Στην προηγούμενή μας συνάθροιση συναναστραφήκαμε κατά κύριο λόγο και σε μεγάλο βαθμό πάνω στο ρητό της παραδοσιακής κουλτούρας «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις». Τα ρητά και οι θεωρίες της παραδοσιακής κουλτούρας με τα οποία κατηχεί τους ανθρώπους ο Σατανάς, καθώς και τα βαρύγδουπα λόγια που τους αναγκάζει να τηρούν, δεν είναι σωστά. Αντίθετα, παραπλανούν τους ανθρώπους, τους αποπροσανατολίζουν και περιορίζουν τη σκέψη τους. Απώτερος στόχος του Σατανά όταν εκπαιδεύει, κατηχεί κι επηρεάζει τις μάζες μ’ αυτές τις λανθασμένες ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας είναι να καθησυχάσει τους ανθρώπους προκειμένου να υποταχθούν στην κυριαρχία της άρχουσας τάξης, και μάλιστα να την υπηρετούν με αφοσίωση, πατριωτισμό και αγάπη για το κόμμα, και να είναι αποφασισμένοι να προστατεύσουν την πατρίδα τους και να διαφυλάξουν το κράτος. Αυτό αποδεικνύει επαρκώς ότι η εθνική κυβέρνηση προβάλλει μια εκπαίδευση που βασίζεται στην παραδοσιακή κουλτούρα προκειμένου να διευκολύνει τους κυβερνώντες να ελέγχουν την ανθρωπότητα και τις διάφορες εθνότητες, καθώς και να εδραιώσει το καθεστώς τους, συμβάλλοντας στη δημιουργία μιας αρμονικής και σταθερής κοινωνίας, πάντα βέβαια υπό τον δικό τους έλεγχο. Με όποιον τρόπο κι αν διαδίδει, προωθεί και προβάλλει η άρχουσα τάξη την παραδοσιακή κουλτούρα στα πλαίσια της εκπαίδευσης, σε γενικές γραμμές, αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής παραπλανούν και αποπροσανατολίζουν τους ανθρώπους και τους εμποδίζουν σημαντικά να διακρίνουν την αλήθεια από το ψέμα, το καλό από το κακό, το σωστό από το λάθος και τα θετικά πράγματα από τα αρνητικά. Θα έλεγε κανείς ότι μέσα απ’ αυτά τα ρητά, το μαύρο φαίνεται άσπρο, η αλήθεια συγχέεται με το ψέμα και ο κόσμος παραπλανάται· και το αποτέλεσμα; Οι απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας παραπλανούν τους ανθρώπους σε τέτοιο βαθμό που δεν γνωρίζουν τι είναι σωστό και τι λάθος, τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, ποια πράγματα είναι θετικά και ποια αρνητικά, τι προέρχεται από τον Θεό και τι από τον Σατανά. Το γεγονός ότι η παραδοσιακή κουλτούρα ορίζει όλα τα είδη των πραγμάτων και κατηγοριοποιεί όλα τα είδη των ανθρώπων ως καλά ή κακά και αγαθά ή μοχθηρά αναστατώνει, παραπλανά και αποπροσανατολίζει τους ανθρώπους, ενώ ταυτόχρονα περιορίζει τις σκέψεις τους μέσα στα όρια των διαφόρων ρητών περί ηθικής διαγωγής που πρεσβεύει η παραδοσιακή κουλτούρα. Ως αποτέλεσμα, επειδή δεν μπορούν να απαλλαγούν απ’ τα ρητά αυτά, πολλοί άνθρωποι ορκίζονται πρόθυμα πίστη στους διαβόλους βασιλιάδες, τους δείχνουν τυφλή αφοσίωση και τιμούν τον όρκο τους μέχρι να πεθάνουν. Παρόλο που αυτή η κατάσταση συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, ελάχιστοι άνθρωποι έχουν έρθει στα συγκαλά τους. Και παρόλο που πολλοί πιστοί στον Θεό μπορούν σήμερα να αναγνωρίσουν την αλήθεια, φαίνονται να συναντούν πολλά εμπόδια όταν είναι να την αποδεχθούν και να την κάνουν πράξη. Θα έλεγε κανείς πως αυτά τα εμπόδια προέρχονται κατά κύριο λόγο από τις ιδέες και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, οι οποίες έχουν καιρό τώρα ριζώσει στις καρδιές τους. Το πρώτο πράγμα που έμαθαν οι άνθρωποι ήταν αυτές οι ιδέες, οι οποίες εξακολουθούν να κυριαρχούν μέσα τους. Έχουν ήδη κατακλύσει τις σκέψεις τους, γεγονός που τους δημιουργεί πάρα πολλά εμπόδια και τους κάνει να προβάλλουν πολύ μεγάλη αντίσταση όταν πάνε να αποδεχθούν την αλήθεια και να υποταχθούν στο έργο του Θεού. Αυτή είναι μια πτυχή. Μια άλλη πτυχή είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν οι άνθρωποι, οι οποίες προκαλούνται εν μέρει εξαιτίας της παραπλάνησης και της διαφθοράς τους από την παραδοσιακή κουλτούρα. Η παραδοσιακή κουλτούρα έχει επιδράσει και παρέμβει σημαντικά στις απόψεις των ανθρώπων σχετικά με το πώς κρίνουν το καλό και το κακό ή την αλήθεια και το ψέμα. Οι άνθρωποι έχουν έτσι αναπτύξει πολλές παράλογες αντιλήψεις, ιδέες και απόψεις, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να δεχτούν με θετικό τρόπο τα πράγματα που είναι θετικά, ωραία και καλά, ούτε τους νόμους όλων των πραγμάτων που δημιουργήθηκαν από τον Θεό, ούτε και το γεγονός ότι ο Θεός κυβερνά όλα τα πράγματα. Αντ’ αυτού, έχουν κατακλυστεί από διάφορες αντιλήψεις και κάθε λογής ασαφείς και μη ρεαλιστικές ιδέες. Ιδού, λοιπόν, οι συνέπειες των διαφόρων ιδεών που ενσταλάζει ο Σατανάς στους ανθρώπους. Αν το δούμε από μια άλλη οπτική, όλα τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι ψευδή ρητά που διαφθείρουν τη σκέψη των ανθρώπων, αναστατώνουν τον νου τους και βλάπτουν την κανονική πορεία της σκέψης τους. Επηρεάζουν, έτσι, σημαντικά το κατά πόσο οι άνθρωποι αυτοί αποδέχονται τα θετικά πράγματα και την αλήθεια, καθώς και το κατά πόσο αντιλαμβάνονται και κατανοούν καθαρά τους νόμους και τους κανόνες όλων των πραγμάτων που δημιούργησε ο Θεός.

Αφενός, τα διάφορα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή αναστατώνουν τον ορθό τρόπο σκέψης του ανθρώπου βάσει του οποίου ξεχωρίζει το σωστό από το λάθος, ενώ παράλληλα διαταράσσουν την ελεύθερη βούλησή του. Επιπλέον, εφόσον οι άνθρωποι έχουν αποδεχτεί τα ρητά αυτά, έχουν γίνει υποκριτές και απατεώνες. Είναι άριστοι στην προσποίηση. Φτάνουν μάλιστα σε σημείο να αποκαλούν το ελάφι άλογο και το μαύρο άσπρο, ενώ τα αρνητικά, άσχημα και κακά πράγματα τα αντιμετωπίζουν ως θετικά, ωραία και καλά, και το αντίστροφο. Έχουν ήδη φτάσει σε σημείο να λατρεύουν το κακό. Σ’ ολόκληρη την ανθρώπινη κοινωνία, όποια περίοδο ή δυναστεία κι αν εξετάσουμε, τα πράγματα που υποστηρίζουν και σέβονται οι άνθρωποι είναι κατά κύριο λόγο τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή. Καθώς επηρεάζονται σε βάθος από αυτά τα ρητά, καθώς, δηλαδή, κατηχούνται σταδιακά όλο και πιο βαθιά και ουσιαστικά από τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή, οι άνθρωποι, χωρίς καν να το καταλάβουν, τα υιοθετούν ως εγγυήσεις και νόμους της ύπαρξής τους. Τα αποδέχονται απόλυτα χωρίς καμία διάκριση και τα αντιμετωπίζουν ως θετικά πράγματα και ως την ιδεολογία και τα κριτήρια που κατευθύνουν τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζουν τους άλλους, να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρονται και να ενεργούν. Τα αντιμετωπίζουν ως υπέρτατους νόμους που θα τους βοηθήσουν να βρουν τον δρόμο τους στην κοινωνία, να αποκτήσουν φήμη και κύρος και να κερδίσουν την εκτίμηση και τον σεβασμό των άλλων. Αν πάρουμε για παράδειγμα μια τυχαία ομάδα μέσα σε οποιαδήποτε κοινωνία ή έθνος και σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο, αυτοί που χαίρουν της μεγαλύτερης εκτίμησης και σεβασμού και ανακηρύσσονται ως οι καλύτεροι της ανθρώπινης φυλής δεν είναι παρά μόνο τα γνωστά στους ανθρώπους ως «πρότυπα ηθικής». Ό,τι είδους ζωή κι αν ζουν αυτοί οι άνθρωποι παρασκηνιακά, όποιες κι αν είναι οι προθέσεις και τα κίνητρα των πράξεών τους, όπως κι αν είναι η ανθρώπινη φύση-ουσία τους, όπως κι αν φέρονται ή αντιμετωπίζουν τους άλλους, κι όποια κι αν είναι η ουσία τους κάτω από τον μανδύα της ωραίας και καλής ηθικής διαγωγής που φοράνε, κανείς δεν ενδιαφέρεται για τίποτα απ’ αυτά ούτε προσπαθεί να τα διερευνήσει περαιτέρω. Εφόσον είναι αφοσιωμένοι πατριώτες και παραμένουν πιστοί στους κυβερνώντες, ο λαός τούς έχει ως είδωλα, τους υμνολογεί, και μάλιστα τους μιμείται ως ήρωες. Αυτό συμβαίνει γιατί όλοι κρίνουν κάποιον ως αγαθό ή μοχθηρό και ως καλό ή κακό και υπολογίζουν τη φήμη του βάσει της εξωτερικής ηθικής διαγωγής του. Παρόλο που η Βίβλος καταγράφει με σαφήνεια τις ιστορίες πολλών αρχαίων αγίων και σοφών, όπως του Νώε, του Αβραάμ, του Μωυσή, του Ιώβ και του Πέτρου, καθώς και τις ιστορίες πολλών προφητών και ούτω καθεξής, και παρόλο που πολλοί τις γνωρίζουν αυτές τις ιστορίες, σε καμία χώρα, σε κανένα έθνος και σε καμία ομάδα δεν προάγονται ευρέως η ανθρώπινη φύση και ο ηθικός χαρακτήρας αυτών των αρχαίων αγίων και σοφών, ούτε βέβαια και τα παραδείγματα λατρείας τους προς τον Θεό ή η θεοφοβούμενη καρδιά που αποκάλυψαν. Δεν προάγονται ούτε στα πλαίσια της κοινωνίας, ούτε του έθνος, ούτε του λαού. Δεν υπάρχει ούτε μία χώρα, ούτε ένα έθνος, ούτε μία ομάδα που να το κάνει αυτό. Ακόμα και χώρες όπου ο χριστιανισμός είναι η επίσημη θρησκεία του κράτους ή χώρες με κατεξοχήν θρησκευόμενο πληθυσμό εξακολουθούν να μην επισημαίνουν και να μη σέβονται τον ανθρώπινο χαρακτήρα αυτών των αρχαίων αγίων και σοφών, ούτε τις ιστορίες τους περί φόβο Θεού και υποταγής σ’ Αυτόν, όπως καταγράφονται στη Βίβλο. Τι μας δείχνει αυτό; Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει ξεπέσει σε τέτοιο βαθμό που αποστρέφεται πλέον την αλήθεια, αποστρέφεται τα θετικά πράγματα και λατρεύει το κακό. Αν ο Θεός δεν μιλούσε προσωπικά στους ανθρώπους και δεν εργαζόταν ανάμεσά τους, αν δεν τους έλεγε τι είναι θετικό και τι αρνητικό, τι είναι σωστό και τι λάθος, τι είναι ωραίο και καλό και τι άσχημο, και ούτω καθεξής, τότε η ανθρωπότητα δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να διακρίνει το καλό από το κακό ούτε και τα θετικά πράγματα από τα αρνητικά. Παρόλο που από τις απαρχές της ανθρώπινης φυλής μέχρι και σήμερα, και καθ’ όλη μάλιστα την πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης, αυτές οι πράξεις και οι ιστορικές καταγραφές των εμφανίσεων και του έργου του Θεού έχουν περάσει από γενιά σε γενιά σε ορισμένες χώρες και εθνότητες της Ευρώπης και της Αμερικής, οι άνθρωποι παραμένουν ανίκανοι να διακρίνουν τα θετικά πράγματα από τα αρνητικά ή τα ωραία και καλά πράγματα από τα άσχημα και τα κακά. Όχι μόνο αδυνατούν να τα διακρίνουν, αλλά αποδέχονται μάλιστα με θέρμη και προθυμία κάθε λογής ισχυρισμούς που εκφράζει ο Σατανάς, όπως για παράδειγμα τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή, καθώς και τους λανθασμένους ορισμούς και έννοιες που χρησιμοποιεί για διάφορους ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα. Τι δείχνει αυτό; Μήπως δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν ενστικτωδώς να αποδεχθούν από μόνοι τους τα θετικά πράγματα, ούτε και να διακρίνουν τα θετικά απ’ τα αρνητικά, το καλό απ’ το κακό, το σωστό απ’ το λάθος και την αλήθεια απ’ το ψέμα; (Αυτό δείχνει.) Μεταξύ των ανθρώπων βλέπουμε να επικρατούν ταυτόχρονα δύο είδη πραγμάτων, εκ των οποίων το ένα προέρχεται από τον Σατανά και το άλλο από τον Θεό. Στο τέλος, όμως, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κοινωνία και σ’ ολόκληρη την ιστορία της εξέλιξης της ανθρωπότητας, είναι αδύνατον όλοι οι άνθρωποι να τιμούν τα λόγια που λέει ο Θεός και όλα τα θετικά πράγματα που τους διδάσκει και τους διευκρινίζει. Τα πράγματα αυτά δεν μπορούν να επικρατήσουν καν ως το κυρίαρχο ρεύμα ανάμεσα στους ανθρώπους, ούτε και να τους καθοδηγήσουν ώστε να σκέφτονται σωστά και να ζουν κανονικά ανάμεσα σε όλα τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός. Οι άνθρωποι χωρίς να το αντιλαμβάνονται ζουν υπό την καθοδήγηση των διαφόρων παρατηρήσεων, ιδεών και αντιλήψεων του Σατανά, καθώς και υπό την καθοδήγηση αυτών των εσφαλμένων απόψεων. Στην κατάσταση αυτή, δεν ζουν παθητικά, αλλά ενεργά. Οι άνθρωποι εξακολουθούν εν αγνοία τους να ζουν καθοδηγούμενοι από τις διάφορες ιδέες και απόψεις που τους ενσταλάζει ο Σατανάς, κι αυτό συμβαίνει παρά τα όσα έχει κάνει ο Θεός, παρά τα όσα έχει πετύχει κατά τη δημιουργία και τη διακυβέρνηση όλων των πραγμάτων και παρά τα πολλά λόγια που άφησε πίσω του το έργο Του σε ορισμένες χώρες ή τους ορισμούς διαφόρων ανθρώπων, ζητημάτων και πραγμάτων που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά μέχρι σήμερα. Οι διάφορες ιδέες και απόψεις που ενσταλάζει και υποστηρίζει ο Σατανάς κυριαρχούν σε ολόκληρη την ανθρώπινη κοινωνία, ακόμη μάλιστα και σε χώρες όπου ο χριστιανισμός είναι ευρέως διαδεδομένος. Από την άλλη, όσες θετικές δηλώσεις, ιδέες και απόψεις κι αν αφήσει ο Θεός στους ανθρώπους ενώ επιτελεί το έργο Του, καθώς και όσους θετικούς ορισμούς ανθρώπων, ζητημάτων και πραγμάτων κι αν τους δώσει, όλα αυτά διατηρούνται μόνο σε ορισμένες γωνιές του κόσμου ή, ακόμα χειρότερα, τα τηρεί ένας πολύ μικρός αριθμός ανθρώπων σε μειονοτικές εθνότητες και κυρίως στα λόγια. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα αποδεχτούν έμπρακτα ως θετικά πράγματα που θα τους καθοδηγήσουν και θα τους οδηγήσουν στη ζωή. Αν κρίνουμε τώρα από τη σύγκριση αυτών των δύο ειδών πραγμάτων και από τη διαφορετική στάση που έχει η ανθρωπότητα απέναντι στα αρνητικά πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά και στα διάφορα θετικά πράγματα που προέρχονται από τον Θεό, ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή βρίσκεται στα χέρια του πονηρού. Αυτό αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός και σημαίνει κυρίως ότι οι σκέψεις των ανθρώπων, ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα ελέγχονται, επηρεάζονται, χειραγωγούνται και μάλιστα περιορίζονται από τις διάφορες ιδέες και απόψεις του Σατανά. Καθ’ όλη την ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης, ανεξάρτητα από το στάδιο ή την περίοδο για την οποία μιλάμε —είτε, δηλαδή, πρόκειται για μια σχετικά οπισθοδρομική εποχή είτε για την οικονομικά ανεπτυγμένη εποχή του σήμερα— και ανεξάρτητα από την περιοχή, την εθνικότητα ή την ομάδα ανθρώπων στην οποία αναφερόμαστε, οι τρόποι ύπαρξης της ανθρωπότητας, τα θεμέλια της ύπαρξης και οι απόψεις της για το πώς αντιμετωπίζει τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα δεν βασίζονται στα λόγια του Θεού, αλλά στις διάφορες ιδέες που ενσταλάζει στους ανθρώπους ο Σατανάς. Είναι πολύ στενάχωρο αυτό. Ο Θεός έρχεται να επιτελέσει το έργο Του και να σώσει την ανθρωπότητα σε μια κατάσταση κατά την οποία ο Σατανάς έχει διαφθείρει τόσο βαθιά τους ανθρώπους και οι ιδέες του περιορίζουν πλήρως τις σκέψεις και τις απόψεις τους, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν όλα τα είδη ανθρώπων, ζητημάτων και πραγμάτων και τον τρόπο με τον οποίο ζουν και αντιμετωπίζουν τον κόσμο. Μπορεί, λοιπόν, να φανταστεί κανείς πόσο σκληρό και δύσκολο είναι το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Τι είδους πλαίσιο είναι αυτό; Ο Θεός έρχεται να επιτελέσει το έργο Του μέσα σ’ ένα πλαίσιο κατά το οποίο σατανικές φιλοσοφίες και σατανικά δηλητήρια έχουν προ πολλού διαποτίσει και περιορίσει πλήρως την καρδιά και τον νου των ανθρώπων. Δεν έρχεται να το κάνει μέσα σε ένα πλαίσιο κατά το οποίο οι άνθρωποι δεν έχουν καμία απολύτως ιδεολογία ή άποψη για τους άλλους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα. Αντίθετα, έχουν συγκεκριμένο τρόπο να τα βλέπουν όλα αυτά· βλέπουν, σκέφτονται και ζουν με έναν τρόπο τον οποίο έχει παραπλανήσει και αποπροσανατολίσει σε μεγάλο βαθμό ο Σατανάς. Ο Θεός, δηλαδή, έρχεται να επιτελέσει έργο και να σώσει την ανθρωπότητα μέσα σε ένα πλαίσιο στο οποίο οι άνθρωποι έχουν αποδεχτεί απόλυτα τις ιδέες και τις απόψεις του Σατανά, με αποτέλεσμα να έχουν κατακλυστεί, διαποτιστεί και δεσμευτεί από σατανικές ιδέες, και να έχουν γίνει έρμαια αυτών. Αυτό είναι το είδος των ανθρώπων που σώζει ο Θεός, γεγονός που δείχνει πόσο δύσκολο είναι το έργο Του. Αυτό που θέλει ο Θεός είναι οι άνθρωποι που έχουν διαποτιστεί και περιοριστεί από σατανικές ιδέες να καταφέρουν να αναγνωρίσουν εκ νέου και να διακρίνουν τα θετικά πράγματα από τα αρνητικά, την ομορφιά από την ασχήμια, το σωστό από το λάθος και την αλήθεια από τη μοχθηρή πλάνη. Θέλει να φτάσουν τελικά στο σημείο να μπορούν να απεχθάνονται και να απορρίπτουν από τα βάθη της καρδιάς τους όλες τις διάφορες ιδέες και πλάνες που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, και έτσι να αποδεχθούν όλες τις σωστές απόψεις και τους σωστούς τρόπους ζωής που προέρχονται από τον Θεό. Αυτό συγκεκριμένα είναι άλλωστε το νόημα της σωτηρίας της ανθρωπότητας από τον Θεό.

Όποια περίοδο κι αν διανύει η ανθρωπότητα, σε όποιο στάδιο εξέλιξης κι αν έχει φθάσει η κοινωνία, και όποια κι αν είναι η μέθοδος διακυβέρνησης που χρησιμοποιούν οι κυβερνώντες —είτε μιλάμε για φεουδαρχική δικτατορία είτε για ένα δημοκρατικό κοινωνικό σύστημα— δεν αλλάζει με τίποτα το γεγονός ότι οι διάφορες ιδεολογικές θεωρίες και τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή που υποστηρίζει ο Σατανάς είναι ευρέως διαδεδομένα στην ανθρώπινη κοινωνία. Από τη φεουδαρχική κοινωνία μέχρι και τη σύγχρονη, αν και το πεδίο εφαρμογής, οι κατευθυντήριες αρχές και ο τρόπος διακυβέρνησης των κυβερνώντων αλλάζουν διαρκώς, όπως αλλάζει και ο αριθμός των διαφόρων εθνοτήτων, φυλών, καθώς και των ποικίλλων θρησκευτικών κοινοτήτων, το δηλητήριο των διαφόρων ρητών της παραδοσιακής κουλτούρας που ενσταλάζει ο Σατανάς στους ανθρώπους εξακολουθεί να είναι διάχυτο και να εξαπλώνεται, να ριζώνει βαθιά στις σκέψεις τους και στα βάθη της ψυχής τους, να εξουσιάζει τον τρόπο ύπαρξής τους και να επηρεάζει τις σκέψεις και τις απόψεις τους για τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα. Εξυπακούεται βέβαια πως το δηλητήριο αυτό επηρεάζει επίσης αρνητικά και τη στάση των ανθρώπων απέναντι στον Θεό, καθώς διαβρώνει σημαντικά την προθυμία και τη λαχτάρα τους να αποδεχτούν την αλήθεια και τη σωτηρία του Δημιουργού. Από αυτό προκύπτει πως σε ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή, τα αντιπροσωπευτικά ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή που απορρέουν από την παραδοσιακή κουλτούρα έλεγχαν ανέκαθεν τη σκέψη των ανθρώπων, ενώ η κυρίαρχη θέση και ο ρόλος τους στην ανθρωπότητα δεν άλλαξαν ποτέ, σε καμία χρονική περίοδο και σε κανένα κοινωνικό πλαίσιο. Σε όποια περίοδο κι αν κυβερνά κανείς, είτε είναι φιλόπονος είτε οπισθοδρομικός και είτε η μέθοδος διακυβέρνησής του είναι δημοκρατική είτε δικτατορική, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να αναχαιτίσει ή να εξαλείψει την παραπλάνηση και τον έλεγχο που ασκούν στους ανθρώπους οι ιδέες και οι απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Όποια ιστορική περίοδο ή εθνότητα κι αν εξετάσουμε και όσο κι αν έχει προοδεύσει ή αλλάξει η ανθρώπινη πίστη ή ο ανθρώπινος τρόπος σκέψης σε ό,τι αφορά τη ζωή και τις κοινωνικές τάσεις, η επιρροή που ασκούν τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή στη σκέψη των ανθρώπων δεν έχει αλλάξει ποτέ ούτε και έχουν πάψει αυτά να επηρεάζουν δραστικά τους ανθρώπους. Αν το δούμε απ’ αυτήν τη σκοπιά, τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή έχουν περιορίσει σε τεράστιο βαθμό τη σκέψη των ανθρώπων κι έχουν σοβαρό αντίκτυπο όχι μόνο στις μεταξύ τους σχέσεις, αλλά και στη στάση τους απέναντι στην αλήθεια. Παράλληλα, έχουν επηρεάσει και βλάψει σοβαρά τη σχέση των δημιουργημένων ανθρώπινων όντων με τον Δημιουργό. Εννοείται δε, πως μπορεί να πει κανείς ότι ο Σατανάς χρησιμοποιεί τις ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας για να βάλει σε πειρασμό, να παραπλανήσει, να παραλύσει και να περιορίσει την ανθρώπινη φυλή που δημιούργησε ο Θεός, και με αυτές τις μεθόδους να αποσπάσει τους ανθρώπους από Εκείνον. Όσο περισσότερο διαδίδονται στην ανθρωπότητα οι ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή και όσο βαθύτερα ριζώνουν στις καρδιές των ανθρώπων, τόσο περισσότερο θα απέχουν αυτοί από τον Θεό, ενώ η ελπίδα τους για σωτηρία θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο. Για σκεφτείτε λιγάκι. Πριν να βάλει το φίδι σε πειρασμό τον Αδάμ και την Εύα ώστε να φάνε τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, πίστευαν ότι ο Ιεχωβά Θεός ήταν ο Κύριος και ο Πατέρας τους. Μα όταν το φίδι έβαλε σε πειρασμό την Εύα με τα εξής λόγια: «είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;» (Γέν. 3:1) και «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι σαν τον Θεό, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν» (Γέν. 3:4-5), υπέκυψαν και οι δυο τους στον πειρασμό και η σχέση τους με τον Θεό άλλαξε στη στιγμή. Πώς άλλαξε δηλαδή; Δεν εμφανίζονταν πλέον γυμνοί μπροστά στον Θεό και έψαχναν μάλιστα αντικείμενα για να καλυφθούν και να κρυφτούν, ενώ απέφευγαν το φως της παρουσίας του Θεού. Όταν Εκείνος τούς αναζητούσε, Του κρύβονταν και δεν Του μιλούσαν πια πρόσωπο με πρόσωπο όπως έκαναν προηγουμένως. Η σχέση του Αδάμ και της Εύας με τον Θεό δεν άλλαξε επειδή έφαγαν τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Άλλαξε επειδή τα λόγια που είπε το φίδι —δηλαδή ο Σατανάς— τους εμφύσησαν έναν λανθασμένο τρόπο σκέψης· τους έβαλαν σε πειρασμό και τους αποπροσανατόλισαν ώστε να αμφισβητούν τον Θεό, να απομακρύνονται απ’ Αυτόν και να Του κρύβονται. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να μη θέλουν πια να αντικρίζουν κατάματα το φως της παρουσίας του Θεού ούτε να προσέρχονται ενώπιόν Του χωρίς καμία κάλυψη. Έτσι, λοιπόν, άρχισαν να αποξενώνονται από τον Θεό. Πώς προέκυψε αυτή η αποξένωση; Δεν οφείλεται σε αλλαγές στο περιβάλλον ή στην πάροδο του χρόνου, αλλά στο ότι άλλαξαν οι καρδιές των ανθρώπων. Πώς άλλαξαν οι καρδιές τους; Δεν έγινε με δική τους πρωτοβουλία. Έχει αντίθετα να κάνει με τα λόγια που ξεστόμισε το φίδι, τα οποία έσπειραν τη διχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους και τον Θεό, τους αποξένωσαν από Αυτόν και τους έκαναν να αποφεύγουν το φως της παρουσίας Του και τη φροντίδα Του, καθώς και να αμφισβητούν τα λόγια Του. Τι συνέπειες είχε αυτή η αλλαγή; Οι άνθρωποι δεν ήταν πια όπως παλιά, οι καρδιές και οι σκέψεις τους δεν ήταν πλέον τόσο αγνές, ούτε έβλεπαν πλέον τον Θεό ως Θεό ή ως τον πιο κοντινό σ’ αυτούς. Αντίθετα, Τον αμφισβητούσαν και Τον φοβούνταν, με αποτέλεσμα να απομακρυνθούν από Αυτόν και να αναπτύξουν μια νοοτροπία σύμφωνα με την οποία ήθελαν να κρυφτούν από Εκείνον και να μείνουν μακριά Του. Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε η πτώση της ανθρωπότητας. Η πτώση της ανθρωπότητας ξεκίνησε από τα λόγια που ξεστόμισε ο Σατανάς· λόγια δηλητηριώδη, δελεαστικά και αποπροσανατολιστικά. Οι σκέψεις που ενστάλαξαν τα λόγια αυτά στους ανθρώπους τούς έκαναν να αμφισβητούν τον Θεό, να Τον παρεξηγούν και να είναι καχύποπτοι απέναντί Του, με αποτέλεσμα να αποξενωθούν από Αυτόν. Έτσι, όχι μόνο δεν ήταν πλέον πρόθυμοι να Τον αντικρίσουν, αλλά ήθελαν μάλιστα να κρυφτούν απ’ Αυτόν, και δεν πίστευαν καν τα λόγια Του. Τι είπε ο Θεός σχετικά με αυτό; Είπε το εξής: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει» (Γέν. 2:16-17). Αντίθετα, ο Σατανάς είπε ότι δεν ήταν σίγουρο πως θα πέθαιναν όσοι θα έτρωγαν καρπούς από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Εξαιτίας των αποπροσανατολιστικών λόγων του Σατανά, οι άνθρωποι άρχισαν να αμφισβητούν και να αρνούνται τα λόγια του Θεού. Με άλλα λόγια, άρχισαν να αναπτύσσουν ορισμένες απόψεις για τον Θεό μέσα τους και δεν ήταν πλέον τόσο αγνοί όσο πριν. Εξαιτίας, λοιπόν, των απόψεων και των αμφιβολιών που ανέπτυξαν, δεν πίστευαν πλέον στα λόγια του Θεού ούτε κι ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός και ότι υπάρχει μια αναπόδραστη σχέση μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού. Έπαψαν μάλιστα να πιστεύουν ότι ο Θεός είναι ικανός να προστατεύει και να φροντίζει τους ανθρώπους. Από τη στιγμή που έπαψαν να πιστεύουν σ’ αυτά τα πράγματα, δεν ήταν πλέον πρόθυμοι να δεχτούν τη φροντίδα και την προστασία του Θεού ούτε φυσικά και κανένα από τα λόγια που έβγαιναν από το στόμα Του. Η πτώση της ανθρωπότητας ξεκίνησε από τα δελεαστικά λόγια του Σατανά· από μια ιδέα και μια άποψη που ενστάλαξε ο Σατανάς στους ανθρώπους. Και φυσικά ξεκίνησε όταν ο Σατανάς έβαλε σε πειρασμό, αποπροσανατόλισε και παραπλάνησε τους ανθρώπους. Αυτή η ιδέα και η άποψη που ενστάλαξε ο Σατανάς στους ανθρώπους τούς έκανε να πάψουν να πιστεύουν στον Θεό και στα λόγια Του και να αρχίσουν να Τον αμφισβητούν, να Τον παρεξηγούν, να είναι καχύποπτοι απέναντί Του, να κρύβονται και να απομακρύνονται από Αυτόν, να αρνούνται τα λόγια Του, να αρνούνται την ίδια Του την ταυτότητα και μάλιστα το γεγονός ότι οι άνθρωποι προέρχονται από Εκείνον. Με αυτόν τον τρόπο ο Σατανάς, βήμα-βήμα, βάζει σε πειρασμό τους ανθρώπους και τους διαφθείρει, ενώ παράλληλα διαταράσσει και βλάπτει τη σχέση τους με τον Θεό, και τους εμποδίζει να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να δεχτούν οποιαδήποτε λόγια βγαίνουν από το στόμα Του. Ο Σατανάς διαταράσσει διαρκώς την προθυμία που έχουν οι άνθρωποι να αναζητήσουν την αλήθεια και να δεχτούν τα λόγια του Θεού. Ανίσχυροι να αντισταθούν στις διάφορες παρατηρήσεις του Σατανά, οι άνθρωποι χωρίς καν να το καταλάβουν διαβρώνονται και διαποτίζονται από αυτές, και τελικά εκφυλίζονται σε τέτοιο βαθμό που γίνονται εχθροί και ανταγωνιστές του Θεού. Αυτή είναι ουσιαστικά η επίδραση και η ζημιά που προκαλούν στην ανθρωπότητα τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή. Εννοείται πως καθώς συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτά τα πράγματα, τα αναλύουμε από τη ρίζα τους, ώστε οι άνθρωποι να κατανοήσουν σε βάθος τον τρόπο με τον οποίο διαφθείρει ο Σατανάς την ανθρωπότητα, καθώς και ποιες μεθόδους χρησιμοποιεί. Η κύρια τακτική που ακολουθεί ο Σατανάς για να διαφθείρει τους ανθρώπους είναι να στοχεύει στις σκέψεις και τις απόψεις τους, να καταστρέφει τη σχέση τους με τον Θεό και, βήμα-βήμα, να τους αποσπά σταδιακά από Εκείνον. Όταν οι άνθρωποι άκουσαν για πρώτη φορά τα λόγια του Θεού, πίστευαν ότι ήταν σωστά και ήθελαν να ενεργούν και να ασκούνται σύμφωνα με αυτά. Σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση, ο Σατανάς προσπάθησε με κάθε λογής ιδέες και λόγια να διαβρώσει και να διαλύσει σιγά-σιγά τη λιγοστή πίστη, αποφασιστικότητα και φιλοδοξία που είχαν οι άνθρωποι, καθώς και τα λιγοστά ελαφρώς θετικά πράγματα και τις θετικές επιθυμίες που διατηρούσαν, και να τα αντικαταστήσει με τα δικά του ρητά και τους δικούς του ορισμούς, τις δικές του απόψεις και τις δικές του αντιλήψεις για τα διάφορα πράγματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να ελέγχονται εν αγνοία τους από τις ιδέες του Σατανά και να γίνονται αιχμάλωτοι και σκλάβοι του. Έτσι δεν έχουν τα πράγματα; (Ναι.) Καθ’ όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, όσο πιο βαθιά και πιο απτά αποδέχονται οι άνθρωποι τις ιδέες του Σατανά, τόσο πιο απόμακρη γίνεται η σχέση τους με τον Θεό. Έτσι, παρεκκλίνουν όλο και περισσότεροι από το μήνυμα ότι «οι άνθρωποι είναι δημιουργημένα όντα και ο Θεός είναι ο Δημιουργός», το οποίο δεν το πιστεύουν ούτε το αναγνωρίζουν πια τόσοι άνθρωποι. Αντιθέτως, το θεωρούν μύθο και θρύλο, ανύπαρκτο γεγονός και μοχθηρή πλάνη, ενώ ορισμένοι άνθρωποι της σημερινής κοινωνίας το καταδικάζουν μάλιστα ως αιρετικό. Πρέπει να πούμε, λοιπόν, ότι όλα αυτά είναι αποτέλεσμα και συνέπεια της ευρείας διάδοσης των μοχθηρών πλανών του Σατανά στην ανθρωπότητα. Και πρέπει, επίσης, να πούμε ότι καθ’ όλη την ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης, ο Σατανάς, βήμα-βήμα, σέρνει την ανθρωπότητα στην άβυσσο της αμαρτίας και του θανάτου, απομακρύνοντάς την από το φως της παρουσίας του Θεού, από τη φροντίδα και την προστασία Του και από τη σωτηρία Του, και όλα αυτά με το πρόσχημα ότι κάνει θετικά πράγματα όπως το να διδάσκει τους ανθρώπους, να ρυθμίζει τα λόγια και τις πράξεις τους και ούτω καθεξής. Η Παλαιά Διαθήκη της Βίβλου καταγράφει μαρτυρίες για αγγελιοφόρους του Θεού που ήρθαν για να μιλήσουν στους ανθρώπους και να ζήσουν ανάμεσά τους. Κάτι τέτοιο όμως έχει πάψει να συμβαίνει τα τελευταία 2.000 χρόνια και ο λόγος είναι πως, σε ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή, ούτε ένας άνθρωπος δεν είναι σαν τους αρχαίους αγίους και σοφούς που καταγράφονται στη Βίβλο —όπως ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Μωυσής, ο Ιώβ ή ο Πέτρος— ενώ ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή έχει διαποτιστεί από τις ιδέες και τις παρατηρήσεις του Σατανά και δεσμεύεται από αυτές. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Η παραπάνω συναναστροφή αποτελεί μια πτυχή της ουσίας των ρητών της παραδοσιακής κουλτούρας περί ηθικής διαγωγής, καθώς και σημάδι, απόδειξη και σύμβολο της διαφθοράς της ανθρωπότητας από τον Σατανά. Κρίνοντας από την ουσία αυτών των ζητημάτων, όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως —είτε είναι μικρά παιδιά είτε ηλικιωμένοι και άσχετα με την κοινωνική τάξη στην οποία ζουν ή το κοινωνικό υπόβαθρο από το οποίο προέρχονται— περιορίζονται από τις διάφορες παρατηρήσεις του Σατανά, χωρίς καν να διακρίνουν τον βαθμό στον οποίο γίνεται αυτό, ενώ ο τρόπος ζωής τους έχει διαποτιστεί εξ ολοκλήρου από σατανικές ιδέες. Τι αποτελεί, φυσικά, αδιαμφισβήτητο γεγονός; Το ότι ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους. Δεν διαφθείρει τα διάφορα όργανά τους, αλλά τις σκέψεις τους. Και διαφθείροντας τις σκέψεις των ανθρώπων, στρέφει ολόκληρη την ανθρωπότητα εναντίον του Θεού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι που δημιούργησε ο Θεός να μην μπορούν να Τον λατρεύουν πια, αλλά αντίθετα να χρησιμοποιούν κάθε λογής ιδέες και απόψεις του Σατανά για να επαναστατήσουν εναντίον Του και να Του αντισταθούν, να Τον προδώσουν και να Τον απορρίψουν. Αυτή είναι η φιλοδοξία και το πονηρό σχέδιο του Σατανά, και φυσικά το αληθινό του πρόσωπο. Έτσι, λοιπόν, διαφθείρει ο Σατανάς την ανθρωπότητα. Ωστόσο, δεν έχει καμία σημασία εδώ και πόσες χιλιάδες χρόνια διαφθείρει ο Σατανάς την ανθρωπότητα· δεν έχει καμία σημασία πόσα γεγονότα καταδεικνύουν τη διαφθορά της ανθρωπότητας από τον Σατανά ούτε έχει σημασία πόσο στρεβλές και παράλογες είναι οι διάφορες ιδέες και απόψεις με τις οποίες διαφθείρει την ανθρωπότητα και σε ποιον βαθμό περιορίζονται οι ανθρώπινες σκέψεις από αυτές. Με λίγα λόγια, ανεξάρτητα από όλα αυτά, όταν ο Θεός έρχεται να εργαστεί για να σώσει τους ανθρώπους και όταν εκφράζει την αλήθεια, ακόμη κι αν οι άνθρωποι ζουν μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, Εκείνος εξακολουθεί να είναι σε θέση να τους ανακτήσει από τη δύναμη του Σατανά και να τους κατακτήσει, και μπορεί φυσικά να τους κάνει να κατανοήσουν την αλήθεια μέσω της παίδευσης και της κρίσης Του, να γνωρίσουν την ουσία και την αλήθεια της διαφθοράς τους, να αποτινάξουν τις σατανικές τους διαθέσεις, να υποταχθούν σε Αυτόν, να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό. Αυτό είναι, λοιπόν, το τελικό αποτέλεσμα που θα επιτευχθεί αναπόφευκτα, αλλά και μια τάση κατά την οποία θα υλοποιηθεί σίγουρα το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού κι Εκείνος θα εμφανιστεί σε όλες τις χώρες και όλους τους λαούς με δοξολογίες. Όπως ακριβώς αναφέρεται στα λόγια του Θεού: «Ο Θεός κρατά τον λόγο Του κι ο λόγος Του θα πραγματοποιηθεί κι αυτό που επιτυγχάνει Αυτός κρατά για πάντα». Αυτή η πρόταση είναι αλήθεια. Το πιστεύετε; (Ναι.) Είναι ένα γεγονός που θα πραγματοποιηθεί πάση θυσία, επειδή κατά το τελευταίο στάδιο του έργου Του, ο Θεός παρέχει στους ανθρώπους την αλήθεια και ζωή. Σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο από τριάντα χρόνια, έχει προσέλθει ενώπιόν Του ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων, τους οποίους έχει κατακτήσει και οι οποίοι Τον ακολουθούν τώρα με ακλόνητη αποφασιστικότητα. Οι άνθρωποι αυτοί αρνούνται να δεχθούν οποιοδήποτε όφελος τους προσφέρει ο Σατανάς, ενώ είναι πρόθυμοι να δεχτούν την παίδευση και την κρίση του Θεού, καθώς και τη σωτηρία Του. Είναι όλοι πρόθυμοι να ξαναπάρουν τη θέση τους ως δημιουργημένα όντα και να αποδεχτούν την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Δημιουργού. Δεν αποδεικνύει αυτό πως το έργο του Θεού αποδίδει καρπούς; (Ναι.) Μιλάμε για ένα τεκμηριωμένο γεγονός, για ένα γεγονός που έχει ήδη συντελεστεί, και φυσικά είναι κάτι που συμβαίνει τώρα και που έχει ήδη συμβεί. Με όποιον τρόπο κι αν διαφθείρει ο Σατανάς την ανθρωπότητα και όποιες μεθόδους κι αν χρησιμοποιεί, ο Θεός θα έχει πάντα κάποιον τρόπο να ανακτήσει τους ανθρώπους από τη δύναμη του Σατανά, να τους σώσει, να τους επαναφέρει ενώπιόν Του και να αποκαταστήσει τη σχέση μεταξύ της ανθρωπότητας και του Δημιουργού. Αυτή είναι η παντοδυναμία και η εξουσία του Θεού, και είτε το πιστεύεις είτε όχι, αργά ή γρήγορα θα έρθει αυτή η μέρα.