Το έργο διαχείρισης προέκυψε μόνο εξαιτίας της ανθρωπότητας, που σημαίνει ότι παράχθηκε μόνο από την ύπαρξη της ανθρωπότητας. Δεν υπήρχε διαχείριση πριν από την ανθρωπότητα, ή στην αρχή, όταν δημιουργήθηκαν οι ουρανοί και η γη και όλα τα πράγματα. Εάν, σε όλο το έργο του Θεού, δεν υπήρχε πρακτική που να είναι ευεργετική για τον άνθρωπο, δηλαδή εάν ο Θεός δεν είχε τις απαιτούμενες προδιαγραφές της διεφθαρμένης ανθρωπότητας (εάν στο έργο του Θεού δεν υπήρχε κατάλληλο μονοπάτι για τις πράξεις του ανθρώπου), τότε αυτό το έργο δεν θα μπορούσε να αποκαλείται η διαχείριση του Θεού. Εάν το σύνολο του έργου του Θεού περιλάμβανε μόνο την ενημέρωση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας για τον τρόπο μεταχείρισης των πράξεών της και ο Θεός δεν πραγματοποιούσε καμία από τις δικές Του εργασίες και δεν έδειχνε κομμάτι της παντοδυναμίας ή της σοφίας Του, τότε, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλές είναι οι απαιτήσεις του Θεού για τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο καιρό έζησε ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, ο άνθρωπος δεν θα γνώριζε τίποτα για τη διάθεση του Θεού· αν συνέβαινε αυτό, τότε αυτού του είδους το έργο δεν θα ήταν άξιο να ονομαστεί διαχείριση του Θεού. Με απλά λόγια, το έργο της διαχείρισης του Θεού είναι το έργο του Θεού και το σύνολο του έργου που πραγματοποιείται υπό την καθοδήγηση του Θεού από εκείνους που έχει κερδίσει ο Θεός. Τέτοιο έργο μπορεί να συνοψισθεί ως διαχείριση και αναφέρεται στο έργο του Θεού στον άνθρωπο, καθώς και στη συνεργασία μαζί Του με όλους εκείνους που Τον ακολουθούν. Όλα αυτά μπορούν συλλογικά να ονομάζονται διαχείριση. Εδώ, το έργο του Θεού ονομάζεται όραμα και η συνεργασία του ανθρώπου ονομάζεται πράξη. Όσο υψηλότερο είναι το έργο του Θεού (δηλαδή, όσο υψηλότερα είναι τα οράματα), τόσο περισσότερο η διάθεση του Θεού γίνεται και πιο σαφής στον άνθρωπο και όσο περισσότερο είναι σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου τόσο υψηλότερη είναι η πράξη και η συνεργασία του ανθρώπου. Όσο υψηλότερες είναι οι απαιτήσεις του ανθρώπου, τόσο περισσότερο το έργο του Θεού έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι οι δοκιμασίες του ανθρώπου και τα πρότυπα που πρέπει να ακολουθήσει γίνονται κι αυτά υψηλότερα. Με την ολοκλήρωση αυτού του έργου, όλα τα οράματα θα έχουν ολοκληρωθεί και αυτό που ο άνθρωπος πρέπει να κάνει στην πράξη θα έχει αγγίξει την κορυφή της τελειότητας. Αυτή θα είναι και η εποχή κατά την οποία ο καθένας κατατάσσεται ανάλογα με το είδος, γιατί αυτό που ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει θα έχει εμφανιστεί στον άνθρωπο. Έτσι, όταν τα οράματα φτάσουν στο απόγειό τους, το έργο θα πλησιάσει στο τέλος του και οι πράξεις του ανθρώπου θα έχουν φτάσει, επίσης, στο τέλος τους. Οι πράξεις του ανθρώπου βασίζονται στο έργο του Θεού και η διαχείριση του Θεού εκφράζεται πλήρως μόνο χάρη στις πράξεις του ανθρώπου και τη συνεργασία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι το έκθεμα του έργου του Θεού και το αντικείμενο της διαχείρισης του Θεού, αλλά και το προϊόν της πλήρους διαχείρισης του Θεού. Εάν ο Θεός δούλευε μόνος Του, χωρίς τη συνεργασία του ανθρώπου, τότε δεν θα υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως αποκρυστάλλωση ολόκληρου του έργου Του, και έτσι δεν θα δινόταν η παραμικρή σημασία στο έργο της διαχείρισης του Θεού. Μόνο επιλέγοντας ένα κατάλληλο αντικείμενο που είναι έξω από το έργο του Θεού και το οποίο μπορεί να εκφράσει αυτό το έργο και να αποδείξει την παντοδυναμία και τη σοφία Του, είναι δυνατόν να επιτύχει τον στόχο της διαχείρισης του Θεού και να επιτύχει το στόχο να χρησιμοποιήσει όλο το έργο για να νικήσει ολοσχερώς τον Σατανά. Και έτσι, ο άνθρωπος είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του έργου της διαχείρισης του Θεού και ο άνθρωπος είναι ο μόνος που μπορεί να κάνει τη διαχείριση του Θεού να καρποφορήσει και να επιτύχει τον τελικό του στόχο· εκτός από τον άνθρωπο, καμία άλλη μορφή ζωής δεν μπορεί να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο. Αν ο άνθρωπος πρόκειται να γίνει η πραγματική αποκρυστάλλωση του έργου της διαχείρισης, τότε η ανυπακοή της διεφθαρμένης ανθρωπότητας πρέπει να διαλυθεί τελείως. Αυτό απαιτεί να δίνονται στον άνθρωπο πράξεις κατάλληλες για διαφορετικές κάθε φορά εποχές, και ο Θεός να εκτελεί το αντίστοιχο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργηθεί τελικά μια ομάδα ανθρώπων που θα αποτελεί την αποκρυστάλλωση του έργου διαχείρισης. Το έργο του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους δεν μπορεί να γίνει μάρτυρας στον ίδιο τον Θεό, μόνο μέσα από το έργο του Θεού και μόνο. Αυτή η μαρτυρία απαιτεί επίσης ζωντανά ανθρώπινα όντα που θα είναι κατάλληλα για να επιτευχθεί το έργο Του. Ο Θεός θα δουλέψει αρχικά πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους, μέσω των οποίων θα εκφραστεί το έργο Του, και έτσι και η μαρτυρία του θελήματός Του θα γεννηθεί ανάμεσα στους ανθρώπους. Και με αυτό, ο Θεός θα έχει επιτύχει τον σκοπό του έργου Του. Ο Θεός δεν εργάζεται μόνος για να νικήσει τον Σατανά, επειδή δεν μπορεί να γίνει άμεσα μάρτυρας για τον εαυτό Του ανάμεσα σε όλα τα πλάσματα. Εάν επρόκειτο να το πράξει, θα ήταν αδύνατο να πείσει τελείως τον άνθρωπο, οπότε ο Θεός πρέπει να εργαστεί πάνω στον άνθρωπο για να τον κατακτήσει, και μόνο τότε θα μπορέσει να γίνει μάρτυρας μεταξύ όλων των πλασμάτων. Εάν μόνο ο Θεός εργαζόταν και δεν υπήρχε η συνεργασία του ανθρώπου ή αν δεν ήταν απαραίτητο ο άνθρωπος να συνεργαστεί, τότε ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού και θα αγνοούσε για πάντα το θέλημα του Θεού. Έτσι, δεν θα μπορούσε να ονομαστεί το έργο της διαχείρισης του Θεού. Αν μόνο ο ίδιος ο άνθρωπος έπρεπε να αγωνιστεί, να αναζητήσει και να εργαστεί σκληρά, αλλά δεν κατανοούσε το έργο του Θεού, τότε ο άνθρωπος θα έκανε φάρσες. Χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, αυτό που κάνει ο άνθρωπος είναι του Σατανά, είναι επαναστατικός και κακοποιός. Ο Σατανάς παρουσιάζεται σε όλα όσα γίνονται από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και δεν υπάρχει τίποτα που να είναι συμβατό με τον Θεό και όλα είναι η εκδήλωση του Σατανά. Τίποτα από όλα όσα έχουν ειπωθεί δεν αφορά αποκλειστικά τα οράματα και τις πράξεις. Πάνω στο θεμέλιο των οραμάτων, ο άνθρωπος βρίσκει την πράξη, βρίσκει το δρόμο της υπακοής, ώστε να μπορεί να βάλει στην άκρη τις αντιλήψεις του και να κερδίσει εκείνα τα πράγματα που δεν είχε στο παρελθόν. Ο Θεός απαιτεί να συνεργάζεται ο άνθρωπος μαζί Του, αυτός ο άνθρωπος να συμμορφώνεται πλήρως με τις απαιτήσεις Του και ο άνθρωπος ζητά να δει το έργο του ίδιου του Θεού, να βιώσει την παντοδύναμη δύναμη του Θεού και να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού. Αυτά, συνοπτικά, είναι η διαχείριση του Θεού. Η ένωση του Θεού με τον άνθρωπο είναι η διαχείριση και η μέγιστη διαχείριση.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου