Όποια μικρή ταλαιπωρία κι αν βιώνει ένας αντίχριστος κι οποιοδήποτε τίμημα κι αν πληρώνει στην εκκλησία, δεν τα θεωρεί μέρος της υποχρέωσής του, το καθήκον που οφείλει να κάνει ένα δημιούργημα, αλλά θεωρεί ότι πρόκειται για τη δική του συνεισφορά, την οποία ο Θεός οφείλει να θυμάται. Νομίζει ότι αν ο Θεός θυμάται τη συνεισφορά του, τότε πρέπει να του το ανταποδώσει αμέσως, προσφέροντάς του ευλογίες, υποσχέσεις και ξεχωριστές υλικές χάρες, και επιτρέποντάς του να κερδίσει πλεονεκτήματα και να αποκτήσει συγκεκριμένα ειδικά προνόμια. Μόνο τότε ικανοποιείται ο αντίχριστος. Πώς κατανοεί το καθήκον ένας αντίχριστος; Δεν θεωρεί ότι το καθήκον είναι μια υποχρέωση που πρέπει να αναλαμβάνουν τα δημιουργήματα ούτε ότι είναι μια ευθύνη που υποχρεούνται να εκπληρώσουν όσοι ακολουθούν τον Θεό. Αντίθετα, θεωρεί πως η εκτέλεση του καθήκοντος αποτελεί διαπραγματευτικό όπλο σε μια συναλλαγή με τον Θεό, κάτι που μπορεί να ανταλλάξει με τις ανταμοιβές Του, και έναν τρόπο για να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του, αλλά και να κερδίσει ευλογίες για την πίστη του στον Θεό. Νομίζει ότι το να έχει κανείς τη χάρη και την ευλογία του Θεού πρέπει να είναι προϋπόθεση για να κάνει το καθήκον του και ότι αυτό δίνει στους ανθρώπους πραγματική πίστη στον Θεό, ότι, αν ο Θεός διασφαλίσει πως οι άνθρωποι στο μέλλον δεν πρόκειται να έχουν έγνοιες, τότε μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους με άνεση. Πιστεύει, επίσης, ότι ο Θεός θα πρέπει να εξασφαλίζει κάθε ευκολία και προνομιακή μεταχείριση σε όσους κάνουν τα καθήκοντά τους και ότι οι άνθρωποι, την ώρα που εκτελούν τα καθήκοντά τους, πρέπει να απολαμβάνουν όλα τα οφέλη που προσφέρει ο οίκος του Θεού. Αυτά πρέπει να λαμβάνουν οι άνθρωποι. Έτσι σκέφτονται οι αντίχριστοι κατά βάθος. Αυτοί οι τρόποι σκέψης αποτελούν ακριβώς την οπτική και το αξίωμα των αντίχριστων, και αντιπροσωπεύουν τη στάση τους προς το καθήκον. Όσο κι αν συναναστραφεί ο οίκος του Θεού σχετικά με την αλήθεια που αφορά το να κάνει κανείς το καθήκον του, αυτά που κρύβουν οι αντίχριστοι μέσα στην καρδιά τους δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν. Παραμένουν για πάντα προσκολλημένοι στην άποψή τους για το πώς κάνουν το καθήκον τους. Υπάρχει μια φράση που ταιριάζει σ’ αυτήν την εκδήλωση· ποια είναι αυτή; Είναι ότι βάζουν τα υλικά πράγματα πάνω απ’ όλα· δηλαδή, μόνο όσα μπορούν να πιάσουν με τα χέρια τους είναι αληθινά, ενώ οι υποσχέσεις δεν έχουν νόημα. Η ουσία των εκδηλώσεων των συγκεκριμένων ανθρώπων είναι υλιστική, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ο υλισμός είναι αθεϊσμός· βασίζονται μόνο σ’ αυτά που μπορούν να δουν και να αγγίξουν, μόνο αυτά που βλέπουν μετράνε, ενώ αμφισβητούν ότι υπάρχει οτιδήποτε δεν μπορούν να δουν. Μπορεί, επομένως, να διαπιστώσει κανείς ότι ο τρόπος με τον οποίο γνωρίζει και καταλαβαίνει το καθήκον του ένας αντίχριστος πηγαίνει οπωσδήποτε κόντρα στις αλήθεια-αρχές και ότι είναι εντελώς ίδιος με την οπτική των άπιστων· στ’ αλήθεια, οι αντίχριστοι είναι δύσπιστοι. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, και δεν πιστεύουν ότι όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, η αληθινή οδός. Πιστεύουν μόνο ότι η φήμη, το κέρδος και η θέση είναι αληθινά και ότι όλα όσα επιδιώκουν και απολαμβάνουν μπορεί να τα αποκτήσει κανείς μόνο με ανθρώπινη προσπάθεια και αγώνα, και με το τίμημα που πληρώνει. Τι διαφορά έχει αυτό από την οπτική που λέει: «Οι άνθρωποι πρέπει να δημιουργούν την ευτυχία με τα ίδια τους τα χέρια»; Δεν έχει καμία διαφορά. Δεν πιστεύουν ότι οι άνθρωποι τελικά κερδίζουν την αλήθεια και τη ζωή με το να δαπανούν τον εαυτό τους και να πληρώνουν το τίμημα για να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους για χάρη του Θεού. Επίσης, δεν πιστεύουν ότι όσοι ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, και με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουν να εκτελούν επαρκώς τα καθήκοντά τους, μπορούν να κερδίσουν την έγκριση και τις ευλογίες του Δημιουργού. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν πιστεύουν ούτε στην υπόσχεση του Θεού προς την ανθρωπότητα ούτε στις ευλογίες του Θεού. Δεν πιστεύουν στο γεγονός της κυριαρχίας του Θεού επί των πάντων, επομένως δεν έχουν αληθινή πίστη. Μόνο το εξής πιστεύουν: «Εφόσον κάνω το καθήκον μου, θα έπρεπε να απολαμβάνω ειδική μεταχείριση από τον οίκο του θεού και υλικές ευλογίες. Ο οίκος του θεού πρέπει να μου προσφέρει κάθε υλικό προνόμιο και απόλαυση. Κάτι τέτοιο θα ήταν πρακτικό». Τέτοια νοοτροπία και οπτική έχει ένας αντίχριστος. Δεν θεωρεί φερέγγυες τις υποσχέσεις του Θεού ούτε πιστεύει ότι με το να κερδίσει κανείς την αλήθεια κερδίζει τη ζωή και τον ευλογεί ο Θεός. Όσον αφορά την εκτέλεση του καθήκοντός του, πολύ απλά δεν αναζητά την αλήθεια, δεν αποδέχεται την αλήθεια και πολύ περισσότερο δεν αναγνωρίζει την εξής αλήθεια: Η μεγαλύτερη ευλογία του Θεού και αυτό που ο Θεός θα θυμάται είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να εκτελέσει το καθήκον ενός δημιουργήματος, και κατά τη διαδικασία αυτήν, ο άνθρωπος μπορεί να κερδίσει την αλήθεια και μπορεί τελικά να σωθεί από τον Θεό —αυτή είναι η μεγαλύτερη υπόσχεση που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο. Εάν πιστεύεις τις υποσχέσεις που σου έδωσε ο Θεός και μπορείς να αποδεχτείς αυτές τις υποσχέσεις, τότε έχεις αληθινή πίστη στον Θεό. Πώς νιώθουν οι αντίχριστοι και οι δύσπιστοι όταν ακούνε αυτά τα λόγια; (Δεν πιστεύουν αυτά που λέει ο Θεός και νομίζουν ότι είναι απάτη.) Νομίζουν ότι με αυτά τα λόγια που λέει ο Θεός απλώς τους ταΐζει αυταπάτες, με σκοπό να πείσει κάποιους ανόητους και αφελείς κουφιοκέφαλους να παρέχουν υπηρεσίες για τον Θεό, και στη συνέχεια, όταν ολοκληρώσουν την υπηρεσία τους, να τους διώξει. Σκέφτονται: «Να κερδίσω την αλήθεια; Χα! Ποιος μπορεί να δει τι είναι η αλήθεια; Ποιος μπορεί να αγγίξει τις υποσχέσεις του θεού; Ποιος τις έχει λάβει; Οι υποσχέσεις του θεού δεν είναι πρακτικές· το μόνο πρακτικό είναι η απόκτηση φήμης και κέρδους, και η απόλαυση των οφελών της θέσης· το μόνο αληθινό είναι ο αγώνας για φήμη και κέρδος, και η απόλαυση των οφελών της θέσης. Ακούω για τις υποσχέσεις που δίνει ο θεός στον άνθρωπο και για την αλήθεια που παρέχει στον άνθρωπο εδώ και χρόνια, και δεν έχω αλλάξει καθόλου, δεν έχω αποκτήσει κανένα όφελος, πόσο μάλλον μου έχουν δώσει αυτά τα πράγματα τη δυνατότητα να ζήσω μια αξιέπαινη ζωή με θέση. Αν και κάποιοι άνθρωποι καταθέτουν μαρτυρία λέγοντας ότι έχουν κερδίσει την αλήθεια και έχουν αλλάξει, και ότι έχουν αποκτήσει τις ευλογίες του θεού, δεν παύουν να φαίνονται πολύ συνηθισμένοι, όλοι τους είναι κανονικοί άνθρωποι· οπότε, πώς μπορούν να κερδίσουν τις ευλογίες του θεού και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών;» Νομίζουν ότι μόνο αυτά που μπορούν να πιάσουν και να πάρουν στα χέρια τους είναι πολύ αληθινά. Αυτήν την οπτική δεν έχουν οι δύσπιστοι; Έτσι ακριβώς είναι. Μόλις, λοιπόν, αυτοί οι αντίχριστοι έρθουν στην εκκλησία, αντιμετωπίζουν τα πάντα με καχυποψία, εξετάζουν συνεχώς πού μπορούν να αντλήσουν κάποιο όφελος, ποια ευκαιρία μπορούν να αξιοποιήσουν για να αποκτήσουν κάποιο πλεονέκτημα και να κερδίσουν μεγαλύτερα πρακτικά οφέλη από την πίστη τους στον Θεό· υπολογίζουν πολλές φορές αυτά τα πράγματα στο μυαλό τους. Έχουν την αίσθηση ότι μόνο αν αποκτήσουν φήμη, κέρδος και θέση μπορούν να αποκτήσουν κάθε όφελος, κι έτσι επιλέγουν να επιδιώξουν τη θέση και να αφοσιωθούν αποκλειστικά στον αγώνα για όλα αυτά τα πράγματα. Ποτέ δεν αναλογίζονται την αλήθεια ούτε αναζητούν τις προθέσεις του Θεού, ενώ τα λόγια του Θεού τα τρώνε και τα πίνουν μόνο για να παρηγορήσουν την καρδιά τους και να γεμίσουν το κενό, κι όχι για να επιδιώξουν την αλήθεια. Ανά πάσα στιγμή, αν ζητήσεις από έναν αντίχριστο να εγκαταλείψει την απληστία και τις επιθυμίες του, να απαρνηθεί εντελώς την επιδίωξη της φήμης, του κέρδους και της θέσης, και να παρατήσει αυτά τα οφέλη που θέλει από την πίστη του στον Θεό, δεν θα μπορέσει να το κάνει. Το να τον αναγκάσεις να εγκαταλείψει όλα αυτά τα πράγματα τον κάνει να νιώθει λες και προσπαθείς να τον γδάρεις ζωντανό ή να του ξεριζώσεις τους τένοντες· αν δεν έχει αυτά τα πράγματα, νιώθει λες και του ξερίζωσαν την καρδιά, λες κι έχει χάσει την ψυχή του, και χωρίς αυτές τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες, νομίζει ότι πιστεύει ανέλπιδα στον Θεό, κι η ζωή χάνει το νόημά της. Εκείνους που δαπανούν και αφιερώνουν τον εαυτό τους, και πληρώνουν κάποιο τίμημα μόνο για χάρη του καθήκοντός τους, και δεν επιζητούν προσωπικά οφέλη, τους θεωρούν όλους ηλίθιους. Η αρχή που υιοθετούν οι αντίχριστοι για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις είναι: «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Πιστεύουν το εξής: «Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να μη σκέφτονται τον εαυτό τους; Πώς γίνεται να μην πασχίζουν για το δικό τους όφελος;» Κατά βάθος, περιφρονούν εκείνους που τα παρατάνε όλα και δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό, περιφρονούν εκείνους που κάνουν πιστά το καθήκον τους και ζουν πολύ φειδωλά και απλά σε ό,τι αφορά τις υλικές ανάγκες, και περιφρονούν εκείνους που δέχονται διώξεις επειδή πιστεύουν στον Θεό και εκτελούν κάποιο καθήκον, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να γυρίσουν σπίτι τους. Πολλές φορές κοροϊδεύουν μέσα τους αυτούς τους ανθρώπους, λέγοντας: «Εξαιτίας της πίστης σας στον θεό χάσατε το σπίτι σας. Δεν μπορείτε να μείνετε με την οικογένειά σας και ζείτε με πενιχρά μέσα· είστε τόσο ηλίθιοι! Ό,τι κι αν κάνει κάποιος, ακόμα κι όσον αφορά την πίστη του στον θεό, πρέπει να υιοθετήσει μια αρχή για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις: Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποστεί απώλειες. Πρέπει να μπορεί να δει και να αγγίξει τις υποσχέσεις και τις ευλογίες του θεού, και η μόνη ενδεδειγμένη στάση που οφείλει να υιοθετήσει κανείς είναι να μην αφήσει το γεράκι ελεύθερο μέχρι να εμφανιστεί ο λαγός. Είστε τόσο ηλίθιοι! Κοιτάξτε εμένα. Και πιστεύω στον θεό και επιδιώκω ταυτόχρονα τη δόξα, το κέρδος και τη θέση. Απολαμβάνω όλη την καλή μεταχείριση του οίκου του θεού και μπορώ και να κερδίσω ευλογίες στο μέλλον. Δεν χρειάζεται να ταλαιπωρηθώ καθόλου, και οι ευλογίες που θα πάρω θα είναι μεγαλύτερες από τις δικές σας. Δεν πληρώνω τίμημα όπως κάνετε εσείς που παρατάτε την οικογένειά σας και τη δουλειά σας και δεν μπορείτε να γυρίσετε στο σπίτι σας, χωρίς να είστε σίγουροι αν στο μέλλον θα λάβετε οποιεσδήποτε ευλογίες». Τι είναι οι άνθρωποι αυτοί; Δεν επιδιώκουν την αλήθεια, δεν κάνουν ειλικρινά το καθήκον τους, και παρ’ όλα αυτά περιφρονούν όσους επιδιώκουν την αλήθεια και παρατάνε την οικογένειά τους και τη δουλειά τους, ταλαιπωρούνται και πληρώνουν τίμημα επειδή εκτελούν το καθήκον τους, ολοκληρώνουν την ανάθεση από τον Θεό και ακολουθούν το θέλημα του Θεού. Είναι πολλοί οι άνθρωποι αυτοί; (Ναι.) Σε κάθε εκκλησία υπάρχουν μερικοί. Αυτοί οι άνθρωποι είναι άραγε αληθινοί πιστοί στον Θεό; Είναι δυνατόν να σωθούν; (Όχι.) Δεν είναι αληθινοί πιστοί στον Θεό, πόσο μάλλον είναι δυνατόν να σωθούν.

Με όποιο ζήτημα κι αν βρεθούν αντιμέτωποι οι αντίχριστοι και ό,τι κι αν κάνουν, το πρώτο πράγμα που σκέφτονται δεν είναι το αν θα μπορέσουν να κερδίσουν την αλήθεια και να φτάσουν στη σωτηρία, αλλά αντίθετα σκέφτονται όλα τα σαρκικά οφέλη τους. Όλα τα οφέλη που έχουν σχέση με τη σάρκα τους καταλαμβάνουν μέσα στην καρδιά τους την πιο σημαντική θέση, την πιο υψηλή θέση, την υπέρτατη θέση. Κατά βάθος, δεν λαμβάνουν ποτέ υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού, δεν λαμβάνουν ποτέ υπόψη τους το έργο του Θεού, πόσο μάλλον λαμβάνουν υπόψη τους ποιο καθήκον πρέπει να εκτελεί ο άνθρωπος. Όσο κι αν απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους να εκτελέσουν επαρκώς το καθήκον τους, όσο κι αν απαιτεί απ’ αυτούς να είναι δημιουργήματα που πληρούν τα πρότυπα, οι αντίχριστοι είναι εντελώς αδιάφοροι. Ό,τι μεθόδους κι αν υιοθετήσει ο Θεός και όποια λόγια κι αν πει, δεν μπορεί να συγκινήσει αυτούς τους ανθρώπους, έτσι ώστε να τους κάνει να αλλάξουν τα σχέδιά τους, και να απαρνηθούν την απληστία και τις επιθυμίες τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι υλιστές και δύσπιστοι ανάμεσα στους αντίχριστους· έχουν και το όνομα και τη χάρη. Είναι, λοιπόν, δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να θεωρηθούν τα κατακάθια όλων των αντίχριστων; (Ναι, γιατί κάποιοι αντίχριστοι εξακολουθούν να παρέχουν κάποια υπηρεσία για χάρη της θέσης τους, ενώ οι συγκεκριμένοι δεν είναι καν διατεθειμένοι να παρέχουν υπηρεσία.) Ακριβώς. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν προνόμια, το μόνο στο οποίο εστιάζουν το βλέμμα τους και το μόνο που σκέφτονται όλη μέρα είναι τα προνόμια· ό,τι κάνουν περιστρέφεται γύρω απ’ τα προνόμια. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν το καθήκον του οικοδεσπότη και όταν τους τελειώσουν τα αυγά, το ρύζι ή το αλεύρι, λένε αμέσως στην εκκλησία να στείλει κάποιον να αγοράσει τα συγκεκριμένα είδη. Μόνοι τους δεν αγοράζουν τίποτα· είναι λες και πριν αρχίσουν να κάνουν το καθήκον του οικοδεσπότη δεν έτρωγαν ποτέ τέτοια πράγματα στο σπίτι τους. Προτού αρχίσουν να κάνουν αυτό το καθήκον, όλα αυτά τα πράγματα τα αγόραζαν μόνοι τους, αλλά μόλις ξεκινήσουν να κάνουν αυτό το καθήκον, βρίσκουν δικαιολογίες, θεωρούν ότι έχουν δίκιο και είναι σίγουροι για τον εαυτό τους, και μετατρέπονται σε εισπράκτορες οφειλών, σε δανειστές του οίκου του Θεού, λες και ο οίκος του Θεού τούς χρωστάει τίποτα· τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι καλοί.

Έχω φιλοξενηθεί σε κάποια σπίτια στην ενδοχώρα της Κίνας, και ορισμένοι από τους αδελφούς και τις αδελφές είχαν φανταστική ανθρώπινη φύση. Παρόλο που πίστευαν μόνο για δύο ή τρία χρόνια και δεν καταλάβαιναν και μεγάλο μέρος της αλήθειας, παρ’ όλα αυτά, έκαναν ειλικρινά τα καθήκοντά τους ως οικοδεσπότες. Σε περίπτωση που ο οίκος του Θεού προσπαθούσε να τους δώσει χρήματα, τα αρνούνταν· για οτιδήποτε τους έδιναν οι αδελφοί και οι αδελφές, αυτοί έδιναν χρήματα ως αντάλλαγμα, και φύλαγαν με προσοχή οτιδήποτε ανήκε στον οίκο του Θεού· αν, μάλιστα, κάτι που είχε αγοράσει ο οίκος του Θεού δεν είχε καταναλωθεί, τότε έδιναν στον οίκο του Θεού τα χρήματα που κόστιζαν αυτά που είχαν μείνει. Κάποιοι που ήταν πιο εύποροι ήταν πρόθυμοι οικοδεσπότες και δεν δέχονταν δεκάρα από τον οίκο του Θεού. Κάποιοι δεν ήταν ευκατάστατοι, αλλά ούτε κι αυτοί δέχονταν να πάρουν καθόλου χρήματα από τον οίκο του Θεού. Ό,τι κι αν έδινε η εκκλησία ή οι αδελφοί και οι αδελφές στο σπίτι τους για να το χρησιμοποιήσουν για τη φιλοξενία, δεν καταχρώνταν το παραμικρό. Μήπως ο λόγος γι’ αυτό ήταν ότι καταλάβαιναν την αλήθεια; Όχι, είχε να κάνει με τον χαρακτήρα τους. Κάτι ακόμα, και μάλιστα το πιο σημαντικό: ήταν αληθινοί πιστοί, και σε συνδυασμό με το καλό τους χαρακτήρα, μπορούσαν να το κάνουν αυτό, αλλιώς δεν θα μπορούσαν. Έχω πάει σε κάποια σπίτια για φιλοξενία και οι οικοδεσπότες Μού έφερναν τα καλύτερα παπλώματα και τις καλύτερες κουβέρτες τους, κι Εγώ έλεγα: «Αυτά είναι ολοκαίνουργια και αχρησιμοποίητα. Βάλτε τα πίσω στη συσκευασία τους, δεν θα χρησιμοποιήσω αυτά». Εκείνοι όμως επέμεναν να τα χρησιμοποιήσω. Έπειτα υπήρχαν κάποιες οικογένειες που Με φιλοξενούσαν κι αγόραζαν ολοκαίνουργια πράγματα για Μένα. Τους έλεγα: «Μην αγοράζετε καινούργια πράγματα, είναι τεράστια σπατάλη. Θα χρησιμοποιήσω αυτά που έχετε εδώ. Μη χαλάτε χρήματα. Δεν λέω να αγοράζουν οι άνθρωποι το ένα και το άλλο, όπου πάω. Δεν είναι ανάγκη να χρησιμοποιώ πάντα καινούργια πράγματα». Κάποιοι άνθρωποι επέμεναν, παρ’ όλα αυτά, να χαλάσουν αυτά τα χρήματα. Υπήρχαν, επίσης, κάποιες οικογένειες οικοδεσποτών που έφτιαχναν πολλά πιάτα σε κάθε γεύμα. Επειδή δεν ήξεραν τι Μου άρεσε να τρώω, έφτιαχναν πολλά πιάτα για να μπορώ να διαλέξω, επειδή φοβόντουσαν πως αν έφτιαχναν μόνο λίγα φαγητά, μπορεί να μην έτρωγα πολύ καλά. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι, επίσης. Απ’ την άλλη, κάποια σπίτια φιλοξενίας είναι διαφορετικά. Σ’ εκείνα, όταν πήγαινα, οι οικοδεσπότες έπαιρναν τυχαία κάποια είδη καθημερινής ανάγκης για να βολευτώ, για το μαγείρεμα χρησιμοποιούσαν μόνο υλικά που τους έφερναν οι αδελφοί και οι αδελφές, και όταν χρειαζόταν να πάνε να αγοράσουν κι άλλα, Μου άπλωναν το χέρι για λεφτά. Έπειτα, σε κάποια άλλα σπίτια φιλοξενίας άφηνα κάποια πράγματα για να τα φυλάξουν. Όταν έκανα κάποιο διάστημα να γυρίσω πίσω, παραβίαζαν το συρτάρι και κάποια πράγματα χάνονταν. Ναι μεν όλοι πιστεύουν στον Θεό και όλοι κάνουν το καθήκον του οικοδεσπότη, αλλά μήπως υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους; Κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό είναι ικανοί να κάνουν τέτοια πράγματα· το κάνουν οι άνθρωποι αυτό; Αυτό το κάνουν οι ληστές, οι συμμορίτες, οι κακοποιοί και οι απατεώνες. Είναι ικανοί οι αληθινοί πιστοί να κάνουν τέτοια πράγματα; Αν σου φυλάξει κάτι ένας αληθινός πιστός, τότε όσο καιρό κι αν λείψεις, ας είναι και οκτώ ή δέκα χρόνια, θα σου το φυλάει για πάντα· δεν πρόκειται να το αγγίξει, να το κοιτάξει ή να το ψαχουλέψει. Ωστόσο, αν αφήσεις κάτι σε κάποιες οικογένειες που φιλοξενούν, τότε με το που βγεις από την πόρτα, θα το ανοίξουν και θα το κοιτάξουν. Τι ψαχουλεύουν; Ψαχουλεύουν την τσάντα σου για να δουν αν έχει μέσα κάτι πολύτιμο, όπως κοσμήματα, κινητό ή χρήματα· όλα αυτά τα ψαχουλεύουν. Και τι έχουν την τάση κάποιες γυναίκες να ψαχουλεύουν; Θέλουν να δουν αν έχεις ωραία ρούχα. Μετά το ψάξιμο, σκέφτονται: «Α, αυτά τα ρούχα είναι πολύ ωραία. Θα τα δοκιμάσω». Πείτε Μου, δεν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα; (Ναι.) Πώς το ξέρεις; Τα έχετε δει να συμβαίνουν; Εγώ έχω αδιάσειστες αποδείξεις που λέω ότι συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Μια χρονιά, προς το τέλος του φθινοπώρου, άφησα κάποια ρούχα σε ένα σπίτι φιλοξενίας. Μια μέρα, ξαφνικά θυμήθηκα ότι έπρεπε να φορέσω μερικά απ’ αυτά τα ρούχα και αποφάσισα να πάω να τα πάρω, οπότε πήγα σ’ εκείνο το σπίτι που Με είχε φιλοξενήσει. Μαντέψτε τι έγινε. Όταν μπήκα μέσα στο σπίτι, η ηλικιωμένη οικοδέσποινα καθόταν και δοκίμαζε το μάλλινο παλτό Μου. Κατά σύμπτωση την είδα. Είπα: «Τι κάνεις;» Εκείνη έμεινε άναυδη. Ποτέ δεν φανταζόταν ότι θα συνέβαινε αυτό κι από σύμπτωση θα έβλεπα τι έκανε· ντράπηκε τόσο πολύ. Τέτοιοι άνθρωποι, όμως, είναι χοντρόπετσοι, οπότε αμέσως είπε: «Α, τι λες, το μάλλινο παλτό Σου δεν μου πάει τέλεια;» Της είπα: «Είναι δικό Μου το παλτό. Αν το φοράς εσύ, δεν μπορώ να το φορέσω Εγώ». Μου είπε: «Να, δεν το θέλω». Της απάντησα: «Και τότε, γιατί το δοκιμάζεις, αφού δεν το θέλεις; Δεν ήταν κλειδωμένη η πόρτα της ντουλάπας;» Είπε: «Δεν είχα τι να κάνω σήμερα και είπα να το βγάλω για να το δω». Της είπα: «Δεν είναι δικό σου και γι’ αυτό δεν έπρεπε να το αγγίξεις». Αυτό αποτελεί παράδειγμα για κάτι που συνέβη πραγματικά. Δεν ξέρω με τι πρόθεση το έκανε αυτό. Πείτε Μου, ένας τέτοιος άνθρωπος πιστεύει στον Θεό; Θα πρέπει να τον θεωρώ πιστό στον Θεό και μέλος της οικογένειας του Θεού; (Όχι.) Δεν αξίζει να ακολουθεί τον Θεό, είναι μέλος της συμμορίας του Σατανά, δεν έχει ντροπή, δεν έχει συνείδηση ούτε ορθολογισμό, δεν έχει καθόλου ανθρώπινη φύση. Είναι παλιάνθρωπος. Τέτοιους ανθρώπους θα τους σώσει ο Θεός; Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν έχουν ούτε καν τη στοιχειώδη ακεραιότητα και αξιοπρέπεια ούτε τον ελάχιστο σεβασμό προς τον Θεό. Είναι αδύνατον να τους σώσει ο Θεός. Η αλήθεια που εκφράζει ο Θεός και η ζωή που δίνει στον άνθρωπο δεν δίνονται σε τέτοιους ανθρώπους· αυτοί οι άνθρωποι δεν ανήκουν στην οικογένεια του Θεού, αλλά αντίθετα είναι δύσπιστοι εκτός του οίκου του Θεού και ανήκουν στους διαβόλους. Εκτός του ότι η φύση-ουσία των αντίχριστων είναι τέτοια που τους κάνει να μην αγαπούν την αλήθεια και να την αποστρέφονται, έχουν και απίστευτα κατάπτυστο και ποταπό χαρακτήρα, και τέτοιοι άνθρωποι είναι σιχαμεροί, αηδιαστικοί και απεχθείς. Οι εκδηλώσεις αυτών των ανθρώπων που καταχρώνται τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού για τις οποίες μιλήσαμε μόλις τώρα αρκούν για να αποδείξουν ότι όποιο καθήκον κι αν κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, δεν δαπανούν ποτέ στ’ αλήθεια τον εαυτό τους και δεν το κάνουν ποτέ με ειλικρίνεια. Αντίθετα, έχουν τα δικά τους σχέδια, την απληστία και τις επιθυμίες τους, κυνηγούν τα οφέλη και δεν θέλουν να κερδίσουν την αλήθεια. Όπως και να το δεις, λοιπόν, ο Θεός θεωρεί ανεπαρκή την ανθρώπινη φύση αυτών των ανθρώπων. Πείτε Μου, λοιπόν, εσείς θεωρείτε επαρκή την ανθρώπινη φύση τους; Τους θεωρείτε καλούς ανθρώπους; (Όχι.) Τέτοιους ανθρώπους τους περιφρονείτε κι εσείς, σωστά; (Σωστά.) Κάποιοι άνθρωποι, όταν ακούσουν ότι ο οίκος του Θεού έχει αγοράσει κάτι, θέλουν κι αυτοί το μερίδιό τους, και όταν δουν αδελφούς και αδελφές να δωρίζουν ρούχα, τότε, άσχετα με το αν τους αξίζει να τα πάρουν ή με το αν θα έπρεπε να τα πάρουν, προσπαθούν να τα αρπάξουν, και αναλαμβάνουν δράση πιο γρήγορα από οποιονδήποτε άλλον· όταν ακούν ότι υπάρχει κάποια δουλειά στον οίκο του Θεού ή ότι υπάρχουν κάποιες βρόμικες ή κουραστικές δουλειές που πρέπει να εκτελεστούν, αμέσως κρύβονται και δεν τους βρίσκεις πουθενά. Τέτοιοι άνθρωποι είναι πανούργοι και ύπουλοι, έχουν ποταπό χαρακτήρα· είναι κατάπτυστοι, απεχθείς και σιχαμεροί!

Αν αναλύσουμε την έγνοια που έχουν οι αντίχριστοι για τα δικά τους οφέλη σε όλες τις πτυχές με βάση τις διάφορες εκδηλώσεις τους όσον αφορά το γεγονός ότι καταχρώνται τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού, βλέπουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι δύσπιστοι, υλιστές, έχουν κατάπτυστο, ποταπό και κατώτερο χαρακτήρα, είναι απεχθείς και δεν είναι αντικείμενα της σωτηρίας του Θεού. Ο ορισμός γι’ αυτούς τους ανθρώπους δεν χρειάζεται να φτάσει μέχρι το επίπεδο του ότι αποστρέφονται την αλήθεια· ήδη μπορούμε να τους διακρίνουμε ως προς την ανθρώπινη φύση και τον χαρακτήρα τους, οπότε δεν υπάρχει λόγος να τον φτάσουμε σε τόσο υψηλό επίπεδο που να σχετίζεται με την αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, είτε στον οίκο του Θεού είτε σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων, θα πρέπει να είναι πάντοτε οι πιο ποταποί και εκείνοι με τον χειρότερο χαρακτήρα. Φυσικά, αν είναι να αξιολογηθούν στον οίκο του Θεού με βάση την αλήθεια, τότε παρουσιάζονται ακόμα πιο κατάπτυστοι και ποταποί. Έχετε να δώσετε καθόλου άλλα παραδείγματα αυτής της εκδήλωσης που παρουσιάζουν οι αντίχριστοι; (Ένας αντίχριστος διαχειριζόταν το ζήτημα της εκτύπωσης βιβλίων για τον οίκο του Θεού και καταχράστηκε εκατοντάδες χιλιάδες γουάν από τις προσφορές του Θεού με λογιστικά κόλπα. Μετά από έρευνα που έγινε γύρω από αυτόν, βρέθηκε ότι πριν αρχίσει να κάνει αυτό το καθήκον, η οικογένειά του δεν είχε πολλά λεφτά, αλλά από τότε που ξεκίνησε να κάνει αυτό το καθήκον, αγόρασε σπίτι και αυτοκίνητο· αυτά τα πράγματα, όμως, δεν μπορούσαν να εξακριβωθούν από τους λογαριασμούς. Ολόκληρη η οικογένειά του αποτελούταν από φαύλους ανθρώπους, κι έτσι δεν ήταν δυνατόν να ανακτηθούν οι προσφορές.) Οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είχαν άμεση ευθύνη γι’ αυτό το περιστατικό; (Ναι. Αργότερα, όταν αποκαλύφθηκαν περισσότερες λεπτομέρειες, διαπιστώθηκε ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες που ήταν υπεύθυνοι εκείνη την περίοδο δεν είχαν ελέγξει ποτέ τους λογαριασμούς που διαχειριζόταν αυτός ο αντίχριστος. Είχαν αμελήσει το καθήκον τους και αυτήν την κατάσταση την προκάλεσε η ανευθυνότητά τους. Είχαν οπωσδήποτε άμεση ευθύνη.) Άραγε, λοιπόν, θα έπρεπε οι παραβάσεις τους να καταγραφούν στα αρχεία του Θεού; (Ναι.) Και στη συνέχεια, τι μεταχείριση έλαβαν αυτοί οι άνθρωποι; (Κάποιοι αποπέμφθηκαν και αποβλήθηκαν, ενώ άλλοι επιστρέφουν τις προσφορές.) Αυτή είναι η κατάλληλη μεταχείριση. Οι επικεφαλής και οι εργάτες αμέλησαν το καθήκον τους και δεν εκπλήρωσαν στο συγκεκριμένο ζήτημα τις ευθύνες τους ως επόπτες. Ειδικότερα, χρησιμοποίησαν τον λάθος άνθρωπο και δεν κατέβαλαν καμία προσπάθεια να τον παρακολουθούν ή να τον εποπτεύουν, δεν κατάφεραν να εντοπίσουν εγκαίρως τα προβλήματα που είχε αυτός ο άνθρωπος που χρησιμοποιούσαν, με αποτέλεσμα να προκύψουν σοβαρότατες συνέπειες, οι οποίες προκάλεσαν σημαντικές απώλειες στις προσφορές του Θεού και στα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού· πρόκειται για ευθύνη όλων αυτών των ανθρώπων που ήταν άμεσα υπεύθυνοι, και όλες τους οι παραβάσεις πρέπει να καταγραφούν. Τέτοια καταστροφική συνέπεια προκάλεσαν στον εαυτό τους, επειδή δεν χρησιμοποίησαν τον σωστό άνθρωπο για τη δουλειά, πράγμα που προκάλεσε απώλειες στον οίκο του Θεού, και στο τέλος το τίμημα το πλήρωσαν οι προσφορές του Θεού. Για πείτε Μου, οι αντίχριστοι είναι πάντοτε άπληστοι ή μήπως, μόνο όταν βλέπουν κάτι πολύτιμο, τους περνούν από το μυαλό αυτές οι κακές ιδέες; (Είναι πάντοτε άπληστοι.) Γι’ αυτό και μπορείτε, όταν έχετε επαφές και αλληλεπιδράτε με τέτοιους ανθρώπους, να ανακαλύψετε σε κάθε περίπτωση την απληστία και τις επιθυμίες τους. Αυτήν τη συνέπεια την προκάλεσε η ανευθυνότητα των επικεφαλής και των εργατών, οι οποίοι δεν διέκριναν τους ανθρώπους, δεν μπορούσαν να δουν καθαρά τους ανθρώπους και δεν χρησιμοποιούσαν σωστά τους ανθρώπους, οπότε η ευθύνη έπεσε βαριά πάνω τους και τους άξιζε να αποβληθούν.

Παλιότερα είχαμε κάνει συναναστροφή σχετικά με τις βασικές πτυχές της φύσης, της ουσίας, των διαθέσεων των αντίχριστων, καθώς και του μονοπατιού που ακολουθούν. Το αντικείμενο της σημερινής συναναστροφής και ανάλυσής μας είναι οι εκδηλώσεις στο πλαίσιο της ανθρώπινης φύσης των αντίχριστων, σε σχέση και με την πραγματική ζωή. Αν και αυτή η πτυχή είναι ήσσονος σημασίας, εντούτοις μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να αναγνωρίσουν συγκεκριμένες εκδηλώσεις των αντίχριστων· υπάρχουν, επίσης, κάποια εμφανή χαρακτηριστικά, σημάδια και σύμβολα των αντίχριστων. Για παράδειγμα, ένας αντίχριστος αγαπάει τη θέση, τη φήμη, το κέρδος και την επιρροή, και είναι πολύ εγωιστής, κατάπτυστος και φαύλος, και δεν αγαπάει την αλήθεια· με βάση όλα αυτά, πώς είναι η ανθρώπινη φύση και ο χαρακτήρας του; Κάποιοι λένε: «Μερικοί αντίχριστοι, αν και αγαπάνε τη φήμη και τη θέση, έχουν έντιμο και ευγενή χαρακτήρα, και διαθέτουν συνείδηση και λογική». Ισχύει αυτό; (Όχι, δεν ισχύει.) Γιατί όχι; Ας μην αναφερθούμε στο τι διάθεση-ουσία διαθέτουν οι αντίχριστοι· ας εξετάσουμε πρώτα την ανθρώπινη φύση και τον χαρακτήρα τους. Σίγουρα δεν είναι καλοί άνθρωποι, δεν είναι άνθρωποι που έχουν αξιοπρέπεια, συνείδηση ή ευγενή ακεραιότητα, πόσο μάλλον άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια. Μπορούν όσοι έχουν τέτοια ανθρώπινη φύση να ακολουθήσουν το ορθό μονοπάτι; Ασφαλώς όχι, γιατί ο χαρακτήρας τους δεν διαθέτει την ουσία που ακολουθει το ορθό μονοπάτι, οπότε αυτοί οι άνθρωποι δεν γίνεται να αγαπούν την αλήθεια, πόσο μάλλον να την αποδεχτούν. Αν κρίνουμε από την πρόθεσή τους και τη στάση με την οποία κάνουν το καθήκον τους οι αντίχριστοι, ο χαρακτήρας και η ανθρώπινη φύση τους κάνουν τους ανθρώπους να τους απορρίψουν και να νιώσουν αποστροφή απέναντί τους, και πολύ περισσότερο τους αποστρέφεται και τους απορρίπτει ο Θεός. Όποιο κι αν είναι το καθήκον τους, θέλουν πάντα να καταχρώνται τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού και να ζητούν από Αυτόν ανταμοιβές, χρήματα, αντικείμενα και προνόμια. Και ως τι ανθρώπους τούς βλέπει ο Θεός; Σε καμία περίπτωση δεν είναι καλοί άνθρωποι. Και τότε, ο Θεός πώς ακριβώς ορίζει στα μάτια Του τέτοιους ανθρώπους; Τι όνομα δίνει σε τέτοιους ανθρώπους; Υπάρχει μια ιστορία που είναι καταγεγραμμένη στη Βίβλο από την Εποχή της Χάριτος: Ο Ιούδας έκλεβε συχνά από εκεί που φυλούσαν τα χρήματα, και στο τέλος ο Θεός τον χρησιμοποίησε για να παράσχει μια υπηρεσία, δηλαδή να προδώσει τον Κύριο Ιησού. Ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε και ο Ιούδας, που είχε παίξει τον ρόλο του ξεπουλώντας τον Κύριό του και τους φίλους του, πέθανε επειδή έσκασε η κοιλιά του. Άρα, όλους αυτούς τους ανθρώπους που καταχρώνται τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού και κλέβουν τις προσφορές προς τον Θεό Εκείνος τους βλέπει ως Ιούδες, με αποτέλεσμα να αποκαλεί αυτούς τους ανθρώπους Ιούδες. Ναι μεν αυτοί οι αντίχριστοι που καταδικάζονται τώρα ως Ιούδες δεν κάνουν τέτοια πράγματα όπως να ξεπουλούν τον Κύριό τους και τους φίλους τους, όπως έκανε ο Ιούδας, αλλά έχουν την ίδια φύση-ουσία. Τι κοινό έχουν; Εκμεταλλεύονται τη θέση τους και την ευκαιρία που τους δίνεται να κάνουν το καθήκον τους για να κλέψουν και να καταχραστούν τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού. Γι’ αυτό ο Θεός αποκαλεί αυτούς τους ανθρώπους Ιούδες, και ανήκουν στην ίδια κατηγορία με εκείνον που πρόδωσε τον Κύριό του και τους φίλους του. Δηλαδή, αυτοί οι αντίχριστοι που καταχρώνται και αρπάζουν τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού είναι ίδιοι με τον Ιούδα που πρόδωσε τον Κύριό του και τους φίλους του, και δεν θέλει και πολλή σκέψη για να καταλάβει κανείς ποια έκβαση περιμένει τέτοιους ανθρώπους.