Υπάρχουν άλλες εκδηλώσεις της εξύψωσης του εαυτού και της μαρτυρίας περί αυτού; Θα πρέπει όλοι να κάνετε την αυτοκριτική σας όσον αφορά αυτό το ζήτημα. Θα κάνατε ποτέ κάτι τέτοιο; Θα μαρτυρούσατε περί του εαυτού σας; Γίνεται να σε περιορίσει η συνείδηση και η λογική σου, και να συγκρατηθείς ώστε να μην κάνεις μια τέτοια επαίσχυντη πράξη; Αν μπορείς να συγκρατηθείς, αυτό αποδεικνύει ότι διαθέτεις ορθολογισμό και ότι διαφέρεις από τους αντίχριστους. Αν δεν διαθέτεις αυτόν τον ορθολογισμό, και έχεις τέτοιες φιλοδοξίες και επιθυμίες, και επιπλέον είσαι ικανός να κάνεις μια τέτοια πράξη όπως η μαρτυρία περί του εαυτού σου, τότε είσαι ίδιος μ’ έναν αντίχριστο. Για σας, λοιπόν, τι ισχύει; Ενεργείτε με αυτοσυγκράτηση; Αν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, αίσθημα ντροπής και ορθολογισμό, τότε, ακόμα κι αν θες να τα κάνεις όλα αυτά, θα σκεφτείς ότι θα προσβάλουν τον Θεό και θα Του προκαλέσουν αποστροφή, κι έτσι θα μπορέσεις να συγκρατηθείς και δεν θα τολμήσεις να μαρτυρήσεις περί του εαυτού σου. Αν συγκρατηθείς μία φορά κι έπειτα ξανά, σε λίγο αυτές οι ιδέες, οι προθέσεις και οι σκέψεις θα αρχίσουν σιγά σιγά να μειώνονται. Θα μπορέσεις να διακρίνεις αυτές τις ιδέες και θα καταλάβεις πόσο αξιοκαταφρόνητες και αηδιαστικές είναι· θα μειωθούν οι παρορμήσεις και οι επιθυμίες σου να κάνεις τέτοιες πράξεις, και σιγά σιγά θα μπορέσεις να χαλιναγωγήσεις και να ελέγξεις τον εαυτό σου, σε τέτοιο βαθμό που αυτές οι ιδέες θα προκύπτουν όλο και πιο αραιά. Αν δεν μπορείς να συγκρατηθείς παρόλο που τις αντιλαμβάνεσαι, αν έχεις πάρα πολύ ισχυρές προθέσεις, και αν το μόνο που θέλεις είναι να κάνεις τους άλλους να σε λατρεύουν, και όταν κανείς δεν σε λατρεύει και δεν σ’ ακολουθεί, εσύ δυσαρεστείσαι, και γεμίζεις μίσος, και θες να κάνεις κάτι, και είσαι ικανός να μαρτυράς αδίστακτα περί του εαυτού σου και να κάνεις επίδειξη, τότε είσαι αντίχριστος. Για σας τι ισχύει; (Όταν τα αντιλαμβάνομαι όλα αυτά, μπορώ να συγκρατηθώ.) Σε τι βασίζεσαι για να συγκρατηθείς; (Βασίζομαι στο ότι έχω κάποια γνώση του Θεού και μια θεοφοβούμενη καρδιά.) Όταν έχει κανείς θεοφοβούμενη καρδιά, μπορεί να συγκρατηθεί. Δεν γίνεται να συγκρατηθεί κανείς όταν αυτοπεριορίζεται και βάζει εμπόδια στον εαυτό του· αντίθετα, αυτό έρχεται ως αποτέλεσμα της κατανόησης της αλήθειας και του φόβου Θεού. Μπορεί κανείς να δείξει αυτοσυγκράτηση μέσω του ορθολογισμού και της νόησης· ταυτόχρονα, δείχνει κανείς αυτοσυγκράτηση όταν έχει λίγο θεοφοβούμενη καρδιά και φοβάται μήπως προσβάλει τον Θεό. Αν δεν μπορεί να σε συγκρατήσει ο ορθολογισμός σου, και επιπλέον δεν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, αν δεν ντρέπεσαι όταν μαρτυράς περί του εαυτού σου και θέλεις να συνεχίσεις να το κάνεις, αν δεν σταματάς μέχρι να πετύχεις τον σκοπό σου, τότε η φύση του πράγματος είναι διαφορετική· είσαι αντίχριστος.

Οι αντίχριστοι διαθέτουν πολλές και διάφορες τεχνικές και εκδηλώσεις για να εξυψώνουν τον εαυτό τους και να μαρτυρούν περί αυτού. Σύμφωνα με κάποιες απ’ αυτές, εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού χωρίς περιστροφές και μιλάνε για όλα τους τα προσόντα, ενώ άλλες τεχνικές είναι το να βρίσκουν τρόπους να προσπαθήσουν με έμμεσες εκφράσεις ή μεθόδους να εξασφαλίσουν την εκτίμηση των άλλων και να πετύχουν τον σκοπό τους, δηλαδή να κάνουν τους ανθρώπους να τους θαυμάζουν, να τους λατρεύουν και να τους ακολουθούν, ακόμα και να τους δώσουν μια θέση στην καρδιά τους· αυτή είναι η φύση μιας τέτοιας συμπεριφοράς. Η διάθεση των αντίχριστων για εξύψωση του εαυτού τους και μαρτυρία περί αυτού διαφέρει από αυτήν του μέσου ανθρώπου ως προς τη φύση της, τις εκβάσεις που προκαλεί, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται, και τις υποβόσκουσες προθέσεις και σκοπούς που τη συνοδεύουν. Επιπλέον, οι άνθρωποι που εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού μιλούν απλώς για όλα τους τα προσόντα; Κάποιες φορές, μιλούν και για τις άσχημες πλευρές τους· άραγε, όμως, τις αναλύουν στ’ αλήθεια, και προσπαθούν όντως να γνωρίσουν τον εαυτό τους όταν το κάνουν αυτό; (Όχι.) Πώς, λοιπόν, ανακαλύπτει κανείς ότι η αυτογνωσία τους δεν είναι πραγματική, αλλά νοθευμένη, και ότι πίσω της κρύβεται μια πρόθεση; Πώς μπορεί να κατανοήσει κανείς απόλυτα αυτό το ζήτημα; Το κεντρικό σημείο εδώ είναι ότι, ενώ προσπαθούν να φτάσουν στην αυτογνωσία και να εκθέσουν τις αδυναμίες, τα ελαττώματα και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, ταυτόχρονα ψάχνουν δικαιολογίες και αιτίες για ν’ απαλλαγούν από τις ενοχές. Συγκαλυμμένα, λένε στους άλλους: «Ο καθένας είναι ικανός να κάνει λάθη, όχι μόνο εγώ. Κι όλοι εσείς είστε ικανοί για λάθη. Το λάθος που έκανα εγώ συγχωρείται· είναι μικρό. Αν κάνατε εσείς το ίδιο λάθος, η περίπτωσή σας θα ήταν πολύ σοβαρότερη απ’ τη δική μου, γιατί εσείς δεν θα κάνατε αυτοκριτική ούτε θα αναλύατε τον εαυτό σας. Μπορεί να κάνω λάθη, αλλά είμαι καλύτερος από εσάς και διαθέτω περισσότερο ορθολογισμό και ακεραιότητα». Όλοι, όταν το ακούσουν αυτό, σκέφτονται: «Έχεις απόλυτο δίκιο. Κατανοείς τόσο καλά την αλήθεια, και έχεις όντως ανάστημα. Όταν κάνεις λάθη, μπορείς να κάνεις αυτοκριτική και να αναλύεις τον εαυτό σου· είσαι πολύ καλύτερος από εμάς. Εμείς, όταν κάνουμε λάθη, δεν κάνουμε αυτοκριτική ούτε προσπαθούμε να αποκτήσουμε αυτογνωσία, ενώ από φόβο μήπως ντροπιαστούμε, δεν τολμάμε να αναλύσουμε τον εαυτό μας. Εσύ έχεις μεγαλύτερο ανάστημα και περισσότερο θάρρος από εμάς». Αυτοί οι άνθρωποι έκαναν σφάλματα, αλλά και πάλι κέρδισαν την εκτίμηση των άλλων και ευλόγησαν τα γένια τους· τι διάθεση είναι αυτή; Κάποιοι αντίχριστοι έχουν μεγάλο ταλέντο στο να προσποιούνται, στο να εξαπατούν τους άλλους και στο να δημιουργούν εντυπώσεις. Όταν συναντούν ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια, αρχίζουν να μιλάνε για την αυτογνωσία τους, λένε ακόμα κι ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, ότι η ανθρώπινη φύση τους είναι κακή και ότι τους αξίζουν κατάρες. Ας πούμε ότι τους ρωτάς: «Αφού λες ότι είσαι διάβολος και σατανάς, ποιες είναι οι κακές πράξεις που έκανες;» Θα πουν: «Δεν έκανα τίποτα, αλλά είμαι διάβολος. Όχι μόνο διάβολος, σατανάς σωστός!» Τους ρωτάς τότε: «Αφού λες ότι είσαι διάβολος και σατανάς, ποιες κακές πράξεις που έκανες είναι πράξεις διαβόλου και σατανά, και με ποιον τρόπο αντιστάθηκες στον Θεό; Μπορείς να πεις την αλήθεια για τις κακές πράξεις που έκανες;» Θα πουν: «Δεν έκανα τίποτα κακό!» Τότε, τους πιέζεις περισσότερο και ρωτάς: «Αν δεν έχεις κάνει τίποτα κακό, τότε γιατί λες ότι είσαι διάβολος και σατανάς; Τι προσπαθείς να πετύχεις λέγοντας κάτι τέτοιο;» Όταν σοβαρεύεσαι έτσι μαζί τους, δεν έχουν τίποτα να πουν. Στην πραγματικότητα, έχουν κάνει πολλές κακές πράξεις, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μοιραστούν μαζί σου τα γεγονότα που έχουν σχέση μ’ αυτές. Θα πουν απλώς μερικά μεγάλα λόγια και θα ξεστομίσουν μερικά δόγματα, ώστε να μιλήσουν κούφια για την αυτογνωσία τους. Όταν γίνεται συζήτηση για το πώς ακριβώς προσέλκυσαν κόσμο, εξαπάτησαν ανθρώπους, χρησιμοποίησαν ανθρώπους πατώντας στα συναισθήματά τους, απέτυχαν να πάρουν στα σοβαρά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, εναντιώθηκαν στις εργασιακές ρυθμίσεις, εξαπάτησαν τον Άνωθεν και απέκρυψαν πράγματα από τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά και για το πόσο ζημίωσαν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, γι’ αυτά τα γεγονότα δεν λένε κουβέντα. Είναι αυτή πραγματική αυτογνωσία; (Όχι.) Όταν λένε ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, άραγε δεν υποκρίνονται ότι έχουν αυτογνωσία προκειμένου να εξυψώσουν τον εαυτό τους και να μαρτυρήσουν περί αυτού; Δεν είναι αυτή μια μέθοδος που εφαρμόζουν; (Ναι.) Ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να διακρίνει αυτήν τη μέθοδο. Μερικοί επικεφαλής, όταν απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους, σύντομα επανεκλέγονται. Και όταν ρωτήσεις γιατί συνέβη αυτό, κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αυτός ο επικεφαλής έχει καλό επίπεδο. Γνωρίζει ότι είναι διάβολος και σατανάς. Ποιος άλλος έχει τέτοιο επίπεδο γνώσης; Μόνο όσοι επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια έχουν αυτήν τη γνώση. Κανένας από μας δεν είναι ικανός να αποκτήσει αυτήν την αυτογνωσία· ο μέσος άνθρωπος δεν έχει τέτοιο ανάστημα. Γι’ αυτό και όλοι τον επέλεξαν ξανά». Τι συμβαίνει εδώ; Αυτοί οι άνθρωποι παραπλανήθηκαν. Αυτός ο επικεφαλής γνώριζε ότι ήταν διάβολος και σατανάς, αλλά και πάλι όλοι τον επέλεξαν· επομένως, τι επίδραση και συνέπεια έχει στους ανθρώπους το να λέει πως είναι διάβολος και σατανάς; (Κάνει τους ανθρώπους να τον εκτιμήσουν.) Σωστά, κάνει τους ανθρώπους να τον εκτιμήσουν περισσότερο. Οι άπιστοι αποκαλούν αυτήν τη μέθοδο «επέλαση διά της οπισθοχώρησης». Αυτό σημαίνει ότι, προκειμένου να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμήσουν περισσότερο, λένε πρώτα άσχημα πράγματα για τον εαυτό τους, ώστε οι άλλοι να πιστέψουν ότι μπορούν να εκφραστούν ανοιχτά και να αποκτήσουν αυτογνωσία, ότι έχουν βάθος και διορατικότητα, αλλά και βαθιά κατανόηση· λόγω αυτών, όλοι τούς λατρεύουν ακόμα περισσότερο. Και τι αποτέλεσμα έχει το ότι όλοι τούς λατρεύουν ακόμα περισσότερο; Όταν έρχεται και πάλι η ώρα να επιλεγούν οι επικεφαλής, εκείνοι συνεχίζουν να θεωρούνται ιδανικοί γι’ αυτόν τον ρόλο. Δεν είναι πολύ έξυπνη αυτή η μέθοδος; Αν δεν μιλούσαν έτσι για την αυτογνωσία τους και δεν έλεγαν ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, αλλά αντίθετα ήταν απλώς αρνητικοί, τότε οι άλλοι θα το έβλεπαν και θα έλεγαν: «Μόλις απαλλάχθηκες από τα καθήκοντά σου κι έχασες τη θέση σου, έγινες αρνητικός. Δίδασκες σ’ εμάς να μη γινόμαστε αρνητικοί, και τώρα ο δικός σου αρνητισμός είναι σοβαρότερος από τον δικό μας. Δεν πρόκειται να σε επιλέξουμε». Κανείς δεν θα εκτιμούσε έναν τέτοιο επικεφαλής. Και πάλι, δεν θα τον διέκρινε κανείς, αλλά τουλάχιστον δεν θα τον επέλεγαν ξανά για επικεφαλής, κι αυτός ο άνθρωπος δεν θα πετύχαινε τον σκοπό του, δηλαδή να κάνει τους άλλους να τον εκτιμήσουν. Αυτός ο επικεφαλής, όμως, παίρνει την πρωτοβουλία να πει: «Είμαι διάβολος και σατανάς· ας με καταραστεί ο θεός και ας με στείλει στο δέκατο όγδοο επίπεδο της κόλασης, και ας μη μ’ αφήσει να μετενσαρκωθώ στον αιώνα τον άπαντα!» Κάποιοι άνθρωποι, όταν το ακούσουν αυτό, τον λυπούνται και λένε: «Ο επικεφαλής μας υπέφερε τόσο πολύ. Αχ, πόσο αδικήθηκε! Αν ο Θεός δεν τον αφήνει να γίνει επικεφαλής, τότε θα τον εκλέξουμε εμείς». Όλοι υποστηρίζουν αυτόν τον επικεφαλής σε τέτοιο βαθμό· επομένως, δεν έχουν παραπλανηθεί; Επιβεβαιώθηκε η αρχική πρόθεση που είχε μ’ αυτά που έλεγε, κι έτσι αποδείχθηκε ότι όντως παραπλανά τους ανθρώπους μ’ αυτόν τον τρόπο. Κάποιες φορές, ο Σατανάς παραπλανά τους ανθρώπους εξυψώνοντας τον εαυτό του και μαρτυρώντας περί αυτού, ενώ κάποιες φορές, όταν δεν έχει άλλη επιλογή, μπορεί να παραδεχθεί τα λάθη του με έμμεσο τρόπο· όλα αυτά, όμως, δεν είναι παρά ένα προσωπείο, και ο σκοπός του είναι να κερδίσει τη συμπόνια και την κατανόηση των άλλων. Θα φτάσει ακόμα και στο σημείο να πει: «Κανείς δεν είναι τέλειος. Όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και όλοι είναι ικανοί να κάνουν λάθη. Εφόσον μπορεί κανείς να διορθώσει τα λάθη του, είναι καλός άνθρωπος». Οι άλλοι, όταν ακούνε κάτι τέτοιο, το θεωρούν σωστό, και συνεχίζουν να λατρεύουν και να ακολουθούν τον Σατανά. Η μέθοδος του Σατανά είναι να αναγνωρίζει ενεργά τα λάθη του, να εξυψώνει τον εαυτό του συγκαλυμμένα και να βελτιώνει τη θέση του στην καρδιά των ανθρώπων, έτσι ώστε να δέχονται όλα όσα έχει αυτός, ακόμα και τα σφάλματά του, κι έπειτα να συγχωρούν αυτά τα σφάλματα, να τα ξεχνάνε σιγά σιγά, και στο τέλος να αποδέχονται πλήρως τον Σατανά, να του αφοσιώνονται μέχρι θανάτου, να μην τον αφήνουν ούτε να τον εγκαταλείπουν ποτέ, και να τον ακολουθούν ως το τέλος. Μ’ αυτήν τη μέθοδο δεν ενεργεί ο Σατανάς; Έτσι ενεργεί ο Σατανάς, ενώ και οι αντίχριστοι εφαρμόζουν επίσης αυτήν τη μέθοδο στις πράξεις τους, προκειμένου να εκπληρώσουν τις φιλοδοξίες και τους σκοπούς τους, δηλαδή να κάνουν τους άλλους να τους λατρεύουν και να τους ακολουθούν. Κάτι τέτοιο έχει τις ίδιες συνέπειες, χωρίς καμία διαφορά, με τις συνέπειες που έχει η παραπλάνηση και η διαφθορά των ανθρώπων από τον Σατανά.

Κάποιοι άνθρωποι, όταν μιλάνε για την αυτογνωσία τους, δημιουργούν για τον εαυτό τους την εντύπωση ότι είναι εντελώς χάλια, ότι είναι άχρηστοι· λένε ακόμα και ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, ότι τους αξίζουν κατάρες κι ότι αν ο Θεός τους απέκλειε, δεν θα διαμαρτύρονταν. Αυτοί οι άνθρωποι, ωστόσο, δεν έχουν αληθινή κατανόηση της φύσης-ουσίας τους ούτε των διεφθαρμένων διαθέσεών τους και είναι ανίκανοι να μοιραστούν οτιδήποτε αφορά την πραγματική τους κατάσταση. Προσπαθούν, αντ’ αυτού, να φορέσουν ένα προσωπείο για να παραπλανήσουν τους άλλους, και εφαρμόζουν τη μέθοδο και την τεχνική του να αναγνωρίζουν ενεργά τα λάθη τους, καθώς και την «επέλαση διά της οπισθοχώρησης» για να τυφλώσουν και να εξαπατήσουν τους ανθρώπους, ώστε έπειτα να εκβιάσουν την εκτίμησή τους. Αυτή είναι η πρακτική των αντίχριστων. Την επόμενη φορά που θα συναντήσετε έναν τέτοιον άνθρωπο, πώς θα πρέπει να του φερθείτε; (Να πιέσω για λεπτομέρειες.) Σωστά, πρέπει να μάθετε να ερευνάτε το θέμα και να πιέζετε για λεπτομέρειες. Και πόσο βαθιά θα πρέπει να ερευνήσετε; Μέχρι να σας εκλιπαρήσει για έλεος και να πει: «Δεν θα σας ξαναπαραπλανήσω. Ακόμα κι αν με επιλέξετε για επικεφαλής σας, δεν θα αναλάβω αυτόν τον ρόλο». Πείτε του: «Κάνε όνειρα, ποτέ ξανά δεν πρόκειται να παραπλανηθούμε από σένα ούτε να σε επιλέξουμε για επικεφαλής μας!» Πώς σας ακούγεται αυτό; Όλοι αυτοί που μιλάνε με πολλές υπερβολές για την αυτογνωσία τους ή ακόμα και καταριούνται τον εαυτό τους, χωρίς τίποτα από αυτά ν’ ακούγεται καθόλου αληθινό, είναι ψευδώς πνευματικοί και υποκριτές, και όλα τους τα λόγια είναι παραπλανητικά. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάτι χαρακτηριστικό και κάποιες λεπτομέρειες στον λόγο τους, τα οποία θα πρέπει να είστε σε θέση να διακρίνετε. Πείτε Μου, για παράδειγμα, αν ζητηθεί από κάποιον να γράψει έναν όρκο για τη φύλαξη των προσφορών, τι πρέπει να λέει η πρώτη πρόταση του όρκου; Τι θα έγραφε κάποιος που έχει ορθολογισμό και ανθρώπινη φύση; Τι ύφος και τι διατύπωση θα χρησιμοποιούσε για να τηρήσει μια σωστή θέση και να κάνει γνωστή τη στάση του; Όταν μιλάνε οι συνηθισμένοι άνθρωποι, όλοι καταλαβαίνουν ότι μιλάνε κανονικά. Όσο γι’ αυτούς τους φιλόδοξους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους, αυτοί μιλάνε με ένα ιδιαίτερο ύφος, που διαφέρει από αυτό του μέσου ανθρώπου. Λένε, για παράδειγμα: «Αν εγώ, ο Τάδε, καταχραστώ ακόμα κι ένα σεντ από τις προσφορές του θεού, να βρω τραγικό θάνατο, να με πατήσει αυτοκίνητο!» Τι ύφος είναι αυτό; Αρχίζουν με τη λέξη «εγώ» και υιοθετούν όσο το δυνατόν πιο πομπώδες ύφος: τα κίνητρα που κρύβονται πίσω από το ύφος τους και τον τρόπο με τον οποίο μιλάνε φαίνονται και στις ίδιες τις λέξεις που χρησιμοποιούν. Η πρώτη λέξη είναι το «εγώ» —υιοθετούν όσο το δυνατόν πιο πομπώδες ύφος, και όσο το δυνατόν πιο υψηλό τόνο· δεν είναι πομπώδης αυτός ο όρκος; Πώς χαρακτηρίζεται αυτός ο όρκος; Χαρακτηρίζεται πομπώδης και υποκριτικός. Τι διάθεση δείχνει το να γράφει κανείς έναν τόσο επιθετικό όρκο; Αφού είναι όρκος, σε ποιον ορκίζεσαι; Ορκίζεσαι στον Θεό· πώς πρέπει, λοιπόν, να μιλήσει σ’ αυτήν την περίπτωση ένας κανονικός άνθρωπος; Πρέπει να μιλήσει ταπεινά, να τηρήσει μια σωστή θέση, να προσευχηθεί στον Θεό, και να μιλήσει από την καρδιά του. Δεν πρέπει να χρησιμοποιήσει πομπώδεις λέξεις ούτε να γίνει επιθετικός. Αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι τόσο επιθετικοί ακόμα κι όταν παίρνουν όρκο —τόσο σοβαρή είναι η σατανική τους διάθεση! Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς αν ο όρκος τους είναι αληθινός ή ψεύτικος. Αυτό που εννοούν είναι: «Δεν με εμπιστεύεσαι; Φοβάσαι πως εκμεταλλεύομαι τον οίκο του θεού, ότι κλέβω προσφορές; Με χρησιμοποιείς, αλλά δεν με εμπιστεύεσαι, ενώ μου ζητάς και να ορκιστώ· θα ορκιστώ, λοιπόν. Για δες αν τολμάω ή δεν τολμάω να ορκιστώ! Δεν πιστεύω ότι θα έκανα κάτι τέτοιο». Τι είδους στάση είναι αυτή; Επιθετική και αδίστακτη. Έχουν ακόμα και το θράσος να διαμαρτυρηθούν εναντίον του Θεού, και να χρησιμοποιήσουν έναν όρκο για να δικαιωθούν και να παραπλανήσουν τους άλλους. Είναι αυτό φόβος Θεού; Εδώ δεν υπάρχει καμία απολύτως ευσέβεια. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι σατανάς και αντίχριστος· έτσι μιλάνε οι αντίχριστοι. Τι είδους διάθεση δείχνει το να ορκίζεσαι με τρόπο που να υπαινίσσεται ότι διαμαρτύρεσαι; Μπορεί να σωθεί ένας τέτοιος άνθρωπος, παρόλο που το κάνει αυτό; Έχετε συναντήσει ποτέ έναν τέτοιο άνθρωπο; Δεν ξέρετε να διακρίνετε τις εκδηλώσεις, τις αποκαλύψεις και τις διαθέσεις που εμφανίζει, έτσι δεν είναι; Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν μέχρι και ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι νηφάλιος, διακατέχεται από πνευματική κατανόηση, και είναι ειλικρινής και αφοσιωμένος στον Θεό. Δεν είναι ανοησία αυτό; Δεν είναι έλλειψη διάκρισης; Αυτή η απαίσια συμπεριφορά και διάθεση φαίνεται στις ίδιες τις λέξεις και τη διατύπωση του όρκου τους, όμως και πάλι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτός ο αντίχριστος είναι μια χαρά. Κατανοούν την αλήθεια αυτοί οι άνθρωποι; Φαίνεται ότι το μόνο που κατανοείτε είναι τα δόγματα, ότι μπορείτε να μιλάτε μόνο για δόγματα και να λέτε κενολογίες, και ότι δεν έχετε διάκριση όσον αφορά συγκεκριμένα ζητήματα και προβλήματα. Αν στο μέλλον βρείτε μπροστά σας τέτοια ζητήματα, θα δείξετε διάκριση; (Ναι.) Όλοι όσοι γράφουν τέτοιους όρκους είναι θηρία και κανείς τους δεν έχει ανθρώπινη φύση. Έχετε δει ποτέ σας έναν τέτοιο όρκο; Έχετε γράψει ποτέ σας έναν τέτοιο όρκο; (Ναι.) Είχε το ίδιο ύφος και την ίδια εισαγωγή μ’ αυτόν; (Δεν ήταν τόσο ευθύς.) Τότε, μήπως ήταν ίδια η φύση του; (Ναι.) Η φύση του ήταν ίδια. Το να παίρνει κανείς έναν όρκο δεν είναι σαν να μπαίνει στο πεδίο της μάχης, όπου χρειάζεται πνεύμα ηρωισμού και αυτοθυσίας. Δεν απαιτεί τέτοιο πνεύμα. Όταν ορκίζεσαι κάτι στον Θεό, πρέπει να το σκεφτείς πολύ καλά, να κατανοήσεις γιατί πρέπει να γράψεις αυτόν τον όρκο, αλλά και σε ποιον ορκίζεσαι και δίνεις αυτήν την υπόσχεση. Αυτό που θέλει ο Θεός είναι η στάση του ανθρώπου, όχι κάποιου είδους πνεύμα. Αυτό σου το πνεύμα είναι επιθετικό και διαμαρτύρεται· είναι μια εκδήλωση της αλαζονικής διάθεσης του Σατανά. Δεν είναι ευσέβεια ούτε μια εκδήλωση που οφείλουν να έχουν τα δημιουργήματα, πόσο μάλλον μια θέση που πρέπει να τηρήσουν τα δημιουργήματα. Οι άνθρωποι που εμφανίζουν αυτήν την εκδήλωση έχουν επηρεαστεί από τον ηρωισμό για τα εθνικά θέματα, έτσι δεν είναι; Έχει καμία σχέση αυτό; Οι άνθρωποι έχουν δηλητηριαστεί πολύ βαθιά· μόλις γράψουν έναν όρκο ή ένα δεσμευτικό κείμενο, τους έρχονται στον νου όλα εκείνα τα διάσημα πρόσωπα που αφοσιώθηκαν ανά τους αιώνες στη χώρα τους και στον λαό τους. Εκείνα τα διάσημα πρόσωπα ανήκαν στη συμμορία του Σατανά, και ενεργούσαν αδίστακτα με σκοπό να ξεχωρίσουν τον εαυτό τους και να καταθέσουν μαρτυρία περί αυτού, να καταλάβουν μια θέση στην καρδιά των ανθρώπων και να αφήσουν πίσω τους καλό όνομα, ώστε να μείνουν στην ιστορία και να κερδίσουν αιώνια φήμη. Οι μετέπειτα γενιές θεώρησαν πως όλα αυτά τα έκαναν λόγω τυφλής αφοσίωσης στη χώρα τους· εσύ πιστεύεις ότι ήταν στ’ αλήθεια τυφλοί; Τι ακριβώς σημαίνει η συγκεκριμένη τύφλα; Είναι η πιο δόλια και μοχθηρή άσκηση, και περιέχει προσωπική πρόθεση. Δεν είναι τύφλα και σίγουρα δεν είναι αφοσίωση· είναι μοχθηρία.

Έχουμε ήδη συναναστραφεί πολύ επάνω στο θέμα της μαρτυρίας που κάνουν οι αντίχριστοι περί του εαυτού τους. Υπάρχουν μήπως άλλα θέματα που σχετίζονται μ’ αυτό και που ακόμα δεν τα κατανοείτε πλήρως; Κάποιοι άνθρωποι μαρτυρούν περί του εαυτού τους με τον λόγο και λένε λόγια που χρησιμεύουν ως επίδειξη, ενώ άλλοι χρησιμοποιούν συμπεριφορές. Τι εκδηλώνει ένας άνθρωπος που χρησιμοποιεί συμπεριφορές για να μαρτυρήσει περί του εαυτού του; Φαινομενικά, εφαρμόζει συμπεριφορές που μάλλον συμφωνούν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, κι εκείνοι τους δίνουν προσοχή και τις θεωρούν πολύ ευγενείς και σε συμμόρφωση με τα ηθικά πρότυπα. Λόγω αυτών των συμπεριφορών, οι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι αξιοσέβαστος, ότι διαθέτει ακεραιότητα, ότι αγαπάει στ’ αλήθεια τον Θεό, ότι είναι πολύ ευσεβής κι έχει στ’ αλήθεια μια θεοφοβούμενη καρδιά, αλλά και ότι είναι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Συχνά δείχνει εξωτερικά καλή συμπεριφορά για να παραπλανήσει τους άλλους· κι εδώ η υπόθεση δεν μυρίζει πάλι εξύψωση του εαυτού και μαρτυρία περί αυτού; Οι άνθρωποι συνήθως εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού με λόγια, εκφράζοντας με ξεκάθαρη διατύπωση ότι διαφέρουν από τη μάζα και ότι οι απόψεις τους είναι σοφότερες από των άλλων, με σκοπό να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν και να τους θαυμάζουν. Ωστόσο, υπάρχουν και μέθοδοι που δεν περιλαμβάνουν τον ρητό λόγο, με τις οποίες οι άνθρωποι μαρτυρούν ότι είναι καλύτεροι απ’ τους άλλους με εξωτερικές πρακτικές. Αυτές οι πρακτικές είναι καλά σχεδιασμένες, περιέχουν κίνητρο και συγκεκριμένη πρόθεση, και είναι εντελώς ηθελημένες. Έχουν δημιουργηθεί και αμπαλαριστεί έτσι ώστε αυτό που βλέπουν οι άνθρωποι να είναι κάποιες συμπεριφορές και πρακτικές οι οποίες συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, είναι ευγενείς κι ευσεβείς και χαρακτηρίζονται απ’ την ευπρέπεια των αγίων, δείχνουν αγάπη και φόβο για τον Θεό, και συμφωνούν με την αλήθεια. Έτσι επιτυγχάνεται ο ίδιος σκοπός της εξύψωσης του εαυτού και της μαρτυρίας περί αυτού, και οι άνθρωποι πείθονται να εκτιμήσουν και να λατρέψουν όσους τα κάνουν αυτά. Έχετε αντιμετωπίσει ή δει ποτέ κάτι τέτοιο; Εσείς εμφανίζετε αυτές τις εκδηλώσεις; Άραγε, όλα αυτά και το θέμα που συζητώ είναι ξεχωριστά απ’ την πραγματική ζωή; Εδώ που τα λέμε, όχι. Θα σας πω ένα απλούστατο παράδειγμα. Κάποιοι άνθρωποι, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, είναι φαινομενικά πολύ απασχολημένοι· συνεχίζουν επίτηδες να εργάζονται όταν οι άλλοι τρώνε ή κοιμούνται και, όταν οι άλλοι αρχίζουν τα καθήκοντά τους, εκείνοι πηγαίνουν για φαγητό ή για ύπνο. Με ποιον σκοπό το κάνουν αυτό; Θέλουν να τραβήξουν την προσοχή και να δείξουν σ’ όλους ότι είναι τόσο απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους, που δεν έχουν χρόνο ούτε για φαγητό ούτε για ύπνο. Σκέφτονται: «Στ’ αλήθεια, εσείς δεν σηκώνετε κανένα βάρος. Πώς είναι δυνατόν να σας νοιάζει τόσο πολύ το φαγητό και ο ύπνος; Άχρηστοι! Κοιτάξτε εμένα: εργάζομαι την ώρα που όλοι εσείς τρώτε, και συνεχίζω να εργάζομαι ακόμα και τη νύχτα που κοιμάστε. Εσείς θα μπορούσατε να υποφέρετε έτσι; Εγώ μπορώ ν’ αντέξω αυτό το βάσανο· δίνω το καλό παράδειγμα με τη συμπεριφορά μου». Τι γνώμη έχετε για μια τέτοια συμπεριφορά και εκδήλωση; Δεν ενεργούν επίτηδες έτσι αυτοί οι άνθρωποι; Κάποιοι ενεργούν έτσι επίτηδες· τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να είναι αντικομφορμιστές· θέλουν να διαφέρουν από τη μάζα και να δείχνουν στους άλλους ότι κάνουν δραστήρια το καθήκον τους όλη νύχτα κι ότι έχουν μια ειδική ικανότητα ν’ αντέχουν τα βάσανα. Έτσι, όλοι θα τους λυπούνται και θα τους συμπονούν πάρα πολύ, νομίζοντας ότι σηκώνουν μεγάλο φορτίο στην πλάτη τους, σε βαθμό που πνίγονται στη δουλειά και είναι τόσο απορροφημένοι, που δεν μπορούν να φάνε ή να κοιμηθούν. Κι αν δεν γίνεται να σωθούν, τότε όλοι θα εκλιπαρήσουν τον Θεό γι’ αυτούς, θα Τον ικετεύσουν για λογαριασμό τους και θα προσευχηθούν γι’ αυτούς. Με τέτοιες πράξεις, αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις καλές συμπεριφορές και τις πρακτικές που συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις —για παράδειγμα το να αντέχεις στα βάσανα και να πληρώνεις το τίμημα— προκειμένου να ξεγελάσουν τους άλλους και να κερδίσουν τη συμπόνια και τον έπαινό τους με ανέντιμο τρόπο. Και τι αποτέλεσμα έχει, τελικά, όλο αυτό; Όλοι όσοι ήρθαν σε επαφή μαζί τους και τους είδαν να πληρώνουν το τίμημα θα πουν με μια φωνή: «Ο επικεφαλής μας είναι ο πιο άξιος, ο πιο ικανός ν’ αντέξει τα βάσανα και να πληρώσει το τίμημα!» Δεν πέτυχαν, λοιπόν, τον σκοπό τους να παραπλανήσουν τους άλλους; Έπειτα, μια μέρα, λέει ο οίκος του Θεού: «Ο επικεφαλής σας δεν κάνει πραγματικό έργο. Παραμένει απασχολημένος και εργάζεται άσκοπα· ενεργεί απερίσκεπτα, αυθαίρετα και δικτατορικά. Έχει αναστατώσει εντελώς το έργο της εκκλησίας, δεν έχει κάνει κανένα μέρος του έργου που όφειλε να κάνει, δεν έχει εκτελέσει το έργο του ευαγγελίου ή της παραγωγής ταινιών, ενώ η ζωή της εκκλησίας είναι κι αυτή σε σύγχυση. Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν έχουν ζωή-είσοδο και δεν μπορούν να γράψουν άρθρα μαρτυρίας. Το πιο αξιοθρήνητο είναι ότι δεν μπορούν καν να διακρίνουν τους ψευδοεπικεφαλείς και τους αντίχριστους. Ένας τέτοιος επικεφαλής είναι εντελώς ανίκανος· είναι ψευδοεπικεφαλής και θα πρέπει να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του!» Υπό αυτές τις συνθήκες, θα είναι εύκολο να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του; Μπορεί να είναι δύσκολο. Εφόσον τον εγκρίνουν και τον υποστηρίζουν όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές, αν κάποιος προσπαθήσει να τον απαλλάξει από τα καθήκοντά του, τότε οι αδελφοί και οι αδελφές θα διαμαρτυρηθούν και θα υποβάλουν αίτημα στον Άνωθεν να τον κρατήσει. Γιατί θα είναι τέτοια η έκβαση; Επειδή αυτός ο ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστος χρησιμοποιεί φαινομενικά καλές συμπεριφορές, όπως το να αντέχει τα βάσανα και να πληρώνει το τίμημα, αλλά και γλυκά λόγια, με σκοπό να συγκινήσει, να κερδίσει και να παραπλανήσει τους άλλους. Αφού χρησιμοποιήσει αυτές τις ψευδείς εντυπώσεις για να παραπλανήσει τους άλλους, όλοι θα μιλούν εκ μέρους του και κανένας δεν θα μπορεί να τον εγκαταλείψει. Αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν ξεκάθαρα ότι ο συγκεκριμένος επικεφαλής δεν έχει κάνει και πολύ πραγματικό έργο, και ότι δεν οδήγησε τους εκλεκτούς του Θεού στην κατανόηση της αλήθειας και στη ζωή-είσοδο· συνεχίζουν, όμως, να τον υποστηρίζουν, να τον εγκρίνουν και να τον ακολουθούν, χωρίς καν να τους νοιάζει αν εξαιτίας του δεν πρόκειται να κερδίσουν την αλήθεια και ζωή. Και σαν να μην έφτανε αυτό, επειδή ο επικεφαλής τούς παραπλάνησε, όλοι τους τον λατρεύουν, δεν δέχονται κανέναν άλλον επικεφαλής εκτός από αυτόν και δεν θέλουν πια ούτε τον Θεό τον ίδιο. Δεν φέρονται σ’ αυτόν τον επικεφαλής σαν να ήταν ο Θεός; Αν ο οίκος του Θεού πει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν κάνει πραγματικό έργο, αλλά είναι ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστος, τα μέλη της εκκλησίας του θα διαμαρτυρηθούν και θα κάνουν επανάσταση. Πείτε Μου, σε ποιον βαθμό έχει παραπλανήσει αυτούς τους ανθρώπους ο συγκεκριμένος αντίχριστος; Όταν γίνεται το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε η κατάσταση των ανθρώπων μπορεί μόνο να βελτιωθεί, κι εκείνοι να κατανοήσουν περισσότερο την αλήθεια, να δείξουν μεγαλύτερη υποταγή στον Θεό, να έχουν περισσότερο χώρο για Εκείνον μέσα τους, και να μάθουν να διακρίνουν καλύτερα τους ψευδοεπικεφαλής και τους αντίχριστους. Από αυτήν την άποψη, η κατάσταση που μόλις συζητήσαμε δεν είναι σε καμία περίπτωση έργο του Αγίου Πνεύματος· μόνο οι αντίχριστοι και τα κακά πνεύματα μπορούν να παραπλανήσουν τον κόσμο σε τέτοιον βαθμό μετά από ένα διάστημα που εργάζονται. Πολλοί άνθρωποι έχουν παραπλανηθεί απ’ αυτούς τους αντίχριστους κι έχουν αφεθεί στον έλεγχό τους, κι έτσι έχουν θέση στην καρδιά τους μόνο για τους αντίχριστους, όχι για τον Θεό. Αυτό το αποτέλεσμα πετυχαίνουν τελικά οι αντίχριστοι που εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού μέσα από φαινομενικά καλές συμπεριφορές. Χρησιμοποιούν τις φαινομενικά καλές συμπεριφορές, δηλαδή το να αντέχεις τα βάσανα και να πληρώνεις το τίμημα, για να εξυψώσουν τον εαυτό τους και να μαρτυρήσουν περί αυτού, κι αυτό είναι ένα από τα μέσα που εφαρμόζουν για να παραπλανούν και να ελέγχουν τον κόσμο. Τώρα βλέπετε ξεκάθαρα το ζήτημα, έτσι; Δεν είναι πολύ ύπουλο και πονηρό το ότι οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν τις φαινομενικά καλές συμπεριφορές, δηλαδή το να αντέχεις τα βάσανα και να πληρώνεις το τίμημα, για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους; Δεν τα κάνετε κι εσείς αυτά μερικές φορές; Κάποιοι άνθρωποι πίνουν καφέ για να έχουν περισσότερη ενέργεια το βράδυ, κι έτσι προετοιμάζονται για να μείνουν ξύπνιοι ως αργά και να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Οι αδελφοί και οι αδελφές ανησυχούν για την υγεία τους και τους φτιάχνουν κοτόσουπα. Εκείνοι, μόλις φάνε τη σούπα, λένε: «Ευχαριστώ τον θεό! Απόλαυσα τη χάρη του θεού. Δεν το αξίζω. Τώρα που έφαγα αυτήν την κοτόσουπα, πρέπει να εκτελέσω τα καθήκοντά μου πιο αποτελεσματικά!» Στην πραγματικότητα, συνεχίζουν να κάνουν τα καθήκοντά τους όπως συνήθως, δεν γίνονται καθόλου αποτελεσματικότεροι. Δεν προσποιούνται; Προσποιούνται, και η συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι κι αυτή συγκαλυμμένη εξύψωση του εαυτού τους και μαρτυρία περί αυτού, με αποτέλεσμα να κάνουν τους άλλους να τους εγκρίνουν, να τους εκτιμούν και να γίνονται φανατικοί οπαδοί τους. Αν οι άνθρωποι έχουν μια τέτοια νοοτροπία, δεν έχουν ξεχάσει τον Θεό; Αφού δεν έχουν πια μέσα τους τον Θεό, ποιον σκέφτονται μέρα και νύχτα; Τον «καλό επικεφαλής» τους, τον «αγαπημένο» τους. Μερικοί αντίχριστοι είναι φαινομενικά πολύ στοργικοί απέναντι στους περισσότερους ανθρώπους, και εφαρμόζουν τεχνικές όταν μιλάνε, ώστε οι άνθρωποι να βλέπουν ότι οι ίδιοι είναι στοργικοί και να τους προσεγγίζουν πρόθυμα. Χαμογελούν πλατιά σε όλους όσοι βρεθούν κοντά τους και τους απευθύνουν τον λόγο, και μιλάνε σ’ αυτούς τους ανθρώπους σε πολύ ήπιο ύφος. Ακόμα κι αν δουν ότι μερικοί αδελφοί και αδελφές δεν ακολουθούσαν τις αρχές στις πράξεις τους, κι έτσι έβλαψαν τα συμφέροντα της εκκλησίας, δεν τους κλαδεύουν καθόλου· ίσα ίσα, τους παροτρύνουν και τους παρηγορούν, και τους καλοπιάνουν ενώ εκείνοι κάνουν τα καθήκοντά τους. Όλο και καλοπιάνουν τους ανθρώπους, μέχρι να τους φέρουν όλους ενώπιόν τους. Σιγά σιγά αυτοί οι αντίχριστοι συγκινούν τους άλλους· όλοι εγκρίνουν απόλυτα τη στοργική καρδιά τους και τους αποκαλούν ανθρώπους που αγαπούν τον Θεό. Στο τέλος, όλοι τούς λατρεύουν και ζητούν τη συναναστροφή τους σε κάθε ζήτημα, κι έτσι λένε σ’ αυτούς τους αντίχριστους όλες τις μύχιες σκέψεις και τα συναισθήματά τους, σε βαθμό που ούτε προσεύχονται πια στον Θεό ούτε αναζητούν την αλήθεια στα λόγια Του. Αυτούς τους ανθρώπους δεν τους παραπλάνησαν οι αντίχριστοι; Αυτό είναι άλλο ένα μέσο που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να παραπλανήσουν τον κόσμο. Όταν εφαρμόζετε αυτές τις συμπεριφορές και τις πρακτικές ή τρέφετε αυτές τις προθέσεις, συνειδητοποιείτε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα μ’ αυτές; Κι όταν το συνειδητοποιήσεις, μπορείς ν’ αλλάξεις την πορεία των πράξεών σου; Αν μπορείς να κάνεις την αυτοκριτική σου και να μετανοήσεις αληθινά αφού συνειδητοποιήσεις και εξετάσεις ότι η συμπεριφορά σου, οι πρακτικές σου ή οι προθέσεις σου είναι προβληματικές, τότε αυτό αποδεικνύει ότι έχεις αντιστρέψει την πορεία σου. Αν συνειδητοποιείς τα προβλήματά σου, αλλά απλώς τα αφήνεις ως έχουν και ενεργείς ανάλογα με τις προθέσεις σου, και πέφτεις όλο και πιο χαμηλά, μέχρι να φτάσεις σ’ ένα σημείο όπου δεν μπορείς πλέον να απελευθερωθείς, τότε δεν έχεις αντιστρέψει την πορεία σου και εσκεμμένα παίρνεις θέση εναντίον του Θεού, εξυψώνεις τον εαυτό σου και μαρτυράς περί αυτού, και λοξοδρομείς από την αληθινή οδό. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι η διάθεση ενός αντίχριστου. Είναι κάτι σοβαρό; (Ναι.) Πόσο σοβαρό είναι; Όταν ένας άνθρωπος υιοθετεί πιο ύπουλα και δόλια μέσα, και χρησιμοποιεί συμπεριφορές όπως το να αντέχει τα βάσανα και να πληρώνει το τίμημα για να παραπλανήσει τους άλλους, προσπαθώντας να τους κάνει να τον λατρέψουν και να τον ακολουθήσουν, τότε η έκβαση είναι η ίδια με όταν κάποιος εξυψώνει τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού φανερά· κι αυτό έχει την ίδια φύση. Όποια μέσα κι αν εφαρμόζεις για να εξυψώσεις τον εαυτό σου και να μαρτυρήσεις περί αυτού, είτε πρόκειται για σαφή λόγια είτε για μάλλον προφανείς καλές συμπεριφορές, όλα αυτά έχουν την ίδια φύση. Έχουν την ιδιότητα του αντίχριστου, την ιδιότητα της μάχης με τον Θεό για την κατάκτηση των εκλεκτών Του. Όποια μορφή κι αν πάρουν οι εκδηλώσεις σου, όποια μέσα κι αν χρησιμοποιήσεις, εφόσον η πρόθεσή σου δεν αλλάζει και οι συνέπειες είναι οι ίδιες, τότε όλα αυτά έχουν την ίδια φύση. Είναι ξεκάθαρο, επομένως, ότι οι αντίχριστοι είναι πολύ δόλιοι και δεν αγαπούν την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν. Είναι, ωστόσο, ικανοί να χρησιμοποιούν συμπεριφορές όπως το να αντέχουν τις δυσκολίες και να πληρώνουν το τίμημα ως μέσο παραπλάνησης του κόσμου· αυτή είναι η μοχθηρία των αντίχριστων.

Κάποιοι άνθρωποι μιλάνε για παράλογες θεωρίες και αφηρημένα επιχειρήματα προκειμένου οι άλλοι να νομίσουν ότι είναι διανοούμενοι και ότι έχουν γνώσεις, αλλά και να πιστέψουν ότι οι πράξεις τους είναι πολύ ουσιαστικές, κι έτσι οι ίδιοι να πετύχουν τον σκοπό τους, που είναι να κάνουν τους άλλους να τους λατρέψουν. Μ’ άλλα λόγια, θέλουν συνεχώς να συμμετέχουν σε κάθε ζήτημα και να λένε τη γνώμη τους για όλα· ακόμα κι αν όλοι έχουν ήδη πάρει την τελική τους απόφαση, αν εκείνους δεν τους ικανοποιεί, ξεστομίζουν κάποιες πομπώδεις ιδέες για να κάνουν επίδειξη. Αυτό δεν είναι μέσο εξύψωσης του εαυτού και μαρτυρίας περί αυτού; Σε κάποια ζητήματα, όλοι έχουν ήδη μιλήσει για το θέμα, έχουν συζητήσει μεταξύ τους, έχουν βρει τις αρχές και έχουν καταλήξει σ’ ένα σχέδιο δράσης, εκείνοι όμως δεν αποδέχονται την απόφαση και βάζουν παράλογα εμπόδια, λέγοντας: «Αυτό δεν είναι σωστό. Δεν έχετε σκεφτεί το θέμα διεξοδικά. Εκτός από τις λίγες πτυχές που συζητήσαμε, σκέφτηκα κι άλλη μία». Στην πραγματικότητα, η πτυχή που σκέφτηκαν δεν είναι παρά μια παράλογη θεωρία· απλώς διυλίζουν τον κώνωπα. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι διυλίζουν τον κώνωπα και κάνουν τη ζωή των άλλων δύσκολη, αλλά αυτό δεν τους σταματά. Τι σκοπό έχουν εδώ; Να δείξουν στους γύρω τους ότι είναι διαφορετικοί, ότι είναι εξυπνότεροι απ’ τους άλλους. Αυτό που εννοούν είναι: «Σ’ αυτό το επίπεδο, λοιπόν, βρίσκεστε όλοι; Πρέπει να σας δείξω ότι το δικό μου επίπεδο είναι υψηλότερο». Συνήθως αγνοούν ό,τι κι αν πει ο οποιοσδήποτε άλλος, μόλις όμως προκύψει κάποιο σημαντικό θέμα, αρχίζουν να ανακατεύουν τα πράγματα. Πώς χαρακτηρίζεται ένας τέτοιος άνθρωπος; Στην καθομιλουμένη, λέγεται ψείρας και παλιάνθρωπος. Ποια προσέγγιση ακολουθεί συνήθως ο ψείρας; Του αρέσει να ξεστομίζει πομπώδεις ιδέες και να εφαρμόζει άθλιες και διεστραμμένες πρακτικές. Αν του ζητήσεις να παρουσιάσει ένα ορθό σχέδιο δράσης, δεν θα μπορέσει να το κάνει· αν του ζητήσεις να χειριστεί ένα σοβαρό ζήτημα, δεν θα μπορέσει να το κάνει. Κάνει μόνο αθλιότητες, και θέλει συνεχώς να προκαλεί την έκπληξη στους άλλους και να επιδεικνύει τις ικανότητές του. Έχετε ακούσει τη φράση: «Η γριά βάζει κραγιόν για να την προσέξουν»; Στη συγκεκριμένη περίπτωση, σημαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος θέλει συνεχώς να επιδεικνύει τις ικανότητές του και, είτε μπορεί να το κάνει σωστά είτε όχι, θέλει να περνάει στους άλλους το εξής μήνυμα: «Είμαι πιο ξεχωριστός από εσάς. Είστε όλοι άχρηστοι, είστε κοινοί θνητοί, συνηθισμένοι άνθρωποι. Εγώ είμαι ξεχωριστός, εξαιρετικός. Θα μοιραστώ τις ιδέες μου για να σας καταπλήξω, και τότε θα δείτε αν είμαι ή δεν είμαι ανώτερος». Δεν ανακατεύει έτσι τα πράγματα; Ανακατεύει τα πράγματα επίτηδες. Τι συμπεριφορά είναι αυτή; Αυτός ο άνθρωπος προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση. Αυτό που εννοεί είναι: «Σ’ αυτό το ζήτημα, δεν έχω δείξει ακόμα πόσο έξυπνος είμαι· δεν με νοιάζει ποιανού συμφέροντα θίγονται ούτε ποιανού προσπάθειες πάνε στράφι. Εγώ θα κάνω σαμποτάζ μέχρι όλοι να πιστέψουν ότι είμαι ανώτερος, άξιος και ικανός. Μόνο τότε θ’ αφήσω το πράγμα να κυλήσει ανεμπόδιστα». Υπάρχουν τέτοιοι κακοί άνθρωποι; Εσείς έχετε κάνει ποτέ τέτοια πράγματα; (Ναι. Υπήρξαν φορές που οι άλλοι είχαν ολοκληρώσει τη συζήτηση για ένα ζήτημα κι είχαν βρει ένα κατάλληλο σχέδιο, επειδή όμως δεν με ενημέρωσαν όσο αποφάσιζαν, εγώ βρήκα επίτηδες σφάλματα.) Όταν το έκανες αυτό, ήξερες μέσα σου αν είναι σωστό ή λάθος; Ήξερες ότι η φύση αυτού του προβλήματος είναι σοβαρή και ότι προκαλεί διατάραξη κι αναστάτωση; (Τότε δεν το γνώριζα· μέσα, όμως, από το αυστηρό κλάδεμα που δέχτηκα από τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και αφού έφαγα και ήπια τα λόγια κρίσης και παίδευσης του Θεού, είδα ότι η φύση του προβλήματος είναι σοβαρή, ότι διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, και ότι είναι ένα είδος σατανικής συμπεριφοράς.) Αφού αναγνώρισες πόσο σοβαρό είναι το ζήτημα, όταν σου συνέβη κάτι παρόμοιο μετά από αυτό, μπόρεσες ν’ αλλάξεις λίγο και ν’ αποκτήσεις κάποια είσοδο όσον αφορά την προσέγγισή σου; (Ναι. Όταν αποκάλυψα τέτοιες σκέψεις και ιδέες, κατάλαβα ότι επρόκειτο για σατανική διάθεση, ότι δεν γινόταν να ενεργώ μ’ αυτόν τον τρόπο, και κατάφερα να προσευχηθώ συνειδητά στον Θεό και να επαναστατήσω ενάντια σ’ εκείνες τις λανθασμένες σκέψεις και ιδέες.) Μπόρεσες να αλλάξεις κάπως. Όταν έχεις τέτοια προβλήματα διαφθοράς, πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να τα επιλύσεις· πρέπει να συγκρατιέσαι και να προσεύχεσαι στον Θεό. Όταν πιστεύεις ότι οι άλλοι σε κοιτάζουν με απαξίωση, ότι δεν σε θαυμάζουν ούτε σε παίρνουν στα σοβαρά, και γι’ αυτό θέλεις να προκαλέσεις διατάραξη, όταν κάνεις αυτήν τη σκέψη, πρέπει να γνωρίζεις ότι δεν προέρχεται από την κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά από μια σατανική διάθεση, και ότι, αν συνεχίσεις τα ίδια, θα έχεις πρόβλημα και υπάρχει πιθανότητα να προσβάλεις τη διάθεση του Θεού. Πρέπει πρώτα να μάθεις να συγκρατιέσαι, κι έπειτα να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να αντιστρέψεις την πορεία σου. Όταν οι άνθρωποι ζουν μέσα στις σκέψεις τους, μέσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, τίποτα απ’ όσα κάνουν δεν συμφωνεί με την αλήθεια και δεν ικανοποιεί τον Θεό· όλα όσα κάνουν ανταγωνίζονται τον Θεό. Μπορείτε πλέον να αναγνωρίσετε αυτό το γεγονός, έτσι; Το να θέλεις συνεχώς να παλεύεις για τη δόξα και το κέρδος, και το να μη διστάζεις να διαταράξεις και να αναστατώσεις το έργο της εκκλησίας προκειμένου να κερδίσεις φήμη και θέση είναι οι πιο προφανείς εκδηλώσεις των αντίχριστων. Στην πραγματικότητα, όλοι οι άνθρωποι έχουν αυτές τις εκδηλώσεις. Αν, όμως, μπορέσεις να το αναγνωρίσεις και να το παραδεχτείς, κι έπειτα να αντιστρέψεις την πορεία σου και να κρατήσεις μια στάση αληθινής μεταμέλειας απέναντι στον Θεό, και επιπλέον να αλλάξεις την προσέγγισή σου, τις συμπεριφορές σου και τις διαθέσεις σου, τότε είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Αν δεν αναγνωρίζεις αυτά τα πραγματικά προβλήματα, τότε είναι βέβαιο ότι δεν έχεις μια στάση μεταμέλειας και δεν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Αν επιμένεις να πορευτείς στο μονοπάτι του αντίχριστου και ακολουθήσεις αυτό το μονοπάτι μέχρι τέλους, ενώ νομίζεις ακόμα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και είσαι απρόθυμος να μετανοήσεις, αν ενεργείς επίμονα μ’ αυτόν τον τρόπο και ανταγωνίζεσαι τους εργάτες και τους επικεφαλής για τη δόξα και το κέρδος, αν επιμένεις να διακρίνεσαι περισσότερο απ’ τους άλλους, να ξεχωρίζεις απ’ το πλήθος και να υπερέχεις έναντι των άλλων σε όποια ομάδα κι αν ανήκεις, τότε έχεις πρόβλημα! Αν συνεχίζεις να επιδιώκεις τη φήμη και τη θέση, και αρνείσαι πεισματικά να μετανοήσεις, τότε είσαι ένας αντίχριστος και είσαι καταδικασμένος να τιμωρηθείς στο τέλος. Τα λόγια του Θεού, η αλήθεια, η συνείδηση και η λογική δεν ασκούν καμία επίδραση πάνω σου και είναι βέβαιο ότι θα έχεις το τέλος που έχουν οι αντίχριστοι. Δεν είναι δυνατό να σωθείς, η κατάστασή σου είναι μη αναστρέψιμη! Το αν κάποιος μπορεί ή δεν μπορεί να σωθεί και να εισέλθει στο μονοπάτι όπου θα έχει φόβο Θεού και θ’ αποφεύγει το κακό εξαρτάται απ’ το αν θα εκδηλώσει πραγματική μεταμέλεια αφού αποκτήσει αυτογνωσία, από τη στάση με την οποία προσεγγίζει την αλήθεια, καθώς κι από το μονοπάτι που θα επιλέξει. Αν δεν εγκαταλείψεις το μονοπάτι του αντίχριστου, αλλά αντίθετα επιλέξεις να ικανοποιήσεις τις φιλοδοξίες σου και τις επιθυμίες σου, πηγαίνοντας ξεδιάντροπα κόντρα στην αλήθεια και παίρνοντας θέση ενάντια στον Θεό, τότε η κατάστασή σου είναι μη αναστρέψιμη. Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει ότι πρέπει να φοβάται ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλα λάθη ή πόσες κακές πράξεις έχει κάνει, αν δεν νιώθει ενοχές και συνεχίζει να δικαιολογείται χωρίς την παραμικρή μεταμέλεια, τότε είναι πραγματικός αντίχριστος και διάβολος. Αν κάποιος έχει απλώς τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων, αλλά μπορεί να παραδεχτεί τα λάθη του, να μεταστραφεί και να νιώσει μέσα του μεταμέλεια, τότε μιλάμε για εντελώς άλλο ζήτημα, που έχει και διαφορετική φύση από τον αντίχριστο. Επομένως, το κλειδί για το αν θα μπορέσει κανείς να φτάσει στη σωτηρία βρίσκεται στο αν κάποιος μπορεί να κάνει αυτοκριτική, στο αν νιώθει μέσα του μεταμέλεια και στο αν μπορεί να πάρει το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας.