Ο Θεός έχει ενσαρκωθεί στην κινεζική ηπειρωτική χώρα, αυτή που οι συμπατριώτες στο Χονγκ Κονγκ και στην Ταϊβάν αποκαλούν ενδοχώρα. Όταν ο Θεός κατέβηκε από τον ουρανό στη γη, κανένας στον ουρανό και στη γη δεν το ήξερε, γι’ αυτό το πραγματικό νόημα του Θεού επιστρέφει με μυστικό τρόπο. Ζει και εργάζεται ενσαρκωμένος εδώ και πολύ καιρό, όμως κανένας δεν το ήξερε. Ακόμα και σήμερα, κανένας δεν το αναγνωρίζει. Ίσως αυτός να παραμείνει ένας αιώνιος γρίφος. Η ενσάρκωση του Θεού αυτήν τη φορά, δεν είναι κάτι που μπορεί να γνωρίσει ο οποιοσδήποτε. Όσο μεγάλης κλίμακας και πανίσχυρο κι αν είναι το έργο του Πνεύματος, ο Θεός παραμένει πάντοτε συγκροτημένος, χωρίς ποτέ να αποκαλύπτει τον εαυτό Του. Μπορεί κανείς να πει ότι αυτό το στάδιο του έργου Του είναι σαν να λαμβάνει χώρα στο ουράνιο βασίλειο. Παρόλο που είναι απολύτως εμφανές στους πάντες, κανένας δεν το αναγνωρίζει. Όταν ο Θεός ολοκληρώσει αυτό το στάδιο του έργου Του, οι πάντες θα αφυπνιστούν από το όνειρο διαρκείας τους και θα αντιστρέψουν την προηγούμενη στάση τους. Θυμάμαι τον Θεό να λέει κάποτε: «Το να ενσαρκώνομαι αυτήν τη φορά είναι σαν να πέφτω στο στόμα του λύκου». Αυτό που θέλει να πει είναι ότι αυτήν τη φορά το έργο του Θεού Τον θέλει να ενσαρκώνεται και να γεννιέται στον τόπο που ζει ο μεγάλος κόκκινος δράκος· η έλευσή του στη γη αυτήν τη φορά συνοδεύεται από ακόμα πιο ακραίους κινδύνους. Αυτό που Εκείνος αντιμετωπίζει είναι μαχαίρια, όπλα και γκλοπ· αυτό που Εκείνος αντιμετωπίζει είναι ο πειρασμός· αυτό που Εκείνος αντιμετωπίζει είναι πλήθη με δολοφονικά βλέμματα. Ριψοκινδυνεύει να σκοτωθεί ανά πάσα στιγμή. Ο Θεός έχει έρθει γεμάτος οργή. Ωστόσο, ήρθε προκειμένου να κάνει το έργο της τελείωσης, δηλαδή, να κάνει το δεύτερο μέρος του έργου Του, το οποίο συνεχίζεται μετά από το έργο της λύτρωσης. Για χάρη αυτού του σταδίου του έργου Του, ο Θεός έχει αφιερώσει μέγιστη σκέψη και φροντίδα και χρησιμοποιεί κάθε πιθανό μέσο για να αποφύγει τις επιθέσεις του πειρασμού, να κρύβεται ταπεινά και να μην επιδεικνύει ποτέ την ταυτότητά Του. Για να σώσει τον άνθρωπο από τη σταύρωση, ο Ιησούς ολοκλήρωνε μόνο το έργο της λύτρωσης, δεν έκανε έργο τελείωσης. Συνεπώς, μόνο το μισό από το έργο του Θεού γινόταν, και η ολοκλήρωση του έργου της λύτρωση αποτελούσε μόνο το μισό από ολόκληρο το σχέδιό Του. Καθώς η νέα εποχή ήταν έτοιμη να ξεκινήσει και η παλιά να υποχωρήσει, ο Πατέρας Θεός ξεκίνησε να μελετά προσεκτικά το δεύτερο μέρος του έργου Του και άρχισε να το προετοιμάζει. Μπορεί κατά το παρελθόν, να μην είχε προφητευθεί αυτή η ενσάρκωση κατά τις έσχατες ημέρες, κι αυτό έθεσε τα θεμέλια για μια αυξημένη μυστικότητα, η οποία περιβάλει αυτήν τη φορά την ενσάρκωση του Θεού. Τη χαραυγή, χωρίς κανένας να το ξέρει, ήρθε ο Θεός στη γη και άρχισε τη ζωή Του ως ενσαρκωμένος. Οι άνθρωποι δεν γνώριζαν τίποτα γι’ αυτήν τη στιγμή. Ίσως να κοιμόντουσαν όλοι τους βαθιά, ίσως πολλοί που ήταν ξύπνιοι να περίμεναν και ίσως πολλοί να προσεύχονταν αθόρυβα στον επουράνιο Θεό. Ωστόσο, απ’ όλους αυτούς τους πολλούς ανθρώπους, κανένας δεν γνώριζε ότι ο Θεός είχε ήδη φτάσει στη γη. Ο Θεός εργάζεται με αυτόν τον τρόπο, ώστε να φέρεις εις πέρας το έργο Του πιο ομαλά και να πετύχει καλύτερα αποτελέσματα, καθώς επίσης για να αποφύγει περισσότερους πειρασμούς. Όταν οι άνθρωποι ξυπνήσουν από τον ανοιξιάτικο λήθαργό τους, το έργο του Θεού θα έχει από καιρό τελειώσει κι Εκείνος θα αναχωρήσει, λήγοντας τη ζωή της περιπλάνησης και της παραμονής Του στη γη. Καθότι το έργο του Θεού απαιτεί από τον Θεό να ενεργεί και να ομιλεί προσωπικά, και καθότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος με τον οποίον μπορεί ο άνθρωπος να βοηθήσει, ο Θεός έχει υπομείνει αφόρητο πόνο για να έρθει στη γη και να φέρει εις πέρας ο ίδιος το έργο. Ο άνθρωπος είναι ανίκανος να αναλάβει αυτός το έργο του Θεού. Έτσι, ο Θεός αντιμετώπισε κινδύνους χιλιάδες φορές μεγαλύτερους από εκείνους κατά την Εποχή της Χάριτος, προκειμένου να κατεβεί στον τόπο όπου διαμένει ο μεγάλος κόκκινος δράκος και να φέρει εις πέρας το έργο Του, να επιστρατεύσει όλη Του τη σκέψη και τη φροντίδα για να λυτρώσει αυτήν την ομάδα εξαθλιωμένων ανθρώπων, για να λυτρώσει αυτήν την ομάδα ανθρώπων που έχουν βουλιάξει μέσα σε έναν σωρό κοπριάς. Παρόλο που κανένας δεν γνωρίζει την ύπαρξη του Θεού, ο Θεός δεν προβληματίζεται, καθότι αυτό ωφελεί κατά πολύ το έργο Του. Όλοι είναι στυγερά μοχθηροί, οπότε πώς θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να ανεχθεί την ύπαρξη του Θεού; Γι’ αυτό ο Θεός είναι πάντοτε σιωπηλός επάνω στη γη. Ασχέτως του πόσο υπερβολικά βάναυσος είναι ο άνθρωπος, ο Θεός δεν παίρνει τίποτα κατάκαρδα κι απλώς συνεχίζει να κάνει το έργο που πρέπει να κάνει, ώστε να εκπληρώσει τη σπουδαία αποστολή που Του έχει αναθέσει ο επουράνιος Πατέρας. Ποιος από εσάς έχει αναγνωρίσει το κάλλος του Θεού; Ποιος νοιάζεται περισσότερο για το βάρος που κουβαλά ο Πατέρας Θεός, απ’ ότι ο Υιός Του; Ποιος μπορεί να κατανοήσει το θέλημα του Πατέρα Θεού; Το Πνεύμα του Πατέρα Θεού στον ουρανό συχνά προβληματίζεται, και ο Υιός Του στη γη προσεύχεται τακτικά για το θέλημα του Πατέρα Θεού, και η καρδιά Του πάει να σπάσει από την ανησυχία. Υπάρχει κανείς που να γνωρίζει την αγάπη του Πατέρα Θεού για τον Υιό Του; Υπάρχει κανείς που να γνωρίζει πόσο Του λείπει του λατρευτού Υιού ο Πατέρας Θεός; Χωρισμένοι μεταξύ ουρανού και γης, οι δυο Τους κοιτάζουν συνεχώς ο ένας τον άλλον από μακριά, πλάι-πλάι στο Πνεύμα. Ω, ανθρωπότητα! Πότε θα νοιαστείς για την καρδιά του Θεού; Πότε θα καταλάβεις την πρόθεση του Θεού; Πατέρας και Υιός εξαρτώνται πάντοτε ο ένας από τον άλλον. Γιατί να είναι λοιπόν χώρια, ο ένας επάνω στον ουρανό και ο άλλος κάτω στη γη; Ο Πατέρας αγαπά τον Υιό Του όσο κι ο Υιός αγαπά τον Πατέρα Του. Γιατί να πρέπει τότε Εκείνος να περιμένει με τέτοια λαχτάρα και να προσμένει με τόσο άγχος; Παρόλο που δεν έχουν χωριστεί για πολύ, γνωρίζει κανείς ότι ο Πατέρας λαχταρά ήδη με αγωνία τόσες ημέρες και τόσες νύχτες, και τόσο καιρό δεν βλέπει την ώρα για τη γρήγορη επιστροφή του λατρευτού του Υιού; Παρατηρεί, κάθεται σιωπηλός, περιμένει. Όλα έχουν να κάνουν με τη γρήγορη επιστροφή του λατρευτού Υιού Του. Πότε θα ξανασμίξει με τον Υιό που περιπλανιέται επάνω στη γη; Παρόλο που όταν σμίξουν θα μείνουν μαζί για όλη την αιωνιότητα, πώς μπορεί Εκείνος να υπομένει τις χιλιάδες ημέρες και νύχτες του χωρισμού, ο ένας επάνω στον ουρανό κι ο άλλος κάτω στη γη; Δεκάδες χρόνια στη γη είναι σαν χιλιάδες χρόνια στον ουρανό. Πώς θα μπορούσε ο Θεός Πατέρας να μην ανησυχεί; Όταν ο Θεός έρχεται στη γη, βιώνει τις τόσες αντιξοότητες του κόσμου των ανθρώπων, ακριβώς όπως ο άνθρωπος. Ο ίδιος ο Θεός είναι αθώος, οπότε γιατί να αφήνει τον Θεό να υπομένει τον ίδιο πόνο με τους ανθρώπους; Δεν είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί ο Πατέρας Θεός λαχταρά τόσο επιτακτικά να δει τον Υιό Του. Ποιος μπορεί να καταλάβει την καρδιά του Θεού; Ο Θεός δίνει τόσα στον άνθρωπο. Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να ξεπληρώσει ποτέ επαρκώς την καρδιά του Θεού; Από την άλλη, ο άνθρωπος δίνει πολύ λίγα στον Θεό. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να μην ανησυχεί;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (4)