Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (4) Μέρος δεύτερο

Η επιδίωξη της αλήθειας είναι πολύ σημαντικό ζήτημα. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, πως, αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, δεν μπορούν να φτάσουν στο τέλος του δρόμου· αυτό δεν είναι απόλυτο. Όλοι οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα. Εφόσον δεν είναι διάβολοι ή σατανάδες, τότε δεν θα επιτίθενται ενεργά στον Θεό, ούτε θα Του επιτίθενται και θα Τον βλασφημούν συνειδητά. Άρα, λοιπόν, ο Θεός είναι δίκαιος και λογικός με τους συνηθισμένους διεφθαρμένους ανθρώπους και δίνει σε όλους τους την ευκαιρία να φτάσουν στη σωτηρία. Καθώς ο άνθρωπος βιώνει το να φτάνει στη σωτηρία, ο Θεός είναι ευγενικός μαζί του, τον προστατεύει και τον φροντίζει. Ποια είναι, λοιπόν, η στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους που είναι διάβολοι και σατανάδες; Εκείνοι βλέπουν τον Θεό ως εχθρό τους, συνεχώς Τον κρίνουν, Του επιτίθενται και Τον βλασφημούν, καταστρέφουν το έργο Του και δεν λένε να μετανοήσουν ποτέ. Αν αλληλεπιδράσουν με άλλους ανθρώπους, όλο και με κάποιους θα τα πάνε καλά. Όταν, όμως, προσέρχονται ενώπιον του Θεού, δεν τα πηγαίνουν καθόλου καλά μαζί Του, ούτε για μια στιγμή. Δεν μπορούν να συνεργαστούν με τον Θεό, ούτε να συνυπάρξουν μαζί Του, ούτε και να φτάσουν σε κάποια συμφωνία μαζί Του για οποιοδήποτε θέμα. Αυτό δείχνει, λοιπόν, πως είναι κλασικοί διάβολοι και σατανάδες. Ο Θεός σε καμία περίπτωση δεν ανέχεται τέτοιους ανθρώπους και ο οίκος του Θεού σε καμία περίπτωση δεν τους κρατά. Όταν ανακαλυφθεί κάποιος τέτοιος, αποπέμπεται. Όταν ανακαλυφθεί ένα τέτοιο ζευγάρι, αποπέμπονται και οι δύο. Όσοι εκτεθούν τόσοι και θα απομακρυνθούν. Τη μέρα που εκτίθενται είναι και τελειωμένοι. Όπως βλέπεις, όταν οι καλοί άνθρωποι παίρνουν προαγωγές και αξιοποιούνται σε κάποια σημαντική θέση, τότε είναι που οδηγούνται και στην τελείωση, δέχονται ευλογίες και αποκομίζουν τα μεγαλύτερα οφέλη. Όταν παίρνουν προαγωγές και αξιοποιούνται κακοί άνθρωποι και διάβολοι, είναι φυσικό κι επόμενο να εκτεθούν και να αποκλειστούν· έχει φτάσει η τελευταία τους μέρα. Σκεφτείτε εκείνους γύρω σας που εκτέθηκαν, αποκλείστηκαν ή αποπέμφθηκαν είτε τώρα πρόσφατα είτε τον πρώτο καιρό, καθώς κι εκείνους που τελικά διαγράφηκαν: Αποκλείστηκαν όταν έφτασαν στο απόγειο της «καριέρας» τους στον οίκο του Θεού. Τότε έφτασε η τελευταία τους μέρα και μπήκε μια τεράστια τελεία στη ζωή της πίστης τους στον Θεό. Οι δύσπιστοι πάνε κι έρχονται στην εκκλησία, δεν μπορούν να βρουν κάποια κατάλληλη θέση για τον εαυτό τους ούτε να εκτελέσουν κάποιο καθήκον. Μόλις διαπράξουν κάποια μοχθηρή πράξη, εκτίθενται και αυτή είναι η τελευταία τους μέρα. Στους διαβόλους αρέσει να κάνουν σπουδαία πράγματα και να γίνονται γνωστοί, και η μέρα κατά την οποία βρίσκονται στο απόγειο της δόξας τους είναι και η τελευταία τους μέρα. Γιατί το λέω αυτό; Γνωρίζετε; Έτσι έχουν τα πράγματα. Όταν βρίσκονται στο απόγειο της δόξας τους, τότε είναι και πιο εφησυχασμένοι. Και όταν είναι πιο εφησυχασμένοι, δεν είναι τότε και πιο πιθανό να παρεκτραπούν; (Ναι.) Όταν δεν έχουν επιτυχίες και δόξα, οι διάβολοι αυτοί έχουν χαμηλωμένο το κεφάλι. Μόνο και μόνο επειδή λέω ότι έχουν χαμηλωμένο το κεφάλι, όμως, αυτό δεν σημαίνει πως είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια. Σημαίνει απλώς πως ενεργούν πολύ προσεκτικά και μετρημένα, και πως η καρδιά τους είναι πάντα επιφυλακτική και όχι θεοφοβούμενη. Τη στιγμή που δουν μια ευκαιρία ή αποκτήσουν κάποια δύναμη και θέση, και μπορούν να προστάζουν τον άνεμο και τη βροχή ώστε να κάνουν το θέλημά τους, τότε εφησυχάζουν και παρεκτρέπονται, λέγοντας μέσα τους: «Έχει έρθει η ώρα μου. Ήρθε ο καιρός να προβάλω τις ικανότητές μου και τα δυνατά μου σημεία, και να αξιοποιήσω τις δυνατότητές μου!» Και αναλαμβάνουν αμέσως δράση. Ποιο είναι το κίνητρο πίσω απ’ τις πράξεις τους και ποια η πηγή των ενεργειών τους; Από πού προέρχονται το κίνητρο και η πηγή των πράξεών τους; Από τους διαβόλους και τον Σατανά, καθώς και από τις εξωφρενικές φιλοδοξίες και επιθυμίες τους. Υπό τέτοιες συνθήκες, μπορούν οι πράξεις τους να είναι σύμφωνες με τις αλήθεια-αρχές; Μπορούν να έχουν θεοφοβούμενη καρδιά ενώ κάνουν πράγματα; Μπορούν να χειρίζονται τα ζητήματα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού; Η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι αρνητική· δεν μπορούν. Και ποιες συνέπειες έχει αυτό; (Προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση.) Σωστά, οι συνέπειες είναι πως προκαλούν σοβαρή διατάραξη και αναστάτωση, ενώ προκαλούν μάλιστα και σοβαρή αναστάτωση και ζημία στον οίκο του Θεού και το έργο της εκκλησίας. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις αρχές για τον χειρισμό των ανθρώπων στον οίκο του Θεού, πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι που επιφέρουν τέτοιες συνέπειες στο έργο της εκκλησίας; Αν το θέμα είναι ασήμαντο, θα πρέπει να αντικατασταθούν· αν είναι σοβαρό, θα πρέπει να αποπεμφθούν. Όταν κάποιος προάγεται και αξιοποιείται σε κάποια σημαντική θέση ή του ανατίθεται κάποιο έργο, ο οίκος του Θεού πάντα θα συναναστραφεί μαζί του με σαφήνεια πάνω στις αρχές της εκτέλεσης του έργου. Του εξηγεί πολλές αρχές και λεπτομέρειες, και η διαδικασία μεταβίβασης καθηκόντων θεωρείται ολοκληρωμένη μόνο όταν τις έχει κατανοήσει, τις έχει συλλάβει και τις έχει καταγράψει όλες. Όταν, όμως, έρθει η ώρα να κάνει κάποιο έργο και να εκτελέσει το καθήκον του, βγάζει τα διαβολικά του νύχια, και αρχίζει να φανερώνει τον διάβολο που κρύβει μέσα του. Δεν ενεργεί καθόλου σύμφωνα με τις αρχές που απαιτεί ο οίκος του Θεού· αντίθετα, κάνει τελείως του κεφαλιού του, ενεργώντας όπως του αρέσει και όπως επιθυμεί. Κανείς δεν μπορεί να τον ελέγξει και δεν ακούει κανέναν. Σκέφτεται: «Ο οίκος του Θεού, ο Θεός και η αλήθεια να κάνουν πέρα! Εγώ κάνω κουμάντο εδώ μέσα!» Έτσι ενεργούν οι διάβολοι και αυτή είναι η στάση τους απέναντι στο καθήκον και στην αλήθεια. Αν έχεις αυτήν τη στάση απέναντι στην αλήθεια, τότε θα εκτεθείς. Αν θεωρείς το έργο του οίκου του Θεού και το καθήκον σου ως ασήμαντα ζητήματα και δεν ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές τις οποίες σε έχει προστάξει να ακολουθείς ο οίκος του Θεού, τότε δεν θα έχεις ευγενική αντιμετώπιση. Ο οίκος του Θεού χειρίζεται τους ανθρώπους σύμφωνα με συγκεκριμένες αρχές. Όσοι θα πρέπει να απομακρυνθούν από το πόστο τους απομακρύνονται και όσοι θα πρέπει να αποπεμφθούν αποπέμπονται. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να πούμε πάνω σ’ αυτό. Έτσι δεν είναι; Αυτό δεν κάνει ο οίκος του Θεού; Έτσι δεν αποκαλύπτονται αυτοί οι διάβολοι; Αυτό δεν είναι το κίνητρο πίσω από τις πράξεις τους, η πηγή των πράξεών τους και ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν; (Ναι.) Μήπως ο οίκος του Θεού τούς φέρεται άδικα όταν τους χειρίζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Είναι κατάλληλος ο τρόπος με τον οποίο τους χειρίζεται; (Ναι.) Είναι πραγματικά πολύ κατάλληλος! Ένας κανονικός άνθρωπος αποδέχεται το καθήκον του, παίρνει προαγωγή και αξιοποιείται σε κάποια σημαντική θέση. Εκτελεί το έργο του σύμφωνα με τις δικές του ικανότητες και το δικό του επίπεδο και, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, σύμφωνα με τις αρχές του έργου τις οποίες κατανοεί ή τις οποίες τον έχει προστάξει να ακολουθεί ο οίκος του Θεού. Παρά το γεγονός πως αποκαλύπτει συχνά διεφθαρμένες διαθέσεις, αυτό δεν τον εμποδίζει να εκτελεί κανονικά το καθήκον του. Όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσει, σε όποια εσφαλμένη κατάσταση κι αν βρεθεί ή όποια διατάραξη κι αν υπομείνει, στο τέλος θα πετύχει κάποια θετικά αποτελέσματα ενώ εκτελεί το καθήκον του, αποτελέσματα αποδεκτά από όλους. Οι δύσπιστοι, όμως, δεν πετυχαίνουν ποτέ τους κάποιο θετικό αποτέλεσμα, όσο καιρό κι αν εκτελούν το καθήκον τους. Κάνουν μονίμως κακές πράξεις και προσπαθούν να τα καταστρέψουν όλα. Αυτό όχι μόνο επηρεάζει το έργο της εκκλησίας, αλλά και βλάπτει τα συμφέροντά της, δημιουργώντας μια άσχημη ατμόσφαιρα γύρω από το έργο τους και βυθίζοντάς το στο χάος. Αν ένας διάβολος διαταράξει και καταστρέψει κάποιο έργο, τότε θα πρέπει παρασκηνιακά πολλοί άνθρωποι να κάνουν ξανά το έργο από την αρχή. Αυτό είναι σπατάλη των ανθρωπίνων και οικονομικών πόρων του οίκου του Θεού και εξοργίζει πολλούς από τους εκλεκτούς του Θεού. Μόλις απομακρυνθεί ο διάβολος αυτός, το έργο της εκκλησίας αποκτά στη στιγμή μια νέα, λαμπρή εμφάνιση και τα αποτελέσματά του είναι διαφορετικά. Ο διάβολος που προκάλεσε τη διατάραξη και την αναστάτωση αφορίζεται, οι άνθρωποι αποκτούν μια ελεύθερη και απελευθερωμένη νοοτροπία, η αποδοτικότητα του έργου αυξάνεται και όλοι εκτελούν κανονικά τα καθήκοντά τους. Άρα, λοιπόν, αυτά τα άτομα που ανήκουν στους διαβόλους και στον Σατανά φαίνονται εξωτερικά σαν άνθρωποι· ανεξαρτήτως της ηλικίας τους και του μορφωτικού τους επιπέδου, εφόσον είναι κακοί άνθρωποι, αυτό σημαίνει πως μπορούν να κάνουν μοχθηρές πράξεις. Επιπλέον, παίζουν τον ρόλο των διαβόλων και του Σατανά που διαφθείρουν και ενοχλούν τους ανθρώπους. Έστω, για παράδειγμα, πως φτιάχνεις κοτόσουπα. Όλοι ανυπομονούν να τη δοκιμάσουν, αλλά ξαφνικά πέφτει μέσα στην κατσαρόλα μια μύγα. Πείτε Μου, μπορεί να φαγωθεί αυτή η κοτόσουπα; Δεν σώζεται με τίποτα, πρέπει να την πετάξεις. Πάει, λοιπόν, χαμένος ο κόπος δύο ή τριών ωρών. Μετά πρέπει να πλύνεις πολλές φορές την κατσαρόλα· ακόμη κι αφού την πλύνεις, δεν σου φαίνεται καθαρή και σου μένει μια αίσθηση αηδίας. Τι σε ενόχλησε; (Η μύγα.) Αν και η μύγα είναι πολύ μικρή, η βρομερή της ουσία είναι πολύ αηδιαστική. Αυτοί οι άνθρωποι που ανήκουν στους διαβόλους είναι σαν τις μύγες. Βρίσκουν τον τρόπο να διεισδύσουν στην εκκλησία και προκαλούν σοβαρή διατάραξη στην κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής, ενώ αναστατώνουν και την κανονική πρόοδο του έργου της εκκλησίας. Έχετε πλέον σαφή αντίληψη των ανθρώπων που ανήκουν στους διαβόλους; Πιο εύκολα θα κάνατε μια αγελάδα να σκαρφαλώσει σ’ ένα δέντρο παρά αυτούς να παρέχουν λίγη υπηρεσία και να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους. Είναι σαν να προσπαθείτε να κάνετε μια πάπια να κάτσει σε μια κούρνια. Το δυσκολότερο είναι να προσπαθήσετε να κάνετε τους διαβόλους και τους σατανάδες να κάνουν πράξη την αλήθεια, καθώς και τους δύσπιστους να εκτελέσουν το καθήκον τους με αφοσίωση. Έτσι έχουν τα πράγματα. Αν συναντήσετε ανθρώπους που ανήκουν στον Σατανά και στους δύσπιστους, και χρειαστεί να τους ζητήσετε να σας βοηθήσουν με κάτι προσωρινά, τότε έχει καλώς. Αν, όμως, κανονίσεις να εκτελέσουν κάποιο καθήκον ή να κάνουν κάποιο έργο, τότε είσαι τυφλός και πιάνεσαι κορόιδο. Αν, μάλιστα, τους ζητήσεις να κάνουν κάποιο σημαντικό έργο, τότε συμπεριφέρεσαι ακόμη πιο ανόητα. Αν πραγματικά δεν μπορείς να βρεις κάποιο κατάλληλο άτομο να σε βοηθήσει με κάτι κι έτσι τους ζητήσεις βοήθεια, τότε δεν πειράζει να τους ζητήσεις να κάνουν κάτι. Πρέπει, όμως, να τους προσέχεις και να μην πάρεις το θέμα αψήφιστα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι τελείως αναξιόπιστοι, αφού δεν είναι άνθρωποι, αλλά διάβολοι. Είναι τελείως αναξιόπιστοι. Τώρα, λοιπόν, πρέπει να ρίξεις μια ματιά σ’ εκείνους που είναι υπεύθυνοι ή επικεφαλής ομάδων, καθώς και σ’ εκείνους που εκτελούν καίρια καθήκοντα και σημαντικό έργο, για να δεις μήπως είναι σαν κι αυτούς τους διαβόλους. Αν μπορείς να τους αντικαταστήσεις, τότε κάν’ το το συντομότερο δυνατό. Αν δεν μπορείς να τους αντικαταστήσεις επειδή δεν υπάρχει κανένας κατάλληλος για να πάρει τη θέση τους, τότε πρέπει να τους έχεις από κοντά, να τους επιβλέπεις και να τους παρακολουθείς στενά. Δεν πρέπει να δίνεις σε διαβόλους και σατανάδες την ευκαιρία να προκαλούν αναστάτωση. Ο διάβολος θα είναι πάντα διάβολος· δεν έχει ανθρώπινη φύση, ούτε συνείδηση και λογική. Αυτό πρέπει να το θυμάσαι πάντα! Οι δύσπιστοι ανήκουν όλοι τους στους διαβόλους και τον Σατανά και δεν πρέπει να τους πιστεύεις! Ας ολοκληρώσουμε εδώ τη συναναστροφή πάνω σ’ αυτό το θέμα.

Όταν συναναστραφήκαμε προηγουμένως για το πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, μιλήσαμε για δύο θέματα. Ποιο ήταν το πρώτο; (Η εγκατάλειψη πραγμάτων.) Το ένα ήταν η εγκατάλειψη πραγμάτων. Το δεύτερο; (Η αφοσίωση.) Η αφοσίωση. Μιλήσαμε τρεις φορές για το πρώτο θέμα, δηλαδή για την εγκατάλειψη πραγμάτων. Ποιο ήταν το θέμα της συναναστροφής μας την τελευταία φορά; (Θεέ μου, την τελευταία φορά ανέλυσες τους λόγους για τους οποίους γεννιούνται στους ανθρώπους τα αρνητικά συναισθήματα της οδύνης, του άγχους και της ανησυχίας, από τη σκοπιά των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν και από τη στάση τους απέναντι στο έργο του Θεού και την αλήθεια.) Τα αρνητικά συναισθήματα της οδύνης, του άγχους και της ανησυχίας μπορεί να προκύψουν για πολλούς λόγους. Γενικά, όμως, προκαλούνται από τον αντικειμενικό λόγο πως οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια. Ένας λόγος είναι αυτός. Ο βασικός λόγος, όμως, είναι πως οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν ούτε επιδιώκουν την αλήθεια και δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό, τότε δεν υποτάσσονται αληθινά. Είναι φυσικό κι επόμενο, λοιπόν, να γεννιούνται μέσα τους κάθε λογής αρνητικά συναισθήματα. Στην καθημερινή ζωή, οι πρακτικές δυσκολίες που βιώνουν οι άνθρωποι στη ζωή τους και όλα τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στον τρόπο σκέψης τους τους κάνουν να νιώθουν κάθε λογής αρνητικά συναισθήματα στο αντικειμενικό τους περιβάλλον. Πιο συγκεκριμένα, τα αρνητικά συναισθήματα της οδύνης, του άγχους και της ανησυχίας, για τα οποία μιλήσαμε την τελευταία φορά, προκύπτουν επειδή οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κάθε λογής δυσκολίες και προβλήματα που σχετίζονται με τη σαρκική τους ζωή. Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα, δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε πιστεύουν τα όσα λέει ο Θεός, ούτε, βέβαια, αναζητούν στα λόγια του Θεού την αλήθεια που οφείλουν να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη. Αυτό θα τους έδινε τη δυνατότητα να εγκαταλείψουν τις εσφαλμένες ιδέες τους, τις εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις που έχουν γι’ αυτά τα ζητήματα, καθώς και τους λανθασμένους τρόπους με τους οποίους χειρίζονται και προσεγγίζουν αυτά τα πράγματα. Επειδή, όμως, δεν το κάνουν, καθώς κυλούν οι μέρες και περνάει ο καιρός, οι διάφορες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή τους ζωή γεννούν κάθε λογής σκέψεις που τους αναστατώνουν και τους περιορίζουν βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Χωρίς να το συνειδητοποιούν, οι σκέψεις αυτές τούς δημιουργούν συναισθήματα οδύνης, άγχους και ανησυχίας σχετικά με τη σαρκική τους ζωή και τα διάφορα ζητήματα που αντιμετωπίζουν. Στην πραγματικότητα, όταν οι άνθρωποι δεν έχουν προσέλθει ακόμη ενώπιον του Θεού ή δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια, τα ζητήματα αυτά θα προκαλέσουν, σε διαφορετικό βαθμό σε κάθε άνθρωπο, συναισθήματα οδύνης, άγχους και ανησυχίας. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Όταν κάποιος ζει μια σαρκική ζωή, οτιδήποτε κι αν του συμβεί θα προκαλέσει κάποια αναστάτωση και θα έχει κάποιον αντίκτυπο στη ζωή και στις σκέψεις του. Όταν δεν μπορεί άλλο πια να υπομείνει και να αντέξει αυτήν την αναστάτωση και αυτόν τον αντίκτυπο, ή όταν τα ένστικτα, οι ικανότητες και η κοινωνική του θέση δεν αρκούν για να τον στηρίξουν ή να επιλύσουν και να εξαλείψουν αυτές τις δυσκολίες, είναι επόμενο να γεννηθούν στα βάθη της καρδιάς του αισθήματα οδύνης, άγχους και ανησυχίας, που σιγά σιγά θα διογκωθούν και θα φτάσουν να αποτελούν την κανονική του κατάσταση. Επειδή οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν πιστεύουν στον Θεό, όλοι τους ανησυχούν για διάφορα πράγματα, όπως τις μελλοντικές τους προοπτικές, τι θα φάνε και θα πιουν, τον γάμο, τη μελλοντική τους επιβίωση και υγεία, τα γηρατειά, καθώς και τη θέση και τη φήμη τους στην κοινωνία. Μόλις, όμως, αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό και κατανοήσουν ένα μέρος της αλήθειας, η αποφασιστικότητά τους να επιδιώκουν την αλήθεια θα ενισχύεται όλο και περισσότερο. Έτσι, θα μειωθούν σταδιακά οι πρακτικές δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ενώ θα εξασθενήσουν και θα υποχωρήσουν σταδιακά τα αρνητικά συναισθήματα της οδύνης, του άγχους και της ανησυχίας. Αυτό είναι πολύ φυσικό, αφού, όταν οι άνθρωποι διαβάσουν πολλά από τα λόγια του Θεού και καταφέρουν να κατανοήσουν ένα μέρος της αλήθειας καθώς πιστεύουν στον Θεό, τότε πάντα θα ζυγίζουν και θα προσεγγίζουν την ουσία, την προέλευση και την πηγή των ζητημάτων που αντιμετωπίζουν στη ζωή τους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Έτσι, θα καταφέρουν τελικά να δουν τη γενική εικόνα και να καταλάβουν πως η μοίρα τους και όλα τα πράγματα που βιώνουν στη ζωή τους βρίσκονται στα χέρια του Θεού, είναι υπό την κυριαρχία Του και τίποτε απ’ αυτά δεν εξαρτάται από τους ίδιους. Άρα, λοιπόν, το πιο απλό πράγμα που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να υποταχθούν· να υποταχθούν, δηλαδή, στις διευθετήσεις και την κυριαρχία του Ουρανού. Δεν θα πρέπει να αγωνίζονται ενάντια στη μοίρα τους. Αντίθετα, όταν αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε ζήτημα, θα πρέπει πάντα να αναζητούν θετικά και ενεργά τις προθέσεις του Θεού, κι έπειτα να βρίσκουν τον πιο κατάλληλο τρόπο για να επιλύσουν το πρόβλημα. Αυτό είναι το πιο βασικό σημείο που θα πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Με άλλα λόγια, αφού αρχίσουν να πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό, η οδύνη, το άγχος και η ανησυχία τους υποχωρούν σταδιακά επειδή κατανοούν μέρος της αλήθειας και επειδή υποτάσσονται ουσιαστικά στον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι τα συναισθήματα αυτά δεν θα μπορούν να τους ενοχλούν πια τόσο έντονα, ούτε να τους κάνουν να νιώθουν μπερδεμένοι και σαστισμένοι, ούτε να νιώθουν πως το μέλλον τους είναι ζοφερό και αβέβαιο. Άρα δεν θα τους κάνουν, λοιπόν, να νιώθουν συχνά οδύνη, άγχος και ανησυχία γι’ αυτά τα πράγματα. Αντίθετα, τα αρνητικά συναισθήματα της οδύνης, του άγχους και της ανησυχίας που νιώθουν θα υποχωρήσουν σταδιακά, επειδή έχουν αρχίσει να πιστεύουν στον Θεό και κατανοούν ένα μέρος της αλήθειας, έχουν αποκτήσει κάποια διάκριση και αντίληψη για κάθε λογής θέματα στη ζωή και έχουν βρει έναν πιο κατάλληλο τρόπο να χειρίζονται αυτά τα πράγματα. Παρόλα αυτά, αν και πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια και έχεις ακούσει πολλά κηρύγματα, τα αρνητικά συναισθήματα της οδύνης, του άγχους και της ανησυχίας που νιώθεις ούτε έχουν εξαλειφθεί ούτε έχουν εξασθενήσει ακόμα. Με άλλα λόγια, δεν έχει αλλάξει η στάση με την οποία έβλεπες τους ανθρώπους και τα πράγματα και με την οποία συμπεριφερόσουν και ενεργούσες προτού αρχίσεις να πιστεύεις στον Θεό, ούτε έχουν αλλάξει οι σκέψεις και οι απόψεις σου και ο τρόπος με τον οποίο χειριζόσουν τα πράγματα. Αυτό σημαίνει πως, αφού άρχισες να πιστεύεις στον Θεό, αφού διάβασες τα λόγια του Θεού και άκουσες κηρύγματα, δεν αποδέχθηκες την αλήθεια, δεν την απέκτησες ούτε τη χρησιμοποίησες για να επιλύσεις αυτά τα ζητήματα, οπότε δεν διόρθωσες αυτά τα αρνητικά συναισθήματα της οδύνης, του άγχους και της ανησυχίας. Αν δεν αναζητάς ποτέ την αλήθεια για να διορθώσεις αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, αυτό δεν δείχνει πως έχεις πρόβλημα; (Ναι.) Ποιο πρόβλημα δείχνει ότι έχεις; Ενώ πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, ακόμα έχεις την εντύπωση ότι το μέλλον σου είναι τελείως ζοφερό και δυσοίωνο. Μέσα στην καρδιά σου εξακολουθείς να νιώθεις συχνά κενός και αβοήθητος, ότι έχεις χάσει τον δρόμο σου και δεν ξέρεις πώς να προχωρήσεις. Δεν ξέρεις πού οδεύει η ζωή σου, εξακολουθείς να νιώθεις σαν να πηγαίνεις ψηλαφιστά μες στην ομίχλη, χωρίς κάποιο μονοπάτι και χωρίς κάποια κατεύθυνση για να προχωρήσεις. Τι σημαίνει αυτό; Αν μη τι άλλο, σημαίνει πως δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Και αν δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια, τότε τι ακριβώς κάνεις τόσα χρόνια; Επιδίωκες την αλήθεια; (Όχι.) Αν, ενόσω εγκατέλειπες πράγματα, δαπανούσες τον εαυτό σου και εκτελούσες τα καθήκοντά σου, δεν επιδίωκες ταυτόχρονα και την αλήθεια και δεν τη χρησιμοποιούσες για να επιλύσεις πρακτικά προβλήματα, τι έκανες τόσο καιρό; (Χασομερούσα και τα έφερνα βόλτα όπως όπως.) Πολλοί άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους με προχειρότητα· αυτοί οι άνθρωποι ουσιαστικά δουλεύουν. Αυτοί που απλώς δουλεύουν αρκούνται στο να μπορούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους, να πληρώνουν κάποιο τίμημα και να υποφέρουν λιγάκι· δεν επιδιώκουν, όμως, την αλήθεια. Γι’ αυτό και, αν και πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια, δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Αυτοί οι άνθρωποι ουσιαστικά απλώς δουλεύουν. Για να το πούμε όπως το έλεγαν παλιά, ασχολούνται με θρησκευτικές δραστηριότητες. Για ρίξε μια ματιά στις θρησκευτικές δραστηριότητες στον θρησκευτικό κόσμο: τις Κυριακές, οι άνθρωποι πηγαίνουν να προσκυνήσουν και να κάνουν συναθροίσεις· τα πρωινά, συνήθως κάνουν δεήσεις, λένε την προσευχή τους, ευχαριστούν τον Θεό για τα πάντα και ευλογούν τους άλλους με τις προσευχές τους. Όταν βλέπουν άλλους ανθρώπους, λένε: «Ο Θεός σε ευλογεί, ο Θεός σε προστατεύει». Όταν βλέπουν κάποιον πιθανό υποψήφιο, του κηρύττουν το ευαγγέλιο και του διαβάζουν κάποιο εδάφιο της Βίβλου. Οι καλύτεροι ανάμεσά τους πηγαίνουν να καθαρίσουν την εκκλησία, ενώ όταν έρχεται κάποιος κήρυκας, τον φιλοξενούν στο σπίτι τους με μεγάλη προθυμία. Βοηθάνε τους ηλικιωμένους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη ζωή τους και μάλιστα το κάνουν με ευχαρίστηση. Δεν είναι όλα αυτά θρησκευτικές δραστηριότητες; Τρώνε πασχαλινά αβγά το Πάσχα, γιορτάζουν τα Χριστούγεννα και τραγουδάνε χριστουγεννιάτικους ύμνους· αυτές είναι οι δραστηριότητες με τις οποίες ασχολούνται. Οι δραστηριότητες που κάνετε τώρα είναι κάπως πιο συχνές από εκείνες που κάνουν οι θρησκευόμενοι άνθρωποι. Πολλοί από εσάς αφήνετε τα σπίτια σας και αφοσιώνεστε αποκλειστικά στην εκτέλεση των καθηκόντων σας. Κάνεις τις πνευματικές σου ασκήσεις το πρωί, λίγο εκκλησιαστικό έργο κατά τη διάρκεια της ημέρας, πηγαίνεις στις τακτικές συναθροίσεις και διαβάζεις τα λόγια του Θεού. Προτού κοιμηθείς το βράδυ, προσεύχεσαι στον Θεό και Του ζητάς να σε προστατέψει και να σου χαρίσει έναν καλό ύπνο χωρίς εφιάλτες. Την επόμενη μέρα, τα κάνεις πάλι όλα από την αρχή. Η καθημερινότητά σου είναι εξαιρετικά τακτική, αλλά ταυτόχρονα είναι και εξαιρετικά άχρωμη και ανιαρή. Δεν αποκομίζεις τίποτα και δεν καταλαβαίνεις τίποτα για πολύ καιρό· ποτέ σου δεν συλλογίζεσαι και δεν αναγνωρίζεις αυτά τα πολύ βασικά αρνητικά συναισθήματα, ποτέ σου δεν τα έχεις ξεσκεπάσει ούτε τα έχεις διορθώσει. Στον ελεύθερό σου χρόνο ή όταν αντιμετωπίζεις κάτι που δεν σου αρέσει στο καθήκον σου, όταν παίρνεις κάποιο μήνυμα από το σπίτι σου που λέει πως οι γονείς σου δεν είναι καλά ή ότι έχει συμβεί κάποια άλλη αναποδιά, χάνεις την όρεξή σου να εκτελέσεις το καθήκον σου και νιώθεις αδύναμος για πολλές μέρες. Και ενώ νιώθεις αδύναμος, ξεχύνονται πάλι τα αρνητικά συναισθήματα που συσσωρεύονταν μέσα σου για τόσο καιρό. Τα σκέφτεσαι μέρα-νύχτα και σε ακολουθούν σαν σκιά. Σε κάποιους, μάλιστα, όταν νιώθουν αδύναμοι και αρνητικοί, προβάλλουν ξαφνικά οι ίδιες σκέψεις και απόψεις που είχαν πριν πιστέψουν στον Θεό και σκέφτονται πράγματα όπως: «Ίσως θα ήταν καλύτερα αν είχα πάει στο κολέγιο, αν είχα σπουδάσει κάτι και είχα βρει μια καλή δουλειά. Πού ξέρεις, μπορεί να είχα παντρευτεί κιόλας μέχρι τώρα. Ο τάδε συμμαθητής μου δεν φαινόταν κάτι το ιδιαίτερο όσο πηγαίναμε μαζί σχολείο, αλλά μετά το σχολείο πήγε στο κολέγιο. Έπιασε δουλειά, πήρε προαγωγή και τώρα έχει την τέλεια ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή. Έχει σπίτι και αυτοκίνητο· η ζωή του είναι υπέροχη». Όταν σκέφτονται αυτά τα πράγματα και βυθίζονται σ’ αυτές τις αρνητικές καταστάσεις, προβάλλουν μεμιάς κάθε λογής αρνητικά συναισθήματα. Σκέφτονται το σπίτι τους και τη μητέρα τους και νοσταλγούν τον παλιό καιρό. Το μυαλό τους κατακλύζεται από ένα σωρό αναμνήσεις: καλές, κακές, επώδυνες, χαρούμενες, αξέχαστες. Και καθώς τα σκέφτονται όλα αυτά, γεμίζουν θλίψη και βάζουν τα κλάματα. Τι δείχνουν όλα αυτά; Δείχνουν ότι ο παλιός τρόπος ζωής σου, το πώς διαχειριζόσουν τη ζωή σου στο παρελθόν, καμιά φορά έρχεται και αναστατώνει τη σημερινή ζωή και κατάστασή σου. Όλα αυτά μπορεί μέχρι και να φτάσουν να εξουσιάζουν τον τρόπο με τον οποίο ζεις τώρα τη ζωή σου, τη στάση που έχεις στη ζωή, καθώς και τις απόψεις σου για τα πράγματα. Αναστατώνουν και εξουσιάζουν διαρκώς τη ζωή σου. Αυτό δεν το κάνεις εσκεμμένα. Απλώς βυθίζεσαι ως φυσική συνέπεια σ’ αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Μπορεί τώρα να νομίζεις πως δεν υπάρχουν μέσα σου αυτά τα συναισθήματα, αλλά αυτό συμβαίνει απλώς επειδή η στιγμή και οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες. Την κατάλληλη στιγμή και στις κατάλληλες συνθήκες, είναι πιθανό να βυθιστείς σ’ αυτά τα ίδια συναισθήματα οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Και όταν, λοιπόν, βυθίζεσαι σ’ αυτά τα συναισθήματα, κινδυνεύεις να ξαναγυρίσεις στον αρχικό τρόπο ζωής σου οποτεδήποτε και οπουδήποτε, καθώς και να βρεθείς υπό την κυριαρχία των αρχικών σου σκέψεων και απόψεων. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Αυτός ο κίνδυνος μπορεί, οποτεδήποτε και οπουδήποτε, να σου στερήσει την ευκαιρία και την ελπίδα να φτάσεις στη σωτηρία, να σε απομακρύνει από το μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Άρα, λοιπόν, όσο μεγάλη κι αν είναι τώρα η αποφασιστικότητα και η επιθυμία σου να εκτελέσεις το καθήκον σου, όσο βαθιές και ανώτερες νομίζεις ότι είναι οι αλήθειες που κατανοείς και όσο μεγάλο κι αν είναι το ανάστημά σου, αν δεν αλλάξουν τα πράγματα που κατευθύνονται απ’ τα συναισθήματα αυτά, δηλαδή οι σκέψεις σου, η άποψή σου για τη ζωή, ο τρόπος ζωής σου και τα πράγματα που επιθυμείς στη ζωή, τότε θα κινδυνεύεις πάντα και παντού. Όταν αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις μπορούν να σε καταβροχθίσουν, να σε καταβάλουν και σε παρασύρουν οποτεδήποτε και οπουδήποτε, τότε βρίσκεσαι σε κίνδυνο. Άρα, λοιπόν, μην παίρνεις αψήφιστα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Μπορούν να σου στερήσουν οποτεδήποτε και οπουδήποτε την ευκαιρία σου να φτάσεις στη σωτηρία και να καταστρέψουν την ευκαιρία σου να σωθείς. Αυτό δεν είναι ασήμαντο θέμα.

Όλα τα αρνητικά συναισθήματα του ανθρώπου προκαλούνται από τις διάφορες λανθασμένες σκέψεις και απόψεις του, καθώς και τους λανθασμένους τρόπους ζωής και τις λανθασμένες σατανικές φιλοσοφίες ζωής που έχει. Το πώς φαίνονται κάποια πράγματα που συμβαίνουν στην πραγματική σου ζωή, ειδικά σε στιγμές που δεν μπορείς να συλλάβεις καθαρά την ουσία τους, μπορεί πολύ εύκολα να σε τρομάξει και να σε περιορίσει, κι εξίσου εύκολα να σε κάνει να βυθιστείς σε σύγχυση, με αποτέλεσμα να επιστρέψεις στον παλιό σου τρόπο ζωής· τότε, θα προστατέψεις υποσυνείδητα τον εαυτό σου, θα εγκαταλείψεις τον Θεό και την αλήθεια, και θα χρησιμοποιήσεις τις δικές σου μεθόδους και τους τρόπους που θεωρείς τους πλέον παραδοσιακούς και αξιόπιστους για να αναζητήσεις μια διέξοδο, να ψάξεις το πώς πρέπει να ζεις και να προσπαθήσεις να βρεις την ελπίδα να συνεχίσεις τη ζωή σου. Εκ πρώτης όψεως, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα φαίνονται απλώς σαν συναισθήματα, και αν τα περιγράψουμε με λέξεις, η κυριολεκτική τους σημασία φαίνεται κάπως υποβαθμισμένη κι αυτά όχι τόσο σοβαρά. Παρόλα αυτά, όμως, κάποιοι άνθρωποι προσκολλώνται υπερβολικά σ’ αυτά και δεν τα εγκαταλείπουν, λες και πιάνονται απ’ την τελευταία ελπίδα που θα σώσει τη ζωή τους. Έτσι, αυτά τα πράγματα τούς έχουν σφιχτά δέσμιους και πολύ περιορισμένους. Για την ακρίβεια, ο πραγματικός λόγος για τον οποίο δεσμεύονται απ’ αυτά τα αρνητικά συναισθήματα είναι οι διάφοροι τρόποι στους οποίους στηρίζονται οι άνθρωποι για την επιβίωσή τους, οι διάφορες σκέψεις και απόψεις που τους εξουσιάζουν, καθώς και οι διάφορες στάσεις που έχουν απέναντι στη ζωή και την ύπαρξη. Άρα, λοιπόν, παρόλο που τα συναισθήματα της κατάθλιψης, της αγωνίας, του άγχους, της ανησυχίας, της κατωτερότητας, του μίσους, του θυμού και ούτω καθεξής είναι όλα τους αρνητικά, οι άνθρωποι εξακολουθούν να νομίζουν πως μπορούν να βασιστούν σ’ αυτά. Νιώθουν ασφαλείς μόνο όταν βυθιστούν σ’ αυτά τα συναισθήματα, όπως και νιώθουν πως έχουν βρει τον εαυτό τους και πως υπάρχουν. Στην πραγματικότητα, το να βυθίζονται οι άνθρωποι σ’ αυτά τα συναισθήματα έρχεται σε αντίθεση με την αλήθεια και αποκλίνει πολύ απ’ αυτήν, καθώς και από τους σωστούς τρόπους σκέψης, τις σωστές σκέψεις και απόψεις, και τη σωστή στάση και τις σωστές απόψεις για τα πράγματα που τους λέει να έχουν ο Θεός. Όποιο αρνητικό συναίσθημα κι αν βιώνεις, όσο πιο βαθιά βυθίζεσαι σ’ αυτό, τόσο πιο πολύ θα σε δεσμεύει· όσο περισσότερο σε δεσμεύει, τόσο περισσότερο θα νιώθεις την ανάγκη να προστατεύσεις τον εαυτό σου· και όσο περισσότερο νιώθεις την ανάγκη να προστατεύσεις τον εαυτό σου, τόσο περισσότερο θα ελπίζεις να γίνεις πιο δυνατός, πιο ικανός και πιο άξιος να κερδίσεις ευκαιρίες για να ζήσεις και να βρεις διάφορους τρόπους ζωής για να βρεθείς στην κορυφή του κόσμου, να υπερνικήσεις όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις στον κόσμο και να ξεπεράσεις κάθε δυσκολία και ταλαιπωρία της ζωής. Όσο περισσότερο βυθίζεσαι σ’ αυτά τα συναισθήματα, τόσο περισσότερο θέλεις πραγματικά να ελέγξεις και να επιλύσεις όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις στη ζωή. Έτσι δεν είναι; (Ναι, έτσι είναι.) Πώς προκύπτουν, λοιπόν, αυτές οι σκέψεις του ανθρώπου; Ας πάρουμε ως παράδειγμα τον γάμο. Νιώθεις αγωνία, άγχος και ανησυχία για τον γάμο, όμως ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα πίσω απ’ όλα αυτά; Τι είναι αυτό που σε ανησυχεί; Από πού πηγάζει αυτή η ανησυχία; Πηγάζει από το γεγονός πως δεν ξέρεις ότι τον γάμο αυτόν τον κανονίζει και τον προστάζει η μοίρα· δεν ξέρεις ότι τον κανονίζει και τον προστάζει ο Ουρανός. Και επειδή δεν το γνωρίζεις αυτό, θέλεις πάντα να παίρνεις μόνος σου αποφάσεις, να κάνεις σχέδια, προτάσεις και πλάνα, ενώ σκέφτεσαι επανειλημμένα πράγματα όπως: «Τι είδους σύντροφο να αναζητήσω; Πόσο ψηλός να είναι; Πώς να είναι η εμφάνισή του; Τι είδους προσωπικότητα θα πρέπει να έχει; Πόσο μορφωμένος να είναι; Από τι είδους οικογένεια να κατάγεται;» Όσο πιο σχολαστικά είναι τα σχέδιά σου, τόσο περισσότερο αγχώνεσαι, έτσι δεν είναι; Όσο μεγαλύτερες και όσο περισσότερες γίνονται οι απαιτήσεις σου, τόσο περισσότερο αγχώνεσαι, σωστά; Και τόσο πιο δύσκολη γίνεται και η εύρεση συντρόφου, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όσο δεν γνωρίζεις αν κάποιος είναι κατάλληλος για σένα ή όχι, τόσο μεγαλύτερες γίνονται οι δυσκολίες σου· και όσο μεγαλύτερες γίνονται οι δυσκολίες σου, τόσο πιο έντονα γίνονται και τα συναισθήματα της αγωνίας και του άγχους που νιώθεις, έτσι δεν είναι; Όσο πιο έντονα γίνονται αυτά τα συναισθήματα, τόσο περισσότερο σε μπερδεύουν. Πώς θα το λύσεις, λοιπόν, αυτό το πρόβλημα; Έστω πως καταλαβαίνεις την ουσία του γάμου και καταλαβαίνεις ποιος είναι ο σωστός τρόπος να προχωρήσεις και ποια η σωστή κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να κινηθείς. Ποια είναι, λοιπόν, η σωστή προσέγγιση που πρέπει να υιοθετήσεις απέναντι στον γάμο; Λες: «Ο γάμος είναι σημαντικό γεγονός στη ζωή· ό,τι κι αν αποφασίσουν οι άνθρωποι, τα πάντα έχουν προκαθοριστεί από καιρό. Ο Θεός όρισε και κανόνισε πριν από πολύ καιρό ποιος θα ήταν ο σύζυγος ή η σύζυγός σου και τι εμφάνιση θα είχε. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να βιάζονται υπερβολικά, ούτε πρέπει να στηρίζονται στις φαντασιοκοπίες τους, πόσο μάλλον στις προτιμήσεις τους. Το να στηρίζεται κανείς στις φαντασιοκοπίες και τις προτιμήσεις του και να βιάζεται υπερβολικά είναι εκδηλώσεις άγνοιας και δεν συμφωνούν με την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να αφήνουν αχαλίνωτη τη φαντασία τους, και οι φαντασιοπληξίες δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα. Το πιο πρακτικό πράγμα που έχεις να κάνεις είναι να αφήσεις τα πράγματα να ακολουθήσουν τη φυσική τους πορεία και να περιμένεις το άτομο που έχει κανονίσει για σένα ο Θεός». Έχοντας, λοιπόν, αυτήν τη θεωρία και αυτήν την πρακτική κατανόηση ως βάση, πώς θα πρέπει να ασκηθείς σε ό,τι αφορά αυτό το ζήτημα; Θα πρέπει να έχεις πίστη, να περιμένεις τον καιρό του Θεού και τη διευθέτησή Του. Αν ο Θεός σού κανονίσει έναν κατάλληλο σύντροφο σ’ αυτήν τη ζωή, τότε το άτομο αυτό θα εμφανιστεί την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο μέρος και στο κατάλληλο περιβάλλον. Αυτό θα συμβεί όταν οι συνθήκες είναι ιδανικές. Το μόνο που έχεις να κάνεις εσύ εκείνη τη στιγμή, σε εκείνο το μέρος και σε εκείνο το περιβάλλον, είναι να είσαι συνεργάσιμος σχετικά με αυτό το ζήτημα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να περιμένεις· να περιμένεις αυτήν τη στιγμή, αυτό το μέρος κι αυτό το περιβάλλον, να περιμένεις να εμφανιστεί αυτό το άτομο, να περιμένεις να γίνουν όλα αυτά, χωρίς να είσαι ούτε ενεργός ούτε παθητικός. Πρέπει απλώς να περιμένεις να συμβούν και να έρθουν όλα αυτά τα πράγματα. Τι εννοώ όταν λέω «να περιμένεις»; Εννοώ πως πρέπει να έχεις υποτακτική στάση, χωρίς να είσαι ούτε ενεργός ούτε παθητικός. Αυτή η στάση φανερώνει αναζήτηση και υποταγή, χωρίς φορτικότητα. Όταν θα έχεις υιοθετήσει αυτήν τη στάση, θα εξακολουθείς να νιώθεις αγωνία, άγχος και ανησυχία για τον γάμο; (Όχι.) Θα εξαφανιστούν τα προσωπικά σου σχέδια, οι φαντασιοκοπίες, οι επιθυμίες και οι προτιμήσεις σου, καθώς και κάθε σκέψη σου που φανερώνει άγνοια και έρχεται σε αντίθεση με τα γεγονότα. Η καρδιά σου θα είναι τότε ήρεμη και δεν θα νιώθεις άλλα αρνητικά συναισθήματα για το θέμα του γάμου. Θα νιώθεις χαλαρός, απελευθερωμένος και ελεύθερος όσον αφορά το ζήτημα αυτό και θα αφήσεις τα πράγματα να ακολουθήσουν τη φυσική τους πορεία. Μόλις φτάσεις στο σημείο να αποκτήσεις τη σωστή στάση, όλα όσα κάνεις και όλα όσα εκφράζεις θα γίνουν λογικά και σωστά. Τα συναισθήματα που εκδηλώνονται με φυσικό τρόπο μέσα από την κανονική ανθρώπινη φύση σου δεν μπορούν να είναι αγωνία, άγχος και ανησυχία. Αντίθετα, θα είναι συναισθήματα γαλήνης και σταθερότητας. Περίμενε και θα δεις· δεν θα είναι ούτε καταθλιπτικά ούτε ακραία. Ο μόνος τρόπος άσκησης και η μόνη στάση που πρέπει να έχεις μέσα στην καρδιά σου σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα είναι να περιμένεις και να υποτάσσεσαι: «Θέλω να υποταχθώ σε όλα όσα κανονίζει για μένα ο Θεός. Δεν έχω προσωπικές απαιτήσεις ούτε προσωπικά σχέδια». Τότε δεν θα έχεις εγκαταλείψει αυτά τα αρνητικά συναισθήματα; Δεν ισχύει πως δεν θα κάνουν ξανά την εμφάνισή τους; Ακόμη κι αν όντως τα νιώσεις, δεν θα τα εγκαταλείψεις σταδιακά στη συνέχεια; Άρα, λοιπόν, τι είδους διαδικασία είναι η διαδικασία εγκατάλειψης αυτών των αρνητικών συναισθημάτων; Είναι μια εκδήλωση της επιδίωξης της αλήθειας; Δείχνει πως επιδιώκεις την αλήθεια και συγχρόνως την κάνεις πράξη. Το τελικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται μέσω της επιδίωξης της αλήθειας είναι η άσκηση της αλήθειας· εφαρμόζεται μέσω της άσκησης της αλήθειας. Όταν φτάσεις στο σημείο να κάνεις πράξη την αλήθεια, η αγωνία, το άγχος και η ανησυχία σου θα πάψουν να σε ακολουθούν σαν σκιά. Θα έχουν απομακρυνθεί τελείως από τα μύχια της καρδιάς σου. Είναι λοιπόν η διαδικασία της απομάκρυνσης αυτών των συναισθημάτων η διαδικασία της εγκατάλειψης; (Ναι.) Τόσο απλό είναι το να κάνεις πράξη την αλήθεια. Είναι εύκολο; Με την άσκηση της αλήθειας μεταμορφώνονται οι σκέψεις και οι απόψεις που έχει κανείς· ακόμη περισσότερο, όμως, μεταμορφώνεται η στάση που έχει απέναντι στα πράγματα. Για να εγκαταλείψει κανείς ένα απλό αρνητικό συναίσθημα, πρέπει να κάνει πράξη και να πετύχει αυτές τις διαδικασίες. Προτού αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο ασκείται κανείς, οι αρχές της άσκησής του και το μονοπάτι της άσκησής του, πρέπει πρώτα να μεταμορφωθούν οι σκέψεις και οι απόψεις του, κι έπειτα να μεταμορφωθεί η στάση που έχει απέναντι στην άσκηση. Αν το κάνεις αυτό, δεν θα έχεις εγκαταλείψει αυτό το αρνητικό συναίσθημα; Τόσο απλό είναι το θέμα. Το τελικό αποτέλεσμα που πετυχαίνεις μέσω της «εγκατάλειψης» πραγμάτων είναι πως παύει να σε ενοχλεί, να σε μπερδεύει και να σε ελέγχει πια αυτό το αρνητικό συναίσθημα. Ταυτόχρονα, δεν σε στοιχειώνουν πια οι διάφορες αρνητικές σκέψεις και απόψεις που προκαλεί αυτό το αρνητικό συναίσθημα. Έτσι, θα ζεις χαλαρός, ελεύθερος και απελευθερωμένος. Το να νιώθεις, φυσικά, χαλαρός, ελεύθερος και απελευθερωμένος δεν είναι παρά ανθρώπινα συναισθήματα. Το αληθινό όφελος που αποκομίζουν πραγματικά οι άνθρωποι είναι πως καταφέρνουν να κατανοήσουν την αλήθεια. Το θεμέλιο της ύπαρξης του ανθρώπου είναι η αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Αν οι άνθρωποι στηρίζονται στις φαντασιοκοπίες τους για να ζουν με διάφορα αρνητικά συναισθήματα ώστε να προστατεύσουν τον εαυτό τους, αν στηρίζονται στον εαυτό τους και στις ικανότητες, τα μέσα και τις μεθόδους τους για να προφυλάξουν τον εαυτό τους, και αν βαδίζουν στο δικό τους μονοπάτι, τότε έχουν ξεστρατίσει από την αλήθεια και τον Θεό και θα καταλήξουν, φυσικά, να ζουν υπό την εξουσία του Σατανά. Άρα, λοιπόν, όποτε αντιμετωπίζεις αυτές τις ίδιες δυσκολίες και καταστάσεις, θα πρέπει να έχεις κατανόηση μες στην καρδιά σου και να είναι φυσικό για σένα να σκεφτείς: «Δεν χρειάζεται να ανησυχώ γι’ αυτά τα πράγματα. Δεν έχει νόημα. Όσοι είναι έξυπνοι και σοφοί στηρίζονται στον Θεό και εμπιστεύονται αυτά τα πράγματα στον Θεό· υποτάσσονται στην κυριαρχία Του, περιμένουν ό,τι κανονίζει ο Θεός, καθώς και την ώρα, το μέρος, το άτομο ή το πράγμα που κανονίζει ο Θεός. Αυτό που οφείλει και μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να συνεργάζεται και να υποτάσσεται· αυτή είναι η πιο συνετή επιλογή». Φυσικά, ακόμη κι αν δεν το κάνεις αυτό και δεν ασκηθείς κατ’ αυτόν τον τρόπο, και πάλι θα συμβούν τελικά όλα όσα κανονίζει ο Θεός. Η θέληση του ανθρώπου δεν μπορεί να αλλάξει κανέναν άνθρωπο, κανένα γεγονός και καμία κατάσταση. Η αγωνία, το άγχος και η ανησυχία του ανθρώπου δεν είναι παρά ανούσιες θυσίες· δεν είναι παρά οι ανόητες σκέψεις και οι εκδηλώσεις του αδαούς ανθρώπου. Όσο βαθιά ή έντονα κι αν είναι τα συναισθήματα της αγωνίας, του άγχους και της ανησυχίας που νιώθεις και όσο διεξοδικά κι αν σκεφτείς ένα ζήτημα, στο τέλος όλα είναι ανώφελα και πρέπει να απορριφθούν. Τα τελικά γεγονότα και αποτελέσματα δεν μπορούν να αλλάξουν απλώς επειδή το θέλει ο άνθρωπος. Στο τέλος ο άνθρωπος πρέπει να ζει υπό την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού· κανείς δεν μπορεί να αλλάξει αυτά τα πράγματα και κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ αυτά. Έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.