Υπάρχει τίποτα άλλο σχετικά με τη διαμόρφωση από την οικογένεια εκτός από τις σκέψεις και τις απόψεις που αναφέραμε; Κάντε μια σύνοψη, παρακαλώ. Είναι πολλά εκείνα που προέρχονται από την οικογένεια, και αυτό στην Κίνα αποκαλείται «κουλτούρα του τραπεζιού». Μπορεί, για παράδειγμα, ένα παιδί να πει την ώρα του φαγητού: «Η επιτηρήτρια στην τάξη μας, εκείνο το κορίτσι που έχει τρεις λωρίδες στο μανίκι, συνέχεια ελέγχει αν έχω κάνει τις εργασίες μου και, ενώ εγώ τις έχω κάνει, λέει ότι δεν τις έκανα. Με έχει βάλει στο μάτι». Μπορεί οι γονείς του να του πουν: «Εσύ είσαι αγόρι και αυτή κορίτσι. Γιατί ασχολείσαι μαζί της; Ασχολήσου με τα μαθήματά σου και κάνε περήφανη τη μητέρα σου. Μόλις γίνεις κι εσύ επιτηρητής, μπορείς να ελέγχεις εσύ τις δικές της εργασίες· δεν θα λυθεί έτσι το θέμα;» Και τότε μπορεί το παιδί να σκεφτεί: «Λογικό είναι αυτό που μου λένε. Εγώ είμαι αγόρι κι αυτή κορίτσι, δεν έχει σημασία που είναι επιτηρήτρια. Δεν χρειάζεται να ασχοληθώ μαζί της. Την επόμενη φορά που θα με ενοχλήσει, απλώς θα την αγνοήσω και τέλος. Όσο περισσότερο με ενοχλεί τόσο πιο πολύ θα διαβάζω, ώστε να την ξεπεράσω και στο επόμενο τρίμηνο να γίνω εγώ επιτηρητής στην τάξη και να την επιβλέπω εγώ. Έτσι θα λυθεί το πρόβλημα». Να, λοιπόν, ένα παράδειγμα της κουλτούρας του τραπεζιού. Άλλο ένα παράδειγμα: Την ώρα του φαγητού, μπορεί ένα αγόρι να αρχίσει να κλαίει και οι γονείς του να του πουν: «Συγκρατήσου! Γιατί κλαις; Άχρηστε!» Δηλαδή, επειδή κλαις, είσαι άχρηστος; Άρα, όσοι δεν κλαίνε είναι άξιοι; Κάθε αγόρι που δεν έχει κλάψει ποτέ είναι πολλά υποσχόμενο; Για κοίτα λίγο αυτούς τους ανερχόμενους ανθρώπους. Στα νιάτα τους έκλαιγαν ή δεν έκλαιγαν; Είχαν συναισθήματα; Ένιωθαν χαρά, θυμό, θλίψη, ευτυχία; Ναι, τα βίωσαν όλα αυτά. Όλοι, και οι επιφανείς και οι απλοί άνθρωποι, έχουν μια ευαίσθητη ανθρώπινη πλευρά, έχουν ανθρώπινα ένστικτα. Ωστόσο, η διαπαιδαγώγηση από την οικογένεια και το κοινωνικό υπόβαθρο οδηγούν τους ανθρώπους να θεωρούν πολλές φορές αυτήν την πλευρά ως αδυναμία, δειλία, ανικανότητα ή σημάδι ότι είσαι εύκολο θύμα. Δεν τολμούν ποτέ να την αποκαλύψουν φανερά, την εκφράζουν μόνο κρυφά. Κάποιοι επιφανείς άνθρωποι, στις πιο δύσκολες στιγμές της καριέρας τους, όταν δεν έχουν κάποιον να τους βοηθήσει και να τους υποστηρίξει, μπορεί να περιμένουν μέχρι να αποχωρήσουν όλοι οι στρατιώτες, οι υφιστάμενοι ή οι υπηρέτες τους. Μόλις μείνουν μόνοι τους, ξεσπάνε ουρλιάζοντας σαν τους λύκους. Και μετά σκέφτονται: «Με άκουσε κανείς; Μήπως το παράκανα; Δεν πρέπει να φωνάζω τόσο δυνατά!» Αυτό όμως δεν φτάνει, οπότε βάζουν μια πετσέτα στο στόμα και συνεχίζουν να ουρλιάζουν σαν λύκοι. Είναι στοιχείο της κανονικής ανθρώπινης φύσης η εκτόνωση και η έκφραση των συναισθημάτων. Επειδή, όμως, η κοινωνία και η κοινή γνώμη προκαλούν τεράστια πίεση και καταπίεση, κανείς δεν τολμά να εκφράσει τα συναισθήματά του κανονικά. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι διδασκαλίες και η διαμόρφωση της οικογένειας, πρώτα πρώτα, έχει εμφυσήσει σε κάθε άτομο λανθασμένες απόψεις όπως: «Ο άνθρωπος πρέπει να είναι αυτάρκης», «Για να σφυρηλατήσεις το σίδερο, πρέπει να είσαι δυνατός», «Αν είσαι δίκαιος, μη σε απασχολούν οι φήμες» και «Αν έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου, δεν έχεις λόγο να φοβάσαι τα φαντάσματα που σου χτυπούν την πόρτα». Υπάρχει επίσης το ρητό: «Ο καλός άνθρωπος δέχεται εκφοβισμό, όπως το ήρεμο άλογο ιππεύεται», που σημαίνει ότι δεν πρέπει κάποιος να είναι εύκολος στόχος, αλλά αντίθετα να ασκεί εκείνος εκφοβισμό στους άλλους. Στο πλαίσιο του ρητού «Ο καλός άνθρωπος δέχεται εκφοβισμό, όπως το ήρεμο άλογο ιππεύεται», τι σημαίνει το επίθετο «καλός»; Σημαίνει να είναι άδολος, απλός, πιστός, ευγενικός και δίκαιος. Το νόημα που υποδηλώνεται, λοιπόν, είναι να μην είσαι τέτοιος άνθρωπος, γιατί οι άνθρωποι αυτοί είναι εύκολοι στόχοι. Πώς θα πρέπει, επομένως, να είσαι; Πρέπει να γίνεις παλιάνθρωπος, απατεώνας, αχρείος, εγκληματίας, κακός άνθρωπος, γκάνγκστερ. Αν είσαι έτσι, κανείς δεν θα τολμήσει να τα βάλει μαζί σου. Όπου κι αν βρίσκεσαι, αν η λογική συζήτηση δεν φέρνει αποτέλεσμα, πρέπει να φέρεσαι σαν αχρείος και να μπορείς να κάνεις σκηνή, να έχεις συχνά ξεσπάσματα, να είσαι παράλογος και να σπέρνεις το χάος. Όσοι έχουν αυτήν τη συμπεριφορά πάνε μπροστά. Τέτοια άτομα οι περισσότεροι άνθρωποι τα φοβούνται παντού, σε οποιονδήποτε χώρο εργασίας και σε οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα, οπότε κανείς δεν τολμά να τα προκαλέσει. Είναι σαν βρωμερά περιττώματα σκύλου ή σαν εκνευριστικά έντομα, που σου κολλάνε και είναι πολύ δύσκολο να τα βγάλεις από πάνω σου. Τέτοιος πρέπει να γίνεις. Μην επιτρέπεις να σε περάσουν για εύκολο στόχο ή για εύθικτο. Να είσαι σαν γεμάτος αγκάθια, γιατί αλλιώς δεν θα μπορέσεις να εδραιωθείς στην κοινωνία. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα θέλει να σε εκφοβίσει. Η διαπαιδαγώγηση της οικογένειας μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως οδηγός για το μονοπάτι σου στη ζωή, αλλά και ως συγκεκριμένη διδασκαλία και εμφύσηση αρχών συμπεριφοράς. Οι γονείς, δηλαδή, σε εκπαιδεύουν με αυτές τις σκέψεις και τα ρητά για το πώς να συμπεριφέρεσαι και να αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Τι άνθρωπος σου λένε να γίνεις; Κάποιοι γονείς μπορεί να λένε κάποια πράγματα που επιφανειακά μοιάζουν σωστά: «Δεν είναι ανάγκη το παιδί μου να μεγαλουργήσει ή να γίνει διάσημο· φτάνει να είναι καλός άνθρωπος». Λένε, όμως, στα παιδιά τους και άλλα λόγια: «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι», «Ο καλός άνθρωπος δέχεται εκφοβισμό, όπως το ήρεμο άλογο ιππεύεται» και «Ο άνθρωπος πρέπει να είναι αυτάρκης». Τι λένε, λοιπόν, στα παιδιά τους μετά από τόσα λόγια; Να είναι καλοί άνθρωποι ή κάτι άλλο; (Τα παροτρύνουν να είναι επιθετικά ή τουλάχιστον να μπορούν να προστατέψουν τον εαυτό τους.) Για πείτε Μου, τι προτιμούν να δουν οι περισσότεροι γονείς: Τα παιδιά τους να εκφοβίζουν τους άλλους ή να είναι εξαιρετικά δίκαιοι άνθρωποι και να βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι, αλλά να δέχονται εκείνα εκφοβισμό και να τα αποκλείουν οι άλλοι; Ποιο από τα δύο είδη ανθρώπου θα ήθελαν οι γονείς να γίνει το παιδί τους ώστε να χαίρονται και να λάμπουν από υπερηφάνεια; (Οι γονείς νιώθουν υπερηφάνεια όταν τα παιδιά τους μπορούν να ασκήσουν εκφοβισμό και θεωρούν ντροπή το να υφίστανται τα παιδιά τους συχνά κακομεταχείριση ενώ βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι.) Αν, ενώ βαδίζεις στο ορθό μονοπάτι, σε κακομεταχειρίζονται συχνά οι άλλοι, τότε οι γονείς σου θα λυπηθούν πάρα πολύ και δεν θα θέλουν να το αφήσουν να συνεχιστεί αυτό. Και τι φταίει γι’ αυτό; Ότι κάθε σκέψη και άποψη που μαθαίνουν οι γονείς στα παιδιά τους για το πώς να συμπεριφέρονται και να ενεργούν είναι λανθασμένη και αντίθετη με την αλήθεια, όποιοι κι αν είναι οι λόγοι για τους οποίους τους τα μαθαίνουν. Με λίγα λόγια, αυτές οι σκέψεις και απόψεις που σου εμφυσούν οι γονείς σου δεν θα σε οδηγήσουν ποτέ στην παρουσία του Θεού ούτε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, ενώ είναι λογικό ότι κάποιος που καθοδηγείται από τέτοιες σκέψεις και απόψεις δεν πρόκειται να σωθεί ποτέ. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Όποιες, λοιπόν, κι αν είναι οι προθέσεις ή τα κίνητρα των γονιών σου, αλλά και η επιρροή που σου ασκούν, στην περίπτωση που βιώνεις κάτι που είναι αντίθετο προς την αλήθεια, αντιβαίνει σ’ αυτήν και δεν σου επιτρέπει να υποταχθείς στον Θεό και την αλήθεια, τότε πρέπει να το εγκαταλείψεις.

Αυτές οι σκέψεις που έχει φέρει η διαμόρφωση από την οικογένεια και για τις οποίες μιλάμε στις τελευταίες μας συναναστροφές είναι πάρα πολύ διαδεδομένες στους ανθρώπους και προωθούνται πολύ. Ωστόσο, όσο διαδεδομένες και αποδεκτές κι αν είναι, όσοι κι αν είναι αυτοί που τις ασπάζονται, όσο κι αν βασίζονται σ’ αυτές, οι άνθρωποι πρέπει να τις εγκαταλείψουν άμεσα, καθώς τους κάνουν πολύ κακό. Πρέπει να επανεξετάσουν ή να αντιμετωπίσουν όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις, αναζητώντας στα λόγια του Θεού τα ορθά μονοπάτια άσκησης και τις αλήθεια-αρχές, και να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες έχοντας εγκαταλείψει τη διαμόρφωση απ’ αυτές τις σκέψεις, με αποτέλεσμα να αποκτήσουν ελπίδες για τη σωτηρία. Αναρωτιέμαι σε ποιον βαθμό έχετε αναγνωρίσει τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που υπάρχουν βαθιά μέσα στην ψυχή σας από αυτές τις συναναστροφές μας πάνω στις σκέψεις, τις απόψεις και τα ρητά που σου έχει περάσει η οικογένειά σου. Με λίγα λόγια, αυτές οι συναναστροφές πρέπει να αφυπνίσουν τους ανθρώπους, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να κατανοήσουν αλλιώς την έννοια της οικογένειας, καθώς και τη διαμόρφωση που έχουν οι συγγενείς, οι σκέψεις και η κουλτούρα της οικογένειας. Έτσι, οι άνθρωποι αποκτούν μια ολοκαίνουργια μέθοδο προσέγγισης, καθώς και την ικανότητα να αντιμετωπίζουν την οικογένειά τους υιοθετώντας σωστή οπτική γωνία και στάση. Με λίγα λόγια, όπως κι αν προσεγγίζεις την οικογένειά σου εξωτερικά, θα πρέπει να μπορείς να διακρίνεις καθεμιά από τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις με τις οποίες σε έχει επηρεάσει η οικογένειά σου σχετικά με την οπτική σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, τη συμπεριφορά σου και τις ενέργειές σου, και στη συνέχεια να τις εγκαταλείψεις μία προς μία. Έτσι, θα μπορέσεις να ενστερνιστείς τις απόψεις και τις μεθόδους που μαθαίνει ο Θεός στους ανθρώπους και θα αποδεχτείς τις διάφορες σωστές απόψεις και μεθόδους που μεταδίδει στους ανθρώπους για την οπτική τους για τους άλλους ανθρώπους και για τα πράγματα, για τη συμπεριφορά τους και για τις ενέργειές τους. Αυτό πρέπει να κάνουν όσοι επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια.

Μια από τις σημαντικότερες σκέψεις και απόψεις που ενσταλάζει η οικογένεια στους ανθρώπους είναι ότι πρέπει να είναι επιθετικοί και να προστατεύονται με διάφορα μέσα. Αν αναλογιστεί κανείς το πώς προστατεύουν οι άνθρωποι το συμφέρον, τη σάρκα και την ασφάλειά τους με τα μέσα και τις μεθόδους που αντλούν για την αντιμετώπιση του κόσμου από τη διαμόρφωση που έχουν οι διάφορες σκέψεις και απόψεις, για ποιον λόγο κυρίως εμφυσούν οι οικογένειες αυτές τις σκέψεις στους ανθρώπους; Για να μην τους αφήσουν να πέσουν θύματα εκφοβισμού. Ας εξετάσουμε τώρα την ουσία του εκφοβισμού. Είναι, άραγε, θετικό να υφίσταται κανείς εκφοβισμό; Είναι δυνατόν να το αποφύγει; Υπάρχει κανείς που να μην έχει πέσει ποτέ θύμα εκφοβισμού; Τι αφορά ο εκφοβισμός; Οι γονείς, βεβαίως, ελπίζουν ότι τα παιδιά τους θα μπορέσουν να ενταχθούν και να καθιερωθούν στην κοινωνία με φυσιολογικό τρόπο, αλλά και ανησυχούν διαρκώς μήπως πέσουν θύματα εκφοβισμού. Γι’ αυτό, πολλές φορές σού μαθαίνουν κάποια κόλπα και μέσα αντιμετώπισης του κόσμου, και με αυτές τις μεθόδους σκοπό έχουν να σε προστατέψουν και να σε προφυλάξουν από το να πέσεις θύμα εκφοβισμού. Εφόσον δεν είναι δυνατό να είναι δίπλα σου και να σε προστατεύουν όλη την ώρα, όταν ανοίγεις τα φτερά σου και χρειάζεται να πετάξεις μόνος σου, σε εξοπλίζουν με συγκεκριμένες σκέψεις και απόψεις για να μην πέσεις θύμα εκφοβισμού. Είναι σωστές αυτές οι σκέψεις και απόψεις; Εσείς φοβάστε τον εκφοβισμό; Έχετε την εξής σκέψη και άποψη: «Φοβάμαι ότι, όταν φθάσω στην κοινωνία και στις κοινωνικές ομάδες, και ιδίως όταν έχω επαφές με απίστους, θα πέσω θύμα εκφοβισμού. Αυτό με ανησυχεί περισσότερο από οτιδήποτε. Αν αντιμετωπίσω κάποιον που είναι σχεδόν ίσος μ’ εμένα, μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Εάν όμως είναι να αντιμετωπίσω κάποιον πιο άγριο, τότε δεν θα τολμήσω να αντισταθώ. Θα κάτσω και θα δεχτώ τον εκφοβισμό που θα υποστώ. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό. Αυτός έχει αρκετούς ανθρώπους στο παρασκήνιο για να τον υποστηρίξουν, άρα θα αναγκαστώ να το υπομείνω»; Αυτή η σκέψη και η άποψη δεν κυριαρχεί στους περισσότερους ανθρώπους; (Παλιότερα είχα κι εγώ τέτοιες απόψεις. Μόλις πίστεψα στον Θεό, ξεκίνησα να συμβιώνω αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Και κατά τις επαφές μου με απίστους, δεν με επηρεάζουν ο εκφοβισμός και οι διώξεις που μπορεί να αντιμετωπίσω, γιατί ξέρω ότι το επιτρέπει ο Θεός και ότι μπορώ απ’ αυτό να πάρω ένα μάθημα. Έτσι, δεν φοβάμαι τόσο και, αντίθετα, έχω μάθει να το βιώνω βασιζόμενος στον Θεό.) Ποιοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που φοβούνται περισσότερο; (Όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό.) Εκτός από εκείνους, υπάρχουν και όσοι είναι εξαιρετικά άτολμοι, οι εσωστρεφείς και όσοι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, οι αδύναμοι και οι δειλοί, όσοι δεν είναι τόσο ωραίοι ή έχουν μικρότερο ανάστημα, κι εκείνοι που έχουν φτωχική καταγωγή, ιδιαίτερα όσοι ανήκουν σε οικογένειες που λοιδορούνται ή αντιμετωπίζουν διακρίσεις. Είναι, επίσης, όσοι έχουν χαμηλή κοινωνική θέση, όσοι δεν έχουν καμία δεξιότητα ή ειδίκευση, οι χειρώνακτες, αλλά και όσοι έχουν σωματικές αναπηρίες. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πέφτουν πιο εύκολα θύματα εκφοβισμού και το φοβούνται αυτό. Είναι διαδεδομένο στην κοινωνία το φαινόμενο του εκφοβισμού; (Ναι.) Όπου υπάρχουν άνθρωποι, θα συμβαίνουν αυτά. Και από πού προέρχεται ο εκφοβισμός; (Συμβαίνει λόγω της διαφθοράς της ανθρωπότητας από τον Σατανά, που έκανε τους ανθρώπους πολύ κακούς, γεννώντας μέσα τους την επιθυμία να εκφοβίζουν τους άλλους και να μη δέχονται οι ίδιοι εκφοβισμό. Γι’ αυτόν τον λόγο, υπάρχουν παντού τέτοιες περιπτώσεις καταπίεσης.) Αυτή είναι μία πτυχή. Κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να δέχονται εκφοβισμό και γι’ αυτό εκφοβίζουν και τρομοκρατούν οι ίδιοι τους άλλους πρώτοι, ώστε να μην τολμήσει κανείς να το κάνει σ’ αυτούς. Κατά βάθος, δεν θέλουν να συμπεριφέρονται έτσι· τους κουράζει και τους ίδιους. Όταν χτυπάς όλους τους άλλους, δεν κουράζεσαι κι εσύ; Υπάρχει ένα ρητό: «Σκότωσε χίλιους εχθρούς κι ας χάσεις οχτακόσιους δικούς σου». Ας δούμε το παράδειγμα του σκαντζόχοιρου: Δεν εξαντλείται το νευρικό του σύστημα μόλις βγάλει τα αγκάθια του; Όταν τρυπάει τους ανθρώπους πονάνε, αλλά κουράζεται κι αυτός. Γιατί το κάνει, λοιπόν, αφού είναι τόσο κουραστικό; Το κάνει για λόγους αυτοσυντήρησης, δηλαδή ο σκαντζόχοιρος πρέπει να καταβάλει κάποια προσπάθεια για να προστατευτεί. Σ’ αυτόν τον κακό κόσμο δεν υπάρχουν θετικές και σωστές αρχές για το πώς να συμπεριφέρεται κανείς στους διάφορους ανθρώπους, και η ταξινόμηση των ανθρώπων γίνεται με βάση τη φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και την κοινωνική ιεραρχία. Έτσι, με βάση αυτές τις αρχές και τα κριτήρια του άνισου διαχωρισμού, δημιουργούνται διαφορές και ιεραρχίες και, όταν γίνεται αυτό, οι άνθρωποι δεν μπορούν να αλληλεπιδρούν δίκαια και αρμονικά. Ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να βρεθούν στην κορυφή, να γίνουν καλύτεροι απ’ τους άλλους. Όσοι βρίσκονται στην κορυφή μπορούν να εξουσιάζουν τους άλλους, να τους εκφοβίζουν και να τους ελέγχουν κατά βούληση. Επειδή αυτή η κοινωνία είναι άδικη, είναι άδικες και οι αρχές για την αντιμετώπιση των ανθρώπων. Έτσι, οι σχέσεις των ανθρώπων δεν μπορεί να είναι αρμονικές, ενώ και οι αρχές, οι μέθοδοι και τα μέσα της αλληλεπίδρασης των ανθρώπων γίνονται επίσης άδικα. Η αδικία αυτή είναι ιδιαίτερα εμφανής στο ότι οι άνθρωποι συγκρίνονται μεταξύ τους ως προς τη δύναμη, την καταγωγή, τις δεξιότητες, τις ικανότητες, τη σωματική εμφάνιση, το ύψος, αλλά και ως προς τις τακτικές, τις δολοπλοκίες και τις στρατηγικές. Από πού προέρχονται όλα αυτά; Ούτε από την αλήθεια ούτε από τον Θεό, αλλά από τον Σατανά. Εφόσον ενσταλάζονται στους ανθρώπους αυτά τα πράγματα του Σατανά και εκείνοι ζουν σύμφωνα μ’ αυτά, πώς πιστεύεις ότι θα αλληλεπιδρούν τελικά μεταξύ τους; Θα αντιμετωπίζουν τους πάντες δίκαια; (Όχι, δεν θα το κάνουν.) Με τίποτα. Είναι δυνατόν, σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από τον Σατανά, να λειτουργήσει έστω και η πιο απλή αρχή των εκλογών που υπάρχει στον οίκο του Θεού; (Δεν είναι δυνατόν.) Και γιατί, ουσιαστικά, δεν λειτουργεί; Επειδή σ’ αυτόν τον μοχθηρό κόσμο δεν κυριαρχεί η αλήθεια· κυριαρχούν οι μοχθηρές τάσεις, καθώς και οι διάφορες σκέψεις και φιλοσοφίες του Σατανά. Η μόνη δυνατή κατάσταση, λοιπόν, είναι οι άνθρωποι να εκφοβίζουν και να ελέγχουν ο ένας τον άλλον. Δεν αποφεύγεται κάτι τέτοιο, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Εφόσον σ’ αυτόν τον κακό κόσμο δεν κυριαρχεί η αλήθεια, κατά τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων είσαι είτε αυτός που εκφοβίζει είτε αυτός που εκφοβίζεται. Μόνο έναν απ’ αυτούς τους δύο ρόλους μπορείς να παίξεις. Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι άνθρωποι παίζουν και τους δύο ρόλους, αφού πάντα υπάρχουν και ανώτεροί σου και κατώτεροί σου. Εσύ ασκείς εκφοβισμό στους άλλους επειδή έχεις υψηλότερη θέση από εκείνους, αλλά την ίδια στιγμή, ενώ τους εκφοβίζεις, υπάρχουν και άλλοι που έχουν ακόμη πιο υψηλή θέση και κύρος από σένα, οι οποίοι θα ασκήσουν σ’ εσένα εκφοβισμό και εσύ θα πρέπει να τον υπομείνεις. Μια τάξη ανθρώπων εκφοβίζει μία άλλη: Αυτή είναι η σχέση μεταξύ των ανθρώπων, η σχέση του να ασκείς και να δέχεσαι εκφοβισμό. Είναι η μοναδική σχέση. Δεν υπάρχει αληθινή οικογενειακή στοργή, δεν υπάρχει αγάπη, ανεκτικότητα, υπομονή, ούτε υπάρχει η δυνατότητα να αντιμετωπίζεται ο κάθε άνθρωπος δίκαια και αμερόληπτα, βάσει των αρχών. Εφόσον σ’ αυτόν τον κόσμο δεν κυριαρχεί η αλήθεια, αλλά ο Σατανάς, οι μόνες σχέσεις που μπορούν να διαμορφωθούν μεταξύ των ανθρώπων βασίζονται στον εκφοβισμό και την εκμετάλλευση. Κανείς δεν μπορεί να το αποφύγει αυτό, είναι πραγματικά αναπόφευκτο. Μπορείς να πεις ότι είσαι αφεντικό του υποκόσμου και ελέγχεις και εκφοβίζεις πολλούς μπράβους και τσιράκια. Ακόμη, όμως, και ένα αφεντικό του υποκόσμου έχει ανώτερους, ενώ υπάρχει, βεβαίως, και η κυβέρνηση. Αν και λέγεται ότι αξιωματούχοι και κακοποιοί τα έχουν κάνει πλακάκια, κάποιες φορές η κυβέρνηση ψάχνει οπωσδήποτε για κάποια παρανομία, βρίσκει έναν μοχλό πίεσης και δεν σου επιτρέπει να γλιτώσεις. Τότε αναγκάζεσαι να λαδώσεις την αστυνομία και να την καλοπιάσεις. Βλέπεις, παρόλο που μοιάζει σπουδαίο ένα αφεντικό του υποκόσμου, όταν πηγαίνει στην αστυνομία, αναγκάζεται να κάνει τεμενάδες· δεν τολμά να φερθεί αλαζονικά. Όπως λένε και τα ρητά των απίστων: «Ο παπάς ανεβαίνει σε έναν στύλο και ο διάβολος σε δέκα» και «Πάντα υπάρχει ένα μεγαλύτερο ψάρι». Αυτά σημαίνουν ότι όλοι οι άνθρωποι και ασκούν εκφοβισμό στους άλλους και δέχονται· αυτή είναι η ουσία και το φαινόμενο του εκφοβισμού.

Αφού κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τον εκφοβισμό, πώς πρέπει να τον χειριστεί ο άνθρωπος; Στην εκκλησία, αν και μπορεί να μη φοβάσαι ότι θα υποστείς εκφοβισμό, υπάρχει εκεί κάτι τέτοιο; Είναι δυνατόν να συμβεί; Εφόσον από τους απίστους μπορείς να πέσεις θύμα εκφοβισμού όταν έχεις επαφές μαζί τους, δεν συμβαίνει το ίδιο και μέσα στην εκκλησία; (Συμβαίνει.) Συμβαίνει, σε διάφορα επίπεδα, καθώς ο Σατανάς έχει διαφθείρει όλους τους ανθρώπους. Προτού φτάσουν οι άνθρωποι στη σωτηρία, φανερώνουν πολλές φορές διαφθορά, και ένας από τους τρόπους με τους οποίους φανερώνεται αυτή η διαφθορά είναι το να συμπεριφέρονται στους άλλους όπως οι ίδιοι θέλουν, να μην τους μεταχειρίζεται δίκαια. Και αυτή η άδικη αντιμετώπιση των άλλων οδηγεί στην εμφάνιση του εκφοβισμού, είτε τον ασκεί κανείς είτε τον δέχεται. Αυτά, λοιπόν, τα πράγματα συμβαίνουν πού και πού, και δεν γίνεται να ξεφύγουν ή να τα αποφύγουν οι άνθρωποι. Σύμφωνα με ποια αρχή πρέπει να χειρίζονται και να αντιμετωπίζουν αυτό το ζήτημα; (Σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, σύμφωνα με τις αρχές.) Θεωρητικά, αυτό λέμε. Αλλά με ποιον συγκεκριμένο τρόπο θα γίνει πράξη κάτι τέτοιο; Πώς κατανοείς το θέμα του εκφοβισμού; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι γράφεις μια επιστολή για να αναφέρεις κάποια προβλήματα που παρατηρείς σε έναν ψευδή επικεφαλής και εκείνος θέλει να σε εκφοβίσει, λέγοντας: «Αν δεν κάτσεις καλά και συνεχίσεις να αναφέρεις τα προβλήματά μου στους ανώτερους, να με καρφώνεις ή να γράφεις αρνητικές αξιολογήσεις, θα σε σκοτώσω! Έχω την εξουσία να σε αποβάλω. Δεν φοβάσαι;» Πώς θα χειριζόσουν μια τέτοια κατάσταση; Σε απειλεί· δηλαδή, πιο συγκεκριμένα, σου ασκεί εκφοβισμό. Αυτός έχει την εξουσία, ενώ εσύ είσαι ένας συνηθισμένος πιστός και γι’ αυτό έχει την ευκαιρία να σε βασανίζει κατά το δοκούν, χωρίς αρχές και χωρίς κάποιο σημείο αναφοράς. Σου φέρεται όπως φέρεται στους ανθρώπους ο Σατανάς. Δηλαδή, για να μιλήσουμε συγκεκριμένα, δεν σε εκφοβίζει; Δεν προσπαθεί να σε βασανίσει; (Ναι.) Πώς θα το χειριζόσουν κάτι τέτοιο, λοιπόν; Θα συμβιβαζόσουν ή θα υποστήριζες τις αρχές; (Θα υποστήριζα τις αρχές.) Θεωρητικά, πρέπει οι άνθρωποι να υποστηρίζουν τις αρχές και να μη φοβούνται αυτόν τον ψευδή επικεφαλής. Και πού βασίζεται αυτό; Γιατί να μην τον φοβάσαι; Θα φοβηθείς αν σε αποβάλει στ’ αλήθεια; Ίσως να μην τολμήσεις να υποστηρίξεις τις αρχές και ίσως φοβηθείς, ακριβώς επειδή μπορεί να σε αποβάλει. Πού κολλάει το θέμα; Πώς γίνεται να φοβάσαι; (Επειδή δεν πιστεύω ότι στον οίκο του Θεού κυριαρχεί η αλήθεια.) Αυτή είναι μία πτυχή του ζητήματος. Χρειάζεται να το πιστεύεις και να πεις: «Είσαι κακός. Μη νομίζεις ότι μόνο και μόνο επειδή είσαι τώρα επικεφαλής έχεις την εξουσία να με αποβάλεις. Θα ήταν λάθος να το κάνεις αυτό. Αργά ή γρήγορα, το ζήτημα θα αποκαλυφθεί. Δεν εξουσιάζεις εσύ τον οίκο του Θεού. Αν με αποκλείσεις σήμερα, κάποτε θα τιμωρηθείς. Κι αν δεν με πιστεύεις, περίμενε και θα δεις. Στον οίκο του Θεού κυριαρχεί η αλήθεια και ο Θεός. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να σε τιμωρήσουν, αλλά ο Θεός μπορεί να σε αποκαλύψει και να σε αποκλείσει. Όταν αποκαλυφθούν τα αδικήματά σου, τότε είναι που θα τιμωρηθείς». Το πιστεύεις αυτό; (Ναι.) Αλήθεια; Τότε γιατί δεν το λέτε; Μοιάζει λες και, αν βρεθείς σε τέτοιες καταστάσεις, θα κινδυνέψεις· δεν έχεις ούτε θάρρος ούτε αληθινή πίστη. Τι θα κάνεις όταν αντιμετωπίσεις στ’ αλήθεια τέτοια ζητήματα, όταν συναντήσεις κακούς ανθρώπους και αντίχριστους που είναι πάρα πολύ άγριοι και βασανίζουν τους ανθρώπους με μεθόδους σαν του μεγάλου κόκκινου δράκοντα; Θα βάλεις τα κλάματα και θα πεις: «Αχ, έχω μικρό ανάστημα, είμαι άτολμος, φοβάμαι μια ζωή τα προβλήματα, φοβάμαι και τον ίσκιο μου. Ειλικρινά ελπίζω να μη χρειαστεί να αντιμετωπίσω τέτοιους ανθρώπους. Άμα με εκφοβίσουν, τι θα κάνω;» Εκείνοι είναι που σε εκφοβίζουν; Όχι· ο Σατανάς είναι αυτός που σε βασανίζει. Κοιτώντας το από την ανθρώπινη οπτική, θα έλεγες: «Είναι τρομακτικός αυτός ο άνθρωπος, έχει θέση και εκφοβίζει τους απονήρευτους ανθρώπους που δεν έχουν θέση». Αυτό είναι που συμβαίνει; Από την οπτική γωνία της αλήθειας, αυτό δεν είναι εκφοβισμός· είναι η δράση του Σατανά, ο οποίος βασανίζει τους ανθρώπους, τους ταλαιπωρεί, τους ξεγελά, τους διαφθείρει και τους ποδοπατά. Και πώς πρέπει να αντιμετωπίσεις και να χειριστείς αυτές τις ενέργειες του Σατανά; Πρέπει να φοβάσαι; (Όχι· πρέπει να τις καταγγείλω και να τις εκθέσω.) Κατά βάθος, δεν πρέπει να τις φοβάσαι. Εάν δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να καταγγείλεις τα ζητήματά του και να τα βάλεις μαζί του, τότε πρέπει να τα αντέξεις για λίγο και να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή για να τα καταγγείλεις αργότερα. Αν υπάρχουν κι άλλα άτομα σαν κι εσένα ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές σου, τα οποία τον καταλαβαίνουν, τότε ενωθείτε, καταγγείλτε και εκθέστε μαζί τις κακές πράξεις του. Αν δεν τον έχει καταλάβει κανένας άλλος και, όταν πάρεις την πρωτοβουλία να τον καταγγείλεις, σε απορρίψουν όλοι, τότε να κάνεις υπομονή και, όταν έρθουν στην εκκλησία σας οι ανώτεροι επικεφαλής για να ελέγξουν και να ενημερωθούν για το έργο, ψάξε να βρεις την κατάλληλη στιγμή για να καταγγείλεις τα ζητήματά του σ’ αυτούς· να αναφέρεις με σαφήνεια και με κάθε λεπτομέρεια τις κακές πράξεις του και να αφήσεις τους επικεφαλής να τον απομακρύνουν. Είναι συνετό αυτό; (Ναι.) Αφενός πρέπει να έχεις πίστη και να μη φοβάσαι τους κακούς ανθρώπους, τους αντίχριστους ή τον Σατανά και αφετέρου μη βλέπεις τις πράξεις τους απέναντί σου ως εκφοβισμό· δες την ουσία, δηλαδή ότι ο Σατανάς κοροϊδεύει, βασανίζει και ποδοπατά τους ανθρώπους. Τότε, ανάλογα με την κατάσταση, θα πρέπει να αντιμετωπίζεις όλα τα βασανιστήριά τους με σύνεση, να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή για να τους εκθέσεις και να τους καταγγείλεις και να διαφυλάττεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και το έργο της εκκλησίας. Αυτή είναι η μαρτυρία στην οποία πρέπει να μείνεις σταθερός, αλλά και το καθήκον και η υποχρέωση που οφείλεις να εκπληρώσεις ως άνθρωπος. Όσο κι αν σε εκφοβίζουν ή σε αδικούν, μην το βλέπεις ως εκφοβισμό. Δεν είναι αυτοί οι άνθρωποι που σε εκφοβίζουν· είναι ο Σατανάς που κοροϊδεύει, ποδοπατάει και βασανίζει τους ανθρώπους. Θα έλεγες ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, την ώρα που διώκει τους πιστούς στον Θεό, σε εκφοβίζει; (Όχι.) Δεν σε εκφοβίζει· γιατί, όμως, σε διώκει; (Επειδή η ουσία του είναι η αντίσταση στον Θεό.) Η ουσία του είναι η αντίσταση στον Θεό. Βλέπει τον Θεό σαν εχθρό και όλο Του το έργο το βλέπει σαν κακό μπελά και σαν βραχνά. Επίσης, θεωρεί εχθρούς τους ανθρώπους που έχει επιλέξει ο Θεός. Αν ακολουθήσεις τον Θεό, θα σε μισήσει, όπως ακριβώς γράφει η Βίβλος: «Εάν ο κόσμος σας μισή, εξεύρετε ότι εμέ πρότερον υμών εμίσησεν» (Κατά Ιωάννην 15:18). Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας μισεί τους ανθρώπους και τον Θεό, βλέπει σαν εχθρό του τον Θεό, αλλά ακόμη περισσότερο βλέπει σαν εχθρούς όσους Τον ακολουθούν, κυρίως όσους κάνουν πράξη την αλήθεια. Γι’ αυτό, λοιπόν, θέλει να σε διώκει, να σε σκοτώσει, να μη σε αφήσει να ακολουθήσεις τον Θεό, να σε αναγκάσει να τον προσκυνήσεις και να τον ακολουθήσεις, αλλά και να καταραστείς τον Θεό. Αν πεις: «Δεν πρόκειται να Τον καταραστώ», τότε θα σε απειλήσει: «Αν δεν καταραστείς τον θεό, θα πεθάνεις». Θα προσπαθήσει να σε κάνει να πεις: «Είναι καλό το Κομμουνιστικό Κόμμα» και αν του απαντήσεις: «Δεν πρόκειται να πω κάτι τέτοιο», θα σου απαντήσει: «Αν δεν το πεις, θα σου κάνω τη ζωή δύσκολη, θα σε εκδικηθώ και θα σε βασανίσω σκληρά!» Είναι εκφοβισμός αυτό; Όχι, είναι κακομεταχείριση των ανθρώπων από τον Σατανά. Το καταλαβαίνεις; (Το καταλαβαίνω.) Πρέπει να καταλάβεις καλά το ζήτημα του εκφοβισμού. Εντός της κοινωνίας και των κοινωνικών ομάδων, η ανθρώπινη οπτική λέει ότι όλοι γίνονται και δράστες και θύματα εκφοβισμού. Όμως, η οπτική της αλήθειας δεν επιτρέπει να το δεις έτσι. Δεν είναι εκφοβισμός η ουσία της συμπεριφοράς του κάθε ατόμου που θέλει να σε εκφοβίσει και να σε ελέγξει, αλλά είναι ο Σατανάς που σε κοροϊδεύει, σε κακομεταχειρίζεται, σε χειραγωγεί, σε ποδοπατά και σε διαφθείρει. Για να μιλήσω λίγο πιο συγκεκριμένα, δεν σε αντιμετωπίζουν σύμφωνα με ορθολογικές και ανθρώπινες μεθόδους, δεν σε αντιμετωπίζουν δίκαια, αλλά αντίθετα, σου συμπεριφέρονται, σου μιλούν και αλληλεπιδρούν μαζί σου με οδηγό την οπτική, τη στάση και τις σκέψεις του Σατανά. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι είναι να μοιραστείς το ίδιο δωμάτιο με κάποιον κακό άνθρωπο. Εσύ φτάνεις πρώτος, οπότε διαλέγεις πρώτος τη θέση που θέλεις και επιλέγεις το κάτω κρεβάτι. Με το που φτάσει και το δει αυτό, εκείνος λέει: «Ήταν σωστό που διάλεξες το κάτω κρεβάτι; Εγώ δεν έχω διαλέξει ακόμα, από πού κι ως πού είναι η σειρά σου; Τολμάς και με αψηφάς και διαλέγεις το κάτω κρεβάτι; Τι θράσος! Ούτε καν με ρώτησες, απλώς πήγες και διάλεξες το κάτω κρεβάτι για να κοιμηθείς. Πήγαινε στο πάνω!» Εσύ απαντάς: «Γιατί να μην κοιμηθείς εσύ στο πάνω κρεβάτι; Ήρθες αργότερα από μένα· σύμφωνα με τη σειρά, εσύ πρέπει να κοιμηθείς στο πάνω κρεβάτι». Εκείνος απαντάει: «Σειρά; Ποτέ δεν ακολούθησα καμία σειρά! Εγώ δεν στέκομαι ποτέ στην ουρά· ούτε για να συναντήσω τον πρόεδρο δεν θα περίμενα στην ουρά! Μπήκες στον κόπο να μάθεις ποιος είμαι εγώ; Τολμάς και μου μιλάς για ουρά, τι θράσος είναι αυτό! Θες να πεθάνεις; Πήγαινε στο πάνω κρεβάτι!» Αναγκάζεσαι, λοιπόν, να υπακούσεις και να πας να κοιμηθείς στο πάνω κρεβάτι. Είναι εκφοβισμός αυτό; Από την ανθρώπινη σκοπιά, μοιάζει με εκφοβισμό. Σε θεωρεί άτολμο και χειραγωγήσιμο. Από την αρχή σού κάνει μια επίδειξη ισχύος για να σε φοβίσει, να σου δώσει ένα μάθημα για να καταλάβεις ποιος είναι. Αυτή είναι η ανθρώπινη σκοπιά, η οπτική γωνία των ανθρώπινων συναισθημάτων και της σάρκας. Αν, όμως, το εξετάσεις από την οπτική της αλήθειας, το βλέπεις με τον ίδιο τρόπο; Εσύ διάλεξες πρώτος το κάτω κρεβάτι, όλα ήταν μια χαρά, αλλά εκείνος επέμενε να μετακομίσεις και σε ενοχλούσε για να πας στο πάνω κρεβάτι. Δεν είναι παράλογο αυτό; Δεν είναι βασανιστήριο; Δεν είναι απάνθρωπη συμπεριφορά και ασέβεια; Δεν συμπεριφέρεται λες και είναι αυτός το αφεντικό και εσύ υπηρέτης ή σκλάβος του; Με ποια λογική σκέφτεται έτσι; Θεωρεί όποιον δεν είναι τόσο τρομερός όσο εκείνος ως υπηρέτη του, ως κάποιον που μπορεί να διατάξει και να βασανίσει. Από την οπτική γωνία της αλήθειας, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να θεωρηθεί εκφοβισμός· είναι βασανισμός των ανθρώπων. Ποιος μπορεί και βασανίζει ανθρώπους; Οι κακοί άνθρωποι, οι δαίμονες, οι τραμπούκοι, οι χούλιγκαν, οι αχρείοι, εκείνοι που είναι παράλογοι, που δεν έχουν ανθρώπινη φύση και δεν σέβονται κανέναν. Δεν ακολουθούν πουθενά κανόνες, συμπεριφέρονται λες και είναι αφεντικά, λες και οτιδήποτε καλό, επωφελές και ωφέλιμο είναι μόνο δικό τους. Οι άλλοι δεν έχουν δικαίωμα σε τέτοια πράγματα, δεν επιτρέπεται καν να σκεφτούν να τα πάρουν. Δεν είναι αχρείος ένας τέτοιος άνθρωπος; (Ναι.) Έτσι κάνουν οι αχρείοι και οι δαίμονες. Εφόσον σε βασανίζουν έτσι, δεν θα φοβόσουν; Θα σκεφτόσουν: «Ποπό, τελικά υπάρχουν τόσο τρομακτικοί άνθρωποι. Αυτός θεωρεί λάθος ακόμα και το να κοιμηθώ στο κάτω κρεβάτι. Τι συμβαίνει;» Θα φοβόσουν και, από εκείνη τη στιγμή και μετά, θα αναγκαζόσουν να του μιλάς πολύ προσεκτικά. Θα το σκεφτόσουν και θα έλεγες μέσα σου: «Δεν γίνεται να τον εκνευρίσω και να τον προκαλέσω, γιατί τότε θα μου κάνει τη ζωή δύσκολη». Αν, λοιπόν, έχεις τέτοια νοοτροπία, τότε έχει πετύχει τον στόχο του. Και ποιος είναι αυτός ο στόχος; Θέλει να σε τρομάξει, να σε κάνει να τον φοβάσαι, να εδραιώσει μια ιεραρχική διαφορά μεταξύ σας, δηλαδή αυτός να είναι το αφεντικό κι εσύ ο υπηρέτης και, όπου κι αν πας, πρέπει να τον ακούς και να υποχωρείς μπροστά του. Με αυτήν την αρχή δεν ενεργεί ο Σατανάς; Εκείνος ο άνθρωπος θεωρεί πως πρέπει να είναι το αφεντικό σου κι εσύ ο υπηρέτης του. Πρέπει να σε πειθαρχεί όπως θέλει, να σε διατάζει και να σε κοροϊδεύει· κι εσύ πρέπει να υποχωρείς σε όλα. Δεν μπορείς να σταθείς ως ίσος προς ίσο απέναντί του· η μόνη περίπτωση να γίνει αυτό είναι όταν θα έχει πεθάνει, γιατί μόνο με έναν νεκρό αξίζεις να είσαι ίσος. Πες Μου, πόσο σ’ έχει εκφοβίσει; Εκείνο που σε έχει τρομάξει κατά βάθος είναι οι κακές πράξεις του και η επιβλητική του συμπεριφορά; (Ναι.) Εφόσον το έχεις αποδεχτεί και έχεις συμβιβαστεί μ’ αυτό, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ως συνέπεια σε έχει διαφθείρει; Σε έχει του χεριού του· όταν κάνει κάτι κακό και παραβιάσει τις αρχές, εσύ δεν θα τολμήσεις να μιλήσεις, επειδή τότε σε είχε διώξει με τις κλωτσιές από το κάτω κρεβάτι και σε έστειλε στο πάνω. Δεν πρόκειται να τολμήσεις άλλη φορά να τον προκαλέσεις· θα τον βλέπεις και θα αλλάζεις δρόμο, και μόνο και μόνο το όνομά του να ακούσεις, θα σε πιάνει κρύος ιδρώτας. Δεν σε έχει τρομοκρατήσει; Δεν τολμάς να του φερθείς με δίκαιο τρόπο, σύμφωνα με τις αρχές· σε έχει του χεριού του. Και ποια είναι η ουσία του ότι σε έχει του χεριού του; Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι είσαι κτήμα του και σε ελέγχει. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πώς πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίσει κάποιος αυτήν την κατάσταση και να ξεφύγει από τον έλεγχο τέτοιων κακών ανθρώπων; Πρέπει αυτά τα κακά άτομα που εκφοβίζουν τους ανθρώπους να θεωρούνται ως ένα φαινόμενο διαφθοράς και κακοποίησης των ανθρώπων από τον Σατανά. Εφόσον, λοιπόν, έχεις διακρίνει αυτήν την ουσία, πώς πρέπει να προσεγγίσεις τώρα το θέμα; Πρέπει βαθιά μέσα σου να αποστρέφεσαι και να απορρίπτεις τους κακούς ανθρώπους, όχι να τους φοβάσαι. Να σκέφτεσαι ως εξής: «Α, ώστε θες να κοιμηθώ στο πάνω κρεβάτι; Ωραία, θα κοιμηθώ στο πάνω. Σήμερα, όμως, είδα τις πράξεις ακόμη ενός κακού ανθρώπου και αναγνώρισα την ουσία του, οπότε από δω και μπρος θα μπορώ να διακρίνω άλλη μία συμπεριφορά που επιδεικνύουν οι κακοί άνθρωποι στην καθημερινότητά τους και πίσω από την πλάτη των υπολοίπων. Από σήμερα και μπρος, θα τον έχω από κοντά σε ό,τι λέει και σε ό,τι κάνει, να δω αν εξαπατά. Αν τον χρησιμοποιεί ο οίκος του Θεού, θα παρατηρήσω αν ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές, αν διαφυλάσσει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αν τυχόν κατασπαταλά τις προσφορές και κατά πόσο συνεχίζει να βασανίζει τους άλλους». Πρέπει να προσεύχεσαι από τα βάθη της καρδιάς σου: «Θεέ μου, Σε παρακαλώ, φανέρωσε αυτόν τον κακό τύπο, δώσε μου τη δυνατότητα να καταλάβω τις κακές πράξεις και την ουσία του. Βοήθησέ με να βρω αποδείξεις για τις κακές πράξεις του και δώσε μου κουράγιο, κάνε με να μη φοβάμαι τους κακούς ανθρώπους, δώσε μου πίστη και δύναμη για να τους πολεμήσω». Θα συνεχίσεις να συγκατοικείς μαζί του και επιφανειακά δεν θα έχει αλλάξει τίποτα, όμως πλέον κατά βάθος δεν θα τον φοβάσαι, γιατί αυτά που σου κάνει δεν αποτελούν εκφοβισμό· αντίθετα, είναι αποκάλυψη και έκθεση της σατανικής του φύσης. Θα συνεχίσεις να τον φοβάσαι μόλις τον δεις μ’ αυτόν τον τρόπο; Θα τον καταριέσαι μέσα σου για κάθε κακή πράξη που αποκαλύπτει και για κάθε παράλογη λέξη που ξεστομίζει, με αυτά τα λόγια: «Είσαι διάβολος, είσαι ο Σατανάς, πράττεις το κακό και αντιστέκεσαι στον Θεό και αργά ή γρήγορα θα σε καταραστεί. Δεν πρόκειται να σε αφήσει ο Θεός να ξεφύγεις· κάποτε θα αποκαλυφθείς!» Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεις τους κακούς ανθρώπους. Πρέπει να βρεις την πίστη και τη δύναμη να τους πολεμήσεις, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και τότε θα βρεις στην καρδιά σου δύναμη και θα πάψεις να τους φοβάσαι. Πώς σου φαίνονται αυτές οι τακτικές; Δεν είναι αποτελεσματικές; (Είναι.) Όταν, λοιπόν, διακρίνεις αυτούς τους ανθρώπους από την οπτική της αλήθειας, δεν είναι αυτό πιο πρακτικό από εκείνο που σου έμαθαν οι γονείς σου: «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι»; Ποιος ο λόγος να φυλάγεσαι; Δεν μπορείς να φυλαχτείς από την κακομεταχείριση και τη διαφθορά του Σατανά, αφού βρίσκεται παντού. Ο Σατανάς δεν διαφθείρει μόνο επιφανειακά και εξωτερικά τους ανθρώπους· σε διαφθείρει και μέσα στις σκέψεις σου. Μπορείς να φυλαχτείς απ’ αυτό; Το κυριότερο είναι να εξοπλιστείς με την αλήθεια και να βασιστείς στον Θεό. Πρέπει να διακρίνεις όχι μόνο τις ενέργειες των κακών ανθρώπων, αλλά και την ουσία τους και ταυτόχρονα να διακρίνεις και τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που εκφράζουν. Έπειτα, πρέπει να εξοπλιστείς με την αλήθεια, να τους εκθέσεις και να τους αναλύσεις με εργαλείο τα λόγια του Θεού, έτσι ώστε να μπορέσουν να τους διακρίνουν και οι αδελφοί και οι αδελφές σου. Αν γίνει αυτό, μπορούν να ξεσηκωθούν όλοι μαζί για να τους απορρίψουν. Πόσο υπέροχο είναι αυτό; Αν βρίσκεσαι πάντα σε θέση άμυνας, πάντα σε επιφυλακή, αν συνεχώς αρνείσαι ή αποφεύγεις, τότε είσαι δειλός· κάτι τέτοιο δεν είναι η εκδήλωση ενός νικητή.

Μετά από τη συναναστροφή που κάναμε για όλα αυτά, βλέπετε τώρα αλλιώς το θέμα του εκφοβισμού; Είναι σωστός ο εκφοβισμός; (Όχι, δεν είναι.) Ποια είναι η φύση του εκφοβισμού; (Είναι βασανισμός από τους κακούς ανθρώπους.) Στην ουσία, οι κακοί άνθρωποι και ο Σατανάς βασανίζουν και ξεγελούν τους υπόλοιπους. Και ποια είναι η φύση του να δέχεται κανείς εκφοβισμό; (Είναι αδυναμία, είναι να μην κάνεις πράξη την αλήθεια, να μην τολμάς να υψώσεις το ανάστημά σου και να αντισταθείς.) Σωστά, η φύση του να δέχεσαι εκφοβισμό είναι να φοβάσαι τους κακούς ανθρώπους και τις δυνάμεις του κακού, να μην έχεις την απαραίτητη πίστη για να πολεμήσεις τον Σατανά, για να αναγνωρίσεις και να διακρίνεις σε βάθος το άσχημο πρόσωπο του Σατανά, και να αντισταθείς στον ποδοπάτημα και στην κακοποίηση του. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όσοι δεν έχουν πίστη έχουν πάντα στην καρδιά τους έναν κόμπο· συνέχεια φοβούνται και σκέφτονται: «Δεν πρέπει να με εκφοβίζουν οι άλλοι. Εγώ δεν εκφοβίζω κανέναν και ούτε πρέπει να με εκφοβίζουν οι άλλοι, όπως έλεγε και η μητέρα μου: “Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι”». Προσεύχονται με αυτά τα λόγια στον Θεό: «Θεέ μου, Σε παρακαλώ, κάνε να μη συναντήσω κακούς ανθρώπους· είμαι άτολμος, πάντα ήμουν απονήρευτος και απλός. Πιστεύω σ’ Εσένα και Σε ακολουθώ· προστάτεψέ με!» Αυτό είναι δειλία. Έχεις ακούσει και καταλαβαίνεις πάρα πολλές αλήθειες. Αφού δεν φοβάσαι τους διαβόλους και τον Σατανά, πώς γίνεται να φοβάσαι έναν κακό άνθρωπο; Φοβάσαι τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα; (Αν με πιάσουν, τότε θα φοβηθώ, αλλά έχω τον Θεό να προσευχηθώ και να βασιστώ σ’ Αυτόν.) Άρα, δεν σε φοβίζει η κακία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και αυτή η εκδήλωση σημαίνει ότι έχεις ένα ορισμένο θεμέλιο στην πίστη σου. Κάποιοι λένε: «Λες πως φοβάμαι τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Αν τον φοβόμουν, θα είχα φτάσει ως εδώ; Δεν είναι αλήθεια αυτό; Αν, όμως, μου ζητήσεις να πω ότι δεν φοβάμαι τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, φοβάμαι λιγάκι να το πω. Κι αν το ακούσει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας;» Άρα, έχεις ακόμα λίγο φόβο. Αυτού του είδους οι άνθρωποι φοβούνται λιγάκι να δηλώσουν δημόσια ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας είναι μοχθηρός και σκληρός· δεν έχουν την απαραίτητη πίστη και το ανάστημά τους είναι ακόμα πολύ μικρό. Δεν σου ζητάω να αναμετρηθείς φανερά με τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα ούτε να τον προκαλέσεις. Αλλά να ξέρεις, τουλάχιστον, κατά βάθος ότι αυτός ο δαίμονας κακομεταχειρίζεται, διαφθείρει, κοροϊδεύει, ποδοπατά τους ανθρώπους και στη συνέχεια τους καταβροχθίζει. Αυτό δεν είναι εκφοβισμός· δεν είναι ότι εκφοβίζει και βασανίζει τους πιστούς επειδή είναι απονήρευτοι και τηρούν τους κανόνες και τους νόμους. Κάτι τέτοιο είναι ανοησία και όποιος το λέει δεν έχει πνευματική κατανόηση. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας σε κακομεταχειρίζεται. Πώς το κάνει αυτό; Σε απειλεί, σε τρομοκρατεί, σε διώκει και σε βασανίζει. Και για ποιον λόγο το κάνει; Για να παραιτηθείς από την πίστη σου, να αρνηθείς και να εγκαταλείψεις τον Θεό κι έπειτα να συμβιβαστείς μαζί του, με τελικό στόχο να τον λατρέψεις, να τον ακολουθήσεις, να υποδουλωθείς σ’ αυτόν, να δεχτείς τις σκέψεις του και να τον προσκυνήσεις γονατιστός. Το απολαμβάνει αυτό και γι’ αυτόν τον λόγο σε καταδιώκει. Ζηλεύει που σε βλέπει να ακολουθείς τον Θεό και όχι εκείνον και γι’ αυτό δεν σε αφήνει ήσυχο. Βέβαια, μήπως πρόκειται να σε αφήσει ήσυχο αν δεν ακολουθείς τον Θεό; (Όχι, κακομεταχειρίζεται και όσους δεν πιστεύουν στον Θεό.) Σωστά, για να το πούμε λαϊκά, τέτοιος είναι· για την ακρίβεια, τέτοια είναι η φύση-ουσία του. Ακόμα κι εκείνους που τον ακολουθούν, εκείνους που τον επαινούν, κι αυτούς τους κακομεταχειρίζεται, τους κοροϊδεύει και τους ποδοπατάει και, μόλις τους χρησιμοποιήσει, τους πετάει· μάλιστα, κάποιους από αυτούς τους σκοτώνει για να τους κλείσει το στόμα και τελικά τους καταβροχθίζει πέρα για πέρα. Όπως και να ’χει, το τέλος τους δεν είναι καθόλου καλό. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει όλοι να διακρίνουν καθαρά ότι η διαμόρφωση και η εμφύσηση διάφορων σκέψεων και απόψεων από την οικογένεια στους ανθρώπους δεν έχει απώτερο σκοπό να τους προστατέψει ή να τους οδηγήσει στο ορθό μονοπάτι. Κάθε άλλο, σκοπός είναι να απομακρύνει τους ανθρώπους από τον Θεό, να τους ωθήσει σε μια ζωή σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά και να τους αναγκάσει να αποδέχονται ξανά και ξανά το ποδοπάτημα από τις διάφορες σκέψεις και τη διαμόρφωση των κακών τάσεων που πηγάζουν από την κοινωνία και από τον Σατανά. Όποιες κι αν είναι οι αρχικές προθέσεις ή ο αρχικός σκοπός της οικογένειας όταν το κάνει αυτό, εν τέλει δεν οδηγεί τους ανθρώπους ούτε στο ορθό μονοπάτι, ούτε στην είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα, ούτε στη σωτηρία. Γι’ αυτό οι άνθρωποι πρέπει, κατά την επιδίωξη της αλήθειας και όσο βαδίζουν σ’ αυτό το μονοπάτι, να εγκαταλείψουν τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που προέρχονται από την οικογένειά τους. Λοιπόν, ας ολοκληρώσουμε εδώ τη σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο!

4 Μαρτίου 2023