Στις συναθροίσεις σας έχετε συναναστραφεί σχετικά με τα ζητήματα που εξετάζουμε τελευταία; (Θεέ μου, έχουμε συναναστραφεί σχετικά με αυτά τα ζητήματα στις συναθροίσεις μας.) Και έχει βγάλει κάπου η συναναστροφή αυτή; Ανακαλύψατε νέα πράγματα, καταλάβατε τίποτα; Υπάρχουν στην καθημερινότητα των ανθρώπων αυτά τα ζητήματα σχετικά με τα οποία έχουμε συναναστραφεί; (Όλα τους υπάρχουν. Μετά από μερικές συναναστροφές Σου σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα, διαπίστωσα ότι η διαπαιδαγώγηση που λαμβάνουμε από τους γονείς μας και η διαμόρφωση από την οικογένειά μας από γενιά σε γενιά μάς έχουν προκαλέσει μεγάλη διαφθορά. Από τότε που ήμασταν παιδιά, οι γονείς μας μας έχουν εμφυσήσει λίγο-λίγο σκέψεις σαν κι αυτήν: «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει». Από τότε που μου εμφύσησαν αυτήν τη σκέψη, πίστεψα ότι για να μη δέχεται κάποιος εκφοβισμό και υποτίμηση, πρέπει στη ζωή του να υπερτερεί από τους υπόλοιπους και να ξεχωρίζει από το πλήθος. Παλιότερα, πίστευα ότι αυτές οι σκέψεις που μας έμαθαν οι γονείς μας ήταν για το καλό μας, για να μας προστατέψουν. Μέσα από μερικές συναναστροφές και αναλύσεις Σου, συνειδητοποίησα ότι είναι αρνητικές αυτές οι σκέψεις και ο Σατανάς τις χρησιμοποιεί για να διαφθείρει τους ανθρώπους. Αυτές οι σκέψεις μάς απομακρύνουν όλο και περισσότερο από τον Θεό και μας παρασύρουν ολοένα και περισσότερο στη διαφθορά του Σατανά, με αποτέλεσμα να απομακρυνόμαστε από τη σωτηρία.) Με λίγα λόγια, είναι απαραίτητη η συναναστροφή σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα, έτσι; (Ναι, είναι.) Μετά από μερικές συναναστροφές σχετικά με αυτά τα ζητήματα, οι άνθρωποι καταλαβαίνουν βαθύτερα τις σκέψεις και τις απόψεις που τους έχουν εμφυσήσει οι οικογένειές τους· τις κατανοούν με μεγαλύτερη ακρίβεια. Και δεν θα απομακρυνθούν οι άνθρωποι από την οικογένειά τους και τους γονείς τους μετά από τη συναναστροφή σχετικά με αυτά τα πράγματα; (Όχι, δεν πρόκειται να απομακρυνθούμε. Παλιότερα, πίστευα πάντα ότι οι γονείς μου μου ήταν καλοί απέναντί μου, αλλά μετά από τη συναναστροφή Σου, κατάλαβα ότι ήταν αποστολή τους το να με γεννήσουν και να με μεγαλώσουν. Επιπλέον, οι σκέψεις που μου είχαν εμφυσήσει από όταν ήμουν μικρός με οδήγησαν στη διαφθορά. Εφόσον το έχω καταλάβει αυτό, δεν είμαι πλέον τόσο δεμένος μαζί τους.) Πρώτον και κύριον, ως προς τις σκέψεις τους, οι άνθρωποι πλέον καταλαβαίνουν καλά τις ευθύνες των γονιών τους και τη χάρη που τους έδειξαν οι γονείς τους επειδή τους μεγάλωσαν· δεν τους αντιμετωπίζουν πια με βάση τους συναισθηματισμούς, τη θερμοαιμία ή τη συγγένεια εξ αίματος, αλλά μπορούν να προσεγγίσουν την οικογένεια και τους γονείς τους ορθολογικά και από τη σωστή οπτική και θέση. Έτσι, αρχίζει να αλλάζει σημαντικά ο τρόπος που αντιμετωπίζουν αυτά τα ζητήματα και αυτή η αλλαγή τούς επιτρέπει να πραγματοποιήσουν ένα τεράστιο άλμα ως προς τη ζωή-είσοδό τους και ως προς τις απαιτήσεις του Θεού από αυτούς. Είναι, λοιπόν, ωφέλιμη και απαραίτητη η συναναστροφή σχετικά με αυτά τα ζητήματα, αφού οι άνθρωποι τα χρειάζονται όλα αυτά και τους λείπουν μέσα τους.

Τα θέματα πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε προηγουμένως σχετικά με τη διαμόρφωση που ασκεί η οικογένεια σε κάποιον αφορούσαν, κυρίως, στόχους και αρχές συμπεριφοράς, μεθόδους και μέσα αντιμετώπισης του κόσμου, οπτικές για τη ζωή και την ύπαρξη, καθώς και μεθόδους και κανόνες επιβίωσης, μεταξύ άλλων. Όλα τα θέματα αυτά έχουν να κάνουν με τη διαμόρφωση των σκέψεων των ανθρώπων και τις σκέψεις και τις απόψεις τους. Ούτε μία από αυτές τις σκέψεις και απόψεις που εμφυσούν στους ανθρώπους η οικογένεια και οι γονείς τους δεν είναι θετική, ούτε μπορεί να οδηγήσει στ’ αλήθεια κάποιον στο ορθό μονοπάτι ή να τον κάνει να διαμορφώσει μια ορθή οπτική για τη ζωή, έτσι ώστε να εκπληρώσει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις του ως δημιούργημα ενώπιον του Δημιουργού του. Όλα όσα σου μαθαίνουν οι γονείς σου και η οικογένειά σου έχουν σκοπό να σε κατευθύνουν προς τον κόσμο και τις κακές τάσεις του. Ο σκοπός της διαμόρφωσής σου με αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις είναι να ενταχθείς πιο ομαλά στην κοινωνία και στις κακές τάσεις, και να μπορέσεις να προσαρμοστείς καλύτερα στις κακές τάσεις και στις διάφορες απαιτήσεις της κοινωνίας. Μπορεί αυτές οι διδαχές να σου προσφέρουν κάποια μέσα προστασίας, καθώς και κάποιες μεθόδους για να αποκτήσεις καλύτερη θέση, φήμη, υλικές απολαύσεις και διάφορα άλλα πράγματα στην κοινωνία και στις κοινωνικές ομάδες, όμως αυτές ακριβώς οι σκέψεις που σου έχει εμφυσήσει η οικογένειά σου σε οδηγούν στη μία κακή τάση μετά την άλλη, με αποτέλεσμα να παγιδεύεσαι στον κόσμο, στην κοινωνία και στις κακές τάσεις και να μην μπορείς να απεγκλωβιστείς. Σου προκαλούν διαρκή προβλήματα και διλήμματα, με αποτέλεσμα να μην ξέρεις πώς να αντιμετωπίσεις τον ανθρώπινο κόσμο και πώς να γίνεις ένας άνθρωπος αληθινός, ένας άνθρωπος που ζει στο φως, ακέραιος, καλόκαρδος και με αίσθημα δικαιοσύνης. Η διαμόρφωση, λοιπόν, από την οικογένειά σου δεν σ’ αφήνει να ζήσεις σ’ αυτόν τον κόσμο με περισσότερη αξιοπρέπεια, χαρακτήρα και ανθρώπινη ομοιότητα, αλλά σε κάνει να ζεις μέσα σε περίπλοκες συγκρούσεις και διαμάχες, περιπλέκει τις σχέσεις σου με τους γύρω σου, και σε υποβάλλει σε πολλά μπλεξίματα, δεσμά και ακόμη και μπερδέματα μέσα στον κόσμο. Και όταν τα εμπιστεύεσαι όλα αυτά στους γονείς σου, εκείνοι εφαρμόζουν διάφορες τακτικές και σε συμβουλεύουν πώς να γίνεις πιο πονηρός, πανούργος, περπατημένος και αινιγματικός στις σχέσεις σου με τους άλλους. Δεν σε καθοδηγούν προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν σε βοηθούν να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά και να απελευθερωθείς, να προσέλθεις ενώπιον του Δημιουργού και να υποταχθείς στις διευθετήσεις Του, έχοντας καταλάβει ξεκάθαρα ότι ο Θεός κρατά στα χέρια Του το πεπρωμένο των ανθρώπων και όλα όσα τους αφορούν, ότι οι άνθρωποι πρέπει να υποτάσσονται σε όλες τις απαιτήσεις, στην κυριαρχία και στις ενορχηστρώσεις του Θεού. Έτσι ζουν εκείνοι τους οποίους έχει διαμορφώσει η οικογένειά τους με αυτές τις διάφορες σκέψεις. Με λίγα λόγια, όπου κι αν εστιάζουν οι σκέψεις που σου διαμόρφωσε η οικογένειά σου, είτε επικεντρώνονται στη φήμη ή το κέρδος, είτε στο να ανταγωνίζεσαι τους άλλους είτε να είσαι φιλικός μαζί τους, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να κάνουν τα μέσα, τις μεθόδους και τους κανόνες της επιβίωσής σου στον κόσμο των ανθρώπων πιο εκλεπτυσμένους, αδίστακτους, πονηρούς και κακόβουλους. Δεν σε κάνουν πιο ειλικρινή, ευγενικό και ακέραιο ούτε σε βοηθούν να καταλάβεις καλύτερα πώς να υποτάσσεσαι στις διευθετήσεις του Δημιουργού. Η διαμόρφωση, λοιπόν, από την οικογένειά σου δεν μπορεί παρά να σε απομακρύνει από τον Θεό, από την αλήθεια και από τα θετικά πράγματα, με αποτέλεσμα να μην ξέρεις πώς να ζεις όπως πρέπει να ζει ένας άνθρωπος, με τρόπο αξιοπρεπή. Κάτι ακόμα που θα προκαλέσουν οι σκέψεις αυτές που έχεις αποκτήσει από τη διαμόρφωση της οικογένειάς σου είναι να σε κάνουν όλο και πιο αναίσθητο, αργόστροφο ή, για να το πούμε λαϊκά, χοντρόπετσο. Ενώ στην αρχή, αν ήταν να πεις ψέματα στους συναδέλφους σου, στους συμμαθητές σου ή στους φίλους σου, θα κοκκίνιζες, θα χτυπούσε δυνατά η καρδιά σου και θα ένιωθες τύψεις συνειδήσεως, όλες αυτές οι αντιδράσεις σιγά-σιγά θα εξασθενήσουν: Δεν θα κοκκινίζεις, η καρδιά σου δεν θα χτυπά δυνατά και η συνείδησή σου δεν θα σε ενοχλεί πια. Θα καταφεύγεις σε κάθε μέσο για να επιβιώσεις, ακόμα και στην εξαπάτηση των πιο κοντινών σου ανθρώπων, μέχρι και των γονιών σου, των αδελφών σου και των κολλητών σου. Θα επιδιώκεις να επωφεληθείς από κείνους για να καλυτερέψεις τη ζωή σου και να αυξήσεις την υπόληψη, αλλά και τις απολαύσεις σου. Αυτό ακριβώς σημαίνει αναισθησία. Μπορεί στην αρχή να νιώσεις λίγη αυτομομφή και λίγες τύψεις στη συνείδησή σου. Όμως, με τον καιρό θα πάψεις να τα νιώθεις αυτά και θα καθησυχάζεις τον εαυτό σου με πιο πειστικές δικαιολογίες. Θα λες: «Έτσι είναι οι άνθρωποι. Δεν γίνεται στον κόσμο αυτόν να είσαι συμπονετικός. Αν είσαι συμπονετικός απέναντι στους άλλους, τότε είσαι σκληρός απέναντι στον εαυτό σου. Στον κόσμο αυτόν, οι αδύναμοι είναι τα θύματα των δυνατών. Οι δυνατοί ευημερούν και οι αδύναμοι χάνονται, οι νικητές γίνονται βασιλιάδες και οι χαμένοι γίνονται εγκληματίες. Αν είσαι πετυχημένος, κανείς δεν θα κάτσει να ασχοληθεί πώς το κατάφερες· αν, όμως, αποτύχεις, τότε δεν θα σου μείνει τίποτα». Στο τέλος, οι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να πείσουν τον εαυτό τους με αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις και θα τις μετατρέψουν σε βάση όλων των επιδιώξεών τους και, φυσικά, σε εργαλείο. Σε ποιο σημείο βρίσκεστε, λοιπόν, όλοι σας αυτήν τη στιγμή; Έχετε γίνει αναίσθητοι ή όχι ακόμα; Έστω ότι ασχολείσαι με επιχειρήσεις και οι δουλειές αυτές έχουν σχέση με το μέλλον σου, με την ποιότητα της ζωής σου και με τη φήμη σου στην κοινωνία. Αν έχεις αρκετά πονηρές μεθόδους και αν μπορείς να εξαπατήσεις τον οποιονδήποτε, κάτι τέτοιο θα σου προσέφερε μια ζωή καλύτερη από των υπολοίπων, θα είχες ένα σωρό λεφτά και δεν θα υπήρχε πια ανάγκη να υποκύπτεις στις επιθυμίες κανενός. Τι θα έκανες τότε; Θα γινόσουν τόσο αναίσθητος, τόσο αδιάφορος που θα μπορούσες να εξαπατήσεις τον καθένα και να βγάλεις λεφτά από τον καθένα; (Πολύ πιθανόν.) Πολύ πιθανόν. Αυτό πρέπει να αλλάξει· αυτό αποτελεί τη διεφθαρμένη διάθεση που υπάρχει βαθιά μέσα στον άνθρωπο. Όταν απουσιάζει η ανθρώπινη φύση, αυτό που μένει είναι μια ζωή σύμφωνα με τη διεφθαρμένη διάθεση του καθενός, καθώς και διάφορες σκέψεις και απόψεις που έχει ενσταλάξει ο Σατανάς. Αν κάποιος δεν έχει συνείδηση, λογική και αίσθημα ντροπής, τότε η ζωή του μετατρέπεται σε άδειο κουφάρι, ένα κενό δοχείο, και χάνει την αξία της. Αν σου έχει μείνει κάποιο αίσθημα ντροπής και, όταν λες ψέματα, εξαπατάς ή κάνεις κακό σε κάποιον, τουλάχιστον επιλέγεις σε ποιον τα κάνεις και δεν βλάπτεις τον οποιονδήποτε αδιακρίτως, τότε σου έχει μείνει λίγη συνείδηση και ανθρώπινη φύση. Αν, όμως, μπορείς να εξαπατάς και να βλάπτεις τον οποιονδήποτε χωρίς ενδοιασμούς, τότε είσαι πραγματικά ένας ζωντανός Σατανάς. Αν λες: «Δεν γίνεται να εξαπατήσω τους γονείς μου, τους συγγενείς μου, τους φίλους μου, τους απονήρευτους ανθρώπους και κυρίως τους αδελφούς μου από τον οίκο του Θεού, ούτε μπορώ να κλέψω τις προσφορές του Θεού», τότε σου έχουν απομείνει κάποια ηθικά όρια, λίγη συνείδηση. Αν, όμως, δεν έχεις ούτε αυτά, τότε δεν αξίζεις να λέγεσαι άνθρωπος. Σε ποιο σημείο έχεις φτάσει, λοιπόν; Έχεις καθόλου όρια; Αν σου δινόταν η ευκαιρία ή αν είχες μεγάλη ανάγκη, θα εξαπατούσες τους γονείς σου, τα αδέλφια σου και τους κολλητούς σου; Θα μπορούσες να εξαπατήσεις και να εκμεταλλευτείς τους αδελφούς και τις αδελφές σου ή ακόμη και να κλέψεις τις προσφορές του Θεού; Αν σου δινόταν μια τέτοια ευκαιρία και δεν υπήρχε περίπτωση να το μάθει ποτέ κανείς, θα το έκανες; (Μου φαίνεται τώρα πια ότι δεν θα μπορούσα να το κάνω.) Γιατί δεν θα μπορούσες να το κάνεις πια; (Επειδή φοβάμαι τον Θεό, έχω κάπως θεοφοβούμενη καρδιά, και επίσης δεν μου το επιτρέπει η συνείδησή μου.) Η στάση σου είναι ότι φοβάσαι βαθιά μέσα σου, έχεις θεοφοβούμενη καρδιά και δεν θα το επέτρεπε η συνείδησή σου. Μιλήστε και οι υπόλοιποι. Έχετε κάποια στάση σχετικά μ’ αυτό το θέμα; Αν δεν έχετε, αν δεν το έχετε σκεφτεί ποτέ και δεν σας κάνει αίσθηση όταν βλέπετε άλλους να το κάνουν, τότε κινδυνεύετε. Αν βλέπεις κάποιον να κάνει τέτοια πράγματα χωρίς να νιώθεις καθόλου μίσος, χωρίς να έχεις κάποια στάση απέναντί του και είσαι αναίσθητος, τότε δεν έχεις καμία διαφορά μ’ αυτόν και μπορεί να κάνεις κι εσύ τα ίδια. Αν, όμως, έχεις ξεκάθαρη στάση απέναντι σ’ αυτό, αν μπορείς να μισείς και να κατακρίνεις τέτοιους ανθρώπους, τότε ίσως να μην ενεργήσεις κι εσύ έτσι. Τι στάση έχετε, λοιπόν; (Πρέπει να έχω μια κάπως θεοφοβούμενη καρδιά. Οι προσφορές του Θεού έχουν οριστεί ως ιερές και δεν γίνεται σε καμία περίπτωση να τις πειράξει κανείς ή να τις πάρει για προσωπική χρήση.) Κανείς δεν πρέπει να παίρνει τις προσφορές για προσωπική χρήση: Αυτό γίνεται υπό τον φόβο της τιμωρίας. Τα υπόλοιπα ζητήματα, όμως; Αν, για παράδειγμα, είχες μπει σε μια εταιρεία-πυραμίδα, θα μπορούσες να επωφεληθείς από τους πιο κοντινούς σου φίλους, να τους εξαπατήσεις με ωραία λόγια και να τους πείσεις να συμμετάσχουν για να βγάλεις απ’ αυτό λεφτά; Θα μπορούσες να το κάνεις αυτό στους κολλητούς σου, στους συγγενείς σου, ακόμη και στους γονείς σου και στ’ αδέλφια σου; Αν δεν μπορείς να το πεις εύκολα, τότε όταν λες πως δεν θα έπαιρνες τις προσφορές του Θεού για προσωπική χρήση, ίσως να μην ήταν δυνατόν για σένα, έτσι δεν είναι; Ας μιλήσει κάποιος άλλος. (Μία πλευρά του θέματος είναι ότι οφείλουμε να αντιληφθούμε τη δίκαιη διάθεση του Θεού σχετικά με αυτό το ζήτημα. Κανείς δεν μπορεί να αγγίξει τις προσφορές του Θεού. Μια άλλη είναι πως νιώθουμε ότι όποιος κάνει κάτι τέτοιο δεν διαθέτει ανθρώπινη φύση. Η βάση για τις πράξεις κάποιου πρέπει να είναι, οπωσδήποτε, τι επιτρέπει η συνείδησή του και τι όχι.) Η στάση σας λέει πως όποιος κάνει κάτι τέτοιο δεν έχει ανθρώπινη φύση και κάθε άνθρωπος πρέπει όσα κάνει να τα επιτρέπει η συνείδησή του. Θέλει κανείς άλλος να μιλήσει; (Η γνώμη μου είναι ότι, ακόμη κι αν κάποιος δεν πιστεύει στον Θεό, αν έχει συνείδηση και ηθική βάση, δεν γίνεται να κάνει πράγματα που βλάπτουν την ίδια του την οικογένεια. Τώρα, μάλιστα, που πιστεύουμε στον Θεό και καταλαβαίνουμε κάποιες αλήθειες, όποιος μπορεί παρ’ όλα αυτά να κάνει πράγματα που βλάπτουν τους αδελφούς, τις αδελφές και τους φίλους του, ή να κλέβει τις προσφορές του Θεού είναι ακόμα χειρότερος και από έναν άπιστο. Επίσης, μπορεί κάποιες φορές οι άνθρωποι να αποκαλύπτουν συγκεκριμένες σκέψεις και ιδέες, αλλά όταν σκέφτονται τη διάθεση-ουσία του Θεού και συνειδητοποιούν ότι Εκείνος εξετάζει τα πάντα, ακόμη κι αν δεν τους βλέπει κανείς ή δεν γνωρίζει κανείς γι’ αυτά που κάνουν, κι έτσι δεν τολμούν να κάνουν τέτοια πράγματα, τότε μάλλον έχουν κάπως θεοφοβούμενη καρδιά.) Μία πλευρά του θέματος είναι πως, αν πράττουν έτσι οι άνθρωποι, αυτό δείχνει ότι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά· μία άλλη είναι πως όσοι είναι ικανοί να κάνουν αυτά τα πράγματα δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη ανθρώπινη φύση. Ο λόγος είναι ότι, αφού είσαι άνθρωπος, δεν πρέπει να κάνεις τέτοια πράγματα, ακόμη κι αν δεν πιστεύεις στον Θεό. Τέτοια ποιότητα πρέπει να έχει κάποιος που διαθέτει συνείδηση και ανθρώπινη φύση. Ένας καλός και κανονικός άνθρωπος, από τη φύση του, δεν μπορεί να εξαπατά, να βλάπτει και να κλέβει. Μέχρι κι εκείνοι που δεν πιστεύουν στον Θεό έχουν κάποια όρια στη συμπεριφορά τους, πόσο μάλλον εσύ που πιστεύεις στον Θεό κι έχεις ακούσει τόσα κηρύγματα. Αν μπορείς ακόμα να κάνεις τέτοια πράγματα, τότε δεν υπάρχει λύτρωση για σένα. Ένα τέτοιο άτομο στ’ αλήθεια δεν έχει ανθρώπινη φύση· είναι διάβολος. Παρόλο που έχεις ακούσει τόσα κηρύγματα, μπορείς και κάνεις κάθε λογής κακές πράξεις που σχετίζονται με την εξαπάτηση και την κλοπή. Κάτι τέτοιο σε καθιστά δύσπιστο. Τι σημαίνει δύσπιστος; Είναι κάποιος που δεν πιστεύει ότι ο Θεός παρατηρεί ή ότι είναι δίκαιος. Αν δεν πιστεύεις ότι ο Θεός παρατηρεί, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πιστεύεις ούτε πως υπάρχει; Λες: «Ο θεός με παρατηρεί· πού είναι, όμως, ο θεός; Πώς και δεν τον έχω δει; Γιατί δεν τον νιώθω; Πώς και δεν έχω τιμωρηθεί που εξαπατώ και ξεγελάω τους ανθρώπους τόσα χρόνια; Συνεχίζω και ζω πιο άνετα απ’ τους άλλους». Εδώ έχουμε μια πτυχή της συμπεριφοράς ενός δύσπιστου. Μια ακόμη πτυχή είναι ότι απορρίπτει κάθε στοιχείο αλήθειας που έχει γίνει αντικείμενο συναναστροφής. Δεν αποδέχεται ποτέ την αλήθεια, άρα τι αποδέχεται; Αποδέχεται τις σκέψεις και τις απόψεις που τον συμφέρουν. Κάνει ό,τι τον ωφελεί και ό,τι τον συμφέρει. Πιστεύει μόνο στο άμεσο ατομικό συμφέρον, δεν πιστεύει ότι ο Θεός παρατηρεί ούτε πιστεύει στην έννοια της τιμωρίας. Αυτό σημαίνει να είσαι δύσπιστος. Και ποιο το νόημα της πίστης στον Θεό όταν είσαι δύσπιστος; Οι δύσπιστοι που βρίσκονται στον οίκο του Θεού χαρακτηρίζονται από ένα πράγμα: πράττουν το κακό. Ας μη συζητήσουμε, όμως, το έσχατο τέλος αυτών των ανθρώπων· ας επιστρέψουμε στο θέμα της συναναστροφής µας.

Σκοπός όλων αυτών των σκέψεων που εμφυσά η οικογένεια στους ανθρώπους και με τις οποίες τους διαμορφώνει δεν είναι να τους φέρουν ενώπιον του Θεού ούτε να τους εμφυσήσουν θετικές σκέψεις. Κάθε άλλο: Τους εμφυσούν αρνητικά μέσα, αρνητικές σκέψεις, αρχές και μεθόδους συμπεριφοράς, οδηγώντας τους τελικά σε ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή. Με λίγα λόγια, οι διάφορες σκέψεις που εμφυσούν στους ανθρώπους οι οικογένειές τους δεν πληρούν καν τα βασικά κριτήρια της ανθρώπινης φύσης, της λογικής και της συνείδησης που οφείλει να έχει ο καθένας. Αν κάποιος έχει έστω και λίγη συνείδηση και λογική, αυτό δεν είναι παρά το ελάχιστο που έχει απομείνει χωρίς ακόμη να το έχει διαφθείρει ή να το έχει αλλοιώσει ο Σατανάς. Κάθε άλλο μέσο ή μέθοδος συμπεριφοράς των ανθρώπων προέρχεται από την οικογένειά τους ή ακόμη και από την κοινωνία. Προτού, λοιπόν, σωθεί κάποιος, όλες ανεξαιρέτως οι σκέψεις και οι απόψεις που του ενσταλάζει η οικογένειά του έρχονται σε αντίθεση με όσα μαθαίνει στους ανθρώπους ο Θεός. Καμία απ’ αυτές δεν είναι ικανή να τους κάνει να καταλάβουν την αλήθεια ούτε να τους οδηγήσει στο μονοπάτι της σωτηρίας· μόνο στο μονοπάτι της καταστροφής μπορεί να τους οδηγήσει. Όταν, λοιπόν, εντάσσεται κάποιος στον οίκο του Θεού, πρέπει, ανεξάρτητα από την ηλικία του, τη μόρφωσή του, την οικογενειακή του καταγωγή και την ευγενή θέση που νομίζει ότι έχει, να μάθει από το μηδέν πώς να συμπεριφέρεται, πώς να αλληλεπιδρά με τους άλλους, πώς να χειρίζεται διάφορα ζητήματα και πώς να αντιμετωπίζει διάφορους ανθρώπους και πράγματα. Για να τα μάθει όλα αυτά πρέπει να λάβει και να κατανοήσει από τον Θεό διάφορες σκέψεις και απόψεις που είναι θετικές, σύμφωνες με την αλήθεια, καθώς και αρχές για το πώς να ασκείται και πώς να χειρίζεται διάφορα ζητήματα. Για να γίνει αυτό, προϋπόθεση είναι να αποδεχτείς την αλήθεια, γιατί αλλιώς θα παραμείνουν αναλλοίωτες οι αρχικές σου σκέψεις και απόψεις. Αν δεν αποδεχτείς τις θετικές και ορθές σκέψεις και απόψεις που προέρχονται απ’ τον Θεό, οι αρχές, τα μέσα και οι μέθοδοι με τις οποίες αντιμετωπίζεις τον κόσμο θα παραμείνουν όπως πριν και δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν. Μόνο όταν αρχίσουν να αποδέχονται τις θετικές σκέψεις και απόψεις, την αλήθεια και τις διδασκαλίες του Θεού αρχίζουν οι άνθρωποι και να μαθαίνουν πώς να γίνουν αληθινοί, κανονικοί άνθρωποι, άνθρωποι με λογική και συνείδηση. Κάποιοι λένε: «Αν και πιστεύω στον Θεό εδώ και δέκα, είκοσι ή τριάντα χρόνια, ακόμα δεν έχω αποδεχτεί ούτε μία σκέψη ή άποψη από τον Θεό και καμία αλήθεια από τα λόγια Του». Αυτό αρκεί για να αποδείξει ότι δεν πιστεύεις ειλικρινά στον Θεό, ότι εξακολουθείς να μην ξέρεις ποια είναι η αλήθεια και ότι δεν έχεις μάθει πώς να συμπεριφέρεσαι. Αν πεις: «Από την πρώτη στιγμή που άρχισα να πιστεύω στον Θεό, ξεκίνησα και επισήμως να αποδέχομαι τις διδασκαλίες Του σχετικά με τις απαιτήσεις που έχει από τους ανθρώπους και σχετικά με τις σκέψεις, τις απόψεις, τις αρχές και τα ρητά που πρέπει να υιοθετούν οι άνθρωποι», τότε από την ημέρα που ξεκίνησες να πιστεύεις στον Θεό, μαθαίνεις πώς να είσαι αληθινός άνθρωπος και από τη στιγμή που άρχισες να μαθαίνεις πώς να είσαι αληθινός άνθρωπος, άρχισες να βαδίζεις στο μονοπάτι της σωτηρίας. Ξεκίνησες να βαδίζεις στο μονοπάτι της σωτηρίας από τη στιγμή που άρχισες να αποδέχεσαι τις σκέψεις και τις απόψεις που προέρχονται από τον Θεό, σωστά; (Ναι, σωστά.) Έχετε ξεκινήσει, λοιπόν; Ξεκινήσατε μόλις, δεν έχετε ξεκινήσει ακόμα ή έχετε ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό; (Απ’ τη συναναστροφή και την ανάλυσή Σου τα δύο τελευταία χρόνια για τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις που έχουν οι άνθρωποι, όπως η διαμόρφωση από την οικογένεια, άρχισα να κάνω αυτοκριτική, και σιγά-σιγά απαρνιέμαι εκείνες τις σατανικές φιλοσοφίες που είχα, και αναλογίζομαι πώς να πασχίζω να ζω με γνώμονα τα λόγια του Θεού. Πιο πριν, δεν είχα ασχοληθεί να κάνω τόσο βαθιά αυτοκριτική.) Είναι πολύ ρεαλιστικά αυτά που είπες. Μόλις δύο χρόνια έχεις που ξεκίνησες· δεν μπορείς να προσδιορίσεις εύκολα ακριβώς τη χρονιά ή την ημέρα, αλλά, όπως και να ’χει, ήταν τα τελευταία ένα-δύο χρόνια. Πρόκειται για κάτι σχετικά αντικειμενικό. Οι υπόλοιποι τι λέτε; (Δεν είχα σκεφτεί και πολύ πώς να καταβάλω προσπάθεια για να αλλάξω τις σκέψεις και τις απόψεις με τις οποίες με είχε διαμορφώσει η οικογένειά μου. Μετά την πρόσφατη συναναστροφή Σου πάνω σ’ αυτό το θέμα, άρχισαν κάπως να αλλάζουν οι σκέψεις μου σιγά-σιγά, αλλά ακόμη δεν έχω εστιάσει συγκεκριμένα να επιδιώξω αλλαγή σ’ αυτόν τον τομέα.) Έχει αυξηθεί η αντίληψη της συνείδησής σου. Αν στην καθημερινότητά σου συνεχίζεις να αναζητάς και να εισέρχεσαι βαθύτερα, αν καταφέρεις να είσαι πιο σχολαστικός και απαιτητικός σε συγκεκριμένα ζητήματα, αν εισέρχεσαι με μεγαλύτερη ακρίβεια, τότε θα υπάρχει ελπίδα να αλλάξεις. Δεν είναι έτσι τα πράγματα; (Ναι, έτσι είναι.) Αν έχεις την ελπίδα να αποβάλεις τις παλιές σκέψεις και απόψεις κι έπειτα να καταφέρεις να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς με τη σωστή στάση και άποψη, τότε θα σωθείς. Σε βάθος χρόνου, μπορείς να φτάσεις στη σωτηρία, αλλά εδώ και τώρα από πρακτική άποψη, μπορείς να είσαι κατάλληλος να εκπληρώσεις το καθήκον σου και ιδιαίτερα κατάλληλος να είσαι επικεφαλής και εργάτης· κάτι τέτοιο, όμως, εξαρτάται από το κατά πόσο είσαι πρόθυμος να καταβάλεις προσπάθεια για κάθε κομμάτι της αλήθειας, καθώς και αν είσαι διατεθειμένος να καταβάλεις προσπάθεια και να πληρώσεις το τίμημα για τα θετικά πράγματα και τα ζητήματα που σχετίζονται με τις αρχές. Αν το μόνο που θέλεις είναι να αλλάξεις τη συνείδησή σου, χωρίς όμως να καταβάλεις προσπάθεια για τις αλήθειες στην καθημερινότητά σου και χωρίς να τις παίρνεις στα σοβαρά, αν δεν διψάει η καρδιά σου για τα θετικά πράγματα, τότε αυτή η συνείδηση θα εξασθενίσει και θα εξαφανιστεί πολύ γρήγορα. Κάθε σκέψη και άποψη που εμπεριέχεται στα θέματα της κάθε συναναστροφής Μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πραγματική ζωή των ανθρώπων, δεν είναι θεωρία ή σύνθημα· αναφέρομαι στις σκέψεις και τις απόψεις που έχεις για την αντιμετώπιση των καταστάσεων της καθημερινότητάς σου. Η κατεύθυνση προς την οποία κλίνεις όταν κάνεις κάτι καθορίζεται από τις σκέψεις και τις απόψεις σου. Αν αυτές είναι θετικές, τότε συνήθως θα είναι θετικές και οι μέθοδοι και οι αρχές που ακολουθείς όταν χειρίζεσαι διάφορα πράγματα, και το αποτέλεσμα αυτών των χειρισμών θα είναι σχετικά ικανοποιητικό και θα συνάδει με τις προθέσεις του Θεού. Αν, από την άλλη, οι σκέψεις και οι απόψεις σου είναι αντίθετες με την αλήθεια και τα θετικά πράγματα ή αν πηγαίνουν κόντρα σε αυτά, τότε το κίνητρό σου για το πώς θα χειριστείς κάτι θα είναι αρνητικό και οι χειρισμοί σου δεν θα έχουν καλά αποτελέσματα. Και τι γνώμη θα έχει ο Θεός για το αποτέλεσμα, όσο μεγάλο κι αν είναι το τίμημα που θα πληρώσεις, όση σκέψη κι αν καταβάλεις για να χειριστείς αυτό το ζήτημα, όποιες κι αν είναι οι προθέσεις σου; Πώς θα χαρακτηρίσει αυτό το ζήτημα; Αν πει ότι αυτό το ζήτημα προκαλεί διαταραχή και αναστάτωση, ότι είναι καταστροφικό ή ότι ζημιώνει τον οίκο του Θεού, τότε οι πράξεις σου είναι κακές. Αν οι κακές σου πράξεις δεν είναι τόσο σοβαρές, τότε μπορεί να παιδευτείς, να κριθείς, να σου γίνει επίπληξη και να κλαδευτείς, ενώ αν είναι σοβαρότερες, τότε μπορεί να τιμωρηθείς. Αν δεν μπορέσεις να ενεργήσεις με βάση τις αλήθεια-αρχές και έχεις την τάση να ακολουθείς τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις των απίστων και ενεργείς με βάση αυτές, τότε οι προσπάθειες σου θα είναι μάταιες. Ουσιαστικά θα είναι άνευ αποτελέσματος, όσο υψηλό τίμημα κι αν πλήρωσες, όση προσπάθεια κι αν κατέβαλες. Πώς το βλέπει ο Θεός αυτό το ζήτημα; Πώς το χαρακτηρίζει και πώς το αντιμετωπίζει; Στην καλύτερη περίπτωση, οι πράξεις σου δεν είναι καλές, δεν αποτελούν κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό και δεν Τον δοξάζουν, οπότε δεν πρόκειται να μνημονευθεί το τίμημα και η πνευματική προσπάθεια που κατέβαλες· είναι όλα μάταια. Το κατάλαβες; (Ναι.) Πρέπει προτού κάνεις το παραμικρό να το σκέφτεσαι προσεκτικά, να συναναστρέφεσαι περισσότερο με τους άλλους, να ψάξεις να βρεις ξεκάθαρες αρχές προτού ενεργήσεις και να μην ενεργείς θερμόαιμα και παρορμητικά, να μη σε κατευθύνει ο εγωισμός και οι επιθυμίες σου. Όποια κι αν είναι η έκβαση, στο τέλος θα πρέπει να το αντέξεις μόνος σου και όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, ο Θεός θα βγάλει την ετυμηγορία Του. Αν θες να μην είναι μάταιες οι πράξεις σου, να τις μνημονεύσει ο Θεός ή, ακόμα καλύτερα, να είναι καλές πράξεις που θα ικανοποιούν τον Θεό, τότε να αναζητάς συχνότερα τις αρχές. Αν δεν σε ενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα, αν δεν σε νοιάζει αν οι πράξεις σου είναι καλές ή αν ευχαριστούν τον Θεό, αν δεν σε νοιάζει καν το ενδεχόμενο να τιμωρηθείς, αλλά αντίθετα σκέφτεσαι: «Τι σημασία έχει; Ούτως ή άλλως, δεν θα μπορέσω να το δω ή να το νιώσω τώρα», αν τέτοιες είναι οι σκέψεις και οι απόψεις σου, τότε δεν θα ενεργείς με θεοφοβούμενη καρδιά. Θα είσαι τολμηρός, ανεξέλεγκτος και απερίσκεπτος και τίποτα δεν θα σε απασχολεί ούτε θα σε συγκρατεί. Αν δεν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, είναι πολύ πιθανό να παρεκκλίνει η κατεύθυνση που θα ακολουθείς όταν ενεργείς. Όπως υπαγορεύουν η ανθρώπινη φύση και τα ανθρώπινα ένστικτα, είναι πολύ πιθανό το τελικό αποτέλεσμα των πράξεών σου όχι μόνο να μη φέρει την ευχαρίστηση ή τη μνημόνευση του Θεού, αλλά και να προκαλέσει διαταραχές και αναστάτωση και οι πράξεις σου να είναι τελικά κακές. Είναι, λοιπόν, προφανές ποια θα είναι η τελική σου έκβαση και ο τρόπος με τον οποίο θα το αντιμετωπίσει και θα το χειριστεί ο Θεός. Επομένως, προτού κάνεις το οτιδήποτε, προτού χειριστείς οποιοδήποτε θέμα, σκέψου τι θέλεις, αναλογίσου προσεκτικά ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα αυτού του ζητήματος και μόνον τότε ανάλαβε δράση. Τι αφορά, λοιπόν, αυτό το ζήτημα; Αφορά τη στάση σου και τις αρχές που ακολουθείς όποτε κάνεις το οτιδήποτε. Τηρείς την καλύτερη στάση αν αναζητάς συχνότερα τις αρχές και δεν κρίνεις με βάση τις αισθήσεις σου, τις προτιμήσεις σου, τις προθέσεις σου, τις επιθυμίες σου ή το άμεσο συμφέρον σου· πρέπει, αντιθέτως, να αναζητάς τις αρχές, να προσεύχεσαι και να αναζητάς συχνότερα ενώπιον του Θεού, να παρουσιάζεις πιο συχνά τα ζητήματα στους αδελφούς και τις αδελφές και να αναζητάς και να συναναστρέφεσαι με εκείνους τους αδελφούς και τις αδελφές που συνεργάζονται μαζί σου στα καθήκοντα. Πριν ενεργήσεις, κατάλαβε σωστά τις αρχές· μην ενεργείς παρορμητικά και μην είσαι μπερδεμένος. Για ποιον λόγο πιστεύεις στον Θεό; Δεν πιστεύεις για να φας τσάμπα, για να περάσει η ώρα, για να είσαι στη μόδα ή για να καλύψεις τις πνευματικές σου ανάγκες. Πιστεύεις για να σωθείς. Και πώς μπορείς να σωθείς; Κάθε σου πράξη πρέπει να σχετίζεται με τη σωτηρία, με τις απαιτήσεις του Θεού και με την αλήθεια, σωστά;

Σε ό,τι αφορά το θέμα της εγκατάλειψης της διαμόρφωσης από την οικογένεια, η προηγούμενη συναναστροφή μας αφορούσε κανόνες και διάφορες σκέψεις και απόψεις για τη συμπεριφορά, σκέψεις τις οποίες έχει διαμορφώσει στους ανθρώπους η οικογένειά τους. Εκτός, όμως, από τις διάφορες διδασκαλίες και επιρροές που έχει για τους ανθρώπους η οικογένειά τους, υπάρχει ακόμη περισσότερη διαμόρφωση και πέρα απ’ αυτό. Άρα, η διαμόρφωση από την οικογένεια αφορά πολύ περισσότερα πράγματα από την απλή διαμόρφωση των σκέψεων. Περιλαμβάνει, εκτός από αυτά που συζητήσαμε μόλις τώρα, και τη διαμόρφωση μέσω της παράδοσης, των προκαταλήψεων και της θρησκείας, και πάνω σ’ αυτό θα συναναστραφούμε σ’ αυτό το σημείο. Τα συγκεκριμένα ζητήματα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής, με τα έθιμα, με τις συνήθειες και με τις καθημερινές λεπτομέρειες της ζωής. Αναφορικά με τη διαμόρφωση από την οικογένεια στην καθημερινότητα των ανθρώπων, θα συζητήσουμε τώρα για τις παραδόσεις. Ας σκεφτούμε μερικά παραδείγματα παραδόσεων. Ας πούμε, μπορεί μια οικογένεια να είναι προσκολλημένη σε συγκεκριμένα στοιχεία, ρητά ή ταμπού που αφορούν τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας. Είναι παράδοση αυτό; (Ναι.) Η παράδοση έχει κάποια σχέση με τις προκαταλήψεις, οπότε θα συζητήσουμε και τα δύο αυτά μαζί. Κάποιες πτυχές της παράδοσης μπορεί να θεωρηθούν προκαταλήψεις, και μέσα στις προκαταλήψεις υπάρχουν και στοιχεία που δεν είναι πολύ παραδοσιακά, αλλά είναι απλώς συνήθειες ή τρόποι ζωής μεμονωμένων οικογενειών ή εθνοτικών ομάδων. Αρχικά, ας διερευνήσουμε τι εμπεριέχουν οι παραδόσεις και οι προκαταλήψεις. Ήδη γνωρίζετε πολλές παραδόσεις και προκαταλήψεις, καθώς περιλαμβάνονται σε πολλές πτυχές της καθημερινότητάς σας. Ακούω, πείτε μου μερικές. (Η μαντεία, το διάβασμα της παλάμης και το τράβηγμα κλήρων.) Όλες αυτές οι δραστηριότητες, το τράβηγμα κλήρων, η μαντεία, η πρόγνωση του μέλλοντος, το διάβασμα της παλάμης και του προσώπου, η μαντεία που βασίζεται στην ώρα της γέννησης και η επικοινωνία με τα πνεύματα δεν λέγονται προκαταλήψεις. Είναι δραστηριότητες προκατάληψης. Η προκατάληψη αναφέρεται σε συγκεκριμένες εξηγήσεις που υφίστανται στο πλαίσιο αυτών των δραστηριοτήτων. Για παράδειγμα, μια προκατάληψη είναι να κοιτάς το ημερολόγιο πριν φύγεις από το σπίτι για να δεις ποιες είναι οι ευοίωνες και ποιες οι δυσοίωνες δραστηριότητες της ημέρας, αν οι οιωνοί είναι κακοί για όλες τις δραστηριότητες, αν είναι καλοί ή κακοί οι οιωνοί εκείνη την ημέρα για να μετακομίσεις, να παντρευτείς, να κανονίσεις μια κηδεία και ούτω καθεξής. Κατάλαβες; (Ναι, κατάλαβα.) Πείτε Μου κι άλλα παραδείγματα. (Το να πιστεύεις ότι όταν πετάει το αριστερό σου μάτι, προβλέπεται περιουσία, αλλά όταν πετάει το δεξί σου μάτι, προβλέπεται καταστροφή.) Τι είναι αυτό το «Όταν πετάει το αριστερό σου μάτι, προβλέπεται περιουσία, αλλά όταν πετάει το δεξί σου μάτι, προβλέπεται καταστροφή»; (Προκατάληψη.) Είναι προκατάληψη. Όλα αυτά που ανέφερα μόλις τώρα, για παράδειγμα η πρόβλεψη του μέλλοντος, το τράβηγμα κλήρων, το διάβασμα της παλάμης και ούτω καθεξής, αποτελούν δραστηριότητες προκατάληψης. Το ρητό «Όταν πετάει το αριστερό σου μάτι, προβλέπεται περιουσία, αλλά όταν πετάει το δεξί σου μάτι, προβλέπεται καταστροφή» σχετίζεται συγκεκριμένα με μια δραστηριότητα προκατάληψης. Είναι μία προκατάληψη. Και από πού προέρχονται αυτά τα ρητά; Στην ουσία, όλα προέρχονται από τις παλαιότερες γενιές. Κάποια τα μεταβιβάζουν οι γονείς, άλλα οι παππούδες, οι προπαππούδες και ούτω καθεξής. Κανένα άλλο; (Θεέ μου, μετράνε τα έθιμα των γιορτών;) Ναι, μετράνε κι αυτά. Κάποια ανήκουν στην παράδοση, ενώ άλλα είναι και παραδόσεις και προκατάληψης. Σε όλη την Κίνα, από τον βορρά μέχρι τον νότο και από την ανατολή μέχρι τη δύση, υπάρχουν πολλά έθιμα στις γιορτές. Ας σκεφτούμε ένα συγκεκριμένο έθιμο των εορτών, για παράδειγμα, από τη νότια Κίνα: Την Πρωτοχρονιά, οι άνθρωποι συνηθίζουν να τρώνε τούρτες ρυζιού. Τι συμβολίζει αυτό; Για ποιον λόγο τρώνε τούρτες ρυζιού; (Πιστεύουν ότι έτσι θα παίρνουν κάθε χρόνο προαγωγή.) Τρώνε, λοιπόν, τούρτες ρυζιού για να παίρνουν κάθε χρόνο προαγωγή. Η λέξη «προαγωγή» είναι στην κινεζική γλώσσα ομόηχη με τη λέξη «τούρτα». Τρως, λοιπόν, την τούρτα ρυζιού για να εξασφαλίσεις κάθε χρόνο την προαγωγή σου. Για να δούμε, έτυχε καμιά χρονιά να μη φας τούρτα ρυζιού και να μην πάρεις προαγωγή; Μήπως υπάρχει κανένας που παίρνει προαγωγή κάθε χρόνο επειδή τρώει κάθε χρόνο τούρτα ρυζιού; Είναι δυνατόν να «πάρεις προαγωγή» στ’ αλήθεια; Οι άνθρωποι ξέρουν πολύ καλά ότι αν φάνε τούρτα ρυζιού, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάρουν απαραίτητα προαγωγή, αλλά ελπίζουν ότι έτσι τουλάχιστον δεν θα αποτελέσουν και εμπόδιο. Οπότε, πρέπει να τις φάνε για να νιώθουν άνετα, αλλιώς θα νιώθουν ανησυχία. Αυτό είναι ταυτόχρονα και προκατάληψη και παράδοση. Με λίγα λόγια, όλες αυτές οι συνήθειες και οι παραδόσεις που προέρχονται από την οικογένειά σου σε έχουν επηρεάσει, ενώ εσύ ως ένα βαθμό τις έχεις εγκρίνει και τις έχεις αποδεχτεί ασυνείδητα. Έτσι, ταυτόχρονα έχεις εγκρίνει και αποδεχτεί και τις προκαταλήψεις ή τις σκέψεις και τις απόψεις που προωθούν αυτές οι παραδόσεις. Και μπορεί να συνεχίσεις αυτές τις παραδόσεις και τις συνήθειες όταν έρθει η ώρα να ζήσεις μόνος σου. Είναι αδιαμφισβήτητο αυτό. Στη συνέχεια, ας συζητήσουμε μερικά ρητά που αφορούν τις παραδόσεις. Αυτά τα ζητήματα απασχολούν συχνά κάποιους ανθρώπους: Αν κάποιος πρόκειται να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι, του φτιάχνουν ντάμπλινγκ και όταν επιστρέφει από το ταξίδι, του φτιάχνουν χυλοπίτες. Δεν είναι αυτό παράδοση; (Ναι.) Πρόκειται για μια παράδοση και για ένα άγραφο έθιμο. Ας μη συζητήσουμε ακόμη το γιατί γίνεται αυτό. Ας δούμε πρώτα τι λέγεται γι’ αυτό. («Ντάμπλινγκ όταν φεύγεις, χυλοπίτες όταν έρχεσαι». Ή αλλιώς μπορείς να πεις: «Ντάμπλινγκ για την αναχώρηση, χυλοπίτες για την επιστροφή».) Τι σημαίνει «Ντάμπλινγκ για την αναχώρηση, χυλοπίτες για την επιστροφή»; Ότι, αν κάποιος φεύγει σήμερα, πρέπει να του δώσεις να φάει ντάμπλινγκ· τι σημαίνει αυτό; Τα ντάμπλινγκ είναι τυλιχτά και η λέξη «τυλίγω» στα κινέζικα ηχεί παρόμοια με τη λέξη «προστατεύω». Άρα, με τα ντάμπλινγκ προστατεύεις τη ζωή του, διασφαλίζεις ότι δεν θα πάθει κανένα ατύχημα μόλις φύγει, ότι δεν θα πεθάνει όσο λείπει και ότι θα επιστρέψει σίγουρα. Υποδηλώνει την ασφαλή αναχώρηση. Το ρητό «Ντάμπλινγκ για την αναχώρηση, χυλοπίτες για την επιστροφή» σημαίνει λίγο-πολύ ότι θα επιστρέψει με ασφάλεια και ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά γι’ αυτόν. Μερικές οικογένειες τηρούν γενικά αυτήν την παράδοση. Αν πρόκειται να φύγει κάποιος από την οικογένεια, του φτιάχνουν ντάμπλινγκ και όταν επιστρέψει, του προσφέρουν χυλοπίτες. Τρως ή φτιάχνεις αυτά τα γεύματα για καλή τύχη, τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον, για το καλό όλων. Συμφωνείτε ότι αυτή η παράδοση είναι κάτι το θετικό και ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να τη συνεχίσουν στη ζωή τους; (Δεν συμφωνώ.) Είναι κάποιοι αδελφοί και αδελφές που πρέπει να φύγουν και ο αρμόδιος για το φαγητό τούς φτιάχνει ντάμπλινγκ. Τότε Εγώ λέω: «Τι σχέση έχουν τα ντάμπλινγκ με το ότι φεύγουν;» Κι εκείνος λέει: «Όταν φεύγει κάποιος, πρέπει να φτιάχνουμε ντάμπλινγκ». Εγώ απαντώ: «Όταν φεύγουν, φτιάχνεις ντάμπλινγκ· και όταν γυρίζουν;» Λέει εκείνος: «Όταν γυρίζουν, πρέπει να φάνε χυλοπίτες». Εγώ απαντώ: «Πρώτη φορά το ακούω αυτό. Από που προέρχεται αυτή η παράδοση;» Μου λέει: «Έτσι κάνουμε στον τόπο μου. Αν κάποιος φεύγει, του φτιάχνουμε ντάμπλινγκ και όταν επιστρέφει, του προσφέρουμε χυλοπίτες». Τι εντύπωση Μου έκανε αυτό; Σκέφτηκα: Aυτοί οι άνθρωποι βασίζουν στον Θεό την πίστη τους, αλλά δεν βασίζουν τις πράξεις τους στα λόγια Του. Αντίθετα, τις βασίζουν στην παράδοση και σ’ αυτά που τους κληροδότησαν οι πρόγονοί τους. Πιστεύουν ότι ένα φύλλο ντάμπλινγκ μπορεί να προστατεύσει τη ζωή ενός ανθρώπου, ότι το αν θα συμβεί κάτι ή όχι σε έναν άνθρωπο δεν είναι στο χέρι του Θεού, αλλά σε ανθρώπινο χέρι. Πιστεύουν ότι αν τυλίξουν ένα ντάμπλινγκ, αυτός που φεύγει θα είναι ασφαλής, ενώ αν δεν το τυλίξουν, τότε δεν θα είναι ασφαλής και μπορεί κάπου στο ταξίδι να πεθάνει και να μη γυρίσει ποτέ. Στις σκέψεις και τις απόψεις τους, η ζωή του ανθρώπου είναι σαν τη γέμιση του ντάμπλινγκ, την ίδια αξία έχει. Πιστεύουν ότι η ζωή αυτού του ανθρώπου δεν είναι στα χέρια του Θεού και ότι Εκείνος δεν μπορεί να ελέγξει τη μοίρα του, αλλά ένα φύλλο ντάμπλινγκ μπορεί. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; (Δύσπιστοι.) Είναι δύσπιστοι. Στην εκκλησία υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι. Δεν το θεωρούν προκατάληψη, αλλά συνήθειά τους και κάτι που είναι λογικό να υποστηρίζουν ως θετικό. Το κάνουν φανερά και φέρονται σαν έχει κάποια λογική και κάποια βάση. Δεν υπάρχει τρόπος να τους σταματήσεις. Αν τους εμποδίσεις να το κάνουν, τότε αγχώνονται και λένε: «Εγώ είμαι αυτός που μαγειρεύει και κάποιος είναι να φύγει σήμερα. Αν δεν του φτιάξω ντάμπλινγκ και τύχει και πεθάνει, ποιος θα φέρει την ευθύνη; Εγώ δεν θα φταίω;» Θεωρούν τις παραδόσεις των προγόνων τους απόλυτα αξιόπιστες: «Αν δεν τηρήσεις την παράδοση και παραβιάσεις αυτό το ταμπού, τότε κινδυνεύεις, μπορεί να χάσεις τη ζωή σου εξαιτίας αυτού». Έτσι δεν βλέπει τα πράγματα ένας δύσπιστος; (Ναι, έτσι.) Μπορούν οι άνθρωποι να αποδεχτούν την αλήθεια αν έχουν βαθιά ριζωμένες μέσα τους τέτοιες σκέψεις και απόψεις; (Όχι, δεν μπορούν.) Λες ότι ακολουθείς τον Θεό, λες πως πιστεύεις ότι ο Θεός είναι η αλήθεια· πού είναι, όμως, οι αποδείξεις; Με το στόμα δηλώνεις: «Πιστεύω ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος και ότι η μοίρα του ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού». Παρ’ όλα αυτά, όταν κάποιος πρόκειται να φύγει, εσύ τρέχεις να του φτιάξεις ντάμπλινγκ. Ακόμα κι αν δεν προλάβεις να αγοράσεις κρέας, του τα φτιάχνεις με λαχανικά, δεν υπάρχει περίπτωση να μη φτιάξεις. Αποτελούν κατάθεση μαρτυρίας στον Θεό αυτές οι πράξεις και αυτή η συμπεριφορά; Τον δοξάζουν; (Όχι.) Προφανώς, η απάντηση είναι αρνητική. Είναι ταπεινωτικές για τον Θεό και το όνομά Του. Είναι επουσιώδες το αν αποδέχεσαι την αλήθεια ή όχι. Το σημαντικότερο είναι ότι, αν και λες πως πιστεύεις στον Θεό και Τον ακολουθείς, συνεχίζεις να τηρείς τις παραδόσεις που σου έχει εμφυσήσει ο Σατανάς. Σ’ αυτά τα ασήμαντα ζητήματα της καθημερινότητάς σου, τηρείς αυστηρά τις σκέψεις και τις συνήθειες που σου εμφύσησαν οι πρόγονοί σου και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Τέτοια στάση έχει κάποιος που αποδέχεται την αλήθεια; Μια τέτοια στάση ταπεινώνει και προδίδει τον Θεό. Ποιοι είναι οι πρόγονοί σου; Από πού προέρχονται οι παραδόσεις τους και ποιον αντιπροσωπεύουν; Αντιπροσωπεύουν μήπως την αλήθεια; Αντιπροσωπεύουν θετικά πράγματα; Ποιος τις εφηύρε αυτές τις παραδόσεις; Μήπως τις δημιούργησε ο Θεός; Ο Θεός δεν δίνει την αλήθεια στους ανθρώπους για να αποκαταστήσει τις παραδόσεις, αλλά για να τις καταργήσει όλες. Εσύ, όμως, όχι μόνο δεν τις εγκαταλείπεις, αλλά και τις αντιμετωπίζεις σαν να είναι η αλήθεια, σαν κάτι θετικό που αξίζει να διατηρείς. Δεν είναι αυτοκαταστροφικό αυτό; Δεν αποτελεί φανερή εναντίωση στην αλήθεια και στον Θεό; (Ναι, έτσι είναι.) Είναι φανερή διαμαρτυρία και εναντίωση στον Θεό. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Κι αν δεν φτιάχνω ντάμπλινγκ ή χυλοπίτες για τους αδελφούς και τις αδελφές μου, αλλά τα φτιάχνω για τα μέλη της δικής μου οικογένειας; Όταν φεύγει κάποιος από την οικογένειά μου, θα του φτιάξω ντάμπλινγκ, και όταν γυρίσει, θα του μαγειρέψω χυλοπίτες. Αυτό μπορώ να το κάνω;» Πιστεύετε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα σ’ αυτό; Δηλαδή, σκέψου να πεις: «Αν είναι να εξαπατήσω κάποιον, δεν θα το κάνω στους αδελφούς και τις αδελφές μου, αλλά στα μέλη της οικογένειάς μου. Αυτό μπορώ να το κάνω;» Θα ήταν σωστό αυτό; (Όχι, δεν θα ήταν.) Όποιος κι αν είναι ο αποδέκτης των πράξεών σου, δεν έχει σημασία· σημασία έχει τι βιώνεις και τι αποκαλύπτεις για τον εαυτό σου, καθώς και ποιες απόψεις υποστηρίζεις. Καμία σημασία δεν έχει ποιον εξαπατάς. Σημασία έχουν οι πράξεις σου και οι αρχές σου, έτσι δεν είναι; (Ναι, έτσι είναι.)