Το έργο που γίνεται τώρα είναι οι άνθρωποι να απαρνηθούν τον Σατανά, να απαρνηθούν τον παλιό τους πρόγονο. Όλες οι κρίσεις από τον λόγο στοχεύουν στο να εκθέσουν τη διεφθαρμένη διάθεση της ανθρώπινης φύσης και να επιτρέψουν στον άνθρωπο να κατανοήσει την ουσία της ζωής. Όλες αυτές οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις διαπερνούν τις καρδιές των ανθρώπων. Κάθε κρίση επηρεάζει άμεσα την τύχη τους και έχει σκοπό να πληγώσει τις καρδιές τους, ώστε να μπορούν να εγκαταλείψουν όλα αυτά τα πράγματα και, μ’ αυτόν τον τρόπο, να γνωρίσουν τη ζωή, να γνωρίσουν αυτόν τον αισχρό κόσμο, κι επίσης, να γνωρίσουν τη σοφία του Θεού και την παντοδυναμία Του και να γνωρίσουν αυτό το ανθρώπινο γένος, το διεφθαρμένο από τον Σατανά. Όσο περισσότερη αυτή η παίδευση και η κρίση, τόσο περισσότερο η καρδιά του ανθρώπου μπορεί να πληγωθεί και τόσο περισσότερο το πνεύμα του μπορεί να αφυπνιστεί. Η αφύπνιση του πνεύματος αυτών των εξαιρετικά διεφθαρμένων και βαθύτατα εξαπατημένων ανθρώπων, είναι ο στόχος αυτής της κρίσης. Ο άνθρωπος δεν έχει πνεύμα, δηλαδή το πνεύμα του έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό, και δεν γνωρίζει ότι υπάρχει παράδεισος, δεν γνωρίζει ότι υπάρχει Θεός και σίγουρα δεν γνωρίζει ότι παλεύει μέσα στην άβυσσο του θανάτου. Πώς θα μπορούσε ενδεχομένως να γνωρίζει ότι ζει σ’ αυτήν την αμαρτωλή επίγεια κόλαση; Πώς θα μπορούσε ενδεχομένως να γνωρίζει ότι αυτό το σαθρό πτώμα του έχει πέσει, μέσω της διαφθοράς του Σατανά, στον Άδη του θανάτου; Πώς θα μπορούσε ενδεχομένως να γνωρίζει ότι τα πάντα στη γη έχουν από καιρό καταστραφεί ανεπανόρθωτα από το ανθρώπινο γένος; Και πώς θα μπορούσε ενδεχομένως να γνωρίζει ότι ο Δημιουργός έχει έρθει σήμερα στη γη και ψάχνει για μια ομάδα από διεφθαρμένους ανθρώπους, τους οποίους Εκείνος μπορεί να σώσει; Ακόμα κι αφότου ο άνθρωπος βιώσει κάθε δυνατό ραφινάρισμα και κρίση, η αμβλυμμένη συνείδησή του εξακολουθεί να διεγείρεται με δυσκολία και, ουσιαστικά, δεν ανταποκρίνεται. Η ανθρώπινη φύση είναι τόσο έκφυλη! Παρόλο που αυτή η κρίση είναι όπως το άγριο χαλάζι που πέφτει απ’ τον ουρανό, ωφελεί σημαντικά τον άνθρωπο. Αν οι άνθρωποι δεν κρίνονταν κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα υπήρχε κανένα αποτέλεσμα και θα ήταν απολύτως αδύνατο να σωθεί ο άνθρωπος από την άβυσσο της δυστυχίας. Αν δεν ήταν αυτό το έργο, θα ήταν πολύ δύσκολο για τον άνθρωπο να βγει από τον Άδη, επειδή η καρδιά του έχει πεθάνει εδώ και καιρό και το πνεύμα του έχει συντριβεί εδώ και καιρό από τον Σατανά. Για να σωθείτε εσείς που έχετε βυθιστεί στα τρίσβαθα της κατάπτωσης, χρειάζεται να καλείστε εντατικά, να κρίνεστε δριμύτατα και μόνο τότε η παγωμένη σας καρδιά θα αφυπνιστεί.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο όσοι οδηγηθούν στην τελείωση μπορούν να ζήσουν μια ουσιαστική ζωή