Σημείο ενδέκατο: Δεν αποδέχονται το κλάδεμα ούτε έχουν στάση μετάνοιας όταν κάνουν κάποιο λάθος, μα αντίθετα διαδίδουν αντιλήψεις και κρίνουν δημόσια τον Θεό (Τρίτο Μέρος)

Β. Αρνούνται να παραδεχτούν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση

Όταν κλαδεύεται ένας αντίχριστος, όχι μόνο δεν μετανιώνει, αλλά διασπείρει και αντιλήψεις και κατακρίνει φανερά. Ο πρώτος σημαντικός λόγος που το κάνει αυτό είναι ότι αρνείται να παραδεχτεί πως έχει κάνει κάποιο λάθος. Και ο δεύτερος λόγος ποιος είναι; Ότι ο αντίχριστος δεν παραδέχεται πως έχει διεφθαρμένη διάθεση. Αυτό δεν είναι πιο σοβαρό και πιο χειροπιαστό απ’ το ότι δεν παραδέχεται πως έχει κάνει κάποιο λάθος; Το ελάχιστο που πρέπει να γνωρίζει κάποιος που αποδέχεται το έργο του Θεού, που αποδέχεται την κρίση και την παίδευση του Θεού, είναι να παραδεχτεί, κατ’ αρχάς, ότι οι άνθρωποι είναι διεφθαρμένοι, ότι τους έχει διαφθείρει ο Σατανάς, ότι δεν έχουν λογική και ανθρώπινη φύση, ότι δεν κατέχουν την αλήθεια ούτε γνωρίζουν τον Θεό και ότι αυτοί είναι που αντιστέκονται στον Θεό. Μόνο οι αντίχριστοι δεν θα παραδέχονταν ποτέ ότι έχουν πολύ βαθιά διαφθορά και ότι όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι ανήκουν στον Σατανά, αλλά ούτε θα παραδέχονταν ποτέ, βέβαια, ότι οι ίδιοι είναι διάβολοι και σατανάδες. Πιο συγκεκριμένα, σε περιπτώσεις που οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να κάνουν αυτοκριτική, να φτάσουν στην αυτογνωσία και να αποδεχτούν το κλάδεμα, οι αντίχριστοι δεν μπορούν καν να παραδεχτούν πως έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Αυτό αποτελεί σοβαρό πρόβλημα. Γιατί το λέω σοβαρό; Αφού οι αντίχριστοι δεν είναι ικανοί να αναγνωρίσουν την αλήθεια και ούτε πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, κατά βάθος δεν αποδέχονται τίποτα από όσα λένε τα λόγια του Θεού. Κάποιοι λένε: «Πώς μπορείς και λες ότι δεν τα αποδέχονται αυτά; Παραδέχτηκαν ότι ήταν διάβολοι και σατανάδες, ότι ήταν εχθροί του Θεού». Μετράει αυτό για παραδοχή; Ακόμα κι ένας άπιστος μπορεί να πει ότι δεν είναι καλός άνθρωπος· λογίζεται, όμως, αυτό για παραδοχή ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση; Δεν λογίζεται. Για να παραδεχτείς αληθινά ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση, πρώτα πρέπει να μάθεις τι άνθρωπος είσαι. Πρέπει, επίσης, να μπορέσεις να συσχετίσεις τον εαυτό σου με τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις που περιγράφει ο Θεός σε διάφορα επίπεδα και, κατόπιν, να αναγνωρίσεις τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις όσο βρίσκεσαι σε διαφορετικές καταστάσεις. Αυτές δεν είναι κάποιες χειροπιαστές εκδηλώσεις; (Ναι.) Ένας αντίχριστος, όμως, δεν τα διαθέτει αυτά τα πράγματα, επειδή δεν παραδέχεται τα λόγια του Θεού, αλλά, αντίθετα, τα απεχθάνεται. Γι’ αυτό, το μόνο που κάνει είναι να ακούει τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις της ανθρωπότητας και τέλος· ποτέ δεν κάνει αυτοκριτική, δεν εξετάζει τον εαυτό του ούτε τον αντιπαραβάλλει με αυτά τα λόγια βαθιά μέσα του. Με άλλα λόγια, δεν αναλύει και δεν αντιπαραβάλλει τις διάφορες εκδηλώσεις, σκέψεις, οπτικές και τους διάφορους σκοπούς του με τα συγκεκριμένα λόγια του Θεού· δεν κάνει απολύτως τίποτα απ’ όλα αυτά. Τι σημαίνει ότι δεν τα κάνει όλα αυτά; Σημαίνει ότι τα λόγια που έχει πει ο Θεός τα θεωρεί απλώς έναν τρόπο να θέσει κανείς τα πράγματα, μια διαφορετική οπτική· τα θεωρεί απλώς έναν διαφορετικό τρόπο να περιγράψει κανείς τις διαθέσεις, την προσωπικότητα, τους τρόπους άσκησης και την ουσία του ανθρώπου και σε καμία περίπτωση δεν είναι το κριτήριο που καθορίζει τις διαθέσεις του ανθρώπου. Αυτή ήταν μια ακριβής περιγραφή του ότι οι αντίχριστοι δεν θεωρούν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Οι αντίχριστοι στο μυαλό τους κατανοούν μόνο κατά προσέγγιση το γεγονός ότι ο Θεός εκθέτει τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις της ανθρωπότητας, αλλά κατά βάθος δεν το αποδέχονται ποτέ. Από τη στιγμή που δεν το αποδέχονται, όταν κάτι τους συμβαίνει, άραγε μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα λόγια του Θεού για να συγκρατήσουν τη διάθεσή τους, να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο ασκούνται και να απαλλαγούν απ’ τις λανθασμένες οπτικές τους; Σε καμία περίπτωση. Οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται την αλήθεια, με αποτέλεσμα να μην παραδέχονται ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Ας πάρουμε για παράδειγμα την αλαζονεία: Τα λόγια του Θεού που εκθέτουν αυτήν τη διάθεση αναφέρονται σε κάποιους απ’ τους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται και αποκαλύπτεται στον άνθρωπο. Κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια και αναγνωρίζει ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια θα σταθμίσει τη δική του συμπεριφορά και διάθεση με βάση τα συγκεκριμένα λόγια του Θεού. Θα τα σταθμίσει όλα αυτά ξανά και ξανά και μετά θα παραδεχτεί το εξής: «Έχω αλαζονική διάθεση. Τέτοια διάθεση αποκάλυψα όταν έκανα αυτό το πράγμα. Οι συγκεκριμένες σκέψεις, πράξεις και στάσεις μου είναι αλαζονικές. Αυτοί οι τρόποι με τους οποίους μεταχειρίζομαι τους άλλους, με τους οποίους κάνω το έργο μου και προσεγγίζω το καθήκον μου είναι αλαζονικοί». Αυτό δεν αποτελεί αναγνώριση ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια; (Ναι.) Θεωρεί τα λόγια του Θεού πρότυπο και τα χρησιμοποιεί για να βρει αντιστοιχίες με τη δική του συμπεριφορά· όποτε βρίσκει μια συσχέτιση, παραδέχεται ασυνείδητα ότι έχει μια διεφθαρμένη διάθεση, ότι όλα όσα λέει ο Θεός είναι αληθινά και καθόλου ψεύτικα. Προς το παρόν, ας μην ασχοληθούμε με το κατά πόσον μπορούν οι άνθρωποι να χρησιμοποιήσουν τα λόγια του Θεού για να απαλλαγούν απ’ τη διεφθαρμένη τους διάθεση, εφόσον έχουν παραδεχτεί ότι έχουν τέτοια διάθεση. Αρχικά, ας μιλήσουμε μόνο για το αν παραδέχονται ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Όσον αφορά την παραδοχή, οι περισσότεροι άνθρωποι που διαθέτουν ορθολογισμό, συνείδηση και κανονικό τρόπο σκέψης μπορούν να αποκτήσουν διαφώτιση και φώτιση από τα λόγια του Θεού και, στη συνέχεια, να αποδεχτούν ασυνείδητα τα λόγια του Θεού και να πουν «Αμήν» σ’ αυτά, να παραδεχτούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια κι έτσι να παραδεχτούν ότι οι ίδιοι είναι διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα με διεφθαρμένη διάθεση και να κάνουν υπόκλιση ενώπιον του Θεού. Μόλις παραδεχτούν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, θα τηρήσουν μια σωστή, πρέπουσα στάση απέναντι στον Θεό, απέναντι στην αλήθεια και κυρίως απέναντι στο κλάδεμα. Δηλαδή, παράλληλα με την παραδοχή ότι έχουν μια διεφθαρμένη διάθεση, όταν κλαδεύονται θα μπορούν να υποταχθούν αθέλητα και υποσυνείδητα μέσα απ’ την καρδιά τους σ’ αυτό το κλάδεμα και να το δεχτούν με προθυμία. Υπάρχουν, μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι που αποζητούν να τους συγκρατήσουν και να τους πειθαρχήσουν οι άλλοι μέσα από το κλάδεμα και αναπτύσσουν με πολύ φυσικό τρόπο θετικά συναισθήματα απέναντι στο κλάδεμα, τηρώντας θετική και ενεργητική στάση απέναντι σε αυτό. Αυτοί είναι κανονικοί άνθρωποι. Οι μόνοι που δεν είναι κανονικοί άνθρωποι είναι οι αντίχριστοι· οι άνθρωποι αυτοί δεν αποδέχονται τα λόγια του Θεού, πολλές φορές τα σνομπάρουν με απαξίωση και βαθιά μέσα τους αντιστέκονται σ’ αυτά, τα κρίνουν και τα καταδικάζουν. Έτσι, λοιπόν, τηρούν την ίδια στάση απέναντι στο γεγονός ότι ο Θεός εκθέτει και χαρακτηρίζει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου. Ποια στάση, δηλαδή; Ας πάρουμε, για παράδειγμα, το γεγονός ότι ο Θεός λέει πως οι άνθρωποι έχουν αλαζονική διάθεση και αναφέρεται στις συγκεκριμένες εκδηλώσεις της. Ένας αντίχριστος, μόλις ακούσει γι’ αυτές τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις, όχι μόνο αρνείται να το αποδεχτεί, αλλά φτάνει και στο σημείο να περιφρονήσει αυτές τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις που αναφέρει ο Θεός. Γιατί το κάνει αυτό; Επειδή ακολουθεί τη λογική του Σατανά, δηλαδή τη στάση του Σατανά απέναντι στην αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Λέει: «Εσύ το λες αλαζονεία, αλλά ποιος από όσους είναι ικανοί δεν κάνει φιγούρα; Ποιος από όσους έχουν ταλέντο στην ηγεσία δεν μιλάει επιβλητικά; Ποιος από όσους έχουν θέση δεν κάνει λίγη φιγούρα; Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι και τόσο σημαντικό. Όλα αυτά τα πράγματα είναι απολύτως κανονικά στον κόσμο των απίστων, εδώ όμως όλοι κάνετε την τρίχα τριχιά. Επίσης, το να ενεργεί κανείς χωρίς να συζητάει τα πράγματα με τους άλλους λογίζεται στ’ αλήθεια ως αλαζονεία; Κάνει πραγματικά του κεφαλιού του; Οι άνθρωποι που έχουν τις ικανότητες πρέπει να κάνουν κουμάντο και το να μπορείς να μονοπωλείς την εξουσία ονομάζεται ικανότητα. Τι νόημα έχει να συζητάω το οτιδήποτε μ’ εσάς τους συνηθισμένους ανθρώπους; Τι ξέρετε εσείς; Δεν είμαι, λοιπόν, αλαζόνας· είμαι απλώς ικανός και επιδέξιος. Αυτό ονομάζεται ηγετική ικανότητα και πρόκειται για έμφυτο ταλέντο. Έχω τόσο μεγάλες ικανότητες που μπορώ να κάνω τα πάντα. Όποιες κι αν είναι οι συνθήκες και σε όποια ομάδα κι αν βρίσκομαι, μπορώ να αναλάβω την ηγεσία· αυτό θα πει να είσαι ταλαντούχος! Οι ταλαντούχοι άνθρωποι δεν πρέπει να ποδοπατιούνται ούτε να εκτίθενται. Αντίθετα, σε όποια ομάδα και αν βρίσκονται, πρέπει να τους προτείνουν, να τους εξυψώνουν και να τους δίνουν σημαντικό ρόλο! Αφού είναι ικανοί και ταλαντούχοι με ηγετικές ικανότητες, πρέπει να έχουν τη συμπεριφορά του επικεφαλής, του αρχηγού. Αν τα κρύβουν όλα αυτά, δεν είναι σαν να φοράνε προσωπείο;» Με βάση αυτήν τη στρεβλή συλλογιστική και αυτές τις αιρέσεις κρίνει και καταδικάζει το γεγονός ότι ο Θεός αποκαλύπτει την αλαζονική διάθεση, άρα, ό,τι κι αν πεις, δεν πρόκειται ποτέ να αναγνωρίσει τις διάφορες εκδηλώσεις των διεφθαρμένων διαθέσεων που περιγράφει και ορίζει ο Θεός. Σκέφτεται: «Αυτό που είπε ο θεός δεν είναι παρά ένας τρόπος να θέσει κανείς τα πράγματα. Είναι σχετικά θετικός, ορθόδοξος και παραδοσιακός, αλλά δεν μπορεί να οριστεί ως η αλήθεια. Ταιριάζει μόνο σε ορισμένους ανθρώπους. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι είναι αρκετά άδολοι και δεν έχουν κανένα ταλέντο, δεν είναι ιδιαίτερα ικανοί ή έξυπνοι, ενώ ούτε ηγετικές ικανότητες έχουν. Αν δεν έχουν τον κατάλληλο συνεργάτη, χρειάζεται να συμβουλευτούν άλλους για να δράσουν και, αν δεν το κάνουν, δεν μπορούν να επωμιστούν το έργο τους· σ’ αυτού του είδους τους ανθρώπους ταιριάζουν τα λόγια του θεού». Όλα τα επιχειρήματα αυτού του είδους είναι σατανικές αιρέσεις και πλάνες.

Εφόσον οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν ποτέ ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, όποτε τα ακούσουν, απλώς ενεργούν μηχανικά· είναι σαν τους Φαρισαίους, χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού για να κρατήσουν τα προσχήματα. Κατά βάθος, δεν τα αποδέχονται ούτε τα μετατρέπουν σε ζωή τους και σε στόχο της άσκησής τους. Γι’ αυτόν τον λόγο, όταν ένας αντίχριστος κάνει ένα σφάλμα, δεν παραδέχεται ότι έκανε κάποιο λάθος μόλις τον κλαδέψεις και τον εκθέσεις γι’ αυτό, αλλά και ούτε αποδέχεται το κλάδεμα σχετικά με τη διάθεση και την ουσία που αποκάλυψε στο συγκεκριμένο ζήτημα. Όπως ακριβώς αρνείται ένας αντίχριστος να παραδεχτεί ότι έκανε κάποιο λάθος, έτσι και όταν αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση, θα βρει πάντοτε κάποιον λόγο, κάποια δικαιολογία, κάποια εξήγηση για να αρνηθεί ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση. Για παράδειγμα, όταν αποκαλύπτει μια αλαζονική διάθεση σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα, λέει πως βιαζόταν, πως δεν διάλεξε τα σωστά λόγια και πως ανέβασε λίγο τον τόνο της φωνής του. Όταν κάποιος πει ότι φέρθηκε δόλια σε κάποιο άλλο ζήτημα και δεν ήταν ξεκάθαρος, τότε λέει πως οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν χαμηλό επίπεδο, οπότε αν εκείνος έλεγε τι συνέβαινε, οι άλλοι δεν θα τον καταλάβαιναν και θα παρερμήνευαν αυτά που θα τους έλεγε και γι’ αυτόν τον λόγο δεν ήταν ξεκάθαρος. Όποια διεφθαρμένη διάθεση κι αν αποκαλύψει, πάντα μπορεί να βρει δικαιολογίες και εξηγήσεις. Συμπερασματικά, όποια διεφθαρμένη διάθεση κι αν αποκαλύψει, όσο φανερή και όσο σοβαρή κι αν είναι, δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχτεί ότι πρόκειται για διεφθαρμένη διάθεση. Οι αντίχριστοι λένε πολλές φορές ψέματα, άλλα λένε μπροστά στους άλλους και άλλα πίσω από την πλάτη τους, και κανένας δεν μπορεί να καταλάβει και δεν ξέρει πότε λένε την αλήθεια και πότε ψέματα. Πάντως, δεν παραδέχονται ποτέ ότι είναι δόλιοι και ανειλικρινείς. Αντίθετα, πολλές φορές δικαιολογούν τον εαυτό τους και εξηγούν ότι είναι εντελώς άδολοι, ότι είναι εξαιρετικά ειλικρινείς απέναντι στους άλλους και ότι, όταν κάποιος άλλος έχει τις όποιες δυσκολίες, θέλουν πάρα πολύ να τον βοηθήσουν από την καλή τους την καρδιά. Οι αντίχριστοι όχι μόνο δεν παραδέχονται ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, αλλά επίσης προσπαθούν πάντα να εξωραΐσουν τον εαυτό τους, κομπάζοντας για το πόσο καλοί και ευγενικοί είναι. Όχι μόνο δεν παραδέχονται ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, αλλά ταυτόχρονα υπερηφανεύονται και για το πόσο σπουδαίοι είναι στο να επηρεάζουν τους ανθρώπους, πόσο καλοί είναι στο να αποκτούν την εύνοια των άλλων και στο να κερδίζουν την καρδιά των ανθρώπων. Καυχιούνται για το πόσο καλοί είναι στη στρατηγική και για τις ικανότητές τους όταν ενεργούν και μιλούν ανάμεσα στους ανθρώπους, για το ότι κανείς δεν μπορεί να τα πάει καλύτερα και να τους ξεπεράσει, για το ότι αυτοί είναι οι καταλληλότεροι για τη δουλειά τους. Όταν ένας αντίχριστος πληρώσει ένα μικρό τίμημα, όταν είναι σε θέση να κηρύττει κάποια μεγαλόπνοα δόγματα και θεωρίες και όταν για λίγο καιρό κάνει κάτι που παραπλανά τους ανθρώπους και κάνει τους περισσότερους να τον εκτιμήσουν, τότε θα νομίζει ότι έχει συγκαλύψει επιτυχώς τη διεφθαρμένη του διάθεση και ότι έχει καταφέρει να κάνει τους άλλους να αγνοήσουν τη διεφθαρμένη του διάθεση. Με βάση, λοιπόν, αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων και τη συγκεκριμένη κατανόηση και στάση που τηρούν απέναντι στη διεφθαρμένη διάθεσή τους, όταν κλαδεύονται η πρώτη τους αντίδραση θα είναι να εναντιωθούν και να αντισταθούν, να βάλουν τα δυνατά τους για να αποκαταστήσουν το όνομά τους. Σαν να μην έφτανε το γεγονός ότι αρνούνται να παραδεχτούν τη ζημιά που έχουν προκαλέσει στο έργο της εκκλησίας, δεν πρόκειται να παραδεχτούν ούτε τη διεφθαρμένη διάθεση που αποκάλυψαν σ’ αυτό το ζήτημα ούτε το σφάλμα που διέπραξαν επειδή τους εξανάγκασε η διεφθαρμένη διάθεσή τους. Αν λάβουμε υπόψη αυτήν την εκδήλωση και την ουσία των αντίχριστων, άραγε υπάρχει πιθανότητα να καταφέρουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους; (Δεν υπάρχει.)

Έχω γνωρίσει κάποιους αντίχριστους που κάνουν λάθη στο έργο τους, που είναι τεμπέληδες, που δεν εκτελούν το έργο τους και αμελούν συγκεκριμένα καθήκοντα, ενώ παράλληλα το παίζουν αφεντικά, διαπράττουν παραπτώματα λόγω της απερισκεψίας τους και κάνουν τα πάντα όπως θέλουν αυτοί. Τέτοιοι αντίχριστοι, όταν κλαδεύονται γι’ αυτά, εκ πρώτης όψεως δείχνουν να συμμορφώνονται απόλυτα, αλλά παρασκηνιακά δεν έχουν μετανιώσει καθόλου. Αν κρίνουμε από την αμετανόητη στάση τους, δεν έχουν αποδεχτεί το κλάδεμα ούτε στο ελάχιστο. Αν κρίνουμε απ’ το ότι δεν αποδέχονται το κλάδεμα, δεν έχουν εξετάσει ποτέ ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτουν. Αντίθετα, μετά το κλάδεμα, συνεχίζουν να κάνουν ό,τι θέλουν, να τα κάνουν όλα όπως θέλουν, να χειραγωγούν με ύπουλο τρόπο, να εξαπατούν τους άνωθεν και τους κάτωθέν τους, να ιδρύουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο και να απολαμβάνουν ειδικά προνόμια, χωρίς να κάνουν την παραμικρή αλλαγή. Για ποιον λόγο δεν κάνουν την παραμικρή αλλαγή; Ο λόγος είναι ακριβώς το ότι δεν παραδέχονται ούτε κατά διάνοια ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση ούτε αποδέχονται την αλήθεια· οπότε, εκμεταλλεύονται την ευκαιρία που έχουν να αποκτήσουν μεγάλη εξουσία και αξιοποιούν στο έπακρο το γεγονός ότι έχουν αυτήν την εξουσία, ενώ κατόπιν επωφελούνται από εκείνο το διάστημα για να κάνουν ό,τι θέλουν, να βάλουν τα δυνατά τους για να κάνουν κακά πράγματα και να αναστατώσουν το έργο του οίκου του Θεού, καθώς και να υπονομεύσουν την κανονική τάξη του οίκου Του. Παρόλο που απολαμβάνουν πάρα πολλά πράγματα σε υλικό επίπεδο στον οίκο του Θεού, δεν κάνουν τίποτα καλό. Πέρα απ’ το ότι επιφανειακά κάνουν λίγο έργο, τι κάνουν στα κρυφά; Συγκαλούν συναθροίσεις, κηρύττουν λόγια και δόγματα, αλλά και ανακατεύονται σε άσχετες υποθέσεις· εκτός απ’ αυτό, κάθονται και το παίζουν αφεντικά. Δεν εκτελούν κανένα από τα συγκεκριμένα έργα που τους έχει αναθέσει ο Άνωθεν και δεν παρουσιάζονται αυτοπροσώπως για να δώσουν αναλυτικές οδηγίες, να επιβλέψουν ή να καθοδηγήσουν. Απλώς διατάζουν τους άλλους από ψηλά και, καμιά φορά, όταν δεν έχουν πια άλλη επιλογή, εμφανίζονται στον χώρο εργασίας για να διευθετήσουν ορισμένα πράγματα και να δώσουν κάποιες κατευθύνσεις. Αυτό δεν είναι παρά μια παροδική εκδήλωση ενθουσιασμού και αμέσως μετά γίνονται άφαντοι. Όταν προάγουν κάποιον ή όταν τοποθετούν κάποιον σ’ ένα πόστο, δεν επιτρέπεται κανείς να διαφωνήσει ή να πει ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είναι καλός, ενώ οι αντίχριστοι δεν πρόκειται ποτέ να ελέγξουν ή να επιβλέψουν το έργο αυτού του ανθρώπου. Όσο άσχημα πράγματα κι αν κάνει αυτός που έχουν προαγάγει ή που έχουν τοποθετήσει, δεν αφήνουν κανέναν να τον εκθέσει, δεν μπορεί κανείς να τον απαλλάξει απ’ τα καθήκοντά του και δεν επιτρέπεται σε κανέναν να τον καταγγείλει. Όποιος καταγγείλει αυτόν τον άνθρωπο γίνεται αυτομάτως αντίπαλός τους. Όσο μεγάλη ζημιά και αναστάτωση κι αν προκαλεί στο έργο της εκκλησίας ο άνθρωπος που χρησιμοποιούν, οι αντίχριστοι θα βάλουν τα δυνατά τους για να τον προστατέψουν και, αν δεν τα καταφέρουν, τότε θα φροντίσουν να απομακρυνθούν γρήγορα από εκείνον τον άνθρωπο και να αποποιηθούν γρήγορα την ευθύνη. Ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, είτε το κάνουν μπροστά στα μάτια των άλλων είτε πίσω απ’ την πλάτη τους, δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Είναι δύσπιστοι, δαίμονες και ζωντανοί σατανάδες και, παρ’ όλα αυτά, επιθυμούν ξεδιάντροπα να καταλάβουν κάποιο αξίωμα και να απολαύσουν τα οφέλη της θέσης· είναι χαραμοφάηδες που παρασιτούν στον οίκο του Θεού. Υπάρχουν ακόμα και κάποιοι που, αφότου κλαδευτούν και δουν ότι δεν θα μπορέσουν να διατηρήσουν τη θέση τους, νιώθουν αποθαρρημένοι, απογοητευμένοι και πεσμένοι. Γιατί νιώθουν πεσμένοι; Γιατί νιώθουν αποθαρρημένοι; Επειδή δεν μπορούν να διατηρήσουν τη θέση τους, επειδή έχασαν την ευκαιρία να απολαμβάνουν ειδικά προνόμια και ειδική μεταχείριση, επειδή κανείς δεν τους εκτιμά πια και επειδή οι μέρες που έπαιζαν με την εξουσία ανήκουν στο παρελθόν. Θα χρειαστεί να αρχίσουν να κάνουν τα πάντα μόνοι τους, δεν θα έχουν πια τη δυνατότητα να στέκονται και να δίνουν εντολές. Δεν νιώθουν ούτε τύψεις ούτε στενοχώρια για τις κακές συνέπειες που προκαλεί η διεφθαρμένη τους διάθεση. Αντιθέτως, στενοχωριούνται, δακρύζουν και έχουν μια αίσθηση απώλειας επειδή δεν θα μπορούν πια να απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης. Υπάρχουν, μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι που, αφού απαλλαγούν από τα καθήκοντά τους, έχουν το θράσος να ζητάνε επανειλημμένα άλλη μια ευκαιρία. Πείτε Μου, είναι δυνατόν να δοθεί κι άλλη ευκαιρία σε τέτοιους ανθρώπους; Τι σκοπεύουν να κάνουν μ’ αυτήν την ευκαιρία; Να ζουν εις βάρος της εκκλησίας, να είναι χαραμοφάηδες και να ενεργούν απερίσκεπτα. Μήπως, αν τους δινόταν άλλη μια ευκαιρία, θα μπορούσαν να γνωρίσουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους; Θα μπορούσαν να αποκτήσουν αυτογνωσία; (Όχι.) Αν τους δινόταν άλλη μια ευκαιρία, θα αποκτούσαν καθόλου φιλότιμο; Θα άλλαζε ο χαρακτήρας τους; Αν είχαν άλλη μια ευκαιρία, θα άρχιζαν να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και δεν θα προσπαθούσαν πια να ιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο; (Όχι, δεν θα το έκαναν.) Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα έκαναν· δεν είναι τελειωμένοι; Αν κλαδευόσασταν εσείς και το ζήτημα ήταν τόσο σοβαρό ώστε ο Άνωθεν να μην έχει άλλη επιλογή απ’ το να σας απαλλάξει απ’ τα καθήκοντά σας, τι θα σκεφτόσασταν; (Ότι πρέπει όντως να με απαλλάξει, επειδή έχω πολύ μοχθηρή φύση, έχω κάνει πολλά πράγματα που παραβιάζουν τις αρχές και αποτελούν αντίσταση στον Θεό, έχω κάνει πολύ κακό και έχω ζημιώσει πολύ το έργο της εκκλησίας. Είναι σωστό να με απαλλάξει.) Κάποιος που έχει λογική θα έκανε πρώτα την εξής αυτοκριτική: «Τι ακριβώς έκανα όλο αυτό το διάστημα; Γιατί κλαδεύτηκα; Ήταν όντως σωστό το ότι με κλάδεψαν επειδή έκανα αυτά τα πράγματα; Ήταν σωστά όσα είπε εκείνος ο άνθρωπος όταν με κλάδεψε; Πώς θα πρέπει να τα αποδεχτώ; Πώς πρέπει να προσεγγίσω αυτό το κλάδεμα;» Έπειτα, θα εξέταζε τι είχε κάνει πραγματικά, αν αυτά που έκανε εμπεριείχαν οποιεσδήποτε νοθεύσεις της ανθρώπινης θέλησης, αν χαρακτηρίζονταν από συνείδηση και λογική, αν αυτά που έκανε ήταν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, πόσα απ’ αυτά που έκανε εναρμονίζονταν με τις απαιτήσεις του Θεού και πόσα πράγματα έκανε σύμφωνα με τη δική του θέληση. Ένας άνθρωπος με λογική οφείλει να εξετάζει αυτές τις πτυχές και όχι να αναλώνεται στο αν έχασε τη θέση του, αν ο οίκος του Θεού τού φέρθηκε δίκαια, τι γνώμη θα έχουν οι άνθρωποι γι’ αυτόν αν δεν έχει θέση ή τι προοπτικές και τι προορισμό θα έχει. Ένας άνθρωπος με λογική δεν θα αναλωνόταν σε τέτοια πράγματα.

Μα καλά, πόσο ξεδιάντροποι είναι κάποιοι αντίχριστοι; Αν, μόλις απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους, οι αδελφοί και οι αδελφές πάψουν να τους φέρονται τόσο σεβαστικά, εάν δεν είναι τόσο ζεστοί και ευγενικοί, αλλά αντίθετα είναι ψυχροί και τους αγνοούν, τότε αυτοί οι αντίχριστοι δεν θα το αντέξουν. Γιατί είναι τόσο μυγιάγγιχτοι γι’ αυτά τα πράγματα, ενώ για τη διεφθαρμένη διάθεσή τους δεν έχουν τόση ευαισθησία; Μήπως αυτό είναι κομμάτι της φύσης τους; Έχουν αξιοπρέπεια; Έχουν αισχύνη; (Όχι.) Τα δύο πιο πολύτιμα πράγματα στην ανθρώπινη φύση είναι η αισχύνη και η εντιμότητα. Ένας αντίχριστος δεν έχει ίχνος από αυτά τα δύο. Οι αντίχριστοι είναι αναίσχυντοι, και, όσο κι αν αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις, όσο κακό κι αν διαπράττουν, δεν νιώθουν απολύτως τίποτα, δεν νιώθουν καθόλου ενοχές, αλλά αντίθετα θέλουν να μείνουν περισσότερο και να ζουν σαν παράσιτα στον οίκο του Θεού. Αφού κλαδευτούν και εκτεθούν, αφού απαλλαγούν απ’ τα καθήκοντά τους και χάσουν τη θέση τους, συνεχίζουν να θέλουν να τους τιμούν οι αδελφοί και οι αδελφές με σεβασμό και ευγένεια. Δεν είναι παράλογο αυτό; Σας φαίνεται αηδιαστική αυτή η εκδήλωση των αντίχριστων; (Ναι.) Κάθε άνθρωπος νιώθει ένα αίσθημα απώλειας όταν κλαδεύεται, ειδικά αν απαλλάσσεται απ’ τα καθήκοντά του και χάνει τη θέση του. Νιώθει ότι βρίσκεται σε δύσκολη θέση και έχει ντροπιαστεί λιγάκι μπροστά στους άλλους, ενώ νιώθει πολύ αμήχανα για να αντικρύσει τον οποιονδήποτε. Παρ’ όλα αυτά, όποιος έχει αισχύνη δεν πρόκειται να ξεστομίσει στρεβλά επιχειρήματα. Τι σημαίνει ότι δεν θα ξεστομίσει στρεβλά επιχειρήματα; Σημαίνει ότι μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα σωστά, χωρίς να σκέφτεται και να μιλάει με στρεβλό τρόπο για τίποτα, αλλά να αναγνωρίσει με ειλικρίνεια τα λάθη του και να αντιμετωπίσει το ζήτημα δίκαια και ορθολογικά. Τι σημαίνει δίκαια και ορθολογικά; Σημαίνει ότι, εφόσον σε κλάδεψαν για κάτι, λογικά υπάρχει κάποιο πρόβλημα με ό,τι έκανες· βάζοντας στην άκρη την όποια διεφθαρμένη διάθεση έχεις, ας πούμε απλά ότι, αν στο συγκεκριμένο ζήτημα τα έκανες μαντάρα, τότε σίγουρα έχεις κάποιες ευθύνες γι’ αυτό. Εφόσον, λοιπόν, έχεις κάποιες ευθύνες, πρέπει να τις αναλάβεις και να παραδεχτείς αυτό που έκανες. Μόλις το παραδεχτείς, θα πρέπει να εξετάσεις τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς: «Ποια διεφθαρμένη διάθεση αποκάλυψα σ’ αυτό; Εάν δεν με καθοδηγούσε μια διεφθαρμένη διάθεση, τότε μήπως οι πράξεις μου ήταν νοθευμένες απ’ την ανθρώπινη θέληση; Μήπως αιτία ήταν η ανοησία; Ή μήπως είχε να κάνει με την επιδίωξή μου, με το μονοπάτι στο οποίο βαδίζω;» Για να μπορεί κανείς να εξετάζει έτσι τον εαυτό του πάει να πει ότι έχει ορθολογισμό και αισχύνη και ότι βλέπει τα πράγματα δίκαια, αντικειμενικά, με τρόπο που ανταποκρίνεται στα γεγονότα. Και αυτά ακριβώς είναι που δεν έχουν οι αντίχριστοι. Εκείνοι, όταν τους κλαδεύουν, το πρώτο που σκέφτονται είναι το εξής: «Πώς μπόρεσες να κλαδέψεις τόσο ανελέητα έναν αξιοσέβαστο επικεφαλής όπως εγώ μπροστά σε τόσους ανθρώπους, εκθέτοντας, μάλιστα, και το ατιμωτικό μυστικό μου; Πού είναι το κύρος μου ως επικεφαλής; Δεν το εξαφάνισες τώρα που με κλάδεψες; Ποιος θα με ακούει από δω και πέρα; Αν δεν μ’ ακούει κανένας, πώς μπορώ να έχω οποιαδήποτε θέση ως επικεφαλής; Ένα ανδρείκελο θα είμαι και τίποτ’ άλλο, έτσι δεν είναι; Πώς θα μπορώ να απολαμβάνω πια τα οφέλη της θέσης; Δεν θα μπορώ πια να απολαμβάνω τα πράγματα που μου προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές, έτσι δεν είναι;» Είναι σωστή αυτή η ιδέα; Συμφωνεί με την αλήθεια; Δικαιολογείται; (Όχι.) Δείχνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει λογική και ξεστομίζει στρεβλά επιχειρήματα. Τι εννοείς με τον όρο κύρος; Τι είναι ο επικεφαλής; Δεν μπορεί να μην είσαι διεφθαρμένος, έτσι δεν είναι; Τι εννοείς λέγοντας ότι «εξέθεσα το ατιμωτικό μυστικό σου»; Ποιο είναι το ατιμωτικό μυστικό σου; Είναι η διεφθαρμένη διάθεσή σου. Η διεφθαρμένη διάθεσή σου είναι η ίδια με του καθενός· αυτό είναι το ατιμωτικό μυστικό σου. Δεν έχεις κάτι το διαφορετικό εσύ, δεν είσαι ανώτερος από τους άλλους. Ο οίκος του Θεού απλώς είδε ότι έχεις κάποιο επίπεδο και μπορείς να κάνεις λίγο έργο, οπότε σε προήγαγε, σε καλλιέργησε και σου έδωσε ένα ειδικό φορτίο, λίγα περισσότερα για να επωμιστείς. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως, μόλις αποκτάς θέση, παύεις να έχεις διεφθαρμένη διάθεση. Εντούτοις, οι αντίχριστοι αρπάζονται απ’ αυτό και λένε: «Τώρα που έχω θέση, δεν πρέπει να με κλαδέψεις, ειδικά μπροστά σε τόσους ανθρώπους, αφού έτσι οι περισσότεροι θα ανακαλύψουν την πραγματική μου κατάσταση». Δεν είναι ένα στρεβλό επιχείρημα αυτό; Πού μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η προσέγγιση; Έξω στην κοινωνία, όταν εγκωμιάζεις κάποιον, πρέπει να τον παινεύεις σαν να είναι τέλειος και να εδραιώσεις γι’ αυτόν μια εικόνα τελειότητας, χωρίς το παραμικρό ψεγάδι. Δεν είναι παραπλανητικό αυτό; Θα το έκανε αυτό ο οίκος του Θεού; (Όχι.) Αυτό είναι κάτι που κάνει ο Σατανάς και απαιτούν και οι αντίχριστοι. Ο Σατανάς δεν διαθέτει λογική, ενώ από τη συγκεκριμένη άποψη ούτε οι αντίχριστοι διαθέτουν λογική. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά διατυπώνουν στρεβλά επιχειρήματα και εγείρουν υπερβολικές απαιτήσεις. Προκειμένου να προστατέψουν τη θέση τους, ζητάνε από τον Άνωθεν να είναι προσεκτικός σχετικά με το πώς και σε ποιες περιπτώσεις κλαδεύονται, αλλά και με τι ύφος. Είναι απαραίτητο αυτό; Είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι και κλαδεύονται για κάτι που είναι αληθινό και πραγματικό. Τι λόγος υπάρχει να γίνει με συγκεκριμένο τρόπο; Δεν θα ήταν επιζήμιο για τους αδελφούς και τις αδελφές αν επαινούνταν αυτοί οι άνθρωποι; Πρέπει αυτοί οι τόσο κακοί άνθρωποι να επαινούνται και να προστατεύεται η θέση τους, προκειμένου να μπορούν να διαπράττουν παραπτώματα ανάμεσα στους κάτωθεν μέσα στην απερισκεψία τους και να ιδρύουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια; Θα ήταν δίκαιο αυτό για τους αδελφούς και τις αδελφές; Είναι υπεύθυνη στάση απέναντί τους αυτό; Όχι, δεν είναι υπεύθυνη στάση απέναντί τους. Οπότε, ένας αντίχριστος που συμπεριφέρεται έτσι, που σκέφτεται έτσι και που θέτει τέτοιες απαιτήσεις δεν είναι παρά κάποιος που ξεστομίζει στρεβλά επιχειρήματα και προκαλεί σκοπίμως προβλήματα, χωρίς καμία αισχύνη. Όταν ένας αντίχριστος κλαδεύεται για κάποιο λάθος που έκανε, δεν παραδέχεται ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση ούτε εξετάζει ποια διεφθαρμένη διάθεση τον οδήγησε να κάνει κάτι τέτοιο. Αφού ξεστομίσει ένα σωρό στρεβλά επιχειρήματα, όχι μόνο αρνείται να εξετάσει τον εαυτό του, αλλά και σκέφτεται τι μέτρα αντιμετώπισης να πάρει. «Ποιος το κατήγγειλε αυτό; Ποιος το άφησε να διαρρεύσει στον άνωθεν; Ποιος ανέφερε στους επικεφαλής ότι το έκανα αυτό; Πρέπει να ανακαλύψω ποιος ήταν και να του δώσω ένα μάθημα. Πρέπει να τον επιπλήξω στις συναθροίσεις και να του δείξω πόσο τρομακτικός είμαι». Όταν κλαδεύεται ένας αντίχριστος, θα βάλει τα δυνατά του για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, να βρει μια διέξοδο, και σκέφτεται: «Αυτήν τη φορά ήμουν απρόσεκτος και έβγαλα τα άπλυτά μου στη φόρα, οπότε πρέπει να βάλω τα δυνατά μου για να μην ξανασυμβεί αυτό την επόμενη φορά και να δοκιμάσω μια διαφορετική προσέγγιση για να ξεγελάσω τον άνωθεν μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές κάτωθεν και να μην το καταλάβει κανένας τους. Όταν κάνω κάτι σωστό, θα πρέπει να βγαίνω γρήγορα μπροστά για να πάρω τα εύσημα, αλλά όταν κάνω κάποιο λάθος, πρέπει γρήγορα να μεταθέτω την ευθύνη σε κάποιον άλλον». Δεν είναι αναίσχυντο αυτό; Είναι εντελώς αναίσχυντο! Όταν κλαδεύεται ένας κανονικός άνθρωπος, βαθιά μέσα του και ιδιαιτέρως παραδέχεται στον εαυτό του: «Είμαι άχρηστος. Έχω διεφθαρμένη διάθεση —τελεία και παύλα. Πρέπει να κάνω αυτοκριτική». Παίρνει σιωπηλά την απόφαση, αν του ξανατύχει παρόμοια κατάσταση, να ενεργήσει σύμφωνα με αυτά που απαιτεί ο Θεός. Είτε μπορέσει είτε δεν μπορέσει να το πετύχει αυτό, σε κάθε περίπτωση, όταν κλαδεύεται, μέσα του το αποδέχεται ορθολογικά και ο ορθολογισμός του του λέει ότι όντως έκανε κάποιο λάθος και ότι, εφόσον έχει διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει να το παραδεχτεί. Υποτάσσεται μέσα στην καρδιά του, χωρίς καμία αντίσταση και, ακόμα κι αν νιώθει λίγο αδικημένος, η βασική του στάση είναι θετική. Μπορεί να κάνει αυτοκριτική, να νιώσει τύψεις και να πάρει την απόφαση να προσπαθήσει στο εξής να μην ξανακάνει το ίδιο λάθος στο συγκεκριμένο ζήτημα. Απ’ την άλλη, ένας αντίχριστος όχι μόνο δεν νιώθει τύψεις, αλλά μέσα στην καρδιά του αντιστέκεται και όχι μόνο δεν μπορεί να εγκαταλείψει το κακό που κάνει, αλλά προσπαθεί και να βρει άλλον τρόπο να προχωρήσει, ώστε να συνεχίσει ασυλλόγιστα να διαπράττει παραπτώματα, συντηρώντας την κακή του συμπεριφορά. Όταν κλαδεύεται, δεν εξετάζει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, την πηγή των παραπτωμάτων του, τους σκοπούς του ή τις διαφορετικές καταστάσεις και οπτικές που γεννήθηκαν μέσα του όταν αποκαλύφθηκε η διεφθαρμένη διάθεσή του. Ποτέ δεν εξετάζει ούτε αναλογίζεται αυτά τα πράγματα, αλλά και δεν δέχεται να του κάνει προτάσεις, να τον συμβουλέψει ή να τον εκθέσει ο οποιοσδήποτε. Αντίθετα, εντείνει τις προσπάθειές του να βρει διάφορους τρόπους, μέσα και τακτικές για να ξεγελάσει τους άνωθεν και τους κάτωθέν του, προκειμένου να προστατέψει τη θέση του. Εντείνει τις προσπάθειές του για να προκαλέσει αναστάτωση στον οίκο του Θεού και χρησιμοποιεί τη θέση του για να κάνει το κακό. Πραγματικά, δεν έχει καμία ελπίδα!

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.