Πέρα από τους δύσπιστους, υπάρχουν και κάποιοι ηλικιωμένοι αδελφοί, από 60 έως 80-90 ετών, οι οποίοι, λόγω της προχωρημένης ηλικίας τους, αντιμετωπίζουν κι αυτοί κάποιες δυσκολίες. Παρά την ηλικία τους, ο τρόπος σκέψης τους δεν είναι απαραίτητα τόσο σωστός ή ορθολογικός, ενώ οι ιδέες και οι απόψεις τους δεν συμφωνούν απαραίτητα με την αλήθεια. Αυτοί οι μεγάλοι άνθρωποι, λοιπόν, αντιμετωπίζουν κι αυτοί προβλήματα και ανησυχούν διαρκώς για το εξής: «Δεν είμαι πια τόσο καλά στην υγεία μου και τα καθήκοντα που μπορώ να εκτελέσω είναι περιορισμένα. Αν εκτελέσω μόνο αυτό το ασήμαντο καθήκον, θα με θυμάται ο Θεός; Πού και πού αρρωσταίνω και χρειάζομαι φροντίδα. Αν δεν υπάρχει κανείς να με φροντίσει, δεν μπορώ να εκτελέσω το καθήκον μου. Τι να κάνω, λοιπόν; Γέρασα πια· ξεχνάω τα λόγια του Θεού αφού τα διαβάσω και δυσκολεύομαι να κατανοήσω την αλήθεια. Όταν συναναστρέφομαι σχετικά με την αλήθεια, μπερδεύω τα λόγια μου, δεν έχω λογικό ειρμό ούτε κάποια εμπειρία που να αξίζει να μοιραστώ. Γέρασα και δεν έχω αρκετή ενέργεια, δεν βλέπω πολύ καλά και δεν είμαι πια δυνατός. Με δυσκολεύουν τα πάντα. Όχι μόνο δεν μπορώ να εκτελέσω το καθήκον μου, αλλά και ξεχνάω εύκολα και κάνω λάθη. Μερικές φορές μπερδεύομαι και δημιουργώ προβλήματα τόσο στην εκκλησία όσο και στους αδελφούς και τις αδελφές μου. Θέλω να σωθώ και να επιδιώξω την αλήθεια, αλλά είναι πολύ δύσκολο. Τι μπορώ να κάνω;» Όλα αυτά τα πράγματα τους κάνουν να αγχώνονται και να σκέφτονται το εξής: «Γιατί έπρεπε να φτάσω σ’ αυτήν την ηλικία για να αρχίσω να πιστεύω στον Θεό; Γιατί να μην είμαι κι εγώ εικοσάρης ή τριαντάρης ή έστω σαραντάρης ή πενηντάρης; Γιατί έπρεπε να μάθω για το έργο του Θεού τώρα που είμαι τόσο μεγάλος; Δεν λέω ότι η μοίρα μου είναι κακή· τουλάχιστον τώρα έχω γνωρίσει το έργο του Θεού. Η μοίρα μου είναι καλή και ο Θεός μού έχει δείξει μεγάλη καλοσύνη! Ένα πράγμα με στενοχωρεί μόνο: το ότι έχω γεράσει. Αν και δεν έχω πολύ καλή μνήμη και αντιμετωπίζω κάποια προβλήματα υγείας, έχω δύναμη μέσα μου. Το θέμα είναι πως το σώμα μου δεν με υπακούει και με πιάνει υπνηλία μετά από λίγη ώρα στις συναθροίσεις. Μερικές φορές, με παίρνει ο ύπνος όταν κλείνω τα μάτια μου για να προσευχηθώ· όταν, πάλι, διαβάζω τα λόγια του Θεού, το μυαλό μου ταξιδεύει. Αφού διαβάσω λίγες σελίδες, αρχίζω να νυστάζω, με παίρνει ο ύπνος και δεν εμπεδώνω τα λόγια. Τι μπορώ να κάνω; Εφόσον αντιμετωπίζω τέτοιες πρακτικές δυσκολίες, άραγε είμαι ακόμα ικανός να επιδιώξω και να κατανοήσω την αλήθεια; Αν όχι, και αν δεν μπορώ να ασκηθώ σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, δεν θα πάει στράφι όλη η πίστη μου; Δεν θα αποτύχω να σωθώ; Τι μπορώ να κάνω; Με τρώει η ανησυχία! Στην ηλικία που είμαι, τίποτα δεν είναι πια σημαντικό. Τώρα που πιστεύω στον Θεό και δεν έχω πια ανησυχίες και άγχη, αφού τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει και δεν χρειάζεται πια να τα φροντίζω ή να τα ανατρέφω, η μεγαλύτερη επιθυμία μου στη ζωή είναι να επιδιώκω την αλήθεια, να εκτελώ το καθήκον που έχω ως δημιούργημα και, τελικά, να καταφέρω να σωθώ στα χρόνια που μου απομένουν. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, αυτό δεν θα είναι εύκολο, αφού η όρασή μου έχει χειροτερέψει λόγω ηλικίας, ο νους μου είναι συγχυσμένος, δεν είμαι καλά στην υγεία μου, δεν μπορώ να εκτελέσω καλά το καθήκον μου και, μερικές φορές, ενώ προσπαθώ να κάνω όσο το δυνατόν περισσότερα, καταλήγω να δημιουργώ προβλήματα». Συλλογίζονται αυτά τα πράγματα ξανά και ξανά, αρχίζουν να αγχώνονται και έπειτα σκέφτονται: «Σαν να μου φαίνεται ότι τα καλά πράγματα συμβαίνουν μόνο στους νέους, όχι στους ηλικιωμένους. Όσο καλά κι αν είναι τα πράγματα, εγώ δεν θα μπορώ να τα απολαμβάνω πια». Όσο περισσότερο σκέφτονται έτσι τόσο περισσότερο ανησυχούν και αγχώνονται. Όχι μόνο ανησυχούν για τον εαυτό τους, αλλά νιώθουν και πληγωμένοι. Αν βάλουν τα κλάματα, νιώθουν πως δεν αξίζει πραγματικά να κλαίνε για κάτι τέτοιο· και αν δεν κλάψουν, ο πόνος και η οδύνη τούς συντροφεύουν διαρκώς. Τι πρέπει να κάνουν, λοιπόν; Κάποιοι ηλικιωμένοι, συγκεκριμένα, θέλουν να περνούν όλον τον χρόνο τους δαπανώντας τον εαυτό τους για τον Θεό και εκτελώντας το καθήκον τους, αλλά δεν τους το επιτρέπει η κατάσταση της υγείας τους. Κάποιοι έχουν υπέρταση ή διαβήτη και άλλοι γαστρεντερικά προβλήματα. Δεν έχουν τη σωματική δύναμη που χρειάζεται για να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του καθήκοντός τους, με αποτέλεσμα να ανησυχούν. Ζηλεύουν τους νέους που μπορούν να τρώνε και να πίνουν, να τρέχουν και να κάνουν άλματα. Όσο περισσότερο τους βλέπουν να κάνουν τέτοια πράγματα τόσο πιο στενοχωρημένοι νιώθουν και σκέφτονται: «Θέλω να κάνω καλά το καθήκον μου και να επιδιώξω, να κατανοήσω και να κάνω πράξη την αλήθεια. Γιατί είναι, λοιπόν, τόσο δύσκολο; Είμαι γέρος και άχρηστος! Μήπως ο Θεός δεν θέλει ηλικιωμένους ανθρώπους; Είναι στ’ αλήθεια άχρηστοι οι ηλικιωμένοι; Εμείς δεν μπορούμε να επιτύχουμε τη σωτηρία;» Στενοχωριούνται και, όπως κι αν το σκεφτούν, δεν μπορούν να νιώσουν χαρά. Δεν θέλουν να χάσουν μια τόσο υπέροχη εποχή και μια τόσο σπουδαία ευκαιρία, αλλά δεν μπορούν να δαπανήσουν τον εαυτό τους και να εκτελέσουν το καθήκον τους με όλη την καρδιά και την ψυχή τους όπως οι νέοι. Αυτοί οι ηλικιωμένοι βυθίζονται σε έντονα συναισθήματα αγωνίας, άγχους και ανησυχίας λόγω της ηλικίας τους. Κάθε φορά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, αναποδιές, ταλαιπωρίες ή εμπόδια, κατηγορούν την ηλικία τους και φτάνουν να νιώθουν μίσος και αντιπάθεια για τον εαυτό τους. Όπως και να ’χει, όμως, είναι μάταιο, δεν υπάρχει λύση και δεν υπάρχει τρόπος να προχωρήσουν. Ισχύει πως δεν υπάρχει τρόπος να προχωρήσουν; Υπάρχει λύση; (Οι ηλικιωμένοι θα πρέπει κι αυτοί να εκτελούν τα καθήκοντά τους όσο καλύτερα μπορούν.) Είναι αποδεκτό να τα εκτελούν όσο καλύτερα μπορούν, σωστά; Μήπως δεν μπορούν πια να επιδιώξουν την αλήθεια λόγω ηλικίας; Δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν την αλήθεια; (Είναι.) Μπορούν να την κατανοήσουν; Έως ένα βαθμό, ναι. Άλλωστε, ούτε οι νέοι μπορούν να την κατανοήσουν στην ολότητά της. Οι ηλικιωμένοι τρέφουν πάντα την εσφαλμένη αντίληψη πως, επειδή νιώθουν σύγχυση και δεν θυμούνται πια τόσο καλά, δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια. Έχουν δίκιο; (Όχι.) Αν και οι νέοι έχουν πολύ περισσότερη ενέργεια και σωματική δύναμη από τους ηλικιωμένους, η ικανότητά τους να κατανοούν, να αφομοιώνουν και να γνωρίζουν πράγματα είναι, ουσιαστικά, ίδια με των ηλικιωμένων. Και οι ηλικιωμένοι δεν ήταν κάποτε νέοι; Δεν γεννήθηκαν γέροι και, από την άλλη, και οι νέοι θα γεράσουν κάποτε. Οι ηλικιωμένοι δεν πρέπει να σκέφτονται διαρκώς πως διαφέρουν από τους νέους επειδή έχουν γεράσει, το σώμα και η μνήμη τους εξασθένισαν και έχουν προβλήματα υγείας. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ τους. Τι εννοώ με αυτό; Γέροι και νέοι έχουν τις ίδιες διεφθαρμένες διαθέσεις, τις ίδιες στάσεις, απόψεις, αντιλήψεις και οπτικές για κάθε λογής πράγματα. Οπότε, οι ηλικιωμένοι δεν πρέπει να έχουν την εσφαλμένη αντίληψη πως το γεγονός ότι γέρασαν, έχουν λιγότερες υπερβολικές επιθυμίες από τους νέους και μπορούν να είναι σταθεροί σημαίνει πως δεν έχουν εξωφρενικές φιλοδοξίες ή επιθυμίες ή πως έχουν λιγότερες διεφθαρμένες διαθέσεις. Δεν μπορούν και οι ηλικιωμένοι να συναγωνιστούν άλλους για κάποια θέση, όπως οι νέοι; Δεν μπορούν και οι ηλικιωμένοι να κάνουν πράγματα που αντιβαίνουν στις αρχές και να ενεργήσουν αυθαίρετα, όπως οι νέοι; (Ναι, μπορούν.) Δεν μπορούν και οι ηλικιωμένοι να είναι εξίσου αλαζόνες με τους νέους; Η διαφορά είναι πως, όταν δείχνουν αλαζονεία οι ηλικιωμένοι, η προχωρημένη τους ηλικία δεν τους αφήνει να γίνουν τόσο επιθετικοί και δεν είναι τόσο εξόφθαλμα αλαζόνες. Οι νέοι εκδηλώνουν πιο φανερά την αλαζονεία τους επειδή έχουν ακόμα γερό σώμα και μυαλό, ενώ οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας την εκδηλώνουν λιγότερο φανερά, επειδή το σώμα και το μυαλό τους έχουν εξασθενίσει. Παρόλα αυτά, η ουσία της αλαζονείας τους και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους είναι ίδιες. Όσο καιρό κι αν πιστεύει κάποιος ηλικιωμένος στον Θεό ή όσα χρόνια κι αν εκτελεί το καθήκον του, αν δεν επιδιώκει την αλήθεια, θα συνεχίσει να έχει διεφθαρμένες διαθέσεις. Για παράδειγμα, κάποιοι ηλικιωμένοι που ζούνε μόνοι, έχουν συνηθίσει στον τρόπο ζωής τους και δεν αλλάζουν συνήθειες: Τρώνε, κοιμούνται και ξεκουράζονται μια συγκεκριμένη ώρα και δεν είναι διατεθειμένοι να διαταράξουν την τάξη των πραγμάτων στη ζωή τους. Αυτοί οι ηλικιωμένοι δίνουν εξωτερικά την εντύπωση πως είναι υπέροχοι άνθρωποι, αλλά εξακολουθούν να έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, πράγμα που διαπιστώνεις μόνο αφού τους έχεις συναναστραφεί για πολύ καιρό. Κάποιοι ηλικιωμένοι είναι απίστευτα ιδιότροποι και αλαζόνες. Πρέπει σώνει και καλά να φάνε αυτό που θέλουν, και κανείς δεν μπορεί να τους σταματήσει όταν θέλουν να πάνε κάπου για αναψυχή. Όταν αποφασίσουν να κάνουν κάτι, τίποτα δεν τους σταματά. Κανείς δεν μπορεί να τους αλλάξει και είναι ιδιότροποι όλη τη ζωή τους. Κάτι τέτοιοι πεισματάρηδες γέροι είναι ακόμη μεγαλύτεροι μπελάδες από τους απειθάρχητους νέους! Κάποιοι ισχυρίζονται πως οι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας δεν είναι τόσο βαθιά διεφθαρμένοι όσο οι νέοι και πως αυτή η γενιά ηλικιωμένων δεν είναι τόσο διεφθαρμένη, επειδή έζησε σε μια πολύ πιο συντηρητική και κλειστή περίοδο. Ισχύει αυτό; (Όχι.) Απλώς ασχολούνται με μικρολεπτομέρειες για την αυτοάμυνά τους. Όπως δεν αρέσει στους νέους να συνεργάζονται με άλλους, δεν μπορεί να ισχύει το ίδιο και για τους ηλικιωμένους; (Ναι.) Κάποιοι ηλικιωμένοι έχουν ακόμη πιο έντονα διεφθαρμένες διαθέσεις από τους νέους, πάντα επιδεικνύουν τα γηρατειά τους, υπερηφανεύονται για τα χρόνια εμπειρίας που έχουν και λένε πράγματα όπως: «Είμαι προχωρημένης ηλικίας. Εσύ πόσων χρονών είσαι; Εγώ είμαι μεγαλύτερος ή εσύ; Δεν θα σου αρέσει αυτό που θα πω, αλλά την εμπειρία μου δεν τη φτάνεις ούτε στο μικρό σου δαχτυλάκι, άρα πρέπει να με ακούς. Είμαι έμπειρος και έχω γνώσεις. Εσύ είσαι νέος, τι καταλαβαίνεις; Εγώ πίστευα στον Θεό πριν καν γεννηθείς!» Αυτό δεν δημιουργεί μεγαλύτερο πρόβλημα; (Ναι.) Μόλις αποκτήσουν τον τίτλο «ηλικιωμένος», οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας μπορεί να δημιουργούν μεγαλύτερους μπελάδες. Δεν ισχύει, λοιπόν, ότι οι ηλικιωμένοι δεν έχουν τίποτα να κάνουν ή ότι δεν μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους και σίγουρα όχι ότι δεν μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια· μπορούν να κάνουν πολλά. Οι διάφορες αιρέσεις και πλάνες, οι διάφορες παραδοσιακές ιδέες και αντιλήψεις, τα πράγματα που δηλώνουν άγνοια και ισχυρογνωμοσύνη, και τα συντηρητικά, ανορθολογικά και στρεβλά πράγματα που έχουν συσσωρευτεί μέσα σου κατά τη διάρκεια της ζωής σου έχουν στοιβαχτεί όλα τους μέσα στην καρδιά σου. Θα πρέπει, λοιπόν, να αφιερώσεις ακόμη περισσότερο χρόνο από ό,τι οι νέοι για να τα φέρεις στην επιφάνεια, να τα αναλύσεις και να τα αναγνωρίσεις. Δεν ισχύει πως δεν έχεις τίποτα να κάνεις, ούτε θα πρέπει να νιώθεις αγωνία, άγχος και ανησυχία όταν έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο. Αυτό δεν είναι ούτε καθήκον ούτε ευθύνη σου. Οι ηλικιωμένοι θα πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να έχουν τη σωστή νοοτροπία. Αν και μπορεί να είσαι μιας κάποιας ηλικίας και σχετικά γερασμένος σωματικά, θα πρέπει και πάλι να έχεις τη νοοτροπία νέου ανθρώπου. Αν και μεγαλώνεις και δεν έχεις πια τόσο γερό μυαλό και θυμητικό, εφόσον μπορείς ακόμα να αποκτήσεις αυτογνωσία και να κατανοήσεις τα λόγια Μου και την αλήθεια, αυτό αποδεικνύει πως ούτε γέρος είσαι ούτε υστερείς σε επίπεδο. Αν κάποιος έχει πατήσει τα εβδομήντα, αλλά δεν μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια, αυτό δείχνει πως το ανάστημά του είναι πολύ μικρό και δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σ’ αυτό που του ζητείται. Η ηλικία, λοιπόν, δεν παίζει ρόλο όταν μιλάμε για την αλήθεια και τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Ο Σατανάς υπάρχει εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια, εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, και παραμένει ο Σατανάς. Εμείς, όμως, πρέπει και πάλι να προσθέτουμε το προσδιοριστικό επίθετο «γέρος» πριν από τη λέξη «Σατανάς», αποκαλώντας τον έτσι «γερο-Σατανά» για να δείξουμε πως είναι κακός στη νιοστή. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πώς θα πρέπει να ασκούνται, λοιπόν, οι ηλικιωμένοι; Η μία πτυχή είναι πως θα πρέπει να έχεις την ίδια νοοτροπία με τους νέους, να επιδιώκεις την αλήθεια, να αποκτήσεις αυτογνωσία και, έπειτα, να μετανοήσεις. Μια άλλη πτυχή είναι πως θα πρέπει να αναζητάς τις αρχές καθώς εκτελείς το καθήκον σου και να ασκείσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Μη νομίζεις πως δεν πρέπει να επιδιώκεις την αλήθεια επειδή θεωρείς πως είσαι ηλικιωμένος και προχωρημένης ηλικίας, πως δεν έχεις τις ενεργές σκέψεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν οι νέοι, πως έχεις βιώσει τα πάντα σε αυτήν τη ζωή και έχεις γνώσεις για τα πάντα και, επομένως, δεν έχεις εξωφρενικές φιλοδοξίες ή επιθυμίες. Όταν λες κάτι τέτοιο, αυτό που εννοείς πραγματικά είναι: «Οι διεφθαρμένες διαθέσεις μου δεν είναι τόσο έντονες, οπότε η επιδίωξη της αλήθειας είναι για εσάς τους νέους. Δεν έχει καμία σχέση με εμάς τους γέρους. Εμείς αρκεί να κάνουμε όποιο έργο μπορούμε και να προσπαθούμε όσο μπορούμε στον οίκο του Θεού· τότε θα έχουμε κάνει καλά το καθήκον μας και θα σωθούμε. Η αποκάλυψη των διεφθαρμένων διαθέσεων, των αντίχριστων διαθέσεων και της αντίχριστης ουσίας των ανθρώπων από τον Θεό είναι θέματα που θα πρέπει να κατανοήσετε εσείς οι νέοι. Εσείς θα πρέπει να τα ακούτε όλα αυτά με προσοχή. Εμείς, από την άλλη, αρκεί που σας προσφέρουμε καλή φιλοξενία και επιτηρούμε τον περιβάλλοντα χώρο για να είστε ασφαλείς. Εμείς οι γέροι δεν έχουμε εξωφρενικές φιλοδοξίες. Μεγαλώνουμε και η σκέψη μας επιβραδύνεται· γι’ αυτό και όλες οι αντιδράσεις μας είναι θετικές. Πριν πεθάνουμε, γινόμαστε καλόκαρδοι. Όταν μεγαλώνουν οι άνθρωποι, αποκτούν καλούς τρόπους. Είμαστε, λοιπόν, άνθρωποι με καλούς τρόπους». Αυτό που εννοούν στ’ αλήθεια είναι πως δεν έχουν καμία διεφθαρμένη διάθεση. Έχουμε πει ποτέ πως οι ηλικιωμένοι δεν χρειάζεται να επιδιώκουν την αλήθεια ή πως η επιδίωξη της αλήθειας διαφέρει ανάλογα με την ηλικία; Έχουμε πει ποτέ κάτι τέτοιο; Όχι. Μήπως οι ηλικιωμένοι αποτελούν κάποια ειδική ομάδα στον οίκο του Θεού και σε ό,τι αφορά την αλήθεια; Όχι. Η ηλικία δεν παίζει ρόλο όταν μιλάμε για την αλήθεια ούτε όταν μιλάμε για τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, το βάθος της διαφθοράς σου, το αν έχεις τα προσόντα να επιδιώξεις την αλήθεια, αν μπορείς να σωθείς ή πόσες πιθανότητες έχεις να σωθείς. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Συναναστρεφόμαστε πάνω στην αλήθεια εδώ και τόσα χρόνια, αλλά ποτέ δεν έχουμε συναναστραφεί πάνω σε διαφορετικά είδη αλήθειας ανάλογα με την ηλικία των ανθρώπων. Δεν συναναστρεφόμαστε ποτέ πάνω στην αλήθεια ούτε αποκαλύπτουμε διεφθαρμένες διαθέσεις είτε αποκλειστικά για νέους είτε για ηλικιωμένους· εκτός αυτού, δεν έχουμε πει ποτέ πως η μεγάλη ηλικία αυτών των ανθρώπων, ο άκαμπτος τρόπος σκέψης τους και η αδυναμία τους να αποδέχονται νέα πράγματα έχει ως φυσική συνέπεια να μειώνονται και να αλλάζουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Δεν έχουμε πει ποτέ τέτοιο πράγμα. Δεν έχουμε συναναστραφεί ποτέ πάνω σε κάποια αλήθεια με συγκεκριμένο κριτήριο την ηλικία των ανθρώπων, ούτε έχουμε αποκλείσει ποτέ τους ηλικιωμένους από κάποια συναναστροφή μας. Οι ηλικιωμένοι δεν αποτελούν ειδική ομάδα στην εκκλησία, στον οίκο του Θεού ή ενώπιόν Του. Δεν διαφέρουν από καμία άλλη ηλικιακή ομάδα. Δεν έχουν τίποτα το ιδιαίτερο· απλώς έχουν ζήσει λίγο περισσότερο από τους άλλους, ήρθαν στον κόσμο λίγα χρόνια νωρίτερα από τους άλλους, τα μαλλιά τους είναι λίγο πιο γκρίζα από των άλλων και το σώμα τους έχει γεράσει λίγο περισσότερο από των άλλων. Πέρα από αυτά τα πράγματα, δεν υπάρχει διαφορά. Επομένως, αν οι ηλικιωμένοι σκέφτονται πάντα το εξής: «Είμαι μεγάλος σε ηλικία, οπότε αυτό σημαίνει πως έχω καλούς τρόπους, λιγοστή διαφθορά και καθόλου διεφθαρμένες διαθέσεις», δεν είναι παραλογισμός αυτό; (Ναι.) Δεν είναι κάπως ξεδιάντροπο; Κάποιοι ηλικιωμένοι είναι γριές αλεπούδες, πονηροί και πανούργοι στη νιοστή. Λένε πως δεν έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις ή, ακόμα, πως έχουν εξασθενίσει οι διαθέσεις τους αυτές, ενώ η αλήθεια είναι πως έχουν τις ίδιες εκφάνσεις διεφθαρμένων διαθέσεων με τους άλλους. Στην πραγματικότητα, μπορούμε να περιγράψουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις και την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τέτοιων ηλικιωμένων με πολλούς τρόπους. Για παράδειγμα, οι εκφράσεις «γριά αλεπού» και «Ο γέρος είναι πιο περπατημένος, καλύτερα έμπειρος παρά νέος» χρησιμοποιούν και οι δύο τη λέξη «γριά» ή «γέρος», σωστά; (Σωστά.) Υπάρχει κάποια άλλη σχετική έκφραση; (Γερο-παράξενος.) Σωστό και το «γερο-παράξενος». Βλέπεις πώς περιγράφονται οι ηλικιωμένοι σε αυτές τις φράσεις. Και ας μην ξεχνάμε τα «γερο-Σατανάς» και «γερο-διάβολοι», την πεμπτουσία των γηραιότερων! Τι πιστεύουν οι άνθρωποι όταν είναι μέρος μιας ομάδας ηλικιωμένων; Το εξής: «Όλες οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας έχουν εξασθενίσει. Αυτές οι διαθέσεις αφορούν εσάς τους νέους. Εσείς είστε πιο βαθιά διεφθαρμένοι από εμάς». Δεν διαστρεβλώνουν επίτηδες τα πράγματα; Θέλουν να δώσουν καλή εντύπωση και να καυχηθούν για τον εαυτό τους, αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο και τα πράγματα δεν έχουν έτσι. Οι χαρακτηρισμοί που αφορούν τη γεροντική ηλικία, όπως «γερο-διάβολοι», «γερο-Σατανάς», «γερο-παράξενος», «γριά αλεπού», καθώς και το να επιδεικνύει κανείς τα γηρατειά του, όλα τους δεν είναι ούτε καλά ούτε θετικά πράγματα.

Ο λόγος που συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτό το θέμα είναι για να προειδοποιήσουμε, να συμβουλέψουμε και να καθοδηγήσουμε τους ηλικιωμένους, καθώς και να δώσουμε στους νέους μια γεύση από το μέλλον. Όταν λέμε αυτά τα πράγματα, ποιο πρόβλημα θέλουμε να επιλύσουμε κυρίως; Θέλουμε να διώξουμε την αγωνία, το άγχος και την ανησυχία που νιώθουν αυτοί οι ηλικιωμένοι και να βεβαιωθούμε πως καταλαβαίνουν ότι είναι περιττό και αχρείαστο να νιώθουν αυτά τα συναισθήματα. Αν θέλεις και είσαι κατάλληλος να εκτελείς κάποιο καθήκον, θα σου το αρνηθεί ο οίκος του Θεού; (Όχι.) Είναι βέβαιο πως θα σου δώσει την ευκαιρία να εκτελέσεις κάποιο καθήκον. Σε καμία περίπτωση δεν θα πει: «Είσαι γέρος, οπότε δεν μπορείς να εκτελέσεις κανένα καθήκον. Φύγε. Δεν σου δίνουμε καμία ευκαιρία». Όχι, ο οίκος του Θεού φέρεται δίκαια σε όλους τους ανθρώπους. Εφόσον είσαι κατάλληλος να εκτελέσεις κάποιο καθήκον και δεν ελλοχεύει κάποιος κίνδυνος, ο οίκος του Θεού θα σου δώσει μια ευκαιρία και θα σου επιτρέψει να εκτελέσεις κάποιο καθήκον όσο καλύτερα μπορείς. Πέρα απ’ αυτό, αν θέλεις να αποκτήσεις αυτογνωσία και να επιδιώξεις την αλήθεια, μήπως θα σε χλευάσει κανείς και θα πει: «Έχει τα προσόντα να επιδιώξει την αλήθεια ένας άνθρωπος τόσο μεγάλης ηλικίας;» Θα σε χλευάσει κανείς; (Όχι.) Μήπως θα πει κανείς: «Είσαι γέρος και τα ’χεις χαμένα. Τι νόημα έχει να επιδιώξεις την αλήθεια; Ο Θεός δεν θα σώσει κάποιον τόσο γέρο»; (Όχι.) Σωστά. Όλοι είναι ίσοι ενώπιον της αλήθειας και όλοι λαμβάνουν ίση μεταχείριση. Μπορεί, όμως, εσύ να μην επιδιώξεις την αλήθεια, να το παίζεις πάντα «παλιός» και να σκέφτεσαι: «Είμαι μεγάλος και δεν μπορώ να εκτελέσω κανένα καθήκον». Για να πούμε την αλήθεια, υπάρχουν πολλά καθήκοντα που είσαι σε θέση να εκτελέσεις στον βαθμό που μπορείς. Ποιος θα θέλει να σε ακούσει αν δεν εκτελείς κανένα καθήκον και, αντίθετα, επιδεικνύεις τα γηρατειά σου και θέλεις να κάνεις κήρυγμα στους άλλους; Κανείς. Πάντα λες: «Αχ, εσείς οι νέοι δεν καταλαβαίνετε πώς έχουν τα πράγματα!», «Αχ, εσείς οι νέοι είστε εγωιστές!», «Αχ, εσείς οι νέοι είστε αλαζόνες!» και «Αχ, εσείς οι νέοι είστε τεμπέληδες. Εμείς οι γέροι είμαστε δουλευταράδες και στην εποχή μου είχαμε τα τάδε γνωρίσματα». Τι νόημα έχει να λες τέτοια πράγματα; Μη φλυαρείς για το «εξαιρετικό» παρελθόν σου, κανείς δεν θέλει να το ακούσει. Είναι ανώφελο να μιλάς για τα περασμένα, δεν αντιπροσωπεύουν την αλήθεια. Αν θέλεις να μιλήσεις για κάτι, τότε κατάβαλε προσπάθεια με την αλήθεια, κατανόησέ την λίγο καλύτερα και απόκτησε αυτογνωσία. Εκτός αυτού, πρέπει να βλέπεις τον εαυτό ως συνηθισμένο άνθρωπο, όχι ως μέλος κάποιας ειδικής ομάδας που όλοι περιτριγυρίζουν και πρέπει να σέβονται, να λατρεύουν και να έχουν σε υψηλή εκτίμηση. Αυτό είναι υπερβολική επιθυμία και λανθασμένος τρόπος σκέψης. Η ηλικία δεν είναι σύμβολο της ταυτότητάς σου, δεν αντιπροσωπεύει την καταλληλότητα και την αρχαιότητα, ούτε, βέβαια, πως κατέχεις την αλήθεια ή την ανθρώπινη φύση. Επιπλέον, η ηλικία δεν μπορεί να αποδυναμώσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Άρα, λοιπόν, δεν διαφέρεις καθόλου από τους άλλους. Μην αυτοχαρακτηρίζεσαι μονίμως ως «ηλικιωμένος» για να ξεχωρίζεις από τους άλλους ή για να θεωρηθείς μέχρι και άγιος. Αυτό δείχνει πως δεν έχεις καθόλου αυτογνωσία! Όσο βρίσκονται στη ζωή, οι ηλικιωμένοι θα πρέπει να πασχίζουν ακόμη περισσότερο να επιδιώξουν την αλήθεια και τη ζωή-είσοδο, και να συνεργάζονται αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές για να εκτελέσουν το καθήκον τους. Μόνο έτσι μπορεί να αυξηθεί το ανάστημά τους. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να θεωρούν ότι είναι ανώτεροι από τους άλλους και να επιδεικνύουν τα γηρατειά τους. Όπως μπορούν οι νέοι να αποκαλύψουν κάθε λογής διεφθαρμένες διαθέσεις και να κάνουν κάθε λογής ανοησίες, το ίδιο ισχύει και για σένα. Όπως έχουν οι νέοι αντιλήψεις, το ίδιο ισχύει και για τους ηλικιωμένους. Όπως μπορούν οι νέοι να είναι ανυπότακτοι και να αποκαλύψουν αντίχριστη διάθεση, το ίδιο ισχύει και για τους ηλικιωμένους. Όπως έχουν οι νέοι εξωφρενικές φιλοδοξίες και επιθυμίες, το ίδιο ισχύει και για τους ηλικιωμένους, χωρίς την παραμικρή διαφορά. Όπως μπορούν οι νέοι να προκαλέσουν διαταράξεις και ενοχλήσεις και να αποπεμφθούν από την εκκλησία, το ίδιο ισχύει και για τους ηλικιωμένους. Πέρα, λοιπόν, από το γεγονός ότι μπορούν να εκτελούν καλά το καθήκον τους στο μέγιστο των ικανοτήτων τους, υπάρχουν και πολλά άλλα πράγματα που μπορούν να κάνουν. Εφόσον δεν είσαι χαζός, τρελός ή ανίκανος να κατανοήσεις την αλήθεια και να φροντίσεις τον εαυτό σου, υπάρχουν πολλά πράγματα που θα πρέπει να κάνεις. Όπως οι νέοι, μπορείς να επιδιώξεις και να αναζητήσεις την αλήθεια. Επίσης, θα πρέπει να προσέρχεσαι συχνά ενώπιον του Θεού για να προσεύχεσαι, να αναζητάς τις αλήθεια-αρχές και να πασχίζεις να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Αυτό είναι το μονοπάτι που θα πρέπει να ακολουθείς και δεν θα πρέπει να νιώθεις αγωνία, άγχος ή ανησυχία εξαιτίας της προχωρημένης ηλικίας σου ή επειδή ταλαιπωρείσαι από πολλές αρρώστιες και το σώμα σου γερνάει. Όλα αυτά είναι παράλογες εκδηλώσεις και δεν είναι σωστό να νιώθεις αυτά τα συναισθήματα. Οι ηλικιωμένοι θα πρέπει να αποχωριστούν τον τίτλο του «ηλικιωμένου», να ενσωματωθούν με τους νέους και να θεωρούν τον εαυτό τους ισότιμό τους. Δεν πρέπει να επιδεικνύετε τα γηρατειά σας και να σκέφτεστε διαρκώς πως είστε πολύ ενάρετοι και αξιοσέβαστοι και πως έχετε αξεπέραστα προσόντα. Ούτε πρέπει να σκέφτεστε πως μπορείτε να διαχειρίζεστε τους νέους και να έχετε πάντα τη φιλοδοξία και την επιθυμία να τους ελέγχετε και να τους διαχειρίζεστε επειδή είστε γηραιότεροι και πρεσβύτεροί τους. Αυτό αποτελεί πέρα για πέρα διεφθαρμένη διάθεση. Εφόσον οι ηλικιωμένοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις όπως οι νέοι και εφόσον αποκαλύπτουν συχνά τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους στη ζωή και καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους όπως οι νέοι, τότε γιατί δεν κάνουν το σωστό αντί να νιώθουν μονίμως αγωνία, άγχος και ανησυχία για την προχωρημένη τους ηλικία και για το τι θα τους συμβεί μετά θάνατον; Γιατί δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους όπως οι νέοι; Γιατί δεν επιδιώκουν την αλήθεια όπως οι νέοι; Εφόσον σου έχει δοθεί αυτή η ευκαιρία, αν δεν την αρπάξεις και γεράσεις όντως τόσο πολύ που χάσεις την ακοή σου ή την όρασή σου ή την ικανότητα να φροντίζεις τον εαυτό σου, τότε θα το μετανιώσεις και η ζωή σου θα περάσει έτσι. Κατάλαβες; (Ναι.)

Έχει επιλυθεί πλέον το πρόβλημα των αρνητικών συναισθημάτων που νιώθουν οι ηλικιωμένοι; Όταν φτάσετε σε μεγάλη ηλικία, θα επιδεικνύετε τα γηρατειά σας; Θα γίνετε γριές αλεπούδες και γερο-παράξενοι; Όταν δείτε κάποιον μεγάλο άνθρωπο, θα τον προσφωνήσετε «γέρο αδελφό» ή «γριά αδελφή»; Δεν τους φωνάζετε με τα ονόματά τους, αλλά τους προσφωνείτε «γέρο» ή «γριά». Όταν λες κάποιον «γέρο», δεν του κάνεις κακό; Αυτός ήδη σκέφτεται ότι έχει γεράσει και νιώθει κάποια αρνητικά συναισθήματα, οπότε αν τον αποκαλέσεις «γέρο», είναι σαν να του λες το εξής: «Είσαι γέρος, πιο μεγάλος από μένα, και δεν είσαι πια χρήσιμος». Θα νιώσει καλά αν το ακούσει αυτό; Είναι βέβαιο πως θα στενοχωρηθεί. Δεν πληγωθεί αν τον προσφωνήσεις έτσι; Κάποιοι ηλικιωμένοι θα νιώσουν τρισευτυχισμένοι αν ακούσουν αυτήν την προσφώνηση και θα σκεφτούν: «Βλέπεις, είμαι ενάρετος και αξιοσέβαστος και έχω αξιόλογη φήμη. Όταν με βλέπουν οι αδελφοί και οι αδελφές, δεν με αποκαλούν με το όνομά μου. Στον οίκο του Θεού, οι άνθρωποι δεν αποκαλούν τους ηλικιωμένους “θείο” ή “παππού” και “γιαγιά”. Αντίθετα, οι αδελφοί και οι αδελφές με αποκαλούν “γέρο αδελφό” (ή “γριά αδελφή”). Κοίτα πόσο αξιοπρεπής είμαι και πόσο με σέβονται οι άλλοι. Ο οίκος του Θεού είναι καλός, οι άνθρωποι εδώ σέβονται τους ηλικιωμένους και φροντίζουν τους νέους!» Είσαι άξιος σεβασμού; Πώς έχεις επιμορφώσει τους αδελφούς και τις αδελφές σου; Πώς τους έχεις ωφελήσει; Τι έχεις συνεισφέρει στον οίκο του Θεού; Πόση αλήθεια κατανοείς και πόση κάνεις πράξη; Θεωρείς πως είσαι ενάρετος και αξιοσέβαστος κι όμως δεν έχεις κάνει καμία απολύτως συνεισφορά. Σου αξίζει, λοιπόν, να σε αποκαλούν «γέρο αδελφό» και «γριά αδελφή» οι αδελφοί και οι αδελφές σου; Σε καμία περίπτωση! Επιδεικνύεις τα γηρατειά σου και θέλεις πάντα να σε σέβονται οι άλλοι! Είναι καλό να σε προσφωνούν «γέρο αδελφό» και «γριά αδελφή»; (Όχι.) Σωστά, δεν είναι, αλλά το ακούω συχνά. Αν και είναι πολύ κακό, οι άνθρωποι εξακολουθούν να απευθύνονται συχνά στους ηλικιωμένους κατ’ αυτόν τον τρόπο. Τι είδους ατμόσφαιρα δημιουργεί αυτό; Δεν είναι αηδιαστικό; Όσο περισσότερο προσφωνείς έναν ηλικιωμένο «γέρο αδελφό» ή «γριά αδελφή» τόσο περισσότερα προσόντα και τόσο πιο ενάρετος και αξιοσέβαστος θεωρεί πως είναι. Όσο περισσότερο τον προσφωνείς έτσι τόσο πιο ξεχωριστός, σημαντικός και καλός από τους άλλους πιστεύει πως είναι, μέσα του αρχίζει να έχει την τάση να ηγείται των άλλων και απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την επιδίωξη της αλήθειας. Πάντα θέλει να ηγείται των άλλων και να τους διαχειρίζεται, πάντα θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο από τους άλλους, πάντα βρίσκει ιδιότροπους τους άλλους και πάντα βλέπει τα προβλήματα που έχουν οι άλλοι, χωρίς να βλέπει κανένα πρόβλημα στον εαυτό του. Πείτε Μου, μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να επιδιώξει την αλήθεια; Όχι, δεν μπορεί. Άρα, λοιπόν, δεν ωφελεί σε τίποτα να προσφωνείς τους ανθρώπους «γέρο αδελφό» ή «γριά αδελφή» και το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να τους πληγώσεις και να τους βλάψεις. Αν τους αποκαλείς μόνο με το όνομά τους χωρίς να χρησιμοποιείς τις λέξεις «γέρος» ή «γριά», αν τους βλέπεις σωστά και τους θεωρείς ισάξιούς σου, τότε η κατάστασή τους θα γίνει κανονική, θα αποκτήσουν κανονική νοοτροπία και θα πάψουν να καταφρονούν τους άλλους και να υπερηφανεύονται για την πολύχρονη εμπειρία τους. Έτσι, θα τους είναι εύκολο να βλέπουν τον εαυτό τους ως ισότιμο με τους άλλους, θα βλέπουν σωστά τόσο τον εαυτό τους όσο και τους άλλους, και θα αρχίσουν να θεωρούν τον εαυτό τους ίδιο με τους άλλους, ίδιο με τους συνηθισμένους ανθρώπους, και καθόλου καλύτερο από τους άλλους. Τότε, θα μειωθούν οι δυσκολίες τους και θα πάψουν να βιώνουν τα αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να γεννιούνται λόγω της προχωρημένης τους ηλικίας και του γεγονότος πως δεν έχουν αποκτήσει την αλήθεια. Έτσι, θα έχουν την ελπίδα να επιδιώξουν την αλήθεια. Όταν δεν νιώθουν πια αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, θα έχουν τη σωστή νοοτροπία όταν εξετάζουν τα προβλήματά τους και ειδικά τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Αυτό επιδρά θετικά και τους βοηθά να επιδιώξουν την αλήθεια, να αποκτήσουν αυτογνωσία και να καταφέρουν να ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Δεν θα επιλυθούν τότε τα ζητήματα που προκαλούν τα αρνητικά συναισθήματα στους ηλικιωμένους; (Ναι.) Πράγματι, θα επιλυθούν, κι έτσι δεν θα αντιμετωπίζουν άλλες δυσκολίες. Ποια είναι, λοιπόν, η νοοτροπία που θα πρέπει να υιοθετήσουν αρχικά οι ηλικιωμένοι; Πρέπει να έχουν θετική νοοτροπία, να είναι ταυτόχρονα συνετοί και μεγαλόψυχοι. Δεν πρέπει να κοντράρονται με τους νέους για το ένα και για το άλλο ούτε να είναι σκληροί μαζί τους, αλλά να τους δίνουν το καλό παράδειγμα και να τους δείχνουν τον δρόμο. Οι νέοι είναι ευέξαπτοι και όλο βιάζονται να μιλήσουν, οπότε μην κοντράρεσαι συνέχεια μαζί τους. Είναι νέοι, ανώριμοι και άπειροι· θα στρώσουν με λίγα χρόνια σκληραγώγησης. Αυτή είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων και οι ηλικιωμένοι θα πρέπει να το καταλάβουν. Ποια νοοτροπία θα πρέπει, λοιπόν, να υιοθετήσουν οι ηλικιωμένοι ώστε να συμβαδίζουν με την αλήθεια; Θα πρέπει να φέρονται σωστά στους νέους και, ταυτόχρονα, να μην είναι αλαζόνες και επηρμένοι, ούτε να θεωρούν πως είναι τρομερά έμπειροι και διορατικοί. Το σωστό είναι να βλέπουν τον εαυτό τους ως συνηθισμένο άνθρωπο και ίδιο με όλους τους άλλους. Δεν πρέπει να τους εμποδίζει η ηλικία τους, αλλά ούτε και να αλλάξουν και να σκέφτονται σαν νέοι. Δεν είναι φυσιολογικό να αλλάξεις και να σκέφτεσαι σαν νέος, οπότε απλά μην αφήνεις την ηλικία σου να σου στέκεται εμπόδιο. Μη σκέφτεσαι διαρκώς το εξής: «Ποπό, η ηλικία μου δεν μου επιτρέπει να κάνω και να λέω ένα σωρό πράγματα. Επειδή είμαι τόσο μεγάλος, πρέπει να κάνω χίλια δυο· να κάθομαι και να στέκομαι με συγκεκριμένο τρόπο, ακόμα και να τρώω ευπρεπώς και με συγκεκριμένο τρόπο. Και όλα αυτά για να τα βλέπουν οι νέοι και να μην καταφρονούν τους ηλικιωμένους». Αυτή η νοοτροπία είναι εσφαλμένη. Αν σκέφτεσαι έτσι, σε ελέγχει και σε περιορίζει ένας λανθασμένος τρόπος σκέψης και φέρεσαι προσποιητά, ψεύτικα και υποκριτικά. Μην εμποδίζεσαι από την ηλικία σου· να είσαι όπως όλοι οι άλλοι και να κάνεις ό,τι μπορείς και ό,τι οφείλεις να κάνεις. Τότε η νοοτροπία σου θα είναι κανονική. Κατάλαβες; (Ναι.) Όταν ένας ηλικιωμένος αποκτήσει κανονική νοοτροπία, τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να νιώσει λόγω της προχωρημένης του ηλικίας θα εξαφανιστούν χωρίς να το καταλάβει. Δεν μπορούν πια να σε παγιδέψουν και εξαφανίζεται το κακό που σου προκαλούν. Τότε, αποκτάς σχετικά κανονική ανθρώπινη φύση, λογική και συνείδηση. Όταν οι άνθρωποι έχουν κανονική συνείδηση και ορθολογισμό, αρχίζουν να επιδιώκουν την αλήθεια, να εκτελούν το καθήκον τους και να ασχολούνται με την κάθε δραστηριότητα και εργασία από μια σχετικά σωστή αφετηρία, ενώ τα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται είναι κι αυτά σχετικά σωστά. Καταρχάς, οι ηλικιωμένοι δεν θα εμποδίζονται από την ηλικία τους, αλλά θα μπορούν να αξιολογήσουν τον εαυτό τους αντικειμενικά και πρακτικά, να κάνουν ό,τι οφείλουν, να μη διαφέρουν από τους άλλους και να εκτελούν το καθήκον τους όσο καλύτερα μπορούν. Οι νέοι δεν θα πρέπει να σκέφτονται το εξής: «Είσαι τόσο μεγάλος, αλλά ποτέ δεν παραμερίζεις για χάρη μου, ούτε με φροντίζεις. Είσαι τόσο μεγάλος, οπότε μάλλον έχεις εμπειρία, αλλά δεν μου δίνεις συμβουλές για το πώς να ενεργώ και δεν με ωφελεί καθόλου το να βρίσκομαι μαζί σου. Αφού είσαι μεγάλος, πώς γίνεται να μην ξέρεις πώς να δείχνεις κατανόηση στους νέους;» Είναι σωστό να λένε τέτοιες κουβέντες; (Όχι.) Είναι ανάρμοστο να απαιτούν τέτοια πράγματα από τους ηλικιωμένους. Όλοι οι άνθρωποι, λοιπόν, είναι ίσοι ενώπιον της αλήθειας. Αν ο τρόπος σκέψης σου είναι γενικά πρακτικός, αντικειμενικός, ακριβής και ορθολογικός, τότε είναι βέβαιο πως θα συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές. Αν δεν επηρεάζεσαι από αντικειμενικές καταστάσεις, αιτίες, περιβάλλοντα και διάφορους παράγοντες, και κάνεις μόνο αυτό που οφείλουν να κάνουν οι άνθρωποι και αυτό που τους διδάσκει να κάνουν ο Θεός, τότε οι πράξεις σου θα είναι σίγουρα κατάλληλες και σωστές, και στην ουσία θα συμφωνούν με την αλήθεια. Εκτός αυτού, δεν θα βυθίζεσαι στα αρνητικά συναισθήματα της αγωνίας, του άγχους και της ανησυχίας λόγω των γηρατειών σου. Θα επιλυθεί αυτό το πρόβλημα.

Ωραία, σε αυτό το σημείο θα ολοκληρώσω τη σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο!

22 Οκτωβρίου 2022