Όταν ένας άνθρωπος εκτελεί το καθήκον του ή αποκτά επαγγελματικές γνώσεις, πρέπει να είναι επιμελής και να καταφέρνει να διαχειρίζεται τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές. Μην αντιμετωπίζετε αυτά τα πράγματα επιπόλαια, και μην τα κάνετε με μισή καρδιά. Η εκμάθηση επαγγελματικών γνώσεων έχει ως σκοπό να εκτελεί κανείς σωστά το καθήκον του και απαιτεί προσπάθεια —οι άνθρωποι οφείλουν να συμμορφώνονται μ’ αυτό. Αν ένας άνθρωπος είναι απρόθυμος να εκτελέσει σωστά το καθήκον του και βρίσκει συνεχώς λόγους και δικαιολογίες για να μην αποκτά επαγγελματικές γνώσεις, αυτό δείχνει ότι δεν δαπανά ειλικρινά τον εαυτό του για τον Θεό και ότι δεν θέλει να εκτελέσει σωστά το καθήκον του ώστε να ανταποδώσει την αγάπη Του. Ο άνθρωπος αυτός δεν στερείται συνείδησης και λογικής; Δεν είναι προβληματικός ένας άνθρωπος με τέτοιο χαρακτήρα; Δεν είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα βγάλει κάποιος πέρα μαζί του; Ακόμη κι όταν κανείς σπουδάζει ένα επάγγελμα, πρέπει ταυτόχρονα να αναζητά την αλήθεια και να κάνει τα πράγματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Δεν πρέπει να απομακρύνεται απ’ αυτές και δεν μπορεί να είναι μπερδεμένος, σαν άπιστος. Ποια είναι η στάση των άπιστων σε σχέση με το έργο; Πολλοί περνούν τις μέρες τους περιφερόμενοι άσκοπα εδώ κι εκεί. Σπαταλούν τον χρόνο τους, και καταφέρνουν απλώς κουτσά στραβά να βγάλουν το μεροκάματο. Όποτε μπορούν, κάνουν τα πράγματα με τρόπο επιπόλαιο. Δεν τους απασχολεί η αποδοτικότητα, ούτε τους ενδιαφέρει να ενεργούν βάσει συνείδησης. Η στάση τους δεν είναι ούτε σοβαρή ούτε υπεύθυνη. Δεν λένε: «Αυτό το εμπιστεύτηκαν σε εμένα, οπότε πρέπει να αναλάβω την ευθύνη μέχρι να ολοκληρωθεί. Πρέπει να χειριστώ σωστά αυτό το ζήτημα και να επωμιστώ αυτήν την ευθύνη». Δεν έχουν αυτού του είδους τη συνείδηση. Επιπλέον, οι άπιστοι έχουν ένα συγκεκριμένο είδος διεφθαρμένης διάθεσης. Όταν διδάσκουν σε άλλους ανθρώπους κάποιες επαγγελματικές γνώσεις ή δεξιότητες, σκέφτονται τα εξής: «Μόλις ο μαθητής μάθει όσα ξέρει ο δάσκαλός του, ο δάσκαλός του θα χάσει τα προς το ζην του. Εάν διδάξω ό,τι ξέρω στους άλλους, τότε κανείς δεν θα μ’ εκτιμά ούτε θα με θαυμάζει και θα έχω χάσει όλο μου το κύρος ως δάσκαλος. Δεν είναι καλό αυτό. Δεν πρέπει να τους διδάξω όλα όσα ξέρω, πρέπει να κρατήσω κάτι για μένα. Θα τους διδάξω μόνο το ογδόντα τοις εκατό απ’ όσα ξέρω και θα κρατήσω τα υπόλοιπα σαν άσο στο μανίκι μου. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να δείξω ότι οι δεξιότητές μου είναι ανώτερες από αυτές των άλλων». Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι δολιότητα. Όταν διδάσκετε άλλους, τους βοηθάτε ή μοιράζεστε μαζί τους κάτι που μελετήσατε, τι στάση θα πρέπει να κρατάτε; (Δεν θα πρέπει να φείδομαι προσπαθειών, ούτε να κρατάω τίποτα για μένα.) Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να μην κρατά τίποτα για εκείνον; Ας υποθέσουμε ότι λες: «Δεν κρατώ τίποτα για μένα όσον αφορά τα πράγματα που έχω μάθει. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να μιλήσω σ’ όλους σας γι’ αυτά. Έτσι κι αλλιώς, είμαι υψηλότερου επιπέδου σε σχέση με σας και μπορώ να κατανοήσω ανώτερα πράγματα». Σε μια τέτοια περίπτωση, κρατάς ακόμα πράγματα για σένα και ενεργείς με τρόπο αρκετά ιδιοτελή. Ή ας υποθέσουμε ότι λες: «Θα σας διδάξω όλα τα βασικά πράγματα που έχω μάθει —δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Εγώ θα συνεχίσω να έχω ανώτερες γνώσεις· ακόμη κι αν τα μάθετε όλα, πάλι δεν θα είστε τόσο προχωρημένοι όσο εγώ». Και σε αυτήν την περίπτωση κρατάς πράγματα για σένα. Αν ένας άνθρωπος είναι πολύ εγωιστής, δεν θα έχει την ευλογία του Θεού. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να νοιάζονται για τις προθέσεις Του. Πρέπει να συνεισφέρεις στον οίκο Του τα πιο σημαντικά και ουσιώδη πράγματα που έχεις κατανοήσει, για να μπορέσουν και οι εκλεκτοί του Θεού να τα μάθουν και να τα κατακτήσουν. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κερδίσεις την ευλογία Του και Εκείνος θα σου δώσει ακόμη περισσότερα πράγματα. Όπως έχει ειπωθεί, «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη». Αφιέρωσε όλα τα ταλέντα και τα χαρίσματά σου στον Θεό, επιδεικνύοντάς τα κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, ώστε να μπορέσουν όλοι να ωφεληθούν απ’ αυτά και να πετύχουν αποτελέσματα στα δικά τους καθήκοντα. Αν συνεισφέρεις ολοκληρωτικά τα χαρίσματα και τα ταλέντα σου, αυτά θα ωφελήσουν όχι μόνο όλους όσοι κάνουν το συγκεκριμένο καθήκον, αλλά και το έργο της εκκλησίας. Μην αρκείσαι στο να λες σε όλους μερικά απλά πράγματα, πιστεύοντας έτσι ότι τα έχεις καταφέρει αρκετά καλά ή ότι δεν έχεις κρατήσει τίποτα για σένα —αυτό δεν είναι αρκετό. Διδάσκεις μόνο μερικές θεωρίες ή πράγματα που οι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν κυριολεκτικά, αλλά η ουσία και τα σημαντικά σημεία είναι πέρα από την αντίληψη ενός αρχάριου. Παρέχεις μόνο τη γενική εικόνα, χωρίς να εξηγείς τίποτα ή να μπαίνεις σε λεπτομέρειες, ενώ εξακολουθείς να σκέφτεσαι μέσα σου: «Ορίστε, λοιπόν, εγώ σου τα είπα, και δεν έχω αποκρύψει τίποτα σκόπιμα. Εάν εσύ δεν καταλαβαίνεις, είναι επειδή το επίπεδό σου είναι υπερβολικά χαμηλό, οπότε μην κατηγορείς εμένα. Μένει απλώς να δούμε πώς θα σε οδηγήσει ο Θεός τώρα». Μια τέτοια σκέψη εμπεριέχει δόλο, σωστά; Δεν είναι εγωιστική και ποταπή; Γιατί δεν μπορείς να διδάξεις στους ανθρώπους όλα όσα έχεις στην καρδιά σου και όλα όσα κατανοείς; Γιατί, αντ’ αυτού, αποκρύπτεις τη γνώση; Το πρόβλημα έγκειται στις προθέσεις και τη διάθεσή σου. Όταν οι περισσότεροι άνθρωποι ξεκινούν για πρώτη φορά να διδάσκονται μια συγκεκριμένη πτυχή επαγγελματικής γνώσης, μπορούν να κατανοήσουν μόνο την κυριολεκτική της σημασία· χρειάζεται εξάσκηση για κάποιο χρονικό διάστημα προτού μπορέσουν να κατανοήσουν τα κύρια σημεία και την ουσία. Εάν έχεις ήδη κατακτήσει αυτά τα πιο λεπτά σημεία, θα πρέπει να τα λες απευθείας στους άλλους· μην τους αναγκάζεις να ακολουθήσουν τέτοια έμμεση πορεία και να αφιερώσουν τόσο πολύ χρόνο ψάχνοντας στα τυφλά. Αυτή είναι η δική σου ευθύνη· αυτό θα πρέπει να κάνεις. Αν τους πεις ποια είναι τα βασικά σημεία και η ουσία κατά την άποψή σου, όχι μόνο δεν θα αποκρύψεις τίποτα αλλά δεν θα είσαι ούτε εγωιστής. Όταν διδάσκετε δεξιότητες σ’ άλλους ανθρώπους, επικοινωνείτε μαζί τους σε σχέση με το επάγγελμά σας ή συναναστραφείτε σχετικά με τη ζωή-είσοδο, αν δεν μπορείτε να απαλλαχτείτε από τις εγωιστικές και ποταπές πτυχές των διεφθαρμένων διαθέσεών σας, τότε δεν θα μπορείτε να εκτελέσετε σωστά τα καθήκοντά σας. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν κατέχετε ανθρώπινη φύση, ούτε συνείδηση και λογική, και δεν κάνετε πράξη την αλήθεια. Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να ξεπεράσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και να φτάσεις στο σημείο όπου θα έχεις απαλλαχθεί από κάθε εγωιστικό κίνητρο και θα λαμβάνεις υπόψη μόνο τις προθέσεις του Θεού. Έτσι, θα έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι πολύ κουραστικό αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και ζουν με βάση σατανικές διαθέσεις όπως οι άπιστοι. Ο ανταγωνισμός είναι έντονος μεταξύ των άπιστων. Η κατάκτηση της ουσίας μιας δεξιότητας ή ενός επαγγέλματος δεν είναι απλή υπόθεση, κι από τη στιγμή που θα τη μάθει κάποιος άλλος και θα την κατακτήσει κι εκείνος, διακινδυνεύεις το ψωμί σου. Προκειμένου να προστατέψουν το ψωμί τους, οι άνθρωποι τείνουν να ενεργούν έτσι —πρέπει να είναι προσεκτικοί διαρκώς. Αυτό που έχουν κατακτήσει είναι το πολυτιμότερο νόμισμά τους, είναι το ψωμί τους, το κεφάλαιό τους, η πηγή της ζωτικότητάς τους και δεν πρέπει ν’ αφήσουν κανέναν άλλο να εμπλακεί σε αυτά. Εσύ, όμως, πιστεύεις στον Θεό —εάν σκέφτεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο κι ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο στον οίκο του Θεού, δεν ξεχωρίζεις καθόλου από έναν άπιστο. Αν δεν αποδέχεσαι καθόλου την αλήθεια και συνεχίζεις να ζεις σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, δεν είσαι άνθρωπος που πιστεύει αληθινά στον Θεό. Αν τα κίνητρά σου είναι πάντα εγωιστικά και μικροπρεπή όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου, δεν θα λάβεις την ευλογία του Θεού.

Αφότου άρχισες να πιστεύεις στον Θεό, έφαγες και ήπιες τα λόγια Του, και αποδέχτηκες την κρίση και το παίδεμα τους, άραγε στοχάστηκες τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και κατάφερες να τις γνωρίσεις; Έχουν αλλάξει οι αρχές με βάση τις οποίες μιλάς και ενεργείς, η οπτική σου απέναντι στα πράγματα, καθώς και οι αρχές και οι στόχοι της διαγωγής σου; Αν και πάλι δεν διαφέρεις από έναν άπιστο, ο Θεός δεν θα αναγνωρίσει την πίστη σου σ’ Αυτόν. Θα πει ότι είσαι ακόμα άπιστος και ότι συνεχίζεις να πορεύεσαι στο μονοπάτι ενός άπιστου. Συνεπώς, όσον αφορά τόσο τη διαγωγή σου όσο και την εκτέλεση του καθήκοντός σου, πρέπει να ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, να χρησιμοποιείς την αλήθεια για να επιλύεις προβλήματα, να απαλλάσσεσαι από τις διεφθαρμένες διαθέσεις που φανερώνεις, και να διορθώνεις τις εσφαλμένες σκέψεις, οπτικές και πρακτικές σου. Από τη μια μεριά, πρέπει να ανακαλύπτεις τα προβλήματα μέσα από την αυτοκριτική και την αυτο-εξέταση. Από την άλλη, πρέπει, επίσης, να αναζητάς την αλήθεια για να τα επιλύεις και, όταν ανακαλύπτεις διεφθαρμένες διαθέσεις, πρέπει έγκαιρα να απαλλάσσεσαι απ’ αυτές, να επαναστατείς ενάντια στη σάρκα και να εγκαταλείπεις τη θέλησή σου. Αφού ξεπεράσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, θα πάψεις να ενεργείς με βάση αυτές, και θα μπορέσεις να απελευθερωθείς από τις προθέσεις και τα συμφέροντά σου, καθώς και να ασκηθείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτή είναι η αλήθεια-πραγματικότητα που πρέπει να κατέχει όποιος πραγματικά ακολουθεί τον Θεό. Αν μπορείς μ’ αυτόν τον τρόπο να κάνεις αυτοκριτική, να γνωρίσεις τον εαυτό σου, και αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις τα προβλήματα, τότε είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Όταν κανείς πιστεύει στον Θεό, πρέπει απαραιτήτως να συνεργάζεται έτσι· ο Θεός ευλογεί πάρα πολύ την ικανότητα άσκησης κατ’ αυτόν τον τρόπο. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί ενεργείς για χάρη του έργου της εκκλησίας, των συμφερόντων του οίκου του Θεού, καθώς και προς όφελος των αδελφών· ταυτόχρονα, κάνεις πράξη την αλήθεια. Αυτό ακριβώς εγκρίνει ο Θεός, αυτές είναι καλές πράξεις. Εφόσον, λοιπόν, κάνεις πράξη την αλήθεια κατ’ αυτόν τον τρόπο, δίνεις μαρτυρία για Εκείνον. Δίνεις, όμως, μαρτυρία για τον Θεό αν δεν το κάνεις αυτό, αν δεν διαφέρεις σε τίποτα από έναν άπιστο, αν ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές των άπιστων για να διαχειριστείς τα πράγματα και αν υιοθετείς τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται; (Όχι.) Ποιες είναι οι συνέπειες; (Ταπεινώνουν τον Θεό.) Έτσι ταπεινώνουν τον Θεό! Γιατί λέτε ότι έτσι ταπεινώνουν τον Θεό; (Γιατί ο Θεός μάς επέλεξε, εξέφρασε τόσο πολλές αλήθειες, μας καθοδήγησε προσωπικά, μας φρόντισε και μας πότισε, κι όμως εμείς δεν αποδεχόμαστε ούτε κάνουμε πράξη την αλήθεια, συνεχίζουμε να ζούμε με βάση σατανικά πράγματα και δεν δίνουμε μαρτυρία ενώπιον του Σατανά. Έτσι ταπεινώνουμε τον Θεό.) (Αν ένας πιστός έχει ακούσει τον Θεό να συναναστρέφεται σχετικά με τόσο πολλές αλήθειες και μονοπάτια άσκησης, αλλά παρόλα αυτά συνεχίζει στην πράξη να ζει σύμφωνα με τις φιλοσοφίες των άπιστων για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, και να είναι εξαιρετικά δόλιος και ιδιοτελής, τότε είναι χειρότερος και πονηρότερος κι από τους άπιστους.) Μπορείτε όλοι λίγο πολύ να το καταλάβετε αυτό. Οι άνθρωποι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, και απολαμβάνουν όλα όσα προσφέρει, αλλά παρόλα αυτά ακολουθούν τον Σατανά. Ό,τι κι αν τους συμβεί, σε όποιο δύσκολο περιβάλλον κι αν βρεθούν, συνεχίζουν να μην μπορούν να ακούσουν τα λόγια Του και να υποταχθούν σ’ Αυτόν· δεν αναζητούν την αλήθεια, ούτε μένουν σταθεροί στη μαρτυρία τους. Δεν προδίδουν έτσι τον Θεό; Πράγματι, Τον προδίδουν. Όταν ο Θεός σε χρειάζεται, εσύ δεν ακούς ούτε το κάλεσμα ούτε τα λόγια Του. Αντ’ αυτού, ακολουθείς τις τάσεις των άπιστων, λαμβάνεις υπόψη σου τον Σατανά, τον ακολουθείς, και ασκείσαι σύμφωνα με τη λογική του, τις αρχές του και τις μεθόδους του για τη ζωή. Έτσι, προδίδεις τον Θεό. Όταν Τον προδίδεις, δεν Τον βλασφημείς και δεν Τον ταπεινώνεις; Σκέψου τον Αδάμ και την Εύα στον Κήπο της Εδέμ. Ο Θεός είπε: «από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει» (Γένεσις 2:17). Ποιανού τα λόγια είναι αυτά; (Του Θεού.) Είναι τα λόγια αυτά συνηθισμένα; (Όχι.) Τι είναι; Είναι η αλήθεια, με την οποία οι άνθρωποι πρέπει να συμμορφώνονται και σύμφωνα με την οποία πρέπει να ασκούνται. Ο Θεός είπε στους ανθρώπους τι να κάνουν με το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Η αρχή άσκησης ήταν να μη φάνε απ’ αυτό. Τους είπε, επίσης, ποια θα ήταν η συνέπεια: την ημέρα που θα έτρωγαν απ’ αυτό, θα πέθαιναν σίγουρα. Οι άνθρωποι γνώριζαν, λοιπόν, την αρχή άσκησης και τον κίνδυνο. Αφού τα άκουσαν αυτά, τα κατάλαβαν ή όχι; (Τα κατάλαβαν.) Πράγματι, κατάλαβαν τα λόγια του Θεού. Μετά, όμως, άκουσαν το φίδι που τους είπε: «Ο Θεός είπε ότι την ημέρα που θα φάτε απ’ το δέντρο αυτό, θα πεθάνετε σίγουρα. Αλλά δεν θα πεθάνετε σίγουρα. Μπορείς να δοκιμάσεις». Αφού μίλησε, λοιπόν, ο Σατανάς, έλαβαν υπόψη τα λόγια του και έφαγαν από τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού. Έτσι, πρόδωσαν τον Θεό. Δεν επέλεξαν να λάβουν υπόψη τα λόγια Του και να ασκηθούν σύμφωνα μ’ αυτά. Δεν ενήργησαν σύμφωνα με την εντολή Του· αντίθετα, πίστεψαν και αποδέχτηκαν τα λόγια του Σατανά, και ενήργησαν σύμφωνα μ’ αυτά. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η φύση της συμπεριφοράς και της προσέγγισής τους ήταν αυτή της προδοσίας και της ταπείνωσης του Θεού, με αποτέλεσμα να διαφθαρούν από τον Σατανά και να εκφυλιστούν. Οι άνθρωποι είναι σήμερα όπως ήταν ο Αδάμ και η Εύα τότε. Ακούν τα λόγια του Θεού, αλλά δεν τα κάνουν πράξη· ακόμη κι αν κατανοούν την αλήθεια, δεν την κάνουν πράξη. Η φύση αυτής της συμπεριφοράς είναι ίδια με εκείνη της συμπεριφοράς του Αδάμ και της Εύας όταν δεν έλαβαν υπόψη τα λόγια του Θεού και τις εντολές Του —προδίδουν και ταπεινώνουν τον Θεό. Όταν οι άνθρωποι προδίδουν και ταπεινώνουν τον Θεό, το αποτέλεσμα είναι ότι συνεχίζουν να διαφθείρονται από τον Σατανά, και να ελέγχονται από αυτόν και τις σατανικές διαθέσεις τους. Συνεπώς, δεν μπορούν ποτέ να ξεφύγουν από την επιρροή του Σατανά, ούτε να γλυτώσουν από την έλξη που τους ασκεί, τους πειρασμούς, τις επιθέσεις του, τη χειραγώγησή του και το γεγονός ότι τους καταβροχθίζει. Αν δεν μπορείς ποτέ να ξεφύγεις απ’ όλα αυτά, η ζωή σου θα είναι εξαιρετικά οδυνηρή και δύσκολη, χωρίς γαλήνη και χαρά. Νιώθεις ότι όλα είναι ανούσια και ίσως θελήσεις ακόμη και να επιζητήσεις τον θάνατο, ώστε όλα να τελειώσουν. Αυτή είναι η αξιοθρήνητη κατάσταση όσων ζουν υπό τη δύναμη του Σατανά.