Οι έξι καμπές στην ανθρώπινη ζωή (Επιλεγμένα εδάφια)

Ανεξαρτητοποίηση: Η τρίτη καμπή

Αφού ένας άνθρωπος περάσει την παιδική και την εφηβική ηλικία και, σταδιακά και αναπόφευκτα, ενηλικιωθεί, το επόμενο βήμα είναι να αποχαιρετήσει τελειωτικά τη νιότη του, να πει αντίο στους γονείς του και να αντιμετωπίσει τον δρόμο μπροστά του σαν ανεξάρτητος ενήλικας. Στο σημείο αυτό, πρέπει να αντιμετωπίσει όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που πρέπει να αντιμετωπίσει ένας ενήλικας· να αντιμετωπίσει όλους τους κρίκους στην αλυσίδα της μοίρας του. Αυτή είναι η τρίτη καμπή από την οποία πρέπει να περάσει ένας άνθρωπος.

1. Αφού ανεξαρτητοποιηθεί, ο άνθρωπος ξεκινά να δοκιμάζει την κυριαρχία του Δημιουργού

Αν η γέννηση κάποιου και η περίοδος που μεγαλώνει είναι η «περίοδος προετοιμασίας» για το ταξίδι του στη ζωή και η τοποθέτηση του ακρογωνιαίου λίθου στη μοίρα του, τότε η ανεξαρτητοποίηση κάποιου είναι ο εναρκτήριος μονόλογος για τη μοίρα του στη ζωή. Αν η γέννηση κάποιου και η περίοδος που μεγαλώνει είναι πλούτη που έχει συσσωρεύσει για τη μοίρα του στη ζωή, τότε η ανεξαρτητοποίησή του είναι η στιγμή που ξεκινά να ξοδεύει ή να προσθέτει στα πλούτη αυτά. Όταν κάποιος αφήνει τους γονείς του και γίνεται ανεξάρτητος, οι κοινωνικές συνθήκες που αντιμετωπίζει και το είδος της δουλειάς και της καριέρας που του είναι διαθέσιμα, ορίζονται και τα δύο από τη μοίρα και δεν έχουν καμία σχέση με τους γονείς του. Μερικοί άνθρωποι επιλέγουν μια καλή ειδικότητα στο πανεπιστήμιο και καταλήγουν να βρουν μια ικανοποιητική δουλειά μετά την αποφοίτησή τους, κάνοντας, έτσι, ένα θριαμβευτικό πρώτο βήμα στο ταξίδι της ζωής τους. Μερικοί άνθρωποι μαθαίνουν και ειδικεύονται σε διάφορες δεξιότητες και, παρόλα αυτά, δεν βρίσκουν ποτέ μια δουλειά που τους ταιριάζει, δεν βρίσκουν τη θέση τους και, πόσο μάλλον, μια καριέρα· στο ξεκίνημα του ταξιδιού της ζωής τους βρίσκονται αποθαρρυμένοι σε κάθε στροφή, ταλανισμένοι από προβλήματα, με τις προοπτικές τους ζοφερές και τις ζωές τους αβέβαιες. Μερικοί άνθρωποι αφιερώνονται επιμελώς στις σπουδές τους, ωστόσο, χάνουν οριακά κάθε ευκαιρία που έχουν για να αποκτήσουν ανώτερη μόρφωση και μοιάζουν καταδικασμένοι να μην επιτύχουν ποτέ· έτσι, η πρώτη τους φιλοδοξία στο ταξίδι της ζωής τους γίνεται καπνός. Μη γνωρίζοντας αν ο δρόμος μπροστά τους είναι ομαλός ή γεμάτος εμπόδια, νιώθουν, για πρώτη φορά, πως η ανθρώπινη μοίρα είναι γεμάτη μεταβλητές, κι έτσι ατενίζουν τη ζωή με ελπίδα και τρόμο. Μερικοί άνθρωποι, παρόλο που δεν είναι ιδιαίτερα μορφωμένοι, γράφουν βιβλία και αποκτούν μια κάποια φήμη· άλλοι, παρόλο που είναι σχεδόν εντελώς αναλφάβητοι, βγάζουν χρήματα από τις επιχειρήσεις και έτσι είναι ικανοί να συντηρούν τον εαυτό τους… Το επάγγελμα που επιλέγει κάποιος και το πώς βγάζει τα προς το ζην: έχουν οι άνθρωποι κανέναν έλεγχο στο αν κάνουν καλή ή κακή επιλογή; Είναι σε συμφωνία με τις επιθυμίες και τις αποφάσεις τους; Οι περισσότεροι άνθρωποι εύχονται να μπορούσαν να δουλεύουν λιγότερο και να βγάζουν περισσότερα, να μη μοχθούν στον ήλιο και τη βροχή, να ντύνονται καλά, να λάμπουν και να ακτινοβολούν παντού, να δεσπόζουν επί των άλλων και να φέρνουν τιμή στους προγόνους τους. Οι επιθυμίες των ανθρώπων είναι τόσο τέλειες, αλλά όταν οι άνθρωποι κάνουν τα πρώτα βήματα στο ταξίδι της ζωής τους, συνειδητοποιούν, σταδιακά, πόσο ατελής είναι η ανθρώπινη μοίρα και, για πρώτη φορά, κατανοούν πραγματικά το γεγονός πως, παρόλο που κάποιος μπορεί να κάνει τολμηρά σχέδια για το μέλλον του, παρόλο που μπορεί να τρέφει παράτολμες φαντασιώσεις, κανείς δεν έχει την ικανότητα ή τη δύναμη να πραγματοποιήσει τα ίδια του τα όνειρά και κανείς δεν είναι σε θέση να ελέγξει το ίδιο του το μέλλον. Πάντα θα υπάρχει κάποια απόσταση ανάμεσα στα όνειρα κάποιου και στις πραγματικότητες που πρέπει να αντιμετωπίσει· τα πράγματα δεν είναι ποτέ όπως θα ήθελε κανείς να είναι και, αντιμέτωποι με τέτοιες πραγματικότητες, οι άνθρωποι δεν κατορθώνουν ποτέ να είναι ικανοποιημένοι ή ευχαριστημένοι. Μερικοί άνθρωποι θα φτάσουν ακόμα και στα άκρα, θα καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες και θα κάνουν μεγάλες θυσίες για χάρη του βιοπορισμού και τους μέλλοντός τους, σε μια προσπάθεια να αλλάξουν τη μοίρα τους. Στο τέλος, ωστόσο, ακόμα κι αν μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα και τις επιθυμίες τους χάρη στη σκληρή τους δουλειά, ποτέ δεν μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα τους και, όσο πεισματικά κι αν προσπαθούν, ποτέ δεν μπορούν να υπερβούν αυτό που τους έχει κατανείμει η μοίρα. Ανεξαρτήτως των διαφορών στην ικανότητα, στον δείκτη νοημοσύνης και στη δύναμη της θέλησης, οι άνθρωποι είναι όλοι ίσοι ενώπιον της μοίρας, η οποία δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα στους μεγάλους και τους μικρούς, στους ανώτερους και τους κατώτερους, στους εξέχοντες και τους κοινούς. Το επάγγελμα που ασκεί κάποιος, το πώς βγάζει τα προς το ζην και ο πλούτος που συσσωρεύει κατά τη διάρκεια της ζωής του, δεν αποφασίζονται από τους γονείς του, τα ταλέντα του, τις προσπάθειες ή τις φιλοδοξίες του, αλλά είναι προαποφασισμένα από τον Δημιουργό.

2. Αφήνοντας κανείς τους γονείς του και ξεκινώντας στα σοβαρά να διαδραματίζει τον ρόλο του στο θέατρο της ζωής

Όταν κάποιος φτάνει στην ενηλικίωση, είναι ικανός να αφήσει τους γονείς του και να ξεκινήσει μόνος του την πορεία του· σ’ αυτό το σημείο είναι που πραγματικά ξεκινά να παίζει τον δικό του ρόλο, που η αποστολή του στη ζωή παύει να είναι θολή και αρχίζει σταδιακά να ξεκαθαρίζει. Θεωρητικά, ο άνθρωπος συνεχίζει να διατηρεί στενούς δεσμούς με τους γονείς του, αλλά επειδή η αποστολή και ο ρόλος που διαδραματίζει κανείς στη ζωή δεν έχουν καμία σχέση με τη μητέρα και τον πατέρα του, στην πραγματικότητα, ο στενός αυτός δεσμός ξεκινά σιγά-σιγά να σπάει όσο ο άνθρωπος γίνεται σταδιακά ανεξάρτητος. Από βιολογική άποψη, οι άνθρωποι ακόμα δεν μπορούν παρά να εξαρτώνται από τους γονείς τους με υποσυνείδητους τρόπους, αλλά, μιλώντας αντικειμενικά, όταν έχουν μεγαλώσει, έχουν τελείως χωριστές ζωές από τους γονείς τους και θα παίξουν τους ρόλους που αναλαμβάνουν ανεξάρτητα. Πέρα από τη γέννηση και την ανατροφή, η ευθύνη των γονέων στη ζωή ενός παιδιού είναι απλώς να του προσφέρουν ένα επίσημο περιβάλλον για να μεγαλώσει, γιατί τίποτε άλλο, πέρα του πεπρωμένου του Δημιουργού, δεν επηρεάζει τη μοίρα ενός ανθρώπου. Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τι είδους μέλλον θα έχει ένας άνθρωπος· έχει προαποφασιστεί πολύ καιρό νωρίτερα, και ούτε οι γονείς του δεν μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα του. Σύμφωνα με τη μοίρα, κάθε άνθρωπος είναι ανεξάρτητος και κάθε άνθρωπος έχει τη δική του μοίρα. Επομένως, κανενός οι γονείς δεν μπορούν να αποτρέψουν τη μοίρα του στη ζωή ή να ασκήσουν την παραμικρή επιρροή στον ρόλο που διαδραματίζει στη ζωή. Μπορεί να ειπωθεί πως η οικογένεια στην οποία είναι προορισμένος να γεννηθεί κάποιος και το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις προϋποθέσεις για την εκπλήρωση της αποστολής του στη ζωή. Δεν καθορίζουν με κανέναν τρόπο τη μοίρα ενός ανθρώπου στη ζωή ή το είδος της μοίρας εν μέσω της οποίας εκπληρώνει κανείς την αποστολή του. Έτσι, κανενός οι γονείς δεν μπορούν να τον βοηθήσουν να φέρει εις πέρας την αποστολή του στη ζωή και κανενός οι συγγενείς δεν μπορούν να τον βοηθήσουν να αναλάβει τον ρόλο του στη ζωή. Το πώς φέρνει κάποιος εις πέρας την αποστολή του και το είδος του περιβάλλοντος διαβίωσης στο οποίο διαδραματίζει τον ρόλο του, καθορίζονται εξ ολοκλήρου από τη μοίρα του στη ζωή. Με άλλα λόγια, καμία άλλη αντικειμενική προϋπόθεση δεν μπορεί να επηρεάσει την αποστολή ενός ανθρώπου, η οποία είναι προκαθορισμένη από τον Δημιουργό. Όλοι οι άνθρωποι ωριμάζουν στα συγκεκριμένα περιβάλλοντα στα οποία μεγαλώνουν και μετά, σταδιακά και βήμα-βήμα, παίρνουν τον δικό τους δρόμο στη ζωή, εκπληρώνουν τη μοίρα που έχει σχεδιάσει γι’ αυτούς ο Δημιουργός, μπαίνοντας, φυσικά, στην απέραντη θάλασσα της ανθρωπότητας ακουσίως και αναλαμβάνοντας τα δικά τους πόστα στη ζωή, όπου ξεκινούν να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους ως δημιουργήματα για χάρη του προκαθορισμού του Δημιουργού, για χάρη της κυριαρχίας Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄