Κάποιοι άνθρωποι διακηρύσσουν συνεχώς την πίστη τους στον Θεό, αλλά όταν τους τυχαίνει κάτι, ζητούν τη γνώμη κάθε αδελφού και αδελφής· ποτέ, όμως, δεν ζητούν τη γνώμη του Χριστού. Δεν ρωτούν να μάθουν τι λέει ο Χριστός, ποιο είναι το συμπέρασμά Του, γιατί θέλει να κάνει αυτήν την ενέργεια ή πώς πρέπει να υποταχθούν οι άνθρωποι. Έχουν ζητήσει τη γνώμη καθενός απ’ τους αδελφούς και τις αδελφές και είναι σε θέση να σεβαστούν όλες τις γνώμες και τις σκέψεις τους, αλλά δεν αποδέχονται ούτε μία πρόταση που έχει πει ο Χριστός, κι έτσι δείχνουν ότι δεν έχουν καμία πρόθεση να υποταχθούν. Ποια είναι η φύση αυτής της πράξης; Δεν πρόκειται για αντίχριστους; (Ναι.) Τι συμβαίνει στην προκειμένη κατάσταση; Γιατί δεν υλοποιούν αυτήν την υπόθεση; Γιατί τους είναι τόσο δύσκολο να την υλοποιήσουν; Υπάρχει λόγος. Σκέφτονται: «Ο χριστός κατέχει την αλήθεια και την ουσία του θεού, αλλά αυτά είναι όλα επίσημα λόγια, σκέτα δόγματα και συνθήματα. Όσον αφορά τα αληθινά ζητήματα, δεν μπορείς να διακρίνεις ξεκάθαρα κανέναν. Τα λόγια σου τα λες απλώς για να τα ακούμε, για να τυπώνονται σε βιβλία, και καμία σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές σου ικανότητες. Αν, λοιπόν, προσδιορίσεις κάποιον ως κακό άνθρωπο ή αντίχριστο, μπορεί αυτός ο προσδιορισμός να μην είναι ακριβής. Εγώ γιατί δεν πήρα είδηση ότι είναι κακός ή αντίχριστος; Εγώ γιατί δεν κατανοώ αυτό το ζήτημα;» Έτσι δεν σκέφτονται; Πιστεύουν τα εξής: «Μόνο δύο φορές τον έχεις συναντήσει αυτόν τον άνθρωπο, τον έχεις δει να λέει κάποια λίγα λόγια και να κάνει ένα πράγμα, και τον ορίζεις ως κακό. Οι αδελφοί κι οι αδελφές δεν έχουν αυτήν τη γνώμη· εσύ πώς μπορείς και την έχεις; Γιατί να έχουν τόσο μεγάλη βαρύτητα τα λόγια σου; Δεν έχω δει αυτόν τον άνθρωπο να κάνει κακές πράξεις ούτε ξέρω τι άσχημα πράγματα έχει κάνει στο παρελθόν, κι έτσι δεν μπορώ να πω “Αμήν” σε όσα λες. Έχω αντιλήψεις και επιφυλάξεις όσον αφορά αυτό που κάνεις. Παρότι έχω αντιλήψεις, όμως, δεν μπορώ να τις εκφράσω ευθέως, κι έτσι πρέπει να καταφύγω σε πλάγιες μεθόδους: Θα αφήσω ν’ αποφασίσουν οι αδελφοί κι οι αδελφές γι’ αυτό το θέμα με ψηφοφορία. Αν οι αδελφοί κι οι αδελφές διαφωνήσουν, τότε δεν μπορεί να γίνει τίποτα· θα τους κλαδέψεις μήπως κι όλους αυτούς; Εξάλλου, δεν έχεις αλληλεπιδράσει μ’ αυτόν τον άνθρωπο παρά μόνο λίγες φορές, κι έπειτα τον όρισες ως κακό. Γιατί δεν του δίνεις ούτε μία ευκαιρία; Κοίτα πόσο ανεκτικοί και στοργικοί είναι οι αδελφοί κι οι αδελφές. Δεν μπορώ να γίνω εγώ ο κακός· πρέπει κι εγώ να είμαι στοργικός και να δίνω ευκαιρίες στους ανθρώπους· όχι σαν κι εσένα, που βγάζεις γρήγορα συμπεράσματα γι’ αυτούς. Δεν είναι απλό πράγμα ν’ αποπέμψεις κάποιον· κι αν γίνει αδύναμος μετά; Όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα, ο χριστός πρέπει να προστατεύει τους αδελφούς και τις αδελφές. Πρέπει να ανέχεται την όποια ανοησία, επαναστατικότητα ή άγνοια που θα δείξουν οι αδελφοί κι οι αδελφές, και να μην είναι τόσο αποφασιστικός και άσπλαχνος. Δεν υποτίθεται ότι το έλεος του θεού είναι άφθονο; Πού πήγε αυτό το έλεος; Το να ορίζεις όποιον δεν σου αρέσει ως κακό και να θέλεις να τον διώξεις δεν συμβαδίζει καθόλου με τους κανόνες!» Αυτά είναι αντιλήψεις, σωστά; (Ναι.) Όταν ο Χριστός κάνει κάτι ή παίρνει μια απόφαση, αν δεν συμφωνούν μ’ αυτήν, τότε είναι δύσκολο να την υλοποιήσουν. Χασομερούν, βρίσκουν διάφορες προφάσεις και μεθόδους για να εναντιωθούν· πολύ απλά, αρνούνται να την υλοποιήσουν ή να υπακούσουν. Η πρόθεσή τους είναι η εξής: «Αν εγώ δεν το υλοποιήσω, τότε η εργασία σου δεν θα πραγματοποιηθεί!» Άκου, λοιπόν: Αν δεν το υλοποιήσεις εσύ, τότε θα βρω για επικεφαλής κάποιον που να μπορεί να το κάνει, κι εσύ μπορείς να πας από κει που ήρθες! Αυτός δεν πρέπει να είναι ο τρόπος χειρισμού του ζητήματος; (Ναι.) Έτσι απλά τον έδιωξα, με ευθύτητα και αποτελεσματικότητα· δεν χρειάστηκε να το συζητήσω με κανέναν.

Κάποιοι άνθρωποι δεν κατανοούν ποτέ την αλήθεια, ενώ έχουν πάντα αμφιβολίες για τα λόγια του Θεού. Λένε: «Είναι το ίδιο να έχει εξουσία η αλήθεια και να έχει εξουσία ο χριστός; Τα λόγια του χριστού δεν είναι κατ’ ανάγκη και πάντα σωστά, επειδή υπάρχει μια πτυχή του που είναι ανθρώπινη». Δεν μπορούν να αποδεχθούν το γεγονός ότι ο Χριστός έχει εξουσία. Αν επρόκειτο για την εξουσία του Πνεύματος του Θεού, τότε δεν θα είχαν καθόλου αντιλήψεις. Ποιο πρόβλημα υπάρχει εδώ; Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία για τον Θεό τον εν τοις ουρανοίς, όμως αμφιβάλλουν πάντα για τον ενσαρκωμένο Θεό. Ο Χριστός έχει εκφράσει τόσο πολλή αλήθεια, κι όμως εκείνοι δεν Τον αναγνωρίζουν ως ενσαρκωμένο Θεό. Μπορούν, λοιπόν, να αναγνωρίσουν ότι ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή; Είναι δύσκολο να πει κανείς με βεβαιότητα. Άνθρωποι σαν κι αυτούς, ακόμα κι αν ακολουθούν τον Χριστό, μπορούν να μαρτυρήσουν περί Αυτού; Είναι σε σύμπνοια με τον Χριστό; Δεν υπάρχει οριστική απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα. Αβέβαιο είναι, επίσης, και το αν τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να ακολουθήσουν το μονοπάτι μέχρι τέλους. Κάποιοι άνθρωποι αναγνωρίζουν πλήρως μέσα τους ότι, στον οίκο του Θεού, η αλήθεια έχει εξουσία. Πώς, όμως, κατανοούν το γεγονός ότι η αλήθεια έχει εξουσία; Θεωρούν ότι, όποια δουλειά και να γίνεται, εφόσον σχετίζεται με τον οίκο του Θεού, τότε όλοι θα πρέπει να συζητούν και να αποφασίζουν από κοινού. Εφόσον παρθεί μια ομόφωνη απόφαση, όποια κι αν είναι η έκβαση, πρέπει να εφαρμοστεί. Πιστεύουν πως αυτό σημαίνει να έχει εξουσία η αλήθεια. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Πρόκειται για μια θλιβερή παρανόηση· είναι η πλέον παράλογη και εξωφρενική δήλωση. Από πού προέρχεται η αλήθεια; Εκφράζεται από τον Χριστό. Μόνο ο Χριστός είναι η αλήθεια, ενώ η διεφθαρμένη ανθρωπότητα δεν έχει καθόλου αλήθεια· πώς, λοιπόν, οι άνθρωποι να βγάλουν την αλήθεια μέσα απ’ τη συζήτηση; Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να βγάλουν την αλήθεια μέσα απ’ τη συζήτηση, κάτι τέτοιο θα συνεπαγόταν ότι η διεφθαρμένη ανθρωπότητα κατέχει την αλήθεια. Αυτό δεν είναι ό,τι πιο παράλογο; Γι’ αυτό, το να έχει εξουσία η αλήθεια σημαίνει να έχει εξουσία ο Χριστός, σημαίνει να έχουν εξουσία τα λόγια του Θεού, όχι να έχουν όλοι εξουσία και γνώμη. Είναι σωστό να γίνονται συναθροίσεις με σκοπό τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια και τα λόγια του Θεού· αυτή είναι η ζωή της εκκλησίας. Ποια επίδραση έχει, όμως, αυτός ο τρόπος άσκησης; Να έχουν όλοι τη δυνατότητα να κατανοήσουν την αλήθεια και να μάθουν τα λόγια του Θεού, να γίνουν τα πράγματα έτσι ώστε όλοι να μπορέσουν να υποταχθούν στα λόγια του Θεού και να εργαστούν σύμφωνα μ’ αυτά. Οι άνθρωποι συναθροίζονται για να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια ακριβώς επειδή δεν την κατανοούν. Αν κατανοούσαν την αλήθεια, θα υποτάσσονταν απευθείας στον Χριστό και στα λόγια του Θεού· αυτή θα ήταν ειλικρινής υποταγή. Αν μια μέρα ολόκληρος ο εκλεκτός λαός του Θεού κατανοήσει την αλήθεια, τότε θα υποταχθεί απευθείας σύσσωμος στον Χριστό, θα Τον εξυψώσει και θα μαρτυρήσει περί Αυτού· αυτό θα σημάνει την ολοκλήρωση του εκλεκτού λαού του Θεού. Ακόμα περισσότερο, θα μαρτυρά ότι ο οίκος του Θεού κυβερνάται από την αλήθεια, από τον Χριστό. Μόνο τέτοια γεγονότα και μαρτυρίες θα αποδείκνυαν ότι ο Θεός έχει κυριαρχήσει στη γη ως βασιλιάς, και ότι έχει εμφανιστεί η βασιλεία του Χριστού. Πώς κατανοούν, όμως, κάποιοι αντίχριστοι και ψευδοεπικεφαλής την έννοια του να έχει εξουσία η αλήθεια; Σύμφωνα με την υλοποίησή τους, το να έχει εξουσία η αλήθεια σημαίνει να έχουν εξουσία οι αδελφοί κι οι αδελφές. Όποια δουλειά κι αν κάνουν, αν την αντιλαμβάνονται καλά, την κάνουν σύμφωνα με τη βούλησή τους· αν δεν την αντιλαμβάνονται, συναναστρέφονται με μερικούς ανθρώπους και αφήνουν την απόφαση στην ομάδα. Μπορεί κάτι τέτοιο να αποδείξει ότι γίνεται πράξη η αλήθεια; Είναι βέβαιο ότι η απόφαση της ομάδας συμβαδίζει με τις προθέσεις του Θεού; Μπορεί μια τέτοια πρακτική να εξασφαλίσει ότι την εξουσία την έχει η αλήθεια; Μπορεί να μαρτυρήσει ότι ο Χριστός έχει εξουσία στον οίκο του Θεού; Θεωρούν πως το γεγονός ότι επιτρέπεται στους αδελφούς και τις αδελφές να εκφράζουν τη γνώμη τους, να συζητούν την άποψή τους και, τέλος, να καταλήγουν ομόφωνα κάπου και να παίρνουν αποφάσεις σημαίνει ότι την εξουσία την έχει η αλήθεια, δηλαδή, ότι οι αδελφοί κι οι αδελφές είναι εκπρόσωποι της αλήθειας, είναι η ίδια η αλήθεια. Είναι σωστή μια τέτοιου είδους κατανόηση; Είναι ξεκάθαρο πως δεν είναι, αλλά μερικοί αντίχριστοι και ψευδοεπικεφαλής ενεργούν πράγματι μ’ αυτόν τον τρόπο, και αυτό εφαρμόζουν. Θεωρούν ότι, εφόσον το κάνουν αυτό, ασκούν τη δημοκρατία, ότι παίρνουν μια δημοκρατική απόφαση και ότι έτσι πρέπει να γίνουν τα πράγματα, είτε αυτό συμβαδίζει με την αλήθεια είτε όχι. Ποια είναι η ουσία μιας τέτοιας ενέργειας; Συμβαδίζει αυτόματα με την αλήθεια ένα ζήτημα που έχει αποφασιστεί δημοκρατικά; Εκπροσωπεί αυτόματα και τον Θεό; Αν η δημοκρατία ήταν η αλήθεια, τότε δεν θα υπήρχε λόγος να εκφράζει την αλήθεια ο Θεός· δεν θα αρκούσε να αφήσει κανείς την κυριαρχία στη δημοκρατία; Όπως κι αν ασκεί τη δημοκρατία η διεφθαρμένη ανθρωπότητα, δεν μπορεί να βγάλει την αλήθεια μέσα από την άσκηση της δημοκρατίας. Η αλήθεια προέρχεται απ’ τον Θεό, απ’ τις εκφράσεις του Χριστού. Όσο κι αν συμβαδίζει μια ανθρώπινη μέθοδος με τις ιδέες ή τα γούστα των ανθρώπων, δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει την αλήθεια. Αυτό είναι γεγονός. Η ουσία των προσεγγίσεων που εφαρμόζουν οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι είναι ο πλήρης παραγκωνισμός του Χριστού, η αντικατάσταση του Χριστού με τη δημοκρατία και η αντικατάσταση της κυριαρχίας του Χριστού με τη μέθοδο της δημόσιας συναναστροφής και με την κυριαρχία της δημοκρατίας, κι όλα αυτά με την πρόφαση ότι η αλήθεια πρέπει να έχει εξουσία. Μπορεί να διακρίνει εύκολα κανείς τη φύση και τις συνέπειες που έχει κάτι τέτοιο; Λογικά, όσοι είναι οξυδερκείς έχουν τη δυνατότητα να τα δουν όλα αυτά. Ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστοι δεν είναι όσοι υποτάσσονται στον Χριστό, αλλά όσοι Τον αρνούνται και Τον αψηφούν. Σχετικά με ό,τι κι αν συναναστρέφεται ο Χριστός στην εκκλησία, ακόμα κι αν το ακούσουν και το κατανοήσουν, οι άνθρωποι το αντιμετωπίζουν σαν κάτι που περνάει από δίπλα τους χωρίς να τους αγγίζει και δεν είναι διατεθειμένοι να το εφαρμόσουν. Αντίθετα, δίνουν προσοχή σε όσα λένε οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι· τελικά, τα δικά τους λόγια μετράνε. Το κατά πόσο οι άνθρωποι μπορούν να ασκηθούν σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού εξαρτάται απ’ τις αποφάσεις αυτών των ψευδοεπικεφαλής και των αντίχριστων, και οι περισσότεροι άνθρωποι αυτούς τείνουν να ακολουθούν. Οι αντίχριστοι παρακολουθούν στενά το έργο της εκκλησίας, δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλο εκτός απ’ τους ίδιους να πάρει αποφάσεις, και δεν αφήνουν τον Θεό να έχει γνώμη ή εξουσία. Σκέφτονται: «Ο χριστός είναι εδώ μόνο για να επιτηρεί το έργο. Μπορείς να πεις αυτό που έχεις να πεις και να ρυθμίσεις το έργο, αλλά το πώς θα υλοποιηθεί είναι δική μας δουλειά. Μην επεμβαίνεις στη δουλειά μας». Αυτό δεν κάνουν οι αντίχριστοι; Οι αντίχριστοι λένε συνεχώς: «στη συναναστροφή συμμετείχαν όλοι οι αδελφοί κι οι αδελφές» ή «όλοι οι αδελφοί κι οι αδελφές κατέληξαν σε ομόφωνη γνώμη». Όσοι λένε τέτοια πράγματα κατανοούν, άραγε, πράγματι την αλήθεια; Ποιοι είναι οι αδελφοί κι οι αδελφές; Δεν είναι απλώς μια ομάδα ανθρώπων που τους έχει διαφθείρει βαθιά ο Σατανάς; Πόση αλήθεια κατανοούν και πόση απ’ την αλήθεια-πραγματικότητα κατέχουν; Μπορούν να εκπροσωπήσουν τον Χριστό; Είναι αυτοί η προσωποποίηση της αλήθειας; Μπορούν να γίνουν εκπρόσωποι της αλήθειας; Έχουν καμία σχέση με την αλήθεια; (Όχι.) Αφού δεν υπάρχει καμία σχέση, γιατί όσοι λένε τέτοια πράγματα θεωρούν διαρκώς τους αδελφούς και τις αδελφές κάτι το ανώτερο; Γιατί δεν εξυψώνουν τον Θεό και δεν μαρτυρούν περί Αυτού; Γιατί δεν μιλάνε και δεν ενεργούν σύμφωνα με την αλήθεια; Δεν είναι παράλογοι άνθρωποι όσοι μιλούν μ’ αυτόν τον τρόπο; Διαβάζουν τα λόγια του Θεού και ακούνε κηρύγματα εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και δεν κατανοούν καμία αλήθεια ούτε και βλέπουν τι είναι οι αληθινοί αδελφοί και αδελφές. Δεν είναι τυφλοί; Πλέον, όλοι έχουν ταξινομηθεί κατά είδη· πολλοί έχουν αποκαλύψει τον πραγματικό τους χαρακτήρα, ανήκουν όλοι τους στο σινάφι του Σατανά, δεν είναι τίποτα άλλο από θηρία. Δεν το βλέπετε ξεκάθαρα αυτό; Δεν κατέχετε καμία αλήθεια! Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να Με ακούνε να αναλύω τους αντίχριστους. Λένε: «Αχ, μη μιλάς συνεχώς για τέτοια ασήμαντα θέματα όπως οι αντίχριστοι· μας φέρνεις σε αμηχανία. Γιατί αναλύεις συνεχώς τους αντίχριστους;» Θα ήταν σωστό να μην τους αναλύσω; Πρέπει να αναλύονται μ’ αυτόν τον τρόπο, ώστε να μάθουν οι άνθρωποι να διακρίνουν. Αλλιώς, με το που θα εμφανιστούν οι αντίχριστοι, θα εξαπολύσουν πολλές αιρέσεις και πλάνες, θα παραπλανήσουν πολλούς ανθρώπους, θα φτάσουν ακόμα και στο σημείο να ελέγξουν την εκκλησία και να εγκαθιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο. Βλέπετε ξεκάθαρα πόσο σοβαρές συνέπειες έχει αυτό το ζήτημα; Μόλις τώρα, συναναστραφήκαμε πάνω στο τι σημαίνει να έχει εξουσία η αλήθεια. Μέσα απ’ τη συναναστροφή, οι άνθρωποι είδαν τις παράλογες μεθόδους και τις εξωφρενικές απόψεις των αντίχριστων. Οι αντίχριστοι θέλουν πάντα να κρατάνε την εξουσία για τον εαυτό τους και δεν θέλουν να έχει εξουσία ο Χριστός, κι έτσι μετατρέπουν την κυριαρχία της αλήθειας σε μια μορφή δημοκρατίας, και διακηρύσσουν πως η αλήθεια έχει εξουσία όταν όλοι συζητούν τα ζητήματα από κοινού. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτό η εξαπάτηση του Σατανά; Άραγε, η αλήθεια είναι κάτι στο οποίο μπορούν να καταλήξουν όλοι μέσα απ’ τη συζήτηση; Η αλήθεια εκφράζεται από τον Θεό και προέρχεται από τον Θεό. Γιατί δεν μπορείτε να κάνετε απευθείας πράξη τα λόγια του Θεού, να υποταχθείτε απευθείας στον Θεό και να υποταχθείτε απευθείας στις διευθετήσεις του Θεού; Γιατί πρέπει οι εντολές του Χριστού να καθορίζονται μέσα από μια συζήτηση στην οποία συμμετέχουν όλοι; Αυτό δεν είναι μηχανορραφία του Σατανά; Συχνά, οι αντίχριστοι εξαπολύουν μια σειρά από θεωρίες για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και, στην υλοποίηση οποιασδήποτε εργασίας, έχουν εκείνοι τον τελευταίο λόγο, κι έτσι παραβιάζουν εντελώς τις αλήθεια-αρχές. Αν κοιτάξει κανείς το ζήτημα απ’ τη σκοπιά των εκδηλώσεων των αντίχριστων, ποια ακριβώς είναι η διάθεσή τους; Πρόκειται για ανθρώπους που αγαπούν τα θετικά πράγματα και αγαπούν την αλήθεια; Δείχνουν αληθινή υποταγή απέναντι στον Θεό; (Όχι.) Η ουσία τους είναι ουσία αποστροφής και μίσους απέναντι στην αλήθεια. Επιπλέον, είναι τόσο αλαζόνες που χάνουν κάθε ορθολογισμό, δεν έχουν καν τη στοιχειώδη συνείδηση και λογική που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Σε ανθρώπους σαν κι αυτούς δεν αξίζει να αποκαλούνται άνθρωποι. Μπορεί να πει κανείς μόνο ότι ανήκουν στο σινάφι του Σατανά· είναι διάβολοι. Οποιοσδήποτε δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια είναι διάβολος, πέραν πάσης αμφιβολίας.

Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που υιοθετούν μια στάση απέναντι στα λόγια του Χριστού η οποία δεν είναι ούτε ταπεινή ούτε αλαζονική. Ούτε εκφράζουν την πλήρη αποδοχή τους ούτε και εναντιώνονται. Όταν ο Χριστός μιλάει, όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, όταν διακρίνει ένα άτομο ή αναθέτει μια εργασία, φαίνεται επιφανειακά να ακούνε και να κρατούν σημειώσεις, και δείχνουν σοβαρότητα και συνεργατικό πνεύμα. Κρατούν αναλυτικές σημειώσεις για τα πάντα, κάνουν διάφορες επισημάνσεις στις σημειώσεις τους, φαίνεται να δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για την αλήθεια και να εκτιμούν βαθιά όσα λέει ο Χριστός· είναι σαν να αγαπούν ιδιαίτερα την αλήθεια και να έχουν ακλόνητη πίστη στον Χριστό. Γίνεται, όμως, να κριθούν από τέτοια επιφανειακά φαινόμενα η στάση αυτών των ανθρώπων απέναντι στην αλήθεια, η διάθεσή τους και η ουσία τους; Δεν γίνεται. Άνθρωποι σαν κι αυτούς φαίνεται εξωτερικά να κρατούν σημειώσεις και να ακούνε, όμως τι σκέφτονται πραγματικά μέσα τους; Όταν βλέπουν όσα έχουν σημειώσει, σκέφτονται: «Τι είναι όλα αυτά; Ούτε μία γραμμή χρήσιμη, τίποτα που να μοιάζει μεγαλειώδες ή σύμφωνο με την αλήθεια, τίποτα που να μου φαίνεται λογικό. Δεν τα σκίζω καλύτερα;» Είναι κι αυτό μια στάση, έτσι; Έχω δει πολλούς να κουνάνε καταφατικά το κεφάλι, με τα πρόσωπά τους να παίρνουν διάφορες εκφράσεις όταν ακούνε κηρύγματα, ενώ ταυτόχρονα κρατούν και σημειώσεις· μετά, όμως, δεν τα παίρνουν καθόλου σοβαρά όλα αυτά. Δεν θυμούνται τι πρέπει να εφαρμόσουν, ούτε τα κρατούν μέσα τους, ούτε ενεργούν σύμφωνα με αυτά. Όσο για το αν κάνουν πράξη όσα οφείλουν να κάνουν πράξη, αυτό είναι ακόμη πιο απίθανο να συμβεί. Όσα οφείλουν να εφαρμόσουν σχετίζονται με το έργο του οίκου του Θεού και με το καθήκον τους, κι αυτά στα οποία οφείλουν να εισέλθουν αφορούν την προσωπική τους είσοδο. Δεν εφαρμόζουν αυτά που οφείλουν να εφαρμόσουν, και παίρνουν ακόμα πιο αψήφιστα την προσωπική τους είσοδο. Λένε: «Έχει ειπωθεί πως κάθε πρόταση που έχει πει και εκφράσει ο χριστός είναι η αλήθεια, είναι αυτό στο οποίο οφείλουν να εισέλθουν οι άνθρωποι, είναι όλη η αλήθεια, η οδός και η ζωή· εγώ, όμως, δεν βλέπω καμία αλήθεια και καμία οδό σε όσα σημειώνω κάθε φορά, ούτε και νιώθω ότι αυτά είναι η ζωή. Πώς μπορεί, λοιπόν, να εκπληρωθεί η δήλωση που λέει ότι ο χριστός έχει την ουσία του θεού; Πώς μπορεί να υλοποιηθεί; Πώς ταιριάζει μ’ αυτό που βλέπω εγώ; Δεν ταιριάζει εύκολα». Κάποιοι λένε: «Αν τηρούν αυτήν τη στάση αφού ακούσουν, τότε για ποιον ακριβώς λόγο κρατούσαν σημειώσεις; Έμοιαζαν να έχουν μια σωστή, σοβαρή και υπεύθυνη στάση· τι συμβαίνει;» Υπάρχει μόνο ένας λόγος. Ας πούμε ότι κάποιος δεν αγαπάει την αλήθεια και την αποστρέφεται υπερβολικά· αν αυτός ο άνθρωπος φαίνεται ιδιαίτερα σοβαρός και προσεκτικός όταν μιλάει ο Χριστός, δεν έχει καμία άλλη πρόθεση παρά μόνο να ενεργήσει μηχανικά και με μισή καρδιά, και όχι να δείξει ειλικρινή αποδοχή. Κάθε φορά που διαβάζει τα λόγια του Θεού ή έρχεται σε επαφή με τον Χριστό και συζητάει μαζί Του, αυτό που αντιλαμβάνεται δεν είναι το λεγόμενο μεγαλείο, το ασύλληπτο ή το θαυμαστό του Θεού, αλλά η πρακτικότητα, η κανονικότητα και η ασημαντότητά Του. Έτσι, από τη δική του οπτική γωνία και θέση, του είναι αδύνατο να συσχετίσει τα λόγια αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου με την αλήθεια, την οδό ή τη ζωή. Όπως κι αν κοιτάξει αυτόν τον άνθρωπο, το μόνο που βλέπει είναι ένα ανθρώπινο ον· δεν μπορεί να Τον δει ως Θεό ή Χριστό. Επομένως, δεν θα μπορούσε με τίποτα να αντιμετωπίσει αυτά τα υπερβολικά συνηθισμένα λόγια ως την αλήθεια που πρέπει να τηρήσει, να κάνει πράξη και να χρησιμοποιήσει ως οδηγό για τη ζωή του, ως σκοπό της ύπαρξής του και ούτω καθεξής· του προκαλεί δυσφορία όλο αυτό. Λέει: «Πώς γίνεται να μη βλέπω καμία αλήθεια σ’ αυτά τα συνηθισμένα λόγια; Όλοι εσείς πώς τη βλέπετε; Δεν είναι απλώς συνηθισμένα λόγια; Είναι ανθρώπινος λόγος, ανθρώπινο κείμενο, ανθρώπινη γραμματική, χρησιμοποιεί ακόμα και ανθρώπινες φράσεις και λεξιλόγιο, και επιπλέον αναλύει κάποιες ανθρώπινες παροιμίες και πτυχές της ανθρώπινης κουλτούρας. Πώς γίνεται αυτά τα λόγια να περιέχουν την αλήθεια; Εγώ γιατί δεν τη βλέπω; Αφού λέτε όλοι σας πως είναι η αλήθεια, τότε απλώς θα πάω με τα νερά σας και θα παπαγαλίζω όσα λένε όλοι οι άλλοι· θα κρατάω σημειώσεις γιατί έτσι κάνουν όλοι. Ενώ, όμως, όλοι σας θεωρείτε πως εκείνος είναι η αλήθεια, εγώ σίγουρα έχω άλλη γνώμη. Η λέξη “αλήθεια” είναι πολύ ιερή, πρέπει να είναι κάτι απίστευτα μεγαλειώδες! Η αλήθεια, από τη μεριά της, αφορά τον θεό, κι όταν κάτι αφορά τον θεό, δεν μπορεί να είναι τόσο συνηθισμένο, τόσο ασήμαντο, τόσο κοινό. Εγώ, λοιπόν, όσο κι αν εξετάζω εξονυχιστικά, όσο κι αν αναλύω, δεν βρίσκω ούτε ίχνος του θεού μέσα σ’ εκείνον. Αν δεν υπάρχει ούτε ίχνος του θεού μέσα του, τότε πώς θα μας σώσει; Είναι αδύνατον. Αν τα λόγια του δεν μπορούν να μας σώσουν ούτε να μας ωφελήσουν, τότε γιατί να τον ακολουθήσουμε; Γιατί να εφαρμόσουμε τα λόγια του; Γιατί να βασίσουμε τη ζωή μας στα λόγια του;» Τώρα έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο, το πρόσωπο του αντίχριστου, έτσι δεν είναι; Απ’ την αρχή ως το τέλος, η στάση του απέναντι στη σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός είναι μια στάση εξονυχιστικής εξέτασης. Δεν υπάρχει ούτε αποδοχή ούτε υποταγή στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τα λόγια του Θεού, και βέβαια σε καμία περίπτωση δεν τα κάνει πράξη, δεν ασχολείται μ’ αυτά και δεν τα βιώνει. Αντίθετα, αντιμετωπίζει τα λόγια του Θεού με μια στάση αντίστασης, εναντίωσης και απόρριψης. Κρατάει απρόθυμα μερικές σημειώσεις όταν ο Χριστός συζητάει με τους ανθρώπους· βαθιά μέσα του, όμως, δεν αποδέχεται το παραμικρό από αυτά. Αφού αλληλεπιδράσουν με τον Χριστό, κάποιοι λένε: «Το να μιλάει και να συναναστρέφεται κανείς με τον Θεό πρόσωπο με πρόσωπο είναι πολύ ευχάριστο». Ο αντίχριστος λέει: «Θα δοκιμάσω κι εγώ. Θα μιλήσω πρόσωπο με πρόσωπο με τον χριστό για να δω πώς είναι πραγματικά οι εκφράσεις του προσώπου του χριστού, οι ενέργειές του και ο λόγος του όταν μιλάει στους ανθρώπους. Θα δω τι μπορεί να κερδίσει ή να ανακαλύψει κανείς απ’ αυτό, κι αν είναι ωφέλιμο για τους ανθρώπους να βάλουν θεμέλια και να ομολογήσουν ότι πιστεύουν σ’ εκείνον ως τον αληθινό θεό». Με μια τέτοια στάση απέναντι στον Χριστό και τα λόγια Του, μπορεί αυτός ο άνθρωπος να ασκηθεί και να εφαρμόσει κάτι αληθινά; Όχι, δεν μπορεί. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά θεατής που ήρθε να δει την ενθουσιώδη ατμόσφαιρα· δεν έχει έρθει σε καμία περίπτωση εδώ για να αναζητήσει την αλήθεια. Πιστεύετε ότι η στάση με την οποία αντιμετωπίζουν τέτοιοι άνθρωποι τον Χριστό και συζητούν μαζί Του μοιάζει λίγο μ’ αυτήν που έχουν οι γειτόνισσες όταν τα λένε μεταξύ τους στην αυλή, όπου το περιβάλλον δεν απαιτεί σοβαρότητα απέναντι στον συνομιλητή και ο καθένας μπορεί απλώς να λέει ό,τι θέλει; Αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον Χριστό με τον ίδιο τρόπο: «Εσύ εκφράζεις τις απόψεις σου, κι εγώ θα κρατήσω τις δικές μου. Ας καταλήξουμε στο ότι διαφωνούμε· εσύ μην περιμένεις να με πείσεις, κι εγώ φυσικά δεν πρόκειται ν’ αποδεχθώ όσα λες». Για μια τέτοια στάση δεν πρόκειται; Ποια είναι αυτή η στάση; (Μια στάση περιφρόνησης και ασέβειας.) Αυτοί οι άνθρωποι είναι παράξενοι. Αφού δεν αναγνωρίζεις τον Χριστό ως τη σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός, τότε γιατί πιστεύεις σ’ Αυτόν και Τον ακολουθείς; Αν δεν πιστεύεις, τότε γιατί δεν φεύγεις απλώς, να τελειώνεις; Σε αναγκάζει κανένας να πιστεύεις; Κανείς δεν σ’ αναγκάζει να πιστεύεις στον Θεό· επιλογή σου είναι.

Κάποιοι άνθρωποι, όταν ακούνε τη συναναστροφή Μου πάνω σ’ ένα ζήτημα, σχηματίζουν γρήγορα διαφορετική γνώμη: «Εσύ το βλέπεις έτσι, αλλά εγώ το βλέπω αλλιώς. Εσύ έχεις τις ιδέες σου για κάθε ζήτημα, κι εγώ έχω τις δικές μου· καθένας έχει τις δικές του ιδέες». Τι είδους πλάσμα θα έλεγε κάτι τέτοιο; Το ότι ο Θεός παρέχει την αλήθεια στους ανθρώπους αποτελεί κάποιου είδους επιχείρημα; Τα λόγια του Θεού είναι κάποια ακαδημαϊκή θεωρία; (Όχι.) Τότε τι είναι; (Είναι η αλήθεια.) Πιο συγκεκριμένα; (Είναι οι αρχές και η κατεύθυνση για την ανθρώπινη διαγωγή, τα αναγκαία για τις ζωές των ανθρώπων.) Γιατί λέμε ότι ο Θεός παρέχει την αλήθεια στους ανθρώπους; Έχει ειπωθεί ποτέ ότι παρέχει γνώση; (Όχι.) Γιατί λέμε ότι τα λόγια του Θεού προορίζονται για να τα τρώνε και να τα πίνουν οι άνθρωποι; Τα λόγια του Θεού είναι σαν τροφή για τους ανθρώπους· συντηρούν το σώμα σου και σου επιτρέπουν να ζήσεις, και επιπλέον, σου δίνουν τη δυνατότητα να ζήσεις καλά, σου επιτρέπουν να ζήσεις με ανθρώπινη όψη. Είναι ζωή για τους ανθρώπους! Τα λόγια του Θεού δεν είναι μια μορφή γνώσης, ένα επιχείρημα ή ένα ρητό. Η γνώση, τα επιχειρήματα και η παραδοσιακή ανθρώπινη κουλτούρα μπορούν μόνο να διαφθείρουν τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν και μ’ αυτά και χωρίς αυτά· αν, όμως, θέλει κανείς να ζήσει και να γίνει ένα δημιούργημα που ανταποκρίνεται στα πρότυπα και έχει τα απαραίτητα προσόντα, δεν μπορεί να το κάνει αυτό χωρίς την αλήθεια. Τι ακριβώς, λοιπόν, είναι η αλήθεια; (Είναι το κριτήριο με βάση το οποίο συμπεριφέρεται, ενεργεί και λατρεύει κανείς τον Θεό.) Σωστά, αυτό είναι πιο συγκεκριμένο. Το βλέπουν έτσι οι αντίχριστοι; Δεν αποδέχονται αυτό το γεγονός. Αντιτίθενται σ’ αυτό το γεγονός, του αντιστέκονται και το καταδικάζουν, κι έτσι δεν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια. Σύμφωνα με τις σκέψεις και τις απόψεις τους, πιστεύουν τα εξής: «Είσαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Λες κάτι κι οι άλλοι πηγαίνουν και ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια σου. Γιατί, λοιπόν, να μη μπορώ εγώ να πω κάτι σωστό κι οι άνθρωποι να πάνε να το κάνουν πράξη; Γιατί όσα λες εσύ να είναι πάντα σωστά και όσα λέω εγώ να είναι πάντα λάθος; Γιατί τα δικά σου λόγια θεωρείται ότι είναι η αλήθεια, ενώ τα δικά μου θεωρούνται γνώσεις και δόγματα;» Δεν βασίζεται σε κάτι· είναι γεγονός, κι αυτό το καθορίζει η ουσία. Ο Χριστός είναι η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός, και η ουσία Του είναι ο Θεός. Δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς αυτό· ακόμα κι αν οι αντίχριστοι αρνούνται να το αναγνωρίσουν ή να το αποδεχθούν, δεν μπορούν να το αρνηθούν. Η στιγμή που ο άνθρωπος γυρίζει την πλάτη του στον Χριστό και Τον απορρίπτει είναι η στιγμή της καταστροφής του ανθρώπου. Χωρίς τον Χριστό και τα λόγια Του, κανείς δεν σώζεται. Δεν είναι γεγονός αυτό; (Ναι.) Πώς μπορούν να διαπλάσουν τους ανθρώπους αυτά τα λόγια κι οι θεωρίες των αντίχριστων; Αν οι άνθρωποι δεν τα αποδεχθούν, θα έχουν κάποια απώλεια; Όχι, καμία απώλεια δεν θα έχουν. Τα λόγια των αντίχριστων δεν έχουν καμία θετική επιρροή σε κανέναν· αντίθετα, έχουν πολλές αρνητικές επιδράσεις. Αν ο Χριστός δεν έλεγε ούτε μία πρόταση και ερχόταν απλώς να ζήσει μια κανονική ζωή για όσα χρόνια προτού φύγει, τότε τι θα κέρδιζε η ανθρωπότητα; Τι άλλο θα κέρδιζε η ανθρωπότητα εκτός του ότι θα κουβαλούσε τον σταυρό; Θα συνέχιζε να ζει μες στην αμαρτία, να εξομολογείται και να μετανοεί, παγιδευμένη στην αμαρτία χωρίς καμία δυνατότητα απόδρασης, θα εκφυλιζόταν όλο και περισσότερο και, στο τέλος, όταν το έργο του Θεού θα τελείωνε, αυτή θα καταστρεφόταν ολοσχερώς. Να τι θα μπορούσε ν’ απογίνει η ανθρωπότητα. Ο Χριστός, όμως, ήρθε, εξέφρασε όλα τα λόγια που ήθελε να πει ο Θεός στον άνθρωπο, παρείχε όλη την αλήθεια που χρειάζεται ο άνθρωπος και του αποκάλυψε αυτό που έχει και είναι ο Θεός. Δεν ήταν αυτή μια κρίσιμη καμπή για τον άνθρωπο; Τα λόγια του Χριστού, δηλαδή, δεν δημιούργησαν μια κρίσιμη καμπή για τον άνθρωπο; (Ναι.) Ποια είναι αυτή η κρίσιμη καμπή; Είναι, κυρίως, η μετάβαση από μια κατάσταση όπου οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν την καταδίκη και την καταστροφή σε μια άλλη, όπου έχουν την ευκαιρία και την ελπίδα να σωθούν. Δεν είναι μια κρίσιμη καμπή αυτή; Ήρθε η ελπίδα για τους ανθρώπους· βλέπουν την αυγή και έχουν την ελπίδα να σωθούν και να επιβιώσουν. Όταν ο Θεός καταστρέψει και τιμωρήσει την ανθρωπότητα, εκείνοι μπορούν να αποφύγουν την καταστροφή και την τιμωρία. Για μια τέτοια ανθρωπότητα, λοιπόν, που μπορεί να επιβιώσει, ο Χριστός και τα λόγια Του είναι κάτι καλό ή κάτι κακό; (Κάτι καλό.) Είναι κάτι καλό. Το ότι οι αντίχριστοι είναι τόσο εχθρικοί και δείχνουν τέτοια αποστροφή απέναντι σε έναν τέτοιο Χριστό, έναν τόσο συνηθισμένο άνθρωπο, αυτό πια καθορίζεται από την ουσία τους.

Οι αντίχριστοι εκδηλώνουν και κάτι ακόμα όπως αντιμετωπίζουν τον ενσαρκωμένο Θεό. Λένε: «Μόλις είδα ότι ο χριστός ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος, γεννήθηκαν αντιλήψεις στο μυαλό μου. Το “Ο Λόγος Ενσαρκώνεται” είναι μια έκφραση του θεού· είναι η αλήθεια και το παραδέχομαι. Έχω ένα αντίτυπο του Ο Λόγος Ενσαρκώνεται κι αυτό αρκεί. Δεν μου χρειάζεται να έρθω σε επαφή με τον χριστό. Αν έχω αντιλήψεις, αρνητικότητα ή είμαι αδύναμος, μπορώ να απαλλαγώ απ’ αυτά διαβάζοντας τον λόγο του θεού. Είναι εύκολο να σχηματίσω αντιλήψεις αν έρθω σε επαφή με τον ενσαρκωμένο θεό, και κάτι τέτοιο θα αποδείξει ότι είμαι πολύ βαθιά διεφθαρμένος. Αν τυχόν με καταδικάσει ο θεός, δεν θα έχω καμία ελπίδα σωτηρίας. Καλύτερα, λοιπόν, απλώς να διαβάζω μόνος μου τον λόγο του θεού. Ο θεός ο εν τοις ουρανοίς είναι αυτός που σώζει τους ανθρώπους». Τα τωρινά λόγια και η τωρινή συναναστροφή του Θεού, ειδικά τα λόγια που εκθέτουν τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων, είναι εκείνα που πληγώνουν περισσότερο την καρδιά των αντίχριστων και τους πονάνε πιο πολύ. Αυτά τα λόγια δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να τα διαβάσουν οι αντίχριστοι. Γι’ αυτό και εύχονται μέσα τους ο Θεός να φύγει σύντομα απ’ τη γη, έτσι ώστε εκείνοι να χρησιμοποιήσουν την εξουσία τους για να κυβερνήσουν στη γη. Πιστεύουν πως αυτός ο συνηθισμένος άνθρωπος, δηλαδή η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός, τους είναι εντελώς περιττή. Αναλογίζονται συνεχώς τα εξής: «Πριν ακούσω τα κηρύγματα του χριστού, θεωρούσα πως κατανοούσα τα πάντα, κι ήμουν καλά από κάθε άποψη· αφού άκουσα, όμως, τα κηρύγματα του χριστού, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τώρα νιώθω σαν να μην έχω τίποτα, νιώθω πως είμαι πάρα πολύ ασήμαντος κι αξιοθρήνητος». Έτσι, καταλήγουν στο ότι τα λόγια του Χριστού δεν εκθέτουν τους ίδιους, αλλά τους άλλους, και νομίζουν πως δεν χρειάζεται να ακούνε τα κηρύγματα του Χριστού, πως αρκεί να διαβάζουν το Ο Λόγος Ενσαρκώνεται. Η κύρια πρόθεση που έχουν στην καρδιά τους οι αντίχριστοι είναι να αρνηθούν το γεγονός της ενσάρκωσης του Θεού, να αρνηθούν το γεγονός ότι ο Χριστός εκφράζει την αλήθεια, γιατί θεωρούν πως μ’ αυτόν τον τρόπο έχουν ελπίδα να σωθούν μέσω της πίστης τους στον Θεό, και πως μπορούν να κυβερνήσουν στην εκκλησία ως βασιλιάδες, κι έτσι να ικανοποιήσουν την αρχική τους πρόθεση κατά την πίστη τους στον Θεό. Η εγγενής φύση των αντίχριστων είναι η αντίσταση στον Θεό· είναι τόσο ασύμβατοι με τον ενσαρκωμένο Θεό όσο και η φωτιά με το νερό, βρίσκονται σε αιώνια διαμάχη. Θεωρούν πως κάθε μέρα ύπαρξης του Χριστού είναι μια μέρα που εκείνοι δυσκολεύονται να διαπρέψουν, και κινδυνεύουν να καταδικαστούν, να αποκλειστούν, να καταστραφούν και να τιμωρηθούν. Όσο ο Χριστός δεν μιλάει και δεν εργάζεται, και όσο ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν θαυμάζει τον Χριστό, οι αντίχριστοι έχουν την ευκαιρία τους. Τους δίνεται η ευκαιρία να κάνουν επίδειξη των ικανοτήτων τους. Με μια κίνηση του χεριού τους, πλήθος κόσμου θα αυτομολήσει στις τάξεις τους, και οι αντίχριστοι θα κυβερνήσουν ως βασιλιάδες. Η φύση-ουσία των αντίχριστων είναι να αποστρέφονται την αλήθεια και να μισούν τον Χριστό. Ανταγωνίζονται τον Χριστό για να δουν ποιος έχει μεγαλύτερο ταλέντο και ποιος είναι πιο ικανός· ανταγωνίζονται τον Χριστό για να δουν ποιανού τα λόγια έχουν μεγαλύτερη ισχύ και ποιος έχει περισσότερες ικανότητες. Όσο κάνουν τα ίδια πράγματα με τον Χριστό, ο στόχος τους είναι να δείξουν στους άλλους ότι, παρότι και αυτοί και Εκείνος είναι άνθρωποι, οι ικανότητες και οι γνώσεις του Χριστού δεν ξεπερνούν αυτές ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Οι αντίχριστοι ανταγωνίζονται τον Χριστό με κάθε τρόπο, διεκδικούν τα πρωτεία και προσπαθούν να αρνηθούν από κάθε άποψη το γεγονός ότι ο Χριστός είναι ο Θεός, ότι Αυτός είναι η προσωποποίηση του Πνεύματος του Θεού, και ότι Αυτός είναι η προσωποποίηση της αλήθειας. Σκαρφίζονται, επίσης, διάφορα μέσα και τρόπους, σε κάθε τομέα, για να εμποδίσουν τον Χριστό να αποκτήσει εξουσία εντός του εκλεκτού λαού του Θεού, για να μην αφήσουν τα λόγια του Χριστού να διαδοθούν και να εφαρμοστούν στον εκλεκτό λαό του Θεού, ακόμα και για να εμποδίσουν την υλοποίηση, μέσα στον εκλεκτό λαό του Θεού, όσων κάνει ο Χριστός, των απαιτήσεών Του απ’ τους ανθρώπους και των ελπίδων που έχει γι’ αυτούς. Είναι λες και όταν είναι παρών ο Χριστός, εκείνοι υφίστανται την περιφρόνηση και η εκκλησία τούς καταδικάζει και τους απορρίπτει· μια ομάδα ανθρώπων που την παρατάνε σε μια σκοτεινή γωνιά. Βλέπουμε στις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων ότι όσον αφορά την ουσία και τη διάθεσή τους είναι ασυμβίβαστοι με τον Χριστό· δεν μπορούν να μοιραστούν τον κόσμο μαζί Του! Οι αντίχριστοι είναι εκ γενετής εχθρικοί απέναντι στον Θεό· έχουν βάλει συγκεκριμένα στόχο να αντισταθούν στον Χριστό, και θέλουν να νικήσουν και να κατατροπώσουν τον Χριστό. Θέλουν όλο το έργο που κάνει ο Χριστός να είναι μάταιο και ανώφελο, έτσι ώστε, στο τέλος, ο Χριστός να μην κερδίσει πολλούς ανθρώπους, κι έτσι ώστε, όπου κι αν εργαστεί, και πάλι να μην πετύχει κανένα αποτέλεσμα. Μόνο τότε θα χαρούν οι αντίχριστοι. Όταν ο Χριστός εκφράζει αλήθειες και οι άνθρωποι διψούν γι’ αυτές, τις αναζητούν, τις αποδέχονται με χαρά, είναι διατεθειμένοι να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Χριστό, να απαρνηθούν τα πάντα και να διαδώσουν το ευαγγέλιό Του, τότε οι αντίχριστοι αποκαρδιώνονται και νιώθουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα για το αύριο, ότι δεν θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να διαπρέψουν, λες και τους έχουν ρίξει στην κόλαση. Κρίνοντας από αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων, άραγε αυτήν την ουσία που έχουν, δηλαδή να πολεμούν τον Θεό και να τον αντιμετωπίζουν εχθρικά, τους την έχει εμφυσήσει κάποιος άλλος; Σε καμία περίπτωση· έτσι γεννήθηκαν. Συνεπώς, οι αντίχριστοι είναι ένας τύπος ανθρώπου ο οποίος εκ γενετής είναι η μετενσάρκωση του διαβόλου, ο διάβολος επί της γης. Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να αποδεχθούν την αλήθεια ούτε πρόκειται ποτέ να αποδεχθούν τον Χριστό, να εξυψώσουν τον Χριστό ή να καταθέσουν μαρτυρία για τον Χριστό. Εξωτερικά, μπορεί να μη δεις ποτέ τους αντίχριστους να κρίνουν ή να καταδικάζουν δημόσια τον Χριστό, και μπορεί να συμμορφώνονται και να καταβάλλουν κάποια προσπάθεια και να πληρώνουν κάποιο τίμημα· μόλις, όμως, τους δοθεί η ευκαιρία, την κατάλληλη στιγμή, η ασυμβατότητά τους με τον Θεό θα κάνει την εμφάνισή της. Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι πολεμούν τον Θεό και εγκαθιδρύουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο θα δημοσιοποιηθεί. Όλα αυτά έχουν ξανασυμβεί σε μέρη όπου υπάρχουν αντίχριστοι, και είναι πολύ συχνό φαινόμενο στα χρόνια που ο Θεός εκτελεί το έργο Του για την κρίση των έσχατων ημερών· πολλοί άνθρωποι τα έχουν βιώσει και τα έχουν παρατηρήσει.

27 Ιουνίου, 2020