Στην πράξη, η τήρηση των εντολών θα πρέπει να συνδέεται με την άσκηση της αλήθειας. Καθώς τηρεί κανείς τις εντολές, πρέπει να κάνει πράξη την αλήθεια. Όταν κάποιος κάνει πράξη την αλήθεια, δεν πρέπει να παραβιάζει τις αρχές των εντολών, ούτε να αντιβαίνει στις εντολές. Πρέπει να κάνεις οτιδήποτε ζητά από εσένα ο Θεός. Η τήρηση των εντολών και η άσκηση της αλήθειας είναι πράγματα αλληλένδετα, όχι αντικρουόμενα. Όσο περισσότερο κάνεις πράξη την αλήθεια, τόσο πιο ικανός γίνεσαι να διατηρείς την ουσία των εντολών. Όσο περισσότερο κάνεις πράξη την αλήθεια, τόσο περισσότερο θα καταλαβαίνεις τον λόγο του Θεού, όπως αυτός εκφράζεται μέσα από τις εντολές. Η άσκηση της αλήθειας και η τήρηση των εντολών δεν είναι αντικρουόμενες ενέργειες —είναι αλληλένδετες. Στην αρχή, μόνο αφότου τήρησε ο άνθρωπος τις εντολές, μπόρεσε να κάνει πράξη την αλήθεια και να λάβει διαφώτιση από το Άγιο Πνεύμα· αυτή, όμως, δεν είναι η αρχική πρόθεση του Θεού. Ο Θεός ζητά να Τον λατρεύεις με την καρδιά σου, και όχι μόνο να συμπεριφέρεσαι σωστά. Ωστόσο, πρέπει να τηρείς τις εντολές τουλάχιστον επιφανειακά. Σταδιακά, μέσω εμπειρίας, και αφού οι άνθρωποι αποκτήσουν πιο ξεκάθαρη κατανόηση του Θεού, θα πάψουν να επαναστατούν εναντίον Του και να Του αντιστέκονται, και δεν θα τρέφουν πια αμφιβολίες για το έργο Του. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούν οι άνθρωποι να τηρούν την ουσία των εντολών. Συνεπώς, η απλή τήρηση των εντολών δίχως την άσκηση της αλήθειας είναι αναποτελεσματική, και δεν συνιστά αληθινή λατρεία του Θεού, διότι δεν έχεις αποκτήσει ακόμα αληθινό ανάστημα. Η τήρηση των εντολών χωρίς την αλήθεια ισοδυναμεί μόνο με άκαμπτη προσκόλληση στους κανόνες. Με αυτόν τον τρόπο, οι εντολές θα γίνονταν ο νόμος σου, πράγμα που δεν θα σε βοηθούσε να αναπτυχθείς στη ζωή. Αντιθέτως, θα γίνονταν το φορτίο σου και θα σε δέσμευαν σφιχτά σαν τους νόμους της Παλαιάς Διαθήκης, κάνοντάς σε να χάσεις την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Επομένως, μόνο αν κάνεις πράξη την αλήθεια μπορείς να τηρείς αποτελεσματικά τις εντολές, και τηρείς τις εντολές προκειμένου να κάνεις πράξη την αλήθεια. Κατά τη διαδικασία της τήρησης των εντολών, θα κάνεις πράξη ακόμη περισσότερες αλήθειες, και όταν κάνεις πράξη την αλήθεια, θα αποκτάς ακόμη βαθύτερη κατανόηση της πραγματικής σημασίας των εντολών. Ο σκοπός και η σημασία της απαίτησης του Θεού να τηρεί ο άνθρωπος τις εντολές δεν είναι να τον κάνει απλώς να ακολουθεί τους κανόνες, όπως μπορεί να φαντάζεται εκείνος· αντιθέτως, έχει να κάνει με την είσοδό του στη ζωή. Η έκταση της ανάπτυξής σου στη ζωή υπαγορεύει τον βαθμό στον οποίο θα μπορείς να τηρείς τις εντολές. Παρότι οι εντολές είναι για να τις τηρεί ο άνθρωπος, η ουσία των εντολών γίνεται προφανής μόνο μέσα από την εμπειρία ζωής του ανθρώπου. Οι περισσότεροι άνθρωποι υποθέτουν ότι η σωστή τήρηση των εντολών σημαίνει πως είναι «απόλυτα προετοιμασμένοι και πως το μόνο που μένει είναι να αρπαχθούν». Πρόκειται για εξωφρενική άποψη και δεν συνάδει με το θέλημα του Θεού. Όσοι λένε τέτοια πράγματα δεν επιθυμούν να σημειώσουν πρόοδο και λαχταρούν τη σάρκα. Πρόκειται για ανοησία! Δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα! Το θέλημα του Θεού δεν είναι να κάνει απλώς κάποιος πράξη την αλήθεια χωρίς να τηρεί στην πραγματικότητα τις εντολές. Όσοι το κάνουν αυτό είναι ανάπηροι· είναι σαν τους ανθρώπους που τους λείπει ένα πόδι. Αν απλώς τηρεί κανείς τις εντολές, σαν να τηρεί κανόνες, μα δεν κατέχει την αλήθεια, ούτε αυτό μπορεί να ικανοποιήσει το θέλημα του Θεού. Όπως εκείνοι που τους λείπει ένα μάτι, οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό πάσχουν κι αυτοί από μια μορφή αναπηρίας. Μπορεί να πει κανείς ότι αν τηρείς σωστά τις εντολές και αποκτήσεις μια ξεκάθαρη κατανόηση του πρακτικού Θεού, τότε θα έχεις την αλήθεια. Από μια σχετική οπτική γωνία, θα έχεις αποκτήσει πραγματικό ανάστημα. Αν κάνεις πράξη την αλήθεια που θα έπρεπε να κάνεις πράξη, τότε θα τηρείς και τις εντολές, και αυτά τα δύο πράγματα δεν αντικρούουν το ένα το άλλο. Η άσκηση της αλήθειας και η τήρηση των εντολών είναι δύο συστήματα, τα οποία αποτελούν αμφότερα αναπόσπαστα μέρη της εμπειρίας ζωής ενός ανθρώπου. Η εμπειρία κάποιου θα πρέπει να αποτελεί την ενοποίηση της τήρησης των εντολών και της άσκησης της αλήθειας, και όχι τον διαχωρισμό τους. Εντούτοις, υπάρχουν τόσο διαφορές όσο και συνδέσεις μεταξύ των δύο αυτών πραγμάτων.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»