Καθημερινά λόγια του Θεού: Τα τρία στάδια του έργου | Απόσπασμα 16
Το έργο που γίνεται σήμερα έχει προαγάγει το έργο της Εποχής της Χάριτος. Αυτό σημαίνει ότι το έργο που διεξαγόταν σύμφωνα με ολόκληρο το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών, έχει εξελιχθεί. Παρόλο που η Εποχή της Χάριτος έχει λάβει τέλος, το έργο του Θεού έχει κάνει πρόοδο. Γιατί λέω και ξαναλέω ότι αυτό το στάδιο του έργου οικοδομείται επάνω στην Εποχή της Χάριτος και στην Εποχή του Νόμου; Αυτό σημαίνει ότι το έργο της σήμερον ημέρας αποτελεί συνέχεια του έργου που έγινε κατά την Εποχή της Χάριτος και μια εξέλιξη του έργου που έγινε κατά την Εποχή του Νόμου. Τα τρία στάδια είναι αλληλένδετα μεταξύ τους και κάθε κρίκος της αλυσίδας είναι στενά συνδεδεμένος με τον επόμενο. Γιατί λέω, επίσης, ότι αυτό το στάδιο του έργου οικοδομείται επάνω σ’ εκείνο που πραγματοποίησε ο Ιησούς; Αν υποθέσουμε ότι αυτό το στάδιο δεν είχε οικοδομηθεί επάνω στο έργο που πραγματοποίησε ο Ιησούς, τότε Εκείνος θα έπρεπε να σταυρωθεί ξανά σε αυτό το στάδιο, και το έργο της λύτρωσης που έγινε στο προηγούμενο στάδιο θα έπρεπε να γίνει ξανά από την αρχή. Αυτό δεν θα είχε κανένα νόημα. Έτσι, δεν είναι ότι δεν έχει ολοκληρωθεί πλήρως το έργο, αλλά ότι η εποχή έχει προχωρήσει και το επίπεδο του έργου έχει ανέβει ακόμα πιο υψηλά από πριν. Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτό το στάδιο του έργου οικοδομείται επάνω στα θεμέλια που έθεσε η Εποχή του Νόμου και επάνω στο αδιάσειστο έργο του Ιησού. Το έργο οικοδομείται στάδιο με στάδιο, και το παρόν στάδιο δεν αποτελεί ένα νέο ξεκίνημα. Μόνο ο συνδυασμός και των τριών σταδίων του έργου μπορεί να θεωρηθεί ως το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών. Το έργο σ’ αυτό το στάδιο έχει ως θεμέλιο το έργο της Εποχής της Χάριτος. Αν αυτά τα δύο στάδια του έργου δεν σχετίζονται μεταξύ τους, τότε γιατί δεν επαναλαμβάνεται η σταύρωση σ’ αυτό το στάδιο; Γιατί δεν σηκώνω τις αμαρτίες του ανθρώπου; Δεν ήρθα μέσω της σύλληψης του Αγίου Πνεύματος, ούτε σηκώνω τις αμαρτίες του ανθρώπου μέσω της σταύρωσης. Αντιθέτως, είμαι εδώ για να παιδεύσω τον άνθρωπο απευθείας. Αν η παίδευση του ανθρώπου από Μένα και ο ερχομός Μου τώρα, που δεν έγινε μέσω της σύλληψης του Αγίου Πνεύματος, δεν ακολουθούσε τη σταύρωση, δεν θα είχα την ικανότητα να παιδεύσω τον άνθρωπο. Ακριβώς επειδή είμαι ένα με τον Ιησού, ήρθα απευθείας για να παιδεύσω και να κρίνω τον άνθρωπο. Το έργο σε αυτό το στάδιο έχει οικοδομηθεί εξ ολοκλήρου επάνω στο έργο του προηγούμενου σταδίου. Γι’ αυτό, μόνο ένα τέτοιου είδους έργο μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο, βήμα-βήμα, στη σωτηρία. Ο Ιησούς κι Εγώ προερχόμαστε από ένα Πνεύμα. Παρόλο που οι ενσαρκώσεις Μας δεν σχετίζονται, το Πνεύμα Μας είναι ένα· παρόλο που το περιεχόμενο των όσων κάνουμε και το έργο που αναλαμβάνουμε δεν είναι τα ίδια, Εμείς είμαστε όμοιοι κατ’ ουσίαν· οι ενσαρκώσεις Μας έχουν διαφορετική μορφή, αλλά αυτό οφείλεται στην αλλαγή εποχής και στις διαφορετικές ανάγκες του έργου Μας. Οι διακονίες Μας δεν μοιάζουν, οπότε το έργο που επιτελούμε και η διάθεση που αποκαλύπτουμε στον άνθρωπο είναι επίσης διαφορετικά. Αυτός είναι ο λόγος που αυτό που βλέπει και καταλαβαίνει τη σήμερον ημέρα ο άνθρωπος είναι διαφορετικό από εκείνο του παρελθόντος. Αυτό οφείλεται στην αλλαγή εποχής. Μολονότι Εκείνοι είναι διαφορετικού φύλου και η μορφή της ενσάρκωσής Τους δεν είναι η ίδια, και παρόλο που δεν γεννήθηκαν μέσα στην ίδια οικογένεια, πόσο μάλλον κατά την ίδια περίοδο, το Πνεύμα Τους εξακολουθεί να είναι ένα. Μολονότι οι ενσαρκώσεις Τους δεν έχουν κοινό αίμα ούτε και οποιουδήποτε είδους συγγένεια, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι Εκείνοι αποτελούν ενσάρκωση του Θεού σε δύο διαφορετικές περιόδους. Το γεγονός ότι Εκείνοι είναι ενσαρκώσεις του Θεού, αποτελεί αδιάψευστη αλήθεια, παρόλο που δεν έχουν την ίδια γραμμή αίματος και δεν μιλάνε την ίδια ανθρώπινη γλώσσα (ο ένας ήταν άντρας που μιλούσε τη γλώσσα των Ιουδαίων και ο άλλος γυναίκα που μιλάει αποκλειστικά κινεζικά). Γι’ αυτούς τους λόγους έχουν ζήσει σε διαφορετικές χώρες για να κάνουν το έργο που επιβάλλεται να κάνει ο καθένας, καθώς και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Παρά το γεγονός ότι είναι το ίδιο Πνεύμα και κατέχονται από την ίδια ουσία, οι ενσαρκώσεις Τους δεν μοιάζουν καθόλου εξωτερικά. Το μόνο που έχουν ως κοινό είναι η ίδια ανθρώπινη φύση, όμως όσον αφορά στην εξωτερική εμφάνιση των ενσαρκώσεών Τους και τις συνθήκες της γέννησής Τους, δεν μοιάζουν. Αυτά τα πράγματα δεν έχουν κανέναν αντίκτυπο στο έργο που πραγματοποιούν αντιστοίχως, ούτε στη γνώση που έχει ο άνθρωπος για Εκείνους, επειδή, στο κάτω-κάτω της γραφής, είναι το ίδιο Πνεύμα και κανείς δεν μπορεί να Τους χωρίσει. Παρόλο που δεν είναι συγγενείς εξ αίματος, ολόκληρο το Είναι Τους βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Πνεύματός Τους, το οποίο Τους αναθέτει διαφορετικό έργο σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και ενσαρκώσεις από διαφορετικές γραμμές αίματος. Παρομοίως, το Πνεύμα του Ιεχωβά δεν είναι ο πατέρας του Πνεύματος του Ιησού, και το Πνεύμα του Ιησού δεν είναι ο γιος του Πνεύματος του Ιεχωβά. Είναι ένα και το αυτό Πνεύμα. Ακριβώς όπως ο ενσαρκωμένος Θεός του σήμερα και ο Ιησούς. Παρόλο που δεν είναι συγγενείς εξ αίματος, είναι ένα. Αυτό ισχύει επειδή το Πνεύμα Τους είναι ένα. Ο Θεός μπορεί να κάνει το έργο του ελέους και της στοργικότητας, όπως και αυτό της δίκαιης κρίσης και της παίδευσης του ανθρώπου, καθώς και να εξαπολύει κατάρες στον άνθρωπο. Στο τέλος, μπορεί να κάνει το έργο της καταστροφής του κόσμου και της τιμωρίας των αχρείων. Δεν τα κάνει όλα αυτά μόνος Του; Δεν είναι αυτή η παντοδυναμία του Θεού; Εκείνος είχε την ικανότητα να διακηρύξει νόμους για τον άνθρωπο και να του παραδώσει εντολές, ενώ είχε επίσης την ικανότητα να οδηγήσει τους πρώτους Ισραηλίτες να ζήσουν τη ζωή τους στη γη και να τους καθοδηγήσει στο πώς να οικοδομήσουν ναούς και βωμούς, διατηρώντας όλους τους Ισραηλίτες υπό το κράτος Του. Βασιζόμενος στην εξουσία Του, έζησε επάνω στη γη μαζί με τους ανθρώπους του Ισραήλ επί δύο χιλιάδες χρόνια. Οι Ισραηλίτες δεν τολμούσαν να επαναστατήσουν εναντίον Του, όλοι είχαν φόβο Θεού για τον Ιεχωβά και τηρούσαν τις εντολές Του. Αυτό ήταν το έργο που γινόταν με βάση την εξουσία και την παντοδυναμία Του. Τότε, κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Ιησούς ήρθε για να λυτρώσει όλους τους έκπτωτους ανθρώπους (κι όχι μόνο του Ισραηλίτες). Έδειχνε έλεος και στοργικότητα απέναντι στους ανθρώπους. Ο Ιησούς, τον οποίο αντίκρισε ο άνθρωπος κατά την Εποχή της Χάριτος, ήταν γεμάτος στοργικότητα και φερόταν στον άνθρωπο πάντοτε με αγάπη, καθότι είχε έρθει για να σώσει τους ανθρώπους από την αμαρτία. Είχε την ικανότητα να συγχωρεί τις αμαρτίες των ανθρώπων, μέχρι τη σταύρωσή Του, με την οποία λύτρωσε πλήρως την ανθρωπότητα από την αμαρτία. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ο Θεός παρουσιάστηκε στους ανθρώπους δείχνοντας έλεος και στοργικότητα. Αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος προσφέρθηκε ως θυσία εξιλέωσης των αμαρτιών για τον άνθρωπο και σταυρώθηκε για τις αμαρτίες των ανθρώπων, ώστε εκείνοι να μπορέσουν να συγχωρεθούν για πάντα. Ήταν ελεήμων, συμπονετικός, υπομονετικός και στοργικός. Και όλοι εκείνοι που ακολουθούσαν τον Ιησού κατά την Εποχή της Χάριτος προσπαθούσαν να είναι υπομονετικοί και στοργικοί απέναντι στα πάντα. Υπέφεραν επί μακρόν και ποτέ δεν αντεπιτίθεντο, ακόμα και όταν τους χτυπούσαν, τους καταριόνταν ή τους λιθοβολούσαν. Όμως, κατά το τελικό στάδιο, αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει πλέον. Παρομοίως, ακόμα κι αν το Πνεύμα Τους ήταν ένα, το έργο του Ιησού και το έργο του Ιεχωβά δεν είναι απολύτως όμοια. Το έργο του Ιεχωβά δεν ήταν να λήξει την εποχή, αλλά να την καθοδηγεί, να δείχνει τον δρόμο στη ζωή των ανθρώπων στη γη. Ωστόσο, το έργο που επιτελείται επί του παρόντος είναι η κατάκτηση εκείνων που ανήκουν στα έθνη των εθνικών, οι οποίοι είναι βαθιά διεφθαρμένοι, και η καθοδήγηση, όχι μόνο της οικογένειας της Κίνας, αλλά ολόκληρου του σύμπαντος. Μπορεί να σου φαίνεται ότι αυτό το έργο λαμβάνει χώρα μόνο στην Κίνα, όμως στην πραγματικότητα έχει ήδη ξεκινήσει να επεκτείνεται στο εξωτερικό. Γιατί οι ξένοι αναζητούν, ξανά και ξανά, την αληθινή οδό; Αυτό συμβαίνει επειδή το Πνεύμα κάνει ήδη έργο, και τα λόγια που εκφέρονται τώρα απευθύνονται σε όλους τους ανθρώπους του σύμπαντος. Έτσι, το μισό έργο είναι ήδη σε εξέλιξη. Από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι σήμερα, το Πνεύμα του Θεού έχει θέσει σε εφαρμογή αυτό το σπουδαίο έργο, και έχει κάνει, επιπλέον, διαφορετικό έργο σε διαφορετικές εποχές και σε διαφορετικά έθνη. Οι άνθρωποι της κάθε εποχής βλέπουν μια διαφορετική διάθεση του Θεού, η οποία αποκαλύπτεται με φυσικό τρόπο μέσα από το διαφορετικό έργο που Εκείνος πραγματοποιεί. Είναι Θεός, γεμάτος με έλεος και στοργικότητα, προσφέρθηκε ως θυσία εξιλέωσης για τον άνθρωπο και είναι ο ποιμένας του ανθρώπου, όμως είναι και η κρίση, η παίδευση και η κατάρα του ανθρώπου. Θα μπορούσε να οδηγήσει τον άνθρωπο να ζήσει στη γη επί δύο χιλιάδες χρόνια, και θα μπορούσε, επίσης, να λυτρώσει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα από την αμαρτία. Σήμερα, έχει επίσης την ικανότητα να κατακτήσει τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν Τον γνωρίζουν, και να τους βάλει όλους σε στάση υποταγής υπό το κράτος Του, ώστε όλοι να παραδοθούν πλήρως σ’ Εκείνον. Στο τέλος, θα ρίξει στην πυρά όλα εκείνα τα ακάθαρτα και άδικα μέσα στους ανθρώπους ανά το σύμπαν, για να τους δείξει ότι δεν είναι μόνο ένας ελεήμων και στοργικός Θεός, όχι μόνο ένας Θεός σοφίας και θαυμάτων, όχι μόνο ένας άγιος Θεός, αλλά, ακόμα περισσότερο, ένας Θεός που κρίνει τους ανθρώπους. Για τους μοχθηρούς ανθρώπους, αποτελεί πυρά, κρίση και τιμωρία, για εκείνους που πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση, αποτελεί βάσανο, εξευγενισμό και δοκιμασία, καθώς επίσης παρηγοριά, συντήρηση, παροχή λόγων, αντιμετώπιση και κλάδεμα. Και για εκείνους που θα εξοντωθούν, αποτελεί τιμωρία και αντίποινα.
«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι δύο ενσαρκώσεις ολοκληρώνουν τη σημασία της ενσάρκωσης
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.