Καταλαβαίνετε τώρα με ποιον τρόπο πρέπει να ακολουθήσετε τον Θεό και να βαδίσετε στο μονοπάτι της αναζήτησης της αλήθειας; Τι ακριβώς σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό και να Τον ακολουθεί; Αφορά μόνο το να απαρνηθεί κάποια πράγματα, με την ικανότητά του να δαπανά τον εαυτό του για τον Θεό και να υπομένει κάποια βάσανα και να Τον ακολουθεί μέχρι τέλους; Μπορεί κανείς να κερδίσει την αλήθεια αν ακολουθεί τον Θεό με αυτό τον τρόπο; Μπορεί να αποκτήσει σωτηρία; Τα έχετε ξεκαθαρίσει αυτά στο μυαλό σας; Κάποιοι πιστεύουν ότι από τη στιγμή που κάποιος έχει βιώσει την κρίση, την παίδευση, το κλάδεμα ή εφόσον έχει αποκαλυφτεί ο πραγματικός του εαυτός, το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο και η μοίρα δεν του αφήνει καμία ελπίδα σωτηρίας. Οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα, διστάζουν στα κρίσιμα σημεία, χωρίς να ξέρουν πώς να βαδίσουν στο μονοπάτι προς τα εμπρός. Μα κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι εξακολουθούν να μην έχουν αληθινή γνώση του έργου του Θεού; Άραγε, όσοι έχουν μονίμως αμφιβολίες για το έργο του Θεού και τη σωτηρία του ανθρώπου από Εκείνον έχουν ίχνος αληθινής πίστης; Συνήθως, κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν ακόμη κλαδευτεί ή δεν τους έχουν τύχει αναποδιές, θεωρούν ότι θα έπρεπε να αναζητήσουν την αλήθεια και να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού με την πίστη τους. Όμως, με το που δεχτούν ένα πλήγμα ή προκύψουν τίποτα δυσκολίες, αποκαλύπτεται η προδοτική τους φύση, κάτι που σου προκαλεί απέχθεια όταν το βλέπεις. Στη συνέχεια, αισθάνονται και οι ίδιοι απέχθεια και τελικά βγάζουν από μόνοι τους ετυμηγορία για την έκβασή τους, λέγοντας: «Αυτό ήταν! Αφού είμαι ικανός για τέτοια πράγματα, αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι τελειωμένος; Ο Θεός δεν θα με σώσει ποτέ». Πολλοί βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλοι βρίσκονται σ’ αυτήν την κατάσταση. Για ποιον λόγο βγάζουν οι άνθρωποι τέτοιες ετυμηγορίες για τον εαυτό τους; Κάτι τέτοιο αποδεικνύει ότι εξακολουθούν να μην κατανοούν την πρόθεση του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα. Το να κλαδευτείς μονάχα μια φορά μπορεί να σε οδηγήσει στην αρνητικότητα για πολύ καιρό και να μην μπορείς να ξεφύγεις, σε τέτοιον βαθμό που ακόμα και το καθήκον σου μπορεί να εγκατέλειπες. Και το παραμικρό ακόμη μπορεί να σε κάνει να πάψεις να επιδιώκεις την αλήθεια και να σε κάνει να κολλήσεις. Είναι λες και όταν οι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι άμεμπτοι και δεν έχουν κανένα ψεγάδι, επιδιώκουν με ενθουσιασμό την αλήθεια κι όταν ανακαλύψουν ότι είναι βαθιά διεφθαρμένοι, δεν έχουν πλέον το κουράγιο να συνεχίσουν την επιδίωξή της. Πολλοί μιλάνε με απελπισία και αρνητισμό και λένε: «Αυτό ήταν! Ο Θεός δεν θα με σώσει. Ακόμη κι αν με συγχωρέσει Αυτός, εγώ δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου· δεν θα μπορέσω ποτέ να αλλάξω». Οι άνθρωποι δεν κατανοούν την πρόθεση του Θεού, κι αυτό σημαίνει ότι ακόμη δεν γνωρίζουν το έργο Του. Πράγματι, είναι φυσικό καμιά φορά να αποκαλύπτουν ορισμένες διεφθαρμένες διαθέσεις κατά τις εμπειρίες τους, ή να ενεργούν με τρόπο ακάθαρτο ή ανεύθυνα ή επιπόλαια, δίχως αφοσίωση. Ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· και αυτό είναι νόμος απαράβατος. Ποιος ο λόγος να αποκαλούνται οι άνθρωποι διεφθαρμένοι αν δεν ήταν αυτές οι αποκαλύψεις; Εάν δεν ήταν διεφθαρμένοι, δεν θα είχε κανένα νόημα το έργο του Θεού για τη σωτηρία. Λοιπόν, το πρόβλημα είναι ότι, επειδή οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια ούτε δεν κατανοούν πραγματικά τον εαυτό τους, κι επειδή δεν μπορούν να διακρίνουν ξεκάθαρα την ίδια τους την κατάσταση, χρειάζονται τον Θεό να εκφράσει τα λόγια της αποκάλυψης και της κρίσης για να μπορέσουν να καταλάβουν. Διαφορετικά, θα παρέμεναν απαθείς και αποβλακωμένοι. Εάν ο Θεός δεν εργαζόταν με αυτό τον τρόπο, οι άνθρωποι δεν θα άλλαζαν ποτέ. Όποιες δυσκολίες κι αν σας τυχαίνουν σε κάθε στάδιο, Εγώ θα σας συναναστρέφομαι σχετικά με την αλήθεια, θα σας δίνω ξεκάθαρη γνώση και καθοδήγηση, και το μόνο που έχετε να κάνετε εσείς είναι να μπείτε στον σωστό δρόμο. Αλλιώς, οι άνθρωποι θα παρεκκλίνουν πάντοτε προς τα άκρα. Θα φτάνουν σε αδιέξοδα, μην έχοντας καμιά μελλοντική προοπτική και βγάζοντας στην πορεία ετυμηγορία για τον εαυτό τους. Όταν ίσα που αρχίζουν να βιώνουν το έργο του Θεού, δεν κατανοούν ακόμη τον εαυτό τους. Και μετά από πολλές αποτυχίες και πολλή αποκάλυψη, τελικώς βγάζουν την ετυμηγορία για τον εαυτό τους. Λένε: «Είμαι διάβολος· είμαι ο Σατανάς! Τα πάντα έχουν τελειώσει για μένα. Δεν υπάρχει περίπτωση να σωθώ ποτέ. Δεν σώζομαι με τίποτα». Οι άνθρωποι όντως είναι εξαιρετικά ευάλωτοι και δύσκολοι στον χειρισμό, και παρεκκλίνουν προς τα άκρα καθώς προχωράνε. Γίνονται αλαζόνες και αυτάρεσκοι, γιατί δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η διαφθορά τους έχει βαθιές ρίζες, ότι είναι διάβολοι· θεωρούν ότι έχουν αντέξει αμέτρητες κακουχίες, ότι αγαπούν τον Θεό και πληρούν τις προϋποθέσεις για να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Όμως, όταν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της διαφθοράς τους, όταν καταλαβαίνουν ότι δεν βιώνουν την ανθρώπινη ομοιότητα αλλά είναι διάβολοι και σατανάδες, αφήνονται στην απελπισία και θεωρούν ότι δεν έχουν καμία ελπίδα, ότι ο Θεός θα πρέπει να τους καταδικάσει, να τους αποκαλύψει και να τους αποκλείσει. Όσο οι άνθρωποι δεν κατανοούν τον εαυτό τους, είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι· όταν τον κατανοήσουν, αφήνονται στην απελπισία. Να πόσο προβληματικοί και δύσκολοι είναι οι άνθρωποι. Εάν αποδεχτούν την αλήθεια, εάν κάποια στιγμή καταλάβουν την πρόθεση του Θεού, θα πουν: «Πάντα είχα τόσο μεγάλη διαφθορά και επιτέλους το παραδέχομαι. Ευτυχώς, ο Θεός με σώζει και πλέον μπορώ να ζήσω μια λαμπρή ζωή και να βαδίσω στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Δεν ξέρω πώς να ευχαριστήσω τον Θεό». Είναι σαν να ξυπνάς από όνειρο και να καταλαβαίνεις. Δεν έχουν λάβει τη σπουδαία σωτηρίας; Δεν θα πρέπει να δοξάζουν τον Θεό; Κάποιοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τον εαυτό τους ακόμα κι όταν πλησιάζει ο θάνατος· παραμένουν αλαζόνες και δεν μπορούν να αποδεχτούν το ότι έχουν αποκαλυφθεί τα γεγονότα. Θεωρούν ότι είναι πολύ καλοί: «Είμαι καλός άνθρωπος· πώς γίνεται να το έχω κάνει αυτό;» Μοιάζει λες και έχουν κατηγορηθεί εσφαλμένα. Κάποιοι άνθρωποι περνούν χρόνια στο έργο του Θεού και ακόμα δεν καταλαβαίνουν τη φύση τους. Πιστεύουν συνέχεια ότι είναι καλοί άνθρωποι και ότι έκαναν ένα λάθος σε μια στιγμή σύγχυσης, και ακόμα και μέχρι σήμερα, όταν αποκλείονται, δεν υποτάσσονται. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πολύ αλαζόνας και αδαής, και δεν αποδέχεται με τίποτα την αλήθεια. Δεν πρόκειται να μεταμορφωθεί και να γίνει άνθρωπος. Από αυτό μπορείτε να καταλάβετε ότι ακόμα κι αν οι άνθρωποι από τη φύση τους αντιστέκονται στον Θεό και Τον προδίδουν, υπάρχουν διαφορές στη φύση του καθενός. Αυτό απαιτεί βαθύτερη κατανόηση της ανθρώπινης φύσης.

Η φύση των ανθρώπων εμπεριέχει ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά που πρέπει να γίνουν κατανοητά. Όλοι είναι ικανοί να προδώσουν τον Θεό —αυτό είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό— όμως, ο καθένας έχει τη δική του ζωτική αδυναμία. Κάποιοι αγαπούν τη δύναμη, άλλοι τη θέση· κάποιοι λατρεύουν τα λεφτά, ενώ άλλοι λατρεύουν τις υλικές απολαύσεις. Αυτά αποτελούν διαφορές στη φύση του κάθε ανθρώπου. Μερικοί, αφότου πίστεψαν στον Θεό, παραμένουν ακλόνητοι παρά τις πολλές κακουχίες, ενώ άλλοι, όταν τους τύχει μια μικρή κακουχία, γίνονται αρνητικοί, παραπονιούνται και δεν μπορούν να παραμείνουν ακλόνητοι. Για ποιον λόγο, λοιπόν, παρά το ότι και οι δύο πιστεύουν στον Θεό, και τρώνε και πίνουν τον λόγο Του, έχουν διαφορετικές αντιδράσεις όταν τους συμβεί κάτι; Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι παρ’ όλο που οι βαθιά διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν όλοι τους τη φύση του Σατανά, η ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους διαφέρει. Κάποιοι αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια, ενώ άλλοι μπορούν να την αγαπήσουν και να την αποδεχτούν. Κάποιοι εκδηλώνουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους πολύ πιο έντονα από κάποιους άλλους. Κάποιοι είναι λίγο πιο καλόκαρδοι, ενώ άλλοι είναι πολύ φαύλοι. Παρόλο που μπορεί να διαφέρουν τα λόγια, η συμπεριφορά και οι εκδηλώσεις τους, οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους είναι ίδιες· όλοι τους είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι που ανήκουν στον Σατανά. Αυτό είναι ένα κοινό τους χαρακτηριστικό. Το ποιος είναι κανείς το καθορίζει η φύση του. Αν και υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ των ανθρώπων όσον αφορά τη φύση τους, καθένας πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά ανάλογα με την ουσία του. Για παράδειγμα, τα πονηρά πάθη είναι κοινό χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων. Όλοι τα έχουν και δεν μπορούν να τα νικήσουν εύκολα. Ωστόσο, κάποιοι είναι περισσότερο επιρρεπείς σ’ αυτό το θέμα. Τέτοιου είδους άνθρωποι υποκύπτουν όταν έρχονται αντιμέτωποι με πειρασμούς που έχουν να κάνουν με το αντίθετο φύλο. Η καρδιά τους κυριεύεται και υποκύπτουν στον πειρασμό· είναι διατεθειμένοι να το σκάσουν ανά πάσα στιγμή με κάποιο άλλο άτομο και να προδώσουν τον Θεό. Άρα, μπορούμε να πούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν πονηρή φύση. Άλλοι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάτι παρόμοιο, δεν παρεκτρέπονται, παρόλο που μπορεί να δείξουν αδυναμία ή να αποκαλύψουν πονηρά πάθη. Καταφέρνουν να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να αποφύγουν τέτοιες καταστάσεις· μπορούν να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα και να αποφύγουν τον πειρασμό. Άρα, δεν μπορούμε να πούμε ότι η φύση τους είναι πονηρή. Οι άνθρωποι ζουν στη σάρκα, άρα έχουν πονηρούς πόθους. Όμως, κάποιοι είναι παρορμητικοί και απερίσκεπτοι, ικανοποιούν τα πάθη τους και μάλιστα πράττουν με τρόπο που αναστατώνει και διαταράσσει το έργο της εκκλησίας, ενώ άλλοι δεν είναι έτσι. Εκείνοι καταφέρνουν να αναζητήσουν την αλήθεια και να ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτήν, καθώς και να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν σαρκικά πάθη, αλλά δεν συμπεριφέρονται όλοι με τον ίδιο τρόπο. Αυτές είναι οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων όσον αφορά τη φύση-ουσία. Κάποιοι είναι φιλάργυροι. Με το που θα δουν χρήματα ή όμορφα πράγματα, τα θέλουν για δικά τους. Έχουν μια εξαιρετικά έντονη επιθυμία να τα αποκτήσουν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι από τη φύση τους άπληστοι. Εποφθαλμιούν ό,τι υλικά αγαθά δουν, και μάλιστα τολμούν να τα κλέψουν ή τα καταχραστούν τις προσφορές του Θεού —τολμούν να απλώσουν χέρι ακόμα και σε χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες γουαν. Όσο περισσότερα τα λεφτά, τόσο πιο θρασείς γίνονται. Δεν έχουν καρδιά που φοβάται τον Θεό. Αυτή είναι άπληστη φύση. Κάποιοι έχουν τύψεις που ξόδεψαν μερικά γουαν ή μερικές δεκάδες γουαν από τα χρήματα της εκκλησίας. Τότε, πέφτουν γρήγορα στα γόνατα ενώπιον του Θεού και προσεύχονται με δάκρυα μετάνοιας, ικετεύοντας Τον για συγχώρεση. Δεν μπορούμε να πούμε ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι φιλάργυροι, αφού όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και αδυναμίες, και το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να μετανοήσουν ειλικρινά δείχνει ότι οι ενέργειές τους αποτελούσαν απλώς μια αποκάλυψη των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Κάποιοι είναι επικριτικοί και λένε: «Αφού αυτήν τη φορά ξόδεψε λίγα απ’ τα λεφτά της εκκλησίας, την επόμενη θα ξοδέψει περισσότερα. Είναι σίγουρα άνθρωπος που κλέβει τις προσφορές και άρα πρέπει να τον αποπέμψουμε». Ο τρόπος που μιλάνε εμπεριέχει ένα είδος κρίσης. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και οπωσδήποτε θα αποκαλύψουν τη διαφθορά τους και θα πράξουν πονηρά. Αυτό είναι φυσιολογικό, αλλά το να αποκαλύπτει κάποιος τη διαφθορά του δεν είναι το ίδιο με το να έχει τη φύση κακού ανθρώπου. Ναι μεν αυτές οι δύο κατηγορίες ανθρώπων ίσως να ενεργούν με τον ίδιο τρόπο, αλλά η φύση τους είναι διαφορετική. Για παράδειγμα, κάποιος, παρόλο που βαδίζει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και επιζητά να είναι ειλικρινής, αναπόφευκτα αποκαλύπτει πότε-πότε ψέματα, δολιότητα και εξαπάτηση, ενώ τα ψέματα και η δολιότητα είναι μέρος της φύσης του διαβόλου, ο οποίος λέει συνέχεια ψέματα για τα πάντα. Παρόλο που και οι δυο ψεύδονται, η ουσία του διαβόλου και η ουσία κάποιου που επιδιώκει την αλήθεια διαφέρουν ριζικά. Είναι σωστό, λοιπόν, να χαρακτηρίζουμε αυτούς που επιζητούν να είναι ειλικρινείς ως διαβόλους και σατανάδες, μόνο και μόνο λόγω μιας στιγμιαίας αποκάλυψης διαφθοράς; Δεν σημαίνει ότι είναι διάβολοι που μονίμως ψεύδονται και ξεγελούν τους άλλους επειδή έκαναν την παράβαση του ψέματος και της εξαπάτησης. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια φύση-ουσία, άρα δεν μπορούμε να τις βάζουμε όλες στο ίδιο σακί. Η σύγκριση κάποιου που έχει διαπράξει μια στιγμιαία παράβαση με έναν διάβολο αποτελεί αυθαίρετη κρίση και καταδίκη. Αυτό είναι που βλάπτει τους ανθρώπους περισσότερο από καθετί. Εάν δεν έχεις διάκριση και δεν καταλαβαίνεις τα πράγματα καθαρά, τότε να μην μιλάς στα τυφλά και να μην εφαρμόζεις κανονισμούς αδιακρίτως, γιατί θα βλάψεις τους άλλους. Όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση και αρέσκονται στο να ακολουθούν τους κανονισμούς είναι πολύ πιθανό να κρίνουν και να καταδικάσουν τους άλλους. Οι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια μιλούν και ενεργούν δίχως αρχές, και το να μιλάει κανείς απρόσεκτα, να κρίνει αυθαίρετα και να καταδικάζει τους άλλους δεν ωφελεί ούτε τον ίδιο ούτε τους άλλους.

Δεν μπορείτε πραγματικά να γνωρίζετε ποιον στόχο πρέπει να φτάσει κανείς στην πίστη του στον Θεό ώστε να είναι σε συμφωνία με τις προθέσεις Του. Πολύ λίγοι είναι αυτοί που πιστεύουν στον Θεό ολοκληρωτικά έτσι όπως απαιτεί Εκείνος. Μέσα σας έχετε πολλά προβλήματα και ίσως να μην τα έχετε ακόμη συνειδητοποιήσει και να μην σας είναι ξεκάθαρα. Αυτό δείχνει ότι ακόμα δεν κατανοείτε την αλήθεια, ότι δεν μπορείτε να κάνετε αυτοκριτική, ότι δεν έχετε ξεσκεπάσει και δεν μπορείτε ακόμα να αναλύσετε τις διάφορες σκέψεις και πτυχές της φύσης σας που βρίσκονται μέσα σας. Κάποια στιγμή, αφού θα έχετε ακούσει αρκετά κηρύγματα και θα έχετε αποκτήσει εμπειρίες, θα κατανοήσετε την αλήθεια, και μόνο τότε θα αποκτήσετε αληθινή αυτογνωσία. Παρόλο που η πίστη σας στον Θεό είναι αληθινή, δεν έχετε ακόμη αποβάλει τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας, και στη φύση σας εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές επιφανειακές πλευρές. Σας αρέσει ακόμη να φοράτε όμορφα ρούχα και να απολαμβάνετε όμορφα πράγματα. Όταν κάποιοι φοράνε όμορφα ρούχα ή αγοράζουν καινούριο κινητό, αλλάζει ο τόνος της φωνής τους· όταν κάποιες γυναίκες φοράνε ψηλά τακούνια, αλλάζει ο τρόπος που περπατάνε και πλέον δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους. Όσον αφορά το τι έχουν οι άνθρωποι στην καρδιά τους και ποια είναι η φύση που τους κάνει να εκδηλώνουν αυτές τις μοχθηρές, άσχημες και επιφανειακές πλευρές, πρέπει να γνωρίσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και αυτά που βρίσκονται στη φύση τους. Αν και τις νιώθουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, δεν μπορούν να τις διορθώσουν· μπορούν μονάχα να βασιστούν στην θέληση τους για αυτοσυγκράτηση και να μην τις αφήσουν να εκδηλωθούν. Όσο βαθαίνουν οι εμπειρίες τους, όσο βαθαίνει η γνώση για τη φύση τους και για όλες τις πτυχές της αλήθειας, και καθώς καταλαβαίνουν σιγά-σιγά τις απαιτήσεις του Θεού και εισέρχονται σ’ αυτές, αρχίζουν σιγά-σιγά να αλλάζουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους και οι πτυχές της φύσης τους. Στην αρχή, η αυτογνωσία τους είναι πολύ επιφανειακή. Αναγνωρίζουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, αλλά δεν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια και να μάθουν την ουσία της διαφθοράς τους. Όταν αποκτήσουν κάποιες γνώσεις, θέλουν να δείξουν αυτοσυγκράτηση και να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα μέσα από σκληρή δουλειά και αυτό να έχει αποτέλεσμα. Όμως, οι προσπάθειές τους αποδεικνύονται μάταιες και συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν την αιτία του προβλήματος. Όταν αργότερα καταφέρουν πραγματικά να αντιληφθούν την αλήθεια και γνωρίσουν πολύ καλά τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, αρχίζουν να μισούν τον εαυτό τους. Σ’ εκείνο το σημείο, δεν χρειάζεται να καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια για να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα, μπορούν ενεργά να ασκούν την αλήθεια και να πράττουν σύμφωνα με τις αρχές. Παρόλο που μερικές φορές δεν κατανοούν πλήρως την αλήθεια, τουλάχιστον ενεργούν με βάση τη συνείδησή τους και τη λογική. Όλοι οι άνθρωποι, όταν αρχίζουν να βιώνουν τα λόγια του Θεού, τα βρίσκουν σκούρα. Επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και δεν ξέρουν ότι πρέπει να βασίζονται στις αρχές, ρωτούν συνεχώς πώς να κάνουν το καθετί, και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να τηρούν κανονισμούς. Επιπλέον, οι αρνητικές καταστάσεις πάντοτε αναστατώνουν τους ανθρώπους, οι οποίοι μερικές φορές δεν έχουν δρόμο να προχωρήσουν. Όσον αφορά τις αρνητικές καταστάσεις, πρέπει να διορθώνουν μέσω συναναστροφής εκείνες που μπορούν να διορθωθούν με αυτό τον τρόπο. Και όσες δεν μπορούν να διορθωθούν μέσω συναναστροφής, αγνόησέ τες. Αντίθετα, να επικεντρωθείς στο να ασκείσαι και να εισέρχεσαι κανονικά, και να συναναστρέφεσαι περισσότερο πάνω στην αλήθεια. Κάποια στιγμή, όταν κατανοήσεις ξεκάθαρα την αλήθεια και διακρίνεις ξεκάθαρα πολλά πράγματα, οι αρνητικές καταστάσεις σου θα εξαφανιστούν φυσιολογικά. Οι παλιές αρνητικές σας καταστάσεις δεν έχουν πλέον εξαφανιστεί; Στη χειρότερη περίπτωση, τις βιώνετε πολύ λιγότερο απ’ ότι στο παρελθόν. Επικεντρωθείτε απλώς στην επιδίωξη της αλήθειας, κι έτσι θα μπορέσετε να επιλύσετε όλα τα προβλήματά σας. Όταν μπορέσετε να επιλύσετε τα προβλήματά σας, θα έχετε κάνει πρόοδο και θα έχετε αναπτυχθεί. Όταν η εμπειρία των ανθρώπων εκτείνεται ως την ημέρα που θα έχει αλλάξει εντελώς η οπτική τους για τη ζωή, το νόημα και η βάση της ύπαρξής τους, όταν θα έχουν αλλάξει και οι ίδιοι ριζικά και θα έχουν γίνει κάποιοι άλλοι, δεν είναι απίστευτο αυτό; Πρόκειται για μια τεράστια αλλαγή, μια συγκλονιστική αλλαγή. Μόνο αν πάψουν να σε ενδιαφέρουν η φήμη, το κέρδος, η θέση, τα λεφτά, οι απολαύσεις, η ισχύς και η δόξα του κόσμου και όταν μπορείς εύκολα να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά, θα αποκτήσεις την ομοιότητα ενός ανθρώπου. Εκείνοι που τελικά θα ολοκληρωθούν απ’ τον Θεό είναι μια ομάδα όπως αυτή· ζουν για την αλήθεια, ζουν για τον Θεό και ζουν για αυτό που είναι δίκαιο. Αυτή είναι η ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου.

Κάποιοι θα ρωτήσουν το εξής: «Τι ακριβώς είναι ένα ανθρώπινο ον;» Κανείς από τους ανθρώπους στις μέρες μας δεν είναι ανθρώπινο ον. Κι αν δεν είναι ανθρώπινα όντα, τότε τι είναι; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ζώα, θηρία, σατανάδες ή διάβολοι· όπως και να ’χει, είναι απλώς ενδεδυμένοι το ανθρώπινο δέρμα, αλλά δεν μπορούν να ονομάζονται ανθρώπινα όντα, γιατί δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Ο χαρακτηρισμός ως ζώα ταιριάζει περισσότερο, αλλά οι άνθρωποι έχουν γλώσσα, μυαλό και σκέψεις, και μπορούν να ασχοληθούν με την επιστήμη και τη βιομηχανία. Άρα, κατατάσσονται στα ανώτερα ζώα. Όμως, οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά, έχουν χάσει εδώ και καιρό την συνείδησή και τη λογική τους, και δεν υποτάσσονται στον Θεό ούτε έχουν καθόλου φόβο Θεού. Μπορούν κάλλιστα να ονομαστούν διάβολοι και σατανάδες. Η φύση τους είναι του Σατανά, φανερώνουν σατανικές διαθέσεις και εκφράζουν σατανικές απόψεις, και γι’ αυτόν τον λόγο είναι πιο ταιριαστό να αποκαλούνται διάβολοι και σατανάδες. Έχουν υποστεί βαθύτατη διαφθορά και έχουν λίγη ανθρώπινη ομοιότητα. Είναι σαν τα θηρία και τα ζώα, είναι διάβολοι. Στις μέρες μας, οι άνθρωποι δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο, δεν μοιάζουν ούτε στα ανθρώπινα όντα ούτε στους δαίμονες, και δεν διαθέτουν αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Κάποιοι που πιστεύουν για πολλά χρόνια, έπειτα από εμπειρία πολλών ετών, αποκτούν μια μικρή οικειότητα με τον Θεό, και λίγο-πολύ Τον κατανοούν κάπως, λίγο-πολύ έχουν τις ίδιες ανησυχίες μ’ Αυτόν και λίγο-πολύ σκέφτονται αυτά που σκέφτεται κι Εκείνος. Αυτό σημαίνει ότι έχουν λίγη από την ανθρώπινη εμφάνιση και ότι έχουν διαμορφωθεί κατά το ήμισυ. Οι νέοι πιστοί δεν έχουν βιώσει ακόμα παίδευση και κρίση ούτε πολύ κλάδεμα, ούτε έχουν ακούσει μεγάλο μέρος της αλήθειας. Απλώς έχουν διαβάσει τα λόγια του Θεού χωρίς να έχουν καμία αληθινή εμπειρία, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά ανεπαρκείς. Το πόσο βαθιά είναι η εμπειρία κάποιου καθορίζει και το πόσο εκείνος αλλάζει. Όσο λιγότερο βιώνεις τα λόγια του Θεού, τόσο λιγότερο θα καταλαβαίνεις την αλήθεια. Εάν δεν τα βιώνεις καθόλου, τότε είσαι άθικτος, ζωντανός Σατανάς και είσαι απλούστατα διάβολος. Το πιστεύεις αυτό; Κάποια μέρα θα τα καταλάβεις εκείνα τα λόγια. Υπάρχουν πλέον καλοί άνθρωποι; Εάν οι άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινη εμφάνιση, πώς γίνεται να αποκαλούνται ανθρώπινα όντα; Πόσο μάλλον να αποκαλούνται καλοί άνθρωποι! Έχουν απλώς ένα ανθρώπινο περίβλημα, αλλά δεν έχουν ανθρώπινη ουσία. Δεν θα ήταν υπερβολή να τους αποκαλέσει κανείς θηρία με ανθρώπινα ρούχα. Εφόσον κάποιος επιθυμεί να αποκτήσει ανθρώπινη ομοιότητα βιώνοντας το έργο του Θεού, πρέπει να υπομείνει την έκθεση, την παίδευση και την κρίση των λόγων Του, και μόνο τότε θα καταφέρει εν τέλει να αλλάξει. Αυτό είναι το μονοπάτι· εάν δεν το έκανε αυτό ο Θεός, οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να αλλάξουν. Έτσι πρέπει να ενεργεί ο Θεός, λίγο-λίγο. Οι άνθρωποι πρέπει να βιώνουν την κρίση και την παίδευση, όπως και το συνεχές κλάδεμα, ενώ πρέπει και να εκτίθενται οι τρόποι με τους οποίους αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Μπορούν να μπουν στο σωστό μονοπάτι μόνο όταν μπορέσουν να κάνουν αυτοκριτική και να κατανοήσουν την αλήθεια. Μπορούν να έχουν κάποια βεβαιότητα ότι θα μείνουν ακλόνητοι μονάχα ύστερα από μια περίοδο κατά την οποία βιώνουν εμπειρίες και κατανοούν την αλήθεια. Βλέπω ότι το ανάστημά σας είναι ακόμα πολύ μικρό, κατανοείτε ελάχιστα την αλήθεια και δεν μπορείτε να εκτελέσετε τα καθήκοντά σας ικανοποιητικά. Παρότι δίνετε την εντύπωση ότι ασχολείστε ενεργά με τα καθήκοντά σας, στην πραγματικότητα είστε όλοι σας στο χείλος του γκρεμού. Δεν βλέπω να διαθέτετε καμιά αλήθεια-πραγματικότητα, και είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς εάν είστε άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Και αυτό σας θέτει σε μεγάλο κίνδυνο. Έχω πει παρόμοια λόγια πολλές φορές, αλλά πολλοί δεν κατανοούν το νόημά τους. Κάποιοι λένε: «Έχω πλέον τόσο μεγάλο ενθουσιασμό για την πίστη μου στον Θεό, που δεν θα σκοντάψω ούτε θα χάσω τον δρόμο μου. Ο Θεός με αντιμετωπίζει με τόση χάρη· δεν διατρέχω κανέναν κίνδυνο». Ο Θεός τούς αντιμετωπίζει όλους με χάρη και τους προστατεύει, αλλά εσύ δεν έχεις εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες και άρα κινδυνεύεις. Μπορείς να εγγυηθείς ότι θα παραμείνεις ακλόνητος όταν έρθεις αντιμέτωπος με δοκιμασίες; Κανείς δεν τολμά να δώσει τέτοιες εγγυήσεις. Πολλοί απλώς μπορούν να συζητήσουν κάποια λόγια και δόγματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοούν την αλήθεια και σίγουρα δεν σημαίνει ότι έχουν πραγματικό ανάστημα. Κι όμως, νομίζουν ότι τα ’χουν σχεδόν καταφέρει. Όταν κάποιος λέει ένα τέτοιο πράγμα σημαίνει ότι είναι εξαιρετικά ανεπαρκής. Οποιοσδήποτε δεν κατέχει τις αλήθεια-πραγματικότητες είναι στο χείλος του γκρεμού. Αυτό είναι πέρα ως πέρα αληθινό.