Το τέταρτο στοιχείο, η εξύψωση του εαυτού και η μαρτυρία περί αυτού, είναι μια προσέγγιση που εφαρμόζουν σταθερά οι αντίχριστοι. Τα προφανή μέσα, τους τρόπους και τις μεθόδους με τα οποία οι αντίχριστοι εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού μπορείτε να τα διακρίνετε· μπορείτε όμως να διακρίνετε τις πιο κρυφές συμπεριφορές και εκδηλώσεις; Όταν κάτι είναι προφανές, όπως η εξύψωση του εαυτού και η μαρτυρία περί αυτού με τα λόγια, τότε το αποκαλύπτετε εσείς, έχετε δει κι άλλους να το αποκαλύπτουν, κι έτσι μπορείτε να το διακρίνετε. Αν όμως αυτό δεν γίνει με λόγια, αλλά μόνο με εκδηλώσεις που αφορούν τη συμπεριφορά, θα μπορέσετε και πάλι να τις διακρίνετε; Μπορεί να πει κανείς ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν αυτήν την ικανότητα. Τι χαρακτηριστικά έχουν, λοιπόν, οι συμπεριφορές με τις οποίες οι αντίχριστοι εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού; Η συμπεριφορά τους συμφωνεί σίγουρα με τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, την ηθική, τη συνείδηση και τα συναισθήματα του ανθρώπου. Τι άλλο; (Λαμβάνει την έγκριση και τη λατρεία του κόσμου.) Λαμβάνει έγκριση και λατρεία· αυτή είναι η έκβαση που προκαλεί. Αν το δούμε απ’ τη σκοπιά της έκβασης, αυτή η συμπεριφορά είναι στ’ αλήθεια παραπλανητική. Απ’ τη σκοπιά της φύσης της, αυτή η πράξη είναι εντελώς εσκεμμένη. Για παράδειγμα, όταν αρρωστήσει κάποιος, αν θέλει να παραπλανήσει τους άλλους και να τους κάνει να τον εκτιμήσουν, τότε θα πάρει άραγε το φάρμακό του μπροστά τους ή μήπως όταν δεν θα τον βλέπει κανείς; (Μπροστά τους.) Δεν κρύβεται, λοιπόν, κάποια πρόθεση πίσω από αυτό; Αυτό σημαίνει ότι το κάνει εντελώς εσκεμμένα. Ποιος είναι ο πραγματικός του σκοπός όταν παίρνει το φάρμακό του μ’ αυτόν τον τρόπο; Θέλει να πάρει τα εύσημα μ’ αυτήν την πράξη και να σου πει: «Για κοίτα, κουράστηκα τόσο από την εκτέλεση των καθηκόντων μου, που αρρώστησα· κι όμως ακόμα δεν διαμαρτυρήθηκα, ούτε καν δάκρυσα. Παίρνω θεραπεία για την ασθένειά μου, αλλά επιμένω να κάνω το καθήκον μου ενώ παίρνω φάρμακο». Στην πραγματικότητα, δεν είναι σίγουρο ότι αρρώστησε επειδή εξαντλήθηκε κάνοντας το καθήκον του ή αφού άρχισε να πιστεύει στον Θεό. Προσπαθεί απλώς να χρησιμοποιήσει κάθε είδους συμπεριφορά για να στείλει στους άλλους ένα μήνυμα, δηλαδή ότι αντέχει τα βάσανα και πληρώνει το τίμημα, ότι έχει μεν υποφέρει τόσο σ’ αυτό το περιβάλλον, αλλά δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε μία φορά, και κάνει ακόμα το καθήκον του τόσο δραστήρια και είναι διατεθειμένος να υποστεί τα βάσανα. Τι λέει ασυναίσθητα στους άλλους μ’ αυτόν τον τρόπο; Ότι η αφοσίωσή του στον Θεό είναι αδιαμφισβήτητη. Ουσιαστικά, θέλει να εκφράσει ότι είναι αφοσιωμένος και διατεθειμένος να πληρώσει το τίμημα. Αυτό δεν είναι μια συγκαλυμμένη μορφή εξύψωσης του εαυτού; Αν διέθετε λογική, δεν θα ανέφερε αυτό το ζήτημα, θα προσευχόταν στον Θεό χωρίς να είναι κανείς μπροστά, θα εξέφραζε την αποφασιστικότητά του και θα προσπαθούσε ν’ αποκτήσει αυτογνωσία, ή απλώς θα έπαιρνε κανονικά το φάρμακό του. Με δυο λόγια, δεν θα χρησιμοποιούσε αυτές τις εξωτερικές συμπεριφορές για να πει στους άλλους ότι υποφέρει, ότι εκτελεί τα καθήκοντά του με αφοσίωση και ότι του αξίζει ανταμοιβή. Δεν θα είχε αυτές τις προθέσεις. Αν, ωστόσο, ενεργήσει πολύ επιδεικτικά, επειδή θέλει να εμπνεύσει στους άλλους την εκτίμηση και τον έπαινο, κάτι τέτοιο γίνεται εντελώς εσκεμμένα. Και ποιος είναι ο σκοπός του; Να καταφέρει να εξυψώσει τον εαυτό του και να μαρτυρήσει περί αυτού μέσω του μηνύματος που στέλνει στους άλλους. Αν είναι αφοσιωμένος, ο Θεός το ξέρει. Γιατί, λοιπόν, να καυχιέται στους άλλους γι’ αυτό και να το ανακοινώνει σε όλον τον κόσμο; Τι σκοπό έχει όταν το ανακοινώνει σε όλον τον κόσμο; Να κάνει τους άλλους να τον εκτιμήσουν. Αν δεν είχε αυτόν τον σκοπό, τότε θα ενεργούσε χωρίς πρόθεση και οι άλλοι δεν θα τον έβλεπαν να τα κάνει όλα αυτά. Αν ενεργεί εντελώς εσκεμμένα, θα ζυγίσει τις πράξεις του, θα κάνει ολόκληρο θέμα και θα σκεφτεί καλά το κατάλληλο μέρος και την κατάλληλη στιγμή· θα περιμένει μέχρι να μαζευτούν όλοι και τότε θα ζητήσει από κάποιον να του φέρει το φάρμακό του, αποκαλύπτοντάς το δημόσια και πολύ επιδεικτικά. Αυτό έχει έναν ολοφάνερο σκοπό. Αν αυτός ο άνθρωπος δεν είχε αυτόν τον σκοπό, τότε θα περίμενε να πάρει το φάρμακό του όταν θα είχαν φύγει όλοι. Η προθυμία σου να αντέξεις τα βάσανα και να πληρώσεις το τίμημα αφορά τη σχέση σου με τον Θεό· δεν χρειάζεται να τη διαλαλήσεις στους άλλους. Αν τη γνωστοποιήσεις στους άλλους, τι μπορούν να σου δώσουν; Εκτός του ότι θα κερδίσεις τη συμπόνια και τον έπαινό τους, έχεις να κερδίσεις τίποτα άλλο από αυτούς; Όχι. Όταν αντέχεις κάποια βάσανα και πληρώνεις κάποιο τίμημα τις φορές που εκτελείς το καθήκον σου, κατά μία έννοια, αυτά είναι πράγματα που πρέπει να κάνεις και που είσαι διατεθειμένος να κάνεις· κάνεις το καθήκον που σου αναλογεί. Κατά μία άλλη έννοια, είναι εκδηλώσεις που θα πρέπει να παρουσιάσεις ως δημιούργημα απέναντι στον Δημιουργό· οπότε, γιατί να τις διαφημίσεις; Όταν τις διαφημίζεις, γίνονται αηδιαστικές· σε τι μετατρέπεται η φύση μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Μετατρέπεται σε εξύψωση του εαυτού και μαρτυρία περί αυτού, και σε παραπλάνηση των άλλων —η φύση αλλάζει. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι ξύνουν συνεχώς το κεφάλι τους μπροστά στους άλλους και όταν τους ρωτήσει κανείς γι’ αυτό, λένε: «Έχω να λουστώ πάνω από 10 μέρες· συναντώ συνέχεια αποδέκτες του ευαγγελίου, τον έναν μετά τον άλλον. Τις προάλλες, προσπάθησα να βρω λίγο χρόνο για να λουστώ, αλλά ήρθε ένας δυνητικός αποδέκτης του ευαγγελίου για να ερευνήσει και δεν μπορούσα να φύγω». Στην πραγματικότητα, επίτηδες δεν λούζονται, προκειμένου να δώσουν στους άλλους την εντύπωση ότι είναι πολύ απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους. Αυτό λέγεται επίδειξη. Με ποιον σκοπό κάνουν επίδειξη; Με σκοπό να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμήσουν, και η φύση αυτής της συμπεριφοράς είναι η εξύψωση του εαυτού και η μαρτυρία περί αυτού. Ακόμα κι ένα ασήμαντο ζήτημα όπως αυτό, δεν το αφήνουν να πέσει κάτω, θέλουν κι αυτό να το κάνουν μεγάλο θέμα και να το χρησιμοποιήσουν ως μέσο για να κάνουν επίδειξη, να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, και να πετύχουν τον σκοπό τους, που είναι να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμήσουν και να τους λατρέψουν. Δεν είναι επαίσχυντο αυτό; Είναι επαίσχυντο και αηδιαστικό. Από πού προέρχονται όλα αυτά; Προέρχονται από τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, που περιλαμβάνει την προσποίηση, τη δολιότητα, τη μοχθηρία και τις φιλοδοξίες. Άνθρωποι σαν κι αυτούς σκέφτονται συνεχώς την εικόνα, τη θέση και τη φήμη τους. Δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω και ψάχνουν συνεχώς τρόπους να τα μετατρέψουν όλα αυτά σε κεφάλαιο, σε πόρους που θα χρησιμοποιήσουν για να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμήσουν και να τους λατρέψουν. Στο τέλος, όταν πετύχουν τον σκοπό τους, κάνουν σαν να μην τους νοιάζει. Κι αυτή είναι μια ψευδής εντύπωση· στην πραγματικότητα, μέσα τους πανηγυρίζουν κρυφά και είναι ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους. Αυτό δεν είναι ακόμα πιο αηδιαστικό; Είναι ξεκάθαρο ότι ήδη έχουν πολύ υψηλή θέση, ότι όλοι τους εκτιμούν, τους θαυμάζουν, τους υπακούν και τους ακολουθούν· φαινομενικά, όμως, συνεχίζουν να προσποιούνται πως δεν τους αρέσει η θέση. Αυτό είναι ακόμα πιο υποκριτικό. Στο τέλος, τους παραπλανούν όλους και όλοι λένε ότι γεννήθηκαν χωρίς φιλοδοξίες, ότι είναι άνθρωποι της δράσης. Βασικά, ένα μικρό τεστ μπορεί να το αποκαλύψει αυτό: Αν τους αφαιρεθεί η θέση τους, θα σταματήσουν αμέσως να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Τόσο γρήγορα θα συμβεί· ένα τόσο μικρό πραγματάκι θα αποκαλύψει τις φιλοδοξίες τους. Αυτές τις συμπεριφορές και τις προσεγγίσεις βγάζει στους ανθρώπους η διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, μαζί με τις διάφορες άσχημες καταστάσεις τους. Από αυτές τις εκδηλώσεις, φαίνεται ότι τους αρέσει η θέση και ότι θέλουν μια θέση στην καρδιά των άλλων. Θέλουν να κατακτούν την καρδιά των άλλων, να τους κερδίζουν και να τους κάνουν να τους λατρεύουν, να τους θαυμάζουν, ακόμα και να τους ακολουθούν· έτσι, παίρνουν τη θέση του Θεού στην καρδιά των άλλων ανθρώπων. Αυτήν την επιθυμία την έχει κάθε άνθρωπος από τη γέννησή του. Και τι αποδεικνύει αυτό; Ότι οι άνθρωποι, στη ζωή τους, βρίσκονται υπό τον έλεγχο της διάθεσης του Σατανά. Μέσα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μην του αρέσει η θέση· ακόμα κι οι ανόητοι θέλουν να αποκτήσουν αξιώματα, ακόμα και οι χαζοί θέλουν να διευθύνουν τους άλλους. Σε όλους αρέσει η θέση, όλοι κάνουν πράγματα για χάρη της θέσης και ανταγωνίζονται τον Θεό για τη θέση. Όλοι έχουν τέτοιες συμπεριφορές και προσεγγίσεις, καθώς και τέτοια διάθεση. Έτσι, όταν εκθέτουμε τους αντίχριστους που εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού, εκθέτουμε μαζί και τις διεφθαρμένες διαθέσεις όλων των ανθρώπων. Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της έκθεσης; Να βοηθήσει τους ανθρώπους να κατανοήσουν ότι η κανονική ανθρώπινη φύση δεν θα έπρεπε να παρουσιάζει αυτές τις συμπεριφορές και τις εκδηλώσεις που δείχνουν εξύψωση του εαυτού και μαρτυρία περί αυτού· αυτές είναι αποκαλύψεις διεφθαρμένων διαθέσεων, κάτι αρνητικό και απεχθές. Όσο έξυπνες κι αν είναι οι μέθοδοι που εφαρμόζεις για να εξυψώνεις τον εαυτό σου και να μαρτυράς περί αυτού, όσο συγκαλυμμένες κι αν είναι οι πράξεις σου, τίποτα από αυτά δεν πρέπει να έχει η κανονική ανθρώπινη φύση· όλα αυτά τα αποστρέφεται, τα καταδικάζει και τα καταριέται ο Θεός. Άρα, οι άνθρωποι θα πρέπει να αφήσουν στην άκρη όλες αυτές τις προσεγγίσεις. Η εξύψωση του εαυτού και η μαρτυρία περί αυτού δεν είναι ένα ένστικτο που δημιούργησε ο Θεός για τον άνθρωπο· αντιθέτως, είναι μια απ’ τις πιο κοινές αποκαλύψεις της διεφθαρμένης διάθεσης του Σατανά και, ακόμα περισσότερο, είναι μια απ’ τις πιο κοινές και συγκεκριμένες διαθέσεις και προσεγγίσεις της διεφθαρμένης ουσίας του Σατανά.

Σας βοηθάει η συναναστροφή πάνω σε συγκεκριμένα παραδείγματα, ώστε να κατανοήσετε τις διάφορες εκδηλώσεις της εξύψωσης του εαυτού και μαρτυρίας περί αυτού, είτε πρόκειται για προφανή είτε για πιο κρυφά λόγια και πράξεις; (Ναι, βοηθάει.) Σε τι βοηθάει; Βοηθάει τους ανθρώπους να διακρίνουν τον εαυτό τους και τους άλλους. Όλες τις καταστάσεις, τις εκδηλώσεις και τις αποκαλύψεις στις οποίες αναφέρομαι τις εμφανίζετε συχνά, και θα πρέπει να τις αντιπαραβάλετε με τις δικές σας καταστάσεις, να κατανοήσετε τι ακριβώς είστε, τι ακριβώς είναι η ζωή από την οποία εξαρτάστε και στην οποία βασίζεστε για να επιβιώσετε, τι ακριβώς περιέχει αυτή η ζωή, σε ποιες πράξεις ακριβώς ωθούν τους ανθρώπους αυτές οι διαθέσεις και τι οδηγούν τους ανθρώπους να βιώσουν. Οι άνθρωποι, κατανοώντας αυτές τις συγκεκριμένες συμπεριφορές, εκδηλώσεις, προσεγγίσεις και διαθέσεις, μπορούν σιγά σιγά να αναλύσουν τον εαυτό τους και να αποκτήσουν αυτογνωσία, να μάθουν την ουσία τους και τη φύση τους που ανταγωνίζεται τον Θεό, κι έτσι να εγκαταλείψουν αυτές τις προσεγγίσεις, να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να αλλάξουν, να ασκηθούν σύμφωνα με την αλήθεια και να τη βιώσουν. Κάποιοι λένε: «Αφού η εξύψωση του εαυτού και η μαρτυρία περί αυτού είναι μια προσέγγιση που δεν συμφωνεί με την αλήθεια και ανήκει στον Σατανά και στους αντίχριστους, τότε, αν δεν πω και δεν κάνω τίποτα, αυτό σημαίνει ότι δεν εξυψώνω τον εαυτό μου και δεν μαρτυρώ περί αυτού;» Αυτό δεν είναι σωστό. Με ποιον τρόπο, λοιπόν, πρέπει να ενεργεί κανείς ώστε να μην εξυψώνει τον εαυτό του και να μην μαρτυρά περί αυτού; Αν κάνεις επίδειξη και μαρτυράς περί του εαυτού σου σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα, θα καταφέρεις να κάνεις κάποιους ανθρώπους να σε εκτιμήσουν και να σε λατρέψουν. Αν, όμως, ξεγυμνωθείς και μοιραστείς την αυτογνωσία σου πάνω στο ίδιο ζήτημα, αυτό έχει διαφορετική φύση. Δεν είναι αλήθεια αυτό; Το να ξεγυμνώνεται κανείς ώστε να μιλήσει για την αυτογνωσία του είναι κάτι που θα πρέπει να διαθέτει η συνηθισμένη ανθρώπινη φύση. Είναι κάτι θετικό. Αν έχεις πραγματική αυτογνωσία και μιλάς για την κατάστασή σου με σχολαστικότητα, γνησιότητα και ακρίβεια, αν μιλάς για γνώση που βασίζεται αποκλειστικά στα λόγια του Θεού, αν αυτοί που σ’ ακούνε το βρίσκουν εποικοδομητικό και ωφέλιμο, και αν μαρτυράς περί του έργου του Θεού και Τον δοξάζεις, τότε μαρτυράς περί του Θεού. Αν την ώρα που ξεγυμνώνεσαι μιλάς πολύ για τα προτερήματά σου, για το ότι υπέφερες, πλήρωσες το τίμημα και παρέμεινες ακλόνητος στη μαρτυρία σου, κι έτσι οι άλλοι σε εκτιμούν και σε λατρεύουν, τότε μαρτυράς περί του εαυτού σου. Πρέπει να έχεις τη δυνατότητα να διακρίνεις τη μια συμπεριφορά από την άλλη. Για παράδειγμα, αν εξηγήσεις πόσο αδύναμος κι αρνητικός ήσουν όταν αντιμετώπιζες δοκιμασίες, και ότι, αφού προσευχήθηκες και αναζήτησες την αλήθεια, στο τέλος κατανόησες την πρόθεση του Θεού, κέρδισες την πίστη και παρέμεινες ακλόνητος στη μαρτυρία σου, τότε εξυψώνεις τον Θεό και μαρτυράς περί Αυτού. Σε καμία περίπτωση δεν εξυψώνεις τον εαυτό σου και δεν μαρτυράς περί αυτού. Επομένως, το αν κάνεις ή δεν κάνεις επίδειξη και μαρτυράς ή δεν μαρτυράς περί του εαυτού σου εξαρτάται από το αν μιλάς για τις πραγματικές σου εμπειρίες και από το αν καταφέρνεις να μαρτυρήσεις περί του Θεού· είναι επίσης απαραίτητο να εξετάσεις τι προθέσεις και σκοπούς έχεις όταν μιλάς για τη βιωματική μαρτυρία σου. Έτσι, θα διακρίνεις ευκολότερα τι είδους συμπεριφορά υιοθετείς. Αν έχεις τη σωστή πρόθεση όταν μαρτυράς, τότε, ακόμα κι αν οι άλλοι σ’ εκτιμούν και σε λατρεύουν, δεν υπάρχει πραγματικό πρόβλημα. Αν έχεις λάθος πρόθεση, τότε, ακόμα κι αν κανείς δεν σ’ εκτιμά και κανείς δεν σε λατρεύει, και πάλι υπάρχει πρόβλημα· κι αν επιπλέον οι άλλοι σ’ εκτιμούν και σε λατρεύουν, τότε το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Δεν μπορείς, επομένως, να κοιτάζεις μόνο τα αποτελέσματα για να προσδιορίσεις αν κάποιος εξυψώνει τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού. Πρέπει να κοιτάζεις κυρίως τις προθέσεις του· ο σωστός τρόπος να διακρίνεις τη μια συμπεριφορά από την άλλη είναι με βάση τις προθέσεις. Αν προσπαθήσεις να διακρίνεις το ζήτημα με βάση τα αποτελέσματα, τότε ρισκάρεις να κατηγορήσεις άδικα έναν καλό άνθρωπο. Κάποιοι μοιράζονται πάρα πολύ γνήσιες μαρτυρίες, κι έτσι κάποιοι άλλοι τους εκτιμούν και τους λατρεύουν· μπορείς να πεις ότι αυτοί οι άνθρωποι μαρτυρούν περί του εαυτού τους; Δεν μπορείς. Δεν υπάρχει πρόβλημα μ’ αυτούς τους ανθρώπους· η μαρτυρία που μοιράζονται και το καθήκον που εκτελούν ωφελούν τους άλλους, ενώ μόνο οι ανόητοι και οι αδαείς που έχουν στρεβλή κατανόηση λατρεύουν άλλους ανθρώπους. Το κλειδί για να διακρίνει κανείς αν κάποιος εξυψώνει τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού ή όχι είναι να κοιτάξει την πρόθεση του ομιλητή. Αν η πρόθεσή σου είναι να δείξεις σ’ όλους πώς αποκαλύφθηκε η διαφθορά σου και πώς άλλαξες, και να τους δώσεις την ευκαιρία να ωφεληθούν από αυτό, τότε τα λόγια σου είναι ειλικρινή και αληθινά, και συμφωνούν με τα γεγονότα. Τέτοιες προθέσεις είναι σωστές, κι εσύ δεν κάνεις επίδειξη ούτε μαρτυράς περί του εαυτού σου. Αν η πρόθεσή σου είναι να δείξεις σ’ όλους ότι έχεις πραγματικές εμπειρίες, ότι άλλαξες και ότι έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, ώστε να σε εκτιμήσουν και να σε λατρέψουν, τότε έχεις λάθος προθέσεις. Κάνεις επίδειξη και μαρτυράς περί του εαυτού σου. Αν η βιωματική μαρτυρία για την οποία μιλάς είναι ψεύτικη και νοθευμένη, και αποσκοπεί στο να ξεγελάσει τους άλλους, να μην τους αφήσει να καταλάβουν την αληθινή σου κατάσταση και να μην αφήσει να αποκαλυφθούν οι προθέσεις, η διαφθορά, η αδυναμία ή η αρνητικότητά σου στους άλλους, τότε αυτά τα λόγια είναι απατηλά και παραπλανητικά. Αυτό είναι ψεύτικη μαρτυρία, που εξαπατά και ντροπιάζει τον Θεό· είναι αυτό που μισεί ο Θεός περισσότερο απ’ όλα. Υπάρχουν ξεκάθαρες διαφορές ανάμεσα σ’ αυτές τις καταστάσεις, και μπορείς να τις διακρίνεις όλες με βάση την πρόθεση. Αν μπορέσεις να διακρίνεις τους άλλους, θα μπορέσεις να φτάσεις ως τις καταστάσεις τους, κι έπειτα θα μπορέσεις να διακρίνεις και τον εαυτό σου και να φτάσεις ως τις δικές σου καταστάσεις.

Κάποιοι άνθρωποι, αφού ακούσουν όλα αυτά τα κηρύγματα, συνεχίζουν να εξυψώνουν τον εαυτό τους και να μαρτυρούν περί αυτού, όπως και πριν. Πώς θα πρέπει να προσεγγίζετε τέτοιους ανθρώπους; Να τους διακρίνετε, να τους εκθέτετε και να τους κρατάτε σε απόσταση. Αν τα λόγια τους έχουν αξία ως σημείο αναφοράς, τότε μπορείτε να τα κρατήσετε, αν όμως δεν έχουν καμία αξία ως αναφορά, θα πρέπει να τα απαρνηθείτε και να μη σας επηρεάσουν. Αν αυτοί οι άνθρωποι είναι επικεφαλής, τότε θα πρέπει να τους εκθέσετε, να τους καταγγείλετε, να τους απαρνηθείτε, και να μην τους αποδεχθείτε ως ηγέτες. Να πείτε τα εξής: «Συνεχώς μαρτυράς περί του εαυτού σου και εξυψώνεις τον εαυτό σου, συνεχώς μας κάνεις αναίσθητους, μας ελέγχεις και μας παραπλανάς. Όλοι μας έχουμε απομακρυνθεί απ’ τον Θεό και ούτε καν Τον έχουμε μέσα μας· μόνο εσύ υπάρχεις. Τώρα θα ξεσηκωθούμε και θα σ’ απαρνηθούμε». Έτσι πρέπει να κάνετε, πρέπει να παρακολουθείτε ο ένας τον άλλον· να παρακολουθείτε και τον εαυτό σας και τους άλλους. Μήπως ξύνετε συχνά το κεφάλι σας μπροστά στους άλλους ή τους λέτε ότι έχετε παραλείψει αρκετά γεύματα, ενώ στην πραγματικότητα πίσω από την πλάτη τους έχετε φάει μπόλικα σνακ; Όταν καμιά φορά το περιβάλλον δεν το επιτρέπει, είναι φυσιολογικό κάποιος να μην κάνει ντους για έναν μήνα, ή να μην κάνει ένα ντους ή ένα λούσιμο επειδή έχει πολλή δουλειά. Όλα αυτά συμβαίνουν συχνά, πρέπει να το πληρώσουν πολλές φορές οι άνθρωποι αυτό το τίμημα. Δεν είναι κάτι φοβερό, ας μην κάνουμε την τρίχα τριχιά. Αν κάποιος όντως παρουσιάσει ένα τέτοιο ζήτημα ως κάτι μεγαλύτερο απ’ όσο είναι πραγματικά, αν ξύσει επίτηδες το κεφάλι του μπροστά στους άλλους και πει ότι έχει μέρες να λουστεί, αν πάρει επίτηδες φάρμακο μπροστά στους άλλους ή προσποιηθεί ότι είναι εξαντλημένος και σε κακή σωματική κατάσταση, τότε όλοι θα πρέπει να εξεγερθούν και να τον εκθέσουν, και να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους απέναντί του. Έτσι μπορεί να περιοριστεί αυτός ο ξεδιάντροπος άνθρωπος. Φέρεται με υποκρισία, κάνει επίδειξη για να τον δουν οι άλλοι, και μάλιστα προσπαθεί να τους κάνει να εγκρίνουν τη συμπεριφορά του και να τον κοιτάξουν με ζήλια, θαυμασμό και εκτίμηση. Δεν τους εξαπατά; Την ίδια προσέγγιση ακολουθούσαν και οι Φαρισαίοι όταν κρατούσαν τις Γραφές και προσεύχονταν στον Θεό στις γωνίες των δρόμων. Καμία διαφορά δεν έχει. Μόλις κάποιος αναφέρει ότι οι Φαρισαίοι κρατούσαν τις Γραφές και στέκονταν στις γωνίες διαβάζοντάς τες ή κάνοντας την προσευχή τους, αυτός ο άνθρωπος σκέφτεται: «Είναι τρομερά επαίσχυντο. Εγώ δεν θα έκανα κάτι τέτοιο». Κι όμως, παίρνει εσκεμμένα φάρμακο ή ξύνει το κεφάλι του μπροστά στους άλλους, και αγνοεί πως αυτό που κάνει έχει την ίδια φύση. Δεν μπορεί να το διακρίνει αυτό. Αργότερα, όταν θα αντιμετωπίσετε τέτοια ζητήματα, πρέπει να μάθετε να διακρίνετε και να εκθέτετε τέτοιους ανθρώπους, να εκθέτετε όλη τους την υποκρισία· έτσι, δεν θα τολμήσουν να ξανακάνουν τα ίδια. Πρέπει να τους ασκήσετε λίγη πίεση, και να τους κάνετε να πιστέψουν ότι τέτοιες προσεγγίσεις, συμπεριφορές και διαθέσεις είναι επαίσχυντες και τις απεχθάνονται όλοι. Αν τις απεχθάνονται τόσο οι άνθρωποι, άραγε τις απεχθάνεται κι ο Θεός; Εκείνος τις απεχθάνεται ακόμα περισσότερο. Γεννήθηκες ένα τίποτα. Είσαι ήδη πολύ αξιοθρήνητος, ακόμα κι αν δεν εξυψώνεις τον εαυτό σου και δεν μαρτυράς περί αυτού· αν, λοιπόν, είσαι τόσο αξιοθρήνητος και επιπλέον εξυψώνεις τον εαυτό σου και μαρτυράς περί αυτού, δεν θα προκαλέσεις την απέχθεια στους άλλους; Δεν εκτέλεσες ποτέ το καθήκον σου με αφοσίωση, δεν έπραξες ποτέ με αρχές και δεν εκπλήρωσες τις απαιτήσεις του Θεού από καμία άποψη. Έχεις ήδη πρόβλημα· αν, λοιπόν, επιπλέον εξυψώνεις τον εαυτό σου και μαρτυράς περί αυτού, τότε δεν θα χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα για σένα; Θα απομακρυνθείς ακόμα περισσότερο από τις απαιτήσεις του Θεού και ακόμα περισσότερο από το πρότυπο στο οποίο πρέπει να φτάσεις για να σωθείς.

Πες Μου, ποια είναι η φύση του προβλήματος του να εξυψώνει κανείς τον εαυτό του και να μαρτυρά περί αυτού; Ο Σατανάς έχει διαφθείρει τους ανθρώπους σε τέτοιο βαθμό, που η ανθρώπινη φύση και η λογική τους δεν είναι πλέον κανονική, σωστά; Εσείς έχετε εμφανίσει εκδηλώσεις εξύψωσης του εαυτού και μαρτυρίας περί αυτού κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σας; Ποιος θα μιλήσει σχετικά μ’ αυτό; (Έχω εμφανίσει τέτοια εκδήλωση. Όταν εκτελώ το καθήκον μου αργά τη νύχτα, στέλνω ένα μήνυμα στην ομάδα της συνάθροισης για να μάθουν οι άλλοι ότι είμαι ακόμα ξύπνιος τέτοια ώρα, και για να θεωρήσουν ότι αντέχω τα βάσανα και ότι πληρώνω το τίμημα. Το έχω κάνει ο ίδιος αυτό, κι έχω δει πολλές φορές και άλλους να το κάνουν.) Φαίνεται ότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι· δεν ανήκουν στη μειοψηφία. Δεν είναι εντελώς περιττό αυτό; Τι βλακώδες! Ποιος άλλος θέλει να πει κάτι; (Έχω εμφανίσει τέτοια εκδήλωση. Όταν βλέπω ότι υπάρχουν προβλήματα στο έργο της εκκλησίας, ξεκινάω να τα επιλύσω, δίνοντας στους άλλους την ψεύτικη εντύπωση ότι είμαι πολύ ενθουσιώδης, αλλά στην πραγματικότητα, τον περισσότερο καιρό, λέω τη γνώμη μου και μετά δεν κάνω τίποτα. Οι πράξεις μου δεν εμφανίζουν πρόοδο και δεν είναι αποτελεσματικές· στο τέλος, το πρόβλημα παραμένει άλυτο και το ζήτημα δεν διευθετείται. Με τον επιφανειακό μου ενθουσιασμό, ξεγελάω τους άλλους και συγκαλύπτω το γεγονός ότι δεν κάνω πράξη την αλήθεια.) Λες κενολογίες και μεγάλα λόγια, και δεν αναλαμβάνεις πραγματική δράση. Δείχνεις στους άλλους το σθένος σου, σαν να έκανες πράξη την αλήθεια, όταν όμως έρθει η ώρα να κάνεις κάτι, δεν ξεκινάς ειλικρινά να το κάνεις και λες μόνο συνθήματα. Ουσιαστικά, αρχίζεις δυναμικά και στο τέλος ξεφουσκώνεις, κι έτσι το αφήνεις στη μέση. Κι αυτή η εκδήλωση είναι παραπλανητική. Και στο μέλλον, όταν σου συμβεί κάτι παρόμοιο, θα αντιμετωπίσεις το ζήτημα με διάκριση; (Τώρα μπορώ να δείξω κάποια διάκριση.) Άρα έχεις μια αίσθηση κατεύθυνσης; Αν σου συμβεί ξανά κάτι τέτοιο, μπορείς να κάνεις δύο διαφορετικά βήματα: Το πρώτο βήμα είναι να κρίνεις αν μπορείς ή δεν μπορείς στ’ αλήθεια να αναλάβεις αυτό το ζήτημα. Αν μπορείς, τότε θα πρέπει να ασχοληθείς μαζί του σοβαρά και πρακτικά. Το δεύτερο βήμα είναι να προσευχηθείς ενώπιον του Θεού και να Του ζητήσεις να σε καθοδηγήσει στο ζήτημα αυτό· όταν αναλάβεις δράση, πρέπει επίσης να δεχτείς να σε επιβλέπουν όλοι, ενώ ταυτόχρονα θα είσαι αποφασισμένος να συνεργαστείς και θα εργάζεσαι μαζί με όλους για να ολοκληρώσεις την εργασία. Αν μάθεις να κάνεις τα πράγματα βήμα βήμα και να εργάζεσαι ρεαλιστικά, τότε θα επιλύσεις αυτό το πρόβλημα. Αν λες συνεχώς κενολογίες και μεγάλα λόγια, αν φλυαρείς, αν ενεργείς μόνο μηχανικά και επιφανειακά όταν κάνεις κάτι, και δεν είσαι καθόλου προσγειωμένος, τότε κάνεις πονηριές. Εφόσον βλέπεις πως υπάρχει πρόβλημα στο έργο της εκκλησίας και μπορείς να προτείνεις μια λύση, αυτό είναι απόδειξη ότι ίσως έχεις προοπτικές, αλλά και την εργασιακή ικανότητα να διευθετήσεις αυτό το ζήτημα. Απλώς υπάρχει ένα πρόβλημα στη διάθεσή σου· ενεργείς παρορμητικά, είσαι απρόθυμος να πληρώσεις το τίμημα και εστιάζεις μόνο στο να φωνάζεις κενά συνθήματα. Μόλις ανακαλύψεις ένα πρόβλημα, κοίταξε πρώτα αν μπορείς ή δεν μπορείς να το επιλύσεις· αν μπορείς, τότε ανάλαβε την εργασία και φέρ’ τη σε πέρας, λύσε το πρόβλημα, εκτέλεσε και εκπλήρωσε την υποχρέωσή σου, και λογοδότησε για το όλο θέμα στον Θεό. Αυτό σημαίνει να εκτελείς τα καθήκοντά σου, αλλά και να ενεργείς και να φέρεσαι προσγειωμένα. Αν δεν μπορείς να επιλύσεις αυτό το πρόβλημα, τότε ανάφερέ το στον επικεφαλής σου για να δει ποιος είναι ο πιο κατάλληλος για να χειριστεί το ζήτημα. Πρώτα, πρέπει να εκπληρώσεις την ευθύνη σου· έτσι, δεν θα εγκαταλείψεις το καθήκον σου και θα τηρήσεις μια σωστή θέση. Αφού ανακαλύψεις το πρόβλημα, αν δεν μπορείς να το επιλύσεις αλλά μπορείς να το αναφέρεις, τότε έχεις εκπληρώσει την πρώτη σου ευθύνη. Αν θεωρείς ότι πρέπει να εκτελέσεις αυτό το καθήκον και μπορείς να το κάνεις, τότε πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από τους αδελφούς και τις αδελφές σου, πρώτα με τη συναναστροφή σχετικά με τις αρχές και τη δημιουργία ενός σχεδίου, κι έπειτα με τη συνεργασία για την ολοκλήρωση του ζητήματος. Αυτή είναι η δεύτερη ευθύνη σου. Αν μπορέσεις να αναλάβεις και τις δύο αυτές ευθύνες, τότε θα έχεις εκτελέσει σωστά τα καθήκοντά σου, και θα έχεις τα προσόντα ενός δημιουργήματος. Τα καθήκοντα των ανθρώπων αποτελούνται μόνο από αυτές τις δύο πτυχές. Αν αναλαμβάνεις όσα βλέπεις και μπορείς να κάνεις, και εκτελείς σωστά τα καθήκοντά σου, τότε συμμορφώνεσαι με τις προθέσεις του Θεού.

Υπάρχουν άλλες εκδηλώσεις της εξύψωσης του εαυτού και μαρτυρίας περί αυτού; (Εγώ εμφάνισα πρόσφατα μια τέτοια εκδήλωση. Όταν εκτελούσα τα καθήκοντά μου, ήμουν όλη μέρα απασχολημένος με κάτι, ενώ υπήρχαν προβλήματα στην εκκλησία τα οποία δεν έλυσα πρακτικά, αλλά αντίθετα τα χειρίστηκα επιπόλαια. Κάποιοι άνθρωποι, ωστόσο, είδαν ότι ήμουν απασχολημένος εκτελώντας το καθήκον μου κάθε μέρα, κι έτσι με εκτίμησαν και με θαύμασαν. Και αυτή η συμπεριφορά ενέχει στοιχεία εξύψωσης του εαυτού μου και μαρτυρίας περί αυτού; Δεν το βλέπω ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα και νιώθω πάντα κάποιον περιορισμό.) Είναι αυτό μαρτυρία περί του εαυτού σου; Αν είσαι απασχολημένος με την εκτέλεση των καθηκόντων σου, αν μπορείς να αντέξεις τα βάσανα χωρίς να παραπονιέσαι, και αν οι εκλεκτοί του Θεού σε εκτιμούν και σε θαυμάζουν, κάτι τέτοιο είναι φυσιολογικό και δεν το προκαλεί η μαρτυρία περί του εαυτού σου. Είσαι απλώς απασχολημένος με την εκτέλεση των καθηκόντων σου και δεν κάνεις επίδειξη ούτε καυχιέσαι, και δεν μιλάς συνεχώς για τις οδυνηρές σου εμπειρίες, άρα αυτό είναι άσχετο με τη μαρτυρία περί του εαυτού σου. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι φαινομενικά μοιάζουν απασχολημένοι όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, ενώ στην πραγματικότητα το έργο τους δεν έχει δώσει αποτελέσματα και δεν έχουν επιλύσει κανένα πρόβλημα. Εγκρίνει ο Θεός τους ανθρώπους που είναι απασχολημένοι μ’ αυτόν τον τρόπο; Αν ασχολείσαι όλη μέρα με απλά προβλήματα, τα οποία όσοι κατανοούν την αλήθεια και αντιλαμβάνονται τις αρχές θα έλυναν σε δύο ώρες, και νιώθεις ότι έχεις κουραστεί και υποφέρει πολύ, τότε μήπως τελικά απλώς απασχολείσαι με το τίποτα και τρέχεις άσκοπα από δω κι από κει; Γίνεται να κερδίσεις την έγκριση του Θεού αν εκτελείς τα καθήκοντά σου μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Εργάζεσαι εντελώς αναποτελεσματικά! Σ’ αυτό το ζήτημα, πρέπει να αναζητήσεις τις αλήθεια-αρχές. Κάποιες φορές, οι άνθρωποι έχουν πολλά στο κεφάλι τους και είναι στ’ αλήθεια απασχολημένοι, πράγμα φυσιολογικό· κάποιες φορές, όμως, δεν έχουν και πολλά να κάνουν, αλλά και πάλι είναι απασχολημένοι. Τι το προκαλεί αυτό; Ένας λόγος είναι ότι δεν έχεις σχεδιάσει και δεν έχεις διευθετήσει το έργο σου λογικά. Πρέπει να αντιληφθείς τα κύρια καθήκοντα του έργου, να τα σχεδιάσεις και να τα διευθετήσεις λογικά, και να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Ο Θεός δεν εγκρίνει το να τρέχει κανείς άσκοπα και να απασχολείται μάταια. Υπάρχει και μια άλλη κατάσταση, όταν η πρόθεσή σου είναι να νομίζουν οι άλλοι ότι είσαι απασχολημένος, και χρησιμοποιείς αυτό το μέσο κι αυτήν την ψευδή εντύπωση για να ξεγελάσεις τους άλλους. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες, όποτε συναθροίζονται, δεν επιλύουν πραγματικά προβλήματα· αντίθετα, κάνουν άστοχες παρατηρήσεις, βγαίνουν συνεχώς από το θέμα και φλυαρούν αδιάκοπα χωρίς να μπαίνουν στο ψητό. Αν απασχολείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, χωρίς καμία προσπάθεια να είσαι αποτελεσματικός ή να προοδεύσεις, είναι σαν να μην ασχολείσαι με τίποτα. Και τι είδους στάση είναι αυτή; Κάνεις τη δουλειά σου μηχανικά, είσαι επιπόλαιος, σκοτώνεις την ώρα σου και, παρ’ όλα αυτά, στο τέλος σκέφτεσαι: «Ό,τι κι αν νομίζουν οι άλλοι ή ό,τι κι αν νομίζει ο Θεός, αν εγώ έχω τη συνείδησή μου καθαρή, θα είμαι εντάξει. Τουλάχιστον δεν είμαι αδρανής, τουλάχιστον ξεπληρώνω το φαγητό που τρώω». Εξωτερικά, μπορεί να φαίνεται ότι δεν είσαι αδρανής και ότι ξεπληρώνεις το φαγητό που τρως, ότι κάθε μέρα είτε πηγαίνεις σε συναθροίσεις είτε εκτελείς το καθήκον σου, και ότι όλα όσα κάνεις σχετίζονται με το έργο της εκκλησίας· στην πραγματικότητα, όμως, κατά βάθος ξέρεις ότι όσα κάνεις δεν έχουν καμία αξία και καμία χρησιμότητα, και ότι ενεργείς μηχανικά. Αυτό είναι πρόβλημα. Πόσο καλά, λοιπόν, εκτελείς το καθήκον σου; Γνωρίζεις πολύ καλά ότι έχεις πρόβλημα, αλλά δεν αναζητάς την αλήθεια για να το επιλύσεις. Άρα, είσαι επιπόλαιος, απαθής και αδιάλλακτος. Τι συνέπειες έχει η επιπολαιότητα και η αναβλητικότητα όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου; Σίγουρα δεν θα κερδίσεις την έγκριση του Θεού, επειδή δεν ενεργείς με αρχές και δεν είσαι αποτελεσματικός. Το να εκτελείς το καθήκον σου μ’ αυτόν τον τρόπο είναι απλώς δουλειά. Αν σε κλαδέψουν και σε βοηθήσουν, αλλά και πάλι δεν μετανοήσεις, αν φτάσεις ακόμα και στο σημείο να διαμαρτυρηθείς, να δείξεις αρνητισμό και να τεμπελιάσεις ενώ δουλεύεις, τότε η μόνη σου επιλογή είναι να αποκλειστείς. Αν, λοιπόν, δεν επιδιώξεις την αλήθεια για να επιλύσεις το πρόβλημα της επιπολαιότητας, τότε για όσον καιρό κι αν εκτελείς τα καθήκοντά σου, θα είναι ανούσιο και δεν θα φτάνεις τα πρότυπα που απαιτούνται για να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου με αφοσίωση. Αξίζει να αναλογιστεί κανείς αυτό το πρόβλημα. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να ενεργούν με αρχές, να κάνουν πράξη την αλήθεια και να είναι ειλικρινείς. Αν κανείς μπορεί να εισέλθει σ’ αυτές τις αλήθειες, τότε θα εκτελέσει αποτελεσματικά τα καθήκοντά του, και αν μη τι άλλο θα μπορεί να ενεργεί με αρχές. Εδώ βρίσκονται τα θεμέλια και το κλειδί για την αύξηση της αποτελεσματικότητας. Αν κάποιος δεν έχει τις αλήθεια-αρχές, τότε όσο δραστήρια κι αν εκτελεί τα καθήκοντά του, όσες ώρες την ημέρα κι αν δουλεύει, δεν θα δει αποτελέσματα. Ο Θεός, όταν κρίνει αν οι άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους με αφοσίωση, δεν κοιτάζει πόσον καιρό εκτελούν καθήκοντα, αλλά τα πρακτικά αποτελέσματα και την αποτελεσματικότητα του έργου τους, καθώς και αν ενεργούν με αρχές και σύμφωνα με την αλήθεια. Για να το θέσουμε απλά, κοιτάζει αν οι άνθρωποι, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, έχουν πραγματική βιωματική μαρτυρία και ζωή-είσοδο. Αν οι άνθρωποι δεν έχουν καμία αλήθεια-πραγματικότητα, τότε είναι απλώς δουλευτές· αν, όμως, κάνουν πράξη την αλήθεια και ενεργούν με αρχές, αυτό είναι σημάδι ότι εκτελούν τα καθήκοντά τους ως λαός του Θεού. Μέσω αυτής της σύγκρισης, γίνεται κατανοητό ότι μόνο όσοι πληρούν τα πρότυπα για την εκτέλεση των καθηκόντων τους μπορούν να θεωρηθούν λαός του Θεού. Όσοι δεν πληρούν τα πρότυπα και είναι πάντα επιπόλαιοι είναι δουλευτές. Αν κάποιος μπορέσει να κατανοήσει την αλήθεια και να ενεργήσει με αρχές, τότε δεν θα του είναι πρόβλημα να εκτελέσει οποιοδήποτε καθήκον, και αν το προσπαθήσει για λίγο, στο τέλος θα πληροί τα πρότυπα για την εκτέλεση των καθηκόντων του. Όσο γι’ αυτούς που έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο ή είναι συνεχώς επιπόλαιοι, αυτοί θα δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις, και η εκτέλεση των καθηκόντων τους δεν ξεπερνά το επίπεδο της δουλειάς. Όσο για τους μπερδεμένους, τους ανόητους κι εκείνους που έχουν κακή ανθρώπινη φύση, αν δεν κάνουν σωστή δουλειά, αν, όπως κι αν γίνεται η συναναστροφή, αυτοί δεν αποδέχονται την αλήθεια, κι αν συνεχίζουν να ενεργούν απερίσκεπτα, τότε η μόνη τους επιλογή είναι να αποκλειστούν και μετά να πιστεύουν στον Θεό όπως τους αρέσει. Αν, λοιπόν, κάποιος δεν εκτελεί το καθήκον του με αρχές, και τρέχει άσκοπα εδώ κι εκεί και είναι κάθε μέρα απασχολημένος χωρίς να κάνει τίποτα, τότε πρέπει γρήγορα να αναζητήσει την αλήθεια για να λύσει αυτό το πρόβλημα και να ενεργήσει με αρχές. Θα πρέπει να εκτελεί κανονικά το καθήκον του κάθε μέρα και να μην του φτάνει απλώς το να εργάζεται πολύ καιρό· πρέπει να δίνει σημασία στην αποτελεσματικότητα και να δημιουργεί ένα τελικό προϊόν. Μόνο τέτοιους ανθρώπους εγκρίνει ο Θεός και μόνο αυτοί εκτελούν τα καθήκοντά τους με αφοσίωση.

Σήμερα, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ακολουθούν τον Θεό και εκτελούν τα καθήκοντά τους· κάποιοι απ’ αυτούς, όμως, δεν επεδίωξαν ποτέ την αλήθεια και, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, πάντα ενεργούν απρόσεκτα και σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, κάνοντας ό,τι θέλουν. Δεν κάνουν μεγάλα λάθη, κάνουν όμως συνέχεια μικρά· φαίνονται ιδίως απασχολημένοι καθημερινά, ενώ, στην πραγματικότητα, δεν έχουν χειριστεί κανένα αληθινό ζήτημα και χασομερούν τεμπελιάζοντας. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι κάνουν το έργο τους ίσα-ίσα για να τα βγάλουν πέρα. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν βρίσκεται σε κίνδυνο; Αν κάποιος προσεγγίζει διαρκώς τα καθήκοντά του και την ανάθεση από τον Θεό με τέτοια ασεβή στάση, ποιες θα είναι οι συνέπειες; Το να εργάζεται κανείς αναποτελεσματικά και να απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του είναι μια ήπια συνέπεια· αν κάποιος κάνει κάθε είδους μοχθηρές πράξεις, πρέπει να αποπεμφθεί, και ο Θεός θα παραδώσει έναν τέτοιο άνθρωπο στον Σατανά. Τι σημαίνει να παραδοθεί κανείς στον Σατανά; Σημαίνει ότι ο Θεός δεν πρόκειται να τον φροντίζει πια, δεν πρόκειται να τον σώσει, και ο ίδιος θα αρχίσει να παίρνει το λάθος μονοπάτι, και τότε θα τιμωρηθεί. Το κατανοείς αυτό, έτσι; Τώρα είναι η στιγμή που ο Θεός αποκαλύπτει τους ανθρώπους, και αν προς στιγμή δεν ακολουθείς το σωστό μονοπάτι, τότε ο Θεός θα χρησιμοποιήσει το πρακτικό περιβάλλον προκειμένου να σου δώσει μια ευκαιρία να αναγνωρίσεις τα προβλήματά σου. Μόλις, ωστόσο, αντιληφθείς ότι ο Θεός σού έδωσε κάποιον χρόνο να στοχαστείς, ότι σού δίνει μια τελευταία ευκαιρία, αν και πάλι δεν αλλάξεις πορεία και συνεχίσεις με πείσμα να εκτελείς το καθήκον σου επιπόλαια, τότε ο Θεός θα δράσει. Όταν ο Θεός σκόπευε να καταστρέψει την πόλη Νινευί, το έκανε μεμιάς; Όχι. Ποιο ήταν το πρώτο βήμα Του όταν αποφάσισε να δράσει; Πρώτα ενημέρωσε τον Ιωνά, και του περιέγραψε αναλυτικά πώς θα συνέβαινε το όλο πράγμα και ποιες ήταν οι προθέσεις Του. Μετά απ’ αυτό, ο Ιωνάς πήγε στη Νινευί και τριγυρνούσε σ’ όλη την πόλη, αναγγέλλοντας: «Έτι τεσσαράκοντα ημέραι και η Νινευή θέλει καταστραφή» (Ιωνάς 3:4). Αυτό το μήνυμα έφτασε στ’ αυτιά όλων· το άκουσαν άντρες, γυναίκες, νέοι και γέροι, άνθρωποι κάθε κατηγορίας, μαθεύτηκε σε κάθε νοικοκυριό, ακόμα κι ο βασιλιάς άκουσε τα νέα. Γιατί έπραξε έτσι ο Θεός; Αν εξετάσει κανείς αυτό το ζήτημα, βλέπει ότι ο Θεός, είτε σώζει τους ανθρώπους, είτε τους αποκαλύπτει, είτε τους τιμωρεί, οι τρόποι που τους φέρεται διέπονται όλοι τους από διαδικασίες και από αρχές. Δεν ενεργεί επειδή κάτι Του ήρθε ξαφνικά, δεν καταστρέφει κάποιον άμεσα απλώς και μόνο επειδή δεν του αρέσει η φάτσα του. Αντιθέτως, αφήνει να περάσει λίγος καιρός. Με ποιον σκοπό αφήνει να περάσει αυτός ο καιρός; (Για να δώσει περιθώριο στους ανθρώπους να μετανοήσουν.) Ενεργεί έτσι για να ενημερώσει τους κατοίκους της Νινευί τι πρόκειται να κάνει, για να τους δώσει περιθώριο να στοχαστούν και, λίγο λίγο, να κατανοήσουν τελικά τις προθέσεις Του και να αρχίσουν σιγά σιγά να αλλάζουν πορεία. Υπάρχει μια διαδικασία για να το αναγνωρίσουν αυτό οι άνθρωποι, κι αυτές οι 40 μέρες είναι ο χρόνος που έδωσε στους ανθρώπους ο Θεός για ν’ αλλάξουν την πορεία τους. Αν περάσουν οι 40 μέρες κι αυτοί ακόμα δεν έχουν αλλάξει πορεία, ούτε Του έχουν εξομολογηθεί τις αμαρτίες τους, τότε ο Θεός θα πραγματοποιήσει αυτό που είπε ότι θα έκανε. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός εννοεί όσα λέει, και όσα λέει γίνονται —αυτά τα λόγια είναι πέρα για πέρα αληθινά. Πώς αντέδρασαν, λοιπόν, οι κάτοικοι της Νινευί όταν έμαθαν αυτά τα νέα; Μήπως καλύφθηκαν κατευθείαν με σακιά και στάχτες; Όχι, υπήρξε μια διαδικασία. Στην αρχή, οι άνθρωποι μπορεί να αμφέβαλλαν: «Ο Θεός πρόκειται να μας καταστρέψει· στ’ αλήθεια είπε κάτι τέτοιο; Τι κάναμε;» Έπειτα, όλα τα νοικοκυριά ενημέρωσαν το ένα το άλλο γι’ αυτό το ζήτημα και το συζήτησαν μεταξύ τους. Ένιωσαν ότι αντιμετώπιζαν κάποια κρίση και ότι βρίσκονταν σ’ ένα σταυροδρόμι μεταξύ ζωής και θανάτου. Τι έπρεπε να κάνουν, λοιπόν; Έπρεπε να εξομολογηθούν και να μετανοήσουν ή να δείξουν σκεπτικισμό και να αντισταθούν; Αν πράγματι επέλεγαν να δείξουν σκεπτικισμό και να αντισταθούν, αυτό θα είχε ως συνέπεια να καταστραφούν σε 40 μέρες· αν, όμως, εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους και άλλαζαν πορεία, θα είχαν ακόμα μια σανίδα σωτηρίας. Αφού συζήτησαν το ζήτημα σε όλα τα επίπεδα για πολλές μέρες, μια ελάχιστη μειοψηφία πολιτών υιοθέτησε τελικά μια στάση εξομολόγησης των αμαρτιών τους και αλλαγής της πορείας τους. Προσκύνησαν για να λατρέψουν τον Θεό, πρόσφεραν θυσίες ή έδειξαν καλές συμπεριφορές και εκδηλώσεις. Όμως, μια εξαιρετικά σημαντική προσωπικότητα έσωσε την πόλη. Ποια ήταν αυτή; Ήταν ο βασιλιάς της Νινευί. Διέταξε οι άνθρωποι όλης της χώρας, από τον βασιλιά ως τον τελευταίο κοινό θνητό, να καλυφθούν με σακιά και στάχτες, να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους και να μετανοήσουν στον Ιεχωβά Θεό. Εφόσον εκδόθηκε μια τέτοια διαταγή, θα τολμούσε κανείς στην πόλη να μην το κάνει; Τέτοια εξουσία έχει ο βασιλιάς. Αν είχε χρησιμοποιήσει την εξουσία του για να κάνει κακές πράξεις, τότε οι κάτοικοι της χώρας θα πάθαιναν μεγάλη καταστροφή· αντ’ αυτού, όμως, άσκησε την εξουσία του για να κάνει καλές πράξεις που είχαν να κάνουν με τη λατρεία του Θεού και την επιστροφή σ’ Αυτόν, κι έτσι η πόλη έμεινε άθικτη, οι κάτοικοι ολόκληρης της χώρας σώθηκαν, και απέκτησαν την ελπίδα να τους δοθεί άφεση. Αυτό δεν αποφασίστηκε με μία μόνο σκέψη του βασιλιά; Τι θα γινόταν αν είχε πει: «Είτε είστε διατεθειμένοι να μετανοήσετε είτε όχι, εγώ δεν πρόκειται να το κάνω· βγάλτε τα πέρα μόνοι σας. Δεν πιστεύω σ’ αυτά, και δεν έχω κάνει κανένα κακό. Επιπλέον, εγώ έχω θέση, οπότε τι μπορεί να μου κάνει εμένα ο Θεός; Μπορεί να με εξορίσει από τον θρόνο; Αν είναι να καταστραφεί η πόλη, ας καταστραφεί. Και χωρίς αυτούς τους κοινούς θνητούς, εγώ θα συνεχίσω να είμαι βασιλιάς, ακριβώς όπως και πριν!» Τι θα είχε γίνει αν του ερχόταν μια τέτοια ιδέα, ένα τέτοιο σκεπτικό; Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα είχαν σωθεί πολύ λιγότεροι κοινοί θνητοί, και στο τέλος ο Θεός μπορεί να είχε βγάλει επιλεκτικά απ’ την πόλη όσους ήταν διατεθειμένοι να μετανοήσουν. Αφού τους έβγαζε έξω, όσοι προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να μετανοήσουν θα καταστρέφονταν μαζί με την πόλη, και φυσικά μεταξύ τους θα ήταν κι ο βασιλιάς. Όσο γι’ αυτούς που ήταν διατεθειμένοι να μετανοήσουν, θα συνέχιζαν να ζουν αφότου ο Θεός θα τους έβγαζε απ’ την πόλη. Το καλύτερο, όμως, σ’ αυτήν την υπόθεση ήταν ότι ο βασιλιάς της Νινευί καλύφθηκε πρώτος με σακί και στάχτες, κι επίσης είπε σε όλους τους κοινούς θνητούς της πόλης, ανεξάρτητα αν ήταν γυναίκες, άντρες, νέοι ή γέροι, απ’ τον πιο υψηλόβαθμο αξιωματούχο μέχρι τον τελευταίο χωρικό, απ’ τους αριστοκράτες μέχρι τους συνηθισμένους πολίτες, ότι όλοι τους έπρεπε να καλυφθούν με σακιά και στάχτες και να γονατίσουν μπροστά στον Ιεχωβά Θεό, για να Τον λατρέψουν, να πέσουν με το πρόσωπο στο έδαφος και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους, να εκφράσουν τη στάση ότι αλλάζουν πορεία, να γυρίσουν την πλάτη τους στον κακό τον δρόμο και να απαρνηθούν το κακό που είχαν στα χέρια τους, να μετανοήσουν απέναντι στον Θεό, και να προσευχηθούν να μην τους καταστρέψει. Ο βασιλιάς της Νινευί πρωτοστάτησε όταν μετανόησε και εξομολογήθηκε τις αμαρτίες του στον Θεό, κι έτσι έσωσε ολόκληρο τον πληθυσμό της πόλης, ενώ πολλοί άνθρωποι ωφελήθηκαν μαζί του. Καθώς πρωτοστάτησε σ’ αυτήν την ενέργεια, η εξουσία του αποδείχτηκε πολύτιμη. Ένας βασιλιάς που οδήγησε τους υπηκόους του να αλλάξουν πορεία και να έρθουν ενώπιον του Θεού είναι για τον Θεό κάτι αξιομνημόνευτο.

Το να συναναστρεφόμαστε τόσο αναλυτικά σχετικά με τους αντίχριστους που εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού έχει κανένα όφελος για σας; Συναναστρεφόμαστε έτσι ξανά και ξανά, δίνοντας παραδείγματα, λέγοντας ιστορίες, χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα και όρους για να περιγράψουμε και να ορίσουμε αυτό το φαινόμενο· αν οι άνθρωποι και πάλι δεν καταλαβαίνουν, τότε στ’ αλήθεια δεν έχουν πνευματική κατανόηση, και άνθρωποι σαν κι αυτούς βρίσκονται σε μη αναστρέψιμη κατάσταση. Ποιος είναι ο σκοπός μιας τόσο αναλυτικής συναναστροφής; Σκοπός της είναι να διασφαλιστεί ότι, αφού οι άνθρωποι ακούσουν αυτά τα λόγια, αυτό που κατανοούν και αποδέχονται δεν είναι δόγματα, ούτε το κυριολεκτικό νόημα, ούτε και μια ορισμένη έκφραση, αλλά μια αλήθεια σχετικά με το πώς έχουν τα πράγματα και μερικές αλήθειες και αρχές σχετικά με την ουσία, την ύπαρξη και τις ζωές των ανθρώπων. Αν μπορέσετε να αντιπαραβάλετε αυτά τα ρητά ή αυτά τα παραδείγματα που συζήτησα με την πραγματική σας κατάσταση ή με όσα αποκαλύπτετε στη ζωή σας, τότε κατανοείτε την αλήθεια και είστε άνθρωποι με πνευματική κατανόηση. Το να κάνεις αυτήν την αντιπαραβολή σημαίνει να συνδέσεις κάθε παράδειγμα και ζήτημα που συζητιέται με την κατάστασή σου, καθώς και να συνδέσεις την κάθε πτυχή της αλήθειας πάνω στην οποία γίνεται συναναστροφή με τη δική σου κατάσταση και τις δικές σου αποκαλύψεις. Αν γνωρίζεις πώς να συνδέεις αυτά τα πράγματα μεταξύ τους και να το εφαρμόσεις αυτό, τότε έχεις πνευματική κατανόηση, έχεις ελπίδα να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, και μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια. Αν εσύ δεν καταλαβαίνεις τίποτα από όσα κι αν λέγονται, αν δεν μπορείς να συσχετίσεις αυτά τα ζητήματα με τον εαυτό σου, αν πιστεύεις πως ό,τι κι αν ακούς δεν έχει καμία σχέση με το τι αποκαλύπτεις και με τη φύση-ουσία σου, και αν δεν μπορείς να βρεις τον συσχετισμό, τότε είσαι εντελώς αδαής και δεν μπορείς να καταλάβεις τίποτα· δεν έχεις πνευματική κατανόηση. Τέτοιοι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση είναι καλοί μόνο για απλή δουλειά, και δεν μπορούν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Όσοι θέλουν να σωθούν πρέπει να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, και για να εισέλθει κανείς στην αλήθεια-πραγματικότητα πρέπει να κατανοήσει αυτά τα λόγια, τις ιστορίες και τις περιστάσεις που ανέφερα, καθώς και κάθε ζήτημα, κάθε είδους αποκάλυψη, την ουσία κάθε είδους ανθρώπου, τις εκδηλώσεις και τις καταστάσεις του, και να μπορέσει να τα αντιπαραβάλει όλα αυτά με τον εαυτό του. Μόνο έτσι μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια· αν δεν φτάσει σ’ αυτό το σημείο, τότε δεν μπορεί να την κατανοήσει. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει όταν κάποιος εκτρέφει κότες· αν έχει μια κότα στο εκτροφείο για έξι μήνες, κι αυτή ακόμα δεν έχει κάνει αυγά, μπορεί να πει κανείς ότι αυτή η κότα δεν κάνει αυγά; (Όχι.) Αν ο ιδιοκτήτης έχει αυτήν την κότα τρία χρόνια και την ταΐζει σπόρους και πρασινάδες, αλλά, ό,τι κι αν τρώει, συνεχίζει να μην κάνει αυγά, τότε μπορεί να πει κανείς ότι αυτή η κότα δεν κάνει αυγά; (Ναι.) Όσον αφορά τους ανθρώπους, λοιπόν, κάποιοι δεν καταλαβαίνουν, ό,τι κηρύγματα κι αν ακούσουν και με όποιον τρόπο κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια. Έτσι είναι κάποιος που δεν έχει πνευματική κατανόηση. Υπάρχει κι άλλο ένα είδος ανθρώπου, αυτός που κατανοεί αυτό που άκουσε, αλλά δεν το κάνει πράξη και δεν αλλάζει πορεία. Αυτό το είδος ανθρώπου είναι χαμένο, κι είναι ένα και το αυτό με τους ανθρώπους από τα Σόδομα, δηλαδή είναι καταδικασμένος να καταστραφεί. Οι αντίχριστοι ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία ανθρώπων· όπως κι αν συναναστραφείς σχετικά με την αλήθεια, δεν πρόκειται να αλλάξουν πορεία. Αυτή είναι απλώς μια αδιάλλακτη διάθεση; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια φύση-ουσία που ανταγωνίζεται τον Θεό και εχθρεύεται την αλήθεια, και δεν υπάρχει καμία περίπτωση ένας τέτοιος άνθρωπος να κατανοήσει την αλήθεια. Κάνει την αλήθεια εχθρό του, ανταγωνίζεται και αυτήν και τον Θεό, και εχθρεύεται τα θετικά πράγματα· έτσι, όταν εσύ συναναστρέφεσαι σχετικά με την αλήθεια, δεν την αντιμετωπίζει σαν αλήθεια, αλλά σαν κάποιου είδους θεωρία, ακαδημαϊκή γνώση ή δόγμα. Αφού ακούσει τη συναναστροφή, εξοπλίζεται μέσα του μ’ αυτήν έτσι ώστε να κάνει επίδειξη στη συνέχεια, και να προωθήσει τα συμφέροντα, τη θέση, τη φήμη και τα κέρδη του. Αυτός είναι ο στόχος του. Όσο κι αν συναναστραφείς σχετικά με την αλήθεια, όποια παραδείγματα κι αν συζητήσεις, δεν γίνεται να τον αναμορφώσεις, ούτε να αντιστρέψεις τις προθέσεις του ή να αλλάξεις τον τρόπο δράσης του. Είναι ένας άνθρωπος που δεν επιδιώκει την αλήθεια. Η αλήθεια δεν μπορεί να αλλάξει όσους δεν την αποδέχονται και δεν την κάνουν πράξη αφού την ακούσουν, και ο Θεός δεν πρόκειται να σώσει τέτοιους ανθρώπους. Όσοι ανήκουν σ’ αυτό το είδος μπορούν ουσιαστικά να χαρακτηριστούν ως άνθρωποι που εχθρεύονται την αλήθεια και, πιο συγκεκριμένα, ως αντίχριστοι. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των αντίχριστων και των συνηθισμένων ανθρώπων.