είναι προφανές ότι αυτό δεν ισχύει. Οι κυβερνώντες που δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό, να ακολουθήσουν το θέλημά Του ή να εργαστούν για το καλό του απλού λαού δεν θα κερδίσουν τη στήριξη του λαού και δεν θα είναι καλοί κυβερνώντες. Οι κυβερνώντες που δεν εργάζονται για το καλό του απλού λαού, αλλά αντίθετα επιδιώκουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα, καταδυναστεύουν τους ανθρώπους χωρίς να δίνουν δεκάρα γι’ αυτούς και απομυζούν τον ιδρώτα και το αίμα τους, όπως κάνουν τα παράσιτα, είναι σατανάδες και διάβολοι και, όσο ισχυροί κι αν είναι, δεν αξίζουν τη στήριξη του λαού. Αν η χώρα δεν είχε τέτοιους κυβερνώντες, θα υπήρχε; Θα υπήρχαν οι ζωές των ανθρώπων; Θα υπήρχαν και τότε, και οι άνθρωποι θα μπορούσαν μάλιστα να έχουν καλύτερη ζωή. Αν κάποιος βλέπει ξεκάθαρα την ουσία του ερωτήματος για το ποιες υποχρεώσεις και ευθύνες πρέπει να έχει απέναντι στη χώρα του, τότε σε όποια χώρα κι αν ζει, πρέπει να έχει σωστές απόψεις για τα σημαντικά ζητήματα της χώρας αυτής, καθώς και για τα πολιτικά ζητήματα και τα θέματα που αφορούν τη μοίρα της. Μόλις διαμορφώσεις τις σωστές απόψεις, θα είσαι σε θέση να κάνεις τις σωστές επιλογές σε θέματα που αφορούν τη μοίρα της χώρας. Όσον αφορά, λοιπόν, το θέμα της μοίρας μιας χώρας, κατανοείτε βασικά την αλήθεια που θα πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι; (Ναι.)

Έχω συναναστραφεί αρκετά σχετικά με το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Όσον αφορά, άρα, την έννοια της χώρας, τον τρόπο με τον οποίο ο όρος αυτός επηρεάζει τους ανθρώπους μιας κοινωνίας, τις ευθύνες που πρέπει να έχει κανείς απέναντι στη χώρα και το έθνος του σε ό,τι αφορά τη μοίρα της χώρας αυτής, τις επιλογές που θα πρέπει να κάνει και τις απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο στο συγκεκριμένο θέμα, είναι ξεκάθαρη η συναναστροφή Μου; (Ναι.) Σ’ αυτό το σημείο, λοιπόν, ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας για σήμερα.

11 Ιουνίου 2022