Όσο για το θέμα της συζήτησής μας, το πώς ακριβώς θα εγκαταλείψεις, δηλαδή, το μίσος και τον θυμό του παρελθόντος, μια πτυχή είναι να δεις καθαρά αυτούς τους λεγόμενους μη ανθρώπους, να δεις καθαρά πως έχουν τη φύση-ουσία των διαβόλων και του Σατανά, πως η ουσία τους είναι βλαβερή για τους ανθρώπους, είναι ολόιδια και έχει την ίδια πηγή με των διαβόλων, του Σατανά και του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και πως σε παγιδεύουν και σου κάνουν κακό, όπως ακριβώς διαφθείρει ο Σατανάς την ανθρωπότητα. Μόλις το καταλάβεις αυτό, δεν θα εγκαταλείψεις κάπως το μίσος και τον θυμό που νιώθεις; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Δεν αρκεί να τα καταλάβουμε απλώς αυτά τα πράγματα. Μερικές φορές, στενοχωριέμαι και μόνο που τα σκέφτομαι!» Τι πρέπει να κάνεις όταν νιώθεις στενοχωρημένος; Γίνεται να μη νιώθεις καθόλου στενοχώρια; Τα τραύματα αφήνουν πάντα σημάδι, αλλά δεν είναι απαραίτητα κακό να έχεις τέτοια σημάδια. Αυτά ακριβώς τα φαινόμενα αδικίας που υπάρχουν στην κοινωνία, αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα που γεννούν μέσα σου μίσος και θυμό είναι που σου δίνουν τη δυνατότητα να αισθανθείς την αδικία που υπάρχει στην κοινωνία, τη μοχθηρία, την κακοήθεια και την κακία της ανθρωπότητας, και την αδικία και την απόγνωση του κόσμου, με αποτέλεσμα να γεννηθεί μέσα σου η επιθυμία να ποθείς το φως και να λαχταράς να έρθει ο Σωτήρας για να σε σώσει από όλες αυτές τις ταλαιπωρίες. Έχει κάποιο πλαίσιο αυτή η επιθυμία; (Ναι.) Είναι εύκολο να τη νιώσεις; (Όχι.) Αν δεν είχες πάθει ποτέ κακό μέσα στην ανθρωπότητα και την κοινωνία, θα νόμιζες πως υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι στον κόσμο. Αν σκοντάψεις και πέσεις στον δρόμο και κάποιος σε βοηθήσει να σηκωθείς ή πας για ψώνια αλλά δεν σου φτάνουν τα λεφτά για να πληρώσεις και σε βοηθήσει ο διπλανός σου ή χάσεις το πορτοφόλι σου και κάποιος το βρει και σου το επιστρέψει, θα πιστέψεις πως υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι στον κόσμο. Αν έχεις αυτήν τη νοοτροπία και αντίληψη για την κοινωνία, σε ποιον βαθμό θα μπορέσεις να καταλάβεις το νόημα που έχει η σωτηρία της ανθρωπότητας από τον Θεό ή την ανάγκη που υπάρχει να επιτελέσει ο Θεός το έργο της σωτηρίας; Πόσο μεγάλη θα είναι η επιθυμία σου να έρθει ο Σωτήρας και να σε σώσει από τα ατελείωτα βάσανα; Δεν θα είναι πολύ μεγάλη, έτσι δεν είναι; Θα είναι μόνο κάτι σαν ευχή ή φαντασίωση. Όσο περισσότερο βιώνει κανείς δυσκολίες και ταλαιπωρίες στον κόσμο, όσο περισσότερο δέχεται άδικη μεταχείριση ή, για να το θέσουμε διαφορετικά, για όσο μεγαλύτερο διάστημα έχει ζήσει κανείς σε αυτήν την κοινωνία και ανάμεσα στους ανθρώπους, αν είναι κάποιος που νιώθει βαθύ μίσος και θυμό για την ανθρωπότητα και την κοινωνία, τόσο περισσότερο θα εύχεται να λήξει ο Θεός αυτήν την κακή εποχή, να καταστρέψει αυτήν την κακή ανθρωπότητα και να τον σώσει από τα ατελείωτα βάσανα το συντομότερο δυνατό, τιμωρώντας τους κακούς και προστατεύοντας τους καλούς. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Σε αυτό το σημείο, αναλογίζεσαι: «Πρέπει πραγματικά να ευχαριστήσω εκείνους τους δαίμονες για την άδικη μεταχείριση και τις διακρίσεις τους εις βάρος μου, για τις προσβολές και την καταπίεσή τους. Οι μοχθηρές τους πράξεις και το κακό που μου έκαναν με ανάγκασαν να έρθω ενώπιον του Θεού κι έτσι έπαψα να λαχταρώ τον κόσμο και τη ζωή ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους και είμαι πλέον διατεθειμένος να έλθω στον οίκο του Θεού, να προσέλθω ενώπιον του Θεού, να δαπανώ πρόθυμα τον εαυτό μου για τον Θεό, να αφιερώσω ολόκληρη τη ζωή μου σ’ Αυτόν, να ζω μια ζωή με νόημα και να μην έχω πια σχέσεις με κακούς ανθρώπους. Διαφορετικά, θα ήμουν ακόμα σαν αυτούς, θα ακολουθούσα κοσμικές τάσεις και θα επιδίωκα φήμη και κέρδος, την καλή ζωή, τις απολαύσεις της σάρκας και ένα υπέροχο μέλλον. Τώρα πιστεύω στον Θεό, οπότε δεν χρειάζεται να βαδίζω άλλο πια σε εκείνο το στρεβλό μονοπάτι. Δεν τους βλέπω πλέον εχθρικά. Βλέπω καθαρά ποιοι ήταν ανέκαθεν. Υπάρχουν για να παρέχουν υπηρεσίες, είναι αντιθετικά στοιχεία στο έργο του Θεού. Αν δεν ήταν αυτοί, δεν θα μπορούσα να δω ποια είναι ακριβώς η ουσία του κόσμου και της ανθρωπότητας και θα εξακολουθούσα να νομίζω πως ο κόσμος και η ανθρωπότητα πάνε όλο και καλύτερα. Τώρα που βίωσα αυτήν την ταλαιπωρία, δεν θα εναποθέτω πια τις φιλοδοξίες και τις ελπίδες μου ούτε σε αυτόν τον κόσμο ούτε στα χέρια κανενός σπουδαίου ανθρώπου. Αντίθετα, ελπίζω να έρθει η βασιλεία του Θεού και να αναλάβουν την εξουσία η αμεροληψία και η δικαιοσύνη του Θεού». Όταν σκέφτεσαι έτσι, δεν καταλαγιάζουν σιγά σιγά τα συναισθήματα του μίσους και του θυμού που νιώθεις; (Ναι.) Πράγματι, καταλαγιάζουν. Εκτός αυτού, δεν αλλάζει η οπτική και οι απόψεις που έχεις μέσα στην καρδιά σου για τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα; Δεν δείχνει αυτό πως αλλάζουν σταδιακά οι επιλογές σου, οι στόχοι σου και το μονοπάτι που θα ακολουθείς στο μέλλον και πως αρχίζεις σταδιακά να επιδιώκεις τους σωστούς στόχους και να στρέφεσαι προς τη σωστή κατεύθυνση; (Ναι.) Θυμάσαι τα πράγματα που συνέβησαν στο παρελθόν και που σου ράγισαν την καρδιά και σε έκαναν να μισήσεις τον κόσμο και, μόλις δεις ξεκάθαρα το νόημα και την ουσία τους, η καρδιά σου γεμίζει με ευγνωμοσύνη για τον Θεό. Όταν γεμίσεις με ευγνωμοσύνη, δεν την απολαμβάνεις στο μέγιστο; Σκέφτεσαι το εξής: «Οι άπιστοι που δεν πιστεύουν στον Θεό εξακολουθούν να παραπλανώνται, να βλάπτονται και να καταβροχθίζονται από τον ίδιο τον βασιλιά των διαβόλων, τον Σατανά. Τι αξιολύπητο που είναι αυτό! Αν δεν πίστευα στον Θεό και δεν είχα προσέλθει ενώπιόν Του, θα ήμουν σαν αυτούς κι εγώ· θα επιδίωκα τον κόσμο, θα έτρεχα από εδώ κι από εκεί προσπαθώντας να αποκτήσω φήμη, κέρδος και θέση, θα υπέφερα τρομερά και δεν θα σκεφτόμουν ποτέ να αλλάξω πορεία. Θα ήμουν βυθισμένος στην αμαρτία και δεν θα μπορούσα να ξεφύγω από αυτήν. Τι θλιβερό! Τώρα που πιστεύω στον Θεό, κατανοώ την αλήθεια και μπορώ να διακρίνω αυτό το ζήτημα. Το μονοπάτι που θα πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι είναι αυτό της επιδίωξης της αλήθειας· αυτό έχει τη μεγαλύτερη αξία και το μεγαλύτερο νόημα. Τώρα που ο Θεός μού έχει δείξει τόση καλοσύνη και δεν χρειάζεται να βιώνω πια αυτές τις ταλαιπωρίες, είμαι αποφασισμένος να ακολουθήσω τον Θεό μέχρι τέλους, να ακούω τα λόγια Του, να ζω σύμφωνα με αυτά και όχι όπως παλιά, όταν δεν ζούσα καθόλου σαν ανθρώπινο ον» —αυτό δεν σκέφτεσαι; Όπως βλέπεις, έχεις αποκτήσει αυτήν την καλή φιλοδοξία, σωστά; Δεν έχουν σχηματιστεί σταδιακά οι σωστοί στόχοι και η σωστή κατεύθυνση ζωής στις σκέψεις και την αντίληψη των ανθρώπων; Δεν μπορούν πλέον να ξεκινήσουν να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή; (Ναι.) Όταν αποκτήσεις, λοιπόν, αυτά τα θετικά συναισθήματα και αυτές τις θετικές φιλοδοξίες, υπάρχει ακόμα λόγος να σκέφτεσαι εκείνα τα αρνητικά συναισθήματα; Αφού τα σκεφτείς καλά για κάποιο διάστημα ή τα σκεφτείς πολλές φορές μέχρι να τα κατανοήσεις, με αποτέλεσμα να πάψουν τα ζητήματα αυτά να αναστατώνουν το μυαλό σου και να ελέγχουν το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις, τότε, χωρίς να το καταλάβεις, θα εγκαταλείψεις τα συναισθήματα μίσους και θυμού που νιώθεις, θα πάψουν να κυριεύουν την καρδιά σου και, με τον καιρό, θα επιλύσεις το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Σχετίζεται το ζήτημα της επίλυσης της διεφθαρμένης διάθεσής σου με την επιδίωξη της αλήθειας; (Ναι.) Δεν σημαίνει αυτό πως έχεις αρχίσει να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή; Δεν είναι δύσκολο να αρχίσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι αυτό· πρέπει πρώτα να εγκαταλείψεις όλες τις απόψεις που έχεις για τον κόσμο, την ανθρώπινη φύση και την ανθρωπότητα οι οποίες δεν συμφωνούν με τα γεγονότα. Πώς μπορείς να δεις καθαρά τις απόψεις που δεν συμφωνούν με τα γεγονότα; Πώς μπορείς να τις διορθώσεις; Αυτές οι απόψεις κρύβονται στα συναισθήματα που νιώθεις μέσα σου και αυτά τα συναισθήματα κατευθύνουν την κρίση και τον τρόπο σκέψης της ανθρώπινης φύσης σου, καθώς και τον χαρακτήρα, την ομιλία, τις πράξεις σου και, φυσικά, τη συνείδηση και τη λογική σου. Το πιο σημαντικό είναι πως κατευθύνουν και επηρεάζουν τους στόχους που έχεις στη ζωή και το μονοπάτι που ακολουθείς. Εγκατάλειψε, λοιπόν, όλα τα αρνητικά συναισθήματα και όλα τα συναισθήματα που σε ελέγχουν. Αυτό είναι το πρώτο βήμα που θα πρέπει να κάνεις πράξη καθώς επιδιώκεις την αλήθεια. Πρέπει πρώτα να επιλύσεις το ζήτημα των διάφορων αρνητικών συναισθημάτων και να τα επιλύεις καθώς τα ανακαλύπτεις, χωρίς να αφήνεις εκκρεμότητες. Όταν επιλυθούν αυτά τα προβλήματα, δεν θα είσαι πια δέσμιος, δεν θα κουβαλάς πια μέσα σου αυτά τα αρνητικά συναισθήματα καθώς επιδιώκεις την αλήθεια και θα μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια. Εκτός αυτού, όταν αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση, θα είσαι σε θέση να τη διορθώσεις. Είναι εύκολο να επιτευχθεί αυτό; Στην πραγματικότητα, δεν είναι και τόσο εύκολο.

Ενώ αναλύω αυτά τα αρνητικά συναισθήματα στη συναναστροφή Μου, εφαρμόζετε τα όσα λέω στον εαυτό σας; Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Είμαι νέος και δεν έχω ιδιαίτερη εμπειρία από τη ζωή. Δεν έχω αντιμετωπίσει ποτέ αναποδιές ή αποτυχίες, ούτε έχω βιώσει κάποιο τραυματικό γεγονός. Αυτό δεν πάει να πει πως δεν έχω κανένα αρνητικό συναίσθημα;» Όλοι έχουν. Όλοι θα αντιμετωπίσουν πολλές δυσκολίες και όλοι είναι πιθανό να νιώσουν αρνητικά συναισθήματα. Για παράδειγμα, εξαιτίας του υποβάθρου των κακών τάσεων της κοινωνίας σ’ αυτήν την εποχή, πολλά παιδιά μεγαλώνουν σε μονογονεϊκές οικογένειες —άλλα χωρίς την αγάπη της μητέρας τους και άλλα χωρίς την αγάπη του πατέρα τους. Μπορούμε να πούμε πως, αν κάποιος στερείται την αγάπη της μητέρας ή του πατέρα του, κάτι του λείπει. Σε όποια ηλικία κι αν χάσεις την αγάπη του πατέρα ή της μητέρας σου, αυτό θα έχει επίδραση πάνω σου σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό από τη σκοπιά της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Κάποιοι άνθρωποι θα απομονωθούν, άλλοι θα νιώθουν κατώτεροι, κάποιοι θα γίνουν ευερέθιστοι, άλλοι θα νιώθουν ανησυχία και ανασφάλεια, ενώ άλλοι, πάλι, θα κάνουν διακρίσεις εις βάρος των ατόμων του αντίθετου φύλου και θα τα αποφεύγουν. Όπως και να ’χει, όσοι μεγαλώνουν σε αυτό το περιβάλλον θα παρουσιάσουν, λίγο ή πολύ, κάποιες ανωμαλίες στην κανονική ανθρώπινη φύση τους. Στην καθομιλουμένη, θα γίνουν κάπως στρεβλοί. Για παράδειγμα, τα κορίτσια που μεγαλώνουν χωρίς την αγάπη του πατέρα τους είναι σχετικά άπειρα σε ό,τι αφορά τους άντρες. Πρέπει να μάθουν από νεαρή ηλικία πώς να καλύπτουν τις βασικές τους ανάγκες ή ακόμη και να επωμιστούν το βαρύ φορτίο των οικονομικών της οικογένειας και των διαφόρων εργασιών που πρέπει να γίνουν, όπως κάνουν και οι μητέρες τους. Από νεαρή ηλικία, λοιπόν, μαθαίνουν άθελά τους να μεριμνούν και να φροντίζουν για διάφορα πράγματα και να προστατεύουν τον εαυτό τους, τη μητέρα τους και την οικογένειά τους. Έχουν πολύ ανεπτυγμένο αίσθημα αυτοπροστασίας, καθώς και πολύ έντονο αίσθημα κατωτερότητας. Εφόσον έχουν μεγαλώσει σε αυτό το περιβάλλον, θα νιώθουν ασυναίσθητα στα μύχια της καρδιάς τους σαν να έχουν κάποιο ελάττωμα. Έτσι αισθάνονται, ανεξάρτητα από το αν αυτό το συναίσθημα έχει επηρεάσει ποτέ σοβαρά την κρίση ή τις αποφάσεις τους στο παρελθόν. Με λίγα λόγια, μόλις ενηλικιωθεί ένας άνθρωπος, θα υπάρχουν κάποια αρνητικά συναισθήματα που κατευθύνουν τις σκέψεις του. Πάει καιρός που υπάρχουν μέσα του και πάντα θα υπάρχει λόγος να τα νιώθει. Αν, για παράδειγμα, κάποια αγόρια μεγαλώνουν σε μονογονεϊκή οικογένεια και δεν έχουν πατέρα αλλά μόνο μητέρα, μαθαίνουν από νεαρή ηλικία πώς να αναλαμβάνουν τις δουλειές του σπιτιού μαζί με τη μητέρα τους και ο χαρακτήρας τους γίνεται κάπως μητρικός. Τους αρέσει να φροντίζουν τα κορίτσια, δείχνουν συμπόνια απέναντί τους, τα αποδέχονται και τους αρέσει να προστατεύουν τις γυναίκες, ενώ νιώθουν σχετικά προκατειλημμένα απέναντι στους άντρες. Κάποια αγόρια, μάλιστα, νιώθουν βαθιά μέσα τους μια αμυδρή αντιπάθεια και αποστροφή προς τους άντρες, κάνουν διακρίσεις εις βάρος τους, πιστεύοντας πως όλοι οι άντρες είναι άβουλοι και ανεύθυνοι και δεν κάνουν αυτό που είναι σωστό και πρέπον. Υπάρχουν και κάποιοι, βέβαια, που είναι αρκετά φυσιολογικοί. Είναι, όμως, αναπόφευκτο κάποιοι να έχουν ιδιαίτερες, μη ρεαλιστικές ή ανάρμοστες σκέψεις για τους άντρες ή τις γυναίκες, και όλοι αυτοί έχουν ελαττώματα και κουσούρια στην ανθρώπινη φύση τους. Αν κάποιος διαπιστώσει και σου επισημάνει πως έχεις ένα τέτοιο πρόβλημα ή αν εξετάσεις τον εαυτό σου και διαπιστώσεις και καταλάβεις εσύ ο ίδιος πως έχεις ένα τέτοιο σοβαρό αρνητικό συναίσθημα που ήδη επηρεάζει τις επιλογές και την άσκησή σου στον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι και ενεργείς, τότε θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να αποκτήσεις αυτογνωσία. Θα πρέπει να διακρίνεις και να διορθώσεις αυτό το αρνητικό συναίσθημα βάσει των λόγων του Θεού, να πασχίσεις να αποτινάξεις τα δεσμά, τον έλεγχο και την επιρροή αυτού του αρνητικού συναισθήματος, να κάνεις ό,τι μπορείς για να εμποδίσεις την απόλαυση, τον θυμό, τη λύπη, τη χαρά, τον τρόπο σκέψης, την κρίση, τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης σου να γίνουν στρεβλά, ακραία ή να ξεπεράσουν τα όρια. Τι άλλο; Αφού πασχίσεις να εμποδίσεις να συμβούν αυτά τα πράγματα, θα μπορείς να ζήσεις μια κανονική ζωή με τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης και με τα ένστικτα και την ελεύθερη βούληση της κανονικής ανθρώπινης φύσης που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, πασχίζεις να κρατήσεις τις σκέψεις, τα ένστικτα, την ελεύθερη βούληση, την κριτική ικανότητα, τη συνείδηση και τη λογική σου εντός του πεδίου της κανονικής ανθρώπινης φύσης που απαιτεί ο Θεός. Άρα, λοιπόν, όποιο αρνητικό συναίσθημα σε ελέγχει, αυτή είναι και η πτυχή της ανθρώπινης φύσης σου στην οποία έχεις πρόβλημα. Το καταλαβαίνεις αυτό, σωστά; (Ναι.)

Οι άνθρωποι θα καταφέρουν να επιδιώξουν την αλήθεια αν βασιστούν στην κανονική συνείδηση, τη λογική, το ένστικτο και την ελεύθερη βούληση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και στο εύρος των κανονικών ανθρώπινων συναισθημάτων. Δεν υπάρχει τίποτα ακραίο, υπερβολικό και στρεβλό, βλέπεις, στο πεδίο της κανονικής ανθρώπινης φύσης που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο, ούτε υπάρχουν διχασμένες ή διεστραμμένες προσωπικότητες. Πώς εκδηλώνεται το να είσαι υπερβολικός; Δεν είναι υπερβολικό να πιστεύεις διαρκώς πως είσαι άχρηστος και μηδενικό; Δεν είναι μη ρεαλιστικό; (Ναι.) Δεν είναι υπερβολικό να έχεις άκριτα σε μεγάλη εκτίμηση τους άντρες και να πιστεύεις πως είναι καλοί και πιο ικανοί από τις γυναίκες και, ταυτόχρονα, να θεωρείς πως οι γυναίκες είναι ανίκανες και άχρηστες, πως δεν μπορούν να κάνουν τα ίδια με τους άντρες και πως, συνολικά, δεν είναι εξίσου καλές με αυτούς; (Ναι.) Πώς εκδηλώνεται το να φτάνεις τα πράγματα στα άκρα; Με το να θέλεις διαρκώς να υπερβαίνεις τα όσα μπορείς να πετύχεις ενστικτωδώς και να σπρώχνεις τον εαυτό σου πέρα από τα όριά σου. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν πως άλλοι κοιμούνται μόνο πέντε ώρες τη νύχτα και την άλλη μέρα είναι σε θέση να εργαστούν κανονικά· εκείνοι, λοιπόν, πρέπει να κοιμηθούν τέσσερις ώρες τη νύχτα και να δουν πόσες μέρες θα το αντέξουν. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν πως άλλοι τρώνε μόνο δύο γεύματα τη μέρα, αλλά έχουν άφθονη ενέργεια και μπορούν να εργάζονται όλη μέρα· εκείνοι, λοιπόν, πρέπει να τρώνε ένα γεύμα τη μέρα. Αυτό δεν είναι κακό για την υγεία τους; Τι νόημα έχει να θέλεις πάντα να φαίνεσαι πιο ικανός από ό,τι είσαι; Για ποιο πράγμα συναγωνίζεσαι την ίδια σου τη σάρκα; Κάποιοι πενηντάρηδες έχουν δόντια που κουνιούνται και δεν μπορούν να τρώνε πια σκληρές τροφές ή να μασήσουν ζαχαροκάλαμο. Παρόλα αυτά, λένε: «Δεν πειράζει, ας χάσω κάνα δυο δόντια, σιγά το πράγμα. Δεν τα κόβω αυτά τα φαγητά! Πρέπει να ξεπεράσω αυτήν τη δυσκολία, αλλιώς θα είμαι αδύναμος και άχρηστος!» Έτσι δεν φτάνουν στα άκρα; (Ναι.) Θεωρείς πως πρέπει να καταφέρεις όσα δεν μπορείς και όσα δεν έχει τη δυνατότητα να κατορθώσει ενστικτωδώς η ανθρώπινη φύση σου. Παρόλο που δεν μπορείς να τα καταφέρεις με το ταλέντο, τη σοφία ή το ανάστημά σου, ούτε με τις γνώσεις, την ηλικία και το φύλο σου, και πάλι πιστεύεις πως πρέπει να το κάνεις. Κάποιες γυναίκες υπερβάλλουν για τα δυνατά τους σημεία και λένε: «Εμείς οι γυναίκες μπορούμε να κάνουμε ό,τι κάνουν και οι άντρες. Οι άντρες χτίζουν κτίρια, το ίδιο κι εμείς. Οι άντρες πιλοτάρουν αεροπλάνα, το ίδιο κι εμείς. Οι άντρες γίνονται πυγμάχοι, το ίδιο κι εμείς. Οι άντρες κουβαλάνε σακιά εκατό κιλών, το ίδιο κι εμείς». Στο τέλος, όμως, τις τσακίζει τόσο πολύ όλο αυτό που φτύνουν αίμα. Δεν προσπαθούν ακόμα να φανούν πιο ικανές από ό,τι είναι; Δεν είναι ακραίο και υπερβολικό αυτό; Αυτές οι εκδηλώσεις είναι όλες τους ακραίες και υπερβολικές. Έτσι εξετάζουν συχνά τα προβλήματα οι παράλογοι άνθρωποι και έτσι βλέπουν τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα και προσεγγίζουν και επιλύουν τα διάφορα ζητήματα. Για να διορθώσουν, λοιπόν, οι άνθρωποι αυτές τις υπερβολικές εκδηλώσεις, πρέπει πρώτα να βάλουν τέλος σ’ αυτά τα ακραία πράγματα και να τα εγκαταλείψουν. Τα πιο σοβαρά από αυτά είναι τα διάφορα ακραία συναισθήματα που υπάρχουν μέσα στα μύχια της καρδιάς τους. Υπό ορισμένες συνθήκες, αυτά τα συναισθήματα γίνονται συχνά η αιτία να κάνουν ακραίες σκέψεις και να χρησιμοποιούν ακραίες μεθόδους, με αποτέλεσμα να παραστρατούν. Αυτά τα ακραία συναισθήματα όχι μόνο κάνουν τους ανθρώπους να φαίνονται ανόητοι, αδαείς και χαζοί, αλλά και να παραστρατούν και να υφίστανται απώλειες. Ο Θεός θέλει ο άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια να είναι κανονικός, όχι παράλογος, υπερβολικός και ακραίος. Γιατί αυτό; Όσοι είναι παράλογοι και ακραίοι δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν σωστά τα πράγματα, ούτε, βέβαια, να κατανοήσουν αγνά την αλήθεια. Όσοι είναι ακραίοι και επιρρεπείς στις στρεβλώσεις χρησιμοποιούν επίσης ακραίους τρόπους για να κατανοήσουν, να προσεγγίσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο γι’ αυτούς και θα τους προκαλέσει προβλήματα. Δεν είναι μόνο πως θα υποστούν μεγάλες απώλειες, αλλά κάτι τέτοιο επίσης ατιμάζει πολύ σοβαρά τον Θεό. Ο Θεός δεν σου ζητά να σπρώχνεις τον εαυτό σου πέρα από τα όριά σου ούτε να χρησιμοποιείς ακραίες και ριζοσπαστικές μεθόδους για να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αντίθετα, υπό τις συνθήκες στις οποίες η ανθρώπινη φύση σου είναι κανονική από κάθε άποψη και εντός του πεδίου της ανθρώπινης φύσης των όσων μπορείς να κατανοήσεις και να επιτύχεις, θέλει να κάνεις πράξη τα λόγια Του και την αλήθεια και να ανταποκρίνεσαι στις απαιτήσεις Του. Τελικός στόχος είναι να αλλάξει η διεφθαρμένη διάθεσή σου, να διορθωθούν και να αλλάξουν σταδιακά όλες οι σκέψεις και οι απόψεις σου, να κατανοείς όλο και πιο βαθιά τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου και να εμπλουτίζεις όλο και περισσότερο τις γνώσεις σου για τον Θεό, με αποτέλεσμα να υποτάσσεσαι στον Θεό όλο και πιο απτά και πρακτικά. Έτσι θα καταφέρεις να σωθείς.

Έχει νόημα να συναναστρέφομαι πάνω στον τρόπο με τον οποίο εγκαταλείπει κανείς διάφορα αρνητικά συναισθήματα; (Ναι.) Γιατί το κάνω; Το κάνω ώστε, είτε τα διάφορα αυτά αρνητικά συναισθήματα προέκυψαν πριν από πολύ καιρό είτε προκύπτουν στο παρόν, να είσαι σε θέση να τα προσεγγίσεις, να τα εξαλείψεις και να τα διορθώσεις σωστά, να αφήσεις πίσω σου αυτά τα λανθασμένα και αρνητικά συναισθήματα και να φτάσεις σταδιακά στο σημείο να μη βυθίζεσαι πια σε αυτά, ό,τι κι αν συμβεί. Όταν νιώσεις και πάλι διάφορα αρνητικά συναισθήματα, θα έχεις επίγνωση και διάκριση και θα γνωρίζεις το κακό που σου προκαλούν· τότε, φυσικά, θα πρέπει σταδιακά να τα εγκαταλείψεις. Όταν προκύψουν αυτά τα συναισθήματα, θα είσαι σε θέση να δείξεις αυτοσυγκράτηση και να κάνεις σοφές επιλογές, και θα μπορέσεις να τα εγκαταλείψεις ή να αναζητήσεις την αλήθεια για να τα διορθώσεις και να τα χειριστείς. Όπως και να ’χει, δεν πρέπει να σε εμποδίσουν να υιοθετήσεις τις σωστές μεθόδους και τη σωστή στάση και άποψη στον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρεσαι και ενεργείς. Έτσι, θα μειώνονται όλο και περισσότερο τα εμπόδια και τα προσκόμματα στο μονοπάτι σου καθώς επιδιώκεις την αλήθεια, θα είσαι σε θέση να την επιδιώκεις εντός του πεδίου της κανονικής ανθρώπινης φύσης που απαιτεί ο Θεός χωρίς ενόχληση ή, τουλάχιστον, με όλο και λιγότερες ενοχλήσεις, και θα διορθώνεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις σε κάθε είδους καταστάσεις. Γνωρίζεις πλέον το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσεις για να διορθώσεις τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα; Πρώτα απ’ όλα, εξέτασε τον εαυτό σου για να δεις τη διαφθορά που αποκαλύπτεις και δες κατά πόσο αυτά τα αρνητικά συναισθήματα σε επηρεάζουν εσωτερικά και κατά πόσο τα μεταφέρεις στον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρεσαι και ενεργείς. Εκτός αυτού, εξέτασε τα ζητήματα που είναι βαθιά χαραγμένα στη μνήμη σου και μέσα στα μύχια της καρδιάς σου και δες αν τα πράγματα που σου έχουν συμβεί έχουν αφήσει ουλές ή σημάδια και αν διαρκώς σε εμποδίζουν να χρησιμοποιείς τους σωστούς τρόπους και τις σωστές μεθόδους για να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς. Μόλις, λοιπόν, έρθουν στην επιφάνεια τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα που γεννήθηκαν όταν ένιωσες πληγωμένος στο παρελθόν, θα πρέπει στη συνέχεια να τα αναλύσεις, να τα διακρίνεις και να τα διορθώσεις ένα προς ένα σύμφωνα με την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, έχουν προαχθεί σε επικεφαλής πολλές φορές, αλλά στη συνέχεια έχουν αντικατασταθεί ή τοποθετηθεί σε άλλες θέσεις· αυτό τους κάνει να νιώθουν ένα πολύ αρνητικό συναίσθημα. Δεν καταλαβαίνουν ποτέ γιατί προάγονται και έπειτα αντικαθίστανται και τοποθετούνται σε άλλες θέσεις ξανά και ξανά, και έτσι δεν γνωρίζουν ποτέ τις ελλείψεις, τα ελαττώματα και τη διαφθορά τους, ούτε τη βασική αιτία των παραβάσεων που διαπράττουν. Επειδή δεν επιλύουν ποτέ αυτά τα ζητήματα, βαθιά μέσα τους δημιουργείται η εξής εντύπωση και σκέψη: «Έτσι αξιοποιεί τους ανθρώπους ο οίκος του Θεού. Όταν αξιοποιείσαι, εξυψώνεσαι· όταν δεν αξιοποιείσαι, σε διώχνουν». Όσοι νιώθουν έτσι μπορεί στην κοινωνία να βρουν ένα μέρος να ξεσπάσουν. Στον οίκο του Θεού, όμως, νιώθεις πως δεν μπορείς να ξεσπάσεις πουθενά, πως δεν υπάρχει ούτε ο τρόπος ούτε το περιβάλλον για να ξεσπάσεις, οπότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι το καταπιείς. Όταν το κάνεις αυτό, δεν το εγκαταλείπεις πραγματικά, απλώς το θάβεις βαθιά μέσα σου. Κάποιοι άνθρωποι νομίζουν πως μια μέρα θα εκτελούν καλά το καθήκον τους και, αν το δουν αυτό οι αδελφοί και οι αδελφές τους, θα τους επιλέξουν ξανά ως επικεφαλής. Άλλοι θέλουν να εκτελούν ήσυχα το καθήκον τους και να μην ξαναγίνουν επικεφαλής, και λένε: «Όποιος κι αν μου δώσει προαγωγή, εγώ επικεφαλής δεν γίνομαι. Δεν με παίρνει να ταπεινωθώ, δεν τον αντέχω αυτόν τον πόνο. Δεν με αφορά καθόλου ποιος θα γίνει επικεφαλής και ποιος θα αντικατασταθεί. Εγώ επικεφαλής δεν ξαναγίνομαι. Έτσι, δεν θα χρειαστεί να νιώσω τον πόνο και το αίσθημα ότι δέχομαι επίθεση που νιώθω όταν με αντικαθιστούν. Απλώς θα κάνω καλά τη δουλειά μου και θα αναλάβω αυτήν την ευθύνη. Όσο για τον προορισμό και το τέλος που με περιμένουν, αυτό το αφήνω στα χέρια του Θεού και εξαρτάται από Εκείνον». Τι είδους συναίσθημα είναι αυτό; Δεν είναι απόλυτα ακριβές να το αποκαλέσουμε κατωτερότητα· νομίζω πως είναι ορθό να το αποκαλέσουμε κατάθλιψη, απόγνωση, αποκλεισμό και καταπίεση. Πιστεύουν το εξής: «Ο οίκος του Θεού είναι ένα μέρος όπου αποδίδεται η δικαιοσύνη. Εμένα, όμως, με προάγουν συχνά και έπειτα με αντικαθιστούν. Νιώθω πολύ αδικημένος, αλλά δεν έχω τον τρόπο να φέρω αντίρρηση, οπότε απλώς θα υποταχθώ! Μιλάμε για τον οίκο του Θεού, πού αλλού θα μπορούσα να πάω για να υποστηρίξω τη θέση μου; Έχω συνηθίσει να ζω έτσι. Κανείς στον κόσμο δεν με εκτιμά ιδιαίτερα, και το ίδιο συμβαίνει και στον οίκο του Θεού. Πολύ απλά δεν θα σκέφτομαι πώς θα είναι τα πράγματα στο μέλλον». Είναι αποκαρδιωμένοι όλη μέρα, δεν τους κινεί τίποτα το ενδιαφέρον, ενεργούν πάντα με προχειρότητα και κάνουν λίγες από τις εργασίες που γνωρίζουν να κάνουν και τίποτε άλλο. Δεν μελετούν, δεν καταβάλλουν προσπάθεια, δεν σκέφτονται τίποτα σε βάθος και δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν το τίμημα. Στο τέλος, ξεμένουν πολύ γρήγορα από ενέργεια, σβήνει ο ενθουσιασμός που είχαν στην αρχή, πιστεύουν πως τίποτα δεν έχει σχέση μ’ αυτούς και ο παλιός τους εαυτός έχει πια χαθεί. Δεν είναι απεγνωσμένοι; (Ναι.) Κάποιος τούς ρωτά το εξής: «Πώς νιώθεις που αντικαταστάθηκες;» Εκείνοι απαντούν: «Το επίπεδό μου είναι χαμηλό. Πώς να νιώθω; Δεν το καταλαβαίνω». Ο άλλος τους ρωτά: «Θα ήθελες να σε επιλέξουν ξανά ως επικεφαλής;» Εκείνοι απαντούν: «Γιατί να θέλω κάτι τέτοιο; Δεν είναι πρακτικό! Το επίπεδό μου είναι χαμηλό και δεν μπορώ να ικανοποιήσω τις προθέσεις του Θεού». Δεν είναι απόλυτα ρεαλιστικό να πούμε πως είναι απελπισμένοι και τα έχουν παρατήσει. Απλώς νιώθουν μονίμως αποκαρδιωμένοι, σε κατάθλιψη, αποκομμένοι και απεγνωσμένοι. Δεν θέλουν να πουν σε κανέναν τι νιώθουν μέσα στην καρδιά τους, δεν θέλουν να μιλήσουν ανοιχτά, ούτε θέλουν να επιλύσουν τα προβλήματα, τις δυσκολίες, τις διεφθαρμένες καταστάσεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους· απλώς το παίζουν συνεχώς γενναίοι. Ποιο συναίσθημα είναι αυτό; (Η κατάθλιψη.) Προσκολλώνται, μάλιστα, στην εξής ιδέα: «Θα κάνω ό,τι μου ζητήσει ο Θεός και θα εργαστώ σκληρά σε όποιο έργο μού αναθέσει η εκκλησία. Μην τα βάλετε, όμως, μαζί μου αν δεν μπορέσω να το ολοκληρώσω, γιατί δεν φταίω εγώ που έχω χαμηλό επίπεδο!» Στην πραγματικότητα, ένας τέτοιος άνθρωπος όντως πιστεύει αληθινά στον Θεό και έχει πάρει αποφάσεις. Πάντα θα ακολουθεί τον Θεό, δεν θα Τον αφήσει ποτέ και δεν θα εγκαταλείψει ποτέ το καθήκον του. Απλώς δεν δίνει καμία σημασία στη ζωή-είσοδο, στο να κάνει αυτοκριτική και να διορθώσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Μπορεί να κερδίσει την αλήθεια αν πιστεύει κατ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν είναι προβληματικό γι’ αυτόν; (Ναι, είναι.) Ακόμη κι αν τον σκότωναν στο ξύλο, πάλι δεν θα έλεγε πως δεν πιστεύει στον Θεό. Εξαιτίας, όμως, κάποιων ιδιαίτερων συνθηκών και επειδή έχει βιώσει κάποιες ιδιαίτερες καταστάσεις και σενάρια, και κάποιοι άνθρωποι του έχουν πει ορισμένα πράγματα, έχει αποκαρδιωθεί και αποθαρρυνθεί τόσο πολύ που δεν μπορεί να σταθεί ξανά στα πόδια του και να βρει ενέργεια. Αυτό δεν δείχνει πως έχει αρνητικά συναισθήματα; (Ναι.) Αν νιώθεις αρνητικά συναισθήματα, αυτό αποδεικνύει πως υπάρχει πρόβλημα· και όταν υπάρχει πρόβλημα, θα πρέπει να το λύσεις. Πάντα υπάρχει ένας τρόπος κι ένα μονοπάτι για να επιλυθούν τα προβλήματα· δεν είναι ανεπίλυτα. Εξαρτάται απλώς από το αν μπορείς να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα και αν θέλεις να το λύσεις ή όχι. Αν θέλεις να το λύσεις, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα που δεν μπορεί να λυθεί. Αν προσέλθεις ενώπιον του Θεού και αναζητήσεις την αλήθεια στα λόγια Του, μπορείς να ξεπεράσεις κάθε δυσκολία. Η αποκαρδίωση, η κατάθλιψη, η απόγνωση και η καταπίεσή σου, από την άλλη, όχι μόνο δεν θα σε βοηθήσουν να επιλύσεις τα προβλήματά σου, αλλά θα γίνουν και η αιτία τα προβλήματά σου όλο και να χειροτερεύουν και να γίνονται πιο σοβαρά. Το πιστεύετε αυτό; (Ναι.) Άρα, λοιπόν, σε όποια λανθασμένα συναισθήματα κι αν προσκολλάσαι αυτήν τη στιγμή ή όποια κι αν σε έχουν κατακλύσει, ελπίζω να καταφέρεις να τα αφήσεις πίσω σου. Όποιος κι αν είναι ο λόγος ή η δικαιολογία σου, τη στιγμή που σε κατακλύζει κάποιο αφύσικο αίσθημα, σε έχει κατακλύσει ένα ακραίο συναίσθημα. Όταν συμβεί αυτό, είναι βέβαιο πως θα περιορίζει την επιδίωξη, τις αποφάσεις και τις επιθυμίες σου, καθώς και, φυσικά, τους στόχους που επιδιώκεις στη ζωή. Κάτι τέτοιο έχει σοβαρές συνέπειες.

Τέλος, υπάρχει κάτι που θα ήθελα να σας πω: Μην αφήσεις ένα μικρό αίσθημα ή ένα απλό, ασήμαντο συναίσθημα να σε μπερδεύει για το υπόλοιπο της ζωής σου, με αποτέλεσμα να σε εμποδίσει να σωθείς και να καταστρέψει την ελπίδα σου για σωτηρία. Κατάλαβες; (Ναι.) Αυτό το συναίσθημά σου δεν είναι απλώς αρνητικό· για να είμαστε πιο ακριβείς, στην πραγματικότητα εναντιώνεται στον Θεό και την αλήθεια. Μπορεί να νομίζεις πως είναι ένα συναίσθημα εντός της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά, στα μάτια του Θεού, δεν είναι ένα απλό ζήτημα συναισθήματος, αλλά μια μέθοδος εναντίωσης στον Θεό. Είναι μια μέθοδος που χαρακτηρίζεται από αρνητικά συναισθήματα και την οποία χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να αντισταθούν στον Θεό, στα λόγια Του και στην αλήθεια. Αν θέλεις, λοιπόν, να επιδιώξεις την αλήθεια, ελπίζω να εξετάσεις σε βάθος τον εαυτό σου για να δεις αν προσκολλάσαι σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, αν αντιστέκεσαι πεισματικά και βλακωδώς στον Θεό και αν Τον ανταγωνίζεσαι. Αν έχεις βρει την απάντηση μέσω της αυτοεξέτασης, αν έχεις συνειδητοποιήσει κάτι και έχεις αποκτήσεις καθαρή επίγνωση, τότε σου ζητώ να εγκαταλείψεις πρώτα αυτά τα συναισθήματα. Μην τα εκτιμάς και μην προσκολλάσαι σε αυτά, γιατί θα καταστρέψουν τόσο εσένα και τον προορισμό σου όσο και την ευκαιρία και την ελπίδα που έχεις να επιδιώξεις την αλήθεια και να σωθείς. Σε αυτό το σημείο ολοκληρώνεται η σημερινή μας συναναστροφή.

24 Σεπτεμβρίου 2022