Τώρα, μπορούν τα όσα σου συμβαίνουν και δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις σου να επηρεάζουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου; Για παράδειγμα, μερικές φορές υπάρχει μεγάλος φόρτος εργασίας και οι άνθρωποι καλούνται να υπομείνουν κάποιες δυσκολίες και να καταβάλουν ένα μικρό τίμημα για να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους. Κάποιοι αναπτύσσουν αντιλήψεις τότε στο μυαλό τους και προκύπτει αντίσταση μέσα τους και μπορεί να γίνουν αρνητικοί και να χαλαρώσουν στη δουλειά τους. Μερικές φορές, δεν υπάρχει μεγάλος φόρτος εργασίας και οι άνθρωποι εκτελούν πιο εύκολα τα καθήκοντά τους, και κάποιοι χαίρονται τότε και σκέφτονται: «Θα ήταν υπέροχο αν η εκτέλεση του καθήκοντός μου ήταν πάντα τόσο εύκολη». Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι τεμπέληδες και άπληστοι για τις ανέσεις της σάρκας. Είναι οι άνθρωποι αυτοί πιστοί στην εκτέλεση των καθηκόντων τους; (Όχι.) Ισχυρίζονται ότι είναι πρόθυμοι να υποταχθούν στον Θεό, όμως η υποταγή τους συνοδεύεται από προϋποθέσεις —για να υποταχθούν, τα πράγματα πρέπει να ταιριάζουν με τις αντιλήψεις τους και να μην τους προκαλούν καμία δυσκολία. Εάν ενδέχεται να συναντήσουν αντιξοότητες και χρειαστεί να υπομείνουν κακουχίες, παραπονιούνται πολύ, και μάλιστα επαναστατούν ενάντια στον Θεό και Του αντιτίθενται. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια. Όταν οι πράξεις του Θεού συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις επιθυμίες τους και δεν χρειάζεται να υπομείνουν κακουχίες ή να καταβάλουν τίμημα, μπορούν να υποταχθούν. Εάν, όμως, το έργο του Θεού δεν ευθυγραμμίζεται με τις αντιλήψεις ή τις προτιμήσεις τους και απαιτεί να υπομείνουν κακουχίες και να καταβάλουν τίμημα, δεν μπορούν να υποταχθούν. Ακόμη και αν δεν εναντιώνονται ανοιχτά, μέσα τους προβάλλουν αντίσταση και ενοχλούνται. Έχουν την εντύπωση ότι υπομένουν μεγάλες δυσκολίες και τρέφουν παράπονα στην καρδιά τους. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Δείχνει ότι δεν αγαπούν την αλήθεια. Μπορούν η προσευχή, οι όρκοι ή οι αποφάσεις να λύσουν αυτό το πρόβλημα; (Όχι, δεν μπορούν.) Πώς θα πρέπει να λυθεί αυτό το πρόβλημα, λοιπόν; Πρώτον, πρέπει να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού και τις απαιτήσεις Του και να καταλάβεις τι είναι αληθινή υποταγή. Πρέπει να γνωρίζεις τι είναι επαναστατικότητα και εναντίωση, να αναλογίζεσαι ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις παρακωλύουν την υποταγή σου στον Θεό και να φροντίζεις για αυτά τα ζητήματα. Εάν είσαι άτομο που αγαπά την αλήθεια, θα μπορέσεις να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα, ιδιαίτερα στις σαρκικές σου προτιμήσεις, και μετά να ασκήσεις την υποταγή στον Θεό και να ενεργήσεις σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσεις να διορθώσεις τη διαφθορά και την επαναστατικότητά σου και να επιτύχεις την υποταγή στον Θεό. Εάν δεν κατανοείς την αλήθεια, δεν θα μπορείς να διακρίνεις αυτά τα ζητήματα, δεν θα μπορείς να διακρίνεις τις εσωτερικές σου καταστάσεις, ούτε θα μπορείς να διακρίνεις ποια θέματα παρακωλύουν την υποταγή σου στον Θεό. Κατά συνέπεια, θα σου είναι αδύνατο να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και να ασκήσεις την υποταγή στον Θεό. Εάν κάποιος δεν μπορεί καν να επαναστατήσει ενάντια στις σαρκικές του προτιμήσεις, θα του είναι πολύ δύσκολο να αφοσιωθεί στην εκτέλεση του καθήκοντός του. Μπορεί να θεωρηθεί ότι οι άνθρωποι αυτοί υποτάσσονται στον Θεό; Χωρίς αφοσίωση, μπορούν οι άνθρωποι να εκτελούν τα καθήκοντά τους επαρκώς; Μπορούν να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του Θεού; Σίγουρα όχι. Εάν κάποιος θέλει να εκτελεί το καθήκον του επαρκώς, πρέπει, τουλάχιστον, να μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και να υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό. Εάν κάποιος δεν μπορεί να επαναστατήσει ενάντια στις σαρκικές του προτιμήσεις, τότε δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια. Εάν ενεργείς πάντα σύμφωνα με τη δική σου βούληση, τότε δεν είσαι άτομο που υποτάσσεται στον Θεό. Ακόμη και αν υποτάσσεσαι περιστασιακά σε Αυτόν, το κάνεις υπό όρους. Μπορείς να υποτάσσεσαι μόνον όταν τα πράγματα ευθυγραμμίζονται με τις αντιλήψεις σου και όταν έχεις τα κέφια σου. Εάν οι πράξεις του Θεού δεν ευθυγραμμίζονται με τις αντιλήψεις σου, εάν το καθήκον που ρυθμίζει ο Θεός και τα περιβάλλοντα που ενορχηστρώνει για σένα σου φέρνουν μεγάλες δυσκολίες, αμηχανία ή έντονη αίσθηση δυσφορίας, θα μπορέσεις και πάλι να υποταχθείς; Θα σου είναι δύσκολο να υποταχθείς. Θα βρεις πολλούς λόγους να επαναστατήσεις εναντίον του Θεού και να Του εναντιωθείς. Ακόμη και αν κάνεις αυτοκριτική αργότερα, δεν θα είναι εύκολο να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα, αφού δεν είναι απλή υπόθεση αυτό. Πώς επαναστατεί κανείς ενάντια στη σάρκα; Φυσικά, πρέπει να αναζητά την αλήθεια. Πρέπει, επίσης, να αναγνωρίζει τη διεφθαρμένη του ουσία και τη διεφθαρμένη του ασχήμια, φτάνοντας σε σημείο να μισεί τον εαυτό του, να μισεί τις σαρκικές του προτιμήσεις και την ουσία της σάρκας. Μόνον τότε θα είναι πρόθυμος να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα. Εάν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια, δεν θα μπορέσει να μισήσει τα σαρκικά ζητήματα, και χωρίς αυτό το μίσος, είναι αδύνατο να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα. Επομένως, είναι απαραίτητο να προσεύχεστε στον Θεό και να βασίζεστε σε Εκείνον ώστε να έχετε ένα μονοπάτι να ακολουθήσετε. Χωρίς την αλήθεια, οι άνθρωποι δεν έχουν δύναμη και δεν θα μπορούσαν να κάνουν πράξη την αλήθεια, ακόμη και αν το θέλουν. Πρέπει οπωσδήποτε να προσεύχεται κανείς στον Θεό και να βασίζεται σε Εκείνον.

Κάποιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι μόνο άπληστοι για τις ανέσεις της σάρκας και απρόθυμοι να υπομείνουν κακουχίες για χάρη της επίτευξης της αλήθειας. Όποτε έρχονται αντιμέτωποι έστω και με μια μικρή δυσκολία, παραπονιούνται και κατηγορούν τον Θεό και δεν αναζητούν την αλήθεια για να επιλύσουν το θέμα. Προσεύχονται, επίσης, στον Θεό, λέγοντας: «Αχ, Θεέ μου, η ταυτότητα και η ουσία Σου είναι ευγενέστατες. Είμαι ανάξιος να Σε αγαπάω, όμως είμαι πρόθυμος να υποταχθώ σε Εσένα. Ανεξάρτητα από τις περιστάσεις, είμαι πρόθυμος να υποταχθώ σε Εσένα. Μακάρι να με καθοδηγήσεις, να με φωτίσεις και να με διαφωτίσεις. Εάν δεν μπορώ να Σε αγαπάω και να υποταχθώ σε Εσένα αληθινά, Σε παρακαλώ να με εξετάσεις σχολαστικά και να με τιμωρήσεις. Ας έλθει επάνω μου η κρίση Σου». Αφού προσεύχονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, αισθάνονται όμορφα, όμως αυτό δεν είναι απλώς ένα μάτσο κενά λόγια; Μπορεί να επιλυθούν προβλήματα αν προσεύχεσαι συνεχώς με κενά λόγια και απαγγέλλεις λίγες λέξεις και δόγματα; (Όχι, δεν μπορεί.) Όταν κάποιος προσεύχεται με κενά λόγια, τι είδους πρόβλημα υπάρχει; Δεν είναι λίγο δόλιο ως προς τη φύση του; Είναι χρήσιμο να προσεύχεστε έτσι ενώπιον του Θεού; Αν είναι κανείς τεμπέλης και ανίκανος να υπομείνει βάσανα, ενώ είναι άπληστος για τις ανέσεις της σάρκας, γνωρίζει την αλήθεια, αλλά δεν μπορεί να υποταχθεί σε αυτήν, γνωρίζει το καθήκον του αλλά δεν το υποστηρίζει και λέει ότι θέλει να αγαπάει τον Θεό ενώ γνωρίζει ότι δεν έχει δώσει όλη του την καρδιά και τη δύναμη —δεν εξαπατά έτσι τον Θεό; Δεν υπάρχει τίποτα που να αποστρέφεται ο Θεός περισσότερο από τις προσευχές μιας θρησκευτικής τελετής. Ο Θεός δέχεται προσευχές μόνο όταν είναι ειλικρινείς. Αν δεν έχεις να πεις τίποτα ειλικρινές, τότε σώπαινε· μην έρχεσαι διαρκώς ενώπιον του Θεού λέγοντας ψευδή λόγια ή παίρνοντας όρκους στα τυφλά για να Τον εξαπατήσεις. Μη μιλάς για το πόσο πολύ Τον αγαπάς και πόσο επιθυμείς να είσαι αφοσιωμένος σ’ Εκείνον. Εάν δεν είσαι ικανός να πραγματοποιήσεις τις επιθυμίες σου, αν σου λείπει αυτή η αποφασιστικότητα και το ανάστημα, σε καμία περίπτωση μην έρχεσαι ενώπιον του Θεού και μην προσεύχεσαι με αυτόν τον τρόπο. Έτσι χλευάζεις τον Θεό. Τι σημαίνει χλευασμός; Χλευασμός σημαίνει να κοροϊδεύει κανείς κάποιον, να παίζει μαζί του. Όταν οι άνθρωποι έρχονται ενώπιον του Θεού να προσευχηθούν με αυτού του είδους τη διάθεση, τότε αυτό είναι τουλάχιστον εξαπάτηση. Στη χειρότερη περίπτωση, εάν το κάνεις αυτό συχνά, τότε ο χαρακτήρας σου είναι εντελώς ποταπός. Αν ήταν να σε καταδικάσει ο Θεός, αυτό θα το αποκαλούσε βλασφημία! Οι άνθρωποι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, δεν γνωρίζουν πώς να έχουν φόβο Θεού ούτε πώς να Τον αγαπούν και να Τον ικανοποιούν. Εάν δεν έχουν ξεκαθαρίσει την αλήθεια ή εάν έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, ο Θεός θα το παραβλέψει. Έρχονται, όμως, ενώπιον του Θεού ενόσω ζουν μέσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και χρησιμοποιούν απέναντι στον Θεό τις ίδιες μεθόδους με τους άπιστους όταν εξαπατούν τους άλλους ανθρώπους και γονατίζουν «ευλαβικά» ενώπιόν Του για να προσευχηθούν, χρησιμοποιώντας αυτά τα λόγια ώστε να προσπαθήσουν να Τον εξαπατήσουν. Όταν τελειώσουν την προσευχή, όχι μόνο δεν νιώθουν ενοχές, μα ούτε έχουν αίσθηση της σοβαρότητας των πράξεών τους. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι ο Θεός μαζί τους; Δεν είναι μαζί τους. Μπορεί κάποιος που στερείται εντελώς της παρουσίας του Θεού να κερδίσει τη διαφώτιση και τη φώτισή Του; Μπορεί να κερδίσει φως σε σχέση με την αλήθεια; (Όχι.) Τότε έχει πρόβλημα. Έχετε προσευχηθεί πολλές φορές με αυτόν τον τρόπο; Δεν το κάνετε συχνά; (Όχι.) Όταν οι άνθρωποι περνούν πολύ χρόνο στον έξω κόσμο, αναδίδουν τη δυσωδία της κοινωνίας, επιδεινώνεται υπερβολικά η βρομερή φύση τους και πλημμυρίζουν από σατανικά δηλητήρια και φιλοσοφίες. Από το στόμα τους βγαίνουν ψευδή και δόλια λόγια, και οι προσευχές τους είναι γεμάτες κενά λόγια και λόγια δόγματος, χωρίς να λένε τίποτα που να προέρχεται από την καρδιά ή να αφορά τυχόν τις πραγματικές τους δυσκολίες. Διαρκώς επικαλούνται τον Θεό για χάρη των προσωπικών τους προτιμήσεων και αναζητούν τις ευλογίες Του, σπάνια η καρδιά τους αναζητά την αλήθεια, και δεν προσεύχονται στον Θεό με υποταγή στην καρδιά τους. Οι προσευχές αυτού του είδους αποκαλύπτουν μόνο δόλο και υποκρισία. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν εντελώς διεφθαρμένες διαθέσεις, απλά έχουν γίνει ζωντανοί δαίμονες. Όταν έρχονται ενώπιον του Θεού για προσευχή, δεν λένε ανθρώπινα λόγια ούτε μιλούν από καρδιάς. Αντίθετα, φέρνουν την απάτη και την υποκρισία του Σατανά ενώπιον του Θεού. Δεν προσβάλλει αυτό τη διάθεση του Θεού; Μπορεί ο Θεός να ακούει τέτοιες προσευχές; Ο Θεός αποστρέφεται τα άτομα αυτά και σίγουρα δεν τα συμπαθεί. Οι προσευχές αυτού του είδους μπορούμε να πούμε ότι είναι απόπειρες εξαπάτησης και κοροϊδίας του Θεού. Οι άνθρωποι αυτοί δεν αναζητούν καθόλου την αλήθεια, ούτε μιλούν από καρδιάς ούτε εμπιστεύονται τίποτα στον Θεό. Οι προσευχές τους είναι ασυμβίβαστες με τις προθέσεις και τις απαιτήσεις Του. Στην ουσία, αυτό οφείλεται στην ανθρώπινη φύση και όχι σε στιγμιαία αποκάλυψη διαφθοράς. Αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται: «Δεν μπορώ να δω ή να αισθανθώ τον Θεό, και δεν ξέρω πού είναι. Θα Του πω απλώς κάποια τυχαία λόγια, ποιος ξέρει αν ακούει καν». Προσεύχονται στον Θεό με νοοτροπία σκεπτικισμού, σαν να Τον δοκιμάζουν —τι είδους συναίσθημα θα έχουν αφού προσευχηθούν έτσι; Δεν θα νιώθουν και πάλι ένα κενό; Δεν είναι προβληματικό το να μην έχεις καθόλου συναισθήματα; Η προσευχή χτίζεται πάνω στο θεμέλιο της πίστης. Πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό μέσα από την καρδιά σου, να Του μιλάς από καρδιάς, να ανοίγεις την καρδιά σου σε Εκείνον και να αναζητάς την αλήθεια από Εκείνον. Όταν κάποιος προσεύχεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχει μια αίσθηση γαλήνης μέσα του και θα αισθάνεται την παρουσία του Θεού, επειδή ο Θεός τον ακούει, αόρατος. Κάθε φορά που κάποιος προσεύχεται έτσι στον Θεό από καρδιάς, αισθάνεται σαν να έχει προσωπική επαφή μαζί Του. Η πίστη του θα ενισχυθεί, η σχέση του με τον Θεό θα γίνει πιο στενή και θα έλθει ένα βήμα πιο κοντά Του. Θα νιώσει μια αίσθηση πληρότητας και θα είναι ιδιαίτερα σταθερός στην καρδιά του. Αυτά είναι τα γνήσια συναισθήματα που αναδύονται μετά την προσευχή. Όταν ψάλλουν θρησκευτικούς ύμνους, οι άνθρωποι κάνουν απλώς τα τυπικά, επαναλαμβάνοντας τις ίδιες λίγες φράσεις κάθε μέρα, σε σημείο που να μην επιθυμούν πλέον να τις λένε. Μετά από τις προσευχές αυτές, δεν αισθάνονται τίποτα και δεν επιτυγχάνεται κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να έχουν αληθινή πίστη; Αδύνατον.

Κάποιοι δεν είναι αφοσιωμένοι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Είναι διαρκώς επιπόλαιοι ή νιώθουν ότι τα καθήκοντά τους είναι πολύ δύσκολα και κουραστικά. Δεν θέλουν να υποταχθούν, επιθυμούν συνεχώς να τα αποφεύγουν και να τα αρνούνται, και θέλουν διαρκώς να εκτελούν καθήκοντα που είναι ευκολότερα, δεν τους εκθέτουν σε τυχόν άσχημες καιρικές συνθήκες, δεν ενέχουν κανέναν κίνδυνο και τους επιτρέπουν τις σαρκικές τους ανέσεις. Μέσα τους, γνωρίζουν ότι είναι τεμπέληδες, άπληστοι για τις ανέσεις της σάρκας και ανίκανοι να αντέξουν κακουχίες. Ωστόσο, ποτέ δεν εκφράζουν τις αληθινές τους σκέψεις σε κανέναν, γιατί φοβούνται ότι θα τους περιγελάσουν. Στα λόγια, λένε: «Πρέπει να εκτελώ το καθήκον μου καλά και να είμαι αφοσιωμένος στον Θεό», ενώ όταν αποτυγχάνουν να κάνουν οτιδήποτε καλά, λένε σε όλους: «Δεν έχω ανθρώπινη φύση ούτε αφοσίωση όταν εκτελώ το καθήκον μου». Ωστόσο, στην πραγματικότητα, δεν το σκέφτονται αυτό καθόλου. Όταν βρίσκεται κανείς σε μια τέτοια κατάσταση, πώς μπορεί να προσεύχεται με τρόπο που να έχει λογική; Ο Κύριος Ιησούς είπε να λατρεύουμε τον Θεό με την καρδιά μας και με ειλικρίνεια. Όταν έρχεσαι ενώπιον του Θεού, η καρδιά σου πρέπει να είναι ειλικρινής και χωρίς υποκρισία. Μη λες κάτι μπροστά στους άλλους ενώ μέσα σου σκέφτεσαι άλλα. Εάν έρχεσαι ενώπιον του Θεού και προσποιείσαι, εκστομίζοντας κάποια ευχάριστα και όμορφα λόγια λες και προσπαθείς να γράψεις έκθεση ιδεών, δεν εξαπατάς έτσι τον Θεό; Ως αποτέλεσμα αυτού, ο Θεός θα δει ότι δεν είσαι άτομο που Τον λατρεύει με την καρδιά του και με ειλικρίνεια. Θα δει ότι η καρδιά σου δεν είναι ειλικρινής, ότι είναι εξαιρετικά μοχθηρή και κακή και ότι τρέφεις κακές προθέσεις, και θα σε εγκαταλείψει. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να προσεύχονται οι άνθρωποι για τα όσα τους συμβαίνουν συχνά και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν συχνά στην καθημερινή τους ζωή; Πρέπει να μάθουν να μιλούν στον Θεό από καρδιάς. Να λες: «Αχ, Θεέ μου, βρίσκω αυτό το καθήκον άκρως εξαντλητικό. Είμαι άπληστος για τις ανέσεις της σάρκας, τεμπέλης και αποστρέφομαι τη σκληρή δουλειά. Δεν μπορώ να προσφέρω την αφοσίωσή μου στο καθήκον που μου έχεις εμπιστευτεί, δεν μπορώ καν να το εκτελέσω με όλες μου τις δυνάμεις. Θέλω διαρκώς να το αποφεύγω και να το αρνούμαι, και είμαι συνεχώς επιπόλαιος. Σε παρακαλώ, πειθάρχησέ με». Δεν είναι ειλικρινή λόγια αυτά; (Ναι, είναι.) Τολμάς να μιλήσεις έτσι; Φοβάσαι τι μπορεί να συμβεί εάν ο Θεός όντως σε πειθαρχήσει κάποια μέρα αφού τα πεις, και είσαι τρομαγμένος, ζεις διαρκώς στην τσίτα και μέσα στην παράνοια. Όταν οι άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους, θέλουν πάντα να αποφεύγουν τις δυσκολίες. Είναι άπληστοι για τις ανέσεις της σάρκας και θέλουν να κάνουν πίσω όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια μικρή δυσκολία, όταν απαιτείται κάποια προσπάθεια ή όταν αισθάνονται λίγο κουρασμένοι. Διαλέγουν συνεχώς και επιλέγουν και, όταν βιώνουν μια μικρή δυσκολία, συλλογίζονται: «Το ξέρει ο Θεός; Θα το θυμάται; Αφού υπομείνω τόσο μεγάλες δυσκολίες, θα λάβω κάποια ανταμοιβή στο μέλλον;» Επιζητούν διαρκώς κάποιο αποτέλεσμα. Όλα αυτά τα προβλήματα πρέπει να επιλυθούν. Στο παρελθόν, ανέθεσα σε κάποιον να διαβιβάσει ένα μήνυμα και, όταν επέστρεψε να Μου αναφέρει τι έγινε, μίλησε πρώτα για τα μεγάλα του επιτεύγματα. Εξήγησε πώς είχε επιλύσει το πρόβλημα, έλεγε πόσο ανησυχούσε για αυτό και πόσο πολύ χρειάστηκε να μιλήσει, πόσο δύσκολο ήταν να χειριστεί το άλλο άτομο και πόσα πολλά εύηχα λόγια του είχε πει, ολοκληρώνοντας τελικά την εργασία. Επιζητούσε διαρκώς τα εύσημα και μιλούσε συνέχεια για αυτό. Τι υπονοούσε; «Πρέπει να με επαινέσεις, να μου δώσεις μια υπόσχεση και να μου πεις τι ανταμοιβές θα λάβω στο μέλλον». Επιζητούσε ανοιχτά ανταμοιβή. Πείτε Μου, αξίζει επαίνους το να κάνεις αυτή τη μικρή εργασία; Εάν κάποιος επιζητά διαρκώς τον έπαινο επειδή εκτέλεσε κάπως το καθήκον του, τι διάθεση είναι αυτή; Δεν είναι η φύση του Σατανά; Περίμενε επαίνους και ανταμοιβές για αυτήν τη μικρή εργασία —δεν σημαίνει αυτό ότι αν αναλάμβανε σημαντικές εργασίες ή επιτελούσε σπουδαίο έργο, η συμπεριφορά του θα ήταν ακόμη χειρότερη; Αν δεν μπορούσε να λάβει την επιδοκιμασία και την ευλογία του Θεού, θα επαναστατούσε; Θα ανέβαινε στον τρίτο ουρανό και θα φιλονικούσε με τον Θεό; Άρα, σε ποιο μονοπάτι βαδίζει στην πίστη του στον Θεό; (Στο μονοπάτι των αντίχριστων.) Στο μονοπάτι των αντίχριστων, όπως ακριβώς και ο Παύλος. Ο Παύλος επιζητούσε διαρκώς ανταμοιβές και κύρος από τον Θεό. Αν ο Θεός δεν τα παραχωρούσε, γινόταν αρνητικός και χαλάρωνε στο έργο του, εναντιωνόταν στον Κύριο και Τον πρόδιδε. Πείτε Μου, τι είδους άνθρωπος θέλει ανταμοιβή αφού υπομείνει μια κάποια δυσκολία στο καθήκον του; (Ένας κακός άνθρωπος.) Η ανθρώπινη φύση του είναι πολύ κακή. Έχουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι αυτές τις καταστάσεις μέσα τους; Κάθε άνθρωπος τις έχει. Όλοι έχουν την ίδια φύση-ουσία, απλώς κάποιοι δεν την επιδεικνύουν τόσο έντονα. Διαθέτουν ορθολογισμό και γνωρίζουν ότι τέτοιες ενέργειες και σκέψεις είναι λανθασμένες και ότι δεν μπορούν να ζητούν ανταμοιβές από τον Θεό. Τι θα πρέπει, όμως, να κάνει κανείς όταν είναι σε τέτοια κατάσταση; Πρέπει να αναζητά την αλήθεια για να τη διορθώσει. Ποια πτυχή της αλήθειας μπορεί να διορθώσει αυτήν την κατάσταση; Είναι κρίσιμης σημασίας να γνωρίζει κανείς ποιος είναι, σε ποια θέση θα πρέπει να βρίσκεται, ποιο μονοπάτι θα πρέπει να επιδιώκει και τι είδους άτομο θα πρέπει να είναι. Αυτά είναι τα ελάχιστα που θα πρέπει να γνωρίζει. Εάν κάποιος δεν γνωρίζει ούτε καν αυτά, απέχει πολύ από την κατανόηση της αλήθειας, την άσκηση της αλήθειας ή την επιδίωξη της σωτηρίας.

Όσον αφορά την εκτέλεση ορισμένων ειδικών καθηκόντων ή πιο επίπονων και κουραστικών καθηκόντων, από μία άποψη, οι άνθρωποι πρέπει πάντα να αναλογίζονται πώς να εκτελούν αυτά τα καθήκοντα, ποιες δυσκολίες θα πρέπει να υπομείνουν και θα πώς πρέπει να ασκούν τα καθήκοντά τους και να υποτάσσονται. Από μια άλλη άποψη, πρέπει επίσης να εξετάζουν ποια στοιχεία νοθεύουν τις προθέσεις τους και πώς παρακωλύουν την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Οι άνθρωποι γεννιούνται με μια αποστροφή για τις κακουχίες —κανείς μα κανείς δεν αντλεί περισσότερο ενθουσιασμό ή περισσότερη χαρά όταν υπομένει περισσότερες κακουχίες. Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους άνθρωποι. Είναι στη φύση της ανθρώπινης σάρκας οι άνθρωποι να αισθάνονται ανησυχία και στενοχώρια μόλις η σάρκα τους υπομείνει κακουχίες. Πόσες, όμως, κακουχίες πρέπει να υπομείνετε τώρα στο καθήκον που εκτελείτε; Αρκεί να αντέξει η σάρκα σας να νιώσει λίγη κούραση και λίγο κόπο. Εάν δεν μπορείς να αντέξεις ούτε καν αυτήν τη μικρή δυσκολία, μπορεί να θεωρηθεί ότι έχεις αποφασιστικότητα; Μπορεί να θεωρηθεί ότι πιστεύεις ειλικρινά στον Θεό; (Όχι.) Δεν αρκεί αυτό. Όταν εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού, κανείς δεν σε επιβλέπει. Τα πάντα εξαρτώνται από το αν αναλαμβάνεις ο ίδιος πρωτοβουλίες. Στον οίκο του Θεού, υπάρχουν ρυθμίσεις και συστήματα εργασίας, και εναπόκειται στα άτομα να βασιστούν στην πίστη, τη συνείδηση και τη λογική τους. Μόνον ο Θεός εξετάζει σχολαστικά αν τα πας καλά ή όχι στο καθήκον σου. Εάν, ανεξάρτητα από τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους ή όταν έρχονται σε επαφή με ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα γύρω τους, οι άνθρωποι έχουν διαρκώς άγνοια και δεν αισθάνονται ενοχές, είναι καλό αυτό ή κακό; (Κακό.) Γιατί θεωρείται κακό; Η συνείδηση και η λογική του ανθρώπου έχουν ένα ελάχιστο επίπεδο. Εάν η συνείδησή σου δεν έχει καμία επίγνωση και δεν μπορεί να σε εμποδίσει από το να κάνεις κακές πράξεις ή να περιορίσει τη συμπεριφορά σου, εάν ενεργείς κατά τρόπο που παραβιάζει τα διοικητικά διατάγματα και τις αρχές, χωρίς ανθρώπινη φύση, όμως δεν έχεις ενοχές στην καρδιά σου, δεν σου λείπει η ηθική βάση; Δεν δείχνει αυτό έλλειψη επίγνωσης της συνείδησής σου; (Ναι.) Το γνωρίζετε συνήθως όταν κάνετε κάτι λάθος, ή παραβιάζετε τις αρχές ή όταν δεν είστε πιστοί στην εκτέλεση του καθήκοντός σας για μεγάλο χρονικό διάστημα; (Ναι.) Τότε, μπορεί η συνείδησή σου να σε συγκρατήσει και να σε κάνει να πράττεις σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική σου, και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Εάν είσαι άτομο που κατανοεί την αλήθεια, μπορείς να βελτιωθείς ώστε, αντί να ενεργείς με βάση τη συνείδησή σου, να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Εάν μπορείς να το κάνεις αυτό, μπορείς να σωθείς. Το να μπορείς να υπομείνεις δυσκολίες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ούτε είναι εύκολο να εκτελείς καλά ένα συγκεκριμένο είδος εργασίας. Είναι βέβαιο ότι μέσα στους ανθρώπους που μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα ενεργεί η αλήθεια των λόγων του Θεού. Δεν είναι ότι γεννήθηκαν χωρίς φόβο για τις κακουχίες και την κούραση. Πού θα μπορούσε να βρεθεί ένα τέτοιο άτομο; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν όλοι κάποιο κίνητρο και κάποια αλήθεια από τα λόγια του Θεού για θεμέλιό τους. Όταν αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους, οι απόψεις και οι οπτικές τους αλλάζουν —εκτελούν τα καθήκοντά τους ευκολότερα και αρχίζουν να θεωρούν ασήμαντο το να υπομείνουν κάποιες σωματικές κακουχίες και κούραση. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν αλλάζουν απόψεις για τα πράγματα, ζουν σύμφωνα με ανθρώπινες ιδέες και αντιλήψεις, εγωιστικές επιθυμίες και προσωπικές προτιμήσεις, είναι διστακτικοί και απρόθυμοι να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Για παράδειγμα, όταν είναι να κάνουν κάποια βρόμικη και κουραστική δουλειά, ορισμένοι λένε: «Θα υπακούσω στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Ό,τι καθήκον μού κανονίσει η εκκλησία, θα το εκτελέσω, άσχετα αν είναι βρόμικο ή κουραστικό, αν είναι εντυπωσιακό ή περνάει απαρατήρητο. Δεν έχω απαιτήσεις και θα το δεχτώ ως καθήκον μου. Αυτή είναι η ανάθεση που μου έχει εμπιστευτεί ο Θεός και οι κακουχίες που θα πρέπει να υπομείνω είναι λίγη βρομιά και κούραση». Γι’ αυτό, όταν ασχολούνται με το έργο τους, δεν αισθάνονται ότι υπομένουν καμία απολύτως δυσκολία. Ενώ άλλοι μπορεί να το βρίσκουν βρόμικο και κουραστικό, αυτοί το βρίσκουν εύκολο, επειδή η καρδιά τους είναι ήρεμη και γαλήνια. Το κάνουν για τον Θεό, οπότε δεν αισθάνονται ότι είναι δύσκολο. Κάποιοι θεωρούν ότι το να κάνουν κάποιο βρόμικο, κουραστικό ή ασήμαντο έργο προσβάλλει το κύρος και τον χαρακτήρα τους. Έχουν την αίσθηση ότι οι άλλοι δεν τους σέβονται, ότι τους περιγελούν ή τους περιφρονούν. Συνεπώς, ακόμη και όταν τους τυχαίνουν οι ίδιες εργασίες και ο ίδιος φόρτος εργασίας, το βρίσκουν επίπονο. Ό,τι κι αν κάνουν, νιώθουν αγανάκτηση στην καρδιά τους και ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα θέλουν ή ότι δεν είναι ικανοποιητικά. Μέσα τους είναι γεμάτοι αρνητικότητα και αντίσταση. Γιατί είναι αρνητικοί και αντιστέκονται; Ποια είναι η βαθύτερη αιτία; Τις περισσότερες φορές, είναι επειδή η εκτέλεση των καθηκόντων τους δεν τους αποδίδει μισθό, είναι σαν να δουλεύουν δωρεάν. Εάν υπήρχαν ανταμοιβές, μπορεί να το αποδέχονταν, όμως δεν ξέρουν αν θα τις λάβουν ή όχι. Γι’ αυτό, οι άνθρωποι αισθάνονται ότι η εκτέλεση καθηκόντων δεν αξίζει τον κόπο, και την εξισώνουν με τζάμπα δουλειά, επομένως συχνά γίνονται αρνητικοί και αντιστέκονται όσον αφορά την εκτέλεση καθηκόντων. Έτσι δεν γίνεται; Ειλικρινά, οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι πρόθυμοι να εκτελέσουν καθήκοντα. Αφού κανείς δεν τους εξαναγκάζει, γιατί εξακολουθούν να έρχονται για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους; Επειδή αυτοί εξαναγκάζουν τον εαυτό τους —εξαιτίας της επιθυμίας τους να κερδίσουν ευλογίες και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Είναι μια εκδήλωση του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκονται. Αυτή είναι η νοοτροπία που διέπει την προσπάθειά τους να κάνουν συμφωνία με τον Θεό. Μερικοί ρωτούν πώς μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να επιλύσουν το πρόβλημα της αρνητικότητας και της αντίστασης στην καρδιά τους. Το πρόβλημα μπορεί να λυθεί μόνο με τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Εάν δεν αγαπούν την αλήθεια, όπως κι αν συναναστρέφεται κανείς πάνω στην αλήθεια μαζί τους, δεν θα μπορέσουν να την αποδεχτούν. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι δύσπιστοι και έχουν αποκαλυφθεί. Επειδή θέλουν να κάνουν συμφωνίες και δεν θα κάνουν τίποτα αν δεν τους ωφελεί, εάν ο Θεός τούς υποσχεθεί ανταμοιβές και είσοδο στη βασιλεία των ουρανών και τους γράψει μια εγγύηση, σίγουρα θα εκτελούν τα καθήκοντά τους με ενθουσιασμό. Στην πραγματικότητα, η υπόσχεση του Θεού είναι ανοιχτή, και όσοι επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να την αποκτήσουν. Όσοι, όμως, δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αδυνατούν να την αποκτήσουν. Δεν είναι ότι αγνοούν την υπόσχεση του Θεού, απλώς στην καρδιά τους μοιάζει ασαφής και αβέβαιη. Για αυτούς, η υπόσχεση του Θεού είναι σαν μια ακάλυπτη επιταγή —δεν μπορούν να πιστέψουν σε αυτήν, δεν την εμπιστεύονται αληθινά και δεν μπορεί να γίνει κάτι για αυτό. Επιθυμούν χειροπιαστά πράγματα και, αν τους πληρώνατε έναν μισθό, σίγουρα θα ενεργοποιούνταν. Ωστόσο, όσοι δεν έχουν συνείδηση και λογική δεν είναι απαραίτητο ότι θα ενεργοποιηθούν. Είναι εντελώς άθλιοι. Εάν επρόκειτο να απασχοληθούν στον έξω κόσμο, δεν θα εργάζονταν επιμελώς, θα ξεγλιστρούσαν και θα χαλάρωναν, και σίγουρα θα απολύονταν. Έχουν απλώς πρόβλημα με τη φύση τους. Για όσους είναι διαρκώς επιπόλαιοι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, η μόνη λύση είναι να αποπεμφθούν και να αποκλειστούν. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για όσους δεν αποδέχονται την αλήθεια. Οι απολογίες και οι δικαιολογίες τους είναι όλες παράλογες, και δεν είναι απαραίτητο να συζητήσουμε την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους.

Στις μέρες μας, οι περισσότεροι έχουν αρχίσει να εκτελούν καθήκοντα. Καταλαβαίνετε τι είναι τα καθήκοντα, πώς προκύπτουν και ποιος τα δίνει; (Τα καθήκοντα είναι αναθέσεις που εμπιστεύεται ο Θεός στους ανθρώπους.) Σωστά. Εάν πιστεύεις στον Θεό και έρχεσαι στον οίκο Του, εάν είσαι σε θέση να αποδεχτείς την ανάθεση από τον Θεό, τότε είσαι μέλος του οίκου Του. Οι εργασίες που κανονίζει ο οίκος του Θεού για σένα, η οδός που σου λέει ο Θεός να ακολουθήσεις και οι αποστολές που σου εμπιστεύεται είναι τα καθήκοντά σου, αυτά που σου έδωσε ο Θεός. Όταν τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού, κατανοείς τις προθέσεις Του και ακούς και κατανοείς τις ρυθμίσεις του οίκου Του, όταν γνωρίζεις μέσα σου ποιο καθήκον θα πρέπει να εκτελέσεις και τις ευθύνες που μπορείς να εκπληρώσεις, και όταν αποδέχεσαι την ανάθεση από τον Θεό και ξεκινάς να εκτελείς το καθήκον σου, γίνεσαι μέλος του οίκου του Θεού και συμμετέχεις στη διάδοση του ευαγγελίου. Ο Θεός σε θεωρεί μέλος του οίκου Του και συμμέτοχο στη διάδοση του έργου Του. Σε αυτό το σημείο, έχεις το καθήκον που οφείλεις να εκτελέσεις. Ό,τι κι αν είσαι ικανός να κάνεις, ό,τι κι αν είσαι σε θέση να επιτύχεις, αυτά είναι οι ευθύνες και το καθήκον σου. Μπορεί να πει κανείς ότι είναι η ανάθεση από τον Θεό, ο σκοπός της ζωής σου, το καθήκον που σε δεσμεύει. Τα καθήκοντα προέρχονται από τον Θεό· είναι οι ευθύνες κι οι αναθέσεις που εμπιστεύεται στον άνθρωπο. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να τα κατανοεί ο άνθρωπος; «Δεδομένου ότι αυτό είναι το καθήκον μου κι η ανάθεση που μου έχει εμπιστευτεί ο Θεός, είναι υποχρέωση και ευθύνη μου. Είναι σωστό να το αποδεχθώ ως το καθήκον που με δεσμεύει. Δεν μπορώ να το απορρίψω ή να το αρνηθώ· δεν μπορώ να είμαι επιλεκτικός. Αυτό που μου τυχαίνει είναι σίγουρα αυτό που οφείλω να κάνω. Δεν είναι ότι δεν δικαιούμαι να επιλέξω —είναι ότι δεν θα πρέπει να επιλέγω. Αυτή είναι η λογική που οφείλει να έχει ένα δημιουργημένο ον». Αυτή είναι μια στάση υποταγής. Κάποιοι είναι συνεχώς επιλεκτικοί όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, θέλουν πάντα να κάνουν έργο που είναι εύκολο και τους αρέσει, ανίκανοι να υποταχθούν στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Αυτό δείχνει ότι το ανάστημά τους είναι πολύ μικρό και ότι δεν διαθέτουν κανονική ανθρώπινη λογική. Εάν πρόκειται για κάποιον νέο που τον έχουν χαϊδέψει και κακομάθει στο σπίτι χωρίς να βιώσει κακουχίες, είναι κατανοητό να είναι λίγο ισχυρογνώμων. Εφόσον μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια, αυτό σταδιακά θα αλλάξει. Ωστόσο, εάν συμπεριφέρεται με αυτόν τον αηδιαστικό τρόπο ένας ενήλικας στα τριάντα ή τα σαράντα του, τότε πρόκειται για πρόβλημα τεμπελιάς. Η ασθένεια της τεμπελιάς εμφανίζεται εκ γενετής και είναι πιο δύσκολο να θεραπευτεί. Είναι πρόβλημα στη φύση κάποιου, και μόνο αν δεν έχουν επιλογή σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα ή συνθήκες, οι άνθρωποι σαν αυτόν μπορούν να αντέξουν λίγη κακουχία και κούραση. Ακριβώς όπως μερικοί ζητιάνοι γνωρίζουν καλά ότι το να είσαι ζητιάνος προκαλεί περιφρόνηση και διακρίσεις από τους άλλους, όμως λόγω της τεμπελιάς τους και της απροθυμίας να εργαστούν, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να καταφύγουν στη ζητιανιά. Διαφορετικά, θα έπρεπε να λιμοκτονήσουν. Με λίγα λόγια, εάν κάποιος δεν μπορεί να εκτελέσει το καθήκον του ευσυνείδητα και υπεύθυνα, αργά ή γρήγορα θα αποκλειστεί. Η μεγαλύτερη παράβαση είναι να πιστεύεις στον Θεό αλλά να μην υποτάσσεσαι σε Εκείνον. Εάν αρνείσαι να εκτελέσεις το καθήκον σου ή αποστρέφεσαι διαρκώς τις κακουχίες και φοβάσαι τον μόχθο, τότε είσαι άτομο χωρίς συνείδηση και λογική. Είσαι ακατάλληλος για την εκτέλεση καθηκόντων και μπορείς να φύγεις. Μία μέρα, όταν συνειδητοποιήσεις ότι η μη εκτέλεση του καθήκοντός σου ισοδυναμεί με άρνηση της ανάθεσης που σου εμπιστεύτηκε ο Δημιουργός και ότι είσαι άτομο που επαναστατεί ενάντια στον Θεό, χωρίς συνείδηση και λογική, όταν συνειδητοποιήσεις ότι όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να εκτελούν τα καθήκοντά τους καλά και ότι αυτό είναι απαραίτητο, τότε θα συμπεριφερθείς όπως πρέπει και θα εκτελείς το καθήκον σου καλά. Αυτό είναι υποταγή. Εάν κάποιος είναι επαναστατικός ή αρνητικός στο καθήκον του, εάν δηλαδή δείχνει παντελή έλλειψη υποταγής στον Θεό, το άτομο αυτό δεν δαπανά ειλικρινά για Εκείνον. Το να εκτελεί κανείς καλά και πρόθυμα το καθήκον του είναι η ελάχιστη έκφραση υποταγής στον Θεό. Πώς, λοιπόν, προκύπτουν τα καθήκοντα; (Τα καθήκοντα προέρχονται από τον Θεό. Είναι ευθύνες που δίνονται στους ανθρώπους από Εκείνον.) Τα καθήκοντα είναι ευθύνες που δίνονται στους ανθρώπους από τον Θεό, οπότε, οι άπιστοι έχουν καθήκοντα; (Όχι, δεν έχουν.) Γιατί λέτε ότι δεν έχουν; (Δεν είναι άνθρωποι του οίκου του Θεού.) Σωστά, οι άπιστοι ασχολούνται μόνο με τη σαρκική τους ζωή και οι πράξεις τους δεν είναι άξιες να αποκαλούνται καθήκοντα. Οι άπιστοι ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο και στον Σατανά. Ο Θεός κανονίζει μόνο τη μοίρα της ζωής τους —την ώρα της γέννησής τους, την οικογένεια στην οποία θα γεννηθούν, τη δουλειά που θα κάνουν όταν μεγαλώσουν και την ώρα του θανάτου τους— δεν τους επιλέγει, ούτε τους σώζει. Όσοι πιστεύουν στον Θεό είναι διαφορετικοί. Σε μικρότερη κλίμακα, όλο το έργο που κάνουν στον οίκο του Θεού είναι καθήκοντα που οφείλουν να εκτελούν. Σε ευρύτερη κλίμακα, μέσα στο συνολικό σχέδιο διαχείρισης του Θεού, το καθήκον που εκτελεί το κάθε δημιουργημένο ον είναι να συνεργάζεται με το έργο του Θεού. Για να το θέσω ξεκάθαρα, παρέχει υπηρεσία για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Είτε παρέχεις υπηρεσία με αφοσίωση είτε όχι, απέχεις πολύ από το να είσαι άτομο που ακολουθεί το θέλημα του Θεού. Στην πραγματικότητα, μέλος του λαού του Θεού και κατάλληλο δημιουργημένο ον μπορεί να θεωρηθεί κανείς μόνον όταν μπορεί να εκτελεί πραγματικά το καθήκον του, να επιτυγχάνει το αποτέλεσμα της κατάθεσης μαρτυρίας για τον Θεό και να κερδίζει την επιδοκιμασία Του. Εάν εκτελείς καλά κάθε καθήκον που σου εμπιστεύεται ο Θεός και πληροίς τα απαιτούμενα πρότυπα, τότε είσαι μέλος του οίκου του Θεού και κάποιος που ο Θεός αναγνωρίζει ως άνθρωπο του οίκου Του.