Οι άνθρωποι νομίζουν πως μπορούν να μεταμορφωθούν μόνο μέσα από την εκκλησιαστική ζωή. Αν δεν βρίσκονται εντός της εκκλησιαστικής ζωής, τότε νομίζουν ότι δεν μπορούν να μεταμορφωθούν, θαρρείς και η μεταμόρφωση είναι αδύνατο να επιτευχθεί στην πραγματική ζωή. Μπορείτε να δείτε τι πρόβλημα προκύπτει; Έχω μιλήσει ξανά για το πώς φέρνει κανείς τον Θεό μέσα στην πραγματική ζωή· αυτό είναι το μονοπάτι της εισόδου στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού για όσους πιστεύουν στον Θεό. Στην πραγματικότητα, η εκκλησιαστική ζωή είναι μόνο ένας περιορισμένος τρόπος για να οδηγηθούν οι άνθρωποι στην τελείωση. Το πρωταρχικό περιβάλλον για να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην τελείωση εξακολουθεί να είναι η πραγματική ζωή. Αυτή είναι η πραγματική άσκηση και η πραγματική εκπαίδευση για την οποία μίλησα, η οποία δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να επιτύχουν μια ζωή κανονικής ανθρώπινης φύσης και να βιώσουν την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου κατά τη διάρκεια της καθημερινής ζωής. Αφενός, πρέπει κανείς να μελετήσει, ώστε να βελτιώσει το μορφωτικό του επίπεδο, να καταλάβει τα λόγια του Θεού και να αποκτήσει δεκτική ικανότητα. Αφετέρου, πρέπει κανείς να έχει εφοδιαστεί με τις βασικές γνώσεις που απαιτούνται για να ζήσει ως ανθρώπινο ον, ώστε να αποκτήσει τη διορατικότητα και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, επειδή οι άνθρωποι έχουν σχεδόν παντελή έλλειψη σε αυτούς τους τομείς. Επιπλέον, πρέπει κανείς να καταφέρει να γευτεί τα λόγια του Θεού μέσω της εκκλησιαστικής ζωής και σταδιακά να καταφέρει να κατανοήσει ξεκάθαρα την αλήθεια.

Γιατί λέγεται πως πιστεύοντας στον Θεό πρέπει κανείς να φέρει τον Θεό στην πραγματική ζωή; Δεν είναι μόνο η εκκλησιαστική ζωή που μεταμορφώνει τους ανθρώπους· το πιο σημαντικό είναι ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να εισέλθουν στην πραγματικότητα στην πραγματική ζωή. Συνηθίζατε να μιλάτε πάντα για την πνευματική σας κατάσταση και τα πνευματικά ζητήματα, ενώ παραμελούσατε να κάνετε πράξη πολλά πράγματα στην πραγματική ζωή και παραμελούσατε να εισέλθετε σ’ αυτά. Γράφατε κάθε μέρα, ακούγατε κάθε μέρα και διαβάζατε κάθε μέρα. Προσευχόσασταν ακόμα και την ώρα που μαγειρεύατε: «Θεέ μου! Είθε να γίνεις Εσύ η ζωή μέσα μου. Όπως κι αν πάει σήμερα η μέρα, Σε παρακαλώ, ευλόγησέ με και διαφώτισέ με. Σε οτιδήποτε με διαφωτίσεις σήμερα, Σε παρακαλώ, δώσε μου τη δυνατότητα να το καταλάβω αυτήν τη στιγμή, έτσι ώστε τα λόγια Σου να γίνουν ζωή μου». Προσευχόσασταν και την ώρα που τρώγατε βραδινό: «Θεέ μου! Εσύ μας παρείχες αυτό το γεύμα. Ευλόγησέ μας. Αμήν! Είθε να βασιστεί η ζωή μας πάνω Σου. Είθε να είσαι μαζί μας. Αμήν!» Αφού τελειώσατε το βραδινό σας και ενώ πλένατε τα πιάτα, αρχίσατε να φλυαρείτε: «Θεέ μου, είμαι αυτό το πιάτο. Έχουμε διαφθαρεί από τον Σατανά και είμαστε ακριβώς σαν πιάτα που έχουν χρησιμοποιηθεί και πρέπει να καθαρθούν με νερό. Εσύ είσαι το νερό, και τα λόγια Σου είναι το ζωντανό νερό που μεριμνά για τη ζωή μου». Πριν το καταλάβετε, είχε έρθει η ώρα για τον βραδινό ύπνο και αρχίσατε να φλυαρείτε πάλι: «Θεέ μου! Με ευλόγησες και με καθοδήγησες κατά τη διάρκεια της ημέρας. Σου είμαι πραγματικά ευγνώμων…».Έτσι περάσατε τη μέρα σας, και κατόπιν σας πήρε ο ύπνος. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν έτσι κάθε μέρα, κι ακόμα και τώρα, παραμελούν την πραγματική είσοδο και επικεντρώνονται μόνο στο να λένε κούφια λόγια στις προσευχές τους. Αυτή είναι η προηγούμενη ζωή τους —η παλιά ζωή τους. Και οι περισσότεροι έτσι είναι· στερούνται οποιασδήποτε πραγματικής εκπαίδευσης, κι υποβάλλονται σε πολύ λίγες πραγματικές μεταμορφώσεις. Μένουν μόνο στα λόγια στις προσευχές τους, πλησιάζοντας τον Θεό με τα λόγια τους μόνο, αλλά η κατανόησή τους στερείται βάθους. Ας πάρουμε το πιο απλό παράδειγμα —το συμμάζεμα του σπιτιού σου. Βλέπεις ότι το σπίτι σου είναι ακατάστατο, οπότε κάθεσαι εκεί και προσεύχεσαι: «Θεέ μου! Κοίτα τη διαφθορά που μου έχει επιφέρει ο Σατανάς. Είμαι το ίδιο βρόμικος με αυτό το σπίτι. Θεέ Μου! Σε δοξάζω και Σε ευχαριστώ πραγματικά. Χωρίς τη σωτηρία και τη διαφώτισή Σου, δεν θα είχα συνειδητοποιήσει αυτό το γεγονός». Απλώς κάθεσαι εκεί και συνεχίζεις να φλυαρείς, προσεύχεσαι για πολλή ώρα κι ύστερα κάνεις σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, λες και είσαι μια φλύαρη γριά. Περνάς την πνευματική σου ζωή μ’ αυτόν τον τρόπο, χωρίς καμιά αληθινή είσοδο στην πραγματικότητα, με υπερβολικά πολλές επιφανειακές ασκήσεις! Η είσοδος στην πραγματική εκπαίδευση αφορά την πραγματική ζωή των ανθρώπων και τις πρακτικές τους δυσκολίες —αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο αλλάζουν οι άνθρωποι. Δίχως πραγματική ζωή, οι άνθρωποι δεν μπορούν να μεταμορφωθούν. Σε τι χρησιμεύουν τα κούφια λόγια στις προσευχές τους; Χωρίς την κατανόηση της ανθρώπινης φύσης, τα πάντα είναι χάσιμο χρόνου, και δίχως το μονοπάτι της άσκησης, όλα είναι σπατάλη προσπάθειας! Η κανονική προσευχή μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να διατηρήσουν την κανονική τους εσωτερική κατάσταση, αλλά δεν μπορεί να τους μεταμορφώσει εξ ολοκλήρου. Γνωρίζοντας την ανθρώπινη αυταρέσκεια, την αλαζονεία, την έπαρση, την ύβρη και τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου —η γνώση αυτών των πραγμάτων δεν έρχεται μέσα από την προσευχή· ανακαλύπτεται μέσα από την απόλαυση του λόγου του Θεού και γίνεται γνωστή μέσω της διαφώτισης από το Άγιο Πνεύμα στην πραγματική ζωή. Οι άνθρωποι σήμερα μπορούν όλοι να μιλούν πολύ καλά κι έχουν ακούσει τα πιο μεγαλόπνοα κηρύγματα —πιο μεγαλόπνοα από οποιαδήποτε άλλα ανά τους αιώνες— ωστόσο, πολύ λίγα από αυτά εφαρμόζονται όντως στην πραγματική τους ζωή. Με άλλα λόγια, στην πραγματική τους ζωή δεν υπάρχει Θεός· δεν κατέχουν τη ζωή ενός καινού ανθρώπου που έχει υποστεί μεταμόρφωση. Δεν βιώνουν την αλήθεια στην πραγματική ζωή, ούτε φέρνουν τον Θεό στην πραγματική ζωή. Ζουν σαν τα τέκνα της κόλασης. Δεν είναι αυτή εξόφθαλμη απόκλιση;

Οι άνθρωποι, προκειμένου να αποκαταστήσουν την ομοιότητα ενός κανονικού ανθρώπου, δηλαδή, να επιτύχουν κανονική ανθρώπινη φύση, δεν μπορούν να ευαρεστούν τον Θεό απλά και μόνο με τα λόγια τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο βλάπτουν μόνο τον εαυτό τους, και αυτό δεν ωφελεί την είσοδο ή τη μεταμόρφωσή τους. Συνεπώς, για να επιτύχουν τη μεταμόρφωση, οι άνθρωποι πρέπει να ασκούνται λίγο-λίγο. Πρέπει να εισέρχονται αργά, να αναζητούν και να εξερευνούν λίγο-λίγο, να εισέρχονται από τη θετική πλευρά και να ζουν μια πρακτική ζωή αλήθειας, μια ζωή αγίων. Από εκεί και πέρα, πραγματικά πράγματα, πραγματικά γεγονότα και πραγματικά περιβάλλοντα δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να λάβουν πρακτική εκπαίδευση. Δεν απαιτείται οι άνθρωποι να προσφέρουν κούφια λόγια· αντίθετα, απαιτείται να εκπαιδευτούν σε πραγματικά περιβάλλοντα. Οι άνθρωποι πρώτα καταλήγουν να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν χαμηλό επίπεδο, και κατόπιν τρώνε και πίνουν κανονικά από τα λόγια του Θεού και εισέρχονται και ασκούνται κανονικά· μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να αποκτήσουν την πραγματικότητα, κι έτσι μπορεί η είσοδος να επέλθει ακόμα πιο γρήγορα. Προκειμένου να μεταμορφωθούν οι άνθρωποι, πρέπει να υφίσταται κάποια πρακτικότητα· πρέπει να ασκούνται με πραγματικά πράγματα, πραγματικά γεγονότα και πραγματικά περιβάλλοντα. Μπορεί κάποιος να επιτύχει πραγματική εκπαίδευση βασιζόμενος απλά και μόνο στην εκκλησιαστική ζωή; Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να εισέλθουν στην πραγματικότητα κατ’ αυτόν τον τρόπο; Όχι! Αν οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να εισέλθουν στην πραγματική ζωή, τότε δεν είναι σε θέση να μεταμορφώσουν τον παλιό τρόπο ζωής και συμπεριφοράς τους. Αυτό δεν οφείλεται εξ ολοκλήρου στην οκνηρία και στον μεγάλο βαθμό εξάρτησης των ανθρώπων, αλλά μάλλον στο ότι οι άνθρωποι απλώς δεν έχουν την ικανότητα να ζουν και, επιπλέον, δεν έχουν κατανοήσει το κριτήριο της ομοιότητας ενός κανονικού ανθρώπου που θέτει ο Θεός. Στο παρελθόν, οι άνθρωποι πάντα συζητούσαν, μιλούσαν, επικοινωνούσαν —γίνονταν ακόμα και «ρήτορες»— κι όμως, κανένας από αυτούς δεν επιζητούσε τη μεταμόρφωση στη διάθεση της ζωής του· αντ’ αυτού, αναζητούσαν στα τυφλά βαθυστόχαστες θεωρίες. Συνεπώς, οι σημερινοί άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν στη ζωή τους το συγκεκριμένο ύφος της θρησκευτικής πίστης στον Θεό. Πρέπει να εισέλθουν στην άσκηση εστιάζοντας σε ένα γεγονός, ένα πράγμα, ένα άτομο. Πρέπει να το κάνουν συγκεντρωμένα —μόνο τότε θα επιτύχουν αποτελέσματα. Η μεταμόρφωση των ανθρώπων ξεκινάει με μια αλλαγή στην υπόστασή τους. Το έργο πρέπει να έχει στόχο την υπόσταση των ανθρώπων, τη ζωή τους, καθώς και την οκνηρία, την εξάρτηση και τη δουλοπρέπειά τους —μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να μεταμορφωθούν.

Παρόλο που η εκκλησιαστική ζωή μπορεί να παράγει αποτελέσματα σε μερικούς τομείς, το βασικό σημείο εξακολουθεί να είναι ότι η πραγματική ζωή μπορεί να μεταμορφώσει τους ανθρώπους. Η παλιά φύση κάποιου δεν μπορεί να μεταμορφωθεί χωρίς την πραγματική ζωή. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, το έργο του Ιησού κατά την Εποχή της Χάριτος. Όταν ο Ιησούς κατάργησε τους προηγούμενους νόμους και καθιέρωσε τις εντολές της νέας εποχής, μίλησε χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα παραδείγματα από την πραγματική ζωή. Καθώς ο Ιησούς οδηγούσε τους μαθητές Του μέσα από το σπαρμένο χωράφι κάποιο Σάββατο, οι μαθητές Του πείνασαν και μαδούσαν τον καρπό από τα στάχυα για να φάνε. Οι Φαρισαίοι το είδαν αυτό και είπαν πως δεν τηρούσαν το Σάββατο. Είπαν, επίσης, πως δεν επιτρεπόταν οι άνθρωποι να σώσουν τα μοσχάρια που είχαν πέσει σε έναν λάκκο την ημέρα του Σαββάτου, λέγοντας πως καμία εργασία δεν έπρεπε να εκτελεστεί κατά τη διάρκεια του Σαββάτου. Ο Ιησούς ανέφερε αυτά τα περιστατικά για να διακηρύξει σταδιακά τις εντολές της νέας εποχής. Εκείνη την εποχή, χρησιμοποίησε πολλά πρακτικά θέματα για να οδηγήσει τους ανθρώπους στην κατανόηση και στη μεταμόρφωση. Αυτή είναι η αρχή με την οποία εκτελεί το έργο Του το Άγιο Πνεύμα, και είναι ο μόνος τρόπος που δύναται να μεταμορφώσει τους ανθρώπους. Χωρίς πρακτικά ζητήματα, η κατανόηση που μπορούν να αποκτήσουν οι άνθρωποι είναι μόνο θεωρητική και διανοητική —αυτός δεν είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος μεταμόρφωσης. Άρα, πώς αποκτά κανείς σοφία και διορατικότητα μέσα από την εκπαίδευση; Μπορούν οι άνθρωποι να αποκτήσουν σοφία και διορατικότητα απλώς και μόνο με το να ακούν, να διαβάζουν και να εξελίσσουν τις γνώσεις τους; Πώς θα ήταν δυνατόν αυτό; Οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν και να βιώσουν την πραγματική ζωή! Επομένως, πρέπει κανείς να εκπαιδεύεται, και δεν πρέπει να απομακρύνεται από την πραγματική ζωή. Οι άνθρωποι πρέπει να δίνουν προσοχή σε διαφορετικές απόψεις και να εισέρχονται σε διάφορες πτυχές: στο επίπεδο εκπαίδευσης, στην εκφραστικότητα, στην ικανότητα να βλέπουν πράγματα, στη διακριτική ικανότητα, στην ικανότητα αντίληψης του λόγου τού Θεού, στην κοινή λογική και στους κανόνες της ανθρώπινης φύσης, καθώς και σε άλλα πράγματα που σχετίζονται με την ανθρώπινη φύση, με τα οποία θα πρέπει να είναι εφοδιασμένος ο άνθρωπος. Αφού επιτευχθεί η κατανόηση, οι άνθρωποι πρέπει να επικεντρωθούν στην είσοδο, και μόνο τότε μπορεί να επιτευχθεί η μεταμόρφωση. Αν κάποιος έχει αποκτήσει κατανόηση, αλλά παραμελεί την άσκηση, πώς μπορεί να συμβεί η μεταμόρφωση; Επί του παρόντος, οι άνθρωποι κατανοούν πολλά, αλλά δεν βιώνουν την πραγματικότητα· συνεπώς, δεν κατέχουν ουσιαστική κατανόηση των λόγων του Θεού. Έχεις διαφωτιστεί μόνο οριακά· έχεις λάβει λίγη φώτιση από το Άγιο Πνεύμα, όμως δεν έχεις εισέλθει στην πραγματική ζωή —ή μπορεί και να μη σε νοιάζει η είσοδος— συνεπώς, η μεταμόρφωσή σου περιορίζεται. Μετά από τόσον πολύ καιρό, οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πολλά. Είναι σε θέση να μιλάνε πολύ για τις θεωρίες που γνωρίζουν, αλλά η εξωτερική τους διάθεση παραμένει η ίδια, και το αρχικό τους επίπεδο παραμένει όπως ήταν, χωρίς την παραμικρή πρόοδο. Αν είναι έτσι τα πράγματα, πότε επιτέλους θα εισέλθεις;

Η εκκλησιαστική ζωή είναι ένα μόνο είδος ζωής, όπου οι άνθρωποι συναθροίζονται για να απολαύσουν τα λόγια του Θεού, και συνιστά μόνο ένα μικρό κομμάτι της ζωής ενός ατόμου. Αν η πραγματική ζωή των ανθρώπων μπορούσε να μοιάζει και με την εκκλησιαστική τους ζωή —να έχουν μια κανονική πνευματική ζωή, να απολαμβάνουν κανονικά τα λόγια του Θεού, να προσεύχονται και να βρίσκονται κοντά στον Θεό με κανονικό τρόπο, ζώντας μια πραγματική ζωή όπου καθετί επιτελείται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ζώντας μια πραγματική ζωή όπου όλα πραγματοποιούνται σύμφωνα με την αλήθεια, ζώντας μια πραγματική ζωή όπου εξασκούνται στην προσευχή και εξασκούνται στο να γαληνεύουν ενώπιον του Θεού, εξασκούνται στους ύμνους και στον χορό —τότε αυτό θα ήταν το μόνο είδος ζωής που θα τους έφερνε στη ζωή των λόγων του Θεού. Οι περισσότεροι άνθρωποι επικεντρώνονται μόνο στις λίγες ώρες της εκκλησιαστικής τους ζωής χωρίς να «μεριμνούν για» τη ζωή τους πέραν αυτών των ωρών, σαν να μην τους ενδιαφέρει καθόλου. Υπάρχουν, επίσης, πολλοί άνθρωποι που εισέρχονται στη ζωή των αγίων μόνο όταν τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, ψάλλουν ύμνους ή προσεύχονται, κι ύστερα, πέραν αυτών των ωρών, ξαναγυρνούν στον παλιό εαυτό τους. Τέτοια ζωή δεν μπορεί να μεταμορφώσει τους ανθρώπους, πόσο δε μάλλον να τους κάνει να γνωρίσουν τον Θεό. Κατά την πίστη στον Θεό, αν οι άνθρωποι επιθυμούν τη μεταμόρφωση της δικής τους διάθεσης, τότε δεν πρέπει να αποσυνδέονται από την πραγματική ζωή. Στην πραγματική ζωή, πρέπει να γνωρίζεις τον εαυτό σου, να απαρνείσαι τον εαυτό σου, να κάνεις πράξη την αλήθεια, καθώς και να μάθεις τις αρχές, την κοινή λογική και τους κανόνες αυτοελέγχου στα πάντα πριν μπορέσεις να επιτύχεις σταδιακή μεταμόρφωση. Αν επικεντρώνεσαι μόνο στις θεωρητικές γνώσεις και ζεις μόνο ανάμεσα σε θρησκευτικές τελετές χωρίς να εμβαθύνεις στην πραγματικότητα, χωρίς να εισέρχεσαι στην πραγματική ζωή, τότε δεν θα εισέλθεις ποτέ στην πραγματικότητα, δεν θα γνωρίσεις ποτέ τον εαυτό σου, την αλήθεια ή τον Θεό, και θα είσαι πάντοτε τυφλός και αδαής. Το έργο του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων δεν έχει σκοπό να τους επιτρέψει να ζήσουν μια κανονική ανθρώπινη ζωή μετά από μια σύντομη χρονική περίοδο ούτε να μεταμορφώσει τις εσφαλμένες αντιλήψεις και τα δόγματά τους. Αντ’ αυτού, ο σκοπός Του είναι να αλλάξει τις παλιές διαθέσεις των ανθρώπων, να αλλάξει το σύνολο του παλιού τρόπου ζωής τους και να αλλάξει όλους τους απαρχαιωμένους τρόπους σκέψης και την πνευματική στάση τους. Η επικέντρωση μόνο στην εκκλησιαστική ζωή δεν θα αλλάξει τις παλιές συνήθειες των ανθρώπων ούτε θα αλλάξει τις παλιές συμπεριφορές βάσει των οποίων ζούσαν για πολύ καιρό. Ό,τι κι αν συμβεί, οι άνθρωποι δεν πρέπει να αποσυνδεθούν από την πραγματική ζωή. Ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση στην πραγματική ζωή, όχι μόνο στην εκκλησιαστική ζωή· να βιώσουν την αλήθεια στην πραγματική ζωή, όχι μόνο στην εκκλησιαστική ζωή· και να εκπληρώσουν τις λειτουργίες τους στην πραγματική ζωή, όχι μόνο στην εκκλησιαστική ζωή. Για να εισέλθει κάποιος στην πραγματικότητα, πρέπει να στρέψει το καθετί προς την πραγματική ζωή. Αν, στην πίστη τους στον Θεό, οι άνθρωποι δεν μπορέσουν να καταφέρουν να γνωρίσουν τον εαυτό τους μέσω της εισόδου στην πραγματική ζωή, και αν δεν μπορέσουν να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση στην πραγματική ζωή, τότε θα καταλήξουν αποτυχημένοι. Όσοι δεν υπακούν στον Θεό είναι όλοι τους άνθρωποι που δεν μπορούν να εισέλθουν στην πραγματική ζωή. Είναι όλοι τους άνθρωποι που μιλούν για την ανθρώπινη φύση αλλά βιώνουν τη φύση των δαιμόνων. Είναι όλοι τους άνθρωποι που μιλούν για την αλήθεια, αλλά, αντ’ αυτού, βιώνουν δόγματα. Όσοι δεν μπορούν να βιώσουν την αλήθεια στην πραγματική ζωή είναι αυτοί που πιστεύουν στον Θεό, αλλά ο Θεός τούς απεχθάνεται και τους έχει απορρίψει. Πρέπει να κάνεις πράξη την είσοδό σου στην πραγματική ζωή, να γνωρίσεις τις δικές σου ελλείψεις, την ανυπακοή και την άγνοιά σου, και να γνωρίσεις τη μη κανονική ανθρώπινη φύση και τις αδυναμίες σου. Με αυτόν τον τρόπο, όλη η γνώση σου θα ενσωματωθεί στην πραγματική σου κατάσταση και στις πραγματικές δυσκολίες σου. Μόνο αυτό το είδος της γνώσης είναι πραγματικό και μπορεί να σου δώσει τη δυνατότητα να κατανοήσεις στ’ αλήθεια τη δική σου κατάσταση και να επιτύχεις τη μεταμόρφωση της διάθεσής σου.

Τώρα που η τελείωση της ανθρωπότητας έχει ξεκινήσει επίσημα, πρέπει να εισέλθεις στην πραγματική ζωή. Επομένως, για να επιτύχεις τη μεταμόρφωση, πρέπει να αρχίσεις από την είσοδο στην πραγματική ζωή και να μεταμορφωθείς σιγά-σιγά. Αν αποφεύγεις την κανονική ζωή του ανθρώπου και μιλάς μόνο για πνευματικά θέματα, τότε τα πράγματα γίνονται ανούσια και μονότονα· γίνονται μη ρεαλιστικά, και τότε πώς θα μπορούσαν να μεταμορφωθούν οι άνθρωποι; Τώρα καλείσαι να εισέλθεις στην πραγματική ζωή για να ασκηθείς, προκειμένου να θέσεις τις βάσεις για την είσοδο στην αληθινή εμπειρία. Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι. Το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι κυρίως η καθοδήγηση, ενώ τα υπόλοιπα εξαρτώνται από την άσκηση και την είσοδο των ανθρώπων. Ο καθένας μπορεί να επιτύχει την είσοδο στην πραγματική ζωή μέσω διαφορετικών μονοπατιών, τέτοιων που να μπορούν να φέρουν τον Θεό στην πραγματική ζωή, και να βιώσει μια πραγματική κανονική ανθρώπινη φύση. Μόνο αυτό το είδος ζωής έχει νόημα!