Λόγια σχετικά με τον τρόπο προσέγγισης της αλήθειας και του Θεού (Απόσπασμα 1)

Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν τελικά στον Θεό όταν δουν ότι τα λόγια που εκφράζει είναι όντως η αλήθεια. Ωστόσο, όταν φτάνουν στον οίκο του Θεού και βλέπουν ότι ο Θεός είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, αναπτύσσουν αντιλήψεις μέσα τους. Ξεφεύγουν στα λόγια και τις πράξεις τους, γίνονται άσωτοι και μιλούν ανεύθυνα, κρίνοντας και συκοφαντώντας όπως τους βολεύει. Έτσι αποκαλύπτονται οι κακοί άνθρωποι σαν κι αυτούς. Αυτά τα πλάσματα που δεν έχουν ανθρώπινη φύση κάνουν συχνά το κακό και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και δεν θα έχουν καθόλου καλή κατάληξη! Αντιστέκονται ανοιχτά, συκοφαντούν, κρίνουν και προσβάλλουν τον Θεό, αλλά και Τον βλασφημούν και έρχονται ανοιχτά σε αντιπαράθεση με Εκείνον. Αυτά τα άτομα πρέπει να τιμωρηθούν αυστηρά. Κάποιοι είναι ψευδείς επικεφαλής που, αφού απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους, νιώθουν συνέχεια πικρία απέναντι στον Θεό. Εκμεταλλεύονται τις συναθροίσεις για να συνεχίσουν να διαδίδουν τις αντιλήψεις τους και να εκφράζουν τα παράπονά τους, ενώ μπορεί ακόμη και να ξεστομίζουν σκληρά λόγια ή λόγια που δείχνουν το μίσος τους. Δεν είναι δαίμονες τα άτομα του είδους αυτού; Μετά την αποπομπή τους από τον οίκο του Θεού, αισθάνονται τύψεις και ισχυρίζονται ότι είχαν πει κάτι λάθος σε μια στιγμή ανοησίας. Κάποιοι δεν μπορούν να τους διακρίνουν, λέγοντας: «Είναι αξιολύπητοι, το έχουν μετανιώσει μέσα τους. Λένε ότι είναι υπόχρεοι στον Θεό και δεν Τον γνωρίζουν, οπότε ας τους συγχωρήσουμε». Μπορεί να δοθεί συγχώρεση τόσο απερίσκεπτα; Οι άνθρωποι έχουν την αξιοπρέπειά τους, πόσο μάλλον ο Θεός! Αφού σταμάτησαν οι άνθρωποι αυτοί να βλασφημούν και να συκοφαντούν, φαίνονται μετανιωμένοι σε κάποιους, κι εκείνοι τους συγχωρούν και λένε ότι ενήργησαν σε μια στιγμή ανοησίας. Ήταν, όμως, στ’ αλήθεια μια στιγμή ανοησίας; Έχουν πάντα κάποια πρόθεση στον λόγο τους, ενώ τολμούν ακόμη και να κρίνουν τον Θεό. Ο οίκος του Θεού τούς αντικατέστησε κι έχασαν τα πλεονεκτήματα της θέσης τους. Τώρα, επειδή φοβούνται ότι θα αποκλειστούν, είναι όλο παράπονα και μετά κλαίνε πικρά και μετανιώνουν. Τους βοηθάει σε κάτι αυτό; Μόλις ειπωθούν τα λόγια σου, είναι σαν το νερό που χύνεται στο έδαφος: Δεν γυρίζει πίσω. Θα ανεχόταν ο Θεός ανθρώπους που Του αντιστέκονται, Τον κρίνουν και Τον βλασφημούν όπως αυτοί; Θα αγνοούσε κάτι τέτοιο; Δεν θα είχε αξιοπρέπεια εάν το έκανε αυτό. Κάποιοι, αφού αντισταθούν, λένε: «Θεέ μου, το πολύτιμο αίμα Σου με λύτρωσε. Μας βάζεις να συγχωρούμε τους άλλους εβδομήντα φορές επί επτά· θα πρέπει κι εσύ να με συγχωρήσεις!» Πόσο ξεδιάντροπο είναι αυτό! Κάποιοι διαδίδουν φήμες σχετικά με τον Θεό και, αφού Τον συκοφαντήσουν, μετά τους πιάνει φόβος. Φοβούμενοι μην τιμωρηθούν, σπεύδουν να γονατίσουν και να προσευχηθούν: «Θεέ μου! Μη με εγκαταλείψεις, μη με τιμωρήσεις. Ομολογώ, μετανοώ, είμαι υπόχρεος σε σένα, έκανα λάθος». Πείτε Μου, θα μπορούσε να δοθεί συγχώρεση σε αυτούς τους ανθρώπους; Όχι! Γιατί όχι; Αυτό που έκαναν προσβάλλει το Άγιο Πνεύμα και η αμαρτία της βλασφημίας του Αγίου Πνεύματος δεν θα συγχωρηθεί ποτέ, ούτε σε αυτήν τη ζωή ούτε στον ερχόμενο κόσμο! Ο Θεός παραμένει πιστός στα λόγια Του. Έχει αξιοπρέπεια, οργή και δίκαιη διάθεση. Πιστεύεις ότι ο Θεός είναι το ίδιο με τον άνθρωπο, ότι αν κάποιος Του φερθεί λίγο πιο καλά, Εκείνος θα παραβλέψει τις προηγούμενες παραβάσεις του; Με κανέναν τρόπο! Θα σου πάνε καλά τα πράγματα εάν αντιστέκεσαι στον Θεό; Είναι κατανοητό να κάνεις κάτι λάθος από στιγμιαία ανοησία ή να αποκαλύπτεις πού και πού μια διεφθαρμένη διάθεση. Εάν, όμως, αντιστέκεσαι άμεσα, επαναστατείς και αντιτίθεσαι στον Θεό, εάν Τον συκοφαντείς, Τον βλασφημείς και διαδίδεις φήμες για Εκείνον, τότε είσαι σίγουρα καταδικασμένος. Δεν χρειάζεται οι άνθρωποι αυτοί να προσεύχονται πλέον, απλώς να περιμένουν να τιμωρηθούν. Είναι ασυγχώρητοι! Όταν έρθει εκείνη η ώρα, μην έχεις το θράσος να πεις: «Θεέ μου, συγχώρεσέ με, Σε παρακαλώ!» Όσο κι αν παρακαλάς, θα είναι άχρηστο, λυπάμαι που το λέω. Εάν οι άνθρωποι, αφού κατανοήσουν μέρος της αλήθειας, μετά την παραβαίνουν εν γνώσει τους, δεν μπορούν να συγχωρηθούν. Προηγουμένως, ειπώθηκε ότι ο Θεός δεν θυμάται τις παραβάσεις κάποιου. Αυτό αφορούσε δευτερεύουσες παραβάσεις που δεν σχετίζονται με τα διοικητικά διατάγματα του Θεού και δεν προσβάλλουν τη διάθεσή Του. Δεν περιλαμβάνουν τη βλασφημία και τη συκοφαντία εις βάρος του Θεού. Εάν όμως βλασφημήσεις, κρίνεις ή συκοφαντήσεις τον Θεό έστω και μία φορά, αυτό θα είναι ένα μόνιμο στίγμα που δεν θα μπορεί να σβηστεί. Οι άνθρωποι θέλουν να βλασφημούν και να προσβάλλουν τον Θεό κατά βούληση και μετά να Τον εκμεταλλεύονται για να κερδίζουν ευλογίες. Τίποτε στον κόσμο δεν είναι τόσο ευτελές όσο αυτό! Οι άνθρωποι πιστεύουν διαρκώς ότι ο Θεός είναι ελεήμων και ευγενικός, ότι είναι καλοκάγαθος, ότι έχει τεράστια, απέραντη καρδιά, ότι δεν θυμάται τις παραβάσεις των ανθρώπων και ότι θεωρεί πως οι προηγούμενες παραβάσεις και πράξεις των ανθρώπων είναι περασμένα ξεχασμένα. Περασμένα ξεχασμένα είναι μόνο τα ασήμαντα θέματα. Ο Θεός δεν θα συγχωρήσει ποτέ όσους Του αντιστέκονται και Τον βλασφημούν ανοιχτά.

Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι στην εκκλησία πιστεύουν αληθινά στον Θεό, δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Αυτό δείχνει ότι οι περισσότεροι δεν έχουν αληθινή γνώση της διάθεσης του Θεού, επομένως δυσκολεύονται να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό. Εάν οι άνθρωποι δεν έχουν φόβο Θεού, αν δεν έχουν τον τρόμο Του στην πίστη τους και αν λένε ό,τι τους καπνίσει όταν το έργο του Θεού θίγει τα συμφέροντά τους, τότε, όταν σταματήσουν να μιλάνε, τελειώνει εκεί το πράγμα; Όχι, πρέπει να πληρώσουν κάποιο τίμημα για όσα λένε και αυτό δεν είναι απλό ζήτημα. Όταν κάποιοι βλασφημούν τον Θεό, όταν Τον κρίνουν, γνωρίζουν μέσα τους τι λένε; Όλοι όσοι μιλάνε έτσι γνωρίζουν μέσα τους πολύ καλά τι λένε. Εκτός από εκείνους που έχουν κυριευτεί από κακά πνεύματα και δεν έχουν κανονική λογική, οι φυσιολογικοί άνθρωποι ξέρουν μέσα τους τι λένε. Εάν λένε ότι δεν ξέρουν, τότε λένε ψέματα. Όταν μιλούν, σκέφτονται το εξής: «Ξέρω ότι είσαι ο θεός. Λέω ότι δεν πράττεις σωστά· τι μπορείς να μου κάνεις, λοιπόν; Τι θα κάνεις όταν σταματήσω να μιλάω;» Το κάνουν σκόπιμα αυτό, για να αναστατώσουν τους άλλους, να τους πάρουν με το μέρος τους, να τους κάνουν να λένε και να κάνουν κι αυτοί τα ίδια. Γνωρίζουν ότι με αυτά που λένε αψηφούν ανοιχτά τον Θεό, ότι πηγαίνουν ενάντιά Του, ότι Τον βλασφημούν. Αφού το καλοσκεφτούν, πιστεύουν ότι αυτό που έκαναν ήταν λάθος: «Μα τι έλεγα; Ήταν μια παρόρμηση της στιγμής και πραγματικά το μετανιώνω!» Οι τύψεις τους αποδεικνύουν ότι ήξεραν ακριβώς τι έκαναν εκείνη τη στιγμή, δεν ήταν ότι δεν γνώριζαν. Δεν είναι απόλυτα σωστό να πιστεύεις ότι για μια στιγμή βρίσκονταν σε άγνοια και σύγχυση, ότι δεν καταλάβαιναν απόλυτα τι έκαναν. Μπορεί να μην καταλάβαιναν απόλυτα, όμως αν πιστεύεις στον Θεό, τότε θα πρέπει να έχεις ένα ελάχιστο κομμάτι κοινής λογικής. Για να πιστεύεις στον Θεό, θα πρέπει να Τον φοβάσαι, να έχεις φόβο Θεού. Δεν μπορείς να Τον βλασφημείς, να Τον κρίνεις και να Τον συκοφαντείς όποτε σου καπνίσει. Γνωρίζεις τι σημαίνει «κρίση», «βλασφημία» και «συκοφαντία»; Όταν λες κάτι, δεν γνωρίζεις εάν κρίνεις τον Θεό ή όχι; Κάποιοι μιλούν διαρκώς για το γεγονός ότι έχουν φιλοξενήσει τον Θεό, ότι Τον βλέπουν συχνά και έχουν ακούσει τη συναναστροφή Του πρόσωπο με πρόσωπο. Μιλούν ώρα πολλή για αυτά τα θέματα με όποιον βρεθεί μπροστά τους, πάντα για επιφανειακά ζητήματα. Δεν έχουν καθόλου αληθινή γνώση. Μπορεί να μην έχουν κακές προθέσεις όταν τα λένε αυτά, μπορεί να τα λένε για το καλό των αδελφών και να θέλουν να τους ενθαρρύνουν όλους. Γιατί, όμως, επιλέγουν να μιλήσουν για αυτά τα θέματα; Εάν εγείρουν σκόπιμα αυτό το ζήτημα, τότε κάποια πρόθεση έχουν: κυρίως να επιδειχθούν και να κάνουν τους άλλους να τους θαυμάσουν. Εάν ήθελαν να δώσουν αυτοπεποίθηση στους άλλους και να τους ενθαρρύνουν στην πίστη τους στον Θεό, ίσως να τους διάβαζαν περισσότερα από τα λόγια Του, που είναι η αλήθεια. Γιατί, λοιπόν, επιμένουν να μιλάνε για τέτοια εξωτερικά ζητήματα; Η βαθύτερη αιτία που λένε αυτά τα πράγματα είναι ότι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν φοβούνται τον Θεό. Πώς τολμούν να φέρονται άσχημα και να αυθαδιάζουν ενώπιόν Του; Ο Θεός έχει αξιοπρέπεια! Εάν οι άνθρωποι το συνειδητοποιούσαν αυτό, θα εξακολουθούσαν να κάνουν τέτοια πράγματα; Οι άνθρωποι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Λένε αυθαίρετα πώς είναι ο Θεός και με τι μοιάζει επειδή έχουν τα δικά τους κίνητρα, θέλουν να πετύχουν τους προσωπικούς τους στόχους και να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν. Δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να κρίνουν τον Θεό και να Τον βλασφημούν. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καθόλου φόβο Θεού μέσα τους. Είναι όλοι τους άτομα που αντιστέκονται και βλασφημούν τον Θεό. Είναι όλοι τους κακά πνεύματα και δαίμονες. Κάποιοι πιστεύουν στον Θεό για μερικά χρόνια, αφού όμως αιχμαλωτιστούν από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, γίνονται Ιούδες, φτάνοντας μέχρι και να βλασφημήσουν τον Θεό, όπως κάνει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Κάποιοι κηρύττουν το ευαγγέλιο, λέγοντας λόγια που κρίνουν το έργο του Θεού και Τον καταδικάζουν, όπως κάνουν οι θρησκευόμενοι. Γνωρίζουν ότι είναι αντίσταση και βλασφημία κατά του Θεού να μιλάνε έτσι, όμως δεν τους νοιάζει. Δεν είναι σωστό να μιλάς έτσι, ανεξάρτητα από τα κίνητρά σου. Δεν θα μπορούσες απλά να πεις κάτι άλλο; Γιατί πρέπει να λες τέτοια πράγματα; Δεν είναι βλασφημία κατά του Θεού; Εάν βγαίνουν από το στόμα σου τέτοια λόγια, τότε βλασφημείς τον Θεό. Είναι ασέβεια να λες αυτά τα πράγματα, είτε το κάνεις εσκεμμένα είτε όχι. Δεν έχεις καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Συμπορεύεσαι με τους άλλους και λες βλάσφημα λόγια για να τους ευχαριστήσεις και να τους κερδίσεις. Πόσο ασεβής είσαι; Έχεις κάνει κόμμα με τον διάβολο! Μπορείς να παίζεις με τον Θεό, να Τον κρίνεις, να Τον οριοθετείς και να Τον βλασφημείς με αυθαίρετο τρόπο; Είναι φρικτό να το κάνεις αυτό! Εάν πεις κάτι λάθος και προσβάλεις τη διάθεση του Θεού, τότε είσαι καταδικασμένος. Είναι μοιραίο το θέμα αυτό! Κάποιοι σκέφτονται το εξής: «Οι θρησκευόμενοι άνθρωποι παραπλανώνται από πάστορες και πρεσβυτέρους και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πει πράγματα που βλασφημούν τον Θεό και κρίνουν και καταδικάζουν το έργο Του. Κάποιοι αποδέχθηκαν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και μετανόησαν. Αυτοί, λοιπόν, θα σωθούν; Εάν τους εγκατέλειπε όλους ο Θεός, πολύ λίγοι άνθρωποι θα σώζονταν. Σχεδόν κανείς δεν θα σωζόταν». Δεν μπορείς να δεις αυτό το θέμα καθαρά, σωστά; Η διάθεση του Θεού είναι η δικαιοσύνη, είναι δίκαιος προς όλους. Στις ημέρες του Νώε, μόνον οκτώ άνθρωποι σώθηκαν στην κιβωτό· οι υπόλοιποι καταστράφηκαν. Τολμάς να λες ότι ο Θεός είναι άδικος; Οι άνθρωποι είναι βαθιά διεφθαρμένοι. Όλοι ανήκουν στον Σατανά, όλοι αντιστέκονται στον Θεό, όλοι είναι ευτελείς και ανάξιοι. Εάν δεν μπορούν να αποδεχτούν το έργο του Θεού, θα καταστραφούν, όπως πάντα. Κάποιοι μπορεί να σκέφτονται μέσα τους: «Εάν κανείς από μας δεν μπορεί να σωθεί από τον Θεό, τότε δεν είναι μάταιο το έργο Του; Μου φαίνεται ότι ο Θεός δεν μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα χωρίς τον άνθρωπο. Εάν ο Θεός εγκαταλείψει τον άνθρωπο, πάει χαμένη η διαχείρισή Του». Κάνεις λάθος. Ο Θεός θα συνεχίσει έτσι κι αλλιώς το σχέδιο διαχείρισής Του, ακόμη και χωρίς τον άνθρωπο. Οι άνθρωποι υπερεκτιμούν τον εαυτό τους. Δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, δεν είναι καθόλου ευσεβείς ενώπιον του Θεού και δεν συμπεριφέρονται καθόλου καλά. Επειδή ζουν υπό την εξουσία του Σατανά και ανήκουν σ’ αυτόν, μπορούν να κρίνουν τον Θεό και να Τον βλασφημούν οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Είναι φρικτό αυτό —προσβολή κατά της διάθεσης του Θεού!

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.