Ας δούμε τον επόμενο στίχο: «Για την αγάπη, χάρη στην κρίση και την παίδευση του Θεού, μπορούμε να ξεφύγουμε από την επιρροή του Σατανά και να σωθούμε». Υπάρχει κανένα πρόβλημα εδώ; Το πρόβλημα είναι και πάλι ότι αυτές οι τρεις λέξεις, «για την αγάπη», αποτελούν λάθος βάση. Στη φράση «χάρη στην κρίση και την παίδευση του Θεού, μπορούμε να ξεφύγουμε από την επιρροή του Σατανά και να σωθούμε» δεν υπάρχει κανένα λάθος, αφού αυτό είναι το αποτέλεσμα του έργου του Θεού· γιατί, όμως, πρέπει ο υμνογράφος να βάζει διαρκώς τις λέξεις «για την αγάπη» μπροστά από όλα; Ποιο μάθημα πήρατε εδώ; Όταν χρειάζεται να σχολιάσετε, να ορίσετε ή να οριοθετήσετε τη διάθεση-ουσία του Θεού, πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και να υιοθετείτε μια στάση ταπεινότητας και σύνεσης. Αν μπορείτε να λέτε ασυγκράτητα χαζομάρες και αν όλα σας τα λόγια είναι ανοησίες, κενολογίες, μεγάλα λόγια και βλασφημίες, τότε θα προσβάλετε τη διάθεση του Θεού και θα προκαλέσετε την απέχθεια και το μίσος Του. Θα μπορούσε να πει κανείς πολύ ανεπαρκώς ότι, σε σύγκριση με την ουσία του Θεού, η γνώση του ανθρώπου για Εκείνον δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό ή κόκκος άμμου στην αμμουδιά. Υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάμεσα στα δύο, κι έτσι, αν οι άνθρωποι τολμούν διαρκώς να οριοθετούν τα πράγματα και να βγάζουν συμπεράσματα όπως θέλουν, να αντιμετωπίζουν αυθαίρετα τις αντιλήψεις τους ως αλήθεια και να τις εκφράζουν με λόγια, τότε θα δημιουργηθεί μεγάλο πρόβλημα. Και ποιο θα είναι αυτό; (Η βλασφημία απέναντι στον Θεό.) Το να βλασφημείς απέναντί Του είναι ζήτημα που ως προς τη φύση του είναι σοβαρό και προκαλεί πολλά προβλήματα. Αν δεν θέλεις να βλασφημείς απέναντι στον Θεό με την υποκειμενική σου βούληση, τότε θα πρέπει να πάρεις πολύ σοβαρά αυτό που μόλις είπα σε όλους σας, δηλαδή να είσαι προσεκτικός και να βάζεις χαλινάρι στη γλώσσα σου. Και τι σημαίνει να βάζεις χαλινάρι στη γλώσσα σου; (Να μη σχολιάζεις τον Θεό όποτε θέλεις και να μην Τον οριοθετείς.) Πολύ σωστά. Τώρα, ας πάμε στα ζητήματα που αφορούν οράματα. Το ότι «αφορούν οράματα» είναι απλώς τρόπος του λέγειν· συγκεκριμένα, αφορά ζητήματα που σχετίζονται με το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, το έργο Του και τη διάθεση-ουσία Του. Γι’ αυτό, στα ζητήματα που αφορούν αυτά τα οράματα, να μιλάς και να ενεργείς προσεκτικά, χωρίς να οριοθετείς και χωρίς να κρίνεις αυθαίρετα. Κάποιοι θα πουν: «Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν». Είναι όμως σωστό να νομίζεις ότι είναι έτσι; Μην είσαι τόσο αλαζόνας και αυτάρεσκος. Αν αυτό που νομίζεις δεν είναι σωστό, και συνεχίζεις να λες ανοησίες και να οριοθετείς τα πράγματα αυθαίρετα, τότε κρίνεις, καταδικάζεις και βλασφημείς, και μπορεί τα αποτελέσματα να είναι απρόσμενα. Ορισμένοι δεν μπορούν να το συλλάβουν αυτό, και λένε: «Έτσι βλέπω εγώ τα πράγματα, και αν δεν μ’ αφήσεις να μιλήσω, στην πραγματικότητα μου ζητάς να κρύψω αυτό που είμαι». Όμως, σου ζητάει στ’ αλήθεια να κρυφτείς; Σε συμβουλεύει να είσαι προσεκτικός και να μη λες τίποτα χωρίς να το έχεις σκεφτεί διεξοδικά και να έχεις προσπαθήσει να το επιβεβαιώσεις. Αυτό είναι προς όφελός σου, είναι για την προστασία σου. Ξέρεις ποιες θα είναι οι συνέπειες μόλις μιλήσεις αν αυτό που νομίζεις είναι λάθος; Θα πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη για όσα είπες. Όποιος είναι αντίχριστος έχει διαπράξει πολλές μοχθηρές πράξεις· και ποιες συνέπειες αντιμετώπισε τελικά; Χρειάστηκε να αναλάβει την ευθύνη των πράξεών του, και η εκκλησία χρειάστηκε να τον διαχειριστεί. Επομένως, αν έχεις μια ιδέα ή μια ορισμένη κατανόηση, το καλύτερο είναι να την επιβεβαιώσεις πριν την εκφράσεις με λόγια. Χρειάζεσαι επαρκή αντικειμενικά δεδομένα, αλλά και θεωρητικό υπόβαθρο πριν την μετατρέψεις σε άρθρο, κείμενο ή ύμνο. Αν τα αντικειμενικά δεδομένα και το θεωρητικό υπόβαθρό σου δεν φτάνουν, τότε τα γεγονότα που θες να ταξινομήσεις ως ή εκείνα τα πράγματα που πιστεύεις ότι είναι η υποτιθέμενη «αλήθεια» δεν είναι καθόλου πρακτικά· είναι μόνο κενές θεωρίες και παραπλανητικά λόγια. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είσαι θρασύς, απερίσκεπτος και ότι λες βλάσφημα λόγια.

Ο Θεός έχει εκφράσει τόσες αλήθειες από την αρχή του έργου Του ως τώρα, ενώ υπάρχουν πάρα πολλά λόγια που αφορούν τις διάφορες καταστάσεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, καθώς και τις διάφορες ανάγκες τους. Τι εννοώ μ’ αυτό; Εννοώ ότι μπορούν να γραφτούν τόσοι ύμνοι για θέματα όπως η εμπειρία που βιώνουν οι άνθρωποι, και η γνώση τους για τον λόγο και τις απαιτήσεις του Θεού. Μπορείς να γράψεις για οποιαδήποτε πτυχή έχεις βιώσει· αν δεν διαθέτεις εμπειρία, όμως, μη γράφεις στην τύχη. Αν διαθέτεις εμπειρία, αλλά δεν είσαι καλός στο να γράφεις ύμνους, τότε βρες κάποιον που τους κατανοεί, ώστε να σε καθοδηγήσει πριν γράψεις. Όσοι δεν κατανοούν τους ύμνους δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να γράφουν απερίσκεπτα μόνο και μόνο για να γεμίσουν σελίδες. Όσοι γράφουν ύμνους πρέπει να διαθέτουν εμπειρία, αλλά και να μπορούν να συλλάβουν τις αρχές· πρέπει να μιλάνε απ’ την καρδιά τους με πρακτικά λόγια, ώστε ο ύμνος που θα γράψουν να είναι χρήσιμος στους άλλους. Κάποιοι ύμνοι λένε πράγματα που δεν είναι καθόλου πρακτικά, αλλά σκέτα λόγια και δόγματα που δεν χρησιμεύουν σε τίποτα στους ανθρώπους· αν γράφεις έτσι, καλύτερα να μη γράφεις καθόλου. Κάποιοι γράφουν ύμνους και τους δίνουν σε άλλους για διόρθωση, όμως εκείνοι που τους διορθώνουν δεν διαθέτουν εμπειρία· αντίθετα, υποκρίνονται ότι έχουν εμπειρία και λογοτεχνική φλέβα. Δεν είναι εξαπάτηση αυτό; Δεν διαθέτουν εμπειρία οι ίδιοι, κι όμως θέλουν να διορθώσουν τον ύμνο κάποιου άλλου. Αυτό θα πει ότι τους λείπει η αυτογνωσία. Επομένως, όσοι δεν διαθέτουν εμπειρία ή αληθινή γνώση δεν θα πρέπει να γράφουν ποτέ ύμνους. Από τη μια, δεν πρόκειται να ωφελήσουν κανέναν· από την άλλη, θα γελοιοποιηθούν.

Όταν τραγουδά ει κανείς ύμνους, το κάνει εν μέρει για να εξυμνήσεις τον Θεό, και εν μέρει για να κάνει πνευματική άσκηση και αυτοκριτική, από την οποία θα ωφεληθεί. Το κλειδί για να καταλάβει κανείς αν ένας ύμνος έχει αξία είναι το αν οι στίχοι είναι ωφέλιμοι και χρήσιμοι για τους ανθρώπους. Αν ένας βιωμακτικός ύμνος είναι καλός, τότε πολλά από τα λόγια του θα είναι ωφέλιμα και χρήσιμα. Τι σημαίνει «χρήσιμα λόγια»; Σημαίνει στίχοι που θα τους σκέφτεσαι κάθε φορά που σου συμβαίνει κάτι στις εμπειρίες σου. Λόγια που θα σου δώσουν μια κατεύθυνση κι ένα μονοπάτι άσκησης, έστω και λίγη βοήθεια, έμπνευση και καθοδήγηση ή και φώτιση, έτσι ώστε, με τέτοια λόγια, που προέρχονται από πρακτικές εμπειρίες, να βρεις τη σωστή σου θέση, τη στάση που πρέπει να υιοθετήσεις, την οπτική και την πίστη που πρέπει να έχεις, καθώς και το μονοπάτι στο οποίο πρέπει να ασκηθείς. Μπορεί σ’ αυτά τα λόγια να αναγνωρίσεις και ορισμένες πτυχές των δικών σου στρεβλώσεων και της διεφθαρμένης σου κατάστασης, την αποκάλυψη της διαφθοράς σου ή τις σκέψεις και τις ιδέες σου. Όλα αυτά είναι χρήσιμα στους ανθρώπους. Για ποιον λόγο; Επειδή συνάδουν με την αλήθεια, και είναι πράγματα που έχουν βιώσει και συνειδητοποιήσει οι ίδιοι οι άνθρωποι. Αν οι στίχοι περιέχουν πρακτικά πράγματα που μπορούν να ωφελήσουν την εμπειρία ζωής σου, και επιπλέον να σε βοηθήσουν, να σε καθοδηγήσουν, να σε διαφωτίσουν ή να σε προειδοποιήσουν ώστε να απαλλαγείς από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, πάει να πει ότι τα λόγια τους είναι πολύτιμα και πρακτικά. Μπορεί κάποιοι στίχοι να είναι πολύ απλοί, αλλά είναι πρακτικοί. Κάποιοι μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα κομψοί και να μην μοιάζουν με ποίηση ή λογοτεχνία, αλλά να είναι γραμμένοι με καθημερινά λόγια και με ειλικρίνεια. Σε κάθε περίπτωση, αν εκφράζουν μια κατανόηση της αλήθειας και μεταδίδουν μια πραγματική εμπειρία της, τότε θα είναι εποικοδομητικοί για σένα, πρακτικοί και πολύτιμοι. Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζετε όλοι σας αυτήν τη στιγμή είναι ότι δεν ξέρετε να διακρίνετε· δεν αντιλαμβάνεστε πότε οι στίχοι είναι κενολογίες ή σκέτα λόγια και δόγματα. Ό,τι και να λέει ο ύμνος, σας φαίνεται μια χαρά· δεν αναλογίζεστε αν οι στίχοι είναι πρακτικοί, αν έχουν το φως της αλήθειας, αν είναι καθόλου χρήσιμοι στους ανθρώπους ή αν σας ωφελούν. Κανένας από αυτούς τους προβληματισμούς δεν περνάει απ’ το μυαλό σας. Ακόμα και αφού τραγουδήσεις τους ύμνους, συνεχίζεις να τους βρίσκεις πολύ όμορφους· δεν γνωρίζεις, όμως, τι επίδραση είχαν πάνω σου. Άρα, δεν σου λείπει η διάκριση;

Υπάρχει ένας ύμνος με τον τίτλο «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού». Κάθε του στίχος είναι και μια συνειδητοποίηση που προέρχεται από πρακτική εμπειρία και βοηθάει πολύ τους ανθρώπους. Τον έχει ακούσει ποτέ κανείς σας; Όσο καλύτεροι είναι οι στίχοι και πιο εποικοδομητικοί για τη ζωή των ανθρώπων τόσο πιο απρόθυμοι είστε να τους αποδεχθείτε. Ούτε τους διαβάζετε ούτε τους προσέχετε, δεν εκτιμάτε τα καλά πράγματα και δεν ξέρετε πώς να κρατάτε γερά κάτι πολύτιμο· μόλις το αποκτήσετε, σας γλιστράει απ’ τα χέρια. Αλήθεια, πόσο εξαθλιωμένοι και αξιοθρήνητοι είστε όλοι! Τόσες φορές έχω προτείνει αυτόν τον ύμνο στις συναθροίσεις. Το να τραγουδάτε τακτικά τέτοιους ύμνους διευκολύνει την είσοδό σας, μεγαλώνει την πίστη σας στον Θεό και σας βοηθάει να υποταχθείτε αληθινά σ’ Αυτόν. Όλα αυτά έχουν ανεκτίμητη αξία. Πρόκειται για πολύτιμο ύμνο, κι έτσι Εγώ τον προτείνω, κανείς σας όμως δεν τον τραγουδάει. Ακόμα να μάθετε τι είναι πραγματικότητα και τι είναι σκέτα λόγια και δόγματα· άρα, χρειάζεται να τραγουδάτε αυτούς τους ύμνους πιο συχνά και να τους νιώθετε αληθινά. Ας αναλύσουμε τον συγκεκριμένο ύμνο.

Ο πρώτος του στίχος λέει: «Επέλεξα να αγαπώ τον Θεό· γι’ αυτό, θα Τον άφηνα να μου στερήσει ό,τι Εκείνος θέλει». Τι μπορεί να στερήσει από κάποιον ο Θεός; Τη θέση, την οικογένεια, την εικόνα, ακόμα και την αξιοπρέπειά του. Ποια ήταν τα στοιχεία του εξευγενισμού που υπέστη ο Ιώβ; Τι έκανε ο Θεός; (Του στέρησε την περιουσία του και τα παιδιά του.) Του τα πήρε όλα· μέσα σε μια στιγμή, εκείνος έχασε τα πάντα, και το σώμα του γέμισε πληγές. Αυτός είναι ο ορισμός της στέρησης. Ο Θεός στέρησε απ’ τον Ιώβ κάτι εντελώς χειροπιαστό, ενώ το γενικό πλαίσιο αυτής της ενέργειας ήταν ότι ήθελε να τον δοκιμάσει· ήταν, λοιπόν, μια δοκιμασία, και ένα από τα στοιχεία της δοκιμασίας ήταν η στέρηση. Ας κοιτάξουμε παρακάτω. «Μπορεί να λυπάμαι λίγο, αλλά δεν παραπονιέμαι καθόλου». Είναι μια ανθρώπινη στάση αυτή, έτσι δεν είναι; (Ναι.) «Λυπάμαι λίγο». Κατά την άποψή σας, οι άνθρωποι δυσκολεύονται όταν ο Θεός τούς στερεί κάτι; (Ναι.) Δυσκολεύονται, πονούν, λυπούνται, νιώθουν αβοήθητοι και απογοητευμένοι· θέλουν να κλάψουν, να κάνουν σκηνή και να επαναστατήσουν. Εφόσον αυτή η λύπη έχει πολλά χαρακτηριστικά, είναι ρεαλιστική αυτή η δήλωση; (Ναι.) «Δεν παραπονιέμαι καθόλου». Υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ούτε ένα παράπονο; Είναι αδύνατο, όμως οι άνθρωποι πρέπει να πασχίζουν να πετύχουν αυτήν την ανωτερότητα· χρειάζεται να βιώσουν αυτήν την κατάσταση και να υιοθετήσουν μια τέτοια στάση. Άραγε αυτά τα λόγια τούς προσφέρουν θετική καθοδήγηση; (Ναι.) «Δεν παραπονιέμαι καθόλου». Έτσι θα έπρεπε να είναι οι άνθρωποι, να μην έχουν κανένα παράπονο. Κι αν έχουν παράπονα, πρέπει να έχουν αυτογνωσία και να μην παραπονιούνται για τον Θεό· πρέπει να υποταχθούν. Να υιοθετήσουν μια στάση υποταγής σ’ Αυτόν. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν παράπονα, γιατί κι αυτά είναι ένα είδος επανάστασης απέναντι στο έργο και τις δοκιμασίες του Θεού, και δεν δείχνουν αληθινή υποταγή. Ο επόμενος στίχος λέει: «Για τη διεφθαρμένη διάθεσή του, ο άνθρωπος αξίζει κρίση και παίδευση». Δεν είναι γεγονός αυτό; (Είναι.) Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· αν όμως δεν το αναγνωρίσουν αυτό, μπορούν να ξεστομίσουν μια τέτοια δήλωση; Αν δεν το αναγνωρίσουν, δεν θα το παραδεχθούν· κι αν δεν το παραδεχθούν, δεν θα κάνουν τέτοιες δηλώσεις, άρα αυτός ο στίχος προέρχεται από αληθινή ανθρώπινη εμπειρία. Η φράση «ο άνθρωπος αξίζει κρίση και παίδευση» μοιάζει μεν πολύ απλή, όμως τι υπονοεί; Υπονοεί ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, επαναστατούν ενάντια στον Θεό και Του αντιστέκονται, κι έτσι τους αξίζει κρίση και παίδευση. Όση ταλαιπωρία κι αν συνεπάγεται αυτό, την αξίζουν, αφού όλα όσα κάνει ο Θεός είναι δίκαια. Είναι ρεαλιστικά αυτά τα λόγια; (Ναι.) Αποτελούν μια εντελώς υποκειμενική παραδοχή ότι κάποιος έχει διεφθαρμένη διάθεση, με ταυτόχρονη πρόθυμη αποδοχή της κρίσης και της παίδευσης, αλλά και αναγνώριση του ότι η κρίση και η παίδευση του Θεού είναι σωτήριες για τους ανθρώπους, και ότι Εκείνος καλά κάνει κι ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Αυτή η στάση δείχνει υποταγή στη μέθοδο που ακολουθεί ο Θεός όσον αφορά το έργο της κρίσης και της παίδευσης. Πρέπει οι άνθρωποι να υιοθετούν μια τέτοια στάση; (Ναι.) Πράγματι, πρέπει. Αυτός ο ύμνος, λοιπόν, ωφελεί όσους τον τραγουδούν; (Ναι.) Τι οφέλη έχει; Αν δεν τραγουδήσεις αυτά τα λόγια, δεν θα μάθεις αυτό το αντικειμενικό γεγονός, δεν θα μάθεις ποια οπτική πρέπει να έχεις, πώς να υποτάσσεσαι ή τι στάση να υιοθετείς προκειμένου να αποδεχθείς την κρίση και την παίδευση του Θεού και να υποταχθείς σε αυτές. Αν, όμως, τραγουδήσεις τον συγκεκριμένο ύμνο και αναλογιστείς τους στίχους του, θα καταλάβεις πόσο καλά είναι τα λόγια του· θα καταλάβεις ότι είναι σωστά, κι έτσι μπορείς να πεις «αμήν» μόλις τελειώσουν, και να αναγνωρίσεις ότι προέρχονται από εμπειρία. Ακούγονται μεγαλόπνοα αυτά τα λόγια; (Όχι.) Σου προσφέρουν, όμως, θετική καθοδήγηση, και σε βάζουν σ’ έναν ενεργητικό και θετικό δρόμο. Όταν αντιληφθείς ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση και αφού περάσεις την κρίση και την παίδευση του Θεού, τα λόγια αυτά θα σου δώσουν μια σωστή οπτική κι ένα μονοπάτι άσκησης. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να αναγνωρίσεις πως, όταν οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, θα πρέπει να αποδέχονται την κρίση και την παίδευση του Θεού. Δεν μπορείς να πεις κάτι· μην επιχειρηματολογείς απέναντί Του. Είτε κατανοείς τις προθέσεις Του είτε όχι, πρέπει πρώτα να υποταχθείς. Τι σε έκανε να αποκτήσεις διεφθαρμένη διάθεση; Τι σε έκανε να Του αντισταθείς; Σου αξίζει να υποστείς κρίση και παίδευση. Από πού προέρχεται η υποταγή που πρέπει να δείξεις; Δεν είναι ένα πρακτικό μονοπάτι αυτό; Είναι το μονοπάτι της άσκησης. Πώς θα αισθανόταν κάποιος αφού τραγουδούσε αυτούς τους στίχους; Δεν είναι πολύ πρακτικοί; Δεν τους λες συγκλονιστικούς ή και πολύ μεγαλόπνοους· είναι μάλλον συνηθισμένοι, όμως εκφράζουν ένα γεγονός, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν σε όσους τραγουδούν τον ύμνο αυτόν ένα μονοπάτι άσκησης. Μπορεί να μην είναι όμορφα γραμμένοι, αλλά είναι πρακτικοί.

Ας δούμε τον επόμενο στίχο: «Ο λόγος του Θεού είν’ η αλήθεια· δεν πρέπει να παρερμηνεύω τις προθέσεις Του». Είναι σωστή αυτή η δήλωση; (Ναι.) Τι το σωστό λέει; Κάποιοι λένε: «“Ο λόγος του Θεού είν’ η αλήθεια”· εντάξει, δεν εννοείται αυτό; Δεν το λέει το δόγμα;» Αυτός ο στίχος, όμως, είναι το θεμέλιο για τον επόμενο: «Δεν πρέπει να παρερμηνεύω τις προθέσεις Του». Πώς προέκυψε αυτή η φράση; Από ποια ψυχική διάθεση και ποια κατάσταση δημιουργήθηκε; (Αν οι άνθρωποι πιστέψουν πραγματικά ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, τότε δεν θα παρερμηνεύουν τον Θεό.) Αφού υποστηρίζεις ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, τότε δεν πρέπει να παρερμηνεύσεις τις προθέσεις Του. Τι θα πρέπει να κάνεις, λοιπόν, αν προκύψει κάποια παρανόηση; Να παραμερίσεις γρήγορα τις δικές σου προθέσεις και να αναζητήσεις την αλήθεια. Όσον αφορά το δόγμα, αν γνωρίζεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, κι όμως συνεχίζεις να παρερμηνεύεις τις προθέσεις Του, ποιο είναι το λάθος; (Ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια.) Σωστά. Επομένως, οι άνθρωποι πρέπει να υποτάσσονται και να μην παρερμηνεύουν τις προθέσεις του Θεού. Αφού υποστηρίζεις ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια, κι αυτήν τη θεωρία την κατανοείς, τότε γιατί παρερμηνεύεις την καρδιά Του όταν σου συμβαίνουν πραγματικά γεγονότα; Αυτό δείχνει πως δεν έχεις αποδεχθεί πραγματικά ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια. Μήπως, λοιπόν, αυτός ο στίχος λειτουργεί ως υπαινιγμός; Τι σου λέει κατά βάθος; (Πως πρέπει να πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια και να το αναγνωρίζουμε ως γεγονός.) Πρέπει να πιστεύεις ότι ο λόγος του Θεού είναι σωστός και ότι είναι η αλήθεια. Αφού, λοιπόν, υποστηρίζεις ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, μη θεωρείς ότι οι δικές σου προθέσεις είναι η αλήθεια ή ο σκοπός όταν σου συμβαίνει κάτι· να κοιτάζεις αντίθετα ποιες είναι οι προθέσεις του Θεού. Έπειτα, είναι αλήθεια ότι ο Θεός θέλει να σε δοκιμάσει; (Ναι.) Αν υποστηρίζεις πως αυτή είναι η αλήθεια, τότε μπορείς να παρερμηνεύσεις τις προθέσεις Του; Ας πούμε ότι αναλογίζεσαι μέσα σου φράσεις όπως: «Θα με καταδικάσει ο Θεός; Αν με καταδικάσει, θα με τιμωρήσει κιόλας; Μήπως ο Θεός με βρίσκει δυσάρεστο και θα με καταστρέψει;» Παρανοήσεις δεν είναι όλα αυτά; (Ναι, είναι.) Είναι όλα παρανοήσεις. Επομένως, δεν σας οδηγεί όλους να συνειδητοποιήσετε κάτι η φράση «Ο λόγος του Θεού είν’ η αλήθεια· δεν πρέπει να παρερμηνεύω τις προθέσεις Του»; Μήπως πρέπει να υπερβείτε τις παρανοήσεις σας και να αποδεχθείτε τις δοκιμασίες που σας στέλνει ο Θεός, την κρίση Του και την παίδευσή Του; (Ναι.) Πού βασίζεται η αποδοχή; Στο ότι παραδέχεσαι απόλυτα ότι τα λόγια του Θεού είναι σωστά, ότι αυτά είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, οπότε εκείνοι είναι που κάνουν λάθος. Δεν μπορούν με τις δικές τους προθέσεις να κάνουν υποθέσεις για τις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός δεν κάνει λάθος. Αφού, λοιπόν, είναι έτσι, οι άνθρωποι θα πρέπει να αποδεχθούν όλα όσα κάνει.

Πάμε παρακάτω: «Στην αυτοκριτική μου, βρίσκω συχνά πολλή νοθεία». Πώς αναγνωρίζει κανείς αυτήν τη νοθεία μέσω της αυτοκριτικής; (Όταν οι άνθρωποι αποκαλύπτουν τη διαφθορά τους.) Σωστά, αυτή είναι μία πτυχή. Όταν ο Θεός δοκιμάζει τους ανθρώπους, όταν οι περιστάσεις στις οποίες κανονίζει να βρεθούν δεν είναι της αρεσκείας τους, εκείνοι συχνά αναρωτιούνται: «Δε μ’ αγαπάει πια ο Θεός; Δεν είναι δίκαιος; Με αυτό που κάνει, δεν είναι δίκαιος. Οι ενέργειές Του δεν συμφωνούν με την αλήθεια κι Εκείνος δεν δείχνει ενδιαφέρον για τις δυσκολίες των ανθρώπων». Οι άνθρωποι συνωμοτούν διαρκώς ενάντια στον Θεό, κι έτσι δημιουργούνται μέσα τους ένα σωρό διεφθαρμένες διαθέσεις, σκέψεις, ιδέες, οπτικές και υποψίες σχετικά μ’ Αυτόν. Αυτά δεν είναι νοθείες; (Ναι, είναι.) Επιπλέον, είναι φυσικά και μια ένδειξη της διαφθοράς των ανθρώπων. Στον επόμενο στίχο, τα λόγια «Αν δεν πασχίσω με όλη μου τη δύναμη, ίσως δυσκολευτώ να οδηγηθώ στην τελείωση» είναι οι σκέψεις του υμνογράφου, που τις έχει αναγνωρίσει μέσω της αυτοκριτικής. Εσύ, όμως, δεν κάνεις αυτοκριτική για τη δική σου νοθεία. Παρανοείς διαρκώς τον Θεό και μόνο στα λόγια παραδέχεσαι ότι Αυτός είναι η αλήθεια· όταν, όμως, σου συμβαίνει κάτι, επιμένεις στις ιδέες σου, επαναστατείς εναντίον Του, παραπονιέσαι για Εκείνον, Τον παρερμηνεύεις και δεν αποδέχεσαι την κρίση και την παίδευσή Του. Αν δεν τα εγκαταλείψεις όλα αυτά, θα σου είναι πολύ δύσκολο να οδηγηθείς στην τελείωση· βασικά, θα είναι αδύνατο, και δεν θα έχεις καμία ελπίδα, επειδή δεν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια. Τι νομίζεις, αυτοί οι στίχοι δεν έχουν και μια πρακτική πλευρά; (Έχουν.) Σε κάθε στίχο αυτού του ύμνου υπάρχουν φράσεις και περιγραφές για πραγματικές καταστάσεις που δημιουργούνται όταν οι άνθρωποι βιώνουν πραγματικές καταστάσεις.

Ας δούμε τον επόμενο στίχο: «Κι αν υπάρχουν σήμερα πολλές δυσκολίες, είναι τιμή μου να απολαμβάνω την αγάπη του Θεού». Εδώ, οι δυσκολίες συνδέονται με την αγάπη του Θεού και την τιμή. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα πραγματικής εμπειρίας; Δεν πρόκειται για ένα είδος αληθινής πίστης και στάσης που προέρχεται από τις πραγματικές ενέργειες και εμπειρίες ενός ανθρώπου; Αυτά τα λόγια δεν ήρθαν απ’ το πουθενά· προέκυψαν από μια διάθεση, ένα περιβάλλον, ένα συμβάν. Τι γνώμη έχεις γι’ αυτήν τη στάση; Οι άνθρωποι περνούν πολλές δυσκολίες που τους κάνουν να χάσουν την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά τους. Έτσι, μεταξύ άλλων, τους στερούν τη θέση τους και τα συμφέροντά τους, κι αυτό τους πονάει πολύ. Επειδή, όμως, έχουν φτάσει ως εδώ, έχουν αποκτήσει αληθινή πίστη και γνώση για τον Θεό· νομίζουν ότι, με όλα αυτά, απολαμβάνουν την αγάπη και την ιδιαίτερη εύνοια του Θεού, και όχι ότι ο Θεός τούς δυσκολεύει. Το θεωρούν τιμή και ένδειξη ότι ο Θεός τούς αγαπάει, επομένως πιστεύουν ότι έτσι εργάζεται Αυτός, στερώντας τους πράγματα και δοκιμάζοντάς τους, κρίνοντας και παιδεύοντάς τους. Μιλάμε εδώ για μια πραγματική και θετική ψυχολογική κατάσταση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι, και προκύπτει από πραγματικά γεγονότα της ζωής. Τι είδους άνθρωπος θα έλεγε «Κι αν υπάρχουν σήμερα πολλές δυσκολίες, είναι τιμή μου να απολαμβάνω την αγάπη του Θεού»; Πάντως όχι κάποιος σαν κι αυτόν που έγραψε τον ύμνο «Για την αγάπη». Το μόνο που είχε να πει αυτός ο άνθρωπος ήταν μπερδεμένες κενολογίες, φράσεις που ακούγονταν μεγαλόπνοες και συνθήματα. Θα μπορούσε άραγε να πει τη φράση «Κι αν υπάρχουν σήμερα πολλές δυσκολίες, είναι τιμή μου να απολαμβάνω την αγάπη του Θεού»; Θα μπορούσε να ξεστομίσει αυτά τα λόγια από τα βάθη της καρδιάς του; Όχι βέβαια. Έλεγε μόνο κενολογίες, υπερβολές και λόγια που θέλει ν’ ακούσει ο κόσμος· στο τέλος, σκάρωσε όπως όπως έναν ύμνο και πέρασε τον εαυτό του για πολύ ικανό και ευφυή. Κατά τη γνώμη Μου, ούτε μία λέξη από τους στίχους του δεν έχει την παραμικρή αξία. Είναι όλοι ανοησίες και πρέπει να πεταχτούν στα σκουπίδια· δεν θα πρέπει να επιτρέπεται στο εξής σε κανέναν να τραγουδάει τέτοιους ύμνους. Αν θέλετε να τραγουδήσετε, να επιλέγετε ύμνους όπως ο ύμνος «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού», που τα λόγια του, τα οποία λέει από καρδιάς, είναι ειλικρινή και εποικοδομητικά.

Ο τελευταίος στίχος της πρώτης στροφής λέει: «Μέσα από τις δυσκολίες, μαθαίνω την υποταγή», πράγμα που σημαίνει ότι οι δυσκολίες είναι αυτές που μαθαίνουν την υποταγή στους ανθρώπους. Και συνεχίζει ως εξής: «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού». Αυτός ο στίχος είναι πολύ σχετικός με το θέμα μας. Πρόκειται για την τελική κατανόηση και εμπειρία που αποκτά κανείς αφού περάσει όλα αυτά, δηλαδή ότι η πρόθεση του Θεού είναι να σώσει τους ανθρώπους. Αυτό που πρέπει να καταλάβουν, όμως, οι άνθρωποι είναι ότι η καρδιά του Θεού δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη απέναντί τους, και ότι όλα όσα κάνει Εκείνος είναι ωφέλιμα γι’ αυτούς. Ό,τι κάνει δεν είναι για να τους ταλαιπωρήσει ή να τους ενοχλήσει, αλλά για να τους εξαγνίσει. Γι’ αυτό και ο υμνογράφος μπορεί να πει από τα βάθη της καρδιάς του: «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού». Αυτή είναι η ανθρώπινη γλώσσα. Αν δεν έχει κανείς έστω κάποια εμπειρία και κατανόηση, αν δεν έχει έστω κάποια εμπειρία και κατανόηση για το έργο του Θεού και για το πώς σώζει τους ανθρώπους, χωρίς αυτές τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες, μπορεί να ξεστομίσει λόγια σαν αυτά; Σε καμία περίπτωση. Ας δούμε ξανά τη φράση: «Μέσα από τις δυσκολίες, μαθαίνω την υποταγή». Αυτός ο στίχος έχει κάποια πρακτική πλευρά; Αυτό που περιγράφει δεν είναι κάτι που κερδίζουν οι άνθρωποι αφού εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Ναι.) Και σε ποιες δυσκολίες αναφέρεται; Εννοεί να μην έχεις αρκετό φαγητό ή αρκετά ρούχα ή μήπως να περνάς δύσκολα στη φυλακή; Όχι, δεν αναφέρεται σε τέτοια σωματική ταλαιπωρία, αλλά στη μάχη που βιώνουν οι άνθρωποι μέσα τους και έχει να κάνει με την αλήθεια, το έργο του Θεού, τη σωτηρία Του και τη λεπτομερή φροντίδα Του. Αφού βιώσουν αυτήν τη μάχη, οι άνθρωποι θεωρούν ότι έχουν υποφέρει πολύ μέσα τους όσον αφορά την ελπίδα· επιτέλους κατανοούν τις προθέσεις του Θεού, γνωρίζουν ότι πρέπει να Του υποταχθούν, μαθαίνουν πώς γίνεται αυτό και αποκτούν βαθιά εμπειρία του έργου Του. Μόνο τότε μπορούν να πουν: «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού». Οι περισσότεροι δεν μπορούν καν να ξεστομίσουν κάτι τέτοιο. Μου αρέσει αυτός ο ύμνος και όσοι μοιάζουν μ’ αυτόν. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη σας βοηθήσει αν τον τραγουδάτε συχνά. Κάθε στίχος του συγκρατεί τη διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτεται στην καθημερινή σας ζωή· είναι οδηγός, αλλά και βοηθός σας για την πρακτική εμπειρία και για την είσοδό σας στην αλήθεια-πραγματικότητα. Πόσο καλό θα σας έκανε να διαβάζατε συχνότερα αυτούς τους στίχους στον ελεύθερο χρόνο σας! Υπάρχει κανένας στίχος σ’ αυτόν τον ύμνο που να μη λέγεται σε μια συγκεκριμένη κατάσταση ή σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο; Υπάρχει κανένας στίχος που να μην αναφέρεται στην είσοδο σε κάποια πτυχή της αλήθειας; Ούτε ένας. Κανένας τους δεν περιέχει κενολογίες. Ας δούμε τους τελευταίους στίχους: «Κι αν επέλεξα να αγαπώ τον Θεό, η αγάπη μου είναι νοθευμένη απ’ τις ιδέες μου». Το ότι κάποιος επέλεξε να αγαπάει τον Θεό είναι μια ευρεία, γενική και θεωρητική δήλωση. Στην πραγματικότητα, σημαίνει αποδοχή της ανάθεσης από τον Θεό, εκτέλεση του καθήκοντος και δαπάνη της ζωής του ανθρώπου γι’ Αυτόν· όλα αυτά εμπεριέχονται στη φράση: «αγαπώ τον Θεό». Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι παραμένουν νοθευμένοι απ’ τις ιδέες τους. Αν κάποιος δεν έχει αυτογνωσία και δεν έχει βιώσει καθόλου την αλήθεια, πώς θα μπορούσε να ξεστομίσει μια τέτοια φράση; Εσείς σίγουρα δεν θα μπορούσατε, γιατί σας λείπει αυτή η εμπειρία. Συνεχίζουμε: «Πρέπει να πασχίσω για ν’ αποκτήσω πνεύμα σαν του Πέτρου»· εδώ, ο σκοπός του υμνογράφου είναι να μοιάσει στον Πέτρο. Κι εσείς έχετε θέσει ένα πρότυπο κι έναν στόχο, κι εσείς θέλετε να μοιάσετε στον Πέτρο· ποιο μονοπάτι ακολουθείτε, λοιπόν; Κι εσύ χρειάζεται να πασχίσεις· μπορείς, όμως, να ξεστομίσεις τη φράση: «Η αγάπη μου είναι νοθευμένη απ’ τις ιδέες μου»; Πώς θα αποκτήσεις πνεύμα σαν του Πέτρου αν δεν γνωρίζεις καν τι σημαίνει να είναι η αγάπη σου νοθευμένη απ’ τις ιδέες σου; Αυτή η φράση έχει μια πρακτική πλευρά. Και παρακάτω το πράγμα γίνεται ακόμα καλύτερο: «Όπως κι αν πάρει την αγάπη μου ο Θεός, δεν επιθυμώ τίποτα άλλο, παρά να Τον ικανοποιήσω». Αυτήν την απαίτηση έχουν οι άνθρωποι απ’ τον εαυτό τους αφού βιώσουν δυσκολίες και δοκιμασίες. Υιοθετούν μια στάση ώστε να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού, να υποταχθούν σ’ Αυτόν και να επιδιώξουν την αλήθεια· με άλλα λόγια, όταν ικανοποιείς τον Θεό, έχεις πετύχει τον σκοπό σου, σε όποιον βαθμό κι αν το καταφέρεις. Αυτά τα λόγια έχουν μια πρακτική πλευρά. Αφού τα διαβάσεις, δεν νιώθεις ότι σε ενθαρρύνουν και σε ωθούν να προχωρήσεις; (Ναι.) Δίνουν σε όσους τα διαβάζουν έναν στόχο, μια ώθηση, μια κατεύθυνση. Μερικές φορές, οι άνθρωποι νομίζουν πως, ό,τι κι αν κάνουν, δεν το κάνουν καλά, και πέφτουν στον αρνητισμό. Μόλις, όμως, διαβάσουν αυτά τα λόγια και δουν ότι ο Θεός δεν τους ζητά και πολλά, σκέφτονται: «Το μόνο που χρειάζεται να κάνω είναι να ικανοποιήσω τον Θεό. Δεν ζητάω τίποτα άλλο. Θέλω μόνο να εγκαταλείψω τις σαρκικές μου επιθυμίες και προτιμήσεις, και να ικανοποιήσω τον Θεό. Αυτό αρκεί». Στο τέλος, καταλήγουμε πάλι στα ίδια λόγια: «Κι αν υπάρχουν σήμερα πολλές δυσκολίες, είναι τιμή μου να απολαμβάνω την αγάπη του Θεού. Μέσα από τις δυσκολίες, μαθαίνω την υποταγή. Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού». Κι αυτά τα λόγια είναι πολύ πρακτικά.

Συνολικά, ο ύμνος «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού» μιλά για ειλικρινή εμπειρία. Όταν οι άνθρωποι έχουν βιώσει το έργο του Θεού, την παίδευση, την κρίση και τις δοκιμασίες Του, μαθαίνουν να υποτάσσονται, καταφέρνουν να κατανοήσουν τις προθέσεις Του και να μάθουν ότι καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από τη δική Του. Αυτή είναι η αξιαγάπητη πτυχή του Θεού την οποία βιώνουν οι άνθρωποι· αυτό είναι και που πρέπει να γνωρίζουν. Αν γράψετε μουσική πάνω σ’ αυτούς τους στίχους που αφορούν την πρακτική εμπειρία και γνώση, και τους τραγουδάτε συχνά, θα σας ωφελήσουν πολύ. Αφενός, τραγουδώντας ύμνους με τα λόγια του Θεού, οι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα την αλήθεια και να εισέλθουν πιο γρήγορα στην αλήθεια-πραγματικότητα· αφετέρου, αν τραγουδάτε αυτούς τους βιωματικούς ύμνους, που τους έγραψαν άνθρωποι οι οποίοι έχουν την αλήθεια, θα σημειώσετε πιο γρήγορα πρόοδο στις εμπειρίες και την κατανόησή σας. Πρόκειται για γνώση και κατανόηση που έγραψαν κάποιοι άνθρωποι αφού βίωσαν ορισμένες εμπειρίες, ενώ επίσης περιέχουν το μονοπάτι και την κατεύθυνση για την είσοδο που πρέπει να αποκτήσει κανείς. Όλα αυτά είναι ετοιμοπαράδοτα και στη διάθεσή σας, και θα σας βοηθήσουν απίστευτα. Γιατί δεν γράφετε μουσική για να συνοδεύσετε τόσο βιωματικούς στίχους; Γιατί γράφετε διαρκώς μουσική πάνω σε στίχους που είναι κενοί, μη πρακτικοί και κοινότοποι; Δεν έχετε καμία απολύτως διάκριση, δεν ξέρετε τα χαρακτηριστικά ενός καλού ύμνου· είστε σκέτη απογοήτευση! Αυτοί οι βιωματικοί ύμνοι ωφελούν τόσο πολύ τους ανθρώπους! Όταν κανείς τραγουδάει συχνά τέτοια πρακτικά λόγια, αυτά εντυπώνονται μέσα του και βοηθούν σημαντικά τη ζωή-είσοδό του και την αλλαγή διάθεσής του. Αν έχετε κολλήσει για πάντα στο στάδιο της Εποχής της Χάριτος και εξυμνείτε τη χάρη του Θεού, την αγάπη Του, τις ευλογίες, το έλεος και τη στοργική καλοσύνη Του, θα μπορέσετε ποτέ να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα; Το ανάστημα και η κατάστασή σας παραμένουν αξιοθρήνητα μικρά, κολλημένα διαρκώς σ’ ένα επιφανειακό στάδιο· αν δεν πάρετε καθοδήγηση από μερικούς καλούς ύμνους, θα δυσκολευτείτε πολύ να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα από μόνοι σας. Κοιτάξτε τον ύμνο «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού» και προσευχηθείτε διαβάζοντας στον ελεύθερο χρόνο σας. Περιέχει ένα μονοπάτι που θα σας καθοδηγήσει και θα σας βοηθήσει να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα· μπορεί να σας δώσει τη σωστή κατεύθυνση, ώστε να αποκτήσετε μια σωστή οπτική. Μερικά παραδείγματα σωστής οπτικής; «Για τη διεφθαρμένη διάθεσή του, ο άνθρωπος αξίζει κρίση και παίδευση». Μια τέτοια σωστή και αγνή οπτική δεν πρέπει να έχουν οι άνθρωποι; Επίσης, είναι σωστά τα λόγια: «Ο λόγος του Θεού είν’ η αλήθεια· δεν πρέπει να παρερμηνεύω τις προθέσεις Του»; (Ναι, είναι σωστά.) Πράγματι, πρέπει να τα αποδεχθείτε, να ανοίξετε διάλογο μαζί τους και να τα βιώσετε. Έτσι, όταν σας συμβεί κάτι, θα έχετε ένα μονοπάτι να ακολουθήσετε· αυτά τα λόγια θα δώσουν κατεύθυνση στις πράξεις και τη συμπεριφορά σας. Έπειτα, υπάρχει και η φράση: «Αν δεν πασχίσω με όλη μου τη δύναμη, ίσως είναι δύσκολο να οδηγηθώ στην τελείωση». Και αυτή αντανακλά μια σωστή οπτική. Και η φράση: «Μέσα από τις δυσκολίες, μαθαίνω την υπομονή. Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού». Αυτήν την οπτική δεν πρέπει να έχει κανείς; (Ναι.) Δώστε προσοχή: Δεν υπάρχει σ’ αυτόν τον ύμνο ούτε μία φράση που να είναι κενολογία ή σκέτα λόγια και δόγματα· όλες δείχνουν την κατανόηση και τη γνώση που δημιουργεί η ειλικρινής εμπειρία. Αν τον συγκρίνετε με τον ύμνο «Για την αγάπη», που συζητούσαμε προηγουμένως, ποιον από τους δύο θεωρείτε πρακτικό; Ό,τι είναι πρακτικό πρέπει να διατηρείται, ενώ ό,τι είναι κούφιο πρέπει να εξαλείφεται και να πετιέται, όχι να προωθείται. Κάποιοι λένε: «Έχω συνηθίσει να τραγουδάω αυτούς τους ύμνους· έχουν μπει στην καρδιά μου και δεν αντέχω χωρίς αυτούς». Αν δεν αντέχεις χωρίς αυτούς, συνέχισε να τους τραγουδάς. Να δω τι θα έχεις κερδίσει μετά από είκοσι χρόνια που θα τους τραγουδάς, και αν θα μπορείς να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Ο ύμνος «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού» θα σε κατακτήσει απ’ την πρώτη ή τη δεύτερη φορά που θα τον τραγουδήσεις. Μετά από έναν-δυο μήνες που θα τον τραγουδάς, η κατάστασή σου θα αλλάξει σε κάποιον βαθμό, και αν αποδεχθείς αληθινά τα λόγια του από τα βάθη της καρδιάς σου, τότε η βαθύτερη κατάστασή σου θα είναι πια διαφορετική και θα έχεις αλλάξει εντελώς. Μπορείς να τραγουδάς εκείνους τους ύμνους που περιλαμβάνουν κενές θεωρίες και ανοησίες όλη σου τη ζωή, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Όπως οι άνθρωποι την Εποχή της Χάριτος, που τραγουδούσαν εκείνους τους κενούς και επιφανειακούς ύμνους για όλη τους τη ζωή, χωρίς να κερδίσουν την αλήθεια. Είναι σκέτο χάσιμο χρόνου.

12 Ιανουαρίου, 2022