Γ. Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι την ταπεινοφροσύνη και την απόκρυψη του Χριστού

Το πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι την κανονικότητα και την πρακτικότητα του Χριστού εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους και μόλις εκθέσαμε κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα. Σε αυτό το σημείο θα ολοκληρώσουμε τη συναναστροφή μας πάνω σε αυτήν την πτυχή. Σε ό,τι αφορά μια άλλη πτυχή του Χριστού —την ταπεινοφροσύνη και την απόκρυψή Του— οι αντίχριστοι εξακολουθούν να παρουσιάζουν τη μοναδική διάθεση-ουσία τους και έχουν τις ίδιες ουσιαστικές εκδηλώσεις και προσεγγίσεις που έχουν και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν την κανονικότητα και την πρακτικότητα του Χριστού. Εξακολουθούν να μην μπορούν να αποδεχτούν αυτά τα πράγματα από τον Θεό ή να τα αποδεχτούν ως θετικά πράγματα και, αντ’ αυτού, τα απεχθάνονται, φτάνουν μέχρι και να τα χλευάζουν και να τα καταδικάζουν και έπειτα τα αρνούνται. Είναι ένα έργο που εκτυλίσσεται σε τρία μέρη: Πρώτα παρατηρούν, στη συνέχεια καταδικάζουν και τέλος αρνούνται. Όλα αυτά είναι ενέργειες που συνηθίζουν να κάνουν οι αντίχριστοι και αυτό καθορίζεται από την ουσία των αντίχριστων. Τι είναι η ταπεινοφροσύνη και η απόκρυψη; Δεν θα πρέπει να είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς κυριολεκτικά: Είναι όταν κάποιος δεν θέλει να κάνει φιγούρα και επίδειξη, αλλά κρατάει χαμηλό προφίλ και παραμένει άγνωστος. Αυτό αφορά τη διάθεση του ενσαρκωμένου Θεού και την εγγενή προσωπικότητα του Θεού. Από την εμφάνιση και μόνο, δεν θα πρέπει να είναι δύσκολο να αντιληφθούν οι άνθρωποι τα εξής: Ο Χριστός δεν έχει φιλοδοξίες, δεν προσπαθεί να καταλάβει την εξουσία, δεν επιθυμεί δύναμη, δεν αιχμαλωτίζει την καρδιά των ανθρώπων ούτε μελετά πώς να διαβάζει τη σκέψη· ο Χριστός μιλάει με απλό, σαφή και ξεκάθαρο τρόπο, χωρίς να χρησιμοποιεί ποτέ διερευνητικά λόγια ή κόλπα για να αποσπάσει από τους ανθρώπους τις αληθινές τους σκέψεις. Αν οι άνθρωποι θέλουν να πουν κάτι, μπορούν να το πουν· αν δεν θέλουν, δεν τους πιέζει. Όταν ο Χριστός εκθέτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τις διάφορες καταστάσεις των ανθρώπων, μιλάει ευθέως και τις επισημαίνει ξεκάθαρα, ενώ χειρίζεται τα πράγματα με πολύ απλό τρόπο. Αυτήν την εντύπωση θα πρέπει να έχουν όσοι έχουν αλληλεπιδράσει μαζί Μου και να λένε: «Συμπεριφέρεσαι με μεγάλη ντομπροσύνη και δεν χρησιμοποιείς τακτικές για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Αν και έχεις θέση, δεν φαίνεται να νιώθεις κάποιο αίσθημα ανωτερότητας σε καμία ομάδα». Αυτή η δήλωση είναι πράγματι ακριβής. Δεν μου αρέσει να βρίσκομαι στο προσκήνιο ούτε θέλω να αποκτήσω μεγαλύτερη φήμη ενώπιον των άλλων. Αν δεν είχα πραγματικά αυτήν τη θέση και ο Θεός δεν είχε καταθέσει μαρτυρία σε Μένα, η έμφυτη προσωπικότητά Μου είναι να μένω στο πίσω μέρος του πλήθους, να μη θέλω να φαίνομαι και, ακόμη κι αν έχω κάποιες ειδικές ικανότητες, να μη θέλω να το ξέρουν οι άλλοι, επειδή, αν το ήξεραν, θα Με ακολουθούσαν κατά πόδας, πράγμα ενοχλητικό και δύσκολο να το διαχειριστώ. Όπου κι αν πάω, λοιπόν, μόλις αρχίσουν να Με ακολουθούν οι άλλοι κατά πόδας, ψάχνω τρόπους να τους απομακρύνω· συζητάω μαζί τους το όποιο ζήτημα όταν είναι απαραίτητο και, όταν δεν είναι, τους στέλνω γρήγορα πίσω εκεί που πρέπει να είναι για να κάνουν αυτό που οφείλουν να κάνουν. Αυτό φαίνεται αδιανόητο στους διεφθαρμένους ανθρώπους: «Εμείς οι άνθρωποι Σε αγαπάμε και Σε στηρίζουμε πάρα πολύ! Μας έχεις σαγηνέψει! Γιατί δεν δέχεσαι τη στοργή μας;» Τι λόγια είναι αυτά; Σου είπα ό,τι έπρεπε να σου πω και σου έδωσα τις απαραίτητες οδηγίες· πήγαινε να κάνεις, λοιπόν, αυτό που πρέπει και μην κόβεις βόλτες γύρω Μου, γιατί δεν Μου αρέσει. Οι άνθρωποι έχουν την εξής άποψη: «Θεέ μου, εφόσον έχεις κάνει τόσο σπουδαίο έργο, δεν νιώθεις κι Εσύ συχνά αυταρέσκεια; Με τόσους ακόλουθους, δεν νιώθεις κι Εσύ πάντα ανωτερότητα; Δεν θέλεις πάντα να χαίρεις ειδικής μεταχείρισης;» Σας λέω πως δεν έχω νιώσει ποτέ έτσι. Δεν έχω ποτέ επίγνωση του μεγάλου αριθμού των ακόλουθών Μου, δεν νιώθω ανωτερότητα και δεν γνωρίζω πόσο υψηλή είναι η θέση Μου. Πείτε Μου, πόσο εκστασιασμένος θα ήταν κατά κανόνα καθημερινά ένας κανονικός άνθρωπος αν βρισκόταν σε τέτοια θέση; Δεν θα ήξερε τι να φάει και τι να φορέσει, έτσι δεν είναι; Δεν θα πετούσε όλη μέρα στα σύννεφα; Δεν θα ήλπιζε πάντα να τον ακολουθούν οι άλλοι κατά πόδας; (Ναι.) Συγκεκριμένα, όσοι διαθέτουν κάποιες ικανότητες θα έβρισκαν πάντα τρόπους να οργανώνουν συναντήσεις, να απολαμβάνουν την αίσθηση της προσοχής και της επιδοκιμασίας κατά τη διάρκεια ομιλιών, αφού θα σκέφτονταν πως αυτό ξεπερνάει την απόλαυση που νιώθει κανείς όταν τρώει κρέας και πίνει κρασί. Αναρωτιέμαι γιατί δεν νιώθω Εγώ έτσι. Γιατί δεν νιώθω πως είναι κάτι καλό; Γιατί δεν Μου αρέσει αυτό το συναίσθημα; Στην παγκόσμια μουσική σκηνή, όσοι έχουν λίγο ταλέντο και, ιδίως, όσοι ξέρουν να τραγουδούν και να χορεύουν, αποκαλούνται θεές ή θεοί, βασιλιάδες ή βασίλισσες της μουσικής ή ακόμη και πατέρες, μητέρες και παππούδες της μουσικής. Αυτοί οι τίτλοι δεν είναι καλοί. Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι νιώθουν δυσαρεστημένοι όταν τους προσφωνούν «Σιάο^[α] Γουάνγκ» ή «Σιάο Λι», αφού σκέφτονται πως κάτι τέτοιο υποβαθμίζει την αρχαιότητά τους, κι έτσι ψάχνουν τρόπους να αλλάξουν το επίπεδο της αρχαιότητάς τους και να κάνουν τους άλλους να τους αποκαλούν μελλοντικά βασιλιά ή βασίλισσα. Αυτή είναι η διεφθαρμένη ανθρώπινη φυλή. Αφού αρχίσουν κάποιοι άνθρωποι να πιστεύουν στον Θεό, λένε πως οι πιστοί δεν θα πρέπει να είναι θρασείς σαν τους άπιστους και δεν θα πρέπει να λέγονται θεοί, βασιλιάδες ή βασίλισσες, αλλά να είναι χαμηλών τόνων και ταπεινοί. Πιστεύουν πως είναι κάπως χυδαίο να αυτοαποκαλούνται ευθέως Ταπεινοί και πως αυτός ο τίτλος δεν είναι αρκετά μικρός ή ποταπός· έτσι, αυτοαποκαλούνται Λιλιπούτειοι, Μικροσκοπικοί, Σκόνη και Μικροί, ενώ κάποιοι αυτοαποκαλούνται ακόμη και Κόκκοι Άμμου και Νανόμετρα. Αντί να επικεντρώνονται στην αλήθεια, αναλογίζονται τη χυδαιότητα, με ονόματα όπως Μικρό Αγριόχορτο, Βλαστάρι ή ακόμα και Χώμα, Λάσπη, Κοπριά και ούτω καθεξής. Αν και καθένα από αυτά τα ονόματα είναι πιο δυσάρεστο και ποταπό από το προηγούμενο, μπορούν να αλλάξουν τίποτα; Βλέπω πως όσοι έχουν αυτά τα ονόματα είναι επίσης πολύ αλαζόνες και κακοί, ενώ κάποιοι είναι ακόμη και πονηροί. Όσοι ονομάζονται έτσι όχι μόνο δεν έχουν γίνει πιο μικροί ή πιο ταπεινοί, αλλά και παραμένουν θρασείς, μοχθηροί και κακόβουλοι.

Την πρώτη φορά που ενσαρκώθηκε ο Θεός για να εργαστεί στη γη, αν και το έργο Του ήταν απλό και σύντομο, αποτελούσε ένα απαραίτητο και σημαντικό στάδιο έργου για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ωστόσο, αφότου σταυρώθηκε ο Κύριος Ιησούς, αναστήθηκε και ανήλθε στον ουρανό χωρίς να ξαναεμφανιστεί στην ανθρωπότητα. Γιατί δεν ξαναεμφανίστηκε στην ανθρωπότητα; Αυτή είναι η ταπεινοφροσύνη και η απόκρυψη του Θεού. Σύμφωνα με την κανονική ανθρώπινη λογική, ο Θεός ενσαρκώθηκε και υπέφερε για τριάντα τρία και μισό χρόνια, υπομένοντας, μεταξύ άλλων, απόρριψη, συκοφαντία, καταδίκη και κακοποίηση από την ανθρωπότητα· μετά τη σταύρωση και την ανάστασή Του, θα έπρεπε να είχε επιστρέψει ανάμεσα στους ανθρώπους για να απολαύσει τους καρπούς της νίκης και της δόξας Του. Θα έπρεπε να είχε ζήσει άλλα τριάντα τρία και μισό χρόνια ή ακόμη περισσότερα, απολαμβάνοντας τη λατρεία και τον θαυμασμό της ανθρωπότητας, καθώς και τη θέση και τη μεταχείριση που Του άξιζαν. Ο Θεός, ωστόσο, δεν έκανε κάτι τέτοιο. Σε αυτό το στάδιο του έργου, ο Θεός ήρθε ήσυχα και αθόρυβα, χωρίς τελετές και όχι σαν τους ανθρώπους που θέλουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους όποτε έχουν κάποιες ικανότητες· ο Θεός δεν θα ήθελε να διακηρύξει στον κόσμο: «Ήρθα, είμαι ο Θεός ο ίδιος!» Ο Θεός δεν είπε ούτε μια τέτοια λέξη για τον εαυτό Του και, αντ’ αυτού, γεννήθηκε ήσυχα σε έναν στάβλο. Αν εξαιρέσουμε τους τρεις μάγους που ήρθαν να λατρέψουν τον Θεό, η υπόλοιπη ζωή του Κυρίου Ιησού Χριστού ήταν γεμάτη κακουχίες και ταλαιπωρίες, οι οποίες δεν τελείωσαν παρά μόνο με τη σταύρωσή Του. Ο Θεός απέκτησε δόξα και συγχώρησε τις αμαρτίες του ανθρώπου, πράγμα που σημαίνει πως έκανε μια σπουδαία πράξη για την ανθρωπότητα, αφού βοήθησε τους ανθρώπους να ξεφύγουν από την αμαρτία και τη θάλασσα των βασάνων και είναι ο Λυτρωτής της ανθρωπότητας. Το λογικό, λοιπόν, θα ήταν ο Θεός να απολαμβάνει τη λατρεία και τον θαυμασμό των ανθρώπων, οι οποίοι θα Τον προσκυνούσαν. Ο Θεός, ωστόσο, έφυγε ήσυχα και αθόρυβα, χωρίς να βγάλει άχνα. Τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια, το έργο του Θεού επεκτείνεται συνεχώς. Η διαδικασία αυτής της επέκτασης είναι γεμάτη κακουχίες και αιματοχυσίες, καθώς και καταδίκη και συκοφαντία από ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ανεξάρτητα, όμως, από τη στάση της ανθρωπότητας απέναντι στον Θεό, Εκείνος συνεχίζει να εκφράζει την αλήθεια και δεν έχει παραιτηθεί ποτέ από το έργο Του για τη σωτηρία του ανθρώπου. Εκτός αυτού, αυτά τα δύο χιλιάδες χρόνια ο Θεός δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ ξεκάθαρα λόγια για να διακηρύξει ποιος είναι, να πει πως ο Κύριος Ιησούς είναι η ενσάρκωσή Του και πως η ανθρωπότητα θα πρέπει να Τον λατρεύει και να Τον αποδεχτεί. Ο Θεός χρησιμοποιεί την απλούστερη μέθοδο και στέλνει τους υπηρέτες Του να κηρύξουν το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών σε κάθε έθνος και τόπο, δίνοντας τη δυνατότητα σε περισσότερους ανθρώπους να μετανοήσουν, να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να αποδεχτούν τη σωτηρία Του, λαμβάνοντας έτσι συγχώρεση για τις αμαρτίες τους. Ο Θεός δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ περιττά λόγια για να πει πως είναι ο ερχόμενος Μεσσίας· αντ’ αυτού, απέδειξε μέσα από τα γεγονότα πως όλα όσα έχει κάνει είναι το έργο του ίδιου του Θεού, πως η σωτηρία του Κυρίου Ιησού είναι η σωτηρία του ίδιου του Θεού, πως ο Κύριος Ιησούς λύτρωσε όλη την ανθρωπότητα και πως είναι ο ίδιος ο Θεός. Στην παρούσα ενσάρκωση, ο Θεός ήρθε μεταξύ των ανθρώπων με τον ίδιο τρόπο και την ίδια μορφή. Ο ερχομός του ενσαρκωμένου Θεού είναι τεράστια ευλογία για την ανθρωπότητα, μια εξαιρετικά σπάνια ευκαιρία και, ακόμη περισσότερο, η καλή τύχη της ανθρωπότητας. Τι σημαίνει, όμως, αυτό για τον ίδιο τον Θεό; Είναι ό,τι πιο οδυνηρό. Μπορείτε να το καταλάβετε αυτό; Η ουσία του Θεού είναι ο Θεός. Ο Θεός, ο οποίος διαθέτει την ταυτότητα του Θεού, από τη φύση Του δεν είναι αλαζόνας, αλλά πιστός, άγιος και δίκαιος. Ερχόμενος ανάμεσα στους ανθρώπους, πρέπει να αντιμετωπίσει τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις τους, πράγμα που σημαίνει πως όλοι οι άνθρωποι που θέλει να σώσει είναι εκείνοι που μισεί και βρίσκει αηδιαστικούς. Ο Θεός δεν έχει αλαζονική διάθεση, μοχθηρία και δολιότητα, αγαπάει τα θετικά πράγματα και είναι δίκαιος και άγιος· αυτό που αντιμετωπίζει, όμως, είναι ακριβώς μια ομάδα ανθρώπων που είναι αντίθετοι και εχθρικοί απέναντι στην ουσία Του. Ποια πράγματα προσφέρει ο Θεός περισσότερο; Την αγάπη, την υπομονή, το έλεος και την ανοχή Του. Η αγάπη, το έλεος και η ανοχή του Θεού είναι η ταπεινοφροσύνη και η απόκρυψή Του. Οι διεφθαρμένοι άνθρωποι σκέφτονται το εξής: «Ο Θεός κάνει τόσο σπουδαίο έργο, αποκτά τόσο μεγάλη δόξα και είναι ο κυρίαρχος τόσων πραγμάτων. Γιατί, λοιπόν, δεν ανακοινώνει και δεν διακηρύσσει ποιος είναι;» Οι άνθρωποι θεωρούν πως κάτι τέτοιο είναι παιχνιδάκι· όταν κάνουν μια καλή πράξη, τη μεγαλοποιούν δέκα φορές· όταν κάνουν ένα μικρό καλό, το φουσκώνουν δυο και τρεις φορές και υπερβάλλουν άπειρα γι’ αυτό, νομίζοντας πως όσες περισσότερες λεπτομέρειες χρησιμοποιήσουν τόσο το καλύτερο. Αυτά τα πράγματα, όμως, δεν υπάρχουν στην ουσία του Θεού. Σε ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, δεν υπάρχει ίχνος των λεγόμενων «συναλλαγών» του ανθρώπου· ο Θεός δεν θέλει να αποσπάσει τίποτα ούτε «ζητά ανταμοιβή», όπως το αποκαλούν οι άνθρωποι. Σε αντίθεση με τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, ο Θεός δεν επιθυμεί τη θέση ούτε λέει: «Είμαι ο Θεός και κάνω ό,τι θέλω. Ό,τι κι αν κάνω, πρέπει να θυμάστε την καλοσύνη Μου, να παίρνετε σοβαρά τα πράγματα που κάνω και πάντα να Με τιμάτε». Αυτήν ακριβώς την ουσία δεν έχει ο Θεός. Δεν έχει φιλοδοξίες, δεν έχει την αλαζονική διάθεση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας ούτε διακηρύσσει ποιος είναι. Κάποιοι λένε το εξής: «Αν δεν διακηρύξεις ποιος είσαι, πώς θα ξέρουν οι άνθρωποι ότι είσαι ο Θεός; Πώς θα καταλάβουν ότι έχεις τη θέση του Θεού;» Είναι περιττό αυτό, αφού μπορεί να το πετύχει η ουσία του Θεού. Ο Θεός έχει την ουσία του Θεού· όσο ταπεινός και κρυμμένος κι αν είναι, όσο μυστικά κι αν εργάζεται και όπως κι αν δείχνει έλεος και ανοχή στην ανθρωπότητα, το τελικό αποτέλεσμα που θα έχουν στους ανθρώπους τα λόγια, το έργο, οι πράξεις Του και όλα τα υπόλοιπα θα είναι σίγουρα ότι οι δημιουργημένοι άνθρωποι θα αποδεχτούν την κυριαρχία του Δημιουργού, θα προσκυνήσουν και θα λατρέψουν τον Δημιουργό και θα υποταχθούν με προθυμία στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Δημιουργού. Όλα αυτά καθορίζονται από την ουσία του Θεού και είναι ακριβώς αυτά που δεν μπορούν να πετύχουν οι αντίχριστοι. Παρόλο που έχουν φιλοδοξίες και επιθυμίες, καθώς και αλαζονικές, φαύλες και μοχθηρές διαθέσεις, και παρόλο που δεν κατέχουν την αλήθεια, θέλουν και πάλι να κυριεύουν και να ελέγχουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να υποτάσσονται σε αυτούς και να τους λατρεύουν. Κρίνοντας με βάση την ουσία των αντίχριστων, δεν είναι μοχθηροί; Οι αντίχριστοι συναγωνίζονται τον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του· ο Θεός, όμως, θα τους συναγωνιστεί; Έχει ο Θεός αυτήν την ουσία; Μήπως ο Θεός κερδίζει τη λατρεία και την υποταγή των δημιουργημένων ανθρώπων μέσα από συναγωνισμό; (Όχι.) Πώς την κερδίζει; Τα δημιουργημένα όντα έχουν φτιαχτεί από τον Θεό και μόνο ο Δημιουργός γνωρίζει τι χρειάζεται, τι θα πρέπει να διαθέτει και πώς θα πρέπει να ζει η ανθρωπότητα. Έστω, για παράδειγμα, πως ένας άνθρωπος κατασκευάζει μια μηχανή. Μόνο ο εφευρέτης της ξέρει τα ελαττώματα και τις ατέλειές της, καθώς και πώς να την επισκευάσει, ενώ όποιος επιχειρήσει να φτιάξει μια απομίμησή της δεν γνωρίζει αυτά τα πράγματα. Παρομοίως, η ανθρωπότητα δημιουργήθηκε από τον Θεό· μόνο ο Θεός γνωρίζει τι χρειάζονται οι άνθρωποι, μόνο ο Θεός μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα και μόνο ο Θεός μπορεί να μεταμορφώσει τους διεφθαρμένους ανθρώπους σε αληθινούς ανθρώπους. Ο Θεός δεν τα κάνει όλα αυτά με την εξουσία Του ούτε διακηρύσσοντας ποιος είναι, δικαιολογώντας τον εαυτό Του ή καταπιέζοντας, παραπλανώντας και ελέγχοντας τους ανθρώπους· μόνο ο Σατανάς και οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν τέτοια μέσα και τέτοιες μεθόδους, όχι ο Θεός.

Μετά από τόση συναναστροφή, πώς κατανοείτε την ταπεινοφροσύνη και την απόκρυψη του Θεού; Τι είναι η ταπεινοφροσύνη και η απόκρυψη του Θεού; Μήπως η απόκρυψη είναι η σκόπιμη συγκάλυψη της ταυτότητάς Του και το σκόπιμο κρύψιμο της ουσίας και των πραγματικών συνθηκών της ζωής Του; (Όχι.) Μήπως η ταπεινοφροσύνη είναι κάτι τεχνητά προσποιητό; Είναι αυτοσυγκράτηση; Είναι προσποίηση; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Είσαι ο ενσαρκωμένος Θεός. Πώς μπορεί κάποιος με τόσο ευγενή θέση να φορά τόσο συνηθισμένα ρούχα;» Εγώ λέω ότι δεν είμαι παρά ένας συνηθισμένος άνθρωπος που ζει μια συνηθισμένη ζωή. Εφόσον τα πάντα πάνω Μου είναι συνηθισμένα, γιατί να μην είναι συνηθισμένα και τα ρούχα που φοράω; Κάποιοι λένε: «Είσαι ο Χριστός, ο ενσαρκωμένος Θεός. Έχεις ευγενή θέση, μην υποτιμάς τον εαυτό Σου». Λέω, υποτιμώ τον εαυτό Μου; Ούτε υπερεκτιμώ ούτε υποτιμώ τον εαυτό Μου. Είμαι ο εαυτός Μου, κάνω ό,τι πρέπει να κάνω και λέω ό,τι πρέπει να λέω. Τι το κακό έχει αυτό; Δεν είναι σωστό ούτε να υπερεκτιμά ούτε να υποτιμά κανείς τον εαυτό του, αφού η υπερεκτίμηση είναι αλαζονεία και η υποτίμηση είναι προσποίηση και δόλος. Κάποιοι λένε: «Ο ενσαρκωμένος Θεός θα πρέπει να φέρεται σαν διασημότητα, ενώ θα πρέπει να μιλάς και να συμπεριφέρεσαι με χάρη. Κοίτα πώς χτενίζονται, ντύνονται και μακιγιάρονται οι ισχυρές γυναίκες στην κοινωνία· αυτοί είναι οι άνθρωποι που έχουν θέση και αυτούς έχουν σε μεγάλη εκτίμηση οι άλλοι!» Και ρωτάω Εγώ, τι είναι η θέση; Τι σημασία έχει να Με θαυμάζουν οι άλλοι; Δεν μου αρέσει κάτι τέτοιο· το βρίσκω αηδιαστικό και εμετικό να Με θαυμάζεις. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να Με θαυμάζεις. Άλλοι λένε: «Κοίτα με πόση αριστοκρατικότητα και κομψότητα ντύνονται οι γυναίκες επιχειρηματίες στην κοινωνία. Με μια ματιά καταλαβαίνεις πως είναι ισχυρές και πρωτοκλασάτες προσωπικότητες. Γιατί δεν μαθαίνεις απ’ αυτές;» Γιατί να μάθω κάτι που δεν Μου αρέσει; Φοράω ρούχα που αρμόζουν στην ηλικία Μου· γιατί να προσποιούμαι; Γιατί να μάθω από τους άλλους; Είμαι ο εαυτός Μου. Για ποιον να προσποιούμαι; Δεν είναι εξαπάτηση αυτό; Πείτε Μου, πώς θα πρέπει να είναι η ομοιότητα, η εμφάνιση, η ομιλία και η συμπεριφορά του ενσαρκωμένου Θεού έτσι ώστε να ταιριάζουν με την ταυτότητά Του; Έχετε πρότυπα γι’ αυτό; Σίγουρα έχετε, αλλιώς δεν θα βλέπατε έτσι τον Χριστό. Εγώ έχω τα πρότυπά Μου· υπερβαίνουν τα πρότυπά Μου το εύρος των αλήθεια-αρχών; (Όχι.) Γιατί κάποιοι άνθρωποι έχουν πάντα αντιλήψεις για το τι φοράω ή τρώω και διαρκώς κάνουν συνόψεις και βγάζουν ετυμηγορίες για Μένα; Δεν είναι αηδιαστικό; Γιατί Με βλέπουν έτσι; Στα μάτια τους, κάθε πράξη του Χριστού είναι λανθασμένη, είναι όλες τους αρνητικές και πάντα συμβαίνει κάτι ύποπτο με αυτές. Πρέπει να είναι πολύ μοχθηροί! Κρίνοντας από αυτήν τη σειρά διαφορετικών ταυτοτήτων, διαφορετικών οπτικών του Θεού —από το Πνεύμα του Θεού και την ουσία του ίδιου του Θεού έως την ανθρώπινη φύση του ενσαρκωμένου Θεού— δεν υπάρχει αλαζονεία ή οποιαδήποτε από τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του Σατανά στην ουσία του Θεού, ενώ ακόμη λιγότερο υπάρχει η υποτιθέμενη ανάγκη του ανθρώπου για να αποκτήσει θέση. Πέρα από τη δική Του ουσία, το πιο εξέχον χαρακτηριστικό όλων των πραγμάτων που διαθέτει ο Θεός —από το Πνεύμα Του μέχρι την ενσάρκωσή Του— είναι η ταπεινοφροσύνη και η απόκρυψή Του. Αυτή η ταπεινοφροσύνη δεν είναι προσποιητή, αυτή η απόκρυψη δεν είναι σκόπιμη αποφυγή· είναι η ουσία του Θεού, είναι ο ίδιος ο Θεός. Είτε ο Θεός βρίσκεται στο πνευματικό βασίλειο είτε είναι ενσαρκωμένος ως άνθρωπος, η ουσία Του δεν αλλάζει. Αν κάποιος δεν μπορεί να δει από αυτό πως ο ενσαρκωμένος Χριστός διαθέτει την ουσία του Θεού, τι είδους άνθρωπος είναι; Είναι άνθρωπος χωρίς πνευματική κατανόηση, είναι δύσπιστος. Βλέποντας την ουσία της ταπεινοφροσύνης και της απόκρυψης του Θεού, οι άνθρωποι σκέφτονται το εξής: «Ο Θεός δεν φαίνεται να έχει και τόσο μεγάλη εξουσία. Το να λέει κανείς πως ο Θεός είναι παντοδύναμος δεν φαίνεται και τόσο πιστευτό· καλύτερα να λέει πως είναι ισχυρός. Εφόσον δεν έχει και τόσο μεγάλη εξουσία, πώς μπορεί να είναι ο κυρίαρχος της ανθρωπότητας; Εφόσον δεν εκδηλώνει ποτέ τη θέση και την ταυτότητα του Θεού, μπορεί να νικήσει τον Σατανά; Λένε πως ο Θεός έχει σοφία. Μπορεί η σοφία να αποφασίζει για τα πάντα; Ποια είναι ανώτερη, η σοφία ή η παντοδυναμία; Μπορεί η σοφία να κλονίσει την παντοδυναμία; Μπορεί η σοφία να επηρεάσει την παντοδυναμία;» Αν και οι άνθρωποι το αναλογίζονται αυτό, δεν μπορούν να το διακρίνουν ούτε να το κατανοήσουν. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν μέσα τους κάποιες αμφιβολίες, τις οποίες σταδιακά χωνεύουν, επιζητώντας και προσπαθώντας συνεχώς να καταλάβουν αυτό το ζήτημα μέσα από τα βιώματά τους και αποκτώντας χωρίς να το συνειδητοποιούν κάποια αντιληπτική γνώση. Οι αντίχριστοι είναι οι μόνοι που, αφού αμφισβητήσουν όλες αυτές τις πτυχές της ουσίας του Θεού, όλες αυτές τις εκδηλώσεις και όλες τις πράξεις Του, όχι μόνο δεν καταφέρνουν να κατανοήσουν πως αυτή είναι η ταπεινοφροσύνη και η απόκρυψη του Θεού και πως αυτό είναι το αξιαγάπητο στοιχείο του Θεού, αλλά, αντιθέτως, αποκτούν περισσότερες αμφιβολίες για τον Θεό και Τον καταδικάζουν πιο σκληρά. Αμφισβητούν την κυριαρχία του Θεού στα πάντα, αμφισβητούν πως ο Θεός μπορεί να νικήσει τον Σατανά, αμφισβητούν πως ο Θεός μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα, αμφισβητούν πως το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών του Θεού μπορεί να ολοκληρωθεί με επιτυχία και, ακόμη περισσότερο, αμφισβητούν το γεγονός πως ο Θεός θα αποκαλυφθεί σε όλους τους ανθρώπους με τη δόξα Του. Τι κάνουν αφού αμφισβητήσουν αυτά τα πράγματα; Τα αρνούνται. Οι αντίχριστοι λένε, λοιπόν: «Η ταπεινοφροσύνη και η απόκρυψη του χριστού δεν σημαίνουν τίποτα, δεν αξίζει να εγκωμιάζονται και να επαινούνται και δεν αποτελούν την ουσία του θεού. Ο θεός δεν διαθέτει τέτοια ταπεινοφροσύνη και απόκρυψη· η ταπεινοφροσύνη και η απόκρυψη του χριστού είναι εκδηλώσεις της ανικανότητάς του. Στον κόσμο, εφόσον έχει κανείς κάποια θέση, στέφεται βασιλιάς, μαρκήσιος ή αυτοκράτορας. Ο χριστός έχει ιδρύσει τη βασιλεία του, έχει πάρα πολλούς ακόλουθους και, ταυτόχρονα, το ευαγγελικό έργο επεκτείνεται με πολύ γοργούς ρυθμούς. Αυτό δεν σημαίνει πως ο χριστός αποκτά περισσότερη δύναμη; Κρίνοντας, όμως, με βάση τις πράξεις του, δεν έχει σκοπό να αυξήσει τη δύναμή του ούτε να κατέχει τέτοια δύναμη. Είναι σαν να μην έχει την ικανότητα να κατέχει αυτήν τη δύναμη, να διαθέτει τη βασιλεία του χριστού. Μπορώ, λοιπόν, να αποκτήσω ευλογίες αν τον ακολουθήσω; Μπορώ να γίνω κύριος της επόμενης εποχής; Μπορώ να κυβερνήσω όλα τα έθνη και όλους τους λαούς; Μπορεί εκείνος να καταστρέψει αυτόν τον παλιό κόσμο και αυτήν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα; Βλέποντας τη συνηθισμένη εμφάνιση του χριστού, πώς μπορεί να πετύχει σπουδαία πράγματα;» Πάντα γεννιούνται τέτοιες αμφιβολίες στην καρδιά των αντίχριστων. Η ταπεινοφροσύνη και η απόκρυψη του Χριστού είναι πράγματα που δεν μπορούν να αποδεχτούν, να εγκρίνουν ή να δουν όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι και ιδίως οι αντίχριστοι. Οι αντίχριστοι εκλαμβάνουν την ταπεινοφροσύνη και την απόκρυψη του Θεού ως απόδειξη των αμφιβολιών που έχουν για την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, καθώς και ως απόδειξη και μοχλό πίεσης για να αρνηθούν την εξουσία του Θεού, με αποτέλεσμα να αρνούνται την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, καθώς και την ουσία του Χριστού. Αφού αρνηθούν την ουσία του Χριστού, οι αντίχριστοι αρχίζουν να κάνουν ενέργειες ενάντια στον εκλεκτό λαό του Θεού εντός της δικαιοδοσίας τους, χωρίς έλεος, επιείκεια και φόβο, ενώ ταυτόχρονα δεν αρνούνται και δεν αμφισβητούν ούτε στο ελάχιστο τις δικές τους ικανότητες, δεξιότητες ή φιλοδοξίες. Στη σφαίρα της επιρροής τους και τη σφαίρα στην οποία μπορούν να ενεργούν, οι αντίχριστοι αρπάζουν στα νύχια τους και ελέγχουν όσους μπορούν να ελέγξουν και παραπλανούν όσους μπορούν να παραπλανήσουν. Δεν δίνουν καμία απολύτως σημασία στον Χριστό και τον Θεό και κόβουν κάθε δεσμό με τον Θεό, τον Χριστό και τον οίκο του Θεού.

Πάνω σε τι συναναστρεφόμαστε κυρίως σε ό,τι αφορά αυτό το σημείο για το πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι την ταπεινοφροσύνη και την απόκρυψη του Χριστού; Στα μάτια των αντίχριστων, η ταπεινοφροσύνη και η απόκρυψη του Θεού, τις οποίες οφείλουν να κατανοήσουν οι άνθρωποι, αποτελούν τις πιο ευνοϊκές συνθήκες για να κάνουν ό,τι θέλουν και να ιδρύσουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο μέσα στον οίκο του Θεού. Ο Θεός κρύβεται στη σάρκα και αυτό το στάδιο του έργου τις έσχατες ημέρες έχει διαφορετική μορφή από εκείνο της Εποχής της Χάριτος. Αν και ο Θεός δεν κάνει σημεία και τέρατα σε αυτό το στάδιο, έχει πει πολύ περισσότερα λόγια, απείρως περισσότερα λόγια. Όπως κι αν εργάζεται ο Θεός, εφόσον είναι ενσαρκωμένος, καθώς εκτελεί το έργο Του βιώνει και τεράστια ταπείνωση. Μόνο ένας τέτοιος Θεός, ο οποίος διαθέτει θεϊκή ουσία, μπορεί να ταπεινωθεί και να κρυφτεί πραγματικά για να γίνει ένας συνηθισμένος άνθρωπος και να κάνει το έργο Του, επειδή διαθέτει την ουσία της ταπεινοφροσύνης και της απόκρυψης. Ο Σατανάς, από την άλλη, είναι τελείως ανίκανος να κάνει κάτι τέτοιο. Τι είδους σάρκα θα ενδυόταν ο Σατανάς για να κάνει έργο μεταξύ των ανθρώπων; Κατά πρώτον, θα είχε επιβλητική εμφάνιση και θα ήταν φαύλος, δόλιος και μοχθηρός. Έπειτα, πρέπει να κατέχει άριστα διάφορες στρατηγικές και τεχνικές για να παίζει με τους ανθρώπους και να τους χειραγωγεί, καθώς και διάφορα δόλια κόλπα, όπως και να είναι αρκετά αδίστακτος και κακόβουλος. Από φόβο μήπως δεν τον ξέρει κάποιος, πρέπει διαρκώς να δείχνεται μεταξύ των ανθρώπων και να βρίσκεται παντού στο προσκήνιο, όπως και πρέπει πάντα να προσπαθεί να αποκτήσει μεγαλύτερη φήμη και να αυτοπροβάλλεται. Όταν οι άνθρωποι τον αποκαλέσουν τελικά βασιλιά ή αυτοκράτορα, θα είναι ικανοποιημένος. Αυτό που κάνει ο Θεός είναι ακριβώς αντίθετο από αυτό που κάνει ο Σατανάς. Ο Θεός κάνει συνεχώς υπομονή και κρύβεται· καθώς το κάνει αυτό, ενσταλάζει τα λόγια Του και τη ζωή Του στους ανθρώπους, χρησιμοποιώντας το έλεος και τη στοργική καλοσύνη του Δημιουργού, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια, να σωθούν και να γίνουν αληθινά δημιουργήματα με κανονική ανθρώπινη φύση και κανονική ανθρώπινη ζωή. Αν και αυτό που κάνει ο Θεός είναι ανεκτίμητο για την ανθρωπότητα, ο Θεός το θεωρεί ευθύνη Του. Έτσι, ενσαρκώθηκε προσωπικά και, σαν μητέρα ή πατέρας, φροντίζει, βοηθά, στηρίζει, διαφωτίζει και φωτίζει ακούραστα τους ανθρώπους. Φυσικά, ταυτόχρονα παιδεύει, κρίνει, συμμορφώνει και πειθαρχεί τους ανθρώπους, τους παρακολουθεί να αλλάζουν μέρα με τη μέρα, να ζουν μια κανονική εκκλησιαστική ζωή μέρα με τη μέρα και να αναπτύσσονται στη ζωή μέρα με τη μέρα. Επομένως, όλα όσα κάνει ο Θεός είναι η πραγματικότητα των θετικών πραγμάτων. Μέσα στην ανθρωπότητα, οι άνθρωποι εγκωμιάζουν το τίμημα που έχει πληρώσει ο Θεός, τη μεγάλη Του δύναμη και τη δόξα Του· πότε έχει πει, όμως, ο Θεός με δικά Του λόγια στους ανθρώπους: «Έκανα το τάδε και το δείνα για την ανθρωπότητα, έχω θυσιάσει πάρα πολλά. Οι άνθρωποι πρέπει να Με εγκωμιάζουν και να Με εξυμνούν»; Απαιτεί κάτι τέτοιο ο Θεός από την ανθρωπότητα; Όχι. Αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός. Ο Θεός δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ όρους για να κάνει ανταλλαγές με τους ανθρώπους, λέγοντας: «Έστειλα τον Χριστό ανάμεσά σας, πρέπει να Του φέρεστε καλά, να ακούτε τα λόγια Του, να υποτάσσεστε σ’ Αυτόν και να Τον ακολουθείτε. Μην προκαλείτε αναστάτωση και διαταράξεις· κάντε ό,τι σας λέει να κάνετε με τον τρόπο που σας λέει να το κάνετε. Όταν όλα θα έχουν επιτευχθεί, θα πάρετε όλοι σας τα εύσημα». Έχει πει ποτέ ο Θεός τέτοιο πράγμα; Αυτήν την πρόθεση έχει ο Θεός; Όχι. Απεναντίας, οι αντίχριστοι είναι αυτοί που πάντα προσπαθούν με διάφορα μέσα να πλανέψουν, να περιορίσουν και να ελέγξουν τους ανθρώπους, να γίνουν κυρίαρχοι κάθε πτυχής τους και να τους κάνουν να εγκαταλείψουν τον Θεό για να προσέλθουν ενώπιόν τους. Οι αντίχριστοι είναι αυτοί που διακηρύσσουν και ανακοινώνουν παντού την κάθε μικρή πράξη που κάνουν. Οι αντίχριστοι όχι μόνο δεν μπορούν να κατανοήσουν, να αποδεχτούν, να εγκωμιάσουν ή να εξυμνήσουν την ταπεινοφροσύνη και την απόκρυψη του Θεού, αλλά απεχθάνονται και βλασφημούν, μάλιστα, αυτά τα πράγματα. Αυτό καθορίζεται από τη διάθεση-ουσία των αντίχριστων.

Σήμερα συναναστραφήκαμε πάνω στις τρεις εκδηλώσεις τού πώς αρνούνται οι αντίχριστοι την ουσία του Χριστού. Στο σημείο αυτό ας ολοκληρώσουμε τη συναναστροφή μας σχετικά με αυτό το θέμα. Έχετε κάποια ερώτηση; (Όχι.) Εντάξει, αντίο!

21 Νοεμβρίου 2020

Υποσημειώσεις:

α. Όταν οι Κινέζοι μιλάνε με κάποιον μικρότερό τους, βάζουν τη λέξη «Σιάο» πριν από το επίθετό του.