Παραρτήματα:

Τα όνειρα του Σιαογκάνγκ

Σήμερα, θα ξεκινήσω και πάλι λέγοντας μια ιστορία. Σας ενδιαφέρουν οι ιστορίες; Μπορείτε να αποκομίσετε κάτι από αυτές; Συμβαίνουν πράγματα στις ιστορίες, τα οποία περιέχουν αλήθειες. Οι άνθρωποι στις ιστορίες επιδεικνύουν κάποιες καταστάσεις, αποκαλύψεις, προθέσεις και διεφθαρμένες διαθέσεις. Στην πραγματικότητα, αυτές υπάρχουν σε όλους και συνδέονται με όλους. Αν κατανοείς και μπορείς να αναγνωρίσεις αυτά τα πράγματα στις ιστορίες, αυτό αποδεικνύει ότι έχεις πνευματική κατανόηση. Ορισμένοι λένε: «Όταν λες ότι έχω πνευματική κατανόηση, αυτό σημαίνει ότι είμαι άνθρωπος που αγαπά την αλήθεια;» Όχι απαραίτητα. Αυτά είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι έχουν πνευματική κατανόηση, αλλά δεν αγαπούν την αλήθεια. Απλώς κατανοούν την αλήθεια και τίποτε περισσότερο, και δεν συγκρίνουν τους εαυτούς τους με αυτήν ούτε την κάνουν πράξη. Κάποιοι άνθρωποι έχουν πνευματική κατανόηση και, αφού ακούσουν τις ιστορίες, ανακαλύπτουν ότι έχουν τα ίδια προβλήματα και σκέφτονται πώς να εισέλθουν και πώς να αλλάξουν στο μέλλον. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πετύχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Σήμερα, λοιπόν, θα συνεχίσω λέγοντας μια ιστορία. Το θέμα της είναι ανάλαφρο και όλοι θα είναι πρόθυμοι να την ακούσουν. Τις τελευταίες δύο ημέρες, συλλογιζόμουν ποια ιστορία μπορεί να δώσει τη δυνατότητα στους περισσότερους ανθρώπους να αποκομίσουν κάτι και να διαπαιδαγωγηθούν αφού την ακούσουν, και ποια ιστορία μπορεί επιπλέον να εντυπώσει βαθιά μέσα τους μια πτυχή της αλήθειας, καθώς και να τους επιτρέψει να τη σχετίσουν με την πραγματικότητα, και να ωφεληθούν από αυτήν με το να εισέλθουν σε μια πτυχή της αλήθειας ή να διορθώσουν κάποια παρέκκλιση. Ξέχασα να δώσω τίτλο στην τελευταία ιστορία που είπα, οπότε σήμερα θα δώσουμε σε εκείνη την ιστορία έναν τίτλο. Πώς λέτε να την ονομάσουμε; (Ιδιαίτερα δώρα.) Ας αφήσουμε απέξω τη λέξη «ιδιαίτερα». Ας την ονομάσουμε «Δώρα». Η λέξη «ιδιαίτερα» ακούγεται λίγο περίεργη εδώ και οι άνθρωποι θα εστιάσουν την προσοχή τους σε αυτήν. Ο τίτλος «Δώρα» έχει πιο διφορούμενη σημασία. Οπότε, ποια ιστορία θα πω σήμερα; Η σημερινή ιστορία ονομάζεται «Τα όνειρα του Σιαογκάνγκ». Όπως όλοι ξέρετε, «Σιαο» σημαίνει «μικρός». Και τι σημαίνει «Γκανγκ»; («Θέση».) Σωστά. Με το που ακούτε αυτό το όνομα, θα πρέπει να γνωρίζετε το περιεχόμενο της ιστορίας. Θα μπορείτε σχεδόν να το μαντέψετε. Θα ξεκινήσω τώρα να αφηγούμαι την ιστορία.

Ο Σιαογκάνγκ είναι ένας ενθουσιώδης, μελετηρός και επιμελής νεαρός άνδρας, αρκετά έξυπνος. Του αρέσει να μελετά, οπότε μαθαίνει λίγα πράγματα για κάποιες από τις σημερινές, αρκετά δημοφιλείς τεχνολογίες υπολογιστών, και στον οίκο του Θεού του ανατίθεται, όπως είναι φυσικό, να εκτελεί το καθήκον του στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο. Όταν εντάσσεται για πρώτη φορά στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο, ο Σιαογκάνγκ είναι πολύ χαρούμενος και περήφανος. Επειδή είναι νέος και κατέχει κάποιες τεχνολογίες, πιστεύει ότι η επεξεργασία βίντεο είναι η ειδικότητά του και ταυτόχρονα το χόμπι του, καθώς και ότι μπορεί να αξιοποιήσει την τεχνογνωσία του εκτελώντας το καθήκον του εκεί και παράλληλα να προοδεύσει σε αυτό το πεδίο μέσω συνεχούς μελέτης. Επιπλέον, οι περισσότεροι άνθρωποι που γνωρίζει εδώ είναι επίσης νέοι. Του αρέσει πάρα πολύ η ατμόσφαιρα εδώ και απολαμβάνει το καθήκον του. Οπότε, καθημερινά είναι απασχολημένος με την εργασία του και μελετάει ειλικρινά. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Σιαογκάνγκ σηκώνεται καθημερινά νωρίς το πρωί για να ξεκινήσει τη δουλειά, ενώ μερικές φορές δεν ξεκουράζεται έως αργά τη νύχτα. Ο Σιαογκάνγκ πληρώνει πολλά τιμήματα για το καθήκον του και υπομένει κάποιες δυσκολίες. Και, ασφαλώς, αποκτά ταυτόχρονα πολλές σχετικές επαγγελματικές γνώσεις. Αισθάνεται ότι κάθε ημέρα περνάει πολύ παραγωγικά. Επίσης, ο Σιαογκάνγκ συναναστρέφεται και πηγαίνει στις συναθροίσεις τακτικά με τους αδελφούς και τις αδελφές του, και νιώθει ότι, από τότε που ήρθε εδώ, έχει κάνει περισσότερη πρόοδο σε σύγκριση με το χρονικό διάστημα που πίστευε στον Θεό στην ιδιαίτερη πατρίδα του, καθώς και ότι έχει μεγαλώσει και μπορεί να αναλάβει κάποιο έργο. Νιώθει πολύ χαρούμενος και ικανοποιημένος. Όταν σπούδαζε αρχικά τεχνολογία υπολογιστών, ήλπιζε ότι θα εργαζόταν με υπολογιστές κάποια μέρα. Και τώρα, η ευχή του έχει επιτέλους εκπληρωθεί, οπότε εκτιμά πραγματικά αυτήν την ευκαιρία. Περνά κάποιο χρονικό διάστημα, και η εργασία και η θέση του Σιαογκάνγκ δεν έχουν αλλάξει. Παραμένει σταθερός στη δουλειά του και πιστός στην ευθύνη και το καθήκον του, και φαίνεται να είναι πιο ώριμος από πριν. Έχει, επίσης, κάνει πρόοδο στη ζωή-είσοδο, συναναστρέφεται και προσεύχεται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού τακτικά με τους αδελφούς και τις αδελφές του στις συναθροίσεις, και το ενδιαφέρον του για την πίστη στο Θεό γίνεται ολοένα και πιο έντονο. Μπορεί, επίσης, να ειπωθεί ότι η πίστη του Σιαογκάνγκ αυξάνεται σταδιακά. Οπότε, έχει πλέον ένα νέο όνειρο: «Θα ήταν υπέροχο αν μπορούσα να γίνω πιο χρήσιμος άνθρωπος κάνοντας δουλειά στους υπολογιστές!»

Ο καιρός περνά έτσι, μέρα με τη μέρα, κι ο Σιαογκάνγκ εξακολουθεί να εκτελεί το ίδιο καθήκον. Έτυχε κάποια στιγμή να παρακολουθήσει μια ταινία που στη συνέχεια είχε βαθιά επίδραση επάνω του. Γιατί; Στην ταινία έπαιζε ένας νεαρός άνδρας παρόμοιας ηλικίας με του Σιαογκάνγκ, και θαύμασε την ερμηνεία, την υποκριτική, την ομιλία και τη συμπεριφορά αυτού του νεαρού άνδρα στην ταινία. Μάλιστα, ένιωσε και λίγη ζήλια. Αφού είδε την ταινία, κατά διαστήματα φανταζόταν: «Θα ήταν υπέροχο αν ήμουν αυτός ο νεαρός άνδρας στην ταινία. Κάθε μέρα, είμαι μπροστά στον υπολογιστή φτιάχνοντας και ανεβάζοντας κάθε λογής βίντεο, και, όσο απασχολημένος ή κουρασμένος κι αν είμαι ή όσο σκληρά κι αν δουλεύω, εξακολουθώ να είμαι απλώς ένας εργάτης στα παρασκήνια. Πώς θα μπορούσε να ξέρει κανείς πόσο σκληρά εργαζόμαστε; Θα ήταν υπέροχο, αν μπορούσα μια μέρα να εμφανιστώ στη μεγάλη οθόνη όπως αυτός ο νεαρός άνδρας στην ταινία, και να μπορούσαν να με δουν και να με γνωρίσουν περισσότεροι άνθρωποι!» Ο Σιαογκάνγκ βλέπει την ταινία ξανά και ξανά, καθώς και όλες τις διαφορετικές σκηνές στις οποίες εμφανίζεται αυτός ο νεαρός άνδρας. Όσο περισσότερο τον βλέπει, τόσο περισσότερο τον ζηλεύει, και η καρδιά του λαχταρά να γίνει ηθοποιός. Έτσι, γεννιέται το νέο όνειρο του Σιαογκάνγκ. Ποιο είναι το νέο του όνειρο; «Θέλω να σπουδάσω υποκριτική και να πασχίσω να γίνω ηθοποιός με προσόντα, να εμφανιστώ στη μεγάλη οθόνη, να έχω την αύρα αυτού του νεαρού άνδρα, και να με ζηλεύουν περισσότεροι άνθρωποι και να λαχταρούν να είναι στη θέση μου». Από εκείνη τη στιγμή, ο Σιαογκάνγκ άρχισε να εργάζεται για να εκπληρώσει το όνειρό του. Στον ελεύθερο χρόνο του, ο Σιαογκάνγκ μπαίνει στο διαδίκτυο και ψάχνει κάθε είδους υλικό σε σχέση με την υποκριτική. Επίσης, βλέπει ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές όλων των ειδών, παρακολουθώντας και ταυτόχρονα μαθαίνοντας, ενώ φαντασιώνεται ότι έχει την ευκαιρία να γίνει ηθοποιός. Οι μέρες εξακολουθούν να περνούν με αυτόν τον τρόπο, η μία μετά την άλλη. Ο Σιαογκάνγκ σπουδάζει υποκριτική ενώ διατηρεί τη θέση του. Στο τέλος, χάρη στην επιμονή και την επιμέλειά του, ο Σιαογκάνγκ αφομοιώνει κάποιες θεμελιώδεις αρχές υποκριτικής. Έχει μάθει πώς να μιμείται, έχει μάθει πώς να μιλά και να παίζει μπροστά σε άλλους, και δεν έχει το παραμικρό τρακ. Μετά από επαναλαμβανόμενες παρακλήσεις, στο τέλος τού δίνεται μια ευκαιρία. Υπάρχει μια ταινία που χρειάζεται έναν νεαρό άνδρα για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Από την οντισιόν, ο σκηνοθέτης συνειδητοποιεί ότι η εμφάνισή του, η φινέτσα του και οι βασικές του δεξιότητες στην υποκριτική ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του. Αν εκπαιδευτεί λίγο ακόμη, θα μπορέσει να τα καταφέρει. Μόλις άκουσε τα νέα, ο Σιαογκάνγκ ήταν πανευτυχής, και σκέφτηκε: «Μπορώ επιτέλους να βγω από τα παρασκήνια και να εμφανιστώ στην οθόνη. Άλλο ένα όνειρό μου πρόκειται να πραγματοποιηθεί!» Κατόπιν, ο Σιαογκάνγκ μεταφέρθηκε στην Ομάδα Παραγωγής Ταινιών για να εκτελέσει το καθήκον του.

Μόλις ο Σιαογκάνγκ μεταφέρθηκε στην Ομάδα Παραγωγής Ταινιών, το νέο εργασιακό περιβάλλον τού έδωσε μια αίσθηση φρεσκάδας και ζωτικότητας. Νιώθει ότι κάθε ημέρα περνά τόσο ευχάριστα, και ότι δεν είναι τόσο μουντή, βαρετή και περιορισμένη όπως πριν, επειδή ζει και εργάζεται εκεί, και πολλά από τα πράγματα με τα οποία έρχεται σε επαφή καθημερινά είναι τελείως διαφορετικά από την εργασία του στους υπολογιστές. Ζει σε έναν άλλο τομέα εργασίας, σε έναν άλλο κόσμο. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σιαογκάνγκ αφοσιώνεται στο έργο της παραγωγής ταινιών. Περνά καθημερινά τον χρόνο του παίζοντας και μαθαίνοντας τις ατάκες του, ακούγοντας τις οδηγίες του σκηνοθέτη και τους αδελφούς και τις αδελφές του να αναλύουν την πλοκή. Για τον Σιαογκάνγκ, το πιο δύσκολο είναι να μπει στο πετσί του ρόλου, οπότε αποστηθίζει τις ατάκες του ξανά και ξανά και σκέφτεται συνεχώς τον χαρακτήρα του, πώς θα πρέπει να μιλά και να συμπεριφέρεται, πώς θα πρέπει να περπατά και να στέκεται, ακόμη και πώς θα πρέπει να κάθεται. Πρέπει να ξαναμάθει όλα αυτά τα πράγματα. Αφού συνεχίζει αυτήν τη σύνθετη και πολύπλευρη εργασία για ένα χρονικό διάστημα, ο Σιαογκάνγκ συνειδητοποιεί τελικά πόσο δύσκολο είναι να είναι κανείς ηθοποιός. Πρέπει να αποστηθίζει τις ίδιες ατάκες καθημερινά. Μερικές φορές μπορεί να τις απαγγείλει στην εντέλεια, αλλά όταν έρχεται η στιγμή που πρέπει όντως να παίξει, κάνει συνέχεια λάθη και πρέπει να επαναλάβει τη σκηνή. Τον επιπλήττει τακτικά ο σκηνοθέτης, επειδή κάποια από τις κινήσεις ή τις ατάκες του δεν είναι ικανοποιητική. Αν συνεχίσει να μην παίζει καλά αρκετές φορές, θα υποστεί κλάδεμα και θα ρεζιλευτεί, θα υπομείνει βάσανα και θα προσελκύσει ακόμη και παράξενα βλέμματα και πειράγματα. Αντιμέτωπος με όλα αυτά, ο Σιαογκάνγκ έχει αποθαρρυνθεί κάπως: «Αν ήξερα ότι θα ήταν τόσο δύσκολο να είναι κανείς ηθοποιός του κινηματογράφου, δεν θα είχα έρθει εδώ, αλλά πλέον βρίσκομαι σε τέλμα. Είμαι ήδη εδώ, οπότε θα ήταν παράλογο να τα παρατήσω προτού ολοκληρωθούν τα γυρίσματα της ταινίας, και δεν θα είχα καμία δικαιολογία. Αυτό ήταν το όνειρό μου. Πρέπει να το κάνω πραγματικότητα, αλλά πόσο μακρύς είναι ακόμη ο δρόμος; Μπορώ να συνεχίσω;» Ο Σιαογκάνγκ αρχίζει να κλονίζεται. Τις επόμενες ημέρες, ο Σιαογκάνγκ παλεύει να τα βγάλει πέρα με την καθημερινή του εργασία και ζωή. Κάθε ημέρα είναι πιο αβάστακτη από την προηγούμενη, αλλά πρέπει και πάλι να την υπομείνει και να αναγκάσει τον εαυτό του να προχωρήσει. Όπως μπορεί κανείς να φανταστεί, είναι βέβαιο πως στο μέλλον ο Σιαογκάνγκ θα έχει προβλήματα από πολλές απόψεις. Αρχίζει να κάνει πολύ απρόθυμα το έργο που του έχει ανατεθεί. Όταν ο σκηνοθέτης τού λέει τι να κάνει, απλώς ακούει και τίποτε άλλο. Μετά, βάζει τα δυνατά του, αλλά αν δεν καταφέρει να κάνει κάτι, δεν το παίρνει στα σοβαρά. Σε ποια κατάσταση βρίσκεται αυτήν τη στιγμή ο Σιαογκάνγκ; Περνά κάθε ημέρα πολύ απρόθυμα, πολύ αρνητικά και πολύ παθητικά, χωρίς να αποδέχεται καθόλου στην καρδιά του την ειλικρινή καθοδήγηση και βοήθεια του σκηνοθέτη ή των αδελφών του. Πιστεύει το εξής: «Αυτός είμαι, δεν υπάρχει περιθώριο βελτίωσης. Με πιέζετε πέρα από τις δυνατότητές μου. Αν μπορούμε να γυρίσουμε την ταινία, ας το κάνουμε. Αν δεν μπορούμε, ας το ξεχάσουμε. Θα επιστρέψω στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο για να κάνω το καθήκον μου». Σκέφτεται πόσο υπέροχα ήταν όταν εργαζόταν στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο και καθόταν μπροστά στον υπολογιστή καθημερινά. Ήταν τόσο άνετα και εύκολα. Ήταν τόσο χαρούμενος! Όλος του ο εαυτός και όλος του ο κόσμος βρισκόταν στο πάτημα ενός πληκτρολογίου. Μπορούσε να έχει ό,τι ήθελε ενεργοποιώντας απλώς κάποιο ειδικό εφέ. Αυτός ο εικονικός κόσμος φαίνεται πολύ ελκυστικός στον Σιαογκάνγκ. Αυτήν τη στιγμή, ο Σιαογκάνγκ νοσταλγεί το παρελθόν του και το διάστημα που πέρασε εκτελώντας το καθήκον του στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο ακόμη περισσότερο. Έτσι περνούν οι μέρες. Έπειτα, μια νύχτα, ο Σιαογκάνγκ δεν μπορεί να κοιμηθεί. Γιατί δεν μπορεί να κοιμηθεί; Σκέφτεται: «Είμαι φτιαγμένος για να γίνω ηθοποιός; Αν δεν είμαι φτιαγμένος γι’ αυτό, θα πρέπει να γυρίσω αμέσως στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο. Το καθήκον της Ομάδας Επεξεργασίας Βίντεο είναι χαλαρό και εύκολο. Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή και φεύγει έτσι η μισή ημέρα. Επίσης, δεν χρειάζεται να μαγειρεύω μόνος μου το φαγητό μου. Αυτό το καθήκον δεν είναι επίπονο, τα πάντα μπορούν να γίνουν αγγίζοντας το πληκτρολόγιό μου. Αρκεί να έχει φαντασία κανείς, και τίποτε δεν είναι αδύνατο. Σήμερα που είμαι ηθοποιός, πρέπει να μαθαίνω καθημερινά τις ατάκες μου και να τις απαγγέλλω ξανά και ξανά. Ωστόσο, η ερμηνεία μου εξακολουθεί να μην είναι ικανοποιητική. Ο σκηνοθέτης με κατσαδιάζει συχνά, και οι αδελφοί και οι αδελφές μου με επικρίνουν επανειλημμένα. Αυτό το καθήκον είναι υπερβολικά επίπονο. Είναι πολύ καλύτερα να εργάζομαι στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο!» Όσο περισσότερο το σκέφτεται, τόσο περισσότερο του λείπει. Στριφογυρίζει τη μισή νύχτα, μην μπορώντας να κοιμηθεί, και καταφέρνει να αποκοιμηθεί μόνο την υπόλοιπη νύχτα, όταν είναι απλώς υπερβολικά κουρασμένος για να παραμείνει ξύπνιος. Όταν ο Σιαογκάνγκ ανοίγει τα μάτια του νωρίς το πρωί, η πρώτη του σκέψη είναι: «Τελικά, να φύγω ή όχι; Να επιστρέψω στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο; Αν μείνω εδώ, δεν ξέρω καν αν η ταινία θα θεωρηθεί καλή μόλις ολοκληρώσουμε τα γυρίσματα. Και ποιος ξέρει στο μεταξύ πόσες δυσκολίες θα πρέπει να υπομείνω. Απλώς δεν είμαι φτιαγμένος για να γίνω ηθοποιός! Παλιά, ήθελα να γίνω ηθοποιός από μια στιγμιαία παρόρμηση και ένα καπρίτσιο. Ήμουν πραγματικά μπερδεμένος! Βλέπεις, έκανα μία λάθος κίνηση και τώρα είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστώ τα πράγματα, και δεν έχω κανέναν για να συζητήσω αυτήν τη δυσκολία. Κρίνοντας από την τωρινή μου κατάσταση, φαίνεται ότι δεν θα είναι εύκολο να γίνω καλός ηθοποιός, οπότε καλύτερα να τα παρατήσω το συντομότερο δυνατόν. Θα πω αμέσως στον σκηνοθέτη ότι σκοπεύω να επιστρέψω, ώστε να μην τον καθυστερήσω». Έπειτα, ο Σιαογκάνγκ συγκέντρωσε το κουράγιο του για να πει τα εξής στον σκηνοθέτη: «Κοίτα, δεν είμαι φτιαγμένος για να γίνω ηθοποιός, αλλά εσείς, παιδιά, έπρεπε σώνει και καλά να με διαλέξετε. Γιατί δεν με αφήνετε απλώς να γυρίσω στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο;» Ο σκηνοθέτης είπε: «Σε καμία περίπτωση. Έχουμε ήδη γυρίσει τη μισή ταινία. Αν αλλάξουμε ηθοποιούς, θα καθυστερήσει η δουλειά μας, έτσι δεν είναι;» Ο Σιαογκάνγκ επέμεινε και είπε: «Και λοιπόν; Να με αντικαταστήσεις με όποιον θέλεις, δεν είναι δικό μου θέμα. Όπως και να ’χει, πρέπει να με αφήσεις να φύγω. Αν δεν με αφήσεις να φύγω, δεν θα προσπαθήσω να παίξω καλά!» Ο σκηνοθέτης βλέπει ότι ο Σιαογκάνγκ επιμένει να φύγει και ότι δεν θα μπορέσουν να ολοκληρώσουν τα γυρίσματα της ταινίας, οπότε τον αφήνει να φύγει.

Ο Σιαογκάνγκ επιστρέφει τελικά από την Ομάδα Παραγωγής Ταινιών στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο. Επιστρέφει στον προηγούμενο χώρο εργασίας του που τον γνωρίζει τόσο καλά. Αγγίζει την καρέκλα και τον υπολογιστή του, και τα αισθάνεται οικεία. Προτιμά αυτό το μέρος. Πηγαίνει και κάθεται. Η καρέκλα είναι μαλακή και ο υπολογιστής είναι έτοιμος. «Η δημιουργία βίντεο είναι καλύτερη. Αυτό το καθήκον δεν είναι κουραστικό. Η εργασία στα παρασκήνια έχει και πλεονεκτήματα. Κανείς δεν ξέρει αν έκανες κάποιο λάθος και κανείς δεν σε επικρίνει, απλώς το διορθώνεις αμέσως και το θέμα έχει λήξει». Ο Σιαογκάνγκ ανακάλυψε τελικά τα πλεονεκτήματα ενός εργάτη στα παρασκήνια. Πώς νιώθει αυτήν τη στιγμή; Νιώθει απίστευτη ανακούφιση και χαρά, και σκέφτεται: «Έκανα τη σωστή επιλογή. Ο Θεός μού έδωσε μια ευκαιρία και μου επέτρεψε να επιστρέψω σε αυτήν τη δουλειά. Είναι τιμή μου να έχω αυτό το προνόμιο!» Είναι χαρούμενος που για μια φορά έκανε τη σωστή επιλογή. Τις επόμενες ημέρες, ο Σιαογκάνγκ ακολουθεί το καθημερινό πρόγραμμα εργασίας της Ομάδας Επεξεργασίας Βίντεο. Δεν συμβαίνει τίποτε ιδιαίτερο αυτό το διάστημα, και ο Σιαογκάνγκ περνά κάθε ημέρα όπως συνήθως.

Μια μέρα, καθώς επεξεργάζεται ένα βίντεο, ο Σιαογκάνγκ ανακαλύπτει ξαφνικά σε ένα χορευτικό πρόγραμμα έναν διασκεδαστικό και κομψό νεαρό άνδρα που χορεύει πολύ καλά. Σκέφτεται: «Είναι περίπου στην ηλικία μου. Πώς και μπορεί να χορεύει κι εγώ δεν μπορώ;» Στη συνέχεια, ο Σιαογκάνγκ μπαίνει και πάλι σε πειρασμό. Τι ιδέα τού έρχεται; (Ο χορός.) Ο Σιαογκάνγκ έχει την ιδέα να σπουδάσει χορό. Βλέπει αυτό το βίντεο κλιπ και την παράσταση του νεαρού άνδρα ξανά και ξανά. Κατόπιν, κάνει κάποια έρευνα για να βρει πού να σπουδάσει χορό, πώς να μάθει να χορεύει και ποια είναι τα βασικά είδη χορού. Επίσης, αξιοποιεί τακτικά την ευκολία που του παρέχει η δουλειά του, ψάχνοντας στον υπολογιστή του εκπαιδευτικό υλικό, βίντεο και πηγές μελέτης που σχετίζονται με τον χορό. Ασφαλώς, όσο ψάχνει, ο Σιαογκάνγκ δεν κοιτάζει απλώς. Μαθαίνει κάνοντας εξάσκηση. Για να μάθει να χορεύει, ο Σιαογκάνγκ σηκώνεται καθημερινά πολύ νωρίς το πρωί και πηγαίνει για ύπνο πολύ αργά. Αξιοποιώντας τις πολύ περιορισμένες βασικές γνώσεις που έχει στη ρυθμική γυμναστική, αρχίζει να μελετάει συστηματικά παραδοσιακούς χορούς και σηκώνεται νωρίς κάθε πρωί για να κάνει εκτάσεις και διατάσεις. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, ο Σιαογκάνγκ υπομένει πολύ σωματικό πόνο και δαπανά πολύ από τον χρόνο του, αποκομίζοντας τελικά κάποια μικρά οφέλη. Ο Σιαογκάνγκ νιώθει ότι έχει έρθει επιτέλους η ευκαιρία του, ότι μπορεί να χορέψει επί σκηνής, επειδή πιστεύει ότι το σώμα του είναι λίγο πιο εύκαμπτο και μπορεί να κάνει κάποιες χορευτικές κινήσεις. Επίσης, μέσω της μίμησης και της μελέτης, έχει μόλις αφομοιώσει κάποιους από τους ρυθμούς όταν παίζει μουσική. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Σιαογκάνγκ αισθάνεται ότι ήρθε η στιγμή να αιτηθεί στην εκκλησία την αλλαγή του καθήκοντός του. Και πάλι, μετά από επαναλαμβανόμενες παρακλήσεις, εκπληρώνεται τελικά η επιθυμία του Σιαογκάνγκ και εντάσσεται στην Ομάδα Χορού για να γίνει χορευτής. Από εκείνη τη στιγμή, όπως και οι άλλοι χορευτές, ο Σιαογκάνγκ σηκώνεται νωρίς για πρωινή εξάσκηση και κάνει πρόβες το χορευτικό πρόγραμμα, ενώ πηγαίνει τακτικά σε συναθροίσεις, συναναστροφές, και αναλύει και σχεδιάζει το χορευτικό πρόγραμμα με αυτούς τους ανθρώπους. Κάνει απλώς αυτήν τη δουλειά καθημερινά και, όταν τελειώνει η μέρα, είναι τόσο κουρασμένος που τον πονάνε η πλάτη και τα πόδια του. Κάθε ημέρα είναι έτσι, βρέξει χιονίσει. Όταν ξεκίνησε, ο Σιαογκάνγκ ήταν γεμάτος περιέργεια για τον χορό. Μόλις, όμως, κατάλαβε και εξοικειώθηκε με τη ζωή και τις διάφορες πτυχές ενός χορευτή, ο Σιαογκάνγκ ένιωσε ότι ο χορός είναι μόνο αυτό. Να κάνεις μια χορευτική κίνηση ξανά και ξανά, μερικές φορές στραμπουλώντας τον αστράγαλό σου, μερικές φορές στρίβοντας τη μέση, και υπάρχει ο κίνδυνος τραυματισμού. Καθώς χορεύει, σκέφτεται: «Ωχ, όχι! Και η δουλειά του χορευτή είναι δύσκολη. Κάθε μέρα κουράζομαι τόσο πολύ που ολόκληρο το σώμα μου ιδροκοπάει. Δεν είναι τόσο εύκολο. Είναι πιο δύσκολο από την επεξεργασία βίντεο! Όχι, πρέπει να επιμείνω!» Αυτήν τη φορά, δεν παραδίδει τα όπλα τόσο εύκολα, και επιμένει ώσπου τελικά συμμετέχει στην πρόβα τζενεράλε για το χορευτικό πρόγραμμα, μετά την οποία ο χορός πηγαίνει για αξιολόγηση. Πώς νιώθει ο Σιαογκάνγκ την ημέρα της αξιολόγησης; Είναι τόσο ενθουσιασμένος και γεμάτος προσμονή για τα αποτελέσματα της σκληρής του δουλειάς που δεν τρώει καν μεσημεριανό. «Έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια, έτσι δεν είναι;» Τελικά, όταν ανακοινώνονται τα αποτελέσματα, ο χορός τους δεν περνά από τον πρώτο γύρο αξιολόγησης. Του ήρθε κεραμίδα στο κεφάλι όταν ο Σιαογκάνγκ άκουσε τα νέα κι έχασε κάθε όρεξη. Έπεσε σε μια καρέκλα. «Αφιερώσαμε τόσο χρόνο σε αυτόν τον χορό, κι εσύ τον απορρίπτεις μόνο με μία λέξη; Ξέρεις τίποτε για τον χορό; Χορεύουμε με αρχές, έχουμε όλοι πληρώσει ένα τίμημα, κι εσύ απορρίπτεις έτσι απλά τον χορό μας;» Έπειτα, σκέφτεται: «Η απόφαση είναι στα χέρια τους, κι αν δεν εγκρίνουν τον χορό μας, πρέπει να τον διορθώσουμε ξανά. Δεν χωράει συζήτηση πάνω σ’ αυτό. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο, οπότε ας ξεκινήσουμε από την αρχή». Την ημέρα που ο χορός τους απορρίφθηκε κατά τον πρώτο γύρο αξιολογήσεων, ο Σιαογκάνγκ δεν έφαγε το μεσημεριανό του, ενώ μετά βίας έφαγε βραδινό. Πιστεύετε ότι θα μπορέσει να κοιμηθεί εκείνη τη νύχτα; (Δεν θα κοιμηθεί.) Δεν μπορεί και πάλι να κοιμηθεί, το μυαλό του είναι γεμάτο ανάκατες σκέψεις: «Γιατί τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά όπου κι αν πάω; Ο Θεός δεν με έχει ευλογήσει. Ο χορός στον οποίο δουλεύαμε επί δύο μήνες δεν πέρασε από τον πρώτο γύρο αξιολογήσεων. Δεν ξέρω πότε θα περάσει από τον δεύτερο γύρο αξιολογήσεων, και δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πρέπει να δαπανήσουμε για να συμβεί αυτό. Πότε θα μπορέσω να βγω στη σκηνή και να δώσω παράσταση επίσημα; Δεν έχω καμία ελπίδα να βρεθώ στο προσκήνιο!» Το μυαλό του στριφογυρίζει, στοχάζεται συνεχώς, και σκέφτεται: «Η επεξεργασία βίντεο είναι καλύτερη. Απλώς πηγαίνω εκεί και κάθομαι, πατάω κουμπιά στο πληκτρολόγιο και εμφανίζονται λουλούδια, φυτά και δέντρα. Τα πουλιά κελαηδούν όταν τα κάνω να κελαηδούν, τα άλογα τρέχουν όταν τα κάνω να τρέχουν. Ό,τι θέλω είναι εκεί. Όμως, στον χορό, πρέπει να περνάμε από αξιολογήσεις, και κουράζομαι καθημερινά τόσο πολύ που ιδροκοπάω. Μερικές φορές είμαι τόσο κουρασμένος που δεν μπορώ να φάω ή να κοιμηθώ καλά, κι έπειτα ο χορός μας δεν περνάει από τον πρώτο γύρο αξιολογήσεων. Αυτό το καθήκον είναι επίσης δύσκολο. Δεν θα ήταν καλύτερα αν επέστρεφα στη δουλειά μου στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο;» Σκέφτεται και ξανασκέφτεται: «Είμαι για κλάματα. Γιατί αμφιταλαντεύομαι ξανά; Δεν πρέπει να σκέφτομαι έτσι. Πρέπει να κοιμηθώ!» Τον παίρνει ο ύπνος, έτσι μπερδεμένος που είναι. Την επόμενη ημέρα, σηκώνεται και έχει σχεδόν ξεχάσει όλο το ζήτημα, οπότε ασχολείται με τον χορό και συνεχίζει με την πρόβα τζενεράλε. Όταν έρχεται η ημέρα του δεύτερου γύρου αξιολογήσεων, ο Σιαογκάνγκ είναι και πάλι αγχωμένος. Ρωτάει: «Θα περάσει ο χορός μας με επιτυχία αυτήν την αξιολόγηση;» Όλοι λένε: «Ποιος ξέρει; Αν δεν περάσει, αυτό αποδεικνύει ότι ο χορός μας δεν είναι αρκετά καλός, και θα συνεχίσουμε να τον βελτιώνουμε. Όταν περάσει, θα μπορούμε να δώσουμε επίσημη παράσταση και να τη βιντεοσκοπήσουμε. Ας αφήσουμε τα πράγματα να πάρουν τον δρόμο τους κι ας διαχειριστούμε σωστά αυτό το ζήτημα». Ο Σιαογκάνγκ λέει: «Όχι, εσείς μπορείτε να το διαχειριστείτε σωστά, αλλά εγώ δεν έχω χρόνο γι’ αυτό». Τελικά, ανακοινώνονται τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου, κι ο χορός τους δεν έχει περάσει ούτε αυτήν τη φορά. Ο Σιαογκάνγκ λέει: «Ουφ, το ήξερα! Δεν είναι εύκολο να πετύχει κανείς σε αυτόν τον τομέα! Είμαστε νέοι, εμφανίσιμοι, και μπορούμε να χορέψουμε. Δεν είναι αυτά προτερήματα; Αυτοί οι αξιολογητές μάς ζηλεύουν επειδή εκείνοι δεν μπορούν να χορέψουν. Γι’ αυτό δεν αξιολογούν θετικά τον χορό μας. Φαίνεται ότι δεν θα περάσει ποτέ την αξιολόγηση. Ο χορός δεν είναι εύκολο πράγμα. Θα πάω πίσω». Εκείνη τη νύχτα, ο Σιαογκάνγκ κοιμήθηκε πολύ γαλήνια, επειδή είχε πάρει την απόφαση να μαζέψει τα πράγματά του, να φύγει, και να τους αποχαιρετήσει την επόμενη ημέρα.

Όπως και να ’χει, η ευχή του Σιαογκάνγκ εκπληρώνεται ξανά. Επιστρέφει στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο και κάθεται και πάλι μπροστά από τον υπολογιστή του. Αναλογίζεται αυτά τα γνώριμα συναισθήματα του παρελθόντος, και σκέφτεται: «Γεννήθηκα για να κάνω δουλειά στα παρασκήνια. Μπορώ να είμαι απλώς ένας αφανής ήρωας, δεν έχω καμία πιθανότητα να βγω στη σκηνή ή να γίνω διάσημος σε αυτήν τη ζωή. Απλώς θα κάθομαι φρόνιμα και θα συνεχίσω να πατάω κουμπιά στο πληκτρολόγιο. Αυτό είναι το καθήκον μου, οπότε θα κάνω απλώς αυτήν τη δουλειά». Πάτησε γερά στη γη, μετά από όλα αυτά τα μπρος-πίσω. Το δεύτερο όνειρό του καταστράφηκε και δεν μπόρεσε να εκπληρωθεί. Ο Σιαογκάνγκ είναι «επιμελής και μελετηρός» άνθρωπος, καθώς και «ενθουσιώδης και φιλόδοξος». Πιστεύετε ότι είναι πιθανό να κάθεται με τέτοια προθυμία σε έναν υπολογιστή και να κάνει μια τόσο βαρετή δουλειά; Όχι, πιθανότατα δεν θα το κάνει.

Πρόσφατα, ο Σιαογκάνγκ απέκτησε εμμονή με το τραγούδι. Πώς μπορεί να άλλαξε τόσο γρήγορα; Γιατί απέκτησε αυτήν την εμμονή; Γιατί δεν μπορεί να μείνει μακριά από τη σκηνή; Υπάρχει κάτι κρυμμένο στην καρδιά του. Αυτήν τη φορά, δεν σπεύδει απερίσκεπτα να ζητήσει αλλαγή του καθήκοντός του. Απλώς ψάχνει καθημερινά για υλικό και εξασκείται στις φωνητικές δεξιότητες και στο τραγούδι. Συχνά, εξασκείται σε σημείο που βραχνιάζει, μερικές φορές μέχρι να κλείσει εντελώς η φωνή του. Ακόμη και τότε, ο Σιαογκάνγκ δεν αποθαρρύνεται, επειδή αυτήν τη φορά έχει αλλάξει στρατηγική. Λέει: «Αυτήν τη φορά, δεν μπορώ να αλλάξω το καθήκον μου αν δεν κατανοήσω πώς έχουν ουσιαστικά τα πράγματα. Πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός, αλλιώς θα με κοροϊδεύουν οι άλλοι. Τι θα σκεφτούν για μένα, αν αλλάζω συνεχώς καθήκον; Θα με περιφρονούν. Αυτήν τη φορά, πρέπει να συνεχίζω να εξασκούμαι μέχρι να είμαι σίγουρος ότι μπορώ να γίνω αστέρι στο τραγούδι, το ίδιο καλός με τους ψάλτες στην εκκλησία. Τότε θα εγγραφώ στην Ομάδα Ύμνων». Κάνει έτσι προσπάθεια να εξασκείται καθημερινά, τόσο στον ελεύθερο χρόνο του όσο και στη δουλειά, χωρίς να κουράζεται. Μια μέρα, ενώ εργάζεται ο Σιαογκάνγκ, ο επικεφαλής της ομάδας του του λέει ξαφνικά: «Σιαογκάνγκ, τι δουλειά είναι αυτή που κάνεις; Αν είσαι ξανά τόσο επιπόλαιος και δεν καταβάλλεις προσπάθεια για τη δουλειά σου, δεν θα σου επιτραπεί να κάνεις πλέον αυτό το καθήκον». Ο Σιαογκάνγκ λέει: «Δεν έκανα τίποτα». Τότε, μαζεύονται όλοι γύρω του και λένε: «Σιαογκάνγκ, τι έγινε; Ωχ, έκανες πολύ μεγάλο λάθος! Ο Άνωθεν έχει διορθώσει αυτό το λάθος τόσες φορές. Πώς μπόρεσες να το ξανακάνεις; Μάλλον επειδή εξασκείσαι καθημερινά στο τραγούδι και δεν συγκεντρώνεσαι στην επεξεργασία βίντεο. Οπότε, κάνεις συνεχώς λάθη και καθυστερείς σημαντικά ζητήματα. Αν ξανακάνεις τέτοιο λάθος, η εκκλησία θα σε αποβάλει. Δεν θα σε θέλει πια, και θα σε απορρίψουμε όλοι μας!» Ο Σιαογκάνγκ συνεχίζει να εξηγεί: «Δεν το έκανα επίτηδες. Από δω και μπρος, θα είμαι προσεκτικός. Δώστε μου άλλη μία ευκαιρία. Μη με αποβάλετε. Σας ικετεύω, μη με αποβάλετε! Θεέ μου, σώσε με!» Τη στιγμή που επικαλέστηκε τον Θεό, ένιωσε ένα μεγάλο χέρι να τον χτυπά στον ώμο, και κάποιον να λέει: «Σιαογκάνγκ, ξύπνα! Ξύπνα, Σιαογκάνγκ!» Τι συμβαίνει; (Βλέπει όνειρο.) Βλέπει όνειρο. Τα μάτια του είναι κλειστά και είναι παραζαλισμένος. Τα χέρια του κινούνται παλεύοντας με τον αέρα. Όλοι αναρωτιούνται τι συνέβη κι έπειτα βλέπουν τον Σιαογκάνγκ να κοιμάται σκυμμένος επάνω στο πληκτρολόγιό του. Ένας αδελφός τον σκουντάει και, μετά από μερικά σκουντήματα, ο Σιαογκάνγκ ξυπνάει επιτέλους. Μόλις συνέρχεται, λέει: «Πω πω, τι τρομάρα! Παραλίγο να με αποβάλουν». «Για ποιον λόγο;» Ο Σιαογκάνγκ το σκέφτεται και συνειδητοποιεί ότι δεν έχει γίνει τίποτα. Φαίνεται τελικά ότι ήταν όνειρο. Είχε ξυπνήσει έντρομος από ένα όνειρο. Αυτό είναι το τέλος της ιστορίας «Τα όνειρα του Σιαογκάνγκ».

Σε ποιο πρόβλημα αναφέρεται αυτή η ιστορία; Στο γεγονός ότι τα όνειρα και η πραγματικότητα συχνά συγκρούονται. Πολλές φορές, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα όνειρά τους είναι βάσιμα, αλλά δεν ξέρουν ότι τα όνειρα και η πραγματικότητα δεν είναι καθόλου το ίδιο πράγμα. Τα όνειρα είναι μόνο οι ευσεβείς σου πόθοι, απλώς ένα προσωρινό ενδιαφέρον σου. Τις περισσότερες φορές, οι προτιμήσεις, οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες των ανθρώπων γίνονται οι στόχοι των επιδιώξεών τους. Τα όνειρα των ανθρώπων δεν συνάδουν καθόλου με την πραγματικότητα. Αν οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλά όνειρα, ποια λάθη θα κάνουν συχνά; Θα παραμελήσουν το έργο που έχουν μπροστά τους και το οποίο θα έπρεπε να κάνουν τη δεδομένη στιγμή. Θα αγνοήσουν την πραγματικότητα και θα παραμελήσουν τα καθήκοντα που θα έπρεπε να εκτελούν, το έργο που θα έπρεπε να ολοκληρώσουν και τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που θα έπρεπε να εκπληρώσουν τη δεδομένη περίοδο. Δεν θα αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα αυτά τα πράγματα κι απλώς θα συνεχίσουν να ακολουθούν τα όνειρά τους. Θα τρέχουν από δω κι από κει και θα εργάζονται σκληρά για να τα πραγματοποιήσουν, ενώ θα κάνουν πολλά ανούσια πράγματα. Έτσι, όχι μόνο θα αποτύχουν να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους, αλλά μπορεί και να καθυστερούν και να αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας. Πολλοί άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν. Πώς αντιμετωπίζουν την εκτέλεση ενός καθήκοντος; Την αντιμετωπίζουν σαν ένα είδος δουλειάς, ένα είδος χόμπι ή μια επένδυση σε ένα πεδίο του ενδιαφέροντός τους. Δεν την αντιμετωπίζουν ως αποστολή ή καθήκον που τους δόθηκε από τον Θεό ή ως ευθύνη που πρέπει να εκπληρώσουν. Και προσπαθούν ακόμη λιγότερο να καταλάβουν την αλήθεια ή τις προθέσεις του Θεού κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, ώστε να μπορούν να τα εκτελέσουν καλά και να ολοκληρώσουν την ανάθεση από τον Θεό. Επομένως, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, κάποιοι άνθρωποι γίνονται απρόθυμοι μόλις υπομείνουν λίγη ταλαιπωρία, και θέλουν να ξεφύγουν. Όταν αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες ή τους τυχαίνουν αναποδιές, κάνουν πίσω και θέλουν ξανά να ξεφύγουν. Δεν αναζητούν την αλήθεια. Το μόνο που σκέφτονται είναι να ξεφύγουν. Όταν κάτι πάει στραβά, απλώς κρύβονται στα καβούκια τους σαν τις χελώνες κι έπειτα περιμένουν μέχρι να περάσει το πρόβλημα για να ξαναβγούν. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι. Συγκεκριμένα, υπάρχουν κάποιοι που όταν τους ανατίθεται ευθύνη για κάποιο έργο, δεν σκέφτονται πώς μπορούν να προσφέρουν την αφοσίωσή τους ή πώς να εκτελέσουν καλά αυτό το καθήκον και να κάνουν καλά αυτό το έργο. Αντιθέτως, σκέφτονται πώς να αποφύγουν την ευθύνη, πώς να αποφύγουν το κλάδεμα, πώς να μην αναλάβουν καμία ευθύνη και πώς να μείνουν αλώβητοι όταν εμφανίζονται προβλήματα ή λάθη. Σκέφτονται πρώτα τη δική τους οδό διαφυγής και πώς να ικανοποιήσουν τις δικές τους προτιμήσεις και τα δικά τους ενδιαφέροντα, και όχι πώς να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους και να προσφέρουν την αφοσίωσή τους. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να αποκτήσουν την αλήθεια; Δεν κάνουν καμία προσπάθεια για την αλήθεια ούτε την κάνουν πράξη κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Γι’ αυτούς, το ξένο είναι πάντα πιο γλυκό. Σήμερα θέλουν να κάνουν το ένα, αύριο θέλουν να κάνουν το άλλο, και πιστεύουν ότι τα καθήκοντα όλων των άλλων είναι καλύτερα και ευκολότερα από το δικό τους. Παρόλα αυτά, δεν προσπαθούν για την αλήθεια. Δεν σκέφτονται τι προβλήματα έχουν οι ιδέες τους, και δεν αναζητούν την αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματα. Το μυαλό τους είναι πάντοτε καρφωμένο στο πότε θα πραγματοποιηθούν τα δικά τους όνειρα, ποιος είναι στο προσκήνιο, ποιος λαμβάνει αναγνώριση από τον Άνωθεν, ποιος κάνει έργο χωρίς να κλαδεύεται και παίρνει προαγωγή. Το μυαλό τους είναι γεμάτο με αυτά τα πράγματα. Μπορούν να εκτελέσουν επαρκώς τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι που σκέφτονται συνεχώς αυτά τα πράγματα; Δεν θα μπορέσουν ποτέ να το καταφέρουν. Οπότε, τι είδους άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους με αυτόν τον τρόπο; Είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια; Καταρχάς, ένα πράγμα είναι βέβαιο. Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Στόχος τους είναι να απολαύσουν κάποιες ευλογίες, να γίνουν διάσημοι και να μπουν στο προσκήνιο στον οίκο του Θεού, έτσι όπως θα έκαναν και στην κοινωνία. Από πλευράς ουσίας, τι είδους άνθρωποι είναι; Είναι δύσπιστοι. Οι δύσπιστοι εκτελούν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού όπως θα έκαναν τη δουλειά τους στον έξω κόσμο. Τους νοιάζει ποιος παίρνει προαγωγή, ποιος γίνεται επικεφαλής ομάδας, ποιος γίνεται επικεφαλής της εκκλησίας, ποιος επαινείται από όλους για το έργο του, ποιος εκθειάζεται και μνημονεύεται. Τους νοιάζουν αυτά τα πράγματα. Το ίδιο συμβαίνει και σε μια εταιρεία: Ποιος παίρνει προαγωγή, ποιος παίρνει αύξηση, ποιος επαινείται από τον επικεφαλής, και ποιος αποκτά οικειότητα με τον επικεφαλής. Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για αυτά τα πράγματα. Αν αναζητούν αυτά τα πράγματα και στον οίκο του Θεού, και τους απασχολούν αυτά τα πράγματα όλη την ημέρα, δεν είναι ίδιοι με τους άπιστους; Στην ουσία, είναι άπιστοι. Είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα δύσπιστων. Όποιο καθήκον κι αν εκτελούν, απλώς θα δουλεύουν και θα ενεργούν επιπόλαια. Όποια κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν θα αποδεχθούν την αλήθεια, πόσο μάλλον να την κάνουν πράξη. Πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια χωρίς να αλλάζουν κάτι και, όσα χρόνια κι αν εκτελούν τα καθήκοντά τους, δεν θα είναι σε θέση να προσφέρουν την αφοσίωσή τους. Δεν έχουν πραγματική πίστη στον Θεό, δεν έχουν αφοσίωση, είναι δύσπιστοι.

Ορισμένοι άνθρωποι φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Αν η εκκλησία τούς αναθέσει μια δουλειά, θα εξετάσουν πρώτα αν η δουλειά απαιτεί ανάληψη ευθύνης και, αν ναι, δεν θα δεχτούν τη δουλειά. Οι όροι τους για την εκτέλεση ενός καθήκοντος είναι, πρώτον, ότι πρέπει να είναι μια χαλαρή δουλειά· δεύτερον, ότι δεν είναι φορτωμένη ή κουραστική· και τρίτον, πως ό,τι κι αν κάνουν, δεν θα αναλάβουν καμία ευθύνη. Αυτό είναι το μόνο είδος καθήκοντος που αναλαμβάνουν. Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Δεν είναι ένα πονηρό, δόλιο άτομο; Δεν θέλει να επωμιστεί ούτε την παραμικρή ευθύνη. Όταν τα φύλλα πέφτουν από τα δέντρα, φοβάται μάλιστα μη σπάσουν το κεφάλι τους. Ποιο καθήκον μπορεί να εκτελέσει ένα τέτοιο άτομο; Ποια είναι η χρησιμότητά του στον οίκο του Θεού; Το έργο του οίκου του Θεού έχει να κάνει με το έργο της καταπολέμησης του Σατανά, καθώς και με τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας. Ποιο καθήκον δεν συνεπάγεται ευθύνες; Θα λέγατε ότι το να είσαι επικεφαλής συνεπάγεται ευθύνη; Δεν είναι οι ευθύνες τους ακόμη μεγαλύτερες, και δεν πρέπει να αναλαμβάνουν την ευθύνη ακόμη περισσότερο; Δεν έχει σημασία αν διαδίδεις το ευαγγέλιο, καταθέτεις μαρτυρίες, φτιάχνεις βίντεο και τα λοιπά —ό,τι έργο κι αν κάνεις— εμπεριέχει ευθύνες εφόσον αφορά τις αλήθεια-αρχές. Εάν η εκτέλεση του καθήκοντός σου δεν έχει αρχές, αυτό θα επηρεάσει το έργο του οίκου του Θεού, και εάν φοβάσαι να αναλάβεις ευθύνες, τότε δεν μπορείς να εκτελέσεις κανένα καθήκον. Είναι δειλός κάποιος που φοβάται ν’ αναλάβει ευθύνες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του ή υπάρχει πρόβλημα με τη διάθεσή του; Πρέπει να μπορείς να ξεχωρίσεις τη διαφορά. Είναι γεγονός ότι δεν πρόκειται για θέμα δειλίας. Εάν το άτομο αυτό κυνηγούσε πλούτη, ή έκανε κάτι προς το συμφέρον του, εκεί πώς θα μπορούσε να είναι τόσο γενναίο; Θα έπαιρνε οποιοδήποτε ρίσκο. Όταν όμως πράττει για την εκκλησία, για τον οίκο του Θεού, δεν παίρνει κανένα απολύτως ρίσκο. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εγωιστές και ελεεινοί, οι πιο ύπουλοι όλων. Όποιος δεν αναλαμβάνει την ευθύνη κατά την εκτέλεση ενός καθήκοντος δεν είναι στο ελάχιστο ειλικρινής προς τον Θεό, για να μη μιλήσω για την αφοσίωσή του. Ποιο είδος ατόμου τολμά ν’ αναλάβει την ευθύνη; Ποιο είδος ανθρώπου έχει το θάρρος να σηκώσει ένα βαρύ φορτίο; Κάποιος που πρωτοστατεί και βγαίνει με γενναιότητα μπροστά την πιο κρίσιμη στιγμή στο έργο του οίκου του Θεού, που δεν φοβάται να φέρει κάποια βαριά ευθύνη και να υπομείνει μεγάλες δυσκολίες όταν βλέπει το πλέον σημαντικό και κρίσιμο έργο. Αυτός είναι αφοσιωμένος στον Θεό, ένας καλός στρατιώτης του Χριστού. Είναι αλήθεια ότι όλοι όσοι φοβούνται ν’ αναλάβουν ευθύνες στο καθήκον τους το κάνουν επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια; Όχι· το πρόβλημα έγκειται στην ανθρώπινη φύση τους. Δεν έχουν κανένα αίσθημα δικαιοσύνης ή ευθύνης, είναι εγωιστές και ελεεινοί άνθρωποι που δεν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και δεν αποδέχονται στο ελάχιστο την αλήθεια. Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν μπορούν να σωθούν. Οι πιστοί στον Θεό πρέπει να πληρώσουν μεγάλο τίμημα για να κερδίσουν την αλήθεια και θα συναντήσουν πολλά εμπόδια για να την κάνουν πράξη. Θα χρειαστεί να απαρνηθούν πράγματα, να εγκαταλείψουν τα σαρκικά τους συμφέροντα και να υπομείνουν κάποια βάσανα. Μόνο τότε θα μπορέσουν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Άρα, μπορεί κάποιος που φοβάται να αναλάβει ευθύνες να κάνει πράξη την αλήθεια; Σίγουρα δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, πόσο μάλλον να την κερδίσει. Φοβάται να κάνει πράξη την αλήθεια, να υποστεί κάποια ζημιά στα συμφέροντά του· φοβάται μήπως ταπεινωθεί, φοβάται τη συκοφάντηση και την κρίση και δεν τολμά να κάνει πράξη την αλήθεια. Επομένως δεν μπορεί και να την αποκτήσει και, όσα χρόνια κι αν πιστεύει στον Θεό, δεν μπορεί να επιτύχει τη σωτηρία Του. Όσοι μπορούν να εκτελέσουν ένα καθήκον στον οίκο του Θεού πρέπει να είναι άνθρωποι το φορτίο των οποίων είναι το έργο της εκκλησίας, άνθρωποι που αναλαμβάνουν ευθύνες, που στηρίζουν τις αλήθεια-αρχές, που μπορούν να υποφέρουν και να πληρώσουν το τίμημα. Αν υπολείπεται κανείς σε αυτούς τους τομείς, είναι ακατάλληλος να εκτελέσει ένα καθήκον και δεν διαθέτει τις προϋποθέσεις για την εκτέλεση του καθήκοντος. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες κατά την εκτέλεση ενός καθήκοντος. Ο φόβος τους εκδηλώνεται με τρεις βασικούς τρόπους. Ο πρώτος είναι ότι επιλέγουν καθήκοντα που δεν απαιτούν την ανάληψη ευθύνης. Εάν ένας επικεφαλής της εκκλησίας κανονίζει να εκτελέσουν κάποιο καθήκον, ρωτούν πρώτα αν πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη γι’ αυτό: Εάν πρέπει, δεν το αποδέχονται. Εάν δεν απαιτεί να αναλάβουν την ευθύνη και να είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό, το δέχονται απρόθυμα, και πάλι όμως πρέπει να δουν εάν το έργο είναι κουραστικό ή ενοχλητικό και, παρά την απρόθυμη εκ μέρους τους αποδοχή του καθήκοντος, δεν έχουν κίνητρο να το εκτελέσουν καλά, προτιμώντας ξανά να είναι επιπόλαιοι. Να περνάνε την ώρα τους, όχι να εργάζονται, και χωρίς καμία σωματική ταλαιπωρία —αυτή είναι η αρχή τους. Ο δεύτερος είναι ότι όταν βρεθούν μπροστά σε κάποια δυσκολία ή αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα, η πρώτη τους λύση είναι να το αναφέρουν σε κάποιον επικεφαλής και να ζητήσουν στον επικεφαλής να το χειριστεί και να το επιλύσει, με την ελπίδα ότι δεν θα ξεβολευτούν. Δεν τους νοιάζει πώς θα χειριστεί το ζήτημα ο επικεφαλής, δεν δίνουν καμία σημασία —εφόσον δεν αναλαμβάνουν οι ίδιοι την ευθύνη, τότε όλα είναι καλά για εκείνους. Είναι μια τέτοια εκτέλεση καθήκοντος αφοσιωμένη στον Θεό; Αυτό λέγεται μετάθεση ευθυνών, παραμέληση καθήκοντος, τέχνασμα. Όλο λόγια είναι· δεν κάνουν τίποτα αληθινό. Λένε μέσα τους: «Αν είναι δική μου ευθύνη να το χειριστώ, τι θα γίνει αν στο τέλος κάνω λάθος; Όταν διερευνήσουν ποιος φταίει, δεν θα φτάσουν σ’ εμένα; Δεν θα βαρύνει πρώτα εμένα η ευθύνη για τούτο;» Γι’ αυτό ανησυχούν. Πιστεύεις όμως ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τα πάντα; Όλοι κάνουν λάθη. Εάν κάποιος του οποίου η πρόθεση είναι σωστή δεν έχει εμπειρία και δεν έχει χειριστεί κάποιου είδους θέμα στο παρελθόν, αλλά έχει κάνει το καλύτερο δυνατό, αυτό είναι ορατό στον Θεό. Πρέπει να πιστεύεις ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά όλα τα πράγματα και την καρδιά του ανθρώπου. Αν κάποιος δεν πιστεύει ούτε καν αυτό, δεν είναι δύσπιστος; Τι σημασία θα μπορούσε να έχει η εκτέλεση κάποιου καθήκοντος από ένα τέτοιο άτομο; Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία αν θα εκτελέσουν ή όχι αυτό το καθήκον, έτσι δεν είναι; Φοβούνται να αναλάβουν ευθύνη και την αποφεύγουν. Όταν συμβαίνει κάτι, το πρώτο που κάνουν δεν είναι να σκεφτούν πώς να διαχειριστούν το πρόβλημα, αλλά να τηλεφωνήσουν στον επικεφαλής και να τον ενημερώσουν. Ασφαλώς, κάποιοι προσπαθούν να διαχειριστούν το πρόβλημα μόνοι τους ενώ ενημερώνουν τον επικεφαλής, αλλά κάποιοι άλλοι δεν το κάνουν. Το πρώτο που κάνουν είναι να τηλεφωνήσουν στον επικεφαλής και μετά περιμένουν παθητικά, αναμένοντας οδηγίες. Όταν ο επικεφαλής τους δώσει την οδηγία να κάνουν ένα βήμα, ακολουθούν την οδηγία. Αν ο επικεφαλής τους πει να κάνουν κάτι, θα το κάνουν. Αν ο επικεφαλής δεν πει τίποτε ούτε δώσει οδηγίες, δεν κάνουν τίποτα και απλώς χρονοτριβούν. Αν δεν τους παρακινεί ούτε τους επιβλέπει κανείς, δεν κάνουν καμία δουλειά. Πείτε Μου, εκτελεί το καθήκον του ένας τέτοιος άνθρωπος; Ακόμη κι αν απλώς δουλεύει, δεν έχει καθόλου αφοσίωση! Υπάρχει ένας ακόμη τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται ο φόβος κάποιου να αναλάβει ευθύνες κατά την εκτέλεση καθήκοντος. Όταν εκτελούν το καθήκον τους, κάποιοι κάνουν απλώς κάπως επιφανειακό, απλό έργο, έργο που δεν συνεπάγεται την ανάληψη ευθύνης. Το έργο που συνεπάγεται δυσκολίες και ανάληψη ευθυνών το φορτώνουν στους άλλους και αν τυχόν κάτι πάει στραβά, μεταθέτουν την ευθύνη σε αυτούς τους ανθρώπους και τη βγάζουν καθαρή. Όταν οι επικεφαλής της εκκλησίας βλέπουν ότι είναι ανεύθυνοι, τους προσφέρουν υπομονετικά βοήθεια ή τους κλαδεύουν, ώστε να μπορέσουν να αναλάβουν ευθύνες. Όμως και πάλι δεν θέλουν και σκέφτονται: «Αυτό το καθήκον είναι δύσκολο. Οφείλω να αναλάβω την ευθύνη όταν τα πράγματα πάνε στραβά, και μπορεί μάλιστα και να με αποπέμψουν και να με αποκλείσουν, κι αυτό θα είναι το τέλος για μένα». Τι είδους στάση είναι αυτή; Εάν δεν έχουν αίσθημα ευθύνης κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, πώς μπορούν να το εκτελούν καλά; Όσοι δεν δαπανούν πραγματικά εαυτόν για τον Θεό δεν μπορούν να εκτελέσουν καλά κανένα καθήκον, και όσοι φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες απλά και μόνο καθυστερούν τα πράγματα όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Οι άνθρωποι του είδους αυτού δεν είναι αξιόπιστοι, δεν μπορείς να βασιστείς επάνω τους. Εκτελούν μονάχα το καθήκον τους για να γεμίζουν το στομάχι τους. Θα έπρεπε να αποκλείονται «επαίτες» σαν αυτούς; Θα έπρεπε. Ο οίκος του Θεού δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους. Αυτές είναι οι τρεις εκδηλώσεις των ανθρώπων που φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Οι άνθρωποι που φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες στο καθήκον τους δεν μπορούν καν να φτάσουν στο επίπεδο ενός αφοσιωμένου απλού δουλευτή και είναι ανάξιοι να εκτελούν ένα καθήκον. Ορισμένοι αποκλείονται λόγω αυτής της στάσης απέναντι στο καθήκον τους. Ακόμη και τώρα, μπορεί να μη γνωρίζουν τον λόγο και να εξακολουθούν να παραπονιούνται, λέγοντας: «Έκανα το καθήκον μου με μεγάλο ζήλο. Γιατί, λοιπόν, με έδιωξαν με τέτοια ψυχρότητα;» Ακόμη και τώρα, δεν καταλαβαίνουν. Εκείνοι που δεν κατανοούν την αλήθεια, περνούν όλη τους τη ζωή μην μπορώντας να καταλάβουν γιατί αποκλείστηκαν. Βρίσκουν δικαιολογίες και υπερασπίζονται διαρκώς τον εαυτό τους, ενώ σκέφτονται: «Οι άνθρωποι προστατεύουν ενστικτωδώς τον εαυτό τους, και αυτό θα έπρεπε να κάνουν. Ποιος δεν θα έπρεπε να προστατεύει λίγο τον εαυτό του; Ποιος δεν θα έπρεπε να σκέφτεται λίγο τον εαυτό του; Ποιος δεν χρειάζεται να διατηρεί ανοιχτή μια οδό διαφυγής για τον εαυτό του;» Αν προστατεύεις τον εαυτό σου όποτε σου συμβαίνει κάτι και αφήνεις μια έξοδο διαφυγής για τον εαυτό σου, μια πίσω πόρτα, κάνεις πράξη την αλήθεια; Δεν κάνεις πράξη την αλήθεια —είναι ύπουλο αυτό. Εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού τώρα. Ποια είναι η πρώτη αρχή εκτέλεσης ενός καθήκοντος; Είναι καταρχάς ότι πρέπει να εκτελείς το καθήκον εκείνο με όλη σου την καρδιά και να προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτή είναι η αλήθεια-αρχή, μια αλήθεια που θα πρέπει να κάνεις πράξη. Το να προστατεύεις τον εαυτό σου αφήνοντας μια έξοδο διαφυγής, μια πίσω πόρτα, είναι η αρχή της πρακτικής που ακολουθούν οι άπιστοι, και η πιο υψηλή φιλοσοφία τους. Το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του πρώτο στα πάντα και το να θέτει τα συμφέροντά του πάνω από όλα, το να μην σκέφτεται τους άλλους, το να μην έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα των άλλων, σκεπτόμενος πρώτα τα δικά του συμφέροντα και έπειτα σκεπτόμενος μια έξοδο διαφυγής —όλα αυτά ακριβώς δεν είναι ένας άπιστος; Έτσι ακριβώς είναι ένας άπιστος. Ένα τέτοιου είδους άτομο είναι ανάξιο να εκτελεί καθήκον. Υπάρχουν επίσης κάποιοι άνθρωποι όπως ο Σιαογκάνγκ της ιστορίας μας. Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα προσγειωμένα. Θέλουν να γλιτώσουν τον κόπο σε οτιδήποτε κάνουν. Δεν θέλουν να υπομείνουν ούτε την παραμικρή ταλαιπωρία ή απογοήτευση. Πρέπει να μην ταλαιπωρείται το σώμα τους. Πρέπει να μπορούν να τρώνε και να κοιμούνται σε τακτικές ώρες, και να μην κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη. Επιπλέον, δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για το έργο τους. Πρέπει να κάνουν κάτι που τους αρέσει, κάτι στο οποίο είναι καλοί, κάτι για το οποίο δείχνουν μεγάλη προθυμία. Αν δεν κάνουν αυτό που θέλουν, δεν έχουν την παραμικρή υπακοή. Αμφιταλαντεύονται συνεχώς και είναι αναποφάσιστοι. Δεν είναι ποτέ αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν. Είναι πάντοτε με το ένα πόδι μέσα και το άλλο πόδι έξω. Όταν υποφέρουν, θέλουν να υποχωρήσουν. Δεν μπορούν να αντέξουν το κλάδεμα. Δεν μπορεί να έχει κανείς υψηλές απαιτήσεις από αυτούς. Δεν μπορούν να υποφέρουν. Ό,τι κάνουν εξαρτάται αποκλειστικά από τα δικά τους συμφέροντα και σχέδια. Δεν έχουν μέσα τους ίχνος υπακοής. Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορέσουν να αναζητήσουν την αλήθεια και να κάνουν αυτοκριτική, τότε είναι δύσκολο να αλλάξουν αυτές οι πρακτικές και οι διεφθαρμένες διαθέσεις. Για να εκτελέσει ένα καθήκον κάποιος που πιστεύει στον Θεό απαιτείται τουλάχιστον λίγη ειλικρίνεια. Πιστεύετε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ειλικρινείς; Όταν απαιτείται σοβαρή προσπάθεια, δειλιάζουν. Δεν έχουν ίχνος ειλικρίνειας. Αυτό είναι πολύ προβληματικό και δύσκολα διαχειρίσιμο. Νιώθουν ότι είναι καταπληκτικοί, και αισθάνονται αδικημένοι ακόμη κι όταν απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους ή κλαδεύονται. Είναι μεγάλο πρόβλημα αν οι άνθρωποι δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αρκετά με αυτό το θέμα. Ας προχωρήσουμε στο κύριο σημείο.