2. Τα συμφέροντα των αντίχριστων

Γ. Μηχανορραφούν για το δικό τους όφελος

Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στο ένατο σημείο όσον αφορά τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων και συγκεκριμένα στο κομμάτι των συμφερόντων τους. Την προηγούμενη φορά, συναναστράφηκα πάνω στο τρίτο σημείο που αφορά τα συμφέροντα των αντίχριστων: τα οφέλη. Όσον αφορά εκείνο το σημείο, ανέφερα συγκεκριμένες εκδηλώσεις από διάφορες πτυχές και εστίασα κυρίως στη συμπεριφορά, στις σκέψεις και τις απόψεις των αντίχριστων, αλλά και στα διάφορα πράγματα που κάνουν όταν τους ελέγχουν αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις. Την προηγούμενη φορά συναναστράφηκα πάνω σε δύο πτυχές: Η πρώτη ήταν το γεγονός ότι καταχρώνται τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού, και η δεύτερη ήταν ότι χρησιμοποιούν τους αδελφούς και τις αδελφές για να τους υπηρετούν και να εργάζονται γι’ αυτούς. Πρόκειται για δύο συγκεκριμένες εκδηλώσεις που δείχνουν ότι οι αντίχριστοι μηχανορραφούν για τα προσωπικά τους οφέλη. Τώρα που έχω συναναστραφεί πάνω σ’ αυτά, καταλαβαίνετε τη φύση-ουσία των αντίχριστων; Για την ακρίβεια, οι διεφθαρμένοι άνθρωποι δεν παρουσιάζουν και μεγάλες διαφορές ως προς τις διάφορες εκδηλώσεις αντίχριστων, είτε σε ό,τι αφορά τη διάθεσή τους είτε σε ό,τι αφορά τη φύση-ουσία τους. Περισσότερες ομοιότητες έχουν παρά διαφορές· η μόνη τους διαφορά έχει να κάνει με το αν έχουν καλή ή κακή ανθρώπινη φύση, ενώ ως προς τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια υπάρχει μόνο μια αισθητή διαφορά. Παρόλο που όλοι οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες διεφθαρμένες διαθέσεις, οι αντίχριστοι είναι ικανοί να μισήσουν την αλήθεια, να αντισταθούν στον Θεό, να Τον κρίνουν και να βλασφημήσουν εναντίον Του, ενώ είναι και ικανοί να πράξουν το κακό και να αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας. Σ’ αυτούς τους τομείς διαφέρουν αισθητά οι αντίχριστοι από τους συνηθισμένους διεφθαρμένους ανθρώπους. Κάθε άνθρωπος έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου, αλλά αν δεν έχει κάνει κακό, αν δεν έχει αναστατώσει το έργο της εκκλησίας και δεν έχει συγκρουστεί άμεσα με τον Θεό, τότε δεν μπορεί να οριστεί ως αντίχριστος. Ναι μεν οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν τις ίδιες ή παρόμοιες σκέψεις, απόψεις και διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά αν κάποιος δεν έχει την ανθρώπινη φύση-ουσία ενός κακού ανθρώπου, τότε διαφέρει αισθητά από τους αντίχριστους. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται αυτήν τη διαφορά και βάζουν τους ανθρώπους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου και τους ανθρώπους που βαδίζουν στο μονοπάτι του αντίχριστου στο ίδιο τσουβάλι, χαρακτηρίζοντάς τους ως αντίχριστους· μπορεί κανείς εύκολα να κάνει ζημιά σε καλούς ανθρώπους με τον τρόπο αυτόν! Αν δεν καταλαβαίνετε καθαρά την ουσία των αντίχριστων, τότε αυτό αποτελεί τεράστιο εμπόδιο προκειμένου να καταλάβετε και τον εαυτό σας. Αν βλέπεις ότι έχεις την ίδια διεφθαρμένη διάθεση με εκείνη ενός αντίχριστου, θα νομίζεις ότι είσαι αντίχριστος, και αν βλέπεις ότι βρίσκεσαι στο ίδιο μονοπάτι μ’ εκείνο του αντίχριστου, τότε θα νομίζεις και πάλι ότι είσαι αντίχριστος. Θα συνεχίσεις να ορίζεις τον εαυτό σου ως αντίχριστο αν δεις ότι ενεργείς με τον ίδιο τρόπο, κι έχεις τις ίδιες σκέψεις και τις ίδιες απόψεις με έναν αντίχριστο. Αν βλέπεις τον εαυτό σου ως αντίχριστο, σύμφωνα με τα τρία σημεία που ανέφερα, τότε θα χαρακτηρίσεις τον εαυτό σου ως αντίχριστο. Τι συνέπειες θα επιφέρει αυτό; Είναι βέβαιο πως θα αναπτύξεις αρνητικότητα σε κάποιον βαθμό και θα εγκαταλείψεις τον εαυτό σου. Μια τέτοια κατανόηση του εαυτού σου είναι κάπως στρεβλή. Αυτό σημαίνει, άραγε, ότι δεν είναι απαραίτητο να καταλάβεις τη διάθεση του αντίχριστου που έχεις; Όχι, ασφαλώς και είναι απαραίτητο. Ο σκοπός της συναναστροφής και της ανάλυσης της διάθεσης των αντίχριστων είναι να σας δώσει τη δυνατότητα να τα συγκρίνεις με τον εαυτό σου και να καταλήξεις στο σημείο να κατανοήσεις πραγματικά τον εαυτό σου. Αν καταλάβεις μόνο ότι έχεις μια μέτρια διεφθαρμένη διάθεση, αλλά δεν αναγνωρίσεις ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, τότε κατανοείς τον εαυτό σου με πολύ ρηχό και μονόπλευρο τρόπο· δεν πρέπει να τον κατανοείς έτσι. Τώρα, μπορεί ακόμα να μην το έχετε συνειδητοποιήσει αυτό. Οι περισσότεροι σκέφτονται: «Αφού δεν βαδίζω στο μονοπάτι ενός αντίχριστου ούτε είμαι αντίχριστος, ούτε έχω την ουσία ενός αντίχριστου, δεν υπάρχει λόγος να φτάσω στο σημείο να καταλάβω ότι έχω τη διάθεση ενός αντίχριστου, ότι είμαι ικανός να βαδίσω στο μονοπάτι ενός αντίχριστου και ότι μπορεί να γίνω αντίχριστος. Αν κατανοούσα τον εαυτό μου μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε δεν θα τον μείωνα;» Άρα, δεν σας ενδιαφέρουν πολύ αυτά τα θέματα σχετικά με την έκθεση των αντίχριστων. Είτε σε ενδιαφέρουν είτε όχι, αν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, τότε τελικά θα έρθει μια μέρα που θα αρχίσεις σιγά σιγά να καταλαβαίνεις αυτές τις πτυχές της αλήθειας και αυτά τα ρητά. Έχω ακούσει κάποιους ανθρώπους που κάνουν συναναστροφή σχετικά με τη βιωματική κατανόησή τους, αλλά δεν λένε κουβέντα για το ότι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου ή για το ότι βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Είναι ολοφάνερο ότι έχουν τις ίδιες ακριβώς σκέψεις, απόψεις και διάθεση με έναν αντίχριστο —ταυτίζονται— αλλά δεν το καταλαβαίνουν. Αυτό από μόνο του αρκεί για να αποδείξει ότι πολλοί άνθρωποι έχουν πολύ ρηχή κατανόηση του εαυτού τους, αφού το μόνο που μπορούν να καταλάβουν είναι ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, ότι αντιστέκονται στον Θεό και επαναστατούν εναντίον του Θεού, ότι δεν έχουν πολύ καλή ανθρώπινη φύση και ότι δεν αγαπούν πολύ την αλήθεια. Για την ακρίβεια, αυτό που εκδηλώνουν και αποκαλύπτουν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου, και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν είναι εκείνο του αντίχριστου, αλλά δεν το καταλαβαίνουν. Και γιατί δεν το καταλαβαίνουν; Επειδή δεν καταλαβαίνουν τις διάφορες εκδηλώσεις που έχουν σχέση με τη διάθεση ενός αντίχριστου, και μάλιστα πολλοί άνθρωποι φοβούνται να πουν πως έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου ή πως βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Ακόμα κι αν το καταλαβαίνουν, δεν τολμάνε να το πουν· αν το πουν φωναχτά, είναι λες και κάποιος τους καταριέται ή τους καταδικάζει. Ίδια δεν είναι στην πραγματικότητα η κατάστασή σου είτε το πεις είτε όχι; Είναι δυνατόν να αλλάξει το γεγονός ότι έχεις τη διάθεση του αντίχριστου; Όχι, δεν είναι δυνατόν. Το γεγονός ότι δεν το καταλαβαίνεις αυτό αποδεικνύει ότι κατανοείς πολύ ρηχά την αλήθεια και ότι δεν κατανοείς αληθινά τον εαυτό σου.

3. Χρησιμοποιούν τη θέση τους για να εξασφαλίσουν φαγητό, ποτό και άλλα επιθυμητά πράγματα εξαπατώντας τους άλλους

Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω στην τρίτη εκδήλωση των μηχανορραφιών που κάνουν οι αντίχριστοι για να αποκτήσουν οφέλη· χρησιμοποιούν τη θέση τους για να εξασφαλίσουν φαγητό, ποτό και άλλα επιθυμητά πράγματα εξαπατώντας τους άλλους. Φυσικά, το «χρησιμοποιούν τη θέση τους» μπορεί να το ονομάσει κανείς και εξασφάλιση φαγητού, ποτού και άλλων επιθυμητών πραγμάτων εξαπατώντας τους άλλους υπό το λάβαρο της πίστης στον Θεό. Εσείς έχετε προσπαθήσει ποτέ να αναλογιστείτε και να σκεφτείτε αυτό το σημείο στο παρελθόν; (Όχι, ποτέ.) Έχετε δει ποτέ τέτοιους ανθρώπους; Έχετε καμία γνώμη σχετικά με αυτού του είδους τα άτομα; Έχετε μήπως κανένα αίσθημα απέχθειας ή αποστροφής; Νιώθετε περιφρόνηση για τέτοιου είδους ανθρώπους; (Ναι.) Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Πώς είναι η ανθρώπινη φύση τους; Για ποιον λόγο τα κάνουν αυτά; Τι άποψη έχουν σχετικά με την πίστη στον Θεό; Μήπως τους σώζει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Σε τελική ανάλυση, τι στόχο έχει η πίστη τους στον Θεό; Έχουν απαρνηθεί την οικογένειά τους και την καριέρα τους, και έχουν εκφράσει ότι έχουν υποστεί κακουχίες και ότι έχουν πληρώσει τίμημα· αλλά, σε τελική ανάλυση, με τι στόχο χρησιμοποιούν τη θέση τους για να εξασφαλίσουν φαγητό και ποτό εξαπατώντας τους άλλους; Ξέρουν άραγε, όταν το κάνουν αυτό, ότι ο Θεός το απεχθάνεται και δυσαρεστείται; Έχετε σκεφτεί ποτέ παλιότερα αυτά τα ερωτήματα; Για να πούμε την αλήθεια, οι περισσότεροι από σας δεν τα έχετε σκεφτεί. Και γιατί δεν τα έχετε σκεφτεί; Κάποιοι λένε: «Εφόσον στην κοινωνία υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι άνθρωποι, δεν έγινε και τίποτα αν υπάρχουν και κάποιοι στον οίκο του Θεού. Εξάλλου, ούτε εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε απαραίτητα και τόσο αγνοί». Αν και θεωρείς ότι είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, δεν κάθεσαι ποτέ να συνδέσεις τις πράξεις, τις σκέψεις και τις ιδέες σου, καθώς και τις πράξεις και τις συμπεριφορές των άλλων, με την αλήθεια, ώστε να τις εξετάσεις και να τις ορίσεις από την οπτική της αλήθειας. Άραγε, λοιπόν, συνεχίζεις να είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Οι αλήθειες που έχεις καταφέρει να κατανοήσεις με την πίστη σου στον Θεό έχουν ακόμα αξία και νόημα για σένα; Όχι, δεν έχουν. Όλοι εκείνοι που παριστάνουν τους πνευματικούς ενώ δεν έχουν πνευματική κατανόηση έχουν ψεύτικη πνευματικότητα και δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο παρά να περνούν όλη την ημέρα ακολουθώντας αυστηρά κανονισμούς ή λέγοντας λόγια και δόγματα, πράγμα που μοιάζει με εκείνο που έκαναν οι αρχαίοι λόγιοι, «να αφιερώνονται ολοκληρωτικά στη μελέτη των αγίων και να μη νοιάζονται καθόλου για τα εξωτερικά ζητήματα». Οι άνθρωποι που προσποιούνται ότι είναι πνευματικοί νομίζουν πως ό,τι κι αν κάνουν οι άλλοι άνθρωποι δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτούς, πως ο τρόπος που σκέφτονται οι άλλοι είναι δική τους δουλειά, ενώ αρνούνται να μάθουν πώς να διακρίνουν τους ανθρώπους, πώς να διακρίνουν τα πράγματα και πώς να κατανοούν τις προθέσεις του Θεού με βάση τα λόγια του Θεού. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι έτσι· όταν τελειώσουν την ακρόαση ενός κηρύγματος ή την ανάγνωση των λόγων του Θεού, το σημειώνουν σε χαρτί, το αποθηκεύουν στην καρδιά τους και το μεταχειρίζονται ως δόγματα ή κανονισμούς, τα οποία τηρούν συμβολικά και μετά ξεμπερδεύουν μ’ αυτά. Όσο για το πώς σχετίζονται τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω τους ή οι διάφορες συμπεριφορές και εκδηλώσεις που βλέπουν στους ανθρώπους γύρω τους με την αλήθεια, δεν το σκέφτονται ποτέ ούτε προσπαθούν να το αναλογιστούν στην καρδιά τους, ούτε προσεύχονται ούτε το αναζητούν. Οι περισσότερες πνευματικές ζωές βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση. Επομένως, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αργοί και επιφανειακοί όσον αφορά την είσοδο στην αλήθεια· η πνευματική τους ζωή είναι εξαιρετικά μονότονη, απλώς ακολουθούν κανονισμούς, δεν υπάρχουν αρχές στον τρόπο με τον οποίο ενεργούν. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι, στην περίπτωση πολλών ανθρώπων, η πνευματική τους ζωή είναι αποκομμένη από την αληθινή ζωή και είναι κενή, κι έτσι, ακόμα και όσον αφορά τις κραυγαλέες συμπεριφορές και εκδηλώσεις των κακών ανθρώπων και των αντίχριστων, δεν έχουν απολύτως καμία αντίληψη, πόσο μάλλον κανέναν ορισμό, ούτε έχουν ιδέες ούτε δείχνουν να έχουν διάκριση. Όσον αφορά τις συμπεριφορές, τις εκδηλώσεις και τα ρητά των αντίχριστων όταν μηχανορραφούν για να κερδίσουν προσωπικά οφέλη, μπορεί να έχετε δει κάμποσα, αλλά κατά βάθος δεν έχετε προσπαθήσει ποτέ να αναλογιστείτε τι ακριβώς άνθρωποι είναι, αν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια κατά την πίστη τους στον Θεό, αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και άλλα τέτοιου είδους ερωτήματα. Αντίθετα, περιφέρεστε νωχελικά όλη μέρα, ό,τι κάνετε το κάνετε μηχανικά, χωρίς να επιζητάτε να μπορέσετε να κερδίσετε την αλήθεια ή να καταλάβετε την αλήθεια-πραγματικότητα και να εισέλθετε σ’ αυτήν. Οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν τη θέση τους για να κάνουν μηχανορραφίες με σκοπό να κερδίσουν οφέλη, και την πίστη στον Θεό την έχουν ως πρόσχημα για να αποκτήσουν με όλων των ειδών τα πράγματα που επιθυμούν μέσα στον οίκο του Θεού εξαπατώντας τους άλλους. Σ’ αυτά τα επιθυμητά πράγματα περιλαμβάνεται φυσικά το φαγητό και το ποτό, όπως και κάποιες υλικές απολαύσεις και τα συναφή. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν την ίδια ουσία με την υλιστική ουσία των αντίχριστων στην οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως· είναι ίδιου τύπου άνθρωποι. Το μόνο που επιζητούν είναι να απολαμβάνουν κάθε μορφής υλική μεταχείριση· δεν επιδιώκουν την αλήθεια, πόσο μάλλον προετοιμάζουν καλές πράξεις. Το μόνο που κάνουν είναι να παριστάνουν πως επιδιώκουν την αλήθεια και να δείχνουν επιφανειακά πως αυτό κάνουν. Αυτό που επιδιώκουν στα βάθη της καρδιάς τους είναι ουσιαστικά οι σωματικές απολαύσεις που έχουν συνεχώς στο μυαλό τους, δηλαδή να τρώνε, να πίνουν και να περνούν καλά. Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι άνθρωποι· σε κάθε εκκλησία μπορεί να υπάρχουν κάνα δυο, ίσως και περισσότεροι. Σήμερα, δεν πρόκειται να αναφερθώ στις εκδηλώσεις, στη συμπεριφορά και στην ουσία αυτών των ανθρώπων σε θεωρητικό επίπεδο. Θα αναφερθώ πρώτα σε μερικές συγκεκριμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις έτσι ώστε όλοι σας να ακούσετε, να αποκομίσετε πληροφορίες και να δείτε κατά πόσο τέτοιοι άνθρωποι συνδέονται με αυτό το σημείο της συναναστροφής μας και κατά πόσο χρησιμοποιούν τη θέση τους και ανεμίζουν το λάβαρο της πίστης στον Θεό με σκοπό να εξασφαλίσουν φαγητό, ποτό, χρήματα και υλικά αγαθά εξαπατώντας τους άλλους. Προσπαθήστε να διακρίνετε τους ανθρώπους αυτού του είδους και, έπειτα, σκεφτείτε αν τα άτομα με τα οποία έχετε επαφές παρουσιάζουν αυτές τις εκδηλώσεις για τις οποίες μιλάμε. Αν κάποιος σας έρθει στο μυαλό, δώστε κι εσείς κάποια παραδείγματα. Για πείτε Μου, είναι καλύτερα η συναναστροφή να γίνεται με παραδείγματα ή έτσι γενικά; (Είναι καλύτερα με παραδείγματα.) Τι θετικό έχει το να δίνει κανείς παραδείγματα; Πρώτα απ’ όλα, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να ακούσουν τέτοιες ιστορίες και αληθινά περιστατικά. Υπάρχουν χαρακτήρες και πλοκή, και οι περισσότεροι τις βρίσκουν ενδιαφέρουσες. Είναι το ίδιο με το να μιλάς για την προσωπική σου εμπειρία: Αν γράψεις ένα άρθρο γι’ αυτήν, συνήθως οι άνθρωποι το διαβάζουν μια-δυο φορές και τέλος, αλλά αν κάνεις μια ταινία ή ένα θεατρικό έργο, τότε θα το δουν περισσότεροι άνθρωποι, και μάλιστα όχι μόνο μία φορά. Έτσι, οι άνθρωποι θα δουν τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας ή τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που σχετίζονται με το θέμα με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και ακρίβεια, και θα τους κάνει πιο μεγάλη εντύπωση. Επιπλέον, όταν δίνει κανείς κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα, βοηθάει τους ανθρώπους να συγκρίνουν και να συσχετίζουν κάθε πτυχή της αλήθειας με τον εαυτό τους με μεγαλύτερη ακρίβεια.

Πρώτη περίπτωση: Παριστάνουν πως εργάζονται με σκοπό να τρώνε και να πίνουν τζάμπα

Κατ’ αρχάς, ας αναφέρουμε κάποια κοινά παραδείγματα όσον αφορά τον εκλεκτό λαό του Θεού. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες πάνε σε έναν καινούργιο τόπο εργασίας, όπου συναντούν διάφορους αδελφούς και αδελφές και ανακαλύπτουν κάποια καλά πράγματα, και σκέφτονται: «Αυτά είναι ωραία πράγματα. Γιατί να μην τα έχω κι εγώ;» Δεν κάνουν μέσα τους ανάρμοστες σκέψεις; Η απληστία τους έκανε την εμφάνισή της. Μόλις κάνει την εμφάνισή της η απληστία, αυτοί οι τιποτένιοι και αναίσχυντοι αλήτες σταματάνε επιτόπου και ψάχνουν να βρουν οποιαδήποτε δικαιολογία για να εργαστούν σ’ εκείνο το μέρος και να μη φύγουν. Για ποιον λόγο να μη φύγουν; (Για να μπορέσουν μια μέρα να το εκμεταλλευτούν.) Σωστά, θέλουν να το εκμεταλλευτούν. Αν δεν αποκτήσουν αυτό το πλεονέκτημα δεν πρόκειται να κοιμηθούν ήσυχοι τα βράδια. Φοβούνται μήπως, αν πάνε κάπου αλλού, αποκτήσει κάποιος άλλος αυτό το πλεονέκτημα και δεν ξαναβρούν την ευκαιρία αυτήν, οπότε ψάχνουν να βρουν μια δικαιολογία για να κηρύξουν και να εργαστούν σ’ εκείνο το μέρος. Στην πραγματικότητα, η καρδιά τους σκέφτεται πάντα τα συγκεκριμένα επιθυμητά πράγματα και το βλέμμα τους είναι μονίμως στραμμένο σ’ αυτά τα επιθυμητά πράγματα. Τελικά, εγκαθίστανται σ’ εκείνο το μέρος, και οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές τούς συμπαθούν, μαθαίνουν ότι είναι ιεροκήρυκες, τους λατρεύουν και τους θαυμάζουν. Είναι καιρός πια να αναφέρουν αυτοί οι επικεφαλής και εργάτες ότι υπάρχει κάτι που θέλουν, οπότε σκέφτονται έναν σωρό διαφορετικούς τρόπους για να θίξουν το θέμα· όμως, όσο περισσότερα λένε, τόσο περισσότερο αγχώνονται. Σκέφτονται από μέσα τους: «Πώς να το ζητήσω αυτό το πράγμα; Δεν μπορώ να επιτρέψω στους αδελφούς και τις αδελφές να καταλάβουν ότι μου αρέσει αυτό το πράγμα και το θέλω. Πρέπει να τους καταφέρω να μου το δώσουν από μόνοι τους· δεν πρέπει να τους αφήσω να πιστέψουν ότι το ζητάω, αλλά αντίθετα ότι πρόκειται για κάτι που μου δίνουν με τη θέλησή τους, και φυσικά πως πρόκειται για κάτι που μου αξίζει». Στη συνέχεια, ρωτάνε τους αδελφούς και τις αδελφές: «Πώς ήταν τελευταία η ζωή-είσοδός σας;» Οι αδελφοί και οι αδελφές λένε: «Από τότε που ήρθες, η εκκλησιαστική μας ζωή έχει βελτιωθεί και όλοι μας νιώθουμε αναζωογονημένοι». «Αφού είστε αναζωογονημένοι, αυτό σημαίνει ότι και το πνεύμα σας είναι σε καλύτερη κατάσταση. Και η επιχείρησή σας καλά πάει. Θεού θέλοντος, μελλοντικά θα πάει ακόμα καλύτερα». Οι επικεφαλής και οι εργάτες, καθώς μιλάνε, καθοδηγούν τη συζήτηση προς τα κει που θέλουν. Όταν γίνει κατανοητό από τους αδελφούς και τις αδελφές ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες θέλουν εκείνο το πράγμα, λένε ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να πάρουν μερικά μαζί τους όταν φύγουν. Οι επικεφαλής και οι εργάτες λένε: «Όχι, δεν μπορώ να πάρω. Κάτι τέτοιο δεν συμφωνεί με τις αρχές. Ο θεός δεν θα χαιρόταν μ’ αυτό». «Δεν υπάρχει πρόβλημα. Σου αξίζει να πάρεις λίγα». «Ακόμα κι αν μου αξίζει, δεν μπορώ να πάρω». Μόλις το πουν αυτό, φοβούνται μήπως οι αδελφοί και οι αδελφές δεν τους το δώσουν στ’ αλήθεια, κι έτσι λένε κάποια πράγματα με πλάγιο τρόπο, με σκοπό να αναγκάσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τους ευχαριστήσουν για την καλοσύνη τους, αναφέροντας ταυτόχρονα ευθέως αυτό που θέλουν, έτσι ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές να θυμηθούν να τους το δώσουν. Κατόπιν, οι αδελφοί και οι αδελφές καταλαβαίνουν τι εννοούν οι επικεφαλής και οι εργάτες, και λένε: «Ας μην το συζητήσουμε τώρα αυτό το ζήτημα. Θα το συζητήσουμε όταν φύγεις». Οι επικεφαλής και οι εργάτες, μόλις ακούσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να το λένε αυτό, βαθιά μέσα τους πετούν από τη χαρά τους και σκέφτονται: «Τέλεια. Επιτέλους θα πάρω αυτό που θέλω!» Και μετά σκέφτονται: «Αν φύγω αύριο κιόλας, θα καταλάβουν όλοι ξεκάθαρα πως θέλω αυτό το πράγμα. Αντί για αύριο, θα φύγω σε δυο-τρεις μέρες». Όταν φτάνει τελικά η τρίτη μέρα, την ώρα που φεύγουν, οι αδελφοί και οι αδελφές τούς δίνουν ένα πολύ βαρύ δέμα. Οι επικεφαλής και οι εργάτες βλέπουν πως το δέμα έχει μέσα αυτό που ήθελαν, αλλά κάνουν πως δεν το είδαν, και δεν το αρνούνται. Παίρνουν έτσι απλά το δέμα, χωρίς να πουν κουβέντα. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι που χρησιμοποιούν το έργο τους ως δίαυλο —και τη δουλειά τους ως συνάλλαγμα— στο πλαίσιο ενός σχεδίου για να αποκτήσουν επιθυμητά πράγματα, και άνθρωποι που αποσπούν εκβιαστικά διάφορα πράγματα από αδελφούς και αδελφές. Αυτό δεν αποτελεί μια μορφή απάτης; Τι σκοπό έχουν όταν εργάζονται; Να αποκτήσουν επιθυμητά πράγματα εξαπατώντας τους άλλους. Μόλις εντοπίσουν ένα μέρος όπου υπάρχει κάτι επιθυμητό και κάτι που θέλουν, σταματάνε επιτόπου και δεν θέλουν να φύγουν. Παίρνουν κάθε τι καλό για το σπίτι τους. Μετά από αρκετά χρόνια ως επικεφαλής ή εργάτες, πολλά από όσα έχουν στο σπίτι τους τα έχουν πάρει εξαπατώντας τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Κάποιοι απ’ αυτούς πήραν μυστικές οικογενειακές συνταγές ή κειμήλια, εξαπατώντας τους αδελφούς και τις αδελφές, και κάποιοι τους εξαπάτησαν για να πάρουν κάποια ιδιαίτερα τοπικά προϊόντα. Τέτοιοι άνθρωποι φαίνεται ότι πιστεύουν στον Θεό γυρνώντας από τόπο σε τόπο και κάνοντας έργο χωρίς να ζητήσουν κανένα αντάλλαγμα, αλλά στην πραγματικότητα αποσπούν πάρα πολλά επιθυμητά πράγματα εξαπατώντας τους αδελφούς και τις αδελφές.

Ένας επικεφαλής φτάνει σε μια συγκεκριμένη εκκλησία, και όταν βλέπει ότι οι τζιτζιφιές σ’ εκείνο το μέρος είναι ξακουστές σ’ ολόκληρη τη χώρα, σκέφτεται: «Μου αρέσουν πολύ τα τζίτζιφα. Αν είχα γεννηθεί εδώ, θα μπορούσα να τρώω κάθε μέρα, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να μείνω πολλές μέρες και τα τζίτζιφα δεν έχουν ωριμάσει ακόμα. Πότε θα μπορέσω να τα φάω; Το βρήκα! Θα σκεφτώ έναν λόγο για να μείνω μέχρι να ωριμάσουν τα τζίτζιφα. Τότε θα μπορέσω να τα φάω, σωστά;» Έπειτα, σκέφτεται μια δικαιολογία και λέει ότι οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές στο συγκεκριμένο μέρος είναι σε κακή κατάσταση και δεν πετυχαίνουν τίποτα στο έργο τους, οπότε χρειάζεται να παραμείνει εδώ για μεγάλο διάστημα και να προσπαθήσει πάρα πολύ έτσι ώστε, μέχρι να φύγει, κάθε αντικείμενο του έργου να γίνεται σωστά. Άραγε, όμως, αυτό σκέφτεται στ’ αλήθεια κατά βάθος; (Όχι.) Κατά βάθος, λογαριάζει: «Μόλις ωριμάσουν τα τζίτζιφα και καταφέρω να πάρω κάποια μαζί μου, τότε θα φύγω». Η σκέψη αυτή πλημμυρίζει την καρδιά του και τον σταματάει επιτόπου, οπότε εκείνος παραμένει εκεί. Στο διάστημα που βρίσκεται εκεί, κηρύττει κάποια λόγια και δόγματα, και κάνει κάποια επιφανειακά πράγματα, αλλά δεν πετυχαίνει και πολλά από πλευράς έργου. Τελικά, τα τζίτζιφα ωριμάζουν, και η καρδιά του πλημμυρίζει από χαρά: «Επιτέλους, μπορώ να φάω τζίτζιφα. Η μέρα που ονειρευόμουν επιτέλους έφτασε!» Μόλις ωριμάσουν τα τζίτζιφα, αρχίζει να τα τρώει, ενώ την ίδια στιγμή μέσα του συλλογίζεται: «Δεν είναι σωστό μόνο να τρώω τζίτζιφα εδώ κάθε μέρα. Δεν γίνεται να μείνω εδώ μόνο και μόνο για να τρώω τζίτζιφα. Κι αν το καταλάβουν οι αδελφοί και οι αδελφές; Πρέπει να βρω τρόπο να τους αναγκάσω να μου δώσουν μερικά να πάρω μαζί μου. Αν δεν μου τα δώσουν, πρέπει να προσπαθήσω πολύ και να πω κάτι παραπάνω, έτσι ώστε να σπρώξω το ζήτημα». Μόλις δουν οι αδελφοί και οι αδελφές που ζουν εκεί ότι του αρέσει να τρώει τζίτζιφα, λένε ότι, όταν φύγει, θα του δώσουν λίγα για να πάρει μαζί του. Μόλις το ακούει αυτό, χαίρεται, αλλά το στόμα του λέει: «Δεν θα μπορούσα. Κάτι τέτοιο δεν συμφωνεί με τις αρχές. Οι πιστοί δεν πρέπει να λαχταρούν κάτι. Δεν θα ήταν σαν να σας εκμεταλλεύομαι; Δεν μπορώ να τα πάρω χωρίς να σας πληρώσω. Όταν φύγω, θα σας τα πληρώσω». Αυτά που λέει είναι μόνο λόγια. Όταν χορτάσει λίγο-πολύ και φτάσει η ώρα να φύγει, μέσα του συνεχίζει διαρκώς να σκέφτεται: «Λες να μη μου δώσουν καθόλου ή να μου δώσουν μονάχα κάποια χαλασμένα; Θέλω να φάω τα μεγάλα, τα καλά». Δύο μέρες πριν φύγει, λέει πάντα: «Τα έχετε μαζέψει όλα τα τζίτζιφα, έτσι δεν είναι; Του χρόνου πότε θα είναι ώριμα;» Με τον τρόπο αυτόν, θέλει να υπενθυμίσει στους αδελφούς και στις αδελφές να μην ξεχάσουν να του δώσουν κάποια για να τα πάρει μαζί του. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές το καταλαβαίνουν αμέσως μόλις το ακούσουν: «Μάλλον πρέπει οπωσδήποτε να του δώσουμε κάποια να πάρει μαζί του προτού φύγει, και πρέπει να διαλέξουμε και να του δώσουμε τα καλά· αλλιώς, μπορεί να μας δημιουργήσει δυσκολίες». Όταν τελικά φτάνει η ώρα να φύγει, οι αδελφοί και οι αδελφές τού δίνουν τρία μεγάλα κιβώτια για να τα πάρει μαζί του. Δεν μπορεί να τα κουβαλήσει μόνος του ούτε να βάλει υφισταμένους του να τον βοηθήσουν. Αμέσως πριν φύγει, τρώει όσα περισσότερα μπορεί —ακόμα κι αν τον πονέσει το στομάχι του, πιστεύει ότι αξίζει τον κόπο. Φοβάται πως αφού φύγει, δεν θα ξαναέχει την ευκαιρία να φάει. Όταν φεύγει, διστακτικά και πάλι, σκέφτεται: «Αυτήν τη φορά, έφαγα αρκετά. Θα ξανάρθω του χρόνου τέτοια εποχή. Δεν είναι ανάγκη να έρθω πολύ νωρίς, αλλά δεν γίνεται να έρθω και πολύ αργά. Πρέπει να έρθω μόλις ωριμάσουν τα τζίτζιφα. Έτσι, θα φάω κάποια φρέσκα, και όταν ξεραθούν, θα φάω και κάποια αποξηραμένα. Και φεύγοντας, μπορώ να πάρω κι άλλα μαζί μου». Δεν τα υπολόγισε όλα με μεγάλη λεπτομέρεια; Μόνο αυτά τα πράγματα σκέφτεται η καρδιά του. Σκέφτεται διαρκώς να επωφεληθεί και να καταστρώσει μηχανορραφίες για να αποκτήσει επιθυμητά πράγματα, αλλά και να αποσπάσει πράγματα εξαπατώντας τους αδελφούς και τις αδελφές, τα οποία εξυπηρετούν το συμφέρον του. Όποιο επιθυμητό πράγμα και να δει, δεν πρόκειται να το παραβλέψει. Ακόμα κι αν είναι κάτι όχι και τόσο ξεχωριστό, εφόσον του τραβήξει την προσοχή και του κολλήσει στο μυαλό, είναι εγγυημένο ότι τελικά θα πέσει στα χέρια του. Αυτήν τη συμπεριφορά δεν έχει ένας αντίχριστος; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν πάρα πολύ τιποτένια ανθρώπινη φύση και χαρακτήρα; Όσο κι αν μπορούν να αντέξουν τις κακουχίες και να πληρώσουν τίμημα αυτοί οι άνθρωποι επιφανειακά, και όσο κι αν μπορούν να απαρνηθούν την οικογένειά τους και να εγκαταλείψουν την καριέρα τους, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια; Με τίποτα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι από κείνους που εξασφαλίζουν φαγητό και ποτό εξαπατώντας τους άλλους και ανεμίζοντας το λάβαρο της πίστης στον Θεό.

Κάποιοι άνθρωποι πηγαίνουν σε έναν σωρό μέρη για να διαδώσουν το ευαγγέλιο και να εργαστούν, και όταν γυρίζουν σπίτι φέρνουν πίσω διάφορα ιδιαίτερα τοπικά προϊόντα από κάθε μέρος, ή ακόμα και πράγματα που αποσπούν εκβιαστικά από αδελφούς και αδελφές. Είτε μιλάμε για επώνυμα ρούχα είτε για ηλεκτρονικά προϊόντα, από τη στιγμή που κάτι τους τραβήξει την προσοχή, δεν το παραβλέπουν και ζητούν να το πάρουν. Αν δεν τους το δώσεις, τότε θα σκεφτούν έναν σωρό δικαιολογίες για να σε κλαδέψουν, θα σε αναγκάσουν να καταλάβεις για ποιον λόγο σε κλαδεύουν και δεν θα κάνουν πίσω μέχρι τελικά να τους το δώσεις. Αυτοί οι άνθρωποι παίρνουν όλων των ειδών τα επιθυμητά πράγματα για τον εαυτό τους εξαπατώντας τους άλλους και ανεμίζοντας το λάβαρο της εκτέλεσης του καθήκοντός τους, και όταν προσπαθούν να αποκτήσουν αυτά τα επιθυμητά πράγματα, είναι αδυσώπητοι. Κάποιες φορές, οι αδελφοί και οι αδελφές τούς δίνουν κάτι μικρό, αλλά οι άνθρωποι αυτοί θεωρούν ότι δεν έχει μεγάλη αξία και λένε: «Όχι, ευχαριστώ. Ο θεός με έχει ευλογήσει πλουσιοπάροχα. Δεν μου λείπει τίποτα». Με τα λόγια αυτά θέλουν να αρνηθούν την προσφορά και να ξεγελάσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, ώστε να κερδίσουν τη συμπάθεια και την εκτίμησή τους. Αν, όμως, εκείνο που τους δίνουν οι αδελφοί και οι αδελφές είναι κάτι που έχουν ονειρευτεί, αν είναι κάτι που έχουν ανάγκη και το σκέφτονται συνέχεια, τότε, μόλις δουν αυτά τα πράγματα, θέλουν να τα καταχραστούν και δεν πρόκειται να συγκρατηθούν με τίποτα. Κάποιες γυναίκες καταχρώνται από τα χέρια των αδελφών καλλυντικά, ωραία ρούχα και καλά παπούτσια, ενώ κάποιοι άνδρες καταχρώνται από τα χέρια των αδελφών συσκευές, μοτοσικλέτες ή ηλεκτρονικά προϊόντα. Κάνουν κινήσεις για να πάρουν στην κατοχή τους κάθε τι το επιθυμητό. Ό,τι ωραία πράγματα κι αν έχουν οι αδελφοί και οι αδελφές, εφόσον αυτά τραβήξουν την προσοχή των συγκεκριμένων ανθρώπων, θα ψάξουν να βρουν ό,τι τρόπο μπορούν για να τα αποκτήσουν εξαπατώντας τους. Επίσης, οι άνθρωποι αυτοί σκαρφίζονται και κάθε είδους προφάσεις και βρίσκουν όλων των ειδών τις δικαιολογίες για να βρεθούν σε μαζώξεις για φαγητό όπου τρώνε και πίνουν τον άμπακο. Σε ποιον βαθμό το κάνουν αυτό; Όπου κι αν πάνε, ψάχνουν να δουν ποια οικογένεια έχει λεφτά και ποια οικογένεια έχει καλό φαγητό, κι ύστερα μένουν με αυτήν την οικογένεια και δεν φεύγουν. Στη συνέχεια, βρίσκουν διάφορες προφάσεις για να οργανώσουν συναθροίσεις για τους συνεργάτες και να διοργανώσουν δείπνα. Και με τι λόγια ξεκινάνε κάθε δείπνο; «Η σημερινή μας συνάθροιση είναι μια συνάθροιση της βασιλείας. Αυτό το τραπέζι και το φαγητό μάς δίνει μια προκαταβολική γεύση από το δείπνο της βασιλείας». Οι κόλακες που τους περιτριγυρίζουν τους λένε αμέσως: «Αμήν. Δόξα τω θεώ!» Υπάρχουν κάποιοι δήθεν επικεφαλής και εργάτες που, όπου κι αν πάνε, τρώνε και πίνουν τον άμπακο Πρέπει κάθε γεύμα να περιλαμβάνει θρεπτικά συστατικά, να υπάρχει ψάρι και κρέας, και μάλιστα πρέπει κάθε βδομάδα να υπάρχουν διαφορετικά πιάτα· δεν γίνεται να τρώνε τα ίδια. Μετά το δείπνο, πρέπει να πίνουν εκλεκτό τσάι, και βρίσκουν τις εξής δικαιολογίες: «Δεν μπορώ χωρίς τσάι. Έχω κάθε μέρα μεγάλο φόρτο εργασίας και αναγκάζομαι να δουλεύω ως αργά τη νύχτα. Αν δεν πιω λίγο τσάι για να ξυπνήσω, δεν θα μπορέσω να εργαστώ τη νύχτα». Το στόμα τους λέει αυτά, αλλά κατά βάθος τι σκέφτονται; «Δεν έφτασα εύκολα εδώ που βρίσκομαι σήμερα. Δεν πρέπει να το παίξω και λίγο αφεντικό; Επιπλέον, αφού έχω ονειρευτεί να χαρώ κάποια από τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή, δεν θα έπρεπε τώρα να βρω κάθε τρόπο για να τα απολαύσω; Αν δεν χρησιμοποιήσω την εξουσία μου τώρα που την έχω, τότε, όταν αυτή χαθεί, δεν θα έχω την ευκαιρία να το ξανακάνω. Πρέπει να φάω και να πιω όσο περισσότερο μπορώ. Ποιος ξέρει αν μια μέρα χάσω αυτήν τη θέση και δεν μπορώ να απολαύσω αυτά τα πράγματα. Δεν θα έχω άλλο αυτήν την ευκαιρία. Τότε δεν θα έχει πάει στράφι όλη μου η ζωή;» Άνθρωποι σαν κι αυτούς εξασφαλίζουν φαγητό και ποτό εξαπατώντας τους άλλους και ανεμίζοντας το λάβαρο ότι κάνουν έργο. Κάνουν λίγο έργο και κηρύττουν κάποια λόγια και δόγματα, κι έπειτα θέλουν να αποσπάσουν διάφορα επιθυμητά πράγματα και να φάνε καλά πράγματα εξαπατώντας τους άλλους.

Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος που εργαζόταν σε ένα συγκεκριμένο μέρος, και οι αδελφοί και οι αδελφές που ζούσαν σ’ αυτό το μέρος έπρεπε να του σφάζουν κάθε μέρα ένα κοτόπουλο. Ο άνθρωπος αυτός απέκτησε μια συνήθεια, δηλαδή να τρώει ένα κοτόπουλο τη μέρα, κάθε μέρα. Πώς νιώθετε μ’ αυτό που ακούσατε; (Αηδία.) Οι αδελφοί και οι αδελφές εκτρέφανε κοτόπουλα για να κάνουν αυγά, και για να σφάξουν ένα και να το φάνε, έπρεπε να έχει γεράσει. Από τότε που ήρθε εκείνος ο άνθρωπος, έπρεπε να σφάξουν ακόμα και τις κότες που γεννούσαν αυγά, και ως αποτέλεσμα, οι κότες λιγόστευαν όλο και περισσότερο, και οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν φτάσει στα όριά τους. Αργότερα, εκείνος απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του και πήγε στο σπίτι του, αλλά και πάλι δεν μπορούσε να απαλλαγεί απ’ αυτό το προβληματικό ελάττωμα. Έβαζε τη γυναίκα του να του σφάζει κάθε μέρα ένα κοτόπουλο για να φάει, αλλιώς τσακωνόταν μαζί της. Τι άνθρωπος είναι αυτός; Το να τρώει κοτόπουλο είχε γίνει κομμάτι του εαυτού του. Έτρωγε κάθε μέρα, σε κάθε γεύμα. Ακόμα κι αφότου τον είχαν διώξει, έπρεπε πάλι να φάει· είχε αποκτήσει εξάρτηση. Δεν έχει πρόβλημα αυτός ο άνθρωπος; Εσείς τι λέτε, τέτοιοι άνθρωποι είναι καλοί; (Όχι.) Με λίγα λόγια, όποιος ανεμίζει το λάβαρο της πίστης στον Θεό και εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται όσο κάνει τα καθήκοντά του για να αποσπά συνέχεια εκβιαστικά από αδελφούς και αδελφές τα υπάρχοντά τους, και για να εξασφαλίζει συνέχεια φαγητό και ποτό εξαπατώντας τους, δεν είναι καλός άνθρωπος. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν την ουσία ενός αντίχριστου. Όπου κι αν πάνε να εργαστούν και ό,τι έργο κι αν κάνουν, πρώτα επιλέγουν οικογένειες που είναι σχετικά ευκατάστατες και ζουν σχετικά άνετα για να τους φιλοξενήσουν. Με ποιον σκοπό ψάχνουν τέτοια μέρη; Για να τρώνε καλά και για να μείνουν σ’ ένα ωραίο σπίτι· για να ικανοποιήσουν τη σάρκα. Είναι κάποια μέρη στα οποία δεν μπορούν να μείνουν λόγω αντίξοων συνθηκών· θα εγκαταλείψουν, όμως, την απληστία τους και αυτές τις σκέψεις τους; Όχι, δεν πρόκειται να το κάνουν. Θα ψάξουν να βρουν άλλα τέτοια μέρη για να τους φιλοξενήσουν. Ως αποτέλεσμα αυτού, όταν γυρίσουν σπίτι τους αφού έχουν εργαστεί αρκετά χρόνια σε ξένα μέρη, αυτοί οι άνθρωποι μοιάζουν εντελώς διαφορετικοί, και οι αδελφοί και οι αδελφές εκεί δεν τους αναγνωρίζουν —έχουν πιο παχουλό πρόσωπο, πιο στρογγυλό στομάχι· φοράνε καλύτερα ρούχα· είναι πιο απαιτητικοί και έχουν καβαλήσει το καλάμι. Και πώς θα πηγαίνει η ανάπτυξη της ζωής τους; Η ζωή τους δεν θα έχει αναπτυχθεί καθόλου· μόνο θα τρώνε και θα ντύνονται καλά, θα έχουν παχύνει και θα έχουν φάει τόσο πολύ, που θα έχουν κάνει διπλοσάγονο και κοιλιά. Σε ένα φρικτό περιβάλλον όπως είναι η ενδοχώρα της Κίνας, ό,τι καθήκον κι αν κάνει κανείς αποτελεί εξαιρετικά αγχωτική υπόθεση. Παρόλο που ίσως καμιά φορά να βρίσκουν καλό φαγητό και να τους φιλοξενούν ευκατάστατες οικογένειες, δεν πρόκειται να πάρουν βάρος. Οπότε, τι άνθρωποι είναι αυτοί που μπορούν να φάνε μέχρι να κάνουν διπλοσάγονο και κοιλιά; (Άνθρωποι που αποζητούν τα οφέλη της θέσης.) Είναι εκείνοι που σκέφτονται όλη την ώρα τι θα φάνε, τι θα πιουν και τι θα απολαύσουν στα τρία γεύματα της ημέρας. Άνθρωποι σαν κι αυτούς, αν δεν φάνε καλά μια φορά, δεν έχουν όρεξη να δουλέψουν ούτε να κάνουν τα καθήκοντά τους. Αν δεν χορτάσει το στομάχι τους, το μυαλό τους δεν λειτουργεί: «Δεν έφαγα καθόλου καλά σήμερα. Δεν είχε καθόλου κρέας, και μόλις έφαγα δεν μου προσφέρατε τσάι. Θα σας αγνοήσω, λοιπόν. Όταν κάνετε συναναστροφή πάνω στο έργο της εκκλησίας, δεν θα μιλήσω. Θα σας εκδικηθώ. Ποιος είπε ότι είναι σωστό να μη με ταΐζετε καλά; Αναγκάζομαι να φάω τέτοιο φαγητό, και παρ’ όλα αυτά, θέλετε να συναναστραφώ μαζί σας. Δεν υπάρχει περίπτωση!» Αυτό σκέφτονται μέσα τους, αλλά δεν μπορούν να το πουν φωναχτά. Λένε μόνο: «Το βράδυ εργαζόμουν μέχρι αργά, γι’ αυτό και σήμερα το απόγευμα πρέπει να πάρω έναν υπνάκο». Δεν είναι μεγάλοι απατεώνες; Κοιμούνται μέχρι τις τέσσερις ή τις πέντε το απόγευμα, και παρ’ όλο που τους περιμένουν τόσοι άνθρωποι, δεν θέλουν να σηκωθούν. Ξαφνικά, τους μυρίζει μήλο και πετιούνται απ’ το κρεβάτι, μήπως και δεν προφτάσουν να φάνε μια μπουκιά. Έτσι εργάζονται και έτσι κάνουν τα καθήκοντά τους. Όπου κι αν πάνε αυτοί οι άνθρωποι, όσο κι αν φάνε και πιουν τα λόγια του Θεού και όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν πρόκειται να αλλάξουν τους σκοπούς και τους στόχους τους ούτε να εγκαταλείψουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους. Ο στόχος που επιδιώκουν σ’ αυτήν τη ζωή είναι όλα τα υλικά πράγματα· το καλό φαγητό, το καλό ντύσιμο και η καλή μεταχείριση που απολαμβάνουν αποτελούν τους στόχους της πίστης τους στον Θεό σ’ αυτήν τη ζωή. Νομίζουν πως αν με την πίστη τους στον Θεό σ’ αυτήν τη ζωή καταφέρουν να τρώνε συνεχώς καλά φαγητά, να φοράνε ωραία ρούχα και να ζουν σε ωραία σπίτια, καθώς και να τους υποστηρίζουν οι αδελφοί και οι αδελφές —αν καταφέρουν να εξασφαλίσουν όλα αυτά τα πράγματα εξαπατώντας τους άλλους— τότε θα είναι ικανοποιημένοι σ’ αυτήν τη ζωή. Σ’ αυτόν τον κόσμο, αν κάποιος εργάζεται σκληρά σε μια κανονική δουλειά, δεν πρόκειται να βγάλει πολλά λεφτά, και δεν είναι εύκολο να βγάλει λεφτά μέσα από τις επιχειρήσεις· δεν θα μπορέσει να απολαύσει τέτοια πράγματα. Αφού, λοιπόν, το ξανασκεφτούν στο μυαλό τους, αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν ότι η πίστη στον Θεό είναι ό,τι καλύτερο, καθώς δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν και πολύ. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να πουν κάποια λόγια, να τρέξουν λίγο και να αναλάβουν κάποιο ρίσκο, και στη συνέχεια μπορούν να βρουν καλό φαγητό και καλά ρούχα, ακόμα και να αναγκάσουν πολλούς ανθρώπους να τους υπηρετούν, και να απολαύσουν μια μεταχείριση λες και είναι τίποτα επίσημοι. Θεωρούν πως είναι υπέροχη μια τέτοια ζωή και πιστεύουν ότι, λόγω της πίστης τους στον Θεό, έχουν ευλογηθεί πλουσιοπάροχα. Έτσι, πολλές φορές λένε πράγματα που δεν είναι ειλικρινή μπροστά σε αδελφούς και αδελφές, όπως: «Ο θεός μάς έχει δωρίσει τόσα πράγματα, τόσο πλουσιοπάροχα και πιο πολλά από όσα ζήτησε ή θέλησε ποτέ ο άνθρωπος». Αυτά τα λόγια είναι μεν σωστά, αλλά δεν ταιριάζουν καθόλου με τις προσωπικές τους επιδιώξεις και με τον χαρακτήρα τους, αλλά ούτε και με τις σκέψεις, τους σκοπούς και τους στόχους τους. Με όλα όσα λένε ξεγελούν τους ανθρώπους. Το εξωτερικό τους παρουσιαστικό που δείχνει ότι δαπανούν τον εαυτό τους και ταξιδεύουν για να κάνουν το έργο του Θεού αποσκοπεί κι αυτό στο να ξεγελούν τους ανθρώπους. Μόνο οι υπολογισμοί, οι σκοποί και η απληστία που βρίσκονται μέσα στην καρδιά τους είναι αληθινοί. Τέτοιον χαρακτήρα έχουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Ό,τι κι αν κάνουν και όπου κι αν πάνε, την πρώτη θέση στην καρδιά τους την έχουν αυτές οι υλικές απολαύσεις, και δεν πρόκειται ποτέ να τις εγκαταλείψουν και να τις ξεχάσουν. Όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, και όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στις προθέσεις του Θεού, αυτοί θα εκτελούν τα καθήκοντά τους κολλημένοι πεισματικά σ’ αυτήν την απληστία και σ’ αυτές τις επιθυμίες, και θα τρέφουν μέσα τους αυτούς τους σκοπούς και αυτούς τους στόχους· επίσης, είτε έχουν είτε δεν έχουν θέση, οι σκοποί τους δεν πρόκειται να αλλάξουν.