Οι άνθρωποι συχνά δηλώνουν ότι αφήνουν τον Θεό να είναι η ζωή τους, αλλά δεν το έχουν ακόμη βιώσει μέχρι αυτό το σημείο. Εσύ απλώς λες ότι ο Θεός είναι η ζωή σου, ότι σε καθοδηγεί κάθε μέρα, ότι τρως και πίνεις τα λόγια Του κάθε μέρα και προσεύχεσαι σε Αυτόν κάθε μέρα και ότι Εκείνος έχει γίνει η ζωή σου. Η γνώση αυτών που λένε τα λόγια αυτά είναι τόσο επιφανειακή. Σε πολλούς ανθρώπους, δεν υπάρχει βάση. Τα λόγια του Θεού έχουν εμφυτευτεί μέσα τους, αλλά δεν έχουν ακόμη βλαστήσει, πολύ λιγότερο δε, έχουν φέρει οποιουσδήποτε καρπούς. Σήμερα, σε ποιο βαθμό το έχετε βιώσει; Μόνο τώρα, αφού ο Θεός σε έχει αναγκάσει να φτάσεις τόσο μακριά, αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να αφήσεις τον Θεό. Κάποια μέρα, όταν θα έχεις βιώσει κάποια πράγματα μέχρι κάποιο σημείο, αν ο Θεός σε ωθούσε να φύγεις, δεν θα είχες αυτή τη δυνατότητα. Πάντα θα αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να είσαι χωρίς τον Θεό μέσα σου. Μπορείς να είσαι χωρίς σύζυγο ή παιδιά, χωρίς οικογένεια, χωρίς μητέρα ή πατέρα, χωρίς τις απολαύσεις της σάρκας, αλλά δεν μπορείς να είσαι χωρίς τον Θεό. Όντας χωρίς τον Θεό, θα είναι σαν να χάνεις τη ζωή σου, δεν θα μπορέσεις να ζήσεις χωρίς τον Θεό. Όταν το έχεις βιώσει μέχρι αυτό το σημείο, θα έχεις πετύχει το σκοπό της πίστης σου στον Θεό και, με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός θα έχει γίνει η ζωή σου, θα έχει γίνει το θεμέλιο της ύπαρξής σου και δεν θα είσαι ποτέ ξανά σε θέση να εγκαταλείψεις τον Θεό. Όταν το βιώσεις σε αυτό το βαθμό, θα έχεις αληθινά απολαύσει την αγάπη του Θεού, η σχέση σου με τον Θεό θα είναι τόσο στενή, ο Θεός θα είναι η ζωή σου, η αγάπη σου, και, εκείνη τη στιγμή, θα προσευχηθείς στον Θεό και θα πεις: «Ω Θεέ Μου! Δεν μπορώ να Σε αφήσω, είσαι η ζωή μου, μπορώ να φύγω χωρίς τίποτα άλλο, αλλά χωρίς Εσένα δεν μπορώ να συνεχίσω να ζω». Αυτό είναι το πραγματικό ανάστημα των ανθρώπων. Είναι η πραγματική ζωή. Μερικοί άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να έρθουν μέχρι εδώ σήμερα: πρέπει να συνεχίσουν είτε το θέλουν είτε όχι, και πάντα αισθάνονται σαν να είναι ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Πρέπει να βιώσεις με τέτοιο τρόπο ότι ο Θεός είναι η ζωή σου, έτσι ώστε εάν ο Θεός απομακρυνόταν από σένα, θα ήταν σαν να χάνεις τη ζωή σου. Ο Θεός πρέπει να είναι η ζωή σου και πρέπει να είσαι ανίκανος να Τον αφήσεις. Με αυτόν τον τρόπο, θα έχεις βιώσει τον Θεό, και εκείνη τη στιγμή, όταν αγαπήσεις και πάλι τον Θεό, θα αγαπάς πραγματικά τον Θεό και θα είναι μια μοναδική, καθαρή αγάπη. Μια μέρα, όταν οι εμπειρίες σου είναι τέτοιες που η ζωή σου έχει φτάσει σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο, θα προσευχηθείς στον Θεό, θα φας και θα πιεις τα λόγια του Θεού και δεν θα είσαι σε θέση να εγκαταλείψεις τον Θεό μέσα σου, και ακόμα κι αν θέλεις, δεν θα μπορείς να Τον ξεχάσεις. Ο Θεός θα έχει γίνει η ζωή σου. Μπορεί να ξεχάσεις τον κόσμο, να ξεχάσεις τη γυναίκα και τα παιδιά σου, αλλά θα έχεις πρόβλημα αν ξεχάσεις τον Θεό —αυτό είναι αδύνατο, αυτή είναι η πραγματική σου ζωή και η αληθινή αγάπη σου για τον Θεό. Όταν η αγάπη των ανθρώπων για τον Θεό έχει φτάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο, τίποτα απ’ όσα αγαπούν οι άνθρωποι δεν είναι ισάξιο με την αγάπη τους για τον Θεό, είναι η νούμερο ένα αγάπη τους και, με αυτόν τον τρόπο, είναι σε θέση να εγκαταλείψουν τα πάντα και είναι πρόθυμοι να αποδεχθούν όλη την αντιμετώπιση και το κλάδεμα από τον Θεό. Όταν έχεις επιτύχει μια αγάπη για τον Θεό που ξεπερνά όλες τις άλλες, θα ζήσεις στην πραγματικότητα και στην αγάπη του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αυτοί που αγαπούν τον Θεό θα ζουν για πάντα μέσα στο φως Του