β. Πώς αντιλαμβάνονται οι αντίχριστοι τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών»

Το θέμα της σημερινής συναναστροφής μας είναι η ανάλυση της στάσης που τηρούν οι αντίχριστοι απέναντι στον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών». Άραγε, τώρα που ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή πάνω στον ορισμό του τίτλου «πάροχος υπηρεσιών», δεν κατανοούν με θετικό τρόπο τον τίτλο αυτόν οι περισσότεροι άνθρωποι; Εσείς νιώθετε ακόμα αντίσταση ή έλλειψη προθυμίας απέναντι σ’ αυτόν τον τίτλο; (Όχι.) Ας δούμε, λοιπόν, τώρα πώς αντιλαμβάνονται οι αντίχριστοι τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών και τι στάση έχουν απέναντί του. Εκείνο που εκτιμούν πάνω απ’ όλα οι αντίχριστοι είναι τα υψηλά αξιώματα, το υψηλό κύρος και η απόλυτη εξουσία. Για κάποιους τίτλους που είναι πολύ συνηθισμένοι, που είναι του απλού λαού και χαμηλού επιπέδου, για άλλους τίτλους τους οποίους οι άνθρωποι θεωρούν αρκετά ταπεινωτικούς και ειδικά για τον τίτλο του «παρόχου υπηρεσιών», οι αντίχριστοι νιώθουν κατά βάθος έντονη αντίσταση και διακρίσεις. Όσο ανεκτικός και υπομονετικός κι αν είναι ο Θεός απέναντι σ’ αυτήν την ομάδα ανθρώπων που είναι γνωστοί ως πάροχοι υπηρεσιών και όπως κι αν εξηγεί κι αν ερμηνεύει ο Θεός τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών», οι αντίχριστοι δεν παύουν να περιφρονούν αυτόν τον τίτλο βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Θεωρούν τον τίτλο αυτόν πολύ ταπεινό και πιστεύουν ότι, αν οι ίδιοι ήταν πάροχοι υπηρεσιών, δεν θα είχαν μούτρα να κυκλοφορήσουν. Νομίζουν ότι, μόλις τους δοθεί αυτός ο τίτλος, αμφισβητείται και μειώνεται η ακεραιότητα, η περηφάνια και η φήμη τους, η αξία τους πέφτει κατακόρυφα και παύει να έχει νόημα η ζωή τους. Επομένως, ό,τι κι αν συμβεί, οι αντίχριστοι δεν πρόκειται να αποδεχτούν αυτόν τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών. Αν τους ζητήσεις να πάνε στον οίκο του Θεού και να παράσχουν υπηρεσία για το έργο του Θεού, θα πουν: «Ο τίτλος του παρόχου υπηρεσιών είναι πολύ υποτιμητικός και, τέλος πάντων, δεν είμαι πρόθυμος να γίνω τέτοιος. Ζητώντας μου να γίνω πάροχος υπηρεσιών, με προσβάλλεις. Δεν άρχισα να πιστεύω στον θεό για να με προσβάλλεις εσύ· ήρθα για να δεχτώ ευλογίες. Αλλιώς, για ποιον λόγο απαρνήθηκα την οικογένειά μου, παράτησα τη δουλειά μου και εγκατέλειψα τις προοπτικές μου στον κόσμο; Δεν ήρθα για να γίνω πάροχος υπηρεσιών· δεν ήρθα για να εργαστώ για σένα και να σε υπηρετήσω. Αν μου λες να γίνω πάροχος υπηρεσιών, τότε καλύτερα να μην πιστεύω καθόλου!» Αυτήν τη στάση δεν έχουν οι αντίχριστοι; Υπάρχουν, μάλιστα, και κάποιοι αντίχριστοι που λένε: «Αν μου λες να γίνω πάροχος υπηρεσιών στον οίκο του θεού, τότε ποιος ο λόγος να πιστεύω στον θεό; Τι νόημα έχει τελικά;» Έτσι, όταν αναλαμβάνουν μια δουλειά και αποδέχονται μια ανάθεση ή μια εργασία στον οίκο του Θεού, θέλουν πρώτα να υπολογίσουν τα εξής: «Μόλις αναλάβω αυτήν τη δουλειά, θα γίνω μήπως επικεφαλής εκκλησίας ή επικεφαλής ομάδας, ή θα είμαι ένα απλό τσιράκι που θα υπηρετεί τους άλλους και θα εργάζεται για αυτούς;» Προτού το διαπιστώσουν αυτό, ξεκινάνε να δουλεύουν προσωρινά. Σε αυτό το διάστημα, παρατηρούν τα λόγια και τις εκφράσεις των ανθρώπων, έχουν τα μάτια τους δεκατέσσερα και τ’ αυτιά τους ανοιχτά, και ζητάνε πληροφορίες από διάφορες πηγές. Θέλουν να μάθουν αν παρέχουν προσωρινά υπηρεσίες εδώ πέρα ή αν μπορούν να κάνουν αυτήν τη δουλειά σε βάθος χρόνου, αν είναι άτομα που μπορούν να καλλιεργηθούν ή άτομα που απλώς χρησιμοποιούνται προσωρινά για να καλύψουν ένα κενό. Αν χρησιμοποιούνται μόνο για να καλύψουν ένα κενό και τους ζητείται να υπηρετήσουν για να πάρουν τα εύσημα οι άλλοι, να κερδίσουν θέση και δύναμη οι άλλοι, τότε δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το κάνουν. Δεν τους νοιάζει αν τους χρειάζεται ο οίκος του Θεού για να κάνουν κάποιο καθήκον ούτε πόσο σημαντικό είναι το καθήκον που κάνουν για το έργο του οίκου του Θεού· δεν τους νοιάζουν όλα αυτά. Μόλις συνειδητοποιήσουν ότι παρέχουν υπηρεσία εδώ πέρα δίχως τη δύναμη να κάνουν κουμάντο και να παίρνουν αποφάσεις, οι πράξεις τους αρχίζουν να γίνονται επιπόλαιες, παραμελούν το καθήκον τους, ενεργούν απερίσκεπτα, ενώ γίνονται και απολυταρχικοί και, μάλιστα, μπορούν μέχρι και να γυρίσουν την πλάτη στο καθήκον τους και να φύγουν ανά πάσα στιγμή· αντιμετωπίζουν το έργο του οίκου του Θεού και το καθήκον τους λες και είναι παιχνίδια για παιδιά. Έχουν ένα σύνθημα για τη ζωή που λέει: «Δεν πρόκειται να μοχθώ από τα παρασκήνια την ώρα που οι άλλοι βρίσκονται στο προσκήνιο». Σκέφτονται: «Είμαι γεννημένος επικεφαλής. Γεννήθηκα με τη δύναμη να κάνω κουμάντο και να παίρνω αποφάσεις. Αν έχανα αυτά τα δύο πράγματα, τότε τι νόημα θα είχε πια να ζω; Τι νόημα θα είχε πια να πιστεύω στον θεό; Για ποιον λόγο πιστεύω στον θεό; Δεν παράτησα τα μικρά οφέλη για να αποκτήσω τις μεγάλες ευλογίες; Αν δεν μπορεί να εκπληρωθεί αυτή η επιθυμία, τότε χωρίς αμφιβολία θα προτιμούσα να ακολουθήσω τις τάσεις του κόσμου και να πάω στην κόλαση!» Ποια ρήση ακολουθούν οι αντίχριστοι; «Με τίποτα δεν πρόκειται να αφήσω κανέναν να με εκμεταλλευτεί για να φτάσει στην κορυφή· εγώ είμαι εκείνος που εκμεταλλεύεται τους άλλους. Αν οι άνθρωποι επιβραβεύονται ανάλογα με τη συνεισφορά τους, τότε εγώ θα πρέπει να είμαι πρώτος στη λίστα. Μόνο τότε θα εργαστώ με ενεργητικότητα και θα τα δώσω όλα· ειδάλλως, ξεχάστε το, δεν υπάρχει περίπτωση να με βάλετε να κάνω κάτι τέτοιο. Αν μου ζητάτε να πιέσω τον εαυτό μου, να σας δώσω συμβουλές και να εργαστώ με όλη μου την καρδιά και την ψυχή, αλλά στο τέλος, την ώρα της ανταμοιβής του καθενός ανάλογα με τη συνεισφορά του, εγώ δεν πάρω τίποτα, τότε καλύτερα να ξεχάσετε αυτό που μου ζητάτε —να εργαστώ, δηλαδή, για σας, να κάνω προσπάθεια για σας και να σας υπηρετήσω!» Αυτές δεν αποτελούν τις αληθινές αποκαλύψεις και εκδηλώσεις της διάθεσης των αντίχριστων; Ναι μεν δεν προσπαθούν σκόπιμα να αποτινάξουν τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών, αλλά, από την άποψη της διάθεση-ουσίας τους, τον αποτινάσσουν διαρκώς και μάχονται διαρκώς, εργάζονται σκληρά και πασχίζουν να απαλλαγούν από αυτόν τον τίτλο. Αν ένας αντίχριστος, την ώρα που αναλαμβάνει κάποιο έργο, έχει την ευκαιρία να ξεχωρίσει και να πρωταγωνιστήσει, ή αν έχει εκείνος τον τελευταίο λόγο και παίρνει αυτός τις αποφάσεις, αν γίνει επικεφαλής, αν αποκτήσει θέση, επιρροή και κύρος και αν έχει κάποιους ανθρώπους υπό την εποπτεία του, νιώθει μεγάλη ευχαρίστηση. Αν μια μέρα κάποιος εκθέσει ένα πρόβλημά του και τον κλαδέψει, λέγοντας: «Είναι πολλά εκείνα που δεν χειρίζεσαι σύμφωνα με τις αρχές και, αντιθέτως, τα χειρίζεσαι όπως θες εσύ. Τέτοια συμπεριφορά έχει κάποιος που παρέχει αποκλειστικά υπηρεσίες· δεν κάνεις το καθήκον σου», τότε μπορεί άραγε ο αντίχριστος να το αποδεχτεί αυτό; (Όχι.) Κατ’ αρχάς, θα δηλώσει αθώος, θα αρχίσει τις εξηγήσεις και θα υπερασπιστεί τον εαυτό του· και δεύτερον, θα νιώσει αμέσως αποστροφή και αντίσταση απέναντι στα λόγια «παρέχει υπηρεσίες» και δεν θα τα αποδεχτεί με τίποτα. Θα πει: «Έχω πληρώσει τόσο μεγάλο τίμημα και έχω υποφέρει τόσο πολύ. Αρχίζω να εργάζομαι νωρίς και τελειώνω αργά το βράδυ, χάνω τον ύπνο μου και ξεχνάω να φάω, κι εσύ παρ’ όλα αυτά συνεχίζεις να λες ότι παρέχω υπηρεσίες; Υπάρχουν στ’ αλήθεια άνθρωποι που παρέχουν τέτοιες υπηρεσίες; Ενώ έχω πληρώσει τόσο μεγάλο τίμημα, το μόνο που κερδίζω γι’ αυτό είναι αυτός ο τίτλος, αυτός ο ορισμός, του παρόχου υπηρεσιών. Και τότε τι έχω να περιμένω; Τι νόημα έχει να πιστεύω στον θεό; Τι κίνητρο έχω; Καλύτερα να μην πιστεύω σε έναν τέτοιον θεό!» Χάνουν τον ενθουσιασμό τους. Οι αντίχριστοι, μόλις κλαδευτούν, όχι μόνο αρνούνται να το αποδεχτούν, αλλά νιώθουν και αντίσταση και αποστροφή, και μάλιστα σχηματίζουν παρανοήσεις. Στη συνέχεια, όταν εργάζονται και κάνουν το καθήκον τους, αλλάζει η στάση τους και σκέφτονται: «Τώρα, ό,τι κι αν κάνω, είμαι πάροχος υπηρεσιών· καλύτερα, λοιπόν, να κρατιέμαι όταν κάνω αυτό το έργο, να έχω ένα εναλλακτικό σχέδιο και να μην τα δίνω όλα. Αφού όλοι λένε ότι ο θεός είναι δίκαιος, εγώ πώς γίνεται να μην το βλέπω; Πώς είναι δίκαιος ο θεός; Εφόσον, ό,τι κι αν κάνω, είμαι πάροχος υπηρεσιών, τότε από εδώ και πέρα θα αρχίσω να πιστεύω με άλλον τρόπο στον θεό· θα παρέχω απλώς υπηρεσίες, και τότε θα δούμε ποιος φοβάται ποιον. Αφού δεν πρόκειται να επαινεθώ ή να εγκριθώ για οτιδήποτε κάνω, τότε ας είναι· θα αλλάξω τρόπο ζωής και τρόπο δράσης. Θα κάνω ό,τι μου ζητάς να κάνω και δεν θα μιλάω όταν έχω ιδέες· όποιος θέλει να μιλήσει ας μιλήσει. Αν με κλαδέψει κάποιος, θα δείχνω επιφανειακά να συμφωνώ μαζί του, ενώ αν κάποιος κάνει λάθος στο έργο του, δεν θα λέω τίποτα, ακόμα κι αν το προσέξω. Αν κάποιος ενεργεί χωρίς κατανόηση των αρχών, τότε, ακόμα κι αν εγώ καταλαβαίνω τις αρχές, δεν θα του τις λέω. Θα τον κοιτάω απλώς να ενεργεί σαν ανόητος, θα τον αφήνω να κάνει λάθη έτσι ώστε να κλαδευτεί σαν κι εμένα, να νιώσει πώς είναι να χαρακτηρίζεσαι ως πάροχος υπηρεσιών και να δούμε αν θα το αντέξει. Αφού μου δυσκολέψατε τη ζωή, τότε θα δυσκολέψω κι εγώ τα πράγματα για εσάς και δεν πρόκειται να σας αφήσω ούτε εσάς να περάσετε εύκολα!» Και μόνο που κλαδεύονται και πειθαρχούνται, νιώθουν τόσο έντονα συναισθήματα και αισθήματα αντίστασης· είναι αυτή μια στάση αποδοχής της αλήθειας; (Όχι.) Τι το κακό έχει να παρέχει κανείς υπηρεσίες; Είναι κακό να παρέχει κανείς υπηρεσίες για τον Θεό; Μήπως η παροχή υπηρεσιών για τον Θεό βλάπτει την αξιοπρέπειά σου; Δεν είναι ο Θεός κάποιος για τον οποίο αξίζει να παρέχεις υπηρεσίες; Και τότε εσύ τι αξίζεις να κάνει ο Θεός για σένα; Γιατί είστε τόσο ευαίσθητοι σ’ αυτά τα λόγια και αντιστέκεστε τόσο πολύ σ’ αυτά; Ο Δημιουργός ταπεινώθηκε για να γίνει άνθρωπος που ζει ανάμεσα στους ανθρώπους και υπηρετεί κάθε διεφθαρμένο άνθρωπο, ανθρώπους που Του εναντιώνονται και Τον απορρίπτουν. Οι άνθρωποι, λοιπόν, για ποιον λόγο δεν μπορούν να παράσχουν λίγη υπηρεσία για χάρη του σχεδίου διαχείρισης του Θεού; Τι το κακό έχει να το κάνουν αυτό; Μήπως υπάρχει τίποτα ντροπιαστικό σ’ αυτό; Μήπως υπάρχει τίποτα το ακατανόμαστο σ’ αυτό; Σε σύγκριση με την ταπεινότητα και την απόκρυψη του Θεού, οι άνθρωποι θα είναι πάντοτε ποταποί και άσχημοι. Έτσι δεν είναι;

Αυτήν τη στιγμή, οι διεφθαρμένοι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια μπορεί να νιώθουν μόνο μια στιγμιαία αναστάτωση όταν ακούνε τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών», όμως αυτό μπορεί να μετατραπεί σε ένα κίνητρο που μπορεί να τους εμπνεύσει να επιδιώξουν την αλήθεια για να πετύχουν την υποταγή στον Θεό· δεν είναι τόσο ευαίσθητοι απέναντι σ’ αυτόν τον τίτλο που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους. Με τους αντίχριστους, όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο. Εκείνοι πάντοτε ψειρίζουν τους τίτλους που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους και τους παίρνουν κατάκαρδα. Μια φράση που λέει ο Θεός δεν θέλει και πολύ για να θίξει τα συμφέροντά τους και να τους πληγώσει, ενώ, όταν αυτό που λέει ο Θεός έρχεται σε αντίθεση με την πρόθεσή τους και την επιθυμία τους να δεχτούν ευλογίες, τότε πληγώνεται η αυτοεκτίμησή τους. Τη στιγμή που πληγωθεί η αυτοεκτίμηση και η αξιοπρέπειά τους, κρίνουν, απορρίπτουν και προδίδουν τον Θεό· θέλουν να παρατήσουν τον Θεό, δεν είναι πρόθυμοι να συνεχίσουν να κάνουν το καθήκον τους, ενώ ταυτόχρονα καταριούνται τον Θεό ότι είναι άδικος και ότι δεν συμπάσχει με τους ανθρώπους. Κάποιοι άνθρωποι λένε, μάλιστα, πως πολύ δύσκολα ικανοποιείται ο Θεός και πως τίποτα από όσα κάνουν δεν είναι σωστό. Όλα αυτά τα λόγια, τα αισθήματα και οι διαθέσεις προέρχονται από τους αντίχριστους. Πέρα απ’ το γεγονός ότι δεν έχουν καμία στάση υποταγής στον Θεό, επιπλέον διυλίζουν τον κώνωπα σε ό,τι αφορά τα διάφορα πράγματα που λέει Εκείνος, ενώ παραμελούν και αδιαφορούν για τις διάφορες απαιτήσεις Του. Αντιστέκονται διαρκώς στον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών και δεν έχουν καμία πρόθεση να τον αποδεχτούν ή να υποταχθούν, πόσο μάλλον έχουν πρόθεση να καταλάβουν την πρόθεση του Θεού. Το μόνο που κάνουν είναι να επιζητούν επίμονα να αποτινάξουν αυτόν τον χαρακτηρισμό και αυτήν την ταυτότητα, αυτήν τη θέση και το πόστο του παρόχου υπηρεσιών, ενώ δεν αναζητούν ούτε στο ελάχιστο τον τρόπο για να συνεργαστούν με τον Θεό έτσι ώστε να ικανοποιήσουν την πρόθεσή Του ούτε τον τρόπο για να φτάσουν σε αλλαγή διάθεσης, να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και να υποταχθούν στον Θεό. Δεν επιδιώκουν καθόλου αυτά τα θετικά πράγματα και, ακόμα κι όταν εκτίθενται ως πάροχοι υπηρεσιών, ξεχύνεται αμέσως από μέσα τους η αγανάκτηση και η παρορμητικότητα που αισθάνονται. Πόσο σοβαρό μπορεί να είναι αυτό; Κάποιοι αντίχριστοι καταριούνται στα κρυφά τον Θεό σε δημόσιους χώρους, ενώ Τον καταριούνται μεγαλόφωνα όταν δεν είναι μαζί με άλλους, λέγοντας: «Ο θεός δεν είναι δίκαιος. Καλύτερα να μην πιστεύω σ’ έναν τέτοιον θεό!» Προκαλούν τον Θεό και Του πηγαίνουν κόντρα φανερά. Η φράση «πάροχος υπηρεσιών» από μόνη της οδηγεί στην αποκάλυψη της ουσίας των αντίχριστων η οποία εναντιώνεται στον Θεό και αποστρέφεται την αλήθεια. Μπροστά στη φράση «πάροχος υπηρεσιών» αποκαλύπτονται και ξεσκεπάζονται εντελώς τα μοχθηρά πρόσωπά τους. Και τι ακριβώς ξεσκεπάζεται; Το γεγονός ότι δεν πιστεύουν στον Θεό για να αποδεχτούν τη σωτηρία Του ή για να αποδεχτούν την αλήθεια και ούτε πιστεύουν στον Θεό επειδή ο Θεός είναι η αλήθεια ή επειδή ο Θεός είναι ο Κυρίαρχος των πάντων. Αντίθετα, πιστεύουν στον Θεό επειδή θέλουν κάτι από Αυτόν. Υποβάλλονται στο να προσέλθουν στον οίκο του Θεού για χάρη των φιλοδοξιών και των επιθυμιών τους. Μάταια προσπαθούν να ξεχωρίσουν από το πλήθος και να πάρουν ευλογίες με τα δικά τους μέσα, με τις προσπάθειές τους, με τη σκληρή δουλειά και τους αγώνες τους ή, ακόμα καλύτερα, να λάβουν ενδεχομένως μια ακόμα μεγαλύτερη ανταμοιβή στην επόμενη ζωή τους. Γι’ αυτό, στα δικά τους μάτια, η φράση «πάροχος υπηρεσιών» είναι πάντοτε κάτι υποτιμητικό, ένας απαξιωτικός όρος, κάτι που δεν μπορούν να αποδεχτούν ποτέ. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές πιστεύουν τα εξής: «Η παροχή υπηρεσίας στον Θεό είναι η ευλογία μας. Είναι κάτι καλό, κάτι τιμητικό». Οι αντίχριστοι, απ’ την άλλη, δεν αποδέχονται ποτέ αυτό το γεγονός και λένε: «Η παροχή υπηρεσίας για τον θεό είναι η ευλογία μας; Τι είναι αυτά που λες; Τι ανοησίες! Πού είναι η ευλογία σ’ αυτό; Πού είναι η ευχαρίστηση; Τι μπορεί να κερδίσει κανείς παρέχοντας υπηρεσίες για τον θεό; Μπορείς να βγάλεις λεφτά, να κερδίσεις χρυσάφι ή να αποκτήσεις θησαυρούς από την παροχή υπηρεσιών; Ή μήπως μπορείς να αποκτήσεις σπίτι και αυτοκίνητο; Όλοι όσοι παρέχουν υπηρεσίες θα αποκλειστούν· υπάρχει κανένας πάροχος υπηρεσιών που να είναι καλός άνθρωπος; Κανένας απ’ αυτούς που παρέχουν υπηρεσίες δεν πρόκειται να κερδίσει ποτέ τίποτα». Δεν αποδέχονται το γεγονός που συναναστρέφονται οι αδελφοί και οι αδελφές, ότι δηλαδή «η παροχή υπηρεσίας για τον Θεό αποτελεί ευλογία για την ανθρωπότητα» και απέναντι σ’ αυτό νιώθουν αντίσταση και απέχθεια· θα προτιμούσαν να ακούσουν οτιδήποτε άλλο.

Οι αντίχριστοι μπορούν να καταβάλουν προσπάθεια, να υπηρετήσουν και να σερβίρουν ποτά για κάθε αξιωματούχο ή για οποιονδήποτε έχει θέση και κύρος στον κόσμο, και μάλιστα θα δεχτούν να παράσχουν υπηρεσίες για αυτούς τους ανθρώπους με μεγάλη προθυμία. Μόνο όταν είναι να παράσχουν υπηρεσία για τον Θεό γίνονται απρόθυμοι, διστάζουν και είναι γεμάτοι παράπονα, αντίσταση και αισθήματα. Τι σόι πλάσματα είναι αυτοί οι άνθρωποι; Αυτές τις εκδηλώσεις θα πρέπει να έχει ένας ακόλουθος του Θεού; Αυτές είναι ξεκάθαρα εκδηλώσεις της ουσίας των αντίχριστων. Ένας αντίχριστος, αν ήταν να πάει στον κόσμο για να υπηρετήσει έναν δήμαρχο, έναν περιφερειάρχη ή οποιονδήποτε πολιτικό που έχει κύρος, θα θεωρούσε πως έκανε κάτι που θα δόξαζε τους προγόνους του και θα έκανε περήφανη την οικογένειά του. Θα έπλεε σε πελάγη ευτυχίας, θα πετούσε στα σύννεφα. Αν κάποιος τον ρωτούσε τι δουλειά κάνει, θα έλεγε: «Υπηρετώ τον δήμαρχο. Είμαι συνοδός του δημάρχου, ο προσωπικός του φρουρός!» Ή θα έλεγε με μεγάλη υπερηφάνεια: «Φροντίζω για τις καθημερινές ανάγκες του προέδρου!» Θα τη θεωρούσε πολύ ωραία αυτήν τη δουλειά και θα πίστευε ότι ολόκληρη η οικογένειά του έχει μερίδιο στη δόξα της. Τη νύχτα θα ονειρευόταν και θα ξύπναγε ευτυχισμένος, ενώ όπου κι αν πήγαινε, δεν θα έκρυβε τι δουλειά έκανε. Για ποιον λόγο; Δεν θα θεωρούσε τη δουλειά του ντροπιαστική· θα θεωρούσε ότι επρόκειτο για μια έντιμη δουλειά, για μια δουλειά που τον τοποθετούσε πάνω από τους άλλους, για μια δουλειά που του έβαζε φωτοστέφανο πάνω από το κεφάλι. Ένας τέτοιος άνθρωπος, παρ’ όλα αυτά, μόλις αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, αν του ζητηθεί να παράσχει υπηρεσίες γι’ Αυτόν, δεν είναι πρόθυμος να το κάνει, αισθάνεται αντίσταση και μάλιστα διαμαρτύρεται για τον Θεό και Τον καταριέται, ενώ μπορεί και να προδώσει και να αρνηθεί τον Θεό. Αν συγκρίνουμε αυτά τα δύο πράγματα, μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι αντίχριστοι είναι αντίχριστοι, ότι ανήκουν στη συμμορία του Σατανά. Όπως κι αν εξυπηρετούν τον Σατανά και όσο βρόμικο, εξουθενωτικό ή ταπεινωτικό κι αν είναι αυτό το έργο, το θεωρούν τιμή. Απ’ την άλλη, όταν κάνουν πράγματα για τον Θεό στον οίκο Του, τότε όσο σημαντικά, πολύτιμα ή ευγενή κι αν είναι αυτά ή όσο κι αν εξυψώνονται κάνοντάς τα, πάντοτε τα θεωρούν ανάξια λόγου. Όσο μεγάλη ευλογία και όσο τιμητικό κι αν είναι να παρέχει κανείς υπηρεσίες για τον Θεό και για το έργο του Θεού, και όσο πολύτιμη ευκαιρία κι αν είναι για την ανθρωπότητα, αυτοί πολύ απλά δεν μπορούν να χαρούν γι’ αυτό. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μόνο ένας λόγος υπάρχει: Οι αντίχριστοι ανήκουν στη συμμορία του Σατανά· είναι σατανικοί, είναι ζωντανοί σατανάδες και είναι στη φύση τους να κοντράρουν τον Θεό. Αν τους ζητηθεί να υπηρετήσουν τον Θεό και να παράσχουν υπηρεσίες για τον Θεό, πολύ απλά δεν μπορούν να χαρούν γι’ αυτό. Όσο κι αν συναναστρέφεται με τους ανθρώπους ο οίκος του Θεού σχετικά με την αλήθεια ή όσο κι αν προσπαθεί να τους κάνει να καταλάβουν την πρόθεση που έχει ο Θεός σε ό,τι αφορά τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών», οι αντίχριστοι δεν μπορούν να τον αποδεχτούν από τον Θεό ούτε μπορούν να αποδεχτούν καμία από τις αλήθειες που συνδέονται με αυτόν, πόσο μάλλον να αποδεχτούν το γεγονός ή την αλήθεια ότι το να παρέχει ένα δημιούργημα υπηρεσίες στον Δημιουργό είναι κάτι τιμητικό, πολύτιμο και σημαντικό· αυτήν τη στάση τηρούν οι αντίχριστοι απέναντι στον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών». Απέναντι σ’ αυτόν τον τίτλο και απέναντι στο γεγονός ότι οι άνθρωποι παρέχουν υπηρεσίες στον Θεό, το μόνο που έχουν κάνει ποτέ οι αντίχριστοι είναι να προσπαθήσουν να απαλλαγούν από τον τίτλο αυτόν και να αποφύγουν αυτό το γεγονός, αντί να αποδεχτούν το γεγονός, να αποδεχτούν αυτόν τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών από τον Θεό και έπειτα να επιδιώξουν την αλήθεια, να ακούσουν τα λόγια του Θεού, να υποταχθούν στον Θεό και να αποκτήσουν φόβο Θεού. Αν κρίνουμε από τις εκδηλώσεις που παρουσιάζουν οι αντίχριστοι απέναντι στον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών», πρέπει να πούμε ότι οι αντίχριστοι ανήκουν στο ίδιο σινάφι με τον Σατανά, ότι αποτελούν μέρος των εχθρικών δυνάμεων του Σατανά και ότι πάνε κόντρα στον Θεό, στην αλήθεια και σε όλα τα θετικά πράγματα.

Η στάση που τηρούν οι αντίχριστοι απέναντι στον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών» είναι μια στάση μη αποδοχής, αντίστασης, απέχθειας και αποστροφής. Από όποιον κι αν προέρχεται αυτός ο τίτλος, νιώθουν συνέχεια αντίσταση απέναντί του και δεν τον αποδέχονται, καθώς θεωρούν πως το να είναι κανείς πάροχος υπηρεσιών είναι ταπεινό και πως είναι πάντα ταπεινό, για όποιον κι αν παρέχουν υπηρεσίες. Θεωρούν ότι το «πάροχος υπηρεσιών» δεν αποτελεί έναν ορισμό που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο με βάση την ουσία του ανθρώπου, αλλά μια πρόκληση και μια εκδήλωση περιφρόνησης απέναντι στην ταυτότητα και την αξία του ανθρώπου· αυτήν την άποψη έχουν κατά κύριο λόγο οι αντίχριστοι για τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών». Μέσα από τη στάση που τηρούν οι αντίχριστοι απέναντι στα λόγια του Θεού, βλέπουμε ότι δεν θεωρούν τα λόγια του Θεού ως κριτήρια ούτε ως την αλήθεια, αλλά ως πράγματα που μπορούν να εξετάσουν εξονυχιστικά και να αναλύσουν. Αυτό σημαίνει ότι δεν αποδέχονται τα λόγια του Θεού με γνώμονα την κατανόηση της αλήθειας και την αποδοχή ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, αλλά αντίθετα προσεγγίζουν τα λόγια του Θεού με γνώμονα την εξονυχιστική εξέταση, το αίσθημα της αντίστασης και την εναντίωση. Κατά τη γνώμη τους, κάθε λόγος που λέει ο Θεός και κάθε ρητό που εκστομίζει αποτελεί αντικείμενο εξονυχιστικής εξέτασης, χωρίς να αποτελεί εξαίρεση ο τίτλος του παρόχου υπηρεσιών. Αφιερώνουν προσπάθεια για να εξετάσουν εξονυχιστικά και να συλλογιστούν τη φράση «πάροχος υπηρεσιών», και στα λόγια του Θεού βλέπουν ότι ο Θεός δεν θεωρεί καλούς τους παρόχους υπηρεσιών, αλλά ταπεινούς, κατώτερους και άχρηστους ανθρώπους που δεν αγαπάει και που αποστρέφεται. Παρ’ όλο που τέτοια είναι η στάση του Θεού απέναντι στον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών», υπάρχει ένα πλαίσιο και ένας λόγος για τον οποίο έχει μια τέτοια στάση· έχει να κάνει με την ουσία του ανθρώπου. Επίσης, είναι κι άλλο ένα γεγονός που δεν το έχουν δει: Όσο κι αν απεχθάνεται και μισεί ο Θεός τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, δεν έχει εγκαταλείψει ποτέ την προσπάθεια να σώσει την ανθρωπότητα ούτε έχει διακόψει το έργο του σχεδίου διαχείρισής Του για να σώσει την ανθρωπότητα. Οι αντίχριστοι δεν το πιστεύουν αυτό το γεγονός, κι ούτε το αναγνωρίζουν ούτε το βλέπουν. Κολλάνε απλώς σε ό,τι έχει να πει ο Θεός σχετικά με τις εκβάσεις διάφορων ειδών ανθρώπων, ενώ κυρίως σε ό,τι αφορά τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών», έχουν μια ιδιαίτερα ευαίσθητη στάση. Δεν θέλουν να είναι πάροχοι υπηρεσιών και δεν θέλουν τους ορίσει ο Θεός ως παρόχους υπηρεσιών, πόσο μάλλον να παρέχουν υπηρεσίες για τον Θεό με τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών». Γι’ αυτό οι αντίχριστοι, όταν εντάσσονται στον οίκο του Θεού, κάνουν έρευνες σε διάφορους κύκλους, ρωτάνε αν οι ίδιοι είναι πάροχοι υπηρεσιών και, μέσα από τα λόγια του Θεού και από όσα λένε οι άλλοι γι’ αυτούς, θέλουν να ακούσουν ειλικρινή λόγια και να φτάσουν στην αλήθεια του ζητήματος: είναι ή δεν είναι πάροχοι υπηρεσιών; Αν είναι, τότε φεύγουν αμέσως και πάραυτα· δεν παρέχουν υπηρεσία για τον Θεό ούτε για τον οίκο του Θεού. Τόσο έντονα αντιδρούν στον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών και γίνεται ολοφάνερο ότι, κατά την άποψη των αντίχριστων, η ταυτότητα, η θέση, οι προοπτικές, το πεπρωμένο και ο προορισμός είναι πράγματα που πρέπει να επιδιώκει κανείς διαρκώς και συμφέροντα που δεν εγκαταλείπει κανείς ποτέ. Κατά τη γνώμη των αντίχριστων, οι πάροχοι υπηρεσιών κατατάσσονται στη χαμηλότερη θέση ανάμεσα στην ανθρωπότητα, όπως την έχει ορίσει ο Θεός. Ό,τι κι αν πεις και όσοι άνθρωποι κι αν αποδεχτούν αυτό το γεγονός και αυτόν τον τίτλο, οι αντίχριστοι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το αποδεχτούν. Όταν κάνουν έργο, απαιτούν μόνο να παρέχουν οι άλλοι υπηρεσίες για τους ίδιους, να τους ακούνε, να τους υπακούνε και να περιστρέφονται γύρω τους, ενώ δεν απαιτούν ποτέ από τον εαυτό τους να συνεργαστεί ή να συζητήσει με τους άλλους, να ζητήσει τη γνώμη των άλλων, να συμβουλευτεί τις προθέσεις του Θεού ή να αναζητήσει τις αλήθεια-αρχές. Σκέφτονται: «Αν συνεργαζόμουν και συζητούσα με τους άλλους κι αναζητούσα τις αλήθεια-αρχές καθώς έκανα πράγματα, θα εξευτελιζόμουν και θα έχανα την αυτονομία μου· αυτό δεν θα ήταν υπηρεσία; Δεν θα μοχθούσα από τα παρασκήνια, ενώ οι άλλοι θα βρίσκονταν στο προσκήνιο; Δεν θα φρόντιζα και θα υπηρετούσα τους άλλους;» Κάτι τέτοιο δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να το κάνουν. Απλώς απαιτούν οι άλλοι να τους φροντίζουν, να τους παραδίνονται, να τους ακούνε, να τους εκτιμούν, να τους πλέκουν το εγκώμιο, να τους βγάζουν μια καλή εικόνα στα πάντα, να τους αφήνουν μια θέση, να τους υπηρετούν και να εργάζονται γι’ αυτούς· απαιτούν, μάλιστα, ο Θεός να τους δώσει τις κατάλληλες ανταμοιβές και το κατάλληλο στεφάνι ανάλογα με αυτά που έκαναν. Ακόμα κι όταν κάποιος αναφέρει πόσο μεγάλο τίμημα έχει πληρώσει ο Θεός, πόσο έχει υποφέρει για να σωθεί η ανθρωπότητα, πόσο έχει ταπεινωθεί και πόσα έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα, οι αντίχριστοι, μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια και δουν αυτά τα γεγονότα, αδιαφορούν και τα θεωρούν δεδομένα. Πώς ερμηνεύουν τα πράγματα αυτά οι αντίχριστοι; Λένε: «Ο θεός οφείλει να κάνει τα πάντα για τον άνθρωπο και οφείλει να προσφέρει τα καλύτερα στον άνθρωπο, να προσφέρει ευλογίες και χάρη, γαλήνη και χαρά στον άνθρωπο. Οφείλει να τα αφιερώσει όλα αυτά στον άνθρωπο· αποτελεί υποχρέωσή του. Κι όταν οι άνθρωποι απαρνούνται πράγματα, δαπανούν τον εαυτό τους και πληρώνουν τίμημα για τον θεό, όταν προσφέρουν τα πάντα για τον θεό, πρέπει να λάβουν ανταμοιβές από τον θεό και να πάρουν κάτι ακόμα καλύτερο. Δεν είναι δίκαιη αυτή η συναλλαγή; Δεν είναι ισότιμη αυτή η ανταλλαγή; Τι έχουμε να συζητήσουμε σχετικά με αυτό; Τι εύσημα παίρνει ο θεός; Πώς και δεν έχω δει τα εύσημα που παίρνει ο θεός; Εφόσον ο θεός προσφέρει πράγματα στον άνθρωπο, φυσικό δεν είναι να αξίζει ο άνθρωπος να τα λάβει; Οι άνθρωποι έχουν πληρώσει τίμημα!» Όλα αυτά που κάνει ο Θεός για τον άνθρωπο δεν τα θεωρούν ως τη σπουδαιότερη χάρη προς τον άνθρωπο· δεν είναι ευγνώμονες και δεν σκέφτονται να τα ανταποδώσουν στον Θεό. Κάθε άλλο, θέλουν να ανταλλάξουν το τίμημα που πληρώνουν με τον όμορφο προορισμό που έχει υποσχεθεί ο Θεός στην ανθρωπότητα και, φυσικά, θεωρούν ότι είναι σωστό να επιθυμούν ευλογίες και να έχουν όλες αυτές τις προθέσεις, οπότε, όπως κι αν το δει κανείς, ο Θεός δεν θα πρέπει να κάνει τους ανθρώπους παρόχους υπηρεσιών γι’ Αυτόν. Θεωρούν ότι οι άνθρωποι έχουν αξιοπρέπεια και ακεραιότητα, και ότι αν οι άνθρωποι που έχουν τόσο μεγάλη αγάπη και που μπορούν να δώσουν σε φιλανθρωπίες, να δαπανήσουν τον εαυτό τους και να απαρνηθούν πράγματα υποχρεώνονται να παρέχουν υπηρεσίες για τον Θεό, τότε ταπεινώνονται πολύ σοβαρά και υφίστανται πολύ άδικη μεταχείριση. Οι αντίχριστοι θεωρούν ανάξια λόγου όλα αυτά τα πράγματα που κάνει ο Θεός. Αντιθέτως, μεγαλοποιούν αφάνταστα εκείνα που κάνουν οι ίδιοι, ακόμα κι αν πρόκειται για πολύ μικρά πράγματα, κι αντιμετωπίζουν αυτά τα πράγματα ως κεφάλαιο για να λάβουν ευλογίες.

Κάποιοι άνθρωποι, όταν κάνουν το καθήκον τους στην εκκλησία, δεν κάνουν ποτέ τίποτα καλά. Σε περίπτωση που οι αδελφοί και οι αδελφές δεν αποδεχτούν αυτά που κάνουν, τις δεξιότητες και τα ταλέντα που διαθέτουν ή τις ιδέες και τις προτάσεις που προσφέρουν, τότε εκείνοι δεν θα συνεχίσουν να εργάζονται και θα θελήσουν να παραιτηθούν και να φύγουν· θα θελήσουν να εγκαταλείψουν τον Θεό. Αν τους ζητήσεις να συνεργαστούν με κάποιον, δεν πρόκειται να το κάνουν, ενώ αν τους ζητήσεις να βάζουν τα δυνατά τους όταν κάνουν το καθήκον τους, ούτε αυτό πρόκειται να κάνουν. Θα δίνουν απλώς εντολές από δω κι από κει, θα βάζουν τους άλλους να τους ακούνε και θα αναγκάζουν τους ανθρώπους να τους εξυπηρετούν, να γίνονται πάροχοι υπηρεσιών γι’ αυτούς και να τους υπηρετούν, αντί να κάνουν τα δικά τους καθήκοντα στον οίκο του Θεού. Κι αν δεν λάβουν τέτοια μεταχείριση ή χάσουν τη μεταχείριση κατά την οποία τους περιποιούνται οι άλλοι, εργάζονται γι’ αυτούς κι εκτελούν τις εντολές τους, τότε θέλουν να τα παρατήσουν και να αποχωρήσουν· θεωρούν πως ο Θεός δεν είναι δίκαιος, η καρδιά τους γεμίζει παράπονα και θυμό εναντίον του Θεού, γεννιέται μέσα τους μίσος για τους αδελφούς και τις αδελφές και κανείς δεν μπορεί να τους βοηθήσει. Δεν μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά με κανέναν και δεν μπορούν να έχουν με κανέναν ισότιμες σχέσεις. Οι κανόνες τους όσον αφορά τις σχέσεις τους με τους άλλους είναι οι εξής: μόνο αυτοί μπορούν να βρίσκονται πάνω από τους άλλους την ώρα που μιλούν και ενεργούν, παρακολουθώντας τους άλλους να κάνουν τα πάντα για λογαριασμό τους και να εκτελούν κάθε εντολή και κάθε σύνθημα που ξεστομίζουν· κανένας δεν είναι άξιος να συνεργαστεί μαζί τους και κανένας δεν έχει τα προσόντα να έχει ισότιμες σχέσεις μαζί τους. Αν κάποιος τους μεταχειρίζεται ως φίλους ή ως συνηθισμένους αδελφούς ή αδελφές και τους μιλάει, συζητάει μαζί τους για το έργο και συναναστρέφεται μαζί τους πάνω στην κατανόηση λες και είναι ίσοι, τότε εκείνοι το εκλαμβάνουν ως μεγάλη προσβολή και τεράστια αμφισβήτηση της ακεραιότητάς τους. Κατά βάθος, μισούν τέτοιους ανθρώπους και αισθάνονται εχθρότητα απέναντί τους, ενώ θα ψάξουν να βρουν ευκαιρίες για να εκδικηθούν οποιονδήποτε τους μεταχειρίζεται ως ίσους ή δεν τους παίρνει στα σοβαρά. Αυτό δεν κάνουν οι αντίχριστοι; Αυτή είναι η οπτική της ιεραρχίας που αποκαλύπτουν οι αντίχριστοι στις σχέσεις τους με τους άλλους. Φυσικά, αυτό αφορά την αληθινή γνώμη και στάση που διατηρούν οι αντίχριστοι απέναντι στον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών. Από τη στιγμή που δεν μπορούν καν να αποδεχτούν έναν τίτλο που δίνει ο Θεός στην ανθρωπότητα, είναι δυνατόν να αποδεχτούν την καταδίκη, την έκθεση και την αξιολόγηση των άλλων; Αυτά τα πράγματα είναι ακόμα λιγότερο ικανοί να τα αποδεχτούν. Από τη μία, νιώθουν εχθρότητα και αντίσταση απέναντι στον τίτλο και την ουσία του παρόχου υπηρεσιών, αλλά από την άλλη, προσελκύουν ακατάπαυστα περισσότερους ανθρώπους και τους παίρνουν με το μέρος τους για να παρέχουν υπηρεσίες για τους ίδιους, να τους υπηρετούν, να τους φροντίζουν και να τους υπακούν. Δεν είναι ποταπό αυτό; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μοχθηρή ουσία, κι αυτό είναι απόλυτα αληθές. Επιθυμούν να ελέγχουν τους άλλους. Οι ίδιοι είναι σαφέστατα άχρηστοι και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα· δεν είναι παρά σκουπίδια στον οίκο του Θεού, δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και δεν μπορούν να έχουν κανονικές επαφές με τους άλλους, πόσο μάλλον έχουν την παραμικρή κανονική λογική. Δεν καταλαβαίνουν καθόλου την αλήθεια, δεν είναι διαφωτισμένοι ως προς την αλήθεια, έχουν απλώς λίγες επαγγελματικές γνώσεις και κατέχουν λίγες δεξιότητες, και δεν μπορούν να κάνουν καλά κανένα καθήκον. Κι όμως, παρ’ όλα αυτά, δεν συμπεριφέρονται καλά και θέλουν να αρπάξουν την εξουσία, ενώ όταν δεν μπορούν να αρπάξουν την εξουσία, νομίζουν ότι είναι τελειωμένοι, καθώς σκέφτονται: «Μάλλον παρείχα υπηρεσία τότε που έκανα αυτά τα πράγματα. Δεν είμαι πρόθυμος να παράσχω υπηρεσία. Καλύτερα να τρέξω να φύγω τώρα, προτού δαπανήσω υπερβολική προσπάθεια ή χάσω πάρα πολλά». Αυτήν την ιδέα έχουν. Πάντα είναι τόσο αποφασιστικοί και καταλήγουν σε μια τέτοια απόφαση· μπορούν ανά πάσα στιγμή να πάψουν να πιστεύουν και να φύγουν, να παρατήσουν οποιαδήποτε στιγμή το καθήκον τους, να πραγματοποιήσουν την απόδρασή τους, να γυρίσουν στην αγκαλιά του Σατανά και να γίνουν συνεργάτες του στο κακό που κάνει. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Σε ό,τι αφορά κάποια πτυχή του επαγγελματικού έργου, μπορεί να κατανοούν κάποια πράγματα, αλλά σε ό,τι αφορά τις αλήθεια-αρχές που πρέπει να καταλάβουν για εκείνη την πτυχή του επαγγελματικού έργου, βρίσκονται σε πλήρη άγνοια· στην περίπτωση μιας πτυχής γνώσεων ή χαρισμάτων, μπορεί να κατέχουν κάποια από αυτά, όσον αφορά, όμως, τις αλήθεια-αρχές που πρέπει να καταλάβουν για να κάνουν το καθήκον τους, πάλι βρίσκονται σε πλήρη άγνοια και η κατανόησή τους είναι στρεβλή. Δεν μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά με τους άλλους και, όταν συναναστρέφονται με τους άλλους, δεν μιλούν την ίδια γλώσσα μαζί τους. Και για ποιο πράγμα είναι κατάλληλοι άνθρωποι σαν κι αυτούς; Αν έχουν στ’ αλήθεια συνείδηση και λογική, τότε θα μπορούν να φέρονται σωστά στους άλλους, ενώ όταν οι άλλοι λένε πράγματα σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια, θα μπορούν να τα αποδεχτούν, θα υποτάσσονται με προθυμία και θα μπορούν να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα τους. Δεν θα πρέπει να θέλουν πάντοτε να ξεχωρίζουν από το πλήθος, να είναι επικεφαλής των άλλων και να τους ελέγχουν· κάθε άλλο, θα πρέπει να εγκαταλείψουν τη φιλοδοξία και την επιθυμία τους να ξεχωρίζουν από τους άλλους και να είναι πρόθυμοι να γίνουν οι πλέον ασήμαντοι από τους ανθρώπους, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να γίνουν πάροχοι υπηρεσιών· θα πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν. Οι ίδιοι είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, οπότε θα πρέπει να επιστρέψουν εκεί που τοποθετούνται οι συνηθισμένοι άνθρωποι, να βάλουν τα δυνατά τους για να κάνουν τα καθήκοντά τους και να είναι προσγειωμένοι. Άνθρωποι σαν κι αυτούς θα μπορέσουν να παραμείνουν σταθεροί στο τέλος. Αν δεν επιλέξουν αυτό το μονοπάτι και, αντίθετα, θεωρούν πως είναι σπουδαίοι και ευγενείς, αν δεν μπορεί κανείς να τους αγγίξει ή να τους πλησιάσει, κι αν θέλουν να γίνουν οι νταήδες του τόπου, να γίνουν τύραννοι και να ακολουθήσουν το μονοπάτι των αντίχριστων, τότε είναι στο πεπρωμένο τους να είναι κακοί άνθρωποι. Αν δεν είναι πρόθυμοι να είναι οι πλέον ασήμαντοι άνθρωποι, να είναι τελείως άγνωστοι, να βρίσκονται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας ή να τα δώσουν όλα, τότε είναι σίγουρα αντίχριστοι και δεν είναι δυνατό να σωθούν· κι αυτό είναι επικίνδυνο γι’ αυτούς. Αν ένας τέτοιος άνθρωπος μπορέσει να κάνει αυτοκριτική, να φτάσει στην αυτογνωσία, να αποδεχτεί την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, να τοποθετηθεί στη θέση που του αρμόζει, να είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος και να πάψει πια να προσποιείται, τότε θα έχει την ευκαιρία να φτάσει στη σωτηρία. Είναι ανώφελο να θέλεις συνέχεια να είσαι αυταρχικός και παράλογος, και να παρουσιάζεσαι ως μια ισχυρή μορφή. Ο οίκος του Θεού είναι γεμάτος με τους εκλεκτούς του Θεού, κι όσο τρομερός, άγριος ή κακός κι αν είσαι, δεν έχει νόημα. Ο οίκος του Θεού δεν είναι πεδίο μάχης, οπότε αν θέλεις να πολεμήσεις, να πας να το κάνεις στο πεδίο μάχης του κόσμου. Κανένας στον οίκο του Θεού δεν θέλει να πολεμήσει μαζί σου· κανένας δεν νοιάζεται γι’ αυτό ούτε έχει τον χρόνο να το κάνει. Ο οίκος του Θεού είναι ένα μέρος που κηρύττει την αλήθεια, που βοηθά τους ανθρώπους να καταλάβουν την αλήθεια και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν εσύ δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, τότε αυτό δύσκολα αντιμετωπίζεται και απλώς δείχνει ότι δεν ανήκεις εδώ. Αν θέλεις συνέχεια να πολεμάς, αν θέλεις συνέχεια να είσαι άγριος, αν θέλεις συνέχεια να είσαι αμείλικτος κι αν θέλεις συνέχεια να είσαι αυταρχικός και παράλογος, τότε η εκκλησία δεν είναι το κατάλληλο μέρος για σένα. Οι περισσότεροι άνθρωποι που βρίσκονται στον οίκο του Θεού αγαπάνε την αλήθεια· θέλουν να ακολουθήσουν τον Θεό και να κερδίσουν τη ζωή, ενώ δεν τους αρέσει να αναλώνονται σε ίντριγκες και να πολεμάνε με τους διαβόλους. Μόνο στους αντίχριστους αρέσει να πολεμάνε από δω κι από κει και να ανταγωνίζονται για την εξουσία και για το κέρδος· γι’ αυτό και οι αντίχριστοι δεν μπορούν να παραμείνουν σταθεροί στον οίκο του Θεού.

Υπάρχει κάποιο είδος ατόμου που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο σε πράγματα όπως η ταυτότητα, το πόστο και η θέση, και που συγκεκριμένα νιώθει μεγάλη αντίσταση και απέχθεια απέναντι στον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών» και δεν μπορεί να τον αποδεχτεί με τίποτα· τέτοιοι άνθρωποι είναι αντίχριστοι. Αυτοί, όχι μόνο δεν επιδιώκουν την αλήθεια και την αποστρέφονται, αλλά αποστρέφονται και το να τους αποκαλούν «παρόχους υπηρεσιών». Εκείνοι που αποστρέφονται τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών» θα έπρεπε ουσιαστικά να επιδιώκουν την αλήθεια· αν ήταν ικανοί να επιδιώξουν την αλήθεια, τότε άραγε δεν θα είχαν αποτινάξει τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών; Αυτό ακριβώς είναι, όμως, το πρόβλημα. Επειδή αποστρέφονται αφάνταστα την αλήθεια, δεν πρόκειται να βαδίσουν ποτέ στο μονοπάτι της επιδίωξης και της άσκησής της. Γι’ αυτό, στο έργο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού, θα παίζουν για πάντα τον ρόλο των παρόχων υπηρεσιών. Ασφαλώς, για τους αντίχριστους, ακόμα και το να μπορέσουν να λειτουργήσουν ως πάροχοι υπηρεσιών στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού αποτελεί ευλογία· αποτελεί ευκαιρία να δουν τις πράξεις του Δημιουργού, να ακούσουν τον Δημιουργό να εκφράζει την αλήθεια και να μοιράζεται τις ενδόμυχες σκέψεις Του με την ανθρωπότητα, καθώς και να εκτιμήσουν τη σοφία και τις παντοδύναμες πράξεις του Δημιουργού. Για εκείνους, δεν είναι κακό να είναι πάροχοι υπηρεσιών για τον Δημιουργό και, είτε μπορούν να το καταλάβουν είτε δεν μπορούν, το γεγονός ότι αποτελούν παρόχους υπηρεσιών του Θεού και ότι παρέχουν υπηρεσίες στον οίκο του Θεού πρέπει να είναι κάτι που αυτοί οι αντίχριστοι και οι σύντροφοι του Σατανά θα θυμούνται για πάντα, ακόμα κι αν αργότερα τελειώσει το έργο του Θεού. Σε όλη τη διάρκεια κατά την οποία η διεφθαρμένη ανθρωπότητα πηγαίνει κόντρα στον Θεό, οι αντίχριστοι παρέχουν χωρίς να το γνωρίζουν υπηρεσίες για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, κι αυτό αποτελεί την ελάχιστη αξία της ύπαρξης κάθε αντίχριστου· αυτό είναι γεγονός. Η συνεισφορά των αντίχριστων είναι πως δίνουν στον εκλεκτό λαό του Θεού τη δυνατότητα να διακρίνει και να αναγνωρίσει τους αντίχριστους από την αρνητική πλευρά. Είτε είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν αυτό το γεγονός είτε όχι, κι ασχέτως του αν είναι πρόθυμοι, χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι με το να είναι πάροχοι υπηρεσιών, όπως και να ’χει, το να παρέχουν υπηρεσίες για το έργο του Θεού ως πάροχοι υπηρεσιών και το να αναλαμβάνουν αυτόν τον ρόλο είναι πράγματα που αξίζουν —αποτελούν εξύψωσή τους από τον Θεό. Κάποιοι λένε: «Ο Θεός εξυψώνει και τους αντίχριστους;» Τι το κακό έχει αυτό; Είναι δημιουργήματα· δεν μπορεί να τους εξυψώσει ο Θεός; Αυτό που λέω ισχύει. Λοιπόν, πώς νιώθουν οι αντίχριστοι όταν ακούνε αυτά τα λόγια; Δεν πρέπει να ψάχνουν να βρουν ελαττώματα, αλλά να βρουν κάποια παρηγοριά. Αν μη τι άλλο, έχουν συνεισφέρει με κάποια προσπάθεια στο μεγάλο ζήτημα που αποτελεί το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Άσχετα με το αν το έκαναν με τη θέλησή τους ή με το αν το έκαναν ενεργητικά ή παθητικά, όπως και να ’χει, αυτό αποτέλεσε την εξύψωσή τους από τον Θεό και πρέπει να το αποδεχτούν με χαρά και να μην αντισταθούν. Αν οι αντίχριστοι μπορέσουν να επαναστατήσουν ενάντια στους προγόνους τους, να επαναστατήσουν ενάντια στον Σατανά, να επιδιώξουν την αλήθεια και να επιδιώξουν την υποταγή στον Δημιουργό, τότε, πείτε Μου, θα χαρεί ο Θεός; (Ναι, θα χαρεί.) Αυτό αποτελεί τιμή και για τους εκλεκτούς του Θεού και θα πρέπει να είναι κι αυτοί χαρούμενοι· είναι κάτι καλό. Είτε είναι είτε δεν είναι εφικτό αυτό το γεγονός, όπως και να ’χει, αν οι αντίχριστοι μπορέσουν να αντιστρέψουν την πορεία τους και να βαδίσουν στο μονοπάτι της μετάνοιας, τότε ασφαλώς και είναι καλό αυτό. Για ποιον λόγο, λοιπόν, λέω ότι αυτό αποτελεί τιμή για τον εκλεκτό λαό του Θεού; Αν ένας αντίχριστος παρείχε υπηρεσία με τη θέλησή του, τότε δεν θα υπήρχε ένας μπελάς λιγότερος στον οίκο του Θεού; Αν είχατε ανάμεσά σας έναν λιγότερο διάβολο, έναν λιγότερο ταραξία και ταραχοποιό στοιχείο, δεν θα περνάγατε πολύ πιο ήρεμα τις μέρες σας; Από αυτήν την οπτική, αν οι αντίχριστοι ήταν στ’ αλήθεια πρόθυμοι να παράσχουν υπηρεσίες, τότε κι αυτό θα ήταν κάτι καλό που αξίζει να γιορταστεί. Πρέπει να τους ενθαρρύνετε και να τους βοηθάτε, όχι να τους απορρίπτετε εντελώς. Αν έχετε καλές προθέσεις και τους αφήσετε να μείνουν, όμως η παροχή υπηρεσίας τους δημιουργεί περισσότερους μπελάδες παρά οφέλη και οδηγεί στην καταστροφή, τότε θα πρέπει να τους χειριστείτε σύμφωνα με τις αρχές. Δεν είναι καλός αυτός ο τρόπος δράσης; (Ναι.)

Είναι κι άλλο ένα είδος ανθρώπου που αξίζει να αναφερθεί. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπορούν να υποφέρουν και να πληρώσουν ένα τίμημα την ώρα που κάνουν το καθήκον τους, και μερικές φορές μπορούν ακόμα να υπακούσουν και να υποταχθούν ή να χειριστούν τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές. Έχουν την υποκειμενική επιθυμία να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, μπορούν πάντοτε να υποτάσσονται σε όλα όσα κανονίζει ο Άνωθεν ή η εκκλησία και πάντοτε μπορούν να ολοκληρώνουν εγκαίρως τις εργασίες τους. Δεν προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στον οίκο του Θεού, ενώ το έργο που επιτελούν και το καθήκον που αναλαμβάνουν αποδίδουν πολλά οφέλη και πλεονεκτήματα στους αδελφούς και τις αδελφές. Φαινομενικά, αν και δεν έχουν κάνει τίποτα κακό, αν και δεν προκαλούν διατάραξη ή αναστάτωση και δεν μοιάζουν με κακούς ανθρώπους, κάνουν κάτι το οποίο ούτε μπορούν ούτε και κάνουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι: Απολαμβάνουν να καλλιεργούν την επιρροή τους και να ιδρύουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια. Όταν τους ανατεθεί κάποια εργασία, αμέσως μόλις γίνουν οι αρμόδιοι για τη συγκεκριμένη δουλειά, μπορούν να αρχίσουν να ιδρύουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια και να αρχίσουν ασυναίσθητα να καλλιεργούν την εξουσία και τις διασυνδέσεις τους στο εύρος της επιρροής τους. Μέσα σ’ αυτό το εύρος, παίρνουν τους πάντες πλήρως και ολοκληρωτικά με το μέρος τους, ενώ οι άλλοι εξυμνούν δυνατά και θαυμάζουν ιδιαίτερα όλα όσα κάνουν, όλα όσα λένε και το τίμημα που πληρώνουν εκείνοι. Θεωρούν το πεδίο της διοίκησής τους ως τη δική τους μικρή οικογένεια μέσα στην οικογένεια του Θεού. Εξωτερικά, δείχνουν να μπορούν να πληρώσουν κάποιο τίμημα, να υποφέρουν και να αναλάβουν ευθύνες· δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Παρ’ όλα αυτά, στις κρίσιμες στιγμές, είναι ικανοί να προδώσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Για να διαφυλάξουν το κύρος τους και τη θέση τους στην κορυφή, αλλά και για να διαφυλάξουν την απόλυτη τοποθέτηση, αξιοπρέπεια και εξουσία τους στην εκκλησία, δεν προσβάλλουν και δεν βλάπτουν κανέναν. Ακόμα κι αν κάποιος ζημιώσει ή προδώσει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού κι ακόμα κι αν κάποιος αναστατώσει ή καταστρέψει το έργο του οίκου του Θεού, αυτοί δεν ερευνούν το ζήτημα, δεν το προσέχουν καθόλου και μπορούν να το ανεχτούν. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος εκείνος δεν απειλεί το πόστο τους και συνεχίζει να εργάζεται στην υπηρεσία τους μέσα στο εύρος της επιρροής τους, τότε όλα εντάξει —αυτό είναι το ανώτατο κριτήριό τους. Όση αναστάτωση κι αν προκαλεί εκείνος ο άνθρωπος, δεν το βλέπουν ούτε δίνουν σημασία και δεν τον κλαδεύουν, δεν τον επιπλήττουν ούτε, βέβαια, τον χειρίζονται. Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι επικίνδυνα στοιχεία. Δύσκολα μπορεί να τους διακρίνει ο μέσος άνθρωπος και ίσως να μην μπορείς να παρατηρήσεις τίποτα το παράξενο σ’ αυτούς όταν δεν έχουν καμία θέση. Μόλις, όμως, αποκτήσουν κάποια θέση, αποκαλύπτεται εντελώς η φύση-ουσία τους. Και τι ακριβώς αποκαλύπτεται; Ότι πληρώνουν το τίμημα και κάνουν όσα κάνουν επειδή έχουν κάποιο σκοπό· δεν τα κάνουν όλα αυτά για να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν κάνουν πραγματικά το καθήκον τους και δεν τα κάνουν όλα αυτά για να τα δει ο Θεός, αλλά για να τα δουν οι άνθρωποι. Θέλουν να τραβήξουν τα βλέμματα, τα μάτια και την προσοχή των υπολοίπων, κι ακόμα περισσότερο θέλουν να παραπλανήσουν την καρδιά των ανθρώπων, έτσι ώστε εκείνοι να τους έχουν σε υπόληψη, να τους θαυμάζουν και να τους εξυμνούν. Γι’ αυτό δεν τους νοιάζει πώς τους βλέπει και πώς τους αντιμετωπίζει ο Θεός· αν πει ο Θεός ότι υπάρχουν μόνο για να παρέχουν υπηρεσίες, αυτοί αδιαφορούν. Αρκεί να μπορούν οι άνθρωποι να γονατίζουν στα πόδια τους και να τους προσκυνάνε, και όλα είναι μια χαρά. Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν επικίνδυνα στοιχεία και δεν είναι σε ομοφροσύνη με τον Θεό και με τον οίκο του Θεού, ενώ δεν έχουν την ίδια καρδιά με εκείνη του εκλεκτού λαού του Θεού που επιδιώκει ειλικρινά την αλήθεια. Καλλιεργούν την επιρροή για τον εαυτό τους και καλλιεργούν, επίσης, την επιρροή για τον Σατανά. Αν κρίνουμε από τις διάφορες εκδηλώσεις τους, το καθήκον που κάνουν και κάθε τους πράξη, όλα αυτά αποτελούν τρόπο για να κάνουν επίδειξη και να καλοπιάνουν τους άλλους όσο περισσότερο μπορούν.

Οι αντίχριστοι μπορούν να παράσχουν κάποια υπηρεσία στον οίκο του Θεού και στο έργο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού, ενώ σε ένα στάδιο μπορεί να αποτελέσουν, μάλιστα, και καλούς παρόχους υπηρεσιών. Ωστόσο, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν, οι στόχοι και η κατεύθυνση που επιλέγουν, αλλά και η επιθυμία τους για κάποια θέση και για εξουσία κι η λαχτάρα τους για δόξα και για κέρδος που έχουν μέσα τους δεν τους αφήνουν να αποτινάξουν τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών, να καταλάβουν την αλήθεια, να κατανοήσουν ποια είναι η αλήθεια-πραγματικότητα και να εισέλθουν σ’ αυτήν, να κάνουν πράξη την αλήθεια, να φτάσουν στην αληθινή υποταγή και να αποκτήσουν φόβο Θεού. Άνθρωποι σαν κι αυτούς αποτελούν επικίνδυνα στοιχεία. Έχουν βαθυστόχαστες φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, χρησιμοποιούν πολύ έξυπνους τρόπους αλληλεπίδρασης με τους άλλους, προσέχουν πολύ πώς μιλάνε και τις λέξεις που επιλέγουν όταν συνομιλούν με τους άλλους κι επίσης προσέχουν πολύ τις μεθόδους που χρησιμοποιούν στις επαφές τους με τους ανθρώπους. Παρ’ όλο που μπορεί επιφανειακά να μη μοιάζουν ύπουλοι και κακοί, η καρδιά τους είναι γεμάτη μοχθηρές ιδέες, σκέψεις και απόψεις, ακόμα και αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με την αλήθεια, καθώς και έλλειψη κατανόησης του Θεού. Αν και οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι κακό υπάρχει σ’ αυτούς τους ανθρώπους ούτε να καταλάβουν ότι είναι κακοί άνθρωποι, το γεγονός ότι η ουσία τους είναι τόσο μοχθηρή, αλλά και το ότι δεν μπορούν να κάνουν ποτέ το καθήκον τους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές ούτε να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και να φτάσουν στην αληθινή υποταγή στον Θεό, στο τέλος δεν τους αφήνουν να αποτινάξουν ποτέ αυτόν τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ακόμα πιο ύπουλοι και πιο ικανοί να παραπλανήσουν τους άλλους σε σχέση με εκείνους που είναι κατάφωρα αντίχριστοι και κακοί άνθρωποι. Εξωτερικά, μοιάζουν να μην έχουν καμία γνώμη για τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών και καμία στάση απέναντί του, πόσο μάλλον να νιώθουν καμία αντίσταση απέναντί του. Αν κρίνουμε, όμως, από την ουσία τους, είναι γεγονός πως, ακόμα κι αν παρέχουν υπηρεσία για τον Θεό, δεν παύουν να διακατέχονται από προθέσεις και στόχους· δεν παρέχουν υπηρεσία δίχως όρους ούτε το κάνουν για να κερδίσουν την αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι είναι μοχθηροί και πανούργοι εσωτερικά, γι’ αυτό και δεν είναι εύκολο να τους διακρίνουν οι άλλοι. Μόνο στα κρίσιμα ζητήματα και στις κρίσιμες στιγμές αποκαλύπτεται η φύση-ουσία τους, οι σκέψεις τους, οι απόψεις τους και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Όσο συνεχίζεται αυτό, αν οι άνθρωποι αυτοί επιλέξουν τον συγκεκριμένο τρόπο επιδίωξης και επιλέξουν να βαδίσουν σ’ ένα τέτοιο μονοπάτι, τότε μπορεί κανείς να φανταστεί ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να φτάσουν στη σωτηρία. Με εργαλείο την εμπιστοσύνη που τους δείχνει ο οίκος του Θεού και την ευκαιρία που τους δίνει το έργο του Θεού, μηχανορραφούν για το δικό τους όφελος, για να ασκούν έλεγχο στους ανθρώπους και να τους βασανίζουν, αλλά και για να ικανοποιούν τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες. Στο τέλος, δεν κερδίζουν την αλήθεια, αλλά αποκαλύπτονται επειδή έχουν κάνει πάσης φύσεως κακό. Όταν αποκαλύπτονται, γίνεται φανερό ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά και ότι δεν πιστεύουν στον Θεό για να επιδιώξουν την αλήθεια και να φτάσουν στη σωτηρία. Αν, από τη στιγμή που αυτοί οι άνθρωποι ακούσουν τα λόγια του Θεού και το γεγονός ότι εκθέτει κάθε είδους ανθρώπους, χρησιμοποιούν σταθερά τις αρχές, τα μέσα και τις μεθόδους αντιμετώπισης του κόσμου για να κάνουν το καθήκον τους, τότε μόνο μία μπορεί να είναι η τελική έκβαση: Πρέπει να αναλάβουν τον ρόλο του παρόχου υπηρεσιών στο έργο διαχείρισης του Θεού και, στο τέλος, να αποκαλυφθούν και να αποκλειστούν· αυτό είναι γεγονός. Εσείς είχατε ποτέ εμπειρίες με τέτοιους ανθρώπους παλιότερα; Κάποιοι αντίχριστοι, όταν αποκαλυφθούν και αποβληθούν, μετατρέπονται σε διοικητές χωρίς στρατό. Έχουν κάνει πάρα πολλά και μεγάλα κακά, κι οι αδελφοί και οι αδελφές τούς απεχθάνονται και τους εγκαταλείπουν. Επίσης, υπάρχει κι άλλο ένα είδος ανθρώπων οι οποίοι, όταν η εκκλησία τούς αποκαλύπτει, τους καταδικάζει και τους απορρίπτει, έχουν πολλούς συνεργούς και βοηθούς οι οποίοι τους υπερασπίζονται, δίνουν τη μάχη για λογαριασμό τους και φωνάζουν εναντίον του Θεού. Άραγε, άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν είναι ακόμα πιο ικανοί να παραπλανήσουν τους άλλους; Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι ακόμα πιο επικίνδυνοι. Σε ό,τι αφορά το πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι τον τίτλο του παρόχου υπηρεσιών και το ποιους υπόγειους τρόπους άσκησης, ιδέες και εκδηλώσεις παρουσιάζουν, για την ώρα θα σταματήσουμε εδώ τη συναναστροφή μας.