Καθημερινά λόγια του Θεού: Γνωρίζοντας τον Θεό | Απόσπασμα 87
Ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για τη δημιουργία των πάντων (Επιλεγμένα εδάφια)
Την πέμπτη ημέρα, η ζωή διαφόρων και ποικίλων μορφών επιδεικνύει την εξουσία του Δημιουργού με διάφορους τρόπους
Η Γραφή λέγει: «Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία νηκτά έμψυχα και πετεινά ας πέτωνται επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού. Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και παν έμψυχον κινούμενον, τα οποία εγέννησαν εν αφθονία τα ύδατα κατά το είδος αυτών, και παν πετεινόν πτερωτόν κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν» (Γέν. 1:20-21). Η γραφή ξεκάθαρα μας λέγει ότι εκείνη την ημέρα ο Θεός δημιούργησε τα πλάσματα των υδάτων και τα πουλιά του αέρα, που σημαίνει ότι Εκείνος δημιούργησε τα διάφορα ψάρια και πουλιά και κατέταξε το καθένα κατά το είδος του. Με αυτόν τον τρόπο, η γη, οι ουρανοί και τα ύδατα εμπλουτίστηκαν από τη δημιουργία του Θεού…
Καθώς τα λόγια του Θεού εκστομίζονταν, καινούργια φρέσκια ζωή, με διαφορετικά σχήματα η καθεμιά, έπαιρναν ζωή στη στιγμή μέσα από τα λόγια του Δημιουργού. Ερχόταν στον κόσμο σπρώχνοντας για μια θέση, πηδώντας, παιχνιδίζοντας από χαρά… Ψάρια όλων των σχημάτων και μεγεθών κολυμπούσαν στο νερό, οστρακοειδή όλων των ειδών ξεφύτρωσαν από την άμμο, πλάσματα με λέπια, με κέλυφος και ασπόνδυλα μεγάλωναν βιαστικά και με διαφορετικές μορφές, μεγάλα και μικρά, ψηλά και κοντά. Κατά τον ίδιο τρόπο διάφορα είδη φυκιών άρχισαν να αναπτύσσονται ζωηρά, λικνιζόμενα με τον ρυθμό διαφόρων υδρόβιων ειδών, κυματίζοντας κι αναταράσσοντας τα στάσιμα ύδατα, σαν να τους λέγανε: Κουνήσου! Φέρε τους φίλους σου! Διότι δεν θα είσαι ποτέ πια μόνος! Από τη στιγμή που εμφανίστηκαν στα νερά τα διάφορα είδη των ζωντανών οργανισμών που δημιούργησε ο Θεός, κάθε καινούργια φρέσκια ζωή έφερνε ζωντάνια σε νερά που ήταν για πάρα πολύ καιρό ακίνητα και τα οδήγησαν στη νέα εποχή… Από αυτό το σημείο και μετά, φώλιασαν μαζί και κρατούσαν συντροφιά το ένα στο άλλο και δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ τους. Το νερό υπήρχε για τα πλάσματα που ζούσαν στους κόλπους του, τρέφοντας το κάθε είδος ζωής που υπήρχε εκεί και η κάθε ζωή μπορούσε να υπάρχει χάρη στο νερό και την τροφή του. Το ένα έδινε στο άλλο ζωή και την ίδια ώρα το καθένα με τον ίδιο τρόπο, γινόταν μάρτυρας του θαύματος και του μεγαλείου της δημιουργίας του Δημιουργού και της αξεπέραστης δύναμης της εξουσίας του Δημιουργού…
Καθώς η θάλασσα δεν ήταν πλέον σιωπηλή, η ζωή άρχισε να γεμίζει και τους ουρανούς. Ένα-ένα τα πουλιά, μικρά και μεγάλα, πετούσαν στον ουρανό από το έδαφος. Αντίθετα από τα πλάσματα της θάλασσας, εκείνα είχαν φτερά και πούπουλα που σκέπαζαν τις λεπτές και χαριτωμένες φιγούρες τους. Χτυπούσαν τα φτερά τους με περηφάνια και επεδείκνυαν αγέρωχα τα υπέροχα φτερά τους και τις ειδικές λειτουργίες και ικανότητες που τους χάρισε ο Δημιουργός. Πετούσαν ψηλά με ευκολία και δεξιότητα, ανάμεσα στον ουρανό και στη γη και μέσα από αγρούς και δάση… Ήταν τα αγαπημένα πλάσματα του αέρα και τα αγαπημένα πλάσματα όλων. Σύντομα θα αποτελούσαν τον σύνδεσμο μεταξύ ουρανού και γης και θα μετέφεραν τα μηνύματα σε όλα τα πράγματα… Κελαηδούσαν, εφορμούσαν χαρωπά, σκόρπιζαν κέφι, γέλιο και παλμό σ’ αυτόν τον μέχρι τότε άδειο κόσμο… Χρησιμοποιούσαν το καθάριο τους μελωδικό κελάηδισμα και τα λόγια που είχαν στην καρδιά τους για να υμνούν τον Δημιουργό για τη ζωή που Εκείνος τους χάρισε. Χόρευαν χαρωπά για να δείξουν την τελειότητα και το θαύμα της δημιουργίας του Δημιουργού και θα αφιέρωναν ολόκληρη τη ζωή τους στο να γίνουν μάρτυρες της εξουσίας του Δημιουργού μέσα από την ιδιαίτερη ζωή που Εκείνος τους χάρισε…
Ανεξάρτητα από το αν ζούσαν στον νερό, ή στους ουρανούς, με την εντολή του Δημιουργού, αυτή η μεγάλη ποικιλία των ζώντων οργανισμών υπήρχε σε όλες τις μορφές της ζωής και κατόπιν εντολής του Δημιουργού, συναθροίζονταν με τους όμοιούς τους —κι αυτός ο νόμος, αυτός ο κανονισμός δεν μπορούσε να αλλάξει από κανένα πλάσμα. Ποτέ δεν τόλμησαν αλλά ούτε και μπορούσαν να ξεπεράσουν τα όρια που τους έθετε ο Δημιουργός. Όπως πρόσταζε ο Δημιουργός, ζούσαν και πολλαπλασιάζονταν και ήταν πιστά προσκολλημένα στον τρόπο ζωής και στους νόμους που τους έθεσε ο Δημιουργός και τηρούσαν συνειδητά τις άγραφες εντολές και τα ουράνια διατάγματα και τους κανόνες που Εκείνος τους έθεσε, όλα τα χρόνια και μέχρι σήμερα. Επικοινωνούσαν με τον Δημιουργό με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο και κατάφεραν να εκτιμήσουν το νόημα του Δημιουργού και να υπακούουν τις εντολές Του. Κανένα ποτέ δεν παραβίασε την εξουσία του Δημιουργού και η κυριαρχία Του και οι εντολές Του προς αυτά ασκούνταν στις σκέψεις Του. Εκείνος δεν μιλούσε, αλλά η εξουσία του Δημιουργού που ήταν μοναδική, έλεγχε όλα τα πράγματα με μια σιωπή που δεν είχε γλώσσα και που διέφερε από την ανθρώπινη. Η άσκηση της εξουσίας Του με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο έκανε τον άνθρωπο να αποκτήσει νέες γνώσεις και να δώσει μια νέα ερμηνεία της μοναδικής εξουσίας του Δημιουργού. Εδώ πρέπει να πούμε ότι σε αυτή τη νέα ημέρα, η άσκηση της εξουσίας του Δημιουργού απέδειξε για άλλη μια φορά τη μοναδικότητα του Δημιουργού.
Τώρα ας ρίξουμε μια ματιά στην τελευταία πρόταση αυτής της παραγράφου της γραφής: «Είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Τι νομίζετε ότι σημαίνει αυτό; Σ’ αυτά τα λόγια περικλείονται τα συναισθήματα του Θεού. Ο Θεός παρακολουθούσε όλα όσα είχε δημιουργήσει να παίρνουν ζωή και να είναι δυνατά χάρη στον λόγο Του και σταδιακά να αρχίζουν να αλλάζουν. Σ’ εκείνο το σημείο, ο Θεός ήταν ικανοποιημένος με τα διάφορα πράγματα που είχε φτιάξει με τον λόγο Του και με τις διάφορες ενέργειες που είχε επιτελέσει; Η απάντηση είναι ότι «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Τι βλέπετε εδώ; Τι αντιπροσωπεύει η φράση «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν»; Τι συμβολίζει; Σημαίνει ότι ο Θεός είχε τη δύναμη και τη σοφία να πραγματοποιήσει αυτά που είχε προγραμματίσει και καθορίσει, να πετύχει τους σκοπούς που ήθελε να πετύχει. Όταν ο Θεός ολοκλήρωνε την κάθε εργασία, μήπως μετάνιωνε; Η απάντηση παραμένει ότι «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Με άλλα λόγια, όχι μόνο δεν μετάνιωνε, αλλά αντιθέτως ήταν ικανοποιημένος. Τι σημαίνει δεν μετάνιωνε; Σημαίνει ότι το σχέδιο του Θεού είναι τέλειο, ότι η δύναμη και η σοφία Του είναι τέλειες και μια τέτοια τελειότητα μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την εξουσία Του. Όταν ο άνθρωπος εκτελεί μια εργασία, μπορεί και αυτός, όπως ο Θεός, να δει ότι είναι καλή; Μπορεί ο άνθρωπος σε ό,τι κάνει να επιτύχει την τελειότητα; Μπορεί ο άνθρωπος να ολοκληρώσει κάτι μια φορά κι αυτό να παραμείνει στην αιωνιότητα; Όπως ο άνθρωπος λέει: «τίποτε δεν είναι τέλειο, είναι μόνο καλύτερο», τίποτε από αυτά που κάνει ο άνθρωπος δεν μπορεί να φθάσει την τελειότητα. Όταν ο Θεός είδε ότι όλα όσα είχε κάνει και επιτύχει ήταν καλά, όλα όσα έφτιαξε ο Θεός είχαν ορισθεί με τον λόγο Του, που σημαίνει ότι όταν «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν», όλα όσα έφτιαξε είχαν πάρει μια μόνιμη μορφή, είχαν καταταγεί ανά είδος και τους είχε δοθεί μια σταθερή θέση, ένας σταθερός σκοπός και μια λειτουργία, μια για πάντα στους αιώνες. Επιπλέον, ο ρόλος τους ανάμεσα στα άλλα πράγματα και η πορεία που πρέπει να έχουν κατά τη διαχείριση όλων των πραγμάτων από τον Θεό είχε ήδη οριστεί από τον Θεό κι όλα αυτά δεν αλλάζουν. Αυτός είναι ο επουράνιος νόμος που ο Δημιουργός θέσπισε για όλα τα πράγματα.
«Είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν», αυτές οι απλές, υποεκτιμημένες λέξεις που τόσο συχνά αγνοούνται, είναι οι λέξεις του επουράνιου νόμου και του επουράνιου διατάγματος που ισχύουν για όλα τα πλάσματα του Θεού. Είναι μία ακόμη προσωποποίηση της εξουσίας του Θεού, μία προσωποποίηση που είναι πιο πρακτική και πιο βαθιά. Μέσα από τον λόγο Του, ο Δημιουργός όχι μόνο κατάφερε να κερδίσει ό,τι είχε αποφασίσει να κερδίσει και να επιτύχει ό,τι είχε αποφασίσει να επιτύχει, αλλά επίσης κατόρθωσε να έχει στα χέρια Του τον έλεγχο όλων εκείνων που είχε δημιουργήσει και να διοικεί όλα όσα είχε δημιουργήσει με την εξουσία Του και επιπλέον, όλα με τρόπο συστηματικό και τακτικό. Επίσης, όλα τα πράγματα ζούσαν και πέθαιναν σύμφωνα με τον λόγο Του και επιπλέον, υπήρχαν υπό την εξουσία Του, σύμφωνα με τους νόμους που Εκείνος είχε θεσπίσει και σε αυτό δεν υπήρχε καμία εξαίρεση! Αυτός ο νόμος είχε άμεση ισχύ από τη στιγμή που «Είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν» και θα υπάρχουν, θα συνεχίσουν και θα λειτουργούν σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισης του Θεού μέχρι τη μέρα που αυτό θα ακυρωθεί από τον Δημιουργό! Η μοναδική εξουσία του Δημιουργού έχει φανεί όχι μόνο από την ικανότητά Του να δημιουργήσει όλα τα είδη και να διατάξει να πάρουν ζωή, αλλά επίσης κι από την ικανότητά Του να διοικεί και να είναι ο υπέρτατος άρχων σε όλα τα πράγματα και να δίνει ζωή και ζωτικότητα σε όλα τα πράγματα και επιπλέον στην ικανότητά Του να κάνει με μια και για πάντα όλα τα πράγματα που θα δημιουργούσε με το σχέδιό Του να εμφανίζονται και να υπάρχουν στον κόσμο που Εκείνος έφτιαξε σε μία τέλεια μορφή, μια τέλεια δομή ζωής κι έναν τέλειο ρόλο. Επίσης, είχε φανεί από τον τρόπο με τον οποίο οι σκέψεις του Δημιουργού δεν υπόκειντο σε κανέναν περιορισμό, δεν περιορίζονταν από τον χρόνο, τον χώρο, ούτε υπήρχαν γεωγραφικοί περιορισμοί. Όπως και η εξουσία Του, η μοναδική ταυτότητα του Δημιουργού θα παραμείνει αναλλοίωτη στους αιώνες των αιώνων. Η εξουσία Του θα είναι πάντα μια απεικόνιση κι ένα σύμβολο της μοναδικής Του ταυτότητας και η εξουσία Του θα υπάρχει για πάντα πλάι στην ταυτότητά Του!
«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.