Οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό για να αποκτήσουν ευλογίες. Δεν τους απασχολεί ποτέ οτιδήποτε έχει σχέση με τον οίκο του Θεού ή με τα συμφέροντα του Θεού. Όλα όσα κάνουν περιστρέφονται αναγκαστικά γύρω από τα προσωπικά τους συμφέροντα. Αν το έργο του οίκου του Θεού δεν συνδέεται με τα προσωπικά τους συμφέροντα, τότε πολύ απλά δεν τους νοιάζει και δεν το ψάχνουν. Τι εγωιστές που πρέπει να είναι! Όταν ήταν επικεφαλής κάποιοι αντίχριστοι, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας λεηλάτησε μεγάλες ποσότητες από προσφορές που επόπτευαν εκείνοι, και χάθηκε ένα τεράστιο ποσό. Αυτοί οι αντίχριστοι, όμως, δεν κατηγόρησαν καθόλου τον εαυτό τους. Είπαν, μάλιστα, εκ των υστέρων: «Δεν είναι μόνο δική μου η ευθύνη. Πώς είναι δυνατόν να κατηγορούν εμένα για όλα αυτά; Άλλωστε, μια τέτοια κατάσταση είναι αναπόφευκτη». Δεν ένιωσαν καθόλου τύψεις, επέρριψαν την ευθύνη σε άλλους ανθρώπους και προσπάθησαν μέσα από πολλές δικαιολογίες να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Τι πράγματα είναι αυτά; Άραγε, άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν θα έπρεπε να αποβάλλονται; Δεν θα έπρεπε να δέχονται κατάρα και τιμωρία; (Ναι.) Αυτοί οι αντίχριστοι, μετά από τέτοιο σοβαρό λάθος που έκαναν, δεν έδειξαν ούτε ίχνος μεταμέλειας! Τι εκδηλώσεις θα εμφάνιζε ένας κανονικός άνθρωπος, ένας άνθρωπος που έχει ανθρώπινη φύση, ένας άνθρωπος πιστός στον Θεό ή κάποιος που έχει θεοφοβούμενη καρδιά, αν, εξαιτίας της αμέλειάς του, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας άρπαζε την περιουσία του οίκου του Θεού; (Θα ένιωθε τύψεις, θα κατηγορούσε τον εαυτό του και θα πίστευε κατά βάθος ότι δεν είχε εκπληρώσει σωστά το καθήκον του.) Και μετά τι θα έκανε; Θα έψαχνε να βρει τρόπο να επανορθώσει. Από τα βάθη της καρδιάς του, θα ένιωθε ένα αίσθημα χρέους και μεταμέλειας· ό,τι κι αν έλεγαν οι άλλοι, δεν θα ξεστόμιζε το παραμικρό παράπονο, δεν θα υπερασπιζόταν τον εαυτό του. Θα παραδεχόταν ότι έφταιγε η αμέλειά του, ότι ήταν δική του παράβαση. Ό,τι κι αν του έλεγε ο Θεός, με όποιον τρόπο κι αν αποφάσιζε να τον χειριστεί ο οίκος του Θεού, θα το αποδεχόταν. Και οι αντίχριστοι, λοιπόν, για ποιον λόγο δεν το αποδέχονται; Για ποιον λόγο, μόλις αποβληθούν, έχουν πολλά παράπονα; Αυτό αποκαλύπτει τη φύση που έχουν οι αντίχριστοι. Οι συγκεκριμένοι αντίχριστοι προξένησαν τόσο σημαντικές απώλειες στο έργο του οίκου του Θεού, η αμέλειά τους στο καθήκον είχε ως αποτέλεσμα να πάνε χαμένες τόσες προσπάθειες από άλλους, και ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας πήρε τόσες προσφορές, εκείνοι όμως δεν κατηγορούν καθόλου τον εαυτό τους, δεν ένιωσαν κανένα αίσθημα χρέους και μάλιστα υπερασπίστηκαν και τον εαυτό τους. Όταν τους χειρίστηκε ο οίκος του Θεού, εκείνοι αρνήθηκαν να υποταχθούν και σκόρπησαν παντού την περιφρόνησή τους. Τι πράγματα είναι αυτά; Δεν φλερτάρουν με τον θάνατο; (Ναι.) Έτσι φλερτάρουν με τον θάνατο. Αν εξετάσει κανείς τον πυρήνα των αντίχριστων, η φύση-ουσία τους είναι τέτοια που εχθρεύεται την αλήθεια και τον Θεό. Δεν έχουν ανθρώπινη φύση· είναι ζωντανοί δαίμονες, σατανάδες, θηρία με ανθρώπινη περιβολή. Αυτοί που έχουν ανθρώπινη φύση, όταν κάνουν ένα μικρό λάθος ή λένε κάτι που δεν είναι σωστό, νιώθουν αυτομομφή. Οι ζωντανοί δαίμονες, όμως, οι αντίχριστοι, δεν νιώθουν αυτό το συναίσθημα. Αυτοί οι αντίχριστοι, ακόμα κι όταν διέπραξαν ένα τόσο σοβαρό λάθος, δεν ένιωσαν καθόλου αυτομομφή και μάλιστα προσπάθησαν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Άρα, τι είναι η αλήθεια κατά τη γνώμη τους; Αναγνωρίζουν άραγε την αλήθεια μέσα στην καρδιά τους; Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ο Θεός είναι η αλήθεια· εκείνοι άραγε το αναγνωρίζουν αυτό το γεγονός; (Δεν το αναγνωρίζουν.) Είναι ξεκάθαρο ότι δεν το αναγνωρίζουν. Μέσα τους, θεωρούν ότι αυτοί οι ίδιοι είναι η αλήθεια, ότι αυτοί είναι ο Θεός· νομίζουν πως, εκτός απ’ αυτούς, δεν υπάρχει άλλος Θεός. Δεν είναι διάβολοι; (Ναι.) Πρόκειται για διαβόλους, κλασικούς διαβόλους. Οι αντίχριστοι δεν ρωτάνε καθόλου για τους πόρους της εκκλησίας ούτε κάνουν συγκεκριμένες ρυθμίσεις γι’ αυτούς. Αν, όμως, τύχει να έχουν οι ίδιοι στην κατοχή τους κάτι πολύτιμο, να είσαι σίγουρος ότι θα το προσέξουν σαν τα μάτια τους. Δεν πρόκειται να αποκαλύψουν ούτε λέξη γι’ αυτό, ακόμα και την ώρα που μιλάνε στον ύπνο τους· δεν θα μπορούσες ούτε με το ξύλο να τους βγάλεις κουβέντα. Το φυλάνε εξαιρετικά καλά. Όσον αφορά, όμως, τους πόρους του οίκου του Θεού, εκεί έχουν τελείως διαφορετική στάση. Για την ακρίβεια, έχουν την εξής στάση: «Τι σχέση έχει αυτό μ’ εμένα; Αυτό το περιουσιακό στοιχείο δεν πρόκειται να το απολαύσω εγώ, δεν μου ανήκει. Και να το φροντίσω καλά, μπορεί να το δώσουν σε κάποιον άλλον! Ποιος ο λόγος να το φυλάξω τόσο καλά;» Δεν θεωρούν καθήκον τους αυτό το ζήτημα. Δεν δείχνει αυτό ότι δεν έχουν ανθρώπινη φύση; (Ναι.) Είναι εκδήλωση ότι δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Πώς ονομάζεται αυτό; Ονομάζεται αναξιοπιστία. Ο Θεός σού έχει εμπιστευτεί αυτό το έργο και σου έχει αναθέσει τα καθήκοντα που πρέπει να εκτελέσεις· είναι μέρος της δουλειάς σου. Οφείλεις να χειριστείς σωστά αυτά τα ζητήματα, να τα εκτελέσεις ένα προς ένα, να τηρήσεις τις αρχές που απαιτεί ο Θεός και τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου Του, και να τα οργανώσεις σωστά· τότε θα έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου. Οι αντίχριστοι, όμως, έχουν άραγε αυτήν τη νοοτροπία ή αυτήν την ιδέα; (Όχι, δεν την έχουν.) Σε καμία περίπτωση. Αυτό δείχνει ότι δεν έχουν καθόλου ανθρώπινη φύση. Ποια εκδήλωση συγκεκριμένα δείχνει ότι δεν έχουν ανθρώπινη φύση; Δεν τους νοιάζει να έχουν συνείδηση ή λογική και είναι εγωιστές και ποταποί, δεν είναι φερέγγυοι, είναι αναξιόπιστοι και δεν είναι άξιοι να τους εμπιστευτεί κανείς τίποτα.

Όσον αφορά τα ζητήματα του προσωπικού εντός της εκκλησίας, όπως για παράδειγμα ποιος κάνει τι έργο και πού, αν το κάνει σωστά, αν εκτελεί το καθήκον του αποτελεσματικά, αν προέκυψαν καθόλου περιστατικά διατάραξης ή αναστάτωσης, ή τι ανατροφοδότηση δίνουν οι αδελφοί και οι αδελφές, για όλα αυτά οι αντίχριστοι δεν ψάχνουν ποτέ τις λεπτομέρειες ούτε κάνουν καθόλου διευθετήσεις. Για παράδειγμα, όταν ο οίκος του Θεού τούς ζητά να διαθέσουν διάφορων ειδών ταλαντούχους ανθρώπους, τότε εκείνοι ρίχνουν απλώς μια ματιά στις έγγραφες συστάσεις που έχουν αυτοί οι άνθρωποι και δεν μαθαίνουν ούτε ρωτάνε συγκεκριμένα για την περίπτωσή τους· δεν ρωτάνε, ας πούμε, αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν θεμέλια στην πίστη τους, τι ανθρώπινη φύση έχουν, αν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, αν τα ειδικά ταλέντα και οι τεχνικές τους δεξιότητες ταιριάζουν με τα πρότυπα που απαιτεί ο οίκος του Θεού, και αν είναι κατάλληλοι να καλλιεργηθούν και να αναλάβουν σημαντικά καθήκοντα. Σ’ αυτά τα ζητήματα, οι αντίχριστοι ενεργούν μηχανικά, φοράνε προσωπείο, εξετάζουν επιγραμματικά τις γραπτές συστάσεις και τέλος. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν ποτέ επικοινωνία με τους ανθρώπους τους οποίους διαθέτουν ούτε επιζητούν να τους καταλάβουν αναλυτικά και σε βάθος, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι απ’ αυτούς που επιλέγουν να αποκλείονται στο τέλος, επειδή δεν μπόρεσαν να κάνουν τα καθήκοντά τους ή να εκτελέσουν το έργο που τους αναλογεί. Οι αντίχριστοι πώς τη βλέπουν αυτήν την κατάσταση; «Μήπως παίρνω προαγωγή για να κάνω αυτά τα καθήκοντα; Δεν συμμετέχω καθόλου σ’ αυτά. Τι σημασία έχει ποιος θα πάει; Εφόσον εγκρίνω τις συστάσεις και διαθέσω αυτούς τους ανθρώπους, τότε έχω κάνει τη δουλειά μου. Άσε που εκείνοι που έχουν πάρει προαγωγή θα μου χρωστάνε και χάρη. Δεν είναι δική μου δουλειά αν αυτοί είναι ή δεν είναι κατάλληλοι να καλλιεργηθούν». Άραγε, φέρουν καμία ευθύνη οι αντίχριστοι αν διαθέσουν ακατάλληλους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν εμπόδια στο έργο του οίκου του Θεού; (Ναι.) Φέρουν μεγάλη ευθύνη· αυτά τα διαβολικά όντα, όμως, δεν κάνουν κανέναν έλεγχο. Κάποιοι λένε: «Σε συγκεκριμένα μέρη όπου το περιβάλλον είναι σκληρό, δεν μπορούμε να έρθουμε σε προσωπική επαφή με τους ανθρώπους. Πώς να τους ελέγξουμε αυτούς;» Όσο σκληρό κι αν είναι το περιβάλλον, δεν παύουν να υπάρχουν μέθοδοι και προσεγγίσεις για το πώς να χειρίζεστε τέτοια ζητήματα. Αυτό πάει ανάλογα με το πόσο υπεύθυνοι και ειλικρινά αφοσιωμένοι είστε. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αν προσφέρεις την αφοσίωση και την υπευθυνότητά σου, τότε, ακόμα κι αν το αποτέλεσμα, δεν είναι ιδανικό, ο Θεός το εξετάζει σχολαστικά και το γνωρίζει, και δεν θα έχεις εσύ την ευθύνη. Αν, όμως, δεν προσφέρεις την αφοσίωση και την υπευθυνότητά σου, τότε, ακόμα και τίποτε να μην πάει στραβά και να μην υπάρξουν συνέπειες στο τέλος, ο Θεός θα το εξετάσει σχολαστικά. Αυτές οι δύο προσεγγίσεις έχουν διαφορετική φύση, και ο Θεός θα τις αντιμετωπίσει διαφορετικά. Οι αντίχριστοι κάνουν κι αυτοί μηχανορραφίες όταν είναι να διαθέσουν ανθρώπους, έχουν κι αυτοί κίνητρα που είναι εγωιστικά και ποταπά, και δεν έχουν αφοσίωση. Ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς και δεν τηρούν τις αρχές. Επίσης, για να γίνει καλά ένα συγκεκριμένο έργο, πρέπει να εμφανίζονται, να ταξιδεύουν και να συναντούν όλο και περισσότερους ανθρώπους, να αντέχουν ταλαιπωρίες και να παίρνουν ρίσκα. Εκείνοι, μόλις συμβεί κάτι που θίγει το ζήτημα της δικής τους ασφάλειας, αρχίζουν και πάλι τους υπολογισμούς και αποκαλύπτεται η φύση τους. Τι είναι αυτό που αποκαλύπτεται; Πιστεύουν ότι αν αλληλεπιδρούν με πάρα πολλούς ανθρώπους, τότε η ασφάλειά τους κινδυνεύει, και ότι δεν μπορούν να έρχονται αυθαίρετα σε επαφή με ανθρώπους. Οι αντίχριστοι δεν έρχονται σε επαφή με ανθρώπους που θα έπρεπε και δεν συναντάνε κανέναν· αντίθετα, βρίσκουν κάποιο ασφαλές καταφύγιο για να μείνουν, κρύβονται και δεν κάνουν τίποτε άλλο πέρα από απλές εργασίες. Όσο για το πόσο καλά γίνονται οι υπόλοιπες πτυχές του έργου, για το αν υπάρχουν άνθρωποι που διαταράσσουν ή για το αν διανέμονται οι εργασιακές ρυθμίσεις, τα διάφορα βιβλία των λόγων του Θεού ή τα καταγεγραμμένα κηρύγματα, δεν κάνουν ποτέ συγκεκριμένες ρυθμίσεις ούτε ψάχνονται σχετικά μ’ αυτά τα πράγματα. Δεν θέλω να πω ότι πρέπει αναγκαστικά να παίρνουν ρίσκα, να εμφανίζονται και να αντιμετωπίζουν προβλήματα για να δείξουν την αφοσίωσή τους. Ποιο είναι το ζήτημα εδώ; Ποιος μπορεί να το εξηγήσει; (Όταν ξεκίνησαν αυτό το έργο στην αρχή, δεν σκέφτηκαν ποτέ πώς να το κάνουν καλά ούτε αν το προσωπικό που πρότειναν ήταν κατάλληλο, και ποτέ δεν έδρασαν από καρδιάς ούτε εκπλήρωσαν τις ευθύνες τους. Ποτέ δεν τα σκέφτηκαν όλα αυτά.) Πολύ απλά, δεν δείχνουν αφοσίωση. Ο τρόπος που εργάζονται οι άνθρωποι που έχουν αφοσίωση στον Θεό διαφέρει στη φύση σε σχέση με εκείνους που δεν έχουν αφοσίωση. Όταν και τα δύο είδη ανθρώπων έρχονται αντιμέτωπα με ζητήματα που εμπεριέχουν κινδύνους, οι αφοσιωμένοι μπορούν να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο και να κάνουν το έργο τους, αξιοποιώντας τη σοφία και τις μεθόδους που έχουν για να εφαρμόσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις. Οι αντίχριστοι, απ’ την άλλη, δεν κάνουν απτό έργο, είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν κίνδυνοι, και δεν εφαρμόζουν ποτέ εργασιακές ρυθμίσεις. Εκεί βρίσκεται η διαφορά. Οι αντίχριστοι μπορεί να ρωτήσουν προφορικά για την κατάσταση που βρίσκεται η εκκλησία, για τις διάφορες εργασίες και ούτω καθεξής, αλλά ακόμα και τις ερωτήσεις αυτές τις κάνουν τυπικά· κάνουν απλώς κάποιες επιφανειακές προσπάθειες και δεν είναι καθόλου σχολαστικοί σχετικά μ’ αυτά τα πράγματα. Εξωτερικά, μπορεί να μοιάζει λες και κάνουν απτό έργο, αλλά στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνουν το έργο, δεν κρατάνε σημειώσεις, δεν το αναλογίζονται, δεν προσεύχονται ούτε αναζητούν. Δεν αφιερώνουν ενέργεια για να σκεφτούν πώς προχωράνε τα διάφορα κομμάτια του έργου, ποιος είναι υπεύθυνος για τους τομείς όπου τα πράγματα δεν γίνονται σωστά, ποιοι από τους επικεφαλής της εκκλησίας μπορεί να είναι ακατάλληλοι ή πού δεν έχει εφαρμοστεί το έργο. Δεν τα εξετάζουν όλα αυτά, ενεργούν απλώς μηχανικά και, όταν ανακαλύπτουν προβλήματα, δεν τα λύνουν. Κάποιοι δήθεν επικεφαλής απλώς μαζεύουν τους ανθρώπους για συναθροίσεις, ρωτάνε για την κατάσταση, και αναλύουν και διερευνούν το έργο. Μόλις έρθει στο προσκήνιο κάποιο συγκεκριμένο έργο και χρειαστεί να υποφέρουν και να πληρώσουν ένα τίμημα, να κινδυνεύσει η προσωπική τους ασφάλεια και να χρειαστεί να αντιμετωπίσουν δυσκολίες σε κάποιον βαθμό, δεν το κάνουν. Σταματάνε το έργο σ’ εκείνο το σημείο, και βάζουν πάνω απ’ όλα την αυτοσυντήρησή τους. Ακόμα κι όταν αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν ζητήματα, δεν κάνουν συγκεκριμένες ρυθμίσεις. Μήπως, σε περίπτωση που είναι γνωστοί για την πίστη τους και υπάρχει κίνδυνος να συλληφθούν, μεταβιβάζουν αυτές τις εργασίες σε άλλους; Όχι, δεν το κάνουν. Δεν κανονίζουν να κάνουν άλλοι αυτές τις εργασίες, και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ποια ουσία αποκαλύπτεται, λοιπόν, από ανθρώπους σαν κι αυτούς; Δεν έχουν αφοσίωση, είναι εγωιστές και ποταποί, και σκέφτονται στα πάντα την ασφάλειά τους. Δεν ρωτάνε ποτέ αν εφαρμόζονται οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού ούτε ρωτάνε για την πρόοδο του έργου του οίκου του Θεού· δεν τους νοιάζουν αυτά τα πράγματα. Δεν έχουν προσφέρει την αφοσίωσή τους και ούτε δείχνουν την αφοσίωσή τους. Θεωρούν αρκετό να ενεργούν μηχανικά σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα· θεωρούν ότι έτσι κάνουν έργο. Αν το ρίσκο είναι μικρό, τότε μπορεί να κάνουν κάποιο έργο διστακτικά. Αν, όμως, το ρίσκο είναι μεγάλο και υπάρχει πιθανότητα να τους συλλάβουν, τότε, όσο σημαντική κι αν είναι η εργασία, δεν πρόκειται να την κάνουν. Τέτοια ουσία έχουν οι αντίχριστοι. Στα βάθη της καρδιάς τους, είναι ικανοί να ξεπουλήσουν τον οποιονδήποτε, εφόσον διασφαλίζονται τα συμφέροντά τους. Εξασφαλίζουν τα συμφέροντά τους σε βάρος των συμφερόντων του οίκου του Θεού· θεωρούν τα συμφέροντά τους υπεράνω όλων. Μπορούν οι αντίχριστοι να δείξουν αφοσίωση μόλις αναλάβουν ένα καθήκον; (Όχι, δεν μπορούν.) Είναι αδύνατο να δείξουν αφοσίωση. Μπορούν άραγε να λάβουν υπόψη τους τη ζωή και την ασφάλεια των αδελφών τους; (Δεν μπορούν.) Όταν το ζήτημα είναι η δική τους ασφάλεια, οι αντίχριστοι θα προφυλάξουν μόνο τον εαυτό τους, ρίχνοντας τους αδελφούς και τις αδελφές τους στο φλεγόμενο πηγάδι σαν θυσιαστήρια πιόνια. Τέτοια είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων.

Τι άλλο σκέφτονται κάποιοι αντίχριστοι, πέρα από τη δική τους ασφάλεια; Λένε: «Αυτήν τη στιγμή, βρισκόμαστε σε δυσμενές περιβάλλον, οπότε ας εμφανιζόμαστε λιγότερο κι ας διαδίδουμε λιγότερο το ευαγγέλιο. Αν το κάνουμε αυτό, θα μειωθούν οι πιθανότητες να μας πιάσουν και δεν θα καταστραφεί το έργο της εκκλησίας. Αν αποφύγουμε τη σύλληψη, τότε δεν θα γίνουμε Ιούδες, κι έτσι στο μέλλον θα μπορέσουμε να παραμείνουμε, έτσι δεν είναι;» Δεν υπάρχουν αντίχριστοι που θέλουν με τέτοιες δικαιολογίες να παραπλανήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές τους; Κάποιοι αντίχριστοι φοβούνται πάρα πολύ τον θάνατο και περιφέρονται σαν άθλια κουφάρια· τους αρέσει, επίσης, η φήμη και η θέση, και είναι πρόθυμοι να αναλάβουν ρόλο επικεφαλής. Ξέρουν πολύ καλά το εξής: «Δεν είναι εύκολο να επωμιστεί κανείς το έργο ενός επικεφαλής· αν μάθει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας ότι με έκαναν επικεφαλής, θα γίνω διάσημος. Μπορεί να με βάλουν σε λίστα καταζητούμενων, και όταν με συλλάβουν, θα κινδυνεύσει η ζωή μου». Προκειμένου, όμως, να απολαύσουν τα οφέλη αυτής της θέσης, παραβλέπουν αυτούς τους κινδύνους. Όταν υπηρετούν ως επικεφαλής, τους νοιάζουν μόνο οι σαρκικές απολαύσεις και δεν κάνουν πραγματικό έργο. Πέρα από λίγη αλληλογραφία με διάφορες εκκλησίες, δεν κάνουν τίποτε άλλο. Κρύβονται σ’ ένα μέρος και δεν συναντάνε κανέναν, παραμένουν απομονωμένοι, και οι αδελφοί και οι αδελφές δεν ξέρουν ποιος είναι ο επικεφαλής τους· τόσο πολύ φοβούνται. Δεν είναι, λοιπόν, σωστό να πει κανείς ότι μόνο στα λόγια είναι επικεφαλής; (Ναι.) Δεν κάνουν καθόλου πραγματικό έργο ως επικεφαλής· το μόνο που τους νοιάζει είναι να κρυφτούν. Όταν οι άλλοι τους ρωτούν: «Πώς είναι η θέση του επικεφαλής;», εκείνοι λένε: «Έχω πάρα πολλή δουλειά, και για λόγους ασφαλείας είμαι αναγκασμένος να μετακομίζω συνεχώς. Ένα τόσο ταραγμένο περιβάλλον δεν με αφήνει να επικεντρωθώ στο έργο μου». Νομίζουν όλη την ώρα πως όλα τα μάτια είναι πάνω τους και δεν ξέρουν ποιο μέρος είναι ασφαλές για να κρυφτούν. Εκτός από το ότι μεταμφιέζονται, κρύβονται σε διάφορα μέρη και δεν μένουν σε ένα σημείο, δεν κάνουν ούτε πραγματικό έργο καθημερινά. Υπάρχουν τέτοιοι επικεφαλής; (Ναι.) Ποιες αρχές ακολουθούν; Αυτοί οι άνθρωποι λένε: «Ένα πανούργο κουνέλι έχει τρία λαγούμια. Για να προστατευτεί ένα κουνέλι από την επίθεση ενός θηρευτή, πρέπει να φτιάξει τρία λαγούμια για να κρύβεται. Είναι αποδεκτό, όταν αντιμετωπίζει κάποιος έναν κίνδυνο και πρέπει να διαφύγει, να μην έχει πουθενά να κρυφτεί; Πρέπει να πάρουμε παράδειγμα απ’ τα κουνέλια! Τα ζώα που δημιούργησε ο θεός έχουν αυτήν την ικανότητα να επιβιώσουν, κι εμείς οι άνθρωποι πρέπει να διδαχτούμε απ’ αυτά». Από τότε που ανέλαβαν τον ρόλο του επικεφαλής, έχουν συνειδητοποιήσει αυτό το δόγμα και μάλιστα πιστεύουν ότι έχουν καταλάβει την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, φοβούνται πάρα πολύ. Μόλις ακούσουν ότι κατήγγειλαν κάποιον επικεφαλής στην αστυνομία επειδή δεν έμενε σε ασφαλές μέρος, ή έβαλαν στόχο κάποιον επικεφαλής οι κατάσκοποι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα επειδή έβγαινε πολύ συχνά έξω για να κάνει το καθήκον του και είχε επαφές με πάρα πολλούς ανθρώπους, και μάθουν ότι τελικά αυτοί οι άνθρωποι συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν, αμέσως φοβούνται. Σκέφτονται: «Ωχ όχι, τώρα ήρθε η σειρά μου να συλληφθώ; Πρέπει να πάρω το μάθημά μου απ’ αυτά. Δεν χρειάζεται να είμαι πολύ δραστήριος. Αν γίνεται να αποφύγω κάποιο κομμάτι του έργου της εκκλησίας, τότε δεν θα το κάνω. Αν μπορώ να αποφύγω να εμφανιστώ, τότε δεν θα εμφανιστώ. Θα εργάζομαι όσο γίνεται λιγότερο, θα αποφεύγω να βγαίνω έξω, θα αποφεύγω να έχω επαφές με κανέναν και δεν θα αφήνω κανέναν να μάθει ότι είμαι επικεφαλής. Σε τέτοιες εποχές που ζούμε, ποιος έχει το περιθώριο να νοιαστεί για κανέναν άλλον; Απλώς και μόνο το να μείνεις ζωντανός είναι δύσκολο!» Από τη στιγμή που ανέλαβαν τον ρόλο του επικεφαλής, δεν κάνουν κανένα έργο πέρα από το να κουβαλάνε μια τσάντα και να κρύβονται. Είναι όλη μέρα σε αναμμένα κάρβουνα, με τον διαρκή φόβο μήπως τους πιάσουν και τους καταδικάσουν. Ας υποθέσουμε ότι ακούνε κάποιον να λέει: «Αν σε πιάσουν, θα σε σκοτώσουν! Αν δεν ήσουν επικεφαλής, αν ήσουν ένας συνηθισμένος πιστός, τότε μπορεί να σε άφηναν με ένα μόνο μικρό πρόστιμο· αφού, όμως, είσαι επικεφαλής, ποιος ξέρει τι μπορεί να γίνει. Είναι πολύ επικίνδυνο! Κάποιοι επικεφαλής ή εργάτες που συνελήφθησαν δεν δέχτηκαν να δώσουν καμία πληροφορία και η αστυνομία τούς ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου». Μόλις ακούσουν ότι ξυλοκόπησαν κάποιον μέχρι θανάτου, ο φόβος τους μεγαλώνει και φοβούνται ακόμα περισσότερο να κάνουν έργο. Το μοναδικό που σκέφτονται κάθε μέρα είναι πώς να αποφύγουν τη σύλληψη, πώς θα καταφέρουν να μην εμφανιστούν, πώς να αποφύγουν την παρακολούθηση και πώς να αποφύγουν την επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Σπάνε το κεφάλι τους όσο σκέφτονται όλα αυτά τα πράγματα και ξεχνάνε τελείως τα καθήκοντά τους. Είναι αφοσιωμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Μπορούν άραγε τέτοιοι άνθρωποι να χειριστούν οποιοδήποτε έργο; (Όχι, δεν μπορούν.) Τέτοιοι άνθρωποι, πολύ απλά, είναι δειλοί· ναι μεν δεν μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε κατηγορηματικά ως αντίχριστους με βάση μόνο αυτήν την εκδήλωση, αλλά τι φύση έχει αυτή η εκδήλωση; Η ουσία που έχει αυτή η εκδήλωση είναι η ουσία ενός δύσπιστου. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί να προστατέψει την ασφάλεια των ανθρώπων, και σίγουρα δεν πιστεύουν ότι αν αφοσιώνεται κανείς στο να δαπανά τον εαυτό του για τον Θεό σημαίνει ότι είναι αφοσιωμένος στην αλήθεια και ότι ο Θεός το εγκρίνει. Δεν έχουν μέσα στην καρδιά τους φόβο Θεού· μόνο τον Σατανά και τα μοχθηρά πολιτικά κόμματα φοβούνται. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, δεν πιστεύουν ότι τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, και σε καμία περίπτωση δεν πιστεύουν ότι ο Θεός πρόκειται να εγκρίνει κάποιον που δαπανά τα πάντα για χάρη Του, για να ακολουθήσει την οδό Του και να ολοκληρώσει την ανάθεση που του έδωσε Εκείνος. Δεν βλέπουν τίποτα από όλα αυτά. Και σε τι πιστεύουν; Πιστεύουν πως αν πέσουν στα χέρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, τότε θα έχουν κακό τέλος, μπορεί να τους επιβληθεί κάποια ποινή ή ακόμα και να κινδυνέψουν να χάσουν τη ζωή τους. Κατά βάθος, σκέφτονται μόνο την ασφάλειά τους και όχι το έργο της εκκλησίας. Δεν πρόκειται για δύσπιστους; (Ναι.) Τι λέει η Βίβλος; «Όστις απολέση την ζωήν αυτού δι’ εμέ θέλει ευρεί αυτήν» (Κατά Ματθαίον 10:39). Τα πιστεύουν αυτά τα λόγια; (Όχι, δεν τα πιστεύουν.) Αν τους ζητηθεί να πάρουν ένα ρίσκο την ώρα που κάνουν το καθήκον τους, αυτοί θα θελήσουν να κρυφτούν και να μην τους δει κανείς· θα θελήσουν να γίνουν αόρατοι. Τόσο πολύ φοβούνται. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι το στήριγμα του ανθρώπου, ότι τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, ότι αν όντως κάτι δεν πάει καλά ή αν όντως τους πιάσουν, αυτό το έχει επιτρέψει ο Θεός, κι ούτε πιστεύουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν καρδιά που υποτάσσεται. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν έχουν τέτοια καρδιά, τέτοια κατανόηση και τέτοια προετοιμασία. Πιστεύουν στ’ αλήθεια στον Θεό; (Όχι, δεν πιστεύουν.) Άραγε, η ουσία αυτής της εκδήλωσης δεν είναι η ουσία ενός δύσπιστου; (Ναι, είναι.) Έτσι πάει. Τέτοιοι άνθρωποι είναι υπερβολικά άτολμοι, τρομερά φοβισμένοι, ενώ έχουν και τον φόβο μήπως υποφέρουν σωματικά και τους συμβεί κάτι κακό. Είναι σαν τρομαγμένα πουλάκια και δεν μπορούν πια να εκτελέσουν το έργο τους. Οι άνθρωποι σαν κι αυτούς για τους οποίους μιλήσαμε νωρίτερα, πολύ απλά, δεν κάνουν καθόλου έργο, ακόμα κι αν είναι ικανοί να το κάνουν. Ακόμα κι αν ξέρουν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα, δεν το χειρίζονται. Το μόνο που κάνουν είναι να προστατεύουν τον εαυτό τους, ενώ είναι πάρα πολύ εγωιστές και ποταποί. Και τα δύο αυτά είδη ανθρώπων είναι δύσπιστοι. Οι πρώτοι είναι ύπουλοι και δόλιοι, φοβούνται τις ταλαιπωρίες και την κούραση, τους απασχολεί η σάρκα τους και δεν κάνουν καθόλου πραγματικό έργο. Οι δεύτεροι είναι άτολμοι και φοβισμένοι, δεν τολμάνε να εκτελέσουν πραγματικό έργο και φοβούνται μήπως τους πιάσει και τους καταδιώξει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Δεν έχουν διαφορά αυτά τα δύο είδη ανθρώπων μεταξύ τους; (Ναι.)

Ξέρετε καθόλου παραδείγματα για το πώς προστατεύουν την ασφάλειά τους οι αντίχριστοι; (Θεέ μου, ξέρω ένα τέτοιο παράδειγμα. Σε μια εκκλησία έκανε έφοδο ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας επειδή την έλεγχε ένας αντίχριστος που δρούσε ανεξέλεγκτα και έκανε κακά πράγματα, και συνελήφθησαν όλοι οι επικεφαλής, οι διάκονοι, αλλά και κάποιοι αδελφοί και αδελφές. Την περίοδο εκείνη, ο αντίχριστος φοβόταν μήπως τον πιάσουν. Δίχως να προβεί σε διευθετήσεις για το έργο της διαχείρισης της επόμενης μέρας, κρύφτηκε σε ένα απομακρυσμένο μέρος. Έφτασε στο σημείο να αρνηθεί να φιλοξενηθεί σε μια οικογένεια και επέμεινε αντί γι’ αυτό να νοικιάσει ένα σπίτι με χρήματα από τις προσφορές. Επειδή δεν έκανε τις κατάλληλες διευθετήσεις για το έργο που θα ακολουθούσε και δεν απέκλεισε εγκαίρως τους κρυμμένους κινδύνους, στη συνέχεια συνελήφθησαν αρκετοί αδελφοί και αδελφές, και αναγκάστηκε να διακοπεί το έργο της εκκλησίας. Είναι ξεκάθαρο πως οι αντίχριστοι είναι τρομερά εγωιστές και ποταποί. Στις κρίσιμες στιγμές, προστατεύουν μόνο τα συμφέροντά τους και δεν προστατεύουν καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού.) Οι αντίχριστοι είναι υπερβολικά εγωιστές και ποταποί. Δεν έχουν πραγματική πίστη στον Θεό, πόσο μάλλον αφοσίωση σ’ Αυτόν· όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα, μόνο τον εαυτό τους προστατεύουν και προφυλάσσουν. Δεν θεωρούν τίποτα πιο σημαντικό από τη δική τους ασφάλεια. Εφόσον μπορούν να ζήσουν και να μην τους συλλάβουν, δεν τους ενδιαφέρει πόση ζημιά θα γίνει στο έργο της εκκλησίας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά εγωιστές, δεν σκέφτονται καθόλου τους αδελφούς και τις αδελφές ή το έργο της εκκλησίας, σκέφτονται μόνο τη δική τους ασφάλεια. Είναι αντίχριστοι. Κι όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα σε όσους είναι αφοσιωμένοι στον Θεό και έχουν αληθινή πίστη σ’ Αυτόν, εκείνοι πώς τα αντιμετωπίζουν; Πώς διαφέρει ό,τι κάνουν αυτοί με όσα κάνουν οι αντίχριστοι; (Όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα σε όσους είναι αφοσιωμένοι στον Θεό, σκέφτονται οποιονδήποτε τρόπο για να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, για να προστατεύσουν τις προσφορές του Θεού από απώλειες, ενώ κάνουν τις απαραίτητες διευθετήσεις για τους επικεφαλής και τους εργάτες, αλλά και για τους αδελφούς και τις αδελφές, ώστε να υπάρξουν όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Οι αντίχριστοι, στο μεταξύ, το πρώτο πράγμα που φροντίζουν είναι να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Δεν τους νοιάζει το έργο της εκκλησίας ούτε η ασφάλεια του εκλεκτού λαού του Θεού, και όταν πρόκειται να γίνουν συλλήψεις στην εκκλησία, αυτό οδηγεί σε απώλειες για το έργο της.) Οι αντίχριστοι παρατάνε το έργο της εκκλησίας και τις προσφορές του Θεού, και δεν κανονίζουν ποιοι θα ασχοληθούν με τα επακόλουθα. Αυτό είναι σαν να επιτρέπουν στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα να αρπάξει τις προσφορές του Θεού και τον εκλεκτό λαό Του. Άραγε, έτσι δεν προδίδουν έμμεσα τις προσφορές του Θεού και τον εκλεκτό λαό Του; Όσοι είναι αφοσιωμένοι στον Θεό, όταν γνωρίζουν σαφέστατα ότι ένα περιβάλλον είναι επικίνδυνο, και πάλι αντιμετωπίζουν με θάρρος το ρίσκο που συνεπάγεται το να κάνουν το έργο της διαχείρισης της επόμενης μέρας και περιορίζουν τις απώλειες του οίκου του Θεού στο ελάχιστο πριν αποσυρθούν οι ίδιοι. Δεν δίνουν προτεραιότητα στη δική τους ασφάλεια. Πες Μου, σ’ αυτήν τη μοχθηρή χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ποιος θα μπορούσε να διασφαλίσει ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος στο να πιστεύεις στον Θεό και να εκτελείς ένα καθήκον; Όποιο καθήκον κι αν αναλάβει κανείς, ενέχει κάποιο ρίσκο —όμως, η εκτέλεση του καθήκοντος είναι ανάθεση από τον Θεό, και ενώ ακολουθεί κανείς τον Θεό, πρέπει να αναλάβει το ρίσκο του να κάνει το καθήκον του. Θα πρέπει να ασκείται κανείς με σοφία και χρειάζεται να λαμβάνει μέτρα για την ασφάλειά του, αλλά δεν πρέπει να βάζει την προσωπική του ασφάλεια πάνω απ’ όλα. Θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του τις προθέσεις του Θεού, βάζοντας σε προτεραιότητα το έργο του οίκου Του και τη διάδοση του ευαγγελίου. Το πιο σημαντικό και αυτό που προηγείται είναι η ολοκλήρωση της ανάθεσης από τον Θεό. Οι αντίχριστοι δίνουν τη μεγαλύτερη προτεραιότητα στην προσωπική τους ασφάλεια· πιστεύουν ότι τίποτα άλλο δεν έχει την οποιαδήποτε σχέση μ’ αυτούς. Όταν κάτι συμβαίνει σε κάποιον άλλον, όποιος κι αν είναι, δεν τους νοιάζει. Αν δεν συμβαίνει τίποτε κακό στους ίδιους, τότε αισθάνονται χαλαροί. Δεν έχουν την παραμικρή αφοσίωση, πράγμα που το καθορίζει η φύση-ουσία του αντίχριστου. Είναι δυνατόν, μέσα στο περιβάλλον της ηπειρωτικής Κίνας, να αποφύγει κανείς να πάρει το παραμικρό ρίσκο και να είναι σίγουρος πως δεν πρόκειται να συμβεί τίποτε κακό όσο κάνει το καθήκον του; Ούτε καν ο πιο προσεκτικός άνθρωπος δεν μπορεί να το εγγυηθεί αυτό. Είναι απαραίτητο, όμως, να είναι κανείς προσεκτικός. Αν είναι κανείς από πριν καλά προετοιμασμένος, αυτό θα βελτιώσει λίγο την κατάσταση και μπορεί να βοηθήσει να μειωθούν στο ελάχιστο οι απώλειες σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Αν δεν γίνει καμία προετοιμασία, τότε οι απώλειες θα είναι σημαντικές. Μπορείς να διακρίνεις ξεκάθαρα τη διαφορά ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο καταστάσεις; Άρα, είτε πρόκειται για συναθροίσεις είτε για την εκτέλεση οποιουδήποτε καθήκοντος, είναι προτιμότερο να είναι κανείς προσεκτικός και πρέπει οπωσδήποτε να λάβει κάποια προληπτικά μέτρα. Ένας αφοσιωμένος άνθρωπος μπορεί να σκεφτεί λίγο πιο σφαιρικά και σχολαστικά όταν εκτελεί το καθήκον του. Θέλει να ρυθμίσει αυτά τα πράγματα όσο καλύτερα μπορεί, ώστε σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά, να υπάρξουν οι λιγότερες δυνατές απώλειες. Πιστεύει ότι πρέπει να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα. Κάποιος που δεν έχει αφοσίωση δεν λαμβάνει υπόψη του αυτά τα πράγματα. Θεωρεί πως όλα αυτά δεν έχουν σημασία και δεν τα βλέπει ως δική του ευθύνη ή ως καθήκον. Όταν κάτι στραβώσει, δεν κατηγορεί καθόλου τον εαυτό του. Αυτό εκδηλώνει ότι δεν έχει αφοσίωση. Οι αντίχριστοι δεν δείχνουν καμία αφοσίωση απέναντι στον Θεό. Όταν τους ανατεθεί κάποιο έργο, το αποδέχονται με μεγάλη χαρά και κάνουν κάποιες όμορφες δηλώσεις. Μόλις, όμως, εμφανιστεί κίνδυνος, φεύγουν πιο γρήγορα απ’ όλους· είναι οι πρώτοι που το βάζουν στα πόδια, οι πρώτοι που το σκάνε. Αυτό αποδεικνύει ότι είναι εγωιστές και ποταποί σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό. Δεν έχουν καθόλου αίσθημα ευθύνης ούτε αφοσίωση. Όταν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, μόνο πώς να φύγουν και πώς να κρυφτούν ξέρουν· το μόνο που σκέφτονται είναι να προστατέψουν τον εαυτό τους, ενώ ποτέ δεν σκέφτονται τις ευθύνες ή τα καθήκοντά τους. Οι αντίχριστοι φανερώνουν όλη την ώρα την εγωιστική και ποταπή φύση τους για χάρη της προσωπικής τους ασφάλειας. Δεν βάζουν σε προτεραιότητα ούτε το έργο του οίκου του Θεού ούτε τα δικά τους καθήκοντα, πόσο μάλλον βάζουν σε προτεραιότητα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αντίθετα, ως προτεραιότητα έχουν τη δική τους ασφάλεια.

Η υποκατηγορία σχετικά με την οποία κάναμε μόλις τώρα συναναστροφή δεν έχει, άραγε, σχέση με το ένατο σημείο των διάφορων εκδηλώσεων των αντίχριστων, δηλαδή το ότι ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα; (Ναι.) Οι αντίχριστοι, προκειμένου να προστατέψουν τον εαυτό τους, να αποφύγουν τον κίνδυνο και τα σωματικά βάσανα, υιοθετούν μια στάση επιπόλαιη απέναντι στο έργο του οίκου του Θεού και τα καθήκοντά τους. Τοποθετούνται σε θέσεις δίχως να κάνουν πραγματικό έργο. Δεν ξεπουλάνε έτσι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Δεν αδιαφορούν για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, για το έργο του Θεού και για τις δικές τους ευθύνες, με αντάλλαγμα την προσωπική τους ασφάλεια; (Ναι.) Οι εκδηλώσεις που έχουμε αναλύσει σ’ αυτήν την υποκατηγορία ξεσκεπάζουν εξ ολοκλήρου την εγωιστική και ποταπή ουσία των αντίχριστων. Ποιο είναι το κύριο θέμα αυτής της συναναστροφής μας; Οι αντίχριστοι, επειδή φοβούνται μην μπλέξουν και προκειμένου να προφυλάξουν τον εαυτό τους, δεν εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους και δεν δείχνουν καμία απολύτως αφοσίωση απέναντι στον Θεό. Υπάρχει καθόλου αλήθεια-πραγματικότητα σε μια τέτοια εκδήλωση; Δεν έχει άραγε χαθεί η συνείδηση και η λογική; Πρόκειται για πλήρης έλλειψη ανθρώπινης φύσης!