Απ’ ό,τι φαίνεται, στη φαντασία των ανθρώπων, ο Θεός είναι πολύ ανώτερος και είναι ασύλληπτος. Λες και ο Θεός δεν κατοικεί ανάμεσα στους ανθρώπους, λες και τους περιφρονεί επειδή είναι τόσο ανώτερος. Ο Θεός, ωστόσο, διαλύει τις αντιλήψεις των ανθρώπων και τις εξαλείφει όλες, τις θάβει σε «τάφους» όπου γίνονται στάχτη. Η στάση του Θεού απέναντι στις αντιλήψεις της ανθρωπότητας είναι παρόμοια με τη στάση Του απέναντι στους νεκρούς, καθορίζοντάς τες κατά βούληση. Φαίνεται ότι οι «αντιλήψεις» δεν παράγουν αντιδράσεις· γι’ αυτό, από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι σήμερα, ο Θεός επιτελεί αυτό το έργο και δεν έχει σταματήσει ποτέ. Εξαιτίας της σάρκας, οι άνθρωποι διαφθείρονται από τον Σατανά και, εξαιτίας των ενεργειών του Σατανά στη γη, οι άνθρωποι διαμορφώνουν κάθε λογής αντιλήψεις μέσα στην πορεία των εμπειριών τους. Αυτό αποκαλείται «φυσική διαμόρφωση». Αυτό είναι το τελευταίο στάδιο του έργου του Θεού επί γης, οπότε η μέθοδος του έργου Του έχει φτάσει στο απόγειό της, και Αυτός εντείνει την εκπαίδευση των ανθρώπων, ώστε να ολοκληρωθούν μέσα από το ύστατο έργο Του και να ικανοποιήσουν τελικά το θέλημα του Θεού. Παλιότερα, υπήρχε μόνο η φώτιση και η διαφώτιση από το Άγιο Πνεύμα μεταξύ των ανθρώπων, χωρίς να εκφέρει λόγο ο ίδιος ο Θεός. Όταν ο Θεός μίλησε με την ίδια Του τη φωνή, οι πάντες σάστισαν, ενώ τα σημερινά λόγια είναι ακόμα πιο αινιγματικά. Είναι ακόμα πιο δύσκολο να γίνει κατανοητό το νόημά τους, και οι άνθρωποι φαίνεται να μένουν έκθαμβοι, διότι το πενήντα τοις εκατό των λόγων Του είναι μέσα σε εισαγωγικά. «Όταν μιλάω, οι άνθρωποι ακούνε τη φωνή Μου με απόλυτη προσήλωση· όταν, όμως, σιωπώ, ξεκινούν και πάλι τα δικά τους “εγχειρήματα”». Αυτό το χωρίο περιέχει μία λέξη μέσα σε εισαγωγικά. Όσο περισσότερο χιούμορ χρησιμοποιεί στην έκφρασή Του ο Θεός, όπως κάνει εδώ, τόσο περισσότερο ελκύει τους ανθρώπους να διαβάσουν τα λόγια Του. Οι άνθρωποι είναι σε θέση να δεχθούν κάποιον να τους αντιμετωπίσει, όταν είναι χαλαροί. Εντούτοις, αυτό γίνεται κυρίως για να μην αποθαρρυνθούν ή απογοητευτούν περισσότεροι άνθρωποι, όταν δεν καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι μια τακτική του Θεού στον πόλεμο ενάντια στον Σατανά. Μόνο με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι θα διατηρήσουν το ενδιαφέρον τους για τα λόγια του Θεού και θα συνεχίσουν να τους δίνουν προσοχή, ακόμα κι όταν αδυνατούν να παρακολουθήσουν το νόημά τους. Παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχει μεγάλη γοητεία σε όλα τα λόγια Του που δεν περικλείονται σε εισαγωγικά, οπότε είναι πιο αξιοσημείωτα και κάνουν τους ανθρώπους να αγαπούν ακόμα περισσότερο τα λόγια του Θεού και να νιώθουν τη γλυκύτητα των λόγων Του μέσα στην καρδιά τους. Καθώς τα λόγια του Θεού διακρίνονται από ένα τεράστιο εύρος μορφών, είναι πλούσια και ποικίλα, και επειδή δεν επαναλαμβάνονται τα ουσιαστικά στα πολυάριθμα λόγια του Θεού, μέσα από την τρίτη αίσθησή τους, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός είναι πάντοτε καινούργιος και ποτέ παλιός. Για παράδειγμα: «Δεν ζητώ από τους ανθρώπους να είναι απλοί “καταναλωτές”· τους ζητώ, επιπλέον, να είναι “παραγωγοί” που κατατροπώνουν τον Σατανά». Οι λέξεις «καταναλωτές» και «παραγωγοί» σε αυτήν την πρόταση έχουν παρόμοιο νόημα με κάποιες λέξεις που αναφέρθηκαν σε προηγούμενες περιπτώσεις, αλλά ο Θεός δεν είναι άκαμπτος· αντιθέτως, κάνει τους ανθρώπους να έχουν επίγνωση της φρεσκάδας Του και κατ’ αυτόν τον τρόπο να εκτιμήσουν την αγάπη του Θεού. Το χιούμορ στην έκφραση του Θεού περιέχει την κρίση Του και τις απαιτήσεις Του από την ανθρωπότητα. Καθώς όλα τα λόγια του Θεού έχουν κάποιον σκοπό, καθώς όλα έχουν κάποιο νόημα, το χιούμορ Του δεν αποσκοπεί απλώς να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα ή να κάνει τους ανθρώπους να γελάνε τρανταχτά, ούτε αποσκοπεί μόνο και μόνο να τους χαλαρώσει. Αντιθέτως, το χιούμορ του Θεού έχει στόχο να απελευθερώσει τους ανθρώπους από δεσμά πέντε χιλιάδων ετών και να μην τους αφήσει να γίνουν ξανά δέσμιοι, ώστε να είναι σε καλύτερη θέση να δεχτούν τα λόγια του Θεού. Η μέθοδος του Θεού είναι να χρησιμοποιεί ένα κουταλάκι ζάχαρη για να κατέβει πιο εύκολα το φάρμακο· δεν βάζει τους ανθρώπους να καταπιούν με το ζόρι πικρό φάρμακο. Υπάρχει πίκρα μέσα στη γλυκύτητα, αλλά και γλυκύτητα στην πίκρα.

«Όταν μια αχνή αχτίδα φωτός αρχίζει να λάμπει στην Ανατολή, όλοι οι άνθρωποι μέσα στο σύμπαν της δίνουν λίγη παραπάνω προσοχή. Έχοντας βγει από τον λήθαργο στον οποίον ήταν βυθισμένοι, οι άνθρωποι εφορμούν για να παρατηρήσουν την πηγή αυτού του ανατολικού φωτός. Λόγω της περιορισμένης τους ικανότητας, κανένας δεν είναι ακόμα σε θέση να δει το μέρος απ’ όπου προέρχεται το φως». Αυτό συμβαίνει παντού στο σύμπαν, όχι μόνο ανάμεσα στους υιούς του Θεού και στον λαό Του. Οι άνθρωποι στους θρησκευτικούς κύκλους, αλλά και οι άπιστοι, όλοι έχουν αυτήν την αντίδραση. Τη στιγμή που φεγγοβολάει το φως του Θεού, οι καρδιές όλων αλλάζουν σταδιακά και αρχίζουν, άθελά τους, να ανακαλύπτουν ότι η ζωή τους δεν έχει κανένα νόημα, ότι η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία. Οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν το μέλλον, δεν σκέφτονται το αύριο ούτε ανησυχούν για το αύριο· αντ’ αυτού εμμένουν στην ιδέα ότι θα πρέπει να τρώνε και να πίνουν περισσότερο όσο είναι ακόμα «νέοι», και ότι όλα θα αξίζουν τον κόπο μόλις φτάσει η έσχατη ημέρα. Οι άνθρωποι δεν έχουν καμία απολύτως επιθυμία να κυβερνήσουν τον κόσμο. Το σθένος της αγάπης του ανθρώπινου γένους για τον κόσμο εκλάπη σύσσωμο από τον «διάβολο», αλλά κανένας δεν ξέρει ποια είναι η ρίζα. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να τρέχουν πάνω κάτω και να ειδοποιεί ο ένας τον άλλον, διότι η ημέρα του Θεού δεν έχει έρθει ακόμα. Μία μέρα, οι πάντες θα μάθουν τις απαντήσεις σε όλα τα ασύλληπτα μυστήρια. Αυτό ακριβώς εννοούσε ο Θεός όταν είπε: «Οι άνθρωποι θα ξυπνήσουν από τον ύπνο και τα όνειρά τους, και μόνο τότε θα συνειδητοποιήσουν ότι η ημέρα Μου έχει επέλθει σταδιακά πάνω τους». Όταν φτάσει εκείνη η στιγμή, όλοι οι άνθρωποι που ανήκουν στον Θεό θα είναι σαν πράσινα φύλλα, «περιμένοντας να παίξουν τον δικό τους ξεχωριστό ρόλο για Μένα, ενώ βρίσκομαι στη γη». Τόσοι πολλοί μεταξύ του λαού του Θεού στην Κίνα εξακολουθούν να υποτροπιάζουν, αφότου ο Θεός εκφέρει τη φωνή Του, οπότε ο Θεός λέει: «κι όμως, ανήμποροι να αλλάξουν τα γεγονότα, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα παρά να περιμένουν από Μένα να εξαγγείλω την ποινή τους». Θα υπάρχουν ακόμα κάποιοι ανάμεσά τους που θα πρέπει να εξολοθρευτούν —δεν θα παραμείνουν όλοι αναλλοίωτοι. Αντιθέτως, οι άνθρωποι θα μπορούν μόνο να πληρούν τα πρότυπα αφότου υποβληθούν σε εξετάσεις, σύμφωνα με τις οποίες θα εκδοθούν «πιστοποιητικά ποιότητας»· αλλιώς, θα πεταχτούν στον σωρό με τα σκουπίδια. Ο Θεός υποδεικνύει συνεχώς την πραγματική κατάσταση της ανθρωπότητας, οπότε οι άνθρωποι νιώθουν όλο και περισσότερο τη μυστηριώδη φύση του Θεού. «Αν δεν ήταν Θεός, πώς θα ήταν σε θέση να γνωρίζει την πραγματική κατάστασή μας τόσο καλά;» Παρ’ όλ’ αυτά, εξαιτίας της αδυναμίας των ανθρώπων, «στις καρδιές τους οι άνθρωποι δεν Με έχουν ούτε πολύ ψηλά ούτε πολύ χαμηλά. Όσον τους αφορά, δεν έχει καμία σημασία αν υπάρχω ή όχι». Αυτή δεν είναι ακριβώς η κατάσταση όλων των ανθρώπων, η οποία ταιριάζει καλύτερα με την πραγματικότητα; Όσον αφορά τους ανθρώπους, ο Θεός υπάρχει όταν Τον αναζητούν και δεν υπάρχει όταν δεν Τον αναζητούν. Με άλλα λόγια, ο Θεός υπάρχει στις καρδιές των ανθρώπων τη στιγμή που χρειάζονται τη βοήθειά Του, αλλά εξαφανίζεται όταν πάψουν πλέον να Τον έχουν ανάγκη. Αυτό υπάρχει στις καρδιές των ανθρώπων. Στην πραγματικότητα, οι πάντες επάνω στη γη σκέφτονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, συμπεριλαμβανομένων όλων των «άθεων», και η «εντύπωσή» τους για τον Θεό είναι επίσης αόριστη και ασαφής.

«Συνεπώς, τα βουνά γίνονται σύνορα ανάμεσα στα έθνη της γης, τα ύδατα γίνονται φραγμοί που διατηρούν τους λαούς διαφορετικών τόπων χώρια, ενώ ο αέρας ρέει από τον έναν άνθρωπο στον άλλον μέσα στον χώρο πάνω από τη γη». Αυτό ήταν το έργο που έκανε ο Θεός ενώ δημιουργούσε τον κόσμο. Όταν αναφέρεται αυτό, μπερδεύονται οι άνθρωποι: Μήπως ο Θεός θέλει να δημιουργήσει έναν άλλον κόσμο; Είναι δίκαιο να ειπωθεί το εξής: Κάθε φορά που μιλάει ο Θεός, τα λόγια Του περιέχουν τη δημιουργία, τη διαχείριση και την καταστροφή του κόσμου. Απλώς, ορισμένες φορές τα λόγια Του είναι ξεκάθαρα, ενώ άλλες είναι αόριστα. Όλη η διαχείριση του Θεού ενσωματώνεται στα λόγια Του· απλώς οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα ξεχωρίσουν. Οι ευλογίες που ο Θεός προσφέρει στους ανθρώπους κάνουν την πίστη τους να εκατονταπλασιαστεί. Από έξω, φαίνεται σαν να τους δίνει μια υπόσχεση ο Θεός, αλλά στην ουσία αποτελεί το μέτρο σύγκρισης των απαιτήσεων του Θεού από τους ανθρώπους της βασιλείας Του. Όσοι είναι κατάλληλοι προς χρήση θα παραμείνουν, ενώ όσοι δεν είναι, θα τους καταπιεί μια συμφορά που θα πέσει από τους ουρανούς. «Ο κεραυνός που σκίζει τους ουρανούς θα πατάξει τους ανθρώπους· τα θεόρατα βουνά, καθώς γκρεμίζονται, θα τους θάψουν από κάτω· τα άγρια θηρία θα τους κατασπαράξουν από την πείνα και οι ωκεανοί θα φουσκώσουν και θα τους καταπιούν. Καθώς η ανθρωπότητα σπαράσσεται από εμφύλιες διαμάχες, όλοι οι άνθρωποι επιζητούν την ίδια την καταστροφή τους μέσα από μεγάλες συμφορές που προκαλούνται ανάμεσά τους». Αυτή είναι η «ειδική μεταχείριση» που θα επιβληθεί σ’ εκείνους που δεν πληρούν τα πρότυπα και σ’ εκείνους που δεν θα λάβουν σωτηρία αργότερα στη βασιλεία του Θεού. Όσο περισσότερο ο Θεός λέει πράγματα, όπως «Είναι σίγουρο ότι, υπό την καθοδήγηση του φωτός Μου, θα σπάσετε αυτήν τη θηλιά με την οποία σας στραγγαλίζουν οι δυνάμεις του σκότους. Είναι σίγουρο ότι, εν μέσω του σκότους, δεν θα χάσετε το φως που σας καθοδηγεί», τόσο περισσότερο οι άνθρωποι αποκτούν επίγνωση της ίδιας της ευπρέπειάς τους· κατ’ αυτόν τον τρόπο, έχουν περισσότερη πίστη στην αναζήτηση μιας νέας ζωής. Ο Θεός παρέχει στους ανθρώπους αυτό που Του ζητάνε. Από τη στιγμή που ο Θεός τούς εκθέτει ως έναν βαθμό, αλλάζει τον τρόπο της έκφρασής Του και χρησιμοποιεί έναν τόνο ευλογίας για να αποκομίσει το βέλτιστο αποτέλεσμα. Το να θέτει απαιτήσεις στην ανθρωπότητα με αυτόν τον τρόπο αποφέρει πιο πρακτικά αποτελέσματα. Επειδή οι άνθρωποι είναι όλοι πρόθυμοι να συζητάνε για δουλειές με τους ομολόγους τους —είναι όλοι ειδικοί στις επιχειρήσεις— εκεί ακριβώς αποσκοπεί ο Θεός όταν τα λέει αυτά. Οπότε, τι είναι η «Σινείμ»; Ο Θεός εδώ δεν αναφέρεται στην επίγεια βασιλεία που έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, αλλά σε μια συνάθροιση όλων των αγγέλων που προήλθαν από τον Θεό. Οι λέξεις «σταθεροί και ακλόνητοι» υπονοούν ότι οι άγγελοι θα διασπάσουν όλες τις δυνάμεις του Σατανά και κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εδραιώσουν τη Σινείμ σε ολόκληρο το σύμπαν. Συνεπώς, το πραγματικό νόημα της Σινείμ είναι μια συνάθροιση αγγέλων επάνω στη γη, κι εδώ αναφέρεται σε εκείνους επάνω στη γη. Επομένως, η βασιλεία που θα υπάρχει κατόπιν επάνω στη γη θα αποκαλείται «Σινείμ» κι όχι «βασιλεία». Η «βασιλεία» επάνω στη γη δεν έχει πραγματικό νόημα· στην ουσία, είναι η Σινείμ. Συνεπώς, μόνο αν κανείς τα συνδέσει με τον ορισμό της Σινείμ θα μπορέσει να γνωρίσει το πραγματικό νόημα των λόγων «θα ακτινοβολήσετε σίγουρα τη δόξα Μου σ’ ολόκληρο το σύμπαν». Αυτό καταδεικνύει την ταξινόμηση όλων των ανθρώπων επί της γης στο μέλλον. Ο λαός της Σινείμ θα είναι όλοι βασιλιάδες που θα κυβερνούν όλους τους λαούς στη γη, αφότου θα έχουν υποστεί παίδεμα. Τα πάντα επάνω στη γη θα λειτουργούν κανονικά, χάρη στη διαχείριση του λαού της Σινείμ. Αυτό δεν είναι παρά ένα πρόχειρο προσχέδιο της κατάστασης. Όλοι οι άνθρωποι θα παραμείνουν εντός της βασιλείας του Θεού, που σημαίνει ότι θα παραμείνουν στη Σινείμ. Οι άνθρωποι στη γη θα είναι σε θέση να επικοινωνούν με τους αγγέλους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι ουρανοί και η γη θα συνδέονται· ή, με άλλα λόγια, όλοι οι άνθρωποι επάνω στη γη θα υποταχθούν στον Θεό και θα Τον αγαπούν, όπως κάνουν οι άγγελοι στους ουρανούς. Εκείνη τη στιγμή, ο Θεός θα παρουσιαστεί ανοιχτά σε όλους τους ανθρώπους επάνω στη γη και θα τους επιτρέψει να αντικρίσουν την πραγματική Του όψη με γυμνούς οφθαλμούς και θα αποκαλυφθεί σ’ αυτούς ανά πάσα στιγμή.