Ποιοι άνθρωποι αξίζουν περισσότερο τον σεβασμό σ’ αυτόν τον κόσμο; Δεν είναι όσοι βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι; Και τι σημαίνει «το ορθό μονοπάτι»; Δεν σημαίνει την επιδίωξη της αλήθειας και την αποδοχή της σωτηρίας του Θεού; Όσοι βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι δεν είναι όσοι ακολουθούν τον Θεό και υποτάσσονται σ’ Αυτόν; (Αυτοί είναι.) Αν είσαι ή προσπαθείς να γίνεις τέτοιος άνθρωπος και οι γονείς σου δεν σε καταλαβαίνουν, και μάλιστα σε καταριούνται συνέχεια, αν, την ώρα που δείχνεις αδυναμία ή που είσαι θλιμμένος και χαμένος, εκείνοι όχι μόνο δεν σε υποστηρίζουν, δεν σε παρηγορούν ούτε σε ενθαρρύνουν, αλλά απαιτούν πολλές φορές να επιστρέψεις, για να τους δείξεις την ευσέβεια που ταιριάζει σ’ ένα παιδί, να βγάλεις πολλά λεφτά και να τους φροντίσεις, να μην τους απογοητεύσεις, να τους επιτρέψεις να επωφεληθούν από σένα και να περάσουν μαζί σου μια καλή ζωή, τότε μήπως πρέπει να παραμερίσεις αυτούς τους γονείς; (Ναι.) Αξίζουν αυτοί οι γονείς τον σεβασμό σου; Αξίζουν την ευσέβειά σου ως παιδί τους; Αξίζουν να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου απέναντί τους; (Όχι.) Γιατί όχι; Επειδή αποστρέφονται τα θετικά πράγματα, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Επειδή μισούν τον Θεό, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Επειδή σε περιφρονούν που βαδίζεις στο ορθό μονοπάτι, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Περιφρονούν όσους ασχολούνται με δίκαιους σκοπούς· σε χλευάζουν και σε υποτιμούν επειδή ακολουθείς τον Θεό και εκτελείς το καθήκον σου. Τι γονείς είναι αυτοί; Δεν είναι άθλιοι και αισχροί γονείς; Δεν είναι εγωιστές γονείς; Δεν είναι μοχθηροί γονείς; (Είναι.) Εξαιτίας της πίστης σου στον Θεό, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας σε έχει βάλει στη λίστα των καταζητούμενων και σε καταδιώκει. Κρύβεσαι, δεν μπορείς να γυρίσεις σπίτι σου, και κάποιοι έχουν αναγκαστεί μέχρι και να πάνε στο εξωτερικό. Οι συγγενείς σου, οι φίλοι και οι συμμαθητές σου λένε ότι έχεις καταντήσει φυγάς. Εξαιτίας όλων αυτών των φημών που προέρχονται από εξωτερικές πηγές και από κουτσομπολιά, οι γονείς σου θεωρούν ότι τους ανάγκασες να υποφέρουν άδικα και τους ντρόπιασες. Όχι μόνο δεν σε καταλαβαίνουν, δεν σε υποστηρίζουν και δεν σε συμπονούν, όχι μόνο δεν επιπλήττουν όσους διαδίδουν αυτές τις φήμες και όσους σε σιχαίνονται και κάνουν διακρίσεις εναντίον σου, αλλά σε μισούν κιόλας, λένε για σένα τα ίδια που λένε κι όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό και όσοι βρίσκονται στην εξουσία. Τι γνώμη έχεις γι’ αυτούς τους γονείς; Είναι καλοί; (Όχι.) Νομίζεις, λοιπόν, ακόμα ότι έχεις κάποιο χρέος απέναντί τους; (Όχι.) Αν τους πάρεις πού και πού κάνα τηλέφωνο, θα λένε ότι είναι σαν να τους τηλεφωνεί ένας φυγάς. Θα το θεωρήσουν μεγάλη ντροπή και δεν θα τολμάς ούτε καν να γυρίσεις στο σπίτι σου, λες και είσαι κυνηγημένος αρουραίος. Θα ντρέπονται που είσαι παιδί τους. Αξίζουν τέτοιοι γονείς τον σεβασμό; (Όχι.) Δεν αξίζουν σεβασμό. Άρα, ποια είναι η φύση των προσδοκιών που έχουν για σένα; Υπάρχει λόγος να τις λάβεις υπόψη σου; (Όχι.) Τι στόχο έχουν κυρίως οι προσδοκίες τους για σένα; Μήπως θέλουν να βαδίσεις στο ορθό μονοπάτι και να φτάσεις τελικά στη σωτηρία; Ευελπιστούν να ακολουθήσεις τις τάσεις της κοινωνίας και να ανελιχθείς στον κόσμο, να τους κάνεις περήφανους, να τους επιτρέψεις να αντικρύσουν τον κόσμο με αξιοπρέπεια και να γίνεις το καμάρι τους. Τι άλλο θέλουν; Θέλουν να επωφελούνται από σένα, να τρώνε και να πίνουν τα καλύτερα, να φοράνε επώνυμα ρούχα και να ζουν πλουσιοπάροχα. Θέλουν να πηγαίνουν πολυτελείς κρουαζιέρες και να ταξιδεύουν σε όλες τις χώρες του κόσμου. Αν εσύ σημείωνες μεγάλη επιτυχία στον κόσμο, αν είχες φήμη και λεφτά, και τους επέτρεπες να επωφεληθούν από σένα, τότε όπου κι αν πήγαιναν, θα ανέφεραν το όνομά σου και θα έλεγαν: «Ο γιος μου είναι ο τάδε, η κόρη μου είναι η τάδε». Τώρα αναφέρουν το όνομά σου; (Όχι.) Εσύ βαδίζεις στο ορθό μονοπάτι, αλλά εκείνοι δεν αναφέρουν το όνομά σου. Νομίζουν ότι είσαι πάμφτωχος και άφραγκος, ότι τους ντροπιάζεις. Η αναφορά και μόνο του ονόματός σου είναι ντροπή για τους ίδιους, οπότε δεν σε αναφέρουν. Ποιος είναι, λοιπόν, ο στόχος των προσδοκιών που έχουν οι γονείς σου; Δεν στοχεύουν μόνο στο δικό σου το καλό, αλλά να επωφεληθούν από σένα. Μόνο αν επωφεληθούν από σένα θα είναι ευχαριστημένοι. Τώρα που έχεις επιστρέψει ενώπιον του Κυρίου της δημιουργίας και έχεις αποδεχτεί τον Θεό, τη σωτηρία και τα λόγια Του, τώρα που έχεις αναλάβει το καθήκον ενός δημιουργήματος και έχεις εισέλθει στο ορθό μονοπάτι της ζωής, εκείνοι δεν κερδίζουν κάτι ούτε ωφελούνται από σένα, οπότε πιστεύουν ότι ζημιώθηκαν που σε μεγάλωσαν. Λες και πρόκειται για επιχείρηση που τους προκάλεσε ζημία. Και ως αποτέλεσμα αυτού, μετανιώνουν πικρά που σε μεγάλωσαν. Κάποιοι γονείς λένε πολλές φορές: «Καλύτερα να μεγάλωνα σκυλί παρά εσένα. Όταν μεγαλώνεις ένα σκυλί, είναι πολύ φιλικό και όταν βλέπει το αφεντικό του, κουνάει την ουρά του. Τι κατάλαβα που μεγάλωσα εσένα; Όλη τη μέρα πιστεύεις στον Θεό και εκτελείς το καθήκον σου, δεν ασχολείσαι με επιχειρήσεις, δεν πηγαίνεις για δουλειά, δεν βγάζεις ούτε τα προς το ζην, και τελικά έχει αρχίσει να μας κοροϊδεύει όλη η γειτονιά. Τι έχω κερδίσει από σένα; Ούτε ένα καλό πράγμα δεν έχω κερδίσει από σένα ούτε έχω επωφεληθεί καθόλου». Αν, όμως, ακολουθούσες τις κακές τάσεις του κοσμικού κόσμου και πάσχιζες να πετύχεις σ’ αυτόν τον τομέα, τότε οι γονείς σου πιθανότατα θα σε υποστήριζαν, θα σε ενθάρρυναν και θα σε παρηγορούσαν, αν τυχόν πάθαινες τίποτα, αν αρρώσταινες ή ένιωθες λυπημένος. Δεν είναι, όμως, ευχαριστημένοι ούτε χαίρονται αν πιστεύεις στον Θεό και έχεις την ευκαιρία να σωθείς· αντίθετα, σε μισούν και σε καταριούνται. Η ουσία τέτοιων γονιών δείχνει ότι είναι αντίπαλοί σου και ορκισμένοι σου εχθροί, ότι δεν είναι το ίδιο είδος ανθρώπου μ’ εσένα ούτε βαδίζουν στο ίδιο μονοπάτι μ’ εσένα. Φαινομενικά είστε οικογένεια, αλλά αν εξετάσουμε την ουσία, τις επιδιώξεις, τις προτιμήσεις σας, τα μονοπάτια που ακολουθείτε και τις στάσεις με τις οποίες αντιμετωπίζετε τα θετικά πράγματα, τον Θεό και την αλήθεια, είναι διαφορετικό είδος ανθρώπου από σένα. Κι έτσι, όσο κι αν τους λες: «Έχω την ελπίδα να σωθώ, έχω ξεκινήσει να βαδίζω στο ορθό μονοπάτι της ζωής», αυτοί δεν πρόκειται να συγκινηθούν ούτε να ευχαριστηθούν και να χαρούν για σένα. Κάθε άλλο, θα ντραπούν. Στο επίπεδο των συναισθημάτων, οι γονείς αυτοί είναι οικογένειά σου, αλλά αν εξετάσουμε τη φύση-ουσία του καθενός σας, τότε δεν είναι οικογένεια αλλά εχθροί σου. Σκέψου το, αν τα παιδιά πηγαίνουν στο πατρικό τους με δώρα και λεφτά, και βοηθάνε τους γονείς τους να τρώνε καλά και να μένουν σε ωραίο σπίτι, τότε εκείνοι θα είναι κατενθουσιασμένοι, θα είναι τόσο χαρούμενοι που δεν θα βρίσκουν λόγια να πουν. Θα λένε συνέχεια μέσα τους: «Ο γιος μου ή η κόρη μου είναι σπουδαίο παιδί. Δεν πήγε στράφι η ανατροφή του και η αγάπη που του έδωσα. Είναι λογικό, ευσεβές όπως αρμόζει σε ένα παιδί, και μας έχει στην καρδιά του. Είναι καλό παιδί». Ας πούμε ότι, επειδή πιστεύεις στον Θεό και εκτελείς το καθήκον σου, γυρνάς στο πατρικό σου με άδεια χέρια και δεν αγοράζεις τίποτα. Ας υποθέσουμε ότι συναναστρέφεσαι με τους γονείς σου πάνω στην αλήθεια, μιλάς μαζί τους για τον λόγο του Θεού και λες ότι έχεις αρχίσει να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Τότε, εκείνοι θα σκεφτούν αμέσως: «Τι είναι αυτά που λες; Δεν σε καταλαβαίνω. Τόσα χρόνια σε μεγάλωνα και δεν έχεις εκπληρώσει καμία προσδοκία μου. Τώρα που ήρθες επιτέλους να μας επισκεφτείς, θα μπορούσες τουλάχιστον να μας πάρεις ένα ζευγάρι κάλτσες ή λίγα φρούτα. Εσύ δεν έφερες τίποτα, ήρθες με άδεια χέρια». Δεν πρόκειται να σου πουν: «Τώρα που σε ακούω να λες αυτά τα πράγματα, καταλαβαίνω ότι έχεις αλλάξει πολύ. Παλιότερα ήσουν νέος και αλαζόνας, μα τώρα έχεις αλλάξει στ’ αλήθεια. Καταλαβαίνω πως μιλάς για σωστά πράγματα. Έχεις σημειώσει πρόοδο. Έχεις δυνατότητες και υπάρχει ελπίδα για σένα· μπορείς να βαδίσεις στο ορθό μονοπάτι, να ακολουθήσεις τον Θεό και να κερδίσεις τη σωτηρία. Είσαι καλό παιδί. Εκεί έξω έχεις περάσει πολλά, γι’ αυτό θα σου φτιάξω ένα καλό φαΐ να φας. Έχουμε κάτι κότες, αλλά δεν τις σφάζουμε γιατί θέλουμε τα αυγά τους. Τώρα, όμως, που ήρθες, θα σφάξω μία και θα σου φτιάξω κοτόσουπα. Καλά έκανες και διάλεξες αυτό το μονοπάτι, τώρα θα σωθείς. Χαίρομαι τόσο πολύ για σένα! Μου έχεις λείψει τόσα χρόνια. Δεν είχαμε επικοινωνία, αλλά τώρα γύρισες να μας επισκεφτείς και ησύχασα. Μεγάλωσες. Έχεις ωριμάσει και είσαι πιο λογικός από παλιά. Όλα όσα λες και κάνεις είναι σωστά». Όταν βλέπουν το παιδί τους να βαδίζει στο ορθό μονοπάτι και να έχει σωστές σκέψεις και απόψεις, μπορούν και οι ίδιοι οι γονείς να επωφεληθούν και να μάθουν περισσότερα. Από τη στιγμή που το παιδί τους εκτελεί ένα καθήκον και επιδιώκει την αλήθεια, πρέπει να το στηρίξουν. Θα ήταν υπέροχο αν, μελλοντικά, το παιδί τους φτάσει στη σωτηρία, εισέλθει στη βασιλεία και πάψει να ζημιώνεται από τις σατανικές, διεφθαρμένες διαθέσεις του. Οι γονείς αυτοί, παρόλο που είναι γέροι και δεν καταλαβαίνουν εύκολα την αλήθεια ούτε αντιλαμβάνονται απόλυτα αυτά τα ζητήματα, σκέφτονται ως εξής: «Είναι τέλειο που το παιδί μου μπορεί να βαδίσει στο ορθό μονοπάτι. Είναι καλό παιδί. Δεν υπάρχει κανένα κυβερνητικό αξίωμα και καμία περιουσία που να συγκρίνεται με αυτό!» Πες Μου, τέτοιοι γονείς είναι καλοί; (Ναι.) Είναι άξιοι σεβασμού; (Ναι.) Αξίζουν τον σεβασμό σου. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να τους δείχνεις τον σεβασμό σου; Πρέπει να προσεύχεσαι γι’ αυτούς από καρδιάς. Αν πιστεύουν στον Θεό, τότε να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν να τους καθοδηγεί και να τους φυλάει, έτσι ώστε να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους μέσα στις δοκιμασίες και τους πειρασμούς. Αν δεν πιστεύουν στον Θεό, τότε πρέπει και πάλι να σεβαστείς την επιλογή τους και να ελπίζεις ότι θα έχουν μια σταθερή ζωή, ότι δεν θα κάνουν κάτι κακό και ότι θα κάνουν λιγότερες κακές πράξεις, άρα, τουλάχιστον όταν πεθάνουν, θα τιμωρηθούν λιγότερο· επίσης, πρέπει να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να συναναστραφείς μαζί τους πάνω σε κάποια θετικά πράγματα, σκέψεις και απόψεις. Αυτό λέγεται σεβασμός, και μπορεί επίσης να χαρακτηριστεί ως το καλύτερο είδος ευσέβειας που μπορείς να δείξεις στους γονείς σου και ο καλύτερος τρόπος να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου. Μπορείς να το καταφέρεις αυτό; (Ναι.) Σε πνευματικό και ψυχολογικό επίπεδο, ενθάρρυνέ τους και υποστήριξέ τους. Σε σωματικό επίπεδο, όταν τους κάνεις συντροφιά στο σπίτι, κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς για να τους βοηθήσεις να κάνουν λίγο έργο, και συναναστρέψου τους πάνω σε κάποια ζητήματα που καταλαβαίνεις και μπορούν να καταλάβουν κι αυτοί. Να τους βοηθάς να χαλαρώσουν, να μην κουράζονται τόσο, να μην πανικοβάλλονται για τα οικονομικά και κάθε άλλου είδους ζητήματα, και να αφήνουν τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους. Αυτό λέγεται σεβασμός. Να μεταχειρίζεσαι τους γονείς σου ως καλούς, αξιοπρεπείς ανθρώπους, να εκπληρώνεις ένα μέρος των ευθυνών σου απέναντί τους, να τους δείχνεις ευσέβεια και να εκπληρώνεις κάποιες από τις υποχρεώσεις σου προς αυτούς. Αυτό λέγεται σεβασμός. Οι μόνοι γονείς που αξίζουν τέτοιον σεβασμό είναι όσοι καταλαβαίνουν και υποστηρίζουν την πίστη σου στον Θεό. Κανένας γονιός πέρα απ’ αυτούς δεν είναι άξιος σεβασμού. Δεν φτάνει που σε βάζουν να βγάλεις λεφτά, θέλουν και να ανελιχθείς στον κόσμο, να κάνεις όνομα και να καταφέρεις το ένα ή το άλλο. Αυτοί δεν είναι σωστοί γονείς και δεν αξίζουν σεβασμό.

Τώρα πια καταλαβαίνετε όλοι σας τι σημαίνει να εγκαταλείψετε τις προσδοκίες των γονιών και μπορείτε να το κάνετε. Ποια άλλα πράγματα δεν μπορείτε να εγκαταλείψετε; Ποια είναι εκείνα για τα οποία νοιάζεστε περισσότερο όσον αφορά τη ζωή των γονιών σας ή τους ίδιους τους γονείς σας; Ποια είναι, δηλαδή, πιο δύσκολο να αποχωριστείτε ή να εγκαταλείψετε σε συναισθηματικό επίπεδο; Δεν έχουμε στην ουσία ολοκληρώσει τη συναναστροφή μας πάνω στο θέμα «οι γονείς σου δεν είναι δανειστές σου· οι γονείς σου δεν είναι κύριοι της ζωής σου ή της μοίρας σου»; Το καταλαβαίνετε αυτό το θέμα; (Ναι.) Οι γονείς σου δεν είναι δανειστές σου· δηλαδή, δεν πρέπει να σκέφτεσαι διαρκώς πώς να τους ξεπληρώσεις μόνο και μόνο επειδή σε μεγάλωναν τόσο καιρό. Αν δεν μπορείς να τους ξεπληρώσεις, αν δεν έχεις τη δυνατότητα ή τις κατάλληλες συνθήκες για να το κάνεις, τότε θα νιώθεις συνέχεια θλίψη και ενοχές, σε σημείο που θα στενοχωριέσαι ακόμα και όταν βλέπεις κάποιον άλλον να φροντίζει τους γονείς ή να κάνει κάποια πράγματα τα οποία δείχνουν την ευσέβειά του απέναντί τους. Ο Θεός όρισε να σε μεγαλώσουν οι γονείς σου, για να φτάσεις στην ενηλικίωση, όχι για να αφιερώσεις όλη σου τη ζωή να τους ξεπληρώσεις. Πρέπει να εκπληρώσεις ευθύνες και υποχρεώσεις σ’ αυτήν τη ζωή και να ακολουθήσεις ένα μονοπάτι. Εκτός αυτού, έχεις τη δική σου ζωή. Δεν πρέπει σ’ αυτήν τη ζωή να αφιερώνεις όλη σου την ενέργεια για να ξεπληρώσεις το καλό που σου έκαναν οι γονείς σου. Κάτι τέτοιο απλώς σε συνοδεύει στη ζωή και στο μονοπάτι σου. Όσον αφορά την ανθρώπινη φύση και τις συναισθηματικές σχέσεις, είναι κάτι αναπόφευκτο. Όσον αφορά, όμως, τι είδους σχέση είναι γραφτό να έχεις με τους γονείς σου, αν θα μπορέσετε να ζήσετε μαζί για την υπόλοιπη ζωή σας ή αν θα ακολουθήσετε ξεχωριστές πορείες και δεν θα σας συνδέσει η μοίρα, αυτό βασίζεται στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Αν Εκείνος ενορχηστρώσει και διευθετήσει να βρίσκεσαι σ’ αυτήν τη ζωή σε διαφορετικό μέρος απ’ ό,τι οι γονείς σου, να είσαι πολύ μακριά τους και να μην μπορείς να μένεις συχνά μαζί τους, τότε το να εκπληρώσεις τις υποχρεώσεις σου απέναντί τους είναι, για σένα, απλώς μια φιλοδοξία. Αν ο Θεός έχει ρυθμίσει τα πράγματα ώστε να ζεις πολύ κοντά στους γονείς σου σ’ αυτήν τη ζωή και να μπορείς να μένεις στο πλάι τους, τότε μπορείς να εκπληρώσεις ένα μέρος των ευθυνών σου απέναντί τους και να τους δείξεις λίγη ευσέβεια· δεν υπάρχει κάτι το μεμπτό σ’ αυτό. Αν, όμως, ζεις σε διαφορετικό μέρος απ’ ό,τι οι γονείς σου, και δεν έχεις ούτε τη δυνατότητα ούτε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να τους δείξεις την ευσέβεια που αρμόζει σ’ ένα παιδί, τότε δεν υπάρχει λόγος να το θεωρείς ντροπή. Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι να τους αντικρίσεις επειδή δεν μπορείς να τους δείξεις ευσέβεια· απλώς δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες. Πρέπει να καταλάβεις ως παιδί ότι οι γονείς σου δεν είναι δανειστές σου. Έχεις να κάνεις πολλά σ’ αυτήν τη ζωή ως δημιούργημα. Σου τα έχει εμπιστευτεί ο Κύριος της δημιουργίας, και δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το να ξεπληρώσεις το καλό που σου έκαναν οι γονείς σου. Το να δείχνεις στους γονείς σου ευσέβεια, το να τους ξεπληρώνεις και το να ανταποδίδεις το καλό που σου έκαναν δεν έχει καμία σχέση με την αποστολή που έχεις στη ζωή σου. Μπορεί και να πει κανείς ότι δεν χρειάζεται να δείχνεις στους γονείς σου ευσέβεια, να τους ξεπληρώσεις ή να εκπληρώσεις οποιαδήποτε ευθύνη σου απέναντί τους. Με απλά λόγια, όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες, μπορείς να κάνεις λίγα απ’ αυτά και να εκπληρώσεις κάποιες από τις ευθύνες σου· όταν, όμως, δεν το επιτρέπουν, δεν είναι ανάγκη να επιμένεις. Δεν είναι δα και τρομερό να μην μπορείς να δείξεις ευσέβεια στους γονείς σου· απλώς πάει λίγο κόντρα στη συνείδησή σου, στην ανθρώπινη ηθική και στις ανθρώπινες αντιλήψεις. Τουλάχιστον, όμως, δεν πάει κόντρα στην αλήθεια, και δεν πρόκειται να σε καταδικάσει ο Θεός γι’ αυτό. Όταν καταλάβεις την αλήθεια, τότε αυτό δεν θα δημιουργεί καμία μομφή στη συνείδησή σου. Δεν νιώθετε την καρδιά σας σταθερή τώρα που έχετε καταλάβει αυτήν την πτυχή της αλήθειας; (Ναι.) Κάποιοι λένε το εξής: «Μπορεί να μη με καταδικάσει ο Θεός, αλλά ακόμα δεν μπορώ να το ξεπεράσω στη συνείδησή μου και κλονίζομαι». Αν σου συμβαίνει αυτό, τότε έχεις πολύ μικρό ανάστημα και δεν έχεις καταλάβει ούτε έχεις διακρίνει την ουσία του ζητήματος αυτού. Δεν καταλαβαίνεις τη μοίρα του ανθρώπου και την κυριαρχία του Θεού ούτε είσαι διατεθειμένος να αποδεχτείς την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Του. Η ανθρώπινη βούληση και τα συναισθήματά σου σε καθοδηγούν διαρκώς και σε εξουσιάζουν· έχουν γίνει η ζωή σου. Αν διαλέξεις την ανθρώπινη βούληση και τα δικά σου συναισθήματα, τότε δεν έχεις διαλέξει την αλήθεια, δεν την κάνεις πράξη ούτε υποτάσσεσαι σ’ αυτήν. Αν διαλέξεις την ανθρώπινη βούληση και τα συναισθήματά σου, τότε προδίδεις την αλήθεια. Παρόλο που είναι σαφές πως οι συνθήκες και το περιβάλλον σου δεν σου επιτρέπουν να δείξεις ευσέβεια απέναντι στους γονείς σου, σκέφτεσαι όλη την ώρα: «Έχω χρέος απέναντι στους γονείς μου. Δεν τους έχω δείξει την ευσέβεια που αρμόζει σε ένα παιδί. Έχουν τόσα χρόνια να με δουν. Τζάμπα με μεγάλωσαν». Κατά βάθος, δεν μπορείς να τα ξεχάσεις αυτά ποτέ. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια. Από την άποψη του δόγματος, αναγνωρίζεις ότι τα λόγια του Θεού είναι ορθά, αλλά δεν τα αποδέχεσαι ως αλήθεια ούτε βασίζεις τις πράξεις σου σ’ αυτά. Οπότε, δεν επιδιώκεις την αλήθεια στο πώς συμπεριφέρεσαι στους γονείς σου. Αυτό συμβαίνει επειδή, στο συγκεκριμένο ζήτημα, δεν ασκείσαι με βάση την αλήθεια, δεν ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, αλλά ικανοποιείς απλώς τις συναισθηματικές σου ανάγκες και τη συνείδησή σου, και θέλεις να δείξεις ευσέβεια προς τους γονείς σου και να ανταποδώσεις το καλό που σου έκαναν. Ο Θεός δεν θα σε καταδικάσει για την επιλογή αυτήν. Είναι δική σου επιλογή, αλλά στο τέλος, εκείνος που θα χάσει, ιδιαίτερα όσον αφορά το ζήτημα της ζωής, είσαι εσύ. Αυτό το ζήτημα σε δεσμεύει πάντοτε. Νιώθεις μεγάλη ντροπή να αντιμετωπίσεις τους γονείς σου, γιατί νομίζεις ότι δεν ανταπέδωσες το καλό που σου έκαναν. Μια μέρα, όταν θα δει ο Θεός ότι επιθυμείς διακαώς να ανταποδώσεις το καλό που σου έκαναν οι γονείς σου, θα ενορχηστρώσει αμέσως ένα περιβάλλον για χάρη σου, και θα μπορέσεις τότε πολύ απλά να πας σπίτι σου. Δεν θεωρείς τους γονείς σου ανώτερους από τα πάντα, κι από την αλήθεια ακόμα; Προτιμάς να χάσεις τον Θεό, να εγκαταλείψεις την αλήθεια και την ευκαιρία σου να σωθείς, για να τους δείξεις ευσέβεια και να ικανοποιήσεις τις ανάγκες που σου επιβάλει η συνείδησή και τα συναισθήματά σου. Εντάξει, κανένα πρόβλημα, επιλογή σου είναι. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε καταδικάσει γι’ αυτό. Θα ενορχηστρώσει ένα περιβάλλον για χάρη σου, θα σε σβήσει από τη λίστα Του και θα σε εγκαταλείψει. Αν αποφασίσεις να γυρίσεις στο πατρικό σου, για να δείξεις στους γονείς σου ευσέβεια και όχι για να εκτελέσεις το καθήκον σου, τότε έτσι αποφεύγεις και απομακρύνεσαι από το καθήκον που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός, αποκηρύττεις την αποστολή από τον Θεό και τις προσδοκίες Του από σένα, αποκηρύττεις το καθήκον που σου έδωσε Εκείνος και εγκαταλείπεις την ευκαιρία σου να εκτελέσεις καθήκον. Αν γυρίσεις στο πατρικό σου για να ξαναβρεθείς με τους γονείς σου, για να ικανοποιήσεις τις ανάγκες της συνείδησής σου και τις προσδοκίες τους, δεν υπάρχει πρόβλημα, είναι επιλογή σου. Αν στ’ αλήθεια δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τους γονείς σου, πάρε την πρωτοβουλία, σήκωσε το χέρι σου και πες το εξής: «Οι γονείς μου μου λείπουν πάρα πολύ. Νιώθω κάθε μέρα ενοχές στη συνείδησή μου, δεν μπορώ να ικανοποιήσω τα συναισθήματά μου και πονάει η καρδιά μου. Λαχταράω να δω τους γονείς μου και τους σκέφτομαι όλη την ώρα. Αν δεν γυρίσω σ’ αυτήν τη ζωή να τους δείξω την ευσέβειά μου ως παιδί, τότε φοβάμαι πως δεν θα έχω άλλη ευκαιρία και θα το μετανιώσω». Τότε μπορείς να πας στο πατρικό σου. Αν έχεις τους γονείς σου μη στάξει και μη βρέξει, αν τους θεωρείς σημαντικότερους από την ίδια σου τη ζωή, αν εκείνοι είναι τα πάντα για σένα, τότε μην τους εγκαταλείψεις. Κανείς δεν θα σε αναγκάσει. Πήγαινε στο πατρικό σου για να τους δείξεις ευσέβεια και να τους συντροφεύσεις. Βοήθησέ τους να ζήσουν μια καλή ζωή και ανταπόδωσέ τους το καλό που σου έκαναν. Πρέπει, όμως, να το σκεφτείς πολύ καλά. Αν πάρεις σήμερα αυτήν την απόφαση και στο τέλος χάσεις την ευκαιρία να σωθείς, τότε το αποτέλεσμα θα πρέπει να το υποστείς αποκλειστικά εσύ. Κανένας άλλος δεν μπορεί να επωμιστεί μια τέτοια συνέπεια για λογαριασμό σου, μόνο εσύ ο ίδιος. Το καταλαβαίνεις; (Ναι.) Αν προτιμάς να εγκαταλείψεις την ευκαιρία σου να εκτελέσεις ένα καθήκον και να σωθείς, μόνο και μόνο για να γίνουν οι γονείς σου δανειστές σου και να ξεπληρώσεις το χρέος σου απέναντί τους, είναι δική σου απόφαση. Κανείς δεν σε υποχρεώνει να το κάνεις. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος από την εκκλησία κάνει το εξής αίτημα: «Είναι πολύ σκληρό να ζω μακριά απ’ το σπίτι μου. Μου λείπουν πολύ οι γονείς μου. Είναι αδύνατον να τους εγκαταλείψω μέσα στην καρδιά μου. Τους βλέπω συχνά στον ύπνο μου. Τριγυρνούν συνεχώς στο μυαλό και στην καρδιά μου, ενώ αισθάνομαι όλο και μεγαλύτερες ενοχές για όλα όσα έκαναν για μένα. Τώρα που αρχίζουν να γερνάνε, θεωρώ ακόμα πιο δύσκολο το έργο των γονιών. Πρέπει να τους το ξεπληρώσω, να τους δώσω λίγη χαρά και να είμαι δίπλα τους για να τους παρηγορώ για την υπόλοιπη ζωή τους. Καλύτερα να παρατήσω την ευκαιρία μου να σωθώ, για να πάω στο πατρικό μου και να δείξω στους γονείς μου την ευσέβεια που αρμόζει σε ένα παιδί». Στην περίπτωση αυτήν, μπορεί να υποβάλει μια αίτηση, λέγοντας: «Σας αναφέρω τα εξής: Θέλω να πάω στο πατρικό μου, για να δείξω ευσέβεια στους γονείς μου και δεν θέλω να εκτελέσω το καθήκον μου». Τότε, η εκκλησία πρέπει να την εγκρίνει, και δεν χρειάζεται πια να εργαστεί κανείς πάνω σ’ αυτόν τον άνθρωπο ούτε να συναναστραφεί μαζί του. Θα ήταν ανόητο να του πει κανείς οτιδήποτε άλλο. Όταν κάποιοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν απολύτως τίποτα, τότε μπορείς να τους μιλήσεις λίγο περισσότερο και να συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, μέχρι να την καταλάβουν ξεκάθαρα. Αν κάνουν τη λάθος επιλογή επειδή δεν έχεις συναναστραφεί ξεκάθαρα πάνω στο ζήτημα, τότε φταις εσύ. Αν, όμως, καταλαβαίνουν τα πάντα από την άποψη του δόγματος, τότε δεν χρειάζεται να εργαστεί κανείς πάνω τους. Είναι σαν αυτό που λένε μερικοί: «Καταλαβαίνω τα πάντα, δεν είναι ανάγκη να μου πεις τίποτα». Τέλεια· δεν χρειάζεται να χαλάσεις το σάλιο σου γι’ αυτούς και γλυτώνεις και κόπο. Τέτοιους ανθρώπους πρέπει να τους αφήνεις να πάνε αμέσως σπίτι τους. Καταρχάς, μην τους εμποδίσεις· κατά δεύτερον, στήριξέ τους· κατά τρίτον, παρηγόρησέ τους και ενθάρρυνέ τους λίγο με αυτά τα λόγια: «Πήγαινε σπίτι σου και δείξε στους γονείς σου λίγη ευσέβεια. Μην τους εξοργίζεις και μην τους αναστατώνεις. Αν θες να τους δείξεις ευσέβεια και να τους ξεπληρώσεις, τότε πρέπει να είσαι σωστό παιδί. Όταν, όμως, στο τέλος δεν καταφέρεις να σωθείς, τότε μη μετανιώσεις. Καλό ταξίδι, μακάρι όλα να πάνε καλά!» Εντάξει; (Ναι.) Αν κάποιος θέλει να πάει στο πατρικό του για να δείξει ευσέβεια στους γονείς του, κανένα πρόβλημα, ας μην καταπιέζεται. Το καθήκον το εκτελείς εθελοντικά, κανένας δεν θα επιμείνει να το εκτελέσεις. Δεν πρόκειται να καταδικαστείς αν δεν το εκτελέσεις. Μήπως αν εκτελέσεις κάποιο καθήκον, σημαίνει ότι θα σωθείς αυτόματα; Όχι απαραίτητα. Το θέμα έχει να κάνει μόνο και μόνο με τη στάση που τηρείς απέναντι στην εκπλήρωση του καθήκοντος. Μήπως θα καταστραφείς, άραγε, αν δεν εκτελέσεις κάποιο καθήκον; Κανένας δεν το είπε αυτό. Όπως και να ’χει, το πιο πιθανό είναι να χαθεί η ελπίδα σου να σωθείς. Κάποιοι λένε το εξής: «Είναι καλό ή κακό να επιδεικνύει κανείς ευσέβεια ως παιδί στους γονείς του;» Δεν ξέρω. Αν θέλεις να δείξεις ευσέβεια στους γονείς σου, κάν’ το. Δεν πρόκειται να το αξιολογήσουμε αυτό, δεν θα είχε νόημα. Πρόκειται για ζήτημα που αφορά την ανθρώπινη φύση και τα συναισθήματα. Το θέμα είναι τι τρόπο ύπαρξής θα επιλέξεις. Δεν έχει να κάνει καθόλου με την αλήθεια. Όποιος θέλει να πάει στο πατρικό του και να δείξει ευσέβεια στους γονείς του είναι ελεύθερος. Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να επιμείνει να τον κρατήσει ούτε πρόκειται να παρέμβει. Οι επικεφαλής της εκκλησίας και οι γύρω τους δεν πρέπει να τον αποτρέψουν από το να πάει στο πατρικό του. Δεν θα πρέπει να εργάζονται καθόλου πάνω σε τέτοια άτομα ούτε να συναναστρέφονται μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Αν θέλεις να πας στο πατρικό σου, πήγαινε. Θα σε αποχαιρετήσουν όλοι, θα φάτε μερικά ντάμπλινγκ και θα σου ευχηθούν καλό ταξίδι.