Ξέρετε ποιους ανθρώπους εγκαταλείπει τελικά ο Θεός; (Εκείνους που παραμένουν συνέχεια αδιάλλακτοι και δεν μετανοούν ενώπιόν Του.) Ποια είναι η συγκεκριμένη κατάσταση ανθρώπων σαν κι αυτούς; (Όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, είναι πάντα επιπόλαιοι· όταν πάλι αντιμετωπίζουν προβλήματα, δεν αναζητούν την αλήθεια για να τα λύσουν. Δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά την άσκηση της αλήθειας και κάνουν τα πάντα με προχειρότητα. Αρκούνται απλώς στο να μην κάνουν κακά και άσχημα πράγματα, αλλά δεν πασχίζουν προς την κατεύθυνση της αλήθειας.) Η επιπόλαιη συμπεριφορά εξαρτάται απ’ την περίσταση. Κάποιοι άνθρωποι την έχουν επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και μάλιστα πιστεύουν ότι η επιπολαιότητα είναι κάτι το φυσιολογικό. Κάποιοι είναι επίτηδες επιπόλαιοι, δηλαδή επιλέγουν συνειδητά να ενεργούν με τέτοιον τρόπο. Το κάνουν όταν δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, και ακόμα κι όταν την καταλάβουν, δεν βελτιώνουν τη συμπεριφορά τους. Δεν κάνουν πράξη την αλήθεια κι ενεργούν σταθερά με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να έχουν την παραμικρή αλλαγή. Όταν κάποιος τους επικρίνει, ούτε ακούνε ούτε αποδέχονται το κλάδεμα. Κάθε άλλο, εμμένουν πεισματικά στις θέσεις τους μέχρι τέλους. Πώς λέγεται αυτό; Λέγεται αδιαλλαξία. Όλοι γνωρίζουν ότι η «αδιαλλαξία» είναι ένας όρος αρνητικός και υποτιμητικός. Δεν είναι καλή λέξη. Ποια έκβαση νομίζετε, λοιπόν, πως θα είχε κανείς αν ίσχυε γι’ αυτόν ο όρος «αδιάλλακτος», αν ταίριαζε σ’ αυτήν την περιγραφή; (Ο Θεός τον αποστρέφεται, τον απορρίπτει και τον παραμερίζει.) Να σας πω κάτι: Ο Θεός απεχθάνεται περισσότερο και θέλει περισσότερο απ’ όλους να εγκαταλείψει τους αδιάλλακτους ανθρώπους αυτού του είδους. Ξέρουν καλά τα παραπτώματά τους, αλλά δεν μετανοούν, δεν παραδέχονται ποτέ τα λάθη τους· βρίσκουν συνέχεια δικαιολογίες κι επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους και να αποποιηθούν την ευθύνη, ενώ ψάχνουν βολικούς και πλάγιους τρόπους να αποφύγουν το θέμα. Κρύβουν τις πράξεις τους για να μην τις δουν οι άλλοι και κάνουν συνέχεια λάθη χωρίς μέσα τους να έχουν το παραμικρό ίχνος μετάνοιας ή εξομολόγησης. Ένας τέτοιος άνθρωπος προκαλεί πολλά προβλήματα, και δεν είναι εύκολο να φτάσει στη σωτηρία. Αυτούς τους ανθρώπους θέλει να εγκαταλείψει ο Θεός. Γιατί να τους εγκαταλείψει; (Επειδή δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και η συνείδησή τους είναι πλέον μουδιασμένη.) Τέτοιοι άνθρωποι δεν σώζονται με τίποτα. Ο Θεός δεν σώζει αυτούς τους ανθρώπους· δεν κάνει τέτοιο άχρηστο έργο. Εξωτερικά φαίνεται ότι ο Θεός δεν τους σώζει και δεν τους θέλει, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει ένας πρακτικός λόγος, ότι, δηλαδή, αυτοί οι άνθρωποι δεν αποδέχονται τη σωτηρία Του· απορρίπτουν τη σωτηρία του Θεού και αντιστέκονται σ’ αυτήν. Σκέφτονται: «Τι κερδίζω αν υποταχθώ σ’ Εσένα, αν αποδεχτώ και κάνω πράξη την αλήθεια; Ποιο είναι το όφελος; Θα το κάνω μόνο αν έχω να αποκομίσω κάποιο όφελος. Αν δεν έχω να κερδίσω κάτι, τότε δεν πρόκειται το κάνω». Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι που τους καθοδηγεί η ιδιοτέλεια, και η ιδιοτέλεια καθοδηγεί όλους όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια. Όσοι καθοδηγούνται από την ιδιοτέλεια δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Πώς θα αντιδράσει κάποιος τον οποίο τον καθοδηγεί η ιδιοτέλεια αν προσπαθήσεις να συναναστραφείς μαζί του πάνω στην αλήθεια και του ζητήσεις να αποκτήσει αυτογνωσία και να παραδεχτεί τα λάθη του; «Τι έχω να κερδίσω αν παραδεχτώ τα λάθη μου; Τι ευλογίες θα λάβω αν με κάνεις να παραδεχτώ ότι έσφαλα και με βάλεις να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου και να μετανοήσω; Θα ζημιωθεί η φήμη μου και τα συμφέροντά μου. Θα υποστώ απώλειες. Ποιος θα με αποζημιώσει;» Τέτοια νοοτροπία έχουν αυτοί οι άνθρωποι. Επιδιώκουν μόνο το προσωπικό τους κέρδος και θεωρούν πολύ ασαφές το να ενεργούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο προκειμένου να λάβουν τις ευλογίες του Θεού. Πολύ απλά, το θεωρούν αδύνατον· πιστεύουν μόνο ό,τι βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια. Ανθρώπους σαν κι αυτούς τους καθοδηγεί η ιδιοτέλεια· ζουν σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Αυτή είναι η φύση-ουσία τους. Πιστεύουν κατά βάθος πως το να αναγνωρίζουν τον Θεό και την αλήθεια σημαίνει ότι πιστεύουν στον Θεό. Θεωρούν αποδεκτό το να μην κάνουν κακό, με την προϋπόθεση, όμως, να κερδίζουν οφέλη και να μην έχουν καθόλου απώλειες. Μόνο όταν δεν θίγονται τα συμφέροντά τους μιλάνε για την άσκηση της αλήθειας και την υποταγή στον Θεό. Αν πληγούν τα συμφέροντά τους, τότε δεν μπορούν ούτε να κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε να υποταχθούν στον Θεό. Ακόμα πιο αδύνατο είναι να δαπανήσουν τον εαυτό τους, να υποφέρουν ή να πληρώσουν τίμημα για τον Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι αληθινοί πιστοί. Ζουν για τα συμφέροντά τους, επιδιώκουν μόνο ευλογίες και οφέλη, και δεν θέλουν να ταλαιπωρηθούν ούτε να πληρώσουν τίμημα, μα απ’ την άλλη δεν παύουν να θέλουν μια θέση στον οίκο του Θεού για να αποφύγουν την έκβαση του θανάτου. Τέτοιοι άνθρωποι δεν αποδέχονται το παραμικρό μέρος της αλήθειας και δεν γίνεται να σωθούν από τον Θεό. Ο Θεός μπορεί παρ’ όλα αυτά να τους σώσει; Σίγουρα θα τους αποστρέφεται, θα τους απορρίψει και θα τους αποκλείσει. Αυτό σημαίνει ότι δεν τους σώζει ο Θεός; Οι ίδιοι έχουν εγκαταλείψει τον εαυτό τους. Δεν πασχίζουν προς την κατεύθυνση της αλήθειας, δεν προσεύχονται ούτε βασίζονται στον Θεό. Άρα, πώς γίνεται να τους σώσει ο Θεός; Ο μόνος δρόμος είναι να τους εγκαταλείψει, να τους παραμερίσει και να τους αφήσει να κάνουν αυτοκριτική. Αν θέλουν να σωθούν, τότε ο μόνος τρόπος είναι να αποδεχτούν την αλήθεια, να φτάσουν στην αυτογνωσία, να κάνουν πράξη τη μετάνοια και να βιώσουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν τα κάνουν όλα αυτά, μπορούν να λάβουν την έγκριση του Θεού. Πρέπει να κάνουν πράξη την αλήθεια, ώστε μπορέσουν να υποταχθούν στον Θεό και να έχουν τον φόβο Του· αυτός είναι και ο απώτερος στόχος της σωτηρίας. Οι άνθρωποι πρέπει να ενσαρκώνουν και να βιώνουν την υποταγή στον Θεό και τον φόβο Θεού. Αν δεν βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τότε δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι να επιλέξεις. Αν κάποιος δεν βαδίζει σ’ αυτό το μονοπάτι, το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι δεν πιστεύει πως η αλήθεια μπορεί να τον σώσει. Δεν πιστεύει ότι όλα τα λόγια που είπε ο Θεός μπορούν να τον αλλάξουν και να τον κάνουν αληθινό άνθρωπο. Επιπλέον, ουσιαστικά δεν πιστεύει ότι ο Θεός είναι η αλήθεια ούτε πιστεύει ότι η αλήθεια μπορεί να αλλάξει και να σώσει τους ανθρώπους. Επομένως, όπως κι αν το αναλύσεις, η καρδιά ενός τέτοιου ανθρώπου είναι γεμάτη αδιαλλαξία. Ό,τι κι αν γίνει, αυτός ο άνθρωπος αρνείται να αποδεχτεί την αλήθεια, και είναι αδύνατον να σωθεί.

Έχουν κάποιοι από σας αδιάλλακτη κατάσταση; (Ναι.) Είστε, λοιπόν, όλοι σας αδιάλλακτοι; Τι διαφορά έχει το να έχεις αδιάλλακτη κατάσταση και το να είσαι αδιάλλακτος; Θα πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ των δύο, αφού πρόκειται για διαφορετικά ζητήματα. Το να έχεις αδιάλλακτη κατάσταση σημαίνει να έχεις μια τέτοιου είδους διεφθαρμένη διάθεση. Αν καταφέρεις να αποδεχτείς την αλήθεια, τότε μπορείς να φτάσεις στη σωτηρία· αν, όμως, είσαι αδιάλλακτος ως άνθρωπος, τότε θα έχεις πρόβλημα. Οι αδιάλλακτοι άνθρωποι δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια· δεν θα μπορέσουν να φτάσουν στη σωτηρία. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο είδη ανθρώπων. Όσοι έχουν μια αδιάλλακτη κατάσταση επιδεικνύουν κάποια επαναστατική συμπεριφορά και αποκαλύπτουν μέσα τους κάποια διαφθορά. Όσο, όμως, αποκαλύπτουν αυτήν τη διαφθορά, εξομολογούνται συνέχεια τις αμαρτίες τους, μετανοούν ενώπιον του Θεού και αποδέχονται συνεχώς την κρίση, την παίδευση και τη συμμόρφωσή Του. Όσες φορές κι αν αποτύχουν ή σκοντάψουν, μπορούν να κάνουν αυτοκριτική, να λύσουν τα προβλήματα, να ξανασηκωθούν και να συνεχίσουν να ακολουθούν τον Θεό. Μέσα απ’ αυτό το ταξίδι, κατανοούν στ’ αλήθεια τη διεφθαρμένη τους διάθεση και συνειδητοποιούν ότι το γεγονός πως βιώνουν την κρίση και την παίδευση του Θεού είναι πράγματι μια μορφή σωτηρίας, και ότι δεν μπορούν χωρίς αυτά. Καθώς μετανοούν συνέχεια, εξομολογούνται όλη την ώρα και αποδέχονται συνέχεια την κρίση και την παίδευση του Θεού, η ζωή τους αναπτύσσεται βήμα βήμα και η πνευματική τους κατάσταση αλλάζει συνεχώς. Κατά τη διαδικασία αυτή, μπορεί κανείς να αποβάλει σιγά σιγά τη διεφθαρμένη διάθεσή του, και τότε αναπτύσσεται και μεταμορφώνεται. Αν κρίνει κανείς από την επαναστατική συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων, μπορεί να μοιάζουν κι αυτοί αρκετά αδιάλλακτοι, ενώ κάποιες φορές έχουν πράγματι αδιάλλακτη κατάσταση· δεν είναι, όμως, τέτοιου είδους άνθρωποι. Εφόσον δεν είναι τέτοιου είδους άνθρωποι, τότε σίγουρα έχουν να παρουσιάσουν θετικές συμπεριφορές και πρόοδο. Άνθρωποι σαν κι αυτούς μπορούν να σωθούν. Τι άνθρωποι είστε εσείς; (Αναγνωρίζουμε πότε έχουμε σφάλει, και είμαστε πρόθυμοι να μετανοήσουμε ενώπιον του Θεού και να διορθώσουμε τα λάθη μας.) Εάν καταλαβαίνεις τα λάθη σου, την επαναστατικότητά σου και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις, κι αν μέσα σου νιώθεις τύψεις και μεταμέλεια, τότε αυτό είναι καλό και υπάρχει ελπίδα για σωτηρία. Αν, όμως, υποκειμενικά δεν καταλαβαίνεις καθόλου την επαναστατικότητά σου ή τη διαφθορά σου, και αν, όταν κάποιος την επισημαίνει, εσύ πεισμώνεις και δεν το αποδέχεσαι, ενώ καταφεύγεις μάλιστα ακόμα και σε σοφιστείες και δικαιολογίες, τότε θα έχεις πρόβλημα· δεν θα είναι εύκολο να σωθείς. Αν πιστεύεις στον Θεό για λίγο καιρό, ας πούμε για τρία με πέντε χρόνια, και ακόμα δεν καταλαβαίνεις πολλά πράγματα για την πίστη, γι’ αυτό φταίει το πολύ μικρό σου ανάστημα. Αν, όμως, πιστεύεις για πάνω από δέκα χρόνια και συνεχίζεις να μην έχεις αυτογνωσία και να μην αποδέχεσαι το κλάδεμα, τότε έχεις μεγάλο πρόβλημα. Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει αδιάλλακτη διάθεση και αρνείται να αποδεχτεί την αλήθεια. Όσο γι’ αυτούς που δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και δεν διαθέτουν πραγματικότητα, πρέπει να εξετάσουμε σε ποιο χρονικό σημείο βρίσκονται. Κάποιοι έχουν καλό επίπεδο, εισέρχονται γρήγορα στην αλήθεια και μετά από μόλις ένα ή δύο χρόνια πίστης, καταλαβαίνουν ήδη τι σημαίνει ζωή-είσοδος. Πιθανό, επίσης, να έχουν επαφή με ανθρώπους που τα έχουν πάει καλά στη ζωή-είσοδο, που διαθέτουν την αλήθεια-πραγματικότητα και καταλαβαίνουν πολλές αλήθειες. Αυτά τα πράγματα τα λαχταρούν κι οι νέοι πιστοί, και γι’ αυτό ακούνε πολύ και λαμβάνουν πολλά, με αποτέλεσμα να έχουν γρήγορη ζωή-είσοδο. Κάποιοι άνθρωποι έχουν κακό επίπεδο, και ακόμα κι αν έρθουν σε επαφή με ανθρώπους καλού επιπέδου, η πρόοδός τους είναι αργή. Άλλοι έχουν μια έμφυτη αντιπάθεια για την αλήθεια, και όσα χρόνια κι αν πιστεύουν, δεν πρόκειται να την κάνουν πράξη ούτε να σημειώσουν πρόοδο στη ζωή τους. Σε κάποιους αρέσει απλώς να κάνουν πράγματα και είναι πολύ ενθουσιώδεις, αλλά δεν είναι πρόθυμοι να πασχίσουν προς την κατεύθυνση της αλήθειας. Είναι απασχολημένοι κάθε μέρα, αλλά δεν σημειώνουν πρόοδο στη ζωή τους. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό μπορούν να βρεθούν σε ένα σωρό καταστάσεις. Παρ’ όλα αυτά, μόνο εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια μπορούν να την κάνουν πράξη, να την αποκτήσουν και να φτάσουν στη σωτηρία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανησυχητικό για έναν πιστό απ’ το να έχει αδιάλλακτη διάθεση και να μην αποδέχεται την αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι προκαλούν τα μεγαλύτερα προβλήματα και αυτό είναι πρόβλημα της φύσης τους. Μπορεί να αποδέχονται το δόγμα, αλλά αρνούνται να αποδεχτούν την αλήθεια. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που έχουν τις λιγότερες πιθανότητες να σωθούν. Το μόνο που μπορεί να γίνει μ’ αυτούς που δεν αγαπούν την αλήθεια και την αποστρέφονται είναι να εγκαταλειφθούν.

Θα σας πω δύο παραδείγματα από ψέματα. Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων που είναι ικανοί να πουν ψέματα. Εσείς πρέπει να διακρίνετε ποιοι άνθρωποι είναι αδιάλλακτοι και αμετανόητοι. Πρέπει, επίσης, να διακρίνετε ποιοι μπορούν να σωθούν. Αυτοί που μπορούν να σωθούν, παρόλο που αποκαλύπτουν συχνά διαφθορά, εφόσον μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, να κάνουν αυτοκριτική και να φτάσουν στην αυτογνωσία, έχουν ακόμα ελπίδες. Στο πρώτο παράδειγμα, έχουμε έναν άνθρωπο που έλεγε συχνά ψέματα. Από τη στιγμή, όμως, που κατανόησε την αλήθεια, την επόμενη φορά που είπε κάποιο ψέμα αντέδρασε διαφορετικά. Ένιωσε βαθύ πόνο και οδύνη, και αναλογίστηκε: «Πάλι είπα ψέματα. Γιατί δεν μπορώ να αλλάξω; Αυτήν τη φορά, ό,τι κι αν γίνει, πρέπει να φανερώσω το ζήτημα, να εκφραστώ ανοιχτά για να αποκαλύψω και να αναλύσω τον αληθινό μου εαυτό. Πρέπει να ξεκαθαρίσω το γεγονός ότι έλεγα ψέματα για να διαφυλάξω την υπόληψή μου». Μόλις εκφράστηκε ανοιχτά και μετά τη συναναστροφή, ηρέμησε και συνειδητοποίησε το εξής: «Τελικά το ψέμα είναι πολύ επώδυνο, ενώ η ειλικρίνεια είναι κάτι τόσο βολικό και υπέροχο! Ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς· αυτήν την ομοιότητα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι». Αφότου βίωσε αυτήν τη λίγη ευφορία, από τότε κι έπειτα, είχε τον νου του να λέει λιγότερα ψέματα, να τα αποφεύγει όσο το δυνατόν περισσότερο, να μιλάει όταν έχει κάτι να πει, και να είναι ειλικρινής στα λόγια και στις πράξεις, να είναι ειλικρινής άνθρωπος. Όταν, όμως, του τύχαινε μια κατάσταση που είχε σχέση την υπερηφάνεια του, φυσικό και επόμενο ήταν να πει ψέματα, κάτι που αργότερα το μετάνιωνε. Αργότερα, βρέθηκε σε μια κατάσταση κατά την οποία μπορούσε να φανεί καλός, και είπε πάλι ψέματα. Μίσησε τον εαυτό του μέσα του. Σκέφτηκε: «Γιατί δεν μπορώ να ελέγξω το στόμα μου; Μήπως έχει κάποιο πρόβλημα η φύση μου; Μήπως είμαι πολύ δόλιος;» Συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να λύσει αυτό το πρόβλημα· αν δεν το έλυνε, ο Θεός θα τον αποστρεφόταν, θα τον απέρριπτε και θα τον απέκλειε. Προσευχήθηκε στον Θεό, ζητώντας να πειθαρχηθεί αν έλεγε ξανά ψέματα, και ήταν πρόθυμος να αποδεχτεί την τιμωρία. Βρήκε το θάρρος να αναλύσει τον εαυτό του στις συναθροίσεις και είπε: «Όταν έλεγα ψέματα σε αυτές τις καταστάσεις, το έκανα επειδή είχα εγωιστικά κίνητρα και με κυβερνούσαν οι σκοποί μου. Με την αυτοκριτική, συνειδητοποίησα ότι κάθε φορά που λέω ψέματα, το κάνω για λόγους ματαιοδοξίας ή για το προσωπικό μου κέρδος. Τώρα το βλέπω καθαρά: Ζω για την περηφάνια και για τα συμφέροντά μου, κι αυτό με έκανε να λέω συνέχεια ψέματα για το καθετί». Καθώς ανέλυε τα ψέματά του, φανέρωσε και τους σκοπούς του και ανακάλυψε το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής του. Βγαίνει έτσι διπλά κερδισμένος· μπορεί να κάνει πράξη το να είναι ειλικρινής και την ίδια στιγμή να αποκτήσει διαφώτιση και να αναγνωρίσει τη διεφθαρμένη του διάθεση. Έπειτα, συλλογίστηκε: «Πρέπει να αλλάξω! Μόλις ανακάλυψα ότι έχω αυτό το πρόβλημα. Πρόκειται για αληθινή διαφώτιση απ’ τον Θεό. Όσοι κάνουν πράξη την αλήθεια έχουν τις ευλογίες Του!» Πήρε, επίσης, μια μικρή γεύση από το πόσο γλυκιά είναι η άσκηση της αλήθειας. Μια μέρα, όμως, άθελά του είπε άλλο ένα ψέμα. Προσευχήθηκε και πάλι στον Θεό, ζητώντας να τον πειθαρχήσει. Επίσης, αναλογίστηκε γιατί όποτε μιλάει, έχει πάντα κρυφούς σκοπούς, και γιατί σκέφτεται πάντα τη ματαιοδοξία και την περηφάνια του, και όχι τις προθέσεις του Θεού. Μετά την αυτοκριτική, κατάλαβε κάπως τη διεφθαρμένη διάθεσή του και άρχισε να απεχθάνεται τον εαυτό του. Συνέχισε με αυτόν τον τρόπο να αναζητά την αλήθεια και να πασχίζει προς την κατεύθυνσή της. Μετά από τρία με πέντε χρόνια, τα ψέματά του μειώνονταν όλο και περισσότερο, ενώ σε όλο και περισσότερες περιπτώσεις έλεγε αυτό που σκεφτόταν και φερόταν ειλικρινά. Η καρδιά του έγινε σιγά σιγά πιο αγνή και είχε μέσα της όλο και περισσότερη γαλήνη και χαρά. Ζούσε περνώντας όλο και πιο πολύ χρόνο υπό την παρουσία του Θεού και η κατάστασή του γινόταν όλο και πιο κανονική. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση ενός ανθρώπου που έλεγε συχνά ψέματα, όταν βιώνει την εμπειρία της ειλικρίνειας. Συνεχίζει, λοιπόν, άραγε να λέει ψέματα και τώρα αυτός ο άνθρωπος; Είναι ακόμη ικανός να πει ψέματα; Είναι στ’ αλήθεια ειλικρινής; Δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι ειλικρινής. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια του να είναι ειλικρινής, και ότι βρίσκεται στη διαδικασία να κάνει πράξη το να είναι ειλικρινής, αλλά δεν έχει ακόμη μεταμορφωθεί πλήρως σε ειλικρινή άνθρωπο. Με άλλα λόγια, είναι ένας άνθρωπος πρόθυμος να κάνει πράξη την αλήθεια. Μπορεί να ειπωθεί ότι κάποιος που είναι πρόθυμος να κάνει πράξη την αλήθεια είναι άνθρωπος που την αγαπάει; Εφόσον έχει κάνει πράξη την αλήθεια και τα γεγονότα έχουν αποκαλυφθεί, δεν είναι άρα φυσικό να οριστεί ως κάποιος που αγαπά την αλήθεια; Φυσικά, παρόλο που έκανε πράξη το να είναι ειλικρινής, δεν μπόρεσε αμέσως να κάνει πράξη την αγνή και ανοιχτή συναναστροφή ούτε να φανερώσει χωρίς επιφυλάξεις όλα όσα έκρυβε μέσα του. Συνέχισε να αποκρύπτει κάποια πράγματα και προσπαθούσε με προσοχή να προχωρήσει προς τα εμπρός. Μέσα, όμως, απ’ τις προσπάθειες και τις εμπειρίες του, συνειδητοποίησε ότι όσο περισσότερο ζει με ειλικρίνεια, τόσο καλύτερα νιώθει, τόσο περισσότερη ψυχική ηρεμία αισθάνεται, τόσο πιο εύκολο γίνεται να κάνει πράξη την αλήθεια, χωρίς μεγάλες δυσκολίες. Μόνο τότε γεύτηκε πόσο γλυκό είναι το να είναι κανείς ειλικρινής, και μεγάλωσε η πίστη του στον Θεό. Εφόσον βίωσε τι σημαίνει να είναι ειλικρινής, όχι μόνο μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, αλλά βιώνει, επίσης, στην καρδιά του γαλήνη και χαρά. Την ίδια στιγμή, καταλαβαίνει λίγο πιο ξεκάθαρα το μονοπάτι της άσκησης της ειλικρίνειας. Καταλαβαίνει ότι δεν είναι πολύ δύσκολο να είσαι ειλικρινής. Βλέπει ότι ο Θεός έχει λογικές και εφικτές απαιτήσεις απ’ τους ανθρώπους, και καταλαβαίνει κάπως το έργο του Θεού. Όλα αυτά δεν είναι ένα πρόσθετο όφελος· κάθε άλλο, είναι αυτά που θα πρέπει να αποκτήσει κάποιος στο ταξίδι του προς τη ζωή-είσοδο, και κάτι που μπορεί να κερδίσει.

Το δεύτερο παράδειγμα έχει να κάνει με κάποιον που λατρεύει να λέει ψέματα, που το έχει στη φύση του. Όταν δεν μιλάει, είναι μια χαρά· μόλις, όμως, ανοίξει το στόμα του, τα λόγια του είναι τελείως νοθευμένα. Είτε το κάνει σκόπιμα είτε όχι, με λίγα λόγια, τα περισσότερα απ’ αυτά που λέει δεν είναι αξιόπιστα. Μια μέρα, μόλις είπε ένα ψέμα, σκέφτηκε: «Είναι λάθος να λέμε ψέματα και ο θεός δυσαρεστείται έτσι. Αν μαθευόταν ότι είπα ψέματα, τότε θα ντροπιαζόμουν! Φαίνεται, όμως, ότι κάποιος πρόσεξε ότι είπα ψέματα. Εντάξει, εύκολο είναι να το διαχειριστώ. Θα βρω ένα άλλο θέμα και θα το πω με άλλα λόγια για να πάψει να είναι τόσο επιφυλακτικός, να τον παραπλανήσω και να μην μπορέσει να διακρίνει τα ψέματά μου. Δεν είναι ακόμα πιο έξυπνο αυτό;» Μετά απ’ αυτό, είπε ένα ακόμα μεγαλύτερο ψέμα για να καλύψει το προηγούμενο και να τα μπαλώσει, κι έτσι κατάφερε να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Ένιωσε περήφανος και ικανοποιημένος με τον εαυτό του, και σκέφτηκε: «Τι έξυπνος που είμαι! Είπα ένα ψέμα που δεν μπάζει από πουθενά, και ακόμη κι αν μπάζει από κάπου, μπορώ πολύ απλά να το καλύψω με καινούργια ψέματα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να με διακρίνουν. Τα ψέματα θέλουν μαεστρία!» Κάποιοι λένε: «Θέλει σκληρή δουλειά το να λες ψέματα. Μόλις πεις ένα ψέμα, πρέπει να πεις κι άλλα πολλά για να το καλύψεις. Πρέπει να αφιερώσεις πολλή σκέψη και προσπάθεια». Εκείνος, όμως, που ήταν ειδικός στα ψέματα δεν το πίστευε αυτό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα ψέματά του δεν φανερώθηκαν. Είπε ένα πετυχημένο ψέμα για να εξαπατήσει τους άλλους, και στη συνέχεια, όταν φοβήθηκε ότι θα εκτεθεί, είπε νέα ψέματα για να καλύψει το προηγούμενο. Αισθάνθηκε περηφάνια, και μέσα του δεν ένιωσε καθόλου ενοχές ούτε αυτομομφή. Η συνείδησή του δεν επηρεάστηκε καθόλου. Πώς είναι δυνατόν; Δεν καταλαβαίνει πόσο κακό τού κάνει να λέει ψέματα. Πιστεύει πως το ότι κάλυψε τα προηγούμενα ψέματα που είπε με νέα τον βοήθησε να βελτιώσει την εικόνα του και να αποκομίσει οφέλη. Παρά την ταλαιπωρία και την κούραση, πιστεύει ότι όλο αυτό αξίζει τον κόπο. Το θεωρεί πιο πολύτιμο απ’ το να καταλάβει την αλήθεια και να την κάνει πράξη. Γιατί αυτός ο άνθρωπος λέει συχνά ψέματα χωρίς να νιώθει ενοχές; Επειδή δεν έχει στην καρδιά του αγάπη για την αλήθεια. Εκτιμά τη ματαιοδοξία του, τη φήμη του και τη θέση του. Ποτέ δεν ανοίγει την καρδιά του για να συναναστραφεί με τους άλλους· αντίθετα, προσπαθεί να κρύψει τα ψέματά του με ψεύτικες προσποιήσεις και προσωπεία. Τέτοιου είδους επικοινωνία και επαφή έχει με τους ανθρώπους. Όσα ψέματα κι αν πει, όσα ψέματα κι αν καλύψει, όσες εγωιστικές και ποταπές προθέσεις κι αν κρύψει, μέσα του δεν νιώθει ούτε ενοχές ούτε δυσφορία. Σε γενικές γραμμές, όσοι έχουν λίγη συνείδηση και λίγη ανθρώπινη φύση θα αισθάνονταν άβολα μόλις έλεγαν ένα ψέμα και θα δυσκολεύονταν να συμφιλιωθούν μ’ αυτό. Θα είχαν ένα αίσθημα ντροπής· αυτός ο άνθρωπος, όμως, δεν σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο. Μόλις πει ένα ψέμα, νιώθει ικανοποιημένος με τον εαυτό του και λέει: «Σήμερα είπα ακόμα ένα ψέμα και έπιασα κορόιδο αυτόν τον ηλίθιο. Με είχε λούσει κρύος ιδρώτας, αλλά εκείνος για κάποιον λόγο ούτε καν που το πρόσεξε!» Δεν τον έχει κουράσει μια τέτοια ζωή όπου συνέχεια λέει ψέματα και τα καλύπτει; Τι φύση είναι αυτή; Είναι η φύση ενός διαβόλου. Οι διάβολοι λένε ψέματα κάθε μέρα. Ζουν μια ζωή γεμάτη ψέματα και ούτε δυσφορία νιώθουν ούτε πόνο. Αν ένιωθαν δυσφορία ή πόνο, θα άλλαζαν· επειδή, όμως, το ψέμα είναι η ζωή τους, επειδή είναι στη φύση τους, δεν μπορούν να νιώσουν πόνο. Όταν εκφράζονται με φυσικό τρόπο, ούτε αυτοσυγκράτηση δείχνουν ούτε αυτοκριτική κάνουν. Όσα ψέματα κι αν πουν και όσες απάτες κι αν διαπράξουν, ούτε ενοχές νιώθουν μέσα τους ούτε τους βασανίζει η συνείδησή τους. Δεν γνωρίζουν ότι ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων· δεν συνειδητοποιούν την ευθύνη που φέρουν και την τιμωρία που θα λάβουν λόγω των ψεμάτων που λένε και του δόλου με τον οποίο ενεργούν. Αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι μήπως κάποιος εκθέσει τις δόλιες απάτες τους, οπότε αναγκάζονται να πουν ακόμα περισσότερα ψέματα για να καλύψουν τις δολοπλοκίες τους· την ίδια στιγμή, τους εξαντλεί η προσπάθεια να βρουν κάποιον τρόπο, κάποιο μέσο για να κρύψουν τα ψέματά τους και την αλήθεια σχετικά με το ποιο είναι το αληθινό τους πρόσωπο. Έχει άραγε μετανοήσει καθόλου ένας τέτοιος άνθρωπος σε όλη αυτήν τη διαδικασία; Νιώθει άραγε καθόλου ενοχές; Στενοχωριέται καθόλου; Θέλει μήπως καθόλου να αλλάξει; Όχι. Δεν θεωρεί αμαρτία το να λέει κανείς ψέματα ή να τα συγκαλύπτει, πιστεύει πως οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι ζουν, και δεν σκοπεύει καθόλου να αλλάξει. Και σχετικά με το να είναι ειλικρινής, σκέφτεται μέσα του το εξής: «Για ποιον λόγο να είμαι ειλικρινής, να μιλάω από καρδιάς και να λέω την αλήθεια; Δεν το κάνω εγώ αυτό. Αυτό είναι για τους ανόητους· εγώ δεν είμαι και τόσο ανόητος. Αν φοβάμαι μη φανερωθώ για κάποιο ψέμα που έχω πει, θα το καλύψω με άλλους λόγους και δικαιολογίες. Δεν είμαι απ’ αυτούς που μπορούν να μιλήσουν με ειλικρίνεια. Αν το έκανα, θα ήμουν τελείως ηλίθιος!» Ούτε αποδέχεται ούτε αναγνωρίζει την αλήθεια, και όσοι δεν αναγνωρίζουν την αλήθεια δεν μπορούν να την αγαπήσουν. Ποια είναι απ’ την αρχή ως το τέλος η κατάσταση ενός τέτοιου ανθρώπου; (Είναι απρόθυμος να αλλάξει.) Η απροθυμία του να αλλάξει είναι αντικειμενικά εμφανής· ποια είναι, όμως, η πραγματική του κατάσταση; Κατά βάση αρνείται ότι η ειλικρίνεια είναι το ορθό μονοπάτι στη ζωή. Αρνείται, επίσης, την ύπαρξη της αλήθειας, την κρίση της ανθρωπότητας από τον Θεό τις έσχατες ημέρες, καθώς και το ότι Εκείνος καθορίζει την τελική έκβαση του ανθρώπου και την ατομική τιμωρία που θα λάβει ο καθένας για τις πράξεις του. Αυτό δείχνει ότι δεν έχει ικανότητα διάκρισης, ότι είναι ανόητος και ξεροκέφαλος. Ένα τέτοιο σκεπτικό προκαλεί την αδιάλλακτη κατάσταση, τις αδιάλλακτες πράξεις και συμπεριφορές του. Αυτά τα πράγματα τα προκαλεί η φύση-ουσία του ανθρώπου. Τέτοιος άνθρωπος είναι, δηλαδή ένας πραγματικά δόλιος άνθρωπος, που δεν είναι ικανός να αλλάξει. Όταν κάποιοι βλέπουν ανθρώπους σαν κι αυτούς να μην αποδέχονται την αλήθεια και να μην μπορούν να την καταλάβουν, μπορεί και να το θεωρήσουν αδιανόητο. Τέτοιοι άνθρωποι, στην πραγματικότητα, δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, ενώ δεν λειτουργεί η συνείδησή τους. Επιπλέον, δεν έχουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση και λογική, στο άκουσμα της αλήθειας και των λόγων της κρίσης, θα έκανε τουλάχιστον αυτοκριτική και θα μετανοούσε ειλικρινά· εκείνος, όμως, ο άνθρωπος, από τότε που άκουσε την αληθινή οδό, δεν αντιδρά καθόλου. Επιμένει ακόμα να ζει σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, και παρά τα χρόνια που περνάνε, δεν αλλάζει καθόλου η πίστη του στον Θεό. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύση, και είναι δύσκολο να σωθεί.

Ποιο απ’ αυτά τα δύο είδη ανθρώπων νομίζετε ότι σώζει ο Θεός; (Το πρώτο, γιατί αυτοί οι άνθρωποι, παρόλο που λένε ψέματα, μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να γίνουν ειλικρινείς.) Μπορεί κάποιοι να το δουν αυτό και να ρωτήσουν: «Πώς γίνεται αυτοί τους οποίους σώζει ο Θεός να λένε, παρ’ όλα αυτά, συνέχεια ψέματα και να κάνουν λάθη; Δεν παραμένουν διεφθαρμένοι; Δεν είναι τέλειοι άνθρωποι!» Εδώ χρησιμοποίησαν τη λέξη «τέλειοι». Τι λέτε γι’ αυτό; Αυτά τα λόγια τα λέει κάποιος που δεν καταλαβαίνει την κανονική διαδικασία της ανάπτυξης της ζωής. Ο Θεός σώζει ανθρώπους τους οποίους έχει διαφθείρει ο Σατανάς και οι οποίοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· δεν σώζει τέλειους ανθρώπους που δεν έχουν ελαττώματα ή ανθρώπους που ζουν απομονωμένοι απ’ το περιβάλλον τους. Κάποιοι, όταν αποκαλύπτουν λίγη διαφθορά, σκέφτονται: «Αντιστάθηκα ξανά στον Θεό. Πιστεύω σ’ Αυτόν τόσα χρόνια, και ακόμα δεν έχω αλλάξει. Σίγουρα ο Θεός δεν με θέλει πια!» Τότε βυθίζονται στην απόγνωση και χάνουν την προθυμία τους να επιδιώξουν την αλήθεια. Πώς σας φαίνεται αυτή η στάση; Οι ίδιοι έχουν παραιτηθεί απ’ την αλήθεια και πιστεύουν ότι ο Θεός δεν τους θέλει πλέον. Δεν παρανοούν, άρα, τον Θεό με αυτόν τον τρόπο; Μια τέτοια αρνητικότητα είναι ο πιο εύκολος τρόπος να τους εκμεταλλευτεί ο Σατανάς. Ο Σατανάς τούς κοροϊδεύει, λέγοντας: «Ανόητε! Ο Θεός θέλει να σε σώσει, μα εσύ παρ’ όλα αυτά υποφέρεις με τέτοιον τρόπο! Άντε, παραιτήσου! Αν παραιτηθείς, ο Θεός θα σε αποκλείσει, κι έτσι θα είναι σαν να σε παραδίδει σ’ εμένα. Εγώ θα σε βασανίσω μέχρι θανάτου!» Μόλις τα καταφέρει ο Σατανάς, οι συνέπειες θα είναι αδιανόητες. Ένας άνθρωπος, λοιπόν, όποιες δυσκολίες και όση αρνητικότητα κι αν έχει απέναντί του, δεν πρέπει να το βάζει κάτω. Πρέπει να αναζητάει την αλήθεια για να βρει λύσεις και όχι να περιμένει με παθητική στάση. Καθώς αναπτύσσεται η ζωή τους και οδεύουν προς τη σωτηρία τους, οι άνθρωποι μπορεί καμιά φορά να βαδίσουν στο λάθος μονοπάτι, να παρεκκλίνουν ή να τύχουν στη ζωή τους στιγμές κατά τις οποίες επιδεικνύουν καταστάσεις και συμπεριφορές ανωριμότητας. Μπορεί να έχουν στιγμές αδυναμίας και αρνητικότητας, στιγμές κατά τις οποίες λένε τα λάθος πράγματα, σκοντάφτουν ή αποτυγχάνουν. Όλα αυτά ο Θεός τα θεωρεί φυσιολογικά. Δεν τα καταλογίζει σε βάρος τους. Κάποιοι πιστεύουν ότι έχουν εξαιρετικά βαθιά διαφθορά και ότι δεν μπορούν ποτέ να ικανοποιήσουν τον Θεό· αυτό τους κάνει να στενοχωριούνται και να σιχαίνονται τον εαυτό τους. Ο Θεός σώζει αυτούς ακριβώς που έχουν μια τέτοια μετανοημένη καρδιά. Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν χρειάζονται τη σωτηρία Του και θεωρούν ότι είναι καλοί άνθρωποι και ότι δεν έχουν τίποτα κακό, συνήθως δεν συγκαταλέγονται στους ανθρώπους που σώζει ο Θεός. Ποιο νόημα κρύβεται πίσω απ’ αυτά που σας λέω; Όποιος καταλαβαίνει, ας μιλήσει. (Για να αντιμετωπίσεις σωστά τη διαφθορά που αποκαλύπτεις, επικεντρώσου στην άσκηση της αλήθειας· έτσι, θα λάβεις τη σωτηρία του Θεού. Αν παρανοείς συστηματικά τον Θεό, τότε θα παραδοθείς εύκολα στην απόγνωση.) Πρέπει να έχεις πίστη και να πεις: «Τώρα είμαι αδύναμος, και έχω σκοντάψει και αποτύχει. Όμως, θα αναπτυχθώ και μια μέρα θα καταλάβω την αλήθεια, θα ικανοποιήσω τον Θεό και θα σωθώ». Πρέπει να έχεις μια τέτοια αποφασιστικότητα. Όσες αναποδιές, δυσκολίες, αποτυχίες ή τρικλοποδιές κι αν σου τύχουν, δεν πρέπει να βυθιστείς στην αρνητικότητα. Πρέπει να γνωρίζεις τι ανθρώπους σώζει ο Θεός. Επίσης, αν νομίζεις ότι δεν πληροίς ακόμα τις προϋποθέσεις για να σε σώσει ο Θεός ή αν σε κάποιες περιπτώσεις βρίσκεσαι σε καταστάσεις που ο Θεός αποστρέφεται ή με τις οποίες δυσαρεστείται, ή αν κάποιες φορές συμπεριφέρεσαι άσχημα και ο Θεός δεν σε αποδέχεται, ή σε αποστρέφεται και σε απορρίπτει, όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Τώρα πια ξέρεις, και δεν είναι πολύ αργά. Αν μετανοήσεις, ο Θεός θα σου δώσει μια ευκαιρία.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό κατά την πίστη στον Θεό; (Η κατανόηση της αλήθειας και η ζωή-είσοδος.) Σωστά, η ζωή-είσοδος είναι το πιο σημαντικό πράγμα, είναι πάνω απ’ όλα. Ό,τι καθήκοντα κι αν κάνεις, όποια κι αν είναι η ηλικία σου, όσο καιρό κι αν πιστεύεις στον Θεό και όση κι αν είναι η αλήθεια που καταλαβαίνεις, πάνω απ’ όλα έρχεται η ζωή-είσοδος. Μη σκέφτεσαι ως εξής: «Κάποιοι πιστεύουν στον Θεό εδώ και είκοσι χρόνια, αλλά εγώ μόνο πέντε. Είμαι τόσο πίσω σε σχέση μ’ αυτούς. Έχω καμιά ελπίδα να σωθώ; Μήπως έχω μείνει πολύ πίσω;» Αν έχεις πιστέψει με λίγα χρόνια καθυστέρηση, αυτό δεν είναι μεγάλο πρόβλημα. Αν επιδιώκεις την αλήθεια, μπορείς ακόμη να προλάβεις εκείνους που πίστεψαν νωρίτερα στον Θεό. Η Βίβλος δεν λέει: «Πολλοί όμως πρώτοι θέλουσιν είσθαι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι» (Κατά Ματθαίον 19:30); Αν κάποιος βρίσκει συνέχεια λόγους και δικαιολογίες για να μην επιδιώξει την αλήθεια, τότε ακόμη και αν πιστεύει όλη του τη ζωή, αυτό θα είναι μάταιο και δεν πρόκειται να κερδίσει τίποτα. Υπάρχουν στον οίκο του Θεού πολλοί άνθρωποι που πίστευαν σ’ Αυτόν για είκοσι ή τριάντα χρόνια, αλλά δεν έκαναν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τα πρότυπα και αποκλείστηκαν. Πολλοί είναι αυτοί που επιδιώκουν συνέχεια τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, γίνονται ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστοι, και αποκλείονται. Υπάρχουν και πολλοί δύσπιστοι που αρνούνται πεισματικά να αποδεχτούν την αλήθεια· όλοι τους έχουν αποκλειστεί. Είναι γεγονός αυτό; (Ναι.) Επιπλέον, είναι και κάποιοι που μπορούν να μιλήσουν για τις βιωματικές τους μαρτυρίες αφού περάσουν μόλις τρία με πέντε χρόνια από τότε που άρχισαν να πιστεύουν. Οι μαρτυρίες και η πίστη αυτών των ανθρώπων ξεπερνούν κατά πολύ εκείνους που πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν λάβει τις ευλογίες του Θεού. Είναι και πολλοί που πίστευαν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά δεν επιδίωκαν καθόλου την αλήθεια και έχουν αποκλειστεί. Όλα αυτά ξεκαθαρίζουν στους ανθρώπους ένα πράγμα: ότι ο Θεός είναι δίκαιος και αμερόληπτος απέναντι σε όλους. Δεν ασχολείται με το πώς ήσουν πριν ούτε κοιτάει το σημερινό σου ανάστημα· κοιτάει αν επιδιώκεις την αλήθεια και αν βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Μην παρανοήσεις ποτέ τον Θεό και πεις: «Γιατί αυτοί που μπορούν να σωθούν απ’ τον Θεό συνεχίζουν να λένε ψέματα και να αποκαλύπτουν διαφθορά; Ο Θεός θα πρέπει να σώσει όσους δεν λένε ψέματα». Δεν είναι πλάνη αυτό; Υπάρχει κάποιος μέσα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα που να μη λέει ψέματα; Χρειάζονται μήπως τη σωτηρία του Θεού εκείνοι που δεν λένε ψέματα; Η ανθρωπότητα, την οποία έχει διαφθείρει ο Σατανάς, είναι αυτή που σώζει ο Θεός. Αν ούτε αυτό το γεγονός δεν μπορείς να καταλάβεις ξεκάθαρα, τότε είσαι αδαής και ανόητος. Ακριβώς όπως είπε ο Θεός: «Δεν υπάρχει δίκαιος σ’ αυτήν τη γη, οι δίκαιοι δεν είναι σ’ αυτόν τον κόσμο». Ακριβώς επειδή ο Σατανάς έχει διαφθείρει την ανθρωπότητα, ο Θεός ενσαρκώθηκε στη γη για να σώσει αυτούς τους διεφθαρμένους ανθρώπους. Γιατί δεν λέει τίποτα ο Θεός για τη σωτηρία των αγγέλων; Επειδή οι άγγελοι βρίσκονται στον ουρανό και δεν τους έχει διαφθείρει ο Σατανάς. Ο Θεός πάντα έλεγε απ’ την αρχή το εξής: «Η ανθρωπότητα που σώζω είναι η ανθρωπότητα που έχει διαφθείρει ο Σατανάς, η ανθρωπότητα που ο Σατανάς έχει αποσπάσει με τα χέρια του, η ανθρωπότητα που έχει τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, η ανθρωπότητα που Μου εναντιώνεται, που Μου αντιστέκεται και που επαναστατεί εναντίον Μου». Τότε οι άνθρωποι γιατί δεν το δέχονται αυτό το γεγονός; Δεν παρανοούν τον Θεό; Αν κάποιος παρανοεί τον Θεό, μπορεί πανεύκολα να βαδίσει στο μονοπάτι της αντίστασης ενάντια στον Θεό και πρέπει να λύσει αμέσως το συγκεκριμένο ζήτημα. Είναι πολύ επικίνδυνο να μην το λύσει, γιατί τότε είναι πολύ εύκολο να τον παραμερίσει ο Θεός. Οι παρανοήσεις των ανθρώπων προέρχονται απ’ τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Αν είναι συνέχεια κολλημένοι στις αντιλήψεις και στις φαντασιοκοπίες τους, τότε είναι πολύ πιθανό να αρνηθούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Αν, όταν παρανοείς τον Θεό, δεν ψάχνεις λύση αναζητώντας την αλήθεια, τότε ξέρετε τις συνέπειες. Ο Θεός σού επιτρέπει να σκοντάφτεις, να αποτυγχάνεις και να κάνεις λάθη. Θα σου δώσει ευκαιρίες και χρόνο για να καταλάβεις την αλήθεια, να την κάνεις πράξη, να καταλάβεις σιγά σιγά τις προθέσεις Του και να κάνεις τα πάντα σύμφωνα μ’ αυτές, να υποταχθείς σ’ Εκείνον πραγματικά και να αποκτήσεις την αλήθεια-πραγματικότητα που απαιτεί να έχουν οι άνθρωποι. Ποιος είναι, όμως, εκείνος τον οποίο αποστρέφεται περισσότερο ο Θεός; Είναι εκείνος που, παρόλο που μέσα του γνωρίζει την αλήθεια, αρνείται να την αποδεχτεί, πόσο μάλλον να την κάνει πράξη. Αντίθετα, συνεχίζει να ζει σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά, και παρ’ όλα αυτά θεωρεί πως είναι μια χαρά και πως υποτάσσεται στον Θεό, ενώ παράλληλα προσπαθεί να παραπλανήσει τους άλλους και να κερδίσει μια θέση στον οίκο του Θεού. Ο Θεός σιχαίνεται ανθρώπους σαν κι αυτούς περισσότερο από οποιονδήποτε· είναι αντίχριστοι. Παρόλο που όλοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, αυτές οι πράξεις έχουν διαφορετική φύση. Δεν είναι μια συνηθισμένη διεφθαρμένη διάθεση ούτε μια κανονική αποκάλυψη διαφθοράς· αντιθέτως, αντιστέκεσαι μέχρι τέλους στον Θεό, συνειδητά και πεισματικά. Γνωρίζεις ότι υπάρχει, πιστεύεις σ’ Αυτόν, κι όμως επιλέγεις συνειδητά να Του αντιστέκεσαι. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις αντιλήψεις για τον Θεό και ότι υπάρχει πρόβλημα παρανόησης· κάθε άλλο, Του αντιστέκεσαι συνειδητά μέχρι τέλους. Μπορεί ο Θεός να σώσει έναν τέτοιον άνθρωπο; Ο Θεός δεν θα σε σώσει. Είσαι εχθρός Του, επομένως είσαι διάβολος. Μπορεί ο Θεός να σώσει ανθρώπους που είναι διάβολοι;

Πώς σας φάνηκε η σημερινή Μου συναναστροφή; Την καταλάβατε; (Καταλάβαμε, ναι.) Αν καταλάβετε κάτι, θα κερδίσετε κάτι, και θα αποκτήσετε κάποια είσοδο στην αλήθεια. Αν εισέλθεις στην αλήθεια, θα αναπτυχθεί η ζωή σου· αν, όμως, αν δεν εισέλθεις στην αλήθεια, τότε η ζωή σου δεν πρόκειται να αναπτυχθεί. Είναι σαν ένας σπόρος που βλαστάνει και πρέπει να ποτιστεί, να λιπανθεί και να δει το φως του ήλιου. Αν δεν τον καλλιεργήσεις προσεκτικά, τότε δεν θα αναπτυχθεί, και τελικά θα μαραθεί και θα πεθάνει. Τι εννοώ μ’ αυτό; Ότι για να γνωρίσεις τον Θεό και να ανταποκριθείς στις προϋποθέσεις για την είσοδο στη βασιλεία Του δεν αρκεί να ομολογείς προφορικά και να πιστεύεις μέσα σου στην ενσάρκωσή Του. Δεν εξασφαλίζεται έτσι· αυτό δεν είναι παρά το πρώτο μόλις βήμα. Δεν έχεις φτάσει ακόμα στη σωτηρία, δεν έχεις αλλάξει· έχεις ακόμη πολύ δρόμο να διανύσεις. Στις έσχατες ημέρες, ο Θεός διακηρύσσει την αλήθεια για να σώσει πλήρως την ανθρωπότητα. Όταν εισέρχεσαι στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό, έχεις ήδη απ’ την αρχή την ευκαιρία να λάβεις τη σωτηρία Του. Αυτό αποτελεί τεράστια ευλογία! Δεν γίνεται να παραιτηθείς από αυτό. Η σωτηρία της ανθρωπότητας και η τελείωσή της απ’ τον Θεό κατά τις έσχατες ημέρες είναι μια εξαιρετικά σπάνια ευκαιρία. Η ανθρωπότητα ζει εδώ και χιλιάδες γενιές, αλλά μέχρι τώρα κανείς δεν είχε τέτοια ευκαιρία. Είναι τεράστιο πράγμα η σωτηρία· δεν πρέπει να χάσεις αυτήν την ευκαιρία. Η γενιά σας έχει συναντήσει τον ενσαρκωμένο Θεό· τι ευλογία! Αυτή η ευλογία δεν είναι φανερή στα εγκόσμια, αλλά εσείς την έχετε δει και την έχετε απολαύσει· είναι η ευλογία του Θεού. Κάποιοι μπορεί να μην έχουν ακόμα ξεκάθαρη εικόνα για τα οράματα· καταλαβαίνουν μόνο κάποια δόγματα, αλλά δεν έχουν αληθινή πίστη. Απλώς θεωρούν καλή την πίστη στον Θεό, και διαβάζοντας τα λόγια Του, φωτίζεται η καρδιά τους· γι’ αυτό, λοιπόν, πιστεύουν ότι το συγκεκριμένο είναι το ορθό μονοπάτι στη ζωή και η καρδιά τους έχει δύναμη. Είναι αποφασισμένοι να μην ακολουθήσουν το μονοπάτι της καταστροφής των απίστων ούτε εκείνο των θρησκευόμενων που αντιστέκονται στον Θεό. Είναι αποφασισμένοι να ακολουθήσουν μόνο τον Θεό, να επιδιώξουν την αλήθεια, να είναι αγνοί, να φτάσουν στη σωτηρία και να βαδίσουν μόνο στο μονοπάτι κατά το οποίο θα ακολουθούν τον Θεό. Όταν οι άνθρωποι έχουν τέτοια αποφασιστικότητα, αυτό είναι καλό και σημαίνει ότι υπάρχει ελπίδα. Όσοι ακολουθούν τον Θεό έχουν την προστασία Του. Τουλάχιστον τώρα, σ’ αυτήν τη ζωή, θα είναι ευτυχισμένοι. Ο Σατανάς, η κοινωνία και η ανθρωπότητα δεν πρόκειται να τους βλάψουν πια· θα ζουν ολοκληρωτικά και αληθινά υπό το κράτος του Θεού. Είναι πολύ τιμητικό αυτό και είναι μια ευτυχία που μπορεί να νιώσει κανείς σ’ αυτήν τη ζωή. Και στον ερχόμενο κόσμο; Ο Θεός έχει δώσει μια υπόσχεση. Εκτός από το ότι σε σώζει και σου χαρίζει την αλήθεια και ζωή, υπόσχεται επίσης να λάβεις εκατονταπλάσια σ' αυτήν τη ζωή και αιώνια ζωή στον ερχόμενο κόσμο. Άρα, αυτό το ζήτημα μην το υποτιμάς. Το τίμημα που πληρώνεις και τα βάσανα που υπομένεις για να αποκτήσεις την αλήθεια και να σωθείς είναι προσωρινά. Στο μέλλον που οι άνθρωποι θα καταλάβουν και θα αποκτήσουν την αλήθεια, μπορεί να βιώσουν απερίγραπτη ευτυχία, χαρά και ευλογίες. Δηλαδή, μόνο όταν καταλάβεις και αποκτήσεις την αλήθεια θα ανταποκρίνεσαι στα πρότυπα για να λάβεις την υπόσχεση του Θεού. Ο Θεός σού χαρίζει απλόχερα όλη την αλήθεια και τις παροχές της ζωής. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να σε σώσει, αλλά το αν τελικά θα αποκτήσεις τη ζωή και αλήθεια εξαρτάται απ’ το αν θα επιλέξεις το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Είναι στο χέρι σου η απόφαση να κάνεις αυτήν την επιλογή; (Ναι.) Με άλλα λόγια, το κατά πόσο μπορείς να αποκτήσεις τη ζωή και αλήθεια, το κατά πόσο ανταποκρίνεσαι στα πρότυπα για να λάβεις την υπόσχεση του Θεού και το κατά πόσο μπορείς να λάβεις την ευλογία, αυτήν την ευλογία των «εκατονταπλάσιων σ’ αυτήν τη ζωή και της αιώνιας ζωής στον ερχόμενο κόσμο», είναι μια ευκαιρία που κρίνεται από σένα. Κανένας άλλος δεν μπορεί να σε επηρεάσει, να σε βοηθήσει ή να σε περιορίσει. Έχεις αυτό το δικαίωμα· σου το έχει ήδη παραχωρήσει ο Θεός. Εξαρτάται απ’ το αν τελικά θα επιλέξεις να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

9 Νοεμβρίου 2016