Θα συνεχίσουμε τώρα τη συναναστροφή μας με το επόμενο ρητό περί ηθικής διαγωγής: Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο. Φαινομενικά είναι μια μεγαλόστομη δήλωση, ευρέως διαδεδομένη σε όλη ανθρωπότητα. Ιδιαίτερα όσοι δίνουν μεγάλη αξία στο συναίσθημα και στην αδελφοσύνη υιοθετούν αυτό το ρητό ως αξίωμα που θα τους βοηθήσει να κάνουν πολλούς φίλους. Σε όποια εποχή και από όποια εθνοτική ομάδα κι αν χρησιμοποιείται, το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» έχει γερές βάσεις. Με άλλα λόγια, συνάδει αρκετά με τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης. Συνάδει, πιο συγκεκριμένα, με την έννοια της «αδελφοσύνης», μια έννοια που τηρούν πιστά οι άνθρωποι στη συνείδησή τους. Όσοι εκτιμούν την αδελφοσύνη θα έτρωγαν πρόθυμα σφαίρα για έναν φίλο. Σε όσο δύσκολη ή επικίνδυνη κατάσταση κι αν βρίσκεται ο φίλος τους, θα έμπαιναν μπροστά και θα έτρωγαν σφαίρα γι’ αυτόν. Αυτό είναι το πνεύμα ενός ανθρώπου που θυσιάζει τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων. Το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» ενσταλάζει βασικά στους ανθρώπους την ιδέα να εκτιμούν την αδελφοσύνη. Απαιτεί από την ανθρώπινη φύση να τηρεί το εξής πρότυπο: να εκτιμά ο άνθρωπος την αδελφοσύνη. Αυτή είναι η ουσία αυτού του ρητού. Ποια είναι η σημασία της λέξης «αδελφοσύνη»; Ποιο είναι το πρότυπο της αδελφοσύνης; Να μπορεί κανείς να θυσιάσει τα συμφέροντά του για έναν φίλο και να κάνει τα πάντα για να τον ικανοποιήσει. Έχεις ηθικό χρέος να βοηθάς τον φίλο σου με όποιον τρόπο χρειάζεται, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ρισκάρεις τη ζωή σου. Μόνο έτσι λογίζεται κανείς ως αληθινός φίλος και μόνο αυτό θεωρείται αληθινή αδελφοσύνη. Ο όρος «αδελφοσύνη» μπορεί να ερμηνευτεί και μ’ έναν ακόμη τρόπο: να είσαι σε θέση να ρισκάρεις τη ζωή σου, να δώσεις τη ζωή σου ή να βάλεις τη ζωή σου σε κίνδυνο για έναν φίλο, χωρίς να σε νοιάζει αν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις. Αυτή είναι μια φιλία που αντέχει θανάσιμες δοκιμασίες, μια φιλία ζωής και θανάτου· αυτό θα πει αληθινή αδελφοσύνη. Έτσι ορίζεται ένας φίλος σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ηθικής διαγωγής. Προκειμένου να θεωρείσαι αληθινός φίλος, πρέπει να είσαι πρόθυμος να φας σφαίρα για τους φίλους σου· αυτό το κριτήριο της ηθικής διαγωγής πρέπει να τηρεί κανείς στις φιλικές του σχέσεις και αυτήν την ηθική διαγωγή απαιτείται να έχουν οι άνθρωποι όταν κάνουν φίλους. Το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» δίνει την εντύπωση ενός ιδιαίτερα ηρωικού και δίκαιου ρητού, καθώς και ιδιαίτερα σπουδαίου και ευγενούς· εμπνέει τον θαυμασμό και την επιδοκιμασία των ανθρώπων, ενώ τους πείθει πως όσοι μπορούν να το τηρήσουν δεν είναι κοινοί θνητοί, αλλά έρχονται από άλλο κόσμο και ξεπηδούν από τις ρωγμές κάποιου βράχου· τους κάνει να πιστεύουν ότι όσοι το τηρούν είναι ιδιαίτερα δίκαιοι, σαν άλλοι ιππότες ή ξιφομάχοι. Γι’ αυτό, λοιπόν, οι άνθρωποι αποδέχονται πρόθυμα αυτές τις τόσο απλοϊκές και ξεκάθαρες ιδέες και απόψεις, οι οποίες μπορούν εύκολα να εισχωρήσουν στα βάθη της καρδιάς τους. Νιώθετε κι εσείς κάπως έτσι για το ρητό «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο»; (Ναι.) Στη σημερινή εποχή, λίγοι είναι αυτοί που θα έτρωγαν σφαίρα για έναν φίλο. Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι άνθρωποι ελπίζουν ότι οι φίλοι τους θα έτρωγαν πρόθυμα σφαίρα γι’ αυτούς και ότι είναι αφοσιωμένοι και καλοί φίλοι. Ελπίζουν ότι, στις δύσκολες στιγμές, θα τους έτειναν χείρα βοηθείας χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς να τους θέτουν όρους, αλλά και ότι θα έκαναν τα πάντα γι’ αυτούς, αψηφώντας όλες τις δυσκολίες και χωρίς να τους πτοεί κανένας κίνδυνος. Αν έχεις κι εσύ τέτοιες απαιτήσεις από τους φίλους σου, μήπως αυτό δείχνει ότι εξακολουθεί να σε επηρεάζει και να σε δεσμεύει η ιδέα ότι πρέπει να φας σφαίρα για έναν φίλο; Θεωρείς ότι ζεις ακόμα σύμφωνα με αυτόν τον παλιό, παραδοσιακό τρόπο σκέψης; (Ναι.) Στις μέρες μας, οι άνθρωποι εκφράζουν συχνά το εξής παράπονο: «Σήμερα τα δημόσια ήθη έχουν πάρει την κατιούσα· η νοοτροπία των ανθρώπων δεν είναι ίδια με αυτήν των προγόνων τους, έχουν αλλάξει οι καιροί, οι φίλοι δεν είναι όπως ήταν παλιά, κανείς δεν εκτιμά πια την αδελφοσύνη, έχει χαθεί η ανθρώπινη ζεστασιά, ενώ στις διαπροσωπικές τους σχέσεις οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο απόμακροι». Παρόλο που στις μέρες μας είναι ελάχιστοι αυτοί που εκτιμούν την αδελφοσύνη μεταξύ φίλων, οι άνθρωποι εξακολουθούν να νιώθουν νοσταλγία για εκείνους τους ιπποτικούς και καλόκαρδους ανθρώπους μιας παλιάς εποχής που θα έδιναν μέχρι και τη ζωή τους για έναν φίλο, εκτιμώντας ιδιαίτερα το ύφος που αποπνέουν. Σκεφτείτε, παραδείγματος χάρη, μερικές από τις ιστορίες ανθρώπων από παλαιότερες εποχές που έδωσαν τη ζωή τους για έναν φίλο, οι οποίες έμειναν στην ιστορία· ιδιαίτερα εκείνες τις ιστορίες που διαδραματίζονται στον κόσμο των πολεμικών τεχνών και αφορούν ανθρώπους που υπερασπίζονται την έννοια της αδελφοσύνης. Ακόμα και σήμερα, όταν οι άνθρωποι παρακολουθούν αυτές τις ιστορίες σε ταινίες και τηλεοπτικά δράματα, εξακολουθούν να νιώθουν ρίγη συγκίνησης στην καρδιά τους και ελπίζουν ότι θα ξανάρθει μια εποχή γεμάτη με τη ζεστασιά των ανθρώπων, όπως τότε που όλοι εκτιμούσαν την αδελφοσύνη. Τι δείχνουν όλα αυτά; Δείχνουν, μήπως, ότι στο μυαλό τους οι άνθρωποι εκτιμούν ιδιαίτερα την ιδέα ότι κάποιος πρέπει να τρώει σφαίρα για έναν φίλο και τη θεωρούν κάτι θετικό και ένα υψηλό ηθικό πρότυπο για να είναι ή να γίνει κάποιος καλός άνθρωπος; (Ναι.) Οι σημερινοί άνθρωποι δεν τολμούν να θέσουν τέτοιες απαιτήσεις στον εαυτό τους και αδυνατούν να το καταφέρουν οι ίδιοι. Ωστόσο, εξακολουθούν να ελπίζουν ότι θα συναντήσουν τέτοιους ανθρώπους γύρω τους, ότι θα συνάψουν σχέσεις μαζί τους και θα γίνουν φίλοι, έτσι ώστε όταν οι ίδιοι έρθουν αντιμέτωποι με κάποιες δυσκολίες, ο φίλος τους να μπορέσει να φάει σφαίρα για εκείνους. Κρίνοντας από τις στάσεις και τις απόψεις των ανθρώπων σχετικά με αυτό το ρητό περί ηθικής διαγωγής, είναι σαφές ότι αυτές οι ιδέες και απόψεις που δίνουν αξία στην αδελφοσύνη τούς επηρεάζουν σε βάθος. Εφόσον, λοιπόν, τους επηρεάζουν, είναι φυσικά πολύ πιθανό να ζουν σύμφωνα με αυτές τις ιδέες και απόψεις που τους ενθαρρύνουν να επιδιώκουν και να ακολουθούν πιστά το πνεύμα της αδελφοσύνης. Αυτό τους οδηγεί συχνά να βρεθούν υπό τον έλεγχο και την κυριαρχία αυτών των ιδεών και απόψεων, ενώ είναι πιθανό να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με αυτές. Ταυτόχρονα, έχουν την τάση να κρίνουν τους ανθρώπους σύμφωνα με αυτές τις ιδέες και απόψεις, αναρωτώμενοι: «Εκτιμά αυτός ο άνθρωπος την αδελφοσύνη; Αν την εκτιμά, είναι καλός άνθρωπος· αν, όμως, δεν την εκτιμά, δεν αξίζει να έχω σχέσεις μαζί του και δεν είναι καλός άνθρωπος». Φυσικά, επηρεάζεσαι και με έναν άλλο τρόπο· αυτές, δηλαδή, οι ιδέες για την αδελφοσύνη τείνουν να διέπουν, να περιορίζουν και να κρίνουν τη συμπεριφορά σου, ενώ τις θεωρείς κριτήρια και κατευθυντήριες γραμμές για τις αλληλεπιδράσεις σου με τους άλλους. Για παράδειγμα, έχοντας επηρεαστεί βαθιά από αυτές τις ιδέες και απόψεις, όταν αλληλεπιδράς με κάποιους αδελφούς και αδελφές, αξιολογείς την κάθε σου πράξη χρησιμοποιώντας τη συνείδησή σου. Ποια είναι η σημασία του όρου «συνείδηση»; Στην πραγματικότητα, για τους ανθρώπους σημαίνει κατά βάθος αδελφοσύνη και τίποτα άλλο. Όταν κάποιες φορές βοηθά κανείς τους αδελφούς και τις αδελφές του, το κάνει από αδελφοσύνη· όταν κάποιες φορές συμπάσχει μαζί τους, το κάνει, επίσης, από αδελφοσύνη. Όταν κάποιες φορές εκτελεί κανείς το καθήκον του και κάνει κάποια συμβολική προσπάθεια στην οικογένεια του Θεού, όταν δαπανά κάτι ή παίρνει κάποια απόφαση της στιγμής, στην πραγματικότητα όλα αυτά τα κάνει επειδή τον έχουν κυριεύσει οι ιδέες που δίνουν αξία στην αδελφοσύνη. Όλα αυτά τα φαινόμενα δεν δείχνουν ξεκάθαρα και κατηγορηματικά ότι αυτές οι ιδέες και απόψεις επηρεάζουν σε βάθος τους ανθρώπους και τους έχουν ήδη δεσμεύσει και αφομοιώσει; Τι εννοώ με τους όρους «δεσμεύσει» και «αφομοιώσει»; Μπορεί, άραγε, να πει κανείς ότι οι ιδέες και οι απόψεις που δίνουν αξία στην αδελφοσύνη όχι μόνο είναι σε θέση να ελέγχουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων, αλλά έχουν ήδη γίνει και η φιλοσοφία της ύπαρξης τους και η ζωή τους, και ότι οι άνθρωποι έχουν προσκολληθεί σ’ αυτές και τις θεωρούν θετικά πράγματα; Γιατί λέω ότι τις θεωρούν θετικά πράγματα; Όταν οι άνθρωποι ακούνε τα λόγια του Θεού, όταν κάνουν πράξη τα λόγια Του και υποτάσσονται σ’ Αυτόν, όταν εκτελούν το καθήκον τους χωρίς ίχνος επιπολαιότητας, όταν πληρώνουν μεγαλύτερο τίμημα και είναι πιστοί στον Θεό, όλη τους η συμπεριφορά διέπεται σε μεγάλο βαθμό από την ιδέα της αδελφοσύνης και έχει νοθευτεί από αυτό το στοιχείο της αδελφοσύνης. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, λένε το εξής: «Πρέπει να είμαστε ευσυνείδητοι στη συμπεριφορά μας, δεν μπορούμε να κάνουμε πρόχειρα το καθήκον μας! Ο Θεός μάς έχει δώσει άφθονη χάρη. Παρότι βρισκόμαστε σε ένα τόσο επικίνδυνο περιβάλλον και εν μέσω όλης αυτής της ανελέητης καταστολής και δίωξης από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, ο Θεός μάς προστατεύει και μας σώζει από την επιρροή του Σατανά. Δεν πρέπει να χάσουμε τη συνείδησή μας, πρέπει να εκτελούμε σωστά το καθήκον μας για να ανταποδώσουμε την αγάπη του Θεού! Ο Θεός είναι Αυτός που μας δίνει ζωή, γι’ αυτό πρέπει να Του είμαστε πιστοί για να ανταποδώσουμε την αγάπη Του. Δεν πρέπει να φανούμε αχάριστοι!» Κάποιοι άλλοι άνθρωποι, όταν καλούνται να αναλάβουν ένα καθήκον που απαιτεί να πάρουν ρίσκα και να πληρώσουν κάποιο τίμημα, λένε το εξής: «Αν δεν βγει κανείς άλλος μπροστά, θα το κάνω εγώ. Δεν φοβάμαι τον κίνδυνο!» Οι άλλοι τούς ρωτούν: «Πώς και δεν φοβάσαι τον κίνδυνο;» Κι εκείνοι απαντούν: «Καλά, δεν υπάρχει ίχνος ηθικής ακεραιότητας στη συμπεριφορά σας; Η οικογένεια του Θεού μού φέρεται καλά, ο Θεός είναι καλός μαζί μου. Έχω πάρει την απόφαση να Τον ακολουθήσω, άρα οφείλω να κάνω το χρέος μου και να πάρω αυτά τα ρίσκα. Πρέπει να διαθέτω αυτό το πνεύμα αδελφοσύνης και να εκτιμώ την αξία του». Αυτά λένε και άλλα παρόμοια. Αυτά τα φαινόμενα και αυτές οι αποκαλύψεις των ανθρώπων δεν διέπονται ως ένα βαθμό από αυτές τις ιδέες και απόψεις που δίνουν αξία στην αδελφοσύνη; Εφόσον διέπονται από αυτές τις ιδέες και απόψεις, οι κρίσεις και οι επιλογές των ανθρώπων, καθώς και ορισμένες από τις συμπεριφορές που αποκαλύπτουν, ως επί το πλείστον δεν έχουν καμία σχέση με την άσκηση της αλήθειας. Αποτελούν απλώς στιγμιαίες παρορμήσεις, στιγμιαίες ψυχικές καταστάσεις ή στιγμιαίες επιθυμίες. Όταν κάποιος ενεργεί έτσι, δεν τηρεί τις αλήθεια-αρχές, δεν το κάνει επειδή ο ίδιος επιθυμεί να εκτελέσει το καθήκον του ούτε επειδή αγαπά την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Για τους λόγους αυτούς, αυτή η αδελφοσύνη μεταξύ των ανθρώπων συχνά δεν αντέχει, διαρκεί λίγες μόνο φορές και για μικρό χρονικό διάστημα. Μετά από λίγο καιρό, οι άνθρωποι ξεμένουν από ενέργεια, σαν ξεφούσκωτη μπάλα. Κάποιοι λένε: «Πώς είχα τόση ενέργεια προηγουμένως; Πώς ήμουν τόσο πρόθυμος να αναλάβω τόσο επικίνδυνες δουλειές για τον οίκο του Θεού; Πώς γίνεται όλη αυτή η ενέργεια να έχει πλέον χαθεί;» Δεν ήταν τότε παρά μια παρόρμηση της στιγμής, μια στιγμιαία επιθυμία ή απόφαση που πήρες, η οποία είχε αναπόφευκτα νοθευτεί με ένα στοιχείο αδελφοσύνης. Επί τη ευκαιρία, τι ακριβώς σημαίνει ο όρος «αδελφοσύνη»; Με απλά λόγια, πρόκειται για μια στιγμιαία ψυχική διάθεση ή ψυχική κατάσταση· για μια, δηλαδή, ψυχική διάθεση που εκδηλώνουν οι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι με ειδικά περιβάλλοντα και καταστάσεις. Είναι μια πολύ εύθυμη, πολύ αισιόδοξη και θετική ψυχική διάθεση κι αυτό σου επιτρέπει να κάνεις θετικές κρίσεις και επιλογές και μεγαλόστομες δηλώσεις, ενώ είσαι και πρόθυμος να εργαστείς σκληρά. Αυτού του είδους η προθυμία, όμως, στην πραγματικότητα δεν είναι μια κατάσταση κατά την οποία αγαπάς, κατανοείς και κάνεις πράξη την αλήθεια. Είναι απλώς μια ψυχική διάθεση που παράγεται ως αποτέλεσμα της κυριαρχίας τέτοιων ιδεών και απόψεων που δίνουν αξία στην αδελφοσύνη. Έτσι έχουν τα πράγματα με απλά λόγια. Σε βαθύτερο επίπεδο, όπως το βλέπω Εγώ, η αδελφοσύνη είναι στην πραγματικότητα ένα ξέσπασμα παρορμητικότητας. Τι εννοώ όταν λέω «ένα ξέσπασμα παρορμητικότητας»; Όταν, για παράδειγμα, είναι κάποιος χαρούμενος για ένα διάστημα, μπορεί να μείνει όλη μέρα κι όλη νύχτα νηστικός και άυπνος, αλλά να μη νιώθει ούτε πείνα ούτε κούραση. Είναι φυσιολογικό αυτό; Υπό κανονικές συνθήκες, αν οι άνθρωποι δεν φάνε ένα γεύμα, θα πεινάσουν, ενώ αν δεν κοιμηθούν καλά όλη τη νύχτα, θα νιώθουν ατονία και δεν θα έχουν ενέργεια. Αν, όμως, λόγω της παρόρμησής τους, έχουν εύθυμη διάθεση και δεν νιώθουν πείνα, νύστα ή κούραση, δεν είναι μη κανονικό αυτό; (Είναι.) Είναι μήπως μια φυσική αποκάλυψη ζωή-διάθεσης; (Όχι.) Αν δεν είναι μια κανονική αποκάλυψη, τι είναι τότε; Παρορμητικότητα. Τι άλλο σημαίνει η λέξη «παρορμητικότητα»; Σημαίνει ότι, εξαιτίας κάποιων μη κανονικών συναισθημάτων, όπως για παράδειγμα η χαρά ή ο θυμός της στιγμής, ένας άνθρωπος εκδηλώνει κάποιες ακραίες συμπεριφορές και βρίσκεται σε κατάσταση παραλογισμού. Ποιες είναι αυτές οι ακραίες συμπεριφορές; Όταν κάποιοι άνθρωποι είναι χαρούμενοι, χαρίζουν καμιά φορά τα πιο πολύτιμα πράγματα που έχουν στο σπίτι τους σε άλλους· κάποιες άλλες φορές, σε μια έκρηξη θυμού, μπορεί να μαχαιρώσουν κάποιον και να τον σκοτώσουν. Αυτό δεν είναι παρορμητικότητα; Πρόκειται για ακραίες συμπεριφορές οι οποίες εκδηλώνονται όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση παραλογισμού. Αυτό είναι η παρορμητικότητα. Μερικοί άνθρωποι, όταν αρχίζουν να εκτελούν το καθήκον τους για πρώτη φορά, είναι πολύ χαρούμενοι. Δεν πεινάνε όταν είναι ώρα να φάνε ούτε νυστάζουν όταν έρχεται η ώρα να ξεκουραστούν, ενώ αναφωνούν: «Ας δαπανήσουμε για τον Θεό, ας πληρώσουμε το τίμημα για τον Θεό και ας υπομείνουμε κάθε δυσκολία!» Κάθε φορά, όμως, που στεναχωριούνται, δεν θέλουν να κάνουν τίποτα, δεν θέλουν να βλέπουν άνθρωπο, ενώ σκέφτονται μέχρι και να πάψουν να πιστεύουν. Όλα αυτά είναι παρορμητικότητα. Πώς έχει προκύψει αυτή η παρορμητικότητα; Έχει μήπως προκύψει εξαιτίας των διεφθαρμένων ανθρώπινων διαθέσεων; Κατά βάση, είναι αποτέλεσμα του ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν είναι σε θέση να την κάνουν πράξη. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, επηρεάζονται από διάφορες στρεβλές σκέψεις. Επηρεασμένοι τώρα από αυτές τις διάφορες στρεβλές και αρνητικές σκέψεις, αναπτύσσουν διάφορες παράλογες και µη κανονικές διαθέσεις, υπό την επίδραση των οποίων καταλήγουν σε κάθε λογής θερμόαιμες κρίσεις και συμπεριφορές. Έτσι ακριβώς δεν είναι; Ποια είναι η ουσία της ιδεολογικής άποψης «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο»; (Η παρορμητικότητα.) Σωστά, η παρορμητικότητα. Είναι, άρα, καθόλου ορθολογικό το ρητό «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο»; Συμφωνεί με τις αρχές; Είναι κάτι θετικό που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι; Προφανώς και όχι. Είναι παράλογο να τρώει κανείς σφαίρα για έναν φίλο· είναι επιπόλαιο και παρορμητικό. Είναι ένα θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί ορθολογικά. Πειράζει να μην εκτιμάτε την αδελφοσύνη τόσο πολύ που να τρώγατε σφαίρα για έναν φίλο; Πειράζει να βοηθάτε τους φίλους σας μόνο στον βαθμό που μπορείτε; Ποιος είναι ο σωστός τρόπος δράσης; Γιατί είναι τελείως λανθασμένες ιδέες και απόψεις όπως το «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο», οι οποίες φαίνεται να δίνουν ιδιαίτερη αξία στην αδελφοσύνη; Τι το κακό έχουν; Πρέπει να γίνει σαφές σε όλους αυτό το ζήτημα. Μόλις γίνει αυτό, οι άνθρωποι θα εγκαταλείψουν εντελώς αυτές τις ιδέες και απόψεις. Στην πραγματικότητα, είναι ένα πολύ απλό ζήτημα. Μπορείτε να το εξηγήσετε ξεκάθαρα; Το ότι δεν έχετε καμία άποψη γι’ αυτό το ζήτημα και τίποτα να πείτε, επιβεβαιώνει ένα πράγμα: Πριν αναλύσω το ρητό «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο», όλοι σας το τηρούσατε ή το λατρεύατε ιδιαιτέρως· όλοι σας ζηλεύατε τους ανθρώπους που θα έτρωγαν σφαίρα για έναν φίλο, αλλά και όσους είχαν την ευκαιρία να γίνουν φίλοι με έναν τέτοιο άνθρωπο, και νιώθατε ότι είναι χαρά και τιμή να έχει κανείς τέτοιους φίλους. Έτσι δεν είναι; Ποια είναι η άποψή σας γι’ αυτό; (Νομίζω ότι όποιος αντιμετωπίζει τους ανθρώπους σύμφωνα με το ρητό «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» δεν ακολουθεί τις αρχές και κάτι τέτοιο δεν συνάδει με την αλήθεια.) Πώς σας φαίνεται αυτή η απάντηση; Μπορεί να σε απαλλάξει από τα δεσμά και τους περιορισμούς που σου βάζουν αυτές οι ιδέες και απόψεις; Μπορεί να αλλάξει τις μεθόδους και τις αρχές με τις οποίες αντιμετωπίζεις τα ζητήματα αυτά; Μπορεί να διορθώσει τις παράλογες απόψεις που έχεις γι’ αυτά τα ζητήματα; Αν όχι, τότε τι είδος απάντηση είναι αυτή; (Είναι ένα δόγμα.) Τι νόημα έχει να λέτε απλώς δόγματα; Μη λέτε δόγματα. Πώς προκύπτει το δόγμα; Προκύπτει επειδή δεν βλέπεις ξεκάθαρα την ουσία αυτών των ιδεών και απόψεων και δεν κατανοείς απόλυτα πόσο αρνητικά επηρεάζουν και βλάπτουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι και ενεργείς. Επειδή δεν καταλαβαίνεις πού έγκειται το πρόβλημά τους, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να απαντήσεις και να λύσεις αυτό το πρόβλημα χρησιμοποιώντας ρηχά δόγματα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι το πρόβλημά σου δεν λύνεται με δόγματα, άρα εξακολουθείς να ζεις υπό την κυριαρχία και την επιρροή τέτοιων ιδεών και απόψεων.

Τι το κακό έχουν ιδέες και απόψεις όπως το να «έτρωγε κανείς σφαίρα για έναν φίλο»; Στην πραγματικότητα, αυτό είναι ένα αρκετά απλό ερώτημα και δεν παρουσιάζει καμία δυσκολία. Κανένας άνθρωπος που ζει σ’ αυτόν τον κόσμο δεν ξεπηδάει από τις ρωγμές κάποιου βράχου. Όλοι τους έχουν γονείς και παιδιά, όλοι έχουν κάποιους συγγενείς· κανενός η ύπαρξη σε αυτόν τον ανθρώπινο κόσμο δεν είναι αυτόνομη. Τι εννοώ όταν το λέω αυτό; Εννοώ ότι, εφόσον ζεις σε αυτόν τον ανθρώπινο κόσμο, έχεις να εκπληρώσεις τις δικές σου υποχρεώσεις. Πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να στηρίζεις τους γονείς σου. Πρέπει, επίσης, να αναθρέψεις τα παιδιά σου. Αυτές είναι οι ευθύνες που έχεις στα πλαίσια της οικογένειας. Στα πλαίσια της κοινωνίας, πρέπει, επίσης, να ανταποκριθείς σε ορισμένες κοινωνικές ευθύνες και υποχρεώσεις. Μέσα στην κοινωνία πρέπει να παίζεις έναν ορισμένο ρόλο. Μπορεί, για παράδειγμα, να είσαι εργάτης, αγρότης, επιχειρηματίας, φοιτητής ή διανοούμενος. Από το επίπεδο της οικογένειας μέχρι και αυτό της κοινωνίας, οφείλεις να εκπληρώσεις ένα σωρό ευθύνες και υποχρεώσεις. Πέρα, δηλαδή, από το να εξασφαλίσεις το φαγητό, τα ρούχα, τη στέγαση και τη μετακίνησή σου, υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να κάνεις, αλλά και πολλά πράγματα που οφείλεις να κάνεις και πολλές υποχρεώσεις που οφείλεις να εκπληρώσεις. Αφήνοντας στην άκρη το σωστό μονοπάτι της πίστης στον Θεό στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι, υπάρχουν πολλές οικογενειακές ευθύνες και κοινωνικές υποχρεώσεις στις οποίες, ως μεμονωμένο άτομο, οφείλεις να ανταποκριθείς. Η ύπαρξή σου δεν είναι αυτόνομη. Η ευθύνη που έχεις επωμιστεί δεν περιορίζεται στο να κάνεις φίλους και να περνάς καλά ή στο να βρεις κάποιον που να μπορεί να σε ακούσει και να σε βοηθήσει. Οι περισσότερες και σημαντικότερες, μάλιστα, ευθύνες που έχεις αφορούν την οικογένειά σου και την κοινωνία. Η ζωή σου ως ανθρώπου μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένη και τέλεια μόνο αν ανταποκριθείς επαρκώς στις οικογενειακές σου ευθύνες και τις κοινωνικές σου υποχρεώσεις. Ποιες είναι, λοιπόν, οι ευθύνες στις οποίες οφείλεις να ανταποκρίνεσαι στα πλαίσια της οικογένειας; Ως παιδί, οφείλεις να είσαι σωστός απέναντι στους γονείς σου και να τους στηρίζεις. Όποτε αρρωσταίνουν ή αντιμετωπίζουν κάποια δυσκολία, οφείλεις να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου γι’ αυτούς. Ως γονιός, προκειμένου να θρέψεις ολόκληρη την οικογένειά σου, πρέπει να μοχθείς και να κοπιάζεις, να εργάζεσαι σκληρά και να υπομένεις κάθε κακουχία. Πρέπει να αναλάβεις τη βαριά ευθύνη που έχει ένα γονιός, να αναθρέψεις, δηλαδή, τα παιδιά σου, να τα διδάξεις να ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι και να τους δώσεις να καταλάβουν τις αρχές συμπεριφοράς. Δεν είναι, άρα, λίγες οι ευθύνες που έχεις στα πλαίσια της οικογένειάς σου. Πρέπει να στηρίζεις τους γονείς σου και να αναλαμβάνεις την ευθύνη της ανατροφής των παιδιών σου. Οφείλεις να κάνεις πολλά τέτοια πράγματα. Και τι ευθύνες έχεις στα πλαίσια της κοινωνίας; Πρέπει να τηρείς τους νόμους και τους κανονισμούς, να αντιμετωπίζεις τους άλλους σύμφωνα με ορισμένες αρχές, να βάζεις τα δυνατά σου στη δουλειά σου και να διαχειρίζεσαι σωστά την καριέρα σου. Σε αυτά τα πράγματα πρέπει να ξοδεύεις το ογδόντα με ενενήντα τοις εκατό του χρόνου και της ενέργειάς σου. Όποιον, δηλαδή, ρόλο κι αν διαδραματίζεις στην οικογένειά σου ή στην κοινωνία, σε όποιο μονοπάτι κι αν βαδίζεις, ό,τι φιλοδοξίες και βλέψεις κι αν έχεις, οι ευθύνες που πρέπει να επωμιστεί ο κάθε άνθρωπος είναι πολύ σημαντικές για τον ίδιο και απορροφούν σχεδόν όλον τον χρόνο και την ενέργειά του. Από την άποψη των ευθυνών που έχεις στα πλαίσια της οικογένειάς σου και της κοινωνίας, πού έγκειται η αξία σου ως ανθρώπου και η αξία της ζωής σου αφού εισέλθεις στον κόσμο των ανθρώπων; Στο να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και να εκπληρώνεις τις αποστολές που σου δίνονται από τον Ουρανό. Η ζωή σου δεν ανήκει μόνο σ’ εσένα ούτε, φυσικά, ανήκει στους άλλους. Η ζωή σου υπάρχει για τις αποστολές και τις ευθύνες σου, για να φέρνεις σε πέρας τις ευθύνες, τις υποχρεώσεις και τις αποστολές που οφείλεις στον κόσμο των ανθρώπων. Η ζωή σου δεν ανήκει στους γονείς σου ούτε στη ή στον σύζυγό σου και, φυσικά, δεν ανήκει στα παιδιά σου. Προφανέστατα δεν ανήκει ούτε στους απογόνους σου. Σε ποιον, λοιπόν, ανήκει η ζωή σου; Από τη σκοπιά ενός κοσμικού ανθρώπου, η ζωή σου ανήκει στις ευθύνες και τις αποστολές που σου έχει δώσει ο Θεός. Από τη σκοπιά, όμως, ενός πιστού, η ζωή σου πρέπει να ανήκει στον Θεό, καθώς Εκείνος διευθετεί ό,τι έχει να κάνει μ’ εσένα και κυριαρχεί σ’ αυτό. Εφόσον, λοιπόν, είσαι ένας άνθρωπος που ζει σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν πρέπει να τάζεις αυθαίρετα τη ζωή σου σε κανέναν ούτε και να τη θυσιάζεις αυθαίρετα για κανέναν στο όνομα της αδελφοσύνης. Με άλλα λόγια, δεν πρέπει να απαξιώνεις τη ζωή σου. Για τους άλλους, και ειδικά για τον Σατανά, για αυτήν την κοινωνία και για αυτό το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος, η ζωή σου δεν έχει καμία απολύτως αξία. Για τους γονείς, όμως, και τους συγγενείς σου, η ζωή σου είναι άκρως σημαντική, καθώς οι ευθύνες σου είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την επιβίωσή τους. Ακόμη πιο σημαντικό, βέβαια, είναι το ότι η ζωή σου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κυριαρχία του Θεού σε όλα τα πράγματα και σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Η ζωή σου είναι αναπόσπαστο κομμάτι των πολλών ζωών στις οποίες κυριαρχεί ο Θεός. Μπορεί να μην έχεις σε πολύ μεγάλη εκτίμηση τη ζωή σου —ίσως και να μην πρέπει να την έχεις σε τόσο μεγάλη εκτίμηση. Στην πραγματικότητα, όμως, η ζωή σου έχει τεράστια σημασία για τους γονείς και τους συγγενείς σου, με τους οποίους έχεις στενούς δεσμούς και μια άρρηκτη σχέση. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή έχεις ευθύνες απέναντί τους, ενώ έχουν κι αυτοί ευθύνες απέναντί σου· έχεις ευθύνες απέναντι σ’ αυτήν την κοινωνία, οι οποίες σχετίζονται με τον ρόλο που διαδραματίζεις μέσα σ’ αυτήν. Ο ρόλος κάθε ανθρώπου και κάθε έμβιο ον είναι απαραίτητα για τον Θεό. Είναι όλα τους απαραίτητα στοιχεία της κυριαρχίας του Θεού στην ανθρωπότητα, σ’ αυτόν τον κόσμο, σ’ αυτήν τη γη και σ’ αυτό το σύμπαν. Στα μάτια του Θεού, κάθε ζωή είναι πιο ασήμαντη κι από έναν κόκκο άμμου, πιο αξιοκαταφρόνητη κι από ένα μυρμήγκι. Παρ’ όλα αυτά, επειδή κάθε άνθρωπος είναι μία ζωή, μια ζωή με σάρκα και οστά, παρότι δεν παίζει κάποιον καθοριστικό ρόλο, είναι κι αυτός απαραίτητος για την κυριαρχία του Θεού. Έχοντας, λοιπόν, εξετάσει αυτές τις πτυχές του θέματος, δεν είναι λάθος να είναι κάποιος πρόθυμος να φάει σφαίρα για έναν φίλο του και, όχι μόνο να σκέφτεται το ενδεχόμενο να το κάνει, αλλά να είναι και ανά πάσα στιγμή έτοιμος να θυσιάσει την ίδια του τη ζωή, αδιαφορώντας για τις ευθύνες του απέναντι στην οικογένειά του και την κοινωνία, αδιαφορώντας ακόμα και για τις αποστολές και καθήκοντα που του έχει αναθέσει ο Θεός; (Ναι.) Αυτό συνιστά προδοσία! Το πολυτιμότερο πράγμα που χαρίζει ο Θεός στον άνθρωπο είναι αυτή η πνοή που λέγεται ζωή. Δεν προδίδεις τον Θεό όταν, χωρίς να το πολυσκεφτείς, τάζεις τη ζωή σου σε έναν φίλο στον οποίο νομίζεις ότι μπορείς να την εμπιστευτείς; Δεν δείχνεις ασέβεια απέναντι στη ζωή; Δεν επαναστατείς με αυτήν σου την πράξη ενάντια στον Θεό; Δεν Τον προδίδεις με αυτήν σου την πράξη; (Ναι.) Είναι ξεκάθαρο πως αποποιείσαι των ευθυνών που έχεις απέναντι στην οικογένειά σου και την κοινωνίας και αποφεύγεις τις αποστολές που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Αυτό συνιστά προδοσία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό στη ζωή ενός ανθρώπου από τις ευθύνες που πρέπει να αναλάβει σ’ αυτήν τη ζωή, δηλαδή τις οικογενειακές ευθύνες, τις κοινωνικές ευθύνες και τις αποστολές που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Αυτές οι ευθύνες και οι αποστολές είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει. Αν χάσεις τη ζωή σου θυσιάζοντάς την απερίσκεπτα για κάποιον άλλον εξαιτίας ενός στιγμιαίου αισθήματος αδελφοσύνης ή μιας στιγμιαίας παρόρμησης, υφίστανται ακόμη οι ευθύνες σου; Για ποια αποστολή να μιλήσεις σ’ αυτήν την περίπτωση; Είναι ξεκάθαρο πως δεν εκτιμάς τη ζωή που σου χάρισε ο Θεός ως το πολυτιμότερο πράγμα, αλλά την τάζεις σε άλλους χωρίς να το πολυσκεφτείς, τη θυσιάζεις για χάρη άλλων, ενώ αδιαφορείς τελείως για τις ευθύνες σου απέναντι στην οικογένειά σου και την κοινωνία και τις εγκαταλείπεις, πράγμα ανήθικο και άδικο. Τι προσπαθώ, λοιπόν, να σας πω; Μη δίνετε αδιάφορα τη ζωή σας και μην την τάζετε σε άλλους. Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Μπορώ να την τάξω στους γονείς μου; Μήπως να την τάξω στον σύντροφό μου; Επιτρέπεται αυτό;» Δεν επιτρέπεται. Γιατί δεν επιτρέπεται; Ο Θεός σού δίνει ζωή και σου επιτρέπει να συνεχίσεις να τη ζεις ώστε να μπορείς να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου απέναντι στην οικογένειά σου και την κοινωνία και να εκπληρώνεις τις αποστολές που σου αναθέτει Εκείνος. Δεν το κάνει για να παίρνεις τη ζωή σου στην πλάκα και, χωρίς να το πολυσκεφτείς, να την τάζεις, να τη δίνεις και να την αφιερώνεις στους άλλους ή να την ξοδεύεις για χάρη άλλων ανθρώπων. Αν χάσει κάποιος τη ζωή του, μπορεί σ’ αυτήν την περίπτωση να ανταποκριθεί στις οικογενειακές και κοινωνικές του ευθύνες και τις αποστολές του; Είναι ακόμα εφικτό κάτι τέτοιο; (Όχι.) Κι αν πάψουν να υφίστανται οι οικογενειακές και κοινωνικές ευθύνες ενός ανθρώπου, εξακολουθούν άραγε να υπάρχουν οι ρόλοι του στην κοινωνία; (Όχι.) Κι αν πάψουν να υπάρχουν οι κοινωνικοί του ρόλοι, εξακολουθούν να υπάρχουν οι αποστολές του; Όχι. Κι αν πάψουν να υπάρχουν οι αποστολές και οι κοινωνικοί ρόλοι ενός ανθρώπου, εξακολουθεί τότε να υπάρχει το αντικείμενο της κυριαρχίας του Θεού; Ο Θεός κυριαρχεί στα έμβια όντα, στα ανθρώπινα όντα που έχουν ζωή· όταν, λοιπόν, παύουν να υπάρχουν οι κοινωνικές τους ευθύνες και οι ζωές τους, και χάνονται όλοι οι κοινωνικοί τους ρόλοι, αυτό δεν είναι ουσιαστικά μια προσπάθεια να εκμηδενιστεί η ανθρωπότητα, στην οποία κυριαρχεί ο Θεός, και το σχέδιο διαχείρισής Του; Δεν συνιστά προδοσία αυτή σου η πράξη; (Ναι.) Συνιστά πράγματι προδοσία. Ζεις μονάχα για τις ευθύνες και τις αποστολές σου, και σ’ αυτά τα πράγματα μόνο αντανακλάται η αξία της ζωής σου. Εξάλλου, το να φας σφαίρα για έναν φίλο δεν αποτελεί ευθύνη και αποστολή σου. Ως άνθρωπος τον οποίο έχει προικίσει ο Θεός με ζωή, αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και τις αποστολές που σου αναθέτει ο Θεός. Το να φας σφαίρα για έναν φίλο, από την άλλη, δεν αποτελεί ευθύνη ή αποστολή που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Ενεργείς, αντίθετα, με βάση το αίσθημα της αδελφοσύνης και πρόκειται για δικό σου ευσεβή πόθο, για δική σου ανεύθυνη οπτική για τη ζωή. Φυσικά, πρόκειται και για ένα είδος σκέψης που ενσταλάζει στους ανθρώπους ο Σατανάς για να περιφρονήσει και να ποδοπατήσει τη ζωή τους. Αν, λοιπόν, έρθει κάποτε αυτή η στιγμή, όσο στενός φίλος σου κι αν έχει γίνει κάποιος, ακόμα κι αν η φιλία σας έχει αντέξει καταστάσεις απειλητικές για τη ζωή, μην υποσχεθείς αυθαίρετα ότι θα έτρωγες σφαίρα γι’ αυτόν και μην τρέφεις καν τέτοιες σκέψεις ελαφρά τη καρδία· δεν πρέπει να σου περνάει απ’ το μυαλό να αφιερώσεις όλη σου τη ζωή και την ύπαρξή σου σ’ αυτόν. Δεν έχεις καμία ευθύνη ή υποχρέωση απέναντί του. Αν έχετε παρόμοια ενδιαφέροντα και παρόμοιες προσωπικότητες, αν βαδίζετε στο ίδιο μονοπάτι, μπορείτε να βοηθάτε ο ένας τον άλλον, να μιλάτε ο ένας στον άλλον για ό,τι θέλετε και να είστε στενοί φίλοι. Θεμέλιο, όμως, για μια τέτοια στενή φιλία δεν είναι το γεγονός ότι θα τρώγατε σφαίρα ο ένας για τον άλλον ούτε το ότι εκτιμάτε την αδελφοσύνη. Δεν χρειάζεται να φας σφαίρα γι’ αυτόν· δεν χρειάζεται να θυσιάσεις τη ζωή σου ούτε καν να χύσεις έστω και μια σταγόνα αίμα για εκείνον. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Σε τι μου χρησιμεύει, άρα, το αίσθημα αδελφοσύνης που έχω; Τι να κάνω που η ανθρώπινη φύση και η καρδιά μου πάντα μού υπαγορεύουν να δείχνω αδελφοσύνη;» Αν θέλεις πράγματι να δείξεις αδελφοσύνη, πρέπει να μιλήσεις στον άλλον για τις αλήθειες που κατανοείς. Όταν βλέπεις πως είναι αδύναμος, να τον στηρίζεις. Μη στέκεσαι αμέτοχος και απλώς παρακολουθείς· αν ακολουθεί τη λάθος οδό, υπενθύμισέ του το, συμβούλεψέ τον και βοήθησέ τον. Όταν βλέπεις τα προβλήματα του άλλου, είναι υποχρέωσή σου να τον βοηθήσεις. Δεν χρειάζεται, όμως, να φας σφαίρα γι’ αυτόν ή να του τάξεις τη ζωή σου. Η μόνη σου ευθύνη απέναντί του είναι να τον βοηθάς, να τον στηρίζεις, να του κάνεις υπενθυμίσεις, να τον συμβουλεύεις ή, ενίοτε, να του δείχνεις λίγη συγχώρεση και ανεκτικότητα. Δεν είναι ευθύνη σου να θυσιάσεις τη ζωή σου γι’ αυτόν, πόσο μάλλον να του δείξεις κάποιο δήθεν αίσθημα αδελφοσύνης. Προσωπικά θεωρώ ότι η αδελφοσύνη είναι απλώς παρορμητικότητα και δεν ανήκει στην αλήθεια. Σε σύγκριση με τη ζωή που χαρίζει στους ανθρώπους ο Θεός, η αδελφοσύνη μεταξύ των ανθρώπων είναι τελείως άχρηστη. Πρόκειται για ένα είδος παρορμητικότητας που ενσταλάζει στους ανθρώπους ο Σατανάς, ένα πονηρό σχέδιο που ωθεί τους ανθρώπους να κάνουν πολλά πράγματα παρορμητικά για χάρη της αδελφοσύνης, πράγματα που θα δυσκολευτούν να τα αφήσουν πίσω τους και που θα μετανιώνουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Κάτι τέτοιο δεν ενδείκνυται. Το καλύτερο, λοιπόν, για σένα είναι να εγκαταλείψεις αυτήν την ιδέα της αδελφοσύνης. Μη ζεις σύμφωνα με την αδελφοσύνη, αλλά να ζεις σύμφωνα με την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Αν μη τι άλλο, να ζεις σύμφωνα με την ανθρώπινη φύση, τη συνείδηση και τη λογική σου, να αντιμετωπίζεις τους πάντες και τα πάντα με ορθολογισμό και να κάνεις τα πάντα σωστά και σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική σου.

Μετά από τις συναναστροφές μας πάνω σε τόσα ρητά και απόψεις σχετικά με το θέμα της ευθύνης και της ζωής, μπορείτε πλέον να διακρίνετε την ηθική απαίτηση να τρώει κανείς σφαίρα για έναν φίλο; Εφόσον τώρα μπορείτε να τη διακρίνετε, έχετε τις σωστές αρχές για να αντιμετωπίσετε ένα τέτοιο ζήτημα; (Ναι.) Τι θα έκανες αν κάποιος σού ζητούσε πράγματι να φας σφαίρα για εκείνον; Πώς θα απαντούσες; Θα έλεγες: «Εφόσον απαιτείς να φάω σφαίρα για σένα, εσύ ο ίδιος θέλεις να μου αφαιρέσεις τη ζωή. Εφόσον θέλεις να μου αφαιρέσεις τη ζωή και έχεις τέτοια απαίτηση από μένα, μου στερείς το δικαίωμα να ανταποκριθώ στις ευθύνες μου απέναντι στην οικογένειά μου και στην κοινωνία. Μου στερείς, έτσι, και τα ανθρώπινα δικαιώματά μου και, πάνω απ’ όλα, μου στερείς την ευκαιρία να υποταχθώ στην κυριαρχία του Θεού και να εκτελέσω καλά το καθήκον μου. Αν μου στερήσεις έτσι τα ανθρώπινα δικαιώματά μου, αυτό θα είναι το τέλος μου! Μου στερείς τόσο πολλά δικαιώματα και με αναγκάζεις να πεθάνω για χάρη σου. Πόσο εγωιστής και ποταπός μπορεί να είσαι; Και περνιέσαι για φίλος μου μετά από όλα αυτά; Είναι προφανές πως δεν είσαι φίλος μου, αλλά εχθρός μου». Είναι σωστό να πεις κάτι τέτοιο; (Ναι.) Αυτός είναι ο πιο σωστός τρόπος να το θέσεις. Τολμάς να πεις κάτι τέτοιο; Το καταλαβαίνεις πραγματικά αυτό; Αν κάποιος από τους φίλους σου σου ζητάει όλη την ώρα να φας σφαίρα γι’ αυτόν και απαιτεί τη ζωή σου, πρέπει να απομακρυνθείς απ’ αυτόν με την πρώτη ευκαιρία· δεν είναι καλός άνθρωπος. Μην νομίζεις ότι, μόνο και μόνο επειδή θα έτρωγε σφαίρα για σένα, πρέπει να τον έχεις φίλο. Πες: «Δεν σου ζήτησα εγώ να φας σφαίρα για μένα, μόνος σου προσφέρθηκες να το κάνεις. Ακόμα κι αν όντως μπορείς να φας σφαίρα για μένα, μη διανοηθείς καν να μου ζητήσεις να κάνω το ίδιο για σένα. Εσύ δεν είσαι λογικός, αλλά εγώ κατανοώ την αλήθεια, είμαι λογικός και θα αντιμετωπίσω αυτό το θέμα με ορθολογισμό. Όσες φορές κι αν έχεις φάει εσύ σφαίρα για μένα, εγώ δεν πρόκειται να δράσω παρορμητικά και να φάω σφαίρα για σένα. Αν έχεις προβλήματα, θα κάνω ό,τι περνάει απ’ το χέρι μου για να σε βοηθήσω, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αποποιηθώ τις ευθύνες και τις αποστολές που μου έχει αναθέσει ο Θεός σ’ αυτήν τη ζωή προκειμένου να ζήσω αποκλειστικά και μόνο για χάρη σου. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο στον δικό μου κόσμο εκτός από ευθύνες, υποχρεώσεις και αποστολές. Αν θέλεις να γίνουμε φίλοι, τότε σου ζητάω να με βοηθήσεις, να με διευκολύνεις να ανταποκριθώ στις ευθύνες μου και να φέρουμε σε πέρας μαζί τις αποστολές μου. Μόνο έτσι θα γίνεις αληθινός φίλος μου. Αν είναι όλη την ώρα να μου ζητάς να φάω σφαίρα για σένα και να με βάζεις συνέχεια να δίνω τέτοιου είδους υποσχέσεις, να θυσιάσω τη ζωή μου για χάρη σου ή να σου τάξω τη ζωή μου, τότε φύγε γρήγορα μακριά μου· δεν είσαι φίλος μου, δεν θέλω να πιάσω φιλίες με κάποιον σαν εσένα και δεν θέλω να κάνω τέτοιους φίλους». Πώς σας φαίνονται αυτά τα λόγια; (Είναι καλά.) Από ποια άποψη είναι καλά; Αν απαλλαγείτε από έναν τέτοιον φίλο, ανακουφίζεστε από την πίεση, δεν ανησυχείτε πια, τίποτα δεν βαραίνει πια τη σκέψη σας ούτε σας δεσμεύουν ιδέες όπως η εκτίμηση της αδελφοσύνης. Θα στεναχωριόσουν αν κάποιος σού έλεγε πράγματι κάτι τέτοιο: «Δεν αξίζει να έχω σχέσεις με ανθρώπους σαν εσένα που δεν θα έτρωγαν σφαίρα για έναν φίλο· τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι φίλοι με κανέναν»; Θα σε επηρέαζαν αυτά τα λόγια; Θα ένιωθες θλίψη και αρνητικότητα, ότι όλοι σε έχουν εγκαταλείψει, ότι δεν έχεις καμία αίσθηση ύπαρξης και καμία ελπίδα στη ζωή; Πολύ πιθανό· όταν, όμως, κατανοήσεις την αλήθεια, θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις σε βάθος και αυτό το θέμα και δεν θα σε περιορίζουν πια αυτά τα λόγια. Από σήμερα κιόλας, πρέπει να μάθεις να εγκαταλείπεις αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας και να μην χρειάζεται να κουβαλάς όλα αυτά τα φορτία. Μόνο έτσι μπορείς να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Θα το κάνεις αυτό πράξη; (Ναι.) Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να εγκαταλείψει τόσο γρήγορα κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι πρέπει πρώτα να προετοιμαστούν σε επίπεδο σκέψης, να το αναλογιστούν σταδιακά, να αναζητήσουν σταδιακά την αλήθεια, να το κατανοήσουν σταδιακά και, στη συνέχεια, να το κάνουν σταδιακά πράξη, σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτό σημαίνει να χρησιμοποιεί κανείς τις αλήθεια-αρχές για να αντιμετωπίζει και να διαχειρίζεται τις σχέσεις και τις αλληλεπιδράσεις του με τους άλλους ανθρώπους. Συνοψίζοντας, θα ήθελα να σας πω μερικά τελευταία λόγια: να εκτιμάς τη ζωή και τις ευθύνες σου· να εκτιμάς την ευκαιρία που σου έχει δώσει ο Θεός να εκτελείς το καθήκον σου και να εκτιμάς τις αποστολές που σου έχει δώσει ο Θεός. Είναι κατανοητό αυτό, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Δεν χαίρεστε που κατανοείτε πλέον σε βάθος το συγκεκριμένο θέμα; (Ναι.) Απαλλαγμένοι από τον περιορισμό και τη δέσμευση αυτών των παράλογων ιδεών και απόψεων, θα νιώθετε άνετα. Τώρα, όμως, δεν νιώθετε πραγματικά άνετα. Πραγματικά άνετα θα νιώσετε μόνο όταν στο μέλλον εισέλθετε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και δεν σας απασχολούν πλέον αυτά τα πράγματα. Μόνο όσοι βλέπουν πραγματικά τους ανθρώπους και τα πράγματα και συμπεριφέρονται και ενεργούν αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια, είναι πραγματικά χαλαροί και άνετοι, γαλήνιοι και χαρούμενοι, ζουν και συμπεριφέρονται σύμφωνα με την αλήθεια και δεν θα μετανιώσουν ποτέ για τίποτα. Θα σταματήσουμε σ’ αυτό το σημείο τη σημερινή μας συναναστροφή.

7 Μαΐου 2022